Σύκα - Υπερπολύτιμα για τους Αρχαίους Έλληνες καθώς ήταν από τα πιο σημαντικά γλυκίσματα τους, μαζί με το μέλι.
Με την πάροδο του χρόνου, η λέξη απέκτησε τη σημερινή της σημασία, δηλαδή του ανθρώπου που συκοφαντεί, διαδίδει ψευδείς και κακόβουλες ειδήσεις για να βλάψει κάποιον.
Το σύκο, είναι το ιερό προϊόν της εορτής του Μειλιχίου Διός, ενώ συνδέεται και με τον θεό Διόνυσο. Ο Μειλίχιος Διόνυσος ελατρεύετο κυρίως στην Νάξο, όπου μείλιχα ονομάζονταν τα σύκα, τα οποία κατά την παράδοση ο Διόνυσος έδωσε στους Ναξίους, και τα αντικείμενα λατρείας (προσωπεία, φαλλοί, κ.ά.) τα καμωμένα από συκόξυλο. Η πρώτη συκιά φύτρωσε στην Αθήνα, με εντολή της θεάς Δήμητρος. Τα αττικά σύκα ήταν περίφημα. Λέγεται δε, πως όταν προσέφεραν στον Ξέρξη λίγα ξερά αττικά σύκα, ενθουσιάσθηκε από την γεύση και βάλθηκε να κατακτήσει την χώρα που τα παράγει. (Γιώργος Λεκάκης, www.lekakis.com )
Αν ακολουθήσουμε την Ιερά Οδό από τον Κεραμεικό στα τέσσερα περίπου χιλιόμετρα θα συναντήσουμε ένα εκκλησάκι του Αγ. Σάββα. Εκεί, σύμφωνα με διάφορες ιστορικές πηγές, επιγραφές και άλλες, υπήρχε μία ιερή συκιά. Αυτό, βέβαια, μας το επιβεβαιώνει και ο Παυσανίας: «Υπάρχει επίσης βωμός του Ζεφύρου και ιερό της Δήμητρας και της Κόρης, όπου τιμώνται μαζί και η Αθηνά και ο Ποσειδών. Στο μέρος αυτό λένε πως ο Φύταλος είχε δεχτεί στο σπίτι του τη Δήμητρα και πως η θεά τους έδωσε σε αντάλλαγμα (σ.τσ. για πρώτη φορά) το οπωροφόρο δέντρο της συκιάς.» (ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ ΠΑΝΩ ΣΕ ΑΡΧΑΙΑ ΙΕΡΑ)

Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σχόλια με χαρακτηρισμούς, με προσβλητικό ή υβριστικό περιεχόμενο, με γλωσσοδιαστροφικά «γκρίκλις» και με ειρωνικό και αλαζονικό ύφος,
ΔΕΝ ΔΗΜΟΣΙΕΥΟΝΤΑΙ.