Ο Πυθαγόρας, όχι μόνο θεωρεί ως δεδομένο τον περίφημο ΝΟΜΟ ΤΩΝ ΕΠΑΝΕΝΣΑΡΚΩΣΕΩΝ, στην εφαρμογή του οποίου στηρίζεται ολόκληρο το μετέπειτα εκπαιδευτικό και θρησκευτικό σύστημα της Αρχαίας Ελλάδος, αλλά ισχυρίζεται επιπλέον ότι είναι σε θέση να ΘΥΜΑΤΑΙ και να ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΙ επακριβώς τις ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΕΣ ΖΩΕΣ ΤΟΥ!
--------------------------------
4. Ο Ηρακλείδης ο Ποντικός αναφέρει πώς ο Πυθαγόρας έλεγε για τον εαυτό τον ότι κάποτε υπήρξε ως Αιθαλίδης και γιος τον Θεού Ερμού. Και ότι ο Ερμής του είπε να ζητήσει ό,τι θέλει εκτός από αθανασία.
Εζήτησε λοιπόν και ζωντανός και πεθαμένος να διατηρεί την μνήμη των εμπειριών του. Κι έτσι έλαβε το χάρισμα ζωντανός να ενθυμήται το κάθε τι, πεθαμένος δε να διατηρεί την ίδια μνήμη.
Αργότερα (κατά τον Τρωικό πόλεμο) έζησε ως Εύφορβος που τον εφόνευσε ο Μενέλαος (βλ. Ιλιάδα Ρ 59). Ο Εύφορβος πάλι έλεγε ότι υπήρξε κάποτε ως Αιθαλίδης και ότι από τον Ερμή πήρε το δώρο αυτό.
Επίσης διηγείτο τις περιπλανήσεις της ψυχής του και ανέφερε τα φυτά και τα ζώα στα οποία εισήλθε καθώς και όσα ή ψυχή τον υπέφερε στον Άδη και υποφέρουν οι άλλες ψυχές.
Καθώς πέθανε κι ο Ερμότιμος, ο Πυθαγόρας έγινε ο Πύρρος ο ψαράς από την Δήλο, και πάλι θυμόταν τα πάντα, πώς δηλαδή υπήρξε πρωτύτερα ως Αιθαλίδης, ύστερα ως Εύφορβος, κατόπιν ως Ερμότιμος καί μετά ως Πύρρος.
Όταν πέθανε κι ο Πύρρος έγινε τέλος Πυθαγόρας (δηλ. στο πρόσωπό του ή ψυχή του είχε υποστεί την πέμπτη μετενσάρκωση). Και θυμόταν όλα όσα προηγουμένως αναφέραμε.
ΔΙΟΓΕΝΟΥΣ ΛΑΕΡΤΙΟΥ “ΒΙΟΙ ΦΙΛΟΣΟΦΩΝ” - ΒΙΒΛΙΟΝ Η
Απόδοσις: Νικόλαος Κυργιόπουλος
Επιμέλεια: Κωνσταντίνος Ποταμιάνος
Εκδόσεις: Γεωργιάδη – Βιβλιοθήκη Των Ελλήνων
Επιμέλεια: Κωνσταντίνος Ποταμιάνος
Εκδόσεις: Γεωργιάδη – Βιβλιοθήκη Των Ελλήνων
Οι προηγούμενες προσωπικότητες του Πυθαγόρα φαίνονται μυστηριωδώς αποκομμένες απο τη πνευματικότητα καθώς δεν υπάρχουν αρκετά δεδομένα περι αυτών. Οποιοδήποτε άτομο που θα γνώριζε προηγούμενες ζωές του σαφώς και θα στρεφόταν στα Θεία εξ'αρχής. Δεν θα περίμενε την 5η και τελική του ενσάρκωση
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι πληροφορίες που έχουμε για το θέμα της μετενσάρκωσης, λένε ότι ο σκοπός της είναι η πνευματική και ψυχική ανέλιξη από βίο σε βίο με σκοπό να τείνει προς την θέωση και η συμβολή κάθε ψυχής, στο έργο της δημιουργίας. (βλέπε Ελευσίνια Μυστήρια). Επομένως η πορεία είναι ανοδική. Εκτός αυτού, η ψυχή ως συλλέκτης εμπειριών, περνάει από πολλές και διαφορετικές καταστάσεις και διαφορετικά είδη ζωών. Παράδειγμα ο Απολλώνιος ο Τυανέας, ο Μέγας αυτός μύστης, προϋπήρξε καπετάνιος εμπορικού πλοίου (βλ. Φιλόστρατος). Το ίδιο και ο Εμπεδοκλής, λέει τι προϋπήρξε (Καθαρμοί 117). Επίσης δεν γνωρίζουμε αν ο Πυθαγόρας ως Πυθαγόρας βίωσε την τελευταία του ενσάρκωση. Απλώς μέχρι εκεί γνωρίζουν οι Αρχαίες πηγές που έφθασαν σε μας. Το θέμα είναι τεράστιο και δεν αναλύεται σε ένα σχόλιο ούτε σε κάποιες αναρτήσεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάντως η ανάρτηση έχει ως πηγή την Αρχαία Ελληνική Γραμματεία. Αυτό ας το λάβουμε υπ’ όψιν.
Θα γνωρίζαμε ίσως περισσότερα σήμερα, αν η αυτοκράτειρα Θεοδώρα δεν είχε απαγορέψει αυτήν την γνώση.
Ευχαριστώ για το σχόλιο!