ΑΛΤΑΝΗ: ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΥΝΔΕΣΟΥΜΕ, ΝΟΥ ΚΑΙ ΨΥΧΗ, ΜΕ ΤΗΝ ΜΝΗΜΗ

ΑΝΑΛΥΣΗ ΟΡΦΙΚΟΥ ΥΜΝΟΥ ΜΝΗΜΟΣΥΝΗΣ

“Οι αρχετυπικές εικόνες μέσα στην ψυχή μας δεν χρειάζονται λόγια. Είναι αποτυπώσεις τις οποίες μεταφέρουμε από βίο σε βίο. Όσοι από μας έχουν αποτυπώσεις τέτοιου είδους, αυτομάτως αντιλαμβάνονται με πολύ μεγάλη ταχύτητα, πράγματα που άλλοι όταν δεν έχουν αυτές τις αντίστοιχες αποτυπώσεις, χρειάζονται περισσότερο χρόνο.

Σε μιά κοινωνία αλλοπρόσαλλη και αγχώδη, η μόνη μας φιλοδοξία είναι να έρθουμε σε μιά κατάσταση ισορροπίας.

Η Αρχαία Ελληνική Γραμματεία μας δίνει όλες τις δυνατότητες να ξεπεράσουμε αυτή την γενικότερη μαυρίλα η οποία έχει καλύψει αυτόν τον πλανήτη και πράγματι να φέρουμε ξανά εκείνο το φως σαν αχτίδες, όπου μπορεί ο καθένας και σε όποια έκταση μπορεί ο καθένας.

Διότι πραγματικά η Αρχαία Φιλοσοφία μας, είναι τόσο σημαντική και τόσο μεγάλη και τόσο ωραία, που η ψυχή επειδή ευφραίνεται αρχίζει και ακτινοβολεί. Και από γεωκεντρική (όπως λέω πάντα γεω/εγώ κεντρική), επειδή φωτίζεται από αυτό το φως των άστρων από τον οποίο (κόσμο των άστρων) έχουμε προέλθει, αρχίζουμε και θυμόμαστε. Όταν περάσουμε στο επόμενο επίπεδο, οι μνήμες αρχίζουν και λειτουργούν. Και δεν είναι οι μνήμες οι πρόσφατες που μας απασχολούν, ούτε καν αυτής της ζωής. Αρχίζει ο νους μας και συνδέεται και πάλι με τις άλλες τις μνήμες...”

Απόσπασμα από ομιλία Κας ΑΛΤΑΝΗ στο ξενοδοχείο ΠΑΡΚ 6/5/2007. “ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΣ” - ΤΙΤΛΟΣ: ΥΜΝΟΣ ΜΝΗΜΟΣΥΝΗΣ (διαδικασία διαλογισμού). 

ΑΛΣ Α.Ε

Σχετικά θέματα:

ΓΙΑΤΙ ΑΦΑΙΡΕΙΤΕ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΝΗΜΗ;

ΛΗΘΗ - ΜΝΗΜΟΣΥΝΗ

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟ ΑΣΥΝΕΙΔΗΤΟ

ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΔΙΑ-ΛΟΓΙΣΜΟΣ - Η ΜΥΗΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΗΝΙΟΧΟΝ ΕΙΣ ΤΟΝ ΑΠΟΛΛΩΝΑ

Ο Εθνικός Ύμνος λίγο πριν την παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου στην Αλεξανδρούπολη

Το "πέρασμα" των μονάδων του στρατού στην παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου – Αλεξανδρούπολη.

e-evrosTV

ΑΙΓΑΙΟΝ ΠΕΛΑΓΟΣ

Ο Σουϊδας στο λεξικό του γράφει: «Αιγαίον πέλαγος το φοβερώτατον» και είναι αλήθεια ότι αυτή η θάλασσα με τα πολλά στενά περάσματά της ανάμεσα στα νησιά είναι μια ορμητική θάλασσα.

Είναι σαν να περνάς μέσα σε μα νύχτα την Μειόκαινο, την Πλειόκαινο και την Πλειστόκαινο, ξημερώνοντας στα Αιγός ιερά του Ποσειδώνα, με την Αιγίδα του Δία! Διαδρομές απειράνθου μέσα από θαύματα-θαυμάτων στα νερά της θάλασσας.

ΤΟ ΑΙΓΑΙΟ ΤΑΞΙΔΕΥΕΙ ΤΑ ΝΕΡΑ ΤΟΥ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΜΥΘΟΥΣ ΜΥΣΤΙΚΟΥΣ, ΣΙΡΙΤΙΑ ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ ΚΑΙ ΚΛΩΣΤΕΣ ΦΩΤΟΣ, ΠΟΥ ΚΑΤΑΔΥΟΝΤΑΙ ΣΤΑ ΘΑΛΑΜΙΑ ΤΩΝ ΧΤΑΠΟΔΙΩΝ ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΥΣΤΕΡΑ ΤΟΙΧΟΓΡΑΦΙΕΣ ΣΤΗΝ ΞΕΣΤΗ ΤΗΣ ΣΑΝΤΟΡΙΝΗΣ.

Aphrodite's Child - Aegean Sea  

LnC

ΕΝΝΕΑ ΕΤΗ ΦΩΤΟΣ: Η ΟΝΟΜΑΣΙΑ ΤΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ ΠΕΛΑΓΟΥΣ

Ο ΗΡΟΔΟΤΟΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΧΡΗΣΜΟΥΣ

(ΓΙΑ ΤΗΝ ΝΑΥΜΑΧΙΑ ΤΗΣ ΣΑΛΑΜΙΝΟΣ)

[8.77.1] Τώρα, δεν μπορώ ν᾽ αμφισβητήσω την αλήθεια των χρησμών, κι ούτε έχω πρόθεση να τους ανασκευάσω την ώρα που μιλούν ξεκάθαρα, όταν έχω μπροστά μου περιπτώσεις σαν και αυτή που παραθέτω:

“Αλλ᾽ όταν της χρυσόσπαθης της Άρτεμης οι Πέρσες
(που πάτησαν τ᾽ ολόλαμπρο το κάστρο της Αθήνας
με ξέφρενες ελπίδες)
το ακρωτήρι τ᾽ άγιο
με της Κυνόσουρας εκεί τ᾽ ακροθαλάσσι ενώσουν
με καραβιών γεφύρι,
τότε η Δίκη των θεών τον γιο της Ύβρης Κόρο,
όσο κι αν είναι δυνατός,
τον σβήνει μες στη μάνητα τη φοβερή, την ώρα
που πίστευε τα πάντα πως κατέχει.
[8.77.2] Γιατί χαλκός με το χαλκό θα ᾽ρθουν να χτυπηθούνε
κι ο Άρης θενά βάψει
το πέλαγο με πορφυρό αιμάτινο ποτάμι.
Και τότε στην Ελλάδα
θα φέρει μέρα λευτεριάς ο Δίας ο παντεπόπτης
και η σεβάσμια Νίκη.”

Λοιπόν, όταν ο Βάκης λέει τέτοιους χρησμούς και τόσο ξεκάθαρους, εγώ δεν τολμώ να εκφράσω αμφιβολίες για τους χρησμούς κι ούτε τις αποδέχομαι (τις αμφιβολίες), όταν τις διατυπώνουν άλλοι.

...........................

[8.96.1] Κι όταν πήρε τέλος η ναυμαχία, οι Έλληνες, αφού έσυραν στη στεριά στη Σαλαμίνα όσα ναυαγισμένα καράβια τύχαινε να βρίσκονται ακόμα σ᾽ αυτό το μέρος, ετοιμάζονταν για άλλη ναυμαχία, με την πρόβλεψη ότι ο βασιλιάς θα ρίξει στη μάχη άλλη μια φορά τα καράβια που του απέμειναν. [8.96.2] Κι απ᾽ τα συντρίμμια των ναυαγίων πολλά τ᾽ άρπαξε άνεμος ζέφυρος και τα μετέφερε στο ακροθαλάσσι της Αττικής που λέγεται Κωλιάδα κι έτσι εκπληρώθηκε και σ᾽ όλα τ᾽ άλλα σημεία του, αλλά και ειδικότερα στο μέρος του που αφορούσε στα ναυάγια που ξεβράστηκαν σ᾽ αυτό τον τόπο, ο χρησμός που ειπώθηκε από τον Βάκη και τον Μουσαίο· τον χρησμό αυτό τον είπε πολλά χρόνια πριν απ᾽ αυτά τα γεγονότα ο Λυσίστρατος, Αθηναίος χρησμολόγος, κι είχε ξεχαστεί απ᾽ όλους τους Έλληνες:

“Της Κωλιάδας οι κυρές με τα κουπιά των καραβιών
θα βράζουν τα τσουκάλια”.

ΗΡΟΔΟΤΟΣ - ΙΣΤΟΡΙΑΙ

ΒΙΒΛΙΟ Θ: ΟΥΡΑΝΙΑ / 8.77.1 - 8.77.2 - 8.96.1 - 8.96.2

http://www.greek-language.gr

Η ΝΑΥΜΑΧΙΑ ΤΗΣ ΣΑΛΑΜΙΝΟΣ

Η ΝΑΥΜΑΧΙΑ ΣΤΗΝ ΟΠΟΙΑ Η ΔΥΣΗ ΟΦΕΙΛΕΙ ΤΗΝ ΥΠΑΡΞΗ ΤΗΣ

Η ΚΑΘΟΡΙΣΤΙΚΗΣ ΣΗΜΑΣΙΑΣ ΝΙΚΗ ΣΤΗΝ ΣΑΛΑΜΙΝΑ, ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ - Η ΕΥΡΩΠΗ ΩΣ ΛΕΞΗ ΚΑΙ ΩΣ ΕΝΝΟΙΑ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ

Ο ΜΥΣΤΙΚΟΣ ΙΑΚΧΟΣ

Ο Πρώτος Επιστήμονας ήταν Έλληνας!

Ο Αστέριος Χοϊλούς είναι συγγραφέας των βιβλίων «ΟΤΑΝ Ο ΜΥΘΟΣ ΣΥΝΑΝΤΑ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ» (2015) 

και «ΟΙ ΕΠΤΑ ΠΡΟΓΟΝΟΙ ΤΗΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ» (2018), εκδόσεις ΕΡΩΔΙΟΣ.  

 Ομηρικός Κύκλος - Ellenos Ellen

Ξωτικά, Νεράιδες & Στοιχειακά της Φύσης

Η παρουσία τους μοιάζει να μαγνητίζει τον ανθρώπινο νου, να τον μαγεύει και να τον εισάγει σε νέες διαστάσεις, πέρα από το χώρο και το χρόνο, πέρα από κάθε λογική. Στα βάθη κάθε ανθρώπινης ύπαρξης λέγεται πως υπάρχουν εκείνες οι κρυμμένες δυνατότητες που ανοίγουν τις «πύλες» προς αυτούς τους κόσμους. Πύλες που δημιουργούν μονοπάτια επικοινωνίας των κόσμων, ώστε να ρέει ο ένας μέσα στον άλλο, αμβλύνοντας τα στενά όρια της ύλης.

Αποκαλύπτοντας αυτά τα αόρατα μυστικά μονοπάτια οδηγούμαστε σε μια γοητευτική «χώρα», που έχει κάτι από την φευγαλέα φύση, το απόκοσμο άγγιγμα και την μαγεία ενός ονείρου. Έναν κόσμο που είναι συνώνυμος με την ομορφιά, την δημιουργία, την χαρά για την ζωή και την αιώνια νεότητα. Έναν ξωτικόκοσμο του οποίου οι κάτοικοι συχνά επισκέπτονται το δικό μας κόσμο, όταν τα «πέπλα» της ύλης λεπταίνουν και επιτρέπουν αυτή την επαφή.

Στην Εσωτερική Παράδοση ο κόσμος των ξωτικών περιγράφεται ως «στοιχειακό βασίλειο». Πρόκειται για οντότητες που υπάρχουν επάνω στη Γη από την αυγή της δημιουργίας της και είναι πιο αρχαίες και από τον άνθρωπο.

Η δική τους εξελικτική πορεία είναι διαφορετική, αλλά παράλληλη με την ανθρώπινη. Βρίσκονται σε μια άλλη διάσταση, από όπου όμως υπάρχει η δυνατότητα να επικοινωνούν μαζί μας. Οι πύλες που οδηγούν σε αυτούς τους κόσμους είναι αόρατες, χωρίς συγκεκριμένες γεωγραφικές διαστάσεις και ανοίγουν σε διαφορετικές επικράτειες συνείδησης, πέραν αυτής του φυσικού επιπέδου ύπαρξης. Σε ορισμένες περιπτώσεις τα στοιχειακά μπορούν να γίνουν ορατά από ψυχικά ευαίσθητους ανθρώπους και υπάρχουν πλήθος τέτοιων αναφορών σε όλο τον κόσμο.

Η Ελληνική Μυθολογία και παράδοση είναι πλούσια σε ιστορίες με πανέμορφες γοργόνες, νεράιδες και ξωτικά, τις νύμφες της Αρχαίας Ελληνικής φύσης, που εμφανίζονται να χορεύουν και να τραγουδούν όμορφα τραγούδια, κοντά σε ποτάμια, λαγκάδια, σπηλιές και σε πυκνά δάση, που υπάρχουν στο θρόισμα των φύλλων και στον ήχο της βροχής.

Για παράδειγμα οι Ναϊάδες νύμφες βρίσκονται κοντά στα ποτάμια, τις πηγές και τις κρήνες και κατοικούν μέσα σε σπηλιές κοντά σε νερό ή μέσα σ’ αυτό ή κάτω από την επιφάνεια των ποταμών. Ζούν όσο διατηρούνται και οι πηγές κοντά στις οποίες κατοικούν. Όταν στερεύουν, εκείνες σβήνουν. Αλλά και οι Ορεστιάδες κατοικούν στα βουνά εκεί όπου υπάρχουν πλούσιες πηγές ενώ οι Δρυάδες ή Αμαδρυάδες, είναι νύμφες των δασών, νύμφες των μοναχικών δέντρων και των λιβαδιών, που το όνομά τους σημαίνει «δέντρο και γυναίκα ταυτόχρονα».

Τα πεύκα, τα έλατα και οι δρύες άρχιζαν να μεγαλώνουν με το που ξεκινούσε η ζωή μιας Νύμφης. Ήταν δέντρα δυνατά που ζούσαν για πολλά χρόνια, ενώ απαγορευόταν οι θνητοί να τα αγγίξουν με τσεκούρι. Και αυτό γιατί θεωρούνταν δέντρα ιερά και τα ιερά άλση που σχημάτιζαν ήταν αφιερωμένα στους θεούς. Όταν ερχόταν η ώρα της νύμφης να πεθάνει, μαραινόταν πρώτα το δέντρο της μέσα στη γη.

Ιδιαίτερα πλούσιες είναι σε όλες τις παραδόσεις οι αναφορές για τις Νεράιδες, τα στοιχειακά όντα του υδάτινου Στοιχείου, που ζουν σε ωκεανούς, θάλασσες, ποτάμια, λίμνες, καταρράκτες, ρέματα, πηγές, στέρνες και βρύσες. 

Αναρίθμητες είναι οι αναφορές για μια πανέμορφη χώρα κάτω από τα κύματα, έναν μαγεμένο τόπο που βυθίστηκε στα πανάρχαια χρόνια κάτω από τη θάλασσα και κατοικείται από παράξενα όντα. Κάποιοι ήρωες ανακαλύπτουν παράξενους δρόμους προς αυτό τον τόπο, όπου τους περιμένουν πολλές περιπέτειες.

Επίσης, στα βάθη της θάλασσας, μέσα σε καταποντισμένες σπηλιές, ζουν οι Νηρηίδες και οι Τρίτωνες, πανάρχαια όντα που συνοδεύουν την Αφροδίτη, τον Ποσειδώνα και τη σύζυγό του Αμφιτρίτη. Ντύνονται με φύκια, μαργαριτάρια, κοχύλια και προαναγγέλλουν με ήχους αιθέριων κοχυλιών το πέρασμα των αρχαίων ιστιοφόρων.

Σε βρύσες και κρήνες, ποτάμια και περιοχές που νερά αναβλύζουν από βράχους, δημιουργώντας καταρράκτες με θορυβώδεις αφρούς, κατοικούν οι Βρυσηίδες ή Ναϊάδες. Κάποιες από αυτές ζουν σε απόμερες θαλασσινές ακτές και παραλίες, μέσα σε τρύπες και σπηλιές. Γοητεύουν τους ταξιδιώτες και τους καλούν στα σπήλαια να πιουν το μαγικό ποτό.

Οι Γοργόνες, ωραίες γυναίκες με ουρά ψαριού, αγαπούν τη μουσική και το τραγούδι και αναζητούν με πάθος να αιχμαλωτίσουν μια ανθρώπινη ψυχή, αλλά συχνά συμβαίνει ο άνθρωπος να τις αιχμαλωτίζει. Αυτά τα πλάσματα είναι μεγαλόψυχα και γενναιόδωρα απέναντι σε εκείνους που σέβονται την ύπαρξη και την ελευθερία τους. Σε αυτούς προσφέρουν προστασία και σωτηρία όταν κινδυνεύουν στη θάλασσα. Στην επιφάνεια της θάλασσας κατοικούν και κάποια μικρά υδάτινα πλάσματα, που γεννιούνται και διαλύονται με τους αφρούς των κυμάτων, ιδιαίτερα τις νύχτες που έχει πανσέληνο. Σύμφωνα με την Αρχαία ιατρική, έχουν την ικανότητα να προκαλούν θαυματουργικές θεραπείες σε όσους κολυμπούν στα νερά.

Το στοιχειακό βασίλειο θα υπάρχει όσο υφίσταται η υλική δημιουργία

Η εξέλιξή του είναι άμεσα εξαρτημένη από την ανθρώπινη εξέλιξη, αλλά και από την εξέλιξη των άλλων γήινων βασιλείων. Η στάση και η συμπεριφορά της ανθρωπότητας απέναντι στο φυσικό περιβάλλον επηρεάζει και την στοιχειακή εξέλιξη, πράγμα που αποτελεί μεγάλη ευθύνη από την πλευρά της ανθρωπότητας. Η όποια υποβάθμιση ή καταστροφή προκαλείται στο φυσικό περιβάλλον από τον άνθρωπο, επηρεάζει άμεσα και το στοιχειακό βασίλειο, το οποίο εάν δεν αφανιστεί, θα νοσήσει και ίσως να λειτουργήσει αντιδραστικά, απορυθμιστικά.

Εκείνο που χρειάζονται αυτά τα όντα από τον άνθρωπο είναι αγάπη, σεβασμός και συνεργασία. Ξαναβρίσκοντας τη χαμένη μας επαφή μαζί τους, βοηθάμε τη διαδικασία θεραπείας τόσο των εαυτών μας όσο και της Γης πάνω στην οποία ζούμε. Και μια τέτοια ουσιαστική σύνδεση με αυτά τα βασίλεια αναπτύσσεται όταν προσεγγίζουμε το περιβάλλον μας με λεπτότερο και βαθύτερο τρόπο. Πραγματοποιείται όταν, μέσα σε κλίμα αγάπης και γαλήνης, ανοίξουμε την καρδιά μας και αφήσουμε ελεύθερη και δεκτική την ύπαρξή μας στις ενέργειες της ζωής, πέρα από κάθε λογική και σκέψη. Μέσα σε νοητική σιγή, βιώνουμε τότε την παρουσία των λεπτότερων κόσμων, άμεσα και πέρα από κάθε ερμηνεία.

Για το σκοπό αυτό, πολλοί άνθρωποι ανέκαθεν αναζητούσαν να φέρουν τον εαυτό τους πιο κοντά στη σοφία της φύσης, σε μια βαθύτερη εσωτερική αντίληψη των ενεργειών και των μηνυμάτων της. Αυτή η προσπάθεια ανοίγει τα κανάλια επικοινωνίας μεταξύ των ανθρώπων και των στοιχειακών πνευμάτων της φύσης, με αποτέλεσμα, μέσα στο ταξίδι της ζωής, να νιώθουμε όλοι μας τα αδιόρατα νήματα που μας συνδέουν με αυτούς τους μαγευτικούς και παράξενους λεπτούς κόσμους ύπαρξης. Τελικά, εκείνο που φαινόταν μύθος, λαϊκή παράδοση, όνειρο και φανταστικό διαπιστώνουμε ότι αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της Μίας Ζώης, στην οποία όλοι συμμετέχουμε ως ζωντανά και δημιουργικά κύτταρα.

@ Ναούμ Θεοδοσιάδης, Ξωτικά, εκδόσεις Αρχέτυπο, 2006

(απόσπασμα)

Βιβλιογραφία

Ναθάνιελ ‘Aλτμαν, Το Βιβλίο των Ντέβα, εκδόσεις Καστανιώτης, 2000

Λούις Σπένς, Μύθοι & Θρύλοι των Ινδιάνων της Β. Αμερικής, εκδόσεις Ιάμβλιχος, 2004

https://terrapapers.com/

Σχετικά θέματα: 

Ο ΘΑΥΜΑΣΤΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΤΩΝ ΝΕΡΑΙΔΩΝ

Νεραϊδόσπηλιος στο φαράγγι της Θεάς!!!

ΝΥΜΦΕΣ

ΟΙ ΝΥΜΦΕΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ

ΧΤΥΠΑ ΞΥΛΟ

Το Αθάνατο Δένδρο που ονόμασαν Ελλάδα

Το ανωτέρω ποίημα ανήκει στην Μάγδα Κοσσίδα.

Η Μάγδα Κοσσίδα είναι αφηγήτρια που έζησε και εργάστηκε στην Γαλλία επί 30 χρόνια, δίνοντας παράλληλα τα τελευταία χρόνια παραστάσεις και στην Ελλάδα, όπου μετεγκαστάθηκε από το 2016. Αφηγείται στην Ελληνική και στη Γαλλική γλώσσα. Έχει μακρόχρονη και πλούσια εμπειρία στο χώρο της εκπαίδευσης. Πήρε μέρος σε πολλά φεστιβάλ αφήγησης στην Γαλλία, Ελλάδα και Ελβετία. Aφηγείται σε διάφορους χώρουςόπως θέατρα, βιβλιοθήκες, σχολεία, μουσεία, νοσοκομεία, φυλακές, ιδρύματα, δρόμους, πλατείες και αλλού. http://magdakossidas.com/

 Ομηρικός Κύκλος - Ellenos Ellen

Ο ΕΣΩΤΕΡΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΜΥΣΤΗΡΙΩΝ

Ο εσωτερισμός των Mυστηρίων είναι η άλλη όψη του εξωτερισμού. Είναι το αντίθετο του οποιουδήποτε εκδηλώμενου. Εσωτερισμός είναι ο χώρος του αόρατου. Εκεί βασιλεύει η πνευματοψυχή του ανθρώπου. Είναι η περιοχή της Πανδημιουργίας, όπου συναθροίζονται οι πνευματοψυχές και όπου ο ανθρωπονούς ο αμύητος, αδυνατεί να εισχωρήσει και να δεχθεί τους υψηλούς κραδασμούς τους. Όποιος εισέλθει μια φορά δεν λησμονεί και δεν αφήνει την έκπληκτη ανθρωποσκέψη του να απομακρυνθεί από εκεί.

Ο Εσωτερισμός διδάσκει και διαφωτίζει κατά δύναμη στη φυσική κατάσταση του ανθρώπου τα γεγονότα που λαβαίνουν χώρα στη περιοχή της Πανδημιουργίας που βρίσκεται πέραν του ορατού.

Η πραγματικότητα που προέρχεται από τον εσωτερικό κόσμο του μυημένου είναι πιο αληθινή από αυτή που επιβάλλεται από έξω. Ο εσωτερισμός των Mυστηρίων δεν αναφέρεται στην υποκειμενική πραγματικότητα που υπάρχει ανέκαθεν σε κάθε αμύητο, αλλά στη μετέπειτα αποκαλυφθείσα εκάστου ανθρώπου που είναι η κυρίαρχη και η μοναδική πραγματικότητα που μπορεί να γνωρίσει. Δεν μπορεί να γνωρίσει άλλη. Αυτή η αλήθεια είναι βιωματική.

Σύμφωνα με τον Δαμάχο (στο περί Μυστηρίων έργο του), η κορύφωση της βιωματικής τραγικότητας του ανθρώπου στα Αρχαία Ελληνικά Μυστήρια λαμβάνει χώρα την στιγμή του αλληγορικού θιασικού θανάτου του, έτσι ώστε καταδυόμενος στο βασίλειο του Άδη ή Αίδη (αυτός που γνωρίζει), να λάβει γνώση της αλήθειας και να διακρίνει πλέον το καθαρό φως από το φως από της ενέργειας και ως νέος λάμπων αστέρας να προβάλει κατά τη χθόνια χαραυγή για να επιτελέσει το έργο της δημιουργίας.

Για τους Αρχαίους Έλληνες φιλόσοφους και μύστες, υπήρχε κάτι περισσότερο από την επιφανειακή πραγματικότητα που παρατηρούμε με τις φυσικές αισθήσεις μας. Η ύλη αποτελεί ένα πέπλο, το οποίο οι αναζητητές της αλήθειας οφείλουν να προσπελάσουν, προκειμένου να υπάρξει η αντίληψη της πραγματικής υπόστασης των πραγμάτων.

Σύμφωνα με τον Σπεύσιππο: «το μη υλικό γίνεται αισθητό μέσω της επιστημονικής σκέψης, ενώ το υλικό μέσω της επιστημονικής αντίληψης».

Το ενδιαφέρον είναι πως σύμφωνα με πορίσματα της σύγχρονης φυσικής η ύλη είναι κάποια μορφή ενέργειας, κάτι που σημαίνει πως η υλική πραγματικότητα είναι στην ουσία ένα matrix, μία σκιώδης πραγματικότητα, το σπήλαιο του Πλάτωνα, που αποτελείται από μορφές ενέργειας οι οποίες εμφανίζονται από το πουθενά.

Σαφώς και υπάρχουν οι εξωτερικοί νόμοι της Μορφής που αναζητά η επιστήμη, αλλά ταυτόχρονα υπάρχουν και οι «εσωτερικοί» νόμοι της Ζωής που αναζητά η εσωτερική φιλοσοφία των Μυστηρίων, προσπαθώντας να ανιχνεύσει την πρώτη εκείνη Αρχή από την οποία τα πάντα προέρχονται.

Αυτή λοιπόν την ανίχνευση καλείται να επιτελέσει ο μυούμενος, και για να την επιτελέσει πρέπει να έχει κατανοήσει πρώτα τα εργαλεία που του εδώθησαν για να τεχνουργήσει με βάσει τον νόμο της Αναλογίας.

Στον εσωτερισμό των Μυστηρίων διακρίνουμε ότι ο νόμος της αναλογίας είναι μία από τις πρώτες βασικές αρχές τόσο του μακρόκοσμου όσο και του μικρόκοσμου, και όπως αναφέρει ο Ευκλείδης στο έργο του Δεδομένα 2° βιβλίο στχ 62-75: «Από τους Θεούς μέχρι τους ανθρώπους, από τους Κόσμους μέχρι τα άτομα, από ένα άστρο μέχρι ένα αδύναμο φως, από τον Ήλιο μέχρι τη ζωτική θερμότητα του μικρότερου οργανικού όντος: Ο κόσμος της Μορφής και της Ύπαρξης είναι μια τεράστια αλυσίδα της οποίας όλοι οι κρίκοι συνδέονται. Ο νόμος της Αναλογίας είναι το πρώτο κλειδί…».

Ο Μάρκος Αυρήλιος (μύστης των Καβειρίων Μυστηρίων) εκφράζοντας τις θέσεις των Στωικών έγραφε: «Τα πάντα αλληλοσυμπλέκοντε και η σύμπλεξη αυτή είναι κάτι το ιερό, και σχεδόν κανένα δεν είναι ξένο με το άλλο. Διότι όλα είναι συντεταγμένα ως σύνολο, και διακοσμούν τον ίδιο κόσμο».

Από τα ανωτέρω εξάγεται το συμπέρασμα, ότι αυτοί που καθιέρωσαν τα Μυστήρια για εμάς, δεν ήταν αδιαφώτιστοι. Για πολύ χρόνο αυτοί μας αποκάλυψαν, ότι «οποιοσδήποτε φτάσει στον κάτω κόσμο χωρίς να έχει μυηθεί και επιδοκιμαστεί, η ψυχή του πέφτει στον βούρκο. Εκείνος όμως που φτάνει εκεί εξαγνισμένος και καθαγιασμένος, θα συγκατοικήσει με τους Θεούς..». (Πλάτων)

Η ψυχή, συνεχίζει ο Πλάτων στον Θεαίτητο, αν δεν έχει γνωρίσει την αλήθεια δεν μπορεί να αποκτήσει τη μορφή του ανθρώπου. Πρόκειται για μία ανάμνηση όσων η ψυχή μας γνώριζε παλαιότερα, όταν ταξίδευε με την θεότητα, περιφρονώντας εκείνα που θεωρούμε ότι υπάρχουν και ατενίζοντας αυτό που πραγματικά είναι. Για αυτό μόνον ο νους ή το πνεύμα του φιλοσόφου είναι εξοπλισμένος με φτερά. Αυτός όσο μπορεί καλύτερα διατηρεί στον νου του αυτές τις αναμνήσεις, η ενατένιση των οποίων καθιστά θεία ακόμη και την ίδια την θεότητα. Χρησιμοποιώντας διαρκώς τον εαυτό του στα Μυστήρια, ο άνθρωπος γίνεται πραγματικά τέλειος, ένας μυημένος στη θεία σοφία.

Πολύ πριν εμφανισθούν οι φιλόσοφοι, στην προϊστορική Ελλάδα υπήρχαν άνδρες μυημένοι στα Μυστήρια –οι μύστες– οι οποίοι συνέχισαν να υπάρχουν ακόμα και μετά το κλείσιμο των φιλοσοφικών σχολών από τους χριστιανούς, Βυζαντινούς αυτοκράτορες.

Μιχάλης Μπατής

Απόσπασμα – ολόκληρο το άρθρο: https://intownpost.com/

ΑΛΤΑΝΗ - ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΣ

ΤΙΤΛΟΣ: ΠΛΑΤΩΝΟΣ ΤΙΜΑΙΟΣ 68ε – 76

Ομιλία στο ξενοδοχείο Park στις 18.03.2007

Το απόσπασμα αυτό είναι το Τρίτο Μέρος της ομιλίας.

Οι σύνδεσμοι παρακάτω οδηγούν στα υπόλοιπα Μέρη.

Πρώτο Μέρος , Δεύτερον Μέρος , Τέταρτον Μέρος

ΑΛΣ Α.Ε

Απόσπασμα από συνέντευξη του Βαγγέλη Παπαθανασίου

«Αυτό που σας λέω μπορεί να σας φαίνεται παράξενο και όχι αληθινό, αλλά σκεφτείτε και πείτε μου. Πότε εδώ και περίπου 2.000 χρόνια η χώρα μας μπορούσε να πάρει μόνη της αποφάσεις για κάθε είδους ουσιαστικά θέματα, χωρίς να ρωτήσει και να πάρει την άδεια από κάποιον άλλον; Άρα λοιπόν, οι Έλληνες, ως κατακτημένοι, έπρεπε να πάρουν την άδεια από τον κατακτητή για να πράξουν το οτιδήποτε, έως ότου επιβληθεί η νέα τάξη πραγμάτων, που ήταν και η μεγαλύτερη καταστροφή στην ανθρωπότητα».

Ποια είναι η νέα τάξη πραγμάτων στην οποία αναφέρεται;

«Μη με ρωτάτε ποια είναι αυτή η νέα τάξη πραγμάτων. Ο νοών νοείτω. Αυτή επέβαλε βιαίως την καταστροφή των βιβλιοθηκών, την καταστροφή της τέχνης, την καταστροφή του αθλητισμού και την κατάργηση των Ολυμπιακών Αγώνων και γενικά ό,τι ωφελούσε τον άνθρωπο. Αυτό για μένα είναι το μεγαλύτερο έγκλημα που συνέβη ποτέ στην ανθρωπότητα: η κατάργηση διά της βίας της γνώσης, που είναι ό,τι πιο πολύτιμο και σημαντικότερο έχει παραγάγει ο άνθρωπος».

Όπως είναι σαφές, ο κ. Παπαθανασίου εντοπίζει τις αιτίες των παθογενειών σε μια νέα τάξη πραγμάτων που αναδύθηκε από το βάθος των ιστορικών, πολιτιστικών και θρησκευτικών μεταβολών και όχι από τις πρόσφατες εξελίξεις.

«Δεν μιλώ μόνο για την ελληνική γνώση, αλλά και για οποιαδήποτε άλλη γνώση εκείνης της εποχής. Κατά συνέπεια, όλοι αυτοί οι ατυχείς άνθρωποι δεν είχαν κανένα δικαίωμα και επαφή σε οποιοδήποτε σύγγραμμα επιστημονικής φύσης, κατά το μέγιστο ελληνικής προέλευσης – π.χ. μαθηματικών μελετών, φιλοσοφικών μελετών, αστρονομίας, μουσικής, ποίησης, θεάτρου – και το δικαίωμα ελεύθερης έκφρασης του ατόμου. Αν κάποιος δεν ακολουθούσε αυτό το σύστημα, η ποινή ήταν βαρύτατη, έως και θάνατος. Όλα αυτά έγιναν για να δοθεί η ευκαιρία εύκολης διοίκησης των λαών. Έπρεπε η γνώση να μετατραπεί σε πίστη. Όπως κι έγινε. Και αυτό συνεχίζεται μέχρι σήμερα».

 «Η χώρα μας ήταν το κέντρο του γίγνεσθαι, δημιούργησε αυτά που ακόμα διδάσκονται – τους τελευταίους αιώνες τουλάχιστον – στα πανεπιστήμια όλου του κόσμου και τα χάρισε στην ανθρωπότητα. Παρεμπιπτόντως, για να θεωρηθεί μια χώρα ότι έχει πολιτισμό, πρέπει αυτά που παράγει να μη βλάπτουν τον άνθρωπο. Αυτό ο ελληνικός πολιτισμός το είχε πετύχει. Δεν έβλαψε ποτέ κανέναν. Πώς λοιπόν, καταστρέφοντας όλα αυτά σήμερα, περιμένουμε από τον Έλληνα να εξαγάγει το οτιδήποτε; Και ερωτώ: Πιστεύετε πως ο Έλληνας σήμερα είναι ελεύθερος; Πιστεύετε ότι οι άνθρωποι γενικά είναι ελεύθεροι;»

Απόσπασμα από συνέντευξη του Βαγγέλη Παπαθανασίου

ΠΑΥΛΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ"

Ολόκληρη η συνέντευξη εδώ: https://www.kathimerini.gr

 VangelisVEVO

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ: «ΕΙΤΕ ΤΟ ΘΕΛΟΥΜΕ ΕΙΤΕ ΟΧΙ, OΛΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΥΝΑΘΡΟΙΣΗ ΔΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΩΝ ΕΤΩΝ ΜΝΗΜΗΣ»

ΟΙΝΟΥΣΣΕΣ: ΚΑΤΟΙΚΟΙ ΑΠΑΝΤΟΥΝ ΣΤΙΣ ΤΟΥΡΚΙΚΕΣ ΠΡΟΚΛΗΣΕΙΣ ΜΕ ΜΙΑ ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΗΜΑΙΑ

Οι Οινούσσες αποτελούν συχνά στόχο της τουρκικής προκλητικότητας και παραβατικότητας στο Αιγαίο Πέλαγος, με υπερπτήσεις πολεμικών αεροσκαφών επάνω από το νησί.

Την δική τους απάντηση στην τουρκική προκλητικότητα έδωσαν κάτοικοι των Οινουσσών, σχεδιάζοντας μία τεράστια Ελληνική Σημαία, που καλύπτει έκταση 1,5 στρέμματος και διακρίνεται ακόμη και από τις ακτές της Χίου.

Απαιτήθηκαν σχεδόν δύο μήνες χειρωνακτικής εργασίας για να μεταφερθούν οι πέτρες σε ύψωμα επάνω από τον οικισμό, να σχεδιαστεί η σημαία και στη συνέχεια να βαφτεί με μπλε και άσπρο χρώμα.

Οι κάτοικοι που συμμετείχαν στις εθελοντικές εργασίες είναι ενθουσιασμένοι με το αποτέλεσμα, φιλοδοξώντας να έχουν σχεδιάσει τη μεγαλύτερη Ελληνική Σημαία στη χώρα, στέλνοντας με τον δικό τους τρόπο απάντηση σ’ όσους αμφισβητούν την Ελληνική κυριαρχία στην περιοχή.

Οι φωτογραφίες είναι του Σταύρου Ζαννίκου.

https://www.protothema.gr

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΗΜΑΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΗΛΙΟ ΤΗΣ ΒΕΡΓΙΝΑΣ ΖΩΓΡΑΦΙΣΜΕΝΗ ΣΤΗ ΓΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΜΥΣΤΗΡΙΟ; ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΜΥΗΣΗ;

Η λέξη Μυστήριο στην Αρχαία Ελλάδα σήμαινε το απόρρητο, το μυστικό, το άρρητο μέρος μιας αλληγορικής τελετής, λατρείας ή γνώσης, οι οποίες δεν γίνονταν φανερές σε άτομα τα οποία δεν είχαν μυηθεί.

Τα Αρχαία Μυστήρια ήταν ίσως η ανώτερη πνευματική κληρονομιά της Αρχαίας Ελλάδας. Στην εσωτερική έννοιά τους παρουσίαζαν τις αιώνιες αλήθειες είτε ήταν φυσικές είτε ήταν πνευματικές που διατηρήθηκαν στο πέραμα χιλιάδων ετών.

Η δομή των μυστηριακών μυητικών τελετών βασιζόταν σε τρία στοιχεία σύμφωνα με τον Πρόκλο. Τον μύθο, την τελετή, και την μύηση, ενώ επτά ήταν κυρίως τα στάδια ή οι βαθμίδες που οδηγούσαν στην ολοκλήρωση της μύησης στα μυητικά συστήματα. Καθαρμός, Χρίσμα, Περιβολή, Ιερός λόγος, Ενθρονισμός, Ιερογαμία, Εποπτεία.

Σύμφωνα με τον Ιάμβλιχο (Περί Μυστηρίων) τα Μυστήρια, είχαν ως σκοπό να ελευθερώσουν τους μύστες από τα ασελγή πάθη. Έδιναν τροφή στην όραση, ενώ ταυτόχρονα εξουδετέρωναν κάθε βλαβερή και κακή σκέψη, μέσω της τρομερής ιερότητας που συνόδευε αυτές τις τελετές.

Ο Ηλιόδωρος (Αιθιοπικά 9,9) αναφέρει πως αυτοί που έφτασαν στις υψηλότερες βαθμίδες των Μυστηρίων μυούνται στην καθαρή γνώση, στην απομόνωση του Ιερού Βωμού, υπό το φως που ρίχνει η φλόγα του πυρσού της αλήθειας, ενώ σύμφωνα με τον Σαλλούστιο, κάθε μύηση έχει ως σκοπό να μας ενώσει τον άνθρωπο με τον κόσμο και τη θεότητα.

Στην μυητική διαδικασία των Μυστήριων χρησιμοποιούσαν ένα είδους θείου δράματος, πλούσιο από εικόνες της θεότητας διάμεσου του οποίου ερχόταν ο άνθρωπος σε επαφή με την θεία του αρχή. Στο θείο δράμα κάθε αντικείμενο, κάθε πράξη, σκεύος ή και εικόνα είναι συμβολικό της θείας ιδέας-ιστορίας και ως ιδεόγραμμα εκφράζεται και λειτουργεί σαν μεταφορικό μέσο (χρόνο-κάψουλα ) για μεγαλύτερη διάρκεια και αντοχή δια μέσου των αιώνων.

Όταν όμως αυτή η ιδέα που σχηματίζει συμβολικές εικόνες έχει να κάνει με καθημερινές μας συνήθειες όπως αυτή της διατροφής, που ως μέθεξη μετουσιώνεται με το σιτάρι και τον άρτο, τότε αυτός ο συμβολισμός μέσα από την επανάληψη γίνεται βίωμα η και μας συντροφεύει σε όλο τον βίο μας.

O στόχος των Μυστηριακών μυητικών τελετών: 

Ο πρώτος όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο Βασίλειος Χλέτσος, ήταν να οδηγήσουν τις ψυχές στο αρχέγονο στοιχείο τους. Το τελευταίο και σημαντικότερο αυτό γεγονός βεβαίωνε ήδη ο Πλάτων στον Φαίδρο, όπου η κατάσταση στην οποία βρίσκονται οι μύστες συγκρίνεται με εκείνη των ψυχών, πριν γεννηθούν, μέσα στο σώμα.

Ο δεύτερος ήταν να καταστεί γνωστό στον μυούμενο, πως η Σκέψη, κατερχόμενη από τον νοητό Κόσμο, περιβάλλεται διαδοχικά μια ψυχή και μετά ένα σώμα, και πως, μετά θάνατον, ακολουθεί την αντίστροφη πορεία. O κύκλος αυτός αποβλέπει στην σταδιακή διαύγαση των βαθύτερων περιοχών, στις διαδοχικές ζωές, για να μπορέσει τελικά η Σκέψη να οδηγήσει «μαζί της την ψυχή και το σώμα στα ύψη της τελειότητας» (Πλούταρχου, Περί Ψυχής VI, 2, και Περί  Ίσιδος και Oσίριδος 47).

Είναι αδιαμφισβήτητο ότι τα Μυστήρια απολάμβαναν ιδιαίτερης εκτίμησης και σεβασμού, όχι μόνο από τους απλούς πολίτες αλλά και από τα λεγόμενα των μεγάλων Σοφών της Eλληνικής Διανόησης όπως:

Σοφοκλής: «Τρισευτυχείς θα πάνε στον Άδη όσοι θνητοί γνώρισαν τέτοιες τελετές μοναχά αυτοί θα ζουν εκεί καλά κι οι άλλοι όλοι θα τυραννιώνται».

Πίνδαρος: «Ευτυχής είναι εκείνος που είδε τα Ελευσίνια Μυστήρια, γιατί γνωρίζει το τέλος της ζωής του και τις αρχές που δόθηκαν στον άνθρωπο από τον Θεό».

Ο Αριστείδης για την μύηση του είπε: «Νόμισα ότι ήρθα σε επαφή με τον Θεό, και τον ένοιωσα να πλησιάζει εγγύτερα, και ήμουν τότε ανάμεσα σε εγρήγορση και ύπνο. Το πνεύμα μου ήταν ανάλαφρο, ώστε κανείς που δε έχει μυηθεί δεν μπορεί να μιλήσει για αυτό ή να το κατανοήσει».

Μένανδρος: «Ύπνος τα μικρά του θανάτου μυστήρια και αδύνατο να κρυφτεί η αλήθεια στον μυημένο».

Σωκράτης: «Οι μυημένοι είναι βέβαιο ότι απολαμβάνουν τη συντροφιά των θεών».

Ο Χριστιανισμός χρησιμοποίησε την Ελληνική αλληγορική Μυστηριακή γλώσσα για να διαδοθεί και δανείστηκε αφειδώς από την Ελληνική Φιλοσοφία και λατρεία για να αποκτήσει κύρος. Τούτο δεν είναι κακό. Κακό είναι ότι δεν ομολογούν την πρώτη πηγή της εμπνεύσεως και ακόμη χειρότερα ότι κατηγορούν τον Ελληνισμό ως ειδωλολατρικό.

Μιχάλης Μπατής

Απόσπασμα – ολόκληρο το άρθρο: http://intownpost.com/

Ο Πυθαγόρειος Φιλόλαος

Ο Αστέριος Χοϊλούς είναι συγγραφέας των βιβλίων «ΟΤΑΝ Ο ΜΥΘΟΣ ΣΥΝΑΝΤΑ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ» (2015) 

και «ΟΙ ΕΠΤΑ ΠΡΟΓΟΝΟΙ ΤΗΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ» (2018), εκδόσεις ΕΡΩΔΙΟΣ. 

 Ομηρικός Κύκλος - Ellenos Ellen

ΙΕΡΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ – Η ΛΑΜΨΗ ΤΟΥ ΑΟΡΑΤΟΥ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΟ ΟΡΑΤΟ ΚΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΟ ΣΥΜΒΟΛΟ

Περσεφόνη, Τριπτόλεμος και Δήμητρα 

Μυστήρια ονομάζονταν στην αρχαιότητα οι ιερατικές εκείνες σχολές που λειτουργούσαν σε κλειστούς χώρους (τα ιερά), οι ιερείς των οποίων διατίνοντο ότι κατείχαν μυστικές υπερβατικές γνώσεις που προέρχονταν από υπέρτερες του ανθρώπου συνειδήσεις, οι οποίες δεν ήταν δυνατόν να αποκαλυφθούν σε αμύητους. Οι περισσότεροι -αν όχι όλοι - οι αρχαίοι Φιλόσοφοι ήταν μυημένοι σε αυτά.

Η Αρχαία Ελλάδα υπήρξε το κέντρο μυστηριακής λατρείας που άνθισε από την Πελασγική εποχή και προσέλκυσε αλλά και γαλούχησε ανθρώπους από όλα τα μέρη του τότε πολιτισμένου κόσμου. Τα Μυστήρια δια των συμβόλων τους προηγήθηκαν των ιερογλυφικών. Ήταν η αιτία για τη δημιουργία τους, επειδή απαιτούνταν μόνιμες καταγραφές των αλληγορικών μύθων για να διατηρήσουν και να διαιωνίσουν την γνώση. Η αρχέγονη μυστηριακή φιλοσοφία χρησίμευσε ως θεμέλιος λίθος για τη σύγχρονη φιλοσοφία. Μόνο που ο απόγονος, ενώ διαιώνισε τα χαρακτηριστικά του εξωτερικού σώματος, έχασε στη πορεία την ψυχή και το πνεύμα του.

Στα Αρχαία Μυστήρια δεν δίνονταν εγκυκλοπαιδικές γνώσεις, όπως αυτές που αποκτά σήμερα ο φοιτητής στα Πανεπιστήμια, αλλά βιωματικές, τις οποίες για να τις κάνει κτήμα του ο υποψήφιος έπρεπε να περάσει τις συμβολικές δοκιμασίες της Μύησης. Επρόκειτο για συνθετικές γνώσεις που επέτρεπαν μέσω μιας τελετουργικής μεθόδου, μέσα από ένα σύνολο βασικών αρχών, συμβόλων και εμβλημάτων, να μπορεί να συνδυάσει τις γνώσεις πολλών επιστημών ταυτόχρονα.

Γι’ αυτό στα έργα πολλών μυημένων σοφών της αρχαιότητας βρίσκουμε τη σύνθεση πολλών κλάδων γνώσης, όπως π.χ. στον Όμηρο, στα έπη του οποίου βρίσκουμε μέσω συμβολισμού και εσωτερικής έρευνας, στοιχεία για την εξέλιξη του ανθρώπου, απόκρυφη γεωγραφία, γνώση των αόρατων κόσμων, αστρονομικές και αστρολογικές γνώσεις, ηθικές και φιλοσοφικές αξίες, εσωτερικά μαθηματικά, λεξαριθμητικά και γλωσσολογικά στοιχεία, ψυχολογία και αναρίθμητους άλλους κλάδους γνώσης, που μας κάνουν ν’ αναρωτιόμαστε πραγματικά πώς είναι δυνατόν ένας άνθρωπος να μπορεί να συνδυάζει ένα τόσο πολυδιάστατο πλέγμα γνώσης και μάλιστα να το δίνει στον πολύ κόσμο με μία ποιητική γλώσσα, κατανοητή και ευχάριστη από όλους.

Όσα γνωρίζουμε για τα Μυστήρια είναι αυτά που διαδόθηκαν, ανά τους αιώνες, στους αμύητους, με τις μυθιστορηματικές διηγήσεις της μυθολογίας, η οποία αποτελεί την εξωτερική και λαϊκή όψη των μυητικών τελετών. Τα Μυστήρια είναι τόσο παλαιά όσο και οι απαρχές της ιστορίας της Αρχαίας Ελλάδος. O Όμηρος τα υπαινίσσεται στο έργο του (Ιλ. Β 696 και ΣΤ 130· Oδ. ε 125), αλλά και ο Ησίοδος φαίνεται πως τα γνωρίζει καλά (Θεογονία 969-974).

Τα Μυστήρια είχαν πάντοτε ως σκοπό να αποκαλύψουν την τέλεια διδασκαλεία υπό τριπλή αντίληψη, δηλαδή των αισθήσεων, της ψυχής και του πνεύματος. Δηλαδή σκοπό να λάμψει το αόρατο πίσω από το ορατό και η αλήθεια πίσω από το σύμβολο. Με τα Μυστήρια ο άνθρωπος εισέρχεται στη σφαίρα των Θεών. Εκείνη η πανάρχαια  εποχή, που ο άνθρωπος ζούσε σε συμφωνία με τη φύση, γυρίζει πάλι πίσω και ο μύθος γίνεται παρών και πραγματικός. Ο μύθος πλέον είναι προϊόν ανάμνησης της μακραίωνης εξέλιξης, μία αναπαράσταση του παγκόσμιου αρχέτυπου.

Τα Αρχετυπικά σύμβολα και οι εικόνες των οποίων η καθορισμένη διάταξη επενεργούσε καθοριστικά στο ασυνείδητο, έλκοντας την αποθηκευμένη γνώση που υπάρχει στον άνθρωπο. Ο μύθος σε αντίθεση με το παρά-μυθι, κρύβει μέσα του μια συγκαλυμμένη ιστορική αλήθεια.

Μιχάλης Μπατής

Απόσπασμα – ολόκληρο το άρθρο: http://intownpost.com/

Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ - ΔΗΜΗΤΡΑ ΛΙΑΤΣΑ

Η Δήμητρα Λιάτσα γεννήθηκε στην Θεσσαλονίκη. Έκανε φιλολογικές σπουδές. Ξένες γλώσσες: Αγγλικά, Γαλλικά και Ιταλικά. Εργάστηκε επί σειρά ετών στην επιμέλεια βιβλίων. Μετέφρασε άνω των 30 τίτλων κυρίως από την Αγγλική γλώσσα. Έγραψε άρθρα σε περιοδικά και εφημερίδες, με αντικείμενο την Ελληνική Γραμματεία. Έδωσε σειρά ομιλιών προσκεκλημένη από το Ινστιτούτο Αριστοτέλης, με θέμα την Ελληνική Γραμματεία, την Ιστορία και την Παιδεία. Από το 2009 ασχολείται με την συστηματική μελέτη του Ομήρου και από το 2014 με την ανάγνωση, τον σχολιασμό και την ανάρτηση στο διαδίκτυο ολόκληρης της Οδύσσειας. Από το 2017 έχει ξεκινήσει και την ανάγνωση, τον σχολιασμό και την ανάρτηση στο διαδίκτυο ολόκληρης της Ιλιάδος.

Έχει συγγράψει δύο βιβλία: «Τα ψέματα που λένε για την Ελλάδα» (2004) και «Η Ελληνική καταγωγή του Χριστιανικού μύθου» (2013), τα οποία κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Δήλιος.

Επειδή οι εχθροί μας δεν μπορούν να σβήσουν την Ελλάδα από τον παγκόσμιο χάρτη, επειδή δεν μπορούν να σχίσουν τις σελίδες της ιστορίας της, επειδή δεν γίνεται να απεκδυθεί ο παγκόσμιος πολιτισμός τις Ελληνικές του ρίζες, βρίσκουν μόνο μια λύση: το ψεύδος... 

Λόγοι και Ομιλίες της Δήμητρας Λιάτσα: ΕΔΩ

Από «Φρυκτωρίες» και «Βισάλτη»: ΕΔΩ

Ομήρου Ιλιάς: ΕΔΩ

 Ομηρικός Κύκλος - Ellenos Ellen