ΟΙ ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΕΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ – ΓΝΩΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ!!!

Τα βιολογικά και θεραπευτικά αποτελέσματα του ηλιακού φωτός μόλις προ ολίγων ετών άρχισαν να μελετώνται επιστημονικώς. Ορθότερο θα είναι εάν πούμε ότι η μελέτη του ήλιου ως θεραπευτικού παράγοντος μόλις άρχισε και ότι υπολείπονται ακόμη άπειρα ζητήματα προς επίλυση, στο ευρύτατο πεδίο που προσφέρεται στις έρευνες των σοφών και των ιατρών.

Εν τούτοις παρατηρούμε ότι από τα αρχαιότατα χρόνια ο ήλιος εξάσκησε ένα είδος μαγείας επί της ανθρωπότητας και ότι οι αρχέγονοι άνθρωποι αισθάνονταν την δύναμη της ζωής και της ισχύος που πηγάζει από τον ήλιο.

Από τους αρχαίους Έλληνες και Ρωμαίους βρίσκουμε, εκτός των μύθων, σκέψεις περί της χρήσεως του ήλιου στην υγιεινή και την ιατρική. Ο Ηρόδοτος, επί παραδείγματι, περιγράφει το ηλιακό λουτρό και του αποδίδει ενέργεια εξόχως δυναμωτική). Στην εποχή εκείνη, 484 π.κ.ε., συνδυάζονταν το ηλιακό λουτρό με λουτρό άμμου, που θερμαινόταν από τις ηλιακές ακτίνες και τερμάτιζε με ψυχρό λουτρό. Προς αποφυγή της συμφορήσεως κατά την διάρκεια του ηλιακού λουτρού τοποθετούσαν στο κεφάλι των ασθενών οθόνας εμποτισμένες με νερό.

Ο Αντύλλος (300 μ. κ.ε.) περιγράφει επίσης το ηλιακό λουτρό και το συνιστά ως μέσο ιάσεως πλείστων ασθενειών και ισχυροποιήσεως του οργανισμού. Αναφέρει μάλιστα ο συγγραφέας την επάλειψη συγκεκριμένων αλοιφών επί του δέρματος, που η ηλιακή ενέργεια ή μάλλον η επίδραση καθίστατο μεγαλύτερη και καταφανέστερη.

Στις πολυτελείς επαύλεις τους οι Ρωμαίοι είχαν εγκαταστήσει, είτε επί της στέγης των μεγάρων τους είτε παραπλεύρως, εγκαταστάσεις ειδικές για τα ηλιακά λουτρά, τα solaria. Πλείστοι συγγραφείς τους περιγράφουν για εκείνα τα χρόνια την χρήση και τις μεθόδους Ηλιοθεραπείας (βλέπε Κικέρωνα, Πλίνιο, Κέλσο, Αβικέννα και Γαληνό).

Δεν πρέπει όμως και να αποκρύπτουμε ότι οι γνώσεις μας επί του ζητήματος αυτού δεν προόδευαν όσο έπρεπε, διότι τα σημερινά μέσα της έρευνας, δεν μας επιτρέπουν να κατανοήσουμε όλα τα φωτοχημικά και ακτινοηλεκτρικά φαινόμενα, τα γεννώμενα εκ της επιδράσεως των διαφόρων ηλιακών ακτινοβολιών επί των κυττάρων και των ιστών του οργανισμού.

Εκτός των άνω δυσχερειών πρέπει να αναφέρουμε ακόμη μία, η οποία παρουσιάζεται σε όλες τις ανακαλύψεις ή νέες μεθόδους και επομένως και στην ηλιοθεραπεία, το ότι η αλήθεια ή μάλλον η επιστημονική αξία μιας νέας μεθόδου δεν πρέπει να ζητηθεί ούτε στους ενθέρμως υπερασπιζόμενους την μέθοδο αυτή, ούτε στους συστηματικώς αρνούμενους σε αυτή κάθε αξία, αλλά στο μέσο μεταξύ των δύο γνωμών πρέπει να κείται η αλήθεια.

Ο χρόνος όπως σε όλα τα πράγματα θα φανερώσει την αλήθεια. Ότι δυνάμεθα προς το παρόν να πράξουμε συνίσταται στο να εκθέσουμε σε συντομία τα όσα μέχρι τώρα γνωρίζουμε για την ηλιοθεραπεία, μελετώντας με όλη τη δυνατή αντικειμενικότητα, τις αποδείξεις εκείνων που εργάζονται για την πρόοδο της επιστήμης επάνω στο αυτό το ζήτημα.

Οι βασικές πηγές βιταμίνης D είναι η έκθεση στην ηλιακή ακτινοβολία, η διατροφή και τα τυχόν συμπληρώματα διατροφής που χρειάζονται ορισμένα άτομα με ιδιαίτερα χαμηλά επίπεδα της βιταμίνης.

Εγχειρίδιον ηλιοθεραπείας-Β.Γ. Τσινούκα Ιατρού

(απόσπασμα)

Πηγή: https://agnantos.wordpress.com/