Η ΕΠΙΘΕΣΗ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΕΘΝΙΚΩΝ - Η ΑΝΘΕΛΛΗΝΙΚΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΠΡΩΤΩΝ ΤΕΣΣΑΡΩΝ ΑΙΩΝΩΝ #2

Στίς 13 Αυγούστου του 315 γίνεται διαγωνισμός ανάμεσα σέ δώδεκα Eβραioυς ραββίνους καί τόν έκ τής Ρώμης γνωστό εξορκιστή επίσκοπο Συλβέστρο γιά τό άν ό αυτοκράτωρ Κωνσταντίνος καί ή μητέρα του Ελένη θά ασπασθούν τήν Ιουδαϊκή Ορθοδοξία ή τόν σχισματικό Χριστιανικό. Ή Θαυματοποιία τού Συλβέστρου αποδεικνύεται πιό δυνατή καί εντυπωσιάσας τήν Ελένη γίνεται ό προσωπικός της πνευματικός.
(Ζωναράς Annales, Bibliotheca Hagiographica Graeca 365 καί χρονικό Γεωργίου Μοναχού ΧΙ,1)
[σ.σ.: Έτσι ξεκίνησαν όλα……!!!]

Τό 319 ό Κων/νος εκδίδει διάταγμα μέ τό οποίο απαλλάσει πλήρως τήν εκκλησία από φόρους καί τούς Χριστιανούς κληρικούς από τίς στρατιωτικές των υποχρεώσεις. Τό 324 ό Κων/νος ανακηρύττει τόν Χριστιανισμό μόνη επίσημη λατρεία τής Αυτοκρατορίας. Λεηλατεί τό μαντείο τού Διδυμαίου Απόλλωνος καί θανατώνει μέ βασανιστήρια όλους τούς ιερείς του μέ τήν κατηγορία τής εσχάτης προδοσίας.

Στό ιερό όρος Άθως εξαπολύεται μέγας διωγμός κατά τών Εθνικών καί καταστρέφονται όλα τά εκεί Ελληνικά ιερά.

Τό 336 ό Κων/μος μέ προτροπή τής μητέρας του Ελένης, δολοφονεί τήν γυναίκα του Φαύστα. Ή Ελένη φεύγει γιά τήν Ιερουσαλήμ, όπου παρά τό ότι οί νόμοι τών Ιουδαίων προέβλεπαν τήν καύση όλων ανεξαιρέτως τών σταυρών μετά τίς θανατώσεις, ή Ελένη, καί όπως βεβαίως θά ισχυρισθεί ή Χριστιανική γραμματεία 114 χρόνια μετά, ανεκάλυψε άθικτο τόν λεγόμενο τίμιο Σταυρό, μέ τήν βοήθεια φυσικά Εβραίων ραββίνων. Μέ προτροπής τής Ελένης, ό υιός της εκθεμελιώνει τό ιερό τού Θεού Ασκληπιού στίς Αιγές τής Κιλικίας καί χρησιμοποιεί τούς κίονες γιά τή κατασκευή εκκλησιών.

Καταστρέφει επίσης τόν ναό τής Θεάς Αφροδίτης στήν Αφάκα Λιβάνου, τής Μάμβρης, τής Φοινίκης καί τής Βααλβέκ (Ηλιουπόλεως). Τό 330 οί Χριστιανοί λεηλατούν καί πυρπολούν στό Bayeux τό ιερό τού Κελτορωμαϊκού Θεού Βελένου Απόλλωνος καί λυντσάρουν τούς ιερείς του. Ό Κων/νος μεταφέρει τήν πρωτεύουσα στήν Κων/πολι  στίς 11 Μαϊου. Τήν πόλιν τήν διακοσμεί λεηλατώντας τά ιερά τών Εθνικών. Τό 331 παραβιάζονται όλα τά θησαυροφυλάκια όλων ανεξαιρέτως τών «ειδωλολατρών» ναών. Τό 335 γίνονται τά εγκαίνια τής εκκλησίας τού αγίου τάφου, ό οποίος εκτίσθη στήν θέσι ναού τής Αφροδίτης, πού ό Κων/νος κατέστρεψε τό 326-327. Γιά τόν διάκοσμό του λεηλατώνται όλα τά Εθνικά ιερά τής Παλαιστίνης καί τής Μικράς Ασίας. Μέ ειδικό αυτοκρατορικό διάταγμα σταυρώνονται ώς υπαίτιοι τής κακής συγκομιδής εκείνου τού έτους όλοι οί μάγοι καί μάντεις, καί ανάμεσά των ό νεοπλατωνικός Σώπατρος, πού είχε επιχειρήσει νά επαναφέρει τόν Κων/νο στόν Εθνισμό.

Τό 341 ό αυτοκράτωρ Φλάβιος Ιούλιος Κων/νος κηρύττει διωγμό κατά μάντεων καί Εθνικών. Εθνικοί φυλακίζονται καί εκτελούνται. Τό 346 εξελίσσεται μέγας διωγμός στήν Κων/πολιν κατά τών Εθνικών, όπου ό ρήτωρ Λιβάνιος εξορίζεται μέ τήν κατηγορία τής γοητείας (μαγείας).

Από τό 353 απογορεύεται ή Εθνική θρησκεία διά θανάτου. Διατάσσεται τό 354 τό σφράγισμα όλων τών Εθνικών ναών καί ή βεβηλωσή των. Ό Επίσκοπος Ρώμης Λιβέριος ορίζει σάν εορτή γεννέσως τού Ιησού τήν 25^ην Δεκεμβρίου, ημέρα κατά τήν οποία οί Εθνικοί εόρταζαν τόν Θεό Ήλιο. Τό 355 ό Φλάβιος Ιούλιος Κων/νος χορηγεί ασυλία τών Χριστιανών Επισκόπων έναντι τών δικαστηρίων. Σέ όλα τά ιερά στήνονται δίπλα ασβεστοκάμινα, όπου μετατρέπουν γλυπτά καί άλλα έργα τέχνης σέ ασβέστη.
Τότε αρχίζουν καί οί πυρπολήσεις τών βιβλιοθηκών.

Τό 356 διά νόμου επιβάλλεται τό κλείσιμο όλων τών «ειδολολατρικών» ναών. Ή ποινή γιά τούς παραβάτες είναι θάνατος.
Τό 357 στήν Ρώμη σφραγίζεται ό ναός τού Απόλλωνος, φυλακίζουν τούς ιερείς καί αφαιρούν τόν βωμό τής Νίκης από τήν αίθουσα όπου συνεδρίαζε ή Σύγκλητος. Τό 359 καί ή «λατρεία» τών Διοσκούρων βρίσκεται εκτός νόμου, όπου θανατώνονται ιερείς καί κλείνονται ιερά.

Στήν Σκυθούπολιν τής Συρίας στήνονται τά πρώτα στρατόπεδα θανάτου τών Εθνικών.

Από τό 361 κηρύσσεται πλήρης ανεξιθρησκία από τόν Ιουλιανό πού μπαίνει στήν Κων/πολιν στίς 11/12/361.Ό Γρηγόριος ό Ναζιανζηνός διαμαρτύρεται ότι στέρησε από τούς Χριστιανούς τής πόλεως, τήν χαρά τού μαρτυρίου.. (Invective versus Julianus, I 58-61).

Τό 363 ό Ιουλιανός διατάσσει τήν απομάκρυνση από τόν Ναό τού Απόλλωνος, στήν Δάφνη τής Αντιοχείας, τών λειψάνων τού αγίου Βάβυλα (υποτίθεται ότι μαρτύρησε επί Δεκίου), πού είχε εκτελεσθεί από τόν Χριστιανό αυτοκράτορα Φίλιππο τόν Άραβα, επειδή ώς επιτίμιο γιά τήν δολοφονία τού Γορδιανού, τού είχε αρνηθή τήν θεία κοινωνία (Lieu 1989,σ48). Χριστιανοί πυρπολούν τόν ναό μετά τήν απομάκρυνση τών λειψάνων, ενώ στίς 25 Ιουνίου δολοφονείται ό Ιουλιανός άνανδρα από Χριστιανό ακόλουθό του, ενώ πολεμά κατά τών Περσών.

Νέος αυτοκράτωρ ό Φλάβιος Ιοβιανός ό οποίος τό 364 διατάσσει τήν πυρπόληση τής Βιβλιοθήκης τής Αντιοχείας. Τόν Σεπτέμβριο εκδίδεται έδικτο πού απαγορεύει τήν Εθνική λατρεία μέ τήν ποινή θανάτου. Στά βασανιστήρια τών Εθνικών, οί Χριστιανοί εισάγουν νέα μόδα, όπου κατακομματιάζουν τά πλευρά τών Ελλήνων μέ σιδερένια άγκιστρα. Μέ τρία διατάγματα ξανακατάσχονται οί περιουσίες τών Εθνικών ιερών πού είχε επιστρέψει ό Ιουλιανός καί απαγορεύονται ακόμα καί ιδιωτικές σπονδές, θυσίες καί επωδές. Ή σύνοδος τής Λαοδικείας εισηγείται τήν ποινή τού θανάτου γιά τούς αστρολόγους καί Χριστιανούς πού εορτάζουν τά Σάββατα. Τό 365 στίς 17 Νοεμβρίου έδικτο απαγορεύει Εθνικούς αξιωματικούς νά διατάσσουν Χριστιανούς στρατιώτες. Τό 367 ό Εθνικός Βέττιος Αγόριος Πραιτεξτάτος αναστηλώνει μέ δικά του έξοδα καί παρά τίς διαμαρτυρίες τού Πάπα, τό ιερό τών Δώδεκα Ολυμπίων Θεών. Τό 370 ό Βάλης ό αυτοκράτωρ εξαπολύει διωγμό σέ ολόκληρη τήν ανατολική αυτοκρατορία μέ κέντρο τήν Αντιόχεια, όπου μαρτυρούν ό πρώην κυβερνήτης Φιδούστιος, οί ιερείς Ίλαρος καί Πατρίκιος κ.α. Σωροί βιβλίων καίγονται στίς πλατείες καί θανατώνονται ή βασανίζονται χιλιάδες άνθρωποι πού απλώς δέν θέλουν νά προδώσουν τήν Εθνική «λατρεία». Στά θύματα συμπεριλαμβάνονται οί συνεργάτες τού Ιουλιανού, Ορειβάσιος, Σαλλούστιος καί Πηγάσιος. Ό Φιλόσοφος Σιμωνίδης καίγεται ζωντανός καί ό φιλόσοφος Μάξιμος αποκεφαλίζεται. Τό 373 πρωτοχρησιμοποιείται ό όρος Pagani , πού σημαίνει άνθρωποι τής υπαίθρου, ώς ταπεινωτικός προσδιορισμός τών Εθνικών.

Ό άγιος Μαρτίνος ολοκληρώνει τήν καταστροφή Εθνικών ιερών τής Γαλατίας καί κτίζει επάνω στά ερείπια μοναστήρια. Κλείνουν τό Ασκληπιείο τής Επιδαύρου καί ποινικοποιούν ακόμα καί τίς θεατρικές παραστάσεις. Τό 376 ό Γρατιανός επιτρέπει τήν καταστροφή ιερών στήν Ρώμη, καταργεί τό αφορολόγητο τών κτημάτων πού ανήκουν σέ Εθνικά ιερατεία, απαγορεύει τήν κληροδότηση νέων περιουσιών σέ αυτά καί κατάσχει όλη τήν κινητή των περιουσία. Υπό τήν καθοδήγηση Αμβροσίου καί Δαμάσου, διατάσσει τήν νέα απομάκρυνση τού Βωμού τής Νίκης από τήν αίθουσα τής Συγκλήτου, όπου είχε επαναφέρει ό Ιουλιανός. Ό Γρατιανός απαρνείται δημοσίως τόν τίτλο τού Pontifex Maximus, ώς αξίωμα τών «ειδωλολατρών», τό οποίο ιδιοποιείται ό Δάμασος καί αμέσως περνά έκτοτε στήν Παποσύνη τής Ρώμης. (ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ)

http://alithislogos.blogspot.gr/2009/06/blog-post_5173.html