Αν μπορούσε κανείς να νιώσει σ' όλη της την αξία αυτή την αρχή, ότι δηλαδή πρώτα όλοι έχουμε δημιουργηθεί από τον θεό, και ότι ο θεός είναι πατέρας και των ανθρώπων και των θεών, νομίζω ότι δεν θα σκεφτεί για τον εαυτό του τίποτε ταπεινό ούτε ευτελές.
Αν, βέβαια, σε υιοθετήσει ο Καίσαρας, κανείς δεν θα αντέξει την έπαρσή σου. Αν, όμως, μάθεις ότι είσαι γιος του Δία, δεν θα το πάρεις πάνω σου;
Επειδή, λοιπόν, κατ' ανάγκην ο καθένας αντιμετωπίζει καθετί ανάλογα με την αντίληψη που έχει σχηματίσει γι' αυτό, εκείνοι, οι λίγοι, όσοι δηλαδή θεωρούν ότι έχουν δημιουργηθεί για να είναι αξιόπιστοι, να έχουν αυτοσεβασμό και να κάνουν αλάνθαστη χρήση των εντυπώσεων, δεν σκέφτονται για τον εαυτό τους τίποτε ευτελές ούτε ταπεινό· οι πολλοί, όμως, κάνουν τα αντίθετα.
«Λοιπόν, τι είμαι; Ένα ταλαίπωρο ανθρωπάκι» και «οι άθλιες σάρκες μου». Στ' αλήθεια είναι άθλιες. Έχεις, όμως, και κάτι καλύτερο από τις σάρκες. Γιατί, λοιπόν, αφήνεις εκείνο κι έχεις προσκολληθεί σ' αυτές;
Εξαιτίας αυτής της συγγένειας με τη σάρκα, άλλοι, ρέποντας προς αυτήν, γινόμαστε όμοιοι με λύκους, αναξιόπιστοι, επίβουλοι και βλαβεροί, άλλοι όμοιοι με λιοντάρια, άγριοι, κτηνώδεις και ανήμεροι, και οι περισσότεροι από μας γινόμαστε αλεπούδες, όμοιοι με σφάλματα μέσα στο βασίλειο των ζώων. Γιατί, τι άλλο από αλεπού, ή κάτι άλλο πιο κακότυχο και ευτελές, είναι ένας άνθρωπος κακολόγος και κακοήθης; Προσέχετε, λοιπόν, να έχετε το νου σας, μη γίνετε κάποιο απ’ αυτά τα σφάλματα.
ΕΠΙΚΤΗΤΟΣ – ΔΙΑΤΡΙΒΗ Α’
Απόδοση: Ι .Σ. Χριστοδούλου – Δ. Ν. Ιωανίδου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σχόλια με χαρακτηρισμούς, με προσβλητικό ή υβριστικό περιεχόμενο, με γλωσσοδιαστροφικά «γκρίκλις» και με ειρωνικό και αλαζονικό ύφος,
ΔΕΝ ΔΗΜΟΣΙΕΥΟΝΤΑΙ.