«Άπτεσθαι
ξύλου», έλεγαν οι Αρχαίοι Έλληνες.
Όταν οι Αρχαίοι Έλληνες είχαν κάποια ανησυχία, κάποια φοβία, ή κάποιο πρόβλημα, λόγω της πεποίθησης τους πως στα δένδρα κατοικούσαν νύμφες (Δρυάδες/Αμαδρυάδες) χτυπούσαν το ξύλο του κορμού των δένδρων για να επικαλεστούν την προστασία τους, καθώς οι νύμφες μπορούσαν να πραγματοποιήσουν τις ευχές των ανθρώπων.
Όταν οι Αρχαίοι Έλληνες είχαν κάποια ανησυχία, κάποια φοβία, ή κάποιο πρόβλημα, λόγω της πεποίθησης τους πως στα δένδρα κατοικούσαν νύμφες (Δρυάδες/Αμαδρυάδες) χτυπούσαν το ξύλο του κορμού των δένδρων για να επικαλεστούν την προστασία τους, καθώς οι νύμφες μπορούσαν να πραγματοποιήσουν τις ευχές των ανθρώπων.
Αυτή η
συνήθεια συνηθίζεται ακόμα και σήμερα. Όταν
ακούμε κάτι το οποίο δεν θέλουμε να μας συμβεί, χτυπάμε ξύλο.
«Η γη
μας γη των άφθαρτων αερικών και ειδώλων,
πασίχαρος και υπέρτερος θεός μας είν' ο Απόλλων».
πασίχαρος και υπέρτερος θεός μας είν' ο Απόλλων».
«Η Αρχαία
ψυχή ζει μέσα μας αθέλητα κρυμμένη.
Ο Μέγας Παν δεν πέθανε, όχι.
Ο Παν δεν πεθαίνει!»
Ο Μέγας Παν δεν πέθανε, όχι.
Ο Παν δεν πεθαίνει!»
-Κωστής
Παλαμάς-
http://xletsos-basilhs.blogspot.gr/
--------------------------------------
«Ο
κόσμος (έλεγε ο Θαλής) είναι έμψυχος και γεμάτος θεότητες» (Διογένης Λαέρτιος,
Βίοι Φιλοσόφων, βιβλίον 1, Θαλής, 27).
.jpg)
.jpg)
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου