Le dernier mot de la terre, quand elle laissera son dernier souffle, sera GRECE! Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΛΕΞΗ ΤΗΣ ΓΗΣ ΟΤΑΝ ΘΑ ΑΦΗΣΕΙ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΤΗΣ ΠΝΟΗ, ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΑΔΑ!

"Δεν έχει πολεμηθεί κανείς λαός όσο οι Έλληνες"

1. Γκρεμίστε όλη την Ελλάδα σε βάθος 100 μέτρων.
2. Αδειάστε όλα τα μουσεία σας, από όλον τον κόσμο.
3. Γκρεμίστε κάθε τι Ελληνικό από όλο τον πλανήτη...

Έπειτα σβήστε την Ελληνική γλώσσα από παντού.

1. Από την ιατρική σας, την... ... φαρμακευτική σας.
2. Από τα μαθηματικά σας (γεωμετρία, άλγεβρα)
3. Από την φυσική σας, χημεία
4. Από την αστρονομική σας
5. Από την πολιτική σας
6. Από την καθημερινότητα σας.

Διαγράψτε τα μαθηματικά, διαγράψτε κάθε σχήμα, κάντε το τρίγωνο-οκτάγωνο, την ευθεία-καμπύλη!
Σβήστε την γεωμετρία από τα κτίρια σας, από τους δρόμους σας, από τα παιχνίδια σας, από τ' αμάξια σας!
Σβήστε την ονομασία κάθε ασθένειας και κάθε φαρμάκου, διαγράψτε την δημοκρατία και την πολιτική!
Διαγράψτε την βαρύτητα και φέρτε τα πάνω κάτω, αλλάξτε τους δορυφόρους σας να έχουν τετράγωνη τροχιά!
Αλλάξτε όλα τα βιβλία σας (γιατί παντού θα υπάρχει έστω και μια ελληνική λέξη)!
Σβήστε από την καθημερινότητα σας κάθε ελληνική λέξη!
Αλλάξτε τα ευαγγέλια, αλλάξτε το όνομα του Χριστού! Βγαίνει από τα Ελληνικά και σημαίνει αυτόν που έχει το χρίσμα! Αλλάξτε και το σχήμα κάθε ναού (να μην έχει την ελληνική γεωμετρία)!
Σβήστε τον Μέγα Αλέξανδρο, σβήστε όλους τους Μυθικούς και Ιστορικούς ήρωες, αλλάξτε την παιδεία σας, αλλάξτε το όνομα της Ιστορίας, αλλάξτε τα ονόματα στα πανεπιστήμια σας, διαγράψτε την φιλοσοφία, αλλάξτε τον τρόπο γραφής σας χρησιμοποιήστε τον αραβικό, διαγράψτε, διαγράψτε, διαγράψτε...

Θα πείτε "δεν γίνεται"...

Σωστά, δεν γίνεται γιατί μετά δεν θα μπορείτε να στεριώσετε ούτε μία πρόταση!
Δεν γίνεται να σβήσει η Ελλάδα, ο Έλληνας, η προσφορά του πάνω σε αυτόν τον πλανήτη...

Η πρόκληση πάντως ισχύει!!! Diaspora Grecque - News

Πηγή μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου - Ευχαριστώ!

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΣΕ ΟΛΟΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ !!!

ΔΕΛΦΟΙ

ΣΚΟΠΟΣ ΤΩΝ ΟΝΤΩΝ (υπέρβαση = Γνώθι σ’ αυτόν)

Ταυτόχρονη ταυτιζόμενη κατάβαση στον Άδη και υπέρβαση/άνοδος στα άλση των Ελικωνίδων Μουσών, ή όπως λέγει ο θείος Ορφέας : “Διπλώσου ως το βάθος του εαυτού σου, για να υψωθείς στην Αρχή των πραγμάτων, στην Μεγάλη Τριάδα, που ακτινοβολεί μέσα στον Αιθέρα” : Αλλωστε  (κατά τον Ορφέα)  “μονὰς μὲν ὁ αἰθὴρ, δυὰς δὲ τὸ χάος, τριὰς δὲ τὸ ᾠὸν (τέλειον γάρ ἐστι), τετρὰς δὲ ὁ Φάνης“!

Κυρίως όμως γιατί, συμφώνως με τον Πρόκλο «Εις τον Τίμαιον Πλάτωνος, 3.208.30 – 3.209.14», «Πατήρ είναι ο Αιθέρας, ο μεν πρώτος από του Ενός προελθών·

Πατήρ-Ποιητής είναι ο κατά υπόδειγμα Θεός, «τον οποίο πρωτόγονον (=πρωτογέννητο) Φάνητα αποκαλούν οι μακάριοι Θεοί» [βλ. Ορφ. Αποσπ. Νο.85],

Ποιητής-Πατήρ είναι ο Ζευς, ο οποίος αποκαλεί τώρα τον εαυτό του «ποιητή και πατέρα των έργων», όπως θα έλεγαν οι Ορφικοί·

Ποιητής μόνο είναι ο αίτιος της μεριστής δημιουργίας, όπως θα έλεγαν οι ίδιοι, δηλ. ο Διόνυσος.

Στον Πατέρα, λοιπόν, μόνο υπάγονται όλα τα νοητά, όλα τα νοερά, τα υπερκόσμια και τα εγκόσμια· στον Πατέρα-Ποιητή, υπάγονται όλα τα νοερά, τα υπερκόσμια και τα εγκόσμια· στον Ποιητή-Πατέρα, που είναι νοερός, υπάγονται τα υπερκόσμια και τα εγκόσμια· στον Ποιητή, τέλος, μόνο τα εγκόσμια.

Και όλα αυτά μας τα δίδαξε η διδασκαλία του Ορφέως·
διότι ανάλογα με την ιδιότητα από τους τέσσερις έχει υπαχθεί ένα πλήθος Θεών».

http://eleysis69.wordpress.com/

ΤΟ ΕΘΝΟΣΗΜΟ ΔΕΝ ΠΟΥΛΙΕΤΑΙ !

Το θέμα προβλήθηκε εδώ ΕΙΠΕ ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΤΟΥΡΚΙΚΟ ΠΑΚΤΩΛΟ ΧΡΗΜΑΤΩΝ

Και ξανά προβάλλεται! 

Τίποτα δε χάθηκε ακόμα

όσο ζούμε και πονάμε...

Χρώμα δεν αλλάζουνε τα μάτια

μόνο τρόπο να κοιτάμε!

httpellinesfoitites , 81argus , Πηγή εικόνας: http://fencingclub.gr/

Η ΔΙΑΣΤΡΕΒΛΩΣΗ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΕΝΝΟΙΩΝ ΣΤΟ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟ ΛΕΞΙΛΟΓΙΟ

Σύμφωνα με τα όσα αναφέρει στο έργο του «Statistik des neutestamenlichen Wortschatzes» (Zurich 1958), ο Robert Morgenthaler, περί στατιστικών στοιχείων αναφορικά με τη γλώσσα της Καινής Διαθήκης, η τελευταία αριθμεί 5.436 λέξεις, από τις όποιες οι 3.000 προέρχονται από το λεξιλόγιο της Αρχαίας Ελληνικής. Από τις υπόλοιπες, οι 1.900 διατυπώθηκαν για πρώτη φορά από τους συγγραφείς της Καινής Διαθήκης, οι 491 είναι δημιουργήματα της μετακλασικής γραμματείας, ενώ οι 45 είναι ξένες. Η κατηγοριοποίηση αυτή, βέβαια, είναι εντελώς συμβατική, αφού μία εις βάθος γλωσσολογική εξέταση δύναται ν’ αποδείξει ότι η συντριπτική πλειοψηφία των λέξεων (τόσο της Καινής Διαθήκης, όσο και της μεταγενέστερης εκκλησιαστικής και πατερικής γραμματείας), όπως αναφέρει και ο διδάκτωρ της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, Λουκάς X. Φίλης από το βιβλίο του «Η γλώσσα της Καινής Διαθήκης» (Αθήνα, 1984), «προέρχεται γλωσσικά και εννοιολογικά από τον χώρο της Ελληνικής σκέψεως και διανοήσεως και συντίθεται για να αποτελέσει ολοκληρωμένη έννοια, με τον καθαρά Ελληνικό τρόπο διατυπώσεως».

Ωστόσο, το θρησκευτικό πνεύμα της χριστιανικής γραμματείας σε συνδυασμό με την αναμφισβήτητη επιρροή της γλώσσας στον ψυχισμό του ανθρώπου, οδηγεί στην αλλοίωση, ή εν πολλοίς ολοκληρωτική διαστρέβλωση του εννοιολογικού τους περιεχομένου, καθώς άνευ αναφοράς στον Θεό, καταντούν κενές νοήματος στη συνήθη χρήση τους έως σήμερα.

Ακολουθούν ως παραδείγματα, ορισμένες από τις λέξεις αυτές με αντιπαραβολή της προτέρας και νεώτερης (χριστιανικής) σημασίας τους…

Αγάπη: Στα αρχαία ελληνικά, εκ του «άγαμαι» και του ποιητικού τύπου του «αγάζομαι» (=θαυμάζω, παραξενεύομαι). Στη χριστιανική γραμματεία έλαβε την έννοια, όχι μόνον της αντιθέσεως προς το μίσος, αλλά και της φιλότητος, υπό την σκέπη όμως του Θεού, κατά τους βιβλικούς συγγραφείς.

Άγγελος: Στα αρχαία ελληνικά, αυτός που κομίζει μήνυμα, ο αγγελιαφόρος. Στον Χριστιανισμό (αλλά και στον Ιουδαϊσμό και στο Ισλάμ), οι άγγελοι είναι υπερκόσμια όντα, μέσω των οποίων ο Γιαχβέ κάνει γνωστή την βουλή του στους θνητούς.

Αγιότητα: Στα αρχαία ελληνικά, σήμαινε την αγνότητα, ενίοτε όμως σήμαινε και τη μιαρότητα. Περαιτέρω έλαβε τη σημασία της αφιερώσεως στον Θεό.

Αδελφοσύνη: Παράγεται εκ του «αδελφός» (ο προερχόμενος από την ίδια μήτρα -δελφύς=μήτρα). Έφθασε να σημαίνει την «εν Πνεύματι Αγίω» αποκλειστικά αδελφική σχέση όλων των θνητών εχόντων ως πατέρα τον Θεό.

Αιωνιότητα: Στα αρχαία ελληνικά, η λέξη ήταν δηλωτική του μεγάλου χρονικού διαστήματος, της εποχής ή της ηλικίας, ανάλογα με την περίπτωση χρήσεώς της. Η σημασία της στο χριστιανικό λεξιλόγιο είναι αυτή της ατελεύτητης ζωής στην υπερκόσμια διάσταση του Γιαχβέ.

Αλήθεια: Στα αρχαία ελληνικά, σήμαινε το μη αποκεκρυμμένο, την πραγματικότητα. Και μόνο η θεολογική αναφορά στον Θεό ως απόλυτη «Αλήθεια» υστερεί ως προς την αποδεικτική πλευρά, καθώς η υφή της έννοιας «αλήθεια» (α-λήθω=λανθάνω) προϋποθέτει τη σαφή και αντικειμενική απόδειξη.

Αμαρτία: Στα αρχαία ελληνικά, σήμαινε την αποτυχία, την αστοχία. Ο όρος σημαίνει πλέον την κακοπραγία που αντιβαίνει στη θεία βούληση.

Αρετή: Στα αρχαία ελληνικά, σήμαινε την παλικαριά, την γενναιότητα. Η χριστιανική της έννοια, είναι η συμμόρφωση με όσα εντέλλεται ο Θεός.

Δαίμονας: Στα αρχαία ελληνικά, η θεότητα. Η αρνητική σημασία της λέξεως σήμερα, συνίσταται στην ταύτισή της με το κακό πνεύμα. Δαίμονες επίσης ονομάζονταν και οι ψυχές των ανθρώπων, που αποτελούσαν τον συνδετικό κρίκο μεταξύ θεών και θνητών.

Διάβολος: Στα αρχαία ελληνικά, σήμαινε τον συκοφάντη, τον ψευδώς κατηγορών. Η προσωποποίησή του και η σημασία που έλαβε έκτοτε, δεν χρήζουν σχολιασμού.

Δόγμα: Στα αρχαία ελληνικά, σήμαινε τη γνώμη, την απόφαση, το ψήφισμα. Στο χριστιανικό λεξιλόγιο η λέξη σημαίνει την μη επιδεχόμενη αμφισβήτηση της αυθεντικής θεωρίας περί θεού.

Εκκλησία: Στα αρχαία ελληνικά, σήμαινε τη συνέλευση του δήμου. Έχει πλέον την έννοια του συνόλου των πιστών στον Θεό.

Ελπίδα: Στα αρχαία ελληνικά, η προσδοκία, η αναμονή. Η αναφορά της ελπίδας στον Θεό, την κατατάσσει μεταξύ των τριών βασικών χριστιανικών αρετών (πίστη, ελπίδα, αγάπη).

Ευλογία: Στα αρχαία ελληνικά, ο έπαινος, το εγκώμιο. Σήμερα έφθασε να σημαίνει την ιερατική ευχή και την θεϊκή τύχη, έγκριση, βοήθεια ή ανταμοιβή.

Εωσφόρος: Στα αρχαία ελληνικά, σήμαινε τον φωτοδότη, αυτόν που φέρει την αυγή της ημέρας. Ήταν προσωνύμιο του θεού Απόλλωνα. Το μίσος κατά του Ελληνισμού υπήρξε η αίτια ταυτίσεώς του με τον Σατανά.

Θεός: Στα αρχαία ελληνικά, σύμφωνα με τον Πλάτωνα, η λέξη προκύπτει εκ του ρήματος «θέω»* (=δράμω, σπεύδω, τρέχω). Η ετυμολογία της λέξεως, φανερώνει την ανθρωπομορφική, περί θεών, αντίληψη των Αρχαίων Ελλήνων. Κατόπιν, «θεός» εκλήθη το εξωσυμπαντικό-υπερκόσμιο ον (Γιαχβέ), που κατά τη σημιτική αντίληψη εξουσιάζει τον κόσμο.
[* Σύμφωνα με τον Ηρόδοτο («Ευτέρπη», 52), η λέξη προκύπτει από το ρήμα «τίθημι» («θεοὺς δὲ προσωνόμασαν σφέας ἀπὸ τοῦ τοιούτου, ὅτι κόσμῳ θέντες τὰ πάντα πρήγματα καὶ πάσας νομὰς εἶχον»).]

Κοινωνία: Στα αρχαία ελληνικά, η συναναστροφή, η επικοινωνία. Οι συγγραφείς της Εκκλησίας περιορίζουν την αρχική ευρύτητα αυτής της έννοιας στη σχέση μεταξύ πιστού-Θεού και πιστών μεταξύ των.

Κόλαση: Στα αρχαία ελληνικά, σήμαινε την τιμωρία. Ο αρχαίος αυτός δικανικός όρος, έφθασε να σημαίνει τον τόπο ή την μέθοδο τιμωρίας των μη υπάκουων στον Γιαχβέ, μετά τον θάνατό τους.

Λόγος: Η λέξη ήταν πολυσήμαντη. Η κύρια έννοιά της, ωστόσο, είναι αυτή του νόμου λειτουργίας του σύμπαντος. Στη χριστιανική Θεολογία σημαίνει αφ’ ενός τον νόμο δημιουργίας του σύμπαντος (τον Λόγο του Θεού ως ενσάρκωση του οποίου φέρεται ο Ιησούς, ως ενδιάθετος Λόγος) κι αφ’ ετέρου τον προφορικό ή γραπτό λόγο των βιβλικών προσώπων και συγγραμμάτων.

Πίστη: Στα αρχαία ελληνικά, σήμαινε την αξιοπιστία, την εμπιστοσύνη. Στη θρησκευτική της χρήση, η έννοια επιτείνεται με την αποδοχή του Θεού ως απολύτου κυρίου και την υποταγή σ’ αυτόν.

Πνεύμα: Στα αρχαία ελληνικά, σήμαινε το φύσημα, την πνοή, την αναπνοή. Στη φιλοσοφία εφέρετο ενίστε και ως το ανώτερο μέρος της ψυχής ή κάτι κεχωρισμένο απ’ αυτήν. Στην χριστιανική θρησκεία σημαίνει το τρίτο πρόσωπο της Αγίας Τριάδος ως ομοούσιο με τα δύο άλλα και ουσιαστικά την ψυχή του κάθε ανθρώπου.

Σωτηρία: Στα αρχαία ελληνικά, σήμαινε τη διάσωση από κίνδυνο. Στο χριστιανικό λεξιλόγιο σημαίνει τη λύτρωση από τα διαβολικά δεσμά του κόσμου και την διά της υπακοής στον Θεό αποφυγή της Κολάσεως.

Χάρη: Στα αρχαία ελληνικά, σήμαινε την εύνοια, τη γοητεία, το θέλγητρο, την αίγλη. Στο χριστιανικό λεξιλόγιο ως γνώρισμα του Θεού και των αγίων, απαντά με την πρώτη σημασία, καθώς οι υπόλοιπες… απαγορεύονται.

Οι αλλαγές των νοημάτων στα παραπάνω λήμματα είναι έκδηλες και αναμφισβήτητες. Η βασικότερη συνέπεια αυτών, δεν είναι μόνο οι παρανοήσεις στη χρήση λέξεων σαν αυτές, αλλά κυρίως η αποκοπή των χρηστών της ελληνικής γλώσσας από τις γενετικές απαρχές της. Συνεπώς το επιχείρημα ότι η συγγραφή της Βίβλου και της πατερικής γραμματείας στα ελληνικά, έσωσε και τη γλώσσα μας από αφανισμό είναι μάλλον αδόκιμο. Ακριβέστερο θα ήταν, εάν ελέγετο ότι ο Χριστιανισμός της Ανατολής έσωσε ένα ελληνικό λεξιλόγιο, αλλά παρήλλαξε ή διαστρέβλωσε εσκεμμένα το νόημα των λέξεων, δίδοντας σ’ αυτές άλλο περιεχόμενο, αυτό που συνέφερε στο δόγμα.

Μάριος Μαμανέας (Δημοσίευση περιοδικού «Δαυλός»)

http://www.pare-dose.net/

___________________________________

Σχόλιο σελίδας: Ο ΑΛΗΘΕΣΤΕΡΟΣ ΟΡΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ ΕΧΕΙ ΔΟΘΕΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΛΑΤΩΝΑ ΣΤΟΝ "ΚΡΑΤΥΛΟ". ΕΚΕΙ ΕΠΙΣΗΜΑΙΝΕΤΑΙ ΟΤΙ Η ΛΕΞΗ ΠΑΡΑΓΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΣΤΕΡΗΤΙΚΟ "Α" ΚΑΙ ΤΗΝ ΛΗΘΗ, ΔΗΛΑΔΗ ΤΟ ΑΛΗΘΕΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΗ ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΟ ΣΤΗΝ ΛΗΘΗ. ΟΙ ΠΡΟΓΟΝΟΙ ΜΑΣ ΓΝΩΡΙΖΑΝ ΚΑΛΑ, ΓΙΑΤΙ ΒΙΩΝΑΝ ΤΗΝ ΠΑΡΘΕΝΙΚΗ ΧΑΡΑ ΚΑΙ ΕΥΔΑΙΜΟΝΙΑ, ΝΑ ΒΛΕΠΟΥΝ ΝΑ ΓΕΝΝΙΕΤΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΝΩΠΙΟΝ ΤΟΥΣ. Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΠΟΥ ΕΙΧΕ ΣΥΛΛΗΦΘΕΙ ΣΤΟΥΣ ΠΥΡΑΚΤΩΜΕΝΟΥΣ ΣΤΟΧΑΣΜΟΥΣ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΕΚΔΗΛΩΘΕΙ ΣΤΗΝ ΑΡΧΕΤΥΠΙΚΗ ΕΛΛΗΝΙΔΑ ΓΛΩΣΣΑ.
ΕΙΔΑΝ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΝΑ ΛΑΜΒΑΝΕΙ ΣΑΡΚΑ ΚΑΙ ΟΣΤΑ, ΒΓΑΛΜΕΝΗ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΕΓΑΛΟΦΥΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΑΡΑ, ΕΝΔΕΔΥΜΕΝΗ ΤΟ ΠΑΜΦΩΤΟ ΕΝΔΥΜΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΟΣ ΛΟΓΟΥ.

ΚΑΙ Η ΛΕΞΙΣ ΑΓΑΠΗ ΕΙΝΑΙ ΑΡΧΑΙΟΕΛΛΗΝΙΚΟΤΑΤΗ, ΚΑΙ ΟΧΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΕΠΙΝΟΗΣΕΩΣ ΟΠΩΣ ΙΣΧΥΡΙΖΟΝΤΑΙ ΚΑΠΟΙΟΙ. ΙΔΟΥ:

 Η ΑΓΑΠΗ ΕΧΕΙ ΚΑΤΑΓΩΓΗ

Η ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ - Ο ΦΙΛΟΣΟΦΟΣ - ΟΙ ΦΙΛΟΣOΦΟΥΝΤΕΣ, ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΓΕΝΝΗΤΟΡΕΣ ΤΟΥ ΓΗΙΝΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ

Η Σοφία και η Φιλοσοφία κατά τον Πυθαγόρα [Ιάμβλιχος «Περί Πυθαγορικού βίου, 59»]
"Κάλλιστη είναι η θέα του σύμπαντος ουρανού και των εν αυτώ φερούμενων αστέρων, εάν κάποιος μπορεί να διακρίνει την τάξη. Με την μετουσία βεβαίως του Πρώτου και του νοητού έγινε αυτός ωραίος. Το Πρώτο εκείνο ήταν των Αριθμών και των Λόγων η φύση που διαπερνά τα πάντα, βάσει των οποίων όλα έχουν τακτοποιηθεί επιμελώς και έχουν διακοσμηθεί ευπρεπώς, ενώ σοφία είναι η όντως επιστήμη, η ασχολούμενη περί τα ωραία και τα πρώτα και [τα] θεία και ακήρατα και αυτά που ήταν ίδια πάντοτε και κατά τον ίδιο τρόπο συμπεριφέρονταν, στα οποία θα μπορούσε κανείς να πει, συμπεριλαμβάνονται και όλα τα άλλα. Φιλοσοφία, λοιπόν, είναι η μετά ζήλου επιδίωξη της θεωρίας αυτής των πάντων".

Φιλοσοφία κατά Σωκράτη [«Πολιτεία, 521.c.6»]
«η περιαγωγή της ψυχής από μία σκοτεινή ημέρα στην αληθινή, επάνοδος δηλ. στο όντως ΟΝ, είναι αυτό ακριβώς που θα πούμε πως είναι η αληθινή Φιλοσοφία».

Η Φιλοσοφία κατά τον νεοπλατωνικό Ιεροκλή («υπόμνημα στα χρυσά Έπη του Πυθαγoρα, 1.1 – 2.1»)
«Η φιλοσοφία ἐστὶ ζωῆς ἀνθρωπίνης κάθαρσις καὶ τελειότης, κάθαρσις μὲν ἀπὸ τῆς ὑλικῆς ἀλογίας καὶ τοῦ θνητοειδοῦς σώματος, τελειότης δέ, τῆς οἰκείας εὐζωΐας ἀνάληψις, πρὸς τὴν θείαν ὁμοίωσιν ἐπανάγουσα. ταῦτα δὲ πέφυκεν ἀρετὴ καὶ ἀλήθεια μάλιστα ἀπεργάζεσθαι, ἡ μὲν τὴν ἀμετρίαν τῶν παθῶν ἐξορίζουσα, ἡ δὲ τὸ θεῖον εἶδος τοῖς εὐφυῶς ἔχουσι προσκτωμένη».

Ο Φιλόσοφος, κατά Σωκράτη [Πολιτεία, 484. b.3]
«Φιλόσοφοι είναι όσοι μπορούν να πλησιάζουν το παντοτινά αμετάβλητο», ενώ «δεν διαφέρουν από τυφλούς όσοι δεν έχουν πραγματικά γνώση της ουσίας κάθε πράγματος». Κατ' αυτήν την έννοια η Φιλοσοφία δεν κατευθύνεται απλά προς την γνώση, αλλά προς το οράν ! Εξ ου και "νοῦς ὁρῆ καὶ νοῦς ἀκούει, τἄλλα κωφὰ καὶ τυφλά" κατά τον Επίχαρμο!

Οι Φιλοσoφούντες, κατά Σωκράτη [Πολιτεία, 500. c.8 - d.3]
"ο φιλόσοφος συναναστρεφόμενος με το θεϊκό και το κόσμιο θα γίνει και αυτός κόσμιος και θεϊκός τόσο όσο είναι δυνατόν σε άνθρωπο".

http://eleysis69.wordpress.com/

Η διαφορά ανάμεσα σε Φιλοσοφία, Μεταφυσική και Θεολογία | Πάρε-Δώσε

ΠΑΙΖΟΝΤΑΣ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ

helenkem/videos ,  http://www.projethomere.com/

H ΑΛΗΘΙΝΗ ΚΑΘΑΡΣΗ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ

Όπως εξηγεί ο Πρόκλος,  στο «Εις τον Πλάτωνος πρώτον Αλκιβιάδη, βιβλίο Β’, 174.  9 – 19», η αληθινή κάθαρση της ψυχής συμβαίνει κατά τρείς τρόπους :

Ο ένας μέσω της τελεστικής (τελετουργικής), όπως λέει ο Σωκράτης του πλατωνικού «Φαίδρου, 265.b».

Ο άλλος είναι μέσω της φιλοσοφίας, ζήτημα για το οποίο λέχθηκαν πολλά στον «Φαίδωνα, 69.c» του Πλάτωνα (εκεί η φρόνηση και καθεμία από τις άλλες αρετές ονομάζεται «καθαρμός τις»).

Ο τρίτος είναι μέσω της επιστήμης της διαλεκτικής, που μας οδηγεί σε αντίφαση, ελέγχει την ασυμφωνία των πεποιθήσεών μας και μας απαλλάσσει από τη διπλή άγνοια.

http://eleysis69.wordpress.com/

Στην κατάσταση της διπλής άγνοιας βρισκόμαστε όταν, ενώ δεν γνωρίζουμε κάτι, δεν μπορούμε ή δεν θέλουμε να παραδεχτούμε ότι δεν το γνωρίζουμε!

Αυτός είναι ο λόγος που η Διπλή Άγνοια θεωρείται μια κατάσταση που μπορεί να γίνει ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ.

Υπάρχει άραγε κάποιος τρόπος που θα μπορούσαμε να ελέγξουμε αν βρισκόμαστε σε αυτήν την επικίνδυνη κατάσταση της Διπλής Άγνοιας;

Ο μόνος τρόπος που θα μπορούσαμε να αποκτήσουμε αυτήν την δυνατότητα, είναι να κάνουμε και εμείς ΧΡΗΣΗ της ΣΩΚΡΑΤΙΚΗΣ ΔΙΑΛΕΚΤΙΚΗΣ.

Η ΣΩΚΡΑΤΙΚΗ ΔΙΑΛΕΚΤΙΚΗ

Ο ΑΧΙΛΛΕΑΣ ΚΑΙ Ο ΑΙΑΝΤΑΣ ΠΑΙΖΟΥΝ ΠΕΝΤΑΓΡΑΜΜΑ

Ο Αχιλλέας και ο Αίαντας παίζουν πεντάγραμμα, Η επιστροφή των Διόσκουρων Αρχαϊκή Αγγειογραφία, Μελανόμορφος ρυθμός, ώριμη περίοδος, Εξηκίας.
Ο Αχιλλέας και ο Αίας παίζουν πεντάγραμμα, ένα παιχνίδι που το επινόησε ο Παλαμήδης και παιζόταν με πεσσούς που τους μετακινούσαν πάνω σε πέντε γραμμές. Οι ήρωες, των οποίων τα ονόματα αναγράφονται, είναι τόσο αφοσιωμένοι στο παιχνίδι τους, ώστε το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι οι ζαριές τους· ο Αχιλλέας ψιθυρίζει “τέσσερα” και ο Αίαντας “τρία”. Έτσι, δεν έχουν αντιληφτεί την επίθεση των Τρώων. Την τελευταία στιγμή τους ειδοποίησε η Αθηνά και κατόρθωσαν να αποκρούσουν την επίθεση.

Το περιστατικό είναι γνωστό μόνο από παραστάσεις σε αγγεία, χωρίς αμφιβολία όμως οι αγγειογράφοι αντλούν το θέμα τους από παλιότερη επική διήγηση.

Στη β’ όψη του αγγείου εικονίζεται η επιστροφή των Διόσκουρων στο πατρικό τους σπίτι. Στη μέση εικονίζεται ο Κάστορας με το άλογό του, τον Κύλλαρο. Ο Κάστορας είναι στραμμένος προς τα αριστερά, προς τη μάνα του, τη Λήδα, που του προσφέρει λουλούδι. Στα δεξιά κάποιο παιδί μεταφέρει ένα ένδυμα πάνω σε κλισμό, το οποίο ίσως να προορίζεται για το γυμνό Πολυδεύκη που παίζει ανέμελα με το σκύλο του, στο αριστερό άκρο της σύνθεσης. Στα δεξιά εικονίζεται ο πατέρας των Διόσκουρων, ο Τυνδάρεος.

 http://eleysis69.wordpress.com/

ΤΟ ΑΕΝΑΟΝ ΥΔΩΡ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΟΣΜΟΑΝΤΙΛΗΨΗ

Άκρατος Αετός

ΜΗΝΥΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΝΕΡΟ

ΕΙΜΑΣΤΕ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΟΙ ΜΟΝΟ ΜΕ ΤΗΝ ΦΥΣΙΚΗ ΜΑΣ ΕΙΜΑΡΜΕΝΗ;

Είχαμε δηλαδή μέχρι σήμερα αντιπάλους μας, μόνο τις φυσικές μας ανεπάρκειες; Την άγνοια, τις στενοκεφαλιές μας, την τεμπελιά μας αν θέλετε, και τις δεισιδαιμονίες μας...; Ή κάποιοι συστηματικά και με κάθε μέσον, διαμέλιζαν και καταροποιούσαν τις επιδόσεις μας, και υπονόμευαν τις εξελίξεις και την ιστορία των λαών μας;
Οι φυσικές δυνάμεις των εθνών, καταναλώνονται στην δύνη και τις τριβές της φυσικής τους ειμαρμένης, ή κάποιοι μεθοδικά συνωμοτούν εις βάρος τους; Αντιμετωπίζουμε μόνο τους φυσικούς μας εχθρούς, ή κάποιοι επαγγελματίες εθνο-σπαράκτες, χωρίς φανερό κίνητρο και εχθρότητα, με την επαγγελματική ψυχρότητα των αόρατων ψιθυριστών εξουσίας, κρυμμένοι πέρα απ’ το ορατό φάσμα των υποψιασμών μας, μεθοδικά σχεδιάζουν διλήμματα, δημιουργούν ανίερες συμμαχίες, αναμοχλεύουν εχθρότητες, αναθερμαίνουν διαιρετικές τάσεις, και κατακαίουν αόρατοι κάθε δυνατότητα επανένωσης, ενισχύοντας ακατάπαυστα τους φυσικούς μας διαμελιστές; Είμαστε αντιμέτωποι μόνο με την φυσική μας ειμαρμένη;
Είναι το ίδιο βασικό ερώτημα δοσμένο με διαφορετικούς τρόπους. Θεωρώ λοιπόν αυτήν την ερώτηση, σημαντικότερη από οποιαδήποτε άλλη.
Στην πολυδάκρυτο μάχη της νοημοσύνης, νικήσαμε πολλούς εχθρούς! Αυτός όμως ο αόρατος δόλος, φαίνεται πραγματικά ανίκητος! Η τελική έκβαση εξαρτάται απολύτως, απ’ την απάντηση που θα δώσουν άμεσα οι άνθρωποι στη συγκεκριμένη αυτή ερώτηση: Ζούμε ή όχι σε καθεστώς ευλογο-καταροποιού μαγείας; Μήπως δεσμώτες και ελευθερωτές είναι τα ίδια πρόσωπα;

Μ. Καλόπουλος
Απ' το βιβλίο ABPΑAΜ Ο ΜΑΓΟΣ

Διαβάστε:

http://greatlie.com/xristianismos/bible/890-ta-ethni-stin-sotiriaki-pagida-tis-biblou.html

http://greatlie.com/xristianismos/palaia-diathiki/497-i-eimarmenopoios-mageia-tou-abraam.html

http://greatlie.com/xristianismos/palaia-diathiki/496-abraam-kai-o-profitikos-diamelismos-ton-ethnon.html

Η ΓΝΩΣΗ ΤΟΥ ΟΜΗΡΟΥ ΓΙΑ ΤΟ DNA

Προκαλεί πάμπολλα ερωτήματα το γεγονός ότι οι Αρχαίοι Έλληνες είχαν την τεχνογνωσία και τα μέσα να κάνουν λεπτομερή ανάλυση στον κώδικα DNA.

Με θαυμασμό σήμερα, καθώς μελετάμε τα Αρχαία συγγράμματα, ανακαλύπτουμε ολοένα και περισσότερες κωδικοποιημένες πληροφορίες με άρρητες γνώσεις ενός πανάρχαιου και μυστήριου κόσμου, σε αντίθεση με ότι μας έμαθαν στα σχολεία, στα πανεπιστήμια και στα εγκυκλοπαιδικά βιβλία.

Ένα εκπληκτικό οπτικοακουστικό από τον Άκρατο Αετό. 

ΌΠΟΙΟΣ ΣΚΕΠΤΕΤΑΙ ΣΗΜΕΡΑ, ΣΚΕΠΤΕΤΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΑ, ΕΣΤΩ ΚΙ ΑΝ ΔΕΝ ΤΟ ΥΠΟΠΤΕΥΕΤΑΙ. Jacqueline de Romilly

ΚΑΘΕ ΛΑΟΣ ΕΙΝΑΙ ΥΠΕΡΗΦΑΝΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΤΟΥ ΚΤΗΣΗ. ΑΛΛΑ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΦΥΛΗ ΣΤΕΚΕΤΑΙ ΨΗΛΟΤΕΡΑ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΑΛΛΗ, ΔΙΟΤΙ ΕΧΕΙ ΤΟΥΤΟ ΤΟ ΠΡΟΣΟΝ, ΝΑ ΕΙΝΑΙ Η ΜΗΤΕΡΑ ΠΑΝΤΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ.  U. Wilamowitz

ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ «ΤΡΙΕΣΠΕΡΟΝ» ή ΗΛΙΟΥΓΕΝΝΑ

ΤΟ «ΤΡΙΕΣΠΕΡΟΝ» ΞΕΚΙΝΑΕΙ ΜΕ ΤΟ ΧΕΙΜΕΡΙΝΟ ΗΛΙΟΣΤΑΣΙΟ ΤΗ ΝΥΚΤΑ ΤΗΣ 21ης ΠΡΟΣ ΤΗΝ 22α ΤΟΥ ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ, ΤΗ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΔΗΛΑΔΗ ΝΥΚΤΑ ΤΟΥ ΕΤΟΥΣ ΚΑΙ ΚΟΡΥΦΩΝΕΤΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΦΩΤΟΔΟΤΗ ΗΛΙΟΥ ΤΗ ΝΥΚΤΑ ΤΗΣ 24ης ΠΡΟΣ 25η, ΟΤΑΝ Η ΗΜΕΡΑ ΕΧΕΙ ΗΔΗ ΜΕΙΝΕΙ «ΣΤΑΣΙΜΗ» ΕΠΙ 3 ΗΜΕΡΕΣ ΜΕΤΑ ΤΟ ΗΛΙΟΣΤΑΣΙΟ ΚΑΙ ΑΡΧΙΖΕΙ ΠΛΕΟΝ ΝΑ ΜΕΓΑΛΩΝΕΙ. http://www.hellenicpantheon.gr/Triesperon.htm

Το αστέρι στην Ανατολή είναι ο Σείριος, το πιο λαμπρό αστέρι, που στις 25 Δεκεμβρίου ευθυγραμμίζεται με τα 3 λαμπρότερα αστέρια της ζώνης του Ωρίωνα.

Αυτά τα 3 αστέρια έχουν την ονομασία τους από αρχαιοτάτων χρόνων «οι 3 Βασιλιάδες». Και οι 3 Βασιλιάδες μαζί με το λαμπρότερο αστέρι, τον Σείριο δείχνουν προς την ανατολή του Ήλιου στις 25 Δεκεμβρίου.

Για αυτό οι 3 Βασιλιάδες ακολουθούν το αστέρι από την Ανατολή, προκειμένου να δουν την ανατολή την γέννηση του Ήλιου.

Η παρθένος είναι ο αστερισμός Βίργκο, γνωστός Βίργκο ή παρθένος. Βίργκο στα λατινικά σημαίνει Παρθένος. Το αρχαίο λογότυπο για την Βίργκο είναι το παραλλαγμένο Μ. (m). Για αυτό κι η Μαρία, ομοίως με τις άλλες παρθένες, όπως η μητέρα του Άδωνη, η Μύρα ή η μητέρα του Βούδα Μάγια, ξεκινούν τα ονόματα τους από το Μ.

Η Βίργκο ήταν επίσης γνωστή ως «ο οίκος του άρτου» κι η αναπαράσταση της ήταν μια παρθένα να κρατάει ένα δεμάτι στάρι. Αντίστοιχα κι η Βηθλεέμ μεταφράζεται κυριολεκτικά σαν «οίκος του άρτου».

Συνεπώς η Βηθλεέμ είναι μια αναφορά στον αστερισμό Βίργκο μια τοποθεσία στον ουρανό κι όχι στην γη.

Έως το χειμερινό ηλιοστάσιο, οι μέρες γίνονται μικρότερες και πιο κρύες. Και κοιτώντας από το βόρειο ημισφαίριο ο Ήλιος φαίνεται να κινείται προς τον νότο, να μικραίνει και να είναι ανεπαρκής. Η μικρές ημέρες κι η εξάλειψη της σοδειάς, όπως πλησιάζουμε στο χειμερινό ηλιοστάσιο συμβόλιζε για τους αρχαίους την πορεία προ του θάνατο. «Ήταν ο θάνατος του Ηλίου». Και ως τις 22 Δεκεμβρίου, ο αφανισμός του Ήλιου, ήταν πια ολοφάνερος. Καθότι, κινούμενος προς τον νότο για 6 μήνες ο Ήλιος φτάνει στο χαμηλότερο σημείο στον ορίζοντα.

Και τότε συμβαίνει κάτι παράξενο: Ο Ήλιος σταματά να κινείτε νότια και μένει σχεδόν σταθερός για 3 μέρες, (22, 23, 24, /12ου). Και σε αυτές τις 3 μέρες ο Ήλιος μένει στην κλίμακα του Σταυρού του Νότου, ή στον αστερισμό του Σταυρού.

Και μετά από αυτό, στις 25 Δεκεμβρίου ο Ήλιος μετακινείτε μια μοίρα, αυτή τη φορά προς το βορρά προμηνύοντας μεγαλύτερες μέρες, ζεστασιά και την άνοιξη.

Είναι η μεταβατική περίοδος του Ήλιου, προτού αλλάξει πορεία ξανά προς το βόρειο ημισφαίριο, φέρνοντας την άνοιξη και κατ' επέκταση τη σωτηρία.

«…ΚΑΙ ΜΗΝ ΕΧΟΝΤΑΣ ΠΙΟ ΚΑΤΟΥ ΑΛΛΟ ΣΚΑΛΙ… …ΘΑ ΑΙΣΘΑΝΘΕΙΣ ΝΑ ΣΟΥ ΦΥΤΡΩΣΟΥΝ, Ω ΧΑΡΑ!, ΤΑ ΦΤΕΡΑ, ΤΑ ΦΤΕΡΑ ΤΑ ΠΡΩΤΙΝΑ ΣΟΥ ΤΑ ΜΕΓΑΛΑ!» ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΛΑΜΑΣ

"Τα μεγάλα ιδανικά", λέει ο ποιητής, "όταν ξεπέφτουν, τα παίρνει στο καλύβι του κι άσυλο τους δίνει, κι όταν ανθίζουν, τους χτίζει παλάτια".

Πιστεύει στην Ελλάδα ο ποιητής κι ας είναι μικρή σα γεωγραφικός χώρος.

" ... Η μεγαλοσύνη στα έθνη δε μετριέται με το στρέμμα. Με της καρδιάς το πύρωμα μετριέται και με το αίμα".

Πολλοί τραγούδησαν με στίχους την πατρίδα τους, αλλά μόνο ο Παλαμάς απαθανάτισε την αιωνιότητα του Ελληνισμού με μια εικόνα κι ένα διάλογο στο "Διγενή και Χάροντα".

Ύμνησε την Ελληνική Επανάσταση ο Παλαμάς και ξαναζωντάνεψε το Εικοσιένα:

"Πατρίς, και ξένους μάγεψε της λευτεριάς σου τ` άστρο, το φώς του Εικοσιένα ".

Θα ταν παράλειψή μου μεγάλη, αν δεν σας ανέφερα λίγους από τους ονομαστούς στίχους από τον "Προφητικό" του. Ανήκει στο "Δωδεκάλογο του γύφτου" και είναι γραμμένος ύστερα από τον πόνο και τη ντροπή του `97. Η πίστη στα πεπρωμένα της φυλής μας, ποτέ δεν του λειψε:

"Και θα φύγης κι από το σάπιο το κορμί,
 ω ψυχή, παραδαρμένη από το κρίμα,
και δε θα ρθη το κορμί μια σπιθαμή
μέσ` στη γη να την κάμη μνήμα,
κι άθαφτο θα μείνη το ψοφήμι,
να το φάνε τα σκυλιά και τα ερπετά,

κι ο καιρός μέσα στους γύρους του τη μνήμη
κάποιου σκέλεθρου πανάθλιου θα βαστά.
 Όσο να σε λυπηθεί της Αγάπης ο Θεός,
και να ξημερώσει μια αυγή
και να σε καλέσει ο λυτρωμός,
ω ψυχή παραδομένη από το κρίμα!
Και θ` ακούσεις τη φωνή του λυτρωτή,
 θα γδυθείς της αμαρτίας το ντύμα,
 και ξανά κυβερνημένη κι αλαφρή
θα σαλέψεις σαν την χλόη, σαν το πουλί,
σαν το κόρφο, το γυναικείο, σαν το κύμα,
και μην έχοντας πιο κάτου άλλο σκαλί
να κατρακυλήσει, πιο βαθειά
στου κακού τη σκάλα,
για τ` ανέβασμα ξανά, που σε καλεί,
θα αισθανθείς να σου φυτρώσουν, ω χαρά!,
τα φτερά,
τα φτερά τα πρωτινά σου τα μεγάλα!".

"Δεν είμαι ποιητής μόνο του εαυτού μου", λέει ο Κωστής Παλαμάς. "Είμαι και ποιητής του καιρού μου και του Γένους μου". Πιστεύει ο ποιητής, πως η Ελλάδα είναι ανεξάντλητη δεξαμενή σοφίας και παλικαριάς. Κι αυτά τα Εθνικά πένθη αποτελούν τη δόξα και την πορφύρα της:

"Ελλάδα εσύ, που όλα τα λέει τ` αθάνατο όνομά σου, πηγή, από σε πάντα αναβρύζει κι ο ήρωας κι ο σοφός, ακόμα και στο γέρμα σου, στο κατρακύλημα σου, της ιστορίας είσαι το φώς ... ".

Συγγραφέας: Νίκος Α. Παπανικολάου Ομότιμος Καθηγητής Μαιευτικής – Γυναικολογίας

Απόσπασμα. Ολόκληρο στην  Πηγή: http://www.greenapple.gr/articlesdesc.php?id=417

(...)

ΤΟ Υ/Β ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΗΣ

Υποβρύχιο Παπανικολής (Υ-2). ΦΩΤΟ:hellasarmy.gr 

Του Αντιναυάρχου ΠΝ (εα) Θωμά Κατωπόδη

Δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Περίπλους», τ. 77, σ. 38, έκδοση του Ναυτικού Μουσείου Ελλάδος, ΟΚΤ – ΔΕΚ. 2011. Αναδημοσίευση στο Περί Αλός με την έγκριση του ΝΜΕ.

Τα μεσάνυχτα της 17ης Δεκεμβρίου 1940 απέπλευσε από το Ναύσταθμο Σαλαμίνας το υποβρύχιο Παπανικολής (Υ-2), με Κυβερνήτη τον Πλωτάρχη Μίλτο Ιατρίδη ΒΝ, για εγκατάσταση πολεμικής περιπολίας στην Αδριατική. Ως περιοχή δράσης του υποβρυχίου είχε ορισθεί η θαλάσσια περιοχή μεταξύ των λιμένων Brindisi (Μπρίντιζι) και Vlore(Αυλώνα). Στην περιοχή αυτή έφτασε, έπειτα από κανονικό αλλά τρικυμιώδη πλου, νωρίς το πρωί της 20ης Δεκεμβρίου.

Η πρώτη και η δεύτερη ημέρα της περιπολίας του δεν παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον, όμως, η τρίτη ημέρα της περιπολίας επιφύλασσε στον Παπανικολή πραγματικά εξαιρετική επιτυχία. Στη 01.35 της ημέρας εκείνης, 22 Δεκεμβρίου, ο Παπανικολής πλέοντας στην επιφάνεια, αντιλαμβάνεται μικρό πετρελαιοκίνητο σκάφος σε απόσταση 400 μέτρων από την πλώρη του. Δεν ήταν εύκολη μέσα στο σκοτάδι η ακριβής αναγνώριση του τύπου του εμφανισθέντος πλοίου. Μολονότι φαινόταν μικρό, δεν αποκλειόταν να ήταν πλοίο-παγίδα και να επιχειρήσει σθεναρή και αποτελεσματική επίθεση εναντίον του υποβρυχίου.
Ο Κυβερνήτης όμως του Παπανικολή, που βρισκόταν στη γέφυρα, δεν διστάζει. Πλησιάζει αμέσως προς το πετρελαιοκίνητο και με τον τηλεβόα καλεί τον πλοίαρχό του και όλα τα μέλη του πληρώματός του να εγκαταλείψουν το σκάφος τους και, αφού παραλάβουν όλα τα ναυτιλιακά και επίσημα έγγραφα του πλοίου τους, να επιβούν στον Παπανικολή όσο το δυνατόν γρηγορότερα. Αυτό και έγινε, χωρίς αργοπορία ή αντίρρηση.

Πόσο καρποφόρα ήταν η ταχεία αυτή ενέργεια αποδείχθηκε, όταν, μεταξύ των εγγράφων τα οποία παρέδωσε ο Πλοίαρχος του πετρελαιοκινήτου στον Κυβερνήτη του Παπανικολή, βρέθηκε και σπουδαιότατη απόρρητη διαταγή των ιταλικών ναυτικών αρχών του Μπρίντιζι. Είχε εκδοθεί μόλις πριν από δύο ημέρες (21-12-1940) και παρείχε οδηγίες πλου από το Μπρίντιζι προς την Αυλώνα.
Η σπουδαιότητα της διαταγής αυτής, στην οποία περιλαμβάνονταν πολύτιμα στοιχεία για εκμετάλλευση σχετικά με την κίνηση των ιταλικών πλοίων στη νότια Αδριατική, έπεισε τον Κυβερνήτη του Παπανικολή ότι έπρεπε να κρατήσει στο πλοίο του αιχμάλωτο ολόκληρο το εχθρικό πλήρωμα, να καταστρέψει αμέσως και να εξαφανίσει το ιταλικό πετρελαιοκίνητο (MotorelaAntoinetta, Compartimento Maritimo Salerno), ώστε να μπορέσει να δράσει  στη συνέχεια χωρίς αντίδραση, επωφελούμενος των πληροφοριών τις οποίες είχε επιτύχει. Ο Κυβερνήτης του Παπανικολή αποφάσισε να το πυρπολήσει. Το εύφλεκτο από ξηρό χόρτο νομής φορτίο του προσφερόταν άριστα γι’ αυτόν το σκοπό και, μόλις τέθηκε το πυρ, μεγάλες φλόγες φώτισαν το σκοτεινό πέλαγος.

Προφανής σκοπός, τώρα, του Κυβερνήτη του Παπανικολή ήταν η στενή επιτήρηση και περιπολία μπροστά από την είσοδο του κόλπου της Αυλώνας, όπου κατευθύνονταν οι ιταλικές νηοπομπές.
Πράγματι, στις 10.40 της 22ας Δεκεμβρίου 1940, κατά τον εν καταδύσει πλου του, ο Παπανικολής διέκρινε με περισκοπική παρατήρηση δύο φορτηγά συνοδευόμενα από αντιτορπιλικά, τα οποία απέπλεαν από την Αυλώνα. Αμέσως κινήθηκε εναντίον τους για επίθεση, αλλά η απόσταση ήταν μεγάλη και δεν μπόρεσε να πραγματοποιήσει βολή τορπιλών. Ακολούθησε σφοδρή κακοκαιρία, η οποία κατέστησε δύσκολο τον πλου εν επιφανεία για τη φόρτιση των συσσωρευτών του και, επίσης, δυσχερή την περισκοπική παρατήρηση το πρωί της επόμενης. Υπό αυτές τις συνθήκες κακοκαιρίας, την επόμενη 23 Δεκεμβρίου και ώρα 13.53 τα υδρόφωνά του ανέφεραν πάλι στόχο προς την έξοδο του όρμου της Αυλώνας.
Η περισκοπική παρατήρηση απέδειξε για δεύτερη φορά δύο φορτηγά συνοδευόμενα από αντιτορπιλικά. Τότε ο Παπανικολής κινήθηκε και πάλι προς επίθεση εναντίον του προπλέοντος αντιτορπιλικού. Επειδή, όμως, αντιλήφθηκε αμέσως την παρουσία και άλλων δύο πολεμικών, από τα οποία το ένα ήταν καταδρομικό τύπου «Zara», αναγκάσθηκε να λάβει βάθος, σκοπεύοντας να περιορισθεί σε επίθεση μέσω των υδροφώνων. Αλλά ούτε αυτή δεν ευτύχησε να πραγματοποιήσει τελικά, γιατί τα υδρόφωνά του δεν παρείχαν στοιχεία, πιθανώς λόγω της μεγάλης απόστασης στην οποία βρίσκονταν οι στόχοι.

Πιο τυχερός στάθηκε στις 24 Δεκεμβρίου. Συνεχίζοντας με ανεξάντλητη εμμονή την περιπολία του, στις 11.45 της ημέρας εκείνης αντιλαμβάνεται με τα υδρόφωνά του στόχο. Άμεση περισκοπική παρατήρηση του φανερώνει τους οδηγούς τριών στηλών νηοπομπής, την οποία αποτελούσαν πολλά πλοία. Κατά της νηοπομπής αυτής, η οποία συγκροτούνταν από 12 μεγάλα εμπορικά πλοία και τουλάχιστον 6 αντιτορπιλικά και την οποία προστάτευε πλήθος αεροσκαφών (15-20), που χαρακτηρίστηκαν από τον Κυβερνήτη ως βομβαρδιστικά και αναγνωριστικά, ο Παπανικολής επιτίθεται αποφασιστικά. Στις 12.24 βάλλει εναντίον της δέσμη 4 τορπιλών. Αμέσως μετά το πέρας της επίθεσης, ο Παπανικολής κράτησε και τους δύο κινητήρες του, αλλά 6 λεπτά μετά την επίθεση υφίσταται αθρόα βολή βομβών βάθους εναντίον του. Ευτυχώς, όλες εκρήγνυνται σε αποστάσεις ολοένα μεγαλύτερες και δεν επιφέρουν ζημιά στο υποβρύχιο. Ο Κυβερνήτης του Παπανικολή με αδάμαστη υπομονή και επιμονή παρακολουθεί εύκολα με τα ακουστικά μηχανήματα τις κινήσεις των διωκτών του για πολλές ώρες και κάνει ανάλογους χειρισμούς για την αποφυγή της σκληρής δίωξης. Τέλος, στις 21.26, εννέα ολόκληρες ώρες μετά την επίθεσή του, αντιλαμβάνεται ότι διέφυγε από τους διώκτες του, ότι εξέλιπε ο κίνδυνος και αναδύεται, για να φορτίσει τις μπαταρίες του και να ανανεώσει τον αέρα του υποβρυχίου.

Στις 15.30 της 25ης Δεκεμβρίου, ενώ βρισκόταν εν καταδύσει δυτικά της Κέρκυρας πλέοντας προς Νότο, δέχτηκε επιθέσεις εχθρικών αεροσκαφών, τα οποία έβαλαν εναντίον του αριθμό βομβών χωρίς αποτέλεσμα. Η αεροπορική αυτή επίθεση αποδείκνυε ότι το υποβρύχιο εξακολουθούσε να παρακολουθείται επίμονα και ο Κυβερνήτης του αποφάσισε να συνεχίσει τον πλου του προς το Ναύσταθμο Σαλαμίνας όπου έφτασε στις 08.15 της 27ης Δεκεμβρίου 1940.

Από καταθέσεις ιταλών αιχμαλώτων συλληφθέντων στην Αλβανία που διασταυρώθηκαν, διαπιστώθηκε ότι στις 24 Δεκεμβρίου 1940 βυθίσθηκε από τορπίλη έξω από την Αυλώνα ιταλικό ατμόπλοιο χωρητικότητας 6.000-7.000 τόνων, που μετέφερε στρατό και ειδικότερα το 3ο Τάγμα του 8ου Συντάγματος Πεζικού με όλα του τα εφόδια. Με βάση τις ιταλικές πηγές, μετά τη συνθηκολόγηση της Ιταλίας, συνάγεται ότι από την επίθεση του Παπανικολή εβλήθη και βυθίστηκε το ατμόπλοιο Firenze, εκτοπίσματος 3.952 τόνων.
Η επιτυχία του Παπανικολή χαιρετήθηκε με δίκαιη υπερηφάνεια και ολόκληρος ο ελληνικός κόσμος, ατενίζοντας πάντα με ιδιαίτερη αγάπη και εμπιστοσύνη στο Ναυτικό του, υποδέχθηκε τα αναγγελθέντα αποτελέσματα με ρίγος εθνικού ενθουσιασμού.
Ήταν η πρώτη μεγάλη εντυπωσιακή επιτυχία κατά τον πόλεμο του Πολεμικού Ναυτικού, το οποίο εντούτοις από την αρχή της ιταλικής επίθεσης εξακολουθούσε ακάματο και καρτερικό την τόσο αποτελεσματική, αλλά σιωπηλή, δράση του.

Πηγή: Περί Αλός: ΤΑ Υ/Β ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΗΣ, ΚΑΤΣΩΝΗΣ, ΠΡΩΤΕΥΣ ΣΤΑ ΠΕΛΑΓΑ ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΤΟΥ 1940

ΤΑ ΙΕΡΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ

Απόσπασμα από την εκπομπή «ΟΙ Πύλες του Ανεξήγητου», του  Κώστα Χαρδαβέλλα.

Θέμα: ΤΑ ΕΛΕΥΣΙΝΙΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ.

ΠΗΛΕΥΣ β'

21η ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ - Η ΧΕΙΜΕΡΙΝΗ ΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ (ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΗΣ ΓΝΩΣΤΙΚΗΣ ΝΟΗΣΗΣ)

Χειμερινή τροπή του Ηλίου έχουμε την 21η Δεκεμβρίου. Κατά την ημερομηνία αυτήν ο Ήλιος εισέρχεται στον αστερισμό του Αιγόκερω και έτσι εισερχόμαστε  αστρονομικά στην εποχή του χειμώνα.

Η Χειμερινή Τροπή του Ηλίου συμβολίζει την εποχή κατά την οποία η ανθρώπινη ψυχή εκδηλώνει τα σπέρματα των ιδεών και αποκτά την γνωστική νόηση (4ο ιερό δράμα της εξελικτικής πορείας της φύσεως).

Η Γνώση θα φέρει την ανθρώπινη ψυχή σε κατάσταση να γνωρίσει τα μέσα της πνευματικής της προόδου και ανόδου και θα της επιτρέψουν να έλθει σε επαφή με τον Ουρανό ώστε με την επίδραση του Ουρανού να εκδηλωθεί σ' αυτήν η ικανότητα προς απόκτηση της σοφίας.

Οι Ορφικοί, κατά την χειμερινή τροπή του ηλίου, εόρταζαν την γέννηση του Διονύσου του Ζαγρέως, του ελευθερωτή των ανθρωπίνων ψυχών από τον Άδη. Η γιορτή αυτή ήταν μεγάλης σπουδαιότητας γιατί κατ’ αυτήν αποκάλυπταν ότι η ανθρώπινη ψυχή έφθασε σε τέτοια όρια της διανοήσεως ώστε να εκδηλώσει δυναμικότητες δια των οποίων θα μπορέσει να έλθει σε επαφή προς τον Ουρανό. Εκ των επιδράσεως του Ουρανού θα εκδηλωθούν σ’ αυτή ικανότητες προς απόκτηση μεγαλύτερης γνώσης. Η γνώση αυτή θα την φέρει θα την οδηγήσει στο να γνωρίσει τα μέσα της πνευματικής της ανόδου που θα την οδηγήσουν στην οδό της αθανασίας. Η δεύτερη μύηση στα Ορφικά μυστήρια λάμβανε χώρα κατά την ημέρα της χειμερινής τροπής του ηλίου ή αμέσως μετά. Ο χρόνος από της μυήσεως αυτής μέχρι την επομένη μύηση που ελάμβανε χώρα κατά την εαρινή ισημερία του Ηλίου ήταν ο χρόνος κατά τον οποίο ο μυούμενος έπρεπε να εκδηλώσει στην διάνοιά του τον σπόρο της Ορφικής ιδεολογίας.

Στα Ελευσίνια μυστήρια η χειμερινή τροπή του ηλίου συμβολίζεται με την αρπαγή της Περσεφόνης, της αγνής κόρης του θεού Διός και της θεάς Δήμητρας, από τον θεό του Άδου Πλούτωνα. Η κάθοδος της Περσεφόνης στον Άδη δεν σημαίνει πτώση, γιατί η Περσεφόνη είναι η φωτεινή ψυχή που κατήλθε στον Άδη προς πλήρωση του Νόμου της αλληλεγγύης, δηλαδή προς πλήρωση των υποχρεώσεων που έχει η φωτεινή ψυχή προς τις ψυχές που βρίσκονται στο σκότος. Ακολουθεί κάθοδος του μνηστήρα της Διονύσου και της μητέρας της Δήμητρας οι οποίοι αποκαλύπτουν στους ανθρώπους την καλλιέργεια του σίτου και της σταφυλής που υπήρξαν τα κατ' εξοχήν σύμβολα όλων των μυστηρίων.

Οι μύστες της Ελευσίνας (οι οποίοι όπως κατά την φθινοπωρινή ισημερία τιμούσαν γέννηση της Κόρης της Πρωτογόνης) έλεγαν ότι η Κόρη η Πρωτογόνη (που είναι τέκνο του Ουρανού (συνεχούς ουσίας) και της Γης (της ατομικής ουσίας) για να οδεύσει προς το Φως έχει ανάγκη και άλλης μίξεως, μίξεως προς τις δυνάμεις του Ουρανού και αυτήν ακριβώς την δεύτερη μίξη συμβολίζει η χειμερινή τροπή του Ηλίου. Την μίξη αυτή αλληγορούν και οι μίξεις των Νυμφών με τους Θεούς

Η περίοδος από την χειμερινή τροπή του ήλιου μέχρι την εαρινή ισημερία συμβολίζει την περίοδο κατά την οποία η ανθρώπινη ψυχή εκκολάπτει τα σπέρματα των Ιδεών γιατί αυτά θα την βοηθήσουν να κατανοήσει τα πάθη της και να τα αποβάλει. Η αποβολή των παθών είναι η βασική προϋπόθεση για να οδεύσει η ψυχή του ανθρώπου προς την πνευματική της αναγέννηση, η οποία θα λάβει χώρα κατά την εαρινή ισημερία.

Στο φυτικό επίπεδο γίνεται η εκκόλαψη και βλάστηση των σπερμάτων δηλαδή την γέννηση νέων φυτών μέσα στο γόνιμο από τις βροχές του φθινοπώρου έδαφος και συνεπώς είναι η εποχή της  εκδήλωσης της φυτικής ζωής και βλαστήσεως αυτής.

Οι Ορφικοί θεωρούσαν την περίοδο αυτή ως αλληγορική εικόνα της προπαρασκευής των ανθρωπίνων ψυχών κατά την οποία εκδηλώνονται από τις ψυχές συναισθήματα και οι Ιδέες. Με την βοήθεια αυτών μπορούν να προχωρήσουν προς την πνευματική τους αναγέννηση που λάβει χώρα κατά την εαρινή ισημερία και την εποχή που ακολουθεί, γιατί τότε οι ακτίνες του ηλιακού φωτός είναι θερμότερες και δίδουν έτσι  την δυνατότητα για την εκδήλωση και λειτουργία του Νόμου του Φάνητος. Τα εκδηλούμενα με την βλάστηση της μητρός γης άνθη και μύρα κατά το τέλος αυτής της περιόδου είναι η αλληγορική εικόνα, κατά τον θείο Ορφέα, που εμφανίζει τις εκδηλώσεις εκείνων των ανθρωπίνων ψυχών οι οποίες προχωρούν πια προς την αθανασία και οι οποίες (ψυχές) φέρουν πλέον στην φύση τους αυτό που απεικονίζει το γέλιο του Φάνητος. 

Από την χειμερινή τροπή του Ηλίου η ημέρα αυξάνει. Οι μύστες της Ελευσίνας έλεγαν ότι η ημέρα συμβολίζει το φως και η νύκτα το σκότος, και ότι μόνο οι ψυχές των μεμυημένων οδεύουν από το σκότος προς το φως ενώ οι ψυχές των αμύητων παραμένουν στο σκότος. Αυτήν την προς το Φως  πορεία της ψυχής του μύστου γιόρταζαν οι Ελευσίνιοι την χειμερινή τροπή του Ηλίου.

ΣΤΥΛ. ΤΑΚΑΣ,  Φυσικός και πτυχιούχος της Νομικής Πηγή.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ: Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΠΟΥ ΕΙΠΩΘΗΚΕ ΠΟΤΕ

ΑΘΗΝΆ

ΠΥΡΦΩΤΟΣ

Ο Αντίχριστος ΔΕΝ ήλθεν... 23 φορές!!!

ΣΥΝΤΕΛΕΙΕΣ ΣΤΙΣ ΟΠΟΙΕΣ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΠΙΣΤΕΨΑΝ ΑΛΛΑ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΗΡΘΑΝ!!!

Συντάχθηκε απο τον Μιχάλη Καλόπουλο

1^ος  αιώνας ο ίδιος ο Ιησούς δήλωσε «δεν θα παρέλθει η γενεά αυτή έως ου γίνουν πάντα ταύτα».

Όταν οι νεοφώτιστοι του Παύλου στη Θεσσαλονίκη διώχτηκαν από τη ρωμαϊκή αυτοκρατορία, θεώρησαν ότι το τέλος είχε έρθει.

Στα 130 ο Ιουστίνος ο Μάρτυρας δήλωσε ότι ο Θεός καθυστερούσε το τέλος του κόσμου επειδή επιθυμούσε για το Χριστιανισμό να γίνει μια παγκόσμια θρησκεία.

Το 250 ο Κυπριανός έγραψε ότι οι χριστιανικές αμαρτίες εκείνου του καιρού ήταν ένα προοίμιο και μια απόδειξη ότι το τέλος ήταν κοντά.

1)     2^ος αιώνας, Μοντανισμός, αίρεση Μέση Ανατολής: Ο Ιησούς θα επέστρεφε για να ιδρύσει τη Νέα Ιερουσαλήμ στην πόλη Repuza της Μικράς Ασίας.

Περιθωριακές χριστιανικές ομάδες καθόριζαν το Τέλος του Κόσμου με τη βοήθεια των εβραϊκών παραδόσεων για τις έξι περιόδους του κόσμου. Χρησιμοποιώντας αυτό το σύστημα, το τέλος καθορίστηκε το 202, έπειτα μετατοπίστηκε η ημερομηνία στο 500.

2)     968 Έκλειψη ηλίου, ερμηνεύτηκε από τον γερμανό αυτοκράτορα Όττο Γ’ , ως αναγγελία για το επικείμενο τέλος του κόσμου.

3)        992 H Μεγάλη Παρασκευή συνέπεσε με τη γιορτή του Ευαγγελισμού, η ταύτιση αυτή «ανάγγελλε τη γέννηση του Αντίχριστου».

4)     1005 - 1006 O Τρομερός λιμός που τυράννησε την Ευρώπη τα έτη θεωρήθηκε «σημάδι για την αρχή του τέλους».

5)      1033, 1000 χρόνια ακριβώς μετά την ανάσταση του Χριστού (33 χρονών πέθανε ο Χριστός, άρα έκαναν την πρόσθεση).

6)      1190, ο Ιωακείμ Φιόρε ανακοίνωσε ότι ο Αντίχριστος βρισκόταν ήδη στη γη κι ο βασιλιάς της Αγγλίας Ριχάρδος θα ήταν αυτός που θα τον αντιμετώπιζε και θα τον σύντριβε τελικά, οπότε το 1205 τέλειωνε ο κόσμος.

7)      1533  Μελχιόρ Χόφμαν. Δευτέρα Παρουσία.  Στρασβούργο=Νέα Ιερουσαλήμ. Δυστυχώς, ο Μελχιόρ Χόφμαν συνελήφθη και πέθανε στις φυλακές της «Νέας Ιερουσαλήμ»...

8)    1669 ρωσική χριστιανική αίρεση των Παλαιών Πιστών περίμεναν το τέλος. Αφού πέρασε, 20.000 Παλαιοί Πιστοί αυτοπυρπολήθηκαν για να γλιτώσουν από τον Αντίχριστο.

9)     1843 - 21^η Μαρτίου ο «προφήτης» Γουίλιαμ Μίλλερ, πίστευε ότι ήταν η αφετηρία των κοσμοϊστορικών γεγονότων που θα οδηγούσαν στη Δευτέρα Παρουσία. Όταν μέχρι τις 22 Οκτωβρίου 1844 τίποτα δεν είχε συμβεί, ο Μίλλερ απογοητεύτηκε τόσο, που έδωσε στην ημέρα αυτή το όνομα Ημέρα της Μεγάλης Απογοήτευσης.

10-14)       1918,  1925,  1975, 1994 - Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν γίνει πασίγνωστοι και λόγω των αλλεπάλληλων αποτυχημένων προφητειών τους που αφορούν τη συντέλεια του κόσμου: 1914. Η χρονολογία αυτή είχε προκύψει από την ερμηνεία που έδιναν οι ίδιοι στο 4^ο κεφάλαιο του Δανιήλ. Αφού δεν ήρθε τότε, ξαναπροφήτευσαν το τέλος στα 1918,  1925,  1975, 1994… Πλέον το πήγαν στο 4000, για να σταματήσουν να πέφτουν έξω…

15)  1957 Μεταξύ 19 και 23 Απριλίου, ο Καλιφορνέζος ιερέας Mihran Ask είχε τοποθετήσει την έναρξη του Αρμαγεδδώνα.

16)   1960 Στα μέσα της δεκαετίας του 1960 ο «μεσσίας» James Jones, ιδρυτής του People’s Temple, ανακοίνωσε πως στις 15 Ιουλίου 1967 θα ξεσπούσε πυρηνικός πόλεμος.

17)   1973 ο  David Moses, ιδρυτής της σέχτας Παιδιά του Θεού, είχε εξαγγείλει την άφιξη ενός κομήτη που θα χτυπούσε τη Γη.

18)   1981 Ο τηλε-ιερέας Arnold Murray «προφήτεψε» την επικείμενη άφιξη του Αντίχριστου το 1981.

19)   1981: Chuck Smith, συντέλεια.

20)   1996 Ο Ιρλανδός James Ussher είχε υπολογίσει από το 1658 ότι η πρώτη ημέρα της δημιουργίας ήταν η 23^η Οκτωβρίου του -4004. Και στις 23 Οκτωβρίου 1996, η συντέλεια.

1997 - Σέκτα Vortex of the Star of David, Κεμπέκ, η συντέλεια του κόσμου θα γίνονταν στις 8 Μαρτίου 1997.

21)    1997 - 10^η κι 11^η Απριλίου 1997 Dan Millar και Bob Wadsworth, θρησκευτικοί ερευνητές κι αστρονόμοι, που εξέδιδαν το Newsletter Biblical Astronomy.  Ψάχνοντας σημάδια στον ουρανό που θα προειδοποιούσαν για τη Δευτέρα Παρουσία και την άφιξη του Αντίχριστου, κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι το ουράνιο φαινόμενο ήταν η διασταύρωση των κομητών Hyakutake και Hale-Bopp, που οι τροχιές τους τέμνονταν με διαφορά ενός έτους στις 11 Απριλίου 1996 και 1997 αντίστοιχα μπροστά από το άστρο Algol στον αστερισμό του Περσέα, φτιάχνοντας ένα σταυρό ακριβώς ανάμεσα στα Μάτια της Μέδουσας.

22)   1997-98 Στα μέσα περίπου του χειμώνα 1997-98 είχε τοποθετήσει την πολυσυζητημένη μετατόπιση των πόλων της Γης ο διάσημος Edgar Casey.

23) 1998 - 31^η Μαρτίου 1998 και ώρα 10 μ.μ. είχαν προσδιορίσει ως ημερομηνία κατά την οποία ο Χριστός θα επέστρεφε στη Γη τα μέλη της ταϊβανέζικης χριστιανο-βουδιστικής σέχτας God’s Salvation Church…

Σχετικές προβλέψεις είχαν αναφερθεί στην εμφάνιση του Αντιχρίστου κατά την τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων στην Ατλάντα των ΗΠΑ στις 19 Ιουλίου 1996.

Ηγούμενος της Ιεράς Μονής Αγίου Κοσμά του Αιτωλού της Μητρόπολης Κορίνθου, κ. Μάξιμος Βαρβάρης, ισχυρίσθηκε ότι «ο Αντίχριστος γεννήθηκε το 1983 και θα εμφανιστεί το 2013 για να κυβερνήσει το κόσμο για 7 περίπου χρόνια». (Ο Αντίχριστος Ήλθεν 1983-2013, 2006).

24) 2013 - Καλόγερος Μάξιμος ... Βιβλίο με τίτλο «1983-2013 ο αντίχριστος ήλθεν»

Πηγή: http://greatlie.com/