ΤΟ ΚΑΛΕΣΜΑ ΕΝΟΣ ΞΕΧΑΣΜΕΝΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

Κωστής Παλαμάς «Της Αθηνάς ανάγλυφο»

Πως ακούμπησες άπραγα το δόρυ
Τη φοβερή σου περικεφαλαία
βαριά πως γέρνεις προς το στήθος, Κόρη;
Ποιός πόνος τόσο είναι τρανός, ω Ιδέα,

για να σε φτάση! Οχτροί κεραυνοφόροι
δεν είναι για δικά σου τρόπαια νέα;
Δεν οδηγεί στο Βράχο σου την πλώρη
του καραβιού σου πλέον πομπή αθηναία;

Σε ταφόπετρα βλέπω να την έχη
καρφωμένη μια πίκρα την Παλλάδα.
Ω! κάτι μέγα, απίστευτο θα τρέχη ...

Χαμένη κλαις την ιερή σου πόλη
ή νεκρή μέσ' στο μνήμα και την όλη
του τότε και του τώρα, ωιμένα! Ελλάδα;

Κωστής Παλαμάς
-------------------------

Αθηνά σκεπτόμενη, -470 με -450. Η θεά, στηριζόμενη στο δόρυ της, κοιτάζει συλλογισμένη μια επιτύμβια στήλη. Μουσείον Ακροπόλεως.

----------------------

Τὸ δόρυ καὶ ἡ σκέψις

«Για τον κόσμο η Ελλάδα είναι πάντα η σκεπτόμενη Αθηνά που ακουμπάει στο δόρυ της. Και ποτέ πριν από αυτήν η τέχνη δεν είχε συνενώσει το δόρυ με την σκέψη.» 
(André Malraux, «Ἀφιέρωμα στὴν Ἑλλάδα». Εξ ονόματος της γαλλικής κυβερνήσεως, για την πρώτη φωταγώγηση της Ακροπόλεως, Αθήναι, 28 Μαΐου 1959.)

"Η θεά που έσωσε την πόλη" από τον Fortunino Matania. 

Περιοδικό “Britannia and Eve” (Οκτώβριος 1933). 

Πηγή: Lamp of the Muse

ΤΟ ΚΑΛΕΣΜΑ ΕΝΟΣ... ΞΕΧΑΣΜΕΝΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
Εικόνες ενός κόσμου που μας σιγοτραγουδά στην ψυχή (το τραγούδι είναι της Loreena McKennitt).

Labrys Hellas