ΕΠΙΚΟΥΡΟΣ - ΗΘΙΚΗ, Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ

Κάποτε είχαμε κτίσει μικρούς παραδείσους μέσα στους οποίους απολαμβάναμε μια πρωτόγνωρη υλιστική ευτυχία. Δηλώναμε ευτυχισμένοι, αφού οι τραπεζικές κάρτες ήταν γεμάτες με χρήματα δανεικά και καταναλώναμε με μανία και απληστία.

Σήμερα όλοι ζούμε στο μείον. Μείον οι μισθοί, η εργασία, οι συντάξεις, η ευτυχία, η ζωή.

Πολλοί τώρα επιστρέφουν στις συμβουλές ευζωίας του Επίκουρου.

Η ηθική και η ευτυχία του ανθρώπου βασίζονται στη θεωρία ότι «χωρίς τη γνώση της φύσης είναι αδύνατον να επιτευχθούν οι καρποί της απόλαυσης». Κατά τη γνώμη του, το ύψιστο αγαθό είναι η τέρψη. Λέγοντας αυτό δεν αναφερόταν στις χυδαίες απολαύσεις των ακόλαστων, ούτε στα γαστρονομικά όργια, αλλά εννοούσε κυρίως στην  εξάλειψη του σωματικού πόνου και της ψυχικής αναστάτωσης.

Η επίτευξη της ψυχικής ηρεμίας στηρίζεται σε φυσικά και σε ατομικά θεμέλια.

Ο καθένας να κατευθύνει τις επιθυμίες του εντός των ορίων των σωματικών αναγκών.

Η φιλία , η ελευθερία, η σκέψη, το φαγητό, το κατάλυμα  είναι απολύτως απαραίτητα για την ευτυχία του ατόμου. 

Αντιθέτως για τον Επίκουρο, δεν είναι  απαραίτητα η φήμη, η εξουσία, τα μεγάλα σπίτια,  τα συμπόσια, το κρέας .

Η ομορφιά της ζωής κρύβεται  σε μικρές καθημερινές ανέξοδες απολαύσεις και κυρίως σε μεγάλες πανανθρώπινες αξίες.

Το σημείο που σχολιάστηκε κυρίως από τη φιλοσοφία του Επίκουρου είναι η ηθική του .

Σκοπός της φιλοσοφίας του ήταν να ελευθερώσει τον άνθρωπο από τα πάθη της ψυχής και να κάνει τη ζωή του ευτυχισμένη.

Το κέντρο της ηθικής του ήταν: ευδαιμονία, κριτήριο του καλού και του κακού, θάνατος, αγαθό, ηδονή, επιθυμίες, αρετές, φιλία.

Τα πάθη της ψυχής: ο φόβος και οι επιθυμίες.

Όμως από ποιους φόβους και από ποιες επιθυμίες πρέπει να απαλλαγούμε; Και με ποιόν τρόπο; Την ανθρώπινη ζωή τυραννούν φόβοι για τον θάνατο (και την μετά από αυτόν ζωή), για  τους θεούς (που τιμωρούν), για το κακό (που είναι ανυπόφορο), για τα φυσικά φαινόμενα (που προκαλούν δέος και μένουν ανεξήγητα).

Επιθυμίες προς αποφυγήν είναι όλες εκείνες που μας προξενούν πόνο, όταν επιμένουμε να τις ικανοποιήσουμε, οι μη αναγκαίες: λ.χ. ο πόθος της αθανασίας, η αναρρίχηση στα δημόσια αξιώματα.

Πώς θα λυτρωθούμε από αυτά τα εσωτερικά δεσμά;

Τους (ανυπόστατους) φόβους τους διαλύει η φυσική επιστήμη, ενώ αρκεί να ακολουθήσουμε τη φύση για να επιθυμούμε πράγματα φυσικά και αναγκαία. Αυτές είναι οι ελάχιστες προϋποθέσεις για την κατάκτηση της μακάριας ζωής: η εξασφάλιση τροφής, στέγης, ενδυμασίας, στοιχειώδους ιατρικής φροντίδας. Για να επιτύχουμε την ευτυχισμένη ζωή θα πρέπει να απαλλαγούμε από τον πόνο και να απολαύσουμε την ηδονή.

Στην τελευταία θεμελιώνεται το ευπόριστο αγαθό και προς την κατάκτηση  της ενεργοποιούνται οι αρετές. Η κατάσταση αυτής της αταραξίας διασφαλίζεται κατεξοχήν στον έλλογο βίο του σοφού. Ο σοφός μπορεί να μην είναι αθάνατος θεός, αλλά είναι αυτός που κατακτά το είδος της αθανασίας που ταιριάζει στον άνθρωπο:  «ζει σαν αθάνατος  ανάμεσα στους θνητούς».

Όλες οι  επιθυμίες μας δεν είναι αναγκαίες.

Δεν αξίζει να πονάμε σωματικά ή ψυχολογικά για πράγματα που δεν συμβάλλουν στον τελικό μας στόχο, που είναι μια ευτυχισμένη ζωή. Τέτοια πράγματα είναι μη αναγκαίες επιθυμίες που οφείλονται σε λανθασμένες πεποιθήσεις, δικές μας ή της κοινωνίας, και αποτελούν τα συχνότερα εμπόδια για τη ζωή κάθε ανθρώπου. Πρέπει, να αναζητήσουμε άλλες ηδονές, πιο μόνιμες στο σώμα και στην ψυχή, που αφορούν το παρελθόν (ευχάριστες αναμνήσεις) και το μέλλον (βεβαιότητα για το τι θα συμβεί). Όταν ικανοποιούμε τις φυσικές και αναγκαίες επιθυμίες μας και δεν έχουμε άλλες ανικανοποίητες επιθυμίες, ζούμε μια σταθερή κατάσταση, την πιο ηδονική από όλες.

Ο Επίκουρος το έλεγε ξεκάθαρα: «Η ηδονή είναι η αρχή και ο σκοπός της ευτυχισμένης ζωής».

Το ίδιο συμβαίνει και με τους φόβους μας. Επιθυμούμε να ζήσουμε για πάντα ταυτόχρονα φοβόμαστε επειδή θα πεθάνουμε. Η επιθυμία της αιωνιότητας δεν μας αφήνει να χαρούμε τα όσα ζούμε τώρα σε αυτήν την ζωή, γιατί αγωνιούμε αν θα τα έχουμε πάντα ή αγωνιζόμαστε διαρκώς να τα αυξήσουμε. Και ο φόβος του τέλους δεν μας αφήνει να χαρούμε, γιατί αγωνιούμε ότι ο θάνατος θα είναι φρικτός. Αυτοί οι φόβοι για το κακό που είναι ανυπόφορο, για τους θεούς που παρεμβαίνουν στους ανθρώπους και τιμωρούν στη ζωή και μετά τον θάνατο είναι για τον Επίκουρο τα μεγαλύτερα εμπόδια για την απόλαυση της ευχαρίστησης.

Πώς όμως θα διαλυθούν αυτοί οι φόβοι; 

Και εδώ αναλαμβάνει ο λόγος, ο νηφάλιος στοχασμός, η φρόνηση, η πρακτική σοφία, η φιλοσοφία. Αυτή θα απελευθερώσει τον άνθρωπο από ανυπόστατους φόβους αλλά και μάταιες ελπίδες, και θα τον κάνει να κατανοήσει την αληθινή φύση των επιθυμιών του και της ηδονής. 

Όπως ο Σωκράτης πίστευε ότι η γνώση είναι αναγκαία για την αρετή, έτσι και ο Επίκουρος πίστευε ότι η γνώση είναι αναγκαία για την ευτυχία, την ευδαιμονία.

Δεν υποσχόταν ότι μπορούν οι άνθρωποι να αλλάξουν τον κόσμο, αλλά ότι μπορούν να αλλάξουν τον εαυτό τους.

Να μην φοβόμαστε τον θάνατο διότι δεν μας αφορά, να μην φοβόμαστε τη ζωή μετά τον θάνατο, γιατί δεν υπάρχει (γιατί χάνεται μόνο η ψυχοσωματική μας ενθαδική ταυτότητα, όχι η αιώνια νοητική), να μην φοβόμαστε τον ακραίο πόνο πριν από τον θάνατο, γιατί θα κρατήσει λίγο, να φεύγουμε από τη ζωή με ευγνωμοσύνη για όσα ζήσαμε, γιατί τα ευχάριστα υπερισχύουν σε σύγκριση με τα δυσάρεστα. Τι  γίνεται όμως με αυτούς που αφήνουμε πίσω; Μόνο αυτό νικά τον θάνατο έλεγε: « η γλυκιά ανάμνηση» των όσων ζήσαμε και των όσων είπαμε μαζί με τους φίλους μας.

Η τετραφάρμακος του Επίκουρου είναι:

O θεός δεν εμπνέει φόβο

ο θάνατος δεν φέρνει ταραχή,

το αγαθό αποκτιέται εύκολα

και το κακό υποφέρεται εύκολα.

Ο μόνος τρόπος που οδηγεί στην ευτυχία είναι ο φιλοσοφικός.

Δεν είναι μια ζωή χαμένη στην ερημική γαλήνη των μελετών, αλλά μια άσκηση των αρετών στην χαρούμενη κοινότητα των φίλων. 

Ανάμεσα στους φίλους ο άνθρωπος λυτρώνεται από επίμονες και επίπονες επιθυμίες, ηρεμεί η τρικυμία της ψυχής και ζει σε μια κατάσταση που συναγωνίζεται τη θεϊκή  μακαριότητα. Μέσα στις επικούρειες κοινότητες ο φιλόσοφος δεν έχει ανάγκη από νόμους, γιατί τα πάντα είναι γεμάτα δικαιοσύνη και φιλία. 

Ο Επίκουρος θεωρούσε τη φιλία ύψιστη αρετή. Η κατάκτηση της ευτυχίας είναι εφικτή σε αυτήν τη ζωή,  όσο σύντομη κι αν είναι. Απόδειξη αποτελεί ο σοφός. Ο σοφός, ακριβώς επειδή έχει κατανοήσει τη φύση και έχει κατακτήσει τον πλούτο της αυτάρκειας, χρειάζεται ελάχιστα πράγματα. Και επειδή χρειάζεται ελάχιστα, μπορεί και να τα απολαύσει καλύτερα.

Αυτά που δίδαξε με τα έργα του και τα λόγια ο Επίκουρος στον Κήπο τα διαφύλαξαν  ευλαβικά οι διάδοχοί του για έξι σχεδόν αιώνες. Όπως είπε ο ίδιος ο Επίκουρος στους φίλους του προτού αφήσει την τελευταία του πνοή στον Κήπο το -270: «να είστε καλά και να θυμάστε τις διδασκαλίες μου».

Όσο  για τις παρεξηγήσεις της διδασκαλίας και του χαρακτήρα του, ο Επίκουρος  επαναλάμβανε με το μειλίχιο ύφος του: «Οι βλάβες που προξενούν οι άνθρωποι οφείλονται στο μίσος, στον φθόνο ή στην περιφρόνηση, πράγματα που ο σοφός ξεπερνά χάρη στο λογικό».

ΕΠΙΚΟΥΡΟΣ: ΗΘΙΚΗ, Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ  Απόδοση – Σχόλια Γ. Ζωγραφίδης Εκδόσεις Ζήτρος 2010 σελ. 704

Πηγή: antikleidi

adventitiousness60

ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΓΝΩΡΙΖΑΝ ΤΗΝ ΑΠΟΛΥΤΗ ΑΛΗΘΕΙΑ - ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΚΑΙ ΒΙΟΚΕΝΤΡΙΣΜΟΣ

Ο άνθρωπος βρίσκεται συνεχώς σε μια αέναη αναζήτηση για να κατανοήσει τι πραγματικά είναι, ποια είναι η σχέση του με όλα τα άλλα που απαρτίζουν τον ορατό και αόρατο κόσμο, τι απογίνεται μετά το θάνατό του και τόσα άλλα θεμελιώδη ερωτήματα.

Πρόσφατα μέσα από τις εξελίξεις της κβαντικής κυρίως φυσικής ο άνθρωπος έχει αρχίσει να κατανοεί πράγματα που για τα περισσότερα χρόνια της μακράς πορείας του φαίνονταν αδιανόητα, όπως ότι αυτός «δημιουργεί» αυτό που κατανοεί ως πραγματικότητα και ότι εντέλει αυτή είναι μία ψευδαίσθηση ουσιαστικά και συνεπώς «υφίσταται» «κάτι άλλο» που δεν υπακούει στις γνωστές χωροχρονικές συντεταγμένες.

Και όμως αυτήν ακριβώς την θεώρηση για την ύπαρξη είχαν, απ’ ότι έχει εκφρασθεί από πολλές πλευρές, και οι Αρχαίοι Έλληνες σοφοί. Οι Αρχαίοι αυτοί διανοητές, λοιπόν, έβλεπαν το φυσικό σώμα του ανθρώπου όχι ως κάτι ξεχωριστό, όπως λανθασμένα κάνει η επιστήμη έως τώρα, αλλά πάντοτε σε σχέση με την ψυχή που εδρεύει σε αυτό. Γι’ αυτούς το σώμα είναι απλά το όργανο που αυτή χρησιμοποιεί και σώμα χωρίς ψυχή είναι κάτι αδιανόητο. 

Για τους Πυθαγόρειους και Πλατωνικούς η λέξη άνθρωπος σήμαινε κάτι πολύ περισσότερο από τον ορατό άνθρωπο και, στην κυριολεξία, με τον όρο αυτόν εννοούσαν αποκλειστικά τον άνθρωπο, ως το πνεύμα και την ψυχή την ενσαρκωμένη προσωρινά στο ανθρώπινο σώμα. «άνθρωπος εστί ψυχή σώματι χρωμένη» (Πλάτων, Τιμαίος 42 D, Φαίδων 111 Α).

Η ψυχή έλκει την καταγωγή της από το νοητικό πεδίο, για να εκδηλώσει την διαπλαστική και οργανική της ικανότητα. Κατέχει διάμεση θέση μεταξύ νοητού και αισθητού και έρχεται να εμψυχώσει τα σώματα, γεννώντας τον χώρο και τον χρόνο. Αποτελεί τμήμα της παγκόσμιας ψυχής του κόσμου η οποία μερίζεται σε ατομικές ψυχές, με σκοπό την απόκτηση της εμπειρίας του υλικού πεδίου. 

Συμβατά με την θεώρηση αυτή των Αρχαίων Ελλήνων και σύμφωνα με τις νεότερες απόψεις της επιστήμης, είναι και τα όσα ο καθηγητής Robert Lanza πρεσβεύει και τα οποία εδράζονται κυρίως στην κβαντική φυσική. Η θεωρία αυτή που έχει αναπτύξει λέγεται biocentrism (βιοκεντρισμός) και αναπτύσσει τις παρακάτω βασικές θεωρήσεις. Η θεωρία του biocentrism διδάσκει ότι ο θάνατος, όπως τον γνωρίζουμε, είναι μια ψευδαίσθηση που δημιουργείται από τη συνείδησή μας. «Πιστεύουμε ότι η ζωή είναι μόνο η δραστηριότητα του άνθρακα και ενός μείγματος μορίων – ζούμε και στη συνέχεια σαπίζουμε στο έδαφος», λέει ο επιστήμονας στην ιστοσελίδα του. 

Και συνεχίζει ο Lanza: Οι άνθρωποι πιστεύουμε στο θάνατο, επειδή «έχουμε διδαχθεί ότι θα πεθάνουμε», ή πιο συγκεκριμένα, επειδή στη συνείδησή μας το σώμα μας και η ζωή μας συνδέονται άμεσα, ​​και επειδή γνωρίζουμε ότι οι οργανισμοί πεθαίνουν. Η θεωρία του biocentrism, ωστόσο, εξηγεί ότι ο θάνατος δεν μπορεί να είναι τερματικός σταθμός όπως πιστεύουμε ότι είναι.

Biocentrism είναι η θεωρία των πάντων και προέρχεται από τις Ελληνικές λέξεις το «κέντρο της ζωής». Είναι η πεποίθηση ότι η ζωή και η βιολογία είναι ύψιστης σημασίας για την πραγματικότητα και ότι η ζωή δημιουργεί το σύμπαν, και όχι το αντίστροφο. Αυτό υποδηλώνει ότι η συνείδηση ​​ενός ατόμου καθορίζει το σχήμα και το μέγεθος των αντικειμένων στο σύμπαν. 

Ο Lanza χρησιμοποιεί το παράδειγμα του τρόπου με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο γύρω μας. Βλέπουμε τον ουρανό μπλε, αλλά τα κύτταρα στον εγκέφαλό μας θα μπορούσαν να αλλάξουν ώστε να βλέπουμε τον ουρανό πράσινο ή κόκκινο. Πρόσθεσε επίσης ότι όλα όσα μπορούν ενδεχομένως να συμβούν, συμβαίνουν κάποια στιγμή στα πολυσύμπαντα, και αυτό σημαίνει ότι ο θάνατος δεν μπορεί να υπάρξει «πραγματικά». Αντ ‘αυτού, είπε ότι όταν πεθαίνουμε η ζωή μας γίνεται ένα «αιώνιο λουλούδι που επιστρέφει για να ανθίσει στο πολυσύμπαν».

Και συνέχισε: «Η ζωή είναι μια περιπέτεια που ξεπερνά το συνήθη γραμμικό τρόπο σκέψης μας».

Ο Lanza αναφέρει το περίφημο πείραμα της διπλής σχισμής για να υποστηρίξει τους ισχυρισμούς του. Στο πείραμα, όταν οι επιστήμονες παρακολουθούν ένα σωματίδιο να περνά μέσω δύο σχισμών σε ένα φράγμα, το σωματίδιο συμπεριφέρεται σαν μια σφαίρα και περνά, ή μέσα από τη μια σχισμή, ή την άλλη. Ωστόσο, εάν ένα άτομο δεν παρακολουθεί το σωματίδιο, αυτό λειτουργεί σαν ένα κύμα, δηλαδή περνά μέσα από τις δύο σχισμές ταυτόχρονα. Αυτό αποδεικνύει ότι η ύλη και η ενέργεια μπορεί να εμφανίσουν χαρακτηριστικά και των κυμάτων και των σωματιδίων, και ότι η συμπεριφορά των αλλαγών των σωματιδίων βασίζεται στην αντίληψη και τη συνείδηση ​​ενός ατόμου.

Πηγή: ellinondiktyo

adventitiousness60

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ - ΑΝΑΚΑΛΥΨΗ ΚΑΙ ΟΧΙ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ

"Ελληνισμός- Ιουδαϊσμός! Μεταξύ αυτών των δύο σημείων επιρροής κινείται ο κόσμος μας", μας λέει ο φιλόσοφος Ζακ Ντεριντά.

Στην Ελληνική αντίληψη ο νους είναι ελεύθερος και ανακαλύπτει την αλήθεια στην βάση της δικής του λογικής θεώρησης είτε από μόνος του με ενδοσκόπηση, είτε μέσα από την διαλεκτική με έναν συνομιλητή, είτε μέσα από την μελέτη και τον στοχασμό.

Αντίθετα, στην ιουδαϊκή αντίληψη η αλήθεια αποκαλύπτεται από τα πάνω και ο άνθρωπος είναι υποχρεωμένος να την αποδεχτεί στερούμενος την ελευθερία να επιλέξει ή να εκφράσει με τον δικό του τρόπο την θέαση των όντων.

Στην Ελληνική κοσμοθεώρηση ο άνθρωπος μετέρχεται τον ΛΟΓΟ, γίνεται κοινωνός του και για να συλλάβει την αλήθεια ανέρχεται, ανεβαίνει αενάως πνευματικό επίπεδο με βάση τις δικές του δυνάμεις θεώμενος τα όντα, ενώ στην ιουδαϊκή κοσμοθεώρηση αναμένει την κάθοδο της αλήθειας χωρίς να έχει δικαίωμα να την κατανοήσει με τον δικό του ιδιαίτερο τρόπο πρόσληψης. ούτε βεβαίως να αναπτύξει λειτουργικά τον νου του προκειμένου να προοδεύσει.

"Γιατί μέγιστο και συναρπαστικό έργο της ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ είναι η ενεργοποίηση των ουσιωδών λόγων μέσα μας", μας λέει ο Πρόκλος. Και οι λόγοι αυτοί που είναι ανενεργοί μέσα μας λόγω της λήθης, απαρτίζουν το σύνολο της ουσίας μας. 

Και ο δρόμος προς την Α - ΛΗΘΕΙΑ είναι ο δρόμος της μνήμης (Μνημοσύνη) και της καλλιέργειας του ΛΟΓΙΚΟΥ ΝΟΥ μας με την ενεργοποίηση του συνόλου των λόγων της ουσίας μας μέσα στην αιωνιότητα.

Ο ΣΩΚΡΑΤΗΣ του πλατωνικού διαλόγου αντιστοιχεί στον Δαίμονα που μας έλαχε και είναι αυτός που θα μας καθοδηγήσει να ανέλθουμε πνευματικά, όταν εμείς θα έχουμε το "Γνώθι σε αυτόν", θα έχουμε απαγκιστρωθεί από τα έντονα πάθη και έχουμε αρχίσει να φιλοσοφούμε.

adventitiousness60

Η ΜΕΛΙΣΣΑ ΑΝΑΚΗΡΥΧΘΗΚΕ ΤΟ ΠΙΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΕΜΒΙΟ ΟΝ ΣΤΟΝ ΠΛΑΝΗΤΗ

Το τσίμπημα της πονάει πολύ, αλλά αν εξαφανιστεί θα είναι τεράστιο πλήγμα για την ανθρωπότητα.

Μετάφραση: Συντακτική ομάδα pass-world.gr

Σύμφωνα με τα συμπεράσματα του Earthwatch Institute, τα οποία παρουσιάστηκαν στην τελευταία σύνοδο της Βασιλικής Γεωγραφικής Ένωσης του Λονδίνου, οι μέλισσες είναι το πιο σημαντικό είδος στον πλανήτη.
Οι επιστήμονες, όμως, κατέληξαν και σε ένα άλλο συμπέρασμα: οι μέλισσες ήδη βρίσκονται σε κατάσταση κινδύνου αφανισμού.
Σύμφωνα με πρόσφατες μελέτες, οι μέλισσες έχουν αφανιστεί κατά 90%.
Οι λόγοι είναι πολλοί και ποικίλουν ανάλογα με την περιοχή, όμως ανάμεσα στους σημαντικότερους είναι: η μαζική αποψίλωση δασών, η έλλειψη ασφαλών χώρων για φωλιές, η έλλειψη λουλουδιών, η ανεξέλεγκτη χρήση φυτοφαρμάκων και οι αλλαγές στο έδαφος.

Γιατί οι μέλισσες θεωρούνται ως τα πιο σημαντικά είδη στον πλανήτη;

Το Μελισσοκομικό Επιχειρηματικό Κέντρο του Πανεπιστημίου Μαγιόρ και η Μελισσοκομική Ένωση Χιλής πραγματοποίησαν μια μελέτη στην οποία κατέδειξαν ότι οι μέλισσες είναι το μόνο έμβιο ον που δεν φέρει κανενός τύπου παθογένεια, μύκητα, ιό ή βακτήριο.
Ο αγροτικός κόσμος εξαρτάται κατά 70% από αυτά τα έντομα. Εβδομήντα στα εκατό τρόφιμα που παράγονται σχετίζονται με κάποιο τρόπο με τις μέλισσες.
Επίσης, η επικονίαση των μελισσών επιτρέπει την αναπαραγωγή των φυτών από τα οποία τρέφονται εκατομμύρια ζώα. Χωρίς αυτές, η πανίδα θα αρχίσει σύντομα να εξαφανίζεται. Τέλος, το μέλι που παράγεται από τις μέλισσες, όχι μόνο χρησιμεύει ως τρόφιμο, αλλά προσφέρει πολλά οφέλη για την υγεία και το δέρμα μας.
Σύμφωνα με μια εκτίμηση του Άλμπερτ Αϊνστάιν, “αν οι μέλισσες εξαφανιστούν, απομένουν στον άνθρωπο τέσσερα χρόνια ζωής”.

Γιατί κινδυνεύουν;

Σύμφωνα με το Ομοσπονδιακό Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Ελβετίας, ένας λόγος που οι μέλισσες κινδυνεύουν είναι τα κύματα που παράγονται λόγω της τεχνολογίας κινητής τηλεφωνίας. Σύμφωνα με τους επιστήμονες του Ινστιτούτου, τα κύματα που παράγονται κατά τη διάρκεια των κλήσεων είναι ικανά να αποπροσανατολίσουν της μέλισσες και να θέσουν τη ζωή τους σε κίνδυνο.

Ο ερευνητής Ντάνιελ Φαβρ και οι συνεργάτες του πραγματοποίησαν 83 πειράματα που απέδειξαν ότι στην παρουσία αυτών των κυμάτων, οι μέλισσες παράγουν ένα θόρυβο δέκα φορές μεγαλύτερο από το κανονικό, συμπεριφορά που δεν μένει απαρατήρητη και από άλλες μέλισσες: κινδυνεύουν και πρέπει να εγκαταλείψουν την κυψέλη τους.
Αναμφισβήτητα, ο σημαντικότερος λόγος που τις απειλεί είναι η συνεχής απεντόμωση των καλλιεργειών. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι αυτό που συμβαίνει στην Κολομβία, όπου τα τελευταία τρία χρόνια το 34% των μελισσών πέθανε από δηλητηρίαση.

Υπάρχει λύση για το πρόβλημα;

Υπάρχουν λύσεις. Το πρόβλημα είναι ότι είναι πολύ δύσκολο να τις εφαρμόσουμε, επειδή υπάρχουν πολύ εδραιωμένες πρακτικές στον τομέα της παραγωγής και της γεωργίας. Εντούτοις, τρεις λύσεις προτείνονται με την ελπίδα ότι μπορούν να πραγματοποιηθούν βραχυπρόθεσμα:

1. Απαγόρευση και όχι μείωση της χρήσης τοξικών παρασιτοκτόνων.

2. Προώθηση απολύτως φυσικών αγροτικών εναλλακτικών

3. Συνεχής έρευνα και παρακολούθηση της υγείας, της ευημερίας και της διατήρησης των μελισσών.

“Είναι ζωτικής σημασίας να καθιερωθεί η στρατηγική φύση της προστασίας και της αναπαραγωγής των μελισσών και άλλων επικονιαστών. Αν δεν γίνει αυτό, σε δέκα χρόνια δεν θα υπάρχουν μέλισσες στην Κολομβία. Αυτό θα οδηγήσει σε τροφική καταστροφή και κρίση για την υγεία στη χώρα”, ήταν το μήνυμα του Λουτσιάνο Γκρισάλες, εκπροσώπου του Εμπορικού Επιμελητηρίου της χώρας.

http://www.enallaktikos.gr

https://www.newside.gr

Η ΑΤΟΜΙΚΗ ΨΥΧΗ

Εφόσον η εμπειρία μάς δείχνει ότι η ανθρώπινη ψυχή περιέχει μέσα της όλες τις θεϊκές Υποστάσεις, το λογικό ερώτημα το οποίο ανακύπτει είναι γιατί η ψυχή παραμένει χωρίς συνείδηση αυτού του γεγονότος και πώς εξέπεσε σε αυτήν την άθλια κατάσταση.

Για να απαντήσουμε σε αυτό το ερώτημα είναι πρώτα απαραίτητο να ανακαλύψουμε ποιοι είμαστε «εμείς» που ρωτάμε.

Και αυτό το ερώτημα, όπως και άλλα, μπορεί να τεθεί είτε «στατικά» είτε «δυναμικά».

Εφόσον η ψυχή, ως ένας «νοητός κόσμος», περιέχει όχι απλώς όλους τους Λόγους που επενεργούν στο επίπεδο της Ψυχής, αλλά και στα υψηλότερα επίπεδα του Νου και του Ενός, τότε η ψυχή μπορεί να επιλέξει σύμφωνα με ποιες από αυτές τις αρχές προτίθεται να ζήσει και είναι το αποτέλεσμα της δικής της στάσης εκείνο που καθορίζει τη μελλοντική της επαναγέννηση.

Έτσι η ψυχή που επιλέγει το επίπεδο του λόγου θα ξαναγεννηθεί ως άνθρωπος, ενώ η ψυχή η οποία ενδίδει στην κατώτερη άλογη φύση της θα γεννηθεί ως ζώο ή ακόμη και ως φυτό. Μπορούμε επίσης να υπερβούμε το ανθρώπινο επίπεδο και να ταυτιστούμε με το Νου, έτσι ώστε να διαφύγουμε τελείως την επαναγέννηση.

Έτσι από δυναμική άποψη «ταυτιζόμαστε» με το επίπεδο εκείνο στο οποίο επικεντρώνουμε εντονότερα την προσοχή μας.

Από την άλλη μεριά, εάν θέσουμε το ερώτημα από στατική άποψη και ρωτήσουμε ποιο από αυτά τα επίπεδα είναι ο «πραγματικός μας εαυτός», τότε με αυτή μας την ερώτηση ενδέχεται να εννοούμε είτε:

(α) τι είναι αυτό που χαρακτηρίζει το ανθρώπινο επίπεδο;

(β) ποιον εαυτό ανακαλύπτουμε μετά την κάθαρση των προσμίξεων που αποκτήσαμε κατά την κάθοδο μας στον κόσμο αυτό — από τον «εισβολέα» που «τυλίχτηκε γύρω μας»;

Στο πρώτο ερώτημα η απάντηση είναι ξεκάθαρα η «Λογική Ψυχή»·

στο δεύτερο φαίνεται πως η απάντηση είναι ο Νους, ο οποίος θεωρήθηκε υπερβατικός στην πρώτη απάντηση.

Η ασυμφωνία μεταξύ των δύο απαντήσεων αίρεται αν θεωρήσουμε ότι ο «Νους» στα τελευταία αυτά χωρία αποτελεί τη συντομογραφία της «Ψυχής που συμμορφώνεται με το Νου», αφού, όπως θα δούμε, η ψυχή στην καθαρή της κατάσταση ταυτίζεται ουσιαστικά με το Νου.

Σε αντίθεση με το καθολικά περιεκτικό κοσμικό σώμα και τα λεπτοφυή σώματα των άστρων, το ανθρώπινο σώμα αποτελεί ένα σύνθετο και ασταθή συνδυασμό στοιχείων, χρειάζεται διαρκή ανανέωση και είναι εκτεθειμένο σε εξωτερικούς κινδύνους. Είναι ακριβώς αυτή η αστάθεια που αποτελεί την πηγή των επιθυμιών και των συγκινησιακών αναταραχών της κατώτερης φύσης του ανθρώπου και αυτή η οποία απαιτεί την εσκεμμένη μεσολάβηση της ανώτερης ψυχής του.

Ο έλεγχος των σωμάτων τους εκ μέρους των θεϊκών ψυχών είναι αντίθετα μια άκοπη διαδικασία η οποία δεν παρεμποδίζει την υπερβατική τους ενατένιση.

Η ανθρώπινη ψυχή, από την άλλη μεριά, αντιμετωπίζει τον κίνδυνο η φροντίδα του σώματος και της κατώτερης φύσης της να γίνει πρωταρχικός της σκοπός και να ξεχάσει το Νοητό κόσμο.

Έτσι δένεται με το σώμα και καταδικάζει τον εαυτό της σε μελλοντική επαναγέννηση, μέχρις ότου την ελευθερώσει η φιλοσοφία.

ΝΕΟΠΛΑΤΩΝΙΣΜΟΣ - R.T. Wallis

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ Γιάννης Σταματέλλος

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΡΧΕΤΥΠΟ

Ο ΝΕΟΠΛΑΤΩΝΙΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ

Πρόκλος 

Η τελευταία φάση του Νεοπλατωνισμού είναι αυτή των Σχολών της Αθήνας του πέμπτου και έκτου αιώνα, εκεί όπου ο Νεοπλατωνισμός ανακηρύσσεται τελικά επίσημη διδασκαλία της Ακαδημίας του Πλάτωνα, και της Αλεξάνδρειας.

Δεν γνωρίζουμε πολλά πράγματα για τον τρόπο με τον οποίο το κίνημα του Νεοπλατωνισμού εδραιώθηκε σε κάθε πόλη, αν και αυτό απηχεί την γενικότερη άγνοια μας γύρω τόσο από το Νεοπλατωνισμό του τέταρτου αιώνα όσο και από την πνευματική ζωή της εποχής γενικά.

Ο πρώτος νεοπλατωνικός διευθυντής της Ακαδημίας, ο Πλούταρχος ο Αθηναίος, πέθανε το 432 και από αυτήν τη χρονολογία και μετά η διαδοχή των νεοπλατωνικών διευθυντών της σχολής (Ο κατάλογος έχει ως εξής: Πλούταρχος, Συριανός, (Δόμνινος;), Πρόκλος, Μαρίνος, Ισίδωρος, (Ηγίας;), Ζηνόδοτος, Δαμάσκιος) συνεχίστηκε μέχρι το κλείσιμο της (από τον Ιουστινιανό) το 529.

Είναι γνωστή η ιστορία σχετικά με το πώς ο Δαμάσκιος και έξι από τους φιλοσόφους του, συμπεριλαμβανομένου και του σχολιαστή του Αριστοτέλη, Σιμπλίκιου, μετανάστευσαν στην Περσία, έχοντας αναπτύξει μεγάλες προσδοκίες χάρη στις φιλοσοφικές φιλοδοξίες του νέου της βασιλιά Χοσρόη, αλλά γρήγορα απογοητεύτηκαν. Έτσι επέστρεψαν στην Αθήνα, όχι ωστόσο πριν ο Χοσρόης υπογράψει μια συμφωνία με τον Ιουστινιανό όπου παρέχονταν εγγυήσεις ότι δεν θα υποστούν διώξεις (Αγαθίας 7στ. II. 30-0).

Πάντως τους απαγορεύτηκε να διδάξουν φιλοσοφία και είναι πιθανότατα χάρη στις μελέτες του Σιμπλίκιου στη διάρκεια της εξαναγκασμένης του αργίας που οφείλουμε τη διάσωση τόσων πολλών από τους Προσωκρατικούς για τις επόμενες γενιές- η επικρατούσα άποψη είναι ότι τα υπομνήματα τους γράφτηκαν για ανάγνωση και όχι, όπως τα περισσότερα από τα έργα της σχολής, ως υλικό διαλέξεων.

Στην Αλεξάνδρεια δεν διακρίνουμε μια τέτοια συνεχόμενη διαδοχή από τόσο νωρίς όσο στην Αθήνα- ακόμη λιγότερο υπάρχουν ενδείξεις μιας συνεχούς νεοπλατωνικής παράδοσης που φτάνει πίσω έως τον Αμμώνιο Σακκά.

Υπατία

Στα τέλη του τέταρτου και αρχές του πέμπτου αιώνα ο Νεοπλατωνισμός αντιπροσωπεύεται από έναν μαθηματικό με το όνομα Θέων και την κόρη του Υπατία, η οποία μαρτύρησε το 415 στα χέρια ενός χριστιανικού όχλου, με ή χωρίς την υποκίνηση του δυσώνυμου Πατριάρχη Κυρίλλου (πρβλ. 73. 7σ. απ. 104, Σωκράτης Εκκλ. Ιστ. VII. 14. 5).

Μια παρόμοια διφορούμενη θέση σε ό,τι αφορά τη στάση του απέναντι στον Χριστιανισμό χαρακτηρίζει τον επόμενο κύριο νεοπλατωνικό διδάσκαλο στην Αλεξάνδρεια, τον Ιεροκλή, μαθητή του Πλούταρχου του Αθηναίου. Ο παγανισμός του Ιεροκλή τον έφερε σε σύγκρουση με τις αρχές της Κωνσταντινούπολης, από τις οποίες μαστιγώθηκε (73. 7σ. απ. 106).

Οι σχέσεις μεταξύ των δύο σχολών ήταν πάντοτε στενές και ο γάμος μεταξύ των μελών τους συχνός· για παράδειγμα, η σύζυγος του Ερμεία Αιδεσία, ήταν συγγενής του Συριανού, την οποία είχε παλαιότερα αρνηθεί να παντρευτεί ο Πρόκλος (73. 7σ. απ. 124).

Επιπλέον πολλοί Νεοπλατωνικοί σπούδασαν και στις δύο πόλεις ή τουλάχιστον σπούδασαν στη μία πριν πάνε να σπουδάσουν στην άλλη. Το ότι ο Ιεροκλής, ο Ερμείας και ο Αμμώνιος όλοι σπούδασαν κοντά σε Αθηναίους διδασκάλους το έχουμε ήδη αναφέρει. Αντίθετα ο Συριανός και ο Ισίδωρος ήταν από καταγωγή Αλεξανδρινοί και ο Πρόκλος, ο Δαμάσκιος και ο Σιμπλίκιος σπούδασαν επίσης σε αυτήν την πόλη.

ΝΕΟΠΛΑΤΩΝΙΣΜΟΣ - R.T. Wallis

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ Γιάννης Σταματέλλος

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΡΧΕΤΥΠΟ

------------------------------------

ΠΡΟΚΛΟΣ - Το έργο του Πρόκλου ήταν πολύ δύσκολο, διότι εκτός από τα εξεζητημένα θέματα της Φιλοσοφίας που διαπραγματευόταν, είχε να αντιμετωπίσει και την πνευματική παρακμή και τον σκοταδισμό που επικρατούσε εκείνη την εποχή στην Αθήνα.

ΥΠΑΤΙΑ Η ΑΛΕΞΑΝΔΡΙΝΗ ΦΙΛΟΣΟΦΟΣ ΠΟΥ ΒΑΣΑΝΙΣΤΗΚΕ ΚΑΙ ΔΟΛΟΦΟΝΗΘΗΚΕ ΑΠΟ ΦΑΝΑΤΙΚΟΥΣ XΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ, ΠΟΥ ΤΗΝ ΕΓΔΑΡΑΝ ΚΑΙ ΤΗ ΔΙΑΜΕΛΙΣΑΝ...

ΠΡΟΚΛΟΣ - ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΠΡΟΣ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΒΑΘΜΙΔΕΣ ΤΩΝ ΘΕΩΝ

ΨΥΧΗ - ΕΠΑΦΗ ΜΕ ΤΟ ΘΕΙΟ – ΙΕΡΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ

Οι νεοπλατωνικοί πιστεύουν ότι οι διάφορες βαθμίδες της ιεραρχικής τάξης του σύμπαντος είναι αδιάρρηκτα συνδεδεμένες μεταξύ τους, καθώς η μία είχε προκύψει από την άλλη.
Όλο το σύμπαν, λοιπόν, χαρακτηρίζεται από συμπάθεια, από μια ομοιοπάθεια, ή αλληλεπίδραση των ανώτερων και κατώτερων όντων.

Έτσι, ο κατάλληλος χειρισμός των κατάλληλων υλικών όντων μπορεί να διεγείρει θεϊκές δυνάμεις που κρύβονται μέσα τους ως απεικονίσεις των ανώτερων Θεϊκών όντων. Αυτή η διέγερση των υλικών αντικειμένων μπορεί να βοηθήσει την ανθρώπινη ψυχή να έρθει σε επαφή με το θείο.

Βασικό στοιχείο της θεουργίας ήταν η αυτοψία, ο εκστατικός οραματισμός και η κατευθείαν εμφάνιση των Θεών μέσα από ένα είδος λάμψης.
Ο οραματισμός αυτός, άγνωστος σε εμάς ως προς το είδος του ή τον τρόπο πρόκλησής του, φαίνεται ότι επιτυγχανόταν σε διάφορες θεουργικές τελετές, όπως αυτές που λάμβαναν χώρα κατά τη διάρκεια των Ελευσινίων Μυστηρίων.
Φαίνεται, μάλιστα, ότι η αυτοψία συνδεόταν με την εποπτεία, τον ανώτερο βαθμό μύησης στα Ελευσίνια Μυστήρια.

ΙΑΜΒΛΙΧΟΣ - ΠΕΡΙ ΜΥΣΤΗΡΙΩΝ
Άπαντα, Πέμπτος Τόμος, Εισαγωγή

ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ “ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ”, εκδ. Οδυσσέας Χατζόπουλος

ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΤΟΥ ΟΜΗΡΟΥ

Δεν υπάρχει άλλο πιο ισχυρό πεδίο αναφοράς όλων των Ελλήνων διαχρονικά – πέραν εκείνου της γλώσσας μας – από την Αρχαιότητα και έως το άγνωστο μέλλον όσο τα έργα του Ομήρου. Και ίσως αυτό να αποτελεί μια πολύ αξιόλογη ιδιαιτερότητα που να μην έχει ανάλογό του σ’ άλλη περίπτωση λαού.

Αναρωτιέμαι πόσο τυχεροί είμαστε που νιώθουμε αυτή την τόσο ξεχωριστή σχέση. Γιατί έχει έναν φοβερό συμβολισμό ακόμα και η γνώση του να ξέρεις ότι όλοι οι Έλληνες του παρελθόντος και του μέλλοντος συναντιούνται πνευματικά σε έναν κοινό τόπο αναφοράς, από όπου αντλούν την ίδια αφήγηση, τα ίδια διδάγματα, την ίδια στοχαστική περιπλάνηση.

Η αξιολόγηση αυτού του στοιχείου είναι ιδιαίτερα σημαντική και αποτελεί διαχρονικό πεδίο μελέτης της όλης ακτινοβολίας του Ομηρικού έργου.

«Σε όλη την Κλασική εποχή η Ιλιάδα και η Οδύσσεια αποτελούσαν αναπόσπαστο μέρος της εκπαίδευσης των νέων και καλοδεχούμενο ακρόαμα στα συμπόσια και τις άλλες γιορταστικές εκδηλώσεις, ιδιωτικές και δημόσιες».

Και είναι η Ιλιάδα και η Οδύσσεια εμβληματικά έπη, που δημιουργούν εποχές, που τέμνουν εποχές, που υπερβαίνουν εποχές και καιρούς.

«Σχεδόν 1200 χρόνια κράτησε η εξελικτική πορεία του Αρχαιοελληνικού κόσμου ξεκινώντας από το κεφαλόβρυσο του Ομήρου, που είχε μέσα του όλον τον πλούτο της προϊστορίας, ως τους τελευταίους εθνικούς διανοούμενους της Ελληνορωμαϊκής εποχής».

Τα έπη αυτά δεν είναι μόνο απαρχή και κεφαλόβρυσο μιας κάποιας ιστορικής περιόδου, αλλά αποτελούν πεδίο διαρκούς μελέτης και έρευνας. Κανένας άνθρωπος των γραμμάτων δεν μπορεί να νιώθει πνευματικά ολοκληρωμένος, αν δεν σκύψει πάνω στη γραφή του Ομήρου. Κανένας ποιητής δεν θα σηκώσει την πένα του για να αρχίσει το ταξίδι της έμπνευσης και του σκιρτήματος χωρίς να περιδιαβεί την πολύχρονη διαμάχη Αχαιών και Τρώων, χωρίς να παρακολουθήσει την περιπέτεια του Οδυσσέα και όλο το σημασιολογικό φορτίο των ηρωικών επών.

Άραγε υπάρχει άνθρωπος του πνεύματος, όπου γης και όπου χρόνου, που δεν έχει ακούσει την Οδύσσεια και την Ιθάκη, την Τροία και την ωραία Ελένη και δεν ξέρει τον πολύπαθο βίο του πολυμήχανου Οδυσσέα;

Τα ομηρικά έπη έχουν κοινούς τόπους, έχουν και σημαντικές διαφορές. Αλλά είναι, σε οποιουδήποτε είδος ανάγνωσης, ένα ολόκληρο σύμπαν παρουσίασης και ερμηνείας της Αρχαιότητας.

«Είναι Βίβλος του Ελληνικού Κόσμου, ανεξάντλητη πηγή μύθων και μάς ανακαλύπτουν ένα ολόκληρο σύστημα αξιών, το σύστημα μιας αριστοκρατικής κοινωνίας πολεμιστών».

Είναι η επιτομή της ίδιας της περιπέτειας του ανθρώπου να αναζητεί έναν σκοπό, να δημιουργεί μια Ιθάκη, να αγωνίζεται με νύχια και με δόντια στην επίτευξη του στόχου του, να νιώθει το νόστο προς την εστία ως την πιο δημιουργική δύναμη για να υπερνικήσει κάθε είδους αντιξοότητες.

Στα έπη του Ομήρου θα αποσαφηνίζεται μέσα από τους βαθύτερους κοινωνικούς μετασχηματισμούς και η γλωσσική καλλιέργεια που ετοιμάζει τον νέο Κόσμο, που οδηγεί τον άνθρωπο στις νέες εποχές, στις εποχές του κλασικού πολιτισμού. Εδώ θα αρχίσει ακόμα να μετασχηματίζεται και το αξιακό πεδίο του ανθρώπου.

«Και αν η λέξη παιδεία δεν εμφανίζεται παρά τον -5ο αιώνα, ο όρος αρετή, αντιθέτως, απαντά συχνά στα έπη και σημαίνει ένα μίγμα ανδρικής υπερηφάνειας, αριστοκρατική ηθικής και πολεμικής ανδρείας. Στον Όμηρο, δεν σημαίνει μόνο την ατομική αξία, αλλά και την τελειότητα των υπερ-ανθρώπινων πραγμάτων και, τελικά, το βασικό χαρακτηριστικό του ευγενούς: η ρίζα της λέξης αρετή είναι ίδια με τη ρίζα της λέξης άριστος, από την οποία προέρχεται και η λέξη αριστοκράτης».

Για εμάς τους Έλληνες, τα Ομηρικά έπη είναι τα ευαγγέλια της γλώσσας μας και του πολιτισμού μας.

Θεωρώ ότι δεν μπορεί να υπάρξει ανήσυχο ελληνικό πνεύμα χωρίς την κατά περιόδους και καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής προσφυγή στην ανάγνωση της Ιλιάδας και της Οδύσσειας, ότι δεν μπορεί να υπάρξει βιβλιοθήκη ταπεινή ή φιλόδοξη χωρίς να έχει αρκετές από τις τόσες και τόσες εκδόσεις – είτε της πρωτότυπης γραφής είτε των μεταφράσεων είτε των μελετών – αυτών των αθάνατων και κορυφαίων για την ιστορία της ανθρωπότητας έργων. 

Αυτή η συνεχής προσφυγή είναι μια απόλυτη ψυχική ανάγκη, μια σπουδή στην ελευθερία του πνεύματος, ένα καθήκον απέναντι στην ταυτότητά μας.

Αρκεί να αναστοχαστούμε σε ένα απλό ερώτημα.

Πώς θα ήταν η ελληνικότητά μας χωρίς τον Όμηρο;

Νίκος Τσούλιας

[i] Κακριδής Φ. (2005), Αρχαία ελληνική γραμματολογία, Θεσσαλονίκη: Ίδρυμα νεοελληνικών σπουδών, σ. 106

[ii] Κακριδής Φ. (2005), ο.π., σ. 298

[iii] Στήβεν Ράνσιμαν, Βυζαντινός Πολιτισμός, εκδ. Γαλαξίας – Ερμείας, http://www.e-istoria.com/69.html

[iv] Μπερενίς Ζοφρουά: Ο Όμηρος και το ελληνικό ιδεώδες, Οι φορείς της γνώσης, Courrier της UNESCO, 11/1992, σ. 5

[v] Steiner G. (2002), Αξόδευτα πάθη, Αθήνα: Νεφέλη, σ. 19

[vi] Γιόνας, Χ. (2001), Φιλοσοφικές έρευνες & μεταφυσικές εικασίες, Αθήνα: Ίνδικτος, σ. 92

[vii] Bruno Snell (1997), Η ανακάλυψη του πνεύματος, Αθήνα: Μ.Ι.Ε.Τ., σ. 53

[viii] Κακριδής Φ. (2005), ο.π., σ. 43

[ix] Μπερενίς Ζοφρουά, ο.π., σ. 5

[x] Ουγκώ, Β. (1950), Φιλολογία και φιλοσοφία, Αθήνα: Μάρης, σ. 15, 41

https://www.alfavita.gr

ΔΙΔΑΧΕΣ ΤΟΥ ΕΡΜΗ

7 ΚΕΦΑΛΑΙΟ Κηρύγματα του Ερμή (σελ. 81·82)

Εδάφ. 1. Που πάτε ω άνθρωποι μεθυσμένοι από τον άκρατο λόγο της αγνωσίας; Σταθείτε ξυπνείστε· κυττάξτε ψηλά με τα μάτια της καρδιάς σας, γιατί η κακία της αγνωσίας έχει κατακλύσει όλη την γη, και φθείρει την κλεισμένη στο σώμα σας ψυχή, μη μπορώντας να προσορμισθείτε στον λιμένα της σωτηρίας.

Εδάφ. 2. Μην παρασύρεστε από τα πολλά ρεύματα. Όσοι μπορείτε τραβήξτε προς τον λιμένα της σωτηρίας.

Ζητείστε οδηγό για να σας οδηγήσει στην πόρτα της γνώσης, εκεί που φεγγοβολά το λαμπρό ανέσπερο φως όπου κανείς εκεί δεν μεθά αλλά όλοι είναι ξύπνιοι, κι αναζητούν τον θεό που δεν είναι ορατός στα μάτια, αλλά στον νου και στην καρδιά.

Πετάξτε τον χιτώνα που φορείτε, το ύφασμα της αγνωσίας· το στήριγμα της κακίας· το δεσμό της φθοράς το σκοτεινό περίβολο · τον ζώντα θάνατο· τον αισθητό νεκρό· τον περιφόρητο τάφο· τον ένοικο ληστή που όποιον φιλά μισεί, κι όποιον μισεί φθονεί.

Εδάφ. 3. τέτοιος σκοτεινός είναι όποιος φορεί τον εχθρικό αυτόν χιτώνα που σε τραβά προς τον εαυτό σου για να μη δεις την ομορφιά της αλήθειας, το εγκείμενο αγαθό. Μισείστε την κακία αυτή· νιώστε την επιβολή της, γιατί σας επιβουλεύεται· σας αναισθητοποιεί τις αισθήσεις που σας τις έχει αποφράξει με πολλή ύλη και σας τις έχει γεμίσει με τη μισητή ηδονή για να μη μπορείτε ν' ακούσετε και να δείτε ότι πρέπει.

Από το βιβλίο του ιστορικού συγγραφέα, Παντελή Ιωαννίδη, “Ερμής Ο Τρισμέγιστος” ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 1997 εκδ. Δίον

ΕΡΜΗΣ Ο ΤΡΙΣΜΕΓΙΣΤΟΣ

ΕΡΜΗΣ Ο ΤΡΙΣΜΕΓΙΣΤΟΣ - ΙΕΡΟΣ ΛΟΓΟΣ

ΕΡΜΗΣ Ο ΤΡΙΣΜΕΓΙΣΤΟΣ – ΠΕΡΙ ΜΕΤΕΝΣΑΡΚΩΣΕΩΣ

ΕΡΜΗΣ Ο ΤΡΙΣΜΕΓΙΣΤΟΣ: ΟΙ ΨΥΧΕΣ ΣΤΟΥΣ ΚΟΣΜΙΚΟΥΣ ΚΥΚΛΟΥΣ

Τα τρίγωνα του Ελλάνιου Δία

Ο Ναός τους Ελλανίου Διός στην Αίγινα είναι ο αρχαιότερος ναός στην Ευρώπη. Τρεις γενιές πριν από τον Τρωικό Πόλεμο.

Μετά από πληροφορίες περιηγητών αλλά και από μελέτες και ανασκαφές που έγιναν από το γερμανικό αρχαιολογικό ινστιτούτο βγαίνει το συμπέρασμα ότι η περιοχή είχε ιδιαίτερη σπουδαιότητα κατά την προϊστορική αλλά και την ελληνιστική και βυζαντινή εποχή.

– Η ευθεία που ενώνει τον ναό του Ελλανίου Διός με τον ναό του Δία στην αρχαία Ολυμπία, αποτελεί την βάση του ισοσκελούς τριγώνου με κορυφή τον Θόλο στο Μαντείο των Δελφών.

Αρχικά, στην κορυφή του Όρους κτίστηκε ο αρχαιότερος βωμός αφιερωμένος στον Δία. Εκεί, υπάρχουν κάποια κομμάτια από μάρμαρο που πιθανολογείται ότι ανήκουν στο βωμό. Ωστόσο, τα βράχια από γρανίτη, που υπάρχουν σε κάθε βήμα, δυσκόλευαν την ανάβαση των λατρευτών. Έτσι διαμόρφωσαν χώρο στους πρόποδες, φτιάχνοντας έναν νέο ναό με φαρδιά πέτρι να σκαλιά και ξενώνα για τους λατρευτές.

Εκεί υπάρχουν δυο μεγάλοι ομβροδέκτες «δεξαμενές». Σε μια από αυτές, το 1906, βρέθηκε από τους αρχαιολόγους Furtwangler και Cutrius, η χάλκινη υδρία αφιερωμένη στον Ελλάνιο Δία. Στην τελευταία έρευνα που έγινε, άδειασαν την δεξαμενή και τα ευρήματα φανέρωσαν την μακρά ιστορία του τόπου που καλύπτει όλες τις εποχές από την γεωμετρική έως την Περγαμηνή περίοδο όπου κατασκευάζονται τα κτίρια, η μεγάλη σκάλα, οι ξενώνες όπου τα ερείπια τους μπορούμε να δούμε και σήμερα.

Ο σκαλωτός πέτρινος δρόμος, της Περγαμηνής εποχής, που οδηγεί στο ιερό ήταν γεμάτος με αφιερώματα.

Ο ναός του Ελλανίου Διός, καταστράφηκε από τον μισαλλόδοξο χριστιανικό όχλο κατά τους Βυζαντινούς χρόνους. Πάνω στον κατεστραμμένο ναό του Διός έχτισαν μια εκκλησία αφιερωμένη στους Ταξιάρχες και για την οικοδόμηση της χρησιμοποίησαν υλικό του ναού.

– Ισοσκελές είναι το τρίγωνο με κορυφή τον ναό του Δία στην Δήλο και πλευρές έως α) τον ναό του Ελλανίου Διός στην Αίγινα και β) το Αμφιαράειο. 

Στους πρόποδες του Ελλανίου Όρους υπάρχει επιγραφή που μας κάνει γνωστή τη ύπαρξη μικρού ιερού αφιερωμένου στις Κωλιάδες Νύμφες καθώς επίσης αναφέρεται ότι ίσως στην περιοχή που βρίσκονταν ο ναός του Ελλανίου Διός να υπήρχε και ναός αφιερωμένος στην Εκάτη.

(πηγή: Έλενα Πετρή, Βιβλιογραφία: Ο τόπος μου, η Αίνινα . Φλώρα Αλυφοντη Αττική, n μαγική γη – Μενέλαος Τοικλίδης, Παυσανίου Ελλάδος Περιήγησις, Ελληνική Μυθολογία· Ζαν Ρισπέν The tenmple of Aphaea . Roy George, Στράβων Γεωγραφικά: Πελοπόννησος). 

Περισσότρα: https://alampasis.wordpress.com

ΕΝΝΕΑ ΕΤΗ ΦΩΤΟΣ: Ο Ναός του Ελλανίου Διός στην Αίγινα

ΕΜΕΙΣ OI ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΙΔΕΣ

Ποσειδώνιος ο Ρόδιος

ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΕΣ ΤΟΥ ΕΡΜΗ ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΟΤΙ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΤΗΝ ΟΥΣΙΑ ΘΑΝΑΤΟΣ, ΑΛΛΑ ΑΠΛΩΣ ΠΛΑΝΩΜΕΝΟΙ ΛΟΓΩ ΑΓΝΟΙΑΣ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΑΠΩΛΕΙΑ ΤΟΝ ΘΕΩΡΟΥΝ

Ο Ερμής και η Αφροδίτη.

Αναθηματικός Πίνακας από τερακότα.

Επιζεφύριοι Λοκροί, πρώτο μισό του -5ου αιώνα.

ΕΡΜΗΣ στον Τάτ: 

Εδάφ. 1. Τώρα παιδί μου θα σου πω κάτι για την ψυχή και το σώμα, και με ποιο τρόπο δρα η αθάνατη ψυχή στη σύσταση του σώματος και στη διάλυσή του, που τη μεταβολή αυτή ο άνθρωπος τη λέει θάνατο. Ο θάνατος δεν είναι καταστροφή · είναι ένα νόημα αθάνατης προσηγορίας. Κάτω από το προσωπείο του θανάτου, κρύπτεται ο αθάνατος άνθρωπος· η αθανασία ... τίποτε παιδί μου δε χάνεται στον κόσμο· για­τί ο κόσμος είναι ο δεύτερος θεός που γέννησε ο πατέρας· είναι ζώο αθάνατο. Είναι αδύνατο να πεθάνει ένα μέρος από το αθάνατο ζώο. Όλα τα πράγματα στον κόσμο είναι μέρη του αθάνατου ζώου και φυσικά και ο άνθρωπος που είναι το μόνο λογικό ζώο στον κόσμο, ως μέρος του αθάνατου ζώου · κόσμου είναι αθάνατος.

Εδάφ. 2. Πρώτος των πάντων είναι ο θεός. Είναι αιώνιος, αγέννητος, και δημιουργός όλων.

Δεύτερος θεός είναι ο γεννηθείς από τον αιώ­νιο θεό των πάντων κατ' εικόνα αυτού. Απ' αυ­τόν γεννήθηκε και μ' αυτόν συνέχεται, και τρέ­φεται και αθανατίζεται αιώνιος όντας κι αυτός ως αθάνατος, όμως το αιώνιο αυτό δεύτερο ζώο διαφέρει από τον αιώνιο θεό του συμπάντος. Γιατί αυτός δε γεννήθηκε από άλλη δύναμη. Ο πατέρας είναι αιώνιος, και είναι το παν. Ο Δεύτερος Θεός - Κόσμος από τον πατέρα γεννήθηκε και είναι αθάνατος κι αυτός.

Εδάφ. 3. Τα πάντα στον κόσμο ο πατέρας θεός τα σωμα­τοποίησε σε ογκώδη υλικά σφαιροειδή σώματα που είναι κι αυτά αθάνατα, γιατί προέρχονται α­πό αιώνια ύλη. Έχουν δε τα σώματα αυτά κι ι­δέες (ψυχές) τις οποίες ο πατέρας εγκατέσπει­ρε στις σφαίρες και τις έκλεισε εκεί σαν σε ανά­κτορο, θέλοντας να τις κοσμήσει γιατί είναι δη­μιουργήματά του, και περιέβαλλε με αθανασία τα σώματά τους για να μη διαλυθούν στην ύλη ... Γιατί η ύλη είναι μεν αθάνατη, υπόκειται όμως στις μεταβολές, στην αύξηση και στη μείωση, που ο άνθρωπος θάνατο τις θεωρεί.

Εδάφ. 4. Αυτή η αταξία μόνο στα επίγεια ζώα γίνεται. Γιατί τα ουράνια σώματα μία και μόνον τάξη έ­χουν, όπως την όρισε την τάξη αυτή η αρχή του πατέρα. Κρατείτε δε η τάξη αυτή σε κάθε περί­πτωσή αδιάλυτη, η δε διάλυση αυτή αποκαθί­σταται στα αδιάλυτα σώματα, δηλαδή στα αθά­νατα. Έτσι γίνεται στέρηση της αίσθησης και ό­χι απώλεια του σώματος.

Εδάφ. 5. Το δε τρίτο ζώο ο άνθρωπος που έχει δημιουρ­γηθεί κατ' εικόνα του κόσμου, έχοντας νουν κα­τά βούληση του πατέρα, παρά πάντα τα επίγεια ζώα έχει όχι μόνο συμπάθεια προς το δεύτερο θεό, αλλά και την έννοια του πρώτου θεού. Και τον μεν δεύτερο θεό τον αισθάνεται το σώμα, τον δε θεό πατέρα τον νιώθει ως aσώματο, ως νου.

ΤΑΤ στον Ερμή: - Αυτό το ζώο δεν χάνεται, πατέρα;

-ΕΡΜΗΣ στον Τατ: - Έχε πίστη παιδί μου και νόησε τι θα πει θεός, τι κόσμος, τι ζώο αθάνατο και τι διαλυτό, και νόησε ότι ο μεν κόσμος έγινε από τον θεό και σ' αυτόν μένει, ο δε άνθρωπος από τον κόσμο έγινεν και σ' αυτόν μένει. Αρχή, περιοχή και σύσταση όλων αυτών είναι ο θεός.

Από το βιβλίο του ιστορικού συγγραφέα, Παντελή Ιωαννίδη, “Ερμής Ο Τρισμέγιστος” ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 1997 εκδ. Δίον

ΕΡΜΗΣ Ο ΤΡΙΣΜΕΓΙΣΤΟΣ

ΕΡΜΗΣ Ο ΤΡΙΣΜΕΓΙΣΤΟΣ - ΙΕΡΟΣ ΛΟΓΟΣ

ΕΡΜΗΣ Ο ΤΡΙΣΜΕΓΙΣΤΟΣ – ΠΕΡΙ ΜΕΤΕΝΣΑΡΚΩΣΕΩΣ

ΕΡΜΗΣ Ο ΤΡΙΣΜΕΓΙΣΤΟΣ: ΟΙ ΨΥΧΕΣ ΣΤΟΥΣ ΚΟΣΜΙΚΟΥΣ ΚΥΚΛΟΥΣ

Δορυφόρος του Ποσειδώνα κάνει ζιγκ-ζαγκ για να αποφύγει την σύγκρουση με άλλον δορυφόρο του πλανήτη (vid)

Η Νηρηίδα και η Θάλασσα είναι δύο από τους 14 επιβεβαιωμένους δορυφόρους του πλανήτη Ποσειδώνα. 

Οι επιστήμονες ανακάλυψαν ότι η Νηρηίδα κάνει μια τέλεια χρονομετρημένη ζιγκ-ζαγκ περιφορά γύρω από τον Ποσειδώνα και έτσι αποφεύγει την σύγκρουση με τον δορυφόρο Θάλασσα!

Πρόκειται, ουσιαστικά, για μια «χορογραφία αποφυγής», όπως την ονόμασαν οι επιστήμονες, που γνώριζαν ότι διαθέτει την πιο εκκεντρική τροχιά σε ολόκληρο το Ηλιακό σύστημα, αλλά δεν περίμεναν κάτι τέτοιο.

Σε αντίθεση με την Σελήνη, η οποία απλώς περιστρέφεται γύρω από την Γη, η Νηρηίδα εμφανίζεται να κάνει ζιγκ-ζαγκ, τόσο τέλεια χρονομετρημένη, που αποφεύγει την σύγκρουση ... στο τσακ με την γειτονική της, “Θάλασσα”.

«Υπάρχουν πολλοί διαφορετικοί τύποι «χορών» στο σύμπαν, αλλά δεν έχουμε ξαναδεί ποτέ κάτι τέτοιο», δήλωσε η Marina Μκροτσόβιτς, ερευνήτρια στο εργαστήριο Jet Propulsion Laboratory.

Η Μπρόσοβιτς, μάλιστα, σημείωσε ότι η Νηρηίδα πιθανότατα είχε αποκτήσει την ασυνήθιστη τροχιά της από μια προηγούμενη «αλληλεπίδραση» με ένα από τα άλλα φεγγάρια του Ποσειδώνα, με συνέπεια να «χορεύει» από τότε γύρω από την Θάλασσα.

http://www.gazzetta.gr

«Όχι δεν είμαστε μόνοι στο σύμπαν» λέει στο thebest.gr o καθηγητής Αστροφυσικής Γρηγόρης Αντωνακόπουλος

Ποιο είναι το αντικείμενο της σύγχρονης Αστροφυσικής; Υπάρχουν πρακτικές εφαρμόσιμες σχετικά με την πλανητική έρευνα;

Είναι η μελέτη των νέων μορφών της ύλης που παρατηρείται σε διάφορα ουράνια σώματα. Μελανές οπές, αστέρες νετρονίων, σκοτεινή ύλη κλπ. Η μελέτη των Γήινων πλανητών: Ερμής, Αφροδίτη, Γη και Άρης μας βοηθάει να κατανοήσουμε την ιστορική διαδρομή του πλανήτη μας και την μελλοντική του εξέλιξη, λαμβάνοντας υπόψη και το μέλλον του Ηλίου. 

Οι αποστάσεις στο διάστημα είναι τεράστιες. Επομένως, η πιθανότητα να συναντήσουμε εμείς έναν εξωγήινο πολιτισμό, μοιάζει μακρινή. Ίσως, όμως, να μπορούν να βρουν εκείνοι εμάς. Οι απόψεις πάνω σε αυτό το θέμα διίστανται. Τελικά, είμαστε ή δεν είμαστε μόνοι στο σύμπαν; Υπάρχει ζωή σε άλλους πλανήτες; Ποια είναι η άποψή σας;

Έχετε δίκιο. Πράγματι για τα διαστρικά ταξίδια το μεγάλο εμπόδιο είναι οι τεράστιες αποστάσεις. Τα διαστημόπλοια  Voyager που έστειλε η NASA  στο πιο κοντινό μας αστέρι το α-Κενταύρου, που βρίσκεται σε απόσταση 4 περίπου ετών φωτός θα φθάσει εκεί παρόλη την τεράστια ταχύτητα που απέκτησε, με τη μέθοδο των πλανητικών προσεγγίσεων, σε 75.000 χρόνια!  Όσον αφορά την επικοινωνία με εξωγήινους πολιτισμούς, εκτός της αποστάσεως υπάρχει και το επίπεδο τεχνολογίας των δύο πολιτισμών. Εάν π.χ. κάποιοι μας έστελναν σήματα αναγνώρισης την εποχή του Περικλή δεν θα ελάμβαναν καμία απάντηση από την Αθήνα διότι δεν υπήρχε η ανάλογη τεχνολογία. Η απάντησή μου εάν είμαστε μόνοι στο σύμπαν είναι: όχι δεν είμαστε μόνοι. Μπορεί ακόμη να μην υπάρχουν αποδείξεις. Στηρίζομαι σε στατιστικά στοιχεία και στο γεγονός ότι έχουν ανακαλυφθεί οργανικά μόρια στον μεσοαστρικό χώρο που αποτελούν τα θεμέλια της ζωής.

Είναι η Αστροβιολογία η νέα ειδικότητα του διαστημικού μέλλοντος;

Η αστροβιολογία εμφανίστηκε την δεκαετία 1950 – 1960 με την προσπάθεια κάποιων συνεργαζόμενων βιολόγων, χημικών, γεωλόγων και αστρονόμων να μελετήσουν την εξέλιξη της ζωής στη Γη αλλά και εάν υπάρχει και σε άλλους πλανήτες, μάλιστα έκαναν κάποια πειράματα να δημιουργήσουν ζωή στο εργαστήριο! Η Διεθνής Αστρονομική Ένωση αποφάσισε το 1982 στο διεθνές της συνέδριο που έγινε στο Πανεπιστήμιο Πατρών, (4000 αστρονόμοι) την συγκρότηση ειδικής επιτροπής για την αναζήτηση εξωγήινης ζωής. Πρόεδρος της επιτροπής ορίστηκε ο Έλληνας αστροφυσικός Μιχάλης Παπαγιάννης, στο Πανεπιστήμιο της Βοστώνης, προσωπικός μου φίλος. Σε μία συνάντησή μας με τη συμμετοχή διακεκριμένων αστρονόμων, έφερε το θέμα για τη δημιουργία του νέου κλάδου της αστρονομίας και αποφασίσαμε τη σχετική μεθόδευση. Έτσι ξεκίνησε η δημιουργία του νέου κλάδου της αναζήτησης εξωγήινης ζωής από την Πάτρα.

Θρησκεία κι επιστήμη. Δημιουργία και Big Bang. Είναι ασυμβίβαστα, έστω και αντίπαλα ή όχι;

Δεν υπάρχει αντιπαλότητα μεταξύ θρησκείας και επιστήμης. Παλαιότερα κάποιοι θρησκευτικοί ηγέτες προσπάθησαν να δώσουν επιστημονικές  εξηγήσεις σε  διάφορα θρησκευτικά θέματα όπως π.χ. στη δημιουργία του κόσμου. Αυτό ήταν καταστροφικό για την θρησκεία. Η επιστημονική έρευνα αλλάζει απόψεις κάτι που αφήνει έκθετη την θρησκεία.  Από τα τέλη του περασμένου αιώνα έχουν αποχωρισθεί σε μεγάλο βαθμό.

Ολόκληρη η συνέντευξη στο: https://www.thebest.gr