Αν η ανθρώπινη σκέψη μπορεί να το κάνει αυτό στο νερό, φανταστείτε τι μπορεί να κάνει σε εμάς!

Πριν από λίγα χρόνια, αν έλεγες σε κάποιον ότι η ανθρώπινη συνείδηση ​​από μόνη της μπορεί να έχει άμεση επίδραση στον φυσικό μας κόσμο, πιθανότατα θα σε κοιτούσε σαν να είσαι τρελός.

Σήμερα, όμως, είναι διαφορετικά. Τα τελευταία χρόνια, η κύρια επιστήμη συλλαμβάνει το γεγονός ότι ναι, η συνείδηση ​​συσχετίζεται και μπορεί να έχει άμεση επίδραση σε αυτό που ονομάζουμε φυσικό υλικό κόσμο μας.
Τα πειράματα των τελευταίων τεσσάρων δεκαετιών διερεύνησαν εάν η ανθρώπινη πρόθεση από μόνη της επηρεάζει τις ιδιότητες του νερού .

Αυτή η ερώτηση έχει ενδιαφέρον επειδή το ανθρώπινο σώμα αποτελείται από περίπου 70% νερό.

Το ενδιαφέρον για αυτό το θέμα έχει αναζωπυρωθεί προσφάτως από πολλούς ερευνητές που προτείνουν ότι το σκόπιμα επηρεασμένο νερό μπορεί να ανιχνευθεί εξετάζοντας τους κρυστάλλους πάγου που σχηματίζονται από δείγματα αυτού του νερού.

Οι επιστήμονες υπέθεσαν και έδειξαν ότι το νερό που επηρεάζεται από την πρόθεση μπορεί πράγματι να επηρεάσει τον φυσικό σχηματισμό των παρατηρούμενων κρυστάλλων πάγου από αυτό το νερό. Συνεπή αποτελέσματα συνήθως υποδηλώνουν την ιδέα ότι οι θετικές προθέσεις τείνουν να παράγουν συμμετρικούς, καλοσχηματισμένους, ευχάριστους αισθητικά κρυστάλλους και οι αρνητικές προθέσεις τείνουν να παράγουν ασύμμετρους, κακοσχηματισμένους και μη ελκυστικούς κρυστάλλους.

Το πείραμα διεξήχθη από τον Dean Radin , Ph.D. (Double-Blind Test of the Effects of Distant Intention on Water Crystal Formation), ο οποίος είναι Επικεφαλής Επιστήμονας στο IONS και Adjunct Faculty στο Τμήμα Ψυχολογίας στο Sonoma State University. Το πείραμα έγινε για να μετρηθεί πώς η πρόθεση από μόνη της επηρεάζει τον σχηματισμό κρυστάλλων νερού. Συν-ερευνητές ήταν ο Ιάπωνας μελετητής ενέργειας και συγγραφέας Masaru Emoto, μαζί με μερικούς άλλους ερευνητές και επιστήμονες.

Εξετάστηκε η υπόθεση ότι το νερό που εκτίθεται σε μακρινές προθέσεις επηρεάζει την αισθητική βαθμολογία των κρυστάλλων πάγου που σχηματίζονται από αυτό το νερό. Βασικά, δοκίμασε εάν οι προθέσεις μπορούσαν να επηρεάσουν τη φυσική δομή του νερού (όπως αναφέρθηκε προηγουμένως).

Σε διάστημα τριών ημερών, περίπου 2000 άτομα στην Αυστρία και τη Γερμανία εστίασαν τις προθέσεις τους σε δείγματα νερού που τοποθετήθηκαν μέσα σε ένα ηλεκτρομαγνητικά θωρακισμένο δωμάτιο στην Καλιφόρνια. Άλλα δείγματα εντοπίστηκαν έξω από το θωρακισμένο δωμάτιο, έτσι ώστε να μπορούν να λειτουργήσουν ως μακρινός έλεγχος. Οι σταγόνες πάγου που σχηματίστηκαν από πολλαπλά δείγματα νερού σε διαφορετικές συνθήκες επεξεργασίας φωτογραφήθηκαν από τεχνικό.

Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι η δοκιμή ήταν συνεπής με μια σειρά προηγούμενων μελετών που υποδηλώνουν ότι η πρόθεση μπορεί να είναι σε θέση να επηρεάσει τη δομή του νερού.
Μία από τις προαναφερθείσες μελέτες διεξήχθη τη δεκαετία του '90, από τον Masaru Emoto, συν-συμμετέχοντα στη μελέτη που χρησιμοποιήθηκε γι' αυτό το άρθρο. Του ήρθε η ιδέα να παγώσει το νερό και να το παρατηρήσει με μικροσκόπιο.

Τα αποτελέσματα αυτής της προηγούμενης μελέτης (μεταξύ άλλων) έδειξαν επίσης ότι το σχήμα και η φυσική δομή των κρυστάλλων του νερού άλλαξε, αφού έδιναν καλά λόγια και καθαρή θετική σκέψη στο νερό και έπαιζαν καλή μουσική. Παρατηρήθηκαν επίσης παραμορφωμένοι κρύσταλλοι κατά τη δημιουργία της αντίθετης κατάστασης. 

Αν οι σκέψεις μπορούν να το κάνουν αυτό στο νερό, φανταστείτε τι μπορούν να κάνουν σε εμάς; Το σώμα μας αποτελείται κυρίως από νερό, περίπου το 70%. Εάν τα θετικά συναισθήματα και οι λέξεις μπορούν να αλλάξουν τη φυσική δομή του νερού, αυτό σημαίνει ότι η «αυτομιλία» έχει άμεση επίδραση στη βιολογία της ύπαρξής μας.

Πολυάριθμες μελέτες πέρα ​​από αυτήν δείχνουν πώς οι σκέψεις και τα συναισθήματά μας, τα πράγματα που δεν μπορούμε να δούμε, είναι οι κύριοι οδηγοί των βιολογικών μας συστημάτων.

Στην κβαντική φυσική, η ύλη στο μικρότερο παρατηρήσιμο επίπεδο της είναι απλώς θύλακες ενέργειας, που δονούνται σε μια ορισμένη συχνότητα. Το μόνο που είμαστε είναι όντα ενέργειας, συχνότητας και δόνησης.

Για να αλλάξουμε τη φυσική δομή χρησιμοποιώντας τη συνείδηση, πρέπει να καταλάβουμε ότι οι σκέψεις και τα συναισθήματά μας συσχετίζονται άμεσα με τη συχνότητα στην οποία δονείται η ύλη (το είναι μας). Εάν αλλάξουμε τη συχνότητα δόνησης της ύλης, αλλάζουμε τη φυσική πραγματικότητα.

«Αν θέλεις να μάθεις τα μυστικά του σύμπαντος, σκέψου με όρους ενέργειας, συχνότητας και δόνησης» (Νίκολα Τέσλα)

«Αν ήξερες πόσο ισχυρές ήταν οι σκέψεις σου, δεν θα έκανες ποτέ μια κακή σκέψη» (Άγνωστος)

Έτσι, την επόμενη φορά που θα αισθανθούμε αρνητικά συναισθήματα ή αρνητικές σκέψεις, απλώς ας θυμηθούμε ότι έχουμε σωματικό αντίκτυπο στο βιολογικό μας σύστημα. Τα κύτταρά μας, όλα όσα αποτελούν το φυσικό μας σώμα ανταποκρίνονται πάντα σε εμάς. 

Γι' αυτό να είσαι καλός με τον εαυτό σου, δώσε λίγη αγάπη.

bibliotecapleyades.net

----------------------------------------------

ΕΝΕΡΓΕΙΑ – ΨΥΧΗ – ΝΕΡΟ

ΤΟ ΝΕΡΟ ΑΚΟΥΕΙ, ΔΙΑΒΑΖΕΙ, ΑΙΣΘΑΝΕΤΑΙ, ΕΧΕΙ ΜΝΗΜΗ ΚΑΙ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ

ΤΟ DΝΑ ΑΚΟΥΕΙ ΤΟΝ ΚΡΑΔΑΣΜΟ ΤΗΣ ΦΩΝΗΣ και ΚΑΘΕ ΠΡΟΦΟΡΙΚΗ ΛΕΞΗ

Ερυκίνη Αφροδίτη - Η καθαρή ερωτική ορμή - Μαρία Μαραγκού

 Ερυκίνη Αφροδίτη, Ερυμάνθιος κάπρος, Ερύμανθος έρυμα + άνθος.

 Η αποκωδικοποίηση. ΜΑΡΙΑ ΜΑΡΑΓΚΟΥ

ΜΑΡΙΑ ΜΑΡΑΓΚΟΥ

Το άγνωστο Αρχαίο Ιερό της Ερυκίνης Αφροδίτης στο Αφροδίσιο Όρος

Το άγνωστο αρχαίο ιερό της Ερυκίνης Αφροδίτης.

Με ιεροφυλάκειο σε μονόλιθο, και σύστημα μεταφοράς νερού για ομαδικά λουτρά!

Του Γ. Λεκάκη

Επί πλαγιάς του όρους που ονομάζεται Αφροδίσιον, και μόλις 4 χλμ. από την Κοντοβάζαινα, πάνω στον δρόμο που συνδέει Κοντοβάζαινα (Αρκαδίας) - Άνω Κλείτορα - Δεχούνι - Πάο (Αχαΐας), στον 37ο παράλληλο [37.81825188656592, 21.929932644462724] σώζονται τα ερείπια του αρχαίου ιερού της Αφροδίτης Ερυκίνης…

Κατά την αρχαιότητα το ιερόν αυτό υπήρξε σημαντικό κέντρο λατρείας και μαντείο της περιοχής!

Τον ναό ανέσκαψε η αρχαιολόγος Χρυσούλα Καρδαρά. Έφερε στο φως το τελεστήριο, ένα τμήμα της θεμελίωσης του μεγάλων διαστάσεων ναού, εντός του σηκού θεμελίωση μικρότερου (μεταγενέστερου) ναού, ιεροφυλάκειο ή θησαυρό σε μονόλιθο, όπως και σύστημα μεταφοράς νερού για ομαδικά λουτρά!!!

Αεροφωτογραφία από το Google Earth.

Αλλά το 293 σελίδων βιβλίο της με τίτλο «ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΕΡΥΚΙΝΗ. ΙΕΡΟΝ ΚΑΙ ΜΑΝΤΕΙΟΝ ΕΙΣ ΤΗΝ ΒΔ ΑΡΚΑΔΙΑΝ», εκδ. ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΑΘΗΝΩΝ, 1988, είναι δυστυχώς εξαντλημένο…

Αλλά από πού κι ως πού… Ερυκίνη η Αφροδίτη;

Πρόκειται για αστρονομικό επίθετο / όρο, καθώς, όπως λέει η λέξη, πρόκειται για το σημείο όπου μελετάται η κίνηση του ερυθρού πλανήτη. Ήταν, λοιπόν, και αστεροσκοπείο; Πρέπει να μελετηθεί ο προσανατολισμός του... Πράγματι υπήρχαν ημερολόγια με βάση την Αφροδίτη (στην ευρύτερη περιοχή).

Αν πάλι το σωστό είναι Ερικύνη Αφροδίτη... έχει σχέση η ερίτιμος θεά με τον Κύνα (Σείριο); Σε κοντινή απόσταση υπάρχει τοποθεσία που λέγεται Σειρές (εκ του Σειρίου;)... Στα ΒΔ. ο Αστράς! Πιο ΒΔ. η Λάμπεια/Λαμπεία… Κοντά η αρχαία Ψωφίς…

Το υπουργείο Πολιτισμού δεν μας διαφωτίζει και πολύ…

Έτσι, για να τα εξετάσουμε από κοντά όλα αυτά, πήγαμε έως εκεί…

Σήμερα πια το αρχαίο ιερό είναι ευκολοπροσβάσιμο, αφού η άσφαλτος περνά απ’ έξω απ’ αυτό…

Η κορυφή Αφροδίτη, προς τ’ αριστερά τραβάει ευθεία με τα Ηραία! Και πιο κάτω με τον Επικούριο Απόλλωνα… Κάποιος σπουδαίος τριγωνισμός παίζει εδώ… Όλα στην Ιερή Γεωμετρία μετρημένα…

Είναι πολύ όμορφα όμως όλα εδώ επάνω, εδώ γύρω... Ο χώρος είναι περιφραγμένος με συρματόπλεγμα...

Και πάνω στα σπουδαία αρχαία... το ξωκκλήσι του Αγίου Πέτρου...

Αλλά μέσα στον αρχαίο ιερό χώρο, το… εκκλησάκι του Αγίου Πέτρου... Πώς να μην ασελγούσε επάνω στο αρχαίο κλέος η νέα κατακτητική θρησκεία… Δίπλα μια στάνη... πώς να μην ασελγούσε επάνω στο αρχαίο κλέος η σκόπιμη αμάθεια των Ελλήνων… Όλα αυτά αντικατοπτρίζονται και στους εντόπιους, οι οποίοι σχεδόν… δεν λένε πού είναι ο αρχαίος ναός και προτρέπουν τους τουρίστες να πάνε να δουν τα μοναστήρια!... 

Βλέπετε άλλοι ακολουθούν το χρήμα και άλλοι τις κορυφές…

ΠΗΓΗ: Γ. Λεκάκης "Σύγχρονης Ελλάδος περιήγησις". ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, 19.8.2019.

http://www.arxeion-politismou.gr

Το όνομα «Βυζάντιο, Βυζαντινός και Βυζαντινή αυτοκρατορία» ουδέποτε χρησιμοποιήθηκε ως ορολογία κατά τη διάρκεια της ύπαρξης της λεγόμενης Βυζαντινής αυτοκρατορίας.

Το όνομα «Βυζάντιο, Βυζαντινός και Βυζαντινή αυτοκρατορία» ουδέποτε χρησιμοποιήθηκε ως ορολογία από τους χρονικογράφους και τους ιστορικούς της εποχής εκείνης, ή ακόμη περισσότερο από τους ίδιους τους πολίτες της Κωνσταντινούπολης και της εν γένει αυτοκρατορίας.

Ο όρος «βυζαντινός» είναι ένας νεολογισμός που εισήγαγε για πρώτη φορά το 1562 ο Γερμανός ιστορικός Φιλόλογος Ιερώνυμος Βολφ (Hieronymus Wolf, 1516-1580), τότε βιβλιοθηκάριος και γραμματέας στον οίκο των ισχυρών τραπεζιτών Fugger στην Αυγούστα (Augsburg).

Ο Βολφ, ο οποίος επέδειξε μεγάλο ζήλο τόσο για τους Βυζαντινούς όσο και για τους κλασικούς συγγραφείς, είδε τη βυζαντινή ιστορία ως ένα ιδιαίτερο και ανεξάρτητο τμήμα της γενικής ιστορίας και συνέλαβε την ιδέα ενός Corpus Historiae Byzantinae (Σώμα βυζαντινής ιστορίας) που θα περιλάμβανε έργα Βυζαντινών ιστορικών από την εποχή του Μ. Κωνσταντίνου, μέχρι τον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο.

Κατόπιν, τον όρο «βυζαντινός» καθιέρωσε ένας πολύ σημαντικός Γάλλος λόγιος και εκδότης, ο Ιησουίτης Φίλιππος Λαμπέ, 1607-1667, ο οποίος προλόγισε το δικό του σώμα κειμένων βυζαντινής ιστορίας, με τις λέξεις: «De Byzantinae historiae scriptoribus…».

Στα 1680 ο Γάλλος ιστορικός, φιλόλογος, αρχαιολόγος, νομισματολόγος και εκδότης Κάρολος Δουκάγγιος χρησιμοποίησε τον όρο για να τιτλοφορήσει το ιστορικό του βιβλίο Historia Byzantina, που πραγματευόταν την ιστορία του κράτους της Κωνσταντινούπολης.

Η προέλευση αυτής της ονομασίας (Βυζάντιο) βρίσκεται στο ότι η πρωτεύουσα της αυτοκρατορίας κτίστηκε από τον Μέγα Κωνσταντίνο στη θέση του αρχαίου Βυζαντίου, της αρχαίας πόλης της νοτιοανατολικής Θράκης στο Βόσπορο, που είχε ιδρυθεί το -659 από ομάδα Μεγαρέων αποικιστών με αρχηγό το Βύζαντα, στον οποίο η πόλη όφειλε και το όνομά της.

Νόμισμα του 9ου αιώνα της εποχής του Φωτίου Α', με αναγραφή 

ΦΩΤΙΩC ΑΡΧΙΕΠΙCKOΠΟC ΚΩΝCTANTINOYΠΟΛΕΩC NEAC ΡΩΜΗC

https://el.wikipedia.org

Η ορολογία Βυζάντιο ωστόσο, δεν χρησιμοποιούνταν κατά τη διάρκεια ύπαρξης της λεγόμενης Βυζαντινής, ή ορθότερα Ανατολικής Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας.

Το κράτος δεν λεγόταν Βυζάντιο, ούτε οι υπήκοοι Βυζαντινοί· δε γνώρισαν ποτέ αυτήν την ταυτότητα.

Οι κάτοικοί της ονόμαζαν τους εαυτούς τους Ρωμαίους. «Ρωμηοί» έλεγαν οι Έλληνες, «Ρουμ» οι Άραβες και οι μεσανατολίτες.

Το κράτος τους ονομαζόταν «Ρωμανία», «Ρωμαΐς», «Ρωμαίων κράτος» ή «Ρωμαίων πολιτεία». Ο εκάστοτε αυτοκράτορας Βασιλεύς Ρωμαίων, ενώ η πρωτεύουσά τους, η Κωνσταντινούπολη, ήταν γνωστή και ως Nova Roma Νέα Ρώμη.

Ο επίσημος τίτλος του βυζαντινού αυτοκράτορα ήταν «Πιστός εν Χριστώ τω Θεώ βασιλεύς και αυτοκράτωρ Ρωμαίων».

(σ.σ.: Και σήμερα το όνομα Νέα Ρώμη διατηρείται στον επίσημο τίτλο που φέρει ο εκάστοτε προκαθήμενος του Οικουμενικού Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως ως: «Η Αυτού Θειοτάτη Παναγιότης, ο Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως, Νέας Ρώμης και Οικουμενικός Πατριάρχης»)

tribune.gr

--------------------------------------

ΤΟ ΔΙΑΤΑΓΜΑ CONSTITUTIO ANTONINIANA με το οποίο δόθηκε σε όλους τους υπηκόους της Αυτοκρατορίας ο τίτλος του Ρωμαίου πολίτη.

Η Αρχαία Δωδώνη

Το Αρχαίο Ιερό του Διός / Photo:Shutterstock , travel.gr

Στον χώρο λατρευόταν ο Ζεύς ο Πελασγικός, Δωδωναίος και Νάϊος καθώς και η σύζυγός του Διώνη (ηπειρωτική σύλληψη που σχηματοποιεί μαζί του «Ιερό Ζεύγος). Οι ιερείς του Μαντείου στην αρχή ήσαν μόνον άνδρες, αλλά αργότερα προσελήφθησαν και τρεις ηλικιωμένες γυναίκες οι «Πελειάδες» που τραγουδούσαν τον περίφημο ύμνο:

 «ΖΕΥΣ ΗΝ, ΖΕΥΣ ΕΣΤΙ, ΖΕΥΣ ΕΣΕΤΑΙ. Ω, ΜΕΓΑΛΕ ΖΕΥ !»

(Ο Ζεύς ήταν, ο Ζεύς είναι, ο Ζεύς θα είναι. Ω, Μεγάλε Δία !).

«ΚΑΤ’ΑΡΧΑΣ ΜΕΝ ΟΥΝ ΑΝΔΡΕΣ ΗΣΑΝ ΟΙ ΠΡΟΦΗΤΕΥΟΝΤΕΣ. ΥΣΤΕΡΟΝ Δ’ ΑΠΕΔΕΙΧΘΗΣΑΝ ΤΡΕΙΣ ΓΡΑΙΑΙ, ΕΠΕΙΔΗ ΚΑΙ ΣΥΝΝΑΟΣ ΤΩΙ ΔΙΙ ΠΡΟΣΑΠΕΔΕΙΧΘΗ ΚΑΙ Η ΔΙΩΝΗ» (Στράβων, 329). 

Η Αρχαία Δωδώνη υπήρξε λατρευτικό κέντρο του Δία και της Διώνης. Υπήρξε, επίσης, γνωστό μαντείο του Αρχαίου Ελληνικού κόσμου. Προσδιορίζεται γεωγραφικά σε απόσταση περίπου 2 χλμ. από τον οικισμό της Δωδώνης και κείται σε κλειστή, επιμήκη κοιλάδα, στους πρόποδες του όρους Τόμαρος, σε υψόμετρο 600 μ.

Η Δωδώνη ως αρχαιολογική θέση σύμφωνα με τις αρχαιολογικές μαρτυρίες φέρεται να είναι ενεργή ήδη από την εποχή του Χαλκού, επικεντρωμένη στη λατρεία της Γαίας ή άλλης θηλυκής γονιμικής θεότητας. Η λατρεία του Δία εισήχθη στη Δωδώνη αργότερα από τους Σελλούς, για να εξελιχθεί σε σύντομο χρονικό διάστημα σε κυρίαρχη λατρεία.

Το μαντείο της Δωδώνης ήταν αρχαιότερο από το Μαντείο των Δελφών. Στην Αργοναυτική εκστρατεία αναφέρει ο Απολλώνιος ο Ρόδιος στα Αργοναυτικά ότι στην πλώρη της Αργώ βρισκόταν ένα κομμάτι κλαδί από την ομιλούσα φυγό (ιερά Βελανιδιά). Στον Όμηρο και συγκεκριμένα στην Ιλιάδα ο Αχιλλέας προσεύχεται στον Δωδωναίο Δία για να νικήσουν οι Αχαιοί! Στην Οδύσσεια ο Οδυσσέας φτάνει στο μαντείο της Δωδώνης και ρωτάει τον Δωδωναίο Δία για την επιστροφή του στην Ιθάκη (ξ 327 -328). Ο Βασιλιάς Πύρρος -290 έκανε τη Δωδώνη θρησκευτική πρωτεύουσα της Ηπείρου!

Μετά τον θάνατο του Πύρρου και το γκρέμισμα του ιερού από τους Αιτωλούς το -219, επιδιορθώθηκε από τον βασιλιά της Μακεδονίας Φίλιππο Ε' και επεκτάθηκε αποκτώντας και άλλους χώρους, κολώνες κτλ. Τότε πήρε και την τελική του μορφή, ενώ κατά τον Παυσανία, η Ιερή φηγός υπήρχε ακόμη.

Ο Αρχαιολογικός χώρος wikimedia.org

Στην Αρχαία Δωδώνη υπήρχε Ναός του Διός, Ναός της Διώνης, Ναός της Αφροδίτης, Ναός της Θέμιδας, Ναός του Ηρακλή, Στάδιο, Θέατρο 18.000 θέσεων, όπου κάθε τέσσερα χρόνια τελούνταν τα «Νάϊα» προς τιμήν του Θεού Ναϊου ή Τμαρίου (από το όρος Τόμαρος) Διός, επίσης το Βουλευτήριο της Ηπειρώτικης Συμμαχίας και το Πρυτανείο.

Το Αρχαιότερο μαντείο της Ελλάδος, το μαντείο της Δωδώνης όπως φαίνεται, παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον και από γεωδαιτικής άποψης.

Βρίσκεται ευθυγραμμισμένο με το μαντείο των Δελφών, την Ακρόπολη των Αθηνών και τη Δήλο, ενώ παράλληλα ισαπέχει από Αθήνα-Σπάρτη (1.700 στάδια), Δελφούς-Ιωλκό (1.050 στάδια), Ολυμπία-Τροφώνιο Μαντείο (1.240 στάδια), Ανάκτορα Νέστορα-Ελευσίνα (1600 στάδια), Κνωσό- Μίλητο (3.300 στάδια).

Το ισοσκελές τρίγωνο που ορίζουν οι περιοχές Δωδώνη-Ανάκτορα Νέστορα-Ελευσίνα, με γωνία κορυφής 40°, ανήκει σε κανονικό εννιάγωνο. 

Το ισοσκελές τρίγωνο Δωδώνης-Ολυμπίας-Τροφωνίου Μαντείου ανήκει σε κανονικό δεκάγωνο, τα γεωμετρικά στοιχεία του οποίου προεκτεινόμενα συναντούν πόλεις όπως το Ίλιον (Τροία), η Σμύρνη, η Κνωσός, η Φαιστός, η Σπάρτη κ.ά.

Το τρίγωνο Δωδώνης-Κνωσού-Μιλήτου ανήκει σε κανονικό δωδεκάγωνο με γωνία κορυφής 30°.

Το τρίγωνο Δωδώνης-Δελφών-Ιωλκού είναι ισοσκελές και ανήκει σε κανονικό δωδεκάγωνο.

Το τρίγωνο Δωδώνης-Αθήνας-Σπάρτης ανήκει σε κανονικό πολύγωνο με δεκατρείς πλευρές.

Μετά την επιβολή και επικράτηση του Χριστιανισμού, τα οικήματα του Μαντείου, τα αγάλματα και ότι υπήρχε στην ευρύτερη περιοχή, καταστράφηκαν ολοσχερώς.
Οι μάντεις και οι λοιποί ιερείς του Θεού Διός εκδιώχθηκαν βιαίως από τον Χριστιανό αυτοκράτορα Κωνσταντίνο, ο οποίος βεβήλωσε τον χώρο κατασκευάζοντας μια Χριστιανική εκκλησία και μετέφερε το άγαλμα του Διός σαν τρόπαιο στη Γερουσία της Νέας Ρώμης (Κωνσταντινούπολη).
Το έτος 391, επί αυτοκράτορος Θεοδοσίου, κόπηκε από τη ρίζα η πανάρχαια Ιερά Φηγός και κτίσθηκαν στο χώρο του Ιερού δύο Χριστιανικές βασιλικές. Μετά από συνεχόμενους βανδαλισμούς και διώξεις των εκεί Εθνικών, έπαψε να λειτουργεί το Ιερό και ερήμωσε η πόλη της Δωδώνης.
Το Ιερό έμεινε σκεπασμένο από τα χώματα και τη λησμονιά έως τον 19^ο αιώνα. Οι πρώτες ανασκαφές από τον Κ. Καραπάνο (1875), επιβεβαίωσαν τη θέση του Ιερού και απέδωσαν πολυάριθμα ευρήματα. Ο Ναός του Ηρακλή βρέθηκε κάτω από Χριστιανική Βασιλική. 

https://el.wikipedia.org , Βίντεο: Ιωσήφ Παπαδόπουλος

----------------------------------------------

ΔΩΔΩΝΗ, ΜΑΝΤΕΙΟ ΔΩΔΩΝΗΣ

Η ΙΕΡΗ ΓΕΩΜΕΤΡΙΑ ΣΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΧΑΡΤΗ 

Η ΛΙΜΝΗ ΚΕΡΚΙΝΙΤΙΣ - Η ΑΠΟΞΗΡΑΜΕΝΗ ΛΙΜΝΗ ΤΟΥ ΑΧΙΝΟΥ ΣΕΡΡΩΝ

Η τέως λίμνη του Αχινού Σερρών, ταυτίζεται με την Κερκινίτιδα λίμνη που αναφέρει ο Αρριανός στο έργο του "Αλεξάνδρου Ανάβασις" [Δεν πρέπει να την συγχέουμε με την λίμνη Κερκίνη που βρίσκεται 45 χλμ. δυτικά της πόλης των Σερρών η οποία είναι τεχνητή λίμνη και τα έργα δημιουργίας της ξεκίνησαν το 1928 και ολοκληρώθηκαν το 1936]. 

Η Κερκινίτης λίμνη (του Αχινού), ήταν Αρχαία λίμνη στην κάτω κοιλάδα του ποταμού Στρυμόνα και ήταν ναυπηγικός χώρος του Φιλίππου και του Μ. Αλεξάνδρου που επικοινωνούσε με τη θάλασσα της Αμφίπολης αφού ο Στρυμόνας ήταν πλωτός.

Σύμφωνα με τον Αρριανό, στη λίμνη αυτή ήταν αγκυροβολημένος ο στόλος του Μεγάλου Αλεξάνδρου και από δω είχε πλεύσει στις εκβολές του Στρυμόνα και στη συνέχεια στα μικρασιατικά παράλια. Από αρχαιολογικά ευρήματα και επιγραφές μαρτυρείται η ύπαρξη ναυσιπλοΐας στη λίμνη, καθώς και η παρουσία διαφόρων όρμων και οικισμών στην ανατολική της όχθη κοντά στα σημερινά χωριά Παραλίμνιο, Ψυχικό, Μεσοκώμη και Πεθελινό. Ήταν ένα ασφαλές φυσικό λιμάνι αφού δεν υπήρχε οπτική επαφή από την θάλασσα.

Δεδομένου ότι ο Στρυμόνας ήταν πλωτός από τις εκβολές του (όπου ήταν η Ηιόνα) ως την Κερκινίτιδα λίμνη σχηματιζόταν ένας υδάτινος δρόμος που επέτρεπε τη διείσδυση, κυρίως εμπορική, από τον Στρυμονικό κόλπο στην ενδοχώρα, φτάνοντας ως την σημερινή Πεπονιά, πολύ κοντά στην Αρχαία πόλη των Σερρών.

Η Ονομασία

Το όνομα Κερκινίτις οφείλεται κατά μία εκδοχή στη μεγαλοπρεπή ουρά (=κέρκος), που σχημάτιζε η λίμνη από το ύψος του Μυρκίνου μέχρι τις εκβολές του Στρυμόνα.

Κατά μια άλλη εκδοχή, το όνομα Κερκινίτης συνδέεται με την φυσική αφθονία καβουριών, «Καρκινίτις» στην Ιωνική Διάλεκτο και επικράτησε Κερκινίτις στη Δωρική Διάλεκτο.

Ενώ στο χωριό Αχινός αποδίδεται η σύγχρονη ονομασία της λίμνης: Αχινού (ή «τ' Αχινού», «Ταχινού»).

Στα μέσα του 15ου αιώνα η λίμνη τ' Αχινού ήταν κατά το πλείστον φέουδο της Μάρως, της χριστιανής Ελληνοσερβίδας μητριάς του Μωάμεθ του Πορθητή, που ο ίδιος ο Μωάμεθ, τιμητικά την είχε εγκαταστήσει στην Έζιοβα, τη σημερινή Δάφνη Σερρών, όπου και ο ομώνυμος "Πύργος".

Κατά τα χρόνια εκείνα η λίμνη καταλάμβανε έκταση που κάλυπτε ολόκληρη την νοτιοανατολική πεδιάδα των Σερρών (περίπου 250.000 στρ.), από την Αμφίπολη έως το χωριό Κάτω Καμήλα.

Σε χάρτη του 1910, η κυρίως λίμνη περιορίζεται μέχρι τον σημερινό οικισμό Πεπονιάς.

Σε χάρτη του 1927, η λίμνη "Ταχινού" περιορίζεται μέχρι τον σημερινό οικισμό Αχινού, όπου και οι εκβολές του Στρυμόνα.

Με την καθέλκυση της βυθοκόρου "AHINOS" στις 23/8 του 1931 στο λιμάνι του Πεθελινού που είχε κατασκευάσει η Monks-Ulen για τις ανάγκες των έργων, η αποξήρανση της λίμνης του Αχινού είχε αρχίσει. Άλλες δύο βυθοκόροι ("STRYMON" και "KERKINI") χρησιμοποιήθηκαν για τον ίδιο σκοπό.

Η λίμνη αποξηράθηκε το 1936 και οι αποκαλυφθείσες εκτάσεις διενεμήθηκαν στους κατοίκους των γύρω χωριών. Στην περιοχή αυτή βρίσκεται σήμερα το αρδευτικό δίκτυο. Η λίμνη του Αχινού κάλυπτε όλη τη σημερινή ΄΄βάλτα΄΄.

(Πληροφορίες για την αποξήρανση της λίμνης στα σχόλια)

Πηγές:

Πρώην Δήμος Αχινού

Δήμος Βισαλτίας

https://localhistoryserres.sites.sch.gr

facebook.com/amfipolisguide/posts

ΟΙ ΑΡΓΕΑΔΕΣ ΚΑΙ Ο ΑΚΤΙΝΩΤΟΣ ΗΛΙΟΣ ΤΟ ΣΥΜΒΟΛΟ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ

Χρυσή Λάρναξ Φιλίππου Β, Μουσείο Βεργίνας, Νομός Ημαθίας Πηγή: https://el.m.wikipedia.org

Σύμφωνα με τον Ησίοδο οι Μακεδόνες όφειλαν την καταγωγή τους στο Μακεδόνα, τον γιο του Δία και της Θυίας, κόρης του Δευκαλίωνα και αδελφής του Έλληνα, και αδελφό του Μάγνητα, γενάρχη των Θεσσαλών. Ο Ελλάνικος, πάλι, κατονομάζει Μακεδόνα τον γιο του Αιόλου, μυθικό γενάρχη των Αιολέων, ενώ μια άλλη μυθική εκδοχή θέλει ιδρυτή του μακεδονικού βασιλείου τον Κάρανο. Σύμφωνα μ’ αυτή, ο Κάρανος ακολουθώντας δυο δελφικούς χρησμούς περιπλανήθηκε στη χώρα των Βοττιαίων και στις πηγές του Αλιάκμονα ακολουθώντας μια κατσίκα (αίγα), ώσπου αυτή σταμάτησε δείχνοντάς του έτσι το σημείο, όπου έπρεπε να ιδρύσει την πρωτεύουσα του βασιλείου του, τις Αιγές.

Παρομοίως ο Διόδωρος μας πληροφορεί ότι ο χρησμός που δόθηκε στον Περδίκκα Α’, αυτή τη φορά, τον καλούσε να θυσιάσει στους τρισμακάριστους θεούς και να χτίσει μια πόλη εκεί που θα έβλεπε χιονόλευκες γίδες με λαμπερά κέρατα να κοιμούνται.

Ο Ηρόδοτος αναφερόμενος στους πολυπλάνητες Δωριείς μας πληροφορεί ότι κάποιοι απ’ αυτούς τελικά κατοίκησαν στην Πίνδο με το όνομα Μακεδνοί.

Η ιστορία όμως που συνδέθηκε περισσότερο με το μακεδονικό βασίλειο είναι αυτή που αναφέρει ο Ηρόδοτος σχετικά με τη γενιά του βασιλιά Αλέξανδρου του Α’:

Τρία αδέρφια διωγμένα από το Άργος, ο Γαυάνης, ο Αέροπος και ο Περδίκκας, απόγονοι του Τήμενου, γιου του Ηρακλή, κατέφυγαν στους Ιλλυριούς κι από κει διασχίζοντας τα βουνά έφτασαν στην Άνω (ορεινή) Μακεδονία, στην πόλη Λεβαία. Εκεί δούλευαν στο σπιτικό του βασιλιά· ο ένας τους βοσκούσε τ’ άλογα, ο άλλος τα γελάδια κι ο μικρότερος, ο Περδίκκας, τα γιδοπρόβατα.

Όταν έμαθε ο βασιλιάς από την βασίλισσα ότι όταν έψηνε το ψωμί του μικρού αδελφού, του Περδίκκα, γινόταν διπλάσιο, το θεώρησε θαύμα και διέταξε τους αδελφούς να φύγουν από το βασίλειό του.

Οι αδελφοί ζήτησαν τον μισθό τους. 

Εκείνη τη στιγμή έμπαινε το φως του Ήλιου από την καπνοδόχο και ο βασιλιάς είπε ειρωνικά: “Πάρτε τον ήλιο, αυτό σας δίνω για μισθό”. Οι δύο αδελφοί Γαυάνης και Αέροπος έμειναν αποσβολωμένοι. Τότε ο Περδίκκας τράβηξε το μαχαίρι του και χάραξε το τμήμα του δαπέδου που φώτιζε ο ήλιος. Κι αφού χάραξε έναν κύκλο, χουφτώνει σαν να ‘ταν νερό τρεις φορές το φως και το αποθέτει στον κόρφο του κι απαντά στο βασιλιά: «Δεκτά όσα μας δίνεις».

Μόλις ο Περδίκκας έβαλε στον κόρφο του τον ήλιο (-700), τον πήρε ως νόμιμη και στο εξής μόνιμη προσωπική ιδιοκτησία του και έφυγε με τα αδέρφια του.

Αφότου έφυγαν, ο βασιλιάς έμεινε προβληματισμένος κι ύστερα από παραινέσεις των γύρω του έβαλε να τους κυνηγήσουν, αλλά ένας ποταμός, που οι καταδιωκόμενοι πρόλαβαν και πέρασαν, ξαφνικά πλημμύρισε εμποδίζοντας τους διώκτες τους.

Ασφαλείς πλέον, ο Γαυάνης, ο Αέροπος και ο Περδίκκας, ξεκινώντας από το Βέρμιο, συνέχισαν την πορεία τους, έφτασαν κοντά στους κήπους του Μίδα. Εκεί ίδρυσαν την πρωτεύουσά τους τις Αιγές. Στη συνέχεια κατέκτησαν από κει την υπόλοιπη Μακεδονία και ο Περδίκκας έγινε ο πρώτος Δωριέας άνακτας της Μακεδονίας. (Ηρόδ. 8,137).

Ο τίτλος Αργεάδες προέρχεται από το Άργος, που είναι ο τόπος καταγωγής των Τημενιδών. Έχει ενδιαφέρον αυτό το σημείο να το συγκρίνουμε με την σχέση του Ηρακλή με τον Ευρυσθέα, αλλά και γενικότερα την πεποίθηση των Δωριέων, περιλαμβανομένων των Μακεδόνων, ότι η καταγωγή τους είναι από τον Ηρακλή (ο Τήμενος ήταν γιος του Ηρακλή). Στον τάφο της Βεργίνας βρέθηκε και χρυσό πλακίδιο με την κορύνη του Ηρακλή. Το πλακίδιο ήταν διακοσμητικό του βασιλικού θώρακα.

Τον ήλιο που πήρε ο Περδίκκας ως αμοιβή και νόμιμη ιδιοκτησία του, τον κληροδότησε στους βασιλικούς απογόνους του, που ήταν πολύ φυσικό να τον διατηρήσουν στον μακεδονικό μύθο και να τον κάνουν επίσημο έμβλημα της Μακεδονίας.

Παραπομπές:
Ηρόδοτος, βιβλίο VIII, κεφ. 137 Loeb Κλασσική Βιβλιοθήκη έκδοση 1920
Παυσανίας «Ελλάδος Περιήγησις» Β.16.7 και Γ.1.6  Εκδοτική  Αθηνών

https://methormisakathektou.blog/greek-history , http://vergina.web.auth.gr

ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ - Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ ΤΡΑΓΩΔΙΩΝ

Είναι ο μεγάλος ποιητής τραγωδιών που συμπληρώνει την τριάδα των "τραγικών" ποιητών της Ελληνικής Αρχαιότητας μαζί με τον Αισχύλο και το Σοφοκλή. 

Στην ανάρτηση αυτή θα ασχοληθούμε με το άδοξο τέλος του μεγάλου ποιητή...!!!

Ο Ευριπίδης, σύμφωνα με τον Ερατοσθένη [Διογ. Λαέρτ.2.5-24.45], πέθανε σε ηλικία 75 ετών. Η παράδοση της Αρχαιότητας μας πληροφορεί, ότι ο Ευριπίδης γεννήθηκε την ημέρα της Ναυμαχίας της Σαλαμίνας, την 20η του μηνός Βοηδρομίου του -480.

Την ακριβή εποχή του θανάτου του την συλλέγουμε από τους Βατράχους του Αριστοφάνους όπου μαθαίνουμε ότι ήταν ήδη θανών όταν το έργο παίχθηκε [Αριστ. Βατρ. 67] για πρώτη φορά στα Λήναια του Αρχοντικού έτους του Καλλία, (Γαμηλιών, -405).

Από το ίδιο έργο φαίνεται [Αριστ. Βατρ. 76-79, 786-794], επίσης ότι ο και ο Σοφοκλής ήταν ήδη θανών, περί της ίδιας εποχής.
Οι θάνατοι και των δύο αναφέρονται ιστορικά από τον Διόδωρο, τον ίδιο χρόνο της ανάληψης της Τυραννίας από Διονύσιο:

ΔΙΟΔΩΡΟΣ Ο ΣΙΚΕΛΙΩΤΗΣ 13.103.4
― περὶ δὲ τὸν αὐτὸν χρόνον ἐτελεύτησε Σοφοκλῆς ὁ Σοφίλου, ποιητὴς τραγῳδιῶν, ἔτη βιώσας ἐνενήκοντα, νίκας δ᾽ ἔχων ὀκτωκαίδεκα. φασὶ δὲ τὸν ἄνδρα τοῦτον τὴν ἐσχάτην τραγῳδίαν εἰσαγαγόντα καὶ νικήσαντα χαρᾷ περιπεσεῖν ἀνυπερβλήτῳ, δι᾽ ἣν καὶ τελευτῆσαι. Ἀπολλόδωρος δ᾽ ὁ τὴν χρονικὴν σύνταξιν πραγματευσάμενός φησι καὶ τὸν Εὐριπίδην κατὰ τὸν αὐτὸν ἐνιαυτὸν τελευτῆσαι.

Παρόλα αυτά, ο Σοφοκλής έζησε λίγο παραπάνω από τον Ευριπίδη, διότι έλαβε τα νέα για τον θάνατο του [Ευρ. Διογ.Λαερτ. 2.5, 23.44], και θρήνησε το γεγονός με την απαγόρευση των ηθοποιών του να εμφανιστούν στη σκηνή ενδεδυμένοι με τη συνήθη διακόσμηση, των στεφάνων και των ειρεσιώνων.

Τα νέα του θανάτου του Ευριπίδου έφθασαν στην Αθήνα λίγο πρίν την εποχή των «Διδασκαλιών» ή των Αγώνων των ποιητών τραγωδών, στα Λήναια.
Ηταν η εποχή λίγο πριν τα καταγεγραμένα Διονύσια εν Αγροίς, [27η Ποσειδ. Περίοδος Α’, Ημερ.Μετωνος] και ο θάνατος έλαβε χώρα την 18η του Ποσιδεώνος, πριν τα Λήναια, εκείνης της εποχής στο μηνα Ποσειδεώνα [Θεοφρ, Περί Αδολεσ].

Ο θάνατος βρήκε τον Ευριπίδη κοντά στον Βορμίσκο της ακτής του Στρυμονικού, στη Μακεδονία.

Εκεί μετά την απόσυρση του στη αυλή του Αρχέλαου είχε ένα τραγικό τέλος. Κατασπαράχθηκε από τα σκυλιά του βασιλιά Αρχέλαου. Οι πληγές του ήταν τόσο βαριές από τα δαγκώματα των σκυλιών όπου υπέκυψε μετά από λίγες ημέρες. Το γεγονός δεν ήταν ένα τραγικό ατύχημα, όπως μας έχει παραδοθεί, αλλά σκόπιμα αφέθηκαν τα σκυλιά για να τον σκοτώσουν.
Με ποιανού την εντολή ή το κίνητρο, μας έχουν δωθεί διαφορετικές εξηγήσεις:

ΣΟΥΔΑΣ, ΑΥΛΟΣ ΓΕΛΛΙΟΣ 25.20
― Ετελεύτησε δε υπό επιβολής Αρριδαίου του Μακεδόνος και Κρατεύα του Θετταλού, ποιητών όντων, και φθονήσαντων αυτώ, πεισάντων τε τον βασιλέως οικέτην, τούνομα Λυσίμαχον. . . τους βασιλέους ους αυτός έτρεφε κύνας επαφείναι αυτώ.

ΕΡΜΗΣΙΑΝΑΞ ΠΕΡΙ ΑΘΗΝΑΙΩΝ 23.21

― Εισοκε σοι δαίμων Ευριπιδη εύρεν όλεθρον αμφι βίου στυγνών αντιάσαντι κυνών.

ΣΤΟΒΑΙΟΣ ΦΛΟΡΙΛΕΓΙΟΝ 3.281, ΣΩΤΑΔΗΣ, ΠΑΥΣΑΝΙΑΣ 2.2.2
― Αισχύλω γράφοντι επιπέπτωκε χελώνη, Σοφοκλής πάγα φαγών σταφύλης πνιγείς τέθνηκε κύνες οι κατά Θράκην Ευριπίδην έτρωγον.

Ο Οβίδιος μας εξηγεί ότι αυτά τα σκυλιά αφέθηκαν επάνω του την ώρα που επέτρεφε από το Ιερό της Αρτέμιδος, όπου είχε τη συνήθεια να αποσύρεται μέσα στο ιερό και να μελετά τον Ηράκλειτο τον Σκοτεινό [ΟΒΙΔΙΟΣ ΙΒΙΣ 595].

Ο Στεφ. Βυζ. γράφει για την τοποθεσία :
― Βορμισκος· χωρίων της Μακεδονίας εν ώ κυνοσπάρακτος γέγονεν Ευριπίδης... εκ δε των δηγμάτων αρρωστήσαντα αυτόν αποθανείν.

ΕΛΛ. ΑΝΘΟΛ. ΑΔΔΑΙΟΣ 51
― ου σε κυνών γένος ειλ Ευριπίδη, ουδέ γυναικός οίστρος, τον σκοτίης Κυπρίδος αλλότριον αλλ΄Αίδης και γήρας· υπαί Μακετη δ΄Αρεθούση κείσαι εταίρειη τίμιος Αρκέλεω.

Το Πάριο Χρονικό καταγράφει το θάνατο του Ευριπίδη το 3 έτος της 94ης Ολυμπιάδος. 

Ο Απολλόδωρος το 3ο έτος της 94ης όπου και το σωστό.

Ο Ευριπίδης τάφηκε σε ένα μέρος που οι Αρχαίοι ονόμαζαν Αρεθούσα στη Μακεδονία.

[Ο Ευριπίδης θάφτηκε στη Μακεδονία (Βίος 36, Παυσανίας 1, 2, 2), στην κοιλάδα της Αρέθουσας (Πλούταρχου, Λυκούργος 31), κι ο μεγαλοπρεπής του τάφος, κατασκεύασμα του Αρχέλαου, έγινε τόπος προσκυνήματος των θαυμαστών του.

Οι Αθηναίοι τον τίμησαν με κενοτάφιο στον δρόµο προς τον Πειραιά (Βίος Ευριπίδου) Θουκυδίδου τοῦ ἰστοριογράφου ποιήσαντος ἢ Τιµοθέου τοῦ µελοποιητοῦ με το επίγραμμα:

«Τάφος του Ευριπίδη είναι όλη η Ελλάδα. Τα οστά του τα κρατάει η Μακεδονία, όπου δέχτηκε τον θάνατο. Πατρίδα του είναι η Αθήνα, η Ελλάδα της Ελλάδας. Πολλές είναι οι χαρές που έδωσε με τα τραγούδια του, και γι’ αυτό πολλοί είναι κι εκείνοι που τον τιμούν».

Μνῆµα µὲν Ἑλλὰς ἅπασα Εὐριπίδου. Ὀστέα δ’ ἴσχει γῆ Μακεδών, ἣ γὰρ δέξατο τέρµα βίου. Πατρὶς δ’ Ἑλλάδος Ἑλλὰς, Ἀθῆναι. Πλεῖστα δὲ µούσαις τέρψας, ἐκ πολλῶν καὶ τὸν ἔπαινον ἔχει.]

Sacred Athenian Calendar

------------------------------------

ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ - ΕΝΑΣ «ΦΙΛΟΣΟΦΟΣ ΑΠΟ ΣΚΗΝΗΣ»

ΑΦΙΕΡΩΜΑ / ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΟΜΗΡΙΚΟΥ ΚΥΚΛΟΥ ΠΟΥ ΔΙΟΡΓΑΝΩΘΗΚΕ ΣΤΙΣ 29 ΜΑΪΟΥ 2016, ΠΡΟΣ ΤΙΜΗΝ ΤΟΥ ΕΥΡΙΠΙΔΗ, ΣΤΗΝ ΑΡΕΘΟΥΣΑ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ.

ΒΟΡΜΙΣΚΟΣ — ΑΡΧΑΙΑ ΠΟΛΗ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ ΣΤΟΝ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΣΤΑΥΡΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Εικόνα: Το χωριό Παλαιά Βρασνά, η Εγνατία οδός, κάτω στην παραλία τα Νέα Βρασνά και στο βάθος στον κόλπο, ο Σταυρός Θεσσαλονίκης. 

Πηγή εικόνας: facebook Βρασνά - Vrasna

Αρχαία θρακική πόλις εν Μυγδονία παρά την πόλιν Αρέθουσαν επί τής λίμνης Βόλβης, όπου αυτή εκβάλλει διά του Ρηχίου ποταμού εις η θάλασσαν. (Θουκυδ. IV, 13).

Αναφέρεται επίσης Βορμίσκος και Βρωμίσκος. Εις τον Βρομίσκον τούτον απέθανε, κατά τήν παράδοσιν, όπως αναφέρει Στέφανος ο Βυζάντιος, ο τραγικός ποιητής Ευριπίδης, κατασπαραχτείς υπό των κυνών.

Πηγή: Λεξικόν Γεωγραφικόν καί Ιστορικόν της Θράκης από των Αρχαιοτάτων χρόνων μέχρι της αλώσεως της Κωνταντινουπόλεως. 1954

(σ.σ.: Αναφέρεται ως θρακική πόλις διότι ως γνωστόν, κατά τα πανάρχαια χρόνια, η περιοχή από τον Δούναβη έως την περιοχή της Πιερίας, ονομαζόταν Θράκη. Ο Όμηρος πέρα του προσδιορισμού των συνόρων της, γράφει ότι ο Άθως από όπου κατέβαινε η θεά Ήρα βρισκόταν στη Θράκη και ότι σ αυτήν περιλαμβανόταν και η Πιερία η κοιτίδα των μουσών. Χάρτης της Αρχαίας Θράκης εδώ: https://atticpot.ipet.gr )

Σύμφωνα με Αρχαίους συγγραφείς και ιστορικούς, ήταν μια «μυγδονική» κωμόπολη γνωστή ως «Βορμίσκος». Κατά Θουκυδίδη, ήταν χτισμένη κοντά στον ποταμό Ρήχιο (στην Ρεντίνα). Λέγεται ότι ο Ευριπίδης, ο μεγάλος Έλληνας Αρχαίος ποιητής, σκοτώθηκε εδώ από τα άγρια ​​σκυλιά του βασιλιά Αρχέλαου κατά τη διάρκεια ενός κυνηγιού.
Αυτή η «μυγδονική» κωμόπολη ήταν σημαντική αφού εισήλθε στη μεγάλη Αθηναϊκή και Δηλιακή συμμαχία.
Ήταν ο δρόμος πρόσβασης που χρησιμοποίησαν τα Λακεδαιμόνια στρατεύματα του στρατηγού Βρασίδα προς Αμφίπολη και του στρατού του Ξέρξη.

Ο ΑΡΧΑΙΟΣ ΒΟΡΜΙΣΚΟΣ ή ΒΡΟΜΙΣΚΟΣ

Ο Αρχαίος αυτός μυγδονικός οικισμός είναι γνωστός κατά τον Στέφανο Βυζάντιο ως "Βορμίσκος" κατά τον Θουκυδίδη ως "Βρομίσκος" κατά Δήμιτσα και ως εθνικό Βορμίσκος". Βρίσκονταν στην έξοδο της λίμνης Βόλβης και στη δεξιά όχθη του ποταμού Ρηχίου πολύ κοντά στην Αρχαία Αρέθουσα και στα στενά της Ρεντίνας. Ο Θουκυδίδης τον συνδυάζει με τον Αυλώνα (τον σημερινό Σταυρό) απέναντι από το Αρτεμίσιο φρούριο που εδέσποζε στον Στρυμωνικό κόλπο. Κατά τον Δήμιτσα ο Βρομίσκος ήταν ο τόπος που οι μεταγενέστεροι των Αρχαίων επίστευαν ότι ευρίσκονταν στην περιοχή του ο τάφος του Ευριπίδη, ενώ προσωπικά θεωρούσε πιό πιθανή την εκδοχή ο ποιητής να τάφηκε για λόγους επίσημους, καλλιτεχνικούς κατ εκπολιτιστικούς λόγους στην νεοσύστατη και την μεγίστη των εν Μακεδονία πόλεων Πέλλα.

Ο Στέφανος Βυζάντιος τον Βορμίσκο, τον αποκαλεί χωρίο Μακεδονίας, δηλαδή μια πολίχνη, ένα απλό οικισμό στον οποίο ο τραγικός ποιητής βρήκε τραγικό τέλος "κυνοσπάρακτος γέγονες".

Ο Βρομίσκος είναι Ελληνική λέξη που προέρχεται από το ρήμα βρέμω ή βρομώ και βρόμος που σημαίνούν βομμώ, βουϊζω και κροτώ και βρόμας ίσον μεγάλος θόρυβος, πάταγος ή ο μεγάλος ήχος από νερά, από αυτά που προφανώς θα έπεφταν με ορμή, μέσα από την κοιλάδα της Ρεντίνας, τις χαράδρες και τα φαράγγια.

Στον παρακείμενο αυτόν τόπο της Αρέθουσας τον πανάρχαιο αυτό χώρο τον Βρομίσκο, οι ντόπιοι λένε πως κάποτε που γίνηκε η μεγάλη πλημμύρα στην κοιλάδα, του Αυλώνα της Ρεντίνας, μάλλον από τρομερό σεισμό, τα νερά της λίμνης ξεχύθηκαν και γέμισαν τα πάντα. Στις εκβολές του Ρήχιου ποταμού κοντά στον σημερινό Σταυρό συνέβη κάτι το περίεργο. Σχηματίσθηκε ένα βάραθρο τρομερό και μεταβλήθηκε σ' ένα βαθύ νεροστρόβιλο. Τα νερά όπως έρχονταν ορμητικά είχαν παρασύρει μαζί ότι βρήκαν μπροστά τούς και στριφογύριζαν δαιμονικά και τέλος ρουφιόντουσαν με βρόντο και ρόχθο, σαν να τα κατάπινε κανένα στόμα ενός τέρατος της κολάσεως.... ο νεροστρόβιλος ανέβαινε σε μεγάλο ύψος και ξερνούσε τα λείψανα που υπήρχαν μέσα σ' αυτόν.

Για το βάραθρο αυτό της Αρχαιότητας διηγούνται πολλά και αναφέρονται πολλές ιστορίες, γιατί όπως ήταν επόμενο ύστερα από μιά τέτοια καταστροφή και θεομηνία, ξεχύθηκαν πλήθος από κόκκαλα μαζί με σαπισμένες σάρκες ανθρώπων και ζώων και η φαντασία τους είδε πολλά τέρατα και σημεία.... και από αυτό το γεγονός η τοποθεσία αυτή χρωστά το όνομά της κατά την λαϊκή παράδοση ως Βρομίσκος...

Ο ιστορικός Θουκυδίδης (Δ’ 103) μνημονεύει ότι ο στρατηγός των Λακεδαιμονίων Βρασίδας είχε ξεκινήσει το πρωϊ και έφθασε 'περί την δείλην" της ημέρας εκείνης και μάλιστα χειμώνα και ενώ έπιπτε ελαφρά χιών, παρά την σημερινή κοινότητα κάτω Σταύρού, μεταβαίνοντας προς κατάληψη της Αμφιπόλεως. Αναφέρει συγκεκριμένα "επί τον Αυλώνα και Βορμίσκον" και ασφαλώς θα εννοεί, την μεν Αυλώνα την κοιλάδα, το φαράγγι της Ρεντίνας, από τα οποία τα νερά της λίμνης Βόλβης δια του παραπλεύρως ποταμού Ρηχίου εκβάλουν στον κόλπο του Στρυμώνα δηλαδή στον Μυγδονικό Βορμίσκο ή Βρομίσκο, στον σημερινό Σταυρό και τις εκβολές τον Ρηχίου ποταμού όπου βρίσκεται η ευρύτερη παραλία και ο κόλπος του κάτω Σταυρού περίπου.

Ίσως είναι η παλαιότερη μαρτυρία που έχουμε για τον Μυγδονικό Αρχαίο Βορμίσκο ή Βρομίσκο δηλαδή κατά το έτος -423 που αναφέρει ο Θουκυδίδης για τις κινήσεις τον στρατηγού Βρασίδα (Δ' 84 και Δ' 102) και άλλη μια πηγή του Ηροδότου (Ζ' 115) ο οποίος περιγράφει την πορεία του Ξέρξη, γράφει ότι αυτός διήλθε το Σιλέος Πεδίον, που θα αναφέρουμε περί αυτού λεπτομέρειες στη συνέχεια, (παρά τον Βορμίσκον - Σταυρό) και παράκαμψε την Στάγειρο λόγω τον ορεινού όγκου τον Στρατονίκου και της δασώδους περιοχής του, ελλείψει άλλων οδεύσεων. Επίσης έχουμε και μία άλλη έγγραφη πηγή ότι το -425 ο μυγδονικός Βορμίσκος αποσπάστηκε από τον έλεγχο τον Μακεδονικού κράτους και υπήχθηκε στον έλεγχο των Αθηναίων, καθώς μας διδάσκουν οι φορολογικοί κατάλογοι των Αθηνών, πρέπει και αυτός μαζί με την Στρέψα, Θέρμη ή Σέρμη, Μεθώνη και Ηράκλειο να υπάγονταν στην περιώνυμη αττικοδηλιακή συμμαχία.

Από τις ελάχιστες αυτές πηγές των Αρχαίων συγγραφέων και τις ιστορικές ενδείξεις που αναφέραμε, ότι εδείπνησαν και αναπτύχθησαν οι άνδρες του στρατηγού Βρασίδα και η πορεία του Ξέρξη πέρασε από εκεί, άρα σοβαρό και στρατηγικό αφ' ενός μέρος και από την άλλη συμμετέχει στην αττικοδηλιακή συμμαχία των Αθηνών μαζί με άλλες γνωστές μυγδονικές και αξιόλογες πόλεις της εποχής εκείνης.

Προκύπτει ότι μάλλον υπήρξε σημαντική και αξιοπρόσεκτη πολίχνη και ορμητήριο και δεν είναι καθόλου αμφίβολο και απίθανο κάποια περίοδος ακμής να θεμελιώθηκε, οικισμός με θάλασσα και λιμάνι κοντά στην Αμφίπολη και την Όλυνθο οπότε να ανέπτυξε και εμπορικές και πολιτιστικές σχέσεις πού έμειναν δυστυχώς, όπως και άλλες πολίχνες άγνωστες.

Ευρίσκετο "παρά του Συλεός Πεδίού καλεσμένου" (Ηρόδοτος 7,115) και ο Βορμίσκος, και η Αρέθουσα, η Ρεντίνα, η Απολλωνία, η Βόβλη, οι μυγδονικές λίμνες (Κορώνεια - Βόλβη) η Αλοίνδια (Λαγκαδάς) και Βαίρος (Περιβολάκι) εκτεινόμενον από τον Χαρτιλάτου μέχρι του Στρυμωνικού κόλπου έχοντας ως όρια προς βορρά μεν τον κισσό και τον Βερτίσκον και έτσι χωρίζεται από τα λεκανοπέδια της Βισαλτίας και Κρηστωνίας.

------------------------

Πιό πάνω και βόρεια από τον Αρχαίο ΒΟΡΜΙΣΚΟ βρίσκεται το χωριό Βρασνά.

Τα Βρασνά, κατά μια εκδοχή, λέγεται ότι πήραν την ονομασία αυτή από την πόλη Βορμίσκος ή Βρομίσκος, η οποία στην Αρχαιότητα ήταν χαμηλότερα από την σημερινή τοποθεσία των Βρασνών, προς τη θάλασσα και παραπλεύρως της Εγνατίας Οδού.

Στα Βρασνά τοποθετείται πιθανώς η Αρχαία θρακική πόλη της Βισαλτίας Βρέα που αναφέρει ο Θουκυδίδης Ι,64,4.Το -446/5 ο Περικλής είχε ιδρύσει σε αυτήν αθηναϊκή κληρουχία, που το ιδρυτικό της ψήφισμα είχε βρεθεί παλιότερα στο χωριό αυτό. Η Βρέα, που το όνομά της έχει σχέση με τη θρακική λέξη βρία = πόλη πρβ. π.χ. την πόλη Μεσημ-βρία υπήρχε ως την εποχή του Φιλίππου Β’, ενώ αργότερα κατά τη ρωμαϊκή εποχή φαίνεται πως ο πληθυσμός της ίσως απορροφήθηκε από την Αμφίπολη ή κάποια άλλη γειτονική πόλη.

Δεύτερη εκδοχή για την ονομασία Βρασνά: Το Αρχαίο τοπωνύμιο “Βρέα” διασώθηκε πιθανώς παραφθαρμένο στη νεότερη ονομασία Βραστά Βρασνά του χωριού.

Πηγές: https://volvipress.gr , https://thrakiki.gr , https://www.gtp.gr , https://topakas.me , https://www.restarttourism.gr 

----------------------------------------------

TO ΚAΣΤΡΟ ΤΗΣ ΡΕΝΤIΝΑΣ ή ΚΑΣΤΡΟ ΑΡΤΕΜΙΣΙΟΝ - EΝΑΣ AΓΝΩΣΤΟΣ ΘΗΣΑΥΡOΣ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝIΑΣ