ΑΥΡΑ ΚΑΙ ΕΝΣΥΝΑΙΣΘΗΣΗ

Ο Ρώσος καθηγητής Konstantin Korotkov δήλωσε: «Mε τη συνείδησή μας μπορούμε να επηρεάσουμε άμεσα τον κόσμο μας».

Δεν μπορείς να κρύψεις την αύρα σου. Ό,τι ξέρεις και βλέπεις μπορεί να συνοψιστεί σε ενέργεια.

Φυτά, δέντρα και ακόμη και άψυχα αντικείμενα όπως πολύτιμοι λίθοι, μπορούν να εκθέσουν μια αύρα. 

Η αύρα σας είναι ένα σώμα ενέργειας που παράγεται γύρω σας. Είναι βασικά ο καλύτερος ανιχνευτής του ανθρώπινου συναισθήματος στον κόσμο και μπορεί να δείξει το «πραγματικό εσύ» όσο κι αν προσπαθείς να το κρύψεις.

Ενσυναίσθηση και αυρικό πεδίο 

Ίσως οι άνθρωποι με ενσυναίσθηση να είναι πιο ευαίσθητοι στο αυρικό πεδίο.

Η αύρα σας αντικατοπτρίζει την ενέργεια που βιώνετε κάθε στιγμή καθώς και τη συνολική ψυχική και τη συναισθηματική σας κατάσταση. Οι άνθρωποι με ενσυναίσθηση επηρεάζονται από τις ενέργειες των άλλων ανθρώπων και έχουν την έμφυτη ικανότητα να τους αντιλαμβάνονται και να αισθάνονται διαισθητικά. Ενώ όλοι έχουμε αυτή την ικανότητα, μερικοί άνθρωποι είναι περισσότερο συντονισμένοι. Αυτό, με τη σειρά του, μπορεί να βοηθήσει να εξηγηθεί πώς οι αύρες και οι ενέργειες μπορούν να επηρεάσουν άλλους ανθρώπους για κάτι που φαίνεται να μην είναι προφανής ο λόγος. Για παράδειγμα, μια ενσυναίσθηση θα αναλάβει τις ενέργειες όλων, συμπεριλαμβανομένων των καλών, των κακών και των άσχημων ενεργειών.
Ένας έμπειρος ενσυναίσθητος θα τις αναγνωρίσει και θα ξέρει πώς να εκφορτίσει ή να εκτρέψει αυτές τις ενέργειες ενώ οι περισσότεροι άνθρωποι τις απορροφούν εν αγνοία τους.

Πώς ο φόβος επηρεάζει την αύρα 

Το αυρικό ενεργειακό σας πεδίο έχει αμφισβητηθεί και ρυθμιστεί να βλέπει την κοινωνία από την οπτική του φόβου, επειδή όταν ζούμε μέσα στον φόβο, ελεγχόμαστε εύκολα από αυτούς που έχουν την εξουσία.

Όταν σκεφτόμαστε συνεχώς λογαριασμούς, κοινωνικές προσδοκίες, το "εγώ", υλισμό ή σεξουαλικά ζητήματα, τότε οι αύρες μας θα αντανακλούν είτε κόκκινο, πορτοκαλί ή κίτρινο.
Αν δεν υπήρχε τέτοιο πράγμα όπως τα χρήματα, τότε το πιθανότερο είναι ότι οι περισσότεροι από εμάς θα είχαν πράσινες, μπλε, λουλακί ή βιολετί αύρες με εξαίρεση αυτούς που έχουν κακές προθέσεις είτε υπάρχουν χρήματα είτε όχι.

Αφαιρώντας τον φόβο και αντιμετωπίζοντας τυχόν προβλήματα κατώτερου φυσικού επιπέδου, θα δείτε μια αλλαγή στα χρώματα της αύρας σας σε αυτά στο αστρικό επίπεδο (πράσινο, τσάκρα καρδιάς) και πνευματικό επίπεδο (μπλε, τσάκρα λαιμού, λουλακί, τσάκρα 3ου ματιού και βιολετί, τσάκρα στέμματος).

Μπορεί να παρατηρήσετε ότι η αύρα σας ποικίλλει από το ένα χρώμα στο άλλο.

Για παράδειγμα, η αύρα μου είναι είτε πράσινη είτε μπλε. Οι πιθανότητες είναι ότι η αύρα σας μπορεί να κυμαίνεται από το ένα τσάκρα στο άλλο, αλλά θα είναι ένα διπλανό τσάκρα. Με άλλα λόγια, εάν η αύρα σας είναι πορτοκαλί μια μέρα, μπορεί να είναι είτε κόκκινη είτε κίτρινη μια άλλη μέρα.

Χρειάζεται πολλή εσωτερική δουλειά για να φτάσετε στα υψηλότερα επίπεδα αύρας, αλλά είναι κάτι που ο καθένας μπορεί να το πετύχει. Όλα ξεκινούν από μέσα μας.

από τον Gregg Prescott , MS
από τον ιστότοπο in5d

https://www.bibliotecapleyades.net/

---------------------------------------

Σχετικές αναρτήσεις για ΑΥΡΑ

Σχετικές αναρτήσεις για ΕΝΣΥΝΑΙΣΘΗΣΗ

ΤΟ ΜΕΤΑΞΙ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ

Ενδιαφέρουσες πληροφορίες από τον Οδηγό του Μουσείου

Τα σχόλια του Πλίνιου του Πρεσβύτερου:

«[Οι γυναίκες] υφαίνουν ιστούς, σαν τις αράχνες, φτιάχνοντας ένα πολυτελές υλικό για γυναικεία φορέματα, που ονομάζεται μετάξι. Η διαδικασία της αναπήνισης και της ύφανσης του νήματος επινοήθηκε αρχικά στην Κω, από μια γυναίκα που λεγόταν Παμφίλη, κόρη του Πλαταία. Αυτή είχε την αναμφισβήτητη δόξα ότι εφηύρε τον τρόπο να ελαφρύνει την ενδυμασία των γυναικών σε βαθμό γύμνιας».

Με τον τρόπο αυτό ο Πλίνιος ο Πρεσβύτερος, συγγραφέας του +1ου αιώνα, σχολιάζει την ιδιότητα του μεταξιού να «αποκαλύπτει» το ανθρώπινο σώμα (Naturalis Historia XI, xxvi-xxvii). Την πληροφορία αντλήσαμε από τον οδηγό του Μουσείου Μετάξης που έχει γράψει η Αλεξάνδρα Τράντα (εκδ. ΠΙΟΠ), όπου μπορεί να βρει κανείς πολλά και ενδιαφέροντα στοιχεία για την ιστορία του μεταξιού.

Ο Μέγας Αλέξανδρος, ο Αριστοτέλης και η Παμφίλη από την Κω

Διαβάζουμε επίσης: «Το μεταξωτό ύφασμα εισάγεται στην Aρχαία Ελλάδα με τις εκστρατείες του Μεγάλου Αλεξάνδρου (334-323). Επιθυμώντας να διαλευκάνει το μυστικό της παραγωγής του μεταξιού, ο Αλέξανδρος στέλνει κουκούλια στον δάσκαλό του, τον Αριστοτέλη, ο οποίος, πρώτος από τους Aρχαίους Έλληνες συγγραφείς, αναφέρει το μεταξοσκώληκα, περιγράφοντάς τον ως ένα είδος “σκώληκος μεγάλου” (Αριστοτέλης, Των περί των ζώων ιστοριών, V.XIX, 551 b):

«Ἐκ δέ τινος σκώληκος μεγάλου, ὃς ἔχει οἷον κέρατα καὶ διαφέρει τῶν ἄλλων, γίγνεται πρῶτον μὲν μεταβαλόντος τοῦ σκώληκος κάμπη, ἔπειτα βομβύλιος, ἐκ δὲ τούτου νεκύδαλος• ἐν ἓξ δὲ μησὶ μεταβάλλει ταῦτας τὰς μορφὰς πάσας. Ἐκ δὲ τοῦτου τοῦ ζῴου καὶ τὰ βομβύκια ἀναλύουσι τῶν γυναικῶν τινες ἀναπηνιζόμεναι, κἄπειτα ὑφαίνουσι• πρώτη δὲ λέγεται ὑφῆναι ἐν Κῷ Παμφίλη Πλάτεω θυγάτηρ». Hist. Anim.V.19.6. Ἀριστοτέλους, «Αἱ περὶ τὰ Ζῷα Ἱστορίαι».

Ο Αριστοτέλης εδώ αναφέρει ως την πρώτη υφάντρα μεταξωτών την Παμφίλη απὸ την Κω σε παλαιότερους ακόμη χρόνους (πρώτη δε λέγεται ὑφῆναι ἐν Κῷ Παμφίλη) και περιγράφει την διαδικασία μετατροπής του κουκουλιού σε μετάξι.

Κάνει λόγο, μάλιστα, για τις μεταμορφώσεις του, καθώς και για τη διαδικασία τραβήγματος της κλωστής από το κουκούλι: “εκ δε τούτου του ζώου και τα βομβύκια αναλύσιμου των γυναικών τένις αναπηνιζόμεναι κάπειτα υφαίνουσι”. 

Ο Αριστοτέλης αναφέρει ότι η Παμφίλη από την Κω ύφαινε μεταξωτό ύφασμα, δεν γνωρίζουμε όμως αν αργότερα ξεχάστηκε η μεταξουργία. Έτσι, δεν γνωρίζουμε αν έγινε εισαγωγή ή ἐπανάχρηση του μεταξιού διότι είχε περιπέσει σε λήθη, όταν το «ανακάλυψε» ο Αλέξανδρος στις εκστρατείες του.

Εικόνα: Λεπτομέρεια μελανόμορφης ληκύθου του Ζωγράφου του Άμαση με απεικόνιση γυναικών σε οικιακές εργασίες: υφαίνουν στον όρθιο αργαλειό και γνέθουν. Metropolitan Museum, Νέα Υόρκη. 

https://anihneftes.wordpress.com/ , https://www.archaiologia.gr/

Η Αφαίρεση του Αιθερικού Πλέγματος Γύρω από τον Πλανήτη Ολοκληρώθηκε...

Σε αυτούς τους μετασχηματιστικούς καιρούς, είναι επιτακτική ανάγκη για τον καθένα μας να παίξει τον ρόλο του σε αυτό το κοσμικό δράμα...

malenaraf

Κολυττός: δῆμός ἐστι τῆς Αἰγηϊδος φυλῆς

Εικόνα: Ἀγόρι κάθεται μπροστᾶ ἀπὸ τὸν τάφο τοῦ Διονυσίου ἀπὸ τὸν Κολυττὸ (τέλη -4ου αἰ.) στὸ ἀρχαῖο Κοιμητήριο τοῦ Κεραμεικοῦ, Ἀθήνα 1895. 
Φωτογραφία τοῦ Γερμανοῦ Wilhelm von Plüschow (Guglielmo Plüschow, 1852-1930).

Ὁ Κολυττὸς ἦταν ἀρχαῖος δῆμος (Harpocrationis Lexicon: δῆμός ἐστι τῆς Αἰγηϊδος φυλῆς) τῆς Ἀττικῆς καὶ βρισκόταν στὸ κέντρο τῆς περιοχῆς τῆς Ἀθῆνας. Εικάζεται ὅτι βρισκόταν στὸ σημεῖο ὅπου εἶναι ἡ σημερινὴ Πλάκα ἢ ἡ Ἀρχαία Ἀγορά. Ὁ δῆμος πῆρε τὸ ὄνομά του ἀπὸ τὸν μυθικό ἥρωα Κολυττό.

Καὶ διαβάζουμε στὴν ἐφημερίδα Ἐλπίς, ἀρ. φύλ. 965, ἡμερ. 19.08.1858:

Πρὸς τὸ Ἀνατολικὸν μέρος τῆς πόλεως τῶν Ἀθηνῶν, ἐφ’ ὅσον ἐξάγεται ἀπὸ χωρία τῶν παλαιῶν συγγραφέων καὶ ἀπὸ ἐπιγραφάς, εὑρεθείσας ἐσχάτως ἐκεῖ, ἦτον ὁ Δῆμος Κολυττός. Εἰς τὸν δῆμον τοῦτον σήμερον κατασκευάζεται ὁδοποιΐα. Ἐν ταῖς ἀνασκαφαῖς, ἓν μέτρον βαθύτερον τῆς σημερινῆς ἐπιφανείας, ἀνευρίσκονται καθ’ ἑκάστην διάφορα ἀρχαιολογικὰ ἀντικείμενα, λόγου ἄξια. Τοιαῦτα εἰσὶν ἓξ κεφαλαὶ τῶν καλῶν χρόνων τῆς γλυπτικῆς. Δύω τούτων σώζουσι τὴν ῥῖνα, ὅπερ σπάνιον εἰς ἄλλας κεφαλάς, καὶ ἐν αὐταῖς παρατηρεῖ τις τὸν ἀρχαῖον Ἑλληνικὸν τύπον.

Εὑρέθησαν μέχρι τοῦδε ἐξ ὅροι, ἐγκεχαραγμένοι ἐπὶ πλακῶν, οἱ μὲν ἀττικοῖς γράμμασιν, οἱ δὲ ἰωνικοῖς, καὶ κεφαλὴ ἵππου ἀρίστως εἰργασμένη καὶ χαλκὸν φέρουσα, καὶ χεὶρ τοῦ ἱππέως, ὅστις βαστᾶ τὸν ἱμάντα καὶ πληθὺς λαβίδων ἀγγείων ἐξ ὀπτῆς γῆς, ἐφ’ ὧν φέρονται ἀνάγλυφοι ἐπιγραφαὶ πόλεων. Τὰ ἀγγεῖα ταῦτα ἔφερον οἶνον τοῦ ἐμπορίου. Διὸ ἀναγινώσκει τις Κνιδίων, Σαμίων, Ῥοδίων καὶ τὰ τοιαῦτα. Ἀνευρέθησαν δὲ καὶ τεμάχια στηλίδων ἀνδριάντων ἢ ἀγαλμάτων, καὶ στῆλαι μετ’ ἐπιγραφῶν ἐπιτυμβίων, αἵτινες δημοσιεύονται ἐν τῇ ἀρχαιολογικῇ Ἐφημερίδι, καὶ βάθρον, ἐφ’ οὗ ἵσταντο σύμπλεγμά τι (groupe) εἰς ὃ πιθανῶς ἀνήκουσι τινὲς τῶν εἰρημένων κεφαλῶν. (http://digital.lib.auth.gr/record/90820/files/a111.pdf)

Φωτογραφία –> www.wikipedia.gr/

Ἀνιχνευτές

Ὁ Σταδιοδείκτης τοῦ Ἀρχ. Μουσείου Δράμας

Ἡ Ἐγνατία Ὁδός ἀκολουθῶντας μετὰ τὴν Ἀμφίπολη τοὺς βόρειους πρόποδες τοῦ Παγγαίου μὲ κατεύθυνση τοὺς Φιλίππους, διέσχιζε τὴν περιοχὴ τοῦ ἀκμαίου ἀρχαίου οἰκισμοῦ Καλαμπακίου. 

Ἡ περίφημη αὐτὴ ρωμαϊκὴ ὁδὸς «Via Egnatia», μεγάλη καὶ λιθόστρωτη συνέδεε τὴ Ρώμη μὲ τὴν Κωνσταντινούπολη, καὶ ἦταν ἔργο τοῦ Ρωμαίου ἀνθύπατου Γναίου Ἐγνατίου στὰ τέλη τοῦ 2ου αἰ. π.Χ. 

Ἡ Ἐγνατία Ὀδὸς δὲν ὑπῆρξε – βεβαίως – ὁ πρῶτος δρόμος, ὁ ὁποῖος διαμορφώθηκε στὴν περιοχή. Ὁ Θουκυδίδης μνημονεύει ὁδὸ ἀπὸ τὸ Βυζάντιο, μέσῳ τῆς Θράκης καὶ τῆς Μακεδονίας, γιὰ τὴ Θέρμη καὶ ἀπὸ ἐκεῖ γιὰ τὸ ἰλλυρικὸ Δυρράχιο.

Στὴν εἰκόνα βλέπουμε μαρμάρινη ἐνεπίγραφη ἀμφίγραφη στήλη. Βρέθηκε στὸ Καλαμπάκι τῆς Δράμας.
Τέλη 3ου ἀρχὲς 2ου π.Χ. αἰ.

Α΄ ὄψη: ΕΚ ΦΙΛΙΠΠΩΝ
ΣΤΑΔΙΟΙ ΤΡΙΑ/ΚΟΝΤΑ
Β΄ ὄψη: ΕΞ ΑΜΦΙΠΟΛΕὬΣ ΣΤΑΔΙΟΙ /***

Ἡ ἀναφερόμενη στὸ σταδιοδείκτη ἀπόσταση τῶν 30 σταδίων (5400 – 5700 μ.) ἀπὸ τοὺς Φιλίππους, βεβαιώνει ὅτι ὁ σταδιοδείκτης εἶχε στηθεῖ στὸν ἀρχαῖο οἰκισμὸ τοῦ Καλαμπακίου. Ἡ ἀνεύρεση στὴν ἴδια περιοχὴ καὶ ἑνὸς μιλλιοδείκτη τῆς ρωμαϊκῆς Ἐγνατίας ὁδοῦ μαρτυρεῖ ὅτι ὁ ἀρχαῖος οἰκισμὸς στὸ Καλαμπάκι τῆς Δράμας ἦταν σημαντικὸς σταθμὸς τοῦ ὁδικοῦ δικτύου Μακεδόνων καὶ Ρωμαίων.

Στὴν περιοχὴ τοῦ Καλαμπακίου, τὰ ἀρχαιολογικὰ εὐρήματα μᾶς φανερώνουν ὁτι ὑπῆρξε κατοίκηση ἀπὸ τὴ Νεολιθικὴ ἐποχή (οἰκισμοί «Καλαμπᾶκ –Τεπὲ» καὶ «Συκιά»).

Στὴ νεώτερη ἱστορία, στὸ Καλαμπάκι ἐγκαταστάθηκαν πρὶν ἀπὸ τὴν ἀνταλλαγὴ τῶν πληθυσμῶν Θρᾶκες, οἱ ὁποῖοι κατάγονταν ἀπὸ πόλεις, κωμοπόλεις καὶ χωριὰ τῆς Ἀνατολικῆς Θράκης καὶ τῆς Ἀνατολικῆς Ρωμυλίας. Μετὰ τὴν ἀνταλλαγὴ τῶν πληθυσμῶν ἐγκαταστάθηκαν Μικρασιᾶτες καὶ Πόντιοι.

Χλόη

Ὁ σταδιοδείκτης βρίσκεται στὸ Ἀρχαιολογικὸ Μουσεῖο τῆς Δράμας.
Φωτογραφία © Χλόη

https://anihneftes.wordpress.com/

ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΑΜΠΕΛΩΝΕΣ ΤΗΣ ΒΟΡΕΙΟΥ ΕΛΛΑΔΟΣ

Το φυσικό περιβάλλον της Βορείου Ελλάδος ευνοούσε ιδιαίτερα την ύπαρξη και την καλλιέργεια της αμπέλου.

Το Παγγαίον Ορος μπορεί να ήταν διάσημο στην αρχαιότητα για τα ορυχεία χρυσού και αργύρου, πολύτιμος όμως ήταν και ο οίνος του, αφού παράλληλα ήταν μεγάλο κέντρο της διονυσιακής λατρείας. Γιατί εδώ ανατράφηκε, σύμφωνα με τον μύθο, ο θεός Διόνυσος και με κρασί τού τόπου μέθυσε τα σαρκοβόρα άλογα τού βασιλιά Λυκούργου. Αλλά και ο Οδυσσέας με το μαύρο γλυκό κρασί της Μαρώνειας στη Ροδόπη, τον περίφημο ισμαρικό οίνο, ξεγέλασε τον κύκλωπα Πολύφημο για να γλιτώσουν αυτός και οι σύντροφοί του από τη μανία του.

Και πιο παλιά ακόμη: καμένοι σπόροι και φλοίδες σταφυλιών ηλικίας 6.500 ετών που βρέθηκαν στον προϊστορικό οικισμό Ορθόπετρα, κοντά στον αρχαιολογικό χώρο των Φιλίππων, αποτελούν τα αρχαιότερα πατημένα σταφύλια που έχουν έρθει ως σήμερα στο φως.  Το κρασί λατρεύτηκε στην αρχαιότητα όσο και ο θεός του. Ενας θεός ο οποίος συνδέεται με την αναγέννηση της φύσης, με τη διαρκή κίνηση και την παράβαση, αυτός που μοιράζει το κρασί στους θνητούς χαρίζοντας ευθυμία, έκσταση, αλλά και παραφροσύνη.

«Η σημασία του κρασιού για τον άνθρωπο υπήρξε τεράστια λόγω της κοινωνικότητας που παράγεται μέσα από την οινοποσία, κάτι που για τους αρχαίους είχε θρησκευτικές και πολιτικές προεκτάσεις. Αλλωστε μέσω του οίνου διαδόθηκε σε όλη τη λεκάνη της Μεσογείου και το συμπόσιο, ένας κατ΄ εξοχήν ελληνικός θεσμός με μεγάλα πολιτισμικά οφέλη»  (αρχαιολόγος δρ Τζένη Βελένη)

Η καλλιέργεια

Η έναρξη της καλλιέργειας της αμπέλου στην Ελλάδα τοποθετείται χρονικά στην Εποχή του Χαλκού, όταν δημιουργούνται ιεραρχημένες κοινωνίες, οι οποίες ήταν σε θέση να κάνουν μακροχρόνια «επένδυση» σε ένα φυτό που απαιτεί χρόνια για να παραγάγει καρπό και ύστερα να προχωρήσουν στην παραγωγή του κρασιού. Για ένα τόσο πολύτιμο προϊόν δεν είναι περίεργο λοιπόν ότι ο τρύγος, το πάτημα των σταφυλιών και η δοκιμή του νέου κρασιού αποτελούσαν εξαιρετικής σημασίας εργασίες, οι οποίες καταγράφονταν στο ημερολόγιο των αρχαίων και αναπαριστάνονταν σε αγγεία και ανάγλυφα. Ο Διόνυσος και οι ακόλουθοί του ήταν οι πρωταγωνιστές αυτών των αγροτικών σκηνών.

ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΑΜΠΕΛΩΝΕΣ ΤΗΣ ΒΟΡΕΙΟΥ ΕΛΛΑΔΟΣ

Η έρευνα σήμερα έχει δείξει ότι το φυσικό περιβάλλον της Βόρειας Ελλάδας ευνοούσε ιδιαίτερα την ύπαρξη και την καλλιέργεια της αμπέλου. Από τους αμπελώνες της Χαλκιδικής έβγαινε ο ονομαστός λευκός οίνος της Μένδης, ο οποίος για πολλούς αιώνες βρισκόταν στην πρώτη σειρά προτίμησης, αλλά και εξαγωγών, όπως επίσης και τα κρασιά της Τορώνης και της Ακάνθου.
Στη Μαρώνεια της Θράκης παραγόταν ο περίφημος Ισμαρικός οίνος (ή Μαρωνίτης). Και στο Παγγαίο (Βίβλινα όρη) έβγαινε ο βίβλινος οίνος από κλήματα της βιβλίας αμπέλου. Η μακεδονική πόλη των Φιλίππων είχε και αυτή μεγάλη οινική παράδοση.

Η παλαίωση

Οι αρχαίοι γνώριζαν τα ευεργετικά αποτελέσματα του χρόνου πάνω στο κρασί. Αυτό αποδεικνύεται και από τον Ομηρο, ο οποίος αναφέρει ότι το κρασί αποσφραγίζεται και ανοίγεται στα έντεκα χρόνια («Οδύσσεια»), ενώ ο Αρχέστρατος τονίζει ότι το κρασί της Θάσου έφθανε στην απογείωσή του έπειτα από πολλών χρόνων παλαίωση. Στο «Ἔδικτον τῶν τιμῶν τοῦ Διοκλητιανοῦ» αναφέρεται μάλιστα ότι τα παλιά κρασιά εξαιρετικής γεύσης μπορεί να έχουν τριπλάσια τιμή από τα κοινά.

«Εὐώδης» χαρακτηριζόταν ως εκ τούτου ο θάσιος οίνος, «ἀπαλὸς καὶ λευκὸς» ο μενδαίος, «ἄριστος» ο χίος, «εὔπνους» ο λέσβιος. Αλλοι χαρακτηρισμοί, οι οποίοι είχαν να κάνουν με το χρώμα του οίνου, ήταν: λευκός, μέλας, κιρρός (ξανθός), ερυθρός, ενώ αναλόγως της γεύσης μπορούσε να είναι γλυκύς ή αυστηρός, λεπτός ή παχύς, ευώδης και ουχί ευώδης, αδύνατος, μέτριος και δυνατός.

«Ἐλαφρὰν τινὰ ἀτμίδα» είχε εντοπίσει στο μεταξύ ο Αριστοτέλης στον οίνο, παρατηρώντας ότι υπήρχε μια εύφλεκτη ουσία. Και παρ΄ ότι δεν μπορούσε να προσδιορίσει το οινόπνευμα, τις συνέπειές του τις γνώριζε. Για αυτό και ο Πλάτωνας απαγόρευε στους νέους ως τα 18 να δοκιμάζουν κρασί, ενώ ως τα 30 έπρεπε να το καταναλώνουν μετρίως. Η προσθήκη μυρωδικών, μπαχαρικών ή αρωματικών βοτάνων, όπως θυμάρι, μέντα, γλυκάνισο ή σμύρνα, για να αναδυθεί η γεύση του ήταν συχνά υπεύθυνη για τη διαφοροποίηση του κρασιού από τόπο σε τόπο. Σε κάποια μέρη, όπως στην Κω, πρόσθεταν θαλασσινό νερό στο μούστο πριν από τη ζύμωση (τεθαλασσωμένος οἶνος), ενώ δεν ήταν άγνωστη η χρήση ρητίνης, αλλά και η προσθήκη αψίνθου (δηλαδή η παρασκευή βερμούτ), μέθοδος που αποδίδεται στον Ιπποκράτη, εξ ου και «Ἱπποκράτειος Οἶνος».

~~~

Ἐπιμέλεια ἄρθρου, Χλόη

Πληροφορίες  http://www.tovima.gr/culture/article/?aid=406914

https://anihneftes.wordpress.com/

----------------------------------

ΤΑ ΣΥΜΠΟΣΙΑ 

ΤΟ ΚΡΑΣΙ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ

ΔΙΟΝΥΣΟΣ: Ο ΘΕΟΣ ΠΟΥ ΦΕΡΝΕΙ ΤΗΝ ΛΗΘΗ ΣΤΑ ΒΑΣΑΝΑ ΤΩΝ ΘΝΗΤΩΝ

ΤΑ ΘΑΥΜΑΤΑ  ΜΕ ΤΑ ΚΡΑΣΙΑ ΤΟΥ ΔΙΟΝΥΣΟΥ ΚΑΙ ΑΜΠΕΛΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΜΕΤΑΤΡΟΠΗΣ ΤΟΥ ΝΕΡΟΥ ΣΕ ΚΡΑΣΙ 

ΟΙ ΑΜΦΟΡΕΙΣ - ΨΥΚΤΗΡΕΣ ΚΡΑΣΙΟΥ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ «ΕΒΑΖΑΝ ΝΕΡΟ» ΣΤΟ ΚΡΑΣΙ ΤΟΥΣ

Προτομή του Μεγάλου Αλεξάνδρου - Alexander The Great - Wayne State University - Detroit, Michigan USA

Αλέξανδρος ο Μέγας, βασιλιάς του Αρχαίου Ελληνικού βασιλείου της Μακεδονίας, Ηγέτης των Ελλήνων & φορέας του Ελληνικού Πολιτισμού. Άγαλμα και πλάκα στο Wayne State University Detroit, Michigan.

Alexander the Great, King of the ancient Greek kingdom of Macedonia, Leader (Hegemon) of the Greeks & emissary of Hellenic Civilization, statue and plaque at Wayne State University Detroit, Michigan USA.

Hellenic Religion  

Alexander The Great - Wayne State University - Detroit, Michigan - Monarchs of the World στο Waymarking.com

Ανακαλύφθηκε νέα “υπερδύναμη” των δελφινιών!

Ήδη εξοπλισμένα με ένα εντυπωσιακό σύστημα σόναρ, νέα έρευνα αποκαλύπτει ότι τα δελφίνια έχουν μια επιπλέον ικανότητα που εξελίσσεται καθώς ωριμάζουν .

Η σούπερ αίσθηση μπορεί να τους βοηθήσει να πλοηγηθούν και να βρουν κρυφές πηγές τροφής.

Η ικανότητα σόναρ των δελφινιών, γνωστή ως ηχοεντοπισμός, είναι αρκετά θρυλική στο ζωικό βασίλειο. Αυτή η ικανότητα είναι τόσο ακριβής που μπορούν να τη χρησιμοποιήσουν για να διακρίνουν τη διαφορά μεταξύ μιας μπάλας του γκολφ και μιας μπάλας του πινγκ πονγκ, κάτω από το νερό, με βάση τις πυκνότητες των δύο αντικειμένων. Αλλά δεν τελειώνουν εκεί οι εντυπωσιακές ικανότητες των πλασμάτων αυτών.

Έχουν επίσης μάτια που τους επιτρέπουν να βλέπουν σε δύο κατευθύνσεις ταυτόχρονα, δέρμα που εκκρίνει ένα αντιβακτηριδιακό τζελ για να αποκρούσει τα παράσιτα. Μπορούν να έχουν αρκετή ώθηση για να φτάσουν τα 30 mph και “κλείνουν” το μισό τους μυαλό κάθε φορά για να ξεκουραστούν. Μια μελέτη του 2019 αποκάλυψε επίσης ότι έχουν σούπερ ανοσοποιητικό σύστημα που τους παρέχει προστασία από ανθεκτικά στα αντιβιοτικά βακτήρια. Τώρα, μια νέα μελέτη από το Πανεπιστήμιο του Ρόστοκ (UR) στη Γερμανία προσθέτει μια άλλη εντυπωσιακή δεξιότητα στον κατάλογο των δυνάμεων του δελφινιού: την ικανότητα να ανιχνεύει ασθενή ηλεκτρικά πεδία.

Δύο ερευνητές του UR κοίταξαν πιο προσεκτικά τους μικρούς λάκκους που έχουν μείνει πίσω αφού τα νεαρά ρινοδέλφινα έριξαν τα λεπτά μουστάκια με τα οποία γεννιούνται. Συνειδητοποίησαν ότι οι λάκκοι έμοιαζαν με τις ίδιες δομές που επιτρέπουν στους καρχαρίες να ανιχνεύουν ηλεκτρικά πεδία και σχεδίασαν μια μελέτη για να δουν αν λειτουργούσαν με τον ίδιο τρόπο για τα δελφίνια.

Πρώτα εκπαίδευσαν δύο δελφίνια στον ζωολογικό κήπο της Νυρεμβέργης να ακουμπούν τα σαγόνια τους σε μια μεταλλική ράβδο βυθισμένη σε μια πισίνα. Στη συνέχεια, τους εκπαίδευσαν να κολυμπούν μακριά όποτε ένιωθαν να παράγεται ηλεκτρικό ρεύμα ακριβώς πάνω από το ρύγχος τους. Το ένα δελφίνι ήταν σε θέση να αισθανθεί σήματα μέχρι εκείνων που μετρούσαν μόλις 5,5 μικροβολτ/εκ., ενώ το άλλο ήταν ακόμη πιο ευαίσθητο, επιλέγοντας ρεύμα 2,4 μικροβολτ/εκ. Ένα μικροβολτ ισούται με ένα εκατομμυριοστό του βολτ.

Τα δελφίνια έδειξαν επίσης υψηλό βαθμό ανταπόκρισης σε ηλεκτρικό ρεύμα που πάλλονταν αντί να το κρατούν οι ερευνητές σταθερό. Αυτό, λένε, μοιάζει ακριβέστερα με το είδος του αδύναμου και ασταθούς ηλεκτρικού πεδίου που θα εκπέμπονταν από τα ψάρια τα οποία αποτελούν λεία των δελφινιών.

«Η ευαισθησία στα αδύναμα ηλεκτρικά πεδία βοηθά ένα δελφίνι να ψάξει για ψάρια κρυμμένα σε ιζήματα τα τελευταία λίγα εκατοστά πριν τα πιάσει», δήλωσε ο συν-συγγραφέας της μελέτης Guido Dehnhardt. Αυτό είναι αρκετά διαφορετικό από τη χρήση της αίσθησης στους καρχαρίες, οι οποίοι μπορούν να τη χρησιμοποιήσουν για να ανιχνεύσουν τα ηλεκτρικά πεδία των ψαριών σε απόσταση έως και 70 cm (2,3 πόδια).

Οι ερευνητές πιστεύουν επίσης ότι η ικανότητα, γνωστή ως ηλεκτρολήψη (electroreception), θα μπορούσε να βοηθήσει τα δελφίνια να πλοηγηθούν χρησιμοποιώντας το μαγνητικό πεδίο της γης και ότι μπορεί να εξηγήσει το ότι περιστασιακά εντοπίζονται δελφίνια σε παραλίες λόγω διακυμάνσεων σε αυτό το πεδίο.

Η έρευνά τους δημοσιεύτηκε στο Journal of Experimental Biology.

https://www.el.gr/

-------------------------------------------------

ΤΑ ΔΕΛΦΙΝΙΑ, ΟΙ NOMMOS ΚΑΙ Ο ΣΕΙΡΙΟΣ

ΤΑΞΙΔΕΥΟΝΤΑΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΓΓΕΛΟΥΣ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ - ΤΑ ΔΕΛΦΙΝΙΑ 

ΤΑ ΔΕΛΦΙΝΙΑ ΚΑΙ Η ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΘΕΣΗ ΤΟΥΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΠΟΙΗΣΗ

Η ΣΑΜΟΘΡΑΚΗ ΗΤΑΝ ΚΑΤΟΙΚΗΜΕΝΗ ΠΡΙΝ ΑΠ’ ΤΟΝ ΚΑΤΑΚΛΥΣΜΟ

«Τώρα θα σας διηγηθώ την ιστορία των νησιών του Αιγαίου αρχίζοντας από την Σαμοθράκη. Το νησί κατοικούσαν αυτόχθονες. Λένε ότι στα Αρχαία χρόνια ονομαζόταν Σαόννησος. 

Οι Σαμόθρακες διηγούνται ότι πριν από τους κατακλυσμούς που έγιναν σε άλλους λαούς συνέβη εκεί ένας άλλος μεγάλος κατακλυσμός στην διάρκεια του οποίου άνοιξε το στενό στις «Κυανές πέτρες» (οι μυθικές συμπληγάδες) και στην συνέχεια (άνοιξε) ο Ελλήσποντος. Γιατί η θάλασσα του Εύξεινου πόντου ήταν πρώτα λίμνη και φούσκωσε σε τέτοιο σημείο που από την πίεση του ρεύματος ξεχύθηκαν με ορμή τα νερά στον Ελλήσποντο και κατέκλυσαν μεγάλο μέρος από τα Ασιατικά παράλια και όχι και λίγη πεδινή έκταση της Σαμοθράκης μετατράπηκε σε θάλασσα.

Και γι' αυτόν τον λόγο στα μεταγενέστερα χρόνια μερικοί ψαράδες ανασύρουν με τα δίχτυα τους λίθινα κιονόκρανα, γιατί ακόμα και πόλεις κατακλύστηκαν απ' τα νερά. Κι' όσοι γλίτωσαν απ' τον κατακλυσμό κατέφυγαν στα ψηλότερα μέρη του νησιού. Αλλά καθώς η θάλασσα ανέβαινε ολοένα και ψηλότερα, ευχήθηκαν στους θεούς του τόπου κι' όταν σώθηκαν σε ανάμνηση του γεγονότος ύψωσαν πέτρινα σύνορα γύρω-γύρω απ' το νησί κι' έκτισαν βωμούς. Είναι φανερό λοιπόν ότι η Σαμοθράκη ήταν κατοικημένη πριν απ’ τον κατακλυσμό»

Διόδωρος Σικελιώτης ιστορική βιβλιοθήκη 5.47

https://www.ancientgreecereloaded.com/ 

Ο ΚΑΤΑΚΛΥΣΜΟΣ ΤΟΥ ΔΕΥΚΑΛΙΩΝΑ ΚΑΙ Η ΑΤΛΑΝΤΙΔΑ

Ο μύθος του κατακλυσμού του Νώε από τη Βίβλο, αποδόθηκε επίσης στους Ziusudra και Atrahasis στον πολιτισμό των Σουμερίων/Μεσοποταμίας.

Στη μυθολογία των Αζτέκων μόνο ο Coxcoxtli και η σύζυγός του Xochiquetzal είχαν προειδοποιηθεί για τον κατακλυσμό από τον Θεό και επέζησαν κατασκευάζοντας μια τεράστια βάρκα. Περιπλανήθηκαν για 104 χρόνια πριν προσγειωθούν στο «Antlan».

Οι Mechoacanesecs της Κεντρικής Αμερικής λένε ότι ο Tezpi έφτιαξε ένα μεγάλο σκάφος, το φόρτωσε με ζώα, σιτηρά, σπόρους και γλίτωσε από την πλημμύρα με τη γυναίκα και τα παιδιά του.

Οι Μάγια λένε «η σπουδαία μητέρα και ο μεγάλος πατέρας» επέζησαν και ξανακατοικήθηκε ο κόσμος μετά τον κατακλυσμό.

Οι ιθαγενείς Αμερικανοί του Chickasaw λένε ότι μόνο μία οικογένεια και δύο ζώα κάθε είδους σώθηκαν από την πλημμύρα.

Η ίδια βασική ιστορία βρίσκεται σε σχεδόν 600 πολιτισμούς σε όλο τον κόσμο.

Σχεδόν από κάθε πολιτισμό σε όλο τον κόσμο αναδύονται περισσότεροι από πεντακόσιοι εντυπωσιακά παρόμοιοι θρύλοι ενός μεγάλου Κατακλυσμού;

Όλοι αυτοί οι θρύλοι μοιράζονται ένα κοινό θέμα της ανθρωπότητας που παρασύρεται από κατακλυσμό, με εξαίρεση έναν άνδρα και την οικογένειά του που επέζησαν. Εμείς στη Δύση γνωρίζουμε γενικά το όνομα του επιζώντος ως Νώε, αλλά για τους Αζτέκους ήταν ο Nene, ενώ στην Εγγύς Ανατολή ήταν ο Atra-Hasis, ο Utnapishtim ή ο Ziusudra (σ.σ.: και για μας τους Έλληνες ο Δευκαλίων και η Πύρρα).

Όσο για τα μέσα διαφυγής, η Βίβλος περιγράφει μια «κιβωτό» ή βάρκα, τα αρχεία της Μεσοποταμίας περιγράφουν ένα υποβρύχιο σκάφος και η έκδοση των Αζτέκων αναφέρεται σε ένα κούφιο κούτσουρο.

Σύμφωνα με τον μύθο των Αζτέκων, οι άνδρες σώθηκαν μετατρέποντάς τους σε ψάρια.

Αρχαία κείμενα από την Εγγύς Ανατολή μιλούν για τον Κατακλυσμό ως μια μεγάλη καταστροφή - όχι ένα τοπικό ή ασήμαντο γεγονός, αλλά ένα μεγάλο διαχωριστικό χρόνου.

Άλαν Φ. Άλφορντ, " Θεοί της Νέας Χιλιετίας - Η συντριπτική αλήθεια της ανθρώπινης προέλευσης "

Υπάρχουν μύθοι για τις πλημμύρες,

• από τους Ινουίτ της Αλάσκας έως τους Καναρίους του Ισημερινού

• από τους Tupinamba της Βραζιλίας και τους Araucnaians της Χιλής μέχρι τους Pehuenche και Yamana της Tierra del Fuego

• από τους Σουμέριους και τους πρώτους Μεσοποτάμιους μέχρι τους Ινδιάνους Χόπι, Ιροκέζ και Σιού της Βόρειας Αμερικής, της Ταϊλάνδης, του Λάος, της Αυστραλίας, της Ιαπωνίας, της Κίνας, της Ελλάδας, της Αιγύπτου, της Ινδίας, της Βόρειας, της Νότιας και της Κεντρικής Αμερικής

Η ιστορία βρίσκεται σε όλο τον κόσμο, αλλά αυτό είναι δύσκολο να γίνει κατανοητό...

Είναι η πλημμύρα απλώς μια ιστορία, ένας μύθος με μεταφορικό νόημα ή μια κυριολεκτική περιγραφή της παγκόσμιας πλημμύρας;

«Ίσως ο μεγαλύτερος μύθος που διατυπώνεται είναι ότι οι μύθοι είναι απλώς μύθοι». Michael Tsarion

Στην Ιαπωνία ο μεγάλιθος Yonaguni είναι αναμφίβολα τεχνητός, αλλά είναι υποβρύχιος τουλάχιστον από το -8000.

Έχει ύψος 8 ορόφους, μήκος 500 πόδια με εσωτερικές και εξωτερικές ορθές γωνίες, σκαλοπάτια, δωμάτια και περιοχή που μοιάζει με βωμό «The Stage» με τεράστια ανθρώπινα πρόσωπα και κεφαλοφόρες σκαλισμένα στην πέτρα. Στον κόλπο του Cambay στη βορειοδυτική Ινδία βρίσκονται δύο υποβρύχιες πόλεις μήκους/πλάτους πολλών μιλίων που μαζί έχουν το μέγεθος του Μανχάταν.

Περίπου 2000 απολιθωμένα ανθρώπινα υπολείμματα έχουν βρεθεί σε αυτές τις πόλεις και έχουν όλα άνθρακα που χρονολογούνται γύρω στο -7500. Πολλά υποβρύχια ερείπια έχουν βρεθεί στα ανοικτά των ακτών της Κούβας 2.200 πόδια κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας. Έχουν βρεθεί πάνω από 200 βυθισμένες πόλεις μόνο στη Μεσόγειο.

Η πιθανότητα μιας κυριολεκτικής πλημμύρας δεν πρέπει να χλευαστεί.

Ίσως μόνο τα πιο συγκεκριμένα στοιχεία της ιστορίας να είναι μεταφορικά.

«Ο Πλάτωνας μας λέει για έναν προηγμένο πολιτισμό που υπήρχε 9000 χρόνια πριν από τον ίδιο, όταν ο Ατλαντικός ήταν πλωτός και τον διέσχιζαν άνθρωποι από όλο τον κόσμο.

Μία από τις πιο αποκαλυπτικές λεπτομέρειες του Τιμαίου είναι η αναφορά του στην «απέναντι ήπειρο», μια αναμφισβήτητη αναφορά στην Αμερική.

Η συμπερίληψή του αποδεικνύει όχι μόνο ότι οι Αρχαίοι Έλληνες γνώριζαν τι βρισκόταν στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού Ωκεανού 2.000 χρόνια πριν το ανακαλύψει ξανά ο Κολόμβος, αλλά υπογραμμίζει την αλήθεια της αφήγησης του Πλάτωνα για την Ατλαντίδα». Frank Joseph, "The Atlantis Encyclopedia"

Ο Πλάτων έγραψε για έναν προηγμένο πολιτισμό που άκμασε στην Ατλαντίδα γύρω στο -10.000. Τόνισε μάλιστα ότι ορισμένοι θεωρούν την Ατλαντίδα ως μύθο, αλλά είναι απολύτως αλήθεια.

Είπε ακόμη και όταν έγινε η πλημμύρα περίπου το -9600.

Οι θρύλοι που μοιάζουν με τους Ατλάντιους υπάρχουν σε κάθε κατοικημένη ήπειρο και περιλαμβάνουν πάντα προηγμένα όντα που συχνά τιμούνται ως θεοί με υψηλή τεχνολογία και ανεπτυγμένο πολιτισμό.

Σχεδόν 600 πολιτισμοί σε όλο τον κόσμο μιλούν για μια παγκόσμια πλημμύρα που προκλήθηκε από θυμωμένους θεούς που εξάλειψαν αυτόν τον προηγμένο πολιτισμό.

«Δεν ξέρετε ότι προηγουμένως κατοικούσε στη γη σας η πιο ωραία και ευγενέστερη φυλή ανθρώπων που έζησε ποτέ, και ότι εσείς και ολόκληρη η πόλη σας [η Αθήνα] κατάγεστε από έναν σπόρο ή ένα υπόλοιπο αυτών που επέζησαν.

Η δύναμη βγήκε από τον Ατλαντικό Ωκεανό, γιατί εκείνες τις μέρες ο Ατλαντικός ήταν πλωτός. και υπήρχε ένα νησί που βρισκόταν από τα στενά που λέγατε από εσάς Πύλες του Ηρακλή: το νησί ήταν μεγαλύτερο από τη Λιβύη και την Ασία μαζί και ήταν ο δρόμος για άλλα νησιά.

Τώρα σε αυτό το νησί της Ατλαντίδας υπήρχε μια μεγάλη και υπέροχη αυτοκρατορία που κυριαρχούσε σε ολόκληρο το νησί, και σε αρκετές άλλες, και σε μέρη της ηπείρου, και επιπλέον οι άνδρες της Ατλαντίδας είχαν υποτάξει τα μέρη της Λιβύης μέσα στις στήλες του Ηρακλή ως ως την Αίγυπτο και την Ευρώπης μέχρι την Τυρρηνία [Ιταλία]».

Πλάτων, «Τίμαιος»

από τον Eric Dubay
19 Οκτωβρίου 2014
από τον ιστότοπο AtlanteanConspiracy

Ισπανική έκδοση

https://www.bibliotecapleyades.net/

-----------------------------------

Η ΚΑΤΑΒΥΘΙΣΗ ΤΗΣ ΑΤΛΑΝΤΙΔΑΣ 

Ο ΚΑΤΑΚΛΥΣΜΟΣ ΤΟΥ ΔΕΥΚΑΛΙΩΝΑ 

ΑΤΛΑΝΤΙΔΑ (ΠΛΑΤΩΝΟΣ - ΤΙΜΑΙΟΣ ΚΑΙ ΚΡΙΤΙΑΣ)

Ο ΚΑΤΑΚΛΥΣΜΟΣ ΤΟΥ ΔΕΥΚΑΛΙΩΝΑ & Ο ΕΛΛΗΝ

ΠΕΡΙ ΚΑΤΑΚΛΥΣΜΩΝ ΑΠΟ ΛΟΥΚΙΑΝΟ ΚΑΙ ΔΙΟΔΩΡΟ ΣΙΚΕΛΙΩΤΗ

Ασπίδες συμπολεμιστών του Μεγάλου Αλεξάνδρου από το Δερβένι Θεσσαλονίκης, στο φως

Με την πρώτη ματιά μοιάζουν με έναν σωρό από ακατανόητα για ένα μη έμπειρο μάτι συντρίμμια. «Συγκάτοικοι» του περίφημου κρατήρα του Δερβενίου (Θεσσαλονίκης) δεν είχαν την ίδια τύχη με αυτόν: μια περίοπτη θέση στο Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης. Επί 61 χρόνια βρίσκονται κρυμμένα στις αποθήκες του μουσείου ως θραύσματα μιας και μόνης ασπίδας.

Μια νέα έρευνα όμως, που θα παρουσιαστεί από τη δρα Αρχαιολογίας Βασιλική Σταματοπούλου, αποδεικνύει πως τα ετερόκλητα κομμάτια από σίδηρο, χαλκό, άργυρο, επιχρυσωμένο στούκο, ξύλο, δέρμα και ύφασμα συνέθεταν όχι μία, αλλά τρεις ασπίδες. Και φέρουν τόσο πολλές πληροφορίες που θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν «εγχειρίδιο» για την τεχνολογία της ασπιδοποιίας, καθώς ξαναγράφουν τη γνώση μας για την κατασκευή του συγκεκριμένου όπλου.

«Η μελέτη αυτή υπήρξε εξαιρετικά δυσχερής λόγω της κατάστασης του καταθρυμματισμένου υλικού» λέει στα «ΝΕΑ» η αρχαιολόγος που διαχειρίστηκε το πολύπλοκο παζλ που εντοπίστηκε στους  ασύλητους κιβωτιόσχημους τάφους Α και Β του Δερβενίου.

«Η οπλιτική ασπίδα αποτελεί το βασικότερο όπλο των βαριά οπλισμένων πεζών και παραμένει σχεδόν απαράλλακτη από τα τέλη του 8ου έως τις αρχές του 3ου αι. π.Χ.» εξηγεί η εξειδικευμένη στη μελέτη των όπλων και της πολεμικής τεχνολογίας των αρχαίων Ελλήνων, Βασιλική Σταματοπούλου, η οποία και θα παρουσιάσει τη μελέτη της σήμερα στο πλαίσιο του επιστημονικού συμποσίου με τίτλο «60 χρόνια Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης». Και εξηγεί πως η ξύλινη κοίλη λεκάνη της ασπίδας ήταν εκείνη που προστάτευε τους πολεμιστές, και όχι τα μεταλλικά μέρη που αφορούν κυρίως τις λαβές και τη διακόσμηση και όχι την προστασία. «Από τα τέλη 5ου αι. π.Χ. εξελίσσεται η πολεμική τακτική και καταργείται η λεπτή χάλκινη επένδυση, ώστε η ασπίδα να είναι πιο ελαφριά. Το ξύλο επενδυόταν με δύο στρώσεις υφάσματος – ένα λεπτό σαν γάζα και ένα εξαιρετικά πυκνό – και στο σημείο επαφής με τον οπλίτη υπήρχε επένδυση από λείο δέρμα. Οπου υπήρχε έλασμα ήταν για την προστασία του ξύλου και όχι του πολεμιστή».

Η πρώτη ασπίδα, η οποία κάηκε στη νεκρική πυρά, είχε εσωτερικά προσαρτήματα από άργυρο και την εξωτερική της επιφάνεια κοσμούσε γοργόνειο από επιχρυσωμένο στούκο. Οπως συνήθως συμβαίνει με τις προσφορές στις νεκρικές πυρές, βρέθηκε θρυμματισμένη, ωστόσο είναι προφανές ότι πρόκειται για μια πολυτελή ασπίδα, αντιπροσωπευτική της πολυτέλειας που είναι πολλαπλώς διαπιστωμένη στη ζωή της μακεδονικής ελίτ της εποχής και η δεύτερη πολυτελέστερη που γνωρίζουμε μετά τη χρυσελεφάντινη ασπίδα της Βεργίνας, η οποία διατηρείται πληρέστερα, εφόσον δεν έχει υποστεί καύση. 

Η δεύτερη ασπίδα του τάφου Α είναι η πληρέστερα σωζόμενη του συνόλου. Πέρα από το αξιόλογο σύνολο μετάλλινων προσαρτημάτων της, το σημαντικότερο στοιχείο που σώθηκε από την ασπίδα αυτή είναι τα τμήματα σανίδων από το ξύλινο τοίχωμά της, καθώς και άλλα οργανικά υλικά, υφάσματα και δέρμα, που χρησιμοποιήθηκαν στην κατασκευή της και παρέχουν σημαντικές πληροφορίες για την τεχνολογία των όπλων της εποχής.

Η ασπίδα του τάφου Β, που επίσης διατηρεί αξιόλογο ποσοστό των οργανικών υλικών της, προσφέρει πληθώρα τεχνικών πληροφοριών σχετικά με τη συναρμογή των επιμέρους στοιχείων που συνέθεταν τις ασπίδες και με τα οποία οι ασπιδοποιοί εξασφάλιζαν αφενός στερεότητα, αφετέρου ελαστικότητα, αποβλέποντας στην κατασκευή ασπίδων με το μικρότερο δυνατό τελικό βάρος και τη μέγιστη δυνατή ανθεκτικότητα.

Στην ασιατική εκστρατεία

Ποιοι όμως έφεραν τις εξαιρετικές αυτές ασπίδες; «Οι τάφοι αυτοί ανήκαν σε επιφανείς εταίρους του μακεδονικού στρατού, που πιθανότατα κατάγονταν από την αρχαία Λητή, στην οποία ανήκει το συγκεκριμένο αρχαίο νεκροταφείο. Τελεύτησαν τον βίο τους και ετάφησαν στις αρχές του 3ου αι. π.Χ. και φαίνεται επομένως ότι ανήκουν στη γενιά που συνόδευσε τον Μ. Αλέξανδρο και πολέμησε στο πλευρό του στην ασιατική εκστρατεία, επιστρέφοντας με αμύθητα πλούτη, μετά την κατάλυση της Περσικής Αυτοκρατορίας.

Η εξελισσόμενη μελέτη των πανοπλιών τους επομένως, σε αντιδιαστολή μάλιστα με άλλα ανάλογα ευρήματα της Μακεδονίας, και ιδίως με αυτά της Βεργίνας, αποφέρει ήδη σημαντικά συμπεράσματα» καταλήγει η Βασιλική Σταματοπούλου.

https://www.tanea.gr/

-------------------------

Ο ΚΡΑΤΗΡΑΣ ΤΟΥ ΔΕΡΒΕΝΙΟΥ

Ο ΠΑΠΥΡΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΔΕΡΒΕΝΙ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

«Η αναζήτηση είναι η αρχή της σοφίας»

Ο Σωκράτης υποστήριζε ότι δεν μπορείς να διδάξεις σε κανέναν τίποτα. Το μόνο που μπορείς να κάνεις τους ανθρώπους είναι να σκεφτούν. Να τους βοηθήσεις να συνειδητοποιήσουν για όλα αυτά που είναι ικανοί.

Θα πρέπει να είσαι ο εαυτός σου. Μην προσποιείσαι! 

Η αρετή δεν προέρχεται από τα χρήματα.

Σοφία είναι να γνωρίζεις πόσα λίγα ξέρεις.

Εάν θες να αλλάξεις τον κόσμο, να αλλάξεις πρώτα τον εαυτό σου .

Επίλεξε τα λόγια σου με σύνεση . «Οι λάθος λέξεις δεν είναι μόνο βλαβερές, αλλά μολύνουν με κακία και την ψυχή σου.»

Μην καταπνίξεις ποτέ το ενδιαφέρον σου! «Η αναζήτηση είναι η αρχή της σοφίας.»

Τηλέμαχος, ένας εύελπις νεανίας

Με την Συγγραφέα Δήμητρα Λιάτσα

Η Δήμητρα Λιάτσα γεννήθηκε στην Θεσσαλονίκη. Έκανε φιλολογικές σπουδές. Ξένες γλώσσες: Αγγλικά, Γαλλικά και Ιταλικά. Εργάστηκε επί σειρά ετών στην επιμέλεια βιβλίων. Μετέφρασε άνω των 30 τίτλων κυρίως από την Αγγλική γλώσσα. Έγραψε άρθρα σε περιοδικά και εφημερίδες, με αντικείμενο την Ελληνική Γραμματεία. Έδωσε σειρά ομιλιών προσκεκλημένη από το Ινστιτούτο Αριστοτέλης, με θέμα την Ελληνική Γραμματεία, την Ιστορία και την παιδεία. Από το 2009 ασχολείται με την συστηματική μελέτη του Ομήρου και από το 2014 με την ανάγνωση, τον σχολιασμό και την ανάρτηση στο διαδίκτυο ολόκληρης της Οδύσσειας. Από το 2017 έχει ξεκινήσει και την ανάγνωση, τον σχολιασμό και την ανάρτηση στο διαδίκτυο ολόκληρης της Ιλιάδος.

Η Δήμητρα Λιάτσα είναι συγγραφεύς των βιβλίων: «Τα ψέματα που λένε για την Ελλάδα» (2004) και «Η Ελληνική καταγωγή του Χριστιανικού μύθου» (2013), τα οποία κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Δήλιος.

Ο Αλκαίος είναι συγγραφεύς δύο βιβλίων. Του βιβλίου "Ο Δρόμος του ηγέτη" (Εξαντληθέν) και του βιβλίου "Το μυστικό πεπρωμένο της Ελλάδος". Εκδόσεις Δήλιος.

Λόγοι και Ομιλίες της Δήμητρας Λιάτσα: ΕΔΩ

Ομήρου Ιλιάς: ΕΔΩ

Ομήρου Οδύσσεια: ΕΔΩ

Από «Φρυκτωρίες» και «Βισάλτη»: ΕΔΩ

Ομηρικός Κύκλος

Δεν συνηθίζεται στους Έλληνες να προσκυνούν - ΟΥΚ ΕΙΘΙΣΤΑΙ ΤΟΙΣ ΕΛΛΗΣΙ ΠΡΟΣΚΥΝΕΕΙΝ

Αναφέρονται ενδεικτικά:

«Οι Αιγύπτιοι δεν ομοιάζουν με τους Έλληνες· αντί να χαιρετηθούν όταν συναντηθούν στους δρόμους, προσκυνούν κατεβάζοντας μέχρι το γόνατο το χέρι» (Ηρόδοτος, «Ευτέρπη», 80).

«Το προσκύνημα αφορά μόνον τους βάρβαρους» (Δημοσθένης 549.16).

«Οι Πυθαγόρειοι απείχαν από δεήσεις και ικεσίες κι από κάθε είδους ανελεύθερη κολακεία, ως άνανδρες και ταπεινές» (Ιάμβλιχος, «Πυθαγορικός Βίος», 236).

«Ο Μίνως, ως δικαστής στον Άδη, απέστελλε στους χώρους των ασεβών και τις ψυχές όσων είχαν την απαίτηση ή απλώς ανέχονταν να προσκυνούνται ενόσω ζούσαν» (Λουκιανός, «Νεκυομαντεία», 473).

Στην Αρχαία Ελλάδα κανένας πολίτης δεν υποκλινόταν σε κανέναν και σε τίποτε. Όλα αυτά τα δουλοπρεπή χειροφιλήματα, προσκυνήματα, οι υποκλίσεις είναι προϊόντα του Βυζαντινού «πολιτισμού» της καθήλωσης, της απαξίας και της υποτέλειας.

Από ελεύθερος και ενεργός πολίτης με αξιοπρέπεια ο Έλλην μεταλλάσσεται σε εξαθλιωμένο υπήκοο και δούλο ενός αλλοπρόσαλλου καθεστώτος και από το φώς της γνώσης και του πολιτισμού που ζούσε πέφτει σε βαθειά μεσαιωνικά σκοτάδια.

ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΤΑΓΗ ΤΟΥ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΟΣ ΣΤΟ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟ, ΜΕΓΑΛΟΥΡΓΗΣΑΝ ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ!!!

Στην Αρχαία Ελλάδα δεν μπορούσε κάποιος να είναι πολίτης αν δεν ήταν οπλίτης. 

Το σχήμα πολίτης – οπλίτης κράτησε την Ελλάδα ελεύθερη, κατά την περσική εισβολή, στους Περσικούς Πολέμους.

Ο κάθε ένας οπλίτης χωριστά, δεν έπαυε να αποτελεί ξεχωριστή προσωπικότητα, με ατομικό χαρακτήρα, ανάγκες και επιθυμίες. Η λειτουργία όμως της Φάλαγγος προϋπέθετε την αυτοπροαίρετη και εθελοντική υποβολή των προσωπικών αναγκών και ενσυνείδητη πειθαρχία των κινήσεων και αποφάσεων του κάθε οπλίτου χωριστά.

Έτσι γεννήθηκε και το απαύγασμα της Ελληνικής Κοινωνικής Συνειδήσεως που είναι η υποταγή του προσωπικού συμφέροντος στο Συλλογικό! Έτσι μεγαλούργησαν οι Αρχαίοι Έλληνες!!!

Η απάντηση και η λύση για κάθε πρόβλημα βρίσκεται στην Αρχαιοελληνική Γραμματεία, την κληρονομιά των προγόνων μας προς εμάς και όλη την ανθρωπότητα, αφού εκείνοι τα είπαν όλα, για όλα.

Σείριος

ΕΝΝΕΑ ΕΤΗ ΦΩΤΟΣ

---------------------------------

ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΝΕΝΑΣ ΠΟΛΙΤΗΣ ΔΕΝ ΥΠΟΚΛΙΝΟΤΑΝ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑΝ ΚΑΙ ΣΕ ΤΙΠΟΤΕ

https://enneaetifotos.blogspot.com/2018/09/blog-post_61.html

ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΤΑΓΗ ΤΟΥ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΟΣ ΣΤΟ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟ, ΜΕΓΑΛΟΥΡΓΗΣΑΝ ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ!!!

https://enneaetifotos.blogspot.com/2018/12/blog-post_31.html