Η ΑΝΑΚΛΗΣΗ ΚΑΙ ΕΠΑΝΑΦΟΡΑ ΤΗΣ ΑΡΧΕΓΟΝΗΣ ΜΝΗΜΗΣ

Για τον Σωκράτη η μάθηση είναι ανάμνηση. Δηλαδή κάθε τι το οποίο ανακαλύφθηκε και μαθεύτηκε απ’ τους ανθρώπους, σε κάποια παλαιότερη χρονική στιγμή έχει αποτυπωθεί σαν σφραγίδα στο D.N.A. των κυττάρων μας:

«ή μάθησις ούκ άλλο τι ή άνάμνησις τυγχάνει ούσα, και κατά τούτον ανάγκη που ήμάς εv προτέρω τινί χρόνω μεμαθηκέναι ά νύν άναμιμνησκόμεθα. τούτο δέ αδύνατον, εί μή ήν που ήμίν ή ψυχή πρίν έν τώδε τω άνθρωπίνω είδει γενέσθαι· ώστε καί ταύτη άθάνατον ή ψυχή τι έοικεν είναι».

Πλάτωνος «Φαίδων», (73 a)

Απόδοσις: Η μάθηση για μας δεν είναι τίποτα άλλο παρά ανάμνηση. Σύμφωνα λοιπόν με αυτή τη θέση, εμείς κατ' ανάγκη έχουμε μάθει σε προγενέστερο χρόνο όσα τώρα ξαναθυμόμαστε. Αυτό όμως θα ήταν αδύνατο, [73a] εάν η ψυχή μας δεν υπήρχε κάπου, πριν γεννηθεί στο ανθρώπινο σώμα. Να που και από αυτή την πλευρά φαίνεται ότι η ψυχή είναι πράγμα αθάνατο».

ΕΝΝΕΑ ΕΤΗ ΦΩΤΟΣ

ΜΟΝΟ ΤΟ ΠΑΤΩΜΑ ΤΟΥ ΣΑΡΑΠΕΙΟΥ ΔΕΝ ΕΚΛΕΨΑΝ ΕΞΑΙΤΙΑΣ ΤΟΥ ΒΑΡΟΥΣ ΤΩΝ ΛΙΘΩΝ

"...του δε Σεράπειου μόνο το έδαφος δεν απέσπασαν κι’ αυτό δια το βάρος των λίθων..."

ΕΥΝΑΠΙΟΣ (346-414 μ.Χ.) ΒΙΟΙ ΦΙΛΟΣΟΦΩΝ ΚΑΙ ΣΟΦΙΣΤΩΝ 11.5

Η Αλεξάνδρεια, εξαιτίας του ναού τον Σάραπη, ήταν μια περιοχή ιερή. Από παντού έφτανε εκεί πλήθος κόσμου, ισάριθμο με τον λαό της, οι οποίοι, αφού προσκυνούσαν, έτρεχαν μετά στον Αντωνίνο, άλλοι διά ξηράς, όσοι έτρεχαν, ενώ άλλοι ικανοποιούνταν με τα ποταμόπλοια, πηγαίνοντας με ευκολία στις σπουδές τους.

Από εκείνους που έπαιρναν μέρος στις συζητήσεις μερικοί έθεταν λογικά προβλήματα και αμέσως κατακλύζονταν από άφθονη πλατωνική σοφία.

Η θρησκευτική λατρεία στην Αλεξάνδρεια και το ιερό του Σάραπη χάθηκαν. 'Όχι μόνο η λατρεία των Θεών αλλά και τα οικοδομήματα και όλα έγιναν όπως ακριβώς στους μύθους των ποιητών, τότε που επικράτησαν οι Γίγαντες. Τα ιερά στον Κάνωβο είχαν την ίδια τύχη. Βασιλιάς ήταν τότε ο Θεοδόσιος και αρχηγός των ανόσιων ο Θεόφιλος (σ.σ.: επίσκοπος Αλεξανδρείας), ο Ευάγριος ήταν ο έπαρχος της πόλης, ενώ στον Ρωμανό είχαν ανατεθεί οι στρατιωτικές λεγεώνες της Αιγύπτου.

Αυτοί οι άνθρωποι, οχυρωμένοι πίσω από την οργή τους εναντίον των ιερών πέτρινων αγαλμάτων και ξοάνων, ξέσπασαν πάνω σε αυτά τον θυμό τους, χωρίς καν να μιλήσουν για πόλεμο, κατέστρεψαν το Σαραπείο και πολέμησαν τα αναθήματα, κερδίζοντας μία νίκη χωρίς αντιπάλους και αντιμαχίες.

Πολέμησαν εναντίον των αγαλμάτων και αναθημάτων, ώστε όχι μόνο τα νίκησαν αλλά και τα έκλεψαν, και η πολεμική τους τακτική ήταν να κρύβουν τα κλοπιμαία. Μόνο το πάτωμα του Σαραπείου δεν έκλεψαν εξαιτίας του βάρους των λίθων, που δεν μετακινούνταν εύκολα.

Έλεγαν ότι είχαν νικήσει τους θεούς και λογάριαζαν την ιεροσυλία και την ασέβειά τους για έπαινο. Έπειτα εισήγαγαν στους ιερούς τόπους τους λεγάμενους μοναχούς, ανθρώπους στην εμφάνιση, που ζούσαν όμως σαν γουρούνια, που ολοφάνερα πάθαιναν και έκαναν αναρίθμητα και ανεκδιήγητα κακά. Όμως τούτο φαινόταν ευσεβές, η περιφρόνηση δηλαδή του θείου.

Οποιοσδήποτε φορούσε τότε μαύρο ένδυμα και του άρεσε να φέρεται άπρεπα δημοσίως είχε τυραννική εξουσία. Αυτά τα αναφέρω όμως και στα συγγράμματά μου της γενικής ιστορίας.

Τοποθέτησαν λοιπόν τους μοναχούς αυτούς στον Κάνωβο και καταδίκασαν το ανθρώπινο γένος στη λατρεία των δουλοπρεπών και ανέντιμων, αντί των πραγματικών θεών. 

Συγκέντρωναν τα οστά και τα κρανία όσων θανατώθηκαν εξαιτίας των πολλών αμαρτημάτων τους, εκείνων, δηλαδή, που καταδίκαζε το δικαστήριο της πόλης. Τους αναδείκνυαν θεούς, κυλιούνταν μέσα στα οστά τους και θεωρούσαν πως γίνονταν καλύτεροι οι ίδιοι με το να μολύνονται στους τάφους τους. Μερικοί ονομάζονταν μάρτυρες, διάκονοι και πρεσβευτές...

ΕΥΝΑΠΙΟΣ – ΒΙΟΙ ΦΙΛΟΣΟΦΩΝ ΚΑΙ ΣΟΦΙΣΤΩΝ

Κεφ. VI. ΑΙΔΕΣΙΟΣ 10. 8 – 11.10

ΕΚΔΟΣΕΙΣ Οδυσσέας Χατζόπουλος

-----------------------------------------

Ευνάπιος - Έλληνας φιλόσοφος  και ιστορικός του 4ου αιώνα

Ο ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΔΕΙΝΑ ΤΟΥ

Οι Καταστροφές των Αρχαίων Ελληνικών Μνημείων (#1)

Η ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ ΣΥΚΟΦΑΝΤΙΑ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΑ ΝΕΟΠΛΑΤΩΝΙΚΟΥ ΦΙΛΟΣΟΦΟΥ ΣΩΠΑΤΡΟΥ 

Ο ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΟΡΓΙΖΕΤΑΙ ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΛΙΟ ΤΟΥ ΔΑΣΚΑΛΟ ΛΙΒΑΝΙΟ, ΕΠΕΙΔΗ Ο ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΘΡΗΝΗΣΕ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΜΠΡΗΣΜΟ ΤΟΥ ΝΑΟΥ ΤΟΥ ΑΠΟΛΛΩΝΑ ΣΤΗ ΔΑΦΝΗ (Αντιόχεια)..

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΩΝ ΕΛΕΥΣΙΝΙΩΝ ΜΥΣΤΗΡΙΩΝ, Η ΕΠΙΚΡΑΤΗΣΗ ΤΗΣ “ΜΕΓΑΛΗΣ ΣΥΓΧΥΣΗΣ” ΚΑΙ Η ΕΝ ΕΤΕΙ 431- 485 ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΑΝΑΚΑΜΨΕΩΣ ΤΗΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΑΤΡΩΑΣ/ΕΦΕΣΤΙΑΣ ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ ΔΙΑ ΤΗΣ ΠΛΑΤΩΝΙΚΗΣ ΑΚΑΔΗΜΙΑΣ

Αριστόδημος - Ο μοναδικός επιζών από τους 300 του Λεωνίδα που ξέπλυνε τη μομφή που του φόρτωσαν και ξανακέρδισε την τιμή του.

ΗΡΟΔΟΤΟΣ:

[7.229.1] Λέγεται επίσης πως δυο απ᾽ αυτούς τους τριακοσίους, ο Εύρυτος κι ο Αριστόδημος, ενώ μπορούσαν κρατώντας την ίδια στάση ή να σωθούν γυρίζοντας μαζί στη Σπάρτη, καθώς ο Λεωνίδας τούς έδωσε άδεια να φύγουν απ᾽ το στρατόπεδο κι ήταν κατάκοιτοι στους Αλπηνούς με πονόματο αβάσταχτο, ή, αν δεν ήθελαν να γυρίσουν στην πατρίδα, να πεθάνουν μαζί με τους υπόλοιπους, ενώ λοιπόν μπορούσαν να κάνουν το ένα ή το άλλο απ᾽ αυτά, δε θέλησαν να ᾿χουν την ίδια γνώμη, αλλά πήραν διαφορετικές αποφάσεις: ο Εύρυτος απ᾽ τη μεριά του, μαθαίνοντας την κυκλωτική κίνηση των Περσών, ζήτησε την πανοπλία του, τη φόρεσε και διέταξε τον είλωτά του να τον οδηγήσει στους μαχόμενους, και μόλις τον οδήγησε, ο οδηγός του σηκώθηκε κι έφυγε βιαστικά, αυτός όμως ρίχτηκε μες στο σωρό και σκοτώθηκε· αντίθετα ο Αριστόδημος, καθώς του έλειψε το κουράγιο, έσωσε τη ζωή του. 

[7.229.2] Τώρα, και στην περίπτωση που μόνο ο Αριστόδημος θα ᾿νιωθε πονόματο και θα γύριζε πίσω στη Σπάρτη, και στην περίπτωση που και οι δυο τους θα μεταφέρονταν εκεί, έχω τη γνώμη πως οι Σπαρτιάτες δε θα εκδήλωναν καμιά οργή εναντίον τους· τώρα όμως που ο ένας τους σκοτώθηκε, ενώ ο άλλος, έχοντας τον ίδιο λόγο απαλλαγής, δεν προτίμησε να πεθάνει, δε γινόταν παρά ν᾽ αφήσουν να ξεσπάσει σφοδρή η οργή τους στον Αριστόδημο.

[7.230.1] Αυτοί λοιπόν λένε πως ο Αριστόδημος σώθηκε κι έφτασε στη Σπάρτη μ᾽ αυτό τον τρόπο και μ᾽ αυτή τη δικαιολογία, άλλοι όμως πως τον είχαν στείλει αγγελιοφόρο από το στρατόπεδο, κι αυτός, ενώ μπορούσε να προλάβει τη μάχη όσο αυτή κρατούσε ακόμα, δεν το επιδίωξε, αλλά καθυστερώντας στο δρόμο σώθηκε, ενώ ο συνάδελφός του αγγελιοφόρος πήγε στη μάχη και σκοτώθηκε.

[7.231.1] Με το που γύρισε στη Σπάρτη ο Αριστόδημος ζούσε μες στην ντροπή και την περιφρόνηση· νά πώς εκδηλωνόταν η περιφρόνηση: κανένας Σπαρτιάτης δεν του έδινε ν᾽ ανάψει απ᾽ τη φωτιά του ούτε κουβέντιαζε μαζί του· και τον ακολουθούσε ο εμπαιγμός καθώς του έβγαλαν τ᾽ όνομα «Αριστόδημος ο Κιοτής». Αλλά βέβαια στις Πλαταιές ξέπλυνε από πάνω τη μομφή που του φόρτωσαν και ξανακέρδισε την τιμή του.

[7.232.1] Λεν επίσης πως κι ένας άλλος απ᾽ αυτούς τους τριακοσίους που στάλθηκε αγγελιοφόρος στη Θεσσαλία επέζησε — το όνομά του Παντίτης· και πως, με το που γύρισε κι αυτός στη Σπάρτη, έπεσε σ᾽ ανυποληψία και γι᾽ αυτό κρεμάστηκε. ΗΡΟΔΟΤΟΣ Ἱστορίαι  

ΒΙΒΛΙΟ Η: ΠΟΛΥΜΝΙΑ [7.229.1 - 7.232.1] https://www.greek-language.gr

ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΗΡΟΔΟΤΟ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΜΑΧΗ ΤΩΝ ΠΛΑΤΑΙΩΝ:

Aναδείχτηκε πρώτο παλικάρι με μεγάλη διαφορά απ᾽ τους άλλους ο Αριστόδημος, ο μόνος που είχε σωθεί απ᾽ τη μάχη των Θερμοπυλών και γι᾽ αυτόν το λόγο ζούσε μες στη ντροπή και την καταφρόνια. Και μετά απ᾽ αυτόν αρίστευσαν ο Ποσειδώνιος κι ο Φιλοκύων κι ο Αμομφάρετος, Σπαρτιάτες. 

[9.71.3] Παρ᾽ όλ᾽ αυτά, όταν συζητήθηκε ποιός απ᾽ αυτούς έδειξε τη μεγαλύτερη ανδρεία, οι Σπαρτιάτες που πήραν μέρος στη μάχη έκριναν πως ο Αριστόδημος, αποζητώντας ολοφάνερα το θάνατο εξαιτίας της μομφής που τον βάραινε, σε έξαλλη κατάσταση και βγαίνοντας από τις γραμμές έκανε μεγάλα ανδραγαθήματα, ενώ ο Ποσειδώνιος, μόλο που δεν αποζητούσε το θάνατο, αποδείχτηκε λαμπρό παλικάρι· απ᾽ αυτή την άποψη στάθηκε ανώτερος. 

[9.71.4] Δεν αποκλείεται όμως να μίλησαν έτσι από αντιπάθεια· κι όλοι αυτοί που κατονόμασα από τους νεκρούς αυτής της μάχης, εκτός απ᾽ τον Αριστόδημο, τιμήθηκαν ως ήρωες, ενώ ο Αριστόδημος, επειδή αποζητούσε το θάνατο για το λόγο που αναφέραμε, δεν τιμήθηκε.

"πάντες, πλὴν Ἀριστοδήμου, τῶν ἀποθανόντων ἐν ταύτῃ τῇ μάχῃ τίμιοι ἐγένοντο, Ἀριστόδημος δὲ βουλόμενος ἀποθανεῖν διὰ τὴν προειρημένην αἰτίην οὐκ ἐτιμήθη". 

ΗΡΟΔΟΤΟΣ Ἱστορίαι ΒΙΒΛΙΟ Ι: ΚΑΛΛΙΟΠΗ [9.71.2 - 9.71.4] https://www.greek-language.gr

--------------------------------------------

Την ίδια μέρα που δέχτηκαν οι Πέρσες το χτύπημα στις Πλαταιές, δέχτηκαν κι άλλο στη Μυκάλη της Ιωνίας.

Όπως αναφέρει και ο Ηρόδοτος εκείνη την ώρα διαδόθηκε σε όλο το στρατόπεδο ότι στις Πλαταιές οι ελληνικές δυνάμεις κατατρόπωναν τον Μαρδόνιο και οι μαχητές της Μυκάλης όρμησαν με θάρρος εναντίον των πολυάριθμων αντιπάλων.

Η ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΜΥΚΑΛΗΣ

Ο Λεωτυχίδας πλέοντας με το καράβι του σχεδόν αγγίζοντας τ᾽ ακρογιάλι, έβαλε τον κήρυκα να φωνάζει το εξής μήνυμα στους Ίωνες: «Άνδρες Ίωνες, όσοι από σας τυχαίνει ν᾽ ακούτε τη φωνή μου, δώστε προσοχή στα λόγια μου· γιατί το δίχως άλλο οι Πέρσες δε θα καταλάβουν τίποτε απ᾽ όσα παραγγέλνω: μόλις έρθουμε στα χέρια, ο καθένας σας ας βάλει στο νου του πρώτ᾽ απ᾽ όλα την ελευθερία, κι ύστερα το σύνθημά μας, «Ήρα».

Κι αυτό ας το μάθει κι όποιος δεν ακούει τη φωνή μου απ᾽ εκείνους που την ακούν». 

Η ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΜΥΚΑΛΗΣ - ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΤΟΥ - 479

Μια μελέτη επιστημόνων του Χάρβαρντ υποστηρίζει ότι οι κάτοικοι της αρχαίας Καρχηδόνας είχαν στενότερη γενετική σχέση με τους Έλληνες παρά με τους Φοίνικες.

Σε δημοσίευμά του ο Economist εξηγεί ότι εργασία που δημοσιεύθηκε στο Nature από τον David Reich, παλαιογενετιστή στο Χάρβαρντ, και τους συναδέλφους του υποδηλώνει πως οι κάτοικοι της πόλης που κυριαρχούσε στη δυτική Μεσόγειο από τον 6ο έως τον 2ο αιώνα π.Χ. ήταν γενετικά πολύ περισσότερο κοντά στους Έλληνες παρά στους Φοίνικες, που ανήκαν στα σημιτικά φύλα, με πρόσθετες γενετικές «συνεισφορές» από τη βόρεια Αφρική και τη Σικελία.

Πιο κοντά στο DNA των Ελλήνων οι κάτοικοι της Καρχηδόνας
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η Καρχηδόνα, η οποία βρισκόταν στη σημερινή Τυνησία, ξεκίνησε τη ζωή της τον 9ο αιώνα ως εμπορικός σταθμός και θυγατρική πόλη της Τύρου, σε μια εποχή κατά την οποία η Τύρος των Φοινίκων ήταν εμπορικό κέντρο της Μεσογείου. Έπειτα ανέπτυξε μια δική της αυτοκρατορία και έναν ιδιαίτερο σημιτικό πολιτισμό, επισημαίνει το δημοσίευμα. Αλλά αυτή η πολιτιστική κυριαρχία δεν σημαίνει απαραίτητα ότι η καταγωγή των κατοίκων ήταν κυρίως φοινικική, όπως πίστευαν μέχρι σήμερα.
Σύμφωνα με τον Ντέιβιντ Ράιχ, αυτός και οι συνεργάτες του συγκέντρωσαν γενετικά δεδομένα από 17 σκελετούς που είχαν ανασκαφεί στην ίδια την Καρχηδόνα, μαζί με άλλους 86 που είχαν ανασκαφεί σε άλλους καρχηδονιακούς οικισμούς στη βόρεια Αφρική, στη Σικελία, στη Σαρδηνία και στην Ισπανία, καθώς και από 25 άτομα που είχαν ταφεί στο Ακζίφ και στη Βηρυτό, σημαντικές φοινικικές τοποθεσίες κοντά στην Τύρο, στον σημερινό Λίβανο.
Στη συνέχεια, οι ερευνητές συνέκριναν αυτά τα γονιδιώματα μεταξύ τους και με προϋπάρχοντα δεδομένα από σύγχρονες τοποθεσίες σε άλλα μέρη της Μεσογείου, όπως το Αιγαίο.

Με γκρι χρώμα η αυτοκρατορία της Καρχηδόνας πριν από το ξέσπασμα του πρώτου Καρχηδονιακού πολέμου.

Το ενδιαφέρον είναι ότι ο Ντέιβιντ Ράιχ και η ομάδα του διαπίστωσαν πως υπήρχε πράγματι ένα αναγνωρίσιμο γενετικό μείγμα που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί «καρχηδονιακό». Αλλά είχε ελάχιστη σχέση με την αρχαία Φοινίκη. Αντίθετα, είχε ελληνικούς, βορειοαφρικανικούς και σικελικούς γονότυπους.

Η ελληνική επιρροή προκαλεί έκπληξη
Οι πολλές παροικίες των Καρχηδόνιων στη βόρεια Αφρική και στη Σικελία βοηθούν στην εξήγηση των προσμείξεων από αυτά τα μέρη του κόσμου. Ωστόσο, η ελληνική επιρροή προκαλεί έκπληξη. Οι Έλληνες και οι Καρχηδόνιοι ήταν αντίπαλοι και, πράγματι, συγκρούονταν συχνά σε πολεμικές αναμετρήσεις κατά τη διάρκεια των αντίστοιχων προσπαθειών τους να αποικίσουν τη Σικελία.
Πηγή: https://www.iefimerida.gr/zoi/elliniko-dna-katoikon-karhidonas-harbarnt

------------------------------------------

Η Μάχη της Ιμέρας

Η μάχη της Ιμέρας διεξήχθη το -480 ανάμεσα στο συνασπισμό των ελληνικών πόλεων της Σικελίας και των Καρχηδονίων. Κατά τον Ηρόδοτο και τον Αριστοτέλη, η μάχη της Ιμέρας πραγματοποιήθηκε την ίδια ημερομηνία με τη ναυμαχία της Σαλαμίνας.

Οι Έλληνες της Σικελίας πέτυχαν μια σημαντική νίκη, η οποία σήμανε τον τερματισμό των επιθετικών ενεργειών των Καρχηδονίων στην ευρύτερη περιοχή της Ιταλίας, προσφέροντας σταθερότητα στην περιοχή για τον επόμενο αιώνα.

Πλατωνικός Μύθος - "Οι Τζίτζικες"

Αφήγηση του αποσπάσματος του "Φαίδρου" του Πλάτωνος [259a - 259d], το οποίο αναφέρεται στον πλατωνικό μύθο για τους τζίτζικες και αποσυμβολισμός του. 

Ηχογράφηση, καταγραφή, μουσική σύνθεση, δημιουργία βίντεο: Γιώργος Κουτσιβίτης - ΟΡΦΕΥΣ 

Ελένη Ωρείθυια Κουλιζάκη

---------------------------------------------

Ο τέττιξ των Αθηναίων

Ο ΜΥΘΟΣ ΓΙΑ ΤΑ ΤΖΙΤΖΙΚΙΑ

Η ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ ΖΩΗ ΤΩΝ ΤΖΙΤΖΙΚΙΩΝ

ΑΠΟ ΕΔΩ ΞΕΤΡΥΠΩΝΟΥΝ ΤΑ ΤΖΙΤΖΙΚΙΑ!!!

ΤΟ ΓΕΝΟΣ ΤΩΝ ΤΖΙΤΖΙΚΙΩΝ ΚΑΙ ΟΙ ΜΟΥΣΕΣ

Η προειδοποίηση του Σόλωνα για την τυραν­νία του Πεισιστράτου

Όπως λέει ο Σωσικράτης, όταν κατάλαβε πως ο συγγενής του Πεισίστρατος ήθελε να γίνει τύραννος, τον εμπόδισε. Παρουσιάστηκε στη λαϊκή συνέλευση με δόρυ και ασπίδα και αποκάλυψε τα σχέδια του Πεισίστρατου. Και όχι μόνο αυτό, αλλά τους είπε ακόμη ότι είναι έτοιμος να βοηθή­σει, με τα εξής λόγια:

«Άνδρες Αθηναίοι, από κάποιους είμαι σοφώτερος και από κάποιους γενναιότερος. Σοφώτερος απ' όσους δεν αντιλήφθηκαν την απάτη του Πεισίστρατου και γενναιότερος από όσους την αντιλήφθηκαν και σιωπούν από φόβο».

Η Βουλή, που ήταν με το μέρος του Πεισίστρατου, έλεγε πως είναι τρελός, γι' αυτό απάντησε: Ο χρόνος που κυλά γρήγορα την τρέλα μου στους πολίτες θα αποδείξει, όταν η αλήθεια γίνει ολοφάνερη.

Οι ελεγειακοί στίχοι που προειδοποιούσαν για την τυραν­νία του Πεισίστρατου ήταν αυτοί: Η μανία του χιονιού και του χαλάζιου έρχεται από τα σύννεφα· η βροντή γίνεται από τη λαμπρή αστραπή· η πόλη καταστρέφεται από τους φιλόδοξους άνδρες και ο λαός από άγνοια υποδουλώνεται στον τύραννο.

Όταν ο Πεισίστρατος άρχισε να επικρατεί, μη μπορώντας να πείσει τους Αθηναίους, έβαλε τα όπλα του μπροστά στο στρατηγείο, και είπε «Πατρίδα μου, σε βοήθησα και με λόγια και με έργα» και αναχώρησε για την Αίγυπτο και την Κύπρο.

Πήγε και στον Κροίσο, στον οποίο, όταν τον ρώτησε «Ποιον θεωρείς ευτυχισμένο;» απάντησε: «Τον Τέλλο τον Αθηναίο, τον Κλέοβι και τον Βίτωνα» και του είπε όλα τα γνω­στά. Μερικοί λένε πως ο Κροίσος, αφού φόρεσε πολλά στολίδια και κάθισε στον θρόνο του, τον ρώτησε αν έχει δει ωραιό­τερο θέαμα. Ο Σόλων του είπε: «Ναι, πετεινούς, φασιανούς και παγώνια. Είναι στολισμένα με φυσικά στολίδια και χιλιά­δες ομορφιές».

Όταν έφυγε από κει, πήγε στην Κιλικία και έχτισε μια πόλη, που της έδωσε το όνομα του, τους Σόλους. Εκεί εγκατέστησε λίγους Αθηναίους, οι οποίοι με το πέρασμα του χρόνου ξέχασαν τη γλώσσα τους και ειπώθηκε ότι «σολοικίζουν». Οι κάτοικοι τούτης της πόλης ονομάζονται Σολείς και οι κάτοικοι της ομώνυμης πόλης της Κύπρου Σόλιοι.

[Όταν έμαθε πως ο Πεισίστρατος είχε γίνει πια τύραννος, έγραψε στους Αθηναίους τα εξής: 

Διαβάστε: Η αλληλογραφία μεταξύ Σόλωνος και Πεισιστράτου]

ΔΙΟΓΕΝΟΥΣ ΛΑΕΡΤΙΟΥ – ΒΙΟΙ ΦΙΛΟΣΟΦΩΝ – ΣΟΛΩΝ

https://pdfcoffee.com/--219-pdf-free.html

----------------------------------

Σχετικές αναρτήσεις με θέμα: ΣΟΛΩΝ

ΣΟΛΩΝ

Ο ΝΟΜΟΣ "ΣΕΙΣΑΧΘΕΙΑ" ΤΟΥ ΣΟΛΩΝΑ

ΜΕΛΕΤΑ ΤΑ ΣΠΟΥΔΑΙΑ - ΣΟΛΩΝ Ο ΑΘΗΝΑΙΟΣ

Ο ΣΟΛΩΝΑΣ ΒΛΕΠΕΙ ΤΟΝ ΠΛΟΥΤΟ ΤΟΥ ΚΡΟΙΣΟΥ

ΣΟΛΩΝ, ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΕΛΕΓΕΙΕΣ ΚΑΙ ΠΟΙΗΜΑΤΑ

Η αλληλογραφία μεταξύ Σόλωνος και Πεισιστράτου

Όταν (ο Σόλων) έμαθε πως ο Πεισίστρατος είχε γίνει πια τύραννος, έγραψε στους Αθηναίους τα εξής:

Αν υποφέρετε εξαιτίας των σφαλμάτων σας, μη θεωρείτε καθόλου υπαίτιους τους θεούς. Εσείς τους ενισχύσατε [τους τυράννους] με την υποστήριξη σας, γι' αυτό είστε θύματα βαριάς δουλείας. Ο καθένας σας χωριστά προχωρεί με βήματα αλεπούς ως σύνολο όμως στερείσθε λογικής. Δίνετε σημασία στα παραπλανητικά λόγια ενός άνδρα, όμως δεν βλέπετε τα έργα που θα προκύψουν.

Αυτά λοιπόν έγραψε ο Σόλων, ενώ ο Πεισίστρατος, όταν έφυγε, του έστειλε την παρακάτω επιστολή:

Ο Πεισίστρατος στον Σόλωνα: Δεν είμαι ο μόνος Έλληνας που εγκαθίδρυσα τυραννία ούτε είναι κάτι που δεν μου ταιριάζει, αφού είμαι από τη γενιά των Κοδριδών. Πήρα όσα ορκίστηκαν οι Αθηναίοι να παραχωρήσουν στον Κόδρο και τη γενιά του, που του στέρη­σαν. Κατά τα άλλα δεν είμαι ένοχος ούτε απέναντι στους θεούς ούτε απέναντι στους ανθρώπους, και επειδή εσύ θέσπισες τους νόμους, επιτρέπω στους Αθηναίους να ασχολούνται με τα κοινά. Είναι μάλιστα πιο αποδοτικοί από ό,τι την εποχή της δημοκρατίας. Δεν επιτρέπω σε κανέναν να φέρεται αλαζονικά και εγώ ο τύραννος δεν έχω τίποτα περισσότερο από το αξίωμα και την τιμή. Τούτα ακριβώς ήταν τα καθορισμένα προνόμια και για τους προηγούμενους Βασιλείς. Κάθε Αθη­ναίος πληρώνει με το ένα δέκατο της περιουσίας του όχι για εμένα, αλλά για τις δημόσιες θυσίες και ο,τι δήποτε άλλο από τα κοινά καθώς επίσης για την περίπτωση πολέμου. Δεν σε κατηγορώ που αποκάλυψες τους σκοπούς μου. Το έκανες από αγάπη για την πόλη μάλλον παρά από μίσος για μένα, επίσης επειδή δεν ήξερες με ποιον τρόπο θα κυβερνή­σω. Αν ήξερες, θα ανεχόσουν την επικράτηση μου και δεν θα έφευγες. Γύρνα λοιπόν στην πατρίδα και πίστεψε, έστω και χωρίς όρκο, πως ο Σόλων δεν θα πάθει κανένα κακό από τον Πεισίστρατο. Μάθε ότι κανείς εχθρός μου δεν έχει πάθει τίπο­τε. Αν θελήσεις να είσαι ένας από τους φίλους μου, θα είσαι από τους πρώτους. Δεν σε θεωρώ δόλιο ή άπιστο. Αν θέλεις να ζήσεις αλλιώς στην Αθήνα, θα σου επιτραπεί. Πάντως, μην στερείσαι την πατρίδα εξαιτίας μου.

Αυτά έγραψε ο Πεισίστρατος.

Ο Σόλων στον Πεισίστρατο: Πιστεύω πως δεν θα πάθω κανένα κακό από σένα· άλλω­στε ήμουν φίλος σου πριν γίνεις τύραννος, και τώρα δεν διαφέρω σε τίποτε από τους υπόλοιπους Αθηναίους που δεν τους αρέσει η τυραννία. Να είσαι βέβαιος πως ο καθένας μπορεί να κρίνει αν είναι καλύτερο να κυβερνάει ένας ή να υπάρχει δημοκρατικό πολίτευμα. Παραδέχομαι ότι είσαι ο καλύτερος απ' όλους τους τυράννους, το να επιστρέψω όμως στην Αθήνα δεν μου φαίνεται σωστό, μήπως κάποιος με κατη­γορήσει πως, παρ' όλο που έδωσα ίσα δικαιώματα στους Αθηναίους και μπορούσα να γίνω τύραννος δεν το έκανα, τώρα επιστρέφω και επικροτώ όσα κάνεις.

ΔΙΟΓΕΝΟΥΣ ΛΑΕΡΤΙΟΥ – ΒΙΟΙ ΦΙΛΟΣΟΦΩΝ – ΣΟΛΩΝ

https://pdfcoffee.com/--219-pdf-free.html

----------------------------------

Η προειδοποίηση του Σόλωνα για την τυραν­νία του Πεισιστράτου 

Σχετικές αναρτήσεις με θέμα: ΣΟΛΩΝ

ΣΟΛΩΝ

Ο ΝΟΜΟΣ "ΣΕΙΣΑΧΘΕΙΑ" ΤΟΥ ΣΟΛΩΝΑ

ΜΕΛΕΤΑ ΤΑ ΣΠΟΥΔΑΙΑ - ΣΟΛΩΝ Ο ΑΘΗΝΑΙΟΣ

Ο ΣΟΛΩΝΑΣ ΒΛΕΠΕΙ ΤΟΝ ΠΛΟΥΤΟ ΤΟΥ ΚΡΟΙΣΟΥ

ΣΟΛΩΝ, ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΕΛΕΓΕΙΕΣ ΚΑΙ ΠΟΙΗΜΑΤΑ

Η Επιστολή του Σόλωνα στον Επιμενίδη

Ο Σόλων στον Επιμενίδη: 

Ούτε οι δικοί μου νόμοι επρόκειτο να ωφελήσουν πολύ τους Αθηναίους ούτε εσύ καταργώντας τους ωφέλησες την πόλη. Οι θεοί και οι νομοθέτες από μόνοι τους δεν μπορούν να ωφελήσουν τις πόλεις. Αυτό μπορούν να το πετύχουν μόνο όσοι επηρεάζουν τους λαούς και τους καθοδηγούν. Έτσι, οι θεοί και οι νόμοι ωφελούν, όταν τα πράγματα πηγαίνουν καλά. Όταν δεν πηγαίνουν καλά, δεν ωφελούν σε τίποτε. Οι νόμοι και όσα καθιέρωσα δεν είναι βέβαια τα καλύτε­ρα, όσοι όμως επέτρεψαν την παραβίαση τους έβλαψαν τα κοινά και δεν εμπόδισαν τον Πεισίστρατο να εγκαθιδρύσει τυραννικό πολίτευμα. 

Όταν εγώ προειδοποιούσα, δεν έγινα πιστευτός. Οι Αθηναίοι πίστεψαν περισσότερο εκείνον που τους κολάκευε παρά εμένα που έβλεπα την αλήθεια. Όταν έβαλα τα όπλα μπροστά στο στρατηγείο, είπα πως είμαι πιο συνετός απ' όσους δεν αντιλαμβάνονται ότι ο Πεισίστρατος πρόκειται να γίνει τύραννος και πιο γενναίος απ' όσους δεν τολμούν να τον αντιμετωπίσουν. Τότε με θεώρησαν τρελό. 

Τέλος ομολόγησα: πατρίδα, ο Σόλων είναι έτοιμος να σε υπε­ρασπιστεί και με λόγια και με έργα. Με θεώρησαν και πάλι τρελό. Αφού λοιπόν είμαι ο μόνος εχθρός του Πεισίστρατου, φεύγω από τη μέση. Όσο για τους άλλους, αν θέλουν, ας γίνουν προστάτες του. 

Να ξέρεις, φίλε, ότι αυτός ο άνδρας επεδίωκε συστηματικά να γίνει τύραννος. Ξεκίνησε με δημα­γωγίες, ύστερα αυτοτραυματήστηκε και αφού πήγε στην Ηλιαία, φώναζε κι έλεγε πως το έπαθε από τους εχθρούς του. Απαι­τούσε να του παραχωρήσουν τετρακόσιους σωματοφύλακες, τους πιο νέους. Εκείνοι δεν με άκουσαν και παραχώρησαν άνδρες που ήταν οπλισμένοι με κορύνες. Μετά απ' αυτό, κα­τέλυσε τη δημοκρατία. Πραγματικά, ήταν μάταιη η προσπά­θεια μου να απαλλάξω τους φτωχούς από τα βάρη τους. Τώρα όλοι έγιναν δούλοι ενός, του Πεισίστρατου.

ΔΙΟΓΕΝΟΥΣ ΛΑΕΡΤΙΟΥ – ΒΙΟΙ ΦΙΛΟΣΟΦΩΝ – ΣΟΛΩΝ

https://pdfcoffee.com/--219-pdf-free.html

-----------------------------------

Σχετικές αναρτήσεις με θέμα: ΣΟΛΩΝ

Σόλων ο Άριστος Νομοθέτης

Ο Σόλων θεωρείται πως υπήρξε άριστος νομοθέτης. Αν κάποιος δεν φροντίζει τους γονείς του, [θέσπισε] να θεωρείται άτιμος. Το ίδιο, όποιος σπαταλά την πατρική περιουσία. Ο Σόλων απαγόρευσε στους ακόλαστους να μιλούν από το [δημόσιο] βήμα. Περιόρισε τις τιμές των αθλη­τών που έπαιρναν μέρος σε αγώνες και όρισε πεντακόσιες δραχμές για τον Ολυμπιονίκη, εκατό για τον Ισθμιονίκη και ανάλογα για τους υπόλοιπους. Θεωρούσε ανάρμοστο να αυ­ξάνονται οι τιμές των αθλητών, ενώ κάτι τέτοιο έπρεπε να γίνεται μόνο με τους νεκρούς των πολέμων που και τα παιδιά τους έπρεπε να μεγαλώνουν και να μορφώνονται με έξοδα του κράτους. Π' αυτό πολλοί επιδίωκαν να ξεχωρίσουν στον πόλεμο, όπως ο Πολύζηλος, ο Κυνέγειρος, ο Καλλίμαχος και όλοι οι Μαραθωνομάχοι. Ακόμη ο Αρμόδιος, ο Αριστογείτων, ο Μιλτιάδης και χιλιάδες άλλοι.

Οι αθλητές και όταν εξασκούνται απαιτούν πολλά έξοδα και όταν νικούν γίνονται επιζήμιοι και στεφανώνονται σε βάρος της πατρίδας τους μάλλον παρά σε βάρος των αντιπάλων τους. Όταν γεράσουν, σύμφωνα με τον Ευριπίδη: «μοιάζουν με τρίβωνες τελείως ξεφτισμένους». Αυτά συνειδητοποίησε ο Σόλων και λίγο ενδιαφέρθηκε γι' αυτούς.

Ήταν πολύ σπουδαίο το ότι απαγόρεψε να συζεί ο κηδεμόνας των ορφανών με τη μητέρα τους, καθώς επίσης το ότι δεν επιτρεπόταν να αναλαμβάνει τη φροντίδα ορφανών αυτός που σε περίπτωση θανάτου τους κληρονομούσε την περιουσία τους.

Αυτοί που έφτιαχναν δαχτυλίδια δεν επιτρε­πόταν να κρατούν το αποτύπωμα ενός δαχτυλιδιού που που­λήθηκε. Για τον άρχοντα που συλλαμβάνεται μεθυσμένος η τιμωρία είναι θάνατος. Όρισε με νόμο τα Ομηρικά έπη να απαγγέλλονται από γραπτό κείμενο, έτσι ώστε εκεί που σταματάει ο πρώτος από κει να αρχίζει ο επόμενος. Περισσότερο, λοιπόν, ο Σόλων φώτισε τον Όμηρο παρά ο Πεισίστρατος, όπως λέει ο Διευχίδας στο πέμπτο κεφάλαιο των «Μεγαρικών», και κυ­ρίως τα αποσπάσματα από τον Όμηρο που άρχιζαν «Αυτοί που κατοικούσαν στην Αθήνα» και εξής. Πρώτος επίσης καθιέρωσε την συνέλευση και την από κοινού συζήτηση των εννέα αρχόντων, όπως λέει ο Απολλόδωρος στο δεύτερο κεφάλαιο του έργου «Περί νομο­θετών».

Έλεγε ότι οι νόμοι μοιάζουν με ιστό αράχνης που συγκρατεί τα ελαφρά και αδύναμα, αλλά σκίζεται από τα μεγάλα. Ο λόγος, έλεγε, επισφραγίζεται από τη σιωπή και η σιωπή από τις περιστάσεις. Ακόμη έλεγε πως όσοι ανήκουν στον κύκλο των τυράννων και έχουν δύναμη μοιάζουν με τις ψηφίδες που χρησιμοποιούνται στους λογα­ριασμούς- γιατί κάθε μία από εκείνες άλλοτε έχει μεγαλύτερη και άλλοτε μικρότερη αξία. Έτσι κι αυτοί άλλοτε γίνονται σπουδαίοι από τους τυράννους και άλλοτε ασήμαντοι.

Όταν ρωτήθηκε γιατί δεν θέσπισε νόμο κατά των πατροκτόνων, είπε: «Επειδή ελπίζω πως δεν χρειάζεται».

Όταν πάλι ρωτήθη­κε με ποιο τρόπο θα μπορούσαν οι άνθρωποι να κάνουν όσο το δυνατό λιγότερες αδικίες, απάντησε: «Αν οι μη αδικημένοι υπέφεραν όσο και οι αδικούμενοι».

Είπε ακόμη: «Ο κορεσμός γεννιέται από τον πλούτο κι από τον κορεσμό η ύβρις».

Όπως λέει ο Απολλόδωρος στο έργο του «Περί των φιλοσόφων αιρέσεων», έδινε στους ανθρώπους τις εξής συμβουλές: Να βασίζεσαι στην καλοκαγαθία περισσότερο από ό,τι στον όρκο. Μη λες ψέματα. Ασχολήσου με τα σπουδαία. Μην αποκτάς βιαστικά φίλους κι όσους θα αποκτήσεις μην τους εγκαταλεί­πεις. Ανάλαβε εξουσία αφού μάθεις πρώτα να εξουσιάζεσαι. Μη δίνεις συμβουλές ευχάριστες αλλά σωστές. Άσε τη λογι­κή να σε οδηγεί. Μη συναναστρέφεσαι με κακούς. Να τιμάς τους θεούς, να σέβεσαι τους γονείς. Κάποιοι από τους στίχους του που τραγουδιούνταν είναι οι παρακάτω: Φυλάξου από κάθε άνθρωπο και πρόσεχε μήπως έχει κρυφό μίσος στην καρδιά, ακόμη κι όταν σου μιλά με χαρούμενο πρόσωπο, και μήπως τα λόγια του είναι διφορούμενα εξαιτίας των κακών του σκέψεων.

ΔΙΟΓΕΝΟΥΣ ΛΑΕΡΤΙΟΥ – ΒΙΟΙ ΦΙΛΟΣΟΦΩΝ – ΣΟΛΩΝ

https://pdfcoffee.com/--219-pdf-free.html

-------------------------------

Ο ΝΟΜΟΣ "ΣΕΙΣΑΧΘΕΙΑ" ΤΟΥ ΣΟΛΩΝΑ

Σχετικές αναρτήσεις με θέμα: ΣΟΛΩΝ

Η ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΤΟΥ ΣΟΛΩΝΑ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΤΟΥ ΤΗΝ ΣΑΛΑΜΙΝΑ

Η μεγαλύτερη προσφορά του Σόλωνα ήταν η εξής: Την πατρίδα του τη Σαλαμίνα τη διεκδικούσαν Αθηναίοι και Μεγαρείς. Οι Αθηναίοι στη διάρκεια των πολέμων είχαν έρθει αντιμέτωποι με πολλές δύσκολες καταστάσεις, γι' αυτό ψήφισαν νόμο σύμφωνα με τον οποίο, αν κάποιος στο εξής συμβούλευε να πολεμήσουν για τη Σαλαμίνα, θα θανατωνόταν. Ο Σόλων παριστάνοντας τον τρελό, με στεφάνι στο κεφάλι όρμησε στην αγορά και διάβασε, αφού συγκέντρωσε με κήρυκα τους Αθηναίους, τους ελεγειακούς στίχους του που μιλούσαν για τη Σαλαμίνα. Έτσι οι Αθηναίοι ενθουσιασμένοι πολέμησαν με τους Μεγαρείς και νίκησαν χάρη στον Σόλωνα.

Οι στίχοι που συγκίνησαν περισσότερο τους Αθηναίους ήταν οι παρακάτω: Μακάρι να γινόμουν Φολεγάνδριος ή Σικινίτης αντί Αθηναίος, αλλάζοντας πατρίδα. Σύντομα θα κυκλοφορήσει ανάμεσα στους ανθρώπους η τρομερή φράση: αυτός είναι Αττικός, από κείνους που εγκατέλειψαν τη Σαλαμίνα.

Κι ακόμη: Ας πάμε στη Σαλαμίνα να πολεμήσουμε για το νησί το πολυπόθητο και να διώξουμε τη φοβερή ντροπή. 

Τους έπεισε επιπλέον να κάνουν δική τους και τη Θρακική χερσόνησο. Για να μη φανεί πως η Σαλαμίνα αποκτήθηκε μόνο με τη βία, αλλά υπήρχαν και δίκαιοι λόγοι, άνοιξε μερικούς τάφους και έδειξε τους νεκρούς που ήταν στραμ­μένοι προς την ανατολή, όπως ακριβώς συνήθιζαν να θά­βουν τους νεκρούς τους οι Αθηναίοι. Επιπλέον, και οι ίδιοι οι τάφοι ήταν στραμμένοι προς την ανατολή και πάνω τους ήταν χαραγμένα τα ονόματα των δήμων των νεκρών, κάτι που ήταν επίσης ίδιον των Αθηναίων. Μερικοί μάλιστα λένε ότι στον κατάλογο του Ομήρου ο Αίας από τη Σαλαμίνα οδήγησε δώδεκα καράβια πρόσθεσε: και τα παρέταξε κοντά στις Αθηναϊκές φάλαγγες.

Πέθανε στην Κύπρο σε ηλικία ογδόντα χρόνων είχε ζητήσει από τους δικούς του να μεταφέρουν τα οστά του στη Σαλαμίνα και αφού τα κάψουν να σκορπίσουν τη στάχτη στη χώρα. Γι' αυτό ο Κρατίνος στους «Χείρωνες» τον βάζει να λέει: Κατοικώ σ' αυτό το νησί, όπως λένε οι άνθρωποι, σπαρμένος σ' όλη την πόλη του Αίαντα.

ΔΙΟΓΕΝΟΥΣ ΛΑΕΡΤΙΟΥ – ΒΙΟΙ ΦΙΛΟΣΟΦΩΝ – ΣΟΛΩΝ

https://pdfcoffee.com/--219-pdf-free.html

--------------------------------------------

Σχετικές αναρτήσεις με θέμα: ΣΟΛΩΝ

ΟΤΑΝ Ο ΘΑΛΗΣ ΕΚΑΝΕ ΕΚΤΡΟΠΗ ΜΕΓΑΛΟΥ ΠΟΤΑΜΟΥ - ΗΡΟΔΟΤΟΣ

Σε κάποια εκστρατεία των Λυδών κατά των Περσών και επειδή τα στρατεύματα των Λυδών δεν μπορούσαν να διαβούν τον ποταμό Άλυ, λόγω του μεγάλου πλάτους του και του βάθους του, ο Κροίσος ανέθεσε στο Θαλή να του βρει γρήγορα μια λύση. Ο Θαλής επινόησε μια παράκαμψη για την κοίτη του ποταμού και διοχέτευσε σ’ αυτήν μέρος του, ώστε να δημιουργηθεί ξηρά ανάμεσα στα δυο ρεύματα και να γίνει δυνατή η διάβαση του ποταμού από τα στρατεύματα των Λυδών.

Κι εκεί που ο στρατός είχε τον δύσβατο ποταμό μπροστά του, το ποτάμι βρέθηκε πίσω τους.

Ο Ηρόδοτος μας πληροφορεί στο ΒΙΒΛΙΟ Α: ΚΛΕΙΩ [1.75.1 έως 1.75.6] 

Τον Αστυάγη, που του ήταν παππούς από τη μάνα του, ο Κύρος τον είχε ανατρέψει και τον κρατούσε δέσμιο για κάποια αιτία. Νά ο λόγος που ο Κροίσος τα είχε με τον Κύρο.

Κίνησε ο Κροίσος το στρατό του για να εισβάλει στη χώρα των Περσών και όταν έφτασε στον Άλη ποταμό, ο Κροίσος βρισκόταν σε απορία πώς θα περάσει ο στρατός του το ποτάμι γιατί την εποχή αυτή, δεν υπήρχαν γέφυρες.

Ο Θαλής ο Μιλήσιος, που ήταν στο στρατόπεδο, κατόρθωσε και πέρασε τον στρατό για χάρη του Κροίσου, ώστε το ποτάμι που έτρεχε από τα αριστερά του στρατού να τρέχει και από τα δεξιά του — και νά πώς το κατόρθωσε:

Ο Θαλής αρχίζοντας από ένα μέρος που βρισκόταν πιο πάνω από το στρατόπεδο, έσκαψε μια βαθιά διώρυγα, έτσι που ο ποταμός ξεφεύγοντας από την παλιά του κοίτη να κυκλώσει από πίσω το στρατόπεδο, κι ύστερα παρακάμπτοντάς το να χύνεται και πάλι στην παλιά του κοίτη· αποτέλεσμα: μόλις χωρίστηκε ο ποταμός στα δύο, έγινε και στα δύο του παρακλάδια διαβατός.

[1.75.5] ἄνωθεν τοῦ στρατοπέδου ἀρξάμενον διώρυχα βαθέαν ὀρύσσειν, ἄγοντα μηνοειδέα, ὅκως ἂν τὸ στρατόπεδον ἱδρυμένον κατὰ νώτου λάβοι ταύτῃ κατὰ τὴν διώρυχα ἐκτραπόμενος ἐκ τῶν ἀρχαίων ῥεέθρων καὶ αὖτις παραμειβόμενος τὸ στρατόπεδον, ἐς τὰ ἀρχαῖα ἐσβάλλοι, ὥστε ἐπείτε καὶ ἐσχίσθη τάχιστα ὁ ποταμός, ἀμφοτέρῃ διαβατὸς ἐγένετο.

ΗΡΟΔΟΤΟΣ Ἱστορίαι  ΒΙΒΛΙΟ Α: ΚΛΕΙΩ [1.75.5] 

https://www.greek-language.gr , https://www.evprattein.gr

--------------------------------

Γάλλος σπηλαιολόγος ανακάλυψε εκτροπή ποταμού για πολεμικούς σκοπούς από τον Θαλή τον Μιλήσιο για λογαριασμό του βασιλιά Κροίσου, το -550

Γάλλος σπηλαιολόγος ανακάλυψε εκτροπή ποταμού για πολεμικούς σκοπούς από τον Θαλή τον Μιλήσιο για λογαριασμό του βασιλιά Κροίσου, το -550

«Μόλις ανακάλυψα μία απίστευτη σήραγγα στην Τουρκία, στην περιοχή της Καππαδοκίας. Πρόκειται για ένα έργο εκτροπής ενός μεγάλου ποταμού για να δημιουργηθεί ένα πέρασμα και να γίνει δυνατή η διάβασή του. Είναι πιθανότατα αυτό που ο περιγράφει ο Ηρόδοτος αποδίδοντάς το στον Θαλή, και μέσω του οποίου ο βασιλιάς Κροίσος πέρασε για να επιτεθεί στον πέρση γείτονά του, τον Κύρο Β’, το 550 π.Χ. », λέει ο γάλλος σπηλαιολόγος Ερίκ Ζιλί.

Ο Ζιλί θεωρεί πως βρίσκεται μπροστά σε μια μεγάλη ανακάλυψη. Είχε εντοπίσει για πρώτη φορά το 1984 δύο ανοίγματα σε ένα χαμηλό βουνό της Καππαδοκίας και συνέχισε την έρευνα διαβάζοντας Ηρόδοτο αλλά και τώρα, με τις νέες τεχνολογίες, αξιοποιώντας και τις δορυφορικές εικόνες που προσφέρει το Google Earth. Το όρος Αργαίος (στα τουρκικά Ερσιγέκ) βρίσκεται δίπλα σε έναν μεγάλο ποταμό, τον μεγαλύτερο της Μικράς Ασίας. Είναι ο Αλυς κατά τους αρχαίους, ο Κιζιλιρμάκ (Κόκκινο Ποτάμι) κατά τους Τούρκους. Οι διαστάσεις της στοάς είναι εντυπωσιακές: 9 μέτρα φάρδος και 177 μήκος. Κατά τις εκτιμήσεις του σπηλαιολόγου πρέπει να χρειάστηκε να μετακινηθούν 12.800 τόνοι μπάζα. Η υπόγεια σήραγγα αποτελεί ένα σχεδόν τέλειο ημικύκλιο. Ο ποταμός έμπαινε στο ένα άνοιγμα και έβγαινε από το άλλο.

Οπως λέει μάλιστα ο Ζιλί στην εφημερίδα «Le Figaro», διακρίνονται ακόμη σε μερικά σημεία τα σημάδια σε κόγχες όπου ήταν τοποθετημένα τα λαδοφάναρα.

Στο ερώτημα γιατί ο Κροίσος δεν έφτιαξε γέφυρες αντί να σκάψει στοά, η απάντηση κατά τον γάλλο σπηλαιολόγο είναι ότι τα εδάφη της Καππαδοκίας καλύπτονται από εύθραυστη ηφαιστειακή τέφρα που δεν είναι καλό οικοδομικό υλικό –είναι γνωστό άλλωστε ότι πολλά σπίτια είναι φτιαγμένα σε σκαμμένο βράχο. Ταυτόχρονα, το ποτάμι αυτό πλημμυρίζει και φουσκώνει πολύ συχνά με τρόπο που καταστρέφει τις γέφυρες.

Πάντως ο Ζιλί θεωρεί πιθανόν το τούνελ να ήταν ήδη ανοιγμένο και απλώς ο Θαλής να είχε την ιδέα της αξιοποίησής του για την εκτροπή του ποταμού. Ο σπηλαιολόγος βρίσκεται τώρα σε αναζήτηση χρηματοδότησης προκειμένου να φτιάξει ένα γαλλοτουρκικό ολοκληρωμένο σχέδιο περαιτέρω ερευνών. Μέχρι τότε κρατάει την ακριβή τοποθεσία μυστική.

Είναι, άλλωστε, χαρακτηριστικό ότι ούτε ο δήμαρχος της γειτονικής πόλης δεν τα γνώριζε όλα αυτά. Κανείς δεν τολμούσε να εισέλθει στη σήραγγα, λόγω των νυχτερίδων και της έντονης δυσοσμίας.

https://www.tanea.gr

-------------------------------------

ΟΤΑΝ Ο ΘΑΛΗΣ ΕΚΑΝΕ ΕΚΤΡΟΠΗ ΜΕΓΑΛΟΥ ΠΟΤΑΜΟΥ - ΗΡΟΔΟΤΟΣ

Ο κόσμος κινείται ελικοειδώς

Με την Συγγραφέα Δήμητρα Λιάτσα 

Η Δήμητρα Λιάτσα γεννήθηκε στην Θεσσαλονίκη. Έκανε φιλολογικές σπουδές. Ξένες γλώσσες: Αγγλικά, Γαλλικά και Ιταλικά. Εργάστηκε επί σειρά ετών στην επιμέλεια βιβλίων. Μετέφρασε άνω των 30 τίτλων κυρίως από την Αγγλική γλώσσα. Έγραψε άρθρα σε περιοδικά και εφημερίδες, με αντικείμενο την Ελληνική Γραμματεία. Έδωσε σειρά ομιλιών προσκεκλημένη από το Ινστιτούτο Αριστοτέλης, με θέμα την Ελληνική Γραμματεία, την Ιστορία και την παιδεία. Από το 2009 ασχολείται με την συστηματική μελέτη του Ομήρου και από το 2014 με την ανάγνωση, τον σχολιασμό και την ανάρτηση στο διαδίκτυο ολόκληρης της Οδύσσειας. Από το 2017 έχει ξεκινήσει και την ανάγνωση, τον σχολιασμό και την ανάρτηση στο διαδίκτυο ολόκληρης της Ιλιάδος.

Η Δήμητρα Λιάτσα είναι συγγραφεύς των βιβλίων: «Τα ψέματα που λένε για την Ελλάδα» (2004) και «Η Ελληνική καταγωγή του Χριστιανικού μύθου» (2013), τα οποία κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Δήλιος.

Ο Αλκαίος είναι συγγραφεύς δύο βιβλίων. Του βιβλίου "Ο Δρόμος του ηγέτη" (Εξαντληθέν) και του βιβλίου "Το μυστικό πεπρωμένο της Ελλάδος". Εκδόσεις Δήλιος.

Λόγοι και Ομιλίες της Δήμητρας Λιάτσα: ΕΔΩ

Ομήρου Ιλιάς: ΕΔΩ

Ομήρου Οδύσσεια: ΕΔΩ

Από «Φρυκτωρίες» και «Βισάλτη»: ΕΔΩ

Ομηρικός Κύκλος

Η ΦΙΛΟΣΟΦΟΣ ΝΙΚΑΡΕΤΗ

Η φιλόσοφος, μαθηματικός – γεωμέτρης, Νικαρέτη, ήταν Μεγαρίς. Έζησε περί τα τέλη του -4ου με αρχές -3ου αιων. και υπήρξε μαθήτρια της φιλοσοφικής Μεγαρικής Σχολής. Προερχόταν από σημαντικής καταγωγής γονείς και είχε πολύ υψηλή παιδεία για την εποχή της. Υπήρξε μαθήτρια του Μεγαρέα φιλοσόφου Στίλπωνα. Ενώ ο Αθηναίος Ονήτωρ –εάν μπορεί βέβαια να εμπιστευτεί κάποιος τους λόγους αυτού-, αναφέρει πως: ο Στίλπων είχε και ερωτικές σχέσεις με την Νικαρέτη.

Η Νικαρέτη έγραψε πολλά έργα που έχουν χαθεί είτε έχουν καπηλευτει από άλλους. Σύμφωνα με τον Αργυρό (της βυζαντινής οικογένειας, 10ος αιων.), ορισμένα θεωρήματα που περιέχονται στο πρώτο βιβλίο των Στοιχείων του Ευκλεί­δη, όπως τα: ‘’Παντός τριγώνου η μείζων πλευρά την μείζο­να γωνίαν υποτείνει’’ Δηλ. Σε κάθε τρίγωνο η μεγαλύτερη γωνία κείται απέναντι της μεγαλύτερης πλευράς. Και, ‘’Παντός Τριγώνου οι δυο γωνίαι δύο ορθών ελάσσονές εισί πάντη μεταλαμβανόμεναι’’  Δηλ. ‘’Σε κάθε τρίγωνο δύο γωνίες είναι μικρότερες των δυο ορθών με οποιοδήποτε τρόπο κι αν τις πάρουμε’’ οφείλονται στη Νικαρέτη.

Συνήθως στα Αρχαία κείμενα αναφέρεται σαν Μεγαρίς μορφωμένη φιλόσοφος – εταίρα με αριστοκρατική καταγωγή. Ωστόσο, η Νικαρέτη υπήρξε σπουδαία φιλόσοφος. Σε αυτήν μάλιστα οφείλεται η επαναδιατύπωση και η απόδειξη ολικού του γεωμετρικού θεωρήματος:  “Παντός τριγώνου μιας των πλευρών προσεκβλειθείσης, η εντός γωνία εκατέρας των εντός και απέναντι γωνιών μείζων έτσι ”.

Ο Ιωάννης Στοβαίος, που έζησε τον +5ο αιώνα, λανθασμένα αναφέρει τη Νικαρέτη, σαν Κορίνθια εταίρα και φιλόσοφο! Και ο Γ. Ν. Χατζιδάκις ακλουθώντας την ίδια λάθος θεωρία (περί Κορίνθου) με τον Στοβαίο αναφέρει:  ‘’Στην Νικαρέτη οφείλεται η επαναδιατύπωσις και η απόδειξις του θεωρήματος κ.τ.λ.

Όμως, ο Αθήναιος που έζησε τρεις αιώνες νωρίτερα από τον Στοβαίο (τέλη +2ου αιώνα) στο ΙΓ’ βιβλίο του (Δειπνοσοφιστών), αναφέρει και αποσαφηνίζει περί καταγωγής της τα εξής: ‘’Νικαρέτη δἐ ἡ Μεγαρὶς οὐκ ἀγεννὴς ἦν ἑταίρα, ἀλλὰ καὶ γονέων καὶ κατὰ παιδείαν ἐπέραστος ἦν, ἠκροᾶτο δὲ Στίλπωνος τοῦ φιλοσόφου.’’ Δηλ. ‘’Η Νικαρέτη από τα Μέγαρα ήταν όχι ασήμαντης καταγωγής εταίρα, αλλ’ και εξαιτίας των γονέων της και εξαιτίας της καλλιέργειας της ήταν περιζήτητη που παρακολουθούσε μαθήματα του φιλόσοφου Στίλπωνα.’’

Βιβλιογραφία:

Πρόκλου. ‘’Σχόλια εις το πρώτον βιβλίο του Ευκλείδη’’ (διάφορες εκδόσεις)

Διογένη Λαέρτιου. ‘’Βίοι Φιλοσόφων’’ (διάφο­ρες έκδοσης)

Αθήναιου. ‘’Δειπνοσοφιστές’’. έκδοση Οξφόρδης 1935, βιβλία 14. τόμοι 7

Αθηναίος ‘’Δειπνοσοφιστών’’ ΙΓ’ (σελ. 202-203.). Εκδότης, Οδυσσέας Χατζόπουλος.

https://tamegara.blogspot.com/2012/12/blog-post_9.html

-------------------------------------

Μερικές γυναίκες πανεπιστήμονες της Αρχαιότητας: Πολύγνωτη, Θεανώ, Δαμώ (κόρη του Πυθαγόρα και της Θεανούς), Τελέσιλλα, Ηδύλη, Ηριννα, Πτολεμαΐς, Περικτιόνη, Νικαρέτη, Πυθαΐς και αναρίθμητες άλλες μυημένες στην Πυθαγόρεια Φιλοσοφία και τη μουσική. https://enneaetifotos.blogspot.com/2018/01/blog-post_52.html

----------------------------

Η Αρχεάνασσα

ΑΡΧΑΙΕΣ ΕΛΛΗΝΙΔΕΣ ΦΙΛΟΣΟΦΟΙ

Αλήθειες Και Ψέματα Για Την ΕΛΛΗΝΙΔΑ Των Αρχαίων Χρόνων

Στίλπων

Ο Στίλπων ήταν Αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος, που γεννήθηκε στα Μέγαρα το -360 και πέθανε το -280. Υπήρξε μαθητής μερικών οπαδών του Ευκλείδη του Μεγαρικού. Κάποιοι λένε πως υπήρξε μαθητής και του ίδιου του Ευκλείδη, αλλά και του Θρασύμαχου του Κορίνθιου που ήταν φίλος του Ιχθύα, όπως λέει ο Ηρακλείδης. 

Ο Κράτης και πολλοί άλλοι πιάστηκαν στα δίχτυα του, αλλά κυρίως πήρε με το μέρος του τον Ζήνωνα και τον Φοίνικα. Είχε επίσης σπουδαίες ικανότητες στην πολιτική. Παντρεύτηκε, αλλά είχε και σχέσεις με την εταίρα Νικαρέτη, όπως λέει κάπου και ο Ονήτωρ. Απέκτησε μια κόρη αδιάντροπη, που την παντρεύτηκε ο φίλος του Σιμμίας ο Συρακούσιος. Επειδή η συμπεριφορά της ήταν τελείως ανάρ­μοστη, κάποιος είπε στον Στίλπωνα πως τον ντροπιάζει. Εκείνος απάντησε: «Όχι περισσότερο απ' όσο εγώ την τιμώ». 

Ο Στίλπων ήταν απλός, ανεπιτήδευτος και προσαρμο­ζόταν εύκολα με τους απλούς ανθρώπους.

Κάποια φορά [ο Κράτης] του πρόσφερε ένα ξερό σύκο και συγχρόνως του έκανε μια ερώτηση, αυτός πήρε απλώς το σύκο και το έφαγε κι όταν εκείνος είπε: «Ηρακλή, έχασα το σύκο», του απάντησε: «Όχι μόνο το σύκο, αλλά και την ερώτηση της οποίας το σύκο ήταν προκαταβολή». 

Κάποιο χειμώνα που είδε τον Κράτητα ζα­ρωμένο από το κρύο, του είπε: «Μου φαίνεται, Κράτη, πως έχεις ανάγκη ρούχου καινού [καινούριου], (που σήμαινε επίσης ρούχου και-νου).

Λένε πως τόσο προκαλούσε την προσοχή του κόσμου στην Αθήνα, ώστε έβγαιναν από τα εργαστήρια για να τον δουν. Όταν κάποιος του είπε: «Στίλπων, σε περιεργάζο­νται σα θηρίο», απάντησε: «Όχι, σαν άνθρωπο αληθινό». 

Λένε πως κάποτε, πριν ολοκληρωθεί μια συζήτηση που είχε με τον Κράτη, έτρεξε να αγοράσει ψάρια. Εκείνος προσπάθησε να τον συγκρατήσει λέγοντας: «Αφήνεις τη συζήτηση;» «Όχι, τη συζήτηση την κρατώ, εσένα αφήνω. Η συζήτηση μπορεί να περιμένει, τα ψάρια όμως θα πουληθούν».

Αναφέρονται εννέα διάλογοι του με ψυχρό ύφος: «Μό­σχος», «Αρίστιππος ή Καλλίας», «Πτολεμαίος», «Χαιρεκράτης», «Μητροκλής», «Αναξιμένης», «Επιγένης», «Προς την κόρη του», «Αριστοτέλης». Ο Ηρακλείδης λέει πως υπήρξε μαθητής του και ο Ζήνων ο στωικός.

ΔΙΟΓΕΝΟΥΣ ΛΑΕΡΤΙΟΥ – ΒΙΟΙ ΦΙΛΟΣΟΦΩΝ - ΣΤΙΛΠΩΝ

https://pdfcoffee.com/--219-pdf-free.html

-----------------------------

Κατά τη γνώμη μου, αξιομνημόνευτη είναι η απάντηση που έδωσε ο Στίλπων, ο Μεγαρεύς φιλόσοφος, όταν ο Δημήτριος, αφού εξανδραπόδισε τους κατοίκους των Μεγάρων και κατέστρεψε την πόλη, τον ρώτησε αν έχει χάσει κάτι. Ο Στίλπων τότε απάντησε: «Όχι, βέβαια' ο πόλεμος δεν μπορεί να πάρει λάφυρο την αρετή». 
Σύμφωνη και αρμονική με τα παραπάνω λόγια φαίνεται και η απάντηση του Σωκράτη. Αυτός, λοιπόν, όταν τον ρώτησε ο Γοργίας, νομίζω, τι πιστεύει για τον μεγάλο βασιλιά και αν τον θεωρεί ευδαίμονα, απάντησε: «Δεν ξέρω την κατάσταση του όσο αφορά την αρετή και την παιδεία», με τη σκέψη πως σε τούτα έγκειται η ευδαιμονία και όχι στα αγαθά που προέρχονται από την τύχη.

ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ ΗΘΙΚΑ – ΤΟΜΟΣ 1 - ΠΕΡΙ ΠΑΙΔΩΝ ΑΓΩΓΗΣ

https://enneaetifotos.blogspot.com/2019/06/blog-post_13.html

Μεγαρική Σχολή: Ιδρυτής της ο Ευκλείδης. Σ’ αυτήν ανήκουν ακόμη ο Ευβουλίδης, ο Διόδωρος ο Κρόνος, ο Στίλπων, κ.α. Υποστηρίζει και αυτή την ύπαρξη ενός όντος αμετάβλητου και το ονομάζει «αγαθόν», όρος που ταυτίζεται με τον νου και το θείον.

https://enneaetifotos.blogspot.com/2014/08/blog-post_10.html