Η ΕΝΝΟΙΟΛΟΓΙΚΗ ΤΟΥ «ΕΠΙ» ΚΑΙ ΤΟΥ «ΥΠΟ»

Η Επίφυση και ή Υπόφυση, προφανώς όχι τυχαία, έχουν εμπρός από την λέξη «Φύση» από μια πρόθεση ή κάθε μια.
Η μέν Επίφυση εμπεριέχει το «Επί», πού έχει την έννοια του «Επάνω», και ή δε Υπόφυση το «Υπό», με την έννοια του «Υποκάτω». Πράγματι, σύμφωνα και με τά όσα είπαμε πιο πάνω, ή δύο αυτοί αδένες του εγκεφάλου παίζουν τον σημαντικό ρόλο του διπλού μας εαυτού. Ως παράγων παρατήρησης των πληροφοριών που παρέχουν, λήπτης των δεδομένων είναι ή Ψυχή. Έτσι συμπληρώνεται ή τριάς.
Η Επίφυση έχει την επαφή με τον Ιδεατό – Πνευματικό εαυτό μας, ενώ ή Υπόφυση με τον Σωματικό – Μορφικό.
Η αλληλοσυμπλήρωση των πληροφοριών πού καταγράφει το Ψυχικό από τους δύο πληροφοριοδότες δίνουν την δυνατότητα στον άνθρωπο να δημιουργεί την συνειδητοποιημένη εκείνη κατάσταση πού του επιτρέπει την επίγνωση όχι μόνο του υλικού του Εγώ, αλλά και της Ιδέας του «Είναι» του, ούτως ώστε να διατηρήσει την μνήμη της υπάρξεώς του είς το διηνεκές.
Δηλαδή να αποκτήσει Αθανασία.

Το θέμα πού κάνει την διαφορά ανάμεσα σε αυτούς τους δύο αδένες, είναι ότι, ή Υπόφυση εξαρτάται από τά δεδομένα με τά οποία έχει γαλουχηθεί «γενεές επί γενεών» το μεταβιβαζόμενο μητρικό μας κύτταρο, και στα οποία υπακούει και αντιδρά ό εγκέφαλός μας.
Από αυτόν, ώς προέκταση επακολουθεί μια πληθώρα αντίδραση ορμονικών εκρήξεων, δηλαδή ηλεκτρικών διεγέρσεων, με την επίδραση των πεπτιδίων επί των δεσμών των νευρώνων πού μετατρέπουν την παραπάνω διέγερση σε χημική ουσία, πού με την σειρά της αυτή ερεθίζει το αντίστοιχο κυτταρικό κύκλωμα του εγκεφάλου και μεταβιβάζεται ή όλη ενέργεια μεταφρασμένη στην υποκειμενική αντίληψη της ψυχής, ως συναίσθημα.

Σε αυτήν την Υπό – την Φύση κατάσταση μπορούν και έχουν πρόσβαση οί εξουσιαστές των ανθρώπων – καταναλωτών, των αναλώσιμων ανθρώπων, των μαζικής μορφής ανθρώπων των πόλεων, των ανθρώπων των κοινωνικών συστημάτων, των ανθρώπων του δεσμωτηρίου στο Σπήλαιο του Πλάτωνα.
Με τον έλεγχο και την κατεύθυνση τού συναισθηματικού ψυχικού προσανατολισμού, επιδιώκεται ή μόνιμη, ή μια και μοναδική οριζόμενη οδός ύπαρξης της πραγματικότητας πού ζούμε, μιάς πραγματικότητας πού κυβερνάται από τον πόνο, τον φόβο, την ανασφάλεια, το γήρας και τον θάνατο.
Ακόμα, ό εγκλωβισμός μίας και μοναδικής όρασης, ή απονόηση και ή απονέκρωση του αδένα της Επίφυσης μέσω της οποίας έχουμε την πρόσβαση στο Ελεύθερο Πεδίο Δημιουργίας, μας καθιστά δούλους ενός χαμηλού ενεργειακά χώρου .
Στο υπό την Υπόφυση εξαρτώμενο πεδίο, υπόκειται το σωματικό μας επίπεδο, ή μορφική μας οντότητα και το δυναμικό του τύπου αίματός μας.
Εδώ ορίζονται οί κοσμικοί νόμοι της Φύσης των όντων, των φαινομένων και των καταστάσεων.
Κάτοχοι αυτών των γνώσεων του χώρου, μπορούν να αλλάξουν, να μεταλλάξουν, να μεταστοιχειώσουν, ή να μεταβάλλουν το «Είναι» των δεδομένων μέσα από την απελευθέρωση του νού, την κατανόηση της ουσίας, την δημιουργική φαντασία, την προστασία της ψυχής από τις κατευθυνόμενες έξωθεν διαταραχές συγκίνησης και δημιουργίας υποσυνείδητων συναισθημάτων, καί την συνειδητά ενεργοποιημένη Θέληση.

Όλα αυτά είναι δυνατά να υπάρξουν κάτω από το κράτος της Επίφυσης.

Η Επίφυση, ή Επί την Φύση, είναι ό Πνευματικός μας Εαυτός, ή Ιδεατή μας μορφή, ή «πρό του σπέρματος» Ύπαρξή μας, το Πρωταρχικό μας Εγώ.
Με την έν ενεργεία θέση αυτού του «αδένα», έχουμε πρόσβαση στο αόρατο, το ονειρικό, το υποκειμενικό, το «άλλο εγώ».
Στην τριμερή μας ύπαρξη, αναζητάτε ή ένωση μέσω της συνειδητοποιήσεως των από την ψυχική νόηση και κατανόηση του μορφικού και πνευματικού.

Ό Πλάτωνας για δώσει την ιδέα των τριών μερών του όλου, το απέδωσε με τά εξείς λόγια. «Προς το παρών, πρέπει να φανταστούμε τρία γένη:
Εκείνο που γεννιέται, εκείνο που δημιουργεί μέσα του το προηγούμενο και εκείνο που κατ΄ απομίμησή του δημιουργείται το πρώτο.
Αυτό που δημιουργεί κάτι μέσα του μπορούμε να το θεωρήσουμε μητέρα, εκείνο που από την απομίμησή του δημιουργείται κάτι θα το πούμε πατέρα, ενώ το ενδιάμεσό τους ας το παρομοιάσουμε με παιδί.»
Τίμαιος 50 d

Με το Υπό, δηλώνεται ότι έχει σχέση με το κάτω.
Το χαμηλό, το ίζημα, ότι κατακάθεται.
Στην Δημιουργία, αυτό πού κάθισε πιο χαμηλά, ήταν τά βαριά στοιχεία της ύλης, τά υλικά με τά οποία υπόκειται σε μορφική παρουσία ή ιδέα.

Τά υλικά πού χρησιμοποίησε το Πνεύμα για την διάδοση των σκέψεων – πληροφοριών του «Θεϊκού Είναι».
Μέσα από την μορφή ή ψυχή πληροφορείται για την αυτονομία της από την οποία εννοείται ή ύπαρξη της αρχικής της ιδέας.
Στον χώρο αυτόν ανήκει το υλικό με το οποίο τά ανώτερα και αθάνατα καθρέπτισαν τις ιδέες τους στίς φθαρτές μορφές.

«Θεοί, Θεών που εγώ δημιούργησα και γέννησα, θα είστε άφθαρτοι όπως τα έργα μου …απομένουν αγέννητα ακόμη τρία θνητά γένη… Για να γίνουν θνητά πρέπει να αναλάβετε εσείς …έχοντας για παράδειγμα την δική μου ενέργεια …δημιουργήστε ζωντανά όντα, θρέψτε τα για να μεγαλώσουν και όταν πεθάνουν, πάρτε τα πάλι πίσω»
Πλάτωνος Τίμαιος 41 b c d

Στο Υπό, υποκρύπτεται το υπογήϊνο, το καταχθόνιο και ό κρυφός κίνδυνος.

Με το «U» ως πρώτο γράμμα κάνει την εμφάνισή της ή ιδέα της κοιλότητας, ό χώρος όπου μαζεύεται το υλικό, συνήθως το υγρό στοιχείο από όπου προέρχεται ή μορφική οντότητα.
Ή όπως λέει ό Πλάτωνας: «Ας εξετάσουμε λοιπόν, για ποιόν λόγο έφτιαξε ο δημιουργός την γένεση και τον κόσμο.
Ήταν αγαθός… για αυτό θέλησε να γίνουν τα πάντα όσο το δυνατόν ποιο όμοια με τον ίδιο … πήρε όλη την ορατή ύλη που ποτέ δεν ησύχαζε, αλλά βρισκόταν σε άτακτη, ακανόνιστη κίνηση, και την έβαλε από την αταξία σε τάξη.»
Τίμαιος: 30 b

Με το Επί, εννοείται το επάνω, το υψηλό, αυτό πού οδηγεί το κάτω, το ελέγχει και το διαμορφώνει.
Το Επί έχει αρχικό γράμμα το «Ε» πού υπονοεί την Ενέργεια.
Μια Ενέργεια ή οποία δίνει την κίνηση στην μορφή πού διαγράφει το Υπό. Αφορά την από τον Ήλιο ενέργεια – ακτίνα – ιόν, μέσα από την οποία μεταφέρεται ή πληροφορία του «Είναι να γίνει».
Στα τρία επίπεδα στα οποία χωρίζεται και ενώνεται το όλον, το Νοητικό – Πνευματικό μέρος, ή Ιδέα, από το αδιαμόρφωτο χώρο της Ουσίας, εμψυχώνεται στο Ψυχικό επίπεδο από όπου διαμορφώνει την αιτία της μορφικής της εμφάνισης.

Ο Πλωτίνος την αιτία αυτή την ονομάζει «Επιθυμία»: «Ο κόσμος βρισκόταν σε ενότητα και ηρεμία, ‘όταν μια πολυπράγμων φύση , που ορίζει την ύπαρξη και την βούλησή της κινήθηκε από το αίσθημα μιάς σφοδρής επιθυμίας να αναζητήσει κάτι περισσότερο του παρόντος Όλου.»

Στον κόσμο μας, υπάρχουν οι «Υπό», οι εδώ δομημένοι, και οι «Επί», οί εκ των άνω ερχόμενοι. Υπάρχουν οι «Υπό», οι μη έχοντες πνευματικό σώμα, και οί «Επί», οι αναζητούντες την επανασύνδεση με το πνευματικό τους σώμα.

Στους καιρούς μας θα δούμε να συμβούν μεγάλες αλλαγές και ανακατατάξεις.
Θα συμβούν ανατροπές και γεγονότα πού θα αφορούν την πνευματική υπόσταση σε σχέση με το σωματικό, υλικό μέρος.
Μέσω, από την εκ των άστρων νέα ακτινοβολία ιόντων προς τον πλανήτη μας, θα δημιουργηθούν οι συνθήκες εκείνες, πού θα ενεργοποιήσουν τά κατάλληλα σημεία του εγκεφάλου μας, ώστε θα έχουμε την εμφάνιση του Νέου Ανθρώπου, του ανθρώπου πού θα κατευθύνεται από το ανώτερο μέρος της τριαδικής του υπόστασης, το Νοητικό, πού οδηγείται από το Πνεύμα.
Ενώ, το δεύτερο τμήμα του, το Συναισθηματικό, αυτό πού εκφράζει την υλική μορφοποίηση και την πλανητική βάση, θα ενισχύει την ανθρώπινη έννοια να κορυφώνει το δομημένο Εγώ, αυτή πού κάτω από άλλες συνθήκες θα έπρεπε να είχε την αγνότητα της πρώτης δημιουργίας πού εκφράζετε από την ελευθερία.
Το δε τρίτο μέρος, το Σωματικό, πλήρως εναρμονισμένο με το Πνεύμα, θα βρεί την αληθινή του θέση, αυτή πού είναι πέρα από τον πόνο, την αρρώστια και τον θάνατο, της σημερινής εκ των Ατλάντων – δαιμόνων εξάρτησης.
Δηλαδή την αθάνατη φύση του.

Κάθε μάχη ανάμεσα στις τρείς αυτές διαστάσεις θα εξαληφθεί, και μέσα από ένα νέο φώς θα νοηθεί ακόμα και ό σκοπός της Δημιουργίας.
Στην νέα αυτή κατάσταση όμως, κανείς μας δεν μπορεί να πεί με βεβαιότητα την φράση
«Θα είμαι και εγώ εκεί».

Η ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΣΟΦΙΑ ΒΛΑΧΟΥ

http://tobiblion.blogspot.gr/2012/02/blog-post_09.html

http://tobiblion.blogspot.gr/2012/02/blog-post.html