"Αυτές [τις Μούσες].. με τον γιο του Κρόνου σμίγοντας εγέννησε στην Πιερία η Μνημοσύνη, δέσποινα στων Ελευθερών τις ακρορράχες- στα βάσανά μας λησμονιά κι ανάπαυσι απ' τις έγνοιες.." (Ησιόδου Θεογονία 54, απόδοση Π. Λεκατσά)
"Σεις αι θυγατέραις της Μνημοσύνης και του βροντερού Διός, ω ένδοξες Πιερίδες Μούσαι με την Λαμπράν φήμην, σεις εις όσους ανθρώπους παρευρεθήτε είσθε περιπόθητες, πολύμορφες, επειδή γεννάτε την άμεμπτον αρετήν πάσης παιδείας' εσείς τρέφετε την ψυχήν και δίδετε την ορθήν κατεύθυνσιν εις την διανόησιν, και είσθε αι οδηγοί βασίλισσαι του δυνατού νου." (Ορφικοί Ύμνοι, Μουσών, απόδοση Ι.Πασσά)
Η Μνημοσύνη είναι η προσωποποίηση της μνήμης στην Ελληνική Μυθολογία. Ανήκει στους Τιτάνες, είναι κόρη της Γαίας και του Ουρανού και μητέρα των Μουσών από τον Δία.
«Οι
“Μούσες” τώρα και γενικά η Μουσική
ονομάσθηκαν έτσι απ’ το “μώσθαι”
(έρευνα), απ’ την αναζήτηση για την
Φιλοσοφία και την Γνώση.» (Πλάτων,
«Κρατύλος» 406 Α.)
Απ’ τα λεγόμενα του
Πλάτωνα βλέπουμε, ότι οι Μούσες είναι
οι ίδιες οι Τέχνες και οι Επιστήμες, που
ανακάλυψαν και ανέπτυξαν οι άνθρωποι
σε πολύ παλαιότερες εποχές.
Κάθε
Αρχαίος αλλά και αρκετοί σύγχρονοι
συγγραφείς, ποιητές, φιλόσοφοι, ιστορικοί,
επιστήμονες, καλλιτέχνες, επικαλούνται
τις πανέμορφες Μούσες, για να τους
εμπνεύσουν, και να μπορέσουν να φέρουν
σε πέρας το δικό τους έργο.
Ουσιαστικά
πρόκειται για μία προσπάθεια ανάκλησης
και επαναφοράς της αρχέγονης μνήμης
του ανθρώπου.
Για τον Σωκράτη η μάθηση είναι ανάμνηση, δηλαδή κάθε τι, το οποίο ανακαλύφθηκε και μαθεύτηκε απ’ τους ανθρώπους σε κάποια παλαιότερη χρονική στιγμή, έχει αποτυπωθεί σαν σφραγίδα στο D.N.A. των κυττάρων μας:
«ότι δηλαδή για εμάς η μάθηση δεν είναι παρά ανάμνηση, και σύμφωνα με αυτό είναι αναγκαίο να έχουμε μάθει σε κάποιο προηγούμενο χρόνο αυτά που τώρα ανακαλούμε στην μνήμη μας» (Πλάτων «Φαίδων», 72 D)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σχόλια με χαρακτηρισμούς, με προσβλητικό ή υβριστικό περιεχόμενο, με γλωσσοδιαστροφικά «γκρίκλις» και με ειρωνικό και αλαζονικό ύφος,
ΔΕΝ ΔΗΜΟΣΙΕΥΟΝΤΑΙ.