«ΜΥΘΟΥ ΜΕΝ ΣΧΗΜΑ ΕΧΟΝ ΛΕΓΕΤΑΙ ΤΟ ΑΛΗΘΕΣ ΕΣΤΙ»

«ΜΥΘΟΥ ΜΕΝ ΣΧΗΜΑ ΕΧΟΝ ΛΕΓΕΤΑΙ ΤΟ ΑΛΗΘΕΣ ΕΣΤΙ»

ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΜΥΘΟ ΚΡΥΒΕΤΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ - ΠΛΑΤΩΝΟΣ ΤΙΜΑΙΟΣ  22, c-d 

Όταν η Δήμητρα, περίλυπη για το χαμό της Περσεφόνης έφθασε στην Ελευσίνα, έγινε παραμάνα του μικρού Δημοφώντα, ιού του βασιλιά Κελεού και της βασίλισσας Μετάνειρας. «Η Δήμητρα περιποιόταν το παιδί στο παλάτι. Αυτό μεγάλωνε σαν θεός, χωρίς τροφή και χωρίς νερό. Η θεά το μύρωσε με αμβροσία (;) και το φύσηξε με τη γλυκιά αναπνοή της. Κάθε βράδυ έβαζε το παιδί πάνω στη δυνατή φωτιά, σαν πελεκούδι από το οποίο φτιαχνότανε ένα δαδί». Οι γονείς του δεν ήξεραν τίποτα. «Γι’ αυτούς ήταν ένα θαύμα πως ο γιός τους μεγάλωνε. Είχε γίνει σχεδόν σαν τους θεούς (!).

Η Δήμητρα θα τον έκανε αθάνατο που δε γερνάει ποτέ, αν η Μετάνειρα, αλόγιστη, δεν κατασκόπευε και δεν είχε δει, τι συνέβαινε με το παιδί». Η βασίλισσα έβαλε τις φωνές πως θα καεί το παιδί της. Η Δήμητρα θύμωσε. Τράβηξε τον Δημοφώντα από τη φωτιά και τον ακούμπησε στο πάτωμα, ύστερα γύρισε και κατσάδιασε τη Μετάνειρα (Κερένυι, Μυθ. Ελλ. Σ. 223).

Ο Απολλόδωρος είναι λακωνικός, αλλά η εκδοχή του είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσα: «Το επήρε η Δήμητρα και το έτρεφε, κι επειδή ήθελε να το κάνει αθάνατο, τις νύχτες παράχωνε το βρέφος στη φωτιά για να του αφαιρέσει τις θνητές σάρκες(!)» («βουλομένη δε αυτό αθάνατον ποιήσαι, τας νύκτας εις πυρ κατετίθει το βρέφος και περιήρει τας θνητάς σάρκας αυτού»). Επειδή δε ο Δημοφών μεγάλωνε παραδόξως κάθε μέρα, την παραφύλαξε η Μετάνειρα, κι όταν την είδε να το ‘χει χωμένο στη φωτιά («εις πυρ εγκεκρυμμένον»), έβαλε τις φωνές και το βρέφος κάηκε (Απολλόδωρος β.31 σ.22).

«Άσοφοι είστε ‘σεις οι άνθρωποι. Δεν προβλέπετε ούτε το μελλοντικό καλό ούτε το κακό. Κι εσύ από την αλογισιά σου, έπαθες αθεράπευτο κακό. Ορκίζομαι το μεγάλο όρκο των θεών στα νερά της Στυγός, αθάνατο που θα ‘μενε αιώνια νέος θα ‘κανα τον γιο σου και θα του εξασφάλιζα παντοτινή λατρεία. Τώρα δεν υπάρχει τρόπος να αποφύγει το θάνατο. Θα δέχεται όμως αιώνια τιμές, γιατί κοιμήθηκε στην αγκαλιά μου!», είπε έξω φρενών η θεά Δήμητρα στη Μετάνειρα, βασίλισσα της Ελευσίνας. Κι ύστερα της ζήτησε να της χτίσει ένα ναό για να την δοξάζουν, κι εκείνη σ’ αντάλλαγμα θα τους μάθαινε τις ιερές τελετές και τα Μυστήρια.
Μυθολογία Ελλήνων, Καρλ Κερένυι, σ.223

Η Δήμητρα, παρά τα νεύρα που είχε με τη Μετάνειρα, έφτιαξε στον μεγάλο γιο, τον Τριπτόλεμο, ένα άρμα που το “σερναν ιπτάμενοι δράκοντες”, «δίφρον κατασκευάσασα πτηνών δρακόντων». Κι εκείνος, έσπειρε από ψηλά όλη τη γη με στάρι. Ενώ το άρμα του Ίδα ήταν απλώς «άρμα υπόπτερον» που πετούσε χωρίς “δράκους” ( σ.σ.: O Ίδας απήγαγε τη Μάρπησσα, εγγονή του θεού Άρη. Η απαγωγή αυτή έγινε με ένα φτερωτό άρμα, δώρο του θεού Ποσειδώνα).

Οι Αργοναύτες αφού ταλαιπωρήθηκαν επί δώδεκα ημέρες σε άγνωστες θάλασσες, βρέθηκαν από τον Εύξεινο Πόντο στον Ατλαντικό (ή πέταξε η Αργώ ή λείπει κείμενο), και συνεχίζει ο Ορφέας: «Ούτε κανένας θα ήξερε που βρισκόμαστε, αν ο Λυγκεύς, που βλέπει πάρα πολύ μακριά, ακόμη και κάτω από την γη (!), δεν παρατηρούσε εις τα έσχατα μέρη του ησύχως ρέοντος Ωκεανού μίαν πευκόφυτον νήσον. Και τα μεγάλα ανάκτορα της βασιλίσσης Δήμητρος. Γύρω δε από αυτά, εν μέγα νέφος είχε σχηματίσει κύκλον» (Ορφ. Αργ. 1189-1117).

Στα πανάρχαια λοιπόν χρόνια, σε εποχές που αναφέρονται μόνο στα αρχεία των Αιγυπτίων ιερέων, τότε που τα «αιώνια παιδιά» κατατρόπωναν τον στόλο των θρυλικών Ατλάντων ή και πολύ βαθύτερα στον χρόνο σε εποχές θολές σκεπασμένες με ιστορική ομίχλη, φαίνεται πως οι πρόγονοί μας είχαν ανακαλύψει το Μυστικό των Μυστικών. Σαν τον χάρτη του κρυμμένου θησαυρού υφασμένου αλληγορικά στον καμβά των μύθων, ταξιδεύει μέσα στο μπουκάλι του Χρόνου που λικνίζεται στα ήσυχα κύματα του αιώνιου, και ερωτοτροπεί με τη νοημοσύνη των εποχών. 

«Κι εδώ συμβαίνει κάτι το περίεργο: όσο απομακρυνόμαστε από τα κέντρα των λεγομένων μεγάλων πολιτισμών, όσο ξεφεύγουμε από τις ιδέες των γνωστών μεγάλων θρησκειών, όσο πιο πίσω πάμε στον χρόνο και φτάνουμε σε εποχές που κάποιοι ονομάζουν “πρωτόγονες”, τόσο περισσότερο οι απαντήσεις που δίνονται είναι τολμηρές.
Αυτή η τολμηρή θέση, αλλάζει κάθε θεώρηση, κάθε αντίληψη για το πιθανό βάθος του χρόνου που συμβαίνουν τα μυθικά γεγονότα. Ξέρουμε ήδη πως οι μύθοι είναι πολύ πιο αρχαίοι από τους «αρχαίους». Ο Πλάτων και ο Αριστοτέλης δεν έφτιαξαν μύθους, αντίθετα μάλιστα, διερωτώνται για το νόημά τους και την αξία τους. Ο Όμηρος και ο Ησίοδος, διηγούνταν μύθους εξυφασμένους σε πολύ παλαιότερο καμβά. Ο Ορφέας, ο αρχαιότερος απ’ όλους (-1600), φαίνεται να είναι αυτόπτης μάρτυς των μυθικών γεγονότων ή να «εκμυθεύει» τα γεγονότα. Αλλά, εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια είναι μια χρονική προοπτική με απίστευτους ορίζοντες.

Εικόνα 1: Ο Τριπτόλεμος, η θεά Δήμητρα και το ιπτάμενο άρμα της.

Εικόνα 2: Η φυγάδευση της Μήδειας με τους φτερωτούς δράκους. 

https://strangehellas.blogspot.com/

-----------------------------------------

ΟΙ ΜΥΣΤΙΚΟΙ ΚΩΔΙΚΕΣ ΤΩΝ ΜΥΘΩΝ

ΟΙ ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΠΟΙΗΤΙΚΟΙ ΜΥΘΟΙ

ΠΕΡΙ ΜΥΘΩΝ, ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΘΕΙΪΚΟΙ, ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ.

ΠΛΑΤΩΝ:ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΜΥΘΟ ΚΡΥΒΕΤΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ

ΑΡΤΕΜΙΣ και ΑΠΟΛΛΩΝ – ΓΕΝΝΗΣΙΣ, ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ ΚΟΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΗΛΙΑΚΟΥ ΜΑΣ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ

ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΘΕΟΙ ΔΕΝ ΚΑΝΟΥΝ ΘΑΥΜΑΤΑ - ΕΧΟΥΝΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ!

ΤΑ ΙΠΤΑΜΕΝΑ ΟΧΗΜΑΤΑ ΣΤΟΝ ΑΙΣΧΥΛΟ

Η ΥΠΕΡΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ ΕΝΟΣ ΠΑΝΑΡΧΑΙΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ

Η ΥΠΕΡΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ ΕΝΟΣ ΠΑΝΑΡΧΑΙΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ#2