ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ

Το IDAION.org | ΙΔΑΙΟΝ.ελ και το βιβλίο "ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΣ Η Δομή της Σκέψεως" παρουσιάζουν την σειρά εκπομπών με τίτλο: "ΘΕΙΑ ΠΕΡΙΠΛΑΝΗΣΗ ΣΤΗΝ ΛΟΓΙΚΗ", με τον συγγραφέα Νικόλαο Χ. Κουνδουράκη. 

 | Ετυμολογία της Φιλοσοφίας | Ορισμός της Φιλοσοφίας | Διαφορά Θρησκείας και Φιλοσοφίας | Θρησκεία και Επιστήμη | Φιλοσοφία και Αντιληπτική Πυραμίδα | ποιοι είναι Φιλόσοφοι | ποιοι ΔΕΝ είναι Φιλόσοφοι | 

IDAION Publishing

--------------------------------

ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ «Η ΜΕΓΙΣΤΗ ΜΟΥΣΙΚΗ ΤΕΧΝΗ»

Η ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ - ΣΤΙΣ 25 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ ΤΟΥ 1912 Η ΕΜΠΡΟΣΘΟΦΥΛΑΚΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ ΦΘΑΝΕΙ ΠΡΟ ΤΩΝ ΠΥΛΩΝ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Η Απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης πραγματοποιήθηκε στις 26 και 27 Οκτωβρίου 1912 με την είσοδο των Ελληνικών Στρατευμάτων στην πόλη έπειτα από τις νικηφόρες μάχες των Ελλήνων στα Γιαννιτσά και στο Σαραντάπορο. 

Από τις αρχές Οκτωβρίου του 1912 η Ελλάδα βρισκόταν σε πόλεμο με την παραπαίουσα Οθωμανική Αυτοκρατορία. Θέατρο των επιχειρήσεων, η περιοχή της Μακεδονίας.

Ο Ελληνικός Στρατός βάδιζε από νίκη σε νίκη στη Δυτική Μακεδονία.

Στις 25 Οκτωβρίου η εμπροσθοφυλακή του Ελληνικού Στρατού φθάνει προ των πυλών της Θεσσαλονίκης. Είχε προηγηθεί η καθοριστική νίκη στη Μάχη των Γιαννιτσών (19 - 20 Οκτωβρίου), που είχε κάνει ευκολότερη την προέλαση του Ελληνικού Στρατού. 

Ο Χασάν Ταξίν Πασάς που υπερασπιζόταν την Θεσσαλονίκη δεν είχε άλλη δυνατότητα, παρά να ζητήσει μια έντιμη συμφωνία για την παράδοση της πόλης.

Στις 25 Οκτωβρίου οι απεσταλμένοι του, ζήτησαν από τον Κωνσταντίνο να επιτραπεί στον Ταξίν να αποσυρθεί με το στρατό και τον οπλισμό του στο Καραμπουρνού και να παραμείνει εκεί μέχρι το τέλος του πολέμου. Ο Κωνσταντίνος, φυσικά, απέρριψε τον όρο του και του πρότεινε την παράδοση του στρατού του και τη μεταφορά του στη Μικρά Ασία με δαπάνες της Ελληνικής κυβέρνησης.

Ο Οθωμανός αξιωματούχος, δέχθηκε τελικά τους όρους του Κωνσταντίνου και στις 11 το βράδυ της 26ης Οκτωβρίου, ανήμερα της εορτής του Αγίου Δημητρίου, οι πληρεξούσιοι αξιωματικοί Ιωάννης Μεταξάς και Βίκτωρ Δούσμανης μεταβαίνουν στο Διοικητήριο της Θεσσαλονίκης και υπογράφουν τα σχετικά πρωτόκολλα παράδοσης της πόλης στον Ελληνικό Στρατό.

Σύμφωνα με το πρωτόκολλο, παραδίνονταν ως αιχμάλωτοι 25.000 τούρκοι στρατιώτες και 1.000 αξιωματικοί. Στην κατοχή του Ελληνικού Στρατού περιέρχονταν όλος ο βαρύς και ελαφρύς οπλισμός του σχηματισμού (70 πυροβόλα, 30 πολυβόλα, 70.000 τυφέκια και πυρομαχικά).

Το πρωί της 27ης Οκτωβρίου εισήλθαν στη Θεσσαλονίκη δύο τάγματα Ευζώνων και ύψωσαν την Ελληνική σημαία στο Διοικητήριο, ενώ οι υπόλοιπες Ελληνικές δυνάμεις άρχισαν να λαμβάνουν θέσεις στα υψώματα γύρω από την πόλη.

Στις 11 το πρωί της 28ης Οκτωβρίου 1912 ο Κωνσταντίνος εισήλθε με το επιτελείο του στη Θεσσαλονίκη και το μεσημέρι έγινε πανηγυρική δοξολογία στο ναό του Αγίου Μηνά. 

Την ίδια μέρα, κατέφθασαν έξω από τη Θεσσαλονίκη και οι Βούλγαροι, όμως για τους γείτονες ήταν ήδη αργά. Ο επικεφαλής της μεραρχίας τους στρατηγός Τεοντορόφ ζήτησε να εισέλθει στην πόλη για να στρατοπεδεύσει. Εισέπραξε την αρνητική απάντηση του Κωνσταντίνου και ύστερα από διαπραγματεύσεις, επιτράπηκε να μπουν στην πόλη για ολιγοήμερη ανάπαυση δύο τάγματα με επικεφαλής τους βούλγαρους πρίγκιπες Βόρι και Κύριλλο. Επικράτησε, όμως, σύγχυση και τελικά εισήλθε στη Θεσσαλονίκη ένα ολόκληρο βουλγαρικό σύνταγμα, γεγονός που εκνεύρισε τον Βενιζέλο. Οι Βούλγαροι δήλωναν εμφαντικά παρόντες στις εξελίξεις στη Μακεδονία. Ο σπόρος του Β' Βαλκανικού Πολέμου είχε ριχτεί.

Στις 29 Οκτωβρίου ήταν η σειρά του βασιλιά Γεωργίου Α' να εισέλθει στην πόλη και να επισημοποιήσει την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης. Έγινε δεκτός με ενθουσιασμό από τους Έλληνες κατοίκους της, με απάθεια ανάμικτη με φόβο από το μουσουλμανικό στοιχείο, ενώ οι Εβραίοι που ήταν η πολυπληθέστερη πληθυσμιακή ομάδα της πόλης δεν έκρυψαν την απογοήτευσή τους, καθώς προωθούσαν σχέδιο διεθνοποίησης της Θεσσαλονίκης.

Πηγή: https://www.sansimera.gr/articles/328  © SanSimera.gr , Οπτικοακουστικό: Krasodad Krasos  , https://el.wikipedia.org/

---------------------------------

ΑΔΥΝΑΤΟΝ ΤΕΤΟΙΟΣ ΣΤΡΑΤΟΣ ΝΑ ΜΗ ΝΙΚΗΣΕΙ

Ο ΑΠΡΟΣΚΥΝΗΤΟΣ ΛΟΧΙΑΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΓΚΟΥΤΑΣ

ΟΙ ΒΑΛΚΑΝΙΚΟΙ ΠΟΛΕΜΟΙ ΚΑΙ Ο ΔΙΠΛΑΣΙΑΣΜΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

Ο ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΒΟΤΣΗΣ ΚΑΙ Ο ΤΟΡΠΙΛΙΣΜΟΣ ΤΟΥ «ΦΕΤΧΙ ΜΠΟΥΛΕΝΤ»

ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΡΑΦΤΟΠΟΥΛΟΣ: ΥΠΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ, ΕΤΩΝ…13

«Δεν Έχουμε Ιδέα Τι Είναι»

Σε δηλώσεις προχώρησε ο διευθυντής της NASA Bill Nelson κατά τη διάρκεια τηλεοπτικής του συνέντευξης αναφορικά με τις εμφανίσεις αγνώστων ιπταμένων αντικειμένων.

Πιο συγκεκριμένα ο επικεφαλής της NASA είπε:

«Έχω μιλήσει σε αυτούς του πιλότους του Ναυτικού και γνωρίζω ότι έχουν δει κάτι, όπως και τα ραντάρ τους έχουν εγκλωβίσει σε μερικές περιπτώσεις αυτά τα αντικείμενα.

Τη μια είναι εδώ την άλλη στιγμή είναι σε άλλο μέρος του ορίζοντα,

Αλλά δεν ξέρουν τι είναι. Ούτε και εμείς ξέρουμε τι είναι. Ελπίζουμε μόνο να μην είναι από κάποια άλλη αντίπαλη δύναμη εδώ στη Γη, που να έχει τέτοια τεχνολογία. Αλλά είναι κάτι».

Ο ίδιος αποκάλυψε πως από το 2004, όταν έγινε η πρώτη καταγραφή σε HUD μαχητικού του Ναυτικού αγνώστου αντικείμενου έχουν καταγραφεί ακόμη 300 συμβάντα με άγνωστα ιπτάμενα αντικείμενα.

Είναι η πρώτη φορά που επίσημο στέλεχος κρατικής υπηρεσίας στις ΗΠΑ αναγνωρίζει την ύπαρξη αγνώστων αντικειμένων λέγοντας πως κανείς δεν έχει ιδέα για το τι μπορεί να είναι αυτά.

Τέλος είπε: «Ποιος είμαι εγώ που θα πει ότι ο πλανήτης μας είναι το μόνο μέρος στο Σύμπαν που υπάρχει ζωή και είναι οργανωμένη στα πρότυπα του δικού μας πολιτισμού;»

NEW - NASA Director Bill Nelson says he hopes that UFOs are not originating from an adversary here on Earth in an unprecedented new statement.https://t.co/y0Z2twmpis

— Disclose.tv (@disclosetv) October 23, 2021

 https://www.ksipnistere.com/2021/10/nasa-ufo.html

https://www.disclose.tv/nasa-hopes-ufos-are-not-adversaries-from-earth/

Φίλιππος Νικολάου - Φύλλα φθινοπωρινά

Στίχοι, Μουσική: Φίλιππος Νικολάου

Η πρώτη του δισκογραφική δουλειά το 1969, με ένα δίσκο 45 στροφών.

Οπτικοακουστικό: Nefeli Kalinikou   ,  el.wikipedia.org/

Η ΡΗΤΟΡΙΚΗ ΤΟΥ ΠΕΡΙΚΛΕΟΥΣ - Η ΠΡΟΣΩΝΥΜΙΑ «ΟΛΥΜΠΙΟΣ»

Προσπαθούσε να εναρμονίζει το λόγο του σύμφωνα με τον τρόπο που είχε οργανώσει τη ζωή του και σύμφωνα με το μεγαλείο των σκέψεών του, σαν ένα μουσικό όργανο που με το τέντωμα των χορδών του απηχούσε συχνά με περισσότερη δύναμη τη διδασκαλία του Αναξαγόρα και έδινε κατά κάποιο τρόπο στη ρητορική του ένα χρώμα από τις θεωρίες της φυσικής επιστήμης. 

Γιατί αυτό το «μεγάλο ύψος του πνεύματος και την τελειότητα στην εκτέλεση των έργων», που, όπως λέει ο θείος Πλάτων, «προστέθηκαν στην έμφυτη ευφυΐα του», τα απόχτησε από τη φυσική επιστήμη και «παίρνοντας απ᾽ αυτήν ό,τι ήταν πρόσφορο για την τέχνη των λόγων», αναδείχτηκε πολύ ανώτερος απ᾽ όλους τους άλλους. 

Σ᾽ αυτό, λένε, οφείλει και την επωνυμία «Ολύμπιος» που του δόθηκε, αν και μερικοί φρονούν ότι ονομάστηκε έτσι από τα έξοχα μνημεία με τα οποία εκόσμησε την πόλη και άλλοι πάλι από την πολιτική και στρατηγική του υπεροχή. Και είναι πολύ φυσικό ότι πολλά προσόντα έχουν συντείνει, ώστε να αποχτήσει αυτή τη δόξα. 

Οι κωμωδίες όμως των τότε ποιητών, που ξεστόμισαν πολλά σοβαρά και πολλά αστεία γι᾽ αυτόν, δείχνουν ότι η προσωνυμία αυτή του δόθηκε κυρίως για τη δύναμη του λόγου του, γιατί λένε πως, όταν εκείνος μιλούσε στο λαό, «βροντούσε και άστραφτε και είχε στη γλώσσα του φοβερό κεραυνό».

Μνημονεύεται μάλιστα και κάτι που είπε ο Θουκυδίδης, ο γιός του Μελησία, θέλοντας να αστειευτεί για τη ρητορική δεινότητα του Περικλή. Ο Θουκυδίδης, όπως ξέρουμε, ανήκε στους αριστοκρατικούς και για μεγάλο χρονικό διάστημα ήταν αντίθετος στην πολιτική του Περικλή· και, όταν ο Αρχίδαμος, ο βασιλιάς των Λακεδαιμονίων, ρώτησε το Θουκυδίδη αν αυτός ή ο Περικλής ήταν ανώτερος στην πάλη, αποκρίθηκε: «Όταν στην πάλη εγώ τον ρίξω καταγής, εκείνος, αντίθετα, λέει πως δεν έπεσε και κατορθώνει να νικήσει και να μεταπείσει τους θεατές».

Και όμως ο Περικλής ο ίδιος μιλούσε στο λαό με μεγάλη περίσκεψη, ώστε πάντα, όταν πήγαινε προς το βήμα, ευχόταν στους θεούς να μην του ξεφύγει άθελα από το στόμα του ούτε μία λέξη που να ήταν ανάρμοστη στην προκείμενη περίπτωση.

Πάντως, δεν έχει αφήσει κανένα γραφτό, εκτός από τα ψηφίσματά του· και αξιομνημόνευτα λόγια του πολύ λίγα έχουν διασωθεί, όπως λόγου χάρη, τα ακόλουθα: «Σας συμβουλεύω να βγάλετε από τη μέση την Αίγινα που έχει γίνει μια τσίμπλα στο μάτι του Πειραιά» και επίσης: «Βλέπω τώρα καθαρά τον πόλεμο να έρχεται τρέχοντας από την Πελοπόννησο».

Ο Στησίμβροτος αναφέρει ότι ο Περικλής κάποτε εγκωμίαζε από το βήμα εκείνους που έπεσαν στη Σάμο και έλεγε ότι έχουν γίνει αθάνατοι όπως οι θεοί· «γιατί και τους θεούς τους ίδιους δεν τους βλέπουμε, αλλ᾽ από τις τιμές που τους προσφέρουμε και από τα καλά που μας προσφέρουν, συμπεραίνουμε ότι είναι αθάνατοι· το ίδιο λοιπόν συμβαίνει και για εκείνους που πέθαναν για την πατρίδα».

ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ

Περικλῆς (8.1-8.9)

Απόδοσις Μ.Χ. Οικονόμου

https://www.greek-language.gr/

ΕΙΚΟΝΑ: Ο Περικλής αγορεύων στην Πνύκα, τοιχογραφία στο Maximmileaneum Palace Μονάχου, του Philipp von Foltz (1860) 

https://commons.wikimedia.org/

------------------------

ΠΕΡΙΚΛΗΣ - Ο ΠΡΩΤΟΣ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ Ο ΑΡΙΣΤΟΣ 

Η ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΤΩΝ ΑΘΑΝΑΤΩΝ ΜΝΗΜΕΙΩΝ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ 

Έπειτα απ᾽ αυτό ο Περικλής έστησε στην Ακρόπολη το χάλκινο άγαλμα της Υγείας Αθηνάς

ΤΑ ΤΡΙΑ ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ

Το IDAION.org | ΙΔΑΙΟΝ.ελ και το βιβλίο "ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΣ Η Δομή της Σκέψεως" παρουσιάζουν την σειρά εκπομπών με τίτλο: "ΘΕΙΑ ΠΕΡΙΠΛΑΝΗΣΗ ΣΤΗΝ ΛΟΓΙΚΗ", με τον συγγραφέα Νικόλαο Χ. Κουνδουράκη. 

IDAION Publishing

Αλλά τίποτε δεν εμποδίζει, νομίζω, να πούμε ότι και ο φυσικός είχε δίκιο και ο μάντης (Πλούταρχος)

[6.1] Δεν αποκόμισε όμως μόνον αυτά από τη συναναστροφή του με τον Αναξαγόρα ο Περικλής, αλλά φαίνεται πως έγινε και ανώτερος από τις δεισιδαιμονίες, που μπροστά στα μετεωρολογικά φαινόμενα προκαλούν τρόμο σ᾽ εκείνους που δεν ξέρουν τις αιτίες τους, και από την αμάθειά τους κυριαρχούνται από φόβο και ταραχή για τα θεία. Αυτή την αμάθεια την εξαφανίζει η φυσική επιστήμη που διώχνοντας τη φοβερή και νοσηρή δεισιδαιμονία εμπνέει τη σταθερή ευσέβεια και την αισιοδοξία. [6.2] Σχετικά με τις δεισιδαιμονίες διηγούνται και το ακόλουθο περιστατικό. 

Έφεραν κάποτε στον Περικλή από τους αγρούς το κεφάλι από ένα μονοκέρατο κριάρι.

Τότε ο Λάμπων ο μάντης, μόλις είδε το κέρατο που ήταν φυτρωμένο δυνατό και στερεό από τη μέση του μετώπου, είπε μια προφητεία, πως από τις δύο πολιτικές μερίδες που ήταν τότε ισχυρές στην πόλη, του Θουκυδίδη και του Περικλή, θα υπερισχύσει η μερίδα εκείνου, που μέσα στον αγρό του βρέθηκε το σημαδιακό αυτό κεφάλι.

Αντί γι᾽ άλλη απάντηση ο Αναξαγόρας έσπασε το κρανίο και έδειξε ότι ο εγκέφαλος δεν έπιανε όλη τη βάση, παρά μυτερός σαν αυγό είχε γλιστρήσει από όλο το χώρο του κρανίου προς το μέρος εκείνο απ᾽ όπου το κέρατο ξεφύτρωνε. 

[6.3] Και τότε όλοι όσοι ήταν εκεί θαύμασαν τον Αναξαγόρα, αλλά ύστερ᾽ από λίγον καιρό θαύμασαν το Λάμπωνα, όταν ο Θουκυδίκης έπεσε από την εξουσία και ολόκληρη τη διαχείριση των πολιτικών πραγμάτων την πήρε με ομαλό τρόπο στα χέρια του ο Περικλής. 

[6.4] Αλλά τίποτε δεν εμποδίζει, νομίζω, να πούμε ότι και ο φυσικός είχε δίκιο και ο μάντης: ο πρώτος καλά κατάλαβε την αιτία, ενώ ο δεύτερος το αποτέλεσμα· γιατί έργο του φυσικού ήταν να εξετάσει από ποιά αιτία και πώς έγινε το φαινόμενο, ενώ του μάντη να προφητέψει για ποιό σκοπό έγινε και τί σημαίνει. 

[6.5] Γι᾽ αυτό εκείνοι που λένε ότι η εύρεση της αιτίας είναι αναίρεση του σημείου που μας φανερώνεται, δεν καταλαβαίνουν ότι έτσι αρνούνται μαζί και τα σημεία που φανερώνονται από τους θεούς και τα σημεία που προέρχονται από την τέχνη των ανθρώπων, όπως είναι λόγου χάρη, ο ήχος των μετάλλινων δίσκων, οι φλόγες της φωτιάς και οι σκιές που βλέπουμε στα ηλιακά ρολόγια· καθένα απ᾽ αυτά έγινε από κάποιαν αιτία, αλλά με τέτοιον τρόπο, ώστε να χρησιμεύει σα σημάδι που φανερώνει κάτι.
Αλλ᾽ αυτά ίσως έχουν τη θέση τους σε άλλου είδους πραγματεία.

ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ

Περικλῆς

https://www.greek-language.gr/

ΕΙΚΟΝΑ: Προτομή του Περικλή με την επιγραφή «Περικλής, (γιος του) Ξανθίππου, Αθηναίος». Μαρμάρινο, ρωμαϊκό αντίγραφο από ελληνικό πρωτότυπο από περ.- 430. Μουσείο Βατικανού. https://commons.wikimedia.org/

-------------------------------------

ΠΕΡΙΚΛΗΣ - Ο ΠΡΩΤΟΣ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ Ο ΑΡΙΣΤΟΣ 

Η ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΤΩΝ ΑΘΑΝΑΤΩΝ ΜΝΗΜΕΙΩΝ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ 

Έπειτα απ᾽ αυτό ο Περικλής έστησε στην Ακρόπολη το χάλκινο άγαλμα της Υγείας Αθηνάς

ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΗ ΚΑΙ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ

Η λέξη φιλοσοφία σημαίνει «φιλία προς τη σοφία» και αναφέρεται στον άνθρωπο ο οποίος προσπαθεί να πλησιάσει τη σοφία, τρέφει αγάπη προς αυτήν και συνεπώς ψάχνει, αναζητά και κατευθύνεται προς τη σοφία. Έτσι στην λέξη φιλοσοφία ενυπάρχει η έννοια της αναζήτησης και κατόπι ενός δρόμου, ο οποίος κάπου οδηγεί. 

Μπορεί κάποιος να αναζητά στα τυφλά, χωρίς να υπάρχει ένας φανερός δρόμος. Αλλά έτσι και αρχίσει να ανακαλύπτει ορισμένα ίχνη, δημιουργείται αμέσως η έννοια του δρόμου, δηλαδή της συγκεκριμένης κατεύθυνσης. Χωρίς την αναγκαιότητα της κατεύθυνσης ή του δρόμου θα υπήρχε μόνο αναζήτηση, η οποία δεν είναι από μόνη της αρκετή για να καλύψει τον όρο φιλοσοφία. Χρειάζεται και το εύρημα. Το εύρημα στην αρχή ενός δρόμου, σαν βήματα, οδηγίες, διδασκαλίες που έχουν μια συγκεκριμένη σκοπιμότητα και στόχο και μετά η άφιξη στο εύρημα καθεαυτό. Το εύρημα είναι η ΣΟΦΙΑ και η έννοια φιλοσοφία σαν αναζήτηση της σοφίας ή της αλήθειας δεν έχει νόημα χωρίς το εύρημα.

Έτσι θα μπορούσαμε να πούμε ότι μέσα στην ιστορία, από την αρχαιότητα έως σήμερα, κάποιοι άνθρωποι αναζητητές, οδοιπόροι, προσπάθησαν να αναζητήσουν και να δημιουργήσουν τους δρόμους καθώς και τις δυνατότητες για να φτάσουν στο εύρημα, στη Σοφία. Αυτούς τους ονόμασαν Φιλόσοφους.

Ο Πλάτωνας έλεγε ότι δεν αγαπάμε αυτά που έχουμε, αλλά αυτά που μας λείπουν. Ακριβώς η αγάπη είναι που μας οδηγεί προς εκείνο που μας λείπει, εκείνο που μας συμπληρώνει, εκείνο που μας τελειοποιεί. Να αντιληφθούμε ότι υπάρχει Σοφία και ότι δεν την κατέχουμε και να ξεκινήσουμε να την αναζητούμε.

Ο όρος Φιλοσοφία αποδίδεται, σύμφωνα με μερικούς συγγραφείς, στον Πυθαγόρα, μεγάλο σοφό, ο οποίος λέγεται ότι δεν επιχείρησε να ορίσει την φιλοσοφία, αλλά απάντησε σε μια παρατήρηση που του έκαναν οι μαθητές του. Λένε πως όσοι ήταν μαζί του και τον άκουγαν είχαν εντυπωσιαστεί τόσο από το βάθος των διδασκαλιών και τον τρόπο που αντιμετώπιζε τη ζωή και τα μυστήρια της, που του είπαν ότι θεωρούν πως είναι πολύ σοφός. Τότε εκείνος απάντησε πως απλά είναι ένας φίλος, ένας εραστής της σοφίας και δεν μπορεί να ονομάσει τον εαυτό του σοφό αλλά φιλόσοφο. Πλησιάζει τη σοφία, τρέφει έρωτα γι’ αυτήν, αλλά δεν την έφτασε ακόμη. Άλλες εκδοχές αποδίδουν την πρώτη χρήση του όρου στον Ηράκλειτο. Αλλά γεγονός είναι πως η πρώτη χρήση της έννοιας συναντάται στους Προσωκρατικούς.

Οι Προσωκρατικοί είναι οι πρώτοι που αρχίζουν να αναρωτιούνται και να φιλοσοφούν. Αυτό που έκαναν ήταν ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ. Ασχολούνταν δηλαδή με το θέμα του Όντος και του θεού, με την ψυχή κλπ., αλλά όλα τα ενσωμάτωναν στη φύση. Ο Προσωκρατικός προβληματισμός προσπάθησε να δώσει τις θέσεις των Mυστηρίων με φιλοσοφικό κάλυμμα. Γι αυτό οι φιλόσοφοι αυτοί αποτελούν τον συνδετικό κρίκο ανάμεσα στους μυημένους και τους αμύητους. Οι περισσότεροι από αυτούς ήταν μύστες που ταξίδευαν στον κόσμο και έπειτα από σπουδές και μυήσεις που έπαιρναν στα διάφορα μυητικά κέντρα της εποχής προσπαθούσαν να προσαρμόσουν τις διδασκαλίες στον τρόπο σκέψης του νέου ανθρώπου που γεννιόταν εκείνη την εποχή. Μέσα από όλη αυτή τη θεωρία που ονομάζομε Mεταφυσική, αναδεικνύεται ο σκοπός της ανθρώπινης ζωής, που είναι η πνευματική της τελείωση και εντοπίζεται η σχέση με το Δημιουργό της.

Έτσι όταν μιλάμε για Μεταφυσική Φιλοσοφία θα μπορούσαμε να πούμε ότι αυτή ξεκίνησε από τους Προσωκρατικούς, οι οποίοι ασχολήθηκαν με τη ΦΥΣΗ (ΘΕΟΣ), με την Πρώτη Αρχή, είτε την ονομάζουν νερό, φωτιά ή αέρα και είναι εκείνοι που προσπάθησαν να δώσουν φιλοσοφική υπόσταση στις παλαιότερες διδασκαλίες. Εξετάζουν τη Φύση σαν «Φύσηγμα», που κάποιος (η Θεότητα) έχει κάνει. Η έννοια ΦΥΣΗ και ΣΥΜΠΑΝ είναι καθαρά Προσωκρατική και σ’ αυτήν τη Φιλοσοφία ενυπάρχει η έννοια ενός Απόλυτου θεού, μιας Πρωταρχικής Αιτίας. Θα μπορούσαμε να την ονομάσουμε και ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ, η οποία συνέχισε να ανθίζει στην Πλατωνική Ακαδημία περνώντας αργότερα στον Πρόκλο, στους Νεοπλατωνικούς και στις μεταγενέστερες Εσωτερικές Σχολές. Μια Φιλοσοφία βιωματική, που περιέχει έννοιες Μυητικού και Μαγικού τύπου. Και πίσω από αυτήν, σαν Εσωτερικός της Κινητήρας βρισκόταν, βρίσκονται και θα βρίσκονται οι σπόροι των Μυστηρίων.

Η Μεταφυσική φιλοσοφία παίρνει άλλες διαστάσεις, καθώς διαγράφει και καθορίζει νοηματικά τη διαδικασία της απόκρυφης ζωής από την εστία της εκπόρευσής της μέχρι τη φυσική (υλική) διάσταση. Τότε αναφέρεται στις αρχές που καθορίζουν τη δημιουργία και τη λειτουργία του Κόσμου και συνεπώς του ανθρώπου, στα Ανώτερα Πνευματικά και Νοήμονα Όντα που κυβερνούν τα Σύμπαντα, στη σχέση του ανθρώπου με την εσωτερική του υπόσταση και με τους νοήμονες γεννήτορές του.

https://nea-acropoli-athens.gr/

--------------------------------------

Η ΑΡΧΑΙΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΑ

Η ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΩΣ ΤΡΟΠΟΣ ΖΩΗΣ, ΩΣ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΗΣ ΓΝΩΣΗΣ, ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ!

Η ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΤΩΝ ΑΘΑΝΑΤΩΝ ΜΝΗΜΕΙΩΝ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ

 
ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΥ - “ΠΕΡΙΚΛΗΣ”, ΤΑ ΕΡΓΑ ΚΑΙ ΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ

[13.1] Τα έργα υψώνονταν περήφανα σε μέγεθος και ανυπέρβλητα σε ομορφιά και σε χάρη και οι τεχνίτες συναγωνίζονταν να ξεπεράσουν ο ένας τον άλλον στην καλλιτεχνική εργασία. Αλλά το πιο αξιοθαύμαστο ήταν η ταχύτητα της δημιουργίας. 

[13.2] Όλα αυτά τα έργα, που το καθένα νόμιζε κανείς πως μετά πολλές διαδοχικές γενιές ανθρώπων μπορούσε με δυσκολία να φτάσει στο τέλος, συντελέστηκαν όλα μαζί στην ακμή της πολιτικής σταδιοδρομίας ενός μόνου ανθρώπου. 

[13.3] Λένε ωστόσο ότι κάποτε ο Ζεύξης, όταν άκουσε τον Αγάθαρχο τον ζωγράφο να παινεύεται γιατί ζωγράφιζε γρήγορα και εύκολα, είπε: «Εγώ όμως ζωγραφίζω πολύ αργά». [13.4] Πράγματι η ευκολία και η ταχύτητα της κατασκευής δεν προσθέτει στο έργο αξία μόνιμη ούτε τελειότητα ομορφιάς, ενώ ο χρόνος που δαπανήθηκε για να γίνει κάτι με κόπο, δίνει σαν κέρδος τη διάρκεια του έργου που έγινε. Για τούτο ακριβώς θαυμάζονται τα έργα του Περικλή, γιατί έγιναν σε λίγο χρόνο, αλλά για μεγάλη διάρκεια. 

[13.5] Γιατί το καθένα είχε από τότε που έγινε την ομορφιά του αρχαίου, αλλά κρατάει ως τώρα τη δροσερότητα ενός πρόσφατου και νέου έργου. Τόσο πολύ πάνω σ᾽ αυτά τα έργα ανθίζει μια νεότητα που διατηρεί παντοτινά ανέγγιχτη από το χρόνο τη μορφή τους, σα να είχαν μέσα τους μια πνοή αμάραντη και μιαν αγέραστη ψυχή!

[13.6] Τη διεύθυνση και την επίβλεψη όλων των έργων ο Περικλής την είχε αναθέσει στο Φειδία, αλλά και κάθε έργο είχε μεγάλους αρχιτέκτονες και τεχνίτες. [13.7] Τον εκατόμπεδο Παρθενώνα τον κατασκεύασαν ο Καλλικράτης και ο Ικτίνος. Το τελεστήριο στην Ελευσίνα άρχισε να το οικοδομεί ο Κόροιβος και αυτός έστησε τους στύλους που υψώνονται από το έδαφος και τους ένωσε επάνω με τα επιστύλια· όταν εκείνος πέθανε, ο Μεταγένης από το δήμο της Ξυπέτης έστησε πάνω στους πρώτους στύλους το διάζωμα και τους επάνω στύλους· το φεγγίτη στη στέγη του ανακτόρου τον πρόσθεσε ο Ξενοκλής από το Χολαργό. Το μακρό τείχος, που ο Σωκράτης λέει πως ο ίδιος άκουσε τον Περικλή να προτείνει την κατασκευή του, το είχε αναλάβει να το εκτελέσει ο Καλλικράτης. [13.8] Το έργο τούτο το σατιρίζει ο Κρατίνος, γιατί αργούσε να τελειώσει και λέει: «Χρόνια τώρα ο Περικλής με τα λόγια όλο το χτίζει, μα ούτε βήμα προχωρεί».

[13.9] Το Ωδείο κατά την εσωτερική του διάταξη ήταν με πολλές σειρές από καθίσματα και στύλος, και είχε την οροφή γερμένη και κατωφερική, μα σ᾽ ένα σημείο σχημάτιζε μια κορυφή. Λένε πως έγινε έτσι κατά το πρότυπο και κατ᾽ απομίμηση της σκηνής του βασιλιά των Περσών και κατασκευάστηκε και αυτό με την επιστασία του Περικλή.

[13.10] Και από τούτο πάλι ο Κρατίνος παίρνει αφορμή να σατιρίση τον Περικλή και σε μια κωμωδία του που επιγράφεται «Θράτται», δηλ. «Γυναίκες της Θράκης», λέει:
«Νά τος έρχεται κι ο σκινοκέφαλος ο Δίας·
στο κεφάλι του φορεί καμαρωτά το Ωδείο,
τώρα πια που γλίτωσε τον εξοστρακισμό».

[13.11] Ο Περικλής φιλοδοξώντας να συνδέσει το όνομά του με σπουδαία έργα, τότε για πρώτη φορά ψήφισε να τελείται μουσικός αγώνα στη γιορτή των Παναθηναίων. Και, όταν εκλέχτηκε αθλοθέτης, κανόνισε ο ίδιος πώς πρέπει να παίζουν τον αυλό αυτοί που αγωνίζονται ή πώς να τραγουδούν ή πώς να χειρίζονται την κιθάρα. Αυτός ο αγώνας έγινε τότε στο Ωδείο, όπως και έπειτα εκεί πια γίνονταν οι μουσικοί αγώνες.

[13.12] Τα Προπύλαια στην Ακρόπολη οικοδομήθηκαν μέσα σε μια πενταετία από τον αρχιτέκτονα Μνησικλή. Ένα τυχαίο, μα αξιοθαύμαστο περιστατικό κατά τη διάρκεια της οικοδομής ήρθε να δείξει ότι η θεά δεν απουσίαζε από το έργο, παρά συνεργαζόταν και βοηθούσε την εκτελεσή του. 

[13.13] Ένας από τους τεχνίτες που εργάζονταν εκεί, ο πιο εργατικός και ο πιο πρόθυμος απ᾽ όλους, γλίστρησε και έπεσε από αρκετό ύψος. Ήταν σε κακή κατάσταση και οι γιατροί είχαν απελπιστεί. Αυτό στενοχώρησε πολύ τον Περικλή, αλλά η θεά φάνηκε στο όνειρό του και παράγγειλε μια θεραπεία, που τη χρησιμοποίησε ο Περικλής και γιάτρεψε γρήγορα και εύκολα τον άνθρωπο. Έπειτ᾽ απ᾽ αυτό ο Περικλής έστησε στην Ακρόπολη το χάλκινο άγαλμα της Υγείας Αθηνάς κοντά στο βωμό, που, όπως λένε, υπήρχε και πρωτύτερα εκεί.

[13.14] Ο Φειδίας κατασκεύασε το χρυσό άγαλμα της θεάς και στη στήλη είναι γραμμένο ότι αυτός είναι ο τεχνίτης τούτου του έργου. Όλα σχεδόν είχαν ανατεθεί σ᾽ αυτόν και, όπως είπαμε, αυτός παρακολουθούσε όλους τους τεχνίτες εξαιτίας της φιλίας που είχε με τον Περικλή. [13.15] Το γεγονός αυτό όμως προκάλεσε φθόνο εναντίον του πρώτου και προσβολές εναντίον του δεύτερου, ότι τάχα ο Φειδίας κανόνιζε συναντήσεις για χάρη του Περικλή με ελεύθερες γυναίκες που έρχονταν να δουν τα έργα τέχνης. Την φήμη αυτή την πήραν οι κωμικοί ποιητές και διακωμώδησαν τον Περικλή σαν τελείως ακόλαστο άνθρωπο, συνδέοντας τις συκοφαντίες τους με τη γυναίκα του Μένιππου, που ήταν φίλος του και συνάδελφός του στην στρατηγία, και με την πτηνοτροφεία του Πυριλάμπη, ο οποίος ήταν φίλος του Περικλή και κατηγορήθηκε ότι έστελνε παγώνια στις γυναίκες με τις οποίες σχετιζόταν ο Περικλής. 

[13.16] Αλλά γιατί να εκπλήσσεται κανείς με ανθρώπους που δουλειά τους έχουν να διακωμωδούν τις ζωές των άλλων και που δεν χάνουν ευκαιρία να προσφέρουν θυσία στον φθόνο των πολλών, σαν σε έναν κακό δαίμονα, τις συκοφαντίες εναντίον των ανωτέρων τους, αφού ακόμη και ο Στησίμβροτος ο Θάσιος τόλμησε να κατηγορήσει τον Περικλή για ένα φοβερό και αποτρόπαιο ανοσιούργημα σχετικό με τη γυναίκα του γιου του; Φαίνεται πως, σε κάθε περίπτωση, η αλήθεια είναι εξαιρετικά δύσκολο να βρεθεί με την ιστορική έρευνα· οι μεταγενέστεροι ιστορικοί έχουν τον χρόνο που μεσολάβησε να τους εμποδίζει να γνωρίσουν τα γεγονότα, ενώ οι σύγχρονοι με τα γεγονότα και τα ιστορικά πρόσωπα ιστορικοί, άλλοτε από φθόνο και μίσος, άλλοτε από εύνοια και κολακεία, αλλοιώνουν και διαστρέφουν την αλήθεια.

ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ

Περικλῆς (13.1-13.16)

Απόδοση Μ.Χ. Οικονόμου

https://www.greek-language.gr/

---------------------------------

Eκπληκτική εικονική περιήγηση στην Ακρόπολη.

ΒΙΝΤΕΟ: Προπύλαια και άγαλμα Προμάχου Αθηνάς

ΒΙΝΤΕΟ: Ερέχθειο και Παρθενώνας

ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ ΤΟΥ ΠΑΡΜΕΝΙΔΗ

Η σκέψη του Παρμενίδη επηρέασε βαθύτατα τον Πλάτωνα. Θα λέγαμε ότι είναι εκείνος ο Προσωκρατικός φιλόσοφος που το στίγμα του το βρίσκουμε σε όλη τη μεταγενέστερη φιλοσοφία. Η φιλοσοφική του σκέψη είναι αποτυπωμένη με τη μορφή ποιήματος, το μεγαλύτερο μέρος του οποίου μας έχει διασωθεί.

Το ποίημα του Παρμενίδη είναι γραμμένο σε δακτυλικό εξάμετρο, όπως και τα έπη του Ομήρου. Ο Ελεάτης φιλόσοφος παρουσιάζει τον ήρωα του ποιήματος να συμμετέχει σε ένα φανταστικό ταξίδι με αλληγορικό περιεχόμενο. Μια Θεά, η οποία δεν κατονομάζεται, δείχνει στον ήρωα τους τρόπους με τους οποίους μπορούμε να εξερευνήσουμε τις διαδρομές που ενδεχομένως μας οδηγούν στη γνώση.

Το ποίημα δεν αποκαλύπτει εύκολα τα μυστικά του. Είναι γραμμένο με έναν τρόπο κρυπτικό και για αυτό και οι ερμηνείες είναι ποικίλες και αλληλοσυγκρουόμενες πολλές φορές. Πηγή: Ρίτα Σουλάρη  https://filologiko.edu.gr/

Ο Παρμενίδης, γεννημένος στην Ελέα της Κάτω Ιταλίας, υπήρξε ο πρώτος προσωκρατικός φιλόσοφος που διατύπωσε τη σκέψη του σε ποίημα γραμμένο σε εξαμέτρους στίχους. Στο σωζόμενο προοίμιο του ποιήματός του ο Παρμενίδης περιγράφει σε γλώσσα σχεδόν θρησκευτική ένα φανταστικό ταξίδι με αλληγορικό περιεχόμενο: ο ίδιος ο ποιητής ταξιδεύει πάνω σε ένα άρμα -σύμβολο της ποιητικής έμπνευσης αλλά και της φιλοσοφικής αναζήτησης της γνώσης- που το συνοδεύουν οι κόρες του Ήλιου· καταφέρνουν να περάσουν τις πύλες απ᾽ όπου ξεκινά το μονοπάτι της Ημέρας και της Νύχτας ξεγελώντας τη Δίκη, η οποία κρατάει τα κλειδιά (που σημαίνει: είναι επιφορτισμένη με την επίβλεψη του χρόνου Ημέρας και Νύχτας), και φτάνουν σε μια φανταστική χώρα, όπου τους υποδέχεται μια ανώνυμη θεά· η θεά προσφωνεί τον ποιητή και υπόσχεται να τον ξεναγήσει στον κόσμο της αλήθειας (του ὄντος) και της φαινομενικής πραγματικόητας (της δόξης). Στους δύο αυτούς δρόμους αντιστοιχούν τα δύο μέρη του ποιήματος, τα οποία παρουσιάζονται ως συμβουλές της θεάς. Σκοπός του προοιμίου είναι να δείξει ότι ο ποιητής κατέχει μια υπερβατική γνώση, άγνωστη και δυσπρόσιτη στους κοινούς θνητούς.

Το ποίημα του Παρμενίδη – Απόσπασμα 1 (Diels – Kranz)

Οι φοράδες που με πάνε όσο μακριά ποθεί η ψυχή μου

μ᾽ εκτόξευσαν μπροστά, σαν μ᾽ έφεραν στου θεού το ξακουστό

στρατί, που σηκώνει τον άνθρωπο τον γνώστη όλων των πόλεων.

Σ᾽ αυτόν λοιπόν βρέθηκα το δρόμο, όπου μ᾽ έφεραν τ᾽ άτια τα σοφά

σέρνοντας το άρμα μου, και μπροστά μου κόρες πήγαιναν.5

Κι ο άξονας στους τόρμους1 τσίριζε σα σφυρίχτρα,

αναμμένος (γιατί ήταν στριμωγμένος ανάμεσα στις τορνευτές

τις ρόδες), καθώς του Ήλιου οι θυγατέρες σπεύδαν

να με συνοδέψουν, αφού άφησαν τα δώματα της Νύχτας για το φως

και με τα χέρια τους έβγαλαν τα πέπλα απ᾽ τα κεφάλια τους.10 

Εκεί είναι οι πύλες των μονοπατιών της Νύχτας και της Μέρας,

ανάμεσα σ᾽ ένα ανώφλι και ένα κατώφλι πέτρινο.

Ψηλά ορθωμένες στον αέρα, κλείνουν με μεγάλες πόρτες,

κι η τιμωρός Δικαιοσύνη κρατάει τους διπλοσύρτες.

Μα οι κόρες την ξεγέλασαν με τα όμορφά τους λόγια15

και πονηρά την έπεισαν γρήγορα να τραβήξει το μάνταλο

απ᾽ τις πύλες. Κι οι πύλες, όταν άνοιξαν, άφησαν ανάμεσά τους

ένα τεράστιο χάσμα, διαδοχικά στρίβοντας μες στις θήκες τους

τους χαλκόδετους ρεζέδες,2 τους στερεωμένους

με ξυλοκάρφια και πιρτσίνια.3 Κι ευθύς ανάμεσά τους, στον20

πλατύ το δρόμο, πέρασε τ᾽ άρμα οδηγημένο απ᾽ τις κόρες. 

Κι η θεά με καλοδέχτηκε, πήρε το χέρι το δεξί μου

στο δικό της και με τούτα τα λόγια με προσφώνησε:

«Καλώς όρισες, νέε, εσύ που έρχεσαι στο σπίτι μου συνοδεμένος

από αθάνατους ηνίοχους, με τ᾽ άλογα που σε κουβαλούν.25

Δεν σ᾽ έβαλε μοίρα κακή σ᾽ αυτό το δρόμο, που τόσο μακριά

είναι απ᾽ των ανθρώπων τα βήματα,

αλλά η δικαιοσύνη. Πρέπει όλα να τα μάθεις,

την ήσυχη καρδιά της στρογγυλής Αλήθειας

και τις ιδέες των θνητών τις ψεύτικες.30

Αλλά θα μάθεις και πώς πρέπει να ᾽ναι οι γνώμες των ανθρώπων

για να έχουν βάση και να διαπερνούν τα πάντα.

 (απόδοση Δ. Κούρτοβικ)

1 τόρμος = οπή

2 ρεζές = μεντεσές

3 πιρτσίνι = είδος καρφιού

Πηγή (πρωτότυπο αρχαίο κείμενο): https://www.greek-language.gr/

-----------------------------

ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ (-6ος αι.)

ΠΡΟΣΩΚΡΑΤΙΚΟΙ – ΦΥΣΙΚΟΙ ΦΙΛΟΣΟΦΟΙ

Η ΥΠΕΡΛΟΓΙΚΗ ΤΟΥ ΠΑΡΜΕΝΙΔΗ - Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΑ ΧΡΩΜΟΣΩΜΑΤΑ ΤΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ

Η ΓΛΩΣΣΑ ΤΗΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ - Η ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙ ΕΝΝΟΙΕΣ ΚΑΙ ΣΥΛΛΟΓΙΣΜΟΥΣ, ΑΠΕΧΘΑΝΕΤΑΙ ΤΙΣ ΛΟΓΙΚΕΣ ΑΝΤΙΦΑΣΕΙΣ, ΤΕΙΝΕΙ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΑΠΟΔΕΙΚΤΙΚΟ ΛΟΓΟ

ΟΙ ΨΥΧΕΣ ΕΠΙΛΕΓΟΥΝ & ΤΟ ΝΕΡΟ ΤΗΣ ΛΗΘΗΣ

"[...] Και αφού όλες οι ψυχές διάλεξαν τους βίους των κατά τη σειρά που έδειχνε ο κλήρος τους, με την ίδια τάξη παρουσιάστηκαν μπροστά στη Λάχεση εκείνη έδωκε συνοδό στον καθένα το δαίμονα που διάλεξε, για να του χρησιμεύει ως φύλακας στη νέα του ζωή και βοηθός στην εκπλήρωση του προορισμού της εκλογής του. Αυτός οδηγούσε πρώτα την ψυχή προς την Κλωθώ, για να επικυρώση εκείνη την μοίρα, που της έλαχε, με το χέρι της και με μια περιστροφή που έδινε στο περιδινούμενο αδράχτι' αφού ερχόταν σε επαφή με το αδράχτι, την έφερνε έπειτα στο γνέσιμο της Ατροπού κάνοντας έτσι ανέκκλητα όσα είχε κλώσει η Κλωθώ. Και από κει, χωρίς να επιτρέπεται πια να στρέψουν πίσω, πήγαιναν και περνούσαν κάτω από το θρόνο της Ανάγκης, από το ένα μέρος στο άλλο, και, αφού περνούσαν και οι άλλοι, άρχιζαν όλοι να πορεύωνται προς την πεδιάδα της Λήθης μέσ' από φοβερή και πνιγερή ζέστη, γιατί δεν υπήρχε εκεί ούτε δέντρο ούτε τίποτα απ' όσα φυτρώνουν στη γη. 

Όταν τέλος βράδυαζε, κατασκήνωναν στις όχθες του ποταμού Αμέλητα, που το νερό του κανένα δοχείο δε μπορεί να το κρατήσει. Κάθε ψυχή ήταν υποχρεωμένη να πιεί ορισμένη ποσότητα απ' αυτό το νερό, μερικοί όμως δεν είχαν αρκετή φρόνηση να συγκρατηθούν και να πιούν περισσότερο και τότε έχαναν για πάντα κάθε ανάμνηση των προηγουμένων.[...]

Έπειτα έπεσαν στον ύπνο και κατά τα μεσάνυχτα έγινε βροντή και σεισμός, και τότε ξαφνικά εκσφενδονίστηκαν προς τα πάνω, σαν αστέρες διάττοντες, άλλος εδώ άλλος εκεί, όπου έμελλε ν᾽ αρχίσει η νέα τους ζωή. Αυτόν [τον Ήρα τον Αρμένιο] τον εμπόδισαν, καθώς έλεγε, να πιει από το νερό εκείνο· από πού όμως και πώς έφτασε πάλι στο σώμα η ψυχή του δεν ήξερε, αλλά ξαφνικά άνοιξε τα μάτια του την αυγή και είδε ότι βρισκότανε ξαπλωμένος απάνω στη φωτιά.

Και έτσι Γλαύκων, σώθηκε ως εμάς ο μύθος αυτός και δεν εχάθηκε' μπορεί μάλιστα και να μας σώσει, αν δώσουμε πίστη σ' αυτόν' και τότε και τον ποταμό της Λήθης θα περάσουμε καλά και την ψυχή μας θα διαφυλάξομε καθαρή από κάθε μίασμα. Αν λοιπόν ακολουθώντας τη γνώμη μου παραδεχτούμε ότι η ψυχή είναι αθάνατη και ικανή να υποφέρει όλα τα κακά και όλα τα καλά, θα μείνομε πάντα μέσα στον δρόμο που οδηγεί προς τα άνω και με κάθε τρόπο θα εκτελούμε τα έργα της ζωής με δικαιοσύνη μαζί και φρόνηση, έτσι ώστε και με τον εαυτό μας να είμαστε πάντα φίλοι και με τους θεούς, και, αφού κερδίσομε, κατά την εδώ διαμονή μας, τα βραβεία [621d] της αρετής, θριαμβευτικά περιερχόμενοι, όπως οι νικηφόροι αθλητές, να ευτυχούμε και εδώ και κατά τη χιλιόχρονη πορεία μας. [...]"  

ΠΛΑΤΩΝΟΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑ 621 (απόδοση Ι. Γρυπάρη) 

https://www.greek-language.gr/

-------------------------------

ΑΙΤΙΑ ΕΛΟΜΕΝΟΥ ΘΕΟΣ ΑΝΑΙΤΙΟΣ

Ο ΜΥΘΟΣ ΤΟΥ ΗΡΟΣ ΣΤΗΝ «ΠΟΛΙΤΕΙΑ» ΤΟΥ ΠΛΑΤΩΝΑ

ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΑΣ

Οι ψυχές οδηγούνται στο χώρο της μετενσάρκωσής τους και επιλέγουν την επόμενη ζωή τους – Με ποια κριτήρια πρέπει να γίνεται η επιλογή - ΠΛΑΤΩΝ, ΠΟΛΙΤΕΙΑ

ΙΤΑΛΙΑ: «ΣΥΣΚΕΥΑΣΜΕΝΟΙ» ΑΜΦΟΡΕΙΣ ΒΡΕΘΗΚΑΝ ΣΤΟ ΒΥΘΟ – ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΓΙΑ ΤΟ ΕΜΠΟΡΙΟ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ

Σημαντική αρχαιολογική ανακάλυψη, εφόσον ορίζει την αρχή των εμπορικών σχέσεων μεταξύ της Ελλάδας και της Magna Grecia σε μεγαλύτερο βάθος χρόνου από ότι πιστεύαμε μέχρι σήμερα.

Μια νέα σημαντική αρχαιολογική ανακάλυψη έρχεται να θέσει νέες δεδομένα σχετικά με τις σχέσεις της Αρχαίας Ελλάδας και της Νότιας Ιταλίας. Σύμφωνα με ρεπορτάζ της ertnews, στο βυθό της θάλασσας της Ιταλίας βρέθηκαν αμφορείς και κούπες για κρασί και μάλιστα σε άριστη κατάσταση αφού οι Αρχαίοι Έλληνες είχαν φροντίσει να τις συσκευάσουν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο για να μη σπάσουν.

Συγκεκριμένα, η αρχαιολογική ανακάλυψη έγινε στο κανάλι Otranto, 22 μίλια από τις ιταλικές ακτές κατά τη διάρκεια κατασκευής του αγωγού TAP ο οποίος πρόκειται να μεταφέρει μεθάνιο από το Αζερμπαϊτζάν στην Ιταλία μέσω Ελλάδας.

Όπως αναφέρει το ρεπορτάζ, πρόκειται για το ναυάγιο ενός κορινθιακού πλοίου με πήλινο φορτίο, όπως αμφορείς και αγγεία, κεραμικά φλιτζάνια κρασιού για τις συγκεντρώσεις της υψηλής κοινωνικής τάξης. Παράλληλα, βρέθηκαν και υπολείμματα τροφών. 

Αυτό που προκαλεί εντύπωση είναι το γεγονός ότι πολλά σκεύη ήταν «συσκευασμένα» σε μεγαλύτερα βάζα ώστε να ανταπεξέλθουν στο μακρινό θαλάσσιο ταξίδι και να υποστούν ελάχιστη ζημιά.

La definiscono già l'impresa subacquea che riscrive le pagine di storia della Magna Grecia.Le profonde acque del Canale di Otranto restituiscono storia e un carico di un’antica nave corinzia.Ceramiche greche e contenitori da trasporto del VIIsecolo a.c erano a 780m.di profondita’ pic.twitter.com/7SkXryUZkP

— Franco Scarsella (@FrancoScarsell2) October 16, 2021

Η εν λόγω ανακάλυψη, την οποία χρηματοδότησε η ίδια η TAP για την ανάκτηση 22 σκευών, πραγματοποιήθηκε χρησιμοποιώντας ένα είδος υποβρυχίου με καλωδιακή καθοδήγηση και μια ειδική αντλία αναρρόφησης. Ένα πρωτοφανές γεγονός στην ιστορία της υποβρύχιας αρχαιολογίας, εφόσον το ναυάγιο βρίσκεται στο σημαντικό βάθος των 780 μέτρων.

Παράλληλα, αυτό που εντυπωσίασε είναι ο γεγονός ότι το ναυάγιο και τα αντικείμενά του χρονολογούνται στον 7ο αιώνα π.Χ. και όπως αναφέρει το δημοσίευμα πρόκειται για μια πολύ σημαντική αρχαιολογική ανακάλυψη, εφόσον ορίζει την αρχή των εμπορικών σχέσεων μεταξύ της Ελλάδας και της Magna Grecia σε μεγαλύτερο βάθος χρόνου από ότι πιστεύαμε μέχρι σήμερα.

 

Όπως αναφέρει η εφημερίδα Corriere della Sera, ο Ιταλός Υπουργός Πολιτισμού κ. Dario Franceschini τονίζει πως πρόκειται για “μια μεγάλη ανακάλυψη που καταδεικνύει την ανάγκη επιστροφής στην επένδυση της υποβρύχιας αρχαιολογίας”. Ο ίδιος υπογραμμίζει επίσης πως πρόθεση του υπουργείου είναι να επενδύσει σε ένα έργο για να φέρει στην επιφάνεια και τα υπόλοιπα 200 ευρήματα που προσωρινά παραμένουν στο βυθό της θάλασσας, όπως και την δημιουργία ενός σχετικού μουσείου.

https://www.newsit.gr/

Ο ΤΡΩΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΣΕ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΔΕΚΑ ΟΛΟΚΛΗΡΑ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΑΡΠΑΓΗ ΤΗΣ ΕΛΕΝΗΣ. ΓΙΑΤΙ;

τοῦ Κώστα Δούκα

Ὃποτε κι ἂν ἒγινε ὁ Τρωικός πόλεμος (κάτι πού θά μᾶς ἀπασχολήσει σέ προσεχές ἂρθρο), σήμερα θά κάνω μία σημαντική ἀποκάλυψη, βασιζόμενος σέ <στίχο κλειδί> τῆς Ἰλιάδος, πού διέφυγε τῆς προσοχῆς καί τοῦ παραμικροῦ σχολιασμοῦ ὃλων τῶν μελετητῶν τοῦ Ὁμήρου, ἀπό τήν ἀρχαιότητα μέχρι σήμερα, παρά τό γεγονός ὃτι ὁ στίχος αὐτός, στό Ω τῆς Ἰλιάδος, ἀποκαλύπτει καί στόν πλέον ἀδαῆ, ὃτι ὁ Τρωικός πόλεμος δέν ἒγινε ἀμέσως μετά τήν ἁρπαγή ἢ μᾶλλον ἑκούσια ἀπαγωγή τῆς Ἑλένης, ἢ ἒστω ὓστερα ἀπό εὒλογο χρόνο γιά τήν προετοιμασία τῆς μεγάλης
ἐκστρατείας, ἀλλά μετά πάροδο…ὁλόκληρης δεκαετίας!
Γιατί δέν τό ἒχει πεῖ αὐτό κανείς καί ποτέ;

Μήπως βολεύει κάποιους πού θέλουν νά πιστεύουν ὃτι ὁ Ὃμηρος ἒλεγε παραμύθια; Ἂς δοῦμε τί λένε τά ἀρχαῖα κείμενα.

Ὁ μυστηριώδης αὐτός στίχος (ἢ μᾶλλον δύο στίχοι) ἀποτελεῖ τόν παράγοντα Χ μιᾶς ἐξισώσεως, ἡ λύση τῆς ὁποίας μᾶς ὁδηγεῖ σέ ἐκπληκτικά συμπεράσματα, καθώς μᾶς ἐπιτρέπει νά προσδιορίσουμε μέ μεγάλη ἀκρίβεια τήν ἡλικία τῶν σπουδαιοτέρων ἡρώων, ἀλλά ταὐτοχρόνως νά θαυμάσουμε γιά τήν ἀκρίβεια τῶν πληροφοριῶν τοῦ Ὁμήρου καί νά ὁπλισθοῦμε μέ ἓνα ἀκόμη ἀκλόνητο ἐπιχείρημα κατά τῶν <χωριζόντων>, ὃτι ἓνας μεγαλοφυής νοῦς συνέθεσε τήν Ἰλιάδα καί τήν Ὀδύσσεια, ἀφοῦ τό ἠλικιακό θέμα τῶν ἡρώων, πού προκύπτει ἀπό τόν συσχετισμό διαφόρων ἱστορουμένων γεγονότων, τά ὁποία ἀπέχουν μεταξύ τους χιλιάδες στίχους, ἐπαληθεύται μέ ἁπλές μαθηματικές πράξεις, καί ἀποδεικνύει ὃτι ὁ Ὃμηρος δέν πέφτει σέ ἀντιφάσεις, διότι ἀφηγεῖται πραγματικά περιστατικά.

Καί ἰδοῦ τά γεγονότα:
Στή ραψωδία Ω τῆς Ἰλιάδος, καθώς ὃλοι καί ὃλες κλαῖνε καί ὀδύρονται στό Ἲλιον γιά τόν θάνατο τοῦ Ἓκτορος ἀπό τόν Ἀχιλλέα, ἡ Ἑλένη λέει τά ἑξῆς παράδοξα:

ἢδη γάρ νῦν μοι τόδ᾽ ἐεικοστόν ἒτος ἐστίν
ἐξ οὗ κεῖθεν ἒβην καί ἐμῆς ἀπελήλυθα πάτρης
(Ἰλ. Ω, 765-766)

(Γιατί τοῦτο μοῦ εἶναι τό εἰκοστό ἒτος
ἀπό τότε πού ἒφυγα ἀπό ἐκεῖ (τήν Σπάρτη) καί ἀπό
τήν πατρίδα μου).

Ὁμολογεῖ δηλαδή ἡ Ἑλένη ὃτι στά τέλη του πολέμου, πού κράτησε 10 χρόνια, ἐκείνη ἒχει ἢδη συμπληρώσει εἰκοσαετῆ διαμονή στήν Τροία. Ἐφ᾽ ὃσον λοιπόν ἡ Ἑλένη βεβαιώνει ὃτι βρίσκεται ἢδη 20 χρόνια στήν Τροία, ἐμεῖς συμπεραίνουμε ὃτι μεσολάβησαν 10 ὁλόκληρα χρόνια ἀπό τήν ἁρπαγή της γιά νά γίνει ὁ καθυστερημένος πόλεμος. Οἱ δύο αὐτοί στίχοι σχολιάζονται γιά πρώτη φορά, διότι μᾶς ὁδηγοῦν σέ ἓνα σημαντικό συμπέρασμα, πού θά διατυπωθεῖ κατά τήν ὁλοκλήρωση τοῦ συλλογισμοῦ μας.

Πράγματι, ἂν ἡ Ἑλένη παντρεύτηκε τόν Μενέλαο σέ ἡλικία μεταξύ 20-25 ἐτῶν, κάτι πού εἶναι λογικό καί συμβατό μέ τά ἢθη τῶν Ἑλλήνων σέ ὃλες τίς ἐποχές, ἀλλά καί κατά τά δεδομένα τοῦ ἒπους, τότε ἡ Ἑλένη, ὃταν ἐπέστρεψε στήν Σπάρτη, θά εἶχε ἡλικία τά 20-25 ἒτη τῆς χρονολογίας τοῦ γάμου της, σύν τά 20 ἒτη, πού ὁμολογεῖ ὃτι βρισκόταν στήν Τρωάδα, σύν τά 10 ἒτη τῶν περιπλανήσεων τοῦ Ὀδυσσέα, ἢτοι:
20 ἒως 25+20+10 = 50-55 ἐτῶν.

Ἦταν δηλαδή μεσόκοπη ὃταν ὑποδέχθηκε τόν 20ετῆ Τηλέμαχο στήν Σπάρτη, γιά νά μάθει νέα γιά τόν πατέρα του ἀπό τόν Μενέλαο. Κι ὁ Τηλέμαχος ἦταν 20ετής, διότι, ὃπως ὁμολογεῖται στήν Ὀδύσσεια, ὁ πατέρας του τόν ἂφησε βρέφος στήν ἀγκαλιά τῆς Πηνελόπης, ὁπότε, 10 χρόνια πού κράτησε ὁ Τρωικός πόλεμος σύν 10 χρόνια τῶν περιπλανήσεων τοῦ Ὀδυσσέα=20 χρόνια.

Καί πάλι, στήν ραψωδία Γ, 210-215 τῆς Ἰλιάδος ἀναφέρονται τά ἑξῆς ἀπό τόν Τρώα Ἀντήνορα, καθώς αὐτός περιγράφει ἐκ τοῦ μακρόθεν στόν Πρίαμο, τούς δημογέροντες καί τήν Ἑλένη (ἀπό τά τείχη), τά…πορτραῖτα τοῦ Ὀδυσσέα καί τοῦ Μενελάου, καθώς τούς εἶχε ὑποδεχθεῖ ἲσως ἐπανειλημμένα μέσα στήν Τροία, ὃπως ὁ ἲδιος ὁμολογεῖ, γιά νά συζητήσουν προφανῶς ἂν θά λυθεῖ ἡ πολιορκία ἢ ἂν θά συνεχισθεῖ ὁ πόλεμος:

στάντων μέν Μενέλαος ὑπερεῖχεν εὐρέας ὢμους,
ἂμφω δ᾽ ἑζομένων γεραρώτερος ἦεν Ὀδυσεύς.
ἀλλ᾽ ὃτε δή μύθους καί μήδεα πᾶσιν ὓφαινον,
ἢτοι μέν Μενέλαος ἐπί τροχάδην ἀγόρευε,
παῦρα μέν, ἀλλά μάλα λιγέως, ἐπεί οὐ πολύμυθος
οὐδ᾽ ἀφαμαρτοεπής, ἦ καί γένει ὓστερος ἦεν.

(καθώς οἱ δυό τους στέκονταν, ὁ Μενέλαος ὑπερεῖχε στούς εὐρεῖς
ὢμους, ἀλλά ὃταν καί οἱ δυό τους κάθονταν, σεβασμιώτερος ἦταν ὁ
Ὀδυσσέας. Μά ὃταν λόγους καί σκέψεις πρός ὃλους ὓφαιναν, ὁ μέν
Μενέλαος ἐπιτροχάδην ἀγόρευε, λίγα μέν, ἀλλά μέ πολύ δυνατή φωνή
ἐπειδή δέν ἦταν πολυλογάς οὒτε μωρόλογος, ἂν καί μικρότερος στά
χρόνια).

Ὁμολογεῖται δηλαδή ὃτι ὁ Μενέλαος ἦταν μικρότερος σέ ἡλικία ἀπό τόν Ὀδυσσέα. Τό ἐπίθετο γεραρώτερος ὑποδηλώνει ὃτι ἡ διαφορά ἡλικίας ἦταν αἰσθητή, τουλάχιστον μία πενταετία, διότι ἓνα ἢ δύο χρόνια δέν εἶναι τόσο αἰσθητά, ὣστε ὁ Ὀδυσσέας νά φαίνεται σεβασμιώτερος τοῦ Μενελάου.

Ἂν ὑποθέσουμε τώρα ὃτι ὁ Ὀδυσσέας ἦλθε σέ γάμο μέ τήν Πηνελόπη σέ ἡλικία 25-30 ἐτῶν, ἲσως νά ἦταν καί μεγαλύτερος, ἂν κρίνουμε ἀπό τήν μεγάλη ἡλικία τοῦ Λαέρτη ὃταν ἀποσύρθηκε ἀπό τήν βασιλεία, τότε ὁ πολυμήχανος πρωτοήρωας, ὃταν γύρισε στήν Ἰθάκη καί σκότωσε τούς μνηστῆρες, θά πρέπει νά βρισκόταν στά 45 ἢ 50 χρόνια τῆς ἡλικίας του, δηλαδή τά 10 χρόνια διαρκείας τοῦ πολέμου σύν τά δέκα χρόνια τῶν περιπλανήσεών του. Ἡ ἡλικία αὐτή εἶναι συμβατή πρός τό γεγονός, ὃτι κατόρθωσε νά ἐξοντώσει τούς 108 νέους πλήν ἀόπλους μνηστῆρες, ὂχι
βέβαια μόνος, ἀλλά μέ τήν βοήθεια τοῦ Τηλεμάχου, τοῦ Εὐμαίου, τοῦ Φιλοιτίου καί τῆς θεᾶς Ἀθηνᾶς, ἢ ἂν θέλετε, τοῦ Μέντορος, ἀφοῦ ἡ Ἀθηνᾶ παρίστατο στήν μνηστηροφονία μέ τήν μορφή του.

Ἐφ᾽ ὃσον λοιπόν ὁ Μενέλαος ἦταν μικρότερος κατά μία πενταετία τοὐλάχιστον ἀπό τόν Ὀδυσσέα, τότε, κατά τά διαδραματιζόμενα στήν Ὀδύσσεια, θά ἦταν ἡλικίας 40 ἢ τό πολύ 45 ἐτῶν στό τέλος τοῦ πολέμου.
Ἂν ἡ Ἑλένη τόν παντρεύτηκε, ὃπως εἲπαμε, σέ ἡλικία 20-25 ἐτῶν, τότε ὁ Μενέλαος, κατά τήν ἐποχή τοῦ γάμου του, θά ἦταν ἡλικίας μόλις…15 ἐτῶν, ἂν ὂχι καί μικρότερος ἐνδεχομένως, ἂν ἀπό τά 45 χρόνια του, ἀφαιρέσουμε τά 20 χρόνια πού ἒλλειψε ἡ Ἑλένη στήν Τρωάδα, σύν τά 10 χρόνια τῶν περιπλανήσεων τοῦ Ὀδυσσέα, ἢτοι: 45-20=25-10=15 ἐτῶν.

Δηλαδή ὁ Μενέλαος ἦταν… μειράκιον ὃταν νυμφεύθηκε τήν Ἑλένη.
Ἲσως ἐδῶ θά πρέπει νά ἀναζητηθεῖ καί ἡ αἰτία τῆς ἑκουσίας ἀπαγωγῆς τῆς Ἑλένης ἀπό τόν Ἀλέξανδρο (Πάρι), ἡ ὁποία προτίμησε ἓνα ἒμπειρο καί ὡραῖο ἐραστή, ἀπό ἓνα ἀμούστακο παιδί, τόν Μενέλαο, μέ τόν ὁποῖο πάντως τεκνοποίησε τήν ὡραία μοναχοκόρη της Ἑρμιόνη, κάτι πού δέν ἀντιβαίνει βεβαίως στούς βιολογικούς κανόνες τῆς φύσεως.Ὑπῆρχε μεγάλη διαφορά ἡλικίας μεταξύ τοῦ βασιλικοῦ ζεύγους, κάτι πού συμβαίνει καί σήμερα μεταξύ τῶν ἡγεμόνων (βλέπε πρόσφατες περιπτώσεις Μακρόν καί Μριζίτ, Καρόλου καί Καμίλας κλπ).

Ἒτσι ὃμως ἐξηγεῖται καί τό γεγονός, ὃτι ἡ ἐκστρατεία στήν Τροία καθυστέρησε ἐπί μία ὁλόκληρη δεκαετία καί πραγματοποιήθηκε ἐν ψυχρῶ καί ὂχι ἐν θερμῶ μέ casus beli τήν ἁρπαγή, ἀλλά μέ αἲτιο διαφορετικό.
Πράγματι, δέν ἦταν δυνατόν ἓνα ἀμούστακο παιδί, ὃπως ἦταν τότε ὁ Μενέλαος, νά ἀνελάμβανε τήν συναρχηγία τῆς μεγάλης ἐκστρατείας μέ τόν ἀδελφό του Ἀγαμέμνονα, ὁπότε καί αὐτός θά ἦταν μικρῆς ἡλικίας ὃταν ἀπήχθη ἡ Ἑλένη, ὂχι μεγαλύτερος τῶν 20 ἐτῶν.

Ἒπρεπε νά ἀνδρωθοῦν καί οἱ δύο Ἀτρεῖδες, νά περάσουν δηλαδή ἂλλα 10 χρόνια, αὐτά πού ἀποκαλύπτει ἡ Ἑλένη στό Ω 765 τῆς Ἰλιάδος, γιά νά πείσουν τούς ἐμπειροπόλεμους βασιλεῖς τῶν Ἀχαιῶν, Δαναῶν καί Ἀργείων νά τούς ἀκολουθήσουν μέ τίς δυνάμεις τους ἐναντίον τῶν Τρώων, τῶν Δαρδάνων καί τῶν ἐπικούρων τοῦ Πριάμου. Ἲσως αὐτή ἡ διαφορά ἡλικίας νά ἒκανε διστακτικό τόν Ὀδυσσέα νά ἀκολουθήσει τούς Ἀτρεῖδες στήν Τρωική ἐκστρατεία, καθώς αὐτοί πῆγαν κατ᾽ ἐπανάλειψη αὐτοπροσώπως στήν Ἰθάκη γιά νά τόν πείσουν νά λάβει μέρος σ᾽ αὐτή.

Ἢθελαν δηλαδή οἱ Ἀτρεῖδες μαζί τους τόν Ὃμηρο-Ὀδυσσέα στήν μεγάλη ἐκστρατεία, λόγω τῶν ἱκανοτήτων του καί τῶν δόλων του, καί ὂχι τά μόλις…11 πλοῖα του, μέ τά ὁποῖα πῆρε μέρος στόν πόλεμο, ἐνῶ οἱ ἂλλοι βασιλεῖς καί ἡγήτορες τῆς Ἑλλάδος προσέφεραν ὁ καθένας 40 καί 50 πλοῖα.

Ἀλλά τό πρᾶγμα ἒχει καί οὐρά, διότι μέ τήν χρονολόγηση τῶν ἡλικιῶν τῶν ἡρώων, μποροῦμε νά χρονολογήσουμε καί τίς ἡλικίες πολλῶν ἂλλων ἡρώων τοῦ ἒπους καί νά ἐλέγξουμε τήν ἀξιοπιστία τῶν γεγονότων πού μᾶς ἀφηγεῖται ὁ Ὃμηρος.

Καί θαυμάζουμε ὃταν στήν ραψωδία δ τῆς Ὀδύσσειας, διαπιστώνουμε τήν συμβατότητα τῶν ἡλικιῶν τοῦ γιοῦ τοῦ Ἀχιλλέα, Νεοπτολέμου, πού παίρνει γυναῖκα τήν μοναχοκόρη τῆς Ἑλένης, τήν Ἑρμιόνη, γεγονός πού λαμβάνει χώρα χιλιάδες στίχους μακριά ἀπό τήν Ἰλιάδα καί στό ἂλλο ἒπος, τήν Ὀδύσσεια (βλέπε τοῦ ἰδίου <11.000 χρόνια θαλασσοκρατεία τῶν Ἑλλήνων>), καθώς ὁ λόγος γιά τόν γάμο εἶχε δοθεῖ ἀπό τόν Μενέλαο στόν Ἀχιλλέα στό πεδίο τῆς μάχης, στήν Τρωάδα καί στήν Ἰλιάδα, καί ὁ γάμος γίνεται στήν Ὀδύσσεια καί στήν Σπάρτη. Οἱ ἡλικίες τῶν νεονύμφων εἶναι ἀπολύτως συμβατές, τόσο τῆς Ἑρμιόνης, γύρω στά 30 χρόνια, ὃσο καί τοῦ Νεοπτολέμου, γύρω στά 31 χρόνια. Δέν ἒχετε παρά νά κάνετε μόνοι σας
τούς ὑπολογισμούς αὐτούς.

Πράγματι, ἡ Ἑλένη ὁμολογεῖ στήν Ἰλιάδα ὃτι ἂφησε τήν Ἑρμιόνη μικρούλα ὃταν ἒφυγε μέ τόν Πάρι. Ἂρα ἡ Ἑρμιόνη, ὃταν παντρευόταν τόν Νεοπτόλεμο, εἶχε ἡλικία τά 20 χρόνια τῆς μητέρας της πού τά πέρασε στό Ἲλιον, σύν τά 10 χρόνια τῶν περιπλανήσεων τοῦ Ὀδυσσέα, ἢτοι θά ἦταν 30-31 ἐτῶν, μεγαλοκοπέλα δηλαδή, ἀλλά ἐξαιρετικά ὂμορφη.

Ὁ Νεοπτόλεμος πάλι, τό ὂνομα τοῦ ὁποίου σημαίνει ὃτι πῆγε νεωστί στόν πόλεμο, ὃταν αὐτός τελείωνε, καθώς αὐτός μεγάλωνε στήν Σκύρο καί ἦταν ὁ καημός τοῦ πατέρα του Ἀχιλλέα, ὁ ὁποῖος δέν πρόλαβε νά τόν δεῖ καί σκοτώθηκε. Παραδόξως, ὁ θάνατος τοῦ Ἀχιλλέα δέν ἀναφέρεται στήν Ἰλιάδα, ἀλλά τόν μαθαίνουμε στήν Ὀδύσσεια!

Στό τέλος τοῦ πολέμου ὁ Νεοπτόλεμος θά πρέπει νά ἦταν τουλάχιστον 20 ἐτῶν, ὂχι μόνο γιά νά πολεμᾶ, ἀλλά καί γιά νά μπορεῖ νά ἡγηθεῖ τῶν γενναίων Μυρμιδόνων, τόσο στόν πόλεμο, ὃσο καί στήν ἐπιστροφή στήν πατρίδα τους, τήν Φθία. Ἓνας μείρακας δέν μπορεῖ νά κάνει τόν βασιλιᾶ στίς ἂγριες αὐτές ἐποχές. Ἂλλωστε καί ὁ Τηλέμαχος στά εἲκοσί του χρόνια <σηκώνει κεφάλι> στούς μνηστῆρες.

Ὡς τήν ἡμέρα τοῦ γάμου του, εἶχαν περάσει ἂλλα 10 χρόνια, ἐκεῖνα τῶν περιπλανήσεων τοῦ Ὀδυσσέα, ὁπότε θά ἦταν τότε 30-31 ἐτῶν, συνομήλικος
τῆς Ἑρμιόνης.

Ἒτσι, καθώς συναρμολογεῖται τό πάζλ, βεβαιωνόμαστε ὃτι ὁ Ὃμηρος δέν πέφτει σέ ἀντιφάσεις, ἐπειδή ἀκριβῶς μᾶς ἀφηγεῖται πραγματικά περιστατικά πού τά ἒζησε ὡς Ὀδυσσέας, τό <alter ego> τοῦ Ὁμήρου.

Γι᾽ αὐτό ὁ Γκαῖτε, ὃσο κι ἂν ἐνοχλήθηκε ἀπό τό ὃτι οἱ <καταραμένοι Ἓλληνες> τά εἶπαν ὃλα καί δέν ἂφησαν τίποτε γιά τούς ἂλλους, λέει ὃτι ὃταν οἱ φιλόλογοι τεμαχίσουν, κρεουργήσουν καί κατακερματίσουν τόν Ὃμηρο, ἒρχεται μία νέα γενεά φιλολόγων, οἱ ὁποῖοι ἀναφωνοῦν τελικά ὃτι ἓνας μεγαλοφυής νοῦς συνέθεσε τήν Ἰλιάδα καί τήν Ὀδύσσεια, δίνοντας ἒτσι ἓνα γερό ράπισμα στούς <χωρίζοντες> καί σέ ὃποιους κρύβονται πίσω ἀπό αὐτούς μέσα στά πανεπιστήμια, κυρίως τά ἑλληνικά.

ΚΩΣΤΑΣ ΔΟΥΚΑΣ

Συγγραφέας-δημοσιογράφος

https://www.triklopodia.gr/

Εικόνα κειμένου απόσπασμα: ΟΜΗΡΟΣ Ιλιάς Ω΄ 765 https://www.greek-language.gr/