ΘΕΟΦΑΝΗΣ ΜΑΝΙΑΣ - ΤΑ ΑΓΝΩΣΤΑ ΜΕΓΑΛΟΥΡΓΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

Από τις σημαντικότερες προσωπικότητες που πέρασαν τον περασμένο αιώνα και άφησαν αξιόλογο έργο αλλά και ερευνητικό υλικό για τις επόμενες γενιές είναι ο Δρ. Θεοφάνης Μανιάς του Νικολάου, Ταξίαρχος του Υγειονομικού Σώματος και καθηγητής Ανωτάτων Στρατιωτικών Σχολών. 

Γεννήθηκε στο Μόδι Κυδωνίας Χανίων στις 24-8-1912 και απεβίωσε στις 5-6-1985 σε ηλικία 73 χρονών. 

Διετέλεσε Καθηγητής στην Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων επί δεκαετία περίπου (1955-1965) στην Αθήνα και στην Στρατιωτική Ιατρική Σχολή επί ένα έτος στην Θεσσαλονίκη το 1962. Και σε διάφορες Σχολές Εφέδρων Αξιωματικών στην Αθήνα, Λάρισα και Θεσσαλονίκη.

Ταξίαρχος πια του Υγειονομικού Σώματος του Ελληνικού Στρατού, παραιτήθηκε με αίτησή του το 1965, για να ασχοληθεί με την έρευνα και την συγγραφή, καθώς τότε φαίνεται πως ήταν η στιγμή της εντελέχειάς του. 

Ο Μανιάς συνεργάστηκε με αρκετές μεγάλες προσωπικότητες, προκειμένου να ολοκληρώσει το έργο του. Ανάμεσά τους ήταν ο μαθηματικός Ευάγγελος Σταμάτης, ο δημοσιογράφος και εκδότης Ιωάννης Πασσάς, ο αστρονόμος Κωνσταντίνος Χασάπης, καθώς και πολλοί άλλοι οι οποίοι υπήρξαν θερμοί υποστηρικτές του Γεωμετρικού Γεωδαιτικού Τριγωνισμού. Μάλιστα ο Ευάγγελος Σταμάτης του έδωσε πολλά στοιχεία και πληροφορίες για την εφαρμογή και τον τρόπο σκέψης πάνω σε αρχαία ελληνικά μαθηματικά.

Γεωμετρικός Γεωδαιτικός Τριγωνισμός

Ως Διευθυντής Στρατιωτικού Εργαστηρίου Ερευνών την δεκαετία 1960 και ως Διευθυντής Ινστιτούτου Ερευνών Αρχαιογνωσίας (ΙΕΡΑ) κατόπιν σκληρής, επιπόνου, μακροχρόνιας και πολυδάπανης έρευνας, ανακάλυψε ανάμεσα σε πολλά άλλα, τον Γεωμετρικό Γεωδαιτικό Τριγωνισμό (ΓΓΤ) του αρχαίου Ελληνικού χώρου «ως αρμονία θέσεων και αποστάσεων σε στάδια των αρχαίων ιερών και μνημείων και την σημασία τους». Ο τριγωνισμός αυτός είχε και την πρακτική σημασία της διευκολύνσεως των ταξιδιών δια θαλάσσης ή δια ξηράς τόσο για το εμπόριο όσο και για τις εκστρατείες. Ο ΓΓΤ επισήμαινε στρατηγικές θέσεις, ακρωτήρια, λιμάνια, νησιά κλπ και συνδεόταν επίσης με τις θρησκευτικές επιστήμες της αρχαιότητας.

Το όλο σύστημα του τριγωνισμού με την γεωδαιτική διάταξη και την αρμονική τοποθέτηση των ναών, ιερών και κέντρων λατρείας καθώς και τις μεταξύ αυτών μετρήσεις σε στάδια, είχε την έννοια ενός αθάνατου τοπογραφικού χάρτη.

Από όλα του τα συγγράμματα, σαφώς, ξεχωρίζει το πρωτότυπο βιβλίο «Άγνωστα Μεγαλουργήματα των αρχαίων Ελλήνων (1972), με 62 γεωγραφικούς χάρτες και σχεδιαγράμματα του Γεωδαιτικού Τριγωνισμού.

Πολύ χαρακτηριστική είναι η απάντηση του Ι. Ν. Ζαρονίκου από το «Υπουργείο Πολιτισμού και Επιστημών, Υπηρεσία Επιστημονικής Ερεύνης και Αναπτύξεως» σχετικά με το βιβλίο αυτό (22,2,1973):

«… οι αρχαίοι μας πρόγονοι, δεν επίστευσαν απλώς ότι “ο θεός αεί γεωμετρεί”, αλλά μετέβαλλον και εις έμπράγματον έργον την πίστιν των αυτήν.»

Σπύρος Μακρής (Απόσπασμα) Περισσότερα https://www.diadrastika.com/

------------------------------------

ΘΕΟΦΑΝΗΣ ΜΑΝΙΑΣ - ΤΑ ΑΓΝΩΣΤΑ ΜΕΓΑΛΟΥΡΓΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

Θ.ΜΑΝΙΑΣ ΤΑ ΑΓΝΩΣΤΑ ΜΕΓΑΛΟΥ... by Ο Λύχνος

-------------------------------

ΓΕΩΜΕΤΡΙΚΟΣ ΓΕΩΔΑΙΤΙΚΟΣ ΤΡΙΓΩΝΙΣΜΟΣ #1

&

ΓΕΩΜΕΤΡΙΚΟΣ ΓΕΩΔΑΙΤΙΚΟΣ ΤΡΙΓΩΝΙΣΜΟΣ #2

ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ

«Ο άνθρωπος δεν μπορεί να είναι τίποτε άλλο παρά μέρος του Σύμπαντος. Αλλά και μέλος του Σύμπαντος. Κι εδώ θα ήθελα να σας αναφέρω ένα συνήθειο που είχα όταν ήμουν μικρός: όταν συναντούσα για πρώτη φορά ανθρώπους, ανεξαρτήτως ηλικίας, τους έλεγα "Ξέρεις κάτι; Ξέρω τη μελωδία σου",  και όταν τους το έλεγα αυτό, οι περισσότεροι, χωρίς να καταλαβαίνουν, γελώντας μού χάιδευαν τα μαλλιά. Είναι εντυπωσιακό πως όταν προσεκτικά παρατηρείς και ακούς τη φύση, εκείνη σου τα λέει όλα. Άρα, για να μη μακρηγορώ, αυτό που έχω αποκομίσει για αυτό που με ρωτάτε είναι πως μουσική και Σύμπαν είναι ταυτόσημα και αν θέλετε η μουσική είναι ο συμπαντικός κώδικας που διέπει τα πάντα. Με τον όρο μουσική δεν εννοώ ένα μουσικό ρεπερτόριο διαφόρων μουσικών κομματιών αλλά τις προπατορικές παλμώσεις του Σύμπαντος».

ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ  

Απόσπασμα από συνέντευξη του Βαγγέλη Παπαθανασίου 

ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ: «ΕΙΤΕ ΤΟ ΘΕΛΟΥΜΕ ΕΙΤΕ ΟΧΙ, OΛΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΥΝΑΘΡΟΙΣΗ ΔΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΩΝ ΕΤΩΝ ΜΝΗΜΗΣ»

ΤΟ «ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΟΥ ΑΚΑΚΟΡ» ΤΟΥ BRUGGER KARL, ΠΟΥ ΜΙΛΑΕΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΘΕΟΥΣ ΠΟΥ ΗΡΘΑΝ ΜΕ ΤΑ «ΑΣΗΜΕΝΙΑ ΠΟΥΛΙΑ» ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ

ΟΙ ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΙ ΤΟΥ ΦΩΤΟΣ

Στην απέναντι πλευρά του Ατλαντικού ωκεανού, κάπου εκεί ψηλά στις κορυφές των Άνδεων της νοτίου Αμερικής, στα σύνορα της Βολιβίας, Βραζιλίας και Περού, πριν από 14.000 χρόνια π.Χ., με την καθοδήγηση των Αρχαίων Δασκάλων κτίστηκε η Πόλη Ακακόρ, όπως αναφέρει το σχεδόν άγνωστο στους πολλούς «Χρονικό του Ακακόρ» του Brugger Karl, που μιλάει για τους Θεούς που ήρθαν με τα ασημένια πουλιά από τον ουρανό και από το πλανητικό σύστημα «Schwerta», που είχαν έναν πολύ προηγμένο πολιτισμό.

Η αφήγηση του Χρονικού του Ακακόρ καλύπτει, με δική του χρονολόγηση, χρονική περίοδο από το έτος 2.315, που αντιστοιχεί στο 600.000 π.Χ., έως το έτος 13, που αντιστοιχεί στο 10.481 π.Χ.. Παραθέτω σποραδικά αποσπάσματα του χρονικού που αναφέρονται στους Θεούς και διδασκάλους τους που ήρθαν από τους ουρανούς και φανερώνουν τις σχέσεις των άστρων με τη Γη:

• «Δεν ξέρουμε ποια χρονολογία ήρθαν οι θεοί, ούτε από πού προέρχονταν, όλα μας είναι άγνωστα. Ένα πυκνό μυστήριο καλύπτει την προέλευση των Αρχαίων Δασκάλων μας, το οποίο δεν το γνωρίζουν ούτε και οι ιερείς μας».

• «Ξαφνικά, εμφανίστηκαν στον ουρανό λαμπερά χρυσά πλοία, μεγάλα φώτα και φώτισαν την πεδιάδα. Η Γη τραντάχτηκε και η βροντή έπεσε πάνω στους λόφους. Οι άγνωστοι που βγήκαν από αυτά, είπαν ότι προέρχονταν από ένα μέρος που ονομάζεται Schwerta και είναι ένας απομακρυσμένος κόσμος που βρίσκεται στα βάθη του Σύμπαντος όπου ζούσαν οι πρόγονοί τους και από τους οποίους είχαν αναχωρήσει για να φέρουν τη γνώση σε άλλους κόσμους. Οι ιερείς μας λένε ότι ήταν μια ισχυρή αυτοκρατορία που σχηματίστηκε από πολλούς πλανήτες αστρικών συστημάτων, τόσο πολυάριθμους, ώστε οι δύο κόσμοι, τόσο των αρχαίων δασκάλων όσο και εκείνων της ίδιας της Γης, συναντιούνται ο ένας με τον άλλον κάθε 6.000 χρόνια. Τότε οι Θεοί επιστρέφουν στη Γη».

• «Στη φυσική τους εμφάνιση, οι ξένοι από τον πλανήτη Schwerta, είχαν ωραία σώματα και λευκό δέρμα. Τα πρόσωπά τους ήταν όμορφα, πλαισιωμένα από ωραία μαύρα γαλαζοπράσινα μαλλιά. Παχιά γενειάδα κάλυπτε το άνω χείλος (μουστάκι) και το πηγούνι. Οι άντρες ήταν ευάλωτα πλάσματα από σάρκα και αίμα. Αλλά το αποφασιστικό σημάδι της θείας καταγωγής τους ήταν τα έξι δάχτυλα σε κάθε ένα από τα χέρια τους και τα έξι δάχτυλα σε κάθε ένα από τα πόδια τους».

• «Οι Θεοί καλούσαν τους άντρες και πήγαιναν κοντά τους. Συζητούσαν έκαναν συμβούλια και έπαιρναν αποφάσεις. Και ανάμεσα σε όλους τους ανθρώπους, επέλεξαν τους συνεργάτες τους να ζήσουν μαζί τους και σε εκείνους έδωσαν τη γνώση τους. Αν και οι Αρχαίοι Δάσκαλοι διατήρησαν πολλά μυστικά μαζί τους, η ιστορία του λαού μου εξηγεί επίσης την ιστορία των Θεών».

• «Ποιος μπορεί να αποκαλύψει τις πράξεις των Θεών; Ποιος μπορεί να καταλάβει τις ενέργειές τους; Ήταν σίγουρα ισχυροί και ακατανόητοι για τους συνηθισμένους θνητούς. Γνώριζαν την πορεία των αστεριών και το φως της φύσης. Και ήταν πραγματικά γνώστες των νόμων του Σύμπαντος. Όλες μας τις γνώσεις τις οφείλουμε σε αυτούς. Έβγαλαν τον άνθρωπο από το σκοτάδι στο φως. Αυτή ήταν η αρχή του φωτός, της ζωής και της φυλής στη Γη... ».

• «Οι Θεοί που κυβέρνησαν από το Ακακόρ, είχαν πλοία ταχύτερα από την πτήση των πτηνών, έφθασαν στον προορισμό τους χωρίς πανιά και κουπιά, τόσο τη νύχτα όσο και κατά τη διάρκεια της ημέρας. Είχαν μαγικές πέτρες για να παρατηρούν τα πιο μακρινά μέρη, έτσι ώστε να μπορούν να δουν πόλεις, ποτάμια, λόφους και λίμνες. Οποιοδήποτε γεγονός που συνέβη στη Γη ή στον ουρανό, ζωγραφίστηκε στις πέτρες. Οι Παλιοί Διδάσκαλοι είναι του ίδιου αίματος με τους θεούς και έχουν τον ίδιο πατέρα.

• «Η βασίλισσα Λάσα επισκεπτόταν συχνά τον αδερφό της με τον δίσκο που πετούσε. Ο δίσκος που μετέφερε την Λάσα ήταν ένα περίεργο σκάφος που μπορούσε να περνάει πάνω από τα βουνά και τα νερά. Ο δίσκος είχε χρώμα λαμπερού χρυσού και ήταν κατασκευασμένος από άγνωστο μέταλλο. Το σχήμα του είναι κυλινδρικό και τόσο ψηλό όσο δύο άνδρες τοποθετημένοι ένας πάνω στον άλλον και το ίδιο αντίστοιχα και σε πλάτος. Το παράξενο σκάφος ήταν μυστηριώδες, είχε έξι μακριά πόδια που κρατούσαν ένα μεγάλο δίσκο αργύρου. Τρία από τα πόδια έδειχναν προς τα εμπρός, άλλα τρία προς τα πίσω. Αυτά μοιάζουν με λυγισμένους ράβδους μπαμπού, είναι κινητά και καταλήγουν σε κυλίνδρους με μήκος παρόμοιο με τα κρίνα της κοιλάδας. Στο εσωτερικό υπήρχε χώρος μόνο για δύο άτομα. Δεν έχει ούτε πανιά ούτε κουπιά... Οι ιερείς μας λένε ότι η βασίλισσα Λάσα μπορούσε να πετάξει γρηγορότερα από τον ταχύτερο αετό και να κινηθεί μέσα από τα σύννεφα, τόσο ελαφριά όσο ένα φύλλο στον άνεμο».

• «Κατά το έτος 13.852 π.Χ. οι Διδάσκαλοι εγκατέλειψαν τη Γη γιατί είχε ξεσπάσει φρικτός και καταστροφικός πόλεμος μεταξύ των Θεών» (Αυτός ο πόλεμος αναφέρεται στη Θεογονία του Ησιόδου, στα Ινδικά χειρόγραφα, στα χειρόγραφα των Μάγιας του Μεξικού και των 'Ινκας των Ανδεων).

• «Την ημέρα αναχωρήσεώς τους από τη Γη, οι αρχαίοι Διδάσκαλοι κάλεσαν τον βασιλιά Ίνα και του είπαν: Ίνα επιστρέφουμε στην πατρίδα μας. Σας διδάξαμε σοφία και σας δώσαμε τη γνώση. Ο χρόνος μας στη Γη τελείωσε. Κρατήστε μας στη μνήμη σας και μη μας ΞΕΧΑΣΕΤΕ, επειδή είμαστε αδέλφια του ίδιου αίματος και έχουμε τον ίδιο πατέρα. Θα επιστρέψουμε όταν απειληθείτε. Και ο Ίνα παρακολούθησε τα πλοία των Διδασκάλων που έφευγαν στον ουρανό με πυρκαγιά και με συντριβή και εξαφανίστηκαν πάνω από τα βουνά του Ακακόρ. Όταν ο ουρανός παρέμεινε άδειος δεν υπήρχε αύρα, ούτε ήχος».

• «Η ανάμνηση των παλαιότερων προγόνων μας με θλίβει. Η καρδιά μου είναι λυπημένη επειδή τώρα είμαστε μόνοι, εγκαταλελειμμένοι από τους Αρχαίους Δασκάλους μας...».

Πηγή: Από το βιβλίο “ΤΟ ΥΠΕΡΒΑΤΙΚΟ ΤΑΞΙΔΙ ΤΩΝ ΨΥΧΩΝ” του Γεράσιμου Καλογεράκη, σελ. 34-39, εκδ. Δίον

Πηγή εικόνας: https://www.monkeyandelf.com/

---------------------------

Σχετικές αναρτήσεις:

 Ο ΠΑΠΥΡΟΣ TULLI

ΚΟΣΜΟΓΟΝΙΑ ΚΑΙ ΠΟΠΟΛ ΒΟΥΧ- Η ΒΙΒΛΟΣ ΤΩΝ ΜΑΓΙΑ ΤΗΣ ΓΟΥΑΤΕΜΑΛΑΣ

Διαβάστε επίσης:

ΤΕΟΤΙΟΥΑΚΑΝ - Η ΠΟΛΗ ΠΟΥ ΜΟΙΑΖΕΙ ΜΕ ΠΛΑΚΕΤΑ ΚΥΚΛΩΜΑΤΟΣ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟΥ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΗ

ΕΝΤΟΠΙΣΤΗΚΑΝ ΘΕΜΕΛΙΑ ΤΟΥ ΑΡΧΑΙΟΥ ΝΑΟΥ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ ΠΟΛΙΑΔΟΣ ΣΤΗΝ ΛΑΡΙΣΑ

Σημαντικές αποκαλύψεις και ευρήματα με σημαντικότερη τα θεμέλια (στερεοβάτη) αρχαίου ναού, πιθανότατα του γνωστού από τις επιγραφές ναού της Αθηνάς Πολιάδος, έφεραν οι εργασίες της Εφορείας Αρχαιοτήτων στο Μπεζεστένι, στο πλαίσιο του έργου του Δήμου Λαρισαίων για την «Αναστήλωση – Επανάχρηση του κτηρίου του Μπεζεστενίου».

Πρόκειται για σημαντικό εύρημα των αρχαιολόγων που επιβεβαιώνουν την λατρεία της Αθηνάς στον αρχαία Λάρισα, και στην περιοχή της ακρόπολης της πόλης, στον σημερινό λόφο του Φρουρίου. Σύμφωνα με την Εφορεία Αρχαιοτήτων Λάρισας η λατρεία της Αθηνάς στον λόφο καθιερώθηκε από την αρχαϊκή περίοδο, ωστόσο ο στερεοβάτης πρέπει να ανήκει σε ναό της ρωμαϊκής ή και ελληνιστικής εποχής. 

Τη συγκεκριμένη χρονολόγηση ενισχύει μαρμάρινο άγαλμα της Αθηνάς, που βρέθηκε εντοιχισμένο ως οικοδομικό υλικό στα θεμέλια του δυτικού πεσσού του Μπεζεστενίου. 

Το άγαλμά της Αθηνάς χρονολογείται στην Αδριάνεια περίοδο (117-138 μ.Χ) και αποτελεί ένα από τα καλύτερα αντίγραφα, τα πρότυπα του οποίου ανιχνεύονται σε πρωτότυπες κλασικές δημιουργίες του 5ου αι. π.Χ. 

Πηγές: https://www.ertnews.gr/ , TRT GREECE

ΜΙΚΡΗ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΠΕΡΙ ΨΥΧΗΣ ΜΕΣΑ ΣΤΙΣ ΑΤΡΑΠΟΥΣ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΟΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑΣ

Στα Αρχαία Ελληνικά Μυστήρια δίδασκαν: «Στη σιωπή των υλικών αισθήσεων βρίσκεται το κλειδί για την αποκάλυψη της σοφίας του σύμπαντος. Εκείνος που μιλάει δεν ξέρει και αυτός που ξέρει δε μιλάει. Μόνο με τη σιωπή μπορεί ο άνθρωπος ν' ακούσει την ομιλία των Θεών και ν' αντιληφθεί την υψηλότερη γνώση, η οποία απαιτεί συνεχή παρακολούθηση γιατί αποτελείται από ιδέες, λέξεις και σύμβολα που συνδυάζονται μεταξύ τους και συνεχώς μεταβάλλονται. Η σιωπή, η περισυλλογή και η αυτοσυγκέντρωση μπορούν να μας ανοίξουν πύλες των ουρανών και της γνώσεως, που ούτε καν υποψιαζόμαστε ότι υπάρχουν». 

Ας ξεκινήσουμε λοιπόν την αναζήτηση της γνώσεως για την ψυχή, ταξιδεύοντας σιωπηλοί στις ατραπούς των Αρχαίων Μυστηρίων, φθάνοντας στον προηγούμενο μεγάλο ενιαυτό και πριν την εποχή μας 36.000 χρόνια και ας ακούσουμε τις «Διδαχές» του μεγάλου μύστη και μεγάλου ιερουργού Θεού, Ερμή του Τρισμέγιστου:

«O Θεός πήρε πνεύμα από την ουσία Του, όσο Του χρειάζονταν και το ανακάτεψε με το πυρ και με άλλες ουσίες και με κάποιες απόκρυφες επιφωνήσεις Του δημιούργησε ένα κράμα, από το οποίο βγήκε στην επιφάνεια μια λεπτή αύρα ύλης (!), που ήταν ορατή μόνον από Αυτόν, γιατί Αυτός ήταν ο Δημιουργός της. Η αόρατη αυτή ύλη δεν έλιωνε από τη θερμότητα γιατί προέρχονταν από πυρ και δεν πάγωνε από το κρύο γιατί ήταν πνευματικό δημιούργημα, με ξεχωριστή ιδιοσύσταση, κατά φύση. Ο Θεός ονόμασε το μίγμα αυτό «ψύχωση» και από αυτό ο Θεός δημιούργησε μυριάδες μυριάδων ψυχές, με τάξη και συμμετρία, βάσει των σχεδίων του, ως έμπειρος Δημιουργός που είναι και που γνωρίζει το τι και το πώς να δημιουργεί. Έτσι δημιουργήθηκε η τάξη των ψυχών, ο αριθμός των οποίων έφθασε στις εξήντα τάξεις, όχι όμως αιώνιες, γιατί προέρχονταν από μια ουσία που μόνον ο Θεός γνώριζε να τελειοποιεί. Ο Θεός είπε στις ψυχές: «Ω Ψυχές, έργο του πνεύματός μου και της φροντίδας μου, εάν τηρείτε τις εντολές μου ο ουρανός θα είναι πάντα ανοικτός για να σας υποδεχθεί, όπως και ο αστερισμός στον οποίον έχει στηθεί και ο θρόνος της αρετής σας. Πλάσματα της φύσεώς μου, κάθε μία ψυχή ας δημιουργήσει κάτι το συγγενικό με τη φύση της. Και για χάρη, σας δίνω αυτά τα αντικείμενα για να τα έχετε ως πρότυπα. Εάν κάνετε κάτι το αντίθετο προς τη θέλησή μου, θα υπάρξουν συνέπειες».

Ο Πλάτωνας στον Τίμαιο γράφει ότι: «Οι κατώτεροι θεοί δημιουργοί, δημιούργησαν τον υλικό άνθρωπο και ο Θεός δημιουργός, έδωσε στον άνθρωπο την ψυχή αυτού».

Ο εσωτερισμός διδάσκει ότι: «Η ψυχή είναι φωτογενής ουσία και αποτελείται από συστατικά της ουσίας του Όλου Φωτός. Ανανεώνεται συνέχεια από μόνη της με τις μετενσαρκώσεις, αναπαράγεται, δε φθείρεται, δε γερνάει, δεν πεθαίνει, είναι αθάνατη».

Οι διάφορες φιλοσοφικές σχολές της Αρχαίας Ελλάδας έδωσαν τον ορισμό της ψυχής και επέλεξα ως καλύτερο και πιο κατανοητό τον ορισμό του Πλάτωνα, που λέει: «Η ψυχή είναι ουσία άυλη, άφθαρτη και επομένως αθάνατη. Από αυτήν εξαρτώνται η γνώση και η ηθικότητα του ανθρώπου».

Ενώ ο Αριστοτέλης τη συνέδεσε οργανικά με τον άνθρωπο ως μία μορφή ύλης.

Ο Θαλής ο Μιλήσιος (-624 με -546) μας δίνει τον ορισμό της ψυχής που δεν διαφέρει και πολύ από τις σημερινές επιστημονικές θεωρίες: «Η ψυχή διαφέρει από την ύλη και υπάρχει αυτοτελώς, ως μορφή πνευματική. Υπάρχει έξω από την ύλη για να δίνει μορφή στην ύλη. Τα πάντα γύρω μας έχουν ζωή».

Αυτά λέει και η σημερινή κβαντοφυσική. Πως συμβαίνει να μην υπάρχει τίποτα άγνωστο για το ελληνικό πνεύμα;

Ο Δημόκριτος ο Αβδηρίτης (-460 με -370) πατέρας της ατομικής θεωρίας γράψει: «Καθώς τα ψυχικά σωματίδια συγκεντρώνονται για να δώσουν ζωή στην ύλη, κάποια από αυτά σχηματίζουν μια μεγάλη μάζα, η οποία ονομάζεται διάνοια».

Η σημερινή Δυτική επιστήμη έμεινε πολύ πίσω στη μελέτη και έρευνα της ψυχής και δεν έχει να προτείνει κάτι διαφορετικό από τους Αρχαίους ορισμούς.

Από το βιβλίο του Γεράσιμου Καλογεράκη “ΤΟ ΥΠΕΡΒΑΤΙΚΟ ΤΑΞΙΔΙ ΤΩΝ ΨΥΧΩΝ”, Σελ.: 302 – 305, Εκδ. Δίον

------------------------------

ΤΟ ΣΩΜΑ ΕΙΝΑΙ Η ΠΗΓΗ ΤΗΣ ΛΗΘΗΣ. Η ΜΝΗΜΗ ΑΝΗΚΕΙ ΜΟΝΟ ΣΤΗΝ ΨΥΧΗ. (ΠΛΩΤΙΝΟΣ)

Η ΓΝΩΣΗ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΜΝΗΣΗ ΓΙΑΤΙ Η ΨΥΧΗ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΑΝΕΚΑΘΕΝ (ΔΙΑΛΟΓΟΣ, ΣΩΚΡΑΤΗΣ - ΜΕΝΩΝ)

Για περισσότερες αναρτήσεις περί ψυχής, χρησιμοποιήστε την εφαρμογή, “Αναζήτηση στο ιστολόγιο”.

ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΚΑΙ Η ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥΣ

«Τα όνειρα ήταν το μυστικό εργαστήριό μου». Dr Wolfgang Pauli (1900-1958). Νόμπελ Φυσικής 1945

Τα όνειρα μέχρι χθες ήταν συνώνυμα του φανταστικού, του ψεύτικου και του ανύπαρκτου, γιατί ζούμε σ' έναν κόσμο όπου ο υλιστικός ορθολογισμός επικρατεί στη σκέψη και στη δράση μας. Όμως η Κβαντοφυσική έχει προχωρήσει σε πολύ πειστικά συμπεράσματα για το πού μπορεί να υπάρχει ο ονειρικός κόσμος που επισκεπτόμαστε στα όνειρά μας και πιστεύει ότι πολύ σύντομα θ' αποκτήσει πρόσβαση σε αυτόν.

Ας ξεχάσουμε ό,τι ξέρουμε μέχρι τώρα για τα όνειρα και ας παρακολουθήσουμε τους προβληματισμούς, τις σκέψεις και τις έρευνες της σύγχρονης Κβαντικής Φυσικής:

Τα όνειρα είναι δύο ειδών, αυτά που βλέπουμε στον ύπνο μας όταν κοιμόμαστε και αυτά που φτιάχνουμε με τις ονειροπολήσεις, με τη φαντασία μας, όταν είμαστε ξύπνιοι. Στις ονειροπολήσεις δημιουργούμε ένα συνειδητό σενάριο επιθυμητών σκέψεων για κάτι μελλοντικό που επιθυμούμε να μας συμβεί ή το δημιουργούμε σαν μια κατάσταση ονείρου. Με αυτόν τον τρόπο γινόμαστε ταυτόχρονα δημιουργοί και θεατές, αφού δημιουργούμε τα επιθυμητά αποτελέσματα των σκέψεων και των ονειροπολήσεών μας.

Ακούμε συχνά πολλούς ανθρώπους να λένε ότι: «όλα τα όνειρά μου έγιναν πραγματικότητα». Αυτά τα όνειρα τα έκαναν όταν ήταν ξύπνιοι και ονειροπολούσαν. Θα πρέπει να χρησιμοποιούμε τη φαντασία μας πολύ περισσότερο από ό, τι κάναμε μέχρι τώρα και ν’ αρχίσουμε να δημιουργούμε καταστάσεις και εικόνες στο μυαλό μας που πραγματικά θέλουμε να ζήσουμε και να μας συμβούν, και κάποια στιγμή, η Κβαντοφυσική επιμένει ότι όλα όσα οραματιζόμαστε θα υλοποιηθούν. Πρέπει σε καθημερινή βάση, σε στιγμές χαλάρωσης, να ονειροπολούμε συνεχώς. Οι ονειροπολήσεις επηρεάζουν τα κβαντικά πεδία και αξιολογούνται σε σειρά προτεραιότητας για να γίνουν πραγματικότητα, όταν υπάρξουν οι κατάλληλες προϋποθέσεις.

Τα όνειρα είναι καταστάσεις που δημιουργούνται σ’ ένα πολύ υψηλό επίπεδο φανταστικής πραγματικότητας, όπου δεν ισχύουν οι δεσμεύσεις του χωροχρόνου, όπου τα πάντα γίνονται ακαριαία και γίνονται κατανοητά γιατί ερμηνεύονται στη μητρική γλώσσα του καθενός από τον Ανώτερο Εαυτό του, που είναι ο πρέσβης τους στη βάση δημιουργίας. Δεν έχει σημασία αν καταλαβαίνουμε τα όνειρά μας με το συνειδητό μυαλό μας ή όχι. Δεν έχει σημασία αν τα θυμόμαστε ή όχι. Το αστρικό μας σώμα είναι αυτό που βιώνει την εμπειρία των ονείρων και μας δίνει την αίσθηση ότι βιώνουμε σε πολλαπλά επίπεδα της υπάρξεως στα οποία κάνουμε διαφορετικά πράγματα που το συνειδητό μας κομμάτι δεν τα γνωρίζει. Τα όνειρα αποδεδειγμένα μας μεταφέρουν, ταυτόχρονα γνώσεις εμπειρίες και εμπνεύσεις.

Ο κόσμος των ονείρων είναι στην πραγματικότητα μια πτυχή του σύμπαντος, η οποία μας επιτρέπει τη συνειδητή πρόσβαση σε ένα «μη φυσικού επίπεδου» πεδίο, το οποίο, σε αντίθεση με το φυσικό επίπεδο, είναι ένα είδος ρευστής φύσεως στην οποία η σκέψη μπορεί να εκδηλωθεί στιγμιαία, σε διάφορες μορφές αντιληπτών φαινομένων (εικόνες, ήχους κ.ά.).

Φαίνεται ότι στα όνειρα υπάρχει κάποιο είδος μηχανισμού ή ενεργητικής δομής, που χωρίζει τον κόσμο μας από εκείνο των απομακρυσμένων περιοχών των ονείρων, σχηματίζοντας μια διασταύρωση μεταξύ των συχνοτήτων, η οποία, σε κάποιο βαθμό, είναι αποκλειστική για το κάθε άτομο. Διερευνάται η πιθανότητα το επίπεδο των ονείρων να μην είναι υπό τον δικό μας προσωπικό έλεγχο αποκλειστικά, αλλά να είναι ένα συλλογικό περιβάλλον και επομένως υπάρχει δυνατότητα να επηρεαστεί (ή να χειραγωγηθεί) από εξωτερική νοημοσύνη, χωρίς να αποτελεί οποιοδήποτε είδος παραβίαση της κυριαρχίας και της προσωπικής ελευθερίας.

Η μεγάλη απορία των ερευνητών είναι από πού προέρχονται οι πληροφορίες των ονείρων, μήπως προέρχονται από την κοσμική νοημοσύνη και τη βάση δημιουργίας μέσω του Ανώτερου Εαυτού του ανθρώπου ή μήπως είναι διαφορετικής προελεύσεως; Μήπως με τα όνειρα επικοινωνούν οι άνθρωποι με οντότητες κάποιου παράλληλου σύμπαντος; Συνεπώς, θα πρέπει η προσέγγιση των ονείρων να γίνεται με τη μέγιστη δυνατή προσοχή και σοβαρότητα. Κάποια όνειρα είναι τόσο έντονα σαν να μας δείχνουν μια παράλληλη ζωή μας, την οποία δεν μπορούμε να επισκεφτούμε όταν είμαστε ξύπνιοι.

Πιθανόν οι άνθρωποι, όταν ονειρεύονται να αλληλοσυνδέονται και να συσχετίζονται με άλλους κόσμους, οι οποίοι μας είναι άγνωστοι ότι υπάρχουν ή με κόσμους μιας παράλληλης πραγματικότητας η οποία αλληλοεπιδρά με την τρισδιάστατη πραγματικότητα που ζει ο άνθρωπος. Πολλές φορές οι άνθρωποι καλούνται να ερμηνεύσουν τα όνειρά τους σε ένα φανταστικό ή μυστικιστικό πλαίσιο που προσφέρεται για πολλαπλές ερμηνείες και συσχετίσεις.

Η σύγχρονη επιστήμη έχει αποδείξει ότι ο κόσμος στον οποίο ζούμε δεν είναι αυτός που φαίνεται, είναι μια αυταπάτη που οφείλεται στην ατέλεια των ανθρώπινων αισθήσεων, επομένως και ο ονειρικός κόσμος είναι μια άλλη πραγματικότητα και όχι δημιούργημα του νου μας.

Η άποψη ότι τα όνειρα είναι ψευδαισθήσεις δεν αποκλείει τίποτε από τα παραπάνω, αφού και η ζωή μας είναι και αυτή μια ψευδαίσθηση, όπως αποδεικνύει η σύγχρονη τεχνολογία που μιλάει για τις αόρατες πραγματικότητες. Μήπως στα όνειρα ο άνθρωπος παίρνει επαφή με άλλες μορφές ζωής του σύμπαντος, που είναι αληθινές όσο κι εμείς, με τις οποίες επικοινωνούμε όταν κοιμόμαστε και νομίζουμε ότι ονειρευόμαστε; Σε τι διαφέρει λοιπόν το όνειρο από το χθες; Είναι δυο πραγματικότητες που χάθηκαν και δεν υπάρχουν αφήνοντας πίσω τους μόνο μνήμες.

Οι κβαντοφυσικοί πιθανολογούν πως τα όνειρα είναι μια πραγματικότητα πιο αληθινή από αυτό που θεωρούμε εμείς πραγματικότητα και ότι μας φανερώνουν τον κόσμο στον οποίον ζούσαμε πριν ενσαρκωθούμε στη Γη ή συμβιώνουμε μαζί του σε μια παράλληλη πραγματικότητα. Ίσως δεν πρέπει να απορρίψουμε τίποτε από τα παραπάνω.

Ο κόσμος των ονείρων είναι μια πραγματική πτυχή του σύμπαντός μας, ένας τύπος «μη φυσικού» επιπέδου, στο οποίο η συνείδησή μας φαίνεται να έχει πρόσβαση. Τα όνειρα πιθανόν να προέρχονται αποκλειστικά από τον Ανώτερο Εαυτό του ανθρώπου, ο οποίος βρίσκεται σε επαφή με το Θείο και μας ενημερώνει συνεχώς.

Από το βιβλίο "ΑΙΘΕΡΑΣ", του Γερ. Καλογεράκη, σελ. 266-270, εκδ. Δίον.

-------------------------------------

ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΥΠΟ ΤΟ ΠΡΙΣΜΑ ΤΗΣ ΚΒΑΝΤΟΦΥΣΙΚΗΣ

ΗΣΙΟΔΟΣ – ΕΡΓΑ ΚΑΙ ΗΜΕΡΑΙ (Απόσπασμα)

ΗΣΙΟΔΟΣ. Γιος του Δία και της Πυκιμήδης. Γεννήθηκε στην Αιολική Κύμη. Οι γονείς του ήταν φτωχοί και γι' αυτό ξενιτεύτηκαν στη Βοιωτία, όπου καλλιεργούσαν ένα μικρό αγρόκτημα στις πλαγιές του Ελικώνα, στο χωριό Άσκρα, κοντά στις Θεσπιές. Η οικονομική τους όμως κατάσταση δε βελτιώθηκε σημαντικά, γιατί και εδώ ο τόπος ήταν φτωχός και επιπλέον είχε βαρύ κλίμα.

Κατά την παράδοση στο μικρό Ησίοδο που έβοσκε τα πρόβατά του στον Ελικώνα, παρουσιάστηκαν οι εννέα Μούσες και του έδωσαν το χάρισμα να τραγουδά με γλυκιά φωνή τα περασμένα και τα μελλοντικά.

Όταν πέθανε ο πατέρας του, ο αδερφός του Πέρσης δωροδόκησε τους δικαστές κατά τη διανομή της πατρικής περιουσίας και πήρε μεγαλύτερο μερίδιο από τον Ησίοδο. Επειδή όμως ήταν οκνηρός και κακός, αφού κατέφαγε την περιουσία του, απείλησε με νέες δίκες να αρπάξει και το μερίδιο του αδερφού του. 

Με αφορμή τα περιστατικά αυτά ο Ησίοδος έγραψε το ποίημα "Έργα και Ημέραι", όπου μετά την επίκληση των Μουσών ο ποιητής απευθύνει το λόγο προς τον Πέρση, τον οποίο προσπαθεί να αποτρέψει από τη δικομανία και να τον κατευθύνει προς την εργασία, γιατί η εργασία και το κέρδος που προέρχεται από αυτήν ωφελεί, ενώ χωρίς ιδρώτα κανένα αγαθό δε δίνουν οι θεοί στον άνθρωπο και καταλήγει με το περίφημο γνωμικό: "Έργον δ' ουδέν όνειδος, αεργίη δε τ' όνειδος".

ΗΣΙΟΔΟΣ ΕΡΓΑ ΚΑΙ ΗΜΕΡΑΙ -  Στίχοι: 610 - 660

Και βάλε τους δούλους τον ιερό σπόρο της Δήμητρας ν' αλωνίζουν, μόλις φανεί η δύναμη του Ωρίωνα σε καλοπνεούμενο χώρο και σ' αλώνι στρογγυλό. Και μετρημένο καλά βάλετο στ' αγγεία σου" κι όταν πια όλο το βιός σου αποθηκέψεις συγυρισμένο μες στο σπίτι σου, τον εργάτη διώξε απ' το σπίτι κι άτεκνη δουλεύτρα ζήτα, σε συμβουλεύω-μπελάς η δουλεύτρα με το μικρό-και σκύλο κοφτερόδοντο να φροντίζεις και μην του τσιγκουνεύεσαι το ψωμί, μην ποτέ ημεροκοίμητος άντρας σου πάρει τα πράγματα σου. 

Και χορτάρι να μπάσεις κι άχυρο για να τα 'χεις αρκετά για βόδια και τα μουλάρια σου-κι έπειτα οι δούλοι να ξεκουράσουν τ' αγαπημένα τους γόνατα και να λύσουν το ζευγάρι τα βόδια σου. 

Κι όταν ο Ωρίωνας κι ο Σείριος φτάσουν στη μέση τ' ουρανού και τον Αρκτούρο κοιτάζει η ροδοδάχτυλη Ηώς, Πέρση, τότε τρύγα και φέρε στο σπίτι όλα τα σταφύλια-δείξε τα στον ήλιο δέκα μέρες και δέκα νύχτες, πέντε ίσκιασέ τα και την έκτη άδειασε στ' αγγεία τα δώρα του πολυεύφραντου Διονύσου" αλλά όταν οι Πλειάδες κι οι Iάδες κι η δύναμη του Ωρίωνα δύουν, τότε θυμήσου να οργώσεις στην ώρα του - κι ο σπόρος στη γη σωστός θα πάει. 

Κι αν για ταξίδια στην άγρια θάλασσα πόθος πιάνει, όταν οι Πλειάδες τη βαριά δύναμη του Ωρίωνα ξεφεύγοντας πέφτουν στον ομιχλώδη πόντο, τότε όλων των ειδών των ανέμων οι άγριες πνοές φυσάνε - και τότε μην έχεις καράβια στον κρασάτο πόντο, και θυμήσου να δουλεύεις τη γη, όπως σ' ορμηνεύω. Και το καράβι τράβα στη στεριά και καλά στέριωσε το με πέτρες ολόγυρα, για ν' αντέξουν την ορμή των ανέμων που φυσάνε υγροί βγάζοντας τον πείρο, για να μην τον σαπίσει η βροχή του Δία. Κι όλη την αρματωσιά του φροντισμένα φύλαξε τη στο σπίτι σου όμορφα τυλίγοντας τα φτερά του ποντοπόρου καραβιού - και το καλοδουλεμένο τιμόνι σου κρέμασε πάνω απ' τον καπνό. Κι εσύ περίμενε το ταξίδι στην ώρα του, ώσπου να 'ρθεί και τότε το γρήγορο καράβι τράβηξε στη θάλασσα και μέσα το φορτίο το σωστό φόρτωσε, για να φέρεις κέρδος στο σπίτι, όπως ο δικός μας πατέρας, μεγάλε ανόητε Πέρση, αυτός κάποτε ήρθε κι εδώ, περνώντας πόντο μεγάλο, αφήνοντας την Κύμη της Αιολίδας, σε μαύρο καράβι" όχι από περιουσία ξεφεύγοντας ούτε πλούτο ούτε αγαθά, αλλ' απ' την άθλια φτώχεια που δίνει ο Δίας στους ανθρώπους - και κατοίκησε κοντά στον Ελικώνα σε δυστυχισμένο χωριό, στην Άσκρα, το χειμώνα κακό, το καλοκαίρι ανυπόφορο, ποτέ καλό. 

Κι εσύ, Πέρση, να θυμάσαι τα έργα στην ώρα τους όλα, και πιο πολύ τα θαλασσινά. Παίνεσε, το μικρό καράβι, αλλά φόρτωσε μεγάλο. Πιο μεγάλο το φορτίο, πιο μεγάλο και το κέρδος του θα είναι, αν οι άνεμοι κρατούν μακριά τις κακές τους πνοές αν στο εμπόριο στρέφοντας τη μάταιη ψυχή σου θες να ξεφύγεις τα χρέη και την πικρή πείνα, θα σου δείξω τα μέτρα της πολύφλοισβης θάλασσας, χωρίς ούτε στα ταξίδια να 'μαι μαθημένος ούτε στα καράβια. Γιατί ποτέ δεν έπλευσα με καράβι στον πλατύ πόντο, παρά μόνο στην Εύβοια απ' την Αυλίδα, όπου κάποτε οι Αχαιοί περνώντας την κακοκαιρία συνάθροισαν πολύ στρατό από την ιερή Ελλάδα ενάντια στην ομορφογύναικη Τροία.

https://docplayer.gr/ ,  https://olixnosvivliothiki.blogspot.com/

ΜΑΝΟΣ ΧΑΤΖΙΔΑΚΙΣ - ΔΡΟΣΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Με τη συνοδεία του Γιώργου Ζαμπέτα στο μπουζούκι!!!

Καλημέρα παντού!!!

Thomaida Kotsali

ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΚΡΙΤΗΡΙΩΝ ΕΙΣΔΟΧΗΣ ΣΤΗΝ ΠΥΘΑΓΟΡΕΙΑ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ

Περί των κριτηρίων εισδοχής στην Πυθαγόρεια Κοινότητα, ο Ιάμβλιχος (Πυθαγορικός Βίος, ΙΖ, 71-74), αναφέρει τα ακόλουθα: 

«Όταν έρχονταν οι νέοι οι οποίοι ήθελαν να ζήσουν μαζί του, ο Πυθαγόρας δεν τους δεχόταν αμέσως κοντά του, μέχρι να τους δοκιμάσει και να τους κρίνει. Πριν απ’ όλα ζητούσε να μάθει πώς συμπεριφέρονται στη συναναστροφή με τους γονείς τους και τους άλλους συγγενείς. Ακολούθως παρατηρούσε τα παράκαιρα γέλια τους, τη σιωπή και προπάντων την ομιλία τους. Επίσης εξέταζε ποιες ήταν οι επιθυμίες τους, ποιοί οι γνωστοί, τους οποίους είχαν και ποια ήταν η συναναστροφή με αυτούς και με ποιον κυρίως κάνουν παρέα όλη την ημέρα, με τι χαίρονται και με τι συνέβαινε να λυπούνται. Κοίταζε ακόμα το παράστημα, το βάδισμα και όλη την κίνηση του σώματος και μετά έθετε υπό έλεγχο χαρακτηριστικά γνωρίσματα της φύσης τους, διακρίνοντας καθαρά τον αθέατο χαρακτήρα και το ήθος τους.
Και όποιον θεωρούσε ότι ανταποκρινόταν τα κριτήριά του, του επέβαλλε να απομονωθεί τρία χρόνια, για να διαπιστώσει εάν έχει σταθερότητα και διακατέχεται από αληθινή φιλομάθεια. Επίσης ήθελε να γνωρίζει εάν έχει προετοιμασθεί σε ικανοποιητικό βαθμό, ώστε να είναι σε θέση να περιφρονήσει τις υλικές ανταμοιβές και τις τιμές. Κατόπιν υπέβαλλε τους μαθητές του σε μία πενταετή σιωπή, δοκιμάζοντας ουσιαστικά την εγκράτειά τους, δοκιμασία η οποία έχει θεσπισθεί από αυτούς που ίδρυσαν τα Μυστήρια.
...Αυτοί, λοιπόν, εφ’ όσον κρίνονταν πιστοί από τη ζωή και την υπόλοιπη συμπεριφορά τους, μετά την πενταετή σιωπή καθίσταντο εσωτερικοί μαθητές, ακούγοντας προσεκτικά τον Πυθαγόρα, εντός ενός παραπετάσματος. Πριν όμως συμπληρωθεί αυτό το διάστημα, βρίσκονταν εκτός παραπετάσματος, χωρίς να μπορούν να τον δουν...»

http://www.geocities.ws/ichor10/pithagoras.html 

ΠΥΘΑΓΟΡΕΙΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑΚΗ ΣΟΦΙΑ

ΤΟ ΜΥΗΤΙΚO EΡΓΟ ΤΩΝ ΠΥΘΑΓΟΡΕIΩΝ

Οι Πυθαγόρειοι φιλόσοφοι, πέρα από το ότι επικέντρωναν τη μελέτη τους στη μαθηματική επιστήμη, επιζητούσαν να συλλάβουν την αληθινή φύση των αριθμών και τη σχέση τους με τα ουράνια σώματα. Οι πυθαγόρειες αναζητήσεις, είχαν προσλάβει από πολύ νωρίς και μυστηριακό χαρακτήρα, με κύριο άξονα των μυστηριακών τους αντιλήψεων την ιδέα της μετενσαρκώσεως.

Το μυητικό έργο των Πυθαγορείων διαρθρωνόταν σε τρεις βαθμίδες. Ο σκοπός τους ήταν να παρέξουν μία επαρκή φιλοσοφική εξήγηση σε σχέση προς τα τεκταινόμενα που συντελούνταν στους εσώτερους κύκλους της Δημιουργίας. Οι εισαχθέντες στο Πυθαγόρειο σύστημα αναγορεύονταν σε Ακουστικούς, αποτελούσαν κατ’ ουσίαν τον κύκλο των ακροατών. Οι ακροατές δεν εδικαιούντο να μετέχουν στις συζητήσεις. Υποχρεούνταν σε απόλυτη σιγή και σ’ αυτό το διάστημα συγκέντρωναν γνώσεις και επαύξαναν τις εμπειρίες τους.

Μετά την παρέλευση του χρονικού διαστήματος των τριών ετών, και υπό την προϋπόθεση ότι η πρόοδός τους κρινόταν ικανοποιητική, ανυψώνονταν στην τάξη των «Μαθηματικών». Επρόκειτο για μία βαθμίδα, τα γνωστικά αντικείμενα της οποίας δεν περιορίζονταν σε μία στείρα εμβάθυνση στις αρχές της μαθηματικής επιστήμης, αλλά αποτελούσαν το υπόβαθρο για τη συνειδησιακή και γνωστική διεύρυνση, η οποία θα άνοιγε τους ορίζοντες για την προσέγγιση και επίτευξη υψηλότερων και ουσιαστικότερων στόχων.
Οι «Μαθηματικοί» συνδύαζαν τη Γεωμετρία, τα μαθηματικά και τη Μουσική, υπεισερχόμενοι στη διερεύνηση των αναλογιών που υφίσταντο μεταξύ αυτών. Ακολουθούσε η τρίτη βαθμίδα, αυτή των «Φυσικών». Επρόκειτο για τους αληθινούς ερευνητές και σπουδαστές των αρχών του εσωτερικού βίου, οι οποίοι προσέγγιζαν εμπράκτως τη θεία διάσταση της ζωής.

Σύμφωνα με τον Νεοπυθαγόρειο Σπυρίδωνα Νάγο, οι τρεις βαθμίδες διαρθρώνονταν σε εννέα συνολικά βαθμούς, αριθμός ο οποίος ανταποκρίνεται και στις αριθμητικές μονάδες. Συνοπτικά, μπορεί να επισημανθεί ότι στα Μυστήρια των Πυθαγορείων επήρχετο η διαμόρφωση του ατόμου και καταδεικνυόταν η προέλευσή του, ενώ παράλληλα παρήχετο διδασκαλία περί των δυνάμεων εκείνων που συνιστούν τις φυσικές μορφές. 

Επακολουθούσαν τα άρρητα, τα οποία υφίσταντο σε όλα τα μυστηριακά συστήματα. Όλο αυτό το φάσμα της μυητικής γνώσεως, παρήχετο εντός του κύκλου της τριετούς σιωπής. Ακολούθως, στα πλαίσια μίας πενταετούς σιγής, διεξαγόταν το ανώτερο έργο, προορισμένο αποκλειστικά για μύστες εξαγνισμένους στο σώμα και στο πνεύμα, το οποίο και προσδιοριζόταν από την δεύτερη βαθμίδα. Επακολουθούσε η τρίτη βαθμίδα, στην οποία πρόσβαση είχαν μόνο οι «Πεφωτισμένοι» άνδρες και οι αγνές γυναίκες που διέθεταν ψυχική καθαρότητα.

Ο Πυθαγόρας είχε υιοθετήσει πολύ αυστηρά κριτήρια για την αποδοχή κάποιου στην Κοινότητά του με την ιδιότητα του Δοκίμου μέλους, ενστερνιζόμενος, λόγω αριστοκρατικών καταβολών, την αρχή ότι η ποιότητα δεν ανευρίσκεται στην ποσότητα.

http://www.geocities.ws/ichor10/pithagoras.html 

«Μηδένα προ του τέλους μακάριζε»

Με την Συγγραφέα Δήμητρα Λιάτσα

Ομηρικός Κύκλος

ΑΠΟΛΛΩΝΙΟΣ Ο ΤΥΑΝΕΥΣ, ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΠΥΘΑΓΟΡΕΙΩΝ ΜΥΣΤΗΡΙΩΝ

Τα Πυθαγόρεια Μυστήρια παρουσίαζαν πολλές ομοιότητες προς τα Ορφικά, ώστε δικαίως ο Ηρόδοτος αποφαίνεται: «Ομολογέουσι δε ταύτα τόϊοι ορφικοίσι καλεομένοισι και Βακχικοίσι, εούσι δε Αιγύπτιοι και Πυθαγορίοισι».

Οι Πυθαγόρειοι φιλόσοφοι ακολουθούσαν λιτό βίο, ενώ τέλεια αγνότητα ήταν το στοιχείο εκείνο που χαρακτήριζε τη ζωή τους. Κάθε πρωί προγραμμάτιζαν τις εργασίες τους και τα ημερήσια καθήκοντα με τα οποία επιφορτίζονταν. Κατά την έλευση της νύκτας οι Πυθαγόρειοι πραγματοποιούσαν λογοδοσία, απέδιδαν δηλαδή λόγο των πράξεων που επιτέλεσαν κατά τη διάρκεια της ημέρας, υποβαλλόμενοι σε έναν συνειδησιακό αυτοέλεγχο. Η Αυγή έβρισκε τους Πυθαγορείους να αποδίδουν τιμές προς τον Ήλιο απαγγέλοντας στίχους του Ομήρου και του Ησιόδου. Μελέτη, γυμναστική και περίπατοι, συμπλήρωναν το πρόγραμμα επί καθημερινής βάσεως.

Εν κατακλείδι, περί της ωφελιμότητος της συμμετοχής στα Πυθαγόρεια Μυστήρια, αποφαίνεται ο Απολλώνιος ο Τυανεύς: «Εκ του συγχρωτισμού σας με έναν Πυθαγόρειον Δάσκαλον, τι έχετε να ωφεληθήτε; Θα σας το είπω συντόμως: Θα μάθετε κατά πρώτον την επιστήμην των Νομοθετών, την επιστήμην της Γεωμετρίας, της Αστρονομίας, της Αριθμητικής, την επιστήμην της αρμονίας, της μουσικής· εκείνην της θεραπευτικής και όλα τα θεία μυστικά της μαντικής. Αλλά δεν είναι ταύτα μόνον. Ιδού άλλα πλεονεκτήματα, περισσότερον σημαντικά: Θα αποκτήσετε ευρύτητα πνεύματος, μεγαλοκαρδίαν, μεγαλοφροσύνην, σταθερότητα χαρακτήρος, μεγάλην υπόληψιν, την γνώσιν των θείων και όχι απλώς μίαν δοξασίαν περί αυτών. Την εύλογον πίστιν εις την ύπαρξιν ωρισμένων ανωτέρων οντοτήτων. Την αγάπην προς τους πάντας και τα πάντα. Το θάρρος της υπομονής. Την τέχνην της μετριοφροσύνης και εκείνην του να μην έχετε μεγάλας και πολλάς ανάγκας. Την εγκράτειαν των αισθήσεων, την ευστροφίαν πνεύματος. Την εκτεταμένην και αποκαταστατικήν αναπνοήν, χρώμα προσώπου υγιές· καλήν γενικώς υγείαν, πνεύμα ήρεμον και τέλος το μυστικόν μιας αθανάτου υπάρξεως. Αναπολήσατε τώρα τι εξ’ αυτών όλων λαμβάνουν από σας εκείνοι που σας συναναστρέφονται;...»

Η σοφία του Πυθαγόρα ήταν γενικώς αποδεκτή, σε σημείο που όταν προσήρχετο σε κάποιον Ναό, καθίστατο αντικείμενο αποδώσεως σεβασμού, εκ μέρους δε των Ιερειών επροσεφωνείτο με την ακόλουθη ρήση: «Ως ευ Παρέστης, υϊέ του Απόλλωνος».

http://www.geocities.ws/ichor10/pithagoras.html

Εικόνα: Απολλώνιος ο Τυανεύς, Αρχαιολογικό Μουσείο Ηρακλείου

ΤΕΤΡΑΚΤΥΣ, ΤΟ ΙΕΡΟ ΣΥΜΒΟΛΟ ΤΩΝ ΠΥΘΑΓΟΡΕΙΩΝ

Η Τετρακτύς αποτελεί την ουσία της διδασκαλίας και το ιερό σύμβολο των Πυθαγορείων. Αποτελείται από τους δέκα πρώτους αριθμούς (1-10) τοποθετημένους σε τέσσερις σειρές (ένας στην πρώτη σειρά, δύο στην δεύτερη, τρεις στην τρίτη και τέσσερις στην τέταρτη σειρά) όπως φαίνεται στην εικόνα. 

Τετρακτύν αποκαλούσαν την “Τετράδα” που είναι στην Πυθαγόρειο Φιλοσοφία η ουσία και η έννοια του αριθμού τέσσερα. Η Τετρακτύς είναι ο τέταρτος “τριγωνικός αριθμός” εμφανίζοντας έτσι μια άλλη άποψη της σχέσης Τετράδας και Τετρακτύος.

Η Τετρακτύς
Οπωσδήποτε δεν πρέπει να ξεχνάμε την σχέση της Τετρακτύος με την “Δεκάδα”. Εξ αυτού η Τετρακτύς αναφέρεται σύμφωνα με τον Ιάμβλιχο με τα προσηγορικά ονόματα: Κόσμος (διακόσμηση, στολίδι), Παν (ο θεός Πάνας – Παν = Όλο), Ουρανός, Άτλας, Κλειδούχος, Αιών, Μνήμη, Γνώμων, Ειμαρμένη, Κράτος, Φάνης, Ήλιος, Πυθμήν κ.α. Με την μελέτη των εννοιών των αριθμών που υπάρχουν στην Τετρακτύν και των σχέσεων τους οι Πυθαγόρειοι υποστηρίζουν ότι κάποιος φθάνει στην απόκτηση της σοφίας.

Η κύρια σχέση Τετράδας και Τετρακτύος φαίνεται και από την φημισμένη σχέση των πρώτων τεσσάρων αριθμών με την δεκάδα την οποία παράγουν όταν προστεθούν (1+2+3+4=10). Από αυτούς τους πρώτους τέσσερις αριθμούς (1, 2, 3 & 4), είναι δυνατόν να κατασκευαστούν οι λόγοι: “δια τεσσάρων” (4:3, τέταρτης), “δια πέντε” (3:2, πέμπτης), “δια πασών” (2:1, Οκτάβα), που στην μουσική αποδίδουν τα αναφερόμενα αρμονικά μουσικά διαστήματα τα οποία πρώτος ο Πυθαγόρας καθόρισε επακριβώς με αριθμητικούς λόγους. Οι αναλογίες αυτές δημιουργούν την Αρμονία, που για τους Πυθαγόρειους έχει σημασία κυριολεκτικά κοσμική (εξ ου και η ονομασία της “Κόσμος”). Οι Πυθαγόρειοι χρησιμοποιούσαν την Τετρακτύν για να ορκισθούν, επικαλούμενοι μάλιστα τον Πυθαγόρα σαν κάποιο θεό, όπως φαίνεται από τα “Χρυσά Έπη” όπου αναφέρεται:

«ναὶ μὰ τὸν ἁμετέρᾳ ψυχᾷ παραδόντα τετρακτύν
παγὰν ἀενάου φύσεως.»

(ναι μα τον παραδόσαντα στην ψυχή μας την τετρακτύν,
που είναι η πηγή της αενάου φύσεως.)

Χρυσά Έπη – στίχοι: 47, 48

Οι αριθμοί σχετίζονται με τα γεωμετρικά σχήματα. Έτσι η μονάδα σχετίζεται με το σημείο, η δυάδα με την γραμμή, η τριάδα με το τρίγωνο και η τετράδα ή τετρακτύς με το τετράεδρο (ή τριγωνική πυραμίδα), το πρώτο γεωμετρικό στερεό. Εθεωρείτο σύμβολό της το τετράγωνο που επίσης ήταν το σύμβολο του θείου και της τελειότητας. Επίσης η σοφία θεωρούσαν ότι αποκτιέται από τις τέσσερις εσωτερικές για τους Πυθαγόρειους επιστήμες της αριθμητικής, μουσικής, γεωμετρίας και αστρονομίας. Συνιστά σύμβολο του Θεού Απόλλωνος και οι Πυθαγόρειοι συνδέουν την Τετρακτύν με το Μαντείο των Δελφών, όπως φαίνεται στο σημαντικό “περί υπάρξεως” “άκουσμα” που αναφέρει ο Ιάμβλιχος: «τι εστί το εν Δελφοίς Μαντείον; Τετρακτύς» (τι είναι το Μαντείο των Δελφών; Η Τετρακτύς).

Υπάρχει και άλλη μία Τετρακτύς, όπως αναφέρεται στον Τίμαιο του Πλάτωνα, η οποία ονομάζεται διπλή Τετρακτύς και αποτελείται από οκτώ γραμμές που δημιουργούνται από τους πρώτους οκτώ αριθμούς(1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8) οι οποίοι συνολικά μας δίνουν σύνολο 36 (1+2+3+4+5+6+7+8=36). Από μια άλλη οπτική αυτή η Τετρακτύς δημιουργείται, και έτσι συνδέεται με την κανονική τετράγραμμη Τετρακτύν, από το άθροισμα των τεσσάρων πρώτων περιττών αριθμών και των τεσσάρων πρώτων αρτίων: (1+3+5+7)+(2+4+6+8)=36 όπως αναφέρει και ο Πλούταρχος στο “Περί Ίσιδος και Οσίριδος”.

Η Τετρακτύς, συμβολίζει  τα τέσσερα στοιχεία ή τις τέσσερις καταστάσεις της ύλης (στερεά, υγρά, πύρινη και αέρινη κατάσταση, ή αέρας, γη, νερό, φωτιά). Κατά μία άλλη εκδοχή, συμβολίζει τα τέσσερα σημεία του Ορίζοντα, αλλά και τις τέσσερις εποχές του χρόνου, οι οποίες εναλλάσονται κατά τρόπο αρμονικό. Παράλληλα, η Τετρακτύς συμβολίζει τις τέσσερις διαστάσεις, ενώ ο Πλάτων στον διάλογο «Φαίδρος», κάνει λόγο για μία τετράδα μανίας, η οποία αναπτύσεται ανάμεσα στον Διόνυσο και τις Μούσες και στο Απόλλωνα και στην Αφροδίτη.

Γενικά ο τετραδικός νόμος υποδηλώνει την υλική τελειότητα, καθώς το τετράγωνο αποτελεί έκφραση αυτής της ιδεατής καταστάσεως της ύλης. 

Ο Ιεροκλής επ’ αυτού λέγει: «Έστι γαρ δημιουργός των όλων αιτία η τετράς. Θεός νοητός και αίτιος του Ουρανού και αισθητού Θεού. Παραδίδεται δε η γνώσις τούτη τοις Πυθαγορίοις δι’ αυτή του Πυθαγόρου».

Εξ’ άλλου η ίδια η λέξη «Θεός» αποτελείται από τέσσερα γράμματα, γεγονός καθόλου τυχαίο. Καταλήγοντας, οι μυστηριακές διδασκαλίες, επικεντρώνονταν σε μία διαδικασία η οποία περιελάμβανε τις ακόλουθες διαδοχικές καταστάσεις: Σήψη, Κάθαρση, Αναγέννηση και συνακόλουθα Ανάσταση.
Φυσικά, ο Πυθαγόρας δε θα μπορούσε να είναι παρά υπέρμαχος Αριστοκρατικών αντιλήψεων, περιφρονώντας το πλήθος των αδαιών, των διεφθαρμένων και των «αγεωμέτρητων» με τη συμβολική έννοια του όρου. Η δε ρήση του «τας λεωφόρους μη βαδίζειν» υποδηλώνει την αντίληψη του φιλοσόφου ότι ο επαϊων και ηθικά εκλεκτός, δεν θα πρέπει να συντάσεται με την άποψη των πολλών και αμαθών.

http://www.geocities.ws/ichor10/pithagoras.html , wikipedia

-----------------------------------

Ο ΨΥΧΟΓΟΝΙΚΟΣ ΚΥΒΟΣ ΤΟΥ ΠΥΘΑΓΟΡΑ

Ο ΔΡΟΜΟΣ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ

ΧΛΕΤΣΟΣ ΒΑΣΙΛΗΣ

ΑΡΧΕΤΥΠΟ: ΜΕΔΟΥΣΑ

Η Μέδουσα, είναι η θνητή αδελφή των Γοργόνων, οι άλλες δύο είναι η ΕΥΡΥΑΛΗ (συναισθηματικές εξαρτήσεις) και η ΣΘΕΝΩ (θηριώδη ένστικτα κοινωνικής επιβουλής και επικράτησης) και είναι αθάνατες.

Τα ελαττώματα της θνητής Μέδουσας/εγωπάθεια/ματαιοδοξία υπόκεινται στην φθορά και τον θάνατο. 

Τα συναισθηματικά αδιέξοδα (ΕΥΡΥΑΛΗ), που δημιουργούν τα δράματα της ζωής και η επιθυμία κυριαρχίας (ΣΘΕΝΩ) δεν αποβάλλονται από την ψυχή γι' αυτό και είναι αθάνατες.

Σύμφωνα με την Μυθολογία μας, ζουν στα πέρατα του Ωκεανού, στο μέρος της Νυκτός, στα απύθμενα βάθη του σκοτεινού εσώτερου εγώ (γοργόνες = γοργονόες => δεινοί - οξυδερκείς νόες που ό,τι σκεφθούν το υλο- μορφοποιούν), είναι χθόνιες θεές, οι οποίες αντιπροσωπεύουν τα πιο σκοτεινά τρίσβαθα συναισθήματα που μπορεί να κρύβει ο συναισθηματικός κόσμος της πλημμυρίδας των συναισθημάτων, του ανθρώπου. Όπως η Μέδουσα το συγχυσμένο μυαλό), η Σθενώ (=> σθένος - δύναμη => έθος... όπως και Σθε= σθένος + ενώ = ένωση), Ευρυάλη η παρορμητικότητα του όντος που δίνει την ενεργοποίηση των ενστικτωδών και όχι μόνον συναισθημάτων).

Εχθροί των θνητών οι «βροτοστυγείς Γοργόνες», διότι έχουν νόας γοργούς, δεινούς και φοβερούς, και διαβιούν στα πέρατα της ψυχής μας, όπου είναι δύσκολο να τις διακρίνουμε , γι΄ αυτό και είναι τόσο επικίνδυνες. 

Στον αντίποδα τους βρίσκεται η θεά Αθηνά, που συνοδεύει τους ήρωες και εκφράζει την διαύγεια της σκέψης και την υψηλή νοημοσύνη.

Στο θνητό γένος η Μέδουσα είναι η ιερά ΔΥΑΣ, η οποία δια της χορηγίας του αίματος των δύο αρτηριών της, καθίσταται πάντα αιτία ζωής, τόσο κατά την παραμονή μας στο "όστρακον" όσον και μετά την απαλλαγή μας από αυτό.
Η ΕΠΙΓΝΩΣΗ ΤΗΣ ΑΝΥΠΑΡΞΙΑΣ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΑΦΑΙΡΕΙ ΤΟΝ ΦΟΒΟ, ΤΟΝ ΠΡΟΠΟΡΕΥΟΜΕΝΟ ΣΕ ΚΑΘΕ ΜΑΣ ΣΚΕΨΗ/ΟΦΙΝ. Αλλιώς «το εγώ» επιστρέφει από τον πανικό του αοράτου στην σύγχυση του αισθητού.

Η ΜΕΔΟΥΣΑ ΕΙΝΑΙ Η ΑΡΝΗΣΗ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΩΝ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΩΝ ΜΑΣ, ΤΙΣ ΟΠΟΙΕΣ ΦΟΒΟΜΑΣΤΕ ΝΑ ΟΡΓΑΝΩΣΟΥΜΕ, ΓΙΑΤΙ ΠΑΝΙΚΟΒΑΛΛΟΜΕΝΟΙ ΑΠΟΛΙΘΩΝΟΜΑΣΤΕ.

Η ζώνη της με τους αντικριστούς όφεις στα τρία κομβικά σημεία-ΚΗΡΥΚΕΙΟΝ  ΕΝ ΕΝΕΡΓΕΙΑ, επικοινωνεί  με τους Αλεξίμορους μέσω του Ιητήρος ΑΣΚΛΗΠΙΟΥ. Αποκοπείσα η κεφαλή της/ ΕΓΩ ΑΠΟ ΤΟ ΦΘΑΡΤΟΝ ΣΩΜΑ, καθίσταται ο προσωπικός μας ΕΡΜΗΣ ΜΥΣΤΑΓΩΓΟΣ.

ΑΝΕΥ ΨΥΧΟΣΩΜΑΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΨΥΧΟΝΟΗΤΙΚΗΣ ΥΓΕΙΑΣ ΟΙ ΕΝΝΕΑ ΜΟΥΣΕΣ ΜΕΤΑ ΤΟΥ ΜΟΥΣΑΓΕΤΗ ΑΠΟΛΛΩΝΑ, ΔΕΝ ΕΜΦΑΝΙΖΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΨΥΧΗ
ΜΕΔΟΥΣΑ --ΔΕΟΥΣΑ, Μ-ΟΥΣΑ ΟΥΣΑ, με την ονοματοθεσία της η Μέδουσα προηγείται των Μουσών, αφού είναι η Δέουσα Μούσα, η ΟΥΣΑ ικανή να μυήσει την διττή μας ύπαρξη στην καθολική ΥΓΕΙΑ. (ΑΛΤΑΝΗ)

Η ΜΕΔΟΥΣΑ είναι το τέρας, το οποίο εκπροσωπεί τους Όφεις και κυοφορεί, τον ΧΡΥΣΑΩΡΑ (ΧΡΥΣΟ ΞΙΦΟΣ) και  τον πτερωτό ίππον ΠΗΓΑΣΟ την νόηση και το συναίσθημα στην διττή τους έκφραση, εφόσον και οι δύο κατέχουν καταστροφικές και ευεργετικές δυνάμεις. Έτσι, ο υλικός κόσμος γίνεται εχθρός της υψηλής διανόησης, αφού την παραλύει. Η πολυμήχανος και ματαιόδοξος Μέδουσα εκφράζει το απόλυτο «του ΕΓΩ ΜΑΣ». Αυτό το πανίσχυρο «ΕΓΩ» διεσπασμένο σε αναρρίθμητους ΟΦΕΙΣ, επινοεί και μηχανεύεται εις το αεί του παντός την διαχρονική λύση, η οποία θα του επιτρέψει την επιστροφή εις ΤΟ ΕΝ , ΤΟΥ ΑΠΟΛΛΩΝΑ.

Η Μνήμη του ατομικού και συλλογικού υποσυνείδητου, σύμφωνα και με τον Πυθαγόρα, είναι το απαραίτητο εκείνο στοιχείο για την ορθή πορεία του κάθε ανθρώπου!!! Ο πόνος, ο αγώνας (ο άθλος), οι θεϊκοί δράκοι (κατά τον Σωκράτη) οι Δαίμονες (Δα-ήμονες) , είναι αυτοί που ενεργούν ευεργετικά - αφυπνιστικά πάνω στην διανόηση - διαλογισμό - διαλεκτική, ώστε αυτές να γίνουν βαθύτατες και συνεχώς ανώτερες. Ειδάλλως θα ριχθούν στα Τάρταρα.... 

https://olixnos.blogspot.com/