ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΖΩΗΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΘΗΝΑΪΚΕΣ ΤΡΑΓΩΔΙΕΣ (#2)

Αρχαίο Θέατρο Διονύσου https://historicaltrails.wordpress.com

Συνέχεια από το Πρώτο Μέρος: Στο Επτά επί Θήβας του Αισχύλου, οι αδερφοί Ετεοκλής και Πολυνείκης έχουν σκοτωθεί μεταξύ τους σε μάχη.

Στη συνέχεια, ο θείος τους, ο Κρέοντας, ο νέος βασιλιάς της Θήβας, δηλώνει ότι ο Ετεοκλής θα τιμηθεί, αλλά ο Πολυνείκης θα μείνει στο πεδίο της μάχης και θα στερηθεί τις τελετές ταφής ως τιμωρία επειδή ήταν προδότης (για επίθεση στον αδελφό του).

Ο Κρέοντας πιστεύει ότι αυτή η τιμωρία είναι απαραίτητη για τη σταθερότητα του κράτους και την αποφυγή μελλοντικής αιματοχυσίας. 

Σε μια πράξη ανυπακοής, η Αντιγόνη δηλώνει ότι θα θάψει τον αδελφό της από πίστη στο καταδικασμένο αίμα της.

Αφού τον έθαψε, ρωτά: “Τι θα μου συμβεί; Τι πρέπει να κάνω;”

Η χορωδία χωρίζεται σε δύο ομάδες. Δεν υπάρχει συμβιβασμός...

Στη ζωή μας, τα διλήμματα που αντιμετωπίζουμε, μικρά και μεγάλα, είναι συχνά εξίσου διφορούμενα. Όλοι οι άνθρωποι αναζητούν απαντήσεις, αλλά σε πολλές από τις ερωτήσεις, δεν υπάρχουν σαφείς απαντήσεις.

Ενώ αναζητάτε ανύπαρκτες οριστικές απαντήσεις, μεγάλες και μικρές, θα μπορούσατε να χάσετε το θαύμα στο αβέβαιο παρόν. Είναι η αίσθηση της ζωής που χάνεις όταν εστιάζεις σε κάποιον πρωταρχικό σκοπό ή δεσμεύεσαι να βρεις απαντήσεις σε ιδεολογίες και θρησκείες.

Παρά τις πεποιθήσεις τους στους θεούς και στη μετά θάνατον ζωή, οι Αρχαίοι Έλληνες επικεντρώνονταν στο τι κάνει κανείς σε αυτόν τον κόσμο, στο εδώ και τώρα.

Η τραγική σκέψη μπορεί να σας βοηθήσει να σταματήσετε να αγωνίζεστε για το απίθανο. Μπορεί επίσης να σας βοηθήσει να βρείτε λύση με άλλους.

Εάν βλέπετε τις συγκρούσεις ως ασπρόμαυρες, με τη μια πλευρά να έχει αναμφισβήτητα δίκιο και μια άλλη άδικη, αφήνει λίγο χώρο για συνύπαρξη και συμπερίληψη.

Μπορεί να σε τυφλώσει στα βάσανα των άλλων και να σε οδηγήσει να δικαιολογήσεις το αδικαιολόγητο.

Οι τραγικές ιστορίες προηγούμενων συγκρούσεων μπορούν να υποδεικνύουν έναν τρόπο για να ζήσετε μαζί στο παρόν. Η θλίψη και η οργή είναι αναπόφευκτο μέρος της ζωής.

Πολλά από τα μέλη του κοινού και τους ηθοποιούς στις πρωτότυπες παραστάσεις των αθηναϊκών τραγωδιών θα ήταν στρατιώτες-πολίτες που πολέμησαν στον Πελοποννησιακό Πόλεμο, και αυτό σίγουρα θα τους βοηθούσε να εκτιμήσουν τα μαθήματα της τραγωδίας.

Ο Αισχύλος είχε πολεμήσει τους Πέρσες στον Μαραθώνα και μπορεί να είχε πολεμήσει στη Σαλαμίνα μόλις οκτώ χρόνια πριν παιχτεί το έργο του Οι Πέρσες.

Πολλές από τις τραγωδίες ασχολούνται με τον απόηχο του θρυλικού Τρωικού Πολέμου και τα γεγονότα που καλύπτει η Ιλιάδα, οι δύο πρώτες γραμμές της οποίας έγραφαν: «Θεά της οργής, τραγούδησε την οργή του γιου του Πηλέα Αχιλλέα, δολοφονική, καταδικασμένη, που κόστισε στους Αχαιούς αμέτρητες απώλειες».

Το άνοιγμα της Ιλιάδας περιγράφει την οργή του Αχιλλέα για την απώλεια του προσώπου και στη συνέχεια την απώλεια του πιο κοντινού του συντρόφου.
Ο τυφλός Τειρεσίας δίνει στον Οιδίποδα τις απαντήσεις που αναζητά, αλλά ο Οιδίποδας δεν τον ακούει και αντίθετα θυμώνει.

Ο Τειρεσίας ισχυρίζεται: «Κατηγορείς την ψυχραιμία μου, αλλά δεν βλέπεις αυτόν που ζει μέσα σου».

Ο Τύραννος στον αρχικό τίτλο του Σοφοκλή, Οιδίπους Τύραννος , μπορεί να ερμηνευθεί ως «τύραννος». Οι τύραννοι δεν ακούν τι τους λένε, ούτε βλέπουν τι έχουν μπροστά τους...

Ο Οιδίποδας είναι τυφλός από μανία πριν αργότερα τυφλωθεί κυριολεκτικά όταν δει τι έχει κάνει.

Στον Οιδίποδα στον Κολωνό του Σοφοκλή, ο Οιδίποδας κατηγορεί τους θεούς για τις κακοτυχίες του. «μαίνονται, ίσως, ενάντια στη φυλή μας από περασμένες εποχές».

Πολλοί από εμάς είμαστε το ίδιο ένοχοι.

Κοιτάμε, αλλά βλέπουμε αυτό που θέλουμε και ακούμε μόνο αυτό που θέλουμε.

Όποιος μας λέει αυτό που δεν θέλουμε να ακούσουμε μπορεί να βιώσει την οργή μας.

Θλιβόμαστε για αυτούς που χάσαμε και για τους οποίους νοιαζόμασταν. Με τα χρόνια θα χάσουμε περισσότερα... 

Η Συνέχεια στο Τρίτο Μέρος

από τον Andy Owen
12 Δεκεμβρίου 2023
από τον ιστότοπο Psyche

Επίσης από ΕΔΩ ...

https://www.bibliotecapleyades.net/