ΑΝ ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΑΝ ΟΙ ΘΕΟΙ...

Κι αν καμιά μέρα ο άνθρωπος υψώσει το κεφάλι
ως τα ουράνια ύψη
και κάθε δύναμη αρνηθεί, κάθε θεό προσβάλει,
κάθε βωμό συντρίψει,
και γκρεμισμένοι από ψηλά οι θεοί στα καταχθόνια
λησμονηθούν κι εκείνοι,
πάντα θεοί θα είναι της γης η Ομορφιά η αιώνια
κι η αιώνια Καλοσύνη!

Κωστής Παλαμάς - Οι θεοί

Οι θεοί δεν έφυγαν ποτέ. Εμείς τους απαρνηθήκαμε και φύγαμε από κοντά τους τα τελευταία 1700 χρόνια. Στην αρχή αιτία ήταν η βία, αργότερα η λήθη, μετά η άγνοια και τώρα η αδιαφορία. Σήμερα δεν απαγορεύεται η γνώση. Δεν υπάρχει ιερά εξέταση. Πρόσβαση σε ότι δεν κατέστρεψαν από την Ελληνική Γραμματεία, έχει ο οποιοσδήποτε. Οι περισσότεροι όμως αδιαφορούν. Περί άλλων τυρβάζουν. Οι περισσότεροι νεοέλληνες δεν έχουν μελετήσει τους Αρχαίους Έλληνες κλασικούς. Φαίνεται δεν βρίσκουν κάτι ενδιαφέρον σ’ αυτούς.

Οι ξένοι τους μελετούν από την εποχή της Αναγέννησης μέχρι και σήμερα, και έτσι προόδευσαν όλες οι επιστήμες στον πλανήτη αυτόν, ενώ εμείς, οι κύριοι δικαιούχοι αυτής της κληρονομιάς αγνοούμε τι κληρονομήσαμε από τους δικούς μας παππούδες. Γιατί;
Διότι πέσαμε στην παγίδα της τόσης λάσπης που έριξε αιώνες τώρα, το ισχίον δόγμα. Έτσι, πιστέψαμε ότι οι πρόγονοί μας ήταν πρώτα πρώτα ειδωλολάτρες, μετά έκφυλοι, μέχρι και σατανιστές... Μας είπαν, ναι, οι αρχαίοι έκαναν ανακαλύψεις, αλλά δεν είχαν βρεί τον θεό και την αληθινή θρησκεία κι εμείς το πιστέψαμε.

Και εδώ είναι η λέξη κλειδί: Πιστέψαμε!
Ότι μας έλεγαν για 17 αιώνες το πιστεύαμε. Δεν το γνωρίζαμε, το πιστεύαμε. Δεν ξέρουμε όμως ότι ο Αρχαίος Έλληνας δεν αρκείται στο να πιστεύει. Ο Έλληνας δεν θέλει να πιστεύει, θέλει να γνωρίζει. Θέλει να ξέρει την αιτία των πραγμάτων, των φαινομένων.

Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι πίστευαν ότι ο ουρανός είναι ένας σιδερένιος θόλος και τα άστρα, είναι οι ψυχές των νεκρών. Έτσι πίστευαν, έτσι έλεγαν.
Αλλά ακόμη και σήμερα και πάντα, η επιστημονική κοινότητα της αστροφυσικής, της βιολογίας, της γεωλογίας κ.α. στηρίζει τς έρευνες και τις μελέτες της στην Αρχαία Ελληνική γνώση για το σύμπαν, τον άνθρωπο, το διάστημα και τον φυσικό κόσμο γύρω μας.

Η πίστη και η γνώση είναι δύο έννοιες από διαφορετικούς κόσμους. “Το ρήμα "πιστεύω" απουσιάζει παντελώς από την ορολογία των Αρχαίων Ελληνικών θρησκευτικών πεποιθήσεων. Ο όρoς "πίστη" παραπέμπει στην τυφλή αποδοχή ενός αυταρχικού και ανεξέλεγχτου δόγματος ενώ το επίθετο "πιστός" χαρακτηρίζει μόνον τον δούλο”. (Μάριος Βερέτας).

Πίστη είναι το να αποδέχεσαι άνευ αποδείξεων, τα λεγόμενα κάποιου, που μιλά άνευ γνώσεων, για πράγματα άνευ προηγουμένου, μας είπε ο Αμερικανός συγγραφέας Ambrose Bierce.

Και έτσι έγινε. Εδραιώθηκε κάθε πίστη που επέβαλε το θρησκευτικό κατεστημένο του μεσαίωνα με αυτοκρατορικούς νόμους, σε έναν λαό αμαθή, αφού η ΕΡΕΥΝΑ ΕΚΤΟΣ ΓΡΑΦΩΝ, ΕΧΕΙ ΑΦΟΡΙΣΤΕΙ από τις Ε’, ΣΤ’ και Ζ’ οικουμενικές συνόδους καθώς και τους πατριάρχες Κωνσταντινουπόλεως Φιλόθεο (385-412), Μηνά (536-552) και Επίσκοπο Αλεξανδρείας Δημήτριο (230) και πολύ αργότερα ο Γρηγόριος Ε’ αφόρισε την Άλγεβρα, Γεωμετρία και Λογάριθμους, ΓΙΑΤΙ Η ΓΝΩΣΗ ΕΙΝΑΙ ΚΑΚΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΚΑΙ Η ΣΟΦΙΑ Η ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ.

Και έτσι, από φωτοδότες, καταντήσαμε δέσμιοι των προκαταλήψεων και των δεισιδαιμονιών. Οι θεοί των Ελλήνων, χαρακτηρίστηκαν την μια ανύπαρκτοι και την άλλη δαίμονες, και κατοικίες δαιμόνων τα αγάλματά τους.

Επειδή όμως οι Θεοί και οι Θεές είναι οντότητες των οποίων η ύπαρξη δεν εξαρτάται από τις πεποιθήσεις ή τις πράξεις κατωτέρων όντων, και επειδή με διατάγματα θνητών δεν καταργούνται οι θεοί, γι αυτό ακριβώς, το τι είναι οι θεοί, δεν περιμένουμε να μας το πουν οι εχθροί αυτών.

Την γνώση περί θεών μας την δίνει απλόχερα η Ελληνική Γραμματεία. Μέσα από εκεί όμως οι σοφοί πρόγονοί μας, δεν μας λένε να πιστέψουμε αυτά που λένε. Δεν μας τα επιβάλουν. Δεν μας βάζουν διλήμματα, ή είστε μαζί μας ή εναντίων μας. Ούτε μας απειλούν με αιώνια κόλαση αν δεν τους πιστέψουμε. Μας δίνουν γνώση.

Όπως γνωρίζουμε, όλες οι διάνοιες της Αρχαιότητος είχαν μυηθεί στα Ιερά Μυστήρια. Δεν είναι του παρόντος να αναλύσουμε τι ήταν τα Μυστήρια. Όποιος θέλει μπορεί να ψάξει σε σοβαρές έρευνες, υπάρχει βιβλιογραφία, και να πάρει μια ιδέα περί Μυστηρίων. Γιατί και τα Μυστήρια κατηγορήθηκαν και λασπολογήθηκαν αρκετά, από και προς τους αγνώμονες, ή από άγνοια ή εκ του πονηρού. Αλλά ΝΟΥΣ ΟΡΑ ΚΑΙ ΝΟΥΣ ΑΚΟΥΕΙ μας λέει ο Επίχαρμος. Με δυο λόγια, οι μυημένοι ήξεραν πια τα περί ψυχής, ερχόταν σε επαφή με τον υπερβατικό χώρο γι αυτό και δεν φοβόταν πλέον τον θάνατο λόγω της γνώσεως που αποκτούσαν, την οποία χρησιμοποιούσαν για το κοινό καλό μόνο.

Τα κείμενα των Ελλήνων γράφτηκαν από ψυχές και αφορούν ψυχές. Τα συγγράμματα τους, δεν είναι απλά κάποια λογοτεχνικά κείμενα. Είναι, όπως λέει ο Ιεροκλής, ο δρόμος της ζωής που πορεύθηκαν, εκείνοι οι Παλαιοί Έλληνες, για να φτάσουν στην ομοίωση με το Θείο, κατά την ρήση του Πλατωνικού Θεαίτητου (176.b). Είναι δηλαδή συγκεκριμένες νίκες που πέτυχαν συγκεκριμένα όντα/ψυχές, να προσεγγίσουν συγκεκριμένες βαθμίδες και «καταστάσεις» του Θείου Σύμπαντος Κόσμου.

Έτσι λοιπόν πρέπει να έχουμε υπ’ όψη μας ότι οι μύστες, δεν πιστεύουν, αλλά γνωρίζουν πολύ καλά τι γράφουν και δεν μας μεταφέρουν υποθέσεις ούτε γνώμες, μέσω των έργων τους, αλλά γνώση.

Όποιος ενδιαφέρεται να μάθει περί θεών, ο Πρόκλος, αναφέρει επιγραμματικά τον σκοπό κάποιων Πλατωνικών Διαλόγων, οι οποίοι είναι πολύ χρήσιμοι για όσους προτίθενται να ασχοληθούν.

Φαίδρος: Για τους νοερούς θεούς – Ανεξάρτητοι κυβερνήτες σύμπαντος – Θεοί που έχουν μοιράσει τον κόσμο σε κλήρους – Νοητά-Νοερά Γένη –Τάξη Απολύτων Θεών – Με ποιό τρόπο από τη μία αρχή των πάντων έχει γίνει η πρόοδος των θεϊκών κόσμων προς το πλήθος των εγκοσμίων θεών

Σοφιστής: Περί Όντος – Υποσελήνια Δημιουργία και ιδιότητα των θεών που έλαβαν αυτόν με κλήρο

Πρωταγόρας: Διευθέτηση θνητών ζωών από τους θεούς

Νόμοι: Ύπαρξη θεών –Πρόνοια θεών για τα πάντα

Παρμενίδης: Τάξεις των θεών και πως συνδέονται μεταξύ τους

Τίμαιος: Θεώρηση Νοητών - Ολοκληρωμένη Αλήθεια για τους εγκόσμιους θεούς –Ολόκληρη η θεωρία για την Φύση

Στον Τίμαιο, ο Πλάτων εκτός των άλλων, αφού μιλά για το σώμα του κόσμου ως τέλεια σφαίρα η οποία περιστρέφεται ομαλά, για την ψυχή του κόσμου, την σύσταση της ψυχής, την κίνηση της ψυχής, για την ψυχή ως έδρα της γνώσης, για την δημιουργία των πλανητών, για τους θεούς, φτάνει στην αποστολή των ουράνιων θεών.

Τιμαιος Πλάτωνος, (41, b) Διαβάζουμε:

Όταν πια γεννήθηκαν όλοι οι θεοί, όσοι εμφανίζονται να περιπολούν στον ουρανό και όσοι παρουσιάζονται όποτε αυτοί θέλουν, ο Δημιουργός του σύμπαντος τους απηύθυνε αυτά τα λόγια: «Ύψιστοι θεοί , ό,τι εγώ έχω πλάσει — οι θεοί που δημιούργησα και τα έργα που έφερα στη ζωή— παραμένει αδιάλυτο όσον καιρό δεν θέλω να το διαλύσω. Είναι βέβαια αλήθεια ότι κάθε πράγμα που έχει δεθεί μπορεί και να λυθεί· όμως μόνο μια κακή βούληση θα μπορούσε να διανοηθεί για τη διάλυση ενός δημιουργήματος με σωστή συναρμογή και λειτουργία. Έτσι κι εσείς, αν και έχετε γεννηθεί —άρα δεν είστε ούτε αθάνατοι ούτε απρόσβλητοι στη διάλυση —, δεν πρόκειται ούτε να διαλυθείτε ούτε να κινδυνεύσετε από θάνατο, αφού, εκτός από τους δεσμούς που σας συγκρατούν από τη γέννηση σας, έχετε και τη δική μου βούληση που είναι ο ισχυρότερος και ο κυριότερος δεσμός. Ήρθε λοιπόν η ώρα να μάθετε αυτό που θα σας αποκαλύψω. Έχουν μείνει ακόμη τρία θνητά είδη αγέννητα· η απουσία τους καθιστά τον ουρανό ατελή, γιατί δεν έχει συμπεριλάβει όλα τα γένη των εμβίων όντων — όπως θα έπρεπε να έχει κάνει αφού επιδιώκει την πληρότητα. Αν τώρα αποφάσιζα να δημιουργήσω εγώ ο ίδιος όλα τα έμβια όντα και να τους προσδώσω ζωή, θα τα εξίσωνα με τους θεούς. Για να γίνουν λοιπόν αυτά θνητά και το σύμπαν πραγματικά πλήρες, ζητώ από σας να ακολουθήσετε τη φύση σας και να αφιερωθείτε στη δημιουργία τους. Μιμηθείτε τη δική μου δράση κατά τη γέννηση σας. Και αν υπάρχει στα έμβια όντα ένα μέρος άξιο να φέρει το ίδιο όνομα με τους αθανάτους — ένα μέρος που να ονομάζεται "θεϊκό" και μπορεί να καθοδηγεί όσα από αυτά είναι πάντοτε πρόθυμα να ακολουθούν την ορθή οδό και εσάς—, αυτό θα σας το παραδώσω εγώ, αφού πρώτα το σπείρω και το φέρω στο φως. Για τα υπόλοιπα υπεύθυνοι είστε εσείς. Διαπλάστε τα έμβια όντα και δώστε τους ζωή συνυφαίνοντας το θνητό με το αθάνατο, αναθρέψτε τα για να μεγαλώσουν και δεχθείτε τα πάλι κοντά σας όταν κάποτε θα πεθάνουν».

Οι θεοί πλάθουν το ανθρώπινο σώμα και το ενώνουν με την ψυχή

Τιμαιος Πλάτωνος (42, e) Διαβάζουμε:

Αφού επέβαλε αυτόν τον διακανονισμό, ο θεός επανήλθε στην οικεία γαλήνη του. Με την αποχώρηση του πατέρα, τα παιδιά κατανόησαν τις πατρικές εντολές και τις ακολούθησαν. Έχοντας παραλάβει την αθάνατη αρχή των θνητών όντων από τον Δημιουργό και χρησιμοποιώντας ως υπόδειγμα τη δική του δράση, δανείστηκαν από το σύμπαν κομμάτια φωτιάς, γης, νερού και αέρα, με τη δέσμευση ότι θα τα επιστρέψουν, και άρχισαν να τα συγκολλούν για τη συγκόλληση τους όμως δεν χρησιμοποίησαν άλυτους δεσμούς σαν αυτούς που διατηρούσαν τη δική τους συνοχή, αλλά τα στερέωσαν με πυκνές σειρές απειροελάχιστων και αόρατων καρφιών, έτσι ώστε το κάθε σώμα να εμπεριέχει όλα τα υλικά. Τέλος, εμφύτευσαν στο σώμα, έδρα διαρκούς εισροής και εκροής τις κυκλικές τροχιές της αθάνατης ψυχής.

Στην συνέχεια αναφέρεται η δημιουργία των μερών του ανθρωπίνου σώματος και η γέννηση των αισθήσεων, οι λειτουργίες του σώματος, οι ανάγκες κλπ.

Τι μας λέει εδώ. Με πολύ απλά λόγια, ο θεός δημιουργός, δεν έφτιαξε τον θνητό άνθρωπο και εξηγεί το κείμενο γιατί: “Αν τώρα αποφάσιζα να δημιουργήσω εγώ ο ίδιος όλα τα έμβια όντα και να τους προσδώσω ζωή, θα τα εξίσωνα με τους θεούς”. Διότι ο θεός δημιουργεί θεούς. Δεν είναι δυνατόν να δημιουργήσει κάτι κατώτερο από το μεγαλείο του. Επομένως δίνει εντολή και αναθέτει την αποστολή αυτή, δηλαδή την δημιουργία του ανθρώπου, στα δημιουργήματα του τους κατώτερους του, αλλά Αθανάτους θεούς.

Γι αυτό μας λέει ο Πίνδαρος (ΣΤ’ Ωδή Νεμεονίκου): Υπάρχει μια φυλή ανθρώπων και μια φυλή θεών.  Έχουν και οι δυο πνοή ζωής από την ίδια μητέρα. Χωριστές όμως δυνάμεις μας κρατάνε μοιρασμένους, και η μια είναι τίποτα, ενώ η άλλη έχει τον ορειχάλκινο ουρανό για σίγουρη Ακρόπολη. Κι όμως έχουμε κάποια ομοιότητα σε μεγάλη ευφυΐα και δύναμη με τους Αθανάτους κι ας μη ξέρουμε τι θα μας φέρει η μέρα.» 

Και ο Ησίοδος στο Έργα και Ημέρες μας λέει: «Θεοί και άνθρωποι έχουν την ίδια καταγωγή»

Και «ΜΥΘΟΥ ΜΕΝ ΣΧΗΜΑ ΕΧΟΝ ΛΕΓΕΤΑΙ ΤΟ ΑΛΗΘΕΣ ΕΣΤΙ» Δηλαδή: Πίσω από κάθε μύθο κρύβεται η αλήθεια, μας λέει ο Πλάτων, και σας παραπέμπω στον μύθο της γέννησης του Εριχθόνιου και στην αποκωδικοποίηση του.

Λαμβάνοντας λοιπόν υπ’ όψιν, ότι τα ιερά κείμενα της πνευματικής μας κληρονομιάς (που τόσο διώχθηκαν κατά το παρελθόν για να επικρατήσει το σκότος) δεν επιδέχονται καμία αμφισβήτηση παγκοσμίως, κλείνω ολοκληρώνοντας τον τίτλο της ανάρτησης.
ΑΝ ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΑΝ ΟΙ ΘΕΟΙ...
Αν δεν υπήρχαν οι θεοί, δεν θα υπήρχα ούτε εγώ, ούτε κι εσύ, ούτε στον πλανήτη κανενός είδους ζωή.

Σείριος
ΕΝΝΕΑ ΕΤΗ ΦΩΤΟΣ