Η ΕΠΙΘΕΣΗ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΕΘΝΙΚΩΝ - Η ΑΝΘΕΛΛΗΝΙΚΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΠΡΩΤΩΝ ΤΕΣΣΑΡΩΝ ΑΙΩΝΩΝ

Ό διωγμός Ελλήνων Εθνικών στήν «θρησκεία» είναι αμείλικτος. Βανδαλισμοί, λιτσαρίσματα ακόμη καί γυναικών όπως τής Υπατίας (415),αποκεφαλισμοί Δασκάλων, εξευτελισμοί σοφών, λιθοβολισμοί, εξορίες καταστροφές μνημείων, ναών, εμπρησμοί βιβλιοθηκών (Σεραπίου από τόν Πατριάρχη Θεόφιλο τό 391) δίδουν μία εικόνας μισαλλοδοξίας πού καλλιεργούσε ό κλήρος κατά τού Ελληνικού Πνεύματος.

Γιά τό μόνο πού δέν ευθύνονται οί Χριστιανοί είναι γιά τό κάψιμο τής βιβλιοθήκης τής Αλεξανδρείας τού Βρουχίου (Μουσείου), μέ πάνω από 500 χιλιάδες συγγράμματα, πού βαραίνει έξ’ ολοκλήρου τόν Ιούλιο Καίσαρα. Γεγονός πού οί Ιστορικοί τής εποχής τό απέκρυψαν γιά νά μήν κηλιδωθή τό γόητρο τού αυτοκράτορος. Ή βιβλιοθήκη αναστηλώθηκε από τόν Αντώνιο καί εμπλουτίστηκε ξανά μέ 200.000 τόμους από τήν βιβλιοθήκη τής Περγάμου. Αργότερα Χριστιανοί αναλαμβάνουν τήν έκ θεμελίων καταστροφή τής βιβλιοθήκης, αλλά τά περισσότερα πλέον είχαν μεταφερθεί στήν Ρώμη.

Ή ανθελληνική βαρβαρότητα τών πρώτων τεσσάρων αιώνων φαίνεται από τήν καταστροφή έργων τέχνης (αποκοπή μύτης) καί από συνήθειες καί έθιμα άγνωστα είς τούς Έλληνας. Τά πρωτοφανή αυτά μέτρα καί ήθη είναι ξεκάθαρα Εβραϊκά. Ή επιβολή τού Χριστιανισμού σάν επίσημη θρησκεία χάρη στήν ωμή βία, δείχνει πόσο ξυπόλητος ήταν ό Χριστιανισμός έναντι τού Ελληνισμού.

Τό 340 στήν Θεσσαλονίκη ξεσπούν αιματηρές ταραχές. Ό Θεοδόσιος διατάσσει νά ληφθούν αμείλικτα μέτρα. Ό Αμβρόσιος επεμβαίνει, αλλά ώσπου νά πείση τόν Θεοδόσιο νά σταματήση έχουν σφαγεί χιλιάδες Εθνικοί.

Σέ αυτήν τήν περίπτωση τί πρέπει νά έχουν κάνει οί απλοί αγράμματοι Χριστιανοί, άν ό ίδιος Ρωμαίος αυτοκράτορας είναι τόσο πολύ «ιδανικός» Χριστιανός. Οί νόμοι πού ακολουθούν είναι φοβεροί καί ακόμα χειρότερα είναι τά διατάγματα κατά τής «ειδωλολατρίας».Τό 394 καταργούνται οί Ολυμιακοί αγώνες, τα Ελευσίνια μυστήρια, τά θέατρα καί πυρπολούνται βιβλιοθήκες. Οί Αθηναίοι τρέχουν καί τοποθετούν ένα εκκλησάκι πάνω στήν Ακρόπολιν, διά νά γλυτώσουν τήν καταστροφή τού Παρθενώνος. Αυτό τό έτος ήταν καί τό σύνορο ανάμεσα στήν αρχαιότητα καί τόν Μεσαίωνα.

Αυτός λοιπόν είναι ό Μέγας Θεοδόσιος τής επίσημης Ελληνοχριστιανικής ιστορίας. 

Αναλυτικά όμως οί διωγμοί κατά τών Ελλήνων Εθνικών ξεκινούν ουσιαστικώς από τό 301. Ό Πάρθος Χριστιανός, προσηλυτιστής Γρηγόριος, πού αργότερα απεκλήθη φωτιστής τής Αρμενίας, εκμεταλλευόμενος μία κακοκαιρία, βαπτίζει Χριστιανό βασιλέα Αρμενίας τόν Τιριδάτ Γ΄. Αυτός εμπνεόμενος από τόν Προφήτη Ελάϊα (Ηλία, Θεός μου είναι ό Γιαχβέ) στό Καρμίλλον όρος, διατάσσει τήν κατασφαγή τού Εθνικού ιερατείου καί τήν μετατροπή όλων τών ναών τού Μίθρα, τής Αναϊτιδος, τού Ορμούσδ καί τών διαφόρων Ελληνορωμαϊκών Θεών σέ εκκλησίες καί οίκους κηρύγματος.

Οί βιβλιοθήκες τής Αρμενίας, ιδρυθείσες πρίν από αιώνες από τούς Ελληνιστές ηγεμόνες της, πυρπολούνται ώς κιβωτοί δαιμονικής γνώσεως καί ό Γρηγόριος στέφεται πρώτος επίσκοπος τής χώρας καί πλήθη προσηλυτιστών από τήν Συρία συρρέουν στήν Αρμενία ή οποία πλέον μετατρέπεται στό πρώτο Χριστιανικό κράτος στήν ιστορία.

Τό 309 σέ επίδειξη δυνάμεως οί σκληροπυρηνικοί Χριστιανοί πυρπολούν τόν ναό τής Θεάς Φορτούνα. Τό 321 εμφανίζεται ή πρώτη προπαγανδιστική κίνηση τών Χριστιανών. Ό Ηλιολάτρης Φλάβιος Βαλέριος Κων/νος κατανικά τόν επίσης Εθνικό Μαξέντιο, έχοντας όμως, κυρίως οί Γαλάτες, ασπίδες μέ Χριστιανικά εμβλήματα, δημιουργόντας τήν αίσθηση τού νέου Θεού νικητού. Τό 313μχ ή δεύτερη χρήση τής προπαγάνδας, όπου ένας δηλωμένος άθεος ό Λικίνιος νικά στίς 30 Απριλίου τόν εθνικό Μαξιμίνο Ντέα. Τά στρατεύματα τού Λικίνιου λέγεται ότι έψαλλον «Ω ανώτατε καί άγιε Θεέ». Ό ηττημένος Ντέα εκδίδει μετά από μερικές μέρες τό διάταγμα τής Νικομήδειας μέ τό οποίο χορηγείται πλήρης θρησκευτική ελευθερία σέ όλους όσους υπακούουν απλώς στήν Ρωμαϊκή εξουσία. 

Μετά τόν θάνατο τού Ντέα από τόν Λικίνιο, όλα τά γραπτά καί αγάλματά του καταστρέφονται από τούς Χριστιανούς. Πέντε χρόνια αργότερα ό Λικίνιος θά ηττηθή από τόν Ηλιολάτρη Κων/νο, ενώ οί Χριστιανοί στρατιώτες του έψαλλον «Ω Θεέ ανώτατε σωτήρα». Πρίν συγκρουσθούν όμως μεταξύ των, μέ τό διάταγμα τών Μεδιολάνων, τό οποίο ήλθε νά συμπληρώση εκείνο τής Νικομηδείας πού είχε εκδώσει ό Μαξιμίνος Ντέα, οί Αύγουστοι Λικίνιος καί Φλάβιος Βαλέρος Κων/νος εγκυώνται καί αυτοί πλήρη θρησκευτική ελευθερία σέ όλους όσους υπακούουν στήν Ρωμαϊκή εξουσία. Οί Χριστιανοί πολυάριθμοι πλέον, υποτίθεται ότι απολαμβάνουν τά δικαιώματά των μαζί μέ τούς Εθνικούς. Αυτοί ωστόσο δέν αρκούνται μόνο σ’αυτά. Εκμεταλλεύονται τήν εύνοια τού Κων/νου καί αρχίζουν νά καταστρέφουν τίς άλλες «λατρείες».

Ό Επίσκοπος Ειρηναίος είχε ήδη διακηρύξει πώς οί Χριστιανοί δέν χρειάζονται νόμους διότι οί Χριστιανοί βρίσκονται υπεράνω τών νόμων. Ό άγιος Αντώνιος τής Αιγύπτου, ιδρυτής τού μοναχισμού, προτρέπει ήδη ανοιχτά σέ άμεσο αφανισμό τού «ειδωλολατρικού κόσμου». Τό 314 αμέσως μετά τήν νομιμοποίηση από τόν Ηλιολάτρη Φλάβιο Βαλέριο, τής Χριστιανικής εκκλησίας, αρχίζει ή επίθεση κατά τών Εθνικών. (ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ)

http://alithislogos.blogspot.gr/2009/06/blog-post_5173.html

ΔΙΑΒΑΣΤΕ: ΠΟΙΑ ΗΤΑΝ Η ΑΡΧΙΚΗ ΜΟΡΦΗ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΜΑΡΜΑΡΙΝΟΥ ΚΕΦΑΛΙΟΥ ΚΑΙ ΠΟΙΑ ΜΟΙΡΑ ΤΟ ΣΗΜΑΔΕΨΕ;