Η παρουσία τους μοιάζει να μαγνητίζει τον ανθρώπινο νου, να τον μαγεύει και να τον εισάγει σε νέες διαστάσεις, πέρα από το χώρο και το χρόνο, πέρα από κάθε λογική. Στα βάθη κάθε ανθρώπινης ύπαρξης λέγεται πως υπάρχουν εκείνες οι κρυμμένες δυνατότητες που ανοίγουν τις «πύλες» προς αυτούς τους κόσμους. Πύλες που δημιουργούν μονοπάτια επικοινωνίας των κόσμων, ώστε να ρέει ο ένας μέσα στον άλλο, αμβλύνοντας τα στενά όρια της ύλης.
Αποκαλύπτοντας αυτά τα αόρατα μυστικά μονοπάτια οδηγούμαστε σε μια γοητευτική «χώρα», που έχει κάτι από την φευγαλέα φύση, το απόκοσμο άγγιγμα και την μαγεία ενός ονείρου. Έναν κόσμο που είναι συνώνυμος με την ομορφιά, την δημιουργία, την χαρά για την ζωή και την αιώνια νεότητα. Έναν ξωτικόκοσμο του οποίου οι κάτοικοι συχνά επισκέπτονται το δικό μας κόσμο, όταν τα «πέπλα» της ύλης λεπταίνουν και επιτρέπουν αυτή την επαφή.
Στην Εσωτερική Παράδοση ο κόσμος των ξωτικών περιγράφεται ως «στοιχειακό βασίλειο». Πρόκειται για οντότητες που υπάρχουν επάνω στη Γη από την αυγή της δημιουργίας της και είναι πιο αρχαίες και από τον άνθρωπο.
Η δική τους εξελικτική πορεία είναι διαφορετική, αλλά παράλληλη με την ανθρώπινη. Βρίσκονται σε μια άλλη διάσταση, από όπου όμως υπάρχει η δυνατότητα να επικοινωνούν μαζί μας. Οι πύλες που οδηγούν σε αυτούς τους κόσμους είναι αόρατες, χωρίς συγκεκριμένες γεωγραφικές διαστάσεις και ανοίγουν σε διαφορετικές επικράτειες συνείδησης, πέραν αυτής του φυσικού επιπέδου ύπαρξης. Σε ορισμένες περιπτώσεις τα στοιχειακά μπορούν να γίνουν ορατά από ψυχικά ευαίσθητους ανθρώπους και υπάρχουν πλήθος τέτοιων αναφορών σε όλο τον κόσμο.
Η Ελληνική Μυθολογία και παράδοση είναι πλούσια σε ιστορίες με πανέμορφες γοργόνες, νεράιδες και ξωτικά, τις νύμφες της Αρχαίας Ελληνικής φύσης, που εμφανίζονται να χορεύουν και να τραγουδούν όμορφα τραγούδια, κοντά σε ποτάμια, λαγκάδια, σπηλιές και σε πυκνά δάση, που υπάρχουν στο θρόισμα των φύλλων και στον ήχο της βροχής.
Για παράδειγμα οι Ναϊάδες νύμφες βρίσκονται κοντά στα ποτάμια, τις πηγές και τις κρήνες και κατοικούν μέσα σε σπηλιές κοντά σε νερό ή μέσα σ’ αυτό ή κάτω από την επιφάνεια των ποταμών. Ζούν όσο διατηρούνται και οι πηγές κοντά στις οποίες κατοικούν. Όταν στερεύουν, εκείνες σβήνουν. Αλλά και οι Ορεστιάδες κατοικούν στα βουνά εκεί όπου υπάρχουν πλούσιες πηγές ενώ οι Δρυάδες ή Αμαδρυάδες, είναι νύμφες των δασών, νύμφες των μοναχικών δέντρων και των λιβαδιών, που το όνομά τους σημαίνει «δέντρο και γυναίκα ταυτόχρονα».
Τα πεύκα, τα έλατα και οι δρύες άρχιζαν να μεγαλώνουν με το που ξεκινούσε η ζωή μιας Νύμφης. Ήταν δέντρα δυνατά που ζούσαν για πολλά χρόνια, ενώ απαγορευόταν οι θνητοί να τα αγγίξουν με τσεκούρι. Και αυτό γιατί θεωρούνταν δέντρα ιερά και τα ιερά άλση που σχημάτιζαν ήταν αφιερωμένα στους θεούς. Όταν ερχόταν η ώρα της νύμφης να πεθάνει, μαραινόταν πρώτα το δέντρο της μέσα στη γη.
Ιδιαίτερα πλούσιες είναι σε όλες τις παραδόσεις οι αναφορές για τις Νεράιδες, τα στοιχειακά όντα του υδάτινου Στοιχείου, που ζουν σε ωκεανούς, θάλασσες, ποτάμια, λίμνες, καταρράκτες, ρέματα, πηγές, στέρνες και βρύσες.
Αναρίθμητες είναι οι αναφορές για μια πανέμορφη χώρα κάτω από τα κύματα, έναν μαγεμένο τόπο που βυθίστηκε στα πανάρχαια χρόνια κάτω από τη θάλασσα και κατοικείται από παράξενα όντα. Κάποιοι ήρωες ανακαλύπτουν παράξενους δρόμους προς αυτό τον τόπο, όπου τους περιμένουν πολλές περιπέτειες.
Επίσης, στα βάθη της θάλασσας, μέσα σε καταποντισμένες σπηλιές, ζουν οι Νηρηίδες και οι Τρίτωνες, πανάρχαια όντα που συνοδεύουν την Αφροδίτη, τον Ποσειδώνα και τη σύζυγό του Αμφιτρίτη. Ντύνονται με φύκια, μαργαριτάρια, κοχύλια και προαναγγέλλουν με ήχους αιθέριων κοχυλιών το πέρασμα των αρχαίων ιστιοφόρων.
Σε βρύσες και κρήνες, ποτάμια και περιοχές που νερά αναβλύζουν από βράχους, δημιουργώντας καταρράκτες με θορυβώδεις αφρούς, κατοικούν οι Βρυσηίδες ή Ναϊάδες. Κάποιες από αυτές ζουν σε απόμερες θαλασσινές ακτές και παραλίες, μέσα σε τρύπες και σπηλιές. Γοητεύουν τους ταξιδιώτες και τους καλούν στα σπήλαια να πιουν το μαγικό ποτό.
Οι Γοργόνες, ωραίες γυναίκες με ουρά ψαριού, αγαπούν τη μουσική και το τραγούδι και αναζητούν με πάθος να αιχμαλωτίσουν μια ανθρώπινη ψυχή, αλλά συχνά συμβαίνει ο άνθρωπος να τις αιχμαλωτίζει. Αυτά τα πλάσματα είναι μεγαλόψυχα και γενναιόδωρα απέναντι σε εκείνους που σέβονται την ύπαρξη και την ελευθερία τους. Σε αυτούς προσφέρουν προστασία και σωτηρία όταν κινδυνεύουν στη θάλασσα. Στην επιφάνεια της θάλασσας κατοικούν και κάποια μικρά υδάτινα πλάσματα, που γεννιούνται και διαλύονται με τους αφρούς των κυμάτων, ιδιαίτερα τις νύχτες που έχει πανσέληνο. Σύμφωνα με την Αρχαία ιατρική, έχουν την ικανότητα να προκαλούν θαυματουργικές θεραπείες σε όσους κολυμπούν στα νερά.
Το στοιχειακό βασίλειο θα υπάρχει όσο υφίσταται η υλική δημιουργία
Η εξέλιξή του είναι άμεσα εξαρτημένη από την ανθρώπινη εξέλιξη, αλλά και από την εξέλιξη των άλλων γήινων βασιλείων. Η στάση και η συμπεριφορά της ανθρωπότητας απέναντι στο φυσικό περιβάλλον επηρεάζει και την στοιχειακή εξέλιξη, πράγμα που αποτελεί μεγάλη ευθύνη από την πλευρά της ανθρωπότητας. Η όποια υποβάθμιση ή καταστροφή προκαλείται στο φυσικό περιβάλλον από τον άνθρωπο, επηρεάζει άμεσα και το στοιχειακό βασίλειο, το οποίο εάν δεν αφανιστεί, θα νοσήσει και ίσως να λειτουργήσει αντιδραστικά, απορυθμιστικά.
Εκείνο που χρειάζονται αυτά τα όντα από τον άνθρωπο είναι αγάπη, σεβασμός και συνεργασία. Ξαναβρίσκοντας τη χαμένη μας επαφή μαζί τους, βοηθάμε τη διαδικασία θεραπείας τόσο των εαυτών μας όσο και της Γης πάνω στην οποία ζούμε. Και μια τέτοια ουσιαστική σύνδεση με αυτά τα βασίλεια αναπτύσσεται όταν προσεγγίζουμε το περιβάλλον μας με λεπτότερο και βαθύτερο τρόπο. Πραγματοποιείται όταν, μέσα σε κλίμα αγάπης και γαλήνης, ανοίξουμε την καρδιά μας και αφήσουμε ελεύθερη και δεκτική την ύπαρξή μας στις ενέργειες της ζωής, πέρα από κάθε λογική και σκέψη. Μέσα σε νοητική σιγή, βιώνουμε τότε την παρουσία των λεπτότερων κόσμων, άμεσα και πέρα από κάθε ερμηνεία.
Για το σκοπό αυτό, πολλοί άνθρωποι ανέκαθεν αναζητούσαν να φέρουν τον εαυτό τους πιο κοντά στη σοφία της φύσης, σε μια βαθύτερη εσωτερική αντίληψη των ενεργειών και των μηνυμάτων της. Αυτή η προσπάθεια ανοίγει τα κανάλια επικοινωνίας μεταξύ των ανθρώπων και των στοιχειακών πνευμάτων της φύσης, με αποτέλεσμα, μέσα στο ταξίδι της ζωής, να νιώθουμε όλοι μας τα αδιόρατα νήματα που μας συνδέουν με αυτούς τους μαγευτικούς και παράξενους λεπτούς κόσμους ύπαρξης. Τελικά, εκείνο που φαινόταν μύθος, λαϊκή παράδοση, όνειρο και φανταστικό διαπιστώνουμε ότι αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της Μίας Ζώης, στην οποία όλοι συμμετέχουμε ως ζωντανά και δημιουργικά κύτταρα.
@ Ναούμ Θεοδοσιάδης, Ξωτικά, εκδόσεις Αρχέτυπο, 2006
(απόσπασμα)
Βιβλιογραφία
Ναθάνιελ ‘Aλτμαν, Το Βιβλίο των Ντέβα, εκδόσεις Καστανιώτης, 2000
Λούις Σπένς, Μύθοι & Θρύλοι των Ινδιάνων της Β. Αμερικής, εκδόσεις Ιάμβλιχος, 2004
Σχετικά θέματα:
