Η ΦΥΣΗ ΕΙΝΑΙ Η ΒΑΣΗ ΤΗΣ ΕΥΔΑΙΜΟΝΙΑΣ ΚΑΙ Ο ΑΓΑΘΟΣ ΔΑΣΚΑΛΟΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ

ΟΙ ΑΞΙΕΣ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΗ ΦΥΣΗ

Το μέτρο
Για τους Θεούς της Αρχαίας Ελλάδας, το μέτρο ήταν σημαντικό για τη σωστή λειτουργία του ανθρώπου με τη φύση. Το μέτρο υπήρξε στην Αρχαιότητα σπουδαία σύλληψη. Οι Αρχαίοι Έλληνες είχαν κατανοήσει την αναγκαιότητα του μέτρου για τη δική τους ασφάλεια. Αντιλήφθηκαν ότι το μέτρο οδηγεί στην αρμονία και δη με τη φύση. ¨Όταν οι άνθρωποι ήταν εναρμονισμένοι με τη φύση μπορούσαν να συνυπάρξουν ειρηνικά ενώ όταν διατάρασσαν αυτή την αρμονία και οι ίδιοι ήταν αναγκασμένοι να υποστούν τις συνέπειες.

Η ύβρις
Οι Θεοί της Αρχαίας Ελλάδος μπορούσαν να συγχωρήσουν τα πάντα. Την ύβρη όχι. Η ύβρις για τους Αρχαίους Έλληνες σημαίνει τιμωρία για αυτούς που δεν είχαν ευαισθησία και αγάπη για τη φύση και ξεπερνούν τα όρια. Όταν κάποιος παρεμβαίνει τους κανόνες των Θεών και της φύσης τιμωρείται. Ενώ οι τιμωρίες των Θεών φαίνονται σκληρές, αυτές είναι δυνατόν με ικεσίες να αναιρεθούν ή να μαλακώσουν, ενώ οι τιμωρίες της φύσης είναι βαρύτατες και αμετάκλητες.

Η αρμονία
Η αρμονία θεωρείται ότι αντιπροσωπεύει την ισορροπία και την επικοινωνία με τους Θεούς και τους ανθρώπους, καθώς και την ισορροπία των δυνάμεων της φύσης με τον άνθρωπο.

Στην Αρχαία Ελλάδα, τα περιβαλλοντικά προβλήματα δεν ήταν τόσο έντονα όσο στην εποχή μας. Οι Αρχαίοι Έλληνες είχαν προβλέψει τη μη σωστή συμπεριφορά απέναντι στη φύση και προσπαθούσαν να αποφεύγουν την καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος για να ζουν με αρμονία και ισορροπία. Οι άνθρωποι σήμερα επεμβαίνουν με τις πράξεις τους με αποτέλεσμα να απειλείται και να καταστρέφεται ο ρυθμός, το μέτρο και τα στοιχεία των δυνάμεων της φύσης. Η φύση είναι η βάση της ευδαιμονίας και ο αγαθός δάσκαλος του ανθρώπου.

http://www.peekpemagazine.gr/

ΑΦΡΟΔΙΤΗ Η ΑΡΧΕΓΟΝΗ ΘΕΑ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΈΡΩΤΑ

                        Άρθρο από την Χαρίτα Μήνη

Ουρανία, πολυτραγουδισμένη Αφροδίτη, γενέτειρα Θεά,

τις τρεις μοίρες κυβερνάς κι όλα τα γεννάς,

όσα στον ουρανό υπάρχουν και στην πολύκαρπη τη γη

και στο βυθό του πόντου, Μητέρα των Ερώτων,

έλα, γέννημα θεϊκό της Κύπρου...

(Ορφικός Ύμνος 55, μετ. Χ. Μήνη)

Η γοητευτική μορφή της θεάς, αισθησιακή και γεμάτη μυστήριο, μου έδωσε την έμπνευση να ψηλαφήσω τις ποικίλες διαστάσεις της μέσα από τα αρχαία κείμενα, τη μυθολογία και τα αρχαιολογικά ευρήματα. Έγινε έτσι το έναυσμα να διεισδύσω στα βάθη του χρόνου για να ανακαλύψω έναν αλλιώτικο κόσμο -τις ειρηνικές, αταξικές, προπατριαρχικές κοινωνίες που τιμούσαν το Θηλυκό και τον έρωτα.

Ξεπροβάλλουν μέσα από τη μυθική περιγραφή του Ησίοδου για μια περίοδο στο παρελθόν όπου οι άνθρωποι ζούσαν χαρούμενα και αρμονικά απολαμβάνοντας την αφθονία των καρπών που τους έδινε η γη (Έργα και Ημέραι, στ. 109 κ.ε.). Τους ονομάζει Χρυσό Γένος κι ο νους μου πηγαίνει στη «χρυσή Αφροδίτη», όπως την αποκαλούσαν στην αρχαιότητα. Ο φιλόσοφος Εμπεδοκλής επιβεβαιώνει τις σκέψεις μου, καθώς μιλά για τις γυναίκες και τους άνδρες μιας παλιότερης εποχής:

Δεν λάτρευαν κανένα θεό Άρη ούτε της μάχης την αντάρα

ούτε ήταν ο Δίας βασιλιάς τους ούτε ο Κρόνος ούτε ο Ποσειδώνας,

παρά βασίλευε η Κύπρη [σ.σ. η Αφροδίτη].

Αυτήν εξευμενίζανε με αγάλματα ιερά,

με ζώων ζωγραφιές, με αρώματα λογής λογής,          

ατόφια σμύρνα θυσιάζοντας κι ευωδιαστό λιβάνι,

σπονδές στο χώμα χύνοντας από ξανθό μέλι.

http://epikairotita.mensa.org.gr/page1131.html