Ο Στάφυλος, πρώτος μυθικός οικιστής της Σκοπέλου (Πεπαρήθου), ήταν γιος του θεού της γονιμότητας, της ευφορίας, της άμπελου και του κρασιού, Διόνυσου και της Αριάδνης, κόρης του βασιλιά της Κρήτης, Μίνωα.
Σχετικοί μύθοι, επιβεβαιώνουν την άποψη ότι η Σκόπελος κατοικήθηκε από Μινωίτες, ότι υπήρχε μινωική αποικία στα χρόνια της κρητομηνωικής ακμής, ότι είχε επαφές και σχέσεις με τα Κυκλαδικά νησιά, με το Β. Αιγαίο και τη Μ. Ασία, αλλά και με την Αργολίδα, κέντρο του Μυκηναϊκού πολιτισμού. Επίσης, επιβεβαιώνεται η Διονυσιακή λατρεία, που συμπίπτει με την αρχή της αμπελοκαλλιέργειας στον ελλαδικό χώρο.
Τα αρχαιολογικά ευρήματα στη Σκόπελο επιβεβαιώνουν με τον καλύτερο τρόπο το μύθο του βασιλιά Στάφυλου· στα νοτιοανατολικά της Σκοπέλου, βρέθηκαν αξιόλογα ίχνη της μυκηναϊκής εποχής.
Συγκεκριμένα, στην άκρη του όρμου του Σταφύλου υπάρχει, μία χερσόνησος. Στην άκρη της χερσονήσου έχει ανακαλυφθεί ο τάφος του βασιλιά Στάφυλου και το σπαθί του που θεωρείται ως ένα από τα πιο σημαντικά δείγματα τέχνης στην Μυκηναϊκή και Μινωική περίοδο.
Το ξίφος του Στάφυλου με την λαβή- η οποία ήταν φτιαγμένη από χρυσό, μήκους 32 εκ, βρέθηκε σε λακκοειδή τάφο μαζί με άλλα κρητομυκηναϊκά ευρήματα από τον αρχαιολόγο Ν. Πλάτωνα σε ανασκαφή του 1936. Ο τάφος αποδόθηκε στο μυθικό ήρωα Στάφυλο.
Πιθανόν η πειστικότερη ένδειξη για την ταυτότητα του τάφου είναι η ονομασία της περιοχής που επί χιλιετίες παραμένει ίδια.
Το ξίφος φυλάσσεται στο Αρχαιολογικό Μουσείο της Αθήνας.
----------------------------------
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σχόλια με χαρακτηρισμούς, με προσβλητικό ή υβριστικό περιεχόμενο, με γλωσσοδιαστροφικά «γκρίκλις» και με ειρωνικό και αλαζονικό ύφος,
ΔΕΝ ΔΗΜΟΣΙΕΥΟΝΤΑΙ.