ΑΡΡΗΤΑ ΜΗ ΛΕΓΕ

· Άρρητα μη λέγε [Να μη λες αυτά που δεν (πρέπει να) λέγονται] Χείλων ο Λακεδαιμόνιος - Δελφικό Παράγγελμα

Ότι έλεγε ο Πυθαγόρας οι συνομιλητές του το θεωρούσαν νόμο και τον τιμούσαν ως απεσταλμένο του Δία. Κρατούσαν κλειστό το στόμα τους σχετικά με το θείο, διότι άκουγαν πολλά θεϊκά και απόρρητα που ήταν δύσκολο να μην τα πουν αν δεν μάθαιναν πρώτα ότι και η σιωπή είναι λόγος. (ΦΙΛΟΣΤΡΑΤΟΣ «Άπαντα τα ες τον Τυανέα Απολλώνιον»)

Οι Πυθαγόριοι έλεγαν ότι δεν προορίζονταν για όλους όλες οι διδασκαλίες (μη είναι προς πάντας πάντα ρητά) όπως μαρτυρεί ο Αριστόξενος στο δέκατο βιβλίο των “Παιδευτικών νόμων” του. (ΔΙΟΓΕΝΟΥΣ ΛΑΕΡΤΙΟΥ “ΒΙΟΙ ΦΙΛΟΣΌΦΩΝ” ΒΙΒΛΙΟΝ Η’ ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ)

Η ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΟΡΘΩΣ ΛΕΓΕΙΝ

Η τέχνη του ορθώς λέγειν διαιρείται σε τέσσερα είδη. Ένα είναι το τι πρέπει να λέγουμε. Άλλο πόσα πρέπει να λέγουμε. Τρίτον προς ποιους πρέπει να λέγουμε. Τέταρτο πότε πρέπει να λέγουμε.

Αυτά πού πρέπει, λοιπόν, να λέγουμε, είναι εκείνα τα οποία ωφελούν και τον λέγοντα και τον ακούοντα. Δεν πρέπει να λέγουμε, ούτε περισσότερα ούτε λιγότερα των απαιτουμένων.

Πότε πρέπει να λέγουμε, μήτε πρωτύτερα μήτε υστερότερα· ει δ' άλλως δεν θα αποφύγουμε τα σφάλματα και δεν θα μιλήσουμε ορθά. (ΔΙΟΓΕΝΗΣ ΛΑΕΡΤΙΟΣ ΒΙΟΙ ΦΙΛΟΣΟΦΩΝ ΒΙΒΛΙΟ Γ' - ΠΛΑΤΩΝ) 

Η πολυλογία είναι μέγα ελάττωμα που οδηγεί σε λάθος εκφράσεις.
Ποτέ δεν θα μιλάς για κάτι εάν δεν σου το ζητήσουν, και πριν μιλήσεις σκέψου τι θα πεις.

Η μεγάλη ενοραματική αγγλίδα `Αννυ Μπέζαντ (1843 – 1933), έλεγε: 

“Οι μισές απ' τις δυστυχίες της ανθρωπότητας οφείλονται στα περιττά λόγια”.

Η ΣΙΓΗ