ΟΙ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΝΟΥΝ ΕΞΩΓΗΙΝΑ ΓΟΝΙΔΙΑ ΣΤΟ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ DNA

ΕΙΚΟΝΑ: Ο Φράνσις Κρικ και ο συνεργάτης Τζέιμς Γουάτσον, ξάφνιασαν τον ακαδημαϊκό κόσμο το 1953 όταν αποκρυπτογραφήθηκε η δομή του μορίου του DNA. Ο Δρ Φράνσις Κρικ κατέληξε στο συμπέρασμα ότι το ανθρώπινο γονιδίωμα, έχει εξωγήινη προέλευση, σύμφωνα με τη γνωστή του έρευνα στο DNA.

Αποτελέσματα έρευνας ...συνέχεια στο έργο του Νομπελίστα DNA, Δρ. Φράνσις Κρικ.

Η συνεργατική έρευνα από μια συγκέντρωση εξω-επιστημόνων υποστηρίζει ότι υπάρχουν γονίδια από περισσότερους από 20 εξωγήινους πολιτισμούς στο ανθρώπινο DNA. Αυτοί οι εξω-επιστήμονες συνέχισαν το έργο του βραβευμένου με Νόμπελ Δρ. Φράνσις Κρικ και άλλων μελετητών σε αυτόν τον τομέα. Τα τρέχοντα ευρήματα συνάδουν με τις αναφορές του καθηγητή Sam Chang, ο οποίος δημοσίευσε διακριτικά πληροφορίες για τα δικά του προφανή ευρήματα, σε συνδυασμό με το Human Genome Project.

Λεπτομέρειες των ευρημάτων έχουν δημοσιευθεί εν μέρει, από τον Δρ Michael Salla, ο οποίος είναι λόγιος μελετητής στην εξωγήινη έρευνα. Οι εξω-επιστήμονες και άλλοι ερευνητές βασίζουν τα ευρήματά τους, εν μέρει, στην προσεκτική συλλογή δεδομένων, τα οποία περιλαμβάνουν καλά επιβεβαιωμένες τεκμηριωμένες παρατηρήσεις από άτομα που έρχονται σε επαφή και "πληροφορητές", καθώς και άλλη τεκμηρίωση.

Αυτές οι επαληθευμένες αξιόπιστες πηγές έχουν έρθει σε επαφή με εκπροσώπους ανθρώπινων πολιτισμών εκτός της Γης που ζουν σε ανθρώπινους πληθυσμούς στο σύνολό τους, αλλά και με επίσημες ικανότητες.

Η «Εξω-επιστήμη» είναι η μελέτη εξωγήινων φαινομένων. Η «εξω-επιστήμη» συνδέεται περαιτέρω με την «εξωπολιτική», η οποία αγκαλιάζει την ανάγκη της ανθρωπότητας να έχει ανοιχτές επαφές με Εξωγήινους σε μια αντιπροσωπευτική δημοκρατική βάση, που σέβεται την κυριαρχία της Γης.

Συνεργατικές εξωεπιστημονικές ερευνητικές προσπάθειες εμπνευσμένες από τον Δρ. Michael Salla, υποδεικνύουν ότι στους εκτιμώμενους πάνω από 20 τύπους εξωγήινων γονιδίων στο ανθρώπινο DNA, βρίσκονται ψυχοκινητικές ικανότητες που σχετίζονται με τις γενετικές αναμνήσεις αρχαίων εξωγήινων φυλών. Αυτές οι φαινομενικές ψυχοκινητικές ικανότητες συνδέονται με την εστίαση της δημιουργικής συλλογικής συνείδησης της ύπαρξης στο σύμπαν.

Οι επιστήμονες αρχίζουν να διαμαρτύρονται ολοένα και περισσότερο για προσπάθειες που θέτουν σε κίνδυνο την ακεραιότητα του σημαντικού έργου τους για την ανθρωπότητα.

Το επιστημονικό πλαίσιο ιεράρχησης προτεραιοτήτων της «επίσημης επιστήμης» επεδίωξε να αποκλείσει εξωγήινες σχέσεις με την ανθρωπότητα, προκειμένου να διατηρήσει την ανθρωπότητα σε άγνοια της φαινομενικής δυνητικής «κλειδωμένης» κληρονομιάς της στο δικό της DNA.

Πράγματι, οι προσπάθειες αναζήτησης ενός επιστημονικού πλαισίου για το θέμα αυτό, έχουν επίσης αποδοκιμαστεί από τις ελίτ των θεσμοθετημένων θρησκειών, οι οποίες, όπως η «επίσημη επιστήμη», επιδιώκουν να ελέγξουν την ανθρωπότητα μέσα σε συστήματα αποδεκτών δογμάτων.

από τον Peter Jiang και την Jenny Li από την ιστοσελίδα AgoraCosmopolitan

Περισσότερα στο: bibliotecapleyades.net

-----------------------------------------

Διονύσης Σιμόπουλος - Είμαστε αστρόσκονη

Μηνάς Καφάτος: «Γεννηθήκαμε από τα άστρα. Το σώμα μας είναι ένας μικρός πλανήτης»

Ένα μεγάλο μέρος της ύλης από την οποία αποτελούμαστε προέρχεται από άλλους γαλαξίες!!!

ΟΙ ΑΝΑΚΑΛΥΨΕΙΣ ΕΚΕΙ ΕΞΩ ΑΠΑΙΤΟΥΝ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΕΔΩ

Αναφορές το 1996 ότι ένας μετεωρίτης από τον Άρη που βρέθηκε στην Ανταρκτική μπορεί να περιέχει απολιθωμένα υπολείμματα ζωντανών οργανισμών οδήγησαν τον τότε αντιπρόεδρο Al Gore να συγκαλέσει μια συνάντηση επιστημόνων, θρησκευτικών ηγετών και δημοσιογράφων για να συζητήσουν τις συνέπειες μιας πιθανής ανακάλυψης εξωγήινης ζωής . 

Ο Γκορ μπήκε στο δωμάτιο οπλισμένος με ερωτήσεις στις κάρτες, αλλά, σύμφωνα με τον φυσικό και συνεργάτη του ΜΙΤ, Κλοντ Ρ. Κανιζάρες, τις άφησε κάτω και έκανε την πρώτη ερώτηση: Τι θα σήμαινε μια τέτοια ανακάλυψη για τους πιστούς; Ακολούθησε σιωπή και τότε ο πρόεδρος του Πανεπιστημίου DePaul, Jack Minogue, ένας ιερέας, είπε:
«Λοιπόν, κύριε Αντιπρόεδρε, αν δεν τραγουδάει και δεν χορεύει, δεν χρειάζεται πραγματικά να ανησυχούμε πολύ από ιεραποστολική άποψη».

Όλοι γέλασαν καλά και μετά προχώρησαν στη σοβαρή δουλειά της εξερεύνησης των συνεπειών μιας τόσο ιστορικής και ανησυχητικής ανακάλυψης - μια συζήτηση που συνεχίστηκε για δύο ώρες.
Οι περισσότεροι επιστήμονες θεωρούν τώρα τον μετεωρίτη ως απόδειξη της ζωής στον Άρη, αλλά η προετοιμασία του κοινού για μια πιο οριστική ανακοίνωση συνεχίζεται. Έχουν πραγματοποιηθεί πολλά συνέδρια και τρία μεγάλα εργαστήρια, το πιο πρόσφατο με χορηγία της NASA , του John Templeton Foundation και της Αμερικανικής Ένωσης για την Προώθηση της Επιστήμης.

Δημοσιεύτηκε  έκθεσή του, που ονομάζεται «Φιλοσοφικές, Ηθικές και Θεολογικές Επιπτώσεις της Αστροβιολογίας».

"Οποιαδήποτε ανακάλυψη εξωγήινης ζωής θα εγείρει ορισμένα προκλητικά ερωτήματα - για την προέλευση της ζωής στη Γη καθώς και αλλού, για την κεντρική θέση της ανθρωπότητας στο σύμπαν και για την ιστορία της δημιουργίας στη Βίβλο ", είπε η Connie Bertka , ουνιτιστής λειτουργός. με υπόβαθρο στη γεωλογία του Άρη που διηύθυνε τα εργαστήρια για το AAAS.

«Η ομάδα αισθάνθηκε έντονα ότι το ευρύ κοινό πρέπει να μάθει περισσότερα για όλο αυτό το θέμα και τι προσπαθεί να κάνει η αστροβιολογία», είπε.

Ο Stephen J. Dick, επικεφαλής ιστορικός της NASA και μέλος του πάνελ που χρηματοδοτείται από τη NASA και μιας άλλης ιδιωτικής προσπάθειας, είπε ότι πιστεύει ότι όλες οι Αβρααμικές θρησκείες θα πρέπει να προσαρμοστούν.

«Επειδή η σχέση Θεού και ανθρώπου είναι τόσο κεντρική και η ιδέα ότι ο άνθρωπος δημιουργήθηκε κατ' εικόνα Θεού και τοποθετήθηκε στη Γη είναι τόσο ισχυρή».

Εάν η ζωή υπάρχει και αλλού, είπε, τότε γιατί η ζωή στη Γη θα ήταν πρωταρχικής σημασίας για έναν δημιουργό;

«Ένας Θεός που δημιούργησε τη Γη και τη ζωή σε άλλους πλανήτες θα ήταν ακόμα μεγαλειώδης, αλλά η λογική του να είναι κάποιος για να προσευχηθεί και να πάρει σωτηρία μειώνεται», είπε.

Ο επίτιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου της Notre Dame Ernan McMullin, ιερέας και μέλος της επιτροπής που γράφει για τη θρησκεία, την επιστήμη και την εξωγήινη ζωή, είπε ότι η ανακάλυψη της ζωής πέρα ​​από τη Γη θα έθετε ιδιαίτερες - αν και όχι ανυπέρβλητες - προκλήσεις για τον Χριστιανισμό, με το μήνυμά του που έστειλε ο Θεός ο μόνος γιος του που ζει στη Γη.

«Οι Χριστιανοί και άλλοι έχουν συζητήσει αυτό το ζήτημα για αιώνες, και συχνά πιο έντονα από ό,τι σήμερα», είπε ο McMullin. «Έχουν διαφωνήσει για το αν και πώς ο Χριστός θα μπορούσε να πάει σε άλλους πλανήτες αν υπήρχε ζωή, και στη συνέχεια υπάρχει ολόκληρο το ερώτημα: Πώς θα μπορούσε να υπάρχει ζωή αλλού αν δεν αναφέρεται πραγματικά στη Βίβλο;»

Ωστόσο, πολλοί θρησκευόμενοι βλέπουν τη δυνατότητα ύπαρξης ζωής πέρα ​​από τη Γη ως σύμφωνη με τις απόψεις τους για έναν παντοδύναμο και πανταχού παρόν Θεό.

Ο επικεφαλής αστρονόμος του Βατικανού Χοσέ Γκάμπριελ Φούνες , για παράδειγμα, είπε στους δημοσιογράφους ότι η Καθολική Εκκλησία δεν βλέπει θεολογικά προβλήματα που προκύπτουν από αυτή την πιθανότητα και μίλησε για την πιθανότητα «αδερφών εξωγήινων».

Ο Bertka είπε ότι οι προσπάθειες να περιγραφούν και να εξηγηθούν οι στόχοι και οι επιπτώσεις της αστροβιολογίας είναι ιδιαίτερα σημαντικές στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου η θρησκεία παραμένει μεγαλύτερο μέρος της ζωής των ανθρώπων από ό,τι σε πολλά μέρη του κόσμου και όπου τόσοι πολλοί Αμερικανοί λένε ότι αισθάνονται προσωπική σύνδεση με τον Θεό στην καθημερινότητά τους.

«Πρέπει να καταλάβουμε ότι οποιαδήποτε ανακάλυψη εξωγήινης ζωής δεν θα ήταν μόνο μια σημαντική επιστημονική στιγμή, αλλά και μια σημαντική θρησκευτική και φιλοσοφική», είπε ο Μπέρτκα.

Marc Kaufman
από τον ιστότοπο TheWashingtonPost

μέσω bibliotecapleyades.net

----------------------------------------------------

ΕΞΩΓΗΙΝΗ ΖΩΗ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΙΑ

ΔΙΟΦΑΝΤΟΣ Ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΥΣ - Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΤΗΣ ΑΛΓΕΒΡΑΣ

ΕΙΚΟΝΑ: Το εξώφυλλο της έκδοσης των Αριθμητικών του 1621, σε λατινική μετάφραση του Κλοντ ντε Μεζιριάκ. el.wikipedia.org

Ο Διόφαντος ο Αλεξανδρεύς ήταν Έλληνας μαθηματικός του τρίτου αιώνα (περίπου 210 – 290), ο οποίος έζησε στην Αλεξάνδρεια της ρωμαϊκής Αιγύπτου.

Έχει σημαντική συνεισφορά στη θεωρία των αριθμών, τις μαθηματικές εξισώσεις καθώς και την παλαιότερη γνωστή χρήση της αλγεβρικής σημειογραφίας και του συμβολισμού στα έργα του. Καθιέρωσε και τυποποίησε έναν τύπο σύντομου μαθηματικού συμβολισμού για τη γραφή προβλημάτων. Ο Διόφαντος ήταν ο πρώτος που άρχισε να χρησιμοποιεί σε ευρεία κλίμακα τα κλάσματα ως πραγματικούς αριθμούς και ασχολήθηκε με την επίλυση εξισώσεων με πολλαπλούς αγνώστους όρους. Το όνομά του σήμερα απαντάται στις “διοφαντικές εξισώσεις”. Είναι αυτές ακέραιων συντελεστών των οποίων ζητούνται οι ακέραιες λύσεις.

Στο βιβλίο του με όνομα «Αριθμητικά», ένα από τα γνωστότερα επιστημονικά συγγράμματα, ο Διόφαντος παρουσιάζει μια σειρά προβλημάτων τα οποία και λύνει, με έναν τρόπο που παραπέμπει σε Άλγεβρα. Δίνει όνομα στην ποσότητα που ψάχνει να βρει, δημιουργεί για πρώτη φορά τον «άγνωστο Χ» και χτίζει μαθηματικές εξισώσεις.

Ως τότε οι άνθρωποι χειρίζονταν τα μαθηματικά προβλήματα μέσω αλγοριθμικών και αριθμητικών διαδικασιών. Στα «Αριθμητικά», τα προβλήματα μεταφράζονταν σε μαθηματικές εξισώσεις, δείχνοντας έναν εντελώς καινούργιο τρόπο επίλυσης, πολύ πιο γρήγορο και πρακτικό.

Η πρώτη αλγεβρική δομή λύσης ήταν γεγονός.

Ωστόσο, η ανακάλυψη του «αγνώστου Χ» και η δημιουργία της εξίσωσης δεν είναι παρά ένα ελάχιστο κομμάτι της σημερινής Άλγεβρας, που αποτελείται από ομάδες, δακτυλίους και σώματα τα οποία με την σειρά τους πλαισιώνονται από μια τεράστια ποικιλία θεωρημάτων.

Για όλους τους παραπάνω λόγους ο Διόφαντος θεωρείται «Πατέρας της Άλγεβρας» από πολλούς μαθηματικούς.

Την τιμή αυτή μοιράζεται με τον Πέρση μαθηματικό αλ-Χουαρίζμι, από τον οποίο προέρχεται το όνομα «άλγεβρα». Ο Aλ-Χουαρίζ. έζησε πέντε αιώνες μετά τον Διόφαντο και όπως το έργο των Αράβων μαθηματικών έτσι και το δικό του έχει επηρεαστεί σε μεγάλο βαθμό από τον Διόφαντο.

Κατά τον Μεσαίωνα, η γνώση των ευρημάτων του Διόφαντου διατηρήθηκε στη Βυζαντινή Αυτοκρατορία και στον αραβικό κόσμο, μέσω μεταφράσεων από τα Eλληνικά. Τελικά το 1570 ο Ιταλός μαθηματικός Ραφαήλ Μπομπέλι μετέφρασε στα λατινικά τα Αριθμητικά και χρησιμοποίησε τα προβλήματα που περιείχαν για τα δικά του συγγράμματα. Τον επόμενο αιώνα τα γραπτά του Διόφαντου επηρέασαν τον εξέχοντα μαθηματικό Πιέρ ντε Φερμά.

Σήμερα «διοφαντικές» καλούνται οι εξισώσεις ακέραιων συντελεστών των οποίων ζητούνται οι ακέραιες λύσεις.

Ο Διόφαντος έζησε μια ζωή γεμάτη μαθηματικά και ακόμη και στον τάφο του, είχε γραφτεί μια επιγραφή-αλγεβρικό πρόβλημα. Η επιγραφή αυτή έλεγε:

Διαβάτη, σε αυτόν τον τάφο αναπαύεται ο Διόφαντος. Σε εσένα που είσαι σοφός, η επιστήμη θα δώσει το μέτρο της ζωής του. Άκουσε. Οι θεοί του επέτρεψαν να είναι νέος για το ένα έκτο της ζωής του. Ακόμα ένα δωδέκατο και φύτρωσε το μαύρο γένι του. Μετά από ένα έβδομο ακόμα, ήρθε του γάμου του η μέρα. Τον πέμπτο χρόνο αυτού του γάμου, γεννήθηκε ένα παιδί. Τι κρίμα, για το νεαρό του γιο. Αφού έζησε μονάχα τα μισά χρόνια από τον πάτερα του, γνώρισε τη παγωνιά του θανάτου. Τέσσερα χρόνια αργότερα, ο Διόφαντος βρήκε παρηγοριά στη θλίψη του, φτάνοντας στο τέλος ζωής του.”

Το πρόβλημα αυτό έχει λύση το 84, οπότε ο Διόφαντος έζησε 84 χρόνια.

Η λύση:
Ο Διόφαντος έζησε 14 χρόνια ως παιδί, 7 ως νέος και άλλα 12 ως εργένης, οπότε παντρεύτηκε στα 33 του.
Τον 5ο χρόνο του γάμου του, σε ηλικία 38 ετών, απέκτησε έναν γιο, ο οποίος έζησε τα μισά χρόνια του πατέρα του.
Πέθανε 42 ετών, όταν ο Διόφαντος ήταν 80.
Μετά από 4 χρόνια, όταν ήταν 84 ετών πέθανε κι ο ίδιος ο Διόφαντος.
Ερευνητές

Πηγές: philomatheiaplus.com , blogs.sch.gr , diadromi.gr

---------------------------

Αντίθετα με ό,τι πιστεύαμε ως σήμερα, η Άλγεβρα δεν είναι επινόηση των Αράβων. Νέα μελέτη αποδεικνύει ότι παλαιότερα οι Αρχαίοι Έλληνες είχαν εφεύρει «αλγεβρικούς» τρόπους επίλυσης πρακτικών προβλημάτων. Μέσα σε αυτά τα δύο έγγραφα κρύβεται μια σημαντική για τα Ελληνικά Μαθηματικά ανακάλυψη. 

ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΓΝΩΡΙΖΑΝ ΤΗΝ ΑΛΓΕΒΡΑ ΠΡΙΝ 2500 ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΠΡΙΝ ΤΟΥΣ ΑΡΑΒΕΣ

ΘΕΩΝ Ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΥΣ

Η Άλγεβρα των Αρχαίων Ελλήνων

ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΓΝΩΡΙΖΑΝ ΤΗΝ ΑΛΓΕΒΡΑ ΠΡΙΝ 2500 ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΠΡΙΝ ΤΟΥΣ ΑΡΑΒΕΣ

Αντίθετα με ό,τι πιστεύαμε ως σήμερα, η Άλγεβρα δεν είναι επινόηση των Αράβων. Νέα μελέτη αποδεικνύει ότι παλαιότερα οι Αρχαίοι Έλληνες είχαν εφεύρει «αλγεβρικούς» τρόπους επίλυσης πρακτικών προβλημάτων. Μέσα σε αυτά τα δύο έγγραφα κρύβεται μια σημαντική για τα Ελληνικά Μαθηματικά ανακάλυψη.

Καθηγητής Γιάννης Χριστιανίδης

Όπως εξηγεί ο κ. Χριστιανίδης, υπάρχει μια γενικότερη διελκυστίνδα σε παγκόσμιο πλέον επίπεδο σχετικά με τη συνεισφορά των Αράβων ως προς αυτό που ονομάζουμε «Άλγεβρα». Τα εισαγωγικά εδώ μπαίνουν για να τονιστεί πως δεν πρόκειται για την ολοκληρωμένη μορφή του οικοδομήματος που σήμερα γνωρίζουμε, ως ξεχωριστό κλάδο των Μαθηματικών με αρνητικούς και θετικούς αριθμούς, με μεταβλητές και παραμέτρους, με θεωρήματα για ομάδες, δακτυλίους και σώματα.

 Αυτό που πήρε τότε το όνομα Άλγεβρα ήταν στον πυρήνα του η έκφραση με εξισώσεις ενός γενικού τρόπου να λύνεις προβλήματα. Με δυο λόγια, είχαν από την εποχή του Διόφαντου τουλάχιστον και δεν ξέρουμε ακόμη πόσο πιο πριν, οι Έλληνες μαθηματικοί είχαν βρει τον τρόπο, προβλήματα που λύνονταν συνήθως μια περίπλοκη σειρά αλγοριθμικών βημάτων, με πρακτική αριθμητική όπως λέγαμε στο δημοτικό σχολείο, να τα λύνουν μεταφράζοντας το πρόβλημα σε εξίσωση με τη χρησιμοποίηση κάτι αντίστοιχου με τον δικό μας σημερινό άγνωστο Χ. Δηλαδή να καταστρώνουν και εκείνοι μια εξίσωση και να φθάνουν πολύ πιο εύκολα στο αποτέλεσμα.

Η σημασία της ανακάλυψης που έγινε στην έδρα της Ιστορίας των Μαθηματικών από τους Χριστιανίδη και Σκούρα έγκειται στο ότι βρέθηκε και αποδείχθηκε πως ο μαθηματικός Θέων χρησιμοποίησε και σε άλλα πεδία την «αλγεβρική» μέθοδο του Διόφαντου, που ήταν μάλλον σε κοινή χρήση από τους τότε ανθρώπους, για τη λύση πρακτικών αριθμητικών προβλημάτων. Προχώρησε δηλαδή στη λύση ενός καθαρά γεωμετρικού μετρητικού προβλήματος, με προέλευση από την αστρονομία, αφού σχετιζόταν με την τροχιά του πλανήτη Άρη, μετατρέποντάς το σε εξίσωση.

Ήταν η πρώτη φορά, με τη βοήθεια του χειρογράφου και των σχολίων των χαραγμένων επάνω σε αυτό, που επιβεβαιώθηκε κάτι τέτοιο και έχει σαν σημαντική συνέπεια να θεωρούμε ότι κάπου αλλού μάλλον βρίσκονται οι ρίζες αυτής της πρωτόφτιαχτης, προ-νεωτεριστικής (pre-modern) Άλγεβρας από ό,τι για χρόνια πιστευόταν.

Μια σχολή μελετητών επιμένει ότι όλα τα ξεκίνησαν οι Άραβες και ότι πριν δεν υπήρχε τίποτε σχετικό με τη μαθηματική σκέψη με αλγεβρικούς όρους. 

Απέναντι σε αυτή την άποψη αντιπαρατέθηκε μια άλλη επίσης απολυταρχική σχολή. «Οι Άραβες δεν έκαναν τίποτε παραπάνω από το να μεταφράσουν και να διασώσουν κείμενα και δεν προσέθεσαν μια γραμμή στο σώμα των ήδη γνωστών μαθηματικών θεωριών».

Τώρα, μετά και την αποδοχή του ευρήματος των δύο Ελλήνων μαθηματικών και τη δημοσίευση, έπειτα από κρίση, σε ένα από τα αυστηρότερα περιοδικά του χώρου, στο ιαπωνικό SCIAMVS (14, 2013 41-57), μπορούμε να λέμε ότι πλέον μάλλον θα ανιχνευθούν προς διαφορετική κατεύθυνση οι βασικές ρίζες της Άλγεβρας. Ο Διόφαντος και ο Θέων δείχνουν την κατεύθυνση αυτή.

Ψηλαφώντας τα χειρόγραφα
Ένας ερευνητής, και μάλιστα Έλληνας, μπορεί, αντί να βασιστεί στις εκδόσεις των έργων των αρχαίων Ελλήνων μαθηματικών από άλλους, και μάλιστα ξένους, να καθήσει να τα διαβάσει προσεκτικά ο ίδιος. Δεν είναι απλό, αλλά συχνά ανταμείβεται για την υπομονή του και την επένδυση σε χρόνο, αφού πρέπει πρώτα να περάσεις και από μια εκπαίδευση στην ανάγνωση παλαιογράφων.

Στην περίπτωση λοιπόν των σχολίων του Θέωνος, χρησιμοποιήθηκε ένα αντίγραφο σε ηλεκτρονική μορφή από τον λεγόμενο κώδικα Vaticanus Graecus 198. Εκεί υπάρχει και το δέκατο τρίτο βιβλίο των σχολίων του Θέωνα αλλά δεν προσφέρεται για απλή και απρόσκοπτη ανάγνωση. Ισως και γι’ αυτό να πέρασε σχετικά ανεκμετάλλευτο ως σήμερα. Υπάρχει το λεγόμενο τρέχον κείμενο, αλλά συχνά εδώ διακόπτεται η ροή με την υπόδειξη προς τον αναγνώστη «ζήτει το εξής εν τοις σχολίοις» ή «ζήτει το εξής εν τοις σχολίοις μέχρι τέλους».

Με αυτή την κάπως γριφώδη για τον αμύητο προτροπή ο Θέων, διακόπτοντας τη ροή του κειμένου του, στέλνει τον αναγνώστη στο κείμενο του Πτολεμαίου, που βρίσκεται και αυτό γραμμένο σε άλλο σημείο του πακέτου όλων αυτών των φύλλων που συγκροτούν τον κώδικα μαζί με τα αντίστοιχα σχόλια μεταφερμένα με επιμέλεια στο περιθώριο από τον άγνωστο αντιγραφέα.

«Αναζήτησε τη συνέχεια στα σχόλια» ή «αναζήτησε τη συνέχεια και διάβασε εκεί το τέλος του (συγκεκριμένου) θέματος», διότι ο συγγραφέας εννοούσε πως στο ρέον κυρίως κείμενό του θα καταπιαστεί με κάτι καινούργιο.

Και όταν έχεις την υπομονή να φθάσεις ως εκεί ακολουθώντας τα υπομνηστικά σημάδια, πρέπει στη συνέχεια να αναγνωρίσεις από τα ίχνη που έχει αφήσει στο περιθώριο ο (αντι)γραφέας για ποιο από όλα τα εκεί χαοτικά τοποθετημένα σχόλια πρόκειται.

Η γλώσσα των Μαθηματικών τότε
Στη συγκεκριμένη περίπτωση ο Θέων σε ένα αστρονομικό πρόβλημα του Πτολεμαίου, όπου υπάρχει και ένα συνοδευτικό γεωμετρικό σχήμα, εκτός από τη γεωμετρική απόδειξη που κάθεται και (ξανα)κάνει, συνεχίζει και μεταφράζει τα δεδομένα και τα ζητούμενα μεγέθη στη γλώσσα που είχε εισαγάγει ο Διόφαντος, με τρόπο που να σχηματιστεί μια εξίσωση. Αλλά και αυτό είναι απλό να το παρουσιάζεις περιγραφικά αλλά όχι το ίδιο εύκολο να το αναγνωρίσεις αν δεν κατέχεις τη μαθηματική γλώσσα της εποχής εκείνης.

Μην ψάχνεις να βρεις κανέναν άγνωστο Χ ή τη στερεότυπη δράση που ξέρει και ο κάθε μαθητής σήμερα: χωρίζω γνωστούς από αγνώστους, αλλάζω τα πρόσημα (δεν γινόταν λόγος τότε για αρνητικούς αριθμούς). Με δυο λόγια, δεν χρησιμοποιούσαν τον δικό μας συμβολισμό. Πρέπει λοιπόν κάποιος να κατέχει καλά τον Διόφαντο για να βγάλει νόημα και να εκτιμήσει την ανακάλυψη.

Αφού λοιπόν στην εργασία τους οι δύο ερευνητές αναλύσουν όλη την επίλυση του Θέωνος, ασχολούνται ιδιαίτερα με μια φράση αποφασιστικής σημασίας: «διά της των Διοφαντείων αριθμών αγωγής».

Σύμφωνα με τον κ. Χριστιανίδη, τη λέξη αριθμός οι αλγεβριστές εκείνη την εποχή τη χρησιμοποιούσαν με δύο έννοιες: απλά για να δηλώσουν το σύμβολο που αντιπροσώπευε την αντίστοιχη αριθμητική αξία, δηλαδή ο αριθμός ε (το 5 της εποχής εκείνης), αλλά υπήρχε και μια δεύτερη έννοια πιο τεχνική, π.χ. με το όνομα «1 Αριθμός» εννοούσαν αυτό που εμείς σήμερα λέμε «άγνωστος Χ». Επίσης ήταν γνωστοί και άλλοι τέτοιοι αλγεβρικοί αριθμοί, όπως «δύναμις», «κύβος», «δυναμοδύναμις»…

Όλοι αυτοί οι αριθμοί συγκροτούν μια γλώσσα, την τεχνική γλώσσα της άλγεβρας της εποχής εκείνης, στην οποία μετέφραζαν το κάθε πρόβλημα. Προϊόν αυτής της μετάφρασης ήταν η εξίσωση. Ετσι μια έκφραση όπως «2 αριθμοί και 3 μονάδες είναι ίσα με 10 μονάδες» είναι μια εξίσωση, σαν τη δική μας 2Χ + 3 = 10. Αυτούς τους αριθμούς χαρακτηρίζει ο Θέων «Διοφαντείους αριθμούς». Στην ουσία ήταν τα αλγεβρικά εργαλεία της εποχής.

Επίσης αξιοπρόσεκτη είναι και η χρήση της λέξης «αγωγή». Εδώ φαίνεται ότι επρόκειτο για μια γνωστή και χρησιμοποιούμενη και από άλλους μέθοδο, κάτι ανάλογο με το δικό μας σημερινό «χρησιμοποίησα τη Μέθοδο των τριών για να το βρω».

Άρα βγάζουμε και το συμπέρασμα ότι στη διάρκεια των χρόνων που μεσολάβησαν από τον Διόφαντο ως τον Θέωνα αυτές οι αλγεβρικές μέθοδοι όχι μόνο απαθανατίστηκαν και δεν χάθηκαν, αλλά ήταν πλέον ένα μαθηματικό εργαλείο σε χρήση. Και με τη διάχυσή τους αυτή για αρκετούς αιώνες κίνησαν αργότερα την προσοχή των αράβων μαθηματικών όπως ο Αλ Χουραΐζμι, οι οποίοι αναμφισβήτητα πήγαν και αυτοί τη γνώση λίγο παρακάτω.

Η ερευνητική ομάδα από το ΜΙΘΕ, προφανώς σε αναγνώριση της σημασίας της εργασίας αυτής, έχει  παρουσιάσει  τα σχετικά σε συνάντηση στο Παρίσι, στο Λονδίνο, στο Ισραήλ και μάλλον θα υπάρξουν και άλλοι που θα ήθελαν να μάθουν για το πώς ο Διόφαντος μέσα από τα σχόλια του περιθωρίου και την παρατηρητικότητα κάποιων ξαναμπαίνει στην κεντρική σκηνή.

 Περισσότερα:  τα πάντα ρεί

---------------------------------------

ΘΕΩΝ Ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΥΣ

Η Άλγεβρα των Αρχαίων Ελλήνων

ΔΙΟΦΑΝΤΟΣ Ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΥΣ - Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΤΗΣ ΑΛΓΕΒΡΑΣ

O ΕΡΩΤΑΣ ΤΟΥ ΤΙΘΩΝΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΗΟΥΣ ΚΑΙ Ο ΜΥΘΟΣ ΤΟΥ ΤΖΙΤΖΙΚΙΟΥ

Η Ηώς (Αυγή) καταδιώκει τον Τιθωνό .

Λεπτομέρεια από μια αττική ερυθρόμορφη οινοχόη  περίπου μεταξύ -470 με -460.

Το έργο αυτό αποτελεί μέρος των συλλογών του Λούβρου (Τμήμα Ελληνικών, Αρχαιοτήτων).

wikimedia.org

Τιθωνοῦ γῆρας

«Με το τζιτζίκι είναι συνδεδεμένος και ο μύθος του Τιθωνού. Ο Τιθωνός ήταν θνητός που είχε γίνει αθάνατος από τους θεούς μετά από παράκληση της Ηούς, η οποία όμως ξέχασε να ζητήσει να παραμείνει και νέος. Όταν λοιπόν ο Τιθωνός έφθασε σε έσχατο γήρας, η Ηώς, που ως θεά ήταν αθάνατη και πάντα νέα, δεν μπορούσε πια να τον βλέπει. Τότε οι θεοί τον λυπήθηκαν και τον μεταμόρφωσαν σε ένα ζαρωμένο έντομο που μιλά ακατάπαυστα, το τζιτζίκι».

Λέγεται λοιπόν πως το τζιτζίκι ήτανε κάποτε άνθρωπος, ο Τιθωνός. Ο Τιθωνός κατά την Ελληνική Μυθολογία ήταν αδελφός του Πριάμου, γιος του βασιλιά της Τροίας Λαομέδοντα και της Στρυμούς. Λέγεται πως ήταν άνδρας έξοχης ομορφιάς, τον οποίο απήγαγε η Ηώ λόγω τού σφοδρού έρωτα που ένιωθε γι' αυτόν και από τον οποίο απέκτησε δύο γιους, τον Ημαθίωνα και τον Μέμνονα. Κατά μία άλλη εκδοχή ήτανε γιος τής Ηούς και του Κεφάλου και πατέρας τού Φαέθοντος.

Ορισμένοι μυθογράφοι υποστηρίζουν ότι ο Τιθωνός είχε στη γη και μία θνητή σύζυγο, την Κισσία. Ο Απολλόδωρος παραδίδει και τις δύο εκδοχές για τον Τιθωνό και τη σχέση του με την Ηώ, και μάλιστα στο ίδιο βιβλίο (3.12.3 και 3.14.3). Σύμφωνα λοιπόν με τη μία εκδοχή ο Τιθωνός ήταν γιος της Ηώς και του Αθηναίου Κέφαλου, γιου του Ερμή και της Έρσης. Η πιο διαδεδομένη εκδοχή εντάσσει τον Τιθωνό στον Τρωικό κύκλο και τον θεωρεί γιο του Λαομέδοντα και της Στρυμώς, κόρης του θεού ποταμού, ή της Πλακίας, κόρης του Οτρέα, ή της Λευκίππης.

Η Ηώ λοιπόν, ερωτεύτηκε τον Τιθωνό και τον απήγαγε  και τον μετέφερε στην Ανατολική Αιθιοπία όπου ίδρυσε τα Σούσα. 

Επειδή όμως ο Τιθωνός, γιος του βασιλιά της Τροίας Λαομέδοντα (γιου του Ίλου, ιδρυτή της Τροίας, γιου του Τρώα, γιου του Εριχθόνιου, γιου του Δαρδάνου, γιου του Δία και της Ηλέκτρας) ήταν θνητός η Ηώ ζήτησε από τον Δία να γίνει αθάνατος και να ζήσει αιώνια. Αλλά όταν ζήτησε την χάρη της αθανασίας, ξέχασε να ζητήσει και αιώνια νεότητα. Απέκτησαν και δύο γιους μαζί, τον Μέμνονα και τον Ημαθίωνα.

Έτσι ο Τιθωνός γέρασε πολύ, παρά τις προσπάθειες της Ηούς να τον κρατήσει νέο. Αρχικά, έζησαν ως ενθουσιώδεις εραστές, αλλά όταν τα μαλλιά του άρχισαν να ασπρίζουν, η Ηώς τον βαρέθηκε και παρότι τον φρόντιζε και έτρεφε με αμβροσία. Το Γήρας ήρθε σ’ αυτόν και σταδιακά έφθασε σε σημείο να μην μπορεί να κινηθεί. Ο Τιθωνός λοιπόν έφθασε σε έσχατο γήρας, κι έτσι η Ηώς, που ως θεά ήταν και αθάνατη και αιώνια στην ίδια ηλικία, δεν μπορούσε πια να τον βλέπει. Με την παράλειψη της Ηούς να ζητήσει από τους θεούς, μαζί με την αθανασία, και την αιώνια νεότητα, ο Τιθωνός δεν μπορεί να πεθάνει, αλλά βρίσκεται σε διαδικασία διαρκούς γήρανσης.  

Γέρος αδύνατος και εξασθενημένος,  έφτασε σε μεγάλη ηλικία μετά από παράκληση τής Ηούς, δεν διατήρησε όμως και την έξοχη ομορφιά του. Μόνο η φωνή του διατήρησε τη νεανικότητά της, γι’ αυτό και οι θεοί τον λυπήθηκαν και τον μεταμόρφωσαν σε τζιτζίκι. Σε ένα ζαρωμένο έντομο δηλαδή που απλώς μιλά ακατάπαυστα, ανίκανο για νεανική δράση. Ωστόσο, άλλοι υποστηρίζουν ότι η Ηώς διατήρησε την αγάπη της και ότι ουδέποτε ντράπηκε που κοιμόταν μαζί του, ζητώντας μάλιστα από τον Δία να τον μεταμορφώσει σε τέττιγα (τζιτζίκι).

Έτσι έμεινε και ως τις μέρες μας η έκφραση «ὑπὲρ τὸν Τιθωνὸν ζῆν» που λεγόταν για άνθρωπο που είχε φθάσει σε πολύ βαθιά γεράματα.  

ΠΗΓΗ: ΑΡΧΑΙΟΓΝΩΜΩΝ

--------------------------------

Ο τέττιξ των Αθηναίων

Ο ΜΥΘΟΣ ΓΙΑ ΤΑ ΤΖΙΤΖΙΚΙΑ

Η ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ ΖΩΗ ΤΩΝ ΤΖΙΤΖΙΚΙΩΝ

ΑΠΟ ΕΔΩ ΞΕΤΡΥΠΩΝΟΥΝ ΤΑ ΤΖΙΤΖΙΚΙΑ!!!

ΤΟ ΓΕΝΟΣ ΤΩΝ ΤΖΙΤΖΙΚΙΩΝ ΚΑΙ ΟΙ ΜΟΥΣΕΣ

ΣΠΟΝΔΕΣ - ΧΟΕΣ

Οι σπονδές αποτελούν ένα σημαντικό μέρος των θυσιαστικών ιεροτελεστιών. Μπορούν επίσης να εμφανιστούν ως αυθύπαρκτα τελετουργικά και συνοδεύουν τις ιεροτελεστίες της καθημερινής ζωής.

Ο Ησίοδος επικαλείται τις σπονδές του πρωινού και του δειλινού. Ο Όμηρος μιλάει για τις σπονδές πριν από την κατάκλιση. Με σπονδές επίσης αρχίζουν τα γεύματα, εξιλαστήρια χειρονομία που έχει την ίδια αξία με την προσφορά στους θεούς των πρώτων καρπών της γης.
Σηματοδοτούν την έναρξη ή την κατάληξη μιας καθημερινής πράξης, θέτοντας αυτή την πράξη υπό την προστασία των Θεών, τους οποίους επικαλούνται ως μάρτυρες ή συνεργούς. Η σκηνή της «αναχώρησης του οπλίτη», όπου τον νεαρό πολεμιστή πλαισιώνουν ένας γέροντας και μία γυναίκα, απεικονίζεται συχνά στα αττικά αγγεία της κλασικής περιόδου.
Ιδού μία χαρακτηριστική περιγραφή: «Στο κέντρο, βρίσκεται ένας οπλίτης ο οποίος σφίγγει το χέρι ενός γενειοφόρου και έχει μία σοβαρή έκφραση αποχαιρετισμού... Στα δεξιά, βρίσκεται μία γυναίκα η οποία κρατάει μια χύτρα κι ένα ρηχό κύπελλο, τα οποία είναι τελετουργικά εργαλεία των σπονδών, απαραίτητα για να σηματοδοτήσουν μια αναχώρηση ή μια επιστροφή.

Η γυναίκα χύνει κρασί σε αυτό το ρηχό κύπελλο, ενώ η ποσότητα που αναλογεί στους θεούς χύνεται στο έδαφος και το υπόλοιπο προορίζεται να το πιουν ο ένας μετά τον άλλον οι συμμετέχοντες σε αυτή την τελετή.
Προβαίνοντας σε αυτή τη  σπονδή, η οποία απαρτίζεται από το στοιχείο της προσφοράς στους θεούς και από το μοίρασμα μεταξύ των ανθρώπων, παρατηρούμε πώς ενισχύονται οι δεσμοί που ενώνουν τα μέλη μιας ομάδας μεταξύ τους, καθώς και οι δεσμοί που ενώνουν αυτή την ομάδα ανθρώπων με τους θεούς...»

Η σπονδή συνοδεύει επίσης το τυπικό ενός συμποσίου. Οπωσδήποτε οι σπονδές παίζουν σημαντικό ρόλο στις πανηγυρικές εκδηλώσεις, στις οποίες συμμετέχει όλη η πόλη. Με αυτό τον τρόπο επικυρώνονται συνθήκες και συμμαχίες. Ή λέξη σπονδή στον πληθυντικό (σπονδαί) υποδηλώνει τη «συμμαχία».

Η σπονδή συνίσταται στο να χυθεί ένα μέρος ενός υγρού πάνω σε ένα βωμό ή στο έδαφος ενόσω προφέρεται μια προσευχή. Τις πιο πολλές φορές γίνονται σπονδές νερωμένου κρασιού (αυτού δηλαδή που έπιναν καθημερινά), αλλά, σύμφωνα με άλλα τελετουργικά, γίνονταν επίσης σπονδές άκρατου οίνου, γάλακτος ή ακόμα ενός μείγματος κρασιού, νερού και μελιού.

Η διαδικασία σπονδής αναπαριστάνεται συνήθως στα αγγεία ως εξής: ένας άνδρας ή μία γυναίκα μεταγγίζουν ένα μέρος του περιεχομένου μιας οινοχόης (μία κανάτα κρασιού, ένα δοχείο μέσου μεγέθους, μικρότερο από τα αγγεία όπου αποθηκευόταν το νερωμένο κρασί και μεγαλύτερο από τα κύπελλα για ατομική χρήση) σε μία φιάλη (ένα επίπεδο κύπελλο χωρίς βάση το οποίο χρησιμοποιούταν στις σπονδές) κι έπειτα έχυναν ένα μέρος του περιεχομένου της φιάλης πάνω στο βωμό ή στο έδαφος. Μετά έπιναν το υπόλοιπο περιεχόμενο της φιάλης.
Αλλά μπορεί η σπονδή να μη συνοδεύεται από την κατανάλωση του υγρού των σπονδών. Η σπονδή άκρατου οίνου που επισφραγίζει τους όρκους δεν αφήνει καθόλου κρασί στη φιάλη για να το πιουν οι συμμετέχοντες. Στην Ιλιάδα, ο Αγαμέμνων αναφέρει, με αφορμή το τυπικό ενός όρκου: «το αίμα των αμνών, τις σπονδές άκρατου οίνου, τα χέρια σφιχτά. .» (Ιλιάς, Δ 159).

Το τελετουργικό σπάσιμο της φιάλης επισφραγίζει τη σχέση με τον κόσμο των χθόνιων δυνάμεων, οι οποίες είναι έτοιμες να εξαπολυθούν μαινόμενες για να τιμωρήσουν τον επίορκο.

Ένα άλλο είδος ιεράς σπονδής είναι οι χοές, από το ρήμα χέειν, που σημαίνει «χύνω σε ποσότητα». Οι χοές απευθύνονται κυρίως στους νεκρούς. Το υγρό χύνεται από τα ειδικά τελετουργικά σκεύη στο χώμα ή πάνω σε έναν τύμβο. Με αυτόν τον τρόπο συνάπτεται ένας δεσμός ανάμεσα στους νεκρούς και στους ζωντανούς. Πολύ συχνά εξαιρείται ο οίνος από τις χοές, οπότε αποκαλούνται χοαί νηφάλιοι ή άοινοι. Αυτές είναι από καθαρό νερό (σαν τις χοές που κάνεί η Ηλέκτρα πάνω στον τάφο του πατέρα της, του Αγαμέμνονα, στις Χοηφόρους του Αισχύλου) ή μπορεί ακόμα να είναι γάλα ή μέλι.
Συνδέονται μερικές φορές με τα έναγίσματα, τις προσφορές καθαγιασμένων τροφίμων πάνω στον τάφο ενός νεκρού. Πολλές φορές με τις χοές τιμώνται κάποιες θεότητες, όπως οι Μούσες, οι Νύμφες ή οι Ερινύες.

Στην Ολυμπία γινόταν κάθε μήνα μια θυσία πάνω σε όλους τους βωμούς του ιερού: «Οι Ηλείοι προσέφεραν θυμίαμα μαζί με σπόρους σιταριού ανακατεμένους με μέλι. τους οποίους έκαιγαν πάνω στο βωμό, στον οποίο έβαζαν κλαδιά ελιάς και έκαναν σπονδές με κρασί».
Ο Παυσανίας, που περιγράφει αυτή την τελετή, διευκρινίζει ότι είναι πανάρχαιο έθιμο. Αλλά στο βωμό των Νυμφών και των Δεσποίνων, διευκρινίζει επίσης ο Παυσανίας, δεν έχυναν κρασί, ούτε και στον κοινό βωμό όλων των Θεών.

Το παράδειγμα αποκαλύπτει την πολυπλοκότητα αυτών των τελετουργικών, των οποίων κάθε στοιχείο αποκτάει τη σημασία του σε σχέση τόσο με τις ιεροτελεστίες αυτές καθαυτές. όσο και με τις λειτουργίες ή τη φύση των τιμώμενων θεοτήτων.

ΠΗΓΗ: ΑΡΧΑΙΟΓΝΩΜΩΝ

-----------------------------------

Σπονδή

ΠΕΡΙ ΣΠΟΝΔΩΝ

ΑΠΟ ΕΔΩ ΞΕΤΡΥΠΩΝΟΥΝ ΤΑ ΤΖΙΤΖΙΚΙΑ!!!

Το τζιτζίκι ή τζίτζικας ή τέττιξ στα Αρχαία Ελληνικά είναι ένα έντομο που ζει συνήθως στα δένδρα και παράγει ένα χαρακτηριστικό ήχο που προδίδει την παρουσία του (ερωτικό κάλεσμα). 

Η θηλυκή γεννά τα αυγά της μέσα σε τρύπες που κάνει πάνω στους μαλακούς βλαστούς. Αυτό γίνεται κατά τον Ιούλιο ή τον Αύγουστο. Από τα αυγά βγαίνουν οι προνύμφες, περίπου κατά το τέλος του Καλοκαιριού, οι οποίες κατεβαίνουν από τα δέντρα, κάνουν τρύπες μέσα στη γη, κοντά στις ρίζες κι εκεί μπορούν να ζήσουν και τέσσερα χρόνια (αλλού 17 ή 13 χρόνια) μέχρι που να μετατραπούν σε κανονικές νύμφες.

Το τζιτζίκι, με μια πρώιμη μορφή, ζει σαν ταπεινό σκουλήκι κάτω από το έδαφος από 4 έως 17 χρόνια ανάλογα με το είδος. Από τη στιγμή που βγαίνει στην επιφάνεια, σκαρφαλώνει στα δέντρα, βγάζει φτερά κι αρχίζει να τραγουδά. Έχει ξεκινήσει η αντίστροφη μέτρηση. Λίγες εβδομάδες αργότερα, πεθαίνει.

Ο Γάλλος συγγραφέας Ζακ Λακαριέρ ιχνογραφώντας το Ελληνικό Καλοκαίρι δηλώνει πως ένας κόσμος χωρίς τζιτζίκια θα ήταν «μία Πυθία χωρίς χρησμούς».

Σείριος – ΕΝΝΕΑ ΕΤΗ ΦΩΤΟΣ

-------------------------------------------------

Ο τέττιξ των Αθηναίων

Ο ΜΥΘΟΣ ΓΙΑ ΤΑ ΤΖΙΤΖΙΚΙΑ

Η ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ ΖΩΗ ΤΩΝ ΤΖΙΤΖΙΚΙΩΝ

ΤΟ ΓΕΝΟΣ ΤΩΝ ΤΖΙΤΖΙΚΙΩΝ ΚΑΙ ΟΙ ΜΟΥΣΕΣ

Ο τέττιξ των Αθηναίων

Ο Θουκιδίδης βεβαιώνει ότι οι Αθηναίοι χτένιζαν τα μαλλιά τους, τα οποία συγκρατούσαν με περόνες σε σχήμα κεφαλής τέττιγος, (τζίτζικα) που ήταν σύμβολο της αυτοχθονίας και της εντοπιότητάς των (σ.σ.: Αφού το έντομο αυτό γεννιέται από την γη και έτσι έδειχναν ότι είναι γηγενείς). 

Ένα από τα πράγματα που υπερηφανεύονταν οι Αρχαίοι Αθηναίοι ήταν η αυτοχθονία τους δηλαδή ότι κατοικούσαν εξ αρχής στη γη των προγόνων τους, χαρακτηριστικό που και ο ιστορικός Θουκυδίδης τονίζει: «Στην Αττική όμως, που έμεινε τον περισσότερο καιρό χωρίς επαναστάσεις επειδή η γη της ήταν ισχνή, κατοικούσε συνέχεια ο ίδιος πληθυσμός.» [ Ιστορίαι 1.2.5].

Εικονογραφικά οι Αθηναίοι επικοινώνησαν την αυτοχθονία τους μέσα από την απεικόνιση του γνωστού σε όλους μας τζιτζικιού — στην Αρχαία μας γλώσσα λέγεται τέττιξ — τόσο στο τετράδραχμο νόμισμά τους, όσο και στην τέχνη.

Δ.ΔΗΜΗΤΡΑΚΟΥ – » Μέγα Λεξικόν της Ελληνικής γλώσσης »

Πώς όμως συνδέεται η αυτοχθονία των Αθηναίων με το τζιτζίκι που βρέθηκε όντως σε ταφή;
Το χαρακτηριστικό που έκανε το τζιτζίκι το καταλληλότερο σύμβολο για να διαφημίσει την αθηναϊκή αυτοχθονία ήταν ο ίδιος ο κύκλος της ζωής του, ο οποίος όπως σημειώνει και ο Πλάτωνας στο Συμπόσιο.

Τα στάδια μεταμόρφωσης του εντόμου από προνύμφη σε πλήρες τζιτζίκι πραγματοποιούνται κάτω από το έδαφος και διαρκούν αρκετά χρόνια πριν μετατραπούν σε κανονικές νύμφες. Με το πέρας του χρόνου μόλις μεταμορφωθεί σε πλήρες έντομο, «γεννιέται» ουσιαστικά μέσα από το χώμα το τζιτζίκι.

[σ.σ.: από τα 2500 είδη τέττιγος στον ελληνικό χώρο το είδος παραμένει υπό το έδαφος 4 έτη ]

Μία ιδεολογική ιδιοποίηση τον κύκλο ζωής του τζιτζικιού για έναν Αθηναίο της εποχής του Περικλή σηματοδοτούσε την αυτοχθονία του και αποτελούσε μέρος της ταυτότητάς του. Επίσης αναφέρεται πως κάποιοι Μαραθωνομάχοι φορούσαν καρφίτσες στο σχήμα τζιτζικιού.

Ευσταθίου διακόνου [Eustathiou diakonou epi tōn deēseōn kai maistoros tōn rētorōn, tou ..., Τόμος 2 σελ 857]

Αξίζει να σημειωθεί η σχέση του τζιτζικιού και η επιλογή του να κοσμήσει ένα αγγείο που είχε τελετουργική ταφική χρήση.

Ο Ησίοδος στο «Ἔργα καὶ Ἡμέραι» για να περιγράψει το ιδιαίτερο τραγούδι του τζιτζικιού το παρομοιάζει με τον ήχο που κάνουν τα υγρά όταν χύνονται στο χώμα:
[…] το τζιτζίκι βουερόπάνω στο δέντρο καθισμένο οξύ τραγούδι χύνει συνεχώς
απ᾽ τα φτερά του κάτω, την ώρα του θέρους τού κοπιαστικού [στιχ. 582-584]

Όταν λοιπόν κάποιος χρησιμοποιούσε τη συγκεκριμένη φιάλη και την έγερνε σε γωνία για να προσφέρει χοές στους νεκρούς, το πήλινο τζιτζίκι, συμολικά ζωντάνευε και τραγουδούσε και αυτό με τη σειρά του «οξύ τραγούδι να χύνει συνεχώς απ’ τα φτερά του κάτω» όπως περιγράφει ο Ησίοδος. Αυτός ο ήχος κούμπωνε συμβολικά τόσο με τη χρήση της φιάλης ως ταφικό αγγείο, αλλά και με τη τόσο στενή σύνδεση του τζιτζικιού με το έδαφος, εκεί που το ίδιο μεταμορφωνόταν από νύμφη σε ένα ενήλικο έντομο, αλλά και το μέρος που φιλοξενούσε τους νεκρούς.

Το εσωτερικό Αττικής οριζόντιας ραβδωτής φιάλης με πήλινο τζιτζίκι στον ομφαλό της. Στο εξωτερικό της φέρει την υπογραφή του αγγειοπλάστη Σωτάδη, περ. 460π.Χ Σήμερα στο Μουσείο Καλών Τεχνών στη Βοστώνη, ΗΠΑ]

Ο Πλάτωνας άλλωστε παρομοίαζε τα τζιτζίκια με τις Σειρήνες, που το τραγούδι τους είναι γοητευτικό ακόμα και για τους νεκρούς.
Το τζιτζίκι είναι ένα σύμβολο πρόσφορο σε ποικίλες ερμηνείες, παραβολές και συμβολισμούς. Από τον συκοφαντημένο για τη ρέμπελη του φύση στον Αίσωπο τζίτζικα –αλλά και στον Λαφονταίν που μετέφερε υποδειγματικά τον αρχαίο μύθο σε ποίημα–, μέχρι το διάλογο του Πλάτωνα «Φαίδρο» και το μύθο του Σωκράτη με τα υπό την προστασία των Μουσών τζιτζίκια. Και από τον μύθο του Τιθωνού που τον μετέτρεψε ο Δίας σε έντομο, μετά από παράκληση της Ηούς, για να τον απαλλάξει από το μαρτύριο των γηρατειών, μέχρι τον Τζίτζικα μικρό θεό των Ανακρεόντειων λυρικών. Και από τον Ζακ Λακαριέρ που ιχνογραφώντας το Ελληνικό Καλοκαίρι δηλώνει πως ένας κόσμος χωρίς τζιτζίκια θα ήταν «μία Πυθία χωρίς χρησμούς» μέχρι τον Ελύτη όπου απαντώνται πολύ συχνά σαν μελωδικό συνακόλουθο της φυσιοκρατίας και της μεταφυσικής των αισθήσεών του.

Ευσταθίου διακόνου - Eustathiou diakonou epi tōn deēseōn kai maistoros tōn rētorōn, tou ..., Τόμος 2 σελ 859

ΠΗΓΗ: https://ellinondiktyo.blogspot.com/2020/07/blog-post_9.html

-------------------------------------------

Ο ΜΥΘΟΣ ΓΙΑ ΤΑ ΤΖΙΤΖΙΚΙΑ

Η ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ ΖΩΗ ΤΩΝ ΤΖΙΤΖΙΚΙΩΝ

ΑΠΟ ΕΔΩ ΞΕΤΡΥΠΩΝΟΥΝ ΤΑ ΤΖΙΤΖΙΚΙΑ!!!

ΤΟ ΓΕΝΟΣ ΤΩΝ ΤΖΙΤΖΙΚΙΩΝ ΚΑΙ ΟΙ ΜΟΥΣΕΣ

ΣΕ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΚΟΛΟΝΕΣ ΜΠΟΡΩ ΑΚΟΜΑ ΝΑ ΑΚΟΥΣΩ ΤΟΥΣ ΥΜΝΟΥΣ

Σου δίδαξαν ότι το μαντείο ερήμωσε από τους σεισμούς και τα νέα ήθη  Μα Δεν Ερήμωσε, αλλά Κ Α Τ Α Σ Τ Ρ Α Φ Η Κ Ε . Μεθοδικά και με τέχνη.
Σου είπαν ότι εδώ λατρευόταν η δεισιδαιμονία. Έχω να σου πω ότι εδώ τιμήθηκαν η φύση και ο άνθρωπος και το κάθε τι υπαρκτό. Ότι σχετίζεται με τον άνθρωπο αλλά και με ότι ο άνθρωπος μπορεί να σχετιστεί. 
Σου είπαν ότι εδώ βασίλεψε η διαφθορά των ιερέων. Εγώ θα σου πω ότι στα λένε αυτά κάποιοι που ξέρουν πολύ καλά από δαύτη.

Στο Μαντείο δεν ακούστηκαν τα μελλούμενα. Ακούστηκε η φωνή της Λογικής. Αυτή που όποιος την κατέχει, άνθρωπος η Θεός, μπορεί και να συμβουλέψει. Στα λεγόμενα αυτά του σκοταδιού να αντιτάξεις τη λογική σου. Να κατέλθεις στο βάθος της Συνείδησής σου, σε εκείνη την πηγή του Θεού μέσα σου και να γνωρίσεις την αλήθεια της ίδιας σου της φύσης. Να ακούσεις την μάνα σου, την Γη! Ακόμα και αν την Πυθία την σίγησε ο στρατός της "αγάπης", ο Απόλλων στέκει εκεί συνεχώς από πάνω σου. Και η φωνή του ακούγεται όταν παίζεις τις φωτεινές χορδές του. Τις ακτίνες του... Εδώ, στα χαλάσματα του ναού του Φωτός, τους Θεούς μπορείς να ακούσεις!...

(Tάσος Χαλιός)

Απόσπασμα από ένα καταπληκτικό άρθρο, σε ένα τεύχος του περιοδικού "Φαινόμενα"...

"Ο ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ ΜΑΣ ΜΙΛΑΕΙ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΑ ΒΑΘΗ ΤΩΝ ΑΙΩΝΩΝ ΚΑΙ ΜΑΣ ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΕΙ".

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ

------------------------------

--------------------------------------

 Θέλω να φωνάξω... μα τι να πω; Δεν υπάρχουν αυτιά για το δίκαιο πλέον.

Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΩΝ ΕΓΙΝΕ ΚΑΤΑ ΤΟΥΣ ΠΡΩΤΟΒΥΖΑΝΤΙΝΟΥΣ ΑΙΩΝΕΣ

Θέλω να φωνάξω... μα τι να πω; Δεν υπάρχουν αυτιά για το δίκαιο πλέον.

Πέτρες βυθισμένες στην αγκαλιά της γης και ερημιά. Άγρια χόρτα αγκαλιάζουν ότι απέμεινε από το Ιερό... Γκρίζο και πράσινο. Κανένα χρώμα. Τίποτα μάλλον δεν επιτρέπεται να θυμίζει τα χρόνια των Παλαιών. Παρά μόνο τα ερείπια στέκονται για να υπενθυμίζουν, σε όσους τολμήσουν να αναζητήσουν τα ειωθότα των προγόνων τους. Το τι πρόκειται να συμβεί στην δική τους γενιά. Τελικά ο κόσμος μου τελείωσε. Χάθηκε από τη μνήμη του κόσμου, θυσία στο όνομα της αγάπης. Στο θεό της...

Σε αυτές τις κολόνες μπορώ ακόμα να ακούσω τους ύμνους. Θα έλεγα, ότι μπορώ να ακούσω την μουσική του Χρυσολύρη. Όπως τότε που το θαμπό μου βλέμμα από την λάμψη της φλόγας του τριπόδου γύριζε προς τον Ήλιο, αναζητώντας την πηγή των πάντων. Τα βουνά δεν μου μιλάνε πια και τα δέντρα φαίνεται να τίναξαν από μέσα τους τις νύμφες. 

Θέλω να φωνάξω... μα τι να πω; Δεν υπάρχουν αυτιά για το δίκαιο πλέον.
Μέσα σε αυτή την γωνιά των Φαιδριάδων ακούστηκε η φωνή των Θεών δια στόματος θνητών. Σε αυτά τα οικοδομήματα λατρεύτηκαν ο Κόσμος και ο Άνθρωπος. Εδώ προσέτρεξαν και οι ευσεβείς και οι κακεντρεχείς. Σε τούτα τα χώματα έστεκε το Βάθρο ενός ολόκληρου κόσμου. Από εδώ ξεκινούσαν οι αλλαγές...

Και τώρα το Βάθρο έγινε Βάραθρο και κατάπιε μια ολόκληρη εποχή. Ο πέλεκυς και το φαρμάκι του ανόσιου αποστόλου του σκοταδιού κατέστρεψαν ο μεν πέλεκυς το ίδιο το Ιερό, το δε φαρμάκι το μυαλό και τις ψυχές των Ελλήνων. Για να σε μείνουν εσένα, ευσεβή μου φίλε, ο πόνος και μια πικρία και εσένα, σκοτεινέ δυνάστη, το μίσος και η αποστροφή.

(Tάσος Χαλιός)

Απόσπασμα από ένα καταπληκτικό άρθρο, σε ένα τεύχος του περιοδικού "Φαινόμενα"... "Ο ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ ΜΑΣ ΜΙΛΑΕΙ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΑ ΒΑΘΗ ΤΩΝ ΑΙΩΝΩΝ ΚΑΙ ΜΑΣ ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΕΙ".

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ

-------------------------------------------

ΣΕ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΚΟΛΟΝΕΣ ΜΠΟΡΩ ΑΚΟΜΑ ΝΑ ΑΚΟΥΣΩ ΤΟΥΣ ΥΜΝΟΥΣ 

Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΩΝ ΕΓΙΝΕ ΚΑΤΑ ΤΟΥΣ ΠΡΩΤΟΒΥΖΑΝΤΙΝΟΥΣ ΑΙΩΝΕΣ

ΚΥΠΡΟΣ 1974 - ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕΝ ΞΕΧΝΑ, ΤΙΠΟΤΑ ΔΕN ΞΕΧΝΙΕΤΑΙ

ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΔΟΞΑ ΣΤΟΥΣ ΗΡΩΕΣ ΜΑΧΗΤΕΣ ΤΗΣ ΕΛΔΥΚ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΦΡΟΥΡΑΣ

ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΔΟΞΑ ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΜΝΗΜΗ ΣΤΟΥΣ ΑΓΝΟΟΥΜΕΝΟΥΣ

Ένας ελάχιστος φόρος τιμής από αυτό το ιστολόγιο προς τους ήρωες πεσόντες  της Κύπρου, προς τους ήρωες αγνοούμενους και προς  όλους τους ήρωες του ΄74 που ζουν ανάμεσα μας…

Στέλνω την αγάπη μου στην Εθνική Φρουρά και σε όλους τους ΕΛΔΥΚάριους τα αδέρφια μου. Τη "σειρά" μου, τους μετά από εμάς, αλλά κυρίως τους πριν από εμάς, εκείνους, τους τελευταίους ήρωες, που έστησαν ΝΕΕΣ ΘΕΡΜΟΠΥΛΕΣ!!!  Τα πολλά λόγια είναι περιττά…. (Σείριος)

------------------

ΓΡΑΜΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ

Είμαι χώμα δικό σου.

Στην καρδιά μου σαν σκαλίσεις, θα βρεις τ’ οξυγόνο των κέδρων του Κύκκου.

Στα μάτια μου σαν κοιτάξεις, θα βρεις τον γιαλό της Κυρήνειας και τα χαλάσματα της Σαλαμίνας.

Στις απαλάμες μου σαν ψάξεις, θα βρεις τα στενά της Λευκωσίας.

Είμαι χώμα δικό σου…

Κι’ αν αρνηθώ να γίνω πηλός για να επουλώσουμε τις πληγές που σ’ άνοιξαν τα πολυβόλα,

οι θεοί ας μου πάρουν την αναπνοή…

Από Palmografos.com: "Γράμμα για την Κύπρο" - Του Ανδρέα Κωνσταντινίδη

----------------------

ΟΙ ΗΡΩΕΣ ΤΟΥ '74

Η ΕΠΙΚΗ ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΕΛΔΥΚ

ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΧΡΥΣΑΦΗΣ, ΕΛΔΥΚ, 16-8-74 , Η ΜΑΧΗ ΤΩΝ ΜΑΧΩΝ.

ΚΥΠΡΟΣ, 14 - 16 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 1974 - Η ΜΑΧΗ ΤΩΝ ΜΑΧΩΝ, ΟΙ ΝΕΕΣ ΘΕΡΜΟΠΥΛΕΣ

ΛΕΥΚΩΣΙΑ, Σ’ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΑΝ ΓΕΡΑ ΤΗΣ ΕΛΔΥΚ ΤΑ ΠΑΛΛΗΚΑΡΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΦΡΟΥΡΑ.

ΚΥΠΡΟΣ- Η ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΟΥ ΤΗΣ ΕΛΔΥΚ 14 ΕΩΣ16 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 1974

ΟΙ ΜΠΑΡΟΥΤΟΚΑΠΝΙΣΜΕΝΟΙ ΕΛΔΥΚΑΡΙΟΙ ΠΟΥ ΕΣΤΗΣΑΝ ΘΕΡΜΟΠΥΛΕΣ ΤΟ 74, ΟΤΑΝ ΓΥΡΙΣΑΝ ΤΟΥΣ ΥΠΟΔΕΧΘΗΚΑΝ ΟΙ…ΤΕΛΩΝΕΙΑΚΟΙ...

Τα Ιερά χώματα της ΕΛΔΥΚ - Το στρατόπεδο 45 χρόνια μετά τη μάχη! - Η συγκινητική μαρτυρία, ντοκουμέντο του τελευταίου Στρατοπεδάρχη της ΕΛΔΥΚ, του αείμνηστου Αντισυνταγματάρχη και μετέπειτα Ταξιάρχου ε.α. Παναγιώτη Στραυρουλόπουλου. 

ΕΝΝΕΑ ΕΤΗ ΦΩΤΟΣ: Αποτελέσματα αναζήτησης για ΕΛΔΥΚ ΚΥΠΡΟΣ