Η
έννοια του γραμμικού χρόνου που προχωρά
σε ευθεία γραμμή από το παρελθόν, περνάει
από το «τώρα» και πάει προς το μέλλον,
δεν ισχύει.
Ο
χρόνος κάνει κύκλους. Για την ακρίβεια
η ροή του χρόνου είναι «σπειροειδής».
Μάλλον
σε όλο τον χωροχρόνο υπάρχουν δονήσεις,
συχνότητες, μοτίβα και κύματα που κάνουν
“ποδήλατο” μπρος - πίσω κάπως παρόμοια
με έναν απέραντο ωκεανό που κινείται
μέσα από ένα πολυδιάστατο πεδίο.
Μέσα
στη συνοχή των χωροχρονικών ωκεανών
της ύπαρξης, υπάρχουν άμπωτες, ροές,
υψηλοί και χαμηλοί χρόνοι. Και, αν ξέρετε
πώς να ταξιδεύετε στον χωροχρόνο,
μπορείτε να επισκεφτείτε οπουδήποτε
και, λογικά, όλα τα μυστικά του είναι
άμεσα διαθέσιμα.
Η Γη ζει για πολύ
καιρό - πολύ περισσότερο από 4 έως 5
δισεκατομμύρια έτη που διαδίδουν επί
του παρόντος.
Όσον
αφορά τους κύκλους του χωροχρόνου,
πολλές παραδόσεις συμφωνούν ότι η
ανθρωπότητα αυτή τη στιγμή κατοικεί σε
μια απίστευτα εξασθενημένη κατάσταση
(σε σκοτεινούς καιρούς). Αυτό σημαίνει
(υπονοώντας) ότι υπήρξαν χωρόχρονοι
όπου η ανθρωπότητα βρισκόταν σε μια
πολύ πιο συνειδητοποιημένη και πιο
ισχυρή κατάσταση.
Φανταστείτε ότι
είστε μια πολύ πιο ισχυρή και
συνειδητοποιημένη εκδοχή του εαυτού
σας που υπάρχει κάποια στιγμή στο
«παρελθόν» και ξέρατε ότι ένας επερχόμενος
μελλοντικός εαυτός σας θα υποβαθμιζόταν
σε δυνάμεις και ικανότητες σε τέτοιο
βαθμό, που αυτός ο απόγονος θα μπορούσε
μετά βίας να διακριθεί από ένα μη
συνειδητοποιημένο ον.
Τι
θα έκανες; Τίποτα;
Ή
θα κάνατε ό,τι μπορούσατε για να αποτρέψετε
πρώτα την υποβάθμιση και, στη συνέχεια,
να δημιουργήσετε εύκολα προσβάσιμες
ομάδες πραγματικής γνώσης που θα
περίμεναν την πιο αμυδρή ανάμνηση του
υποβαθμισμένου εαυτού σας;
Η
λογική και προφανής απάντηση είναι ότι
θα κάνετε στοργικές προσπάθειες να
βοηθήσετε μελλοντικές εκδοχές του
εαυτού σας στις σκοτεινές κοιλάδες του
χρόνου.
Πώς
θα το έκανες όμως;
Πώς
θα επικοινωνούσατε με μια μελλοντική
εκδοχή του εαυτού σας που δεν έχει
πρόσβαση στην τηλεπάθεια, του οποίου
τα συναισθήματα είναι σχεδόν τελείως
κλειστά, του οποίου το μυαλό είναι τόσο
διασκορπισμένο και πιθανώς χειραγωγημένο,
με μια μοναδική πολύ λιγότερο δημιουργική
σκέψη;
Ευτυχώς,
εξακολουθούν να υπάρχουν αμυδρά στοιχεία
από την ιστορία μας για να μας βοηθήσουν
να διακρίνουμε τις απαντήσεις.
Ο
χρόνος είναι παιδί που παίζει με
πεσσούς και το παιδί είναι βασιλιάς(Ηράκλειτος)
Υπάρχουν
περίοδοι στη ζωή του ανθρώπου όπου η
επαναληψιμότητα και η κυκλικότητα
κάποιων γεγονότων «τέμνονται» με τη
γραμμική και επαναλαμβανόμενη πορεία
του χρόνου, περίοδοι όπου ο άνθρωπος
έχει την ευθύνη της επιστροφής στο
παρελθόν άρα και της αντίστασής του
στην επέλαση του χρόνου.
Ουσιαστικά
πρόκειται για τη σπειροειδή εξέλιξη
των πραγμάτων (γνωστή από τα φιλοσοφικά
ερωτήματα των Προσωκρατικών), που μας
δίνει τη γεύση μιας προσωρινής
αχρονικότητας και αιωνιότητας μέσα από
την περιοδικότητα κάποιων σταθερών
γεγονότων. Η διαρκής επανάληψη και η
οργάνωση της κοινωνικής ζωής (διακοπές
το καλοκαίρι ή το Πάσχα, Σαββατοκύριακο,
εποχιακές δραστηριότητες κλπ) παραπέμπουν
σε έναν κύκλο διαρκούς επαναφοράς που
απαλύνει την αίσθηση μοναχικότητας της
ευθύγραμμης τροχιάς των πραγμάτων.
Όμως
δεν διαγράφουμε κύκλους. Δεν ξαναμπαίνουμε
στο ίδιο ποτάμι. Δεν υπάρχει επιστροφή.
Αλλοίμονο αν συνέβαινε αυτό· θα έμοιαζε
με το μαρτύριο του Σίσυφου. Θα βυθιζόμαστε
σε μια διαρκή περιδίνηση, όπου οι αλλαγές
θα ήταν η ερημιά της σταθερότητας. Αλλά
και η γραμμική πορεία θα ήταν βασανιστική.
Αν ο χρόνος μας κινούσε σε έναν δρόμο
όπου τίποτα δε θα θύμιζε το χθες, αν η
μνήμη δε συναντιέται έστω και συγκυριακά
με τα στοιχεία του παρόντος, πώς μπορεί
να υπάρξει συνείδηση του εαυτού μας; Πώς μπορεί να τυποποιηθεί μια κατάσταση
της αντικειμενικής πραγματικότητας;
Κινούμαστε
σε σπείρες, όπου συνυπάρχει η έννοια
του κύκλου και της ευθείας, της
επαναληψιμότητας και της εναλλαγής.
Κινούμαστε σε σπείρες και έτσι μπορούμε
να βλέπουμε τον εαυτό μας στον καθρέφτη
του χρόνου με τη λιγότερη δυνατή οδύνη
στον κόσμο της φθοράς. Ποιος ξέρει,
μπορεί να είναι οι ίδιες οι κοσμολογικές
σπείρες τις οποίες διαγράφει ο χρόνος
στο χαοτικό Σύμπαν, μπορεί να είναι
παραλλαγές των γενετικών σπειρών του
DNA του βιολογικού μας κώδικα που
προσδιορίζει την επιμέρους ανθρωπομορφολογία
μας.
Τα
αρχέτυπα της Φύσης μάς διαμόρφωσαν τους
κώδικες πριν ακόμα συνειδητοποιήσουμε
την ανθρώπινη κατάστασή μας, πριν ακόμα
νιώσουμε πως θέτουμε ερωτήματα στον
εαυτό μας. Οι «ανοιχτοί κύκλοι» είναι
πανταχού παρόντες στο φυσικό μας
περιβάλλον. Ο ήλιος δίνει κάθε μέρα ζωή
χωρίς να είναι ποτέ ο ίδιος. Ο άβιος και
ο έμβιος κόσμος «κινούνται» και
εξελίσσονται υπό τη μορφή αλλεπάλληλων
ατέρμονων σπειρών. Δεν είναι καθόλου
τυχαίο λοιπόν που η πρώτη και κυρίαρχη
θεμελίωση της φιλοσοφικής σκέψης στην Αρχαία Ελλάδα αναφέρεται επίμονα στην
έννοια του κυκλικού (αλλά ανοιχτού)
χρόνου.
Η γραμμική θεώρηση του χρόνου
είναι «σχήμα» του σύγχρονου Δυτικού
πολιτισμού και κυρίως του βιομηχανικού
τρόπου κοινωνικής οργάνωσης. Είναι η
αντίληψη της διαρκούς εφόδου της
κοινωνίας στα στοιχεία της φύσης και
των άπειρων κύκλων της, της γραμμικής
και επιταχυνόμενης συσσώρευσης κέρδους
και οφέλους.
Ο
«Δυτικός άνθρωπος», ενώ έχει τα περισσότερα
υλικά αγαθά από οποιονδήποτε άλλο
«άνθρωπο» σε όλη την εξέλιξη της ιστορίας,
είναι αγχωμένος και νευρωτικός και
σίγουρα όχι τόσο ευτυχισμένος όσο θέλει
να εμφανίζεται. Γιατί η πολιτική του
απέναντι στον χρόνο δεν είναι μόνο
γραμμικής ροής. Πιέζει διαρκώς το ρυθμό
του χρόνου, γιατί γενικώς «δεν προλαβαίνει».
Η καταναλωτική του βουλιμία τον ωθεί
στην επιτάχυνση του χρόνου και στην
κατανάλωση της ίδιας του της ζωής, χωρίς
να μπορεί να γευθεί τις τόσες και τόσες
άπειρες εκφράσεις και εκδηλώσεις της.
Στον
μικρόκοσμο των σωματιδίων ο χρόνος δεν
έχει κατεύθυνση. Δεν υπάρχει πορεία
προς το μέλλον. Αλλά αν δεν υπάρχει
κατεύθυνση στον χρόνο, δεν θα μπορούσε
να υπάρξει ζωή. Πέραν τούτου, πώς θα
μπορούσε να είναι η ζωή μας σ’ ένα τέτοιο
χωροχρονικό σκηνικό; Άγνωστο. Εμείς
θέλουμε να υπάρχει το «αύριο» για να
ονειρευόμαστε και να σχεδιάζουμε. Αλλά
θέλουμε και το «χθες» για να μας γλυκαίνει
η ανάμνηση των θετικών καταγραφών μας,
να βλέπουμε τα ίχνη μας που δεν τα σβήνει
η σκόνη του χρόνου. Θέλουμε τη σπειροειδή
ροή του χρόνου για να νιώθουμε την
αιωνιότητά μας μέσα από τη διαρκή
συμπύκνωση του παρελθόντος, θέλουμε
την κατεύθυνση του μέλλοντος για να
επινοούμε διαρκώς τον εαυτό μας.
Το
ανθρώπινο DNA είναι ένα βιολογικό
Διαδίκτυο, ανώτερο από πολλές απόψεις
από το τεχνητό.
Μπορεί
να επηρεαστεί και να επαναπρογραμματιστεί
από λέξεις και συχνότητες ΧΩΡΙΣ να
αποκοπούν και να αντικατασταθούν
μεμονωμένα γονίδια.
Μόνο
το 10% του DNA μας χρησιμοποιείται για την
κατασκευή πρωτεϊνών. Αυτό το υποσύνολο
του DNA είναι που ενδιαφέρει τους δυτικούς
ερευνητές που εξετάζεται και
κατηγοριοποιείται. Το υπόλοιπο 90%
θεωρείται «άχρηστο DNA».
Οι
Ρώσοι ερευνητές, ωστόσο, πεπεισμένοι
ότι η φύση δεν είναι χαζή, ενώθηκαν με
γλωσσολόγους και γενετιστές σε ένα
εγχείρημα να εξερευνήσουν αυτό το 90%
του «άχρηστου DNA». Τα αποτελέσματα, τα
ευρήματα και τα συμπεράσματά τους είναι
απλά επαναστατικά!
Σύμφωνα
με αυτούς, το DNA μας δεν είναι μόνο
υπεύθυνο για την κατασκευή του σώματός
μας, αλλά χρησιμεύει και ως αποθήκευση
δεδομένων και στην επικοινωνία.
Οι
Ρώσοι γλωσσολόγοι διαπίστωσαν ότι ο
γενετικός κώδικας, ειδικά στο φαινομενικά
άχρηστο 90%, ακολουθεί τους ίδιους κανόνες
με όλες τις ανθρώπινες γλώσσες μας. Για
το σκοπό αυτό συνέκριναν τους κανόνες
της σύνταξης (ο τρόπος με τον οποίο οι
λέξεις ενώνονται για να σχηματίσουν
φράσεις και προτάσεις), τη σημασιολογία
(τη μελέτη του νοήματος στους γλωσσικούς
τύπους) και τους βασικούς κανόνες της
Γραμματικής.
Βρήκαν
ότι τα αλκάλια του DNA μας ακολουθούν μια
κανονική Γραμματική και έχουν ορίσει
κανόνες όπως και οι γλώσσες μας. Έτσι
οι ανθρώπινες γλώσσες δεν εμφανίστηκαν
τυχαία, αλλά είναι μια αντανάκλαση του
εγγενούς μας DNA.
Ο
Ρώσος βιοφυσικός και μοριακός βιολόγος
Pjotr Garjajev και οι συνεργάτες του
διερεύνησαν επίσης τη δονητική συμπεριφορά
του DNA.
Η
ουσία ήταν: «Τα
ζωντανά χρωμοσώματα λειτουργούν ακριβώς
όπως οι σολιτονικοί-ολογραφικοί
υπολογιστές που χρησιμοποιούν την
ενδογενή ακτινοβολία λέιζερ DNA».
Αυτό
σημαίνει ότι κατάφεραν, για παράδειγμα,
να διαμορφώσουν ορισμένα μοτίβα
συχνότητας σε μια ακτίνα λέιζερ και με
αυτό επηρέασαν τη συχνότητα του DNA και
συνεπώς την ίδια τη γενετική πληροφορία.
Δεδομένου
ότι η βασική δομή των ζευγών DNA αλκαλίων
και της γλώσσας (όπως εξηγήθηκε
προηγουμένως) είναι της ίδιας δομής,
δεν απαιτείται αποκωδικοποίηση DNA.
Μπορεί κανείς απλά να χρησιμοποιήσει
λέξεις και προτάσεις της ανθρώπινης
γλώσσας!
Οι
εσωτερικοί και πνευματικοί δάσκαλοι
γνωρίζουν εδώ και αιώνες ότι το σώμα
μας είναι προγραμματιζόμενο από τη
γλώσσα, τις λέξεις και τη σκέψη. Αυτό
έχει πλέον αποδειχθεί και εξηγηθεί
επιστημονικά. Φυσικά η συχνότητα πρέπει
να είναι σωστή. Και αυτός είναι ο λόγος
που δεν είναι όλοι το ίδιο επιτυχημένοι
ή δεν μπορούν να το κάνουν πάντα με την
ίδια δύναμη. Το άτομο πρέπει να εργαστεί
στις εσωτερικές διεργασίες και την
ωριμότητα προκειμένου να δημιουργήσει
μια συνειδητή επικοινωνία με το DNA.
Οι
Ρώσοι ερευνητές εργάζονται σε μια μέθοδο
που δεν εξαρτάται από αυτούς τους
παράγοντες, αλλά θα λειτουργεί ΠΑΝΤΑ,
με την προϋπόθεση ότι κάποιος χρησιμοποιεί
τη σωστή συχνότητα. Αλλά όσο πιο
ανεπτυγμένη είναι η συνείδηση ενός
ατόμου, τόσο λιγότερη είναι η ανάγκη
για οποιονδήποτε τύπο συσκευής! Μπορεί
κανείς να επιτύχει αυτά τα αποτελέσματα
μόνος του και η επιστήμη θα σταματήσει
επιτέλους να γελάει με τέτοιες ιδέες
και θα επιβεβαιώσει και θα εξηγήσει τα
αποτελέσματα.
Οι
ερευνητές πιστεύουν ότι εάν οι άνθρωποι
με πλήρη ατομικότητα ανακτούσαν την
ομαδική συνείδηση, θα είχαν μια θεϊκή
δύναμη να δημιουργούν, να αλλάζουν και
να διαμορφώνουν πράγματα στη Γη!
Για
χρόνια η επιστήμη έχει αναγνωρίσει ότι
έχουμε δύο ενεργούς φυσικούς κλώνους
DNA. Έχουμε επίσης άλλους δέκα
ενεργητικούς κλώνους DNA που είναι
αδρανείς μέσα στο ανθρώπινο ον για
πολλούς αιώνες. Αυτοί οι αδρανείς κλώνοι
DNA ανακαλύφθηκαν από επιστήμονες, οι
οποίοι, μη γνωρίζοντας τη λειτουργία
αυτών των κλώνων, τους έχουν χαρακτηρίσει
ως «άχρηστο» DNA.
Ο αρχικός
Άνθρωπος είχε 12 Σκέλη DNA που λειτουργούσαν
ενεργά και διατηρούσαν την πλήρη
λειτουργία του Ανθρώπου ως Πνευματικού
Όντος. Με την υπερβολική μας ενασχόληση
με την αριστερή σκέψη και το κλείσιμο
των κέντρων της καρδιάς μας, αυτοί οι
«επιπλέον» κλώνοι DNA έχουν χαθεί. Οι
συνέπειες αυτής της απώλειας είναι ότι
ζούμε σε μια πνευματικά ανεπαρκή
κοινωνία και οι διαισθητικές και
θεραπευτικές μας ικανότητες έχουν
μειωθεί πάρα πολύ. Έχει επίσης ως
αποτέλεσμα να έχουμε πρόσβαση και να
χρησιμοποιούμε μόνο ένα πολύ μικρό
μέρος του εγκεφάλου μας.
Η
ενέργεια της Γης μας κινείται μέσα από
μεγάλες δονητικές αλλαγές και σε
υψηλότερα επίπεδα συνείδησης.
Καθώς
η Γη ανεβάζει τη δόνηση Της, μας δίνονται
ως Άνθρωποι πολλές ευκαιρίες να αυξήσουμε
τη δόνηση μας. Αυτή η αλλαγή αναφέρεται
ως Ανάληψη και υπάρχουν πολλοί άνθρωποι
σε όλο τον κόσμο που βιώνουν σύγχυση
και χάος στους κόσμους τους.
Ωστόσο,
σε αυτό το φαινομενικό χάος και σύγχυση
υπάρχουν μεγάλες ευκαιρίες για εμάς να
αναπτυχθούμε, να επεκταθούμε και να
εξελιχθούμε.
Μία από τις πιο
συναρπαστικές πτυχές της εξελικτικής
μας διαδικασίας είναι η ανακατασκευή
του DNA μας. Οι κωδικοποιημένες ακτίνες
του κοσμικού φωτός έρχονται
στη Γη μας, διεγείροντας την αλλαγή αναδιατάσσοντας τα Ανθρώπινα σώματά
μας.
Το
διάσπαρτο DNA μας ενεργοποιείται και
αναμορφώνεται σε νέες έλικες ή κλώνους
DNA και αναδιατάσσεται σε δέσμες.
Καθώς αυτή η ανασύνθεση και η αναδιάταξη
προχωρά, δημιουργούμε ένα πιο εξελιγμένο
νευρικό σύστημα που διευκολύνει τις
νέες πληροφορίες και δεδομένα να
μετακινηθούν στη συνείδησή μας. Πολλά
από τα αδρανοποιημένα εγκεφαλικά μας
κύτταρα ξυπνούν και είμαστε σε θέση να
έχουμε πρόσβαση στο πλήρες δυναμικό
του σώματός μας. Το σώμα μας γεμίζει με περισσότερο φως,
οι μνήμες μας ανοίγουν και εξελισσόμαστε
καθώς το DNA μας εξελίσσεται σε
συνειδητά Πολυδιάστατα Όντα.
Τα
12 σκέλη του DNA μας ενεργοποιούνται και
συνδέονται με τις 12 ενεργειακές πύλες
συνδέοντάς μας με τις ζωτικές δυνάμεις
της ύπαρξης μέσω των οποίων έχουμε
πρόσβαση στην πνευματική μας κληρονομιά.Με
την ενεργοποίηση αυτών των πυλών
ενέργειας μπορούμε να αρχίσουμε να
γνωρίζουμε πραγματικά τον εαυτό
μας.
Καθώς τώρα σχηματίζονται και οι
12 κλώνοι του DNA, αισθήματα και αναμνήσεις
αναδύονται προσφέροντας μας την ευκαιρία
να βιώσουμε τον ιστό της ύπαρξής μας
και αποκαλύπτοντας ποιοι είμαστε μέσα
από τα γεγονότα και τις πεποιθήσεις που
είναι περίπλοκα υφασμένα μέσα μας.
Αυτό
θα πυροδοτήσει νέες εκδοχές, κατανοήσεις
και νοήματα σε όλα τα γεγονότα στη ζωή
μας και στον κόσμο μας.
Ανοίγοντας
την καρδιά και το μυαλό μας, όλες οι
απαντήσεις στα μεγάλα μυστήρια θα
βρεθούν μέσα μας.
Απαιτείται
να βγούμε από τα τρέχοντα συστήματα
πεποιθήσεών μας και να δημιουργήσουμε
νέα συστήματα πεποιθήσεων καθώς το
μυαλό είναι δομημένο να εξελίσσεται
και να διαμορφώνει τις εμπειρίες μας
με βάση αυτό που διοικούμε. Το μυαλό μας
δεν είναι ο κύριος μας. Εμείς είμαστε
οι κύριοι του μυαλού μας.
Το μυαλό
δεν είναι παρά ένα εργαλείο που
χρησιμοποιείται για τη δημιουργία της
πραγματικότητας και τίποτα
περισσότερο. Δουλεύοντας συνειδητά
με τα κύματα της ενέργειας και του φωτός
που κινούνται στη Γη μας, είμαστε σε
θέση να συνειδητοποιήσουμε και να
κατανοήσουμε ότι η μεταμόρφωση αυτού
του πλανήτη βασίζεται στη θεραπεία και
τη δύναμη του μυαλού μας. Η ενεργοποίηση
των 12 πλήρων κλώνων DNA θα δημιουργήσει
την επίγνωση και την κατανόηση
του ποιοι πραγματικά είμαστε.
Ενεργοποιώντας
και τους 12 κλώνους του DNA, δημιουργούμε
μια ευθυγράμμιση μέσα μας που μας
επιτρέπει να μετατοπιζόμαστε απαλά σε
πολύ υψηλότερα επίπεδα δόνησης και
συχνότητα φωτός, βοηθώντας τη διαδικασία
ανάληψής μας αφυπνίζοντας περαιτέρω
την ανθρώπινη συνείδησή μας.
Πριν
από λίγα χρόνια, αν έλεγες σε κάποιον
ότι η ανθρώπινη συνείδηση από μόνη
της μπορεί να έχει άμεση επίδραση στον
φυσικό μας κόσμο, πιθανότατα θα σε
κοιτούσε σαν να είσαι τρελός.
Σήμερα,
όμως, είναι διαφορετικά. Τα
τελευταία χρόνια, η κύρια επιστήμη
συλλαμβάνει το γεγονός ότι ναι, η
συνείδηση συσχετίζεται και μπορεί
να έχει άμεση επίδραση σε αυτό που
ονομάζουμε φυσικό υλικό κόσμο μας.
Τα
πειράματα των τελευταίων τεσσάρων
δεκαετιών διερεύνησαν εάν η ανθρώπινη
πρόθεση από μόνη της επηρεάζει τις
ιδιότητες του νερού .
Αυτή
η ερώτηση έχει ενδιαφέρον επειδή το
ανθρώπινο σώμα αποτελείται από περίπου
70% νερό.
Το
ενδιαφέρον για αυτό το θέμα έχει
αναζωπυρωθεί προσφάτως από πολλούς
ερευνητές που προτείνουν ότι το σκόπιμα
επηρεασμένο νερό μπορεί να ανιχνευθεί
εξετάζοντας τους κρυστάλλους πάγου που
σχηματίζονται από δείγματα αυτού του
νερού.
Οι
επιστήμονες υπέθεσαν και έδειξαν ότι
το νερό που επηρεάζεται από την πρόθεση
μπορεί πράγματι να επηρεάσει τον φυσικό
σχηματισμό των παρατηρούμενων κρυστάλλων
πάγου από αυτό το νερό. Συνεπή αποτελέσματα
συνήθως υποδηλώνουν την ιδέα ότι οι
θετικές προθέσεις τείνουν να παράγουν
συμμετρικούς, καλοσχηματισμένους,
ευχάριστους αισθητικά κρυστάλλους και
οι αρνητικές προθέσεις τείνουν να
παράγουν ασύμμετρους, κακοσχηματισμένους
και μη ελκυστικούς κρυστάλλους.
Το
πείραμα διεξήχθη από τον Dean Radin ,
Ph.D. (Double-Blind Test of the Effects of Distant Intention on
Water Crystal Formation), ο οποίος είναι Επικεφαλής
Επιστήμονας στο IONS και Adjunct Faculty στο
Τμήμα Ψυχολογίας στο Sonoma State University. Το
πείραμα έγινε για να μετρηθεί πώς η
πρόθεση από μόνη της επηρεάζει τον
σχηματισμό κρυστάλλων νερού. Συν-ερευνητές
ήταν ο Ιάπωνας μελετητής ενέργειας και συγγραφέας Masaru Emoto, μαζί με μερικούς άλλους ερευνητές και
επιστήμονες.
Εξετάστηκε η υπόθεση ότι το νερό
που εκτίθεται σε μακρινές προθέσεις
επηρεάζει την αισθητική βαθμολογία των
κρυστάλλων πάγου που σχηματίζονται από
αυτό το νερό. Βασικά, δοκίμασε εάν οι
προθέσεις μπορούσαν να επηρεάσουν τη
φυσική δομή του νερού (όπως αναφέρθηκε
προηγουμένως).
Σε
διάστημα τριών ημερών, περίπου 2000 άτομα
στην Αυστρία και τη Γερμανία εστίασαν
τις προθέσεις τους σε δείγματα νερού
που τοποθετήθηκαν μέσα σε ένα
ηλεκτρομαγνητικά θωρακισμένο δωμάτιο
στην Καλιφόρνια. Άλλα δείγματα εντοπίστηκαν
έξω από το θωρακισμένο δωμάτιο, έτσι
ώστε να μπορούν να λειτουργήσουν ως
μακρινός έλεγχος. Οι σταγόνες πάγου που
σχηματίστηκαν από πολλαπλά δείγματα
νερού σε διαφορετικές συνθήκες
επεξεργασίας φωτογραφήθηκαν από τεχνικό.
Τα
αποτελέσματα έδειξαν ότι η δοκιμή ήταν
συνεπής με μια σειρά προηγούμενων
μελετών που υποδηλώνουν ότι η πρόθεση
μπορεί να είναι σε θέση να επηρεάσει τη
δομή του νερού.
Μία από τις προαναφερθείσες
μελέτες διεξήχθη τη δεκαετία του '90, από
τον Masaru Emoto, συν-συμμετέχοντα στη μελέτη
που χρησιμοποιήθηκε γι' αυτό το άρθρο.
Του ήρθε η ιδέα να παγώσει το νερό και
να το παρατηρήσει με μικροσκόπιο.
Τα
αποτελέσματα αυτής της προηγούμενης
μελέτης (μεταξύ άλλων) έδειξαν επίσης
ότι το σχήμα και η φυσική δομή των
κρυστάλλων του νερού άλλαξε, αφού έδιναν
καλά λόγια και καθαρή θετική σκέψη στο νερό και έπαιζαν καλή μουσική. Παρατηρήθηκαν
επίσης παραμορφωμένοι κρύσταλλοι κατά
τη δημιουργία της αντίθετης κατάστασης.
Αν
οι σκέψεις μπορούν να το κάνουν αυτό
στο νερό, φανταστείτε τι μπορούν να
κάνουν σε εμάς; Το σώμα μας αποτελείται
κυρίως από νερό, περίπου το 70%. Εάν τα
θετικά συναισθήματα και οι λέξεις μπορούν να αλλάξουν τη
φυσική δομή του νερού, αυτό σημαίνει
ότι η «αυτομιλία» έχει άμεση επίδραση
στη βιολογία της ύπαρξής μας.
Πολυάριθμες
μελέτες πέρα από αυτήν δείχνουν πώς
οι σκέψεις και τα συναισθήματά μας, τα
πράγματα που δεν μπορούμε να δούμε,
είναι οι κύριοι οδηγοί των βιολογικών
μας συστημάτων.
Στην
κβαντική φυσική, η ύλη στο μικρότερο
παρατηρήσιμο επίπεδο της είναι απλώς
θύλακες ενέργειας, που δονούνται σε μια
ορισμένη συχνότητα. Το μόνο που είμαστε
είναι όντα ενέργειας, συχνότητας και
δόνησης.
Για
να αλλάξουμε τη φυσική δομή χρησιμοποιώντας
τη συνείδηση, πρέπει να καταλάβουμε ότι
οι σκέψεις και τα συναισθήματά μας
συσχετίζονται άμεσα με τη συχνότητα
στην οποία δονείται η ύλη (το είναι μας). Εάν
αλλάξουμε τη συχνότητα δόνησης της
ύλης, αλλάζουμε τη φυσική πραγματικότητα.
«Αν
θέλεις να μάθεις τα μυστικά του σύμπαντος,
σκέψου με όρους ενέργειας, συχνότητας
και δόνησης» (Νίκολα
Τέσλα)
«Αν ήξερες πόσο ισχυρές ήταν
οι σκέψεις σου, δεν θα έκανες ποτέ μια
κακή σκέψη»(Άγνωστος)
Έτσι,
την επόμενη φορά που θα αισθανθούμε
αρνητικά συναισθήματα ή αρνητικές
σκέψεις, απλώς ας θυμηθούμε ότι έχουμε
σωματικό αντίκτυπο στο βιολογικό μας
σύστημα. Τα
κύτταρά μας, όλα όσα αποτελούν το φυσικό
μας σώμα ανταποκρίνονται πάντα σε εμάς.
Γι' αυτό να είσαι καλός με τον εαυτό σου,
δώσε λίγη αγάπη.
Με ιεροφυλάκειο σε μονόλιθο,
και σύστημα μεταφοράς νερού για ομαδικά
λουτρά!
Του Γ. Λεκάκη
Επί πλαγιάς
του όρους που ονομάζεταιΑφροδίσιον,
και μόλις 4 χλμ. από την Κοντοβάζαινα,
πάνω στον δρόμο που συνδέει Κοντοβάζαινα
(Αρκαδίας) - Άνω Κλείτορα - Δεχούνι - Πάο
(Αχαΐας), στον 37ο παράλληλο [37.81825188656592,
21.929932644462724] σώζονται τα ερείπια του
αρχαίου ιερού της Αφροδίτης Ερυκίνης…
Κατά
την αρχαιότητα το ιερόν αυτό υπήρξε
σημαντικό κέντρο λατρείας και μαντείο
της περιοχής!
Τον
ναό ανέσκαψε η αρχαιολόγος Χρυσούλα
Καρδαρά. Έφερε στο φως το τελεστήριο, ένα
τμήμα της θεμελίωσης του μεγάλων
διαστάσεων ναού, εντός του σηκού θεμελίωση
μικρότερου (μεταγενέστερου)
ναού, ιεροφυλάκειο ή θησαυρό σε
μονόλιθο, όπως και σύστημα μεταφοράς
νερού για ομαδικά λουτρά!!!
Αεροφωτογραφία
από το Google Earth.
Αλλά
το 293 σελίδων βιβλίο της με τίτλο «ΑΦΡΟΔΙΤΗ
ΕΡΥΚΙΝΗ. ΙΕΡΟΝ ΚΑΙ ΜΑΝΤΕΙΟΝ ΕΙΣ ΤΗΝ ΒΔ
ΑΡΚΑΔΙΑΝ», εκδ. ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ
ΑΘΗΝΩΝ, 1988, είναι δυστυχώς εξαντλημένο…
Αν
πάλι το σωστό είναι Ερικύνη Αφροδίτη...
έχει σχέση η ερίτιμος θεά με τον Κύνα
(Σείριο); Σε κοντινή απόσταση υπάρχει
τοποθεσία που λέγεται Σειρές (εκ
του Σειρίου;)... Στα ΒΔ. ο Αστράς! Πιο
ΒΔ. η Λάμπεια/Λαμπεία… Κοντά η
αρχαία Ψωφίς…
Το υπουργείο
Πολιτισμού δεν μας διαφωτίζει και
πολύ…
Έτσι,
για να τα εξετάσουμε από κοντά όλα αυτά,
πήγαμε έως εκεί…
Σήμερα
πια το αρχαίο ιερό είναι ευκολοπροσβάσιμο,
αφού η άσφαλτος περνά απ’ έξω απ’ αυτό…
Η
κορυφή Αφροδίτη, προς τ’ αριστερά
τραβάει ευθεία με τα Ηραία! Και πιο
κάτω με τον Επικούριο Απόλλωνα… Κάποιος σπουδαίος τριγωνισμός παίζει
εδώ… Όλα στην Ιερή Γεωμετρία μετρημένα…
Είναι
πολύ όμορφα όμως όλα εδώ επάνω, εδώ
γύρω... Ο
χώρος είναι περιφραγμένος με
συρματόπλεγμα...
Και
πάνω στα σπουδαία αρχαία... το ξωκκλήσι
του Αγίου Πέτρου...
Αλλά
μέσα στον αρχαίο ιερό χώρο, το… εκκλησάκι
του Αγίου Πέτρου... Πώς να μην ασελγούσε
επάνω στο αρχαίο κλέος η νέα κατακτητική
θρησκεία… Δίπλα μια στάνη... πώς να
μην ασελγούσε επάνω στο αρχαίο κλέος η
σκόπιμη αμάθεια των Ελλήνων… Όλα αυτά
αντικατοπτρίζονται και στους εντόπιους,
οι οποίοι σχεδόν… δεν λένε πού είναι ο
αρχαίος ναός και προτρέπουν τους
τουρίστες να πάνε να δουν τα μοναστήρια!...
Βλέπετε άλλοι
ακολουθούν το χρήμα και άλλοι τις
κορυφές…
Το
όνομα «Βυζάντιο, Βυζαντινός και Βυζαντινή
αυτοκρατορία» ουδέποτε χρησιμοποιήθηκε
ως ορολογία από τους χρονικογράφους
και τους ιστορικούς της εποχής εκείνης,
ή ακόμη περισσότερο από τους ίδιους
τους πολίτες της Κωνσταντινούπολης και
της εν γένει αυτοκρατορίας.
Ο
όρος «βυζαντινός» είναι ένας νεολογισμός
που εισήγαγε για πρώτη φορά το 1562 ο Γερμανός ιστορικός Φιλόλογος Ιερώνυμος
Βολφ(Hieronymus Wolf, 1516-1580), τότε βιβλιοθηκάριος και
γραμματέας στον οίκο των ισχυρών
τραπεζιτών Fugger στην Αυγούστα (Augsburg).
Ο
Βολφ, ο οποίος επέδειξε μεγάλο ζήλο τόσο
για τους Βυζαντινούς όσο και για τους
κλασικούς συγγραφείς, είδε τη βυζαντινή
ιστορία ως ένα ιδιαίτερο και ανεξάρτητο
τμήμα της γενικής ιστορίας και συνέλαβε
την ιδέα ενός Corpus Historiae Byzantinae (Σώμα
βυζαντινής ιστορίας) που θα περιλάμβανε
έργα Βυζαντινών ιστορικών από την εποχή
του Μ. Κωνσταντίνου, μέχρι τον
Κωνσταντίνο Παλαιολόγο.
Κατόπιν,
τον όρο «βυζαντινός» καθιέρωσε ένας
πολύ σημαντικός Γάλλος λόγιος και
εκδότης, ο Ιησουίτης Φίλιππος
Λαμπέ,
1607-1667, ο οποίος προλόγισε το δικό του
σώμα κειμένων βυζαντινής ιστορίας, με
τις λέξεις: «De Byzantinae historiae scriptoribus…».
Στα
1680 ο Γάλλος ιστορικός, φιλόλογος,
αρχαιολόγος, νομισματολόγος και
εκδότης Κάρολος
Δουκάγγιος χρησιμοποίησε
τον όρο για να τιτλοφορήσει το ιστορικό
του βιβλίο Historia Byzantina, που πραγματευόταν
την ιστορία του κράτους της Κωνσταντινούπολης.
Η
προέλευση αυτής της ονομασίας (Βυζάντιο) βρίσκεται στο ότι η πρωτεύουσα της
αυτοκρατορίας κτίστηκε από τον Μέγα
Κωνσταντίνο στη θέση του αρχαίου
Βυζαντίου, της αρχαίας πόλης της
νοτιοανατολικής Θράκης στο Βόσπορο,
που είχε ιδρυθεί το -659 από ομάδα Μεγαρέων
αποικιστών με αρχηγό το Βύζαντα, στον
οποίο η πόλη όφειλε και το όνομά της.
Νόμισμα
του 9ου αιώνα της εποχής του Φωτίου Α', με αναγραφή
Η
ορολογία Βυζάντιο ωστόσο, δεν χρησιμοποιούνταν
κατά τη διάρκεια ύπαρξης της λεγόμενης
Βυζαντινής, ή ορθότερα Ανατολικής
Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας.
Το
κράτος δεν λεγόταν Βυζάντιο, ούτε οι
υπήκοοι Βυζαντινοί· δε γνώρισαν ποτέ
αυτήν την ταυτότητα.
Οι
κάτοικοί της ονόμαζαν τους εαυτούς
τους Ρωμαίους. «Ρωμηοί» έλεγαν
οι Έλληνες, «Ρουμ» οι
Άραβες και οι μεσανατολίτες.
Το
κράτος τους ονομαζόταν «Ρωμανία»,
«Ρωμαΐς», «Ρωμαίων κράτος» ή «Ρωμαίων
πολιτεία». Ο εκάστοτε αυτοκράτορας
Βασιλεύς Ρωμαίων, ενώ η πρωτεύουσά τους,
η Κωνσταντινούπολη, ήταν γνωστή και
ωςNova Roma Νέα Ρώμη.
Ο
επίσημος τίτλος του βυζαντινού αυτοκράτορα
ήταν «Πιστός εν Χριστώ τω Θεώ βασιλεύς
και αυτοκράτωρ Ρωμαίων».
(σ.σ.: Και
σήμερα το όνομα Νέα
Ρώμη διατηρείταιστον
επίσημο
τίτλο που φέρει ο εκάστοτε προκαθήμενος
του Οικουμενικού Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως
ως: «Η Αυτού Θειοτάτη Παναγιότης, ο
Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως, Νέας
Ρώμης και Οικουμενικός Πατριάρχης»)
Στον
χώρο λατρευόταν ο Ζεύς ο Πελασγικός,
Δωδωναίος και Νάϊος καθώς και η σύζυγός
του Διώνη (ηπειρωτική σύλληψη που
σχηματοποιεί μαζί του «Ιερό Ζεύγος).Οι
ιερείς του Μαντείου στην αρχή ήσαν μόνον
άνδρες, αλλά αργότερα προσελήφθησαν
και τρεις ηλικιωμένες γυναίκες οι
«Πελειάδες» που τραγουδούσαν τον
περίφημο ύμνο:
(Ο
Ζεύς ήταν, ο Ζεύς είναι, ο Ζεύς θα είναι.
Ω, Μεγάλε Δία !).
«ΚΑΤ’ΑΡΧΑΣ
ΜΕΝ ΟΥΝ ΑΝΔΡΕΣ ΗΣΑΝ ΟΙ ΠΡΟΦΗΤΕΥΟΝΤΕΣ.
ΥΣΤΕΡΟΝ Δ’ ΑΠΕΔΕΙΧΘΗΣΑΝ ΤΡΕΙΣ ΓΡΑΙΑΙ,
ΕΠΕΙΔΗ ΚΑΙ ΣΥΝΝΑΟΣ ΤΩΙ ΔΙΙ ΠΡΟΣΑΠΕΔΕΙΧΘΗ
ΚΑΙ Η ΔΙΩΝΗ» (Στράβων, 329).
Η Αρχαία
Δωδώνη υπήρξε λατρευτικό κέντρο
του Δία και της Διώνης. Υπήρξε,
επίσης, γνωστό μαντείο του Αρχαίου Ελληνικού κόσμου. Προσδιορίζεται γεωγραφικά σε
απόσταση περίπου 2 χλμ. από τον οικισμό
της Δωδώνης και κείται σε κλειστή,
επιμήκη κοιλάδα, στους πρόποδες του
όρους Τόμαρος, σε υψόμετρο 600 μ.
Η
Δωδώνη ως αρχαιολογική θέση σύμφωνα
με τις αρχαιολογικές μαρτυρίες
φέρεται να είναι ενεργή ήδη από την εποχή
του Χαλκού, επικεντρωμένη στη λατρεία
της Γαίας ή άλλης θηλυκής γονιμικής
θεότητας. Η λατρεία του Δία εισήχθη στη
Δωδώνη αργότερα από τους Σελλούς,
για να εξελιχθεί σε σύντομο χρονικό
διάστημα σε κυρίαρχη λατρεία.
Το
μαντείο της Δωδώνης ήταν αρχαιότερο
από το Μαντείο των Δελφών. Στην Αργοναυτική
εκστρατεία αναφέρει ο Απολλώνιος
ο Ρόδιος στα Αργοναυτικά ότι στην
πλώρη της Αργώ βρισκόταν ένα
κομμάτι κλαδί από την ομιλούσα φυγό
(ιερά Βελανιδιά). Στον Όμηρο και
συγκεκριμένα στην Ιλιάδα ο Αχιλλέας προσεύχεται
στον Δωδωναίο Δία για να νικήσουν
οι Αχαιοί! Στην Οδύσσεια ο
Οδυσσέας φτάνει στο μαντείο της Δωδώνης
και ρωτάει τον Δωδωναίο Δία για την
επιστροφή του στην Ιθάκη (ξ 327 -328). Ο
Βασιλιάς Πύρρος -290 έκανε τη Δωδώνη
θρησκευτική πρωτεύουσα της Ηπείρου!
Μετά
τον θάνατο του Πύρρου και το γκρέμισμα
του ιερού από τους Αιτωλούς το -219, επιδιορθώθηκε από τον βασιλιά της
Μακεδονίας Φίλιππο Ε' και επεκτάθηκε
αποκτώντας και άλλους χώρους, κολώνες
κτλ. Τότε πήρε και την τελική του μορφή,
ενώ κατά τον Παυσανία, η Ιερή φηγός υπήρχε
ακόμη.
Στην
Αρχαία Δωδώνη υπήρχε Ναός του Διός, Ναός της Διώνης, Ναός
της Αφροδίτης, Ναός της Θέμιδας, Ναός
του Ηρακλή, Στάδιο, Θέατρο 18.000
θέσεων, όπου κάθε τέσσερα χρόνια τελούνταν
τα «Νάϊα» προς τιμήν του Θεού Ναϊου ή
Τμαρίου (από το όρος Τόμαρος) Διός, επίσης το
Βουλευτήριο της Ηπειρώτικης Συμμαχίας και το
Πρυτανείο.
Το Αρχαιότερο μαντείο της Ελλάδος,
το
μαντείο της Δωδώνης όπως
φαίνεται, παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον
και από γεωδαιτικής άποψης.
Βρίσκεται
ευθυγραμμισμένο με το μαντείο των
Δελφών, την Ακρόπολη των Αθηνών και τη
Δήλο, ενώ παράλληλα ισαπέχει από
Αθήνα-Σπάρτη (1.700 στάδια), Δελφούς-Ιωλκό
(1.050 στάδια), Ολυμπία-Τροφώνιο Μαντείο
(1.240 στάδια), Ανάκτορα Νέστορα-Ελευσίνα
(1600 στάδια), Κνωσό- Μίλητο (3.300 στάδια).
Το
ισοσκελές τρίγωνο που ορίζουν οι περιοχές
Δωδώνη-Ανάκτορα Νέστορα-Ελευσίνα, με
γωνία κορυφής 40°, ανήκει σε κανονικό
εννιάγωνο.
Το
ισοσκελές τρίγωνο Δωδώνης-Ολυμπίας-Τροφωνίου
Μαντείου ανήκει σε κανονικό δεκάγωνο,
τα γεωμετρικά στοιχεία του οποίου
προεκτεινόμενα συναντούν πόλεις όπως
το Ίλιον (Τροία), η Σμύρνη, η Κνωσός, η
Φαιστός, η Σπάρτη κ.ά.
Το
τρίγωνο Δωδώνης-Κνωσού-Μιλήτου ανήκει
σε κανονικό δωδεκάγωνο με γωνία κορυφής
30°.
Το
τρίγωνο Δωδώνης-Δελφών-Ιωλκού είναι
ισοσκελές και ανήκει σε κανονικό
δωδεκάγωνο.
Το
τρίγωνο Δωδώνης-Αθήνας-Σπάρτης ανήκει
σε κανονικό πολύγωνο με δεκατρείς
πλευρές.
Μετά
την επιβολή και επικράτηση του
Χριστιανισμού, τα οικήματα του Μαντείου,
τα αγάλματα και ότι υπήρχε στην ευρύτερη
περιοχή, καταστράφηκαν ολοσχερώς. Οι
μάντεις και οι λοιποί ιερείς του Θεού
Διός εκδιώχθηκαν βιαίως από τον Χριστιανό
αυτοκράτορα Κωνσταντίνο, ο οποίοςβεβήλωσε
τον χώρο κατασκευάζοντας μια Χριστιανική
εκκλησία και
μετέφερε το άγαλμα του Διός σαν τρόπαιο
στη Γερουσία της Νέας Ρώμης (Κωνσταντινούπολη). Το
έτος 391, επί αυτοκράτορος Θεοδοσίου,
κόπηκε από τη ρίζα η πανάρχαια Ιερά
Φηγόςκαι
κτίσθηκαν στο χώρο του Ιερού δύο
Χριστιανικές βασιλικές. Μετά από
συνεχόμενους βανδαλισμούς και διώξεις
των εκεί Εθνικών, έπαψε να λειτουργεί
το Ιερό και ερήμωσε η πόλη της Δωδώνης. Το
Ιερό έμεινε σκεπασμένο από τα χώματα
και τη λησμονιά έως τον 19ο αιώνα.
Οι πρώτες ανασκαφές από τον Κ. Καραπάνο
(1875), επιβεβαίωσαν τη θέση του Ιερού
και απέδωσαν πολυάριθμα ευρήματα. Ο
Ναός του Ηρακλή βρέθηκε κάτω από
Χριστιανική Βασιλική.
Η
τέως λίμνη του Αχινού Σερρών, ταυτίζεται με
την Κερκινίτιδα λίμνη που
αναφέρει ο Αρριανός στο έργο του
"Αλεξάνδρου Ανάβασις" [Δεν
πρέπει να την συγχέουμε με την λίμνη
Κερκίνη που βρίσκεται 45 χλμ. δυτικά της
πόλης των Σερρών η οποία είναι τεχνητή
λίμνη και τα έργα δημιουργίας της
ξεκίνησαν το 1928 και ολοκληρώθηκαν το
1936].
Η
Κερκινίτης λίμνη (του Αχινού), ήταν
Αρχαία λίμνη στην κάτω κοιλάδα του
ποταμού Στρυμόνα και ήταν ναυπηγικός
χώρος του Φιλίππου και του Μ. Αλεξάνδρου
που επικοινωνούσε με τη θάλασσα της
Αμφίπολης αφού ο Στρυμόνας ήταν πλωτός.
Σύμφωνα
με τον Αρριανό, στη λίμνη αυτή ήταν
αγκυροβολημένος ο στόλος του Μεγάλου
Αλεξάνδρου και από δω είχε πλεύσει στις
εκβολές του Στρυμόνα και στη συνέχεια
στα μικρασιατικά παράλια. Από αρχαιολογικά
ευρήματα και επιγραφές μαρτυρείται η
ύπαρξη ναυσιπλοΐας στη λίμνη, καθώς και
η παρουσία διαφόρων όρμων και οικισμών
στην ανατολική της όχθη κοντά στα
σημερινά χωριά Παραλίμνιο, Ψυχικό,
Μεσοκώμη και Πεθελινό. Ήταν ένα ασφαλές
φυσικό λιμάνι αφού δεν υπήρχε οπτική
επαφή από την θάλασσα.
Δεδομένου
ότι ο Στρυμόνας ήταν πλωτός από τις
εκβολές του (όπου ήταν η Ηιόνα) ως την
Κερκινίτιδα λίμνη σχηματιζόταν ένας
υδάτινος δρόμος που επέτρεπε τη διείσδυση,
κυρίως εμπορική, από τον Στρυμονικό
κόλπο στην ενδοχώρα, φτάνοντας ως
την σημερινή Πεπονιά, πολύ κοντά στην
Αρχαία πόλη των Σερρών.
Η
Ονομασία
Το
όνομα Κερκινίτις οφείλεται κατά μία
εκδοχή στη μεγαλοπρεπή ουρά (=κέρκος),
που σχημάτιζε η λίμνη από το ύψος του
Μυρκίνου μέχρι τις εκβολές του Στρυμόνα.
Κατά
μια άλλη εκδοχή, το όνομα Κερκινίτης
συνδέεται με την φυσική αφθονία
καβουριών, «Καρκινίτις» στην Ιωνική
Διάλεκτο και επικράτησε Κερκινίτις στη
Δωρική Διάλεκτο.
Ενώ
στο χωριό Αχινός αποδίδεται η σύγχρονη
ονομασία της λίμνης: Αχινού (ή «τ' Αχινού»,
«Ταχινού»).
Στα
μέσα του 15ου αιώνα η λίμνη τ' Αχινού ήταν
κατά το πλείστον φέουδοτης Μάρως, της χριστιανής Ελληνοσερβίδας μητριάς του
Μωάμεθ του Πορθητή, που ο ίδιος ο Μωάμεθ, τιμητικά την είχε εγκαταστήσει στην
Έζιοβα, τη σημερινή Δάφνη Σερρών, όπου
και ο ομώνυμος "Πύργος".
Κατά
τα χρόνια εκείνα η λίμνη καταλάμβανε
έκταση που κάλυπτε ολόκληρη την
νοτιοανατολική πεδιάδα των Σερρών
(περίπου 250.000 στρ.), από την Αμφίπολη
έως το χωριό Κάτω Καμήλα.
Σε
χάρτη του 1910, η κυρίως λίμνη περιορίζεται
μέχρι τον σημερινό οικισμό Πεπονιάς.
Σε
χάρτη του 1927, η λίμνη "Ταχινού"
περιορίζεται μέχρι τον σημερινό οικισμό
Αχινού, όπου και οι εκβολές του Στρυμόνα.
Με
την καθέλκυση της βυθοκόρου "AHINOS"
στις 23/8 του 1931 στο λιμάνι του Πεθελινού
που είχε κατασκευάσει η Monks-Ulen για τις
ανάγκες των έργων, η αποξήρανση
της λίμνης του Αχινού είχε αρχίσει.
Άλλες δύο βυθοκόροι ("STRYMON" και
"KERKINI") χρησιμοποιήθηκαν για τον
ίδιο σκοπό.
Η
λίμνη αποξηράθηκε το 1936 και οι
αποκαλυφθείσες εκτάσεις διενεμήθηκαν
στους κατοίκους των γύρω χωριών. Στην
περιοχή αυτή βρίσκεται σήμερα το
αρδευτικό δίκτυο. Η λίμνη του Αχινού
κάλυπτε όλη τη σημερινή ΄΄βάλτα΄΄.
(Πληροφορίες
για την αποξήρανση της λίμνης στα σχόλια)
Σύμφωνα
με τον Ησίοδο οι Μακεδόνες όφειλαν την
καταγωγή τους στο Μακεδόνα, τον γιο του
Δία και της Θυίας, κόρης του Δευκαλίωνα
και αδελφής του Έλληνα, και αδελφό του
Μάγνητα, γενάρχη των Θεσσαλών.Ο Ελλάνικος,
πάλι, κατονομάζει Μακεδόνα τον γιο του
Αιόλου, μυθικό γενάρχη των Αιολέων, ενώ
μια άλλη μυθική εκδοχή θέλει ιδρυτή του
μακεδονικού βασιλείου τον Κάρανο.
Σύμφωνα μ’ αυτή, ο Κάρανος ακολουθώντας
δυο δελφικούς χρησμούς περιπλανήθηκε
στη χώρα των Βοττιαίων και στις πηγές
του Αλιάκμονα ακολουθώντας μια κατσίκα
(αίγα), ώσπου αυτή σταμάτησε δείχνοντάς
του έτσι το σημείο, όπου έπρεπε να ιδρύσει
την πρωτεύουσα του βασιλείου του, τις
Αιγές.
Παρομοίως
ο Διόδωρος μας πληροφορεί ότι ο χρησμός
που δόθηκε στον Περδίκκα Α’, αυτή τη
φορά, τον καλούσε να θυσιάσει στους
τρισμακάριστους θεούς και να χτίσει
μια πόλη εκεί που θα έβλεπε χιονόλευκες
γίδες με λαμπερά κέρατα να κοιμούνται.
Ο
Ηρόδοτος αναφερόμενος στους πολυπλάνητες
Δωριείς μας πληροφορεί ότι κάποιοι απ’
αυτούς τελικά κατοίκησαν στην Πίνδο με
το όνομα Μακεδνοί.
Η
ιστορία όμως που συνδέθηκε περισσότερο
με το μακεδονικό βασίλειο είναι αυτή
που αναφέρει ο Ηρόδοτος σχετικά με τη
γενιά του βασιλιά Αλέξανδρου του Α’:
Τρία
αδέρφια διωγμένα από το Άργος, ο Γαυάνης,
ο Αέροπος και ο Περδίκκας, απόγονοι του
Τήμενου, γιου του Ηρακλή, κατέφυγαν
στους Ιλλυριούς κι από κει διασχίζοντας
τα βουνά έφτασαν στην Άνω (ορεινή)
Μακεδονία, στην πόλη Λεβαία. Εκεί δούλευαν στο σπιτικό του
βασιλιά· ο ένας τους βοσκούσε τ’ άλογα,
ο άλλος τα γελάδια κι ο μικρότερος, ο
Περδίκκας, τα γιδοπρόβατα.
Όταν
έμαθε ο βασιλιάς από την βασίλισσα ότι
όταν έψηνε το ψωμί του μικρού αδελφού,
του Περδίκκα, γινόταν διπλάσιο, το
θεώρησε θαύμα και διέταξε τους αδελφούς
να φύγουν από το βασίλειό του.
Οι
αδελφοί ζήτησαν τον μισθό τους.
Εκείνη
τη στιγμή έμπαινε το φως του Ήλιου από
την καπνοδόχο και ο βασιλιάς είπε
ειρωνικά: “Πάρτε τον ήλιο, αυτό σας
δίνω για μισθό”. Οι δύο αδελφοί Γαυάνης
και Αέροπος έμειναν αποσβολωμένοι. Τότε
ο Περδίκκας τράβηξε το μαχαίρι του και
χάραξε το τμήμα του δαπέδου που φώτιζε
ο ήλιος. Κι αφού χάραξε έναν κύκλο,
χουφτώνει σαν να ‘ταν νερό τρεις φορές
το φως και το αποθέτει στον κόρφο του
κι απαντά στο βασιλιά: «Δεκτά όσα μας
δίνεις».
Μόλις
ο Περδίκκας έβαλε στον κόρφο του τον
ήλιο (-700), τον πήρε ως νόμιμη και στο εξής
μόνιμη προσωπική ιδιοκτησία του και
έφυγε με τα αδέρφια του.
Αφότου
έφυγαν, ο βασιλιάς έμεινε προβληματισμένος
κι ύστερα από παραινέσεις των γύρω του
έβαλε να τους κυνηγήσουν, αλλά ένας
ποταμός, που οι καταδιωκόμενοι πρόλαβαν
και πέρασαν, ξαφνικά πλημμύρισε
εμποδίζοντας τους διώκτες τους.
Ασφαλείς
πλέον, ο Γαυάνης, ο Αέροπος και ο Περδίκκας,
ξεκινώντας από το Βέρμιο, συνέχισαν την
πορεία τους, έφτασαν κοντά στους κήπους
του Μίδα. Εκεί ίδρυσαν την πρωτεύουσά
τους τις Αιγές. Στη συνέχεια κατέκτησαν
από κει την υπόλοιπη Μακεδονία και ο
Περδίκκας έγινε ο πρώτος Δωριέας άνακτας
της Μακεδονίας. (Ηρόδ. 8,137).
Ο
τίτλος Αργεάδες προέρχεται από το Άργος,
που είναι ο τόπος καταγωγής των Τημενιδών.
Έχει ενδιαφέρον αυτό το σημείο να το
συγκρίνουμε με την σχέση του Ηρακλή με
τον Ευρυσθέα, αλλά και γενικότερα την
πεποίθηση των Δωριέων, περιλαμβανομένων
των Μακεδόνων, ότι η καταγωγή τους είναι
από τον Ηρακλή (ο Τήμενος ήταν γιος του
Ηρακλή). Στον τάφο της Βεργίνας βρέθηκε
και χρυσό πλακίδιο με την κορύνη του
Ηρακλή. Το πλακίδιο ήταν διακοσμητικό
του βασιλικού θώρακα.
Τον
ήλιο που πήρε ο Περδίκκας ως αμοιβή και
νόμιμη ιδιοκτησία του, τον κληροδότησε
στους βασιλικούς απογόνους του, που
ήταν πολύ φυσικό να τον διατηρήσουν
στον μακεδονικό μύθο και να τον κάνουν
επίσημο έμβλημα της Μακεδονίας.
Παραπομπές:
Ηρόδοτος,
βιβλίο VIII, κεφ. 137 Loeb Κλασσική Βιβλιοθήκη
έκδοση 1920
Παυσανίας «Ελλάδος
Περιήγησις» Β.16.7 και Γ.1.6 Εκδοτική
Αθηνών
Σε κάθε σας επίσκεψη, εδώ εμφανίζονται διαφορετικές τυχαίες παλαιότερες αναρτήσεις.
Ο ΗΦΑΙΣΤΟΣ, Η ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΚΑΙ Ο ΑΡΗΣ- Η ιδέα της αιθερικής πραγματικότητας που υφαίνει ως δίχτυ ο Ήφαιστος με το πυρ του, αποτελεί μια κορύφωση για την Ελληνική Μυθολογία– ΚΛΙΚ ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ
Η ΑΠΟΚΩΔΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΜΥΘΟΥ ΤΗΣ ΓΕΝΝΗΣΗΣ ΤΟΥ ΕΡΙΧΘΟΝΙΟΥ– ΚΛΙΚ ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ
ΟΙ ΠΡΩΤΟΠΟΡΟΙ ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ & ΤΟ ΔΩΔΕΚΑΕΔΡΟ- ΚΛΙΚ ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ.
Ύδωρ θολερόν και απαίδευτον ψυχήν ου δει ταράττειν.
(Το θολωμένο νερό και τον απαίδευτο άνθρωπο δεν πρέπει κανείς να τα ταράζει) - ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ
Οι δημοφιλέστερες αναρτήσεις των τελευταίων 30 ημερών
«ΟΛΟ ΤΟ ΟΥΡΑΝΙΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑΧΩΡΗΜΕΝΟ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΝΙΑ ΠΑΡΑΔΟΣΗ, ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ»
ΑΙΘΗΡ: ΤΟ ΚΟΣΜΙΚΟ ΡΕΥΣΤΟ ΠΟΥ ΠΛΗΡΕΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ - ΚΛΙΚ ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ.
ΈΠΑΘΛΟ ΣΤΕΦΑΝΙ, ΟΧΙ ΧΡΗΜΑ
26. ……Οι Πέρσες λοιπόν τους έφεραν μπροστά στο βασιλιά και ρωτούσαν να μάθουν για τους Έλληνες, με τι καταγίνονταν· κι εκμέρους όλων ένας τους υπέβαλε αυτή την ερώτηση. Κι οι άλλοι τους αποκρίθηκαν πως γιορτάζουν τα Ολύμπια κι απολαμβάνουν το θέαμα αγωνισμάτων και ιπποδρομιών. Κι ο άλλος τούς έκανε μια δεύτερη ερώτηση, ποιό βραβείο έχει αθλοθετηθεί για τους αγώνες αυτούς· κι εκείνοι αποκρίθηκαν, το στεφάνι από ελιά που δίνεται στο νικητή. Τότε ο Τριτανταίχμης, ο γιος του Αρταβάνου, με το να πει γνώμη γνήσιου ευπατρίδη, χαρακτηρίστηκε από τον βασιλιά δειλός. Γιατί, ακούοντας πως το έπαθλο ήταν στεφάνι κι όχι χρήματα, δεν μπόρεσε να κρατήσει το στόμα του κλειστό και είπε έτσι που να τον ακούν όλοι τα εξής: «Μαρδόνιε, Μαρδόνιε, με τί άνδρες μάς έφερες να δώσουμε μάχη! Με άντρες που δεν αγωνίζονται για χρήματα, αλλά για να δείξουν τη λεβεντιά τους».
Ηροδότου Ιστορίες: Ουρανία
Αδείμαντος εναντίων Θεμιστοκλή
59. ……Κι ενώ αυτός αγόρευε, ο στρατηγός της Κορίνθου Αδείμαντος, ο γιος του Ωκύτη, είπε: «Θεμιστοκλή, στους αγώνες, αυτούς που ξεκινούν πριν δοθεί το παράγγελμα, τους δίνουν μια με το ραβδί». Κι αυτός, απολογούμενος, είπε: «Όμως κι αυτοί που μένουν παραπίσω χάνουν το στεφάνι της νίκης»
Ηροδότου Ιστορίες: Ουρανία
« ...τελειουμένοις δε δια του εθους».
«Ουτ’ άρα φύσει ούτε παρά φύσιν εγγίνονται αι αρεταί, αλλά πεφυκόσι μεν ημίν δέξασβαι αυτάς, τελειουμένοις δε δια του εθους».
[Oι αρετές δεν υπάρχουν μέσα μας εκ φύσεως - ούτε όμως και είναι αντίθετη προς τη φύση μας η γένεσή τους μέσα μας, η φύση μας έκανε επιδεκτικούς στις αρετές, τέλειοι όμως σ' αυτές γινόμαστε με τη διαδικασία του έθους (1103a 25).] Αριστοτέλης «Ηθικά Νικομάχεια»
Κάποιοι φίλοι του Σωκράτη γνώρισαν ένα διάσημο φυσιογνωμιστή. Του έδειξαν από μακριά τον Σωκράτη και του ζήτησαν να περιγράψει το χαρακτήρα του. Εκείνος, αφού τον κοίταξε καλά, απάντησε, ότι είναι ευέξαπτος και ανίκανος για αυτοέλεγχο, φιλήδονος, ψεύτης κ.λπ.. Κατάπληξη και γέλια των φίλων, που τα μετέφεραν όλα στον Σωκράτη. Έτσι ακριβώς ήμουν, τους απαντά· έκτοτε άλλαξα τον εαυτό μου, τα ελαττώματα όμως αυτά παρέμειναν χαραγμένα στο πρόσωπο μου.
(Κικέρων, Τusculanes, IV, 37).
Η ΑΙΤΙΑ
Πεθαίνετε, διότι εσκοτώσατε το Πνεύμα. Ενόσω δεν αναστηθή και αναστηλωθή το Πνεύμα, αδύνατον να αρχίση η υπάρχουσα Ζωντανή Ελλάς. Περικλής Γιαννόπουλος (1870-1910)
Ου μετανοείν αλλά προνοείν χρη τον άνδρα τον σοφόν. (Ο φρόνιμος άνθρωπος δεν πρέπει να μετανοεί, αλλά να προνοεί) – ΕΠΙΧΑΡΜΟΣ
Η ΑΜΑΘΕΙΑ...
«Η αμάθεια γεννά πρώτον την οίησιν και την θρασύτητα, μετά ταύτα την αναισχυντίαν, όλα δε ταύτα αποκορυφούνται εις την ακόλαστον ελευθερίαν, η οποία πρώτον εκδηλώνεται με απείθειαν εις τους άρχοντας, έπειτα με ασέβειαν προς τους γονείς και τους πρεσβυτέρους, δια να καταλήξη εις την ασύστολον παράβασιν των νόμων και τέλος εις την εσχάτην αδιαφορίαν και περιφρόνησιν προς τους όρκους, τα συνθήκας και προς αυτούς ακόμη τους θεούς» Πλάτων στην «Πολιτεία» βιβλίο Η, 562-569 (Απόδοσις Ι. Πασσά)
Μεγάλην παιδείαν νόμιζε δι' ής δυνήση φέρειν απαιδευσίαν. (Να θεωρείς μεγάλη μόρφωση εκείνη, που θα σου δώσει την ικανότητα να υποφέρεις την αμορφωσιά) - ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ
...ΠΡΙΝ ΛΟΙΠΟΝ ΝΑ ΕΧΕΙ ΓΝΩΣΗ ΟΛΩΝ ΑΥΤΩΝ, ΔΕ ΘΑ ΤΟΥ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ ΝΑ ΧΕΙΡΙΣΤΕΙ ΤΟ ΓΕΝΟΣ ΤΩΝ ΛΟΓΩΝ...
Πριν να γνωρίζει κανείς την αλήθεια για το κάθε πράγμα, για το οποίο μιλάει ή γράφει, και να μπορεί να το ορίζει στο σύνολο του, και, πάλι, αφού το ορίσει κατά είδη, να ξέρει να τα χωρίζει μέχρι εκεί όπου δεν είναι πια δυνατή η διαίρεση, και πριν να μπορεί να διαβλέπει με τον ίδιο τρόπο τη φύση της ψυχής, έτσι ώστε να βρίσκει το είδος του λόγου που ταιριάζει σε κάθε ψυχή, και ανάλογα να στηρίζει και να διαμορφώνει το λόγο του, και στην πολυδιάστατη ψυχή να δίνει πολύμορφους και συνολικής αρμονίας λόγους, και στην απλή, απλούς, πριν λοιπόν να έχει γνώση όλων αυτών, δε θα του είναι δυνατό να χειριστεί το γένος των λόγων με τέχνη, στο βαθμό που υπαγορεύει η φύση, ούτε για να διδάξει ούτε για να πείσει.
ΣΩΚΡΑΤΗΣ
ΠΛΑΤΩΝΟΣ – ΦΑΙΔΡΟΣ
Ο ΔΙΟΓΕΝΗΣ ΚΑΙ ΟΙ ΦΑΚΕΣ
Μία μέρα ο Διογένης έτρωγε ένα πιάτο φακές καθισμένος στο κατώφλι ενός τυχαίου σπιτιού. Δεν υπήρχε σε όλη την Ελλάδα πιο φθηνό φαγητό από μία σούπα με φακές. Μ’ άλλα λόγια, αν έτρωγες φακές σήμαινε ότι βρισκόσουν σε κατάσταση απόλυτης ανέχειας.
Πέρασε ένας απεσταλμένος του άρχοντα και του είπε:
«Α! Διογένη, Αν μάθαινες να μην είσαι ανυπότακτος κι αν κολάκευες λιγάκι τον άρχοντα, δε θα ήσουν αναγκασμένος να τρως συνέχεια φακές.»
Ο Διογένης σταμάτησε να τρώει, σήκωσε το βλέμμα και κοιτάζοντας στα μάτια τον πλούσιο συνομιλητή του αποκρίθηκε:
«Α, φουκαρά αδελφέ μου! Αν μάθαινες να τρως λίγες φακές, δεν θα ήσουν αναγκασμένος να υπακούς και να κολακεύεις συνεχώς τον άρχοντα.»
ΑΠΟΓΟΝΟΙ ΘΕΩΝ
«Απόγονοι των θεών και παιδιά των θεών» ονομάζονται οι Έλληνες. (Πλάτωνας Τίμαιος 40β)
«Γεννήματα και θρέμματα θεών γεμάτοι αρετές» χαρακτηρίζονται οι Έλληνες. (Πλάτωνας Τίμαιος 24 d).
«Είναι φυτά τ' ουρανού οι Έλληνες, και όχι της γης, γιατί στον ουρανό Βρίσκονται οι ρίζες τους. Τους ανέθρεψε η Αθηνά.» (Πλάτωνας Τίμαιος 23 d - e).
«Θεοί και άνθρωποι έχουν την ίδια καταγωγή». (Ησίοδος: Έργα και Ημέρες και Πίνδαρος Ωδή Νεμεονίκου).
ΕΠΙΚΟΥΡΟΣ (ΚΥΡΙΑΙ ΔΟΞΑΙ)
ΤΟ ΜΑΚΑΡΙΟΝ ΚΑΙ ΑΦΘΑΡΤΟΝ ΟΥΤΕ ΑΥΤΟ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΕΧΕΙ ΟΥΤΕ ΑΛΛΩ ΠΑΡΕΧΕΙ, ΩΣΤΕ ΟΥΤΕ ΟΡΓΑΙΣ ΟΥΤΕ ΧΑΡΙΣΙ ΣΥΝΕΧΕΤΑΙ,ΕΝ ΑΣΘΕΝΕΙ ΓΑΡ ΠΑΝ ΤΟ ΤΟΙΟΥΤΟΝ.
Το μακάριο και άφθαρτο ον ούτε το ίδιο γνωρίζει ενοχλήσεις ούτε σε άλλους προξενεί ενοχλήσεις. Ώστε δεν επηρεάζεται ούτε από θυμούς ούτε από ευχαριστίες. Γιατί όλα αυτά είναι γνωρίσματα ενός αδύναμου όντος.
_____________
«Αποκλείεται ως πρώτη αρχή των όντων πάσα γνωστή ουσία, διότι εφ όσον θα ήταν γνωστή, αυτομάτως παύει να είναι Άπειρος»
ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ
Το Άπειρο κατά τον Αναξίμανδρο, το οποίο είναι ποιοτικώς ακαθόριστο και ποσοτικώς απεριόριστο είναι αδύνατον να κατανοηθεί από την ανθρώπινη νοημοσύνη και τις ανθρώπινες αισθήσεις, οι οποίες έχουν περιορισμένες δυνατότητες με αρχή και τέλος.
ΑΘΑΝΑΤΟΙ
Για κείνους που πέθαναν στις Θερμοπύλες, ένδοξη η τύχη, ωραίος ο θάνατος, βωμός ο τάφος, μνήμη παντοτινή αντί για θρήνος, κι η μοίρα τους αντικείμενο εγκωμίων. Σάβανο σαν κι αυτό μήτε η σαπίλα μήτε ο χρόνος ο πανδαμάτορας θα αμαυρώσει των γενναίων ανδρών. Και το μνήμα την καλή φήμη της Ελλάδας διάλεξε για ένοικό του. Μάρτυρας είναι ο Λεωνίδας, ο βασιλιάς της Σπάρτης, που μέγα στολίδι άφησε πίσω του την αρετή και δόξα αιώνια.
Σιμωνίδης, λυρικός ποιητής
ΤΟ ΣΠΗΛΑΙΟ ΤΟΥ ΠΛΑΤΩΝΑ
ΠΛΑΤΩΝΟΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΒΙΒΛΙΟ ΕΒΔΟΜΟ
Πρόσωπα του συγκεκριμένου διαλόγου: Ο Σωκράτης και ο Γλαύκων γιός του Αρίστωνα, μεγαλύτερος αδερφός του Πλάτωνα.
Μετά από αυτά όμως, είπα, φαντάσου την ανθρώπινη φύση ως προς την παιδεία και την απαιδευσία, σαν μια εικόνα που παριστάνει μια τέτοια κατάσταση. Δες λοιπόν με τη φαντασία σου ανθρώπους που κατοικούν μέσα σε μια σπηλιά κάτω από τη γη, που να έχει την είσοδό της ψηλά στην οροφή, προς το φως, σε όλο το μήκος της σπηλιάς μέσα της να είναι άνθρωποι αλυσοδεμένοι από την παιδική ηλικία στα πόδια και στον αυχένα, έτσι ώστε να είναι καρφωμένοι στο ίδιο σημείο και να μπορούν να βλέπουν μόνο μπροστά τους και να μην είναι σε θέση, εξαιτίας των δεσμών, να στρέφουν τα κεφάλια τους ολόγυρα. Κι οι ανταύγειες της φωτιάς που καίει πίσω τους να είναι πάνω και μακριά από αυτούς. Και ανάμεσα στη φωτιά και στους δεσμώτες, προς τα πάνω, να υπάρχει ένας δρόμος που στο πλάι του να είναι χτισμένο ένα τοιχάκι, όπως τα παραπετάσματα που τοποθετούν οι θαυματοποιοί μπροστά από τους ανθρώπους, και πάνω απ' αυτά τους επιδεικνύουν τα ταχυδακτυλουργικά τους.
Βλέπω, είπε.
Φαντάσου λοιπόν κοντά σε τούτο το τοιχάκι, ανθρώπους να μεταφέρουν αντικείμενα κάθε είδους, που προεξέχουν από το τοιχάκι, καθώς και ανδριάντες και κάποια άλλα αγάλματα ζώων, πέτρινα και ξύλινα και κατασκευασμένα με κάθε είδους υλικό, και, όπως είναι φυσικό, από αυτούς που τα μεταφέρουν άλλοι μιλούν και άλλοι μένουν σιωπηλοί.
Παράδοξη εικόνα περιγράφεις, και παράδοξους συνάμα δεσμώτες, είπε.
Μα είναι όμοιοι με μας, είπα εγώ και πρώτα και κύρια, νομίζεις πως αυτοί έχουν δει κάτι άλλο από τους εαυτούς τους και τους υπόλοιπους που είναι μαζί, εκτός από τις σκιές που δημιουργεί η φωτιά, και που αντανακλούν ακριβώς απέναντί τους στον τοίχο της σπηλιάς;
Μα πως είναι δυνατόν, είπε, αφού είναι αναγκασμένοι να κρατάνε ακίνητα τα κεφάλια τους εφ' όρου ζωής;
Κι από αυτά που μεταφέρονται ; Δεν θα έχουν δει ακριβώς το ίδιο;
Τι άλλο;
Κι αν θα μπορούσαν να συνομιλούν μεταξύ τους, δεν νομίζεις πως σ' αυτά που βλέπουν θεωρούν πως αναφέρονται οι ονομασίες που δίνουν;
Αναγκαστικά.
Τι θα συνέβαινε, αν το δεσμωτήριο τους έστελνε αντίλαλο από τον απέναντι τοίχο, κάθε φορά που κάποιος από τους περαστικούς μιλούσε, νομίζεις πως θα θεωρούσαν πως αυτός που μιλάει είναι τίποτε άλλο από τη φευγαλέα σκιά;
Μα το Δία, όχι βέβαια, είπε.
Και σε κάθε περίπτωση, είπα εγώ, αυτοί δεν θα θεωρούν τίποτα άλλο σαν αληθινό, παρά τις σκιές των αντικειμένων.
Απόλυτη ανάγκη, είπε.
Σκέψου όμως, είπα εγώ, ποια θα μπορούσε να είναι η λύτρωσή τους και η θεραπεία τους και από τα δεσμά κι από την αφροσύνη, αν τους συνέβαιναν τα εξής: Αν κάθε φορά, δηλαδή, που θα λυνόταν κάποιος και θ' αναγκαζόταν ξαφνικά να σταθεί και να βαδίσει και να γυρίσει τον αυχένα του και να δει προς το φως,κι όλ' αυτά θα τα έκανε με μεγάλους πόνους και μέσα από τα λαμπυρίσματα δεν θα μπορούσε να διακρίνει εκείνα, που μέχρι τότε έβλεπε τις σκιές τους, τι νομίζεις πως θ' απαντούσε αυτός, αν κάποιος του έλεγε πως τότε έβλεπε φλυαρίες, ενώ τώρα είναι κάπως πιο κοντά στο ον και πως έχει στραφεί προς όντα που πραγματικά και βλέπει με σωστότερο τρόπο, και αν του έδειχνε το καθένα από αυτά που περνούσαν, ρωτώντας τον τι είναι και αναγκάζοντάς τον ν' αποκριθεί, δεν νομίζεις πως αυτός θ' απορούσε και θα νόμιζε πως αυτά που έβλεπε τότε ήταν πιο αληθινά από τα τωρινά που του δείχνουν;
Και πολύ μάλιστα, είπε.
Κι αν λοιπόν τον ανάγκαζε να βλέπει προς το ίδιο το φως, δεν θα πονούσαν τα μάτια του και δεν θα έφευγε για να ξαναγυρίσει σ' εκείνα που μπορεί να δει καλά, και δεν θα νόμιζε πως εκείνα στην πραγματικότητα είναι πιο ευκρινή από αυτά που του δείχνουν;
Έτσι, είπε.
Και αν, είπα εγώ, τον τραβούσε κανείς με τη βία από εκεί, μέσα από ένα δρόμο κακοτράχαλο κι ανηφορικό, και δεν τον άφηνε, πριν τον τραβήξει έξω στο φως του ήλιου, δεν θα υπέφερε τάχα και δεν θα αγανακτούσε όταν τον έπαιρναν, κι αφού θα έφτανε στο φως, δεν θα πλημμύριζαν τα μάτια του από τη λάμψη και δεν θα του ήταν αδύνατο να δει ακόμα κι ένα απ' αυτά που τώρα ονομάζονται αληθινά;
Όχι βέβαια, δεν θα μπορούσε έτσι ξαφνικά, είπε.
Έχω την εντύπωση πως θα χρειαζόταν να συνηθίσει, αν σκοπεύει να δει τα πράγματα που είναι πάνω. Και στην αρχή θα μπορούσε πολύ εύκολα να διακρίνει καλά τις σκιές, και μετά απ' αυτό, πάνω στην επιφάνεια του νερού τα είδωλα των ανθρώπων και των άλλων πραγμάτων, και κατόπιν αυτά τα ίδια. Και μετά από αυτά, τ' αντικείμενα που είναι στον ουρανό και τον ίδιο τον ουρανό θα μπορούσε να δει ευκολότερα τη νύχτα, βλέποντας το φως των άστρων και της σελήνης, παρά στη διάρκεια της μέρας, τον ήλιο και το ηλιόφως.
Πως όχι;
Τελευταίο θα μπορούσε νομίζω να δει τον ήλιο, όχι στην επιφάνεια του νερού ούτε σε κάποια διαφορετική θέση τα είδωλά του, αλλά θα μπορούσε να δει καλά τον ήλιο καθαυτό στο δικό του τόπο και να παρατηρήσει προσεκτικά τι είδους είναι.
Κατ' ανάγκη, είπε.
Και μετά θα συλλογιζόταν τότε για κείνον, πως αυτός είναι που ρυθμίζει τις εποχές και τους χρόνους και που κανονίζει τα πάντα στον ορατό κόσμο, καθώς και ο αίτιος, κατά κάποιο τρόπο, όλων εκείνων που έβλεπαν αυτοί.
Είναι φανερό, είπε, πως αυτά θα συμπεράνει ύστερα από τα προηγούμενα.
Τι λες λοιπόν; Όταν αναλογίζεται την πρώτη του κατοικία και την εκεί σοφία που είχε αυτός και οι τότε συνδεσμώτες του, δεν νομίζεις πως θα καλοτυχίζει τον εαυτό του για τούτη την αλλαγή και θα οικτίρει τους άλλους;
Και πολύ μάλιστα.
Κι αν υπήρχαν μεταξύ τους τότε κάποιες τιμές και έπαινοι και βραβεία γι' αυτόν που θα μπορούσε να διακρίνει πιο καθαρά αυτά που περνούσαν μπροστά από τα μάτια του και γι' αυτόν που θα μπορούσε να θυμηθεί περισσότερο ποια συνήθως περνούσαν πρώτα, ποια μετά και ποια ταυτόχρονα, και έτσι θα μπορεί να προβλέπει τι θα έρθει στο μέλλον, νομίζεις πως αυτός θα κατεχόταν από σφοδρή επιθυμία και θα ζήλευε τους τιμημένους από κείνους και τους μεταξύ εκείνων κυρίαρχους ή θα είχε πάθει αυτό που λέει ο Όμηρος, και πολύ θα επιθυμούσε "να ήταν ζωντανός στη γη κι ας δούλευε για άλλον, που είναι ο φτωχότερος" και θα προτιμούσε να έχει πάθει τα πάντα, παρά να νομίζει εκείνα που νόμιζε και να ζει έτσι εκεί;
Έτσι νομίζω τουλάχιστον, είπε, πως θα προτιμούσε να πάθει οτιδήποτε παρά να ζει έτσι.
Και τώρα βάλε στο μυαλό σου το εξής, είπα εγώ. Αν κατέβει αυτός πάλι και καθίσει στον ίδιο θρόνο, δεν θα ξαναγεμίσουν τάχα τα μάτια του σκοτάδι, αφού ήρθε ξαφνικά από τον ήλιο;
Και πολύ μάλιστα, είπε.
Αν χρειαζόταν ν' ανταγωνιστεί αυτός με κείνους τους παντοτινούς δεσμώτες, λέγοντας την άποψή του σχετικά με τις σκιές, καθόσον χρόνο η όρασή του είναι αμβλεία, πριν προσαρμοστούν τα μάτια του, και για να συνηθίσουν δεν θα χρειαζόταν και τόσο μικρός χρόνος, άραγε δεν θα προκαλούσε περιπαιχτικά γέλια και δεν θα έλεγαν γι' αυτόν πως με το ν' ανεβεί επάνω, γύρισε με καταστραμμένα τα μάτια του και πως δεν αξίζει ούτε να προσπαθήσουν καν να πάνε επάνω; Και αυτόν που θα επιχειρήσει να τους λύσει και να τους ανεβάσει, αν τους δινόταν κάπως η ευκαιρία να τον πιάσουν και να τον σκοτώσουν, δεν θα τον σκότωναν;
Αναμφίβολα, είπε.
Αυτή την εικόνα λοιπόν, φίλε μου Γλαύκωνα, είπα εγώ, πρέπει να την προσαρμόσεις σε όλα όσα είπαμε πρωτύτερα και να παρομοιάσεις τον ορατό κόσμο με την κατοικία του δεσμωτηρίου, και τη φωτιά που αντιφέγγιζε μέσα σ' αυτή με τη δύναμη του ηλιακού φωτός. Αν όμως παρομοιάσεις την ανάβαση και τη θέα των αντικειμένων, που βρίσκονται στον επάνω κόσμο, με την άνοδο της ψυχής στον νοητό κόσμο, δεν θα σφάλεις ως προς τη δική μου άποψη, αφού επιθυμείς να την ακούσεις. Κι ο θεός τουλάχιστον ξέρει αν τυχαίνει να είναι αληθινή. Εμένα λοιπόν έτσι μου φαίνεται. Πως στην περιοχή του γνωστού η ιδέα του αγαθού είναι τελευταία και μετά βίας διακρίνεται, όταν όμως τη διακρίνει κανείς δεν μπορεί να μην συλλογιστεί πως αυτή είναι η αιτία για όλα γενικά τα σωστά και καλά πράγματα, γεννώντας μέσα στον ορατό κόσμο το φως και τον κύριο του φωτός, και γιατί μέσα στον νοητό κόσμο αυτή είναι που διευθύνει και παρέχει την αλήθεια και τον νου και πως πρέπει να την ατενίσει οπωσδήποτε αυτός που εννοεί να ενεργήσει φρόνιμα και στην ιδιωτική και στη δημόσια ζωή.
ΟΙ ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΙ ΣΤΗΝ ΑΛΛΗΓΟΡΙΑ ΤΟΥ ΣΠΗΛΑΙΟΥ
Οι συμβολισμοί στην αλληγορία του σπηλαίου είναι :
Σπήλαιο = η αισθητή πραγματικότητα και η κοινωνία στην οποία δεν διοικούν οι πεπαιδευμένοι.
Οι δεσμώτες = οι απαίδευτοι άνθρωποι, αυτοί δηλαδή που βρίσκονται στα σκοτάδια της αμορφωσιάς, της αμάθειας και της αγνοίας.
Φωτιά = το φως του ήλιου της κοινωνίας μας.
Σκιές & αντίλαλοι ήχων = είδωλα των πραγματικών όντων, όχι τα πραγματικά αντικείμενα και οι ήχοι.
Αλυσίδες = οι αισθήσεις (μέσω των αισθητηρίων οργάνων γίνεται αντιληπτός ο αισθητός κόσμος, ενώ μέσω της νόησης προσεγγίζεται ο κόσμος των ιδεών)
Φωτεινός χώρος εκτός σπηλιάς = ο κόσμος των ιδεών, ο πραγματικός κόσμος που γίνεται αντιληπτός με την νόηση.
Οι άνθρωποι που κινούνται εκεί έξω, όσα κουβαλάνε, οι ήχοι που εκπέμπουν = τα αληθινά όντα, οι ιδέες.
Το φως του ήλιου = η πραγματική αλήθεια, η ιδέα του αγαθού.
Η ανηφορική οδός που οδηγεί στην έξοδο = διαδικασία Παιδείας.
Ο απελευθερωμένος δεσμώτης = φιλόσοφος
Σείριος
Η απόσταση του Σειρίου από την Γη είναι 2,76 Parsec* (όπου Parsec ισοδυναμεί με 3,26 έτη φωτός) ή 8,9976 έτη φωτός. Δηλαδή κατά προσέγγιση, περίπου ΕΝΝΕΑ ΕΤΗ ΦΩΤΟΣ. Η εννεάδα (9) ήταν το σήμα κατατεθέν των αρχαίων Ελλήνων.
Ο Θειοφόρος Ησίοδος μέσα από την Θεογονία του, κωδικοποιεί την απόσταση Σειρίου – Γης, με την περιγραφή της πτώσεως των υδάτων της Στυγός. Λέει λοιπόν πως 9 ολόκληρα ημερονύκτια πέφτει το νερό και την δέκατη ημέρα φτάνει στα Τάρταρα. Το φάως (=φως), ταξιδεύει από τον Σείριο στην Γη 9 ολόκληρα έτη και φτάνει στο δέκατο έτος. Λέει ακόμη, πως ο ιερότερος όρκος των Θεών, είναι το νερό της Στυγός και μάλιστα όχι τόσο τα 9/10 των τμημάτων αυτής, αλλά κυρίως το Δέκατο. Θέλοντας να υποδείξει την τοποθεσία αφίξεως του φωτός (σύμφωνα με τα παραπάνω) στον Σείριο. Να λοιπόν ο ιερότερος όρκος πάσης φύσεως ελλόγου όντος.
Το φάσμα του Σειρίου (α Μεγ. Κυνός) είναι περίπου 450 nm (νανόμετρα) ενώ του συνοδού, γύρω στα 550 nm. Το α είναι θερμό αστέρι και το φάσμα του του δίδει το κυανόλευκο χρώμα, ενώ ο συνοδός είναι ψυχρότερο άστρο έχοντας το πορτοκαλί χρώμα φάσματος. Ωστόσο, ως φαινομενικό οπτικό φάσμα, εμείς εισπράττουμε συνδυασμό και των δυο φασμάτων, δηλαδή το σμαραγδί (περίπου στα 500 nm).
Να λοιπόν, από πού πηγάζει και η λατρεία των Αρχαίων Ελλήνων για τους σμαράγδους λίθους!
Τέλος, θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι ο Σωκράτης έπαιρνε όρκο στον Αστερισμό του Κυνός , «Μα τον Κύνα…», λέγει στο έργο του Πλάτωνος «ΓΟΡΓΙΑΣ».
ΣΑΛΟΥΣΤΙΟΣ – ΠΕΡΙ ΘΕΩΝ και ΚΟΣΜΟΥ
Οι ουσίες των Θεών ποτέ δεν δημιουργήθησαν (διότι τα αιώνια όντα ποτέ δεν δημιουργούνται. Και υπάρχει αιώνια ότι κατέχει την πρωταρχική δύναμη και από τη φύση του δεν παθαίνει τίποτα). Ούτε συνίστανται οι ουσίες των Θεών από σώματα. Διότι πάντα οι δυνάμεις μέσα στα σώματα είναι ασώματες. Ούτε περιέχονται στο χώρο διότι αυτή είναι ιδιότητα των σωμάτων. Ούτε διαχωρίζονται από την Πρώτη Αιτία ούτε και μεταξύ τους, όπως ακριβώς και οι σκέψεις διαχωρίζονται από το νου, ούτε οι πράξεις γνώσης από την ψυχή. Ακολουθεί η γνώση για την Πρώτη Αιτία και οι συνακόλουθες προς αυτήν τάξεις των Θεών, καθώς και η φύση του Κόσμου, η ουσία του νου και της ψυχής, έπειτα η Πρόνοια, η Ειμαρμένη, και η Τύχη, μετά η Αρετή και η Κακία και οι διάφορες μορφές κοινωνικής οργανώσεως, καλές και κακές, που προέρχονται από αυτές, και η πιθανή προέλευση του Κακού στον Κόσμο. Καθένα από αυτά τα θέματα απαιτεί πολλές και μεγάλες συζητήσεις. Δεν θα έβλαπτε όμως, αν τα εκθέταμε εν συντομία, ώστε ο ακροατής να μην τα αγνοεί παντελώς. Αρμόζει στην Πρώτη Αιτία να είναι Μία -διότι η μονάδα προηγείται κάθε πλήθους - και να ξεπερνά τα πάντα σε δύναμη και αγαθότητα. Επομένως τα πάντα μετέχουν αυτής. Διότι λόγω της δύναμής της, τίποτα δεν γίνεται να την παρακωλύσει και λόγω της αγαθότητάς της είναι αδύνατον να παραγκωνισθεί. Αν η Πρώτη Αιτία ήταν Ψυχή, τα πάντα θα ήσαν Έμψυχα. Αν ήταν Νους, τα πάντα θα είχαν Νόηση. Αν ήταν Ύπαρξη, τα πάντα θα αποτελούνταν από την Ύπαρξη. Και βλέποντας αυτή την ιδιότητα στα πάντα, μερικοί άνθρωποι νόμισαν ότι ήταν η Πρώτη Αιτία η Ύπαρξη. Αν τα πράγματα απλώς υπήρχαν, χωρίς να είναι αγαθά, αυτό το επιχείρημα θα ήταν ορθό, αν όμως τα πράγματα που υπάρχουν, υπάρχουν λόγω της αγαθότητάς τους και μετέχουν του Αγαθού, η Πρώτη Αιτία πρέπει απαραιτήτως να είναι πέρα από την Ύπαρξη και από το Αγαθό. Σημαντική απόδειξη αυτού είναι ότι οι ευγενικές ψυχές περιφρονούν την Ύπαρξη προς χάριν του Αγαθού, όταν κινδυνεύουν για την πατρίδα τους ή τους φίλους τους ή για την αρετή. Μετά από αυτή την άρρητη δύναμη έχουμε πάντως τις τάξεις των Θεών.
«Οι μύθοι παρουσιάζουν τους ίδιους τους Θεούς και την αγαθότητα τους -σύμφωνα πάντα με τον διαχωρισμό ανάμεσα στο ρητό και το άρρητο, το αφανές και το φανερό, το σαφές και το κρυφό. Εφόσον, όπως ακριβώς οι Θεοί έχουν κάνει κοινά για όλους τα αγαθά των αισθήσεων, τα αγαθά όμως της νόησης τα έχουν δώσει μόνο στους σοφούς, έτσι και οι μύθοι λένε σε όλους ότι υπάρχουν οι Θεοί, αλλά ποιοί είναι αυτοί και ποιές οι δυνάμεις τους το φανερώνουν μόνο σε εκείνους που μπορούν να το κατανοήσουν. Παρουσιάζουν επίσης και τις ενέργειες των Θεών. Διότι μπορούμε να ονομάσουμε και τον Κόσμο Μύθο, όπου σώματα και πράγματα είναι ορατά, ΑΛΛΑ ΨΥΧΕΣ ΚΑΙ ΝΟΕΣ ΕΙΝΑΙ ΚΡΥΦΟΙ. Επιπλέον, αν θέλεις να διδάξεις σε όλους την αλήθεια για τους Θεούς, ΑΠΟ ΤΗ ΜΙΑ ΟΙ ΑΝΟΗΤΟΙ ΘΑ ΤΗΝ ΠΕΡΙΦΡΟΝΗΣΟΥΝ ΕΠΕΙΔΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΕ ΘΕΣΗ ΝΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΝΟΗΣΟΥΝ, από την άλλη οι καλοί θα την βαρεθούν. ΕΝΩ ΑΝ ΚΡΥΨΕΙΣ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΜΥΘΟΥΣ, ΑΠΟΤΡΕΠΕΙΣ ΤΗΝ ΠΕΡΙΦΡΟΝΗΣΗ ΤΩΝ ΑΝΟΗΤΩΝ ΚΑΙ ΑΝΑΓΚΑΖΕΙΣ ΤΟΥΣ ΚΑΛΟΥΣ ΝΑ ΑΣΚΗΣΟΥΝ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ.»