Σήμερα οι άνθρωποι δεν θέλουν να κουραστούν, να πονέσουν, να προβληματιστούν. Επιδιώκουν μια ζωή χωρίς ανησυχίες, που είναι σαν να επιθυμεί κανείς ένα ποτάμι χωρίς ρεύματα ή μια βουνοκορφή χωρίς ανέμους. Οι περισσότεροι άνθρωποι καταλήγουν με αυτό τον τρόπο να κατευθύνονται χειραγωγούμενοι από τις γνώμες, τις συνήθειες των πολλών, την επιθυμία της άνεσης. Έχουμε αναρωτηθεί πόσοι σκλάβοι υπάρχουν σήμερα;
Η ζωή φαίνεται να είναι ένα κομμάτι του δρόμου της δικής μας εξέλιξης. Το πεπρωμένο του ανθρώπου είναι ένας δρόμος εξέλιξης και όπως το λέει ο Γ. Ρίτσος «Η ζωή τραβάει την ανηφόρα….!». Και σε αυτή την διαδρομή οι πιθανότητες να αποκλίνουμε, κάνοντας πιο δύσκολη και επίπονη την προσέγγιση της κορυφής, είναι πολλές. Όπως και οι δοκιμασίες μας επίσης. Μπορεί να πέσουμε σε χαράδρες, να διαγράφουμε κύκλους, επαναλαμβάνοντας την ίδια διαδρομή, να βρεθούμε μπροστά σε αδιέξοδα. Και το ζητούμενο σ’ αυτή την πορεία είναι να βρίσκουμε λύσεις, απολαμβάνοντας την διαδρομή. Γιατί όταν στα αλήθεια ανακαλύπτουμε το κρυμμένο «γιατί» των δυσκολιών, είναι σαν να συναντάμε την πηγή της χαράς και της αιώνιας νιότης, όπως επίσης όταν ανακαλύπτουμε φόρμουλες δράσεις που μας κάνουν καλύτερους.
Οπότε η αλήθεια και πάλι δεν βρίσκεται μόνο στον έναν πόλο. Και οι δύο έννοιες συμπληρώνουν την αλήθεια. Ο δρόμος ως πεπρωμένο υπάρχει, αλλά τον βαδίζουμε και εμείς κάθε στιγμή, σύμφωνα με την δική μας ελευθερία δράσης και απόφασης. Κάθε στιγμή καλούμαστε να επιλέξουμε. Είμαστε αναγκασμένοι να δράσουμε, διαφορετικά μπορούμε να φανταστούμε τον εαυτό μας, είτε να πέφτουμε στην ρουτίνα μια ανιαρής πραγματικότητας, είτε να σταματάμε μπροστά σε ένα αδιέξοδο. Όπως επίσης είμαστε αναγκασμένοι να αναλάβουμε την ευθύνη των δικών μας επιλογών, με απώτερο σκοπό, να είμαστε χρήσιμοι, χωρίς να μας δεσμεύουν οι δράσεις μας. Ένα πράγμα είναι να μας ανταμείψει η ζωή για τις καλές δράσεις μας και άλλη στάση πολύ διαφορετική να είμαστε εξαρτημένοι και δέσμιοι, αυτών που μας αντιστοιχούν, περιμένοντας ανταμοιβή για τα καλά που κάναμε. Και η τελευταία στάση είναι ένα χαρακτηριστικό του ελεύθερου ανθρώπου. «Να ξεχωρίζουμε ως καλά και κακά, μόνο όσα εξαρτώνται από την δική μας βούληση», έλεγαν οι στωικοί φιλόσοφοι. Τότε δεν θα έχουμε κανένα λόγο να ρίξουμε το φταίξιμο στη μοίρα ή να κρατήσουμε εχθρική στάση απέναντι σε άνθρωπο!
Στην Ιστορία υπήρξαν και αυτοί που είχαν το χάρισμα, να δουν την μοίρα τους και το αστέρι που τους οδηγεί καταφέρνοντας να αλλάξουν το «ρου» της Ιστορίας: Η αυτοθυσία των «300 του Λεωνίδα» και η προσπάθεια του Μ. Αλέξανδρου να ενώσει τα διάφορα έθνη, τα άνθη του πνεύματος του Ελληνικού πολιτισμού με τον μυστικισμό της Ανατολής, να εδραιώσει το δικαίωμα της ανεξιθρησκίας και να κάνει τους λαούς να συμβιώνουν, αποτελούν δύο κοντινά για εμάς τους Έλληνες παραδείγματα, έκφρασης μιας ισχυρής βούλησης. Εμείς, αναλαμβάνουμε την πρόκληση να είμαστε κύριοι της δικής μας μοίρας;
Οπλισμένοι με την ελευθερία του εσωτερικού Είναι μας, βρίσκουμε την δύναμη να αναγνωρίσουμε τον εαυτό μας όπως αληθινά είναι. Μαθαίνουμε να βαδίζουμε μέσα στα πάθη μας και να γινόμαστε μπροστά σε κάθε δυσκολία καλύτεροι. Είναι η ελευθερία της βούλησης, που μας ανυψώνει και μας βοηθά να εντάξουμε στη ζωή μας όλα τα παράδοξα. Γιατί από ψηλά μπορούμε να αγκαλιάσουμε και να ενοποιήσουμε όλα τα αντίθετα.
Όπως ο Ήλιος το καταφέρνει με τους πλανήτες του, εναρμονίζοντας τις κινήσεις τους γύρω από μια συνεχομένη πορεία προς τα εμπρός, έτσι και για εμάς η ελεύθερη βούληση αποτελεί το εσωτερικό κέντρο αναφοράς μας, τον εσωτερικό οδηγό μας, που δεν είναι άλλος από την ατομική μας συνείδηση. Ας την αναζητήσουμε…..!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σχόλια με χαρακτηρισμούς, με προσβλητικό ή υβριστικό περιεχόμενο, με γλωσσοδιαστροφικά «γκρίκλις» και με ειρωνικό και αλαζονικό ύφος,
ΔΕΝ ΔΗΜΟΣΙΕΥΟΝΤΑΙ.