Ο Πλάτων θεωρεί τη μουσική τέχνη «θεϊκή», τέχνη που έχει υψηλούς σκοπούς και είναι εξαιρετικά κατάλληλο μέσο παιδείας και αγωγής. Λεπτομερειακή έκθεση των απόψεών του για τη μουσική βρίσκουμε στο δεύτερο βιβλίο Νόμων και στον Τίμαιο, αλλά μεμονωμένες θετικές αναφορές σε αυτή βρίσκουμε σε πολλά άλλα έργα του.
Στο τρίτο βιβλίο της Πολιτείας του ο Πλάτων επισημαίνει την ηθική αξία της μουσικής και τονίζει την ηθική αξία ορισμένων αρμονιών και ρυθμών (398 d-400 e). Η μουσική, λέει, εμπνέει το ήθος στην ψυχή: τα ηχητικά φαινόμενα συνδέονται άμεσα με τις ψυχικές καταστάσεις του ανθρώπου και μια ορισμένη σειρά ήχων έχει την ικανότητα να προκαλέσει ένα συγκεκριμένο συναίσθημα. Οι αρμονίες, η μελωδία, οι νότες και οι ρυθμοί έχουν σπάνια δύναμη και υπηρετούν ένα ανώτερο ηθικό σκοπό.
Στο ίδιο έργο ο Πλάτων βάζει τον Σωκράτη να λέει: «Άραγε, Γλαύκων, γι’ αυτό η αγωγή με τη μουσική και την ποίηση είναι η πιο σημαντική, επειδή ο ρυθμός και η μελωδία εισχωρούν στα τρίσβαθα της ψυχής και αδράχνοντάς την με δύναμη μεγάλη φέρνουν μέσα της ευπρέπεια και της δίνουν ομορφιά, εάν βέβαια κάποιος ανατραφεί σωστά, ενώ, αν δεν συμβεί αυτό, φέρνουν το αντίθετο.
(απόπασμα)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σχόλια με χαρακτηρισμούς, με προσβλητικό ή υβριστικό περιεχόμενο, με γλωσσοδιαστροφικά «γκρίκλις» και με ειρωνικό και αλαζονικό ύφος,
ΔΕΝ ΔΗΜΟΣΙΕΥΟΝΤΑΙ.