Μία παρέα νεαρών πλησίασαν τον φιλόσοφο Διογένη, γνωστό για την εκκεντρικότητα αλλά και την καυστικότητα του, με σκοπό να ειρωνευτούν την ιδότητα του (του πλανόδιου δασκάλου – φιλοσόφου).
Τον ρωτούν λοιπόν: «Γιατί, δάσκαλε, πολλοί άνθρωποι δίνουν χρήματα στους φτωχούς, αλλά κανείς δέν βλέπουμε να δίνει στους φιλοσόφους;»
Και ο Διογένης απαντά: «Γιατί, παιδιά μου, πολλοί άνθρωποι φοβούνται μήπως κάποια μέρα γίνουν φτωχοί. Ποτέ κανείς δεν φοβάται μήπως γίνει φιλόσοφος».
Ο Σείριος, το λαμπρότερο αστέρι του νυχτερινού ουρανού, ο Μπετελγκέζ και ο Προκύων σχηματίζουν το χειμερινό τρίγωνο,
Το λαμπρότερο αστέρι του νυχτερινού ουρανού είναι ο Σείριος. Η λαμπρότητά του είναι τόσο μεγάλη, μάλιστα, που είναι συγκρίσιμη με τη λαμπρότητα πολλών πλανητών του ηλιακού μας συστήματος. Στην πραγματικότητα, ο Σείριος αποτελεί ένα σύστημα ενός αστέρα, του Σείριου Α, με μάζα διπλάσια από τη μάζα του Ήλιου μας και ενός λευκού νάνου, του Σείριου Β, με μάζα ίση με τη μάζα του Ήλιου μας αλλά ακτίνα λίγο μικρότερη από αυτήν της Γης. Ο Σείριος ανήκει στον αστερισμό του Μεγάλου Κυνός, έναν γνωστό αστερισμό του χειμερινού νυχτερινού ουρανού, που συνορεύει με τον αστερισμό του Ωρίωνα.
Πιο ψηλά στον ουρανό, βρίσκεται ο αστερισμός του Μικρού Κυνός, που συνορεύει και αυτός με τον Ωρίωνα. Πρόκειται για έναν μικρό αστερισμό, που διαθέτει όμως ένα αρκετά λαμπερό αστέρι, που ονομάζεται Προκύων. Ο Προκύων, ο Σείριος και ο Μπετελγκέζ, που ανήκουν στους αστερισμούς του Μικρού Κυνός, του Μεγάλου Κυνός και του Ωρίωνα αντίστοιχα, σχηματίζουν το «Χειμερινό Τρίγωνο», έναν σχηματισμό παρόμοιο με το θερινό τρίγωνο.
Τις νύχτες του Φεβρουαρίου θα είναι ορατός και ο Άρης. Θα τον βρούμε κοντά στον Αλντεμπαράν, το πιο λαμπρό αστέρι του αστερισμού του Ταύρου.
Το εντυπωσιακότερο αντικείμενο που θα μπορέσουμε να παρατηρήσουμε αυτόν τον μήνα στον νυχτερινό ουρανό είναι ο κομήτης C/2022 E3 (ZTF). Πρόκειται για έναν κομήτη με περίοδο που προσδιορίζεται γύρω στα 50.000 έτη, και θα μπορεί να εντοπιστεί με κιάλια ή τηλεσκόπιο στις αρχές του μήνα. Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τις ώρες θέασης του κομήτη, καθώς και οδηγίες για την παρατήρησή του, συμβουλευτείτε το σχετικό άρθρο.
Τέλος, σε ό,τι αφορά τη Σελήνη, η φάση της πανσελήνου παρατηρείται το βράδυ της 5ης Φεβρουαρίου στα σύνορα των αστερισμών του Καρκίνου και του Λέοντα, και το τρίτο τέταρτο στις 13 Φεβρουαρίου. Η Σελήνη θα βρίσκεται στη φάση της νέας σελήνης στις 20 Φεβρουαρίου. Ωστόσο, κατά τη φάση της νέας σελήνης δεν μπορεί να παρατηρηθεί, καθώς το ημισφαίριο το οποίο είναι στραμμένο προς τη Γη δε φωτίζεται από τον Ήλιο. Η φάση του πρώτου τετάρτου παρατηρείται στις 27 Φεβρουαρίου.
Πηγή: https://www.astronio.gr/
“Εύχομαι να ζήσεις σε ενδιαφέρουσες εποχές” λέει μια αρχαία κινέζικη ευχή και απ’ ότι φαίνεται “έπιασε” για ένα μεγάλο μέρος του πλανήτη μας. Το περιεχόμενο της ευχής είναι πολύ σημαντικό σύμφωνα με αυτόν τον θρύλο, αφού μόνο μέσα σε τέτοιους καιρούς η εξέλιξη του ανθρώπου προχωράει με γοργά βήματα. Σε εποχές με “παχιές αγελάδες” ο άνθρωπος γίνεται ράθυμος και βυθίζεται μέσα στην απόλαυση της ύλης. Βέβαια θα πρέπει να σημειώσουμε, ότι η ύλη δεν είναι κάτι το κακό, αλλά η προσκόλληση σ’ αυτήν έχει αρνητικές συνέπειες για τη πρόοδο της ψυχής κάθε ανθρώπου.
Ζούμε, λοιπόν, σε εποχές με μεγάλο ενδιαφέρον από κάθε άποψη. Οι άνθρωποι δοκιμάζονται, όχι μόνο ατομικά αλλά κι ομαδικά, ως οικογένειες, ως φυλές, ως έθνη κι ως κράτη. Μέσα από αυτές τις συγκυρίες ο καθένας απ’ εμάς καλείται να πετύχει στο δικό του μάθημα, αυτό που θα του επιτρέψει να ανέβει ένα επίπεδο ψηλότερα, εφόσον τα καταφέρει, στην αντίθετη περίπτωση θα παραμείνει στάσιμος ενώ κινδυνεύει άμεσα και να υποβιβαστεί.
Η ανθρώπινη εξωτερική μορφή είναι μια παγίδα και ξεγελάει στη θέα της. Βλέπουμε στο πρόσωπο των άλλων έναν άνθρωπο και αναμένουμε μια συμπεριφορά εν πολλοίς, που αντιστοιχεί σε νοήμονα όντα, αλλά αυτό τελικά είναι μια πλάνη και θα πρέπει να την απορρίψουμε, για να μπορέσουμε να αποδεχθούμε τους συνοδοιπόρους μας όπως είναι κι όχι όπως θα θέλαμε ή όπως νομίζουμε ότι πρέπει να είναι.
Το εξελικτικό επίπεδο κάθε ύπαρξης δεν είναι σύστοιχο με την εμφάνιση του κι ας έχει τα χαρακτηριστικά του βασιλείου στο οποίο ανήκει. Έτσι κάθε μορφή είναι η εκδήλωση μιας ψυχής που μπορεί να είναι εκατομμυρίων ετών ή μερικών χιλιάδων, ωστόσο φαινομενικά όλες μοιάζουν μεταξύ τους. Αυτή η ομοιότητα όμως καταρρίπτεται ή επιβεβαιώνεται από τη συμπεριφορά της ενδεδυμένης προσωπικότητας και τότε εύκολα μπορεί να διαγνώσει κάποιος, ότι είμαστε διαφορετικοί. Προερχόμαστε από το Όλο, είμαστε παιδιά του ίδιου Πατέρα, θα επιστρέψουμε στο πλήρωμα του χρόνου και πάλι στη Πηγή, ωστόσο έχουμε διαφορετική ημερομηνία εκπόρευσης και διαφορετική αποστολή να εκτελέσουμε.
Από τη στιγμή της πρώτης ενσάρκωσης μέχρι τη σημερινή ο δρόμος ήταν μακρύς γεμάτος από αμέτρητα λάθη, δοκιμασίες κι επανορθώσεις. Κάθε δράση είχε ως αποτέλεσμα και μια αντίδραση, δυστυχώς η ενθύμηση της αιτίας δεν ήταν σχεδόν ποτέ σε όλους δυνατή, αλλά η λήθη και η αμνησία δεν αποδεικνύουν ότι η αιτία δεν γεννήθηκε.
Οι άνθρωποι βολεύονται στο να αναζητούν τον «Φταίχτη» απέναντι τους, σε έναν άλλο άνθρωπο που όμως δεν είναι τίποτε παραπάνω από έναν ξεκάθαρο καθρέφτη του δικού τους ειδώλου. Θεωρούν εύκολα ότι τα γεγονότα γύρω τους έχουν υφανθεί από τρίτους μόνο και μόνο για να τους παγιδέψουν, για να γίνουν τροφή, επειδή είναι αναλώσιμοι. Σε ένα μεγάλο βαθμό όλες οι φυσικές μορφές είναι αναλώσιμες ή καλύτερα ανακυκλώσιμες αλλά τίποτε δεν γίνεται τυχαία και τίποτε δεν ισχύει εξίσου για όλους, στην αντίθετη περίπτωση όλοι θα είχαν απολύτως τα ίδια βιώματα, κάτι που όμως δεν συμβαίνει. Συνεπώς όταν διαδραματίζονται συλλογικά φαινόμενα, τα άτομα που εμπλέκονται σ’ αυτά, έχουν να «λύσουν» κοινές διαφορές.
Εκείνος που εμφανίζεται στη ζωή μας φορώντας το μανδύα του δήμιου, ακόμη κι αν δε το κατανοεί, χρεώνεται με ένα βαρύ κάρμα μόνο και μόνο για να εξαγνίσει το δικό μας. Κατ’ αυτή την έννοια είμαστε όλοι ηθοποιοί και κάθε φορά παίζουμε ένα συμπαντικό ρόλο για να βοηθήσουμε στην εξέλιξη κάποιων ψυχών. Όλοι έχουμε περάσει, μέσα από την διαρκή εναλλαγή των ρόλων, από την ίδια θέση. Κι όμως μπορεί να ακουστεί εντελώς παράδοξο, αλλά στα μάτια του πιο μισητού μας εχθρού κάποια στιγμή θα αντικρύσουμε μια ψυχή που θυσιάστηκε για να σβήσει ένα δικό μας παλιό λάθος. Δυστυχώς κι η ίδια, ως επακόλουθο, θα υποστεί ανάλογες δοκιμασίες λόγω αυτής της δράσης. Φανταστείτε λοιπόν το μέγεθος της θυσίας στην οποία υποβάλλεται!
Υπάρχουν πολλοί τρόποι, άπειροι θα έλεγα, που το σύμπαν ανταποδίδει τα του Καίσαρος τω Καίσαρι. Μη βλασφημείτε τους ανθρώπους που φορούν προσωρινά τη μάσκα του ανθρώπου, ο οποίος εκτελεί υποσυνείδητες εντολές και στρέφεται εναντίον σας. Αντιλαμβάνομαι ότι είναι δύσκολο, ως εφαρμογή στη πράξη, δε πειράζει όμως, είναι πολύ σημαντικό ακόμη κι αν κατανοηθεί ως θεωρία, γιατί αυτή η κατανόηση θα φανεί ιδιαίτερα χρήσιμη και θα επηρεάσει σημαντικά τη συμπεριφορά της προσωπικότητας σας, προς όφελος της ψυχής σας.
Είναι πολύ δύσκολο να αποποιηθεί ένας απλός άνθρωπος, όταν έχει επιλεγεί, το ρόλο του δήμιου σε βάρος άλλων συνανθρώπων του, στην ουσία απαιτείται μεγάλη συνειδητότητα εκ μέρους του αλλά κι απίστευτη δύναμη για να σπάσει τα δικά του καρμικά δεσμά. Στη πραγματικότητα το κάρμα παίζει ταυτόχρονα ένα αφανή διπλό παιγνίδι: Από τη μια εξαγνίζει το δικό μας καρμικό υπόλοιπο κι από την άλλη δίνει μια τεράστια ευκαιρία στον υποψήφιο θύτη να ξεφύγει από τον δικό του ρόλο.
Τελικά τόσο από το «θύμα» όσο κι από τον «θύτη» η ζωή προσδοκά κατανόηση και μετά-νόηση, έτσι ώστε αν ο πρώτος συνειδητοποιήσει ότι τίποτε δε γίνεται τυχαία, αλλά κάπου κάποτε είχε υποπέσει σε αστοχία (αμαρτία) κι αποδεχθεί ότι τώρα ετοιμάζεται να εισπράξει το τίμημα εκείνης της συμπεριφοράς κι αν ο δεύτερος κατανοήσει ότι η σημερινή του πράξη θα γίνει μπούμερανγκ που θα επιστρέψει στον ίδιο, κι αυτό τον κάνει να παραιτηθεί απ’ την όποια προσπάθεια, τα καρμικά δεσμά και των δύο λύνονται αυτομάτως και το φαινόμενο που ετοιμαζόταν να υλοποιηθεί πραγματικά εξαϋλώνεται.
Αν οι δυο αυτοί άνθρωποι μπορούσαν να δουν εκείνη τη στιγμή τι συμβαίνει στο αόρατο θα συμφωνούσαν ότι, μόλις έλαβε χώρα ένα θαύμα. Τελικά όλοι, θύτες και θύματα, είμαστε δούλοι και μαριονέτες, ο καθένας των δικών του πειρασμών. Μόνο μια εσωτερική επανάσταση μπορεί να μας απελευθερώσει.
Ίσως κάποιος να θεωρεί ότι υπάρχουν αόρατοι εχθροί της ανθρωπότητας που προσπαθούν να την καταστήσουν υποχείριο τους. Φυσικά και υπάρχουν και πραγματικά η ανθρωπότητα κατά διαστήματα δέχεται σφοδρές επιθέσεις κι εκτυλίσσονται καθημερινά σκοτεινά σενάρια με απώτερο σκοπό τον έλεγχο της. Πλην όμως για να συμβούν όλα αυτά και να πάρουν σάρκα κι οστά τα χθόνια σχέδια των αρνητικών δυνάμεων, είμαστε εμείς που όχι μόνο το επιτρέπουμε, αλλά σε πολλές των περιπτώσεων το έχουμε προκαλέσει κιόλας εκχωρώντας την συλλογική δύναμη της σκέψης μας .
Ακόμη και σ’ αυτές τις περιπτώσεις, τίποτε δε γίνεται τυχαία και δίχως τη δική μας συνδρομή δεν υπάρχει καμία περίπτωση επιτυχίας. Ωστόσο πρέπει να γίνει κατανοητό, ότι πέρα από τις πράξεις και τον λόγο, κάρμα δημιουργεί κι η σκέψη. Έτσι όταν εκχωρούμε τη δύναμη της σκέψης μας σε σκοτεινά κέντρα εξουσίας ή όταν την συντονίζουμε με αρνητικά φαινόμενα, είναι σαν να ανοίγουμε αστρικές πύλες για να εισβάλουν όλα αυτά στη καθημερινότητα μας.
Απ’ όσα έχουμε αναλύσει πιο πάνω, προκύπτουν χρήσιμα συμπεράσματα, τροφή για σκέψη: Τα κλειδιά της ζωής μας τα κρατάμε μόνο εμείς, τα προβλήματα ξεκινάνε όταν τα παραχωρούμε σε αρνητικές σκέψεις κι ελαττώματα γιατί τότε την προσωπικότητα μας την εξουσιάζουν οι «άλλοι» μέσω του φόβου και των πειρασμών και την οδηγούν σε άνομες πράξεις. Η επιλογή είναι δική μας, αν γίνει συνειδητά. Είμαστε ικανοί για όλα, αλλά ενίοτε εκχωρούμε αυτή την ικανότητα, κι όταν συμβαίνει αυτό τότε γινόμαστε αποδέκτες των αποτελεσμάτων αυτής της πηγής στην οποία παραχωρήσαμε τα κλειδιά της ζωή μας. Αναρωτηθείτε: Μήπως ήρθε η ώρα να τα παραδώσετε άνευ όρου στην Αγάπη; Μήπως ήρθε η ώρα να στρέψετε όλες τις σκέψεις σας μόνο στο Φως;
Συντάκτης | Κωνσταντίνος Σμιξιώτης
Μια νέα έρευνα, έρχεται να επιβεβαιώσει τα οφέλη της σιωπής στον εγκέφαλο, αφού βρέθηκε πως δύο λεπτά απόλυτης ησυχίας μπορούν να επιδράσουν στον εγκέφαλο με τον ίδιο τρόπο, όπως το να κοιμηθεί κανείς για 15 λεπτά της ώρας ή να ακούσει την αγαπημένη του μουσική για 5 λεπτά.
Η μελέτη είναι τμήμα ερευνών που πραγματοποιούνται στο πανεπιστήμιο του Όρεγκον από το 2013, και έχει τίτλο «Εγκέφαλος, δομή και λειτουργία». Μάλιστα, επισημαίνεται άλλη μία θετική επίδραση της ησυχίας στον εγκέφαλο. Σύμφωνα με αυτήν, δύο ώρες απόλυτης ησυχίας είναι ικανές να δημιουργήσουν νέα κύτταρα στην περιοχή του ιππόκαμπου, μιας περιοχής στον εγκέφαλο από την οποία μεταφέρονται οι πληροφορίες από την βραχυπρόθεσμη στην μακροπρόθεσμη μνήμη, με αποτέλεσμα την καλύτερη συγκράτησή τους.
Ο δρόμος της αυτογνωσίας είναι όμορφος. Μπορεί να έχει τις προκλήσεις του αλλά σε ανταμείβει ανάλογα. Μία από τις βασικές αρχές για τις οποίες έχουμε διαβάσει και ακούσει χιλιάδες φορές είναι “η ζωή με επίγνωση”. Και ενώ πιθανόν όλοι να συμφωνήσουμε με αυτή τη δήλωση, έρχεται ο νους και αναρωτιέται: “Καλά τα λες… αλλά τι σημαίνει επίγνωση;”, “Πως μπορώ να καταλάβω αν ζω με επίγνωση;” Κάνει κάποιες σχετικές σκέψεις, δεν βρίσκει απάντηση και αφήνει τη φράση στην άκρη, μέχρι να την ξαναβρεί μπροστά του, να ενθουσιαστεί, να κάνει εκ νέου τις ίδιες σκέψεις και ξανά απ’ την αρχή.
Στην πραγματικότητα όλοι ζούμε με επίγνωση, η ερώτηση είναι “ποιό είναι το ποσοστό της ημέρας μας στο οποίο ζούμε συνειδητά;”. Όχι, δεν είναι αυτή η ενδιαφέρουσα ερώτηση του τίτλου αυτού του άρθρου. Και δεν είναι ενδιαφέρουσα γιατί το πιο πιθανό είναι ότι δεν έχουμε ιδέα ποια είναι η απάντηση.
Οι περισσότεροι έχουμε την αίσθηση ότι όταν ήμασταν νέοι, ο χρόνος φαινόταν σαν να είχε μεγαλύτερη διάρκεια. Σε κάποια περίοδο της ζωής μας, λοιπόν, φαίνεται ότι χάσαμε αυτή την αίσθηση.
Πριν συνεχίσετε να διαβάζετε το άρθρο, βεβαιωθείτε ότι έχετε κάνει την ερώτηση στον εαυτό σας.
Είναι πολύ πιθανό να σας έρθουν ζωηρές αναμνήσεις γεμάτες χρώματα και συναισθήματα. Οι ηλικίες μπορεί να ποικίλουν. Μπορεί να σας συνέβη στην εφηβεία ή στα 30 σας, δεν έχει σημασία.
Αυτό που κάνει την ερώτηση ενδιαφέρουσα είναι ότι αν εστιάσετε σε εκείνη την περίοδο της ζωής σας, θα βρείτε τι ήταν αυτό ή αυτά που σας έκαναν να ζείτε με μεγαλύτερη επίγνωση. Τι όνειρα είχατε τότε; Ποια ήταν τα χόμπυ σας; Πως βλέπατε τον κόσμο; Πως σκεφτόσασταν τον εαυτό σας στην ηλικία που είστε τώρα; Είναι σημαντικό να αποκτήσετε πρόσβαση σε αυτές τις πληροφορίες, διότι κάποιες από αυτές μπορείτε να τις εφαρμόσετε σήμερα.
Μπορεί για παράδειγμα να σας άρεσε να γράφετε ή να ζωγραφίζετε και στη συνέχεια να τα παρατήσατε. Προσπαθήστε να μπείτε πάλι σε αυτή τη διάθεση και να βλέπετε τον κόσμο, με τη διάθεση εκείνου του εαυτού σας, ο οποίος βίωνε τη ζωή και δεν την προσπερνούσε. Αρχίστε με μικρά βήματα, εισάγοντας κάποιες συνήθειες, χόμπυ ή τον τρόπο που βλέπατε τα πράγματα. Επισκεφθείτε μέρη που συνηθίζατε να πηγαίνετε με τους φίλους σας και αφεθείτε να νιώσετε τα συναισθήματα που ξυπνούν μέσα σας.
Με αυτό τον τρόπο, μπορεί να αφυπνίσετε κοιμισμένα κομμάτια του εαυτού σας, που θα σας κάνουν να απολαμβάνετε και να ζείτε πιο συνειδητά τη ζωή σας.
Κάθε πρωτοχρονιά ακούω ανθρώπους να λένε “Μα πως πέρασε έτσι αυτή η χρονιά;” και η απάντηση σε μια τέτοια ερώτηση δεν μπορεί να είναι παρά “Αυτή η χρονιά πέρασε χωρίς εσένα”. Μην περιμένετε λοιπόν να κλείσει μια χρονιά για να το συνειδητοποιήσετε. Αν αναρωτιέστε κι εσείς “Πότε ήταν Δευτέρα και πότε ήρθε Παρασκευή” τότε φροντίστε, την επόμενη εβδομάδα, να είστε κι εσείς, εκεί…
--------------------------------------
ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑ ΚΑΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΝΑΤΑΣΗ
Έχετε νιώσει ποτέ την ενέργειά σας να στραγγίζει και να λιγοστεύει αφού έχετε συζητήσει με κάποιον; Έχετε πάρει μια παράξενη ενέργεια αφού σας έχουν συστήσει σε κάποιον;
Τι σημαίνει αυτό;
Ως άνθρωποι έχουμε ένα βιομαγνητικό πεδίο γύρω από το σώμα μας το οποίο είναι και αλλιώς γνωστό ως αυρικό πεδίο (αύρα). Αυτό το πεδίο είναι η προσωπική μας υπογραφή της ενεργειακής μας δόνησης. Είναι επίσης η αποθήκη για την ενέργεια που κάποιος θα ήθελε να δώσει κατά τη διάρκεια των καθημερινών του αλληλεπιδράσεων με άλλους. Αν το αυρικό πεδίο κάποιου είναι αδύναμο όχι μόνο αυτός είναι δεκτικός στο να μαζεύει την ξένη ενέργεια των άλλων αλλά επίσης έχει λιγότερη ενέργεια να δώσει και ο ρυθμός της εξάντλησης της ενέργειας είναι μεγάλος.
Ένα υγιές στην όψη αυρικό πεδίο μοιάζει σαν μία απαλή ενέργεια σε σχήμα αβγού, που επεκτείνεται 2-3 πόδια σε κάθε κατεύθυνση έξω από το σώμα. Κάποιος που βιώνει μια αίσθηση φόβου ή μια αίσθηση χωρισμού από τον καθένα θα έχει ένα αυρικό πεδίο που τείνει να κολλάει και να είναι κοντά στο σώμα, όπως π.χ 30 εκατοστά μακρυά. Από την άλλη, αν κάποιος δεν έχει αγκυροβολήσει πλήρως τη συνείδησή του στο σώμα του τείνει να νιώθει φευγάτος και να μη βρίσκεται στο παρόν, έπειτα είναι πιθανόν ότι το αυρικό του πεδίο εκτείνεται οπουδήποτε σε 5 με 20 πόδια.
Κανένα σενάριο δεν είναι καλό καθώς το προηγούμενο σημαίνει ότι κάποιος δεν συνδέεται ενεργά και δεν μοιράζεται ενέργεια με άλλους, γίνεται ερημίτης και ίσως υποκύψει σε μανιοκαταθλιπτικές συμπεριφορές. Το τελευταίο σημαίνει ότι η αύρα γίνεται πολύ ανοικτή στο να μαζέψει και να αποθηκεύσει αισθήματα, πόνο και σκέψεις από άλλους. Σε αυτή την περίπτωση αν κάποιος επαναλαμβανόμενα επιτρέπει την ενέργεια του έντονου στρες, του τραύματος της κατάθλιψης και της κακομεταχείρισης να μπαίνει στο πεδίο του, μπορεί να δημιουργήσει τρύπες στο πεδίο κάνοντας το ακόμα πιο ευάλωτο στην ενέργεια που δεν είναι δική του.
www.awakengr.com , https://enallaktikidrasi.com/
-------------------------------------
ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΟΣ ΣΤΡΟΒΙΛΟΣ ΨΥΧΗΣ - ΘΩΡΑΚΑΣ ΦΩΤΟΣ
Η ΑΥΡΑ ΠΟΥ ΕΚΠΕΜΠΕΙΣ ΣΕ ΣΥΣΤΗΝΕΙ ΠΡΙΝ ΚΑΝ ΜΙΛΗΣΕΙΣ
ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΒΙΟΕΝΕΡΓΕΙΑΚΕΣ ΟΝΤΟΤΗΤΕΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΥΛΙΚΟ ΣΩΜΑ
Με την Συγγραφέα Δήμητρα Λιάτσα
Η Δήμητρα Λιάτσα γεννήθηκε στην Θεσσαλονίκη. Έκανε φιλολογικές σπουδές. Ξένες γλώσσες: Αγγλικά, Γαλλικά και Ιταλικά. Εργάστηκε επί σειρά ετών στην επιμέλεια βιβλίων. Μετέφρασε άνω των 30 τίτλων κυρίως από την Αγγλική γλώσσα. Έγραψε άρθρα σε περιοδικά και εφημερίδες, με αντικείμενο την Ελληνική Γραμματεία. Έδωσε σειρά ομιλιών προσκεκλημένη από το Ινστιτούτο Αριστοτέλης, με θέμα την Ελληνική Γραμματεία, την Ιστορία και την παιδεία. Από το 2009 ασχολείται με την συστηματική μελέτη του Ομήρου και από το 2014 με την ανάγνωση, τον σχολιασμό και την ανάρτηση στο διαδίκτυο ολόκληρης της Οδύσσειας. Από το 2017 έχει ξεκινήσει και την ανάγνωση, τον σχολιασμό και την ανάρτηση στο διαδίκτυο ολόκληρης της Ιλιάδος.
Η Δήμητρα Λιάτσα είναι συγγραφεύς των βιβλίων: «Τα ψέματα που λένε για την Ελλάδα» (2004) και «Η Ελληνική καταγωγή του Χριστιανικού μύθου» (2013), τα οποία κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Δήλιος.
Ο Αλκαίος είναι συγγραφεύς δύο βιβλίων. Του βιβλίου "Ο Δρόμος του ηγέτη" (Εξαντληθέν) και του βιβλίου "Το μυστικό πεπρωμένο της Ελλάδος". Εκδόσεις Δήλιος.
Λόγοι και Ομιλίες της Δήμητρας Λιάτσα: ΕΔΩ
Ομήρου Ιλιάς: ΕΔΩ
Ομήρου Οδύσσεια: ΕΔΩ
Από «Φρυκτωρίες» και «Βισάλτη»: ΕΔΩ
Ο νους μας είναι ένα μεγάλο άδειο κουτί που το γεμίζουμε με τις σκέψεις μας. Το κουτί αυτό μπορεί να γεμίσει από σκουπίδια και φυσικά να τροποποιηθεί σε κάδο σκουπιδιών, μπορεί όμως να είναι και ένα μπαούλο γεμάτο από αγαπημένα αντικείμενα συναισθηματικής αξίας, ντυμένα από αγάπη και θετικές σκεπτομορφές από εσένα και να μετασχηματιστεί σε ένα πολύτιμο μπαούλο που θα γίνει αρωγός θετικών μηνυμάτων από τον ουρανό.
Είμαστε καπετάνιοι στο καράβι μας, το καράβι είναι το σώμα μας που κατευθύνεται από τις σκέψεις και τα συναισθήματα μας, τα οποία όμως με την σειρά τους είναι σαν τα αποδημητικά πουλιά που δεν κάθονται για πολύ στο ίδιο μέρος. Κάνουν απλώς την εμφάνισή τους και εξαφανίζονται. Μπορείς να φυλακίσεις ένα πουλί; Γιατί φυλακίζεις τότε μία σκέψη, όταν μάλιστα αυτή είναι και μη ωφέλιμη; Κάπου μέσα στο καράβι έχεις φτιάξει μια νοητική φυλακή που μέσα της υπάρχει άσβεστη ”η φλόγα” που σιγοκαίει καρτερικά και υπομονετικά μέχρι να την ελευθερώσεις. Κάθε που το καράβι σου μπαίνει σε φουρτούνα εκείνη τρεμοπαίζει, ανησυχεί…
Αιώνιος Αναζητητής της αλήθειας, ξεκινάς το ταξίδι σου στα θαλάσσια ύδατα ανακαλύπτοντας την αλήθεια μέσα από τον πόνο… και τάζεις φουρτούνες στην ψυχή σου, για να την βρεις. Μέσα στο καράβι σου υπάρχουν πολλά μέρη που συντελούν στην εύρυθμη λειτουργία του, όπως ακριβώς και στο σώμα σου. Σε αυτά είναι η πρύμνη που συμβολίζει το παρελθόν σου και η πλώρη που συμβολίζει το μέλλον σου.
Εσύ όμως βρίσκεσαι στο τώρα, οδηγός στο τιμόνι του πλοίου σου, και εκεί υπάρχει η μήτρα της σκέψης σου που υφαίνεις με την επανάληψή της και την παγιώνεις, πηγαίνοντας κόντρα στο ρεύμα! Σταματάς εκεί που πρέπει να συνεχίσεις και ξεκινάς με φόρα εκεί που πρέπει να φρενάρεις. Δεν βλέπεις τα σημάδια των καιρών. Όλη σου η διαδρομή μια αναζήτηση εσωτερικής νηνεμίας, μα εμπλέκεσαι και πάλι σε τρικυμιώδης ανέμους, και” η φλόγα ”φοβάται και πάλι!
Μέσα στο καράβι σου οικοδόμησες ένα φρούριο γεμάτο από ψέματα. Για σπίτι σου έφτιαξες ένα κήπο με βάσανα που τον πότισες με τον πόνο σου, έβαλες ένα μουσικό να τραγουδά τον ύμνο της δυστυχίας σου και ”η φλόγα” αγωνιά και πάλι! Πάρε το τιμόνι στα χέρια σου, κατεύθυνε τις σκέψεις των θετικών σκεπτομορφών σου στο μπαούλο της θεϊκής καταγωγής, οπλίσου με ακλόνητη θέληση και σθένος και αντιμετώπισε τα ορμητικά κύματα με χαμόγελο και μεγαλοψυχία. Προστάτεψε και ελευθέρωσε την φλόγα σου και οδήγησε το καράβι σου με ασφάλεια σπίτι του. Τέλος, δες, η φουρτούνα τι θετικό επέφερε και πως σε άλλαξε αυτή η διαδρομή.
Μην σε μετράς στα ρίσκα αλλά στις δυνάμεις σου! Και τώρα αποφάσισε. Εσύ στον ρόλο του θύματος ζώντας το ”θείο δράμα σου ”ή Καπετάνιος στην κοσμική απεραντοσύνη; Η επιλογή δική σου. Βίρα τις άγκυρες των στερεότυπων πλαστών δημιουργημάτων σου. Το μυστικό της αλλαγής της σκέψης είναι να γίνεις παρατηρητής της σκέψης σου, άρα καπετάνιος στο καράβι σου. Γιατί δεν βρίσκεσαι ούτε στην πρύμνη ούτε στη πλώρη. Είσαι ο καπετάνιος και κρατάς το τιμόνι του νου σου ΤΩΡΑ.
Έλεγξε τις σκέψεις σου και πέταξε από το πλοίο ό,τι δεν ωφελεί. Άδειασε το κουτί με τα νοητικά σκουπίδια στο αμπάρι, που είναι γεμάτα από δεσμευμένα παλιά συναισθήματα και σκέψεις παγιωμένες και ανούσιες. Πέτα περιορισμούς και στερεότυπα. Φόρεσε τον ισχυρό μανδύα που αποκαλύπτει την μεγαλοπρέπεια αυτού που οδηγεί με σθένος και υπόσταση το καράβι της ζωής του!
Πρόσω ολοταχώς Καπετάνιε! Αγέρωχος ατενίζεις τον ορίζοντα με τα μάτια του ιερού αναζητητή της αλήθειας. Υπομονή, ο νοητικός σου ήλιος θα λάμψει και πάλι φωτεινός και υπέρλαμπρος αποκαλύπτοντας σου το θείο ουράνιο τόξο, σημάδι ότι είσαι και πάλι εντός πορείας. Και έτσι είναι!
Συντάκτης | Χαρίκλεια Νικολαΐδου
https://enallaktikidrasi.com/ Πηγή εικόνας.
-----------------------------------
Ανάμεσα στη σκέψη και στην εμφάνιση των συνεπειών της στο φυσικό πεδίο, μεσολαβεί μια αλληλουχία νόμων που μπαίνουν σε λειτουργία κι η συνδυασμένη δράση τους διαμορφώνει το τελικό αποτέλεσμα. Μέσα σ’ αυτή την αλυσιδωτή δράση των νόμων κρύβονται οι απαντήσεις σε πολλά ερωτήματα, όσον αφορά στη χρονοκαθυστέρηση της εμφάνισης, στην καθημερινότητα, όλων όσων οι σκέψεις μας έχουν συλλάβει.
Για παράδειγμα, υπάρχει ο νόμος της έλξης με τις δικές του προϋποθέσεις κι ιδιότητες, ο νόμος της αιτίας και του αποτελέσματος, ο νόμος των πεποιθήσεων, ο νόμος της συνήθειας, των συναισθημάτων, πάνω απ’ αυτά του Έρωτα, υπεράνω όλων ο συμπαντικός νόμος της Αγάπης (το άλφα με κεφαλαίο επειδή η Αγάπη είναι μια και μοναδική αλλά στη γη χρωματίζεται κατά το δοκούν και φυσικά εν πολλοίς γίνεται εγωιστική, ιδιοτελής).
Αν δεν δράσει κάποιος σύμφωνα με αυτούς τους δύο τελευταίους νόμους, Έρωτα κι Αγάπης, ας καθίσει καλύτερα εκεί που βρίσκεται, γιατί τα αποτελέσματα θα είναι πολύ φτωχά, σχεδόν μηδαμινά, αλλά ακόμη κι ως τέτοια, κάποτε, θα γίνουν ορατά.
Το παρόν άρθρο αποτελεί μέρος της σειράς άρθρων: «Το λυχνάρι του Αλαντίν»
Συντάκτης | Κωνσταντίνος Σμιξιώτης
Αυτή η εικονοποίηση είναι γνωστή κι ως φαντασία κι επειδή όλα όσα μπορεί και βλέπει είναι υπαρκτά, η φαντασία δεν είναι παρά ένα παράθυρο με θέα στην πραγματικότητα. Όταν η σκέψη-φαντασία εστιάζει σε μια συγκεκριμένη εικόνα τότε αρχίζει η δράση του νόμου της έλξης. Ο Νίτσε είχε πει χαρακτηριστικά: «Μη κοιτάς για πολύ την άβυσσο γιατί θα της μοιάσεις» Θεωρώ πως τα λόγια του αποκτούν πραγματική υπόσταση, αν κάποιος τα συνδυάσει με όλα τα παραπάνω.
Μένει να δούμε τώρα, το πώς ακριβώς συμβαίνει αυτό. Πως η σκέψη μορφοποιεί την ύλη; Τι ακριβώς είναι ο συνειδητός δημιουργικός οραματισμός; Ποιες είναι οι προϋποθέσεις για να το ζήσουμε; Τίποτε δεν γίνεται τυχαία, κάθε αποτέλεσμα έχει μια αιτία κι αν οι πολλοί νόμοι που ενέχονται σ’ αυτή τη διαδικασία το κάνουν να φαντάζει πολύπλοκο, να θυμάστε πως, η σκέψη είναι αυτή που τους θέτει σε τροχιά, καθώς αυτή είναι η αρχή που δίνει ζωή στις εικόνες κι η αρχή είναι το ήμισυ του παντός. Όλη η αξία βρίσκεται στη σκέψη, στην ποιότητα της και στη ζέση που έχουμε γι αυτή.
«Είμαστε αυτό που σκεφτόμαστε» είπε ο Βούδας. Θα χρειαστεί να ανέβουμε ένα επίπεδο πιο πάνω, αν θέλουμε να διεισδύσουμε περισσότερο στη φύση του μηχανισμού σκέψης-υλοποίησης και να δώσουμε μια πιο καθαρή εικόνα της λειτουργίας του. Γύρω μας μαίνεται ένας αόρατος πόλεμος σκέψεων-μορφών, σε ένα επίπεδο, στο οποίο, οι περισσότεροι από εμάς δεν έχουμε πρόσβαση. Μπορούμε να αποκτήσουμε πρόσβαση αλλά για την ώρα δεν χρειάζεται να ασχοληθούμε με αυτό. Είναι όμως πραγματικότητα, παρόλο που δεν γίνεται ορατή κι άμεσα αντιληπτή, το γεγονός ότι, αμέτρητες μορφές στο αστρικό συμμαχούν ή αντιπαλεύουν, καθώς πασχίζουν να εκδηλώσουν στο φυσικό πεδίο, τον εαυτό τους.
Όλες αυτές οι μορφές δεν είναι τίποτε άλλο από σκέψεις που αιωρούνται στην αστρική «ατμόσφαιρα», έτοιμες για την κάθοδο τους, στο πυκνότερο επίπεδο ύλης: το φυσικό. Όταν συμμαχούν κι ενσωματώνονται είναι ακόμη πιο έντονο το φαινόμενο που θα εκδηλωθεί θετικό ή αρνητικό ενώ, όταν είναι αντικρουόμενες μπορεί και να αλληλοεξουδετερωθούν.
Υπάρχουν φορές, που είναι και το πιο σύνηθες φαινόμενο, η σκέψη να συντονίζεται με προϋπάρχουσες σκέψεις-εικόνες, οι οποίες όμως έχουν παραμείνει μετέωρες στο άυλο πεδίο, επειδή εγκαταλείφθηκαν, πριν πάρουν φυσική μορφή από κάποιον άλλο άνθρωπο. Αν συμβεί αυτό, τότε, η ημιτελής αυτή σκέψη-μορφή αναζωογονείται κι αρχίζει πάλι την προσπάθεια της, να εμφανιστεί στο δικό μας κόσμο. Η νέκρωση μιας σκέψης επιτυγχάνεται όταν την παραμελήσουμε, όταν αδιαφορήσουμε.
Μιλάμε για τα αντικείμενα των σκέψεων σαν να πρόκειται για κάτι που έχει ζωή κι όσο κι αν ακούγεται γραφικό, πράγματι έχουν ζωή, όπως έχουν και νοημοσύνη. Είναι ενεργειακές οντότητες που φέρουν ως σχήμα την εικόνα που έχουμε κατά νου, τη στιγμή της σύλληψης. Η σκέψη τα ανέσυρε απ’ τη συμπαντική τράπεζα ιδεών κι εμφύσησε μέσα τους πνοή ζώσα, με λίγα λόγια, η ηλεκτρομαγνητική της ενέργεια τα ενέπνευσε.
Το παρόν άρθρο αποτελεί μέρος της σειράς άρθρων: «Το λυχνάρι του Αλαντίν»
Συντάκτης | Κωνσταντίνος Σμιξιώτης
Καθώς γεννιέται αυτή η ενεργειακή μορφή που στο μυθιστόρημα του Αλαντίν δεν είναι παρά το γνωστό μας Τζίνι, ξεκινά το ταξίδι της με προορισμό το σκοπό για τον οποίο γεννήθηκε. Τι ευχή-σκέψη κάνατε; Μήπως μια σκέψη θυμού; Η οντότητα που συλλάβατε, μόλις απελευθερωθεί, θα αναζητήσει ενεργειακή τροφή, περιπλανώμενη, εκεί όπου υπάρχει θυμός. Αν δεν βρει θυμό θα κάνει τα πάντα για να προκληθεί, έτσι ώστε να τον απορροφήσει, αφού έχει γεννηθεί φορτισμένη με αυτό το συναίσθημα.
Στο τέλος, η οντότητα θα επιστρέψει στην πηγή της, ακόμη πιο πεινασμένη και θα απαιτήσει να τραφεί απ’ την ενέργεια του δημιουργού της. Έτσι, όταν κάποιες στιγμές νιώθουμε εξαντλημένοι, αναίτια, ίσως να έχουμε δεχθεί μια τέτοιου είδους επίθεση από δική μας σκέψη, που μετά από ένα μεγάλο ταξίδι, επέστρεψε ξανά στη πηγή της. Είναι έκδηλο από τα προηγούμενα, πόσο σημαντικό είναι να κάνουμε οραματισμούς αγάπης και γενικά θετικών σκέψεων αφού θα ωφεληθούμε άμεσα κι έμμεσα απ’ τις ενέργειες αυτές.
Το παρόν άρθρο αποτελεί μέρος της σειράς άρθρων: «Το λυχνάρι του Αλαντίν»
Συντάκτης | Κωνσταντίνος Σμιξιώτης
Συνομιλούμε μέσω της σκέψης, ακόμη και με τον ίδιο μας τον εαυτό. Πολλοί νομίζουν ότι η σκέψη κατασκευάζει, ότι είναι δημιουργική αλλά στην ουσία η σκέψη είναι συντονισμός με οτιδήποτε προϋπάρχει ως αρχέτυπο στον κόσμο των ιδεών. Αν μπορείς να δεις κάτι με τα μάτια του νου, τότε είναι ήδη υπαρκτό κι η έλξη του στο φυσικό πεδίο αρχίζει, μέσα απ’ την επιθυμία να το φέρεις κοντά σου. Η σκέψη δεν παράγει ύλη αλλά μορφοποιεί την αιθερική Ύλη, μέσα στην οποία ο άνθρωπος κυριολεκτικά πλέει αλλά και τον διαπερνά. Τα πάντα γύρω μας ορατά κι αόρατα είναι Ύλη, σε διάφορες βαθμίδες πυκνότητας.
Η σκέψη, λοιπόν, είναι ένα εργαλείο, ένας μηχανισμός, που αν τεθεί υπό έλεγχο τότε μέσω του συνειδητού οραματισμού, θα έλξει με την ηλεκτρομαγνητική της δύναμη, την εικόνα που έχει πλάσει, θέτοντας σε λειτουργία τον νόμο της έλξης. Ο νους όμως αρέσκεται να καλπάζει σε ξέφρενους ρυθμούς κι έτσι συνήθως οι εικόνες που γεμίζουν το μυαλό μας διαδέχονται η μία την άλλη με την ταχύτητα του φωτός. Αν δεν ελέγξουμε τη σκέψη χαλιναγωγώντας τον νου, τότε τον έλεγχο της τον αναλαμβάνει μια επιθυμία, η οποία αναζητά την εικόνα αυτού που θέλει, μέσα στις άπειρες πιθανότητες ιδεών που υπάρχουν στο σύμπαν.
Είναι γνωστό, ακόμη και σε μαθητές της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης ότι, πριν από μια δράση προηγείται μια σκέψη, η οποία εικονοποιείται. Ακόμη κι αν διαφεύγει της αντίληψης μας, οι σκέψεις αναδύονται κατά χιλιάδες και με ιλιγγιώδη ταχύτητα αλλά ο λόγος που δεν είναι όλες συνειδητές, δεν είναι ο ορμητικός τρόπος που γεννιούνται. Σκεφτόμαστε με τον ίδιο τρόπο που ζούμε και συνεπώς ο καθένας μπορεί να κατανοήσει, σε ποιο βαθμό ελέγχει τον εαυτό του άρα και το νου του. Στην ουσία, η υλοποίηση όλων των φαινομένων είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τον τρόπο που ζει ο κάθε άνθρωπος. Όταν δεν είμαστε συγκεντρωμένοι στο παρόν και ζούμε μια ζωή που κυλά αφηρημένα, δίχως εγρήγορση, είναι λογικό να αντιμετωπίζουμε τα φαινόμενα με απορία και δέος, σαν κάτι ξενόφερτο κι αποκομμένο από μας.
Αυτό όμως που δεν γίνεται εύκολα αποδεκτό, δεν είναι τόσο η δύναμη της σκέψης αλλά η υλοποίηση των εικόνων-επιθυμιών που μας κατακλύζουν μέσω αυτής κι η εμφάνιση τους στη ζωή μας.
Το παρόν άρθρο αποτελεί μέρος της σειράς άρθρων: «Το λυχνάρι του Αλαντίν»
Συντάκτης | Κωνσταντίνος Σμιξιώτης
Εφόσον κάθε δυνατότητα στο σύμπαν είναι ένα κύμα πιθανότητας που έχει ηλεκτρομαγνητικό πεδίο και ενέργεια στη φύση, συμπεραίνουμε ότι οι σκέψεις και τα συναισθήματα μας δεν αποτελούν εξαίρεση.
Για την πιο εύκολη κατανόηση αυτής της ιδέας, θεωρώ ότι οι σκέψεις είναι το ηλεκτρικό φορτίο στο κβαντικό πεδίο και τα συναισθήματα το μαγνητικό φορτίο. Οι σκέψεις που κάνουμε εκπέμπουν ένα ηλεκτρικό σήμα στο πεδίο. Τα συναισθήματα που δημιουργούμε ελκύουν σαν μαγνήτης τα γεγονότα πίσω σε μας. Ο συνδυασμός του τρόπου που σκεφτόμαστε και νιώθουμε δημιουργεί μια υπόσταση, η οποία γεννά μια ηλεκτρομαγνητική υπογραφή που επηρεάζει κάθε άτομο του σύμπαντος. Αυτό μας κάνει να αναρωτηθούμε, «Τι ακριβώς εκπέμπουμε (συνειδητά ή ασυνείδητα) σε καθημερινή βάση;».
Όλες οι εν δυνάμει εμπειρίες υπάρχουν ως ηλεκτρομαγνητικές υπογραφές στο κβαντικό πεδίο. Υπάρχει ένας άπειρος αριθμός πιθανών ηλεκτρομαγνητικών υπογραφών (για την ευφυΐα, τα πλούτη, την ελευθερία, την υγεία), οι οποίες υφίστανται ήδη ως ενεργειακά μοτίβα συχνότητας. Εάν μπορούσαμε να δημιουργήσουμε ένα καινούργιο ηλεκτρομαγνητικό πεδίο αλλάζοντας την υπόσταση μας, το οποίο αντιστοιχεί στη συγκεκριμένη πιθανότητα στο κβαντικό πεδίο πληροφοριών, αυτό σημαίνει ότι το σώμα μας θα πλησιάσει το γεγονός αυτό ή το ίδιο το γεγονός θα βρει εμάς;
Απόσπασμα από το βιβλίο του Dr Joe Dispenza «Σπάσε τη Συνήθεια να Είσαι ο Εαυτός σου», Εκδόσεις Link Media
Του Γιάννη Αραχωβίτη
Ίσως τώρα, παρά ποτέ άλλοτε, να χρειάζεται να το πιστέψουμε ότι, ναι, έχουμε γεννηθεί για κάτι περισσότερο από το απλώς να πηγαινοερχόμαστε σε μια δουλειά, μόνο και μόνο για να πληρώνουμε τους λογαριασμούς.
Τώρα κινδυνεύουμε περισσότερο από ποτέ να εγκαταλείψουμε την ελπίδα, την προσπάθεια , την αντίδραση. Τώρα, περισσότερο από ποτέ, μας πνίγει η αγωνία, μας παραλύει ο φόβος και μας τρομάζει το αβέβαιο αύριο. Γιατί όταν την ψυχή μας την πλακώνει η μαυρίλα είναι δύσκολο να δούμε το φως. Να δούμε ότι είμαστε εδώ για κάτι μεγαλύτερο. Ότι αξίζουμε μια ζωή με περισσότερη προοπτική.
Μην αφήσουμε την ψυχική, νοητική και πνευματική παραλυσία της εποχής, σαν πέπλο, να μας σκεπάσει τον ήλιο, το φεγγάρι, τα αστέρια. Πρέπει να πιστεύουμε στο μεγαλείο της ύπαρξής μας, στην μοναδικότητά μας, στις δυνάμεις μας. Και θα πρέπει να ενεργοποιήσουμε εκείνες τις δυνάμεις που σίγουρα υπάρχουν μέσα μας για να αλλάξει η ψυχολογία μας. Ο άνθρωπος μπορεί να κάνει τα πάντα όταν θέλει και αποφασίσει να εργαστεί με πίστη, με θέληση και δύναμη.
Ο καθένας μας διαθέτει αυτές τις αρετές μέσα του. Απλώς πρέπει να τις ξεθάψουμε και να οπλιστούμε με ενθουσιασμό, με πείσμα και επιμονή. Ξανά και ξανά έχει αποδειχτεί ότι τίποτα δεν μπορεί να σταματήσει αυτόν που πραγματικά θέλει. Βρες το δικό σου κουμπί και πίστεψε σε σένα. Γιατί αξίζεις πολλά περισσότερα από ότι νομίζεις. Γιατί αξίζεις πολύ περισσότερο από ό,τι τα τελευταία χρόνια μας έκαναν να πιστέψουμε.
Συντάκτης | Γιάννης Αραχωβίτης
-----------------------
Φίλοι μου, το Σάββατο 23 Ιανουαρίου του 2010 δημοσιεύτηκε η πρώτη ανάρτηση στο ιστολόγιο.
Το ΕΝΝΕΑ ΕΤΗ ΦΩΤΟΣ, συμπληρώνει σήμερα 13 χρόνια παρουσίας στο διαδίκτυο.
Σας ευχαριστώ από καρδιάς!!!
Είθε να έρθουν καλύτερες μέρες για την πατρίδα μας, για τον καθ' έναν χωριστά και για όλον τον κόσμο!!!
Ο ΗΦΑΙΣΤΟΣ, Η ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΚΑΙ Ο ΑΡΗΣ - Η ιδέα της αιθερικής πραγματικότητας που υφαίνει ως δίχτυ ο Ήφαιστος με το πυρ του, αποτελεί μια κορύφωση για την Ελληνική Μυθολογία – ΚΛΙΚ ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ
.jpg)
.jpg)
.jpg)
Η απόσταση του Σειρίου από την Γη είναι 2,76 Parsec* (όπου Parsec ισοδυναμεί με 3,26 έτη φωτός) ή 8,9976 έτη φωτός. Δηλαδή κατά προσέγγιση, περίπου ΕΝΝΕΑ ΕΤΗ ΦΩΤΟΣ. Η εννεάδα (9) ήταν το σήμα κατατεθέν των αρχαίων Ελλήνων.
Ο Θειοφόρος Ησίοδος μέσα από την Θεογονία του, κωδικοποιεί την απόσταση Σειρίου – Γης, με την περιγραφή της πτώσεως των υδάτων της Στυγός. Λέει λοιπόν πως 9 ολόκληρα ημερονύκτια πέφτει το νερό και την δέκατη ημέρα φτάνει στα Τάρταρα. Το φάως (=φως), ταξιδεύει από τον Σείριο στην Γη 9 ολόκληρα έτη και φτάνει στο δέκατο έτος. Λέει ακόμη, πως ο ιερότερος όρκος των Θεών, είναι το νερό της Στυγός και μάλιστα όχι τόσο τα 9/10 των τμημάτων αυτής, αλλά κυρίως το Δέκατο. Θέλοντας να υποδείξει την τοποθεσία αφίξεως του φωτός (σύμφωνα με τα παραπάνω) στον Σείριο. Να λοιπόν ο ιερότερος όρκος πάσης φύσεως ελλόγου όντος.
Το φάσμα του Σειρίου (α Μεγ. Κυνός) είναι περίπου 450 nm (νανόμετρα) ενώ του συνοδού, γύρω στα 550 nm. Το α είναι θερμό αστέρι και το φάσμα του του δίδει το κυανόλευκο χρώμα, ενώ ο συνοδός είναι ψυχρότερο άστρο έχοντας το πορτοκαλί χρώμα φάσματος. Ωστόσο, ως φαινομενικό οπτικό φάσμα, εμείς εισπράττουμε συνδυασμό και των δυο φασμάτων, δηλαδή το σμαραγδί (περίπου στα 500 nm).
Να λοιπόν, από πού πηγάζει και η λατρεία των Αρχαίων Ελλήνων για τους σμαράγδους λίθους!
Τέλος, θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι ο Σωκράτης έπαιρνε όρκο στον Αστερισμό του Κυνός , «Μα τον Κύνα…», λέγει στο έργο του Πλάτωνος «ΓΟΡΓΙΑΣ».
