Ο ΥΛΙΣΜΟΣ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΑΙΤΙΑ ΑΠΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑΣ

Ο υλισμός αποτελεί αιτία απαισιοδοξίας. Η τάση να αντιλαμβανόμαστε την ύπαρξη ως κάτι καθαρά υλικό είναι ένας από τους λόγους που προκαλούν απαισιοδοξία. Η αιτία είναι λογική: αν ο κόσμος είναι μόνο ύλη, αυτά που βλέπουμε και αγγίζουμε είναι πολύ λίγα, επομένως δε μπορούμε να περιμένουμε σχεδόν τίποτα από αυτόν. Η καθημερινή εικόνα του κόσμου με τον πόνο, την απελπισία, την πείνα, το θάνατο, τη διαφθορά, τις καταστροφές, τους πολέμους, τα δυστυχήματα δεν μας οδηγούν σε τίποτα καλό.

Αυτός που εστιάζει την εικόνα του σε υλικό σημείο φθάνει εύκολα στην απαισιοδοξία, επειδή για να είναι ευτυχισμένος χρειάζεται να έχει συγκεκριμένα πράγματα, τα οποία, ακριβώς επειδή είναι υλικά αγαθά, είναι φθαρτά.

Του φαίνεται ότι το σημαντικό είναι να έχει. Αλλά όταν έχει ήδη αποκτήσει κάτι, φοβάται πολύ μήπως το χάσει, νιώθει τέτοια απελπισία, επειδή εκείνο που κατάφερε να αδράξει για μια στιγμή του φεύγει από τα χέρια, δεν μπορεί να απολαύσει αυτά τα υλικά αγαθά, αφού συνεχώς διερωτάται πόσο θα διαρκέσουν.

Επιπλέον, πέρα από τα υλικά αγαθά, όταν αγαπάμε ένα πρόσωπο – αλλά το θέλουμε με αυτό το ίδιο υλιστικό κριτήριο - διερωτόμαστε καθημερινά πόσο θα διαρκέσει, πόσο μας θέλει, αν θα είναι για όλη τη ζωή.

Έτσι βλέπουμε πώς μια νοητική σύλληψη – που κέρδισε έδαφος τα τελευταία χρόνια της Ιστορίας μας – μπορεί να κάνει τη ζωή μας απαισιόδοξη.

Ας δούμε και άλλους παράγοντες που φαίνονται να είναι πνευματικοί και που οδηγούν επίσης σε απαισιοδοξία.

Υπάρχει μια τάση ψευδο- φιλοσοφική- εσωτερική, που αντλεί από την Άπω Ανατολή – απομακρυσμένη χρονικά και φυσικά – μια σειρά από φιλοσοφικές ιδέες χωρίς να τις γνωρίζει ακριβώς.

Είναι πολύ συνηθισμένο να βλέπουμε σε δημοσιεύσεις τη λέξη «Κάρμα».

Υπενθυμίζουμε σε συντομία ότι το Κάρμα είναι ένας νόμος πάνω στον οποίο οι φιλόσοφοι της Ανατολής είχαν βασίσει την εξέλιξη της ζωής. Ένας νόμος, τον οποίο ονόμαζαν της «αιτίας και του αποτελέσματος», αφού όλα όσα συμβαίνουν στο Σύμπαν είναι στενά συνδεδεμένα, όλα τα γεγονότα είναι κρίκοι μιας αλυσίδας. Έτσι, όλες οι δράσεις εξαρτώνται οι μεν από τις δε.

Αν η ιδέα αυτή παρερμηνευθεί, μπορεί να οδηγήσει σε απαισιοδοξία, αφού όλα όσα μας συμβαίνουν είναι «Κάρμα». Γιατί να επανορθώσουμε, για ποιο σκοπό να αγωνιστούμε, γιατί να υπερβούμε τον εαυτό μας, αν όλα είναι «Κάρμα»;

Όπως βλέπουμε, με την παρερμηνεία των φιλοσοφικών ή των πνευματικών ιδεών, οδηγούμαστε επίσης σε μια απαισιοδοξία, που μετατρέπεται σε ακινησία, αδράνεια, εγκατάλειψη, σε θάνατο εν ζωή.

http://www.nea-acropoli-athens.gr/