ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΜΕΤΑΛΛΙΚΗ ΜΑΖΑ ΕΝΤΟΠΙΣΘΗΚΕ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΗ ΣΚΟΤΕΙΝΗ ΠΛΕΥΡΑ ΤΗΣ ΣΕΛΗΝΗΣ

Κάτι πολύ παράξενο και πολύ πυκνό κρύβεται στα έγκατα της Σελήνης. Μια μυστηριώδης -πιθανότατα μεταλλική- ανώμαλη μάζα τεραστίων διαστάσεων εντοπίσθηκε κάτω από την επιφάνεια της «σκοτεινής» (μόνιμα αόρατης από τη Γη) πλευράς του φεγγαριού. Βρίσκεται κάτω από τον μεγαλύτερο κρατήρα πρόσκρουσης του ηλιακού μας συστήματος, τη σεληνιακή λεκάνη Νοτίου Πόλου-'Αιτκεν, διαμέτρου περίπου 2.000 χιλιομέτρων.

Οι επιστήμονες που έκαναν την ανακάλυψη δεν ξέρουν ακόμη ούτε για τι υλικό ακριβώς πρόκειται, ούτε από πού προέρχεται. Μια εναλλακτική εξήγηση είναι ότι η μάζα δημιουργήθηκε μέσα στην ίδια τη Σελήνη, από τη συσσώρευση και συμπύκνωση πυκνών αερίων.

«Φανταστείτε ένα όγκο μετάλλου πέντε φορές μεγαλύτερο από το μεγάλο νησί της Χαβάης και θαμμένο κάτω από το έδαφος. Αυτή χονδρικά είναι η τελείως απρόσμενη μάζα που ανιχνεύσαμε», δήλωσε ο επικεφαλής ερευνητής Πίτερ Τζέιμς, επίκουρος καθηγητής πλανητικής γεωφυσικής του Κολλεγίου Μπέιλορ του Τέξας, που έκανε τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό γεωφυσικής «Geophysical Research Letters», σύμφωνα με την βρετανική «Ιντιπέντεντ» και το Space.com.
Η υπόγεια μάζα, που φθάνει σε βάθος 300 χιλιομέτρων, έγινε αντιληπτή από την ανάλυση των στοιχείων της αποστολής GRAIL και του σεληνιακού δορυφόρου LRO της NASA.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ   Περισσότερα: https://www.news247.gr

=========================================

ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗ

Μια πλειάδα διακεκριμένων επιστημόνων διατύπωσαν απόψεις που έρχονται σε αντίθεση με τις επίσημες εκδοχές.

Ο Αυστριακός καθηγητής Χόμπιργκερ και οι Ρώσοι συνάδελφοι του Μιχαήλ Μπαζίν και Αλεξάντερ Σερμπάκωφ της Ακαδημίας Επιστημών της Μόσχας μας είπαν: “Η Σελήνη στο εσωτερικό της είναι κούφια και δεν αποκλείεται να αποτελεί στην πραγματικότητα ένα διαστημόπλοιο, κατασκευασμένο από λογικά όντα κάποιου μακρινού ηλιακού συστήματος.  Ένα τεχνητό διαστημόπλοιο που κατασκευάστηκε να ταξιδεύει στο διάστημα για εκατομμύρια χρόνια”.

Από περιγραφές του Νόνου και σανσκριτικά κείμενα, προκύπτει ότι η Σελήνη έγινε δορυφόρος της Γης το -26.174.
Στα ινδικά χειρόγραφα διαβάζουμε αξιοπερίεργα κείμενα: «Οι Έλληνες θεοί πολέμησαν εναντίον των κατοίκων της Σελήνης και των συμμάχων της». Είναι ο πόλεμος την εποχή της μεγάλης σύγκρουσης του -25.000.
Τον πόλεμο αυτόν διηγείται ο Λουκιανός στην αληθινή ιστορία και ο Ησίοδος στη Θεογονία του όπως προκύπτει από προκατακλυσμιαίες πηγές.
Ο Ορφέας το -12.000 αναφέρει ότι «Η Σελήνη κατοικείται από θεϊκούς κατοίκους»,
Είναι τα ίδια θεϊκά όντα που αναφέρει ο μέγας μύστης Πυθαγόρας: «Πιο ψηλά από τους κατοίκους της Γης και πολύ ωραίοι».

Από το βιβλίο “Η Επιστροφή Των Θεών” του Γερ. Καλογεράκη, σελ. 160, εκδ. Δίον. 2000, Θεσσαλονίκη

ΣΕΛΗΝΗ - ΕΝΑ ΠΑΝΑΡΧΑΙΟ ΔΙΑΣΤΗΜΟΠΛΟΙΟ;

ΣΕΛΗΝΗ… «Ο ΜΥΣΤΗΡΙΩΔΗΣ ΓΕΙΤΟΝΑΣ…»

ΟΙ ΓΝΩΣΕΙΣ ΤΩΝ ΠΑΝΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΑΙ Η ΣΧΕΣΗ ΤΟΥΣ ΜΕ ΤΟΝ ΔΟΡΥΦΟΡΟ ΤΗΣ ΓΑΙΑΣ

Ο Ζάλευκος

https://picryl.com/media/zaleukos-von-lokroi  

Ο Ζάλευκος καταγόταν από τους Λοκρούς της Ιταλίας, ήταν καλής καταγωγής, θαυμαζόταν για την παιδεία του και ήταν μαθητής του φιλοσόφου Πυθαγόρα.

Αυτός λοιπόν, επειδή απολάμβανε μεγάλης αποδοχής στην πατρίδα του, εκλέχτηκε νομοθέτης και βάζοντας από την αρχή τα θεμέλια μιας καινούριας νομοθεσίας, άρχισε πρώτα από τους νόμους περί των επουράνιων θεών.

Διότι ευθύς εξ αρχής, στον πρόλογο της όλης νομοθεσίας, είπε ότι όλοι οι κάτοικοι της πόλης πρέπει πρώτα πρώτα να θεωρούν και να πιστεύουν ότι οι θεοί υπάρχουν, εξετάζοντας δε με τη σκέψη τους τον ουρανό και την αρμονική του τακτοποίηση και τάξη πρέπει να κρίνουν ότι αυτά δεν είναι κατασκευάσματα τύχης ή ανθρώπων και πρέπει να σέβονται τους θεούς ως υπεύθυνους για κάθε τι καλό και αγαθό στη ζωή των ανθρώπων επίσης, ότι πρέπει να έχουν την ψυχή τους καθαρή από κάθε κακία, αφού οι θεοί δεν χαίρονται με τις θυσίες των φαύλων και με τα ακριβά τους δώρα αλλά με τις δίκαιες και ωραίες ασχολίες των καλών ανθρώπων.

Καλώντας εξ αρχής, λοιπόν, με αυτόν τον πρόλογο τους πολίτες να είναι, ευσεβείς και δίκαιοι, πρόσθεσε την εντολή να μη θεωρούν κανέναν από τους συμπολίτες τους ως αδιάλλακτο εχθρό, αλλά να αντιλαμβάνονται την έχθρα με τέτοιο τρόπο σαν να επρόκειτο να καταλήξει ξανά σε επίλυση των δυσκολιών και σε φιλία, και εκείνος που ενεργεί ενάντια σ' αυτά, να θεωρείται από τους συμπολίτες του ως ανήμερος και άγριος στην ψυχή.

Τους άρχοντες τους παρακινούσε να μην είναι ανάλγητοι ή υπερόπτες, ούτε να κρίνουν ανάλογα με τις έχθρες ή τις φιλίες τους. Μεταξύ των επιμέρους νομοθετημάτων του, πολλά από αυτά είναι δικής του σύλληψης με εξαιρετικά σοφό και θαυμαστό τρόπο.

ΔΙΟΔΩΡΟΣ ΣΙΚΕΛΙΩΤΗΣ
ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ - ΒΙΒΛΟΣ ΔΩΔΕΚΑΤΗ

“ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ” Εκδότης Οδυσσέας Χατζόπουλος

ΑΝΑΒΙΩΣΗ ΤΟΥ ΟΡΚΟΥ ΤΟΥ ΙΠΠΟΚΡΑΤΗ ΣΤΟ ΑΣΚΛΗΠΙΕΙΟ ΤΗΣ ΚΩ, ΑΠΟ ΓΙΑΤΡΟΥΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ ΚΑΙ ΔΥΣΗΣ!

Γιατροί από την μακρινή περιφέρεια Ανόι της Κίνας, και εκπρόσωποι των ιατρικών συλλόγων και των πανεπιστημίων της Κίνας από το Ανόι και την Σαγκάη, καθώς και Ιταλοί γιατροί της Αναπαραγωγικής Ιατρικής, βρέθηκαν στο Ασκληπιείο της Κω και ορκίστηκαν στον Όρκο του Ιπποκράτη κατά τη διάρκεια ειδικής τελετής που διοργάνωσε το Διεθνές Κέντρο Τουρισμού Υγείας.

Η επίσημη τελετή στο Ασκληπιείο της Κω ενθουσίασε τους Κινέζους και Ιταλούς γιατρούς επισκέπτες.

«Μετά από αυτό που ζήσαμε, μετά από αυτό που νιώσαμε εγώ θα γυρίσω στο Πανεπιστήμιο μας, στο Ανούι και θα πω σε όλους τους φοιτητές μας ότι στο εξής θα ορκίζονται με τον αυθεντικό όρκο του Ιπποκράτη στην Κω. Είμαι σίγουρος πως γρήγορα θα το υιοθετήσουν όλα τα Πανεπιστήμια της Κίνας» δήλωσε ο κ. Πεγκ Νταγίν, Πρόεδρος του Κινεζικού Πανεπιστημίου Κινεζικής Ιατρικής του Ανόι, και Πρόεδρος της Ένωσης Εκπαίδευσης και Έρευνας Κινεζικής Ιατρικής Ανώτατης Εκπαίδευσης.

Ο κ. Φιλίπο Μαρία Ουμπάλντι, Γενικός Διευθυντής του Γενικού Κέντρου Αναπαραγωγικής Ιατρικής της Ιταλίας πρόσθεσε ότι «Κάθε γιατρός πρέπει έστω και μια φορά στη ζωή του να έρθει σε αυτόν το χώρο ώστε να νιώσει την ενέργεια, να συνδεθεί με το παρελθόν και να καταλάβει από που πραγματικά ξεκίνησαν όλα».

Περισσότερα: http://www.markos.tv

Η ΑΡΕΤΗ ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΝΟΗΤΙΚΗ ΚΑΙ ΗΘΙΚΗ. Η ΠΡΩΤΗ ΑΠΟΚΤΑΤΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΚΑΙ Η ΔΕΥΤΕΡΗ ΜΕ ΤΟ ΕΘΟΣ - ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ

Ο Αγαμέμνων είναι ύποπτος ότι εξαιτίας δωροδοκίας απάλλαξε από την στράτευση εκείνον τον πλούσιο που του χάρισε την φοράδα Αίθη, δώρο για να μην ακολουθήσει στο ανεμόδαρτο Ίλιο, αλλά στον τόπο του να μείνει και ν' απολαμβάνει μεγάλο πλούτο.
Έπραξε όμως σωστά, όπως λέει ο Αριστοτέλης, που προτίμησε μια γερή φοράδα από τέτοιον άντρα. Δεν αξίζει, άλλωστε, ούτε όσο ένας σκύλος ούτε όσο ένας γάιδαρος, μα τον Δία, ο δειλός και αδύναμος άντρας, ο αποχαυνωμένος από τα πλούτη και τη μαλθακότητα.

ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ – ΗΘΙΚΑ (ΠΩΣ ΑΕΙ ΤΟΝ ΝΕΟΝ ΠΟΙΗΜΑΤΩΝ ΑΚΟΥΕΙΝ)

Κατά την Αριστοτελική διάκριση, η αρετή είναι αφ' ενός διανοητική και αφ' ετέρου ηθική. Η πρώτη αποκτάται με την διδασκαλία και η δεύτερη με το έθος, που με την μακρόχρονη και σταθερή επανάληψη γίνεται ήθος, από το οποίο μάλιστα λαμβάνει την ονομασία της η αρετή (πρβλ. Ηθικά Νικομάχεια 1103α 14 κ.εξ.) (Σχόλια) Εκδ. Κάκτος.

Δημήτρης Γκίκας: Πώς να εμφανιστεί ξανά ένας Μέγας Αλέξανδρος, όταν δεν υπάρχει Αριστοτέλης;

Βρισκόμαστε σε μια εποχή όπου είναι κοινό μυστικό πως η ανθρωπότητα πάσχει από ηγετικές μορφές ικανές να την καθοδηγήσουν. Παράλληλα, πρόσφατα είναι τα παραδείγματα των Ευρωπαίων ηγετών που κατά την διάρκεια της οικονομικής κρίσης υπέκυψαν στις αγορές αφήνοντας την πολιτική έρμαιο της οικονομίας.

Γιατί πιστεύετε ότι παρουσιάζεται αυτή η απουσία ηγετικών προσωπικοτήτων;

Ακριβώς λόγω της απουσίας σπουδαίων δασκάλων. Απ’ όσους δασκάλους είχε ένας άνθρωπος στη ζωή του, αν το ψάξει κανείς, θα διαπιστώσει ότι πολλοί λίγοι από αυτούς τον επηρέασαν σε επίπεδο ανάπτυξης ηγετικής φυσιογνωμίας και πνευματικής καλλιέργειας.
Αν κανείς δεν σου έχει μάθει ότι η ανθρώπινη ζωή δεν είναι οικονομικά μετρήσιμο αγαθό κι ότι η αξία του ανθρώπου λογίζεται όχι από το πάχος του πορτοφολιού του, αλλά από την ψυχική, πνευματική και ηθική του δύναμη, πώς θα μπορούσες να γίνεις ένας ηγέτης που θα αντιλαμβανόταν τη σημασία αυτών των στοιχείων;
Οι άνθρωποι κυνηγούν τις θέσεις για τα χρήματα και την κοινωνική αναγνώριση, όχι για να προσφέρουν στο σύνολο. Δεν τους ενδιαφέρει να καθοδηγούν, αλλά να εξασφαλίσουν ιδιοτελή κέρδη. 
Πώς να εμφανιστεί ξανά ένας Μέγας Αλέξανδρος, όταν δεν υπάρχει Αριστοτέλης;

Δημήτρης Γκίκας

Σημείωση: Ο Δημήτρης Γκίκας είναι Φιλόλογος, Μ.Α.,
Διδάκτωρ Πολιτικής Φιλοσοφίας & Φιλοσοφίας της Τέχνης
Ακαδημαϊκός Διευθυντής στο «Ελληνικό Ίδρυμα Γνώσης και Πολιτισμού»
Ειδικός Σύμβουλος σε θέματα Πολιτισμού & Παιδείας Δήμου Καλλιθέας

Γιώτα Χουλιάρα για το Geopolitics & Daily News

Ολόκληρη η συνέντευξη  στο https://geopolitics.iisca.eu

ΕΝΑ ΛΟΥΛΟΥΔΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΕΓΑ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ

Το ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, ο ΣΑΦΕΜ, η ΕΝΩΣΗ ΑΠΟΣΤΡΑΤΩΝ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΩΝ ΣΤΡΑΤΟΥ και το ΙΔΡΥΜΑ ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ παρουσιάζουν την εκδήλωση ΕΝΑ ΛΟΥΛΟΥΔΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΕΓΑ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ!!!

ΚΑΜΕΡΑ-ΗΧΟΣ-ΜΟΝΤΑΖ: Παναγ. Μπανταλάκης. ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: Γ. Λεκάκης Μουσαίος, Μυκο. ΜΟΥΣΙΚΗ: GCh και PT c+p ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ 2019 

 ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ

ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ - ΠΩΣ ΔΕΙ ΤΟΝ ΝΕΟΝ ΠΟΙΗΜΑΤΩΝ ΑΚΟΥΕΙΝ

Όπως ακριβώς, ο μανδραγόρας, όταν φυτρώνει κοντά στα αμπέλια και μεταδίδει την δύναμη του στο κρασί, κάνει πιο ελαφρύ το βάρος αυτό σε όσους το πίνουν, έτσι και η ποίηση, όταν αντλεί τις υποθέσεις της από τη φιλοσοφία και τις αναμειγνύει με μυθολογικό στοιχείο, κάνει τη μάθηση πιο ελαφριά και αγαπητή στους νέους.

Γι' αυτό δεν πρέπει ν' αποφεύγουν την ποίηση όσοι σκοπεύουν να γίνουν φιλόσοφοι, αλλά πρέπει να προετοιμάζονται με τα ποιήματα για την φιλοσοφία, συνηθίζοντας ν' αγαπούν και να ζητάνε στην απόλαυση την ωφέλεια.

Αν δεν υπάρχει τίποτα ωφέλιμο, ν' αποκρούουν την ποίηση του είδους αυτού και να δυσανασχετούν.

Αυτή δηλαδή είναι η αρχή της παίδευσης, αν κάποιος σωστά αρχίζει κάθε έργο έτσι, είναι φυσικό, να έχει και το τέλος, σύμφωνα με τον Σοφοκλή.

ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ – ΗΘΙΚΑ - ΠΩΣ ΔΕΙ ΤΟΝ ΝΕΟΝ ΠΟΙΗΜΑΤΩΝ ΑΚΟΥΕΙΝ

(Προσέγγιση της ποίησης με κριτήριο την παιδαγωγική σημασία που έχει η επαφή του νέου με τα έργα των ποιητών.)

Εκδ. Κάκτος

ΣΤΗΝ ΑΡΕΤΗ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ ΕΓΚΕΙΤΑΙ Η ΕΥΔΑΙΜΟΝΙΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΤΑ ΑΓΑΘΑ ΠΟΥ ΠΡΟΕΡΧΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΥΧΗ

Έτσι και ο Αρίστιππος, όχι αδέξια, ίσα ίσα πολύ χαριτωμένα, έδωσε σκωπτική απάντηση σε κάποιον ανόητο και άφρονα πατέρα. Όταν, δηλαδή, τον ρώτησε ένας πόσα χρήματα θα ζητούσε για την εκπαίδευση του παιδιού του, απάντησε: «Χίλιες δραχμές». Ο άλλος τότε είπε: «Μα τον Ηρακλή, σαν υπέρογκη η απαίτηση σου - με χίλιες δραχμές αγοράζω δούλο». Και ο Αρίστιππος του απάντησε: «Τότε, λοιπόν, θα έχει δύο δούλους - και τον γιο σου και κείνον που θ' αγοράσεις».

Θα σας πω, λοιπόν, τι συμβαίνει με τους αξιοθαύμαστους αυτούς πατέρες, από την ώρα που κακώς αναθρέψουν και κακώς εκπαιδεύσουν τα παιδιά τους. Όταν (τα παιδιά), αφού καταταχτούν στην τάξη των ανδρών, αδιαφορήσουν για τη σωστή και εύτακτη ζωή και καταβαραθρωθούν στις άτακτες και δουλικές απολαύσεις, τότε, λοιπόν — όταν δεν μπορεί να υπάρξει όφελος—, μετανοούν οι πατέρες τους, που υπήρξαν πλημμελείς ως προς την παιδεία των παιδιών τους, αγωνιώντας για τη λανθασμένη διαγωγή τους. Κάποιοι από αυτούς παίρνουν μαζί τους τούς κόλακες και τους παρασίτους, τιποτένιους ανθρώπους και καταραμένους, διασαλευτές και εκμεταλλευτές της νεότητας, άλλοι εξαγοράζουν την ελευθερία για εταίρες και πόρνες, αυθάδεις και πολυδάπανες, άλλοι ρίχνονται στις γαστρονομικές απολαύσεις, άλλοι εξοκείλουν στους κύβους και στα γλεντοκοπήματα, ενώ κάποιοι καταπιάνονται με ακόμα πιο αλαζονικά κακά, μοιχεύοντας και καταστρέφοντας οικογένειες, έτοιμοι να πληρώσουν με την ίδια τη ζωή τους για μια και μόνη απόλαυση.

Αν, όμως, αυτοί είχαν επιδοθεί στη φιλοσοφία, δεν θ' αφήνονταν ίσως να υποταχθούν σε τέτοια πράγματα, και θα κατανοούσαν ίσως την προτροπή του Διογένη, ο οποίος με σκληρές λέξεις αλλά με αληθινά πράγματα συμβουλεύει και λέει: «Μπες στο πορνείο, νεαρέ, για να καταλάβεις πως αυτό που έχει χρηματικό κόστος δεν διαφέρει από αυτό που δεν κοστίζει τίποτα».

Δηλώνω, λοιπόν, συγκεφαλαιώνοντας (και εύλογα θα έδινα την εντύπωση ότι χρησμοδοτώ περισσότερο παρά συμβουλεύω), ότι στα ζητήματα τούτα το ένα και μόνο αρχικό, μεσαίο και τελικό κεφάλαιο είναι η εξαίρετη αγωγή και η σωστή παιδεία, και λέω πως τούτα είναι που κατευθύνουν και συνεργούν προς την αρετή και την ευδαιμονία. Τα υπόλοιπα αγαθά είναι ανθρώπινα (θνητά) και ταπεινά και όχι άξια να διατρίψει κάποιος. Η καλή καταγωγή, βέβαια, είναι ωραίο πράγμα, αλλά αγαθό των προγόνων. Ο πλούτος επίσης είναι πολύτιμο, αλλά απόκτημα της τύχης, γιατί αυτή πολλές φορές τον αφαιρεί απ' όσους τον έχουν και τον δίνει σε όσους δεν το ελπίζουν. Ο μεγάλος πλούτος, εξ άλλου, είναι στόχος για κείνους που εννοούν να σημαδεύουν τα βαλάντια, για κακούργους υπηρέτες και συκοφάντες, και —το σπουδαιότερο— πλούτο μπορούν να έχουν και οι πιο φαύλοι. Η δόξα, επίσης, είναι πράγμα αξιοσέβαστο αλλά αβέβαιο. Η ομορφιά περιζήτητο αλλά ολιγόχρονο. Η υγεία πολύτιμο αλλά ευμετάβολο. Η δύναμη, πάλι, είναι πράγμα επίζηλο αλλά ευάλωτο στην αρρώστια και στα γηρατειά. Συνολικά, αν κάποιος επαίρεται για τη σωματική ισχύ του, ας γνωρίζει ότι έχει λανθασμένη γνώμη. Η ανθρώπινη δύναμη, άλλωστε, τι μέρος της δύναμης των άλλων ζώων μπορεί να είναι; Εννοώ, λόγου χάρη, των ελεφάντων, των ταύρων και, των λιονταριών.

Από τα δικά μας αγαθά, όμως, η παιδεία είναι το μόνο αθάνατο και θεϊκό. Τα κυριότερα όλων στοιχεία της ανθρώπινης φύσης είναι δύο, ο νους και ο λόγος.

Ο νους, αφ' ενός, κυβερνάει τον λόγο, ενώ ο λόγος υπηρετεί τον νου, που δεν αλίσκεται από την τύχη, δεν αφαιρείται από τη συκοφαντία, δεν φθείρεται από την αρρώστια, δεν καταστρέφεται από τα γηρατειά. Μόνος ο νους, δηλαδή, γηράσκοντας μπορεί ν' ανανεώνεται, και ο χρόνος, που αφαιρεί όλα τα άλλα με τα γηρατειά, προσθέτει τη γνώση. Ο πόλεμος, εξ άλλου, που σαν χείμαρρος παρασέρνει και σαρώνει τα πάντα, μόνο την παιδεία δεν μπορεί ν' αρπάξει.

Κατά τη γνώμη μου, αξιομνημόνευτη είναι η απάντηση που έδωσε ο Στίλπων, ο Μεγαρεύς φιλόσοφος, όταν ο Δημήτριος, αφού εξανδραπόδισε τους κατοίκους των Μεγάρων και κατέστρεψε την πόλη, τον ρώτησε αν έχει χάσει κάτι. Ο Στίλπων τότε απάντησε: «Όχι, βέβαια' ο πόλεμος δεν μπορεί να πάρει λάφυρο την αρετή». 
Σύμφωνη και αρμονική με τα παραπάνω λόγια φαίνεται και η απάντηση του Σωκράτη. Αυτός, λοιπόν, όταν τον ρώτησε ο Γοργίας, νομίζω, τι πιστεύει για τον μεγάλο βασιλιά και αν τον θεωρεί ευδαίμονα, απάντησε: «Δεν ξέρω την κατάσταση του όσο αφορά την αρετή και την παιδεία», με τη σκέψη πως σε τούτα έγκειται η ευδαιμονία και όχι στα αγαθά που προέρχονται από την τύχη.

ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ ΗΘΙΚΑ – ΤΟΜΟΣ 1 - ΠΕΡΙ ΠΑΙΔΩΝ ΑΓΩΓΗΣ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΑΚΤΟΣ

ΤΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΜΙΑΣ ΠΑΝΑΡΧΑΙΑΣ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗΣ ΓΝΩΣΗΣ

Την ολοκληρωτική καταστροφή ενός πανάρχαιου, ξεχασμένου σήμερα και αγνώστου πλέον πολιτισμού, έφερε ένας μεγάλος κατακλυσμός, ο οποίος χρονικά συμπίπτει με την καταβύθιση της Ατλαντίδας, που αναφέρει ο Πλάτωνας στο έργο του “Τίμαιος και Κριτίας. Αυτή η καταστροφή, πρέπει να ταυτίζεται με αυτήν που αναφέρεται από την Ελληνική Μυθολογία ως ο Κατακλυσμός του Δευκαλίωνα (Τα αρχαία κείμενα αναφέρονται εκτενώς και σε εκείνον τον κατακλυσμό, αλλά και σε παλαιότερους).

Σύμφωνα με μια ιστορική ερμηνεία, οι σοφοί εκείνου του πανάρχαιου πολιτισμού, εν όψη της καταστροφής, θέλησαν να διασώσουν τις γνώσεις τους για τις επερχόμενες γενιές. 
Αυτές οι γνώσεις κλείστηκαν είτε σε κάποια οικοδομήματα πού ήταν προορισμένα να «επιβιώσουν», είτε διασώθηκαν μαζί με τους κατόχους τους σε κάποια απρόσβλητα σημεία.
Οικοδομήματα, μέσα στα οποία φυλάχτηκε η γνώση, λέγεται ότι αποτελούν οι πυραμίδες. Η Αιγυπτιακή παράδοση αναφέρει ότι η μεγάλη πυραμίδα κατασκευάστηκε πριν τον κατακλυσμό (ίσως αυτό που έγινε στα τέλη της τρίτης χιλιετίας να ήταν κάποιου είδους ανακαίνιση) και είχε φυλαγμένα στα σωθικά της τα απομεινάρια της χαμένης σοφίας. 

Ένα χειρόγραφο του αρχαίου Αιγυπτίου ιστορικού Μασχουντί που βρίσκεται στην βιβλιοθήκη του πανεπιστημίου της Οξφόρδης, αναφέρει τα εξής: «…Ο Σουρίντ που βασίλευε στην Αίγυπτο, πριν από τον κατακλυσμό, κατασκεύασε τις δύο μεγάλες πυραμίδες. Και διέταξε τους ιερείς του να εναποθέσουν σε αυτές το σύνολο των γνώσεων και της σοφίας της εποχής του, καθώς και τα γραπτά κείμενα της αριθμητικής και της γεωμετρίας, προς χάριν των μεταγενεστέρων, για να τα μελετήσουν και να διδαχθούν απ’ αυτά. Στην Ανατολική πυραμίδα καταγράφηκαν οι ουράνιες σφαίρες, τα σχήματα των άστρων και των πλανητών με τις θέσεις των και τους κύκλους των, καθώς και η ιστορία του παρελθόντος…»

Ο Έντγκαρ Κεϊσι στα έργα του «Ιστορία της προέλευσης και του πεπρωμένου του ανθρώπου» και «Ατλαντίδα», αναφέρει ότι αρχιτέκτονας της μεγάλης πυραμίδας ήταν ο Ερμής, ενώ για την Σφίγγα αναφέρει ότι κατασκευάστηκε 12000 χρόνια πριν, περίπου.

Την κατασκευή της μεγάλης πυραμίδας από τον Ερμή, για να φυλαχτεί εκεί η επιστημονική γνώση υποστηρίζει και ο Άραβας ιστορικός Ιμπ Μπαλούσι. 

Σύμφωνα με την παράδοση η Σφίγγα έκρυβε την λύση κάποιου μεγάλου αινίγματος.

ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΠΥΡΑΜΙΔΕΣ ΤΗΣ ΑΙΓΥΠΤΟΥ, ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ / ΓΗΙΝΕΣ ΚΑΤΑΣΚΕΥΕΣ;;;

Από ένα πλήθος ιστορικών μαρτυριών καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι τα απομεινάρια της πανάρχαιας επιστημονικής γνώσης που επιβίωσαν μετά τον κατακλυσμό, έμειναν καλά κρυμμένα μέσα στα ιερατεία από τους ιερείς και τους μυημένους στα Αρχαία Μυστήρια. 

Σύμφωνα με μια θεωρία, σε ορισμένες στιγμές της ιστορίας, όταν η κρισιμότητα των περιστάσεων το έκρινε απαραίτητο, χρησιμοποιούνταν κάποια από τα εξελιγμένα όπλα του παρελθόντος για να βοηθήσουν στην θετική έκβαση διαφόρων γεγονότων. 
Ένα τέτοιο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι αυτό της ναυμαχίας της Σαλαμίνας, όπου οι Ιερείς επισκεπτόμενοι τον Θεμιστοκλή, τον έπεισαν ότι η ναυμαχία με τους Πέρσες έπρεπε να γίνει οπωσδήποτε στα νερά της Σαλαμίνας μπροστά από το Θριάσιο πεδίο, όπου βρίσκονταν οι ναοί των Ελευσινίων Μυστηρίων.

Ο Θεμιστοκλής μετά από επίμονες προσπάθειες και τεχνάσματα, κατάφερε να φέρει αντιμέτωπα τα Ελληνικά και τα Περσικά πλοία μπροστά από το Θριάσιο πεδίο, όπου και έγινε αυτό που μας περιγράφει ο Πλούταρχος στο 15ο κεφάλαιο του βιβλίου του «Θεμιστοκλής»:
«…Κατά την διάρκεια του αγώνος, μέγα φως έλαμψε από την Ελευσίνα, ενώ η πεδιάς εγέμισε από ήχον και θόρυβον όμοιον με φωνάς πλήθους, με βουητό, ωσάν πολλοί άνθρωποι μαζί να περιφέρουν τον μυστικόν Ίακχον. Από το μέσον δε αυτού του θορύβου εδημιουργήθη νέφος, που ανυψώθη από την γη και έπειτα επέστρεψε και επέπιπτε εις τας εχθρικός τριήρεις.»

Τί περιγράφει εδώ ο Πλούταρχος;

Υπάρχει ένα σημαντικό πλήθος τέτοιων μαρτυριών που δυστυχώς η στενότητα του χώρου δεν μας επιτρέπει να τις μεταφέρουμε. 

Αυτό που είναι σίγουρο, είναι ότι οι εξηγήσεις της συμβατικής ιστορίας καθίστανται ανεπαρκείς να καλύψουν τα ερωτηματικά που προκύπτουν.

https://www.diodos.gr/

Ο ΜΥΣΤΙΚΟΣ ΙΑΚΧΟΣ

ΤΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΟΠΛΑ ΤΩΝ ΔΕΛΦΩΝ

ΤΑ ΜΥΣΤΙΚΑ (ΙΕΡΑ) ΟΠΛΑ ΤΩΝ ΔΕΛΦΩΝ - ΟΠΤΙΚΕΣ ΠΑΡΑΙΣΘΗΣΕΙΣ, ΨΥΧΟΤΡΟΝΙΚΗ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ, ΤΟΤΕ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ

Η καταβύθιση της Ατλαντίδας οφείλεται σε λάθη των επιστημόνων της. ΑΥΤΗ Η ΕΚΔΟΧΗ ΤΟΥ ΤΡΟΠΟΥ ΚΑΤΑΒΥΘΙΣΗΣ ΤΗΣ ΑΤΛΑΝΤΙΔΑΣ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΝΑ ΑΠΑΝΤΑ ΣΤΙΣ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΑΠΟΡΙΕΣ.

Η ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΑΣΕΒΕΙΑΣ

Ο ΤΡΟΜΕΡΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΜΕΤΑΞΥ ΘΕΩΝ ΚΑΙ ΤΙΤΑΝΩΝ

Στα κείμενα των αρχαίων λαών υπάρχει η περιγραφή ενός τρομερού πολέμου που συγκλόνισε όλη τη Γη. 

Αυτός ο πόλεμος, που ίσως στάθηκε και η αφορμή γα την αρχή της παρακμής εκείνου του πολιτισμού, διεξήχθη με την χρήση εξελιγμένων όπλων. Οι περιγραφές των Αρχαίων κειμένων μας μεταφέρουν την εικόνα μίας σύγκρουσης, η οποία επέφερε σφοδρές καταστροφές. Εκείνη η πανάρχαια σύγκρουση κατέληξε κατά πάσα πιθανότητα σε ένα πυρηνικό ολοκαύτωμα.

Φαντάζει ακραίο, όμως διαβάζοντας κανείς τις περιγραφές των αρχαίων παραδόσεων δεν μπορεί να μην πάει ο νους του σε μία τέτοια πιθανότητα. 

Οι αναφορές σε «ένα βλήμα που μέσα του έκλεινε την δύναμη του σύμπαντος», σε μία «λευκό-φωτη λάμψη» και μία «φωτιά πρωτόφαντη που χυνόταν παντού», σε «μία θανατηφόρα σκόνη» που σκέπασε όσους σώθηκαν από τον όλεθρο, δύσκολα μπορούν να περάσουν απαρατήρητες. 

Αξίζει να μεταφέρουμε τα κείμενα των λαών, μέσα στα οποία εκτός των άλλων, ο αναγνώστης μπορεί να διακρίνει τις μεγάλες ομοιότητες που υπάρχουν, και να εξάγει τα συμπεράσματα του.

Από την Θεογονία του Ησιόδου, όπου γίνεται η περιγραφή του τρομερού εκείνου πολέμου μεταξύ των Θεών και των Τιτάνων, μεταφέρουμε το εξής χαρακτηριστικό απόσπασμα: «…Έβραζε η γη και η θάλασσα η απέραντη, και τους Τιτάνες τους τύλιξε μια καυτή πνοή. Κι όπως η φλόγα ανέβαινε στον ουρανό, όσο γενναίοι κι αν ήσαν, οι Τιτάνες τυφλώθηκαν. Τους τύφλωσε η λευκόφωτη από τους κεραυνούς λάμψη. Ζέστη, φωτιά πρωτόφαντη χύνονταν παντού. Κι ότι έβλεπαν τα μάτια, κι ότι τα αυτιά άκουγαν ήτανε σαν να είχαν σμίξει η ο ουρανός κι η γη…»

Νόμισμα από την Πραισό με τον κεραυνό του Δία. 

Ένας ερευνητής θα μπορούσε κάλλιστα να υποψιαστεί ότι ο «κεραυνός του Δία» που ήταν το όπλο που έδωσε την νίκη της Τιτανομαχίας στους «Θεούς», στην πραγματικότητα δεν ήταν κάτι διαφορετικό από την σημερινή πυρηνική βόμβα.

Ακόμα πιο χαρακτηριστική είναι η περιγραφή που υπάρχει στο ινδιάνικο κείμενο «Popol Vux»: «…Ένας σιδερένιος κεραυνός έπεσε από τον ουρανό στη γη. Τα πτώματα των ανδρών της φυλής των Βρίσχνες, και των Αγχίκας, έγιναν αγνώριστα. Τα μαλλιά τους και τα νύχια τους είχαν πέσει, τα φτερά των πτηνών άλλαξαν χρώμα, οι τροφές δηλητηριάστηκαν κι όσοι άνθρωποι σώθηκαν από τον όλεθρο σκεπάστηκαν με μία θανατηφόρα σκόνη.»

Η Ινδική βίβλος «Μαχαμπαράτα» αναφέρει σχετικά: «Ήταν ένα βλήμα που μέσα του έκλεινε την δύναμη του Σύμπαντος. Ήταν μία στήλη από καπνό και φλόγα λαμπρή, σαν δέκα χιλιάδες ήλιοι, που σηκώθηκε μ’ όλη τη δύναμη της. Ήταν ένα νέο και άγνωστο όπλο, ένας σιδερένιος κεραυνός που έκανε στάχτη την φυλή των Βρίσνις και των Ανδάκας.
…Τα κορμιά κάηκαν, και κανείς δεν μπορούσε να τα αναγνωρίσει. Τα μαλλιά και τα νύχια έπεσαν από τα σώματα. 
Τα πουλιά έγιναν κάτασπρα. Λίγες ώρες αργότερα όλα τα τρόφιμα είχαν μολυνθεί. Για να γλυτώσουν από τη φωτιά αυτή, οι στρατιώτες έπεσαν στα ποτάμια με τα ρούχα και τα όπλα τους. Αρχισε να φυσάει ένας καυτός άνεμος.
Το Σύμπαν τυλίχτηκε με τόση ζέστη σαν να ήταν άρρωστο με δυνατό πυρετό. Οι ελέφαντες και τ’ άλλα ζώα του πολέμου χτυπήθηκαν από την δύναμη του όπλου. Τα νερά ζεστάθηκαν τόσο, ώστε ότι ζεί μέσα τους, άρπαξε φωτιά.
…Ένα ακόντιο μοιραίο, σαν ραβδί του θανάτου. Μετρούσε τρία κύβιτα και έξι πόδια. Προικισμένο με την δύναμη του κεραυνού του Ίντρα με τα χίλια μάτια…καταστρεπτικό για όλα τα ζωντανά πλάσματα…»

Η καταπληκτική ομοιότητα των περιγραφών της «ΡοροΙ Vux» και της «Μαχαμπαράτα», αλλά και οι προκλητικά όμοιες ονομασίες των φυλών «Βρίσχνες και Αγχίκας» από την μία και «Βρίσνις και Ανδάκας» από την άλλη, μας ωθούν στο συμπέρασμα ότι δεν αποκλείεται τα δύο αυτά κείμενα να περιγράφουν το ίδιο γεγονός.

Σε ένα άλλο σημείο της «Μαχαμπαράτα» διαβάζουμε για την σύγκρουση στον αέρα δύο όπλων από αυτά που προαναφέραμε: «…Τα δύο όπλα συνάντησαν το ένα τ’ άλλο στη μέση του αέρα. Τότε η γη άρχισε να τρέμει μαζί με όλα τα βουνά της και τις θάλασσες και τα δέντρα, και όλα τα ζωντανά πλάσματα κάηκαν από την ενέργεια των όπλων και επηρεάστηκαν άσχημα. Τα ουράνια φλέγονταν και τα δέκα σημεία του ορίζοντα γέμισαν με καπνό.».

Ένα άλλο ενδιαφέρον στοιχείο που μας μεταφέρουν οι αρχαίες παραδόσεις, είναι αυτό της κατασκευής του περίφημου κεραυνού του Διός από τους Κύκλωπες. Σύμφωνα με την Αρχαία Ελληνική Μυθολογία, οι Κύκλωπες ήταν αυτοί που δημιούργησαν το ανίκητο αυτό όπλο, το οποίο και έδωσαν στον Δία για να κατατροπώσει τους Τιτάνες.

Από τα «Σχόλια του Αρτεμιδώρου» διαβάζουμε την γνώμη του Ερατοσθένη που υποστήριζε ότι η συνωμοσία των Θεών κατά των Τιτάνων έγινε στο «θυτήριο», όπου οι Κύκλωπες κατασκεύαζαν το φοβερό όπλο, «έχων επί του πυρός κάλυμμα, όπως μη ιδώσει την του κεραυνού δύναμιν».

Μήπως εδώ μιλάμε για μία εγκατάσταση, της οποίας τα τοιχώματα προστάτευαν τους εργαζόμενους σε αυτήν, από «την του κεραυνού δύναμιν»; 
Μήπως οι επιστήμονες, φορούσαν προφανώς μία ιδιόμορφη στολή με κράνος, η οποία τους προσέδιδε μία διαφορετική περίεργη εικόνα, και έτσι, ονομάστηκαν από την Μυθολογία «Κύκλωπες»;

Αρκετά τολμηρή αυτή η υπόθεση, αλλά και αρκετά πιθανή, αν λάβει κάποιος υπόψη του τις παραπάνω περιγραφές, καθώς και μία βραχογραφία 10000 ετών, που βρέθηκε σε σπηλιά της κοιλάδας Τασσιλί, στις παρυφές της ερήμου της Σαχάρας, η οποία παρουσιάζει την μορφή ενός ανθρώπου, ντυμένου με μία παράξενη στολή, που θυμίζει έντονα αυτή των αστροναυτών ή των εργαζομένων σε πυρηνικό εργοστάσιο. Το κράνος της στολής φέρνει στην μνήμη μας την περιγραφή ενός Κύκλωπα, αφού έχει στο μέτωπο έναν στρογγυλό φεγγίτη για να επιτρέπει την όραση.

Εικόνες: O Δίας με τον κεραυνό σε διάφορα ελληνικά  αγγεία. http://praisos.blogspot.com

https://www.diodos.gr/

Η ΥΠΕΡΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ ΕΝΟΣ ΠΑΝΑΡΧΑΙΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ #2

ΕΝΑ ΠΕΠΛΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟΥ ΣΚΕΠΑΖΕΙ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ ΤΑ ΒΑΘΗ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ, ΠΡΟΚΑΛΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΦΑΝΤΑΣΙΑ, ΤΗΝ ΠΕΡΙΕΡΓΕΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ.

ΕΝΔΕΙΞΕΙΣ ΜΙΑΣ ΥΨΗΛΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑΣ

Είναι φυσικό, η ιστορία ενός πολιτισμού που υπολογίζεται ότι υπήρξε δώδεκα χιλιάδες χρόνια πριν και εξαφανίστηκε από μία κοσμογονική καταστροφή, να τυλίχτηκε με την αχλή και την αίγλη του μύθου, ο οποίος είναι και η σημαντικότερη ένδειξη της ύπαρξης του.
Οι γενιές που έζησαν τα επόμενα από την καταστροφή χρόνια χωρίζονταν στους ανθρώπους των ιερατείων, που είχαν στην κατοχή τους την προγονική γνώση μαζί με κάποια από τα κατάλοιπα της πανάρχαιας τεχνολογίας, και στην μεγάλη μάζα των απλών ανθρώπων. 
Εκείνοι, τις μνήμες τις οποίες διατήρησαν από τα χρόνια της ακμής, τις περιέβαλαν με το προστατευτικό κάλυμμα της Μυθολογίας.

Η Μυθολογία βρίθει από αναφορές στα φοβερά όπλα των θεών, στα ιπτάμενα άρματα τους, στα αυτόματα μηχανήματα και τα πολεμικά τέρατα, στις «μαγικές» δυνάμεις που έφτιαχναν πελώρια οικοδομήματα ή γκρέμιζαν ανίκητα τείχη, στους ταξιδιώτες του ουρανού και των άστρων. Σίγουρα όλα αυτά μπορεί να είναι δημιουργήματα της φαντασίας.

Αυτή η «φαντασία» όμως είναι παρόμοια – σχεδόν ταυτόσημη -σε διάφορους λαούς, και εφ’ όσον υπάρχουν αρχαιολογικά ευρήματα που δεν μπορούν να εξηγηθούν επαρκώς αν δεν θεωρηθούν ως απεικόνιση της πραγματικότητας που κρύβουν οι μύθοι, αφού υπάρχουν ιστορικές μαρτυρίες που υπαινίσσονται την χρησιμοποίηση κατά διάφορες κρίσιμες περιόδους μη συμβατικής με τα δεδομένα της εποχής τεχνολογίας, και εφ’ όσον σύγχρονοι ερευνητές στηριζόμενοι σε αρχαίες μαρτυρίες κατασκευάζουν πράγματα που έως τώρα τα θεωρούσαμε αντικείμενα που συναντούμε μόνο σε μύθους.

Επομένως, είναι φυσικό να γεννιέται η υποψία ότι τα περί απλής φαντασίας δεν αποτελούν ικανοποιητική και επαρκή εξήγηση.

Οι αρχαίοι μύθοι και τα κείμενα είναι γεμάτα από αναφορές σε ιπτάμενα οχήματα που χρησιμοποιούνταν για διάφορους σκοπούς. Όσες από αυτές και να καταγράψουμε, δεν θα μπορέσουμε να μην έχουμε αφήσει ένα σημαντικό πλήθος απ’ έξω. Αξίζει όμως να μεταφέρουμε κάποιες χαρακτηριστικές περιπτώσεις, όπου ένας καχύποπτος ερευνητής μπορεί να διακρίνει πίσω από την αλληγορία πολλά πράγματα.

Ο Τριπτόλεμος, η θεά Δήμητρα 
και το ιπτάμενο άρμα της.

Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο μύθος του Τριπτόλεμου με την θεά Δήμητρα. Πρόκειται για έναν μύθο των Ελευσινίων Μυστηρίων, σύμφωνα με τον οποίο η θεά Δήμητρα μετά από μία περιπλάνηση με το ιπτάμενο πύρινο άρμα της, που εσύρετο από φτερωτούς δράκοντες, προσγειώθηκε στην «αγέλαστο πέτρα» στην Ελευσίνα.
Ύστερα παρέδωσε το ίδιο αυτό φτερωτό άρμα σε έναν από τους τέσσερις βασιλείς της Ελευσίνας, τον Τριπτόλεμο, ο οποίος έφυγε πετώντας, και απουσίασε γα πολλά χρόνια με σκοπό να διδάξει και σε άλλους λαούς την τέχνη της σποράς του σίτου και του θερίσματος των χωραφιών.
Είναι σκανδαλιστικά παρόμοια η τοπωνυμία της περιοχής («Ελευσίς») με την λέξη «έλευσις», που θα μπορούσε κάλλιστα να υποδηλώνει την έλευση της θεάς Δήμητρας με το ιπτάμενο άρμα της. Επιπλέον το εκπολιτιστικό έργο το οποίο ανέλαβε να φέρει σε πέρας ο Τριπτόλεμος με τα μέσα που του παρείχε η θεά, καταγράφεται και σε μυθολογίες άλλων λαών. 

Μεταφέρουμε χαρακτηριστικά από το βιβλίο του Γουίλ Ντιράν (Wil Durant) «Η ιστορία και ο πολιτισμός της Κίνας» την μαρτυρία της Κινεζικής παρά δοσης:
«…Πριν έρθουν οι ουράνιοι Βασιλείς, οι άνθρωποι στην Κίνα ζούσαν σαν τα ζώα. Σκεπάζονταν με δέρματα ζώων, τρέφονταν με ωμό κρέας και δεν ήξεραν τον πατέρα τους…
…Όταν ήρθε ο Φου Χι, με την βοήθεια μιας πολύ μορφωμένης βασίλισσας, έμαθε στον λαό τον γάμο, την μουσική, τα γράμματα, και την ζωγραφική. Τους έμαθε επίσης να ψαρεύουν με δίκτυα και να καλλιεργούν τον μεταξοσκώληκα…
Μετά τον θάνατο του Φου Χι, το έργο του το συνέχισε ο Σενγκ Μουγκ. Αυτός βρήκε το αλέτρι, τη γεωργία, το εμπόριο, την Ιατρική επιστήμη, και το πως να θεραπεύονται οι άνθρωποι με τα βότανα…»

Η φυγάδευση της Μήδειας με τους φτερωτούς δράκους.
 http://m.arthro-13.com

Παραστάσεις του άρματος με τους φτερωτούς δράκοντες έχουμε σε ένα πλήθος από αρχαία αγγεία. Ένα τέτοιο άρμα συναντάμε και στην τραγωδία του Ευριπίδη «Μήδεια», πάνω στο οποίο αποχωρεί στο τέλος του έργου η τραγική παιδοκτόνος. 

Αυτού του είδους οι σκηνοθετικές παρεμβάσεις προξενούν την περιέργεια, αφού η θεατρική τους απόδοση ήταν ιδιαίτερα δύσκολη για την εποχή και σίγουρα θα προξενούσε πολλά προβλήματα.

Η εμμονή των δημιουργών και ιδιαίτερα του Αισχύλου στην χρήση (στο θέατρο) φτερωτών αρμάτων, ιπταμένων ανθρώπων και ζώων, αλλά και περιέργων ενδυμάτων με χαρακτηριστικούς τους περίφημους κοθόρνους (μεγάλες μπότες που θυμίζουν έντονα αυτές των σημερινών αστροναυτών), υποδηλώνει την επιθυμία των τραγωδών να γίνει πιστή καταγραφή των μύθων ή τουλάχιστον την προσπάθεια να περάσουν εμμέσως στο κοινό κάποιες κρυφές αλήθειες (χωρίς η μία περίπτωση να αναιρεί την άλλη).

Στην τραγωδία του Αισχύλου «Προμηθέας Δεσμώτης» βλέπουμε τον Ωκεανό και τις κόρες του να έρχονται στον Προμηθέα οδηγώντας «με την θέληση, χωρίς χαλινούς» ένα «τετράσκελο πουλί». ΤΟ ΤΕΤΡΑΣΚΕΛΟ ΠΤΗΝΟ

Στα αποσπάσματα που σώθηκαν από την τραγωδία «Σφίγγα» τον βλέπουμε να μιλάει για ένα «πουλί πού 'χει νυχάτο χέρι, το πολεμικό, με το κοντάρι», ενώ στον «Αγαμέμνονα» είναι χαρακτηριστική η εντολή: «τα σκυλιά, τα τολμηρά, όπου πετάνε στον αγέρα άφησε».

Η πιθανή εμμονή του Αισχύλου να αποκαλύψει με συμβολισμούς στους θεατές κάποια μυστικά, μπορεί να εξηγήσει και τις διώξεις του από το ιερατείο της εποχής με την κατηγορία ότι ανεβάζει επί σκηνής τα μυστικά των Ελευσίνιων Μυστηρίων, και ίσως και την ανεξιχνίαστη δολοφονία του.

Ίσως, κάποια απομεινάρια αυτής της υψηλής τεχνολογίας να σώθηκαν και μετά την καταστροφή, φυλαγμένα με κάθε μυστικότητα από τα ιερατεία και την γνώση γι’ αυτά να είχαν μόνον κάποιοι από τους μυημένους στα Αρχαία Μυστήρια.

Ένα επιπλέον γεγονός που πηγάζει μέσα από την παράδοση αλλά και από τα κείμενα των Αρχαίων συγγραφέων είναι τα ταξίδια πέρα από τη γη.
Είναι πολλές οι αναφορές των μύθων για τα ηλιακά άρματα με τα οποία ταξίδευαν διάφοροι ήρωες, με χαρακτηριστικότερο τον μύθο του ταξιδιού του Φαέθωνος. 
Ακόμη οι αναφορές σε αστρονομικά θέματα, διαφόρων μυημένων στα Μυστήρια φιλοσόφων, ξεπερνούν τα όρια των γνώσεων, που κατά την συμβατική ιστορία θα έπρεπε να έχουν.
Χαρακτηριστική είναι η αναφορά του Σωκράτη στον «Φαίδωνα» του Πλάτωνα, όπου μιλάει για την σφαιροειδή μορφή της Γης, την περιγράφει πως φαίνεται από ψηλά, και λέει ότι αυτό που εμείς βλέπουμε για ουρανό δεν είναι ο πραγματικός, αλλά όταν βγούμε έξω από αυτόν (έξω από την ατμόσφαιρα) βλέπουμε την πραγματική του εικόνα.

Μία σειρά πανάρχαιων βραχογραφιών, θέτουν στον καλόπιστο ερευνητή την απορία για το αν όσα λέγονται γα τα διαστημικά ταξίδια εκείνης της εποχής δεν είναι απλά παραμύθια. 
Ορισμένες βραχογραφίες, αν ειδωθούν και ερμηνευθούν μ’ ένα συγκεκριμένο τρόπο, παρουσιάζουν μορφές αστροναυτών.
Τέτοιες έχουν βρεθεί στο Παγγαίο όρος, στην Βαλ. Καμόνικα της Ιταλίας, στο Κίμπερλι της Αυστραλίας και σε πολλά άλλα μέρη. 
Όλα αυτά τα ανεξήγητα για τους επιστήμονες στοιχεία, αποτελούν μία σημαντική ένδειξη ενός πανάρχαιου εξελιγμένου πολιτισμού.

Από το περιοδικό NEXUS Μάιος 1998

https://www.diodos.gr/

Η ΥΠΕΡΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ ΕΝΟΣ ΠΑΝΑΡΧΑΙΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ

ΕΝΑ ΠΕΠΛΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟΥ ΣΚΕΠΑΖΕΙ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ ΤΑ ΒΑΘΗ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ, ΠΡΟΚΑΛΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΦΑΝΤΑΣΙΑ, ΤΗΝ ΠΕΡΙΕΡΓΕΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ.

Αρχαίοι μύθοι, πανάρχαιες βραχογραφίες, περίεργες αναφορές των ιστορικών και των χρονογράφων εκείνων των εποχών, αλλά και οι σύγχρονες επιστημονικές αποδείξεις που έρχονται να προσδώσουν ένα άλλο νόημα, ή και να επιβεβαιώσουν μερικές φορές τις αρχαίες δοξασίες, δημιουργούν ένα πολύμορφο σύνολο που μεταφέρει αχνά από τα βάθη των αιώνων τον δυνατό παλμό ενός πανάρχαιου πολιτισμού, ο οποίος στην μεγαλύτερη του έκταση παραμένει ακόμα και σήμερα ανεξερεύνητος και άγνωστος.

Ίσως δεν θα ήταν ουτοπικό να προσπαθήσουμε να βρούμε πίσω από την αλληγορία των μύθων, την άκρη του νήματος που οδηγεί σε μία άγνωστη αλήθεια. 
Άλλωστε η ίδια αυτή «ουτοπία» οδήγησε τον Σλίμαν στην ανακάλυψη των Μυκηνών και της Τροίας, τον Έβανς στην ανακάλυψη των ανακτόρων της Κνωσού κ.λ.π.

Οι Αρχαίοι λοιπόν μύθοι, είτε Ελληνικοί είναι αυτοί, είτε Περσικοί, Ινδικοί, Αιγυπτιακοί, Ινδιάνικοι κ.λ.π., σύμφωνα με αρκετούς μελετητές μεταφέρουν μία αντίληψη που σε εμάς φαντάζει παράλογη: Ότι η ανθρώπινη ιστορία δεν ακολούθησε μία γραμμική πορεία από έναν πρωτόγονο πολιτισμό σε έναν πιο εξελιγμένο, αλλά αντίστροφα μία σπειροειδή πορεία από έναν πανάρχαιο εξελιγμένο πολιτισμό σε μία συνεχόμενη παρακμή έως την εποχή που υπήρξε η μυθολογική εκείνη καταγραφή, και μετά πάλι άρχισε η άνοδος κ.ο.κ.

ΜΙΑ ΠΑΝΑΡΧΑΙΑ ΚΟΣΜΟΚΡΑΤΟΡΙΑ

Είναι χαρακτηριστική η καταγραφή του Ησιόδου στο «Έργα και ημέραι», όπου αναφέρει ότι οι θεοί δημιούργησαν πρώτα το Χρυσό Γένος των ανθρώπων που έζησε την εποχή που ο Κρόνος βασίλευε στο κράτος του Ουρανού. 
Τούτο το γένος ήταν το πιο σοφό και προηγμένο απ όλα, ενώ εν συνεχεία ακολούθησαν – σε μία συνεχή παρακμή – τα επόμενα γένη φτάνοντας στο κατώτερο: το Σιδηρούν.

Εδώ έχουμε την αντίληψη της αντίστροφης πορείας του ανθρώπινου πολιτισμού, αλλά και μια αναφορά σε κάποιον πανάρχαιο εξελιγμένο πολιτισμό: Στο κράτος του Ουρανού. 
Ο Ουρανός σύμφωνα με την αρχαιοελληνική παράδοση ήταν ο πρώτος βασιλέας ο οποίος και δημιούργησε ένα παγκόσμιο κράτος. 

Ο Ευήμερος ο Μεσσήνιος αναφέρει ότι ο Ουρανός φέρεται ως ο πρώτος των βασιλέων, ενώ ο Απολλόδωρος αναφέρει ότι ήταν ο πρώτος που κατέκτησε τον κόσμο.

Ανάλογη καταγραφή έχουμε από την αρχαία κινεζική παράδοση, οπού κατά το πανάρχαιο κείμενο » I Τσίνκ» ο πρώτος βασιλέας ήταν ο “Τσανγκ – Τι», που μεταφράζεται ως «Ό Βασιλιάς Ουρανός».
Σύμφωνα λοιπόν με το «Ι Τσινκ», κατά την εποχή της βασιλείας του «εθεσπίσθησαν νόμοι χρηστότητος και δικαιοσύνης. Δεν υπήρχε τότε τόπος στη Γη που να μην ανήκε στον βασιλέα Ουρανό…».

Παρόμοιες αναφορές υπάρχουν και στα αρχαία Ινδικά κείμενα «Ραγγού Βάνσα» και «Ραμαγιάνα», όπου γίνεται λόγος για ένα πανάρχαιο βασίλειο που ίδρυσε ο «Μανού», ο «πρώτος των βασιλέων» και στο οποίο ίσως είχε αναπτυχθεί ένας εξελιγμένος πολιτισμός.

Το αρχαίο Ινδιάνικο κείμενο «Popol Vux» αναφέρει την ύπαρξη κατά τα πανάρχαια χρόνια ενός παγκόσμιου πολιτισμού, ενώ μιλάει και για τον εποικισμό της Αμερικής από τους λευκούς στρατιώτες του βασιλιά «Ήλα Τάκι».

Οι παρόμοιες έως ταυτόσημες αυτές Αρχαίες καταγραφές, που έρχονται από λαούς που ζουν σε φοβερά απομακρυσμένες μεταξύ τους περιοχές, δεν μπορούν παρά να μας κινήσουν τουλάχιστον την υποψία, ότι τότε υπήρχε ένα κράτος που είχε κατακτήσει όλον, ή τουλάχιστον το μεγαλύτερο μέρος του πλανήτη δημιουργώντας έναν προηγμένο πολιτισμό.

Αυτός ο πολιτισμός παρέμεινε στην μνήμη των ανθρώπων και μετά την καταστροφή του (πιθανόν από κάποιον παγκόσμιο πόλεμο και από έναν μεγάλο κατακλυσμό, γεγονότα που καταγράφονται και πάλι στα κείμενα των αρχαίων λαών), η δε αίγλη του ήταν τόσο μεγάλη, ώστε οι πρωταγωνιστές του να πάρουν – με την πάροδο των αιώνων – διαστάσεις θεών και τα γεγονότα που τον σημάδεψαν να πάρουν από στόμα σε στόμα τις διαστάσεις μύθου.

Η αιτία της θεοποίησης αυτών των προσώπων μπορεί να γίνει εύκολα αντιληπτή από έναν αναγνώστη των Αρχαίων κειμένων, αφού πάρα πολλοί χρονογράφοι, ιστορικοί και συγγραφείς εκείνης της εποχής μιλούν για τους θεούς και περιγράφουν τα περιστατικά της ζωής τους σαν να πρόκειται γα ιστορικά πρόσωπα και ιστορικά γεγονότα.

Δυστυχώς δεν έχει φτάσει στα χέρια μας λεπτομερής καταγραφή της ιστορίας εκείνου του πανάρχαιου πολιτισμού. Ένας από τους λόγους είναι η εξαφάνιση της συντριπτικής πλειοψηφίας των Αρχαίων καταγραφών με την πυρπόληση των βιβλιοθηκών της Αλεξάνδρειας, της Κωνσταντινούπολης κλπ., που μας στέρησε από έναν πολύτιμο θησαυρό γνώσεων.
Αξίζει να θυμηθούμε ότι η βιβλιοθήκη της Κωνσταντινούπολης καιγόταν επί μία ολόκληρη εβδομάδα. Και μόνο αυτή η πληροφορία μας προκαλεί ρίγος, όταν αναλογιζόμαστε το πλήθος και την έκταση των γραπτών μνημείων που εξαφανίστηκαν.

Παρ’ όλα αυτά, έφτασαν μέχρι σήμερα κάποιες σποραδικές αναφορές, οι οποίες σε συνδυασμό με διάφορα παράδοξα αρχαιολογικά ευρήματα και διάφορα πορίσματα επιστημονικών ερευνών, μπορούν να μας μεταφέρουν αχνά τον παλμό εκείνου του πολιτισμού.

Στόχος του άρθρου αυτού δεν είναι να αναπαραστήσει την ιστορία εκείνης της εποχής, αλλά να μεταφέρει ένα μέρος (όσο μπορεί να επιτρέψει ο περιορισμένος χώρος) από το πλήθος των στοιχείων πού παραμένουν ανεξήγητα ή τουλάχιστον ελλιπώς ερμηνευμένα από την συμβατική ιστορία και, αν δεν αποδεικνύουν, τουλάχιστον δημιουργούν την υποψία για την ύπαρξη ενός πολιτισμού, ίσως πιο προηγμένου και εξελιγμένου από τον δικό μας. (ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ)

 https://www.diodos.gr/

ΕΝΑ ΛΟΥΛΟΥΔΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΕΓΑ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ, την ΠΕΜΠΤΗ 13 ΙΟΥΝΙΟΥ

Το ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ η ΕΝΩΣΗ ΑΠΟΣΤΡΑΤΩΝ ΣΤΡΑΤΟΥ, ο ΣΑΦΕΜ και το ΙΔΡΥΜΑ ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ σας καλούν την Πέμπτη, 13 Ιουνίου να αφήσετε ένα λουλούδι για τον Παμμέγιστο των Ελλήνων, στο άγαλμά του στην Αθήνα και σε κάθε άγαλμά του, σε όλην την Ελλάδα και όπου γης.

Ζητάμε την καθιέρωση της 13ης Ιουνίου ως Παγκόσμια Ημέρα Μνήμης του Μεγάλου Αλεξάνδρου.

 ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ

-----------------------------------

Οπτικοακουστικό: ΣιτάΛκας ΒασίΛης

“ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΡΡΩΣΤΙΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΘΗ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ, ΦΑΡΜΑΚΟ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ Η ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ” - ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ -

Χαριτωμένα, μάλιστα, μιλούσε και ο φιλόσοφος Βίων, ότι, όπως οι μνηστήρες, μη μπορώντας να πλησιάσουν την Πηνελόπη, συνευρίσκονταν με τις υπηρέτριες της, έτσι και κείνοι που δεν μπορούν να κατακτήσουν την φιλοσοφία, αποσκελετώνονται στις άλλες εντελώς ανάξιες μελέτες.
Για τούτο πρέπει να κάνουμε την φιλοσοφία κάτι σαν συνισταμένη της υπόλοιπης παιδείας.

Σχετικά με την επιμέλεια του σώματος οι άνθρωποι βρήκαν δύο κλάδους γνώσης, την ιατρική και τη γυμναστική, από τις οποίες η πρώτη δημιουργεί την υγεία και η δεύτερη την ευεξία. 
Για τις αρρώστιες και τα πάθη της ψυχής, όμως, φάρμακο είναι μόνο η φιλοσοφία.

Μέσω της φιλοσοφίας, άλλωστε, και μαζί με αυτήν μπορούμε να μάθουμε τι είναι το ωραίο και τι το άσχημο, τι το δίκαιο και τι το άδικο, τι το γενικώς προτιμητέο και τι το φευκτέο, πώς πρέπει να συμπεριφερόμαστε απέναντι στους θεούς, στους γονείς, στους μεγαλύτερους, στους νόμους, στους ξένους, στους άρχοντες, στους φίλους, στις γυναίκες, στα παιδιά, στους υπηρέτες· ότι, δηλαδή, πρέπει να σεβόμαστε τους θεούς, να τιμούμε τους γονείς, να συστελλόμαστε μπροστά στους μεγαλύτερους, να πειθαρχούμε στους νόμους, να υπακούμε στους άρχοντες, ν' αγαπάμε τους φίλους, να είμαστε σώφρονες με την γυναίκα και στοργικοί με τα παιδιά μας και να μην φερόμαστε ατιμωτικά στους δούλους.

Και το σπουδαιότερο, ούτε στις επιτυχίες να νιώθουμε μεγάλη χαρά ούτε στις συμφορές μεγάλη λύπη, και να μην είμαστε ούτε στις απολαύσεις έκλυτοι ούτε στην οργή φρενιασμένοι και θηριώδεις. 

Τα παραπάνω κρίνω από πλευράς μου ως τα εξοχότερα απ' όσα παρέχει η φιλοσοφία. Το να ευτυχείς με αξιοπρέπεια, δηλαδή, ταιριάζει στον άνδρα, χωρίς να προκαλείς στους άλλους φθόνο ταιριάζει σε άνθρωπο συνετό, η επικράτηση επί των ηδονών διά του νου ταιριάζει στον σοφό, και η συγκράτηση της οργής ταιριάζει στον όχι τυχαίο άνθρωπο.

Τέλειους ανθρώπους θεωρώ εκείνους που μπορούν ν' αναμείξουν και να συγκεράσουν την πολιτική δύναμη με τη φιλοσοφία, και θεωρώ ότι κατέχουν τα δύο μέγιστα αγαθά που υπάρχουν, δηλαδή, αφ' ενός, τον βίο που ωφελεί το σύνολο, όταν πολιτεύονται, και, αφ' ετέρου, τον ακύμαντο και γαλήνιο βίο, όταν ασχολούνται με τη φιλοσοφία. Από τα τρία, άλλωστε, υποδείγματα βίου, από τα οποία το ένα είναι του πρακτικού, το άλλο του θεωρητικού και το τρίτο του ηδονικού, ο τελευταίος βίος, όντας έκλυτος και υποταγμένος στις ηδονές, ταιριάζει στα ζώα και στους ταπεινούς ανθρώπους, ο θεωρητικός, αν σφάλλει ως προς τον πρακτικό, είναι ανώφελος, και ο πρακτικός, αν χωριστεί από τη φιλοσοφία, είναι ακαλαίσθητος και σφαλερός.

Πρέπει, λοιπόν, να προσπαθούμε κατά δύναμη και στα δημόσια πράγματα να μετέχουμε και με την φιλοσοφία ν' ασχολούμαστε, όσο το επιτρέπουν οι περιστάσεις. Έτσι πολιτεύτηκε ο Περικλής, έτσι ο Αρχύτας ο Ταραντίνος, έτσι ο Δίων ο Συρακούσιος, έτσι ο Επαμεινώνδας ο Θηβαίος, από τους οποίους ο ένας έγινε σύντροφος του Πλάτωνα.

Για την παιδεία, λοιπόν, δεν βρίσκω αιτία για την οποία χρειάζεται να χρονοτριβούμε λέγοντας περισσότερα. Πέρα από τα προαναφερθέντα, χρήσιμο, ή καλύτερα αναγκαίο, είναι και το εξής: δεν πρέπει να παραμελούμε και την απόκτηση των παλαιών συγγραμμάτων αλλά πρέπει και τούτα να τα συγκεντρώνουμε, σύμφωνα με την συνήθεια των γεωργών. Κατά τον ίδιο τρόπο, άλλωστε, η χρήση των βιβλίων είναι όργανο της παιδείας, και μέσω αυτής μπορούμε να έχουμε την γνώση από την πηγή της.

ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ

ΗΘΙΚΑ - ΤΟΜΟΣ 1 - ΠΕΡΙ ΠΑΙΔΩΝ ΑΓΩΓΗΣ

ΚΑΚΤΟΣ “ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ”

ΕΝΝΕΑ ΕΤΗ ΦΩΤΟΣ: ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΈΛΛΗΝΕΣ

ΠΡΟΜΗΘΕΙΑ 2019

Εκδηλώσεις τιμής προβολής και ανάδειξης της Ελληνικής θέασης του κόσμου 10, 11, 12, 13, 14 Ιουλίου.

Προμηθεϊκόν κάλεσμα

Οι γιορτές των Προμηθείων συμπληρώνουν φέτος 23 χρόνια σταθερής και γόνιμης παρουσίας στην προβολή και ανάδειξη του Αρχαίου Ελληνικού Πνεύματος.

Τα Προμήθεια λαμβάνουν χώρα στο φιλόξενο Λιτόχωρο καθώς και στο υπέροχο φυσικό περιβάλλον του Άλσους Προμηθέως, στους πρόποδες του Ολύμπου, όπου χιλιάδες επισκέπτες απ’ όλη την Ελλάδα κι από το εξωτερικό συγκεντρώνονται κάθε χρόνο για να ανταμώσουν κάτω από τον καταγάλανο ουρανό του Όρους των Θεών. Να γνωρίσουν το Ελληνικό Πνεύμα και έθος, να τιμήσουν τους Αρχαίους φιλοσόφους και τις φιλοσοφικές σχολές με δημόσιες συζητήσεις και εκδηλώσεις, να παρακολουθήσουν καλλιτεχνικά, πολιτισμικά και τελεστικά δρώμενα, να μετάσχουν σ’ αυτά ως αναζωογονητική μύηση στις αρχέγονες πηγές που μας γέννησαν, να νιώσουν με κατάνυξη την πατρώα ψυχή, να έρθουν σ’ επαφή με την κοσμοθέαση των προγόνων μας.

Οι τελετές ενάρξεως των Προμηθείων θα γίνουν την Πέμπτη 11/7 ενώ το βράδυ της Παρασκευής 12/7, υπό την αμέριστη αρωγή του Δήμου Δίου/Ολύμπου και των τοπικών αρχών, θα πραγματοποιηθεί η μεγαλειώδης αρχαϊκή πομπή στους κεντρικούς δρόμους του Λιτοχώρου με τη συμμετοχή των ντόπιων φορέων, των επισκεπτών και όλων των ενδιαφερομένων, αναβιώνοντας έτσι τα ήθη των γιορταστικών εκδηλώσεων των προγόνων μας στη σημερινή εποχή. Η πομπή θα καταλήξει στο υπαίθριο αμφιθέατρο του Λιτοχώρου όπου θα λάβουν χώρα αρχαϊκά πολιτισμικά δρώμενα. Αποκορύφωμα των 5ήμερων εορτών αποτελούν τα τελεστικά/καλλιτεχνικά δρώμενα του Σαββάτου που προσελκύουν χιλιάδες θεατών λόγω της υποβλητικής ατμόσφαιρας, της κατάνυξης και της έντονης συγκίνησης που προκαλούν, αποτελώντας το μυητικό προοίμιο για τις εκδηλώσεις της επόμενης ημέρας.

Οι γιορτές των Προμηθείων επιχειρούν την ανασύνδεση με τον Αρχαίο, παγκοσμίως σεβαστό και πάντοτε επίκαιρο πολιτισμό μας τον οποίο προβάλλουν και αναδεικνύουν στις εκδηλώσεις. Όχι σαν άγονη λατρεία ενός πεπερασμένου παρελθόντος αλλά ως έκφραση του ζωντανού και ρέοντος λόγου εκείνων στους οποίους αναγνωρίζει η σώφρων ανθρωπότητα ότι τους οφείλει τα πάντα. Ως έναυσμα επίκαιρου και γόνιμου προβληματισμού για διεξόδους στα αδιέξοδα του σήμερα, με άξονα σκέψης και πλαίσιο αναφορών την κοσμοαντίληψη εκείνων.

Η είσοδος στις γιορτές των Προμηθείων είναι ελεύθερη, γιατί απευθύνονται σε όλους όσους τιμούν την Ελληνική Παιδεία και τον Ελληνικό Πολιτισμό. Ευπρόσδεκτοι στις γιορτές των Προμηθείων είναι όλοι όσοι νιώθουν πως η διαύγεια σκέψης και οι αξίες των προγόνων μας, μπορούν ν’ αποβούν βατήρας πνευματικής παλιγγενεσίας, ελπίδας και αντίστασης απέναντι στην υποδούλωση που, μηχανισμοί αλλότριοι και ισοπεδωτικοί, επιδιώκουν να επιβάλλουν για άλλη μια φορά στον Ελληνισμό.

Οράτε το μέλλον, ευγένειαν ασκείτε, επαινείτε αρετήν.
Έρρωσθε κι ευδαιμονείτε!

Επιτροπή Προμηθείων 2019
https://promitheia.wordpress.com/