Ας δούμε ποιο είναι το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της παρουσίας ενός θεού, ενός αγγέλου, ενός αρχαγγέλου, ενός δαίμονα ή κάποιου άρχοντα ή κάποιας ψυχής. Ας εξετάσουμε δηλ. τις επιφάνειες τους.
Εν ολίγοις λοιπόν τα φάσματα των θεών είναι παντελώς αμετάβλητα κατά το μέγεθος και την μορφή και το σχήμα και γενικά στα πάντα τους. Εκείνα των αρχαγγέλων μοιάζουν με των θεών, αλλά στερούνται της θεϊκής ταυτότητας, ενώ τα αγγελικά είναι κατώτερα των αρχαγγέλων, αλλά αμετάβλητα.
Τα φάσματα, τώρα, των δαιμόνων εμφανίζονται κάθε φορά με διαφορετική μορφή, άλλοτε μικρά και άλλοτε μεγάλα, εκείνα των αρχόντων, όσα είναι ηγεμονικά εμφανίζονται πάντοτε ίδια, ενώ όσα είναι υλικά αλλοιώνονται πολύμορφα.
Τα φάσματα των ηρώων μοιάζουν με εκείνα των δαιμόνων, ενώ, τέλος, εκείνα των ψυχών μοιάζουν αρκετά με τα δαιμονικά, σε ότι αφορά τη μεταβλητότητά τους.
Βέβαια η τάξη και η ηρεμία αρμόζει στους θεούς, ενώ στους αρχαγγέλους υπάρχει δραστηριότητα στην τάξη και ηρεμία. Στους αρχαγγέλους, ωστόσο, αν και υπάρχει καλή τάξη και ησυχία, επικρατεί ακόμη κινητικότητα, ενώ, ακόμη περισσότερο, στα φάσματα των δαιμόνων επικρατεί ταραχή και αταξία. Σε ότι τώρα αφορά εκείνων των αρχόντων, τα υλικά είναι θορυβώδη, ενώ τα ηγεμονικά εμμένουν στον εαυτό τους, τα δε ηρωικά υπάγονται στους κανόνες της κίνησης και της μεταβολής και, τέλος, τα ψυχικά προσομοιάζουν κάπως με τα ηρωικά, αλλά είναι λιγότερα από εκείνα.
Επιπρόσθετα σε αυτά τα θεϊκά φάσματα ακτινοβολούν αμήχανον κάλλος, προκαλούν σε όσους τα βλέπουν θαυμασμό, παρέχουν θεσπέσια ευφροσύνη και είναι στη συμμετρία, χωρίς να μπορούν να συγκριθούν στην ευπρέπεια με άλλες μορφές.
Τα μακάρια θεάματα των αρχαγγέλων έχουν και αυτά μέγιστο κάλλος, χωρίς ωστόσο να είναι ακόμη παρόμοια άρρητο και θαυμαστό με εκείνο του θείου. Τα φάσματα λαμβάνουν μερικώς το αγαθό από τους αρχαγγέλους, ενώ τα πνεύματα των δαιμόνων και των ηρώων που αυτό-αποκαλύπτονται έχουν και τα δύο κάλλος, τα πρώτα καθορίζοντας τη διακόσμηση της ουσίας με λόγους και τα δεύτερα επιδεικνύοντας την ανδρεία. Τα φάσματα πάλι των αρχόντων μπορούν να χωριστούν σε δύο κατηγορίες, διότι κάποια από αυτά επιδεικνύουν κάλλος ηγεμονικό και αυτοφυές και κάποια άλλα κάλλος επίπλαστο και επισκευαστό.
Τέλος, τα φάσματα των ψυχών, και αυτά διακοσμούν την ουσία με λόγους πεπερασμένους, αν και αυτοί οι λόγοι είναι περισσότεροι από τους ηρωικούς, συμπεριληπτικοί και υποταγμένοι σε μια μορφή. Εάν, ωστόσο, επιβάλλεται να τα καθορίσουμε όλα με τρόπο κοινό, τότε πολύ απλά θα λέγαμε πως η κάθε τάξη συμμετέχει στο κάλλος σύμφωνα με την τάξη της, την οικεία φύση της και το μερίδιο που της ανήκει.
Βέβαια μια περιγραφή των ιδιωμάτων των γενών θα ήταν ελλιπείς εάν δεν αναφέραμε ότι με τους θεούς υπάρχει οξύτητα στις ενέργειές τους και ότι λάμπουν δύο φορές ταχύτερα από τον νου, παρά το γεγονός πως είναι καθαυτοί ακίνητοι και σταθεροί. Με τους αρχαγγέλους λέμε πως οι ταχύτητες είναι μεικτές με τις δραστήριες ενέργειες. Οι ενέργειες δε των αγγέλων κατά κάποιο τρόπο θα λέγαμε κινούνται, αλλά ανόμοια με των αρχαγγέλων και έχουν μια δύναμη που είναι αποτελεσματική στην ομιλία. Εκείνες των δαιμόνων φαίνονται πιο γρήγορες από ότι είναι στην πραγματικότητα, ενώ οι των ηρώων, αν και φαίνονται μεγαλοπρεπείς στις κινήσεις τους, σε σχέση με την αποτελεσματικότητα δεν ενεργούν με την ίδια γρηγοράδα που ενεργούν οι δαίμονες.
Σε ότι αφορά τώρα τις ενέργειες των αρχόντων, οι πρώτες και εξουσιαστικές φαίνονται αξιόλογες, ενώ οι δεύτερες υπερβολικές στην παρουσία και πρακτικά άσκοπες. Τέλος, τα ενεργήματα των ψυχών είναι, μάλλον, πολύ κινητικά και φαίνονται ασθενέστερα από τα ηρωικά.
Επιπρόσθετα σε όλα αυτά, το μέγεθος των επιφανειών στους θεούς είναι κάποτε τόσο μεγάλο που αποκρύπτει ολόκληρο τον ουρανό, τον ήλιο και τη σελήνη, όπως και την ίδια την γη, καθώς τίποτα δεν μπορεί να σταθεί μπροστά στην κάθοδό τους. Όταν κάνουν την εμφάνισή τους οι αρχάγγελοι, κάποια κομμάτια του Κόσμου μετακινούνται («μοῖραι μέν τινες συγκινοῦνται τοῦ κόσμου») και ένα πρόδρομο και διαιρεμένο φώς προηγείται αυτών, ενώ το μέγεθος της ηγεμονίας τους είναι ίσο με εκείνο της αυγής.
Το αγγελικό φώς είναι λιγότερο από των αρχαγγέλων και πιο διαιρεμένο, ενώ των δαιμόνων ακόμη περισσότερο και το μέγεθος της επιφάνειάς τους, πολλές φορές μικρότερο των ίδιων. Η επιφάνεια των ηρώων είναι ακόμη μικρότερη από τους ίδιους, αλλά είναι καθ’ όλα δηλωτική της μεγαλοφροσύνης τους. Οι επιφάνειες, τώρα, των αρχόντων είναι μεγάλες και υπέρογκες, ενώ των υλικών γεμάτες από ματαιοδοξία και αλαζονεία και τέλος, των ψυχών άνισες μεταξύ τους και μικρότερες από εκείνες των αρχόντων. Με λίγα λόγια, το μέγεθος τω επιφανειών υπάρχει μέσα στον καθένα, σύμφωνα με το μέγεθος της δύναμης που έχει και το πλήθος της αρχής, μέσα από την οποία εκτείνονται και ασκούν την εξουσία τους.
Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΜΕΡΟΣ
πηγή: eleysis69 https://adventitiousness60.rssing.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σχόλια με χαρακτηρισμούς, με προσβλητικό ή υβριστικό περιεχόμενο, με γλωσσοδιαστροφικά «γκρίκλις» και με ειρωνικό και αλαζονικό ύφος,
ΔΕΝ ΔΗΜΟΣΙΕΥΟΝΤΑΙ.