ΛΟΥΚΙΑΝΟΣ: ΠΩΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΡΑΦΕΤΑΙ Η ΙΣΤΟΡΙΑ

“Η χρησιμότητα της ιστορίας και ο σκοπός της πρέπει να είναι για κάθε συνετό άνθρωπο, αν ποτέ συμβούν και πάλι παρόμοια γεγονότα, να μπορεί στρέφοντας το βλέμμα προς τα παρελθόντα να αντιμετωπίσει σωστά τα παρόντα.”

Εγώ θα αποφύγω τους κόπους, τις φροντίδες και τους κινδύνους, τους οποίους έχει ο συγγραφέας. Θα περιοριστώ να δώσω μικρή συμβολή και λίγα διδάγματα σε αυτούς που συγγράφουν, ώστε να λάβω κι εγώ μέρος στο οικοδόμημα, αν όχι με την επιγραφή της πραμάτειας μου, τουλάχιστον επειδή θα αγγίξω με την άκρη του δαχτύλου μου την λάσπη την οποία μεταχειρίζονται.

Το βέβαιο είναι πως οι περισσότεροι από αυτούς νομίζουν πως δεν έχουν ανάγκη συμβουλών για την εργασία τους, όπως περίπου δεν έχουν ανάγκη διδασκαλίας για το πώς θα βαδίζουν, βλέπουν, τρώνε, και θεωρούν ως πολύ εύκολο και πρόχειρο και δυνατό, για όλους, η συγγραφή ιστορίας, όπως μπορεί κανείς να κρίνει από αυτά που συμβαίνουν.

Αλλά γνωρίζεις και εσύ φίλε μου πως η ιστορία δεν είναι από τα εύκολα, και ακόπως συγκροτούμενα έργα αλλά είναι από αυτά που έχουν ανάγκη φροντίδας. Όταν ο Θουκυδίδης λέει κάτι, είναι για να μείνει αθάνατο «κτήμα για πάντα». [41] Τέτοιος λοιπόν πρέπει κατά τη γνώμη μου να είναι ο ιστορικός: άφοβος, αδέκαστος, ελεύθερος, φίλος της παρρησίας και της αλήθειας, να ονομάζει «τα σύκα σύκα και τη σκάφη σκάφη», όπως λέει και ο κωμικός ποιητής, χωρίς να ικανοποιεί το μίσος ή τη φιλία, χωρίς να λυπάται ή να αισθάνεται οίκτο ή ντροπή ή να πτοείται. Να είναι δίκαιος δικαστής, ευνοϊκά διατεθειμένος προς όλους έως το σημείο να μην παραχωρεί περισσότερο από όσο πρέπει, ξένος και χωρίς πατρίδα στα βιβλία του, ανεξάρτητος, χωρίς να υπακούει σε κανένα βασιλιά, ούτε να υπολογίζει τι εντύπωση θα σχηματίσει ο ένας ή ο άλλος αλλά να γράφει ό,τι έγινε.

[42] Ο Θουκυδίδης πολύ εύστοχα θέσπισε αυτούς τους κανόνες και διέκρινε τα προτερήματα του ιστορικού από τα ελαττώματα βλέποντας πόσο θαυμάστηκε ο Ηρόδοτος, ώστε τα βιβλία του να ονομαστούν Μούσες. Και λέει ότι έγραψε την ιστορία του περισσότερο για να μείνει αιώνιο κτήμα παρά έργο επίκαιρου διαγωνισμού και ότι δεν προτιμά το μυθικό στοιχείο, αλλά κληροδοτεί στους μεταγενέστερους την αλήθεια των γεγονότων.

Αναφέρει ακόμη τη χρησιμότητα της ιστορίας και ποιος πρέπει να είναι ο σκοπός της για κάθε συνετό άνθρωπο, ώστε, αν ποτέ συμβούν και πάλι παρόμοια γεγονότα, θα μπορεί στρέφοντας το βλέμμα προς τα παρελθόντα να αντιμετωπίσει σωστά τα παρόντα.

Λουκιανού “Πῶς δεῖ ἱστορίαν συγγράφειν” (Πως πρέπει να γράφεται η ιστορία - απόσπασμα) https://www.hallofpeople.com/gr/books/Lucian.pdf

ΠΡΩΤΟΤΥΠΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΚΑΙ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΕΔΩ: https://www.mikrosapoplous.gr/

ΕΙΚΟΝΑ: Νικόλαος Γύζης, Ιστορία (1892). Λάδι σε καμβά, 89 εκ. διάμετρος. Ιδιωτική συλλογή. 

ΜΙΑΣΜΑ ΚΑΙ ΚΑΘΑΡΜΟΣ / ΣΟΦΟΚΛΕΟΥΣ - ΟΙΔΙΠΟΥΣ ΤΥΡΑΝΝΟΣ

 Με την Συγγραφέα Δήμητρα Λιάτσα

Η Δήμητρα Λιάτσα γεννήθηκε στην Θεσσαλονίκη. Έκανε φιλολογικές σπουδές. Ξένες γλώσσες: Αγγλικά, Γαλλικά και Ιταλικά. Εργάστηκε επί σειρά ετών στην επιμέλεια βιβλίων. Μετέφρασε άνω των 30 τίτλων κυρίως από την Αγγλική γλώσσα. Έγραψε άρθρα σε περιοδικά και εφημερίδες, με αντικείμενο την Ελληνική Γραμματεία. Έδωσε σειρά ομιλιών προσκεκλημένη από το Ινστιτούτο Αριστοτέλης, με θέμα την Ελληνική Γραμματεία, την Ιστορία και την παιδεία.

Από το 2009 ασχολείται με την συστηματική μελέτη του Ομήρου και από το 2014 με την ανάγνωση, τον σχολιασμό και την ανάρτηση στο διαδίκτυο ολόκληρης της Οδύσσειας.

Από το 2017 έχει ξεκινήσει και την ανάγνωση, τον σχολιασμό και την ανάρτηση στο διαδίκτυο ολόκληρης της Ιλιάδος.

Έχει συγγράψει δύο βιβλία: «Τα ψέματα που λένε για την Ελλάδα» (2004) και «Η Ελληνική καταγωγή του Χριστιανικού μύθου» (2013), τα οποία κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Δήλιος.

Λόγοι και Ομιλίες της Δήμητρας Λιάτσα: ΕΔΩ

Ομήρου Ιλιάς: ΕΔΩ

Ομήρου Οδύσσεια: ΕΔΩ

Από «Φρυκτωρίες» και «Βισάλτη»: ΕΔΩ

Περισσότερα βίντεο: ΕΔΩ

   Ομηρικός Κύκλος - Ellenos Ellen

ΕΠΙΚΤΗΤΟΣ - ΠΕΡΙ ΑΝΟΜΟΛΟΓΙΑΣ (Για την αστάθεια)

Μερικά από τα σφάλματά τους οι άνθρωποι τα παραδέχονται εύκολα, ενώ άλλα δύσκολα. Κανείς λοιπόν, δε θα παραδεχτεί ότι είναι ανόητος ή χαζός, αλλά όλους θα τους ακούσεις να λένε ακριβώς το αντίθετο: «μακάρι να είχα τόση τύχη, όσο έχω μυαλό». 

Εύκολα παραδέχονται όμως ότι είναι δειλοί, και λένε «είμαι λίγο δειλός, το ομολογώ· στα άλλα, όμως, δε θα με βρεις ανόητο».

Δε θα παραδεχτεί εύκολα κάποιος ότι είναι ακρατής, με κανέναν τρόπο ότι είναι άδικος, και ποτέ δε θα πει ότι είναι φθονερός ή αδιάκριτος, αλλά οι περισσότεροι θα ομολογήσουν ότι είναι ευσπλαχνικοί.

Ποια είναι λοιπόν η αιτία;

Η σημαντικότερη είναι η αστάθεια και η σύγχυση στα ζητήματα που έχουν να κάνουν με το καλό και το κακό. Αλλά διαφορετικοί άνθρωποι επηρεάζονται από διαφορετικά κίνητρα και ποτέ δεν παραδέχονται όσα θεωρούν επονείδιστα.

Θεωρούν ότι η δειλία είναι ένδειξη συνετού χαρακτήρα, και το ίδιο νομίζουν για την ευσπλαχνία, ενώ πιστεύουν πως η ηλιθιότητα είναι αποκλειστικά χαρακτηριστικό του δούλου. Και δεν αναγνωρίζουν καθόλου τα κοινωνικά παραπτώματα.

Ως προς τα περισσότερα όμως σφάλματα, τείνουν να τα παραδεχτούν, επειδή, κυρίως θεωρούν ότι υπάρχει σ' αυτά κάτι ακούσιο, όπως για παράδειγμα στη δειλία και την ευσπλαχνία. Και αν κάποιος, κάποτε, παραδεχτεί ότι είναι ακρατής προσθέτει το στοιχείο του έρωτα, προκειμένου να τον συγχωρήσουν σαν να ενήργησε παρά τη θέλησή του.

Την αδικία, όμως, δεν τη θεωρούν ακούσια με κανέναν τρόπο. Ακόμη και στη ζήλια, καθώς νομίζουν, υπάρχει κάτι το ακούσιο. Γι' αυτό και παραδέχονται την αδυναμία τους αυτή.

Όταν, λοιπόν, κάποιος ζει με τέτοιους ανθρώπους, τόσο συγχυσμένους, που τόσο δεν γνωρίζουν ούτε τι εννοούν, όταν λένε «κακό», ούτε τι είναι το κακό που έχουν, ή αν έχουν κάποιο, ή πώς το απέχτησαν ή πώς θα απαλλαγούν από αυτό, νομίζω ότι αξίζει να αναρωτιέται συνεχώς «μήπως και ο ίδιος είμαι ένας από εκείνους;»

ΕΠΙΚΤΗΤΟΣ ΔΙΑΤΡΙΒΗ Β’

Απόδοση Ι.Σ Χριστοδούλου – Μαρία Γ. Μπίλα

Εκδόσεις Ζήτρος

ΤΟ ΙΕΡΟ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ ΑΛΕΑΣ ΣΤΗΝ ΤΕΓΕΑ ΑΡΚΑΔΙΑΣ ΚΑΙ Ο ΣΚΟΠΑΣ

Ο -4ος αιώνας ήταν η περίοδος που ο Αρχαιοελληνικός Πολιτισμός αναπτύχθηκε ραγδαία. Τότε έδρασαν οι μεγαλύτεροι καλλιτέχνες που δημιούργησαν αξιοθαύμαστα έργα. Ανάμεσα τους ο Παριανός γλύπτης Σκόπας, στον οποίον αποδίδονται μερικά από τα σπουδαιότερα γλυπτά της κλασικής περιόδου. Ο Σκόπας γεννήθηκε στην Πάρο, στο νησί όπου προέρχονται τα περίφημα λευκά μάρμαρα της Αρχαιότητας.

Ο σπουδαίος γλύπτης από την Πάρο φιλοτέχνησε την Νίκη της Σαμοθράκης, τον ναό της Αλέας Αθηνάς στη Τεγέα και το Μαυσωλείο της Αλικαρνασσού, που υπήρξε ένα από τα επτά θαύματα του κόσμου.

Στην Τεγέα βρίσκεται ένας από τους πιο σημαντικούς αρχαιολογικούς χώρους της Αρκαδίας. Περιλαμβάνει μνημεία από διάφορες περιόδους με σημαντικότερα, το Αρχαίο μαρμάρινο θέατρο των ελληνιστικών χρόνων (175, Αντίοχος Γ' ο Επιφανής), την Αρχαία Αγορά των ελληνιστικών και ρωμαϊκών χρόνων κ.ά. Οι αρχαιολογικές έρευνες έδειξαν ότι στη θέση του θεάτρου προϋπήρχε και άλλο παλαιότερο θέατρο του -4ου αιώνα.
Συγκεκριμένα, το ημικυκλικό κοίλο, το ανάλημμα, οι σκάλες και μέρη των τοίχων της σκηνής ανήκουν στο νεότερο θέατρο του Αντιόχου, ενώ ο κατώτερος λίθος που προεξέχει από τους λίθους των εδωλίων που ανασκάφηκαν από τη Γαλλική Αρχαιολογική Σχολή ανήκει στο προγενέστερο θέατρο. Μάλιστα φέρει και επιγραφή με το όνομα του δωρητή της πρώτης σειράς των επιβλητικότερων εδωλίων: «Κύμβαλος ανέθηκεν. Διονύσω αγωνοθετήσας».

Η Τεγέα αποτελείτο από Δήμους και συνοικισμούς που τους συνέδεε η λατρεία της θεάς Αλέας, η οποία αργότερα συγχωνεύτηκε με την εισαχθείσα λατρεία της θεάς Αθηνάς και έτσι πλέον στην Τεγέα λατρευόταν η Αλέα Αθηνά.

Το -370 χτίζεται εκεί ο περίφημος ναός της Αλέας Αθηνάς από τον αρχιτέκτονα και γλύπτη Σκόπα που μαζί με το ναό του Δία στην Ολυμπία και το ναό του Απόλλωνα στη Φυγαλεία ήταν οι μεγαλύτεροι και λαμπρότεροι της Πελοποννήσου.

Ο ναός αυτός κτίστηκε πάνω στα ερείπια αρχαϊκού ναού, ο οποίος υπήρχε εκεί ήδη από τα Μηκυναϊκά χρόνια. Ο ναός ήταν δωρικού ρυθμού και όλος από μάρμαρο, ακόμα και η στέγη του. Εσωτερικά υπήρχε το άγαλμα της Θεάς από ελεφαντόδοντο και εκατέρωθεν τα αγάλματα του Ασκληπιού και της κόρης του Υγείας.

Το -31 ο Οκταβιανός Αύγουστος θέλησε να τιμωρήσει τους Τεγεάτες για την βοήθεια που προσέφεραν στον παλαιό σύμμαχο και μετέπειτα αντίπαλό του, Αντώνιο, και αφαίρεσε από το ναό της Αλέας το άγαλμα της θεάς Αθηνάς από ελεφαντόδοντο μαζί με τα δόντια του Καλυδώνιου κάπρου και, όπως μας πληροφορεί ο Παυσανίας, τα μετέφερε στην αγορά της Ρώμης που είχε κατασκευάσει ο ίδιος ο Αύγουστος.

Πολύ κοντά στην αγορά της Τεγέας υπήρχε το θέατρο της πόλης (τη θέση του κατέχει ο ναός της Eπισκοπής), το οποίο κατά τους Κλασικούς και τους Πρώιμους Ελληνιστικούς Χρόνους έμοιαζε σε κάτοψη με το αρχαίο θέατρο στο Θορικό της Αττικής, αλλά το -2ο αιώνα έλαβε εντελώς νέα, μνημειώδη μορφή κατόπιν χρηματοδοτήσεως από το σελευκίδη βασιλιά Αντίοχο Δ΄.
Στο κοίλο του θεάτρου βρίσκεται σήμερα ένας χριστιανικός ναός, ο οποίος οικοδομήθηκε το 1888 για να αντικαταστήσει την προγενέστερη ερειπωμένη βυζαντινή βασιλική (11ου - 12ου αιώνα) που αποτελούσε τη μητρόπολη του μεσαιωνικού Νικλίου.
Για τις καταστροφές και καταλήψεις Αρχαίων ιερών, θεάτρων και σταδίων δεν ευθύνονται μόνο οι μεσαιωνικοί ηγέτες του εκκλησιαστικού μηχανισμού. 

Περισσότερα στις πηγές: https://sfrang2.blogspot.com/ , http://www.peri-grafis.net , https://www.in.gr/  

Εικόνα: Εκθέματα του Αρχαιολογικού Μουσείου Τεγέας (πηγή: Τμήμα Τουριστικής Ανάπτυξης Δήμου Τρίπολης) 

Οπτικοακουστικό: ΑρχαιολογικόΜουσείο Τεγέας

Η ΠΥΘΑΓΟΡΕΙΟΣ ΤΕΤΡΑΚΤΥΣ / ΣΟΦΟΚΛΕΟΥΣ - ΟΙΔΙΠΟΥΣ ΤΥΡΑΝΝΟΣ

Με την Συγγραφέα Δήμητρα Λιάτσα

Ο ΜΥΘΟΣ ΤΗΣ ΔΑΦΝΗΣ

Η Δήμητρα Λιάτσα γεννήθηκε στην Θεσσαλονίκη. Έκανε φιλολογικές σπουδές. Ξένες γλώσσες: Αγγλικά, Γαλλικά και Ιταλικά. Εργάστηκε επί σειρά ετών στην επιμέλεια βιβλίων. Μετέφρασε άνω των 30 τίτλων κυρίως από την Αγγλική γλώσσα. Έγραψε άρθρα σε περιοδικά και εφημερίδες, με αντικείμενο την Ελληνική Γραμματεία. Έδωσε σειρά ομιλιών προσκεκλημένη από το Ινστιτούτο Αριστοτέλης, με θέμα την Ελληνική Γραμματεία, την Ιστορία και την παιδεία.

Από το 2009 ασχολείται με την συστηματική μελέτη του Ομήρου και από το 2014 με την ανάγνωση, τον σχολιασμό και την ανάρτηση στο διαδίκτυο ολόκληρης της Οδύσσειας.

Από το 2017 έχει ξεκινήσει και την ανάγνωση, τον σχολιασμό και την ανάρτηση στο διαδίκτυο ολόκληρης της Ιλιάδος.

Έχει συγγράψει δύο βιβλία: «Τα ψέματα που λένε για την Ελλάδα» (2004) και «Η Ελληνική καταγωγή του Χριστιανικού μύθου» (2013), τα οποία κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Δήλιος.

Λόγοι και Ομιλίες της Δήμητρας Λιάτσα: ΕΔΩ

Ομήρου Ιλιάς: ΕΔΩ

Ομήρου Οδύσσεια: ΕΔΩ

Από «Φρυκτωρίες» και «Βισάλτη»: ΕΔΩ

Περισσότερα βίντεο: ΕΔΩ

   Ομηρικός Κύκλος - Ellenos Ellen

ΠΕΡΙ ΠΡΟΝΟΙΑΣ - ΕΠΙΚΤΗΤΟΣ ΔΙΑΤΡΙΒΗ Α

Ταξιδεύετε, λοιπόν, στην Ολυμπία για να δείτε το έργο του Φειδία και, καθένας σας, θεωρεί ατυχία να πεθάνει χωρίς να έχει δει αυτά τα πράγματα· εκείνα όμως, για τα οποία δεν χρειάζεται καν να ταξιδέψετε, αλλά υπάρχουν ήδη και είναι παρόντα στα έργα, δεν θα θελήσετε να τα δείτε και να τα γνωρίσετε; 

Δεν θα μάθετε, λοιπόν, ούτε ποιοι είστε ούτε για ποιο σκοπό γεννηθήκατε ούτε τι είναι αυτό που σας προσκάλεσαν να δείτε;

— Συμβαίνουν όμως μερικά δυσάρεστα και δύσκολα πράγματα στη ζωή.

— Και στην Ολυμπία δεν συμβαίνουν; Δεν κατακαίγεστε; Δεν στενοχωριέστε; Δεν ταλαιπωρείστε στο μπάνιο; Δεν μουσκεύεστε όταν βρέχει; Δεν απολαμβάνετε τον θόρυβο, τη βοή και τα άλλα δυσάρεστα;

Νομίζω, όμως, ότι όλα αυτά τα υποφέρετε και τα ανέχεστε αντισταθμίζοντάς τα με το αξιόλογο του θεάματος.

Εμπρός, λέγε, δεν έχετε πάρει ικανότητες με τις οποίες θα αντέξετε οτιδήποτε συμβαίνει; Μεγαλοψυχία δεν έχετε πάρει; Γενναιότητα δεν έχετε πάρει; Υπομονή δεν έχετε πάρει; Κι αφού είμαι μεγαλόψυχος, τι με νοιάζει πια για όσα μπορούν να συμβούν; Τι θα με αναστατώσει ή τι θα με ταράξει ή τι θα μου φανεί οδυνηρό;

Δεν θα χρησιμοποιήσω την ικανότητα γι αυτά που την έχω πάρει, αλλά θα κλάψω και θα θρηνήσω για όσα συμβαίνουν;

«Ναι, αλλά τρέχει η μύτη μου.» Γιατί έχεις τότε τα χέρια σου, δούλε; 'Όχι και για να σκουπίσεις τη μύτη σου;

-Είναι λογικό λοιπόν αυτό, να έχει φτιάξει ο Θεός τις μύξες στον κόσμο;

-Σκέψου, όμως, πόσο καλύτερο είναι να σκουπίζεις τη μύτη σου από το να κατηγορείς; 'Η τι νομίζεις; Θα είχε γίνει αυτός που έγινε ο Ηρακλής, αν δεν υπήρχε εκείνο το λιοντάρι και η (Λερναία) Ύδρα και το ελάφι και ο κάπρος και κάποια άδικοι άνθρωποι και κτηνώδεις, που εκείνος τους έδιωξε και καθάρισε τον τόπο; Και τι θα έκανε, αν δεν είχε υπάρξει τίποτε από αυτά; Δεν είναι φανερό ότι θα κοιμόταν τυλιγμένος στα σκεπάσματα;

Λοιπόν, κατ' αρχήν δεν θα γινόταν Ηρακλής, αν σ' όλη τη ζωή του νύσταζε, μέσα σε τέτοια καλοπέραση και απραξία' ακόμη κι αν γινόταν, ποιο το όφελος; Πού θα χρησιμοποιούσε τα μπράτσα του, την υπόλοιπη ρώμη του, την αντοχή και τη γενναιότητα, αν δεν τον ξεσήκωναν και δεν τον γύμναζαν τέτοιες περιστάσεις και αφορμές;

Τι λες, λοιπόν; Έπρεπε, ο ίδιος, να τις κατασκευάζει για τον εαυτό του, και να ψάχνει από πού θα φέρει στη χώρα του το λιοντάρι και τον κάπρο και την Ύδρα; Αυτό Θα ήταν ανοησία και τρέλα. Δημιουργήθηκαν, παρ' όλα αυτά, και βρέθηκαν και ήταν καλά για ν αναδείξουν και να γυμνάσουν τον Ηρακλή.

Εμπρός, τώρα, και συ, που τα κατάλαβες αυτά, στρέψε την προσοχή σου στις ικανότητες που έχεις· κι όταν τις δεις, πες «Φέρε μου τώρα, Δία, όποια δυσκολία θέλεις• γιατί έχω εφόδια δοσμένα από σένα και ευκαιρίες, με όλα αυτά που συμβαίνουν, για να διακριθώ».

Δεν το λέτε· αλλά κάθεστε και τρέμετε μη συμβούν αυτά· κι όταν συμβαίνουν, κάθεστε και κλαίτε και θρηνείτε κι αναστενάζετε· κι έπειτα κατηγορείτε τους Θεούς. Γιατί, ποια άλλη συνέπεια, εκτός από την ασέβεια, έχει αυτός ο ξεπεσμός;

Και όμως, ο Θεός όχι μόνο μας έδωσε αυτές τις ικανότητες, για να υπομένουμε όσα συμβαίνουν, χωρίς να μας ταπεινώνουν και να μας τσακίζουν, αλλά, πράγμα που θα ταίριαζε σε βασιλιά καλό και αληθινό πατέρα, μας τις έδωσε ανεμπόδιστες, απαλλαγμένες από καταναγκασμούς, απεριόριστες, και έκανε ώστε όλες να εξαρτώνται από μας, χωρίς να κρατήσει για τον εαυτό του κάποια δύναμη, για να μας εμποδίζει ή να μας σταματάει.

Και τι λοιπόν που, όλα αυτά, είναι ελεύθερα και δικά σας· μην τα χρησιμοποιείτε και μη νιώθετε ποια πράγματα και από ποιον τα 'χετε πάρει κάθεστε μόνο να θρηνείτε και ν' αναστενάζετε, άλλοι τυφλοί γι' Αυτόν που τά 'δωσε και αχάριστοι προς τον ευεργέτη, κι άλλοι, από φαυλότητα, ξεπέφτοντας σε παράπονα και κατηγορίες προς τον Θεό.

Κι όμως, εγώ θα σας δείξω ότι και ευκαιρίες και προσόντα έχεις, για να 'σαι μεγαλόψυχος και γενναίος· δείξε μου όμως, κι εσύ, ποιες αφορμές έχεις για παράπονα και κατηγορίες.

ΕΠΙΚΤΗΤΟΣ ΔΙΑΤΡΙΒΗ Α (απόσπασμα)

Απόδοσις Δ. Ν. Ιωαννίδου – Ι. Σ. Χριστοδούλου, Εκδόσεις Ζήτρος

Εικόνα: Ο Επίκτητος σε γκραβούρα του μεσαίωνα https://el.wikipedia.org/

----------------------

Η ΣΤΩΙΚΗ ΑΤΑΡΑΞΙΑ

Η ΒΑΣΗ ΤΗΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ ΕΙΝΑΙ Η ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑ - ΕΠΙΚΤΗΤΟΣ

ΕΠΙΚΤΗΤΟΣ: ΑΚΕΡΑΙΟΤΗΤΑ ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΚΑΙ Η ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

Η ΣΤΩΙΚΗ ΑΤΑΡΑΞΙΑ - ΑΠΩΤΕΡΟΣ ΣΚΟΠΟΣ Η ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΩΝ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΩΝ ΚΑΙ ΑΣΧΗΜΩΝ ΣΤΙΓΜΩΝ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΕ ΜΕΤΡΟ ΚΑΙ ΗΡΕΜΙΑ

ΛΟΥΚΙΑΝΟΥ - ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΠΟΣΕΙΔΟΝΟΣ ΚΑΙ ΑΛΦΕΙΟΥ (Ο ΜΥΘΟΣ ΤΟΥ ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΟΥ ΑΛΦΕΙΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΡΕΘΟΥΣΑΣ)

Εικόνα: Στην Ορτυγία της Σικελίας. Αλφειός - Αρεθουσα 

ΛΟΥΚΙΑΝΟΥ ΔΙΑΛΟΓΟΙ ΘΑΛΑΣΣΙΩΝ ΘΕΩΝ

ΠΟΣΕΙΔΩΝΟΣ ΚΑΙ ΑΛΦΕΙΟΥ

ΠΟΣΕΙΔΩΝ. Πώς συμβαίνει, Αλφειέ, συ μόνος εκ των ποταμών να εκβάλης εις την θάλασσαν χωρίς ν' αναμιγνύεσαι με το αλμυρόν νερόν, ως συνηθίζουν όλοι οι ποταμοί; Και ούτε ανακόπτεις την ορμήν σου, ούτε διασκορπίζεσαι, αλλά προχωρείς εις την θάλασσαν συγκεντρωμένος και διατηρείς γλυκύ το ρεύμα σου• αμιγής και καθαρός προχωρείς δεν γνωρίζω που• και βυθιζόμενος όπως οι γλάροι και οι ερωδιοί φαίνεται ότι κάπου θα επανέλθης εις την επιφάνειαν και θα αναφανής.

ΑΛΦΕΙΟΣ. Ερωτικός ο λόγος, Ποσειδών, και μη με κατηγορής, διότι και συ ηγάπησες πολλάκις.

ΠΟΣΕΙΔΩΝ. Γυναίκα αγαπάς, ω Αλφειέ, ή νύμφην ή καμμίαν από τας Νηρηίδας;

ΑΛΦΕΙΟΣ. Όχι, αλλά μίαν πηγήν, Ποσειδών.

ΠΟΣΕΙΔΩΝ. Και εις ποίον μέρος της γης τρέχει αυτή η πηγή;

ΑΛΦΕΙΟΣ. Εις την νήσον Σικελίαν• την ονομάζουν Αρέθουσαν.

ΠΟΣΕΙΔΩΝ. Την γνωρίζω και δεν είνε άσχημη, Αλφειέ, η Αρέθουσα, αλλά διαυγής και καθαρά αναβλύζει και το νερόν της τρέχει επάνω εις πετραδάκια τα οποία του δίδουν λάμψιν αργυροειδή.

ΑΛΦΕΙΟΣ. Αληθώς την γνωρίζεις την πηγήν, Ποσειδών• προς εκείνην λοιπόν πηγαίνω.

ΠΟΣΕΙΔΩΝ. Πήγαινε και σου εύχομαι ευτυχίαν εις τον έρωτα. Αλλά δεν μου λες, πού την εγνώρισες την Αρέθουσαν, αφού συ μεν είσαι Αρκάς, αυτή δε ευρίσκεται εις τας Συρακούσας;

ΑΛΦΕΙΟΣ. Βιάζομαι, Ποσειδών, και συ με κρατείς διά να μ' ερωτάς πράγματα που δεν σ' ενδιαφέρουν.

ΠΟΣΕΙΔΩΝ. Έχεις δίκαιον• πήγαινε προς την ερωμένην και αφού εξέλθης εκ της θαλάσσης αναμίξου εις εναγκαλισμόν με την πηγήν και γίνετε οι δύο ένα νερόν.

ΛΟΥΚΙΑΝΟΥ ΑΠΑΝΤΑ, ΔΙΑΛΟΓΟΙ ΘΑΛΑΣΣΙΩΝ ΘΕΩΝ - ΑΠΟΔΟΣΙΣ ΙΩ. ΚΟΝΔΥΛΑΚΗ

Πηγή εικόνας

-------------------

Μια από τις ωραιότερες ποιητικές εκφράσεις, εμπνευσμένη από την ρομαντική αυτή ιστορία των δυο υγρών στοιχείων της φύσης, ανήκει στον Πίνδαρο. Σε ένα στίχο στον πρώτο Νεμεόνικό του, ονομάζει την νήσο Ορτυγία «άπνευμα σεμνόν Αλφειού» δηλ. Ιερή Ανάσα του Αλφειού. Σύμφωνα με το στίχο αυτό, ο ποιητής θέλει τον ποταμό να διανύει όλη τη διαδρομή από τη δυτική ακτή της Πελοποννήσου ως τη Σικελία χωρίς ανάσα, προφανώς κάτω από τον πυθμένα της θάλασσας ή έστω κάτω από την επιφάνειά της.

Ας σημειωθεί εδώ πως οι εκβολές του Αλφειού και η νήσος Ορτυγία, βρίσκονται στο ίδιο γεωγραφικό μήκος.

Η λατρεία του ως Ιερός Αλφειός είχε φτάσει μέχρι και τα χρόνια των Ρωμαίων. Στο Ιερό ρεύμα του Αλφειού, όπως αναφέρει ο Όμηρος, θυσίαζε ο Νέστορας και ο Ηρακλής ίδρυσε στην Ολυμπία τον κοινό βωμό της Αρτέμιδος και του Αλφειού. 

Οι μυθογράφοι επισημαίνουν την ίδια ονομασία των πηγών της Πισάτιδας στην Ήλιδα και της Ορτυγίας στην Σικελία, ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΥΠΑΡΞΗ ΤΟΥ ΡΕΥΜΑΤΟΣ ΓΛΥΚΟΥ ΝΕΡΟΥ, ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΘΑΛΑΣΣΑ ΤΗΣ ΣΥΡΑΚΟΥΣΑΣ!

------------------------------

Ο ΜΥΘΟΣ ΤΟΥ ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΟΥ ΑΛΦΕΙΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΡΕΘΟΥΣΑΣ, ΓΝΩΡΙΖΕΙ!!!

ΠΛΑΤΩΝ: ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΜΥΘΟ ΚΡΥΒΕΤΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ

ΣΟΦΟΚΛΕΟΥΣ, ΟΙΔΙΠΟΥΣ ΤΥΡΑΝΝΟΣ - ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΣΦΙΓΓΑ;

 Με την Συγγραφέα Δήμητρα Λιάτσα

Η Δήμητρα Λιάτσα γεννήθηκε στην Θεσσαλονίκη. Έκανε φιλολογικές σπουδές. Ξένες γλώσσες: Αγγλικά, Γαλλικά και Ιταλικά. Εργάστηκε επί σειρά ετών στην επιμέλεια βιβλίων. Μετέφρασε άνω των 30 τίτλων κυρίως από την Αγγλική γλώσσα. Έγραψε άρθρα σε περιοδικά και εφημερίδες, με αντικείμενο την Ελληνική Γραμματεία. Έδωσε σειρά ομιλιών προσκεκλημένη από το Ινστιτούτο Αριστοτέλης, με θέμα την Ελληνική Γραμματεία, την Ιστορία και την παιδεία.

Από το 2009 ασχολείται με την συστηματική μελέτη του Ομήρου και από το 2014 με την ανάγνωση, τον σχολιασμό και την ανάρτηση στο διαδίκτυο ολόκληρης της Οδύσσειας.

Από το 2017 έχει ξεκινήσει και την ανάγνωση, τον σχολιασμό και την ανάρτηση στο διαδίκτυο ολόκληρης της Ιλιάδος.

Έχει συγγράψει δύο βιβλία: «Τα ψέματα που λένε για την Ελλάδα» (2004) και «Η Ελληνική καταγωγή του Χριστιανικού μύθου» (2013), τα οποία κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Δήλιος.

Λόγοι και Ομιλίες της Δήμητρας Λιάτσα: ΕΔΩ

Ομήρου Ιλιάς: ΕΔΩ

Ομήρου Οδύσσεια:  ΕΔΩ

Από «Φρυκτωρίες» και «Βισάλτη»: ΕΔΩ

Περισσότερα βίντεο: ΕΔΩ

   Ομηρικός Κύκλος - Ellenos Ellen

ΞΑΝΘΗ: ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΜΑΥΡΟΣΚΟΥΦΗΔΕΣ ΝΙΚΟΥΝ ΤΟΥΣ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΥΣ ΣΤΟΝ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟ ΑΡΜΑΤΩΝ ΜΑΧΗΣ (Βίντεο)

Η ομάδα του ουλαμού της 211 ΕΜΑ αναδείχθηκε νικήτρια στον διαγωνισμό ουλαμών αρμάτων μάχης, που πραγματοποιήθηκε στο στρατόπεδο «Υπίατρου Κων/νου Τριανταφυλλίδη» στο Πετροχώρι της Ξάνθης. Οι αγώνες διεξήχθησαν από τις 14 έως τις 18 Σεπτεμβρίου 2020.

Οι ομάδες που συμμετείχαν διαγωνίστηκαν στα εξής αντικείμενα:
-Διακομιδή τραυματία και επισκευή στο πεδίο της μάχης
-Περισυλλογή άρματος κάτω από συνθήκες ΡΒΧΠ
-Αίτηση Πυρός
-Προσδιορισμός απόστασης
-Βολή πιστολίου
-Μηχανοδήγηση ακριβείας
-Αναγνώριση Μέσων
-Επιθετικές Επιχειρήσεις
-Αμυντικές Επιχειρήσεις
-Ολυμπιακοί αγώνες αρματιστή

Το διαγωνισμό παρακολούθησε ο Στρατηγός Διοικητής του Δ’ Σώματος Στρατού Άγγελος Ιλαρίδης καθώς και ο στρατιωτικός ακόλουθος της Πρεσβείας των ΗΠΑ στην Ελλάδα.

Στον διαγωνισμό που πραγματοποιήθηκε για τρίτη χρονιά, φέτος για πρώτη φορά μετείχε και αμερικανικός ουλαμός αρμάτων M1A2 ABRAMS. Οι Έλληνες αρματιστές διαγωνίστηκαν με άρματα LEO2A4 και LEO 2HELL.

Όπως σημείωσε κατά τη διάρκεια του χαιρετισμού του, ο Διοικητής του Δ’ Σώματος Στρατού Στρατηγός Ιλαρίδης, αυτού του είδους οι διαγωνισμοί δημιουργούν κλίμα ομάδας, συμβάλουν στην σύσφιξη των σχέσεων μεταξύ των συμμετεχόντων και αναπτύσσουν την ευγενή άμιλλα.

Παράλληλα τόνισε πως σε πολλές περιπτώσεις γίνεται και ανταλλαγή τακτικών για την αντιμετώπιση διαφορών ζητημάτων που προκύπτουν κατά τη διάρκεια μιας μάχης με άρματα.

Τα αποτελέσματα του διαγωνισμού Tank Challenge 2020, είναι τα εξής:
• 1η θέση: ουλαμός της 211 επιλαρχίας μέσων αρμάτων της XXI Τεθωρακισμένης Ταξιαρχίας.
• 2η θέση: Αμερικάνικος ουλαμός με το M1A2 ABRAMS.
• 3η θέση: ουλαμός της 25 επιλαρχία μέσων αρμάτων της XXV Τεθωρακισμένης Ταξιαρχίας
• 4η θέση η 21η ΕΜΑ από την XXIII Τεθωρακισμένη Ταξιαρχία
• 5η θέση: η 12η ΕΜΑ από την XXXI Μηχανοκίνητη Ταξιαρχία.

Δημοσιεύτηκε από Ζωή Χειμωνίδου στις 19/09/2020

Ρεπορτάζ: Δημήτρης Καστώρης

Πηγή: https://infonews24.gr , Πηγή εικόνας: https://www.thepressroom.gr

Ο ΦΡΙΞΟΣ ΚΑΙ Η ΕΛΛΗ ΕΠΙ ΟΧΗΜΑΤΟΣ ΠΑΡΑΔΟΞΟΥ - ΛΟΥΚΙΑΝΟΣ ΕΝΑΛΙΟΙ ΔΙΑΛΟΓΟΙ

...νεανίας γὰρ καὶ δυνατὸς ἀντέχειν πρὸς τὴν φοράν, ἡ δὲ ὑπ᾽ ἀηθείας ἐπιβᾶσα ὀχήματος παραδόξου [p. 128] καὶ ἀπιδοῦσα ἐς βάθος ἀχανές, ἐκπλαγεῖσα καὶ τῷ θάλπει ἅμα συσχεθεῖσα καὶ ἰλιγγιάσασα πρὸς τὸ σφοδρὸν τῆς πτήσεως... 

...είνε νέος και δύναται ν' αντέχη εις την φοράν. Η Έλλη όμως όταν ευρέθη επί οχήματος τόσον παραδόξου και είδε κάτω βάθος αχανές, κατεπλάγη και καταληφθείσα υπό ιλίγγου ένεκα της ταχύτητος της πτήσεως...

Συγγραφέας: Λουκιανός Ενάλιοι Διάλογοι 9. Ποσειδώνος και Νηρηίδων

ΠΟΣΕΙΔΩΝ Ο μεν πορθμός ούτος, όπου η κόρη κατεποντίσθη, ας ονομάζεται του λοιπού, εις ανάμνησιν αυτής, Ελλήσποντος• τον δε εκρόν αυτής σεις αι Νηρηίδες παραλάβετε και εις την Τρωάδα μεταφέρετε, διά να ταφή υπό των κατοίκων.

ΑΜΦΙΤΡΙΤΗ Όχι, Ποσειδών, εδώ εις την ομώνυμον θάλασσαν πρέπει να ταφή• την λυπούμεθα διά τα όσα αξιολύπητα έπαθε από την μητρυιάν της.

ΠΟΣΕΙΔΩΝ Αυτό δεν δύναται να γείνη, Αμφιτρίτη• ούτε πρέπει να ταφή εδώ εις την άμμον, αλλά, καθώς είπα, να μεταφερθή εις την Τρωάδα ή την Χερρόνησον και να ταφή εκεί. Θα είνε δε όχι μικρά παρηγοριά δι' αυτήν ότι μετ' ολίγον και η Ινώ θα πάθη τα αυτά καταδιωκομένη υπό του Αθάμαντος και θα πέση εις την θάλασσαν, εκ του άκρου του Κιθαιρώνος, εκεί όπου ούτος είνε κάθετος προς τον αιγιαλόν, κρατούσα το τέκνον της εις την αγκάλην. Αλλά θα παραστή ανάγκη να σώσωμεν και αυτήν χάριν του Διονύσου, του οποίου υπήρξε τροφός και τον εθήλασεν.

ΑΜΦΙΤΡΙΤΗ Δεν αξίζει, τόσον κακή που είνε.

ΠΟΣΕΙΔΩΝ Αλλά δεν πρέπει να φανώμεν αχάριστοι προς τον Διόνυσον, ω Αμφιτρίτη.

ΝΗΡΗΙΔΕΣ Αλλ' αυτή εδώ τι έπαθε και έπεσεν από τον κριόν; Ο δε αδελφός της ο Φρίξος πηγαίνει ασφαλώς;

ΠΟΣΕΙΔΩΝ Βέβαια, διότι είνε νέος και δύναται ν' αντέχη εις την φοράν. Η Έλλη όμως όταν ευρέθη επί οχήματος τόσον παραδόξου και είδε κάτω βάθος αχανές, κατεπλάγη και καταληφθείσα υπό ιλίγγου ένεκα της ταχύτητος της πτήσεως, αφήκε τα κέρατα του κριού από τα οποία εκρατείτο και κατέπεσεν εις την θάλασσαν.

ΝΗΡΗΙΔΕΣ Δεν έπρεπεν η μητέρα Νεφέλη να την βοηθήση ενώ έπιπτε;

ΠΟΣΕΙΔΩΝ Έπρεπεν, αλλ' η Μοίρα είνε πολύ δυνατωτέρα της Νεφέλης.

ΑΠΟΔΟΣΙΣ ΙΩ. ΚΟΝΔΥΛΑΚΗ

ΛΟΥΚΙΑΝΟΥ ΕΝΑΛΙΟΙ ΔΙΑΛΟΓΟΙ

Λουκιανός - Ενάλιοι Διάλογοι / Ποσειδών και Νηρηίδες (Πρωτότυπο)

Ποσειδῶν [310] [1] τὸ μὲν στενὸν τοῦτο, ἔνθα ἡ παῖς κατηνέχθη, Ἑλλήσποντος ἀπ᾽ αὐτῆς καλείσθω· τὸν δὲ νεκρὸν [311] ὑμεῖς, ὦ Νηρηίδες, παραλαβοῦσαι τῇ Τρῳάδι προσενέγκατε, ὡς ταφείη ὑπὸ τῶν ἐπιχωρίων.

Ἀμφιτρίτη μηδαμῶς, ὦ Πόσειδον, ἀλλ᾽ ἐνταῦθα ἐν τῷ ἐπωνύμῳ πελάγει τεθάφθω· ἐλεοῦμεν γὰρ αὐτὴν οἴκτιστα ὑπὸ τῆς μητρυιᾶς πεπονθυῖαν.

Ποσειδῶν τοῦτο μέν, ὦ Ἀμφιτρίτη, οὐ θέμις· οὐδὲ ἄλλως καλὸν ἐνταῦθά που κεῖσθαι ὑπὸ τῇ ψάμμῳ αὐτήν, ἀλλ᾽ ὅπερ ἔφην ἐν τῇ Τρῳάδι ἢ ἐν Χερρονήσῳ τεθάψεται. [312] ἐκεῖνο δὲ παραμύθιον οὐ μικρὸν ἔσται αὐτῇ, ὅτι μετ᾽ ὀλίγον τὰ αὐτὰ καὶ ἡ Ἰνὼ πείσεται καὶ ἐμπεσεῖται ὑπὸ τοῦ Ἀθάμαντος διωκομένη ἐς τὸ πέλαγος ἀπ᾽ ἄκρου τοῦ Κιθαιρῶνος, καθ᾽ ὅπερ καθήκει ἐς τὴν θάλατταν, ἔχουσα καὶ τὸν υἱὸν ἐπὶ τῆς ἀγκάλης. ἀλλὰ κἀκείνην σῶσαι δεήσει χαρισαμένους τῷ Διονύσῳ· τροφὸς γὰρ αὐτοῦ καὶ τίτθη ἡ Ἰνώ.

Ἀμφιτρίτη [2] οὐκ ἐχρῆν οὕτω πονηρὰν οὖσαν.

Ποσειδῶν ἀλλὰ τῷ Διονύσῳ ἀχαριστεῖν, ὦ Ἀμφιτρίτη, οὐκ ἄξιον. [313]

Νηρηίδες αὕτη δὲ ἄρα τί παθοῦσα κατέπεσεν ἀπὸ τοῦ κριοῦ; ὁ ἀδελφὸς δὲ ὁ Φρίξος ἀσφαλῶς ὀχεῖται;

Ποσειδῶν εἰκότως· νεανίας γὰρ καὶ δυνατὸς ἀντέχειν πρὸς τὴν φοράν, ἡ δὲ ὑπ᾽ ἀηθείας ἐπιβᾶσα ὀχήματος παραδόξου [p. 128] καὶ ἀπιδοῦσα ἐς βάθος ἀχανές, ἐκπλαγεῖσα καὶ τῷ θάλπει ἅμα συσχεθεῖσα καὶ ἰλιγγιάσασα πρὸς τὸ σφοδρὸν τῆς πτήσεως ἀκρατὴς ἐγένετο τῶν κεράτων τοῦ [314] κριοῦ, ὧν τέως ἐπείληπτο, καὶ κατέπεσεν ἐς τὸ πέλαγος.

Νηρηίδες οὔκουν ἐχρῆν τὴν μητέρα τὴν Νεφέλην βοηθῆσαι πιπτούσῃ;

Ποσειδῶν ἐχρῆν ἀλλ᾽ ἡ Μοῖρα τῆς Νεφέλης πολλῷ δυνατωτέρα.

https://el.wikisource.org

-------------------------

ΕΝΝΕΑ ΕΤΗ ΦΩΤΟΣ: Ο ΦΡΙΞΟΣ ΚΑΙ Η ΕΛΛΗ

ΛΕΞΙΚΟΝ ΣΟΥΙΔΑ

Είναι ένα από τα σημαντικότερα ερμηνευτικά λεξικά ή εγκυκλοπαίδειες και γράφτηκε τον 10ο αιώνα. Πιθανόν Σούδας ή Σουίδας να είναι το όνομα του συντάκτη του. Περιέχει περί τα 30.000 λήμματα, πολλά από τα οποία περιέχουν στοιχεία από πηγές που διαφορετικά θα είχαν πλέον χαθεί . Είναι ένα από τα πολυτιμότερα έγγραφα για την ελληνική φιλολογία, την γραμματική, και τη λογοτεχνία. 

ΛΕΞΙΚΟΝ ΣΟΥΙΔΑ ή ΣΟΥΔΑ by ΑΡΧΑΙΟΓΝΩΜΩΝ

ΠΕΡΙ ΓΙΓΑΝΤΩΝ, ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ (Μέρος 4ον)

Ο Φιλόστρατος αναφέρει ότι μερικό καιρό πρό της εποχής του ανακαλύφηκε στην Κώ o σκελετός ενός Φλεγραίου Γίγαντος: «Και μάλιστα, προ τεσσάρων ετών ο Ύμναιος ο Πεπαρήθιος, ο οποίος είναι φίλος μου, έστειλε έναν εκ των υιών του για να ερωτήσει δια εμού τον Πρωτεσίλαο περί ομοίου θαύματος. Διότι όταν έτυχε να σκάβει αμπέλια στην νήσο Κώ - η οποία είναι ολόκληρη ιδιοκτησία του - η γη αντήχησε στους σκάβοντες σαν κενή. Όταν λοιπόν διάνοιξαν εκείνο το σημείο, ευρήκαν κείμενο έναν δωδεκάπηχο νεκρό (ύψους 5,5 μέτρων), στο κρανίο του οποίου κατοικούσε ένας (οφιοειδής) δράκων. Ο εν λόγω νεαρός λοιπόν ήλθε να μας ερωτήσει τι έπρεπε να πράξουν με αυτόν, και ο Πρωτεσίλαος απάντησε “Ας καλύψουμε εντελώς τον ξένο”, προτρέποντας προφανώς να ξαναθάψουν τον νεκρό και να μην τον αφήσουν εκουσίως ακάλυπτο. Είπε επίσης ότι αυτός ήταν ένας εκ των ριγμένων Γιγάντων από τους Ολυμπίους θεούς…».

(Ηρωϊκός, 670)

Επίσης, ο Φιλόστρατος αναφέρει ότι πολλοί εκ των Γιγάντων ρίφθηκαν από τους Ολυμπίους θεούς κάτωθεν του ηφαιστειακού όρους Βεζουβίου (το οποίο ευρίσκεται στο νότιο άκρο της Καμπανικής Φλέγρας): «Οι Νεαπολίτες που κατοικούν στην Ιταλία (στην Νεάπολη της Καμπανίας) θεωρούν θαυμαστά τα οστά του Αλκυονέως. Λέγουν μάλιστα ότι έχουν ριφθεί εκεί (από τους Ολυμπίους θεούς) πολλοί εκ των Γιγάντων και ότι το όρος Βέσβιο (ο Βεζούβιος) καπνίζει επ’ αυτών…».

(Ηρωϊκός, 671)

Επίσης, αναφέρει ότι ένας εκ των καταπλακωμένων από τον Βεζούβιο Γιγάντων είναι και ο Εγκέλαδος, ο οποίος δεν έχει πεθάνει, αλλά αργοπεθαίνει διαρκώς, αποπνέοντας το πυρ του Βεζουβίου.

(Εικόνες, 2.17)

Επίσης, ο Φιλόστρατος αναφέρει ότι στην Παλλήνη διατηρούνταν μέχρι την εποχή του πολλοί σκελετοί Γιγάντων: «Και μάλιστα, στην Παλλήνη, την οποία οι ποιητές ονομάζουν Φλέγρα, η γή περιέχει πολλά τέτοια σώματα Γιγάντων, οι οποίοι είχαν στρατοπεδεύσει εκεί, και οι βροχές και οι σεισμοί αποκαλύπτουν πολλά εξ αυτών. Δεν εμπιστεύεται δε εκείνη την περιοχή ούτε ποιμήν κατά το μεσημέρι, λόγω του πατάγου που κάνουν τα φαντάσματα (των Γιγάντων) που μαίνονται εντός της γής…».

(Ηρωϊκός, 671)

Ο Νόννος αποκαλεί τους Γίγαντες «δρακοντοκόμους» (Διονυσιακά, Α.18-ΚΕ.87) ή «εχιδνοκόμους» (Διονυσιακά, ΜΗ.49) - ότι, δηλαδή, αντί μαλλιών είχαν σπείρες οφιοειδών δρακόντων - «Γηγενείς (=γεννημένους από την γή)» (Διονυσιακά, ΚΕ.92-ΜΗ.32), «ελισσόμενο λαό της γης» (Διονυσιακά, ΚΕ.93) και «οφιώδεις υιούς της γής» (Διονυσιακά, ΚΕ.206). Επίσης, αναφέρει ότι οι Γίγαντες είχαν συνολικά «διακόσια χέρια» - ήσαν, δηλαδή, συνολικά εκατό - και «πίεζαν δια των πολυλαίμων κεφαλών τους τον αστερόεντα κύκλο (τον ουράνιο θόλο)» (Διονυσιακά, ΚΕ.93-94), και ότι εκατέρωθεν των ώμων τους «εξορμούσαν ύδρες, πολύ μεγαλύτερες της Ιναχίας ύδρας (της Λερναίας Ύδρας)», οι οποίες «σύριζαν ακατάπαυστα στον αιθέρα, στην γειτονιά των άστρων». (Διονυσιακά, ΚΕ.207-210). Κατονομάζει δε άλλον έναν Γίγαντα, τον Χθόνιο (Διονυσιακά, ΜΗ.21), ενώ αναφέρει τον Πέλωρο ως Πελωρέα (Διονυσιακά, ΜΗ.39).

Στο Βυζαντινό Λεξικό του Σουίδα (το οποίο γράφτηκε κατά τον 10ο αιώνα και βασίζεται κυρίως εις Αρχαίες Ελληνικές πηγές) αναφέρεται άλλος ένας Γίγας, ο Αρισταίος: «Αρισταίος: Ένας εκ των Γιγάντων, ο οποίος διεσώθη (από την Γιγαντομαχία). Λέγουν ότι διεσώθη (από την Γιγαντομαχία) μόνο ο Γίγας Αρισταίος, στο όρος της Σικελίας που ονομάζεται Αίτνα. Και ούτε ουράνιο πυρ ήλθε εναντίον του, ούτε τον πιέζει η Αίτνα». «Αιτναίος κάνθαρος (είδος σκαθαριού) ο μέγας. Διότι και το όρος (Αίτνα) είναι μέγα. Εξ αυτών των λημμάτων υποδηλώνεται ότι ο Αρισταίος διεσώθη μεταμορφωθείς από την Γαία εις Αίτναίο κάνθαρο.

Από την Αθηναϊκή αγγειογραφία μαθαίνουμε άλλον έναν Γίγαντα, τον Φοίτιο, ενώ από άλλες τρεις Αθηναϊκές αγγειογραφίες της Κλασσικής εποχής μαθαίνουμε άλλους επτά Γίγαντες: Τον Παγκράτη, τον Ουρανίωνα, τον Εύφορβο, τον Εύβοιο, τον Υπέρβιο, τον Αγασθένη και τον Ευρύαλο. Πάντως, εις αυτά τα αγγεία οι Γίγαντες απεικονίζονται όχι ως ημιερπετοειδείς, αλλά ως ανθρωπόμορφοι οπλίτες.Το ίδιο συμβαίνει και εις όλες τις άλλες ευρεθείσες αγγειογραφίες Φλεγραίων Γιγάντων.

https://ellinondiktyo.blogspot.com/

ΕΙΚΟΝΑ: Οι τρεις Μοίρες σκοτώνουν τους γίγαντες Άγριο και Θόων με χάλκινα ρόπαλα. Μουσείο Περγάμου Βερολίνο, Βωμός Περγάμου, Γιγαντομαχία,  https://commons.wikimedia.org

---------------------

ΟΙ ΓΙΓΑΝΤΕΣ ΚΑΙ Ο ΕΥΡΥΜΕΔΟΝΤΑΣ, Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΤΩΝ ΓΙΓΑΝΤΩΝ

Η ΣΥΓΚΡΟΥΣΙΣ ΤΩΝ ΟΛΥΜΠΙΩΝ ΘΕΩΝ ΜΕ ΤΟΥΣ ΓΙΓΑΝΤΕΣ

ΠΕΡΙ ΓΙΓΑΝΤΟΜΑΧΙΑΣ ΣΥΝΕΧΕΙΑ

ΣΟΦΟΚΛΕΟΥΣ, ΟΙΔΙΠΟΥΣ ΤΥΡΑΝΝΟΣ - Ο ΤΡΙΠΟΔΑΣ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ

 Με την Συγγραφέα Δήμητρα Λιάτσα

Η Δήμητρα Λιάτσα γεννήθηκε στην Θεσσαλονίκη. Έκανε φιλολογικές σπουδές. Ξένες γλώσσες: Αγγλικά, Γαλλικά και Ιταλικά. Εργάστηκε επί σειρά ετών στην επιμέλεια βιβλίων. Μετέφρασε άνω των 30 τίτλων κυρίως από την Αγγλική γλώσσα. Έγραψε άρθρα σε περιοδικά και εφημερίδες, με αντικείμενο την Ελληνική Γραμματεία. Έδωσε σειρά ομιλιών προσκεκλημένη από το Ινστιτούτο Αριστοτέλης, με θέμα την Ελληνική Γραμματεία, την Ιστορία και την παιδεία.

Από το 2009 ασχολείται με την συστηματική μελέτη του Ομήρου και από το 2014 με την ανάγνωση, τον σχολιασμό και την ανάρτηση στο διαδίκτυο ολόκληρης της Οδύσσειας.

Από το 2017 έχει ξεκινήσει και την ανάγνωση, τον σχολιασμό και την ανάρτηση στο διαδίκτυο ολόκληρης της Ιλιάδος.

Έχει συγγράψει δύο βιβλία: «Τα ψέματα που λένε για την Ελλάδα» (2004) και «Η Ελληνική καταγωγή του Χριστιανικού μύθου» (2013), τα οποία κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Δήλιος.

Λόγοι και Ομιλίες της Δήμητρας Λιάτσα: ΕΔΩ

Ομήρου Ιλιάς: ΕΔΩ

Ομήρου Οδύσσεια: ΕΔΩ

Από «Φρυκτωρίες» και «Βισάλτη»: ΕΔΩ

Περισσότερα βίντεο: ΕΔΩ

   Ομηρικός Κύκλος - Ellenos Ellen

ΠΕΡΙ ΓΙΓΑΝΤΟΜΑΧΙΑΣ ΣΥΝΕΧΕΙΑ

ΕΙΚΟΝΑ: Ο Ζεύς πολεμά τον Πορφυρίωνα. Θραύσμα από την ζωφόρο της Γιγαντομαχίας (Ανατολικά) του βωμού της Περγάμου. Μάρμαρο, αρχές -2ου αιώνα. H. 2,3 m (7 πόδια 6 ίντσες). Μουσείο της Περγάμου στο Βερολίνο. https://commons.wikimedia.org/

Ο Έλλην ποιητής του -3ου αιώνος Απολλώνιος ο Ρόδιος αναφέρει ότι ο Μίμας φονεύθηκε όχι από τον Ήφαιστο, αλλά από τον Άρη (Αργοναυτκά, Γ.1226). Τούτο συμφωνεί με μία Αθηναϊκή αγγειογραφία της Κλασσικής εποχής, στην οποία όμως ο Μίμας αναφέρεται ως Μίμων και απεικονίζεται όχι ως ημιερπετοειδής, αλλά ως ανθρωπόμορφος οπλίτης.

Ο Έλλην ιστορικός του -1ου αιώνος Διόδωρος ο Σικελιώτης αναφέρει ότι κατά τους Αιγυπτίους ο Ηρακλής που πολέμησε στην Γιγαντομαχία δεν ήταν ο υιός του Διός και της Αλκμήνης (ο οποίος είναι γνωστός ως Αμφιτρυωνιάδης Ηρακλής), αλλά ένας άλλος, πολύ αρχαιότερος Ηρακλής: «Διότι, καθώς ομολογούν όλοι ότι ο Ηρακλής αγωνίσθηκε μαζί με τους Ολύμπιους θεούς κατά τον πόλεμό τους εναντίον των γιγάντων, λέγουν (οι Αιγύπτιοι) ότι ουδόλως αρμόζει στην γη να έχει γεννήσει τους γίγαντες κατά την εποχή που λέγουν οι Έλληνες ότι γεννήθηκε ο Ηρακλής, μία γενεά, δηλαδή, προ των Τρωϊκών (του Τρωϊκού πολέμου), αλλά μάλλον, όπως λέγουν αυτοί, κατά την εποχή της γενέσεως των ανθρώπων. Διότι απ’ εκείνη έως σήμερα οι Αιγύπτιοι μετρούν περισσότερα από 10.000 έτη, ενώ από τα Τρωϊκά λιγότερα από 1.200…».

(Βιβλιοθήκη Ιστορική, Α.24).

Τούτο είναι αδιαμφισβητήτως ορθό, αφού η Γιγαντομαχία διεξήχθη λίγο μετά την Τιτανομαχία - η οποία ήταν πολύ αρχαιότερη του Τρωϊκού πολέμου - ενώ ο Αμφιτρυωνιάδης Ηρακλής φόνευσε δύο τερατώδη τέκνα του μεταγενεστέρου της Γιγαντομαχίας Τυφώνος, την Λερναία Ύδρα και τον Όρθο. Προφανώς δε, ο Αμφιτρυωνιάδης Ηρακλής ήταν μετενσάρκωση του αρχαιότερου Ηρακλέους, και ακριβώς δια τούτο τους συγχέουν οι Ελληνικοί μύθοι.

Ο Έλλην γεωγράφος και ιστορικός των -1ου με +1ου αιώνων Στράβων αναφέρει ότι κατά κάποιους (προφανώς, κυρίως κατοίκους της Ιταλίας) η Γιγαντομαχία διεξήχθη όχι στην Χαλκιδική, αλλά στο Φλεγραίο πεδίο (ή Φλέγρα) της Καμπανίας της Ιταλίας, την πεδιάδα πέριξ της μετέπειτα πόλεως Κύμης.

(Γεωγραφικά, Ε.5.4.4-5.4.6-ΣΤ.3.5).

Κατ’ αυτή δε την εκδοχή, κάποιοι Γίγαντες διεσώθησαν στην νοτιοανατολική Ιταλία, στην περιοχή της μετέπειτα μικρής πόλεως Λευκά: «Είναι και αυτή (τα Λευκά) πολίχνη, όπου δείχνεται πηγή δυσώδους ύδατος. Μυθολογούν δε ότι τους Γίγαντες που επέζησαν στην Φλέγρα της Καμπανίας, οι οποίοι ονομάζονταν Λευτέρνιοι, τους εξεδίωξε ο Ηρακλής, και κατέφυγαν εκεί, όπου καλύφθηκαν από την γη. Εκ των χώρων τους δε έχει τέτοιο ρεύμα η εν λόγω πηγή. Και δια τούτο ονομάζουν αυτή την παραλία Λευτερνία…».

(Στράβων, Γεωγραφικά, ΣΤ.3.5)

Επίσης, ο Στράβων αναφέρει - κατά την κρατούσα, Χαλκιδική εκδοχή της Γιγαντομαχίας - ότι κάποιοι Γίγαντες διέφυγαν στην Μύκονο, αλλά εξοντώθηκαν και αυτοί από τον Ηρακλή: «Η Μύκονος δε είναι αυτή υπό την οποία μυθολογούν ότι κείνται οι ύστατοι των Γιγάντων, οι οποίοι εξοντώθηκαν από τον Ηρακλή…».

(Γεωγραφικά, Ι.5.9)

Επίσης, ο Στράβων αναφέρει για τον Πολυβώτη τα ίδια με τον Απολλόδωρο: «Λέγουν δε ότι η Νίσυρος είναι αποσπασθέν μέρος της Κώ, προσθέτοντας και τον μύθο ότι ο Ποσειδών, καταδιώκοντας έναν εκ των Γιγάντων, τον Πολυβώτη, απέσπασε δια της τρίαινάς του ένα τεμάχιο της Κω και το έριξε επάνω αυτόν. Και το βληθέν έγινε η Νίσυρος, η οποία έχει κείμενο κάτωθέν της αυτόν τον γίγαντα. Κάποιοι όμως λέγουν ότι αυτός κείται κάτωθεν της Κω».

(Γεωγραφικά, Ι.5.16)

Ο Ρωμαίος ποιητής του 1ου αιώνος Στάτιος αναφέρει ότι «όταν ο Εγκέλαδος προσπαθεί να αλλάξει πλευρό, άνωθεν του το φλογερό όρος (η Αίτνα) βροντά από τα έγκατά του και οι κορυφές του πλημμυρίζουν (από λάβα)».

(Θηβαϊς, 3.594)

Δηλαδή, θεωρεί ότι ο Εγκέλαδος είναι καταπλακωμένος από την Αίτνα, αλλά δεν έχει πεθάνει και προκαλεί δια των κινήσεών του τις ηφαιστειακές εκρήξεις της. Το ίδιο δε αναφέρει και ο Έλλην ποιητής του 4ου αιώνος Κόϊντος Σμυρναίος, αποκαλώντας μάλιστα τον Εγκέλαδο «αθάνατο».

(Τα μεθ’ Όμηρον, ΙΔ.581)

Ο Υγίνος αναφέρει ότι κατά κάποιους η Γιγαντομαχία συνδέεται με τον αστερισμό του Δράκοντος: «Κάποιοι δε λέγουν ότι αυτός ο δράκων (ο αστερισμός του Δράκοντος) ρίφθηκε από τους Γίγαντες κατά της Αθηνάς, όταν αυτή μαχόταν εναντίον τους. Αλλά η Αθηνά άρπαξε τον περιελισσόμενο δράκοντα, τον εκσφενδόνισε στα άστρα και τον τοποθέτησε ακριβώς στον πόλο του ουρανό. Ούτως, μέχρι και σήμερα αυτός φαίνεται με το σώμα του περιελιγμένο, σαν να έχει μόλις μεταφερθεί στα άστρα». (......)

(Αστρονομικά, 2.3)

https://ellinondiktyo.blogspot.com/