ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

Αφήνουμε τον άνεμο να μας παρασύρει, να φτάσουμε στον ουρανό (ωρός=φύλακας + άνω).
Στον ουρανό, που σαν φύλακας μας κρατά στη γη και περιμένει να ξαναβρούμε την παιδικότητα μας φτάνοντας στη σοφία, για να μας αφήσει να περάσουμε. Γιατί ο Θεός δίνει την αγάπη του στο πεπερασμένο ενώ ο άνθρωπος στο άπειρο.
Διασχίζουμε τις έρημες χώρες των άγονων χρόνων, για να φτάσουμε στη στιγμή της υπέρβασης. Διακρίνουμε τα ίχνη από τα πατήματα μας στα αυριανά ποιήματα. Οδηγούμαστε στο κέντρο της σιωπής για να γεμίσουμε τον κόσμο με τραγούδια.
Δεν λυγάμε. Είμαστε άνδρες κι ο ανήρ είναι ο προς τα άνω αίρων (Πλάτων, Κρατύλος 414).

Είμαστε ο Ίκαρος, ο ίκων (αφικνούμενος) δια της άρσεως (από το αίρω, άρω) στα ύψη.
Είμαστε Έλληνες και οι Έλληνες παρότι ευσεβείς δεν σκύβουν, ούτε καν όταν προσεύχονται, επικαλούνται τους ουράνιους Θεούς με απλή ανάταση των χεριών. ("Λαοί δ΄ ηρήσαντο (προσευχήθηκαν), Θεοίσι δε χείρας ανέσχον" Ιλιάδα Η 177).

"Είσαι Έλληνας; Τι προσκυνάς; Σηκώσου απάνου! Εμείς και στους Θεούς ορθοί μιλούμε . Λέγε"  (Νίκος Καζαντζάκης)

Αυτοί που προσκυνούν, αισθάνονται κατώτεροι, κι ο κατώτερος λέγεται ήττων και ηττάται. Μα εμείς θα νικήσουμε. Όπως νίκησαν και οι παλαιοί, αυτοί που δοκίμασαν πρίν από εμάς και έγιναν ήρωες (από το ήρι=νωρίς).

Και η λέξη ήρως σε όλες τις γλώσσες είναι ελληνική. Ο ηρωισμός δηλώνεται Ελληνικά. Ακόμα και ο κύριος (HERR) στα γερμανικά από τον ήρωα ονομάστηκε. Οι Ρώσοι τον προφέρουν "γκερόϊ" και οι Ιάπωνες "χιρόσι". Στην Ταϊτή "hiro"και στην Πολυνησία "whiro". 

Και ενώ ηρωϊσμός είναι το να προτιμάς  "τεθνάναι καλώς ή σωθήναι αισχρώς", η δειλία είναι να πιστεύεις "κρείττον είναι σωθήναι ή τελευτήσαι καλώς" (Αριστοτέλης). 

Και το δειλός (δέω=φοβάμαι + ίλη=στρατός) είναι αυτός που φοβάται να πολεμήσει, είναι ο κακός (χακός >κακός από το χάζω=υποχωρώ).
Η Ελληνική γλώσσα ονόμασε το αντίθετο του καλού κακό, για να εξισώσει το κακό με την ατιμία της οπισθοχωρήσεως. 

Πάμε λοιπόν. Η ελευθερία δεν έχει σύνορα. Ο Όλυμπος (ολόλαμπος) ουρανός δεν θα μας φράξει.

Μπορεί να μην τρώμε αμβροσία (α στερητικό και βροτός, αυτό δηλαδή που δεν τρώνε οι θνητοί) και να μην πίνουμε νέκταρ (νη=αρνητικό μόριο και κτώμαι, δηλαδή αυτό που δεν γίνεται κτήμα κανενός), αλλά γνωρίζουμε ότι η μεγαλύτερη αρετή δεν είναι η ελευθερία, είναι να πολεμάς για την ελευθερία.

"... Η Ελευθερία ...

Αυτή επτέρωσε τον Ίκαρον.
Κι αν έπεσε ο πτερωθείς, 
επνίγη θαλασσωμένος.
Αφ΄υψηλά όμως έπεσε
Και απέθανεν ελεύθερος..."

Ανδρέας Κάλβος 

ΕΙΣΠΝΟΗ ΑΠΕΙΡΟΥ