Ο ΣΚΕΠΤΙΚΙΣΜΟΣ

Ο Σκεπτικισμός είναι μία σημαντική και αξιοπρόσεκτη τάση στη Φιλοσοφία, που ασχολείται κυρίως με τη γνώση και τη δυνατότητά της αντίστοιχα. Αμφισβητεί την πιστότητα, θεωρώντας ότι ο άνθρωπος είναι μερικώς ανίκανος στο να αποκτήσει έγκυρη και σωστή γνώση, διότι γίνεται ασυνείδητα θύμα των αισθήσεών του.

Δηλαδή ο άνθρωπος, κατά τον Σκεπτικισμό, σχηματίζει μια ψευδή αντίληψη για τον κόσμο που τον περιβάλλει και δημιουργεί γνώσεις που δεν μπορούν να έχουν γερά θεμέλια.

Σκεπτικιστικές αμφιβολίες είχαν εκφραστεί ήδη από την εποχή των προσωκρατικών σοφιστών, αλλά και από τον ίδιο το Σωκράτη. Ωστόσο ο Σκεπτικισμός, ως συστηματική φιλοσοφική στάση εκφράστηκε κυρίως από τους "πυρρώνειους" (οπαδοί του Πύρρωνα από την Ηλεία) και είχε πρακτικό χαρακτήρα.

Ο Σκεπτικισμός έχει κατηγορηθεί ως μη θεμελιακή θεώρηση, και ότι δεν αποτελεί εγγενώς κοσμική πραγματικότητα και κοσμομηχανική. Οι πολέμιοι του Σκεπτικισμού τον θεωρούν ρηχή θέση, διότι το Σύμπαν δεν παύει να υφίσταται, ούτε ένας αιτιακός αναλυτής παύει να αναζητά τις αρχές λειτουργίας του, έστω νοερά και λογικά.

Οι Σκεπτικιστές λένε:
Δεν πρέπει να θεωρείται αληθινό ούτε εκείνο που μας πείθει.
Επειδή κάτι μας πείθει, δεν πρέπει να θεωρείται – γι’ αυτόν τον λόγο – αληθινό (Δηλαδή: το πειστικό δεν είναι οπωσδήποτε αληθινό).
Δεν πείθονται όλοι από το ίδιο πράγμα, ούτε όλοι πείθονται συνεχώς (Δηλαδή: άλλοτε πείθονται γιά ένα πράγμα, άλλοτε δεν πείθονται γιά το ίδιο πράγμα).

Η πειστικότητα προέρχεται και από εξωτερικές αιτίες: από την φήμη τού ομιλητή, από την επιδεξιότητά του, από την πανουργία του, από την οικειότητα ή από την χάρη του.

Επιπλέον, υπάρχει διαφωνία και ως προς την επιλογή κριτηρίου, γιατί άλλοι λένε ότι κριτήριο είναι ο άνθρωπος, άλλοι ότι είναι οι αισθήσεις, άλλοι ότι είναι το λογικό, και μερικοί ότι είναι η καταληπτική φαντασία («Καταληπτική φαντασία»: εκείνη η δύναμη, με την οποία μία έννοια γίνεται φανερή στον νου).
Ο άνθρωπος, ωστόσο, διαφωνεί και με τον εαυτό του και με τους άλλους, όπως φαίνεται από τις διαφορές στις νομοθεσίες και στα έθιμα.

Οι αισθήσεις ψεύδονται. Το λογικό αμφισβητείται. Η καταληπτική φαντασία κρίνεται από τον νου. Αφού η «έννοια» γίνει «φανερή στον νου», στην συνέχεια ο νους «κρίνει» την έννοια, και ο νους αλλάζει ποικίλες κατευθύνσεις (εννοείται κατά την διανοητική λειτουργία).
Άρα, το κριτήριο είναι άγνωστο, και γι’ αυτό είναι άγνωστη και η αλήθεια.

https://el.wikipedia.org/ http://24grammata.com/

ΕΝΝΕΑ ΕΤΗ ΦΩΤΟΣ: ΠΥΡΡΩΝ Ο ΑΤΑΡΑΧΟΣ…

Απόκτησε τ’ αναλλοίωτα - Πιττακός ο Μυτιληναίος

Ο Πιττακός τού Υρραδίου, ο Λέσβιος, είπε:

Γνώριζε τις περιστάσεις. Μην λες αυτό που πρόκειται να κάνεις, διότι θα σε περιγελάσουν εάν αποτύχεις.

Υπολόγιζε τους φίλους. Μην κάνεις ο ίδιος όσα σε αγανακτούν όταν γίνονται από άλλους.

Μην ονειδίζεις τον αδύνατο, διότι επάνω σ’ αυτούς κάθεται η νέμεση των Θεών.

Επίστρεφε όσα σου έχουν παραδώσει προς φύλαξη. Να ανέχεσαι την μικρή ζημία σου από τους άλλους.

Μην κακολογείς τον φίλο σου και μην επαινείς τον εχθρό σου, διότι κάτι τέτοιο είναι ασυλλόγιστο.

Είναι δύσκολο να δεις το μέλλον και ασφαλές να δεις αυτό που έγινε.

Αξιόπιστη η γη, αναξιόπιστη η θάλασσα.

Το κέρδος είναι άπληστο. Απόκτησε τ’ αναλλοίωτα: φροντίδα, ευσέβεια, παιδεία, σωφροσύνη, φρόνηση, αλήθεια, πίστη, εμπειρία, επιδεξιότητα, συνεργασία, επιμέλεια, οικονομία, τέχνη.

Από την διδασκαλία των Επτά Σοφών τής Ελλάδας
[Πηγή: Ιωάννης Στοβαίος, Ανθολόγιο, Περί αρετής.]
http://24grammata.com/

Νέκυια - Η κάθοδος του Οδυσσέα στον Άδη

Ο Οδυσσέας, ο οποίος έχει φτάσει στα νησιά των Φαιάκων, συνεχίζει, στο παλάτι του Αλκίνοου, την εξιστόρηση των περιπλανήσεών του στα δέκα χρόνια που έχουν περάσει από την άλωση της Τροίας.

Η προηγούμενη ραψωδία έκλεισε με την περιπέτειά του στο νησί της Κίρκης. Εκεί, την ώρα που ο Οδυσσέας άκουγε την ίδια την Κίρκη να του λέει ότι αυτός και οι σύντροφοί του μπορούν να εγκαταλείψουν το νησί της, την ίδια ώρα μάθαινε -πάλι από την Κίρκη- ότι ο δρόμος της επιστροφής στην Ιθάκη περνάει υποχρεωτικά από τον κόσμο των νεκρών, όπου ο ήρωας θα συναντήσει τον μάντη Τειρεσία και θα του ζητήσει να τον συμβουλέψει.

Η κάθοδος στον Άδη συνιστά ένα από τα σημαντικότερα επεισόδια της Οδύσσειας, στην εξιστόρηση του οποίου αφιερώνεται μια ολόκληρη ραψωδία, που οι Αλεξανδρινοί της έδωσαν εύστοχα τον τίτλο Νέκυια.

Ο ήρωας, αφήνοντας να τον οδηγήσει ο άνεμος, όπως του είχε υποδείξει η Κίρκη, και ακολουθώντας με τελετουργική αυστηρότητα και τις άλλες υποδείξεις της (σπονδές, τάματα, θυσίες), πέρασε το όριο της ζωής και του θανάτου και βρέθηκε στον χώρο των νεκρών. Εκεί συναντάει αρχικά τις ψυχές του Ελπήνορα, του Τειρεσία και της μητέρας του της Αντίκλειας, έπειτα 14 γυναικείες ηρωικές μορφές, έπειτα τρεις ήρωες του Τρωικού πολέμου (τον Αγαμέμνονα, τον Αχιλλέα και τον Αίαντα) και, τέλος, έξι ήρωες του απώτερου παρελθόντος με έσχατο τον Ηρακλή.

Οι στίχοι που ακολουθούν αναφέρονται στη συνάντηση με τον Αχιλλέα και τον Αίαντα.

Ὀδύσσεια λ 465-491

Οι δυό μας, (O Οδυσσέας και η ψυχή του Αγαμέμνονα.) συναλλάσσοντας τα πικραμένα λόγια μας, 465
εκεί στεκόμαστε, στη λύπη μας δοσμένοι, στο δάκρυ μας πνιγμένοι.
Και τότε ήλθε η ψυχή του Αχιλλέα, γιου του Πηλέα,
και του Πατρόκλου η ψυχή, και του άψογου Αντιλόχου, (O Αντίλοχος ήταν γιος του Νέστορα· σκοτώθηκε στην Τροία από τον Μέμνονα.)
κι ακόμη του Αίαντα, που υπήρξε ο άριστος στην όψη, στο παράστημα,
ανάμεσα στους άλλους Δαναούς, με μόνη εξαίρεση τον Αχιλλέα. 470
Αμέσως μ᾽ αναγνώρισε του Αιακίδη (Αιακίδης ονομάζεται ο Αχιλλέας επειδή ήταν εγγονός του Αιακού.) η ψυχή, ασυναγώνιστου τότε στο τρέξιμο,
ολοφυρόμενη φώναξε το όνομά μου κι, όπως μου μίλησε,

τα λόγια του πετούσαν σαν πουλιά (ἔπεα πτερόεντα):

«Γέννημα του Διός, γιε του Λαέρτη, πολυμήχανε Οδυσσέα·
άφοβε, ποιο άλλο έργο φοβερότερο θα βάλει ακόμη ο νους σου;
που τόλμησες να κατεβείς στον Άδη, όπου νεκροί μονάχα 475
κατοικούν, δίχως τον νου τους πια, είδωλα και σκιές

βροτών που έχουν πεθάνει».

Έτσι μου μίλησε, κι εγώ αποκρίθηκα, με το όνομά του:
«Ω Αχιλλέα, του Πηλέα γιε, ο πρώτος κι ο καλύτερος των Αχαιών,
ήλθα γυρεύοντας τον Τειρεσία, μήπως μου δώσει
κάποια συμβουλή, το πώς θα φτάσω στην τραχιάν Ιθάκη. 480
Γιατί δεν ζύγωσα ακόμη στη δική μας γη, δεν πάτησα
το χώμα της πατρίδας μου· με δέρνει πάντα το κακό. Εσένα όμως,
Αχιλλέα, κρίνω πως δεν υπάρχει άλλος σου ευτυχέστερος, ούτε από όσους
έζησαν στο παρελθόν, μήτε από εκείνους που θα ρθούν στο μέλλον.
Αφού, και ενόσω ζούσες, όλοι μας σε τιμούσαμε σαν να ᾽σουνα θεός,
οι Αργείοι, αλλά κι εδώ που βρίσκεσαι με τους νεκρούς, 485
μένει μεγάλη η δύναμή σου· γι᾽ αυτό, Αχιλλέα, μη θλίβεσαι

και μην πικραίνεσαι πολύ στον θάνατό σου».

Σ᾽ αυτά τα λόγια μου εκείνος αμέσως ανταπάντησε μιλώντας:
«Μη θες να με παρηγορήσεις για τον θάνατό μου, Οδυσσέα γενναίε·
θα προτιμούσα πάνω στη γη να ζούσα, κι ας ξενοδούλευα σε κάποιον,
άκληρο (Χωρίς κλήρο γης.) πια που να μην έχει και μεγάλο βιος, 490

παρά να είμαι ο άρχοντας στον κάτω κόσμο των νεκρών.»

Απόδοση: Δ. Ν. Μαρωνίτης
Ανθολογία Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας
http://www.greek-language.gr

Ορφέας - Αφύπνιση της Θείας Ψυχής. Ερευνητής – Συγγραφέας Αστέριος Χοϊλούς

Ο Αστέριος Χοϊλούς είναι συγγραφέας των βιβλίων ΟΤΑΝ Ο ΜΥΘΟΣ ΣΥΝΑΝΤΑ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ και ΟΙ ΕΠΤΑ ΠΡΟΓΟΝΟΙ ΤΗΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ, εκδόσεις ΕΡΩΔΙΟΣ

Το οπτικοακουστικό από το κανάλι Ellenos Ellen

ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΛΗΘΗΣ ΤΩΝ ΨΥΧΩΝ

Η κάθοδος της ψυχής στο σώμα την απομάκρυνε από τα θεικά αίτια, από τα οποία επληρούτο με νόηση, δύναμη και καθαρότητα, και την έφερε σε επαφή με το φυσικό γίγνεσθαι και τα υλικά πράγματα, από τα οποία γεμίζει με λήθη, πλάνη και άγνοια. Πράγματι όταν κατέβηκε, την περιέβαλαν από το Σύμπαν και ζωές πολύμορφες και χιτώνες ποικιλόμορφοι, που την κατέβασαν προς την θνητή σύσταση και την εμπόδιζαν στη θέαση των όντων. (Πρόκλος - Σχόλια στον Αλκιβιάδη 224)

ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΡΟΟΡΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ
Πρώτον: Να δεχθεί ενέργεια, να φωτιστεί.
Δεύτερον: Να εκδηλώσει τις αρετές του.
Τρίτον: Να αναληφθεί ο ίδιος.
Δηλαδή να δώσει ως πνευματικός Γανυμήδης, στο ίδιο το διάστημα τα φώτα τα οποία προσέλαβε τα οποία επαύξησε. Τις αρετές του. Ποια ποιότητα εκδηλώνουμε στον βίο μας. Αυτό μετράει. Ποιο ποιοτικό φως.
Αν είμαστε συνδημιουργοί του παντός. Αν μετέχουμε τουλάχιστον στο θείο ιεραρχικό σχέδιο των πνευματικών ηγητόρων του πλανήτη μας. Αυτό είναι πολύ βασικό. Χωρίς συνειδητή παρουσία σ αυτό και συμμετοχή, δεν είναι δυνατόν να αυξηθεί το φως μας και δεν είναι δυνατόν να κάνουμε ένα βήμα έσω και άνω. (Αναστάσιος Ασημακόπουλος , Πλανητική Ευθύνη)

«Ιερόν συμβουλή» Έχεις την ιερή  υποχρέωση να παρέχεις τη  συμβουλή και τις γνώσεις σου για  την πρόοδο και  βελτίωση του ατόμου και της ανθρωπότητας. (Από ΤΑ ΧΡΥΣΑ ΕΠΗ ΤΩΝ ΠΥΘΑΓΟΡΕΙΩΝ)

Ο πόθος να γνωρίσει κανείς την αλήθεια γεννιέται μόνο από τον ΘΕΙΟ ΕΡΩΤΑ. Για να συλλάβει η ανθρώπινη ψυχή το ΚΑΛΛΟΣ (Αφροδίτη), την ΣΥΜΜΕΤΡΙΑ (Ερμής) και την ΑΛΗΘΕΙΑ (Απόλλων) που ορίζουν τον υπεραισθητό κατ΄ αρχήν κόσμο.

Όμως, είναι τόσο ρηχή η εποχή μας, ακριβώς επειδή οι άνθρωποι έχουν σταματήσει να κάνουν αυτό για το οποίο είναι προορισμένοι από τη φύση τους να κάνουν. Να ΦΙΛΟΣΟΦΟΥΝ.
Και επειδή οι Νεοέλληνες, στη μεγάλη τους πλειοψηφία, αγνοούν το τι είναι να φιλοσοφεί κανείς, έχουν δομήσει κοινωνίες στις οποίες πάσχει κάθε πτυχή του βίου τους.

Οι περισσότεροι ταυτίζουν το φιλοσοφείν με το αμπελοφιλοσοφείν (χάσιμο χρόνου). Διασύρουν τόσο την τέχνη του να φιλοσοφεί κανείς όσο και την ίδια τη Φιλοσοφία που απορρέει από την αληθινή τέχνη, επειδή ο ωφελιμισμός έχει διαποτίσει κάθε καλλιτεχνικό ή διανοητικό οίστρο της ψυχής μας.

http://empedotimos.blogspot.com , http://adventitiousness60.rssing.com

Η ΛΗΘΗ ΤΩΝ ΨΥΧΩΝ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΚΑΘΟΔΟ ΤΟΥΣ ΕΝ ΤΗ ΓΕΝΕΣΕΙ

Ο ΔΙΤΤΟΣ ΤΡΟΠΟΣ ΕΙΣΟΔΟΥ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΣΤΟ ΣΩΜΑ

ΤΟ ΣΩΜΑ ΕΙΝΑΙ Η ΠΗΓΗ ΤΗΣ ΛΗΘΗΣ. Η ΜΝΗΜΗ ΑΝΗΚΕΙ ΜΟΝΟ ΣΤΗΝ ΨΥΧΗ. (ΠΛΩΤΙΝΟΣ)

 Ο ΕΡΩΣ ΚΑΙ Η ΨΥΧΗ - Ο ΜΥΘΟΣ ΒΡΙΘΕΙ ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΩΝ

ΟΤΑΝ ΕΙΔΕ Ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΤΗΝ ΚΑΤΑΚΤΗΜΕΝΗ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΕΡΣΕΣ, ΜΙΛΗΤΟ...

Όταν είδε ο Αλέξανδρος στην κατακτημένη από τους Πέρσες Μίλητο πολλά αγάλματα αθλητών, που είχαν νικήσει στους Ολυμπιακούς και τους Πυθικούς αγώνες, ρώτησε τους Μιλησίους:
“Πού βρίσκονταν τα τόσο λαμπρά αυτά σώματα, όταν οι βάρβαροι πολιορκούσαν την πόλη σας;”

(Από το βιβλίο Αρχαία Ελληνικά Ανέκδοτα, του Σωκράτη Γκίκα, εκδόσεις Σαββάλας.)

ΕΙΚΟΝΑ: Αλέξανδρος. Μαρμάρινο αντίγραφο του -1ου αιώνος, από το πρωτότυπο του Λύσιππου.  Ένα από τα πιο ακριβή αντίγραφα. (Ny Carlsberg, Copenhagen).

Ξενοφάνης ο Κολοφώνιος

Από την Ιωνία καταγόταν και αυτός ο προσωκρατικός φιλόσοφος – όχι όμως από την Μίλητο, αλλά από τον Κολοφώνα – ενώ τον θεωρούσαν ιδρυτή τής «Ελεατικής Σχολής».

Η πόλη τής Ελέας ιδρύθηκε από αποίκους, οι οποίοι προέρχονταν από την Φώκαια. Εκεί αναδύθηκε μία φιλοσοφική σχολή, γεγονός που από μόνο του σαφώς απετέλεσε μία μεγάλη πρόοδο, τέτοια που θα μπορούσαμε να πούμε ότι επάνω στην βάση των μελετών τού Ζήνωνα τού Ελεάτη γεννήθηκε η ίδια η Θεωρία τής Σχετικότητας, αφού ο Albert Einstein επιχείρησε να επιλύσει τις αντιφάσεις που ο Ζήνων εξέθετε στο έργο του και – αναζητώντας την λύση – κατέληξε να διατυπώσει την σύγχρονη Θεωρία τής Σχετικότητας.

Από την εποχή τού Ξενοφάνη και έπειτα, η Ελληνική Φιλοσοφία αποκτά ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό, το οποίο θα αποτελέσει στοιχείο δικό της, αλλά και όλων των επιστημών που θα προέλθουν από αυτή: ο Ξενοφάνης εισήγαγε στην έρευνα την «ηθική ιδέα», αρνούμενος να αποδεχτεί ότι θα μπορούσε να ήταν αληθινό κάτι που είναι ηθικά αρνητικό. Με αυτή την σύλληψη προσδίδει στην γνώση μία ανωτερότητα.

http://24grammata.com/

Ο Θαλής τού Εξαμία, ο Μιλήσιος, είπε:

Δίπλα στην εγγύηση είναι η βλάβη.
Να θυμάσαι τους παρόντες και απόντες φίλους.
Μην καλλωπίζεις την όψη σου, αλλά να είσαι ωραίος στις ασχολίες σου.
Μην πλουτίζεις με κακό τρόπο.
Κανένας λόγος να μην σε διαβάλλει σε όσους σου έχουν εμπιστοσύνη.
Μην διστάζεις να περιποιείσαι τους γονείς σου.
Μην αποδέχεσαι την φαυλότητα.
Όποιες προσφορές κάνεις προς τους γονείς σου, αυτές όταν γεράσεις να περιμένεις από τα τέκνα σου.
Είναι δύσκολη η καλή αντίληψη.
Είναι πολύ ευχάριστο να επιτυγχάνουμε όσα επιθυμούμε.
Η αεργία είναι ανιαρή. Η ακράτεια είναι βλαβερή. Η απαιδευσία είναι βάρος.
Δίδασκε και μάθαινε το καλύτερο.
Μην είσαι άεργος, ακόμη και όταν είσαι πλούσιος.
Κρύβε τα κακά μέσα στην οικία σου.
Μην ελεεινολογείς εξαιτίας φθόνου.
Κάνε χρήση τού μέτρου.
Μην πιστεύεις τους πάντες.
Όταν άρχεις, κόσμησε τον εαυτό σου.

Από την διδασκαλία των Επτά Σοφών τής Ελλάδας
[Πηγή: Ιωάννης Στοβαίος, Ανθολόγιο, Περί αρετής.]
http://24grammata.com/

Ο Θαλής ο Μιλήσιος και το ύψος των αιγυπτιακών πυραμίδων

ΟΡΦΕΑΣ ΚΑΙ ΕΥΡΥΔΙΚΗ

Ο ΟΡΦΕΑΣ. Mία από τις πιο σημαντικές μορφές της Ελληνικής Μυθολογίας. Γεννήθηκε στην Θράκη και ήταν γιος του άρχοντα της περιοχής, Οιάγρου και της Μούσας Καλλιόπης, της προστάτιδας της Επικής Ποίησης.
Σε παιδική ηλικία διδάχτηκε την τέχνη της μουσικής από τις Μούσες αλλά και από τον ίδιο τον θεό Απόλλωνα, ο οποίος και του χάρισε την λύρα του.

Η λύρα του Ορφέα, η «μαγική φόρμιγγα», ήταν κάτι σαν επτάχορδη κιθάρα και για την «ανεξήγητη» δύναμη της αλλά και την επίδραση της φωνής του, υπάρχουν δεκάδες ιστορίες. Σύμφωνα με αυτές, η μαγεία της μουσικής και του τραγουδιού του, ημέρευε τα άγρια ζώα και μετακινούσε «δέντρα και βράχους» που έσπευδαν να ακούσουν τη θελκτική μελωδία του!

Κατά πολλούς αναλυτές, όλα αυτά τα περιστατικά θέλουν να δώσουν το μήνυμα πως η αρμονία που κρύβει μέσα της η μουσική μπορεί να επηρεάσει καθοριστικά όλα τα ζωντανά όντα του πλανήτη μας. Ας μην ξεχνάμε πως οι Αρχαίοι Έλληνες, γνώριζαν την μορφωτική και ηθικοπλαστική αξία της μουσικής, ενώ την συμπεριλάμβαναν σε όλα τους τα Μυστήρια.

Είναι αξιοσημείωτο πως, όταν κόλλησε στη Γη η Αργώ, ο Ορφέας έπαιξε τη "λύρα" του (...) και με ας παλμικές κινήσεις που προκαλούσε, μετέβαλε τη μοριακή δομή της Αργούς, με αποτέλεσμα να μειώνεται το βάρος της και να καθίσταται ικανή να υπερνικήσει τη δύναμη της βαρύτητας. 

Η ΕΥΡΥΔΙΚΗ

Ευρυδίκη: (ευρύς + δίκη), η πολύ δίκαιη. Μια απ’ τις Δρυάδες νύμφες. Kόρη του Απόλλωνα και σύζυγος του Ορφέα. Ακτινοβόλα, ειλικρινής, απεχθάνεται την υποκρισία και την ψευτιά. Έχει λίγο βαριά φωνή κι επιβλητική εμφάνιση.

Όταν η Ευρυδίκη πέθανε από δάγκωμα ερπετού, ο πόνος του Ορφέα τον οδήγησε σε ένα τραγούδι τόσο σπαραχτικό, που ακόμη και οι θεοί έκλαψαν στο άκουσμά του!

Με τη δική τους συμβουλή ο Ορφέας, ξεκίνησε για τον Κάτω κόσμο, όπου η δύναμη της λύρας του ήταν τέτοια που μάγεψε ακόμα και τον Χάροντα. Κανένας δεν κατάφερε να μείνει ανεπηρέαστος από την μαγεία της λύρας του: οι δικαστές των νεκρών άρχισαν να κλαίνε, ο Κέρβερος σταμάτησε να γαυγίζει και ο Σίσυφος αφού ανέβασε επιτέλους τον βράχο στην κορφή του λόφου, έκλαψε συγκινημένος.

Ήταν τέτοια η αρμονία της μουσικής που σκόρπισε δάκρυα στο πιο μαύρο και αδάκρυτο μέρος του κόσμου.

Κι όταν ο Ορφέας παρακάλεσε «δώστε μου πίσω τη γλυκιά Ευρυδίκη», η Περσεφόνη, η πικραμένη θεά, λύγισε από τον έρωτα, κι επέτρεψε στον Ορφέα να γυρίσει στο φώς, με την αγαπημένη του και ζήτησε χάρη από τον Πλούτωνα!

Εκείνος δέχτηκε. Αλλά ο όρος που έθεσε ήταν, η Ευρυδίκη έπρεπε να βλέπει την πλάτη του καλού της, ώσπου ν’ ανέβει στο φως- όχι το πρόσωπό του και ο Ορφέας να μην κοιτάξει την αγαπημένη του, πριν φτάσουν στον Επάνω Κόσμο.

Τότε, στην έξοδο κοντά, ο Ορφέας λύγισε. Ήταν τέτοια η λαχτάρα του, που δεν τα κατάφερε κι έστρεψε να ιδεί την σκιά που τον ακολουθούσε και μια ματιά του, ήταν αρκετή για να την ξαναπάρει μακρυά του!

Ευθύς, η Ευρυδίκη έγινε αυτό που πάντοτε ήταν… αγνώριστη... κι αόρατη…

Ο Ορφέας απαρηγόρητος έκλαιγε πάνω στη Γη κι απέφευγε κάθε σχέση με τις γυναίκες. Γι' αυτό οργισμένες μαινάδες τον έπιασαν και τον κομμάτιασαν στο όρος Παγγαίο. 

Οι Μούσες συνέλεξαν τα κομμάτια του κορμιού του και τα έθαψαν κάτω από τον Όλυμπο. Η ψυχή του επέστρεψε στον Κάτω Κόσμο, όπου συναντήθηκε ξανά με την αγαπημένη του Ευρυδίκη.

Αρκετοί Αρχαίοι συγγραφείς, όπως ο Πλάτωνας, ο Αισχύλος, ο Οβίδιος και ο Βιργίλιος, ασχολήθηκαν με την επίσκεψη του Ορφέα στον Κάτω Κόσμο δίνοντας διάφορες εκδοχές. Επίσης  μουσικοί και ποιητές εμπνεύστηκαν απο τον μύθο του.

https://www.poets-radio.net

ΟΡΦΙΚΟΙ ΥΜΝΟΙ

Οι Ορφικοί Ύμνοι τραγουδούνταν ή απαγγέλονταν κατά την διάρκεια των Ορφικών Μυστηρίων των Αρχαίων Ελλήνων. Η λατρεία τους ήταν γνωστή μόνο στους Mυημένους σ' αυτά. Αποσπασματικά μόνο σώζονται μερικοί ύμνοι καθώς και εικονικές παραστάσεις από τα Μυστήρια ή σποραδικές αναφορές και σχόλια. Χαρακτηριστικό των Ορφικών Ύμνων είναι η μυστικιστική λατρεία και η απόκρυψη από τα μάτια των αμύητων σ' αυτά.

ΟΙ ΟΡΦΙΚΟΙ ΥΜΝΟΙ ΕΔΩ

---------------------------

Πύλη Ιάσωνος και Ρέας - ΟΡΦΕΑΣ - Ο ΜΕΓΑΣ ΘΕΟΛΟΓΟΣ

Μελέαγρος - ερωτικός ποιητής, επιγραμματοποιός

V 171. ΜΕΛΕΑΓΡΟΥ

Τὸ σκύφος ἁδὺ γέγηθε, λέγει δ’ ὅτι τᾶς φιλέρωτος
Ζηνοφίλας ψαύει τοῦ λαλίου στόματος.
Ὂλβιον· εἲθ’ ὑπ’ ἐμοῖς νῦν χείλεσι χείλεα θεῖσα
ἀπνευστὶ ψυχὰν τάν ἐν ἐμοὶ προπίοι.

Τι τυχερό το κύπελλο που της φιλά τα χείλη
όπως το στόμα με κρασί βρέχει η Ζηνοφίλη...
Ας ήτανε τα χείλη της ν’ αγγίξουν τα δικά μου
και μονορούφι ας έπινε όλα τα σωθικά μου

ΠΑΛΑΤΙΝΗ ΑΝΘΟΟΓΙΑ απόδοση: Ι. Ν. Κυριαζής
--------------------------

Ο Μελέαγρος γεννήθηκε στα Γάδαρα έζησε στην Τύρο και πέθανε το -60 στην Κω. 

Ήταν έξοχος ερωτικός ποιητής, τραγούδησε το πάθος του για την Ηλιοδώρα, την τρυφερότητά του για την Ζηνοφίλα καθώς και τον έρωτά του για αρκετές ακόμα γυναίκες. 

Στον «Στέφανό» του περιέλαβε και 124 δικά του επιγράμματα. 

Η συλλογή του αυτή αποτέλεσε μια από τις σπουδαιότερες συνεισφορές στην Παλατινή Ανθολογία.

Δυο Αρχαίοι συγγραφείς, ο Αθήναιος και ο Διογένης ο Λαέρτιος, θεωρούσαν ότι ο Μελέαγρος, όπως επίσης και ο Μένιππος (επίσης καταγόμενος από τα Γάδαρα), ήταν κυνικοί φιλόσοφοι.

https://el.wikipedia.org/

Ο Χείλων τού Δαμαγήτη, ο Λακεδαιμόνιος

Ο Χείλων τού Δαμαγήτη, ο Λακεδαιμόνιος, είπε: 
Γνώριζε τον εαυτό σου.
Πίνοντας μην λες πολλά, διότι θ’ αστοχήσεις.
Μην κακολογείς τους πλησίον, αλλιώς θ’ ακούσεις λόγια που θα σε λυπήσουν.
Αργά να πορεύεσαι προς τα δείπνα των φίλων και ταχέως προς τις ατυχίες τους.
Κάνε ολιγοέξοδο γάμο.
Μακάριζε τον νεκρό.
Να σέβεσαι τον πρεσβύτερο.
Μίσησε όποιον περιεργάζεται τις ξένες υποθέσεις.
Προτίμησε περισσότερο την ζημία παρά το αισχρό κέρδος, διότι το πρώτο θα σε λυπήσει μία φορά και το δεύτερο παντοτινά.
Μην γελάς με τον δυστυχισμένο.
Αν είσαι τραχύς, κράτησε ήσυχο τον εαυτό σου, ώστε περισσότερο να σε σέβονται παρά να σε φοβούνται.
Επιμελήσου την δική σου οικία.
Να μην τρέχει η γλώσσα πριν από τον νου σου.
Συγκράτησε τα συναισθήματά σου.
Μην επιθυμείς τ’ αδύνατα.
Στον δρόμο μην σπεύδεις να προχωρήσεις εμπρός και μην κινείς το χέρι σου, διότι αυτό είναι χαρακτηριστικό μανιακού.
Πειθάρχησε στους νόμους.

Όταν αδικείσαι, να είσαι διαλλακτικός, όταν υβρίζεσαι, να τιμωρείς.

Από την διδασκαλία των Επτά Σοφών τής Ελλάδας
[Πηγή: Ιωάννης Στοβαίος, Ανθολόγιο, Περί αρετής.]
http://24grammata.com/

Ο ΝΟΜΟΣ ΤΟΥ ΑΝΤΙΠΕΠΟΝΘΟΤΟΣ (κάρμα) ΚΑΙ Η ΠΡΑΚΤΙΚΗ ΕΠΙΡΡΟΗ ΤΟΥ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ

ΑΝΤΙΠΕΠΟΝΘΟΣ (Αρχαία Ελληνικά) = ΚΑΡΜΑ (σανσκριτικά) = Ανταποδοτική Δικαιοσύνη = Νόμος Αιτιατού = Νόμος της σχέσης Αιτίας και Αποτελέσματος = Ο,τι σπείρεις θα θερίσεις = Υφίσταμαι τις συνέπειες των πράξεων μου!

Οι ψυχές στην πορεία της εξέλιξης τους στο γήινο πεδίο παραβιάζουν τους Νόμους της Θείας Φύσης (Συμπαντικούς Νόμους), αδικώντας τον εαυτό τους ή άλλους ανθρώπους.

Η αδικία αυτή διαπράττεται συνήθως από άγνοια των Συμπαντικών Νόμων, σύμφωνα με το σωκρατικό "ουδείς εκών κακός, αλλ' εξ αγνοίας" δηλ κανένας δεν είναι κακός με τη θέληση του, αλλά από άγνοια.

Κατά τη διάπραξη της αδικίας, η ψυχή δεν είναι σε θέση να αντιληφθεί τον ΠΟΝΟ που προκαλεί στον εαυτό της ή στους άλλους με τις πράξεις της, ούτε ότι αυτό που κάνει είναι παραβίαση (κακοποίηση) Συμπαντικών  Νόμων.

Για αυτό το λόγο οι ψυχές που έχουν παραβιάσει κάποιον από τους Συμπαντικούς Νόμους που εμπίπτουν στο Κάρμα, δημιουργούν ΚΑΡΜΙΚΗ ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ. Αυτό σημαίνει ότι θα δεχτούν πάνω τους σ' αυτήν ή συνήθως στην επόμενη ενσάρκωση τις συνέπειες των πράξεων τους δηλ. θα συμβούν τέτοια γεγονότα στη ζωή τους, ώστε να αισθανθούν από άλλους τον πόνο που προκάλεσαν στον εαυτό τους ή σε άλλους ανθρώπους.

Όταν συμβαίνουν αυτά τα γεγονότα, οι άνθρωποι αισθάνονται πικρία ή ότι κάποιος ή κάτι τους αδικεί. Όμως αυτά τα συμβάντα ενεργοποιούνται στα πλαίσια της εξόφλησης της καρμικής υποχρέωσης που έχουν (την οποία αγνοούν, γιατί ερχόμαστε με "σφραγισμένη" τη συνειδητή μνήμη).

Ο ΝΟΜΟΣ του ΑΝΤΙΠΕΠΟΝΘΟΤΟΣ ΔΕΝ αποτελεί πράξη εκδίκησης ή τιμωρίας, αλλά έχει σαν σκοπό τη εκπαίδευση των ψυχικών οντοτήτων ώστε να εξελιχθούν ταχύτερα δηλ. υπακούει στο ΝΟΜΟ ΤΗΣ ΕΞΕΛΙΞΗΣ που είναι ο βασικότερος Συμπαντικός Νόμος.

Επίσης δεν αντιστρατεύεται το ΝΟΜΟ της ΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΒΟΥΛΗΣΗΣ, αλλά αντίθετα βασίζεται σ' αυτόν! Οι ψυχές στη γη υπόκεινται στο νόμο της δυαδικότητας "καλού κακού" και πρέπει να φτάσουν στο επίπεδο: ενώ μπορούν να κάνουν το "κακό", με ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΒΟΥΛΗΣΗ να ΕΠΙΛΕΓΟΥΝ  το "καλό".

Μέσα από κάθε ΒΙΩΜΑΤΙΚΗ εμπειρία η ψυχή συγκεντρώνει στο κέντρο της, Συμπαντικές Αλήθειες και με βάση αυτές κατευθύνει τον εγκέφαλο. Με αυτή την διαδικασία η ψυχή εξελίσσεται και εναρμονίζει τη συμπεριφορά της σύμφωνα με τους Συμπαντικούς Νόμους.

Ο νόμος του αντιπεπονθότος δεν εφαρμόζεται μόνο σε ανθρώπους, άλλα και σε φυλές, λαούς και σε ολόκληρη την ανθρωπότητα.

ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ

Αν μια ψυχή έχει μια ή περισσότερες καρμικές υποχρεωσεις αυτό δεν είναι κάτι αρνητικό και είναι εντελώς ΛΑΘΟΣ να αισθάνεται κάποιος ενοχικά γι' αυτό, γιατί κάθε ψυχή στην πορεία της εξέλιξής της πρέπει να γνωρίσει και τη σκοτεινή και τη φωτεινή πλευρά της Ύπαρξης, αφού και τα δυο είναι όψεις του Πρωταρχικής Δημιουργίας. 

Μάλιστα να αναφέρω ότι οι πιο έμπειρες ψυχές είναι αυτές που έχουν συνήθως κάρμα, γιατί αυτό είναι μέρος της εξέλιξης τους. Επίσης οι άνθρωποι που έχουν καρμικές υποχρεώσεις είναι συνήθως σ΄αυτή τη ζωή καλοί και συμπονετικοί, αφού η ψυχή φέρει ασυνείδητα τη μνήμη ότι κάτι πρέπει να βελτιώσει.

Καλό θα ήταν κάποιος να έχει όμως γνώση των καρμικών του υποχρεώσεων (αν υπάρχουν), γιατί έτσι βοηθιέται και στο να κατανοήσει τον εαυτό του, αλλά και στο να το εξοφλήσει με τον ευκολότερο τρόπο χωρίς να χρειαστεί να περάσει μέσα από επίπονες διαδικασίες!

http://www.πυθαγορεια-αριθμολογια.gr

ΕΝΝΕΑ ΕΤΗ ΦΩΤΟΣ: Ο ΝΟΜΟΣ ΤΗΣ ΕΙΜΑΡΜΕΝΗΣ

ΙΔΙΑΙΤΕΡΟΣ ΑΝΕΜΟΣΤΡΟΒΙΛΟΣ ΣΤΟΝ ΝΑΟ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΙΟΥ ΔΙΟΣ ή ΟΛΥΜΠΙΕΙΟ

Οι τουρίστες άρχισαν να καταγράφουν με τα κινητά τους τον ιδιαίτερο ανεμοστρόβιλο που έδειχνε γεμάτος με σκόνη ενώ ακούγεται ένας από αυτούς να φωνάζει «ω, είναι σίγουρα σημάδι από τους Θεούς».

Διαβάστε όλο το άρθρο: https://www.newsbreak.gr/

----------------------------------------------

ΑΡΧΑΙΑ ΙΕΡΑ ΜΕΡΗ ΚΑΙ Η ΣΥΝΔΕΣΗ ΤΟΥΣ ΜΕ ΤΗΝ ΑΥΡΑ

Η ΜΥΣΤΙΚΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΩΝ ΧΩΡΩΝ

ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΟΙ ΤΟΠΟΙ

ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΝΟΜΟΙ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ

Οι νόμοι που διέπουν τις ανθρώπινες ψυχές είναι τρεις:

- Θείος Νόμος:
Τον γνωρίζει ο Νους και τοποθετήθηκε από αυτόν μέσα στις νοήσεις των λογικών ψυχών και ανακαλύπτεται μέσα από την αλήθεια των εσωτερικών τους συλλήψεων.
Ο νους λοιπόν μέσα στην σιωπή του ξεδιπλώνει και δίνει στην ψυχή τον θείο νόμο και, στρέφοντας το βλέμμα προς τις εντός του εαυτού του νοερές συλλήψεις, τον αναγνωρίζει εν τέλει αποτυπωμένο μέσα στην ψυχή προαιωνίως.
Ο θείος νόμος είναι τροφή για την ψυχή όπως οι υλικές τροφές είναι για το σώμα.
Οι ακάθαρτες ψυχές αγνοούν τον θείο νόμο.
Ο θείος νόμος δεν μεταβάλλεται από τις συγκυρίες της τύχης διότι είναι ανώτερος της και ισχυρότερος από κάθε δύναμη.
Δεν μπορεί να τον υπερβεί κανείς, ούτε και να τον περιφρονήσει μιας και ο άνθρωπος δεν έχει τίποτα που να είναι υπεράνω του νόμου αυτού.

- Νόμος Φύσης:
Ο νόμος της Φύσης διαρθρώθηκε από τον θείο νόμο.
Προσδιορίζει την έκταση των αναγκών του σώματος και, υποδεικνύοντας τι είναι απαραίτητο για αυτές, επικρίνει την έφεση προς τα μάταια και περιττά.
Παραβιάζεται από τους κενόδοξους ανθρώπους που τον αγνοούν επειδή αγαπούν υπερβολικά το σώμα και είναι προσκολλημένοι σε αυτό.

- Νόμος Εθνών και Πόλεων:
Είναι συμβατική ρύθμιση των αμοιβαίων κοινωνικών σχέσεων, στην βάση της γενικής παραδοχής των θεσπισμένων κανόνων.
Υποτάσσεται στην σκοπιμότητα, καθώς διατυπώνεται με διαφορετικούς τρόπους, ανάλογα με την δύναμη της κυρίαρχης εξουσίας.
Τιμωρεί όσους συλλαμβάνονται ως παραβάτες, αλλά δεν αγγίζει όσους κρύβονται, ούτε επίσης τιμωρεί τις εσωτερικές ανθρώπινες προθέσεις.
Πρώτα λοιπόν πρέπει να καταλάβουμε τον νόμο της Φύσης και μετά να προχωρήσουμε προς τον θείο νόμο και τότε δεν θα φοβηθούμε τον γραπτό νόμο.
Όποιος ακολουθεί την Φύση και όχι τις μάταιες αντιλήψεις είναι σε όλα αυτάρκης. Διότι μπροστά στο επαρκές για την Φύση κάθε απόκτημα είναι πλούτος, αλλά μπροστά στις απεριόριστες ορέξεις ακόμα και ο μεγαλύτερος πλούτος δεν είναι τίποτα.

Πορφύριος - Επιστολή προς Μαρκέλλα 25-27

ΟΡΦΙΚΗ ΚΑΙ ΠΛΑΤΩΝΙΚΗ ΘΕΟΛΟΓΙΑ

-------------------------------------------

ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ - ΝΕΟΠΛΑΤΩΝΙΚΟΣ ΦΙΛΟΣΟΦΟΣ (232-305)

ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ - ΝΕΟΠΛΑΤΩΝΙΚΟΣ ΦΙΛΟΣΟΦΟΣ (232-305) - ΟΤΙ ΑΠΕΜΕΙΝΕ ΑΠΟ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΡΙΧΤΗΚΕ ΣΤΗΝ ΠΥΡΑ

ΜΕΛΕΤΑ ΤΑ ΣΠΟΥΔΑΙΑ - ΣΟΛΩΝ Ο ΑΘΗΝΑΙΟΣ

Ο Σόλων τού Εξηστεκίδη, ο Αθηναίος, είπε:
Τίποτε μην κάνεις υπερβολικά.
Μην δικάζεις, αλλιώς θα γίνεις εχθρός τού καταδικασμένου.
Απόφευγε την ηδονή που γεννά λύπη.
Φύλαγε την καλοκαγαθία των τρόπων σου ως πιό αξιόπιστη των όρκων σου.
Σφράγιζε τα λόγια σου με σιωπή, και την σιωπή σου με την κατάλληλη περίσταση.
Μην ψεύδεσαι, αλλά λέγε την αλήθεια.
Μελέτα τα σπουδαία.
Μην αποκτάς ταχέως φίλους, και όσους αποκτήσεις μην τους αποδοκιμάζεις ταχέως.
Μαθαίνοντας να εξουσιάζεσαι, θα μάθεις να εξουσιάζεις.
Αν από άλλους αξιώνεις ν’ αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους, ανάλαβε και ο ίδιος τις δικές σου.
Συμβούλευε όχι τα πιό ευχάριστα, αλλά τα καλύτερα.
Μην φέρεσαι με θρασύτητα στους πολίτες.
Μην συναναστρέφεσαι κακούς.
Υπολόγιζε τους Θεούς.
Να σέβεσαι τους φίλους.
Γιά όσα δεν γνωρίζεις, μην μιλάς.
Γνωρίζοντας σώπα.
Να είσαι πράος με τους δικούς σου.

Να συμπεραίνεις τ’ αφανή από τα φανερά.

Από την διδασκαλία των Επτά Σοφών τής Ελλάδας
[Πηγή: Ιωάννης Στοβαίος, Ανθολόγιο, Περί αρετής.]
http://24grammata.com/