ΑΣΤΕΡΙ ΤΗΣ ΒΡΟΧΗΣ ΠΟΥ ΣΤΑΖΕΙ ΑΧΤΙΝΕΣ...

Ακούγοντας ο Δίας τον έκοψε.

-Σταμάτα, Τειρεσία! σε θεούς ομιλείς.

-Ας μου δώκει η θεότη σας να παραστήσω και τούτο. Της γυναίκας το σώμα είναι το μουσικό όργανο. Η αρρενωπία του άντρα είναι ο οργανοπαίχτης. Όσο πιο έμορφη είναι η εικόνα του θηλυκού, να την ειπείς στο μισοφώς αλάβαστρο, να την ειπείς δέρμα δορκάδας τρελαμένο στα μύρα του άνεμου, να την ειπείς αστέρι της βροχής που στάζει αχτίνες, όσο πιο έμορφη είναι η όψη του θηλυκού, σώμα και πρόσωπο και νόηση ένα, τόσο πιο σπάνιο και ακριβό είναι το μουσικό όργανο που ζητά να το παίξει ο καλλιτέχνης του. Βιολί στραντιβάριους είναι της γυναίκας το σώμα.
Λουδοβίκος Μπετόβεν είναι ο βιολιστής του. Και η πράξη του έρωτα, το μουσικό γινόμενο που ακούγεται, είναι η Σονάτα Kreutzer. Η ενάτη σονάτα.
Ιδές που η νύχτα πηχτή γκρεμίζεται σε καταρράχτες άστρων.

- Πάψε σου λέω, Τειρεσία! μην ανεβαίνεις στον Όλυμπο.

-Σταματώ, δέντρο βασιλικό του σύμπαντος. Το ερωτικό σμίξιμο το σωστό του άντρα και της γυναίκας είναι η άγρια μάχη που κάνουν τα στρατέματα της φύσης. Είναι οπλές και κρότος αγρίων ζώων, που επελαύνουν στο Μασάιμάρα και στο Σερεγκέτι. Είναι με το όνειρο να διασπάσεις τα όρια και τους νόμους της φύσης, όπως με το νετρόνιο διασπούν τα άτομα του πλουτώνιου, και ελευθερώνουν τις πανίσχυρες πυρηνικές δυνάμεις. Είναι η κυριαρχία μιας ορατής βοής απάνου στις τάξεις του θανάτου. Με την προέλαση που γίνεται μέσα από τις γραμμές του θανάτου.

-Πες μας τώρα και για τη μετοχή των φύλων στον καρπό της ηδονής.

Εκεί ο Τειρεσίας εδίκασε:

- Από τα δέκα μερίσματα του καρπού της ηδονής για τη γυναίκα προορίστηκαν τα εννέα, και για τον άντρα το ένα. ≪Δέκα μοιρών ούσών εννέα τέρπεσθαι την γυναίκα, οϊην δε τον άνδρα≫.

Η Ήρα ν' ακούσει τέτοια κρίση, έκαμε έτσι με το ωραίο της χέρι μπροστά στο πρόσωπο του Τειρεσία. Γιομάτη θυμό. Τον επήρε ο αέρας και τον ετύφλωσε.
Και επειδή, όταν εδιάταζε θεός ποινή σε θνητό, δεν ημπορούσε κανείς να τη σηκώσει, ας ήταν κι ο Δίας, ο γιός του Κρόνου για να πραΰνει τη συφορά, τού 'δωκε το μέσα φως. Να βλέπει με το νου το αδήλο μέλλον.

Έτσι έγινε προφήτης ο Τειρεσίας.
Δίκασε τα μάτια του σε αιώνια νύκτα.
Για το φως που του πήρε, του 'δωκε να γνωρίζει τα μέλλοντα.

Η άλλη παρόλα των Ελλήνων λέει πως δεν τον ετύφλωσε η Ήρα, μόνε έχασε το φως του, γιατί είδε την Αθηνά γυμνή την ώρα που λουζόταν. Που πάει να ειπεί πως στο γυμνό κορμί της Αθηνάς ο Τειρεσίας αντίκρυσε τέτοιο άφραστο θαύμα, που πια δεν ήθελε να ξαναϊδεί τίποτα στον κόσμο.

Κι αν έπαθε τέτοιο χουνέρι με την Αθηνά, φαντάσου τι θα πάθαινε αν έβλεπε γυμνή την Ήρα. Που κάθε φορά που την πλάγιαζε τρυφερά στις χλωρασιές του Όλυμπου ο Δίας, ανάβανε σαν την ξερή φτέρη όλες οι λάκκες.
Και το μάτι της πάντα βαρό.

Αυτός εστάθηκε ο φτωχός Τειρεσίας. Γιατί μπλέχτηκε στις μυλόπετρες των θεών, την ώρα που αλέθουνε το στάρι. Για να δίνουν στον κόσμο τον Άρτο.

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΛΙΑΝΤΙΝΗΣ - ΓΚΕΜΜΑ 

[σ.σ.: Μπορείτε πλέον να κοινοποιείτε στο f/b με ενεργό σύνδεσμο]