Κυριακή 30 Αυγούστου 2020
Παρασκευή 28 Αυγούστου 2020
ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ;
Η συνείδηση είναι η νοητική δυνατότητα του ανθρώπου, η οποία του επιτρέπει να προεκτείνει τη νόηση του και τις αισθήσεις του, να γνωρίζει και να κατανοεί τον εαυτό του, να αντιλαμβάνεται όσα συμβαίνουν στο περιβάλλον του και μέσα σε ολόκληρο το είναι του, τον προορισμό της υπάρξεως του και να αξιολογεί τον αντίκτυπο που έχουν οι πράξεις του.
Οι περισσότεροι επιστήμονες παραμένουν προσκολλημένοι στην κοσμοθεωρία της ύλης και εξοβέλισαν το άυλο, το μη φυσικό, το πνευματικό, και το θεωρούν ανάξιο λόγου για έρευνα. Γι’ αυτό και για να εξηγήσουν τη συνείδηση, μιλούν μόνο για τον εγκέφαλο των χημικών υλικών και των νευρικών κυκλωμάτων.
Η συνείδηση, επικοινωνεί με τον κόσμο που μας περιβάλλει χρησιμοποιώντας τις πληροφορίες των δονήσεων που παράγει ο κόσμος της ύλης, οι οποίες είναι αφομοιώμενες από τον άνθρωπο. Οι νέες δονήσεις μετά το κβαντικό άλμα τοu γαλαξία γίνονται αντιληπτές από τη διευρυμένη ανθρώπινη συνείδηση και τον προετοιμάζουν για τις επερχόμενες αλλαγές, οδηγώντας τον προς την κοσμική ολοκλήρωσή του.
Έτσι η δυτική επιστήμη έχει μείνει σε νηπιακή κατάσταση πάνω στην έρευνα της συνείδησης σε αντίθεση με τον ανατολικό κόσμο και τη Ρωσία που έχουν κάνει τεράστια άλματα.
Το άγχος δημιουργείται όταν ο άνθρωπος πιστεύει ότι βρίσκεται σε κάποιο είδος κινδύνου, είτε σωματικό είτε συναισθηματικό και ότι δεν έχει την ικανότητα να τον διαχειριστεί οπότε και εκκρίνει την ουσία αδρεναλίνη. Αν η αδρεναλίνη δεν «καταναλωθεί» παραμένει στο σώμα δημιουργώντας ένταση, ανησυχία και δυσλειτουργία στον οργανισμό.
Οι τελευταίες έρευνες πάνω στη συνειδητότητα του ανθρώπου δείχνουν ότι είναι ενέργεια που δονείται σε συχνότητες που μπορούν να μετρηθούν σύμφωνα με την καθιερωθείσα κλίμακα συνειδητότητας. Ο Dr. David Hawkins στο βιβλίο «Ισχύς εναντίον Δύναμης», αποδεικνύει ότι η συνειδητότητα και κάθε ανθρώπινο συναίσθημα, έχει μια δόνηση ακριβώς ίδια με τη δόνηση της ύλης.
Τα αρνητικά συναισθήματα όπως η οργή, ο φόβος, η ντροπή, η ενοχή, η λύπη ή το μίσος, δονούνται σε πολύ χαμηλές συχνότητες. Αντίθετα τα ευγενή θετικά συναισθήματα όπως η χαρά, η επιτυχία, η ευτυχία, η αγάπη, ο ενθουσιασμός, ο αλτρουισμός, δονούνται σε υψηλές και εξυψωτικές συχνότητες και προκαλούν άριστη λειτουργία των κυττάρων του ανθρώπινου σώματος, βελτιώνοντας την καθημερινή μας πραγματικότητα.
Το γενικό συμπέρασμα είναι ότι οι σκέψεις μας έχουν άμεση επίδραση σε όλη μας τη ζωή.
Από το βιβλίο του Γερ. Καλογεράκη, “Ο Θεικός Άνθρωπος”, σελ. 324-325, εκδ. Δίον
--------------------------
Σχετικά θέματα:
Τρίτη 25 Αυγούστου 2020
ΑΡΤΟΙ ΕΠΙ ΤΩ ΛΙΚΝΩ - ΟΙ ΑΡΤΟΙ ΩΣ ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΑ ΤΩΝ ΘΕΩΝ
ΟΡΕΣΤΗΣ ΠΥΛΑΡΙΝΟΣ
ΙΕΡΟ ΑΤΤΙΚΟ ΣΕΛΗΝΙΑΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ
Οι ονομασίες των θυσιαστικών άρτων και των θεών που προσφέρονται
Κυριακή 23 Αυγούστου 2020
ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΟΥ ΗΣΙΟΔΟΥ
 |
Ο γνωστός πίνακας του Gustave Moreau
«Ο Ησίοδος και η Μούσα» – 1891
|
Είναι εντυπωσιακό το γεγονός ότι ο ίδιος ο Ησίοδος εύχεται να μην τον αξίωνε ποτέ ο θεός να ζήσει σε αυτήν την τόσο δύσκολη εποχή. Διότι κατά τα λεγόμενά του, οι άνθρωποι του γένους του σιδήρου είναι οι χειρότεροι όλων όσων προηγήθηκαν στα τρία προηγούμενα γένη.
Είναι αυτοί που έχουν τις περισσότερες και τις χειρότερες υποχρεώσεις που μοιάζουν να μην τελειώνουν ποτέ. Υποχρεώσεις και βιοτικές μέριμνες που δεν τους επιτρέπουν να βρουν τον απαιτούμενο χρόνο αλλά και την διάθεση για να ασχοληθούν με την απαραίτητη «γνώση του εαυτού τους», σύμφωνα με το Απολλώνιο παράγγελμα του μαντείου των Δελφών.
Το αποτέλεσμα είναι οι άνθρωποι του γένους αυτού, σε πολλές περιπτώσεις να μην διαθέτουν ούτε καν την στοιχειώδη ηθική κατάρτιση, ενώ το μόνο που δείχνει να τους ενδιαφέρει είναι ένας διαρκής και πολλές φορές αθέμιτος ανταγωνισμός απέναντι στους συνανθρώπους τους και το πώς θα υπερισχύσουν έναντι των υπολοίπων.
Οι έννοιες της συντροφικότητας, της συνεργασίας της αγάπης και του αλτρουισμού έχουν δώσει την θέση τους στις έννοιες του εγωισμού, του ατομικού συμφέροντος, της φιλοπρωτίας και της κακίας.
Οι άνθρωποι αυτοί είναι τόσο δυστυχισμένοι, κάνουν τόσο άσχημο τρόπο ζωής, στερούνται σε τέτοιον βαθμό ιδανικά και αξίες, που πολλές φορές μοιάζουν να έχουν γεράσει πριν την ώρα τους.
Μπροστά στην ατομική τους ευχαρίστηση και την ικανοποίηση των προσωπικών τους ορέξεων, δεν υπολογίζουν πολλές φορές ούτε καν την ίδια τους την οικογένεια, καταντώντας να είναι κακότροποι, κακόγλωσσοι, χαιρέκακοι και μνησίκακοι, διότι στην πραγματικότητα δεν είναι σε θέση να μπορούν να αγαπήσουν κανέναν άλλον, περισσότερο από τον εαυτό τους.
Είναι τόσο μεγάλος ο εγωισμός και τα ζωώδη ένστικτα που διαθέτουν που θεωρούν τον εαυτό τους το κέντρο του σύμπαντος, ενώ όλοι οι άλλοι είναι αναπόφευκτα υποδεέστεροί τους.
Θα μπορούσε όμως να υπάρξει κάποια ελπίδα σε αυτήν την διαρκή και συνεχιζόμενη κατάπτωση του ανθρώπινου γένους που οδηγείται τελικά στην αποκτήνωση;
Πράγματι, αν ο λόγος που υφίσταται αυτές τις φοβερές συνέπειες των συνθηκών διαβίωσης του πέμπτου γένους του σιδήρου, οφείλεται στην απομάκρυνσή του από την εφαρμογή των θείων νόμων, αυτό που τώρα οφείλει να κάνει, είναι να βρει έναν τρόπο που θα του επιτρέψει να επιστρέψει και πάλι πολύ κοντά στην θεϊκή του υπόσταση.
Διαπιστώνουμε όμως, ότι αν καταφέρει να μετακινηθεί από το πέμπτο γένος στο αμέσως προηγούμενο, δηλαδή στο τέταρτο, εκεί θα συναντήσει το γένος των Ηρώων που παρομοιάζεται με τους Ημίθεους.
Πράγματι η επική ποίηση είναι αυτή που μας δείχνει αυτόν τον δύσβατο δρόμο της επιστροφής, ο οποίος περνάει αναμφισβήτητα μέσα από τις ηρωικές πράξεις και τα ανδραγαθήματα, κάποιων ιδιαίτερα χαρισματικών ανθρώπων που αποφάσισαν έμπρακτα να αλλάξουν τις συνθήκες της ζωής τους, να αντισταθούν στις συνθήκες που επιβάλει το εκάστοτε σύστημα διακυβέρνησης και οι αξίες της κοινωνίας, να εγκαταλείψουν τον κοινό ή ομαδικό τρόπο εξέλιξης που απορρέει ως συνέπεια όλων αυτών και να βρουν την υπεράνθρωπη δύναμη να κινηθούν αντίθετα προς όλη αυτήν την κοινά ακολουθούμενη πορεία, χαράσσοντας την δική τους προσωπική διαδρομή που θα στηρίζεται πρωτίστως στην πρακτική εφαρμογή της δικαιοσύνης και της ηθικής.
Τον δρόμο αυτόν της επιστροφής μας τον δείχνει χωρίς ίχνος αμφιβολίας ο Ελληνικός Πολιτισμός μέσω και των ηρωικών ή των διδακτικών επών.
https://www.georgecharalampidis.gr
--------------------------------------------------------------------------------
ΔΙΑΒΑΣΤΕ:
&
Σάββατο 22 Αυγούστου 2020
ΤΩΡΑ ΠΙΑ ΤΟ ΣΙΔΕΡΕΝΙΟ ΥΠΑΡΧΕΙ ΓΕΝΟΣ - Νῦν γὰρ δὴ γένος ἐστὶ σιδήρεον
 |
Η Αιδώς και η Νέμεση
|
Ο ΗΣΙΟΔΟΣ στο Ἔργα καὶ Ἡμέραι (174-201) περιγράφει μία άθλια και θλιβερή κατάσταση η οποία είναι κατά πολύ χειρότερη ακόμα και από το τρίτο χάλκινο γένος, που ήδη βρισκόταν σε μία απόλυτη παρακμή. Το πέμπτο «ΣΙΔΗΡΕΟΝ» γένος αφορά την κατάσταση στην οποία βρίσκεται η σημερινή ανθρωπότητα.
-----------------------
Μακάρι εγώ ανάμεσα στου πέμπτου γένους τούς ανθρώπους να μην ήμουν, μα είτε πιο μπροστά να πέθαινα ή ύστερα να γεννιόμουν. Αφού τώρα πια το σιδερένιο υπάρχει γένος.
Κι ούτε θα πάψουνε ποτέ τη μέρα να κοπιάζουν και να δυστυχούν, να βασανίζονται τη νύχτα, μα μέριμνες σκληρές σ᾽ αυτούς οι θεοί θα δίνουν. Όμως και σ᾽ αυτούς ανάμεικτα θα υπάρξουνε καλά με τα κακά.
Κι ο Δίας θ᾽ αφανίσει και τούτο των θνητών το γένος, την εποχή που σαν γεννιούνται οι άνθρωποι θα γίνονται ασπρομάλληδες. Με τα παιδιά του όμοιος δε θα είναι ο πατέρας, μήτε με τον πατέρα τα παιδιά, κι ούτε ο φιλοξενούμενος αγαπητός σ᾽ αυτόν που τον φιλοξενεί, στο σύντροφο ο σύντροφος, μήτε θα είναι ο αδερφός αγαπητός, σαν πρώτα.
Μόλις γεράσουν οι γονείς τους θα τους ατιμάζουν, θα τους κατηγορούν μιλώντας τους με λόγια φοβερά, οι άθλιοι, την τιμωρία των θεών περιφρονώντας. Κι ούτε στους γέροντες γονείς τους το χρέος που τους ανάθρεψαν θ᾽ ανταποδίνουν.
Στη βία των χεριών το δίκιο τους. Κι ο ένας την πόλη του άλλου θ᾽ αφανίσει. Διότι δεν θα τιμάται ο πιστός στον όρκο του, ο αγαθός, ο δίκαιος, μα του κακού τον δράστη θα τιμήσουν πιο πολύ και τον ακόλαστο.
Στη βία των χεριών το δίκαιο κι η ντροπή θα είναι, ο άντρας ο κακός θα βλάπτει τον καλύτερο, θα τον κατηγορεί με λόγια διεστραμμένα, δίνοντας κι από πάνω όρκο.
Ο φθόνος χαιρέκακος, κακόγλωσσος, στην όψη μισητός, θα συνοδεύει όλους τους ταλαίπωρους ανθρώπους.
Και τότε προς τον Όλυμπο απ᾽ τη γη με τους πλατιούς τούς δρόμους, αφού σε άσπρα πέπλα το ωραίο σώμα τους καλύψουνε, θα παν να σμίξουνε με των αθανάτων το γένος, τους ανθρώπους πίσω αφήνοντας, η Αιδώς και η Νέμεση. Και μόνο οι πόνοι οι θλιβεροί θα απομείνουν στους θνητούς ανθρώπους. Κι απ᾽ το κακό προφύλαξη δε θα υπάρχει.
ΗΣΙΟΔΟΣ - ΕΡΓΑ ΚΑΙ ΗΜΕΡΑΙ (174-201)
Παρασκευή 21 Αυγούστου 2020
ΜΑ ΤΩΡΑ, ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΤΟ ΓΕΝΟΣ ΤΡΑΓΟΥΔΗΣΤΕ, ΓΛΥΚΟΛΑΛΕΣ ΟΛΥΜΠΙΑΔΕΣ ΜΟΥΣΕΣ ΚΟΡΕΣ ΤΟΥ ΔΙΑ (ΗΣΙΟΔΟΣ – ΘΕΟΓΟΝΙΑ)
Χαίρετε τώρα εσείς που τα Ολύμπια δώματα κατέχετε,
οι νήσοι, οι στεριές κι ο αλμυρός ανάμεσά σας πόντος.
Τώρα, γλυκόλαλες Ολυμπιάδες Μούσες, του Δία κόρες
που την αιγίδα του βαστά, των θεαινών το γένος τραγουδήστε,
αυτών που πλάι σε άντρες πλαγιάσανε θνητούς αθάνατες
και γέννησαν παιδιά που ᾽μοιαζαν στους θεούς.
ΗΣΙΟΔΟΣ - ΘΕΟΓΟΝΙΑ
Στον Κάδμο η Αρμονία, η θυγατέρα της χρυσής της Αφροδίτης, γέννησε την Ινώ, την Σεμέλη, την Αγαύη με τα ωραία μάγουλα, την Αυτονόη, που ο βαθυχαίτης ο Αρισταίος την παντρεύτηκε, γέννησε και τον Πολύδωρο στην Θήβα που ωραία την στεφανώνουν κάστρα.
Η Καλλιρόη, του Ωκεανού η κόρη, με τον Χρυσάορα τον γενναιόψυχο σαν έσμιξε, με της πολύχρυσης της Αφροδίτης την αγάπη, γέννησε γιο που ήτανε απ᾽ όλους τους θνητούς ο κραταιότερος, τον Γηρυόνη, που ο δυνατός ο Ηρακλής τον σκότωσε, για τα στριφτόποδα τα βόδια στην Ερύθεια που τα νερά την ζώνουν.
Στον Τιθωνό η Ηώ τού γέννησε τον χαλκοντυμένο Μέμνονα, των Αιθιόπων βασιλιά, μα και τον άνακτα Ημαθίωνα.
Στον Κέφαλο γέννησε γιο λαμπρό, τον δυνατό Φαέθοντα, άντρα που έμοιαζε με τους θεούς.
Αυτόν, σαν είχε ακόμα φρέσκο το απαλό λουλούδι της ξακουστής της νιότης, ένα παιδί με σκέψεις τρυφερές, η Αφροδίτη που αγαπάει τα χαμόγελα τον σήκωσε αναρπάζοντάς τον και στα βάθη των πανίερων των ναών της φύλακα τον έκανε, δαίμονα θείο.
Την κόρη του Αιήτη, του θεόθρεφτου του βασιλιά, ο γιος του Αίσονα με των αιώνιων θεών τη βούληση την πήρε απ᾽ τον Αιήτη, αφού επιτέλεσε άθλους πολυστέναχτους, που άφθονους τους διέταξε ο υπερόπτης μέγας βασιλιάς, ο υβριστής Πελίας, ο ανόσιος κακούργος.
Αυτούς αφού ολοκλήρωσε στην Ιωλκό κατέφτασε, αφού πολλά υπέφερε, πάνω σε πλοίο φέρνοντας την κόρη που ᾽χε ζωηρά τα μάτια, ο γιος του Αίσονα, και θαλερή την έκανε ομόκλινή του.
Κι εκείνη, δαμασμένη απ᾽ τον Ιάσονα, τον ηγεμόνα του λαού, γέννησε γιο το Μήδειο που πάνω στα βουνά ο Χείρων τον ανέθρεψε, ο γιος της Φιλύρας.
Κι εκείνη, δαμασμένη απ᾽ τον Ιάσονα, τον ηγεμόνα του λαού, γέννησε γιο το Μήδειο που πάνω στα βουνά ο Χείρων τον ανέθρεψε, ο γιος της Φιλύρας.
Και του μεγάλου Δία το σχέδιο εκπληρωνόταν.
Κι από τις κόρες του Νηρέα, του θαλάσσιου γέροντα, η Ψαμάθη τον Φώκο γέννησε, η ευγενέστερη απ᾽ τις θεές, από τον έρωτα του Αιακού, με τη βοήθεια της χρυσής της Αφροδίτης.
Κι η θεά η Θέτιδα με τ᾽ ασημένια πόδια, απ᾽ τον Πηλέα νικημένη, τον Αχιλλέα του γέννησε το λεοντόκαρδο που των ανδρών τις φάλαγγες τις σπάει.
Και η Κυθέρεια Αφροδίτη με τα ωραία στεφάνια γέννησε τον Αινεία, σαν έσμιξε με τον ήρωα Αγχίση σ᾽ αγάπη εράσμια πάνω στις κορυφές της Ίδης της πολύπτυχης, της ανεμοδαρμένης.
Και η Κίρκη, η κόρη του Ήλιου, του γιου του Υπερίονα, από τον έρωτα του καρτερόψυχου Οδυσσέα, τον Άγριο και τον Λατίνο γέννησε, τον άψογο και δυνατό. [Γέννησε και τον Τηλέγονο με τη βοήθεια της χρυσής της Αφροδίτης.] Κι εκείνοι πολύ μακριά, στο μυχό των ιερών νησιών, σ᾽ όλους τους ξακουστούς τους Τυρρηνούς βασίλευαν.
Και η Καλυψώ, η ευγενέστερη απ᾽ τις θεές, στον Οδυσσέα το Ναυσίθοο του γέννησε και το Ναυσίνοο, σαν έσμιξε μαζί του σ᾽ εράσμιο έρωτα.
Αυτές είναι οι αθάνατες που με θνητούς ανθρώπους πλάγιασαν και γέννησαν παιδιά όμοια με τους θεούς.
Μα τώρα των γυναικών το γένος τραγουδήστε, γλυκόλαλες Ολυμπιάδες Μούσες, κόρες του Δία που την αιγίδα του βαστά.
ΗΣΙΟΔΟΣ - ΘΕΟΓΟΝΙΑ (975-1022)
(απόδοσις: Στ. Γκιργκένης)http://www.greek-language.gr/
-----------------------------
Πέμπτη 20 Αυγούστου 2020
ΓΑΣΤΡΙΝ (Γάστριν) - ΓΙΑΤΙ Ο ΜΠΑΚΛΑΒΑΣ ΕΙΝΑΙ ΜΙΝΩΪΚΗ ΥΠΟΘΕΣΙΣ!
Το γεγονός είναι ότι ο μπακλαβάς υπήρχε στην Βυζαντινή εποχή, πριν οι Οθωμανοί καταλάβουν την Πόλη.
Αυτό το παραδοσιακό μας γλυκό έχει τις ρίζες του στην Αρχαία Ελλάδα.
Τότε έφτιαχναν το γλυκό “γάστριν” ή “κοπτοπλακούς”, που ήταν ο πρόδρομος του σημερινού μπακλαβά.
Η λέξη “κοπτοπλακούς” από το κόπτω (κόβω) και πλακοῦς, γεν. πλακοῦντος – από το πλακόεις δηλαδή επίπεδο ή “πλακέ” όπως το λέμε σήμερα. Με άλλα λόγια “πίτα”!
Οι Ρωμαίοι έμαθαν από τους Αρχαίους Έλληνες να φτιάχνουν πλακούντες, που ονόμαζαν placenta.
Στην Κρήτη έφτιαχναν το γλυκό “Γάστριν”.
Η συνταγή περιγράφεται από τον Αρχαίο Έλληνα Αθήναιο στο μνημειώδες έργο του Δειπνοσοφισταί (ΙΔ, 647-648).
ΑΡΧΑΙΟ ΚΕΙΜΕΝΟ:
..ἐν Κρήτῃ δέ, φησίν, πλακουντάριον ποιοῦσιν, ὅπερ ὀνομάζουσι γάστριν. γίνεται δέ οὕτως· κάρυα Θάσια καί Ποντικά καί ἀμύγδαλα, ἔτι δέ ǁ μήκων, ἃ φρύξας θεράπευσον καλῶς καί εἰς θυίαν καθαρά τρῖψον ἐπιμελῶς· συμμίξας τε τήν ὀπώραν μάλαξον μέλιτι ἡψημένῳ, προσβαλών πέπερι πλέον καί μάλαξον· γίνεται δέ μέλαν διά τήν μήκωνα. διαπλατύνας ποίησον τεράγωνον· εἶτα σήσαμον λευκόν τρίψας μάλαξον μέλιτι ἡψημένῳ καί ἕλκυσον λαγάνια δύο καί ἓν θές ὑποκάτω καί τό ἄλλο ἐπάνω, ἵνα τό μέλαν εἰς μέσον γένηται, εὖ ῥύθμισόν τε αὐτό. ταῦτα καό ὁ σοφός πεμματολόγος Χρύσιππος.
.. λέει (ο Χρύσιππος) πώς στην Κρήτη κατασκευάζουν ένα είδος γλυκιάς πίτας που ονομάζεται γάστριν. Γίνεται δε ως εξής: Πάρε αφράτα καρύδια της Θάσου, φουντούκια του Πόντου και αμύγδαλα και μαζί με τα σπόρια μαύρης παπαρούνας, καβούρδισέ τα και πρόσεχε τα να μην καούν. Βάλε τα σε καθαρό γουδί και κοπάνισέ τα καλά· ανακάτεψε μέσα τα φρούτα και ζύμωσέ τα με βρασμένο μέλι. Βάλε αρκετό πιπέρι και ανακάτεψέ τα να ομογενοποιηθούν. Το μίγμα γίνεται μαύρο λόγω της μαύρης παπαρούνας. Άπλωσέ το και κάνε το τετράγωνο. Έπειτα τρίψε λευκό σουσάμι και κοπάνισέ το να γίνει πολτός· ζύμωσέ το με βρασμένο μέλι. Άνοιξε δύο φύλλα και βάλε το ένα κάτω και το άλλο πάνω με το μίγμα στη μέση, έτσι που να έχει τοποθετηθεί κατά τρόπο συμμετρικό. Αυτά λέει ο σοφός και ειδικός στη ζαχαροπλαστική Χρύσιππος. (Ο Χρύσιππος ο Τυανεύς, ήταν γνωστός συγγραφέας γαστρονομίας).
Το γάστριν το μέλωναν με μέλι και πετιμέζι.
https://www.kopiaste.info , http://www.perseus.tufts.eduΤετάρτη 19 Αυγούστου 2020
Τρίτη 18 Αυγούστου 2020
Ο ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ ΣΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΟ
Καθ’ όλη την διάρκεια της ελληνιστικής εποχής ή γυμναστική και ή άθληση αποτελούσαν μέρος της αγωγής και του Ελληνικού τρόπου ζωής. Όπου υπάρχει Ελληνισμός υπάρχουν στάδια, παλαίστρες και άλλοι αθλητικοί χώροι, από την Μασσαλία ως την Βαβυλώνα και από την Αίγυπτο ως την Κριμαία. Αθλητικοί χώροι υπήρχαν όχι μόνο στις πόλεις αλλά και στους μικρούς οικισμούς.
Κυρίως από τον -2ο αιώνα τα Γυμνάσια απέκτησαν και σημαντικές Βιβλιοθήκες και έγιναν έτσι, όχι μόνον χώροι αθλήσεως άλλα και πνευματικά κέντρα της νεολαίας. Το Γυμνάσιο, πού στην αρχή, ήταν χώρος σωματικής ασκήσεως, μετεβλήθη σε χώρο γενικής παιδείας και στοιχείο της κοινωνικής ζωής της πόλεως. Ο αριθμός των Γυμνασίων και παλαιστρών αυξάνεται από αιώνα σε αιώνα στην Δύση, στην ηπειρωτική Ελλάδα, στα νησιά του Αιγαίου, στην Ανατολή, στην Συρία και Αίγυπτο. Η λειτουργία των Γυμνασίων αυτών ήταν δύναμη και όπλο εκπολιτισμού στα χέρια των Ελλήνων, για την προβολή του ελληνικού πολιτισμού στα άλλα έθνη.
Τέσσαρες ήταν οι μεγάλοι ελληνικοί αγώνες: Τα Πύθια, τα Ίσθμια, τα Νεμέα και οι Ολυμπιακοί αγώνες. Έκτος από τους μεγάλους αυτούς αγώνες διεξήγοντο και άλλοι όπως: στους Δελφούς τα Σωτήρια, στην Πέργαμο τα Νικηφόρια, στην Μαγνησία του Μαιάνδρου τα Λευκοφρύνια, στην Μίλητο τα Δίδυμα, στην Λάρισα τα Ελευθέρια, και άλλα. Τα Ελευθέρια περιελάμβαναν 26 αγωνίσματα. Από αυτά, τα πέντε ήσαν αφιερωμένα στις Μούσες, στα Γράμματα και στις Τέχνες.
Οι αθλητικές εκδηλώσεις για τους Έλληνες ήταν συστατικό της εθνικής τους φυσιογνωμίας, άνηκαν στην ουσία της ζωής, όπως εκείνοι την εννοούσαν, και στα χαρακτηριστικά του έθνους τους. Όταν οι Έλληνες ευρέθησαν ξεκομμένοι στα Βάθη της Ασίας, στηρίχθηκαν στα προαιώνια εθνικά ερείσματα: στην γλώσσα, στον πολιτισμό τους και στον αθλητισμό.
Ή τέλεση των αγώνων αυτών διεκόπη με διάταγμα του Θεοδοσίου Α’ το +395 γιατί ό χριστιανικός κλήρος θεωρούσε τις εκδηλώσεις αυτές ως στήριγμα της αρχαίας θρησκείας. Οι Ολυμπιακοί αγώνες μετεφέρθησαν στην Αντιόχεια και ετελούντο εκεί κάθε χρόνο μέχρι το 520, οπότε και εκεί κατηργήθησαν με διάταγμα του αυτοκράτορας Ιουστινιανού.
Μετά την κατάργηση των ελληνικών αγώνων, στο Βυζάντιο θα τελούνται τώρα ιππικοί αγώνες στον ιππόδρομο, κληροδότημα της ρωμαϊκής εποχής.
Έτσι με το κλείσιμο της Ακαδημίας του Πλάτωνος το 529 από τον Ιουστινιανό, έσβησε και ή τελευταία φωνή της αρχαίας ελληνικής παιδείας.
Μαζί με την φιλοσοφία και ή αθλητική Μούσα σίγησε οριστικώς.
Μαζί με την φιλοσοφία και ή αθλητική Μούσα σίγησε οριστικώς.
Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, Εκδοτική Αθηνών Α.Ε., τόμος ΣΤ’.
Σημείωση: Το ανωτέρω κείμενο είναι αντίγραφο (σελίς 96) από το λίαν αξιόλογο βιβλίο του Στυλιανού Δ. Μιχόπουλου με τίτλο ΒΥΖΑΝΤΙΟ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΕΣ ΚΛΗΡΟΣ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ έκδοση ΝΕΑ ΘΕΣΙΣ. Το βιβλίο αυτό δεν πρέπει να λείπει από καμιά βιβλιοθήκη γιατί δίδει μια ξεκάθαρη εικόνα της λεγόμενης ΒΥΖΑΝΤΙΝΗΣ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑΣ.
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΗΜΕΡΑ
-----------------------------------
ΔΙΑΒΑΣΤΕ: ΝΟΜΟΣ ΤΟΥ 6ου ΑΙΩΝΑ ΣΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΟ…
Δευτέρα 17 Αυγούστου 2020
ΠΡΟΜΗΘΕΙΑ 25-07-2020
ΙΟΥΛΙΑΝΟΣ – ΚΑΒΑΦΗΣ - ΕΛΕΥΣΙΝΙΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ
Ομιλητές: Κωνσταντίνος Σταυρόπουλος - Μαρία Μαραγκού
Η ΩΡΑ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΚΡΙΣΗΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟ - ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΣΑΡΑΝΤΟΥ Ι. ΚΑΡΓΑΚΟΥ ΣΤΗΝ ΛΕΥΚΩΣΙΑ, ΤΟ 2012 - ΤΡΑΓΙΚΑ ΕΠΙΚΑΙΡΗ
Του Πέτρου Ιωαννίδη,
καθηγητού φιλολόγου
“ΟΙ ΜΕΓΑΛΟΙ ΔΑΣΚΑΛΟΙ προηγούνται των γεγονότων της εποχής τους και προ-βλέπουν το ΜΕΛΛΟΝ.
Οι δασκαλάκοι και οι δασκαλεμένοι παρ-ακολουθούν τα γεγονότα και παραβλέπουν το ΜΕΛΛΟΝ”.
Π. Ι.
Είναι επιτακτική η ανάγκη για ένα ΠΑΝΕΘΝΙΚΟ ΣΥΝΑΓΕΡΜΟ και για μια ΣΥΝΕΙΔΗΣΙΑΚΗ ΑΦΥΠΝΙΣΗ για να βγούμε από την Ηθική Σήψη και την Πνευματική Υπνηλία. Γιατί, όπως λέει και ο σύγχρονος, μεταπολεμικός ποιητής Μιχάλης Κατσαρός, 1919-1998, στο ποίημά του «Η διαθήκη μου»: ΑΝΤΙΣΤΑΘΕΙΤΕ! Γιατί τότε μπορεί βέβαιοι να περάσουμε προς την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ!
Πέτρος Ιωαννίδης
Καθηγητής Φιλόλογος
Καθηγητής Φιλόλογος
---------------------------
Η ώρα της μεγάλης κρίσης για τον Ελληνισμό
του Σαράντου Ι. Καργάκου
(απόσπασμα)
του Σαράντου Ι. Καργάκου
(απόσπασμα)
Σήμερα όχι η Ελλάς, αλλ’ ο Ελληνισμός, είναι παντού ντροπιασμένος. Χάσαμε όλες τις διπλωματικές μάχες, χάσαμε το επιχειρηματικό μας κεφάλαιο, χάσαμε την εργατικότητά μας, το εθνικό και το κοινωνικό μας φιλότιμο.
Προτιμάμε πια την αγγλική ως γλώσσα και γραφή και όχι την ξεπερασμένη κι ατιμασμένη Ελληνική, τη μητέρα του ευρωπαϊκού γλωσσικού πολιτισμού.
Η σύγχρονη οικονομική κρίση είναι απότοκος της πνευματικής και ηθικής.
Εξωπετάχθηκαν όλες οι προγονικές αξίες που δημιουργούσαν ανθρώπους αξίας και εν… ονόματι ενός δάνειου πλούτου βουτηχτήκαμε στο βούρκο του ανιδανισμού, του αμοραλισμού, του καριερισμού και του πολιτικού οππορτουνισμού. Πολλοί που βιάζονται να ψάλλουν το requiem της Ελλάδος σιγομουρμουρίζουν «η Ελλάς εν τάφω».
Όχι! Αν θέλουμε να είμαστε σωστοί πρέπει να πούμε «Η Ελλάς εν βούρκω».
Και στο βούρκο έρριξαν την Ελλάδα όχι μόνον οι ανάξιοι πολιτικοί αλλά και οι ανάξιοι πνευματικοί ταγοί της. Αυτοί που δημιούργησαν μια πνευματική ασφυξία στα σχολεία, στα πανεπιστήμια, στα «μίντια» και στην καλοπλασαρισμένη σκουπιδογραφία, έτσι που, όπως λέει στη «Χρονογραφία» του ο Λεόντιος Μαχαιράς, «δέν ξέρουμε ἴντα συντυχαίνουμε». Δεν ξέρουμε τι μας γίνεται, quo vadimus, quid facimus (πού πάμε, τι πράττουμε).
Και στο παρελθόν η Ελλάς έπεσε αλλ’ ουδέποτε ξέπεσε. Γλιστρούσε αλλά δεν παραπατούσε, ούτε παραμιλούσε. Σήμερα μοιάζει με ξεπεσμένο φάντασμα και στο εξωτερικό προβάλλεται σαν χρεοκοπημένος διάβολος. Κι εμείς –πέρα από την οικονομική λεηλασία- ζούμε σε μια Ελλάδα χωρίς ελληνικότητα.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΣΤΟ ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ
ΠΗΓΗ: Από την στήλη του Π. Ιωαννίδη «ΕΤΥΜΟΛΟΓΩ ΑΡΑ ΥΠΑΡΧΩ - ἄπιτε !», στην εφημ. «ΕΒΔΟΜΗ ΤΗΣ ΑΤΤΙΚΗΣ”, 17.10.2019. ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, 18.10.2019.
Κυριακή 16 Αυγούστου 2020
ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΕΡΕΥΝΗΤΗ ΚΑΙ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ ΑΣΤΕΡΙΟ ΧΟΪΛΟΥ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ
Ο ερευνητής και συγγραφέας Αστέριος Χοϊλούς σε μια συζήτηση για τους αρχαιολογικούς χώρους, στο κανάλι Βασίλειος Κρίτων Κωνσταντινίδης.
Ο Αστέριος Χοϊλούς είναι συγγραφέας των βιβλίων «ΟΤΑΝ Ο ΜΥΘΟΣ ΣΥΝΑΝΤΑ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ» (2015) και «ΟΙ ΕΠΤΑ ΠΡΟΓΟΝΟΙ ΤΗΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ» (2018), εκδόσεις ΕΡΩΔΙΟΣ.
ΤΙ ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΣΤΗΝ ΑΙΘΟΥΣΑ ΤΟΥ ΘΡΟΝΟΥ ΣΤΗΝ ΚΝΩΣΟ;
Αξίζει να δούμε πως λειτουργούσε ο μινωικός χρόνος, βασιζόμενοι σε στοιχεία που συνέλεξε και παρουσίασε στο Συνέδριο της Ένωσης Ξεναγών Κρήτης τον περασμένο Φεβρουάριο ο Αμερικανός συγγραφέας και ερευνητής Δρ Jack Dempsey.
Ο κ Dempsey ζει τα τελευταία χρόνια στην Κρήτη και μιλώντας μαζί του είναι εύκολο να διακρίνεις το θαυμασμό του για τους Μινωίτες και τα όσα εκπληκτικά είχαν καταφέρει. Αποτέλεσμα αυτού του θαυμασμού είναι το βιβλίο του Calendar House: Clues to Minoan Time from Knossos Labyrinth στοιχεία για το οποίο μπορείτε να βρείτε στην ιστοσελίδα του http://ancientlights.org/.
Σύμφωνα με τον Αμερικανό συγγραφέα, παρά τα 100 χρόνια που μελετάμε τους Μινωίτες, υπάρχουν ακόμα 2 μεγάλα άλυτα μυστήρια: ως προς κεντρικό σύστημα μέτρησης του χρόνου τους και ως προς το πώς λειτουργούσε το πολιτικό σύστημα οργάνωσης και εξουσίας τους, έτσι ώστε να κρατά ενωμένες τόσες πολλές και ανεξάρτητες μεταξύ τους κοινότητες και περιοχές.
Ο κ Dempsey αναφέρει πως ο «Μίνωας», στη γλώσσα και στην παράδοση, συνδέεται με τον ήλιο, τη σελήνη και τα αστέρια. Ο Μινωίτης Βασιλιάς, παρότι αποκαλούνταν βασιλιάς κυβερνούσε 8-9 χρόνια και όχι ισόβια, όπως για παράδειγμα ο Φαράω.
Στον αυθεντικό θρόνο του στην Κνωσό υπάρχουν ευδιάκριτα κάποια στοιχεία. Οι αρχαιολόγοι συμφωνούν ότι υπάρχει ένας δίσκος, που μπορεί να είναι ήλιος ή κάποιο άστρο. Κάτω από το δίσκο υπάρχει μια απεικόνιση σε σχήμα μηνίσκου, πιθανότατα η νέα σελήνη. Και κάτω από το δίσκο και το μηνίσκο της νέας σελήνης, ένα σχέδιο σαν βουνό, με ένα ζευγάρι κέρατα.
Είναι εντυπωσιακή η ανακάλυψη που έκανε το 2002, η Βρετανίδα αρχαιολόγος Lucy Goodison αναφορικά με το τι συμβαίνει με τον ήλιο σε κάθε Χειμερινό Ηλιοστάσιο μέσα στην αίθουσα του θρόνου στην Κνωσό. Κατά το Χειμερινό Ηλιοστάσιο, μέσα στο καταχείμωνο, ο ήλιος «πεθαίνει» στο πιο αδύναμο σημείο του κύκλου του, και κατόπιν αρχίζει ξανά την καινούρια πορεία του. Εκείνη την ημέρα, λοιπόν το φως του ήλιου εισέρχεται από τη νότια εξώθυρα, περνά μέσα από τη βόρεια εσώθυρα και αγγίζει το θρόνο της Κνωσού.
Αυτός είναι ο κεντρικός άξονας τους για τη μέτρηση ημερών, μηνών, ετών και χρονικών κύκλων: το κεντρικό, συμβολικό σημείο όπου η Μινωική κοινωνία συνδέεται με τους κύκλους της φύσης και τη μεγάλη της δύναμη για αναγέννηση.
Η φάση της σελήνης που περισσότερο ταιριάζει με το νεαρό, καινούριο ήλιο του καταχείμωνου είναι αυτή που υπάρχει πάνω στο θρόνο του Μίνωα.
Ας δούμε όμως τι συμβαίνει έξι μήνες αργότερα, την ημέρα του Θερινού Ηλιοστασίου: Ο ήλιος στο ζενίθ της ισχύος του, εισέρχεται και πάλι στο δωμάτιο, από την απέναντι βορινή εξώθυρα και περνά μέσα από τη νότια εσώθυρα. Από αυτή την θερινή του κορυφή βουτά κάτω, μέσα στις σκιές και στο σκοτάδι του υπόγειου λάκκου της «λεκάνης καθαρμών», που βρίσκεται απέναντι ακριβώς από το θρόνο.
Πέρα από τον ήλιο και τη σελήνη στο θρόνο βλέπουμε ένα κερασφόρο βουνό. Τα κέρατα, ενός βουνού ή ενός ταύρου αποτελούσαν σημαντικά και κεντρικά σύμβολα για τους Μινωίτες.
Η Αυστραλή αρχαιολόγος Louise Hitchcock είχε καταδείξει πως αυτά τα «κέρατα του καθαγιασμού» σηματοδοτούσαν την είσοδο σε χώρους ιερούς. Από τη μεριά του ο Jeffrey Soles και άλλοι απέδειξαν πως οι Μινωίτες φρόντιζαν με μεγάλη προσοχή τους χώρους ταφής της οικογένειάς τους για πολλές γενιές.
Η Goodison ανακάλυψε πως οι δύο μεσαίες θύρες της αίθουσας του θρόνου συμπίπτουν με τις ετήσιες «ημέρες των νεκρών», πράγμα που φανερώνει έναν λαό πολύ συντηρητικό, με μακρόχρονη μνήμη. Η εναρμόνιση με τις αρχαιότερες μεθόδους και τις αξίες της οικογένειάς τους ήταν ο τρόπος να διατηρούν την ευημερία και την ευταξία, σε αυτή τη ζωή και επιπλέον σήμαινε την υπόσχεση μιας αναγέννησης και νέας ζωής στην επόμενη.
Αν παρατηρήσει κανείς τον θρόνο στο μινωικό ανάκτορο της Κνωσου, σε αντίθεση με τους περισσότερους θρόνους γνωστών βασιλιάδων και Φαραώ, αυτός βρίσκεται απέναντι και περιβάλλεται από πολλά καθίσματα για άλλους ανθρώπους. Δε μοιάζει να είναι χώρος όπου ένα άτομο αποφασίζει τα πάντα μόνο του.
Στο σημείο αυτό ο κ Dempsey μας βάζει σ ένα άλλο ζήτημα, όχι όμως άσχετο με τα προηγούμενα, διερωτώμενος γιατί οι Μινωίτες ύφαιναν το σχήμα της Λάβρυς, του διπλού πέλεκυ, στα ρούχα τους και γιατί οι κοινοί Μινωίτες, αλλά και η ελίτ τους, ήθελαν το ταξίδι προς την άλλη ζωή να φωλιάζει μέσα στο σχήμα το διπλού πέλεκυ;
Όπως δείχνει ο Σουηδός αστρονόμος Goran Henriksson, οι Μινωίτες πιθανόν έβλεπαν τον διπλό πέλεκυ ακόμα και στον αστερισμό του Ωρίωνα.
Είναι περίεργο που κάθε χρόνο, η ακτίνα του ήλιου του Χειμερινού Ηλιοστασίου διασταυρώνεται με τον ήλιο του Θερινού Ηλιοστασίου ακριβώς στο κέντρο της αίθουσας του θρόνου στην Κνωσό σχηματίζοντας ένα αόρατο Χ. Το Χ είναι ένα σχήμα που πλησιάζει πολύ το διπλό πέλεκυ.
Το 2012, ο Peter Warren, ένας από τους μεγαλύτερους αρχαιολόγους για τη Μινωική Κρήτη, εξέδωσε μια κριτική σύνοψη των 25 ετών της Μινωικής έρευνας. Ο Warren βρήκε 2 βασικά χαρακτηριστικά στον κόσμο τους. Το ένα ήταν η «ετεραρχία», ανάμεσα σε πολύ ανεξάρτητες κοινότητες. Το άλλο ήταν κάποιου είδους οργανωτική εξουσία, πιθανόν στην Κνωσό, που χρησιμοποιούσε παραδοσιακές πρακτικές, όπως δημόσιους εορτασμούς και φεστιβάλ, ώστε να κρατήσει ενωμένη αυτή την κοινωνία για πολλούς αιώνες ειρήνης.
--------------------------------
Σάββατο 15 Αυγούστου 2020
ΣΥΝΟΠΤΙΚΗ ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ ΝΕΟΠΛΑΤΩΝΙΚΟΥ ΠΛΩΤΙΝΟΥ
“Αυτός είναι ο βίος των θεών και μακάριων ανθρώπων, απελευθέρωση από τα πράγματα του κόσμου τούτου, ζωή που δεν βρίσκει ηδονή στα επίγεια, φυγή του μοναχικού στο μοναχικό” (Πλωτίνος Εννεαδα VI ,9,11,48)
Ο Πλωτίνος γεννήθηκε στην Λυκόπολη της άνω Αιγύπτου περί το +203 από Έλληνες εύπορους γονείς. Η ενασχόλησή του με την φιλοσοφία ξεκίνησε στα εικοσιοκτώ του χρόνια, παρακολούθησε διαλέξεις ονομαστών διδασκάλων της Αλεξάνδρειας αναζητώντας την αλήθεια χωρίς να μείνει ικανοποιημένος, τουναντίον έφευγε κατηφής και λυπημένος. Πολλές φορές η ζωή εκάστου ανθρώπου καθορίζεται από λεπτομέρειες, μικρές μεταβολές στην αιτία κάθε στιγμής δημιουργούν μεγάλες μεταβολές στο αποτέλεσμα. Κάτι παρόμοιο συνέβη στο βίο του Πλωτίνου, κάποιος φίλος του τον έστειλε να γνωρίσει τον Αμμώνιο Σακκά, πήγε σε ένα σκοτεινό υπόγειο οπού δίδασκε ο Αμμώνιος την μυστική φιλοσοφία του, άκουσε τους λόγους του και μαγεύτηκε λέγοντας στον φίλο του: τοῦτον ἐζήτουν (αυτόν αναζητούσα). Έμεινε πιστός κοντά στον διδάσκαλο του μέχρι του θανάτου του Αμμωνίου.
Η βαθιά του φιλία με τον Γαληνό καθώς και η εκτίμηση που έτρεφαν σημαίνοντα μέλη της Ρωμαϊκής κοινωνίας, βοήθησε τον Πλωτίνο να επιχειρήσει την εφαρμογή της Πλατωνικής πολιτείας στην Καμπανία ονόματι Πλατωνόπολις. Προς κακή τύχη το σχέδιο απέτυχε, υπαίτιοι ήσαν οι αυλικοί μυστικοσύμβουλοι του αυτοκράτορος. Ο θαυμασμός και ο σεβασμός που έτρεφε για τον Πλάτωνα και τον Σωκράτη υπήρξε απαράμιλλος από κάθε πλευρά. Οι διδαχές τους αποτέλεσαν τον έναυσμα των φιλοσοφικών του αναζητήσεων. Θέλοντας να τιμήσει την μνήμη τους διοργάνωνε κάθε χρόνο τραπέζι στους φίλους του στα κατά παράδοση γενέθλια του Πλάτωνος και του Σωκράτους, βάζοντας τους συντρόφους του να διαβάσουν κάποιο λόγο στους συγκεντρωμένους (Βίος Πλωτίνου, 2).
Με τον Πλωτίνο γίνεται η φιλοσοφική τεκμηρίωση και σταχυολόγηση των τριών Πλατωνικών αρχικών υποστάσεων7, δίδοντας τροφή εις τους ορθοδόξους πατέρες, στην θεμελίωση του κεντρικού δόγματος της τριάδος. Το εν αποτελεί την πρώτη άρρητον αρχή των πάντων, την μη επιδέχουσα κατηγορημάτων και γενέσεως. Ευρισκόμενο επέκεινα των πάντων, το θείον αποτελεί την απόλυτον ενότητα πέραν του Παρμενιδείου νοείν και είναι στην πρώτη βαθμίδα επικρατεί ΕΝ-ότητα. Η ύπαρξη ταυτίζεται με τη Νόηση- Νου και το Είναι, σε αυτή την βαθμίδα έχομε αναίρεση υποκειμένου και θέαση των Πλατωνικών ιδεών. Η τελευταία βαθμίδα του νοητού κόσμου είναι η παγκόσμιος ψυχή, ταύτη αποτελεί τον σύνδεσμον μεταξύ νοητού και αισθητού κόσμου και μετέχει και στο νοητό κόσμο στις ανώτερες βαθμίδες της και τον αισθητό στις κατώτερες. Η ενσάρκωση και η κάθοδός της στα γήινα σώματα θεωρείται γι’ αυτήν φυλακή και αιχμαλωσία, ιδιαιτέρως δε εάν στρέφει τα βλέμματά της στα κατάβαθα της ύλης, τουναντίον απελευθερώνεται και οδεύει στας αγκάλας του νοητού κόσμου βρίσκοντας εκεί την πραγματικής της πατρίδα. Ούτως είναι ο αληθής σκοπός της.
Ιδιαιτέρως σημαντικές έννοιες δια τον νεοπλατωνισμό, πέραν των τριών αρχικών υποστάσεων, θεωρούνται οι τεθείσες έννοιες υπό του Πλωτίνου και αναλυμένες από τον Πρόκλο, μερικές εκ των οποίων είναι: Απορροή - Λόγος - Συμπάθεια - Επιστροφή και ένωση με το Εν.
Παρασκευή 14 Αυγούστου 2020
ΤΡΙΣΔΙΑΣΤΑΤΗ ΑΝΑΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΜΑΧΗΣ ΤΩΝ ΘΕΡΜΟΠΥΛΩΝ
Η ταινία ξεκινάει με μια εισαγωγή στο γεγονός: την επιλογή του χώρου από τους Έλληνες, τον αριθμό και τη σύνθεση των 2 στρατών, την περιγραφή της διαδρομής του περσικού στρατού και στόλου και τέλος τις θέσεις των 2 στρατών στο χώρο των Θερμοπυλών. Ακολουθούν σκηνές από τις 3 μέρες της βασικής μάχης και της ναυμαχίας στο Αρτεμίσιο, στις οποίες εκτός της τοπογραφίας δίνονται στοιχεία για του εξοπλισμούς των αντίπαλων στρατευμάτων.
Σκηνοθεσία: Martin Andrée, Σενάριο: Martin Andrée, Πάυλος Κουλούρης, Ιωάννης Αρβανίτης, Αφήγηση: Νέστορας Κοψίδας, Μουσική: Κατερίνα Παπαδά, Αποστόλης Οικονόμου, Γραφικά 3D/2D: Ϊδρυμα Μείζονος Ελληνισμού, Μοντάζ: Λουκάς Τουλιάτος, Ιστορική και Επιστημονική Επιμέλεια: Ϊδρυμα Μείζονος Ελληνισμού, Παραγωγή: Ϊδρυμα Μείζονος Ελληνισμού ΕΡΓΟ: ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΙΣΤΟΡΙΚΗΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΙΣΗ: ΠΕΡΙΦΕΡΙΑΚΟ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΙΑΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΣΤΕΡΕΑΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΠΕΡΙΦΕΡΙΑ ΣΤΕΡΕΑΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΔΗΜΟΣ ΛΑΜΙΕΩΝ ΣΥΓΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΙΣΗ: ΕΥΡΟΠΑΪΚΟ ΤΑΜΕΙΟ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ Ε. Ε. 2000-2006 ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΔΗΜΟΣΙΟ
martin andree
-----------------------
Η ΚΟΣΜΟΪΣΤΟΡΙΚΗ ΜΑΧΗ ΤΩΝ ΘΕΡΜΟΠΥΛΩΝ ΚΑΙΤΟ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΛΕΟΣ (καλοκαίριτου -480) Μέρος Πρώτον & Μέρος Δεύτερον