Από τη δεκαετία του 50 ο Ρόμπερτ Μονρόε ξεκινώντας τα πειράματά του δημιούργησε τελικά ένα ειδικό Ινστιτούτο που έχει ως αποκλειστικό στόχο τη διερεύνηση και διεύρυνση των δυνατοτήτων της ανθρώπινης συνείδησης. Μελετώντας εντατικά τις λειτουργίες των δυο ημισφαιρίων του εγκεφάλου και αναπτύσσοντας ειδικές τεχνικές που πρώτα εφάρμοσε στον εαυτό του ο Μονρόε κατάφερε τελικά να δημιουργήσει μια μέθοδο για εξωσωματικά ταξίδια. Με τη βοήθεια ειδικής μουσικής που ενεργοποιεί τον εγκέφαλο, με αναπνοές και μια σειρά από νοητικές ασκήσεις οι πειραματιζόμενοι οδηγούνται σιγά- σιγά ώστε να βρεθούν έξω από το φυσικό τους σώμα ταξιδεύοντας με το αστρικό.
Η γνώση πως ο άνθρωπος διαθέτει εκτός από το υλικό και ένα άλλο σώμα είναι πανάρχαια και παγκόσμια γι αυτό και σε όλες τις γλώσσες της υφηλίου υπάρχει πάντα μια λέξη που προσδιορίζει αυτό το «δεύτερο σώμα». Με αυτό ταξιδεύουν οι Αφρικανοί μάγοι, οι Ινδιάνοι της Αμερικής, οι σαμάνοι του Θιβέτ και της Σιβηρίας. Οι Έλληνες το ονόμαζαν «διπλό» ή «είδωλο» και οι Αιγύπτιοι «Κα».
Η ύπαρξη αυτού του παράξενου φαινομένου αποδεικνύει κατ’ αρχήν κάτι εξαιρετικά σημαντικό: την ικανότητά μας να αποχωριζόμαστε από το φυσικό μας σώμα εξακολουθώντας να ζούμε και να βιώνουμε διάφορες καταστάσεις. Από μια άποψη λοιπόν, αποτελεί μια επιβεβαίωση για την ανυπαρξία του θανάτου εφόσον επιβεβαιώνεται η ύπαρξη κι ενός άλλου φορέα εκτός από το σάρκινο σώμα. Σύμφωνα με τη μεταφυσική παράδοση ο άνθρωπος εκτός από το υλικό σώμα του έχει κι άλλα σώματα: το αιθερικό, το αστρικό, το νοητικό, το ένα είναι συνδεδεμένο με το άλλο. Οι εξωτερικές αισθήσεις αφορούν μόνο το φυσικό σώμα.
Το δεύτερο σώμα συνδέεται με το φυσικό με ένα είδος λεπτής φωτεινής χορδής που αποτελεί ένα είδος ομφάλιου λώρου. Αυτή η ασημένια χορδή μπορεί να επιμηκυνθεί απεριόριστα. Έτσι, το άτομο που κάνει ένα αστρικό ταξίδι με το δεύτερο σώμα του ανακαλύπτει πως έχει μερικές εξαιρετικές ικανότητες όπως λ.χ. ότι μπορεί να αιωρείται και να πετάει προς διάφορες κατευθύνσεις χωρίς καμιά απολύτως αίσθηση βάρους. Επίσης μπορεί να περνά μέσα από τοίχους όπως τα φαντάσματα ή να βρεθεί στην άλλη άκρη της Γης ή ακόμα και στο κέντρο του Γαλαξία. Η ταχύτητα μετακίνησης είναι η μέγιστη, γιατί είναι η ταχύτητα της σκέψης. Τις μαρτυρίες των αστρικών ταξιδιωτών που αναφέρουν ότι η απόσταση δεν αποτελεί εμπόδιο έλαβαν σοβαρά υπ’ όψιν τους κάποιοι επιστήμονες και αποφάσισαν να πειραματιστούν με κάποια άτομα που είχαν αναπτύξει την ικανότητα να ταξιδεύουν με το αστρικό τους σώμα κατά βούληση. Όταν λοιπόν ξεκίνησαν οι πρώτες διαστημικές αποστολές κι ενώ τα εξερευνητικά διαστημόπλοια ταξίδευαν για να φωτογραφήσουν την Αφροδίτη ή τον Άρη, κάποιοι που το φυσικό τους σώμα βρισκόταν κάτω από ελεγχόμενες συνθήκες σε ειδικά εργαστήρια ταξίδευαν επίσης με το αστρικό τους σώμα. Οι περιγραφές που έδωσαν προηγήθηκαν των φωτογραφιών που έστειλαν τα διαστημόπλοια και ήταν εντυπωσιακά ακριβείς, όπως αποδείχθηκε.
Η εμπειρία του εξωσωματικού ταξιδιού είναι πανάρχαια και πανανθρώπινη. Πολιτικοί, επιστήμονες, συγγραφείς, βασιλείς, φιλόσοφοι και μύστες συγκαταλέγονται ανάμεσα σε εκείνους που βρέθηκαν …εκτός εαυτού μέσα στο λεπτοφυές σώμα τους. Ο Άγιος Αυγουστίνος, ο Αριστοτέλης, ο Πλάτωνας, ο Γκαίτε, ο Σέλλεϋ, ο Ντοστογιέφσκι και ο Έντγκαρ Άλαν Πόε έζησαν από κοντά αυτό το φαινόμενο. Ο Σουηδός θεατρικός συγγραφέας Αύγουστος Στρίντμπεργκ είχε δηλώσει ότι συχνά ταξίδευε με το δεύτερο σώμα του ενώ το φυσικό κοιμόταν βαθιά στο κρεβάτι του.
Ακόμα κι αν δεν έχετε μια συνειδητή ανάμνηση ενός εξωσωματικού ταξιδιού το πιθανότερο είναι ότι παρ’ όλα αυτά το έχετε κάνει. Στον ύπνο σας. Σύμφωνα με την εσωτερική παράδοση σε όλα τα όνειρά μας που βλέπουμε τον εαυτό μας να αιωρείται ή να πετάει είναι αληθινές καταστάσεις πτήσης που κάνουμε με το αστρικό μας σώμα. Πολλές φορές μάλιστα έχουμε την αίσθηση ότι πέφτουμε απότομα και ξυπνάμε με ένα τίναγμα. Πρόκειται για απότομη επιστροφή του αστρικού σώματος μέσα στο φυσικό. Αν μάλιστα αυτό το απότομο ξύπνημα συνοδεύεται από μια αίσθηση αποπροσανατολισμού και πονοκέφαλο σημαίνει πως το αστρικό σώμα δεν «προσαρμόστηκε» σωστά μέσα στο φυσικό. Σε αυτή την περίπτωση θα χρειαστεί να περάσουν αρκετές ώρες για να συνέλθει κανείς εκτός κι αν ξανακοιμηθεί για μερικά λεπτά δίνοντας στο αστρικό σώμα τη δυνατότητα να βγει και να ξαναμπεί σωστά μέσα στο φυσικό.
Η μεταφυσικές παραδόσεις αναφέρουν επίσης πως το αστρικό αυτό σώμα είναι το όχημα με το οποίο ταξιδεύουμε σε άλλους κόσμους όταν το σάρκινο σώμα πεθαίνει. Για να συμβεί αυτό θα πρέπει η ασημένια χορδή που συνδέει τα δυο σώματα να κοπεί. Τότε επέρχεται ο θάνατος του φυσικού σώματος.
Πολλοί άνθρωποι που έζησαν επιθανάτιες εμπειρίες, βγήκαν έξω από το σώμα τους και το κοιτούσαν ενώ βρισκόταν στο κρεβάτι του χειρουργείου ή υπέφερε από σοβαρό τραυματισμό, περιγράφουν πως έβλεπαν μια ασημένια φωτεινή γραμμή να συνδέει τον αφαλό του αστρικού τους σώματος με τον αφαλό του φυσικού. Ακριβώς γι αυτό και επέστρεψαν τελικά. Αν την έβλεπαν κομμένη θα σήμαινε το τέλος του ένσαρκου βίου τους. Γι αυτό και δεν είναι τυχαία η έκφραση «κόπηκε το νήμα της ζωής του». Αυτό το νήμα δεν είναι παρά η περιγραφόμενη ως ασημένια χορδή.
Η αρχαιότερη Ελληνική αναφορά στο δεύτερο σώμα γίνεται από τον Όμηρο στην Οδύσσεια όπου αναφέρει ότι δεν ήταν η Ελένη που ακολούθησε τον Πάρι στην Τροία αλλά το είδωλό της ενώ η ίδια βρισκόταν στην Αίγυπτο. Αλλά και ο μυημένος Αισχύλος στον «Αγαμέμνονα» αναφέρεται στην ικανότητα της Ωραίας Ελένης να εκδηλώνεται και με ένα άλλο, φασματικό, σώμα.
Οι αρχαίοι μύστες φαίνεται ότι είχαν εμβαθύνει σε αυτό το μυστήριο και είχαν κατακτήσει τη δυνατότητα ελέγχου του αστρικού σώματος το οποίο μπορούσαν να καταστήσουν ορατό κατά βούλησιν. Έτσι, μπορούσαν να εμφανίζονται σε δυο μέρη ταυτόχρονα! Σχετικές μαρτυρίες υπάρχουν για τον ιερέα του Απόλλωνα Άβαρι, για τον μύστη Απολλώνιο Τυανέα αλλά και για τον Ιάμβλιχο και τον Πυθαγόρα για τον οποίο αναφέρεται ότι σε μια και την ίδια μέρα παραβρέθηκε και δίδαξε στο Μεταπόντιο της Ιταλίας και στο Ταυρομένιο της Σικελίας, πόλεις που απέχουν μεταξύ τους πολλών ημερών ταξίδι.
Παρόμοιες ικανότητες λέγεται ότι είχε και ο Εμπεδοκλής που ονομαζόταν επίσης «αιθεροβάτης» για την ικανότητά του να περπατά στον αέρα. Φαίνεται λοιπόν, πως προνόμιο των μυστών ήταν και η εκούσια μετατόπισή τους από το φυσικό στο αστρικό σώμα.
Οι εμπειρίες που βιώνει κάποιος με το αστρικό του σώμα εξαρτώνται από το επίπεδο εξέλιξης της συνειδητότητάς του. Μπορεί να μετακινηθεί ελάχιστα παραμένοντας κοντά στο φυσικό του σώμα ή να βρεθεί σε άλλη διάσταση και να συναντήσει ανώτερα όντα. Μπορεί επίσης να έχει τη δυσάρεστη εμπειρία της συνάντησης με κατώτερες οντότητες του αστρικού χώρου.
https://www.noosfera.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σχόλια με χαρακτηρισμούς, με προσβλητικό ή υβριστικό περιεχόμενο, με γλωσσοδιαστροφικά «γκρίκλις» και με ειρωνικό και αλαζονικό ύφος,
ΔΕΝ ΔΗΜΟΣΙΕΥΟΝΤΑΙ.