«Όχι δεν είμαστε μόνοι στο σύμπαν» λέει στο thebest.gr o καθηγητής Αστροφυσικής Γρηγόρης Αντωνακόπουλος

Ποιο είναι το αντικείμενο της σύγχρονης Αστροφυσικής; Υπάρχουν πρακτικές εφαρμόσιμες σχετικά με την πλανητική έρευνα;

Είναι η μελέτη των νέων μορφών της ύλης που παρατηρείται σε διάφορα ουράνια σώματα. Μελανές οπές, αστέρες νετρονίων, σκοτεινή ύλη κλπ. Η μελέτη των Γήινων πλανητών: Ερμής, Αφροδίτη, Γη και Άρης μας βοηθάει να κατανοήσουμε την ιστορική διαδρομή του πλανήτη μας και την μελλοντική του εξέλιξη, λαμβάνοντας υπόψη και το μέλλον του Ηλίου. 

Οι αποστάσεις στο διάστημα είναι τεράστιες. Επομένως, η πιθανότητα να συναντήσουμε εμείς έναν εξωγήινο πολιτισμό, μοιάζει μακρινή. Ίσως, όμως, να μπορούν να βρουν εκείνοι εμάς. Οι απόψεις πάνω σε αυτό το θέμα διίστανται. Τελικά, είμαστε ή δεν είμαστε μόνοι στο σύμπαν; Υπάρχει ζωή σε άλλους πλανήτες; Ποια είναι η άποψή σας;

Έχετε δίκιο. Πράγματι για τα διαστρικά ταξίδια το μεγάλο εμπόδιο είναι οι τεράστιες αποστάσεις. Τα διαστημόπλοια  Voyager που έστειλε η NASA  στο πιο κοντινό μας αστέρι το α-Κενταύρου, που βρίσκεται σε απόσταση 4 περίπου ετών φωτός θα φθάσει εκεί παρόλη την τεράστια ταχύτητα που απέκτησε, με τη μέθοδο των πλανητικών προσεγγίσεων, σε 75.000 χρόνια!  Όσον αφορά την επικοινωνία με εξωγήινους πολιτισμούς, εκτός της αποστάσεως υπάρχει και το επίπεδο τεχνολογίας των δύο πολιτισμών. Εάν π.χ. κάποιοι μας έστελναν σήματα αναγνώρισης την εποχή του Περικλή δεν θα ελάμβαναν καμία απάντηση από την Αθήνα διότι δεν υπήρχε η ανάλογη τεχνολογία. Η απάντησή μου εάν είμαστε μόνοι στο σύμπαν είναι: όχι δεν είμαστε μόνοι. Μπορεί ακόμη να μην υπάρχουν αποδείξεις. Στηρίζομαι σε στατιστικά στοιχεία και στο γεγονός ότι έχουν ανακαλυφθεί οργανικά μόρια στον μεσοαστρικό χώρο που αποτελούν τα θεμέλια της ζωής.

Είναι η Αστροβιολογία η νέα ειδικότητα του διαστημικού μέλλοντος;

Η αστροβιολογία εμφανίστηκε την δεκαετία 1950 – 1960 με την προσπάθεια κάποιων συνεργαζόμενων βιολόγων, χημικών, γεωλόγων και αστρονόμων να μελετήσουν την εξέλιξη της ζωής στη Γη αλλά και εάν υπάρχει και σε άλλους πλανήτες, μάλιστα έκαναν κάποια πειράματα να δημιουργήσουν ζωή στο εργαστήριο! Η Διεθνής Αστρονομική Ένωση αποφάσισε το 1982 στο διεθνές της συνέδριο που έγινε στο Πανεπιστήμιο Πατρών, (4000 αστρονόμοι) την συγκρότηση ειδικής επιτροπής για την αναζήτηση εξωγήινης ζωής. Πρόεδρος της επιτροπής ορίστηκε ο Έλληνας αστροφυσικός Μιχάλης Παπαγιάννης, στο Πανεπιστήμιο της Βοστώνης, προσωπικός μου φίλος. Σε μία συνάντησή μας με τη συμμετοχή διακεκριμένων αστρονόμων, έφερε το θέμα για τη δημιουργία του νέου κλάδου της αστρονομίας και αποφασίσαμε τη σχετική μεθόδευση. Έτσι ξεκίνησε η δημιουργία του νέου κλάδου της αναζήτησης εξωγήινης ζωής από την Πάτρα.

Θρησκεία κι επιστήμη. Δημιουργία και Big Bang. Είναι ασυμβίβαστα, έστω και αντίπαλα ή όχι;

Δεν υπάρχει αντιπαλότητα μεταξύ θρησκείας και επιστήμης. Παλαιότερα κάποιοι θρησκευτικοί ηγέτες προσπάθησαν να δώσουν επιστημονικές  εξηγήσεις σε  διάφορα θρησκευτικά θέματα όπως π.χ. στη δημιουργία του κόσμου. Αυτό ήταν καταστροφικό για την θρησκεία. Η επιστημονική έρευνα αλλάζει απόψεις κάτι που αφήνει έκθετη την θρησκεία.  Από τα τέλη του περασμένου αιώνα έχουν αποχωρισθεί σε μεγάλο βαθμό.

Ολόκληρη η συνέντευξη στο: https://www.thebest.gr

ΡΕΝΟΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΔΗΣ «ΣΤΟ ΒΑΘΟΣ ΚΑΠΟΙΩΝ ΣΥΝΕΙΔΗΣΕΩΝ»

 Kh Kr

Ο Ναός του Ελλανίου Διός στην Αίγινα

Temple of Zeus Hellanios, Aegina

Πηγή εικόνας: https://cityseeker.com

Ο Ναός τους Ελλανίου Διός στην Αίγινα αποτελεί ένα από τα πιο ενδιαφέροντα αρχαιολογικά ευρήματα. Είναι ο αρχαιότερος ναός στην Ευρώπη (τρεις γενιές πριν από τον Τρωικό Πόλεμο) ενώ συμπεριλαμβάνεται στις 500 πιο ιστορικές και ιδιαίτερου φυσικού κάλλους περιοχές της Ελλάδας και στους 24 πιο σημαντικούς προορισμούς της Αττικής.

Βρίσκεται στο κέντρο του νησιού, πάνω στο Ελλάνιο Όρος, το ψηλότερο βουνό της Αίγινας, στην περιοχή Σφυρίχτρες. Εκεί θα φτάσεις ακολουθώντας τον δρόμο προς Παχειά Ράχη – Ανιτσαίο, σε απόσταση 8 χλμ από το λιμάνι της Αίγινας.

Σύμφωνα με την Μυθολογία μας, ο βασιλιάς της Αίγινας, Αιακός, σε μια περίοδο έντονης ξηρασίας για το νησί, ζήτησε από τον βροχοποιό Δία να στείλει βροχή κι αφού εισακούστηκε το αίτημά του, έχτισε ένα ιερό προς τιμήν του.

Ναός Ελλάνιου Δία

Στο Ελλάνιο όρος, στην κορυφή του 

(την υψηλότερη της Αίγινας στα 540μ.) βρισκόταν ο ναός του Ελλανίου Διός. 

Σήμερα υπάρχει εκκλησία αφιερωμένη στον Προφήτη Ηλία και στην Ανάληψη. 

Στους πρόποδες του βουνού θα συναντήσουμε την εκκλησία των Ταξιαρχών.

Πηγή: https://www.exploring-greece.gr/

Από τον ναό του Ελλάνιου Δία σήμερα σώζεται ένας τοίχος από τους ελληνιστικούς χρόνους και μία φαρδιά πέτρινη σκάλα η οποία οδηγεί στο επίπεδο όπου είχε κτιστεί το ιερό του Ελλάνιου Δία.

Η θέα από το σημείο είναι μοναδική ενώ αν αντέχεις να ανέβεις μέχρι την κορυφή, μπορείς να απολαύσεις όλον τον Σαρωνικό από άκρη σ’ άκρη.

Εκκλησάκι χτισμένο στους πρόποδες του Ελλανίου Ορους, 

κάτω από την κορυφή του Προφ. Ηλία 

(εκεί που βρισκόταν ο ναός του Ελλανίου Διός). 

Τον Μεσαίωνα στην θέση αυτή υπήρχε μοναστήρι. 

Στον γύρω χώρο υπάρχουν πλήθος ευρημάτων της Ελληνιστικής περιόδου.

Πηγή: https://www.exploring-greece.gr/

(σ.σ.: Κάποιοι αρχαιολόγοι υποστηρίζουν ότι λόγω της διαμόρφωσης και τού χώρου στην κορυφή δεν υπήρχε μεγάλος Ναός αλλά μεγαλοπρεπής βωμός πρός τιμή του Διός.

Στούς πρόποδες του Όρους υπάρχει σήμερα ο ναός των Ταξιαρχών κτισμένος από τον 13 - 14 αιώνα, κτισμένος μέσα στο χώρο των εγκαταστάσεων που προορίζονταν για την παραμονή των προσκυνητών κατά την Αρχαιότητα. Έχει χτιστεί κυρίως από αρχαίο οικοδομικό υλικό.)

Αιακός ο πρόγονος

Σύμφωνα με τον μύθο ο Αιακός παντρεύτηκε την Ενδηίδα και από τον γάμο τους γεννήθηκαν ο Πηλέας και ο Τελαμώνας, ενώ με τη Νηρηίδα Ψαμάθη ο Αιακός απέκτησε ακόμη έναν γιο, τον Φώκο, τον πιο επιδέξιο ανάμεσα στους νέους σε όλα τα αγωνίσματα.

Ο Πηλέας και ο Τελαμώνας από ζήλια σκότωσαν τον Φώκο και οργισμένος ο Αιακός έδιωξε τους γιους του από την Αίγινα. Ο Πηλέας κατέφυγε στην Φθία και εκεί απέκτησε από τη Θέτιδα τον Αχιλλέα.

Ο Τελαμώνας πήγε στη Σαλαμίνα όπου απέκτησε γιο, τον Αίαντα, βασιλιά της Σαλαμίνας και ήρωα του Τρωικού Πολέμου.

Τα παιδιά του Φώκου εγκαταστάθηκαν στην περιοχή του Παρνασσού την οποία ονόμασαν από τον πατέρα τους Φωκίδα.

Από τους Αιακίδες τους απογόνους του Αιακού έλκουν την καταγωγή τους πολλά γένη: από το γιο του Αχιλλέα τον Πύρρο ή Νεοπτόλεμο κατάγονταν οι μολοσσοί, οι πρόγονοι των βασιλέων της Ηπείρου. Από τον Αίαντα καταγόταν ο Μιλτιάδης ο νικητής του Μαραθώνα και ο γιος του Κίμωνας.

Ελλάνιος Δίας

Με τον Αιακό συνδέεται η λατρεία του Διός Ελλανίου. Οι Έλληνες ίδρυσαν ιερό στην ψηλότερη κορυφή της Αίγινας, στο Όρος, εκεί όπου σύμφωνα με τον μύθο ο Αιακός θυσίασε και ικέτευσε τον Δία να ρίξει βροχή για να σώσει τη χώρα από την ξηρασία. Ο Δίας, ως θεός καιρικός, λατρεύεται σε κορυφές βουνών.

Για το Ελλάνιο ο Θεόφραστος λέει «εάν εν Αιγίνη επί του Διός Ελλανίου νεφέλη καθίζηται ως το πολλά ύδωρ γίνεται».

Η επίκληση του Διός ως Ελλανίου εμφανίζεται από τον -7ο αι., όταν το όνομα Ελλάς και Έλληνες γενικεύθηκε για όλους όσοι μιλούσαν την Ελληνική Γλώσσα.

Ο Ηρόδοτος αναφέρεται στον Δία Ελλάνιο και ο Πίνδαρος εμφανίζει τους γιους του Αιακού να στέκονται «παρ’ βωμόν πατέρος Ελλανίου».

Πηγές: https://weloveaegina.com/el/aigina/ , http://eco-aegina.blogspot.com

Διαβάστε επίσης: 

ΑΙΓΙΝΑ - Η ΤΡΙΤΗ ΚΟΡΥΦΗ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΤΡΙΓΩΝΟΥ

Η ΜΥΣΤΙΚΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΩΝ ΧΩΡΩΝ

Γιατί ο Αχιλλέας σέρνει τον νεκρό Έκτορα - Ιλιάδος Χ' (395 – 404)

Με την συγγραφέα Δήμητρα  Λιάτσα.
Η Δήμητρα Λιάτσα γεννήθηκε στην Θεσσαλονίκη. Έκανε φιλολογικές σπουδές. Ξένες γλώσσες: Αγγλικά, Γαλλικά και Ιταλικά. Εργάστηκε επί σειρά ετών στην επιμέλεια βιβλίων. Μετέφρασε άνω των 30 τίτλων κυρίως από την Αγγλική γλώσσα. Έγραψε άρθρα σε περιοδικά και εφημερίδες, με αντικείμενο την Ελληνική Γραμματεία. Έδωσε σειρά ομιλιών προσκεκλημένη από το Ινστιτούτο Αριστοτέλης, με θέμα την Ελληνική Γραμματεία, την Ιστορία και την παιδεία.

Από το 2009 ασχολείται με την συστηματική μελέτη του Ομήρου και από το 2014 με την ανάγνωση, τον σχολιασμό και την ανάρτηση στο διαδίκτυο ολόκληρης της Οδύσσειας.

Από το 2017 έχει ξεκινήσει και την ανάγνωση, τον σχολιασμό και την ανάρτηση στο διαδίκτυο ολόκληρης της Ιλιάδος.

Έχει συγγράψει δύο βιβλία: «Τα ψέματα που λένε για την Ελλάδα» (2004) και «Η Ελληνική καταγωγή του Χριστιανικού μύθου» (2013), τα οποία κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Δήλιος. 

Λόγοι και Ομιλίες της Δήμητρας Λιάτσα: ΕΔΩ

Ομήρου Ιλιάς: ΕΔΩ

Από «Φρυκτωρίες» και «Βισάλτη»: ΕΔΩ

Περισσότερα βίντεο: ΕΔΩ

 Ομηρικός Κύκλος - Ellenos Ellen

Ψηλά ένα αστέρι στη φοβερή του κάτω σαγονιά τον σημαδεύει, πού 'ναι ολόφλογο και που οι άνθρωποι Σείριο τ' ονομάζουν. (ΑΡΑΤΟΥ ΣΟΛΕΩΣ – “ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ και ΔΙΟΣΗΜΕΙΑ”)

Ο ίδιος ο Ωρίωνας λοξά κάτωθε του Ταύρου πηγαίνει την τομήν. Αδύνατον δεν είναι να τον βλέπεις κοιτάζοντας μια νύχτα ξάστερη σύντας στα ύψη εκείνος περνάει τ’ ουρανού και θα πειστείς αν ρίξεις ένα βλέμμα στον ουρανό ψηλά και θα τον δεις έξοχα μέσα στ’ άλλα.

Τέτοιος φαίνεται από τη ράχη του πίσω την υψωμένη κι ο Σκύλος, ο φρουρός του, που στα δυό τα πόδια του επάνω στηρίζεται. Αυτός είναι εύστροφος αλλά δεν είναι κι όλος λαμπρός τ' είναι η κοιλιά τον σκοτεινή, όμως ψηλά ένα αστέρι στη φοβερή του κάτω σαγονιά τον σημαδεύει, πού 'ναι 330 ολόφλογο και που οι άνθρωποι Σείριο τ' ονομάζουν.

Όταν ανατέλλει με τον ήλιο σύγχρονα δε γίνεται ν' αποφύγουν την πύρη του οι φυτειές• τα φύλλα τους καιγόνται. Γρήγορα τα μαραίνει κι εύκολα ρουφάει το χυμό τους κι άλλα τα σκλήρυνε κι απ' το φλοιό γύμνωσεν άλλα πάλι. 335 Τον νοιώθεις κι όταν δύει. Γύρω του τρέχουνε κι άλλα αστέρια, που σημειώνουνε τα μέλη του, μα λάμπουνε πιό λίγο.

Κάτω απ' τα δυό πόδια τ' Ωρίωνα είναι ο Λαγός, που πάντα διώκεται επίμονα απ’ τον Σείριο, που φαίνεται να τρέχει 340 οπίσωθέ του, ανατέλλοντας, όταν εκείνος δύει.

Στου Σκύλου του μεγάλου την ουρά σύρεται από την πρύμνα το πλοίού η Αργώ, που ασυνήθιστην ακολουθεί πορεία. Στραμμένη προς τα πίσω προχωρεί, σαν πλοίο που οι ναύτες όταν σε λιμάνι θέλουν νά 'μπουν, γυρίζουν προς τα πίσω 345 την πλώρη και το σπρώχνουν όλοι τους πίσω και τότ' εκείνο σε λιγάκι οπισθοκινούμενο, τόπον στεριάς αγγίζει. 

Έτσι του Ιάσονα το πλοίον, η Αργώ, από την πρύμνα σύρεται κ' είναι σκοτεινόχρωμη κι ανάστερη στο μέρος, που το κατάρτι στερεώνεται και φωτεινή όλη η άλλη. 350 Και το τιμόνι της το αχρείαστο στεριώθηκε στα πόδια τα πισινά τον Σκύλου, που δρομεί μπρος πάντοτε από κείνη.

ΑΡΑΤΟΥ ΣΟΛΕΩΣ – “ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ και ΔΙΟΣΗΜΕΙΑ”

Προλεγόμενα έμμετρη απόδοση Πάικου Δ. Νικολαίδη – Ασιλάνη, εκδόσεις ΦΥΛΛΑ.

------------------------------

Αθήναιου, "Δειπνοσοφιστών": "Δε χάθηκε άγνωστο από τον Δία το αστέρι αυτό, από το οποίο λέγεται ότι καταγόμαστε..."

Αν δε βρέξει, πώς θα ξαστερώσει;

Βροχή - Μάνος Χατζιδάκις

ΝΟΥΣ και ΑΝΑΓΚΗ

"Πράγματι, η δημιουργία του κόσμου αυτού προήλθε από συνδυασμό της ανάγκης και του νού. Και επειδή ο νους κατηύθυνε την ανάγκη με την πειθώ για να κάνει όσο μπορούσε καλύτερα τα περισσότερα από τα δημιουργήματα της, δημιουργήθηκε κατ' άρχάς το σύμπαν μας με αυτόν τον τρόπο"
Ο Πλάτων στο απόσπασμα αυτό του Τιμαίου μας περιγράφει τις δύο βασικές αιτίες οι οποίες δημιούργησαν το σύμπαν μας, μια αιτία με νόηση και μια χωρίς νόηση.

Από το ευρύτερο χωρίο από το οποίο έχει ληφθεί αυτό το απόσπασμα, είναι σαφές ότι ο Δημιουργός λαμβάνοντας υπ΄όψιν το παράδειγμα που βρίσκεται στην τρίτη νοητή τριάδα (ή με Ορφικούς όρους, καταπίνοντας τον Φάνητα) εγκολπώθηκε τους κοσμικούς νόμους και τα κοσμικά αρχέτυπα με βάση τα οποία προχώρησε στην δημιουργία του κόσμου.

Αφού λοιπόν τέθηκαν οι βασικές αρχές, τότε η Ανάγκη ανέλαβε να προχωρήσει την περαιτέρω δημιουργία, με γνώμονα το τι πρέπει να γίνει αναγκαστικά, βάσει των νόμων και όχι βάσει τυχαίων ή κατά βούληση επιλογών.

Αν θέλαμε να δώσουμε μια απλουστευμένη παρομοίωση για να καταλάβουμε την γενική ιδέα, τότε θα μπορούσαμε να πούμε ότι ο Δημιουργός, λαμβάνοντας υπ΄όψιν το αρχέτυπο, έφτιαξε ένα πρωτόνιο (θετικά φορτισμένο) και ένα ηλεκτρόνιο (αρνητικά φορτισμένο) και γνωστοποίησε τον νόμο ότι "τα ομώνυμα φορτία απωθούνται και τα ετερώνυμα έλκονται". Ακολούθως έβαλε σε ένα κουτί το πρωτόνιο και το ηλεκτρόνιο και το παρέδωσε στην Ανάγκη.

Τότε "αναγκαστικά", το πρωτόνιο και το ηλεκτρόνιο, λόγω της έλξης που ανεπτύχθη μεταξύ τους, συγκρούσθηκαν. Αν είχε βάλει στο κουτί δύο πρωτόνια ή δύο ηλεκτρόνια, τότε τα σωμάτια αυτά θα απωθούντο και θα "κολούσαν" στα τοιχώματα του δοχείου.

Μια σχετική αναφορά κάνει παρακάτω ο Πλάτων, όπου αναφέρεται στα στοιχεία και στα Πλατωνικά Στερεά, και όπου εξηγεί πως τα τέσσερα στοιχεία αλληλεπιδρούν μεταξύ τους, όχι για κάποιον μυστήριο λόγο ούτε εκ τύχης, αλλά αναγκαστικά λόγω της τριγωνικής δομής του κάθε στερεού που αντιπροσωπεύει το κάθε στοιχείο. (Πυρ ~ Πυραμίδα, Αήρ ~ Οκτάεδρο, Εικοσάεδρο ~ Νερό, Κύβος ~ Γη).

Ετσι για παράδειγμα "Από όλα αυτά τα σχήματα, λόγω της ανάγκης, πιο ευκίνητο είναι εκείνο που έχει τις λιγότερες βάσεις, αφού είναι από παντού πιο κοφτερό και οξύ".

Ποιά όμως σχέση έχουν αυτά που αναφέρθησαν εδώ, με την ψυχή την οποία και μελετάμε σε αυτό το σημείο της μελέτης μας;

Να θυμηθούμε ότι η Ανάγκη είναι η μητέρα των Μοιρών (Κλωθώ, Λάχεσις, Ατροπος) , οι οποίες και προκαθορίζουν την πορεία της ψυχής κατά την ενσάρκωση της. Στο γόνατο δε της Ανάγκης, ακουμπά το αδράχτι το οποίο και περιστρέφει η κάθε Μοίρα, όταν ασχολείται με κάθε μερική ψυχή.

Ετσι λοιπόν βλέπουμε ότι η πορεία της ψυχής είναι κατά το μάλλον ή ήττον προδιαγεγραμμένη, μιας και κατ Άνάγκην η μερική ψυχή πρέπει να ακολουθήσει τις προσταγές των Μοιρών, που ακολουθούν τα δημιουργηθέντα αίτια που προκαλούν ανάλογες αντιδράσεις.

Με άλλα λόγια, η έννοια της Ανάγκης που καταγράφει ο Πλάτων, ουσιαστικά είναι η έννοια του Κάρμα, τόσο σε επίπεδο κοσμολογικό, όσο και σε επίπεδο ψυχολογικό.

Χωρίς να επεκταθούμε αυτή την στιγμή περαιτέρω, ας διαλογιστούμε στο σημείο αυτό, ότι τόσο η δημιουργία του Κόσμου (πράγμα που σίγουρα δεν το έχουμε πολυσκεφτεί), όσο και οι διάφορες ενσαρκώσεις μας, είναι αποτέλεσμα Καρμικό!

Ας σημειωθεί ότι έχουμε την δυνατότητα, με βάση την ελεύθερη βούληση μας, να κάνουμε δράσεις που δεν είναι ασύμβατες με όποια αίτια έχουν ήδη δημιουργηθεί, αλλά κατ' επέκτασιν, αυτές οι δράσεις θα μας δεσμεύσουν, είτε αργότερα στην ζωή μας, είτε σε επόμενες ενσαρκώσεις, και ούτω καθεξής.

Εφαρμόζοντας λοιπόν το "Γνώθι Σαυτόν" που ουσιαστικά σημαίνει να προσπαθήσω να γνωρίσω τι ακριβώς είμαι, που οφείλονται οι ατυχίες και οι ανταμοιβές που συναντώ στην ζωή μου, τότε θα συνειδητοποιήσω ότι πρέπει να προσπαθήσω να απαλλαγώ από τα μειονεκτήματα μου, τις προσκολλήσεις και τις απέχθειες που έχω και να καλλιεργήσω τα προτερήματα μου, ώστε να βαίνουν μειούμενες οι αντιδράσεις που θα υποστώ στο μέλλον ΚΑΤ' ΑΝΑΓΚΗΝ λόγω λανθασμένων επιλογών, ενώ αντίθετα να αυξηθούν οι θετικές αντιδράσεις που ΚΑΤ' ΑΝΑΓΚΗΝ θα δεχθώ, λόγω θετικών επιλογών, με απώτερο στόχο "κύκλου ταν λήξαι και αναπνεύσαι κακότητος"

Ας φανταστούμε λοιπόν, ότι ό,τι κάνουμε "φορτίζει" τρόπον τινά την ψυχή μας, ώστε να έλκεται ή να απωθείται από τις όποιες δράσεις και καταστάσεις του σύμπαντος και έτσι μας υποχρεώνει να ακολουθούμε μια συγκεκριμένη ατραπό. Λόγω αυτών των "μαγνητίσεων" εξηγούνται και οι διάφορες δράσεις των δαιμόνων και των "κρίσεων" που υφιστάμεθα μετά θάνατον. (Ανατρέξτε στο: http://empedotimos.blogspot.com/2008/12/blog-post_14.html και στα σχετικά σχόλια)

(βλέπε Πλάτων - Τίμαιος 46-58, Πολιτεία 615-620)

Πηγή: ΟΡΦΙΚΗ ΚΑΙ ΠΛΑΤΩΝΙΚΗ ΘΕΟΛΟΓΙΑ

http://empedotimos.blogspot.com/2009/02/blog-post_21.html

ΠΕΛΟΜΑ ΜΠΟΚΙΟΥ "ΗΛΙΟΓΕΝΝΗΤΗ"

Μουσική: Γιώργος Στεφανάκης

Στίχοι: Τάκης Ανδρούτσος

Τραγούδι: Βλάσσης Μπονάτσος

Δίσκος: "ΠΕΛΟΜΑ ΜΠΟΚΙΟΥ" (1998) 

ΔΑΙΜΟΝΕΣ και ΘΕΟΙ

Η λέξη δαίμων πολλές φορές έχει την έννοια του θεού και, αντίστροφα.
Σε διάφορα κείμενα αναφορές σε θεούς ουσιαστικά παραπέμπουν σε δαίμονες και αναφορές σε δαίμονες ουσιαστικά εννοούν θεούς.
Αυτό γίνεται γιατί κάθε σειρά από τις ενάδες μέχρι την κατώτατη υπόσταση, παίρνει την ονομασία της από την ενάδα από την οποία προκύπτει, άρα σε κάθε περίπτωση, από τα συμφραζόμενα, θα αντιλαμβανόμαστε σε ποιά υπόσταση ουσιαστικά γίνεται η αναφορά.
------
Όλη η σειρά παίρνει την ονομασία της ενάδας στην οποία ανήκει.

Πρόκλος - Σχόλια στον Αλκιβιάδη 69, Σχόλια στην Πολιτεία 1.91-92, 147

Όπως και σε κάποιο έργο του Ορφέα ο Δίας λέει προς τον πατέρα του τον Κρόνο:

Ύψωσε την γενιά μας, ένδοξε δαίμονα.

Αλλά και αυτός ο Πλάτων στον Τίμαιο ονόμασε δαίμονες τους θεούς που από κοντά οργανώνουν σε κόσμο την περιοχή του γίγνεσθαι
Πρόκλος - Σχόλια στον Αλκιβιάδη 74

Έτσι είπε (=Αφροδίτη) και η Ελένη η Διογέννητη φοβήθηκε, και αφού σκεπάστηκε με το άσπρο λαμπερό της ρούχο έφυγε σιωπηλά, χωρίς να την πάρει είδηση καμία Τρωαδίτισσα, ο δε δαίμων πήγαινε μπροστά.
{Δηλαδή, ενώ ο Όμηρος αναφέρεται προηγουμένως στην Αφροδίτη, όταν εκείνη απομακρύνεται, ξεκαθαρίζει ότι επρόκειτο για δαίμονα. Γενικά, σε πολλά σημεία του Ομήρου, οι αναφορές σε θεούς, αφορούν ουσιαστικά δαίμονες και έτσι εξηγούνται και διάφορες πράξεις που αναφέρονται και δεν αρμόζουν σε θεούς}
Όμηρος - Ιλιάδα Γ 420

Και αν απηύθυνε προς τον Απόλλωνα λόγια παραπάνω απ' ότι τολμηρά, χρειάζεται να εννοήσουμε τις απολλώνιες βαθμίδες που εκτείνονται στον χώρο εκ των άνω μέχρι τα τελευταία όντα, όπου άλλες είναι θεϊκές, άλλες αγγελικές και άλλες δαιμόνιες, χωρισμένες μάλιστα σε πλήθος μορφών.

Πρέπει να έχουμε κατά νου ότι με τις εκφράσεις του είδους αυτού δεν απευθύνεται προς τον θεό αλλά προς τον δαίμονα και μάλιστα όχι στον πρωταρχικό και συνδεδεμένο με όσα έχουν καθολική κυριαρχία, αλλά προς εκείνον που έχει την άμεση επιστασία των επιμέρους.

Ούτε πρέπει όλοι οι λόγοι και οι ενέργειες να αποτείνονται προς τον πρωταρχικό θεό, αλλά πρέπει να λαμβάνουμε υπόψη τις δεύτερες και τις τρίτες προόδους του. Επί παραδείγματι το ποιος είναι ο σύνθρονος με τον Δία και με τους Ολύμπιους θεούς, ποιος είναι αυτός που προκαλεί την περιστροφή της ηλιακής σφαίρας, ποιος είναι ο Απόλλων που ζει στον αέρα και ποιος ο Απόλλων που ζει στην γη, ποιος είναι ο προστάτης της Τροίας και ποιος είναι αυτός που προνοεί ξεχωριστά για τον Έκτορα.

Πρόκλος - Σχόλια στην Πολιτεία 1.147

(Σχετικά με την Απολλωνιακή σειρά και το Χ 15 της Ιλιάδας, όπου ο Αχιλλεύς υβρίζει τον Απόλλωνα)

ΟΡΦΙΚΗ ΚΑΙ ΠΛΑΤΩΝΙΚΗ ΘΕΟΛΟΓΙΑ

http://empedotimos.blogspot.com/2008/11/blog-post_7268.html

ΕΙΔΗ ΖΩΗΣ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ

Πως ζεί η ψυχή μέσα στον κόσμο της γέννησης και πως τελικά κατορθώνει να ομοιωθεί με τους θεούς, δηλαδή να εκθεωθεί;

Κατά την κατάβαση της στον κόσμο της γέννησης, η ψυχή ερχόμενη σε επαφή με τις υλικές δυνάμεις, επηρεάζεται από τις αισθήσεις της, με αποτέλεσμα να ενεργεί με "αλλοιωμένες" δυνάμεις, έχοντας τους ουσιώδεις λόγους της ( δηλαδή τις αιτίες που υπάρχουν μέσα στην ουσία της ) ανεκδήλωτους, με αποτέλεσμα οι ροπές που παρουσιάζει να την αναγκάζουν να ενσαρκώνεται, ώστε να ικανοποιεί σε πρώτη φάση αποκλειστικά ότι "απαιτεί" η άλογη ψυχή της (θυμοειδές, επιθυμητικό), δηλαδή κυριαρχούμενη από τα ένστικτά της, τα πάθη της και τις επιθυμίες της.
Αυτό είναι το κατώτερο είδος ζωής.

Όσο όμως συνεχίζονται οι ενσαρκώσεις της, η ψυχή μειώνοντας τις ροπές που έχει και αναπτύσσοντας τις νοητικές της λειτουργίες, ενεργοποιώντας δηλαδή τους ουσιώδεις λόγους της, αποκτά άλλη εικόνα των πραγμάτων. Έχει ολοένα και μεγαλύτερη επαφή με νοητικά πράγματα και αλλάζοντας τον τρόπο ζωής της, διαμορφώνει τις κατάλληλες συνθήκες ώστε να ενισχύσει αυτή την ροπή προς ανώτερες αξίες. Αναπόφευκτο αποτέλεσμα είναι να αρχίσει να ασχολείται με τον διαλογισμό, ώστε να μπορέσει να συνειδητοποιήσει ποιά είναι η αληθινή της φύση και ποιά είναι η πραγματική λειτουργία των πραγμάτων.

Αυτό είναι το δεύτερο είδος ζωής.

Όταν κατορθώσει τελικά να ενεργοποιήσει πλήρως τους ουσιώδους λόγους της και να μηδενίσει τις όποιες ροπές και έλξεις έχει προς υλικά πράγματα, και κατ' επέκταση προς τον κόσμο της γέννησης, τότε ουσιαστικά γίνεται όμοια με τους θεούς, γίνεται δηλαδή μια τέλεια ανθρώπινη ψυχή, η οποία πια ζει με τους θεούς μια ζωή που δεν είναι δική της αλλά των θεών (ουχ εαυτής ούσαν αλλ'εκείνων όπως πολύ χαρακτηριστικά μας λέει ο Πρόκλος) συνδεόμενη με το ΕΝ.
Αυτό είναι και το τρίτο και ανώτερο είδος ζωής της ψυχής.

-----

Λέμε λοιπόν ότι στην ψυχή υπάρχουν τρία είδη ζωής. Το ένα άριστο και τελειότατο, στην βάση του οποίου συνδέεται με τους θεούς και ζει την κατ' εξοχήν συγγενική προς τους θεούς ζωή, που χαρακτηρίζεται από ενότητα μέσα στην απόλυτη ομοιότητα της, ζωή που δεν είναι της ψυχής αλλά των θεών (ουχ εαυτής ούσαν αλλ'εκείνων) ξεπερνώντας αφ' ενός τον δικό της νου και στερεώνοντας αφ' ετέρου το άρρητο σύμβολο της ενιαίας υπόστασης των θεών, συνδέοντας το όμοιο με το όμοιο, το φως του νοητού κόσμου με το δικό της φως, το ενοειδές της δικής της ουσίας και ζωής με το ΕΝΑ που βρίσκεται πάνω από κάθε ουσία και από κάθε ζωή.

Το δεύτερο ως προς την σεβασμιότητα και την δύναμη είδος, τοποθετημένο ως μεσαίο στο μέσο της ψυχής, είναι αυτό με το οποίο επιστρέφει προς τον εαυτό της μετά την κατάβαση από την ένθεη ζωή και θέτοντας ως αρχή της ενέργειας του νου και την αληθινή γνώση, ξεδιπλώνει τους πολλαπλούς λόγους, θεάται τις κάθε λογής εναλλαγές των μορφών, συγκεντρώνει σε ένα το υποκείμενο και το αντικείμενο της νόησης και απεικονίζει την νοερή ουσία, περικλείοντας σε ένα την φύση των νοητών.

Τρίτο είδος μετά τα παραπάνω είναι αυτό που έρχεται σε επαφή με τις υποδεέστερες δυνάμεις και ενεργεί μαζί με εκείνες, χρησιμοποιώντας εικόνες της φαντασίας και άλογες αισθήσεις, γεμάτη καθ' ολοκληρίαν από τα κατώτερα.

Πρόκλος - Σχόλια στην Πολιτεία 2.177

Πηγή: ΟΡΦΙΚΗ ΚΑΙ ΠΛΑΤΩΝΙΚΗ ΘΕΟΛΟΓΙΑ

http://empedotimos.blogspot.com/2009/04/blog-post.html

ΔΙΟΓΕΝΗΣ ΛΑΕΡΤΙΟΣ - ΒΙΟΙ ΦΙΛΟΣΟΦΩΝ: ΠΛΑΤΩΝ

Λέγεται ότι ο Σωκράτης ονειρεύτηκε ότι κρατούσε νεοσσό κύκνου στα γόνατα του, ο όποιος αμέσως, αφού φύτρωσαν πτερά, πέταξε ψηλά ψάλλοντας ηδέως· την επομένη ήμερα ο Πλάτων ήλθε συστημένος προς αυτόν κι εκείνος είπε ότι αυτός είναι το πτηνό.

Όταν κάποτε ο Πλάτων ρωτήθηκε εάν θα άφηνε απομνημονεύματα όπως οι παλαιοί, αποκρίθηκε: «Πρέπει πρώτα ν' αφήσω ένα όνομα, πολλά θα επακολουθήσουν κατόπιν».

Συμβούλευε αυτούς πού μεθούσαν να κοιτάζονται στον καθρέπτη, διότι έτσι θα απαλλάσσονταν από αυτή την ασχημοσύνη.

Ιδού οι κύριες απόψεις του.

Επρέσβευε ότι ή ψυχή είναι αθάνατη και ότι μεταβαίνει με συνεχείς αλλαγές από σώμα σε σώμα, και ότι έχει αρχή αριθμητική, ενώ το σώμα έχει γεωμετρική· όριζε δε αυτή ότι είναι ιδέα ενός πνεύματος πού έχει διαχυθεί παντού - και είναι αυτοκίνητη και τριμερής. Και το μεν λογικό μέρος της έχει την έδρα του στον εγκέφαλο, ενώ το θυμοειδές στην καρδιά και το επιθυμητικό πέριξ του ομφαλού και του ήπατος.

Τελικός δε προορισμός (ενν. του ανθρώπου) είναι κατ' αυτόν ή εξομοίωση του προς τον θεό. 

Η αρετή είναι αυτάρκης στο να δώσει την ευτυχία, αλλά έχει ανάγκη ως υποστηριγμάτων των προτερημάτων του σώματος, τής δύναμης, τής υγείας, τής ευαισθησίας και των όμοιων επίσης και των εξωτερικών πλεονεκτημάτων, όπως του πλούτου, τής ευγένειας και τής δόξας.

Εντούτοις ο σοφός δεν θα είναι καθόλου λιγότερο ευτυχής και αν ακόμη αυτά δεν υπάρχουν.

ΔΙΟΓΕΝΗΣ ΛΑΕΡΤΙΟΣ - ΒΙΟΙ ΦΙΛΟΣΟΦΩΝ - ΒΙΒΛΙΟ Γ' - ΠΛΑΤΩΝ

ΑΠΟΔΟΣΗ Α. ΑΛΕΞΙΑΔΗ

ΛΑΙΔΑΛΟΣ Ι. ΖΑΧΑΡΟΠΟΥΛΟΣ