ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΣ ΟΝΕΙΡΑ ΣΤΟΝ ΝΑΟ ΤΟΥ ΕΠΙΚΟΥΡΙΟΥ ΑΠΟΛΛΩΝΑ

Η διακεκριμένη χορογράφος Αποστολία Παπαδαμάκη εμπνεύστηκε από τα όνειρα και τις θεραπευτικές «εγκοιμήσεις» των Αρχαίων Ελλήνων και δημιούργησε την ολονύχτια “Από το σκοτάδι στο φως” στον αρχαιολογικό χώρο του ναού του Επικούριου Απόλλωνα, στις αρχαίες Βάσσες της Φιγαλείας.

Για περισσότερο από μια εβδομάδα, η Αποστολία Παπαδαμάκη μαζί με επαγγελματίες και ερασιτέχνες χορευτές έζησαν κοντά στη φύση και στον καταπράσινο αρχαιολογικό χώρο του Επικούριου Απόλλωνα, για να εμπνευστούν και να εκτελέσουν τη χορογραφία τους στην πανσέληνο του Ιουλίου.

Το κοινό αναμείχθηκε με τους χορευτές, σε μια εκστατική βιωματική παράσταση που κράτησε μέχρι τα μεσάνυχτα. Χορευτές και επιλεγμένο κοινό κοιμήθηκαν στο ύπαιθρο ενώ η Αποστολία Παπαδαμάκη διάβαζε τα όνειρα που είχαν καταγράψει και φέρει μαζί τους, μέχρι το ξημέρωμα.   

Ο αρχαιολογικός χώρος του εμβληματικού ναού έμεινε ανοιχτός για πρώτη φορά όλη νύχτα για την παράσταση της χορογράφου.Παρακολουθήσαμε τη γενική πρόβα της παράστασης το βράδυ της «ματωμένης» πανσελήνου και μιλήσαμε με την Αποστολία Παπαδαμάκη για τα θεραπευτικά όνειρα, την επαφή με τη φύση και το βίωμα, την απομόνωση της σύγχρονης ζωής και τη δύναμη του χορού.

Παραγωγή: Σάκης Ιωαννίδης. Διεύθ. Φωτογραφίας/ Κάμερα: Τάσος Σκαρής . Ηχοληψία: Στέλιος Μπουζιώτης. Μοντάζ: Αλεξάνδρα Βερυκόκκου. Πηγή: https://video.vice.com/gr

ΤΙΜΗ ΓΙΑ ΜΑΣ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΝΑ ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΜΕ ΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΚΑΙ ΝΑ ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΣΤΕ ΝΑ ΔΙΟΡΘΩΣΟΥΜΕ ΜΕ ΟΛΕΣ ΜΑΣ ΤΙΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΤΑ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ, ΕΦΟΣΟΝ ΕΠΙΔΕΧΟΝΤΑΙ ΒΕΛΤΙΩΣΗ. (ΠΛΑΤΩΝΟΣ - ΝΟΜΟΙ)

Ο Κλεινίας ζήτησε από τους συνομιλητές του να τον βοηθήσουν στη θέσπιση της νομοθεσίας της καινούριας αποικίας που σκόπευαν να ιδρύσουν οι Κρήτες και τους κάλεσε να προχωρήσουν στη θεωρητική κατασκευή μιας νέας πόλης. Έτσι, επέλεξαν ως τύπο πολιτεύματος αυτό στο οποίο κυρίαρχος θα ήταν ο νόμος και δήλωσαν ότι σκοπός του νομοθέτη θα ήταν να κερδίσει την εύνοια και ευπείθεια των πολιτών απέναντι στους νόμους. Ο Αθηναίος ζήτησε από τους πολίτες της νέας πόλης να τιμούν και να σέβονται καταρχάς τους θεούς, τους ήρωες και τους γονείς τους και στη συνέχεια την ψυχή τους ως το ύψιστο αγαθό. Και συνεχίζει:

Τιμή για μας σημαίνει να ακολουθούμε από τη μια μεριά τα καλύτερα, κι από την άλλη να αγωνιζόμαστε να διορθώσουμε με όλες μας τις δυνάμεις τα χειρότερα, εφόσον επιδέχονται βελτίωση.

Λοιπόν, ο άνθρωπος από τη φύση του δεν κατέχει κανένα απόκτημα ανώτερο από την ψυχή για να τον βοηθά να αποφεύγει το κακό και να ανιχνεύει και να διαλέγει το καλύτερο απ' όλα. Κι αφού το διαλέξει πάλι να θέλει να ζει την υπόλοιπη ζωή του έχοντας το για σύντροφό του. Για αυτά όλα της δώσαμε την δεύτερη θέση στην απονομή των τιμών, και την τρίτη ―όπως είναι εύκολο να το αντιληφθεί ο καθένας― θα την απονείμουμε, όπως είναι φυσικό, στο σώμα.

Ποιες και τίνος είδους είναι αυτές οι τιμές, νομίζω πως πρέπει να τις εξαγγείλουμε ενδεικτικά: σώμα που να του αξίζει απονομή τιμών δεν είναι ούτε το ωραίο, ούτε το δυνατό, ούτε το γρήγορο, ούτε το μεγάλο, ούτε αυτό που έχει καλή υγεία ―μολονότι πολλοί έχουν αυτή τη γνώμη― και βέβαια ούτε τα αντίθετά τους, αλλά τα σώματα που κατέχουν στο σωστό μέτρο όλες αυτές τις ιδιότητες, αυτά είναι τα σωφρονέστερα και συγχρόνως τα πιο ασφαλή σχετικά με τη μακροβιότητα. Γιατί τα πρώτα αποχαυνώνουν τις ψυχές και τις αποθρασύνουν και τα δεύτερα τις κάνουν ταπεινές και ανελεύθερες.

Συμβαίνει δηλαδή το ίδιο που συμβαίνει με την απόκτηση χρημάτων και κτημάτων που η εκτίμησή τους γίνεται με την ίδια αναλογία. Όταν δηλαδή το καθένα απ' αυτά είναι υπέρογκα προκαλούν έχθρες και ταραχές στις πόλεις, κι ανάμεσα στους ιδιώτες, η δε έλλειψή τους προκαλεί συνήθως δουλοπρέπεια. Ας μη γίνεται, λοιπόν, κανείς φιλοχρήματος για ν' αφήσει όσο μπορεί πιο πλούσια τα παιδιά του, αφού ούτε για τα ίδια τα παιδιά ούτε για την πόλη είναι το καλύτερο. Γιατί η περιουσία των νέων που δεν προκαλεί κολακείες, χωρίς να τους στερεί τα απαραίτητα, είναι η πιο αρμονική κι η πιο καλύτερη απ' όλες, αφού συμφωνώντας μαζί μας και ταιριάζοντας με όλα κάνει να περνούμε τη ζωή μας χωρίς λύπες.

Στα παιδιά του πρέπει ν' αφήνει κανείς πολλή αιδημοσύνη και όχι χρυσάφι. Έχουμε όμως τη γνώμη πως θ' αφήσουμε στους νέους την αρετή αυτή με το να τους κάνουμε παρατηρήσεις όταν φέρονται με αναισχυντία. Αλλ' αυτό δεν κατορθώνεται με τη συμβουλή που δίνουμε τώρα στους νέους, λέγοντάς τους ότι ο νέος πρέπει να σέβεται το κάθε τι.

Κι όμως ο σώφρων νομοθέτης, στους ηλικιωμένους θα έπρεπε μάλλον να κάμει συστάσεις να ντρέπονται τους νέους και προ πάντων να προσέχουν μήπως τυχόν κανείς απ' αυτούς δει ή ακούσει κάποιο γέρο να κάνει ή να λέει τίποτε αισχρό, γιατί όπου οι γέροι είναι αναίσχυντοι, είναι αναγκαίο κι οι νέοι να φέρονται εκεί με πολύ μεγαλύτερη αναίδεια.
Γιατί το καλύτερο είδος διαπαιδαγωγήσεως των νέων αλλά και των ίδιων των ηλικιωμένων δεν είναι το να δίνει κανείς συμβουλές, αλλά να φαίνεται πως σ' όλη τη διάρκεια της ζωής του κάνει πράξη, όσα ακριβώς λέει νουθετώντας τους άλλους.

ΠΛΑΤΩΝ, ΝΟΜΟΙ 728c–729c

Απόδοση, Β. Μοσκόβης. 1988. Πλάτωνος Νόμοι. Αθήνα: Νομική Βιβλιοθήκη
ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ

ΜΗ ΦΟΒΑΣΑΙ ΤΙΣ ΣΚΙΕΣ

Μη φοβάσαι τις σκιές. Οι σκιές είναι απόδειξη πως υπάρχει φως.

Όλα τα αριστουργήματα της τέχνης περιέχουν φως και σκιά. Μια ευτυχισμένη ζωή δεν είναι αυτή που είναι γεμάτη μόνο με ήλιο, αλλά αυτή που χρησιμοποιεί τόσο το φως όσο και τη σκιά για να δημιουργήσει ομορφιά.

«Πόσα ρόδα στο ηλιοβασίλεμα – τι έρωτες Θέε μου, τι ηδονές τι όνειρα, ας πάμε τώρα να εξαγνιστούμε μες στη λησμονιά» 

Τάσος Λειβαδίτης 

Η ΕΥΤΥΧΙΑ ΔΕ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΤΑ ΠΛΟΥΤΗ ΑΛΛΑ ΣΤΗΝ ΗΡΕΜΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ

Κάποτε ένας από τους αγαπημένους μου φιλοσόφους, ο κορυφαίος Αριστοτέλης είχε πει: ‘’ Η ευτυχία δεν βρίσκεται στα πλούτη αλλά στην ηρεμία της ψυχής…’’
Μια φράση με βαθιά μηνύματα και προειδοποιήσεις.
Πόση αλήθεια άραγε να κρύβει; Μεγάλη και αλλόκοτη από τις άλλες έχω να σας πω. Διότι, η ευτυχία δεν έχει να κάνει με τα χρήματα αλλά με την ουσία της ψυχής. Εκεί λοιπόν βρίσκεται. Μέσα μας. Στα βάθη του μυαλού και της καρδιάς μας.
Στο σπίτι μας.
Το κακό παντού υπάρχει. Σε κάθε γωνιά. Όμως, το καλό μόνο σε ένα σημείο.
Ποιο είναι; ΕΣΥ είσαι.

Όσο περίεργο και αν σου φαίνεται, δίπλα σου είναι. Εσύ ο ίδιος είσαι κυρίαρχος, δημιουργός αλλά και παραλήπτης των δικών σου αποφάσεων και επιθυμιών. Στα χέρια σου λοιπόν άνθρωπε βρίσκεται η ευδαιμονία, η ηθική αρετή.

Τα πλούτη δεν δηλώνουν κανέναν τίτλο. Δεν αμφιβάλλω ότι έχουν αξία αλλά δεν σε κάνουν ευτυχισμένο. Μπορεί να έχεις όλα τα πλούτη του κόσμου αλλά μέσα σου να είσαι φτωχός.
Τι είδους ευτυχία μπορεί να είναι αυτή; Θα σου πω εγώ. Ανεπαρκής και αναλφάβητη δίχως συναισθήματα και παιδεία.
Μια μίζερη, ζοφερή και επίπονη προσπάθεια επιβεβαίωσης και επιβίωσης. Με μόνη κάλυψη το σώμα για ομορφιά και επίδειξη. Με αυτάρκεια, ζήλεια και μιμητισμό.

Ο σαρκασμός βασικός πλέον συνοδός της. Γιατί άραγε να μην υιοθετούμε την άλλη ευτυχία; Αυτή λοιπόν που κατάλαβες.
Ναι, Για εκείνη μιλώ που φωτίζει τα μάτια των ανθρώπων από αλήθεια και ειλικρίνεια. Που δεν κρύβεται πίσω από τις λέξεις και δεν ζητά ανταλλάγματα για να αποκαλυφθεί.
Δεν κρύβεται από το έρεβος σαν τους δεσμώτες στο σπήλαιο αλλά προβάλλεται από ψιλά με το φως του ήλιου.
Δεν βρίσκεται ούτε στην υπερβολή ούτε στην στέρηση. Μόνο στην μεσότητα. Στο πρέπει και στο είναι. Βρες την λοιπόν, στην μέση της κλωστής. Στα αισθήματα, στις καταστάσεις. Τα πλούτη δεν είναι τίποτα παρά μόνο ένα παρείσακτο αγαθό δωροδοκίας και μυθοπλασίας.

Η ευτυχία βρίσκεται στην έκλυση της ψυχής σου. Στην δικαιοσύνη, στο χαρακτήρα και στις πράξεις.
Στην ελευθερία επιλογών και αποφάσεών σου.
Στην αγαστή συνεργασία του πνεύματος και σώματός σου και όχι στον σκοταδισμό των αδυσώπητων και επίπλαστων Ερινυών των σκέψεων και των επιρροών σου. Η ευτυχία λοιπόν σχετίζεται με την πληρότητα, την αγάπη, την χαρά, την δύναμη για την νίκη της ψυχής και όχι την αμετροέπεια του μυαλού. Μπορείς λοιπόν να συνδυάσεις αυτήν την ευτυχία, την πραγματική με το χρυσό χρώμα των χρημάτων; Αντέχεις να ζεις σε μια ουτοπία ή αλήθεια που μόνη σου κρηπίδα είναι ένας ανεύθυνος και τιποτένιος εαυτός; Σου αρέσει να υπάρχεις από τα χρήματα και για τα χρήματα και μόνο;

Δεν θα αντέξεις για πολύ. Είναι το μόνο σίγουρο. Διότι, η έκρηξή σου θα πλησιάζει… Και πίστεψέ με…Θα είναι ανυπόφορη…

« Τα πλούτη δεν σε κάνουν βασιλιά της ευτυχίας της ψυχής, αλλά αντιθέτως, η ευτυχία της ψυχής σε κάνει βασιλιά όλου του πλούτου. Μην το ξεχνάς ποτέ!»

Της Νικόλ Παπαδοπούλου

https://www.missousouro.gr/?p=878259

ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΕΤΡΗΣΗ ΤΗΣ ΠΕΡΙΜΕΤΡΟΥ ΤΗΣ ΓΗΣ ΜΕ ΑΚΡΙΒΕΙΑ, ΑΠΑΙΤΟΥΝΤΑΙ, ΕΝΑ ΠΗΓΑΔΙ ΚΑΙ ΕΝΑ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΜΥΑΛΟ.

Ο ΜΕΓΑΛΟΦΥΗΣ ΥΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΕΡΑΤΟΣΘΕΝΗ

Η πρώτη φορά στην Ιστορία της Μαθηματικής Γεωγραφίας, κατά την οποία έγινε πραγματική μέτρηση για τον υπολογισμό της περιμέτρου της Γης, ήταν από τον Ερατοσθένη τον Κυρηναίο, ο οποίος υπολόγισε με εκπληκτική ακρίβεια την περίμετρο της Γης από... ένα πηγάδι στο Ασσουάν.

Για τη μέτρηση αυτή ο Ερατοσθένης είχε γράψει ιδιαίτερη πραγματεία, όπως πληροφορούμαστε από την «Διόπτρα» του Ήρωνος του Αλεξανδρέως, ο οποίος αναφερόμενος στο μέγεθος της περιμέτρου της Γης σημειώνει: «Ερατοσθένης εν τω επιγραφομένω περί αναμετρήσεως της Γης».

Πληροφορίες προγενέστερων του Ερατοσθένη αστρονόμων έλεγαν, ότι περί την Συήνη (σημερινό Ασσουάν) την 21ην Ιουνίου (θερινό ηλιοστάσιο) οι ακτίνες του Ήλιου έπεφταν κάθετα προς το οριζόντιο επίπεδο. Αυτό το συμπέραιναν εξ αιτίας ενός πηγαδιού, το οποίο κάθε 21η Ιουνίου φωτιζόταν ολόκληρο από τις ακτίνες του Ήλιου μέχρι τον πυθμένα του.

Με την βοήθεια του βασιλιά Πτολεμαίου, ο οποίος διέθεσε το αναγκαίο σώμα βηματιστών, ο Ερατοσθένης μέτρησε την απόσταση Συήνης - Αλεξάνδρειας, την οποίαν βρήκε 5.000 στάδια (S, βλ. σχήμα). Μετά μέτρησε τη γωνία, που σχηματίζεται στην Αλεξάνδρεια από την κατακόρυφο του τόπου και των ακτίνων του Ήλιου, και την βρήκε ίση με το πεντηκοστό της περιφέρειας κύκλου και λίγο περισσότερο ακόμη [περίπου 8 πρώτα λεπτά (γωνία φ στο σχήμα)].

Με τον απλό τρόπο που φαίνεται στην εικόνα, υπολόγισε το μήκος της περιμέτρου της Γης ίσο προς 252.000 στάδια. Το στάδιο της Ελληνιστικής Εποχής υπολογίζεται ίσο με 157,5 μέτρα (κατ’ άλλους 164 μ.). Τα 252.000 στάδια ισούνται με 39.690 χιλιόμετρα. Με σημερινές δορυφορικές μετρήσεις προκύπτει, πως ο μέσος όρος της περιμέτρου της Γης είναι 40.048 χιλιόμετρα.

Πηγή http://freeinquiry.gr/ , ΚαθημερινήΦυσική

------------------------------------

(σ.σ.: Λίγο αργότερα.... αφού ισοπεδώθηκαν έργα τέχνης, ιδέες και οι επιστήμες, ισοπεδώθηκε και ολόκληρος ο πλανήτης, κυριολεκτικά και μεταφορικά. Υλικά και πνευματικά. Η εξέλιξη του ανθρωπίνου πολιτισμού διακόπτεται απότομα, αλλά και η ίδια η Γη «γίνετε» επίπεδη και κάθε άλλη (επιστημονική) άποψη είναι αιρετική και έργο του διαβόλου.)

ΤΙ ΕΛΕΓΑΝ ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ

Επειδή πολλά έχουν ειπωθεί για τους Αρχαίους Έλληνες ότι δήθεν δεν είχαν εθνική Συνείδηση και ήσαν σε πόλεις κράτη κατακερματισμένοι χωρίς να έχουν συνείδηση της πατρίδος της Ελλάδος εν γένει. Για να δούμε μέσα από τα Αρχαία κείμενα τι πίστευαν οι ίδιοι;

«Θνήσκε υπέρ πατρίδος» Δελφικά Παραγγέλματα.

«Εις οιωνός άριστος, αμύνεσθαι περί πάτρης» Όμηρος. Ένας είναι ο άριστος χρησμός, να αμύνεσαι για την πατρίδα.

«Ουδέν γλύκιον πατρίδος» Όμηρος. Τίποτε γλυκύτερο από την πατρίδα.

«Η αγάπη που έχει κανείς για την πατρίδα του, προέρχεται από την αγάπη που ένοιωσε για την μητέρα του στην παιδική του ηλικία» Πυθαγόρας.

«Ελλήνων προμαχούντες Αθηναίων Μαραθώνι χρυσοφόρων Μήδων εστόρεσαν δύναμιν» Σιμωνίδης ο Κείος. Οι Αθηναίοι , μαχόμενοι στην πρώτη γραμμή υπέρ των Ελλήνων, των χρυσοφόρων Μήδων την δύναμη κατέβαλαν.

«Ώ ξειν’αγγέλλειν Λακεδαιμονίοις ότι τήδε κείμεθα τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι» Σιμωνίδης ο Κείος.

«Ει το καλώς θνήσκειν αρετής μέρος εστί μέγιστο, ημίν εκ πάντων ταύτα απένειμε τύχη. Ελλάδι γαρ σπεύδοντες ελευθερίην περιθείναι κείμεθ’αγηράντω χρώμενοι ευλογίη»  Επίγραμμα Σιμωνίδη του Κείου για τους πεσόντες στα Μηδικά. Αν ο καλός θάνατος είναι το μέγιστο μέρος της αρετής, σ’ εμάς η τύχη αυτό το δώρο μας το έδωσε, επειδή, σπεύδοντας να σώσουμε την Ελλάδα μας με της ελευθερίας τα τείχη, κείμεθα στους τάφους μας ,αθάνατη ευλογία έχοντας κερδίσει.

«Τι γαρ φίλτερον ανδρί πατρόας χθονός» Αριστείδης.Τι τάχα είναι περισσότερο αγαπημένο για τον άνθρωπο , από την πατρική του γη.

«Ηδ’εστίν η σώζουσα και ταύτης επί πλέοντες ορθής τους φίλους ποιούμεθα»  Σοφοκλής. Αυτή η πόλη είναι που μας σώζει, και αν πλέουμε το πλοίο πάνω σ αυτήν, όσο είναι σώα, μόνο τότε μπορούμε να αποκτούμε τους φίλους μας.

«Ουδέν φίλτερον πατρώας γης, μακάριος δ’ όστις ευτυχών μένει εν τη ιδία αυτού πατρίδι» Ευριπίδης Τίποτε γλυκύτερο από την πατρίδα. Και ευτυχής εκείνος που δίχως μακριά της να τον διώχνουν βάσανα, μένει στην πατρίδα του.

«Νόμιζε την πατρίδα οίκον, τους δε πολίτας εταίρους» Ξενοφών.

Πηγή: ΠΑΛΑΙΧΘΩΝ Τοῦ γηγενοῦς γάρ εἰμ' ἐγὼ Παλαίχθονος ἶνις Πελασγός, τῆσδε γῆς ἀρχηγέτης

ΚΑΘΕ ΒΗΜΑ ΚΑΙ ΕΝΑ «ΓΕΙΑ»

Κάθε βήμα και ένα «γεια». 

Εδώ μερικοί από τους ανθρώπους της, ακόμη ονειρεύονται. 

Μια μοναχική βόλτα στην παραλία λειτουργεί ως ηρεμιστικό. 

Η μυστηριακή ατμόσφαιρα της «Άνω Πόλης», ενεργειακά είναι πολύ «πάνω» …

http://fraseis.blogspot.com/

ΑΘΑΝΑΤΟΙ ΗΡΩΕΣ

Με αφορμή την απώλεια του Σμηναγού Γιώργου Μπαλταδώρου, στις 12 Απριλίου 2018, αφιερώνουμε αυτό το βίντεο στους Άγρυπνους Ήρωες που προασπίζονται καθημερινά την Πατρίδα μας, και στην μνήμη όσων "έπεσαν" στον βωμό του Πατριωτικού Καθήκοντος. ΑΘΑΝΑΤΟΙ.

https://www.youtube.com/channel/UCHg9fm-ybc9E37wIaa4ERIQ

ΚΑΛΑΝ ΣΕΛΑΝΝΑΝ

Ἄστερες μὲν ἀμφὶ κάλαν σελάνναν
ἂψ ἀπυκρύπτοισι φάεννον εἶδος,
ὄπποτα πλήθοισα μάλιστα λάμπησ᾽
ἀργυρία γᾶν.

ΣΑΠΦΩ
...

Τ᾽ αστέρια γύρω από την όμορφη σελήνη, κρύβουν το λαμπρό τους πρόσωπο, όταν αυτή ολόγεμη φέγγει πάν᾽ απ᾽ τη γη… ασημένια.

Απόδ. Ι.Ν. Καζάζης

mnik2008 , greek-language.gr

"Και το όνομα αυτού, Πευκέστας"!

Πριν από δύο μήνες (περίπου) σας είχα πει ότι επισκέφθηκα τον Μακεδονικό Τάφο "Της Κρίσεως" στη Μίεζα (κοντά στην Νάουσα).

Εκείνη την ημέρα ήταν που πήρα την πληροφορία ότι ο συγκεκριμένος τάφος ανήκει στον Πευκέστα.

Σύμφωνα με τις τελευταίες, πρόσφατες, ανασκαφές που έγιναν στο δάπεδο του τάφου  βρέθηκαν τμήματα από το σπαθί και την ασπίδα του, στα οποία είναι χαραγμένο το όνομα του!

Πευκέστας. 

Ο Πευκέστας (-4ος αιώνας) ήταν  αξιωματικός στην υπηρεσία του Μεγάλου Αλεξάνδρου, ένας από τους σωματοφύλακες του, και ο μετέπειτα σατράπης της επαρχίας της Περσίας. Καταγόταν από τη Μίεζα κοντά στη σύγχρονη Νάουσα, το ίδιο μέρος όπου ο Αριστοτέλης είχε αναλάβει την διαπαιδαγώγηση του Αλεξάνδρου και των υπόλοιπων νέων της Μακεδονικής αριστοκρατίας (σχολή του Αριστοτέλη).

Είχε διακριθεί για τις πολεμικές του αρετές, καθώς ήταν το πρόσωπο το οποίο ο Αλέξανδρος επέλεξε να τον συνοδεύει στη μάχη, με την -ιερή- ασπίδα που είχε αποκτηθεί από τον ναό της Αθηνάς στη Τροία (πρόκειται για την ασπίδα του Αχιλλέα που έχει κατασκευάσει ο Θεός Ήφαιστος, και ο Όμηρος αφιερώνει 134 στίχους στην Ιλιάδα, ραψωδία Σ, για να την περιγράψει).

Ήταν επίσης δίπλα στον Αλέξανδρο κατά την επίθεση φρουρίου το -325 της Ινδικής φυλής των Μαλλών, κατά την οποία ο Αλέξανδρος βρέθηκε κάποια στιγμή να έχει πηδήξει από τις επάλξεις μέσα στο αντίπαλο φρούριο μόνος του έναντι πλήθους αμυνομένων. Όλοι οι αρχαίοι συγγραφείς συμφωνούν πως η συμβολή του Πευκέστα ήταν ιδιαίτερα σημαντική ώστε να σωθεί η ζωή του Αλέξανδρου. Σε αυτή την περίπτωση ο Μέγας Αλέξανδρος τραυματίστηκε πολύ σοβαρά.

Ο Πευκέστας τιμήθηκε με κάθε δυνατή τιμή από τον Αλέξανδρο, (επειδή τον έσωσε πέφτοντας από πάνω του, καλύβοντας τον με την Ιερή Ασπίδα) ο οποίος τον έκανε πλέον και επίσημα έναν από τους σωματοφύλακες του, ρόλο που εποφθαλμιούσαν πολλοί Μακεδόνες αξιωματικοί. Κατά την επιστροφή του Αλέξανδρου στην Περσέπολη, απένειμε στον Πευκέστα την σημαντική σατραπεία της επαρχίας της Περσίας, καθώς και επιλέχθηκε ως ο πρώτος που του απονεμήθηκε χρυσό στέμμα, όπως σε όλους τους υπόλοιπους στρατιώτες που είχαν διακριθεί για τις υπηρεσίες τους.

Τώρα, το ερώτημα που γεννάται είναι το εξής:

Αν η ασπίδα που βρέθηκε στον συγκεκριμένο Μακεδονικό Τάφο (Της Κρίσεως) είναι η Ιερή Ασπίδα του Αχιλλέα με την οποία έσωσε τον Μέγα Αλέξανδρο στην μάχη των Μαλλών ο Πευκέστας;
Διότι αν είναι όντως αυτή, (η ασπίδα) όπως αντιλαμβάνεται ο καθένας μας, θα πρόκειται για  ένα πολύ μεγάλο και σπουδαίο εύρημα που θα αποδεικνύει ότι, η Ιλιάδα και η Οδύσσεια υπάγονται στα Ιστορικά γεγονότα και όχι στη Μυθολογία, όπως ισχυρίζονται κάποιοι πονηροί σήμερα. Καθώς και πολλά άλλα που δεν είναι του παρόντος.
Περιμένω από τους αρχαιολόγους να σταθούν στο ύψος τους και σύντομα να ανακοινώσουν και επίσημα ότι ο τάφος ανήκει στον Πευκέστα τον Μιεζεύ. Καθώς επίσης και την αλήθεια για την ασπίδα που βρέθηκε.

ΑΣΤΕΡΙΟΣ ΧΟΪΛΟΥΣ

https://ermionh.blogspot.com/

ΟΙ ΕΠΤΑ ΣΟΦΟΙ, ΠΡΟΓΟΝΟΙ ΤΗΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ - ΔΗΜΗΤΡΑ ΛΙΑΤΣΑ, ΑΣΤΕΡΙΟΣ ΧΟΪΛΟΥΣ

Συζήτηση με θέμα:
«Οι επτά σοφοί» με την Δήμητρα Λιάτσα και τον Αστέριο Χοϊλούς, συγγραφέα του βιβλίου «Οι επτά πρόγονοι της φιλοσοφίας». 

 EllenosEllen

Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΔΙΝΕΤΑΙ Σ’ ΕΚΕΙΝΟΥΣ ΠΟΥ ΤΗΝ ΑΞΙΖΟΥΝ

«Αισχύλον Ευφορίωνος Αθηναίων τόδε κεύθι: Μνήμα καταυθήμενον πυρφόριον Γέλας. Αλκήν δ’ ευδόκιμον Μαραθώνιον άλσος αν είπει και βαθυχαιτίης Μήδος επιστάμενος.»

Αρχίσαμε με το επίγραμμα του Αισχύλου στο Γέλας της Σικελίας γιατί ο μεγάλος αυτός ήρωας της σκέψης προέκρινε όλων των άλλων τραγωδιών του την πιο τιμητική τραγωδία της ζωής του να πολεμήσει τους Πέρσες στο άλσος του Μαραθώνα. Μαραθώνιον άλσος αν είπει την αλκήν την ευδόκιμον γιά την μεγάλη του ανδρεία…. Κι ο μακρυμάλλης Μήδος που την γνώριζε καλά.

Κι όπως έχουμε πει και το ξαναλέμε, δεν κατανόησαν πολλοί τι σημαίνει η πρόκριση του μεγάλου Αισχύλου όλων των τραγωδιών του της ηρωϊκής μάχης του μαζί με άλλους γενναίους (τον αδερφό του και άλλους Έλληνες) εναντίον των Περσών.

Επισημαίνουμε ότι το πλανητικό κακό (και συνέχεται άμεσα με τους Τούρκους) τον καιρό εκείνο ήταν οι Πέρσες – οι Μήδοι και έπρεπε να μην περάσουν, γιατί μια μαύρη νύκτα θα επικάθετο επάνω σε όλη την Ευρώπη. Στην Ελλάδα δεν θα υπήρχε ούτε Παρθενώνας, ούτε τραγωδία, ούτε Αναγέννηση και θα είχαμε πέσει σ’ ένα διαρκή μεσαίωνα και των Γραμμάτων και των Τεχνών και της ίδιας της ζωής.

Κι έτσι ο Μύστης Αισχύλος γνώριζε ότι έπρεπε να προκρίνει  την αγωνιστική του αντίθεση πάσης άλλης ηρωικής πράξης στον χώρο της σκέψης. Γιατί όταν έρχονται οι εχθροί στην πόλη δεν πάει κανένας σχολείο – όπως έχει επιτυχώς λεχθεί. Παίρνει τα όπλα. Αυτή είναι η γραφίδα του.

Τελικά η επανάσταση είναι υψικάμινος αυτοθυσίας. Είναι αποδεδειγμένη μαθητεία. Η αγάπη της ελευθερίας είναι αυτή που κάνει τους ανθρώπους να επαναστατήσουν πρώτα σαν ψυχές και μετά να επαναστατήσει το όργανό τους που είναι ο φυσικός τους φορέας. Τελικά η μεγαλύτερη απελευθερωτική δύναμη είναι η αγάπη. Αλλά η αγάπη του αιώνιου. Όχι του φθαρτού και του προσωρινού. Και το 1821 πολλοί άνθρωποι αποφάσισαν να ζήσουν σαν ψυχές. Τελικά η ελευθερία και η αγάπη δίνονται σ’ εκείνους που την αξίζουν, την χρειάζονται για να της κάνουν ορθή χρήση και την παίρνουν.

ΕΝΩΔΩΝ - Oμιλία 87 – 23-03-1994 (απόσπασμα)

Ολόκληρο το άρθρο: http://www.enodon.com

Η ΓΗ ΔΕΝ ΛΕΕΙ ΠΟΤΕ ΨΕΜΜΑΤΑ

ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΥΜΒΑΛΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΜΑΣ ΣΤΗΝ ΑΝΑΤΟΛΗ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ ΗΛΙΟΥ

Ο άρχοντας των Δελφών ο Απόλλων ούτε λέγει, ούτε κρύπτει, ΑΛΛΑ ΣΗΜΑΙΝΕΙ!* Τι σημαίνει; Αυτό που είναι σημαντικό. Τι είναι σημαντικό; Η αναζήτηση του σχεδίου και του σκοπού. Από που ήρθαμε. Για ποιο σκοπό έχουμε έρθει. Που θα αποδώσουμε λογαριασμό. Στον Λόγο θα αποδώσουμε λογαριασμό. Σ αυτόν λογοδοτούμε αργά ή γρήγορα. Τίθενται λοιπόν βασικά φιλοσοφικά ερωτήματα.

Οι ψευτομορφομένοι της Γης, πρόδωσαν το σχέδιο και τον σκοπό της ανθρωπότητος και του πλανητικού λόγου. Λοιδορούν την φιλοσοφία. Έμμεσα ή άμεσα. Την εμπαίζουν. Το σύνθημα μπορεί να το έδωσε στις Νεφέλες του ο Αριστοφάνης, αλλά σήμερα εμπαίζονται οι άνθρωποι της βαθύτερης σκέψης. Δεν εισακούεται ο κατακτημένος σοφός λόγος τους. Η κατακτημένη σοφία.

Κατακτημένη σοφία σημαίνει δημιουργία μορφών μέσα στις οποίες ενοικεί το πνεύμα. Τότε υπάρχει σοφία και το πνεύμα έχει παγκοσμιότητα. Δεν κάνει διακρίσεις. Πρέπει να συμβάλουμε όλοι μας στην ανατολή του πνευματικού ήλιου. Όριο μας ο προορισμός μας. Προορισμός μας η υπέρβαση των ορίων μας. Οφείλουμε όλοι να γνωρίζουμε ότι υπάρχει μόνο πρόοδος.

Και πρέπει να λάβουμε μέρος σ έναν αγώνα για την υπέρβαση των εμποδίων και την καταπολέμηση της θυμαπάτης και της πλάνης. Αυτή την στιγμή, το πλανητικό κακό, στέλνει σε όλον τον πλανήτη τα σάβανα της θυμαπάτης και της πλάνης. Θυμαπάτη είναι η λαθεμένη αλαζονεία. Πάντοτε η αλαζονεία είναι λαθεμένη. Η λαθεμένη υπερηφάνεια. Η έπαρση. Και από την άλλη πλευρά, η ματαιοπονία. Ο Σωκράτης πολέμησε όσο κανένας άλλος από τους Έλληνες, την νοητική αλαζονεία. Η αλαζονεία έχει περάσει πλέον σε λαούς και σε έθνη, και πρέπει να καταπολεμηθεί. Από την άλλη πλευρά υπάρχει ο κίνδυνος της αποδοχής της ματαιοπονίας μπροστά στα ανυπέρβλητα εμπόδια.

Εμείς οφείλουμε να είμαστε έτοιμοι να πληρώσουμε οποιοδήποτε τίμημα χρειαστεί, χάριν υψιπετών σκοπών. Τα υψιπετή κίνητρα είναι εκείνα που θα μας οδηγήσουν στην γνώση των ορίων μας και επέκεινα στον προορισμό μας και στην υπέρβαση των ορίων μας. Είναι πάρα πολύ δύσκολο στους χαλεπούς καιρούς που ζούμε και σ αυτούς που θα έρθουν που θα είναι πιο σκοτεινοί και αντιστρέφουν το “μη χείρον βέλτιστον”, κάνοντας το το χείρων βέλτιστον, όσο χειρότερα τόσο καλύτερα δηλαδή, είναι πάρα πολύ δύσκολο να διακρίνει κανένας την πρόοδο και τη ανάταση των ψυχών των ανθρώπων. Χρειάζεται μεγάλο κουράγιο. Χρειάζεται η περιφρούρηση με την ασπίδα της Αθηνάς, δηλαδή με την ασπίδα της αιωνιότητας ώστε να κατανοήσουμε ότι υπάρχει μόνο πρόοδος. Τίποτα άλλο.

Πρέπει να έχουμε ετοιμότητα για δυο πράγματα. Αντίσταση και απώθηση των κατώτερων κραδασμών και ετοιμότητα υποδοχής των ανώτερων ποιοτικών κραδασμικών και πνευματικών ιδιοτήτων που έρχονται από το Κοσμικό Νοητικό πεδίο κι απ΄ το Κοσμικό αστρικό που υπάρχει η πηγή της αγάπης. Αυτό προϋποθέτει ομαδική συνειδητότητα. Δεν υπάρχει περιφρούρηση καμιάς ατομικής ψυχής πλέον. Όλος ο πλανήτης έχει εμπλακεί σε ρεύματα που για τους περισσότερους ξεπερνούν τις δυνατότητες τους. Οφείλουμε να κατανοήσουμε ότι χωρίς τη ασπίδα της ομαδικής συνειδητότητος, δηλαδή την βίωση της πραγματικής αγάπης, είναι αδύνατον να τα βγάλει η ανθρωπότητα πέρα. Κάτω από το επίπεδο της ψυχής δεν υπάρχει καμιά ασφάλεια.

Ο στόχος μας είναι ο νόμος της έλξης, ο νόμος του ιδεομαγνητισμού, ο νόμος της αγάπης, ο νόμος της ομαδικής συνειδητότητας. Πρέπει να καταδικάσουμε όλες τις μορφές βίας. Όλες πρέπει να μηδενοποιηθούν. Διαφορετικά, η Λερναία Ύδρα του κακού έχει σηκώσει όλα τα κεφάλια της και προσπαθεί να πνίξει την ανθρωπότητα. Θέλουν να μας οδηγήσουν στα κατώτερα πεδία, εκεί όπου είναι πανίσχυρο το κοσμικό κακό.

Τι πάει να πει όμως ομαδική συνειδητότητα; Ομαδικά φτερά. Ομαδική ύπαρξη.

Το μέλλον είναι θαυμάσιο κι αυτό δεν πρέπει να φαίνεται σαν αντίφαση. Μας επιφυλάσσει πολλές εκπλήξεις. Η τραγωδία είναι το γεγονός ότι φρενάρεται η ανθρώπινη σκέψη στο παρόν και δεν έχει την δύναμη κινηθεί στο παρελθόν και στο μέλλον. Αν η σκέψη μας δεν κινηθεί σε εκείνους που θυσιάστηκαν σε τόσους πολέμους για χάρη μας, δηλαδή δεν αποτίσουμε έργο φόρο τιμής δίνοντας το ίδιο το αίμα μας κι εμείς με την σειρά μας όπως εκείνοι, που το έδωσαν για να προετοιμάσουν την δική μας ύπαρξη και αν δεν οραματιστούμε, δεν νοοσχεδιάσουμε σαν νοομέλισσες, το λαμπρό μέλλον της ανθρωπότητας, που θα είναι πνευματικό μέλλον, τότε η ανθρωπότητα θα βγει απ’ την εκδήλωση.

Αυτό σημαίνει μάχη στα νοητικά πεδία. Το νοητικά πεδία πρέπει να είναι ηθικά. Μπορεί το πεπρωμένο του καθενός μας να είναι διαφορετικό, αλλά είναι ενιαίος ο σκοπός.

Αναστάσιος Ασημακόπουλος , ΥΠΕΡΒΑΣΗ ΟΡΙΩΝ

*"Ο ΑΝΑΞ Ο ΕΝ ΔΕΛΦΟΙΣ (ο άρχοντας των Δελφών ο Απόλλων), ΟΥΤΕ ΛΕΓΕΙ, ΟΥΤΕ ΚΡΥΠΤΕΙ, ΑΛΛΑ ΣΗΜΑΙΝΕΙ". Τα δε σημαίνοντα διαφέρουν ως προς την προσέγγισή τους, ανάλογα με την πνευματική, την ποιοτική και την μυητική διαβάθμιση. Γιατί κι ο ίδιος ο Θεός έχει ανάλογα ονόματα προς αυτούς. Είναι: ΛΟΞΙΑΣ για τούς μη νοούντας, ΠΥΘΙΟΣ για εκείνους που αρχίζουν να μαθαίνουν, να ερωτούν, να ενημερώνονται και ΔΗΛΙΟΣ και ΦΑΝΑΙΟΣ σε όσους φανερώνεται και διαφαίνεται κάποια Αλήθεια. Είναι ΙΣΜΗΝΙΟΣ σ' αυτούς που γνωρίζουν την αλήθεια και  ΛΕΣΧΗΤΟΡΙΟΣ σ' εκείνους που μεταχειρίζονται αυτήν την Αλήθεια, φιλοσοφώντας. (Ηράκλειτος)

ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΝΕΥΜΑ ΑΘΑΝΑΤΟ

 Ιπποκράτης 2008

Η ΑΕΝΑΟΣ ΚΥΚΛΙΚΗ ΕΝΑΛΛΑΓΗ

Από ποιο λοιπόν παιδικό ξεχασμένο όνειρο, από ποιο μεγάλο απραγματοποίητον έρωτα, από ποια βαθειά προαιώνια νοσταλγία κουβαλάμε αυτήν την αόριστη ανάμνηση της τελειότητας που συντρίβει ότι αγγίζουμε και μας κάνει να ξαναρχίζουμε αιώνια. Από ποια  αμείλιχτη ευλογία;! (Τάσος Λειβαδίτης, Καντάτα 1960)

Η αέναος κυκλική εναλλαγή ζωής/θανάτου των επανενσαρκώσεων της ψυχής είναι «ο παλαιός λόγος» των Ορφικών, τον οποίον ενεστερνίσθησαν οι Πυθαγόρειοι και διεξοδικώς ανέλυσε ο Πλάτων στους Διαλόγους του «Μένων», «Φαίδρος», «Φαίδων», «Πολιτεία» κ.ά.

«Ότι παλαιός ο λόγος, Ορφικός τε γαρ και Πυθαγόρειος, ο πάλιν άγων τας ψυχάς εις το σώμα και πάλιν από του σώματος ανάγων και τούτο κύκλω πολλάκις». (Ορφικόν Απόσπασμα 29)

Της Γης παιδί είμαι και του έναστρου Ουρανού το γένος μου είναι βεβαίως ουράνιο. Αυτό το γνωρίζετε και οι ίδιοι. Φλέγομαι από την δίψα μου και χάνομαι  δώστε μου γρήγορα κρύο νερό που αναβρύζει από της Μνημοσύνης την λίμνη. (Απόσπασμα από το κείμενον της ορφικής πινακίδας της Πετηλία)

Ο μεμυημένος, ο οποίος αξιοί να πιή από την λίμνην της Μνημοσύνης, δεν θα στερηθή τας μνήμας του.

Ο στόχος των τελευταίων 2.000 ετών απέβλεπε στην εξάλειψη της μνήμης, της Αρχαίας προγονικής λατρείας και κυρίως την κατάργηση της εδραιωμένης πεποιθήσεως των επανενσαρκώσεων της ψυχής.

Αλτάνη: Πινακίδες Ορφικαί, μνήμαι προγονικαί - Μετενσάρκωσις

ΟΡΘΟΛΟΓΙΣΜΟΣ Η ΜΟΝΗ ΕΛΠΙΔΑ ΜΑΣ

Του Γιάννη Θεοδωρόπουλου.

Αγαπητοί Έλληνες, αν θέλουμε να επιτύχουμε και να ξεπεράσουμε τα προβλήματα που μας βασανίζουν σαν λαός, και να ανακτήσουμε την χαμένη «Αίγλη των προγόνων μας», τότε για αυτά και για άλλα ακόμη ο μεγάλος δάσκαλος του γένους Αδαμάντιος Κοραής είχε υποδείξει τον τρόπο με το «δράξασθε παιδείας».
Σήμερα που η επιστήμη και η τεχνολογία καλπάζουν με ιλιγγιώδεις ρυθμούς παρέχοντας γνώση τεράστια, είναι πέρα πάσης λογικής να είμαστε κολλημένοι σε αντιλήψεις και θεωρίες εποχών που ο άνθρωπος στερείτο επιστημονικών δεδομένων.
Γι’ αυτό πρέπει να υποδείξουμε στους Έλληνες, έχοντας ως στόχο τα ανωτέρω, πως θα δημιουργήσουμε πολίτες που θα κατατάσσονται στους Ορθολογιστές.
Ο ορθολογισμός όπως τον εννοώ, είναι η αποδοχή όλων αυτών των φαινομένων και των συμβάντων, που υπακούουν στους νόμους της φυσικής, αποδεικνύονται με τα μαθηματικά, είναι αποδεκτά από την λογική, και ότι είναι επιστημονικά και τεχνολογικά τεκμηριωμένα. 

Ο ορθολογισμός δεν είναι ιδεολογία, αλλά είναι ένας τρόπος σκέψης, θα έλεγα είναι η αποδοχή των πραγμάτων με φιλοσοφική διάθεση. π.χ. όσες φορές και να πει η θρησκεία «ου φονεύσεις» αυτός που έχει σκοπό να το πράξει θα το κάνει. Αν όμως η συνείδηση του, του πει «όχι δεν θα το κάνεις» σίγουρα δεν θα το κάνει. Άρα ο ενάρετος τρόπος ζωής είναι θέμα φιλοσοφικό και όχι θρησκευτικό.
Όλες οι κοινωνικές κατακτήσεις του ανθρώπου, όπως τα ανθρώπινα δικαιώματα, το δικαίωμα στην εργασία, στην υγεία στην παιδεία, κ.α. είναι καρπός του ορθολογισμού. 

Ο Ευρωπαϊκός διαφωτισμός ήταν και αυτός αποτέλεσμα του ορθολογισμού, που εκφράστηκε από τον Βολτέρο, τον Ρουσώ, το Μοντεσκιέ κ.α. Δυστυχώς όμως, για τα ιερατεία ήταν το κόκκινο πανί. Από Νεοελληνικής πλευράς ο Αθανάσιος ο Πάριος αποτελεί το χαρακτηριστικό παράδειγμα της νοοτροπίας των Ρασοφόρων.
Όπου απουσίαζε ο ορθολογισμός όπως τον μεσαίωνα, τότε διεπράχθη η μεγαλύτερη γενοκτονία που έγινε στην Ευρώπη σε βάρος των Ελλήνων, με είκοσι εκατομμύρια νεκρούς. Αλλά και τον προηγούμενο αιώνα είχαμε φαινόμενα όπως το Άουσβιτς, το Ματ Χάουζεν, τον Πόλ Πότ που εξόντωσε τρία εκατομμύρια συμπατριώτες του. Αλλά να μην ξεχνάμε και τις θηριωδίες των Γερμανών στα Καλάβρυτα, στο Δίστομο, στο Μονοδένδρι της Λακωνίας, στον Χορτιάτη, στην Καισαριανή, στην Κοκκινιά, στην Κάντανο των Χανίων, και που να πρωτοθυμηθείς.
Οι άνθρωποι που είναι θιασώτες του ορθολογισμού, τον χρησιμοποιούν προ πάσης ενέργειας, και δεν δρουν παρορμητικά. Τους διακρίνει η αυτοκριτική, γιατί πάντα μετά από κάθε ενέργεια τους γίνονται κριτές των πράξεων τους.

Παρακολουθώντας τα βίαια επεισόδια που συμβαίνουν στα γήπεδα, αλλά και δημοσιογράφους που θέτουν ερωτήματα σε τυχαίους πολίτες στους δρόμους των πόλεων, διαπιστώνουμε ότι μεταξύ μας κυκλοφορούν και αρκετοί ανεγκέφαλοι, και αρκετοί που λες μα δεν πέρασαν ποτέ αυτοί από σχολείο; Να μην είναι γνώστες των βασικών όρων που ακούνε στις ειδήσεις. Τι είναι το Σύνταγμα, η Νομοθετική εξουσία, η Δικαστική εξουσία, η Εκτελεστική εξουσία, η Βουλή, τον ρόλο των υπουργείων, πως το κράτος ανταποκρίνεται στις υποχρεώσεις του, στην Υγεία, στην Παιδεία, στην Άμυνα, και ένα πλήθος ακόμη υποχρεώσεων του. Όμως όλοι αυτοί είναι Έλληνες πολίτες, που δεν χρησιμοποιούν την λογική, και χρήζουν εκπαίδευσης.

Το σχολείο πρέπει να έχει πλέον το πρώτο λόγο στην διαμόρφωση της προσωπικότητας του νέου, γιατί το θέμα είναι καθαρά φιλοσοφικό, και όχι θρησκευτικό. Να είναι κέντρο απόκτησης γνώσεων και όχι κέντρο παραπληροφόρησης. Οπότε αν ο χαμένος χρόνος που διατίθεται για τα ανούσια θρησκευτικά παραμύθια διατεθεί για την μελέτη των φιλοσόφων μας, σε ανάλογα συγγράμματα τους, αλλά και η συγγραφή και η διδασκαλία του κατάλληλου μαθήματος, «Αγωγή του πολίτη» θα συμβάλλουν προς τον σκοπό αυτό.
Έτσι θα διαμορφώσουμε πολίτες ελεύθερα σκεπτόμενους, πολίτες που θα είναι γνώστες των απαιτήσεων και των υποχρεώσεων των προς ένα οργανωμένο κράτος και του τρόπου λειτουργίας του. Με αυτόν τον τρόπο ο κάθε νέος θα βάλει τα θεμέλια για την ολοκληρωμένη προσωπικότητα του ώστε να αποτελεί και αυτός ένα αξιόλογο μέλος μιας οργανωμένης κοινωνίας. 

Με τα παραπάνω διατυπώνω την άποψη μου ότι αν δεν καταφέρουμε να διαμορφώσουμε πολίτες ελεύθερα και υγιώς σκεπτόμενους, δεν πρόκειται ποτέ να γίνουμε το κράτος εκείνο που πιστεύω ότι η πλειοψηφία των Ελλήνων θα ήθελε να είναι πολίτης του.
Ορισμένοι μιλούν για «αντίσταση» άλλοι για «επανάσταση», και ερωτώ: εναντίων ποίων να κάνουμε επανάσταση; Ποίοι είναι αυτοί που μας επιβουλεύονται; Που αν τους αφανίσουμε θα δούμε άσπρη μέρα. Πέστε μου και εγώ μαζί σας.
Αν θέλουμε λοιπόν να κάνουμε «επανάσταση» ένας είναι ο εχθρός μας, και αυτός είναι ο «ΕΑΥΤΟΣ ΜΑΣ». Εάν καταφέρουμε να τον αλλάξουμε, τότε ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΛΠΙΔΑ.
Με αυτά που εγώ πιστεύω και γράφω, έχω σκοπό να υποδείξω σε όσους διαβάζουν τα γραπτά μου, το πως θα απαλλαγούν από άχρηστες πνευματικότητες. Ψεύδη, πλάνες, απάτες, συναξάρια, ιερές συνόδους, βίους Αγίων, σκούφους του πάπα, και του Παπά, και μάταιη σπατάλη πνεύματος.

Ας γίνει οδηγός μας στις απόψεις αυτές ο κορυφαίος κατ’ εμέ φιλόσοφος ΕΠΙΚΟΥΡΟΣ.
Ήταν ο φιλόσοφος που λίγοι σύγχρονοι του τον κατάλαβαν τότε, αλλά και σήμερα που η γνώση παρέχεται απλόχερα, εξακολουθούν πολλοί να μην τον καταλαβαίνουν, ή δεν θέλουν να τον καταλάβουν, παρ’ ότι οι θέσεις του είναι πολύ κατανοητές.
Από αυτούς που κατάλαβαν τον Επίκουρο θα φέρω για παράδειγμα τους κάτοικους της Ελληνικής πόλης Οινοανδα στην Μ, Ασία. Εκεί οικοδόμησαν μια πόλη όνειρο με ρυμοτομικό σχέδιο, κεντρική πλατεία, διακοσμημένη με πλήθος αγαλμάτων, όπου οι πολίτες της συναθροίζονταν και συζητούσαν. Υδραγωγείο. Βιβλιοθήκη. Δημόσια λουτρά. Δημόσια κτήρια διοίκησης. Θέατρο. Και όλα αυτά σε πλήρη αρμονία όπως επέβαλε το ρυμοτομικό σχέδιο. Κατασκευασμένα 100 χρόνια προ της μηδέν χρονολογίας.
Και τέλος οι μεγάλες επιγραφές που πολλές σώζονται ακόμα, και στα κείμενα τους προτρέπουν τους πολίτες να ακολουθούν την Επικούρεια φιλοσοφία. Που είναι η μόνη που δίνει φιλοσοφική και ορθολογική αξία στην ζωή μας, μια ζωή απαλλαγμένη
από τις θρησκευτικές και μεταφυσικές αερολογίες. Ο Διογένης ο Οινοανδεύς γράφει χαρακτηριστικά «Εμείς στραφήκαμε προς αυτήν την πράξη το να φιλοσοφούμε, για να ευδαιμονίσουμε έχοντας πρώτα κατακτήσει το σκοπό της ζωής, όπως μας το θέτει η ίδια η φύση». 

Στη συνέχεια θα διαβάσετε πως υμνεί τον Επίκουρο ο Λουκρήτιος:
«Χάμω σερνόταν μπροστά στα μάτια όλων ατιμασμένη η ανθρώπινη ζωή, πλακωμένη από το βάρος της θρησκείας που από τα ουράνια πρόβαλλε την τρομερή της όψη. Και απειλούσε τους θνητούς. Τότε πρώτος ένας Έλληνας τόλμησε να υψώσει τα μάτια του τα θνητά καταπάνω της και να της αντισταθεί. Αυτόν δεν τον σταμάτησαν οι κεραυνοί μήτε το απειλητικό μουρμουρητό τ’ ουρανού μήτε τα παραμύθια των θεών. Ίσα – Ίσα, που δυνάμωσαν το θάρρος της ψυχής του, και την θέληση να αποτινάξει πρώτος αυτός, τις κλειδωνιές που σφράγιζαν τα μυστικά της φύσης. Κι η ζωντανή ορμή του νου θριάμβευσε και διάβηκε τους φλογισμένους φράχτες τ’ ουρανού, και περπάτησε το απέραντο Σύμπαν με λογισμό και πνεύμα. Και μας ξανάρθε νικητής για να μας πει τι μπορεί να γίνει και τι όχι, και πως ορίζεται, με νόμους ακλόνητους, η δύναμη στο κάθε τι. Έτσι με τη σειρά της, ποδοπατημένη συντρίβεται η θρησκεία, κι εμάς η νίκη του μας υψώνει στα ουράνια.»
Το κείμενο που διαβάσατε είναι η ερμηνεία από την Λατινική του ύμνου του Λουκρήτιου προς τον Επίκουρο, που το βρίσκουμε στο «Για την φύση των πραγμάτων Ι 62-79»

ΑΝ ΘΕΛΟΥΜΕ ΛΟΙΠΟΝ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΝΑ ΕΥΔΑΙΜΟΝΙΣΟΥΜΕ ΑΣ ΜΙΜΙΘΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΟΙΝΟΑΝΔΕΙΣ ΠΟΥ ΕΙΧΑΝ ΑΝΤΙΛΗΦΘΕΙ ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ 2000 ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΩΤΑ ΑΠΟ ΕΜΑΣ. 

ΠΕΡΙΗΓΗΣΗ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΑΘΗΝΑ ΣΤΗΝ ΧΡΥΣΗ ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΠΕΡΙΚΛΕΟΥΣ

Η εμπειρία είναι συναρπαστική. Απολαύστε την.

IGN

ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΑ ΑΙΩΝΟΒΛΕΦΑΡΑ ΤΟΥ ΑΠΕΙΡΟΥ

Ο νήπιος δεν είναι ήπιος. Η νηπιακή ψυχή  διακατέχεται από πανικό και σ’ αυτόν αντιδοτεί μόνο το Συμπαντικό.
Η αυτοβουλία, αν δεν εναρμονίζεται με την υπέρτατη Βούληση, γίνεται κακοβουλία.
Η χρήση των χειλέων μας δεν πρέπει να μας οδηγεί,  όπως τόσες φορές, στο χείλος της Αβύσσου.
Ο αλαζών αλαλάζει αλλά δεν αλλάζει.
Δεν μπορείς να κάνεις νερά στα κρυφά γιατί φα-νερώνεσαι.

Να αρχίζουμε με αρχές. Ο σημαντικός εραστής ερά το έαρ. Γίνε δεκτικός για να γίνεις αποδεκτός. Ο Χείρων χειραγωγούσε τους μαθητάς του, επισημαίνοντάς τους πως είναι στο χέρι τους να μη γίνουν υποχείρια του κακού.
Χειραφετούνται όσοι διαθέτουν ευχέρεια να μετατονίζουν το Χείρον σε Βέλτιστον.
Έχει αξία μόνο ό,τι συμβάλλει στην Αταραξία. Αταραξία διαθέτει μόνο όποιος κατέχει αληθινή μεγαλοσύνη.
Ο Εγκάρδιος άνθρωπος ενεργεί ένθερμα και κάποτε πυρέσσοντας, αλλά χωρίς πυρετό.

Πρέπει να ενδιαφερόμαστε για εκείνο το είδος της περιουσίας που έχει πέραση στην περίσσια ζωή. Με τα νομίσματα εξαγοράζονται υποτιμημένες αξίες, γι αυτό θα αντικατασταθούν από τα άξια νομιζόμενα.
Οι άνθρωποι θα καταλάβουν σύντομα ότι το αύριο έρχεται για να επεκτείνει την αύρα τους.

Ο ορθά χρησιμοποιούμενος χρόνος επαυξάνει το δικό μας και το καθολικό φως.
Οι οραματοσειρές του Απείρου αποκαλύπτουν τις πύρινες πτυχές τους, εκδιώκοντας με τις έκπαγλες έναστρες πτυχώσεις τους τις γαιο-ψυχώσεις.
Τη μονοευθεία μεταξύ ορατού και αόρατου κόσμου από-δεικνύει η Αριάδνη στον μαθητή Θησέα ή Θητέα.
Αλήθεια και Ωραιότητα αδελφοποιούνται στα μάτια όλων των ενορατικών.
«Αυξώ» είναι η Αυξανόμενη ψυχική ενέργεια του ανθρώπου.
«Ηγεμόνη» η Διαστημική Πυράνασσα που αναμένει να κληθεί για να μας προστατεύσει από το Γήινο Δράκοντα ή «Πνεύμα της Γης».

Το Διαστημικό Πυρ σκοπεύει στην άνοδο του πνεύματος. Το ενοποιό πνεύμα θα σώσει τη Γη από τη διάλυση. Κάτω από τα Αιωνοβλέφαρα τ’ Απείρου συντελείται το Πυρκόσμιο Συναπάντημα.
Το μείζον είναι να αποχτήσουμε κι εμείς οι γαιο-αιχμάλωτοι Κοσμική Ευβουλία.

Πρέπει να στραφούμε, το ταχύτερο στους μακρινούς φωτοδότες μας.
Πρέπει να κατανοήσουμε πως κύριο μέλημά μας είναι η στοιχειώδης ανύψωσή μας. Και τότε θα μας επιβοηθούν όλα τα στοιχεία και στοιχειακά.

Αναστάσιος Ασημακόπουλος  ,  Πηγή: ΕΝΩΔΩΝ- ΡΗΣΕΙΣ

ΚΡΙΤΙΚΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΝΩΔΩΝ
[«Ο φιλόσοφος Αναστ. Ασημακόπουλος (με εποπτικό μεγαλόπνοο στοχασμό, αισθητή ευφυΐα και ενορατική λειτουργική Συμπαντική διανόηση) ελκόμενος από την δύναμη του Πύρινου Κόσμου εργάζεται υπεύθυνα και συνειδητά στην Αερόπολιν των μεγάλων Ιδεών». Ν. Κεχαγιάς – Ναίθωνας Φιλόλογος - Λογοτέχνης]

ΦΩΣ

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΦΩΣ

Δεν θα μιλήσουμε σύμφωνα με τα γνωστά. Ότι είναι η σταθερά που τρέχει με 300 χιλιάδες χιλιόμετρα το δευτερόλεπτο, σύμφωνα με τον Αϊνστάιν κλπ, αυτά τα ξέρετε, είναι γνωστά.

Το φως εσωτεριστικά έχει μια ιδιαίτερη ποιότητα. Έχει ιδιότητες. Έχει αρετές, έχει αρχές. Και υπάρχουμε κάτω από αρχές.
Το φως ουσιαστικά μας δημιουργεί την νόηση. Μέσω της νόησης φωτιζόμαστε.
Είναι φωτισμένος, αυτός που η νοοδομή του, είναι ωραία!
Για να το καταλάβουμε, οι Αρχαίοι Έλληνες, επειδή ήταν μεγάλοι, πάρα πολύ μεγάλοι, έκαναν προσωποσύμβολα.
Είναι η “Ωραία Ελένη”. Αυτό είναι, η Ωραία νόηση, η φωτισμένη. Η Ωραία Ελένη. Ελε νοός, = Φως του Νου.

Το φως της διάνοιας, μας δείχνει τον δρόμο, την κατεύθυνση και κάτω από το φως αυτής ακριβώς της διάνοιας, της ώριμης, της “Ελένης”, της ωραίας, πρέπει να αλλάξουμε κατεύθυνση.
Γι αυτό η “Ελένη” αφήνει τον “Μενέλαο”. Δεν είναι ανάγκη να μιλάμε για τον αεί λαό όπως μιλάνε πάρα πολλοί, αριστερίζοντες. Γιατί ο αεί λαός δεν υπάρχει. Έχει μεταλλαχθεί. Αλλοίμονο αν μείνει έτσι. Είναι μια θαυμάσια προθήκη, τον προκρίνει η Ελένη, πρέπει να τον αγαπάμε, γιατί προσφέρει πάρα πολλά, έχει την συμπάθεια μας όλη, μπορεί να στηριζόμαστε σ’ αυτόν για να υπάρξουμε. Βιολογικά για να υπάρξουμε, όχι ψυχικά και πνευματικά, αλλά δεν είναι δυνατόν να τον πάρουμε σαν οδηγό. Το πολύ πολύ να πάρεις την πείρα του.
Γι αυτό η Ελένη αναγκάζεται να αφήσει τον ΜενέΛΑΟ, για να πάει με τον Πάριδα, (στο όρος Ίδη) στο όρος των Ιδεών.

Το φως του νου όμως πρέπει να συμπληρωθεί. Δεν φτάνει η νόηση. Δεν φτάνει η Ωραία Ελένη. Πρέπει να συμπληρωθεί απ την νοήμονα αγάπη. Γι αυτό και της υποδεικνύει η ίδια η Αφροδίτη το Πάρι. Ο Πάρις, ο εκπρόσωπος της Ίδης, έχει άμεση σχέση με το παρόν.
Το παρόν. Εξελικτικό επίπεδο σε μια πρώτη προσέγγιση, τον παρόντα, τον πανταχού παρόντα ηλιακό μας Άγγελο. Και πρέπει να γίνει μια ανάδυση.

Γιατί Αφροδίτη θα πει, η τάση, μέσα στην ίδια την ανθρωπότητα, όταν γεννάται η ψυχή της, να ανέλθει. Τα ανθρώπινα μέλη, πρέπει δηλαδή να ανέλθουν, να ωριμάσουν οι Ελένες και να αντικαταστήσουν στο όρος της Ίδης την ίδια την πνευματική ιεραρχία. Τα μέλη της ίδιας της Αφροδίτης. Γι αυτό η Αφροδίτη τελικά συνιστά την Ωραία Ελένη.

Αντιλαμβάνεται λοιπόν κανείς ότι πρόκειται περί μιας μεγάλης επισημάνσεως. Η ίδια η Αφροδίτη, το επισημαίνουμε εξακολουθητικά, είναι η καλλίστη άνοδος εκείνων των ανθρωπίνων όντων, που βαίνουν προς αντικατάσταση, της ίδιας της πνευματικής ιεραρχίας. Από την Αφροδίτη έρχεται η ίδια η πνευματική μας ιεραρχία. Τα πνευματικά πυρά, τα Προμηθεικά, από εκεί έχουν έρθει. Και συνεπώς η Αφροδίτη εκπροσωπεί εκείνα τα μεγέθη, που σύμφωνα με την Δίκη τη Ευνομία και την Ειρήνη, τις ώρες δηλαδή, ανέρχονται σταδιακά και μυητικά και αντικαθιστούν την ίδια την πνευματική ιεραρχία, η οποία πρέπει κι αυτή να ανέλθει σε ανώτερα επίπεδα.

Αναστάσιος Ασημακόπουλος , Ημερομηνία ψυχογένεσης , Πλανητική Ευθύνη

Η ΨΥΧΗ

Όταν λέμε ψυχή ευνοούμε εκείνο το τμήμα του εαυτού μας, του μικροθείου δηλαδή, που μετέχει του εξελικτικού σχεδίου. Η προσωπικότητα δεν μετέχει του εξελικτικού σχεδίου, είναι χωριστική. Θέλει να είναι μόνη της. Θέλει να είναι ο καπετάν ένας, ακόμη κι αν είναι η επανάσταση του ‘21. Είναι ατομικιστικής και εγωιστικής συνειδητότητας η προσωπικότητα.
Γι αυτόν τον λόγο μας ενδιαφέρει η γέννηση της ψυχής.

Πρέπει να γίνει επαφή του παρελθόντος με το παρόν, της προσωπικότητας με την ψυχή. Της “Ελένης” με τον “Πάρι”. Είναι αναγκαιότητα αυτή.

Όταν μιλάμε για ψυχή, μιλάμε για δύο μεγέθη.

Πρώτον για το αόρατο μέγεθος της ψυχής που είναι στο πέμπτο πεδίο, που είναι ολοκληρωμένο και που είναι ανεξάρτητο από εμάς και που δρα για δικό του λογαριασμό. Αυτό που αναμένει εμάς να αφυπνιστούμε για να μας δώσει οδηγίες [Ο ΑΝΩΤΕΡΟΣ (ή ΠΑΡΑΛΛΗΛΟΣ) ΕΑΥΤΟΣ ΜΑΣ].

Και υπάρχει και το δεύτερο τμήμα της ψυχής, εκείνο το φουκαριάρικο θα έλεγα, που είναι εγκλωβισμένο μέσα στο σπήλαιο των τριών διαστάσεων, που είναι το σώμα μας. Αυτό ταλαιπωρείται από το ατίθασο, το “Μαύρο Άλογο” όπως λέει ο Πλάτωνας. Ταλαιπωρείται από τον φυσικό φορέα, τον συγκινησιακό φορέα και τον κατώτερο νοητικό φορέα. Αυτή λοιπόν η ψυχούλα, το τμήμα εκείνο της ψυχής που είναι εγκλωβισμένο και πάσχει μέσα στην φυλακή των τριών διαστάσεων, πρέπει να το απελευθερώσουμε.
Και δεν μπορούμε να το απελευθερώσουν πάρα μόνο αν αυξήσουμε το φως μας.

Δηλαδή αν είμαστε δεκτικοί στο φως. Αν μαγνητοσκοπήσουμε περισσότερο φως. Άνωθεν φως. Γιατί η Νίκη έρχεται από πάνω γι αυτό έχει φτερά. Καμιά νίκη δεν έρχεται από κάτω. Γι αυτό έχει φτερά η Νίκη Της Σαμοθράκης. Απ’ τον Έρωτα, απ΄τον Αξίερο (= άξιο Έρωτα). Τον πτερωτό δηλαδή, τον κοσμικό ηλεκτρομαγνητισμό που έρχεται από πάνω. Οτιδήποτε έρχεται από πάνω είναι τέλειο.

Άρα, θα πρέπει να γίνει μια σύγκραση πυρών και το πυρ της βουλήσεως να συνενωθεί με το ψυχήλιο πυρ και να νοιώσουμε αρετές. Κάθε φλόγα έχει αρετές και αναμένει να την εισπνεύσουμε και να μας δώσει τη ζείδωρη αύρα. Tην “Πάνδροσο” την “Άγραυλο” και την “Έρση” (= οι θεραπαινίδες της Αθηνάς).

Και πρεπει να διακρίνουμε πάντα την δίκη μας αύρα από την αύρα του περιβάλλοντος. Αυτό που κάνουν οι νέοι το πληρώνουν πολύ ακριβά. Ανταλλασσόσουν τις αύρες τους που συνήθως είναι καθαρές, με βρώμικες, με λερωμένες αύρες. Γιατί δεν κατανοούν, δεν διακρίνουν ότι άλλο είναι το κάρμα το δικό τους κι άλλο το κάρμα του περιβάλλοντος ή μερικών ανθρώπων, οι οποίοι έχουν συναλλαγεί με το περιβάλλον. Αυτό είναι μια τραγική κατάληξη. Πρέπει να διακρίνουμε την δική μας αύρα (σήμερα ιδιαίτερα), με το αστρικό πεδίο το οποίο μάχεται, το πεδίο μάχης δηλαδή όλων μας, όπου έχουμε εμπλακεί με πάμπολλες αύρες, όλοι μας.

Αναστάσιος Ασημακόπουλος , Ημερομηνία ψυχογένεσης , Πλανητική Ευθύνη

Ο ΑΝΩΤΕΡΟΣ (ή ΠΑΡΑΛΛΗΛΟΣ) ΕΑΥΤΟΣ ΜΑΣ

ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΟΣ ΣΤΡΟΒΙΛΟΣ ΨΥΧΗΣ - ΘΩΡΑΚΑΣ ΦΩΤΟΣ