ΣΚΥΛΛΙΑΣ ΚΑΙ ΥΔΝΑ

Ο Ηρόδοτος αναφέρει ότι ο δύτης Σκυλλίας ονομαστός κολυμβητής, από την πολιτεία Σκιώνη, Ευβοέων, ύστερα από πολλά κατορθώματα του ως δύτης, συνελήφθη από τους Πέρσες, οι οποίοι τον επιβίβασαν σε ένα από τα πλοία του στόλου τους με σκοπό να τον χρησιμοποιήσουν εναντίον του Ελληνικού στόλου.

Όμως ο Σκυλλίας έμαθε τα σχέδια τους και βούτηξε από το πλοίο στην θάλασσα, έκοψε τα σκοινιά από τις άγκυρες και δημιούργησε μεγάλη σύγχυση στον Περσικό στόλο.

Η Ύδνα (κατά άλλους Κυανή) εκπληκτική δύτρια κι αυτή, και κόρη του Σκυλλία, βοήθησε τον πατέρα της στα έργα του εναντίον των Περσών.

Προς τιμήν τους ανεγέρθησαν δυο χρυσά αγάλματα - ομοιώματα στο πανελλήνιο ιερό των Δελφών. 

Ancient Greek Civilization - Αρχαία Ελλάς

-------------------------------------

Διαβάζουμε από τον Ηρόδοτο, σε απόδοση Η. Σπυρόπουλου.

Ο Σκυλλίας από τη Σκιώνη, ο πρώτος δύτης της εποχής του (αυτός που και στο ναυάγιο που έγινε στα νερά του Πηλίου έσωσε για τους Πέρσες πολλά πολύτιμα πράματα, αλλά και πολλά κράτησε για τον εαυτό του), αυτός λοιπόν ο Σκυλλίας βρισκόταν στο στρατόπεδό τους, στις Αφέτες· είχε κι από τα πριν βέβαια στο νου του ν᾽ αυτομολήσει στους Έλληνες, όμως ώς τότε δεν του δόθηκε ευκαιρία. Τώρα, με ποιό τρόπο από κει και πέρα έφτασε πια στους Έλληνες, δεν μπορώ να το πω με βεβαιότητα, όμως μένω έκπληκτος, αν τα όσα διηγούνται είναι αληθινά· λένε δηλαδή πως από τις Αφέτες βούτηξε στη θάλασσα και δε βγήκε στην επιφάνεια παρά μόνο όταν έφτασε στο Αρτεμίσιο, αφού διάνυσε περίπου ογδόντα σταδίους κάτω απ᾽ τη θάλασσα. Διηγούνται βέβαια γι᾽ αυτόν τον άνθρωπο κι άλλα που μοιάζουν με παραμύθια, κάμποσα όμως είναι αληθινά. Μόλις έφτασε, αμέσως ανέφερε στους στρατηγούς τα καθέκαστα για το ναυάγιο (των Περσών) και για τα καράβια που στάλθηκαν να κάνουν τον γύρο της Εύβοιας. Ακούοντας αυτά οι Έλληνες έκαναν συμβούλιο....

ΗΡΟΔΟΤΟΣ Ιστορίαι ΒΙΒΛΙΟ Θ: ΟΥΡΑΝΙΑ

Το πρωτότυπο κείμενο στην πηγή: http://www.greek-language.gr/

----------------------------------------

σ.σ. 1: Το στάδιο ήταν μονάδα μέτρησης μήκους την οποία χρησιμοποιούσαν οι Αρχαίοι Έλληνες, ίση με το μήκος ενός αθλητικού σταδίου  που αντιστοιχεί σε 195,15 μέτρα. Ο Σκυλλίας κολύμπησε κάτω από την επιφάνεια της θαλάσσης, περίπου ογδόντα (80) στάδια.......!!!!!!

σ.σ. 2: Αυτά κατά την Ναυμαχία του Αρτεμισίου, που διεξήχθη παράλληλα με τη Mάχη των Θερμοπυλών. Eίναι θαλάσσια σύγκρουση μεταξύ Ελλήνων και Περσών, κατά τη δεύτερη περσική εισβολή. 

σ.σ. 3: Ο Ηρόδοτος το πιο πιθανό να μην αποκάλυψε όλα τα στοιχεία που ήξερε για τα όσα παράξενα συνέβαιναν στην Αρχαία Ελλάδα, αν λάβουμε υπόψη τις γνωστές επιφυλάξεις του να μιλά για σχετικά θέματα:
“...αν όμως έλεγα... θα έφτανα να συζητήσω τα θεϊκά πράγματα, που αποφεύγω πάρα πολύ να τα σχολιάσω. Και τα όσα έχω πει γι᾽ αυτά μέσες–άκρες, μ᾽ έκανε η ανάγκη και τα είπα”

(Ηρόδοτος, Ευτέρπη, 65).

ΚΥΠΡΟΣ 1974 - ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗΝ Α' ΜΟΙΡΑ ΚΑΤΑΔΡΟΜΩΝ

ΚΡΗΤΗ TV , ΧΑΛΑΡΗΣ ΑΡΓΥΡΗΣ

ΔΕΣΠΟΙΝΑ

Μεταφορά στο θηλυκό του αρσενικού δεσπότης, άναξ, κύριος. Συνήθης επίκληση γυναικείων θεοτήτων, όπως της Αθηνάς, της Αρτέμιδος, της Εκάτης, της Κυβέλης, της Αφροδίτης, της Δήμητρας και της Περσεφόνης.

Στην Οδύσσεια τού Ομήρου η λέξη απαντά και με την έννοια της κυρίας του σπιτιού, της οικοδέσποινας.

Από τις θεές που αναφέραμε παραπάνω, οι δύο τελευταίες, η Δήμητρα και η Περσεφόνη, απαντούν περισσότερο από τις άλλες γυναικείες θεότητες με την επίκληση Δέσποινα είτε μόνη της η καθεμιά είτε ως δυάδα.

Πέρα όμως από τη γενική αυτή σημασία της επίκλησης Δέσποινα για τις θεές, ειδικά στην Αρχαία Αρκαδία, η ονομασία Δέσποινα αναφέρεται σε συγκεκριμένη χθόνια Θεά της περιοχής, η οποία αργότερα ταυτίστηκε με την «Κόρη» της Δήμητρας, την Περσεφόνη. Μια περαιτέρω εξέλιξη στη λατρευτική δεοντολογία της περιοχής παρατηρείται όταν η Κόρη και η μητέρα της Δήμητρα, οι οποίες ήταν δύο αυτόνομες θεές, χαρακτηρίστηκαν ως δυάδα με την ονομασία «Δέσποιναι».

Κατά τον Παυσανία, στην Άλτι της Ολυμπίας, κοντά στο Λεωνίδιο, υπήρχε βωμός των Δεσποινών, στον οποίο γίνονταν σπονδές προς τιμήν των δύο αυτών θεοτήτων. Οι σπονδές αυτές δεν έπρεπε να περιέχουν κρασί.

Η Δέσποινα, μόνη, λατρευόταν ιδιαίτερα στην περιοχή της Αρκαδικής Λυκόσουρας και θεωρούνταν κόρη της Δήμητρας. 

Σύμφωνα με τον μύθο για τη γέννησή της, τον οποίο μάς διασώζει ο Παυσανίας, η Δήμητρα, καθώς αναζητούσε την κλεμμένη Κόρη της (Περσεφόνη) και βρισκόταν στην Αρκαδία, έγινε στόχος των ερωτικών επιθυμιών τού Ποσειδώνος, ο οποίος άρχισε να την καταδιώκει. Η θεά,για να τον αποφύγει,κρύφτηκε ανάμεσα στα άλογα του βασιλιά Ονκίου, κοντά στη Θέλπουσα της Αρκαδίας και μεταμορφώθηκε σε φοράδα. O Ποσειδών, όταν κατάλαβε το τέχνασμά της, μεταμορφώθηκε σε άλογο και ενώθηκε μαζί της. Η Δήμητρα οργίστηκε, όταν κατάλαβε το τέχνασμα του Ποσειδώνος, γι' αυτό και στην περιοχή απαντά και με το επίθετο Ερινύς (=οργισμένη). Από την ένωση των δύο αυτών θεών γεννήθηκε ένα άλογο με μαύρη χαίτη, ο Αρίων, και μια κόρη, η Δέσποινα, της οποίας όμως το όνομα ο Παυσανίας δεν τολμά να αναφέρει, καθώς λέγει, σε αμύητους στα Μυστήρια ανθρώπους.

Αυτή λοιπόν την κόρη της Δήμητρας, την Αρκαδική Δέσποινα, λάτρευαν κατά τον Παυσανία οι Αρκάδες. Η γραπτή παράδοση και οι ανασκαφές στην περιοχή, ήδη από τον περασμένο αιώνα, επιβεβαιώνουν την πληροφορία αυτή τού Παυσανία. 

Στη Λυκόσουρα της Αρκαδίας υπήρχε ιερό της Δέσποινας, το οποίο αναστηλώθηκε κατά τη Ρωμαϊκή εποχή.

Στην είσοδο του περιβόλου του υπήρχε, σύμφωνα με την παράδοση, ναός της Αρτέμιδος Ηγεμόνης και μπροστά στην είσοδο τρεις βωμοί, της Δήμητρας, της Δέσποινας και της Μητέρας των θεών. Μέσα στον ναό υπήρχαν καθήμενα σε θρόνο τα λατρευτικά αγάλματα της Δήμητρας και της Δέσποινας (Εικόνα). H Δήμητρα κρατούσε δάδες στο ένα χέρι και είχε ακουμπήσει το άλλο πάνω στη Δέσποινα, η τελευταία κρατούσε σκήπτρο και τη μυστική κίστη (=κιβώτιο). Δεξιά και αριστερά του θρόνου υπήρχε άγαλμα της Αρτέμιδος και του τιτάνα Ανύτου, μορφή που συνδεόταν με τον Κάτω Κόσμο. Το γλυπτό αυτό σύμπλεγμα ήταν έργο του Μεσσήνιου Δαμοφώντος, τμήματά του βρίσκονται στο Εθνικό Μουσείο.

Από τη μνεία του Παυσανία ότι το άνομα της Δέσποινας δεν προφέρεται μπροστά στους αμύητους, από την απεικόνιση της θεάς να κρατεί κίστη, αλλά και από τον συσχετισμό της με τη Δήμητρα, κατεξοχήν θεά των Mυστηρίων, εικάζουμε ότι η λατρεία της Δέσποινας στην περιοχή της Αρκαδίας συνδεόταν με μυστηριακές τελετουργίες.

Εκτός από τη Λυκόσουρα της Αρκαδίας, η παράδοση αναφέρει ότι υπήρχε λατρεία της Δέσποινας στο Φαίδριον (κοντά στα σύνορα της Μεσσηνίας), στη Φιγάλεια, στο Ιερά της Επιδαύρου, καθώς και κοντά στη Σπάρτη. Στην τελευταία σε συνδυασμό με τη λατρεία της Δήμητρας και της Κόρης.

ΒΙΒΛΙΟΓΡ.: Real Encyclopaedie / Enciclopedia dell’ Αrte Antica.

Γιάννης Βασ. Πέππας, Η συμπαγής ενότητα του Ελληνικού κόσμου pdf

https://ereunalogos.blogspot.com/2020/06/pdf.html

ΔΕΣΠΟΙΝΑ: ΤΟ ΑΠΟΡΡΗΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΣ ΤΩΝ ΕΛΕΥΣΙΝΙΩΝ

ΛΥΚΟΣΟΥΡΑ - Η ΠΡΩΤΗ ΠΟΛΗ ΠΟΥ ΕΙΔΕ Ο ΗΛΙΟΣ

ΟΙ "ΚΛΑΣΙΚΟΙ" ΛΟΓΟΙ ΠΟΥ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΚΕΠΤΟΝΤΑΙ ΑΓΓΛΙΣΤΙ

Εδώ αναφέρομαι στο φαινόμενο γλωσσικού σφετερισμού, το οποίον από μόνο του αναδεικνύει όχι μόνον τον λόγο που πρέπει να εστιάσουμε στην εμβριθή ανάλυση της γλώσσας μας από το νηπιαγωγείο κιόλας, αλλά και στο γιατί δεν πρέπει να σκεπτόμαστε «Αγγλιστί»…

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΕΡΠΑΝΔΡΟΥ ΖΑΧΑΡΙΟΥ

ΘΕΡΙΝΟ ΗΛΙΟΣΤΑΣΙΟ, Η ΠΥΛΗ ΕΙΣΟΔΟΥ ΤΩΝ ΨΥΧΩΝ

Στο θερινό ηλιοστάσιο, κάθε αρχαίος πολιτισμός είχε το δικό του ξεχωριστό τρόπο να υμνεί τον Ήλιο, τη Γη, τη Φύση, τη Ζωή, και τον Έρωτα. Για αυτό τον λόγο αυτή η ημερομηνία συνδέεται με τις μεγαλύτερες εορτές, και αρχαία μυστήρια και μυήσεις, και όχι τυχαία.

Σύμφωνα με τον Πορφύριο στο έργο του «Περὶ τοῦ ἐν Ὀδυσσείᾳ τῶν Νυμφῶν Ἂντρου», υπήρχαν για τους αρχαίους (αναλύοντας ο ίδιος τον Όμηρο) δύο πύλες εισόδου και εξόδου των ψυχών στην Γη, στα δύο Ηλιοστάσια.

Η μία εισόδου των ψυχών στο σημείο του Θερινού Ηλιοστασίου της 21ης Ιουνίου (η μεγαλύτερη διάρκεια ημέρας), όταν ο ήλιος βρεθεί στον τροπικό του καρκίνου, και η άλλη εξόδου των ψυχών στην Χειμερινής τροπή 21 Δεκεμβρίου (η μεγαλύτερη διάρκεια της νύχτας) όταν ο ήλιος βρεθεί στον τροπικό του Αιγόκερου.

Οι αρχαίοι θεολόγοι μας διαβεβαιώνει ο Πορφύριος, πως οι δύο αυτές πύλες είναι ο Καρκίνος και ο Αιγόκερως.

Και για τον Πλάτωνα υπάρχουν δυο ανοίγματα, εκ των οποίων το ένα προσφέρει δίοδο στις ψυχές που ανεβαίνουν στους ουρανούς και το άλλο σε αυτές που κατεβαίνουν προς την Γη. Σύμφωνα με τους αρχαίους μυσταγωγούς, ο ήλιος και η σελήνη είναι οι πύλες των ψυχών, οι οποίες μέσω αυτών ανεβαίνουν και κατεβαίνουν αντίστοιχα.

Σύμφωνα με τον Όμηρο, υπάρχουν συμβολικά δύο πιθάρια:

«Μπροστά στου Δία την πόρτα βρίσκονται στημένα δυο πιθάρια, να ‘χει να δίνει, το ‘να βάσανα, το άλλο αγαθά γεμάτο.»

Ομήρου Ιλιάδα ραψ. Ω΄, στίχοι 526-527

Οι αρχαίοι μυσταγωγοί, αναφέρουν γι᾽ αυτές ότι ο Καρκίνος αντιπροσωπεύει το πέρασμα διαμέσου του οποίου οι ψυχές κατέρχονται, αλλά ο Αιγόκερως αυτό της ανάβασής τους. 
Στα Ελευσίνια μυστήρια κατά την θερινή τροπή του Ηλίου τελούσαν μυσταγωγίες προς ανάμνηση και επιστροφής της Κόρης Περσεφόνης. Κατά την θερινή τροπή ωριμά­ζει ο σίτος του οποίου η σπορά, η βλά­στηση και η ωρίμανση αλληγορεί  την ψυχή του μύστη η οποία ωριμάζει πνευματικώς και ψυχικώς εξελισσόμενη προς την εποπτεία και την Θεογνωσία.

Όλες οι ψυχές, βαδίζοντας προς την γέννησή τους, αποκαλούνται μέλισσες ενώ εκείνοι οι οποίοι θα διάγουν βίο ενάρετο μαζί τους, εφόσον έχουν εκτελέσει έργα αποδεκτά από τους θεούς, θα επιστρέψουν εκ νέου στα προγονικά τους άστρα. Οι ιέρειες της Δήμητρας, επίσης, μυημένες στα μυστήρια της γήινης Θεάς, αποκαλέσθηκαν μέλισσες από τους αρχαίους• η παρουσία της Προσερπίνας εκφραζόταν με μελιτοφόρες μέλισσες. Η σελήνη, παρομοίως, άρχουσα των γενεών, ονομάσθηκε μέλισσα και ταύρος από αυτούς.

(Απόσπασμα)

Ολόκληρο το άρθρο: ΜΥΣΤΑΓΩΓΙΑ - ΜΥΘΑΓΩΓΙΑ

------------------------------

ΘΕΡΙΝΟ ΗΛΙΟΣΤΑΣΙΟ - ΕΥΧΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΗΜΕΡΑ ΤΟΥ ΘΕΡΟΥΣ και λίγα λόγια εξ αφορμής.

ΠΟΙΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΚΡΥΒΕΤΑΙ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΟ ΘΕΡΙΝΟ ΗΛΙΟΣΤΑΣΙΟ;

ΤΟ ΘΕΡΙΝΟ ΗΛΙΟΣΤΑΣΙΟ ΚΑΙ Η ΓΙΟΡΤΗ ΤΟΥ ΚΛΗΔΟΝΑ - ΠΑΝΑΡΧΑΙΟΝ ΕΘΙΜΟΝ - ΛΑΤΡΕΙΑ ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ - "έθη Ελληνικά τε και Εθνικά"

21 ΙΟΥΝΙΟΥ - TO ΘΕΡΙΝΟ ΗΛΙΟΣΤΑΣΙΟ

ΔΕΛΦΟΙ & «Φ»

ΤΟ ΧΡΩΣΤΑΜΕ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΑΣ

Η φύση δεν μπορεί να σφάλλει, ούτε αναζητά επιβεβαιώσεις για τις επιλογές της με τις οποίες έβαλε τον Έλληνα στην κορυφή του παγκοσμίου γίγνεσθαι.

Παρά τα θανάσιμα χτυπήματα που δέχθηκαν οι Έλληνες, δεν γονάτισαν.

Σήμερα όλη η ανθρωπότητα παρακολουθεί τη δοκιμαζόμενη Ελλάδα και τον μεγάλο αγώνα του ανθρώπου Έλληνα, που προσπαθεί να διατηρήσει άθικτη την αξιοπρέπειά του. Η ανθρωπότητα βλέπει τον Έλληνα για μια φορά ακόμη, να δείχνει πώς πρέπει να ζουν οι λαοί, για να ελπίζουν στο μέλλον.

Η νεολαία μας, Η ΩΡΑΙΟΤΕΡΗ ΝΕΟΛΑΙΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ, δοκιμάζεται. Δεν της επιτρέπεται να κάνει όνειρα, να έχει οράματα και προσδοκίες για το αύριο. Δεν υπάρχουν κοινωνικά πρότυπα. Ο σεβασμός, οι γνώσεις, η αξιοκρατία και η αξιοπρέπεια περιφρονούνται.

Μπορεί οι Έλληνες να έχουν γυρίσει την πλάτη στην γνώση, μπορεί να μην γνωρίζουν Ιστορία, Γεωγραφία, Αρχαία Ελληνική Γραμματεία, Ελληνικό πολιτισμό και Ελληνική Φιλοσοφία, αλλά δεν έπαψαν ποτέ να βρίσκονται στην κορυφή του κόσμου. Μπορεί να στερούνται τελείως εθνικής αυτογνωσίας. Μπορεί να βρίσκονται σε πνευματικό τέλμα, όμως πλησιάζει η στιγμή όπου θα ανάψει η φωτιά της αυτοπυρπόλησής τους και σαν τον Φοίνικα θα αναγεννηθούν από τις στάχτες τους, γιατί αυτή είναι η ιστορική τους μοίρα.

Υπάρχουν ακόμη υγιείς δυνάμεις που μπορούν να οδηγήσουν την πατρίδα μας στο πεπρωμένο της και στην νίκη, η οποία δεν θα προκύψει σαν αποτέλεσμα ευσεβών πόθων, αλλά σαν αποτέλεσμα συνεχούς αγώνα. Ένας αγώνας που θα σταματήσει τον αφελληνισμό της χώρας και την καθοδική πορεία της και θα σημάνει την κινητοποίηση του Ελληνισμού σε κάθε γωνιά της γης. 
Αυτό είναι το ζητούμενο.

Ας γονατίσουμε με ευλάβεια πάνω στο κενοτάφιο των αμέτρητων στρατιών ηρώων, σοφών και φιλοσόφων, ζητώντας συγνώμη για το σήμερα και ας τους υποσχεθούμε ότι η Ελλάδα θα βγει αλώβητη από αυτή την κρίση κι εμείς οι Έλληνες θα παλέψουμε να νικήσουμε ή να χαθούμε.
Ας διαβάσουμε την ιστορία μας και το παρελθόν μας για να μαθαίνουμε και να θυμόμαστε πώς αντιδρούσαν οι πρόγονοί μας σε ανάλογες περιπτώσεις.

Όταν ο Έλληνας έχει αναμνήσεις, το πνεύμα ξεθαρρεύει και κάνει όνειρα και όνειρο όλων μας είναι να δούμε μια μέρα την Ελλάδα μας τόσο δυνατή, ώστε να μην μπορούν να τη βλάψουν με ύπουλα χτυπήματα.
Το χρωστάμε στην ιστορία μας.
Το χρωστάμε στις ατελείωτες στρατιές των νεκρών μας που αγωνίστηκαν για τις ανθρώπινες αξίες.

Συνέλληνες

Ένας ψαλμός ακούγεται βαθύς
σε μελωδίες ενός κόσμου άλλου,
κι ανατριχιάζει ακούοντας καθείς
προφητικά τα λόγια του δασκάλου
με μία φωνή βαριά.
“Μη σκιάζεστε στα σκότη! η λευτεριά
σαν της αυγής το φεγγοβόλο αστέρι
της νύχτας το ξημέρωμα θα φέρει”.

Ποιητής Ιωάννης Πολέμης.

Απόσπασμα από τον επίλογο του βιβλίου “Η ΑΛΗΘΙΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΑΝΙΩΝ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΩΝ”, σελ. 423-425, του Γερ. Καλογεράκη, εκδ. Δίον.

Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΗΣΙΟΔΟ

Ο θεός Ήφαιστος πήρε εντολή από τον Δία να κατασκευάσει από χώμα και νερό την γυναίκα (και ο Προμηθέας από χώμα και νερό τον άνδρα, δηλαδή τον γήινο άνθρωπο. «Εκ γης και ύδατος τον άνθρωπο πλάσας»).

Κατά τον Ησίοδο λοιπόν ο Ηφαιστος πλάθει με χώμα και νερό την Πανδώρα, την πρώτη γυναίκα, που στολίζουν με κάθε καλό οι θεές και ο Ερμής της φυτεύει στα στήθη το ψέμα και τα πλάνα λόγια.

Διαβάζουμε από το Έργα καὶ Ημέραι του Ησιόδου, 60- 82 

Και πρόσταξε τον Ήφαιστο τον ξακουστό όσο πιο γρήγορα
να σμίξει χώμα με νερό, μέσα να βάλει λαλιά και ανθρώπου δύναμη,
να μοιάζει στην όψη με τις αθάνατες θεές η κοπελιά
με την ωραία, τη λαχταριστή μορφή. Κι έπειτα έβαλε την Αθηνά
να της διδάξει τέχνες, τον πολυποίκιλτο ιστό να υφαίνει.
Την Αφροδίτη τη χρυσή να περιχύσει το κεφάλι της με χάρη,
πόθο σκληρό, φροντίδες που κατατρών τα μέλη.
Και τον Ερμή, τον υπηρέτη των θεών, του Άργου το φονιά,
τον πρόσταξε να βάλει μέσα της μυαλό αναίσχυντο και δόλιο χαρακτήρα.
Έτσι είπε κι εκείνοι υπάκουσαν στο Δία, τον άνακτα, το γιο του Κρόνου.
Κι αμέσως έπλασε από χώμα ο ξακουστός Χωλός
με τη βουλή του Δία πλάσμα που ᾽μοιαζε παρθένα σεβαστή.
Την έζωσε και τη στόλισε η θεά Αθηνά η αστραπομάτα.
Οι Χάριτες, οι θεές, και η σεβαστή Πειθώ γύρω στο δέρμα της
της έβαλαν περιδέραια χρυσά. Κι από τριγύρω
οι Ώρες οι καλλίκομες τη στέφανε με άνθη εαρινά.
Και τα στολίδια όλα της τα ταίριαξε στο κορμί η Αθηνά Παλλάδα.
Μέσα στα στήθη της ο υπηρέτης των θεών, του Άργου ο φονιάς,
ψεύδη, θωπείας λόγια και δόλιο χαρακτήρα
ετοίμασε με τη βουλή του Δία του βαρύβροντου. Και μέσα της
φωνή τής έβαλε των θεών ο κήρυκας κι ονόμασε τούτη τη γυναίκα
Πανδώρα, μια κι όλοι οι θεοί που κατοικούν στα Ολύμπια δώματα

δώρο τη δώρισαν, συμφορά για τους σιτοφάγους τούς ανθρώπους.

Απόδοσις: Στ. Γκιργκένης, Ζήτρος , http://www.greek-language.gr/

Ο Προμηθέας και η Πανδώρα γεννούν τον Δευκαλίωνα και την Πύρρα, τους γενάρχες των Ελλήνων.

Ο Δευκαλίων και η Πύρρα ενθυμίζουν τις μετακατακλυσμιαίες ανθρωπογονίες.

Κατακλυσμός: Ο Προμηθέας συμβουλεύει τον Δευκαλίωνα και την Πύρρα να ετοιμάσουν λάρνακα και να κλειστούν μέσα με όλα τα απαραίτητα. 

Η λάρναξ προσάραξε στον Παρνασσό κι όταν τα νερά αποτραβήχτηκαν ο Δευκαλίων και η Πύρρα παίρνουν πέτρες από τη γη, τις ρίχνουν πίσω τους και γεννιούνται έτσι οι νέοι άνδρες και γυναίκες. 

Λας= πέτρα, εξ ου και λαός (Πλήθος συμβολισμών).

Εικόνα: ΔΕΥΚΑΛΙΩΝ ΚΑΙ ΠΥΡΡΑ Ο ΚΑΤΑΚΛΥΣΜΟΣ!!! Paul Merwart Gallery of Art, Lviv ΟΥΚΡΑΝΙΑ

Ο ΚΑΤΑΚΛΥΣΜΟΣ ΤΟΥ ΔΕΥΚΑΛΙΩΝΑ KAI Ο ΕΛΛΗΝ

ΤΟ ΠΙΘΑΡΙ ΤΗΣ ΠΑΝΔΩΡΑΣ

ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ ΚΑΙ ΒΙΟΓΕΝΕΤΙΚΗ

ΕΥΦΗΜΟΣ

Εύφημος - Ο Αργοναύτης που περπατούσε πάνω στα κύματα.

Ο Εύφημος είναι ο Βοιωτός ήρωας που πήρε μέρος στην Αργοναυτική Εκστρατεία. Γιος του θεού Ποσειδώνα και της Μηκιονίκης, κόρης του Ωρίωνα. Στην τοπική παράδοση του Ορχομενού, μητέρα του ήταν η Κελαινώ.

Ο Εύφημος είχε προικισθεί από τον πατέρα του, θεό της θάλασσας, με το υπερφυσικό προνόμιο να μπορεί να περπατά πάνω στα κύματα.

Πήρε μέρος στους ταφικούς αγώνες «άθλα επί Πελία» (βλ.λ. Πελίας), όπου νίκησε στο αγώνισμα της αρματοδρομίας.

Ο Παυσανίας γράφει (Ε΄ 17, 9) ότι ο Εύφημος απεικονιζόταν στη «λάρνακα του Κυψέλου», στην Ολυμπία.

Κάποιες παραδόσεις αναφέρουν ότι ο Εύφημος κατοικούσε στο Ταίναρο, όπου υπήρχε ιερό του Ποσειδώνα.

Στην Αργοναυτική Εκστρατεία, όταν οι Αργοναύτες αντιμετώπιζαν τις Συμπληγάδες Πέτρες, ο Εύφημος ήταν ο Αργοναύτης που άφησε το περιστέρι να πετάξει ανάμεσα στις πέτρες, ενέργεια που τους έδωσε τη δυνατότητα να τις διασχίσουν και αυτοί με την «Αργώ».

Στην Τριτωνίδα λίμνη ο Εύφημος πήρε από τα χέρια του Τρίτωνα τον βώλο γης, κάτι που σήμαινε ότι οι απόγονοί του θα πήγαιναν στην Κυρηναϊκή. Πραγματικά, ο Βάττος, ο ιδρυτής της αποικίας στην Κυρήνη, θεωρείται απόγονός του. Ο Εύφημος έριξε στη μέση του Αιγαίου Πελάγους τον βώλο γης που είχε πάρει από τον Τρίτωνα, και από αυτό δημιουργήθηκε η νήσος Θήρα.

Κατά μία εκδοχή σύζυγος του Ευφήμου ήταν η Λαονόμη, κόρη του Αμφιτρύωνα και της Αλκμήνης, δηλαδή ετεροθαλής αδελφή του Ηρακλή. Αλλά και στη Λήμνο, από όπου πέρασε ως Αργοναύτης, ο Εύφημος απέκτησε ένα γιο από τη ντόπια γυναίκα Λαμάχη, τον Λευκοφάνη. Τα όποια παιδιά του Ευφήμου στη Λήμνο διώχθηκαν από τους Τυρρηνούς. Ερμηνεύεται έτσι η μεγάλη περιοδεία του Ευφήμου και η ίδρυση αποικιών στα μέρη από τα οποία πέρασε.

https://el.wikipedia.org

ΑΡΓΩ – ΧΡΥΣΟΜΑΛΛΟΝ ΔΕΡΑΣ ΚΑΙ ΜΥΣΤΙΚΑ

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΟΥ - Ο ΟΥΡΑΝΟΣ ΛΟΙΠΟΝ Η ΚΑΤΟΙΚΙΑ ΤΩΝ ΘΕΩΝ

Απόσπασμα από την ΩΓΥΓΙΑ 
του Αθανασίου Στραγειρίτου (1780 - 1840) 

ΒΙΒΛΟΣ Β’

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Γ’

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΟΥ

«Ο Ουρανός λοιπόν όπου ήτον η κατοικία των Θεών, ήτον κατασκευασμένος κατά τον εξής τρόπον: έξωθεν μεν ήτον χαλκούς, έσωθεν δε είχε το δάπεδον χρυσόν και πρώτον μεν ήτον η κατοικία των ωρών, πρός το ενδότερον μέρος και πλησίον της πύλης, επειδή αυτοί ήσαν πυλωροί του Ουρανού, ολίγον δε προς το ενδότερον ήτο ο Ερμής και η Ίρις, οι αγγελιαφόροι του Διός και υπηρέται, οι οποίοι εισεκόμιζαν και εξεκόμιζαν τας αγγελίας, αποφάσεις και προσταγάς του Διός. Ενδότερον δε τούτων ήτον το χαλκείον του Ηφαίστου, και μετά τούτο αι κατοικίαι των Θεών, ανωτέρω δε τούτων ήταν τα βασίλεια του Διός, τα υπέρτατα δώματα λεγόμενα και εκεί εγίνετο η συνέλευσις των Θεών, εκκλησία Θεών λεγομένη. Πάντα δε ταύτα ήσαν έργα του Ηφαίστου, περικαλλέστατα και τεχνικώτατα κατασκευασμένα.

Εκεί λοιπόν εσυνάζοντο οι θεοί και συμβουλευόμενοι απεφάσιζον τας υποθέσεις των ουρανίων τε και γήινων πραγμάτων.

Εκεί λοιπόν εις τον Ουρανόν ο Ήλιος έλαμπε καθαρότερον, τα άστρα διαυγέστερα, ώστε πάντοτε ήτον ημέρα λαμπροτάτη και φως άφθονον και ούτε βρέχει εκεί, ούτε χιονίζει ούτε νέφη συνάζονται όθεν ωνομάζετο και Όλυμπος, από το ολόλαμπος.»

.....................

Εδώ κάποιες πληροφορίες περί Ωγυγίας του Αθανασίου Στραγειρίτου.

.........................

Ο Όμηρος περιγράφει την κατοικία των Θεών, που βέβαια δεν είναι το βουνό Όλυμπος: Ομήρου Οδύσσεια: Η ΚΑΤΟΙΚΙΑ ΤΩΝ ΘΕΩΝ

...............................

Πλήρες κείμενο σε μορφή PDF: Ωγυγία, ή, Αρχαιολογία - Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης - Ψηφιοθήκη

...............................

Ας θυμηθούμε και ένα ηχητικό απόσπασμα από την ιστορική πλέον συνέντευξη του Γεωργίου Γκιόλβα, το 2003.

Συμβατική ημερομηνία 13 Ιουνίου. Ο μέγιστος ηγέτης των αιώνων, το κεραύνιο δόρυ και ο φωτοβόλος πυρσός του Ελληνισμού, το θείο τέκνο του Διός, ο Μέγας στρατηλάτης και κοσμοκράτωρ, ο Μέγιστος της οικουμένης Αλέξανδρος, το -323 εξέπνευσε στην Βαβυλώνα, σε ηλικία 33 ετών και ΠΕΡΑΣΕ ΣΤΗΝ ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ!!!

ΕΙΚΟΝΑ: Αλέξανδρος. Μαρμάρινο αντίγραφο του -1ου αιώνος, από το πρωτότυπο του Λύσιππου.  

Ένα από τα πιο ακριβή αντίγραφα. (Ny Carlsberg, Copenhagen).

http://www.hellenicaworld.com

ΑΜΦΙΑΡΑΕΙΟ ΩΡΩΠΟΥ

ΑΜΦΙΑΡΑΕΙΟ: Η ΕΠΙΔΑΥΡΟΣ ΤΗΣ ΑΤΤΙΚΗΣ

Κάπου 50 χμ βόρεια των Αθηνών, σε έναν τόπο μαγικό, κατάφυτο, με ποτάμι και νερά να αναβλύζουν παντού βρίσκεται ένα από τα μεγαλύτερα θεραπευτικά κέντρα της Αρχαιότητας, αφιερωμένο στο ήρωα Αμφιάραο, που ήταν γνωστός για τις μαγικές και θεραπευτικές του ικανότητες.

Οι Αρχαίοι Έλληνες αντιμετώπιζαν την ίαση με τρόπο ολιστικό. Τα κέντρα ίασης ήταν σε τόπους πανέμορφους, γεμάτους εικόνες που μπορούσαν να γαληνεύουν. Ο οργανισμός έπρεπε να ιαθεί συνολικά "ψυχή τε και σώματι" μέσα από τα θέατρα, τα γυμνάσια, τους περιπάτους ανάμεσα σε βοτάνια και ιαματικά φυτά, την εγκοίμηση και τα όνειρα που έστελνε ο θεός.

Ο ασθενής δεν μαράζωνε με απαισιόδοξες σκέψεις μέσα στους πανέμορφους αυτούς χώρους αλλά ζούσε διαρκώς με την ελπίδα.

Κάθε μαντείο και θεραπευτήριο είχε κατά γενικό κανόνα και το θέατρο του για μουσικές και λογοτεχνικές εκδηλώσεις. Το θέατρο του Αμφιάρειου διαμορφώθηκε γύρω στα -190 και βρίσκεται ψηλότερα από τη Μεγάλη Στοά. Το κοίλον λαξεύτηκε στην πλαγιά του λόφου του οποίου σώζονται τα πώρινα εδώλια. Η στρογγυλή ορχήστρα έχει διάμετρο 12,36 μ. Στην ορχήστρα ο ιερεύς Νίκων τον -1ο αι. αφιέρωσε πέντε πλουσιοχτοισμένους μαρμάρινους θρόνους. Όλοι τους έχουν την επιγραφή "Νίκων Νίκωνος ιερεύς γενόμενος Αμφιαράωι". 

Εικόνα: Θέατρο του Αμφιαράειου όπου τελούνταν τα μεγάλα Αμφιαράεια.

Αθηνολόγιο , CHRIS.P-LifeAfterGravity  , https://www.schizas.com/

Τα τρίγωνα του Ελλάνιου Δία

Η ΜΥΣΤΙΚΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΩΝ ΧΩΡΩΝ

ΠΡΟΜΗΘΕΙΑ 2020 - 23, 24, 25, 26 Ιουλίου

Εκδηλώσεις τιμής προβολής και ανάδειξης της Ελληνικής θέασης του κόσμου - Προμηθεϊκόν κάλεσμα

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ - ΠΡΟΜΗΘΕΙΑ 2020 (23 - 26 ΙΟΥΛΙΟΥ) ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΕΣ

Τα Προμήθεια συμπληρώνουν φέτος 25 χρόνια σταθερής και γόνιμης παρουσίας στην προβολή και ανάδειξη του Ελληνικού Πνεύματος και Πολιτισμού. Λόγω των ιδιαίτερων φετινών συνθηκών και εξαιτίας της απαγορεύσεως εκδηλώσεων έως την 15η Ιουλίου, οι ημερομηνίες διεξαγωγής τους, μετατέθηκαν αναγκαστικά μερικές ημέρες αργότερα από τις συνηθισμένες και ορίστηκαν από 23 έως 26 Ιουλίου.

Οι προετοιμασίες έχουν ήδη ξεκινήσει.

Καλούνται όλα τα μέλη του συλλόγου ΠΡΟΜΗΘΕΥΣ ΠΥΡΦΟΡΟΣ, αλλά και όσοι φίλοι επιθυμούν να συμμετέχουν, να προσέλθουν και να βοηθήσουν για την πραγματοποίηση των Προμηθείων 2020. Η παρουσία, στήριξη και βοήθεια όλων είναι σημαντική για την συνέχιση του μεγάλου αυτού θεσμού, της μεγαλύτερης Ελληνικής εορτής.

Έχοντας λοιπόν καλή διάθεση και πνεύμα συνεργασίας και ομόνοιας, ελάτε να διοργανώσουμε και να προετοιμάσουμε και τα φετινά Προμήθεια. Δίνοντας προτεραιότητα στα ιδεώδη, στις αξίες, στο χρέος απέναντι σε Θεούς και προγόνους, να βάλει ο καθένας μας ένα κομμάτι του εαυτού του, λιθαράκι στον δρόμο προς το Ιερό όρος, λιθαράκι στον δρόμο προς τον βωμό του χρέους μας!

Σας περιμένουμε όλους.

http://ermionh.blogspot.com/2020/06/2020-23-26.html

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ: ΠΡΟΜΗΘΕΙΑ 2020

Διογένης: Η φιλοσοφία μου χάρισε την ετοιμότητα να αντιμετωπίσω οποιαδήποτε στροφή της μοίρας

Αυτό που πέτυχα με τη φιλοσοφία, ήταν να κάνω με τη θέλησή μου αυτά που οι άλλοι τα κάνουν επειδή φοβούνται τους νόμους.
Αριστοτέλης

(από τον Διογένη Λαέρτιο)

Ερωτηθείς τι παραπάνω έχουν οι φιλόσοφοι, είπε «αν καταργηθούν όλοι οι νόμοι θα ζούμε με τον ίδιο τρόπο».
Αρίστιππος

Η φιλοσοφία μου χάρισε την ετοιμότητα να αντιμετωπίσω οποιαδήποτε στροφή της μοίρας.
Διογένης

...........................

Η Φιλοσοφία ναι μεν δεν είναι πρακτική, αλλά μπορεί να δώσει κάλλιστα πρακτικές λύσεις σε πολλά καθημερινά προβλήματα. Αφορά την ανθρωπότητα και τον καθένα ξεχωριστά και σίγουρα δεν πρέπει να αγνοείται.

Είναι μια διαρκής ενασχόληση, ένα μάθημα ζωής, που απαιτεί - όχι μόνο από τους φιλοσοφικά μυημένους- δεκτικότητα και προσήλωση. Διαμορφώνει ήθος, προσφέρει γνώσεις, διευρύνει τους πνευματικούς ορίζοντες, αλλάζει τον τρόπο οπτικής και προσέγγισης των πραγμάτων.

Πολλοί φιλόσοφοι έχουν καταφέρει να προσεγγίσουν έννοιες, που χρησιμοποιούνται ευρέως σήμερα, και κανείς δε ξέρει πώς θα φτάναμε εμείς σε αυτές, αν δεν υπήρχαν εκείνοι.

Κατάφεραν να ερμηνεύσουν τον κόσμο, να προβλέψουν την πρώτη έκλειψη Ηλίου (ο Θαλής ο Μιλήσιος), να υπολογίσουν το ύψος των πυραμίδων (Θαλής ο Μιλήσιος), να εξηγήσουν βάσει των τεσσάρων στοιχείων (φωτιά, γη, αέρας, νερό) τη δημιουργία των όντων (Εμπεδοκλής), να διακρίνουν τα χαρακτηριστικά των πολιτευμάτων, και στη συνέχεια να καταλήξουν στο πιο αποτελεσματικό (Πλάτων και Αριστοτέλης) και να μιλήσουν για έννοιες που σήμερα είναι πια δεδομένες, όπως η δικαιοσύνη και η φιλία. Ιδίως για τη φιλία, έχει κάνει εκτενείς αναφορές ο Επίκουρος στις περίφημες Κύριες Δόξες του. Έθιξαν επίσης, ζητήματα πολιτικά, θρησκευτικά, ενώ μίλησαν σχεδόν με θετικό τρόπο και για το θάνατο (Στωικοί).

Η φιλοσοφία λοιπόν, κατάφερε στο πέρασμα των χρόνων να δημιουργήσει ένα πολύ ενδιαφέρον πεδίο ιδεολογικής ανάπτυξης, προβληματισμού και ερωτημάτων, διατηρώντας ακέραιη τη σχέση της με το χρόνο και την υπόστασή της.

Το ερώτημα λοιπόν είναι, γιατί απομακρύνθηκε ο άνθρωπος από αυτήν και όχι το αντίστροφο. Ιδίως ο Έλληνας.

Συνεπώς, πρέπει να πραγματοποιήσουμε μια στροφή, πίσω στο παρελθόν, και να βρεθούμε κοντά στις ρίζες μας, γιατί οι Ευρωπαίοι ήδη το έχουν κάνει. Να προσπαθήσουμε να έρθουμε κοντά στη δική μας γνώση. Αν θα είναι πλατωνική, αριστοτελική ή θα έχει άλλη φιλοσοφική καταγωγή, ας το αποφασίσει ο καθένας.

https://www.gnomikologikon.gr/ , https://filologika.gr/

ΕΧΟΥΜΕ ΤΟ ΜΙΤΟ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΟ ΥΦΑΝΤΟ ΚΑΙ ΤΟ ΤΟΞΟ ΤΟΥ ΑΠΟΛΛΩΝΑ ΤΟ ΙΕΡΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΛΟΓΟ ΤΟΝ ΦΩΤΟΓΟΝΟ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ

poseidonios o rodios

ΕΝΝΕΑ ΕΤΗ ΦΩΤΟΣ: Αθάνατη Ελλανίς

ΠΡΟΣΩΚΡΑΤΙΚΟΙ – ΦΥΣΙΚΟΙ ΦΙΛΟΣΟΦΟΙ

[Ο Σωκράτης μπορεί να χαρακτηριστεί ως ο σημαντικότερος φιλόσοφος της Αρχαιότητας. Αυτό φαίνεται και από τον διαχωρισμό των Αρχαίων Ελλήνων φιλοσόφων σε προσωκρατικούς και μετασωκρατικούς.]

Έρευνα και παρουσίαση
Νάσια Σοφοκλέους, Πηνελόπη Λοίζου

Οι Προσωκρατικοί φιλόσοφοι έζησαν και δίδαξαν μεταξύ του -7ου και του -5ου αιώνα, πριν δηλαδή από την εποχή της επιρροής του Σωκράτη. Παράλληλα ονομάστηκαν και φυσικοί φιλόσοφοι γιατί έδωσαν απαντήσεις στα ερωτήματα τους μελετώντας τη φύση γύρω τους.
Κύριο ερώτημά τους όπως και όλων των φιλοσόφων αργότερα ήταν η πηγή προέλευσης του κόσμου μας αλλά και του ίδιου του εαυτού μας. Επίσης παρατηρώντας της αλλαγές που συνέβαιναν στη φύση προσπάθησαν να βρουν τι κρύβεται πίσω από αυτές και να εξηγήσουν τα φυσικά φαινόμενα χωρίς να καταφύγουν στους μύθους της εποχής.

Όλοι οι προσωκρατικοί φιλόσοφοι συμφωνούσαν πως πίσω από όλες τις αλλαγές στη φύση κρύβεται κάτι. Η αναζήτηση αυτού του κάτι και η απόδοσή του διαφέρει από φιλόσοφο σε φιλόσοφο.
Για παράδειγμα ο Θαλής πίστευε πως τα πάντα προέρχονταν από το νερό. Αντίθετα όμως ο Αναξιμένης θεωρούσε πως πρωταρχικό στοιχείο ήταν ο αέρας. Ο Δημόκριτος ανάπτυξε την πρώτη μορφή της ατομικής θεωρίας, ενώ ο Εμπεδοκλής μίλησε για δυνάμεις αγάπης και μίσους.
Χαρακτηριστικοί φιλόσοφοι της εποχής ήταν επίσης ο Αναξίμανδρος, ο Παρμενίδης, ο Ηράκλειτος και ο Αναξαγόρας.

Ο Θαλής λοιπόν παρατηρώντας σε ένα από τα ταξίδια του πόσο γόνιμη ήταν η γη γύρω από τον Νείλο πίστευε πως τα πάντα προέρχονται από το νερό, το οποίο και μπορούσε να πάρει πολλές μορφές όπως ο πάγος και οι υδρατμοί. Χωρίς να ξέρουμε σίγουρα πως το εννοούσε, αφού λίγα κείμενά του σώζονται στο έργο του Αριστοτέλη, υποστήριξε πως όλα είναι «γεμάτα θεούς». Σίγουρα όμως δεν εννοούσε τους θεούς του Ομήρου. 

Ο Αναξίμανδρος πίστευε πως ο κόσμος μας είναι ένας από τους πολλούς, αλλά δεν μπορούμε να τον κατανοήσουμε με τις αισθήσεις μας. Θεωρούσε πως η αρχή και το τέλος ήταν κάτι εντελώς διαφορετικό από τα προϊόντα των αισθήσεών μας. Άρα αφού όλα έχουν μια αρχή και ένα τέλος, αυτό το κάτι, αυτό που κρύβεται πίσω από όλα πρέπει να μην έχει ούτε αρχή αλλά ούτε και τέλος. Το πρωταρχικό στοιχείο για τον Αναξίμανδρο ήταν το άπειρο.

Ο Αναξιμένης μίλησε για το δικό του πρωταρχικό στοιχείο, τον αέρα. Διαφωνούσε με το Θαλή, γιατί έλεγε πως το νερό δεν ήταν παρά συμπυκνωμένος αέρας, ο οποίος όταν πύκνωνε ακόμα περισσότερο γινόταν χώμα. Αντίθετα η φωτιά δεν ήταν παρά αραιωμένος αέρας.

Ο Παρμενίδης δίδασκε πως τίποτα δεν μπορεί να γεννηθεί από το τίποτα και τίποτα δεν μπορεί να εξαφανιστεί και να χαθεί μια για πάντα. Πίστευε λοιπόν στο είναι και όχι στο γίγνεσθαι και υποστήριζε ότι τα πάντα είναι σταθερά Ενώ αντιλαμβανόταν με τις αισθήσεις του τις αλλαγές της φύσης δεν μπορούσε να τις εξηγήσει με βάση τη λογική του. Αποφάσισε λοιπόν να εμπιστευτεί τη λογική του καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι οι αισθήσεις προκαλούν ψευδαισθήσεις και ότι η εμπιστοσύνη σε αυτές μας οδηγούν σε μια λανθασμένη εικόνα του κόσμου μας. Ο Παρμενίδης ήταν ένας από τους πρώτους ορθολογιστές.

Αντίθετα ο Ηράκλειτος πίστευε στο γίγνεσθαι και δίδασκε πως τα πάντα μεταβάλλονται. «Τα πάντα ρει» έλεγε. Ο Ηράκλειτος ερχόταν σε πλήρης αντίθεση με τον Παρμενίδη αφού είχε απόλυτη εμπιστοσύνη στις αισθήσεις του. Είπε πως στη φύση έχουμε διαρκείς αντιθέσεις, μέσα από τις οποίες παρουσιάζεται και το θεϊκό στοιχείο. Το καλό και το κακό, η μέρα και η νύχτα, ο χειμώνας και το καλοκαίρι, ο πόλεμος και η ειρήνη αποτελούσαν μορφές αντιθέσεων για τον Ηράκλειτο. Το θεϊκό του στοιχείο το ονόμασε «λόγο», που παραπέμπει στη λογική. Σε μια λογική όμως όχι με την έννοια της λογικής του Παρμενίδη. Ο «λόγος του Σύμπαντος» ήταν μια λογική πέρα από τα πλαίσια που μπορούμε να κατανοήσουμε με τις αισθήσεις μας εμείς οι άνθρωποι, και διοικεί και καθορίζει τον κόσμο μας.

Ο Εμπεδοκλής έφερε μια νέα πνοή στις θεωρίες των φιλοσόφων της εποχής. Ήταν ο πρώτος που μίλησε για τέσσερα πρωταρχικά στοιχεία,τη φωτιά, το νερό, τον αέρα και τη γη, γιατί όπως πίστευε η φύση δεν μπορούσε να τα βγάλει πέρα μόνο με ένα. Ενώ συμφωνούσε με τον Παρμενίδη στο ότι τίποτα δεν αλλάζει στην ουσία, εμπιστευόταν όπως και ο Ηράκλειτος τις αισθήσεις του. Οι αισθήσεις του αντιλαμβάνονταν τις αλλαγές της φύσης, αλλά όλα ήταν σταθερά γιατί απλά τα τέσσερα πρωταρχικά του στοιχεία έπαιζαν μεταξύ τους. Η φιλότητα και το νείκος(αγάπη και μίσος) ήταν οι δυνάμεις που έσπρωχναν τα τέσσερα στοιχεία να ενώνονται και να χωρίζονται πάλι δημιουργώντας νέα σώματα και καταστάσεις. Αυτά όμως παρέμειναν αναλλοίωτα και σταθερά αν και δημιουργούσαν κάθε φορά ένα καινούριο κόσμο. Προσπαθώντας να εξηγήσει πως λειτουργούν οι αισθήσεις, δίδαξε πως αφού τα τέσσερα στοιχεία ζουν μέσα στα πάντα τότε μπορούν να αντιλαμβάνονται τα όμοια γύρω τους. Αν λοιπόν έλειπε η φωτιά μέσα από τα μάτια μου, τότε δεν θα μπορούσα να δω την φωτιά μέσα στα πάντα γύρω μου. Τα τέσσερα στοιχεία λοιπόν μέσα μου μου παρουσιάζουν τον κόσμο στην ολότητά του.

Ο Αναξαγόρας στηριζόμενος πάνω στη θεωρεία των τεσσάρων πρωταρχικών στοιχείων, ανάπτυξε τη δική του. Μίλησε για μικροσκοπικά κομματάκια, τα οποία έχουν κάτι και από τα τέσσερα πρωταρχικά. Τη δύναμη, στην οποία πίστευε και θεωρούσε πως έδινε την ένωση και το χωρισμό των μικροσκοπικών κομματιών του, την ονόμασε πνεύμα Κατηγορήθηκε για ασέβεια προς τους θεούς αφού η θεωρεία του ήταν άκρως αντίθετη από την πίστη της εποχής.

Τέλος ο Δημόκριτος έθεσε τις βάσεις για την ανάπτυξη της ατομικής θεωρίας, αφού πρώτος μίλησε για άφθαρτα, αιώνια και αναλλοίωτα, μικρά αόρατα τουβλάκια, τα οποία σήμερα τόσους αιώνες μετά ονομάζουμε άτομα. Ακόμη θεωρούσε πως τίποτα δεν μπορεί να γεννηθεί από το μηδέν και πίστευε μονάχα στα άτομα και το κενό ανάμεσά τους. Οι αισθήσεις όπως έλεγε ήταν οι κινήσεις των ατόμων μέσα στο κενό γύρω μας. Γι’ αυτό και χαρακτηρίστηκε ως ένας από τους πρώτους υλιστές. Ο Δημόκριτος παράλληλα διερωτήθηκε τι είναι συνείδηση. Αφού η συνείδηση δεν ήταν κάτι υλικό, δεν μπορούσε να αποτελείται από άτομα, αλλά από κάτι διαφορετικό, το οποίο και ονόμασε «άτομα της ψυχής». Η συνείδηση και η ψυχή συνδέεται άμεσα με το μυαλό. Έτσι δίδαξε πως η ψυχή δεν είναι αθάνατη. Με το θάνατο, τα άτομα της ψυχής χωρίζονται και σκορπίζονται στο κενό έτοιμα να ενωθούν ξανά δίνοντας μια νέα ζωή, μια νέα ψυχή. Πίστευε λοιπόν σε μια παρόμοια μορφή της σημερινής πίστης στη μετενσάρκωση και μετεμψύχωση. 

Οι φιλόσοφοι αυτοί θέτοντας ερωτήματα προσπάθησαν να βρουν τις απαντήσεις χωρίς να καταφύγουν στους μύθους και στην πίστη της εποχής. Κάποιοι κατηγορήθηκαν, ενώ άλλοι απλά αγνοήθηκαν. Πολλά από τα λόγια τους επαληθεύονται σήμερα, ενώ κάποια άλλα έδωσαν γερές βάσεις για την ανάπτυξη άλλων θεωριών. Μπορεί και να βρήκαν την λύση, μπορεί και όχι. Ότι και να έγινε όμως δεν έπαψαν ποτέ να ρωτούν. 
Αυτό καλούμαστε να κάνουμε και εμείς σήμερα. Να ρωτήσουμε και να να αναζητήσουμε την αλήθεια.

https://philosofontas.wordpress.com/

ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΑΘΑΝΑΤΟΙ ΚΑΙ ΘΕΟΙ ΘΝΗΤΟΙ!!!

ΟΙ ΘΕΟΙ ΕΙΝΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΑΘΑΝΑΤΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΘΕΟΙ ΘΝΗΤΟΙ!!! 
ΑΥΤΟ ΙΣΧΥΡΙΖΕΤΑΙ Ο ΑΙΝΙΓΜΑΤΙΚΟΣ ΜΕΓΑΣ ΦΙΛΟΣΟΦΟΣ ΗΡΑΚΛΕΙΤΟΣ, ΣΕ ΕΝΑΝ ΔΙΑΛΟΓΟΝ ΤΟΥ ΜΕ ΕΝΑΝ ΕΜΠΟΡΟ, ΟΠΩΣ ΑΥΤΟΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΛΟΥΚΙΑΝΟΝ ΣΤΟ ΕΡΓΟΝ ΤΟΥ: ΒΙΩΝ ΠΡΑΣΙΣ 12-14.

Απόδοσις: Δ. Α. Χρηστίδη.

ΗΡΑΚΛΕΙΤΟΣ: Επειδή νομίζω, ξένε μου, πως τα ανθρώπινα ζητήματα είναι αξιολύπητα κι αξιοδάκρυτα, και δεν υπάρχει κανένα απ᾽ αυτά που να μην είναι προορισμένο να πεθάνει· γι᾽ αυτό λοιπόν τους λυπάμαι και θρηνώ. Και τις τωρινές συμφορές δεν τις θεωρώ μεγάλες, αυτά όμως που πρόκειται να συμβούν αργότερα είναι εξαιρετικά θλιβερά, εννοώ το παρανάλωμα της φωτιάς και τη συγχώνευση των πάντων. Γι᾽ αυτό θρηνώ, και γιατί τίποτε δεν είναι σταθερό, αλλά τα πάντα συμπεριστρέφονται μέσα σε ένα σύμφυρμα, και είναι το ίδιο ευχαρίστηση δυσαρέσκεια, γνώση αγνωσία, μεγάλο μικρό, καθώς πάνω κάτω στριφογυρίζουν και εναλλάσσονται στου Αιώνα το παιχνίδι.

ΑΓΟΡΑΣΤΗΣ: Και τί είναι ο αιώνας;
ΗΡΑΚΛΕΙΤΟΣ: Ένα παιδί που παίζει, ρίχνει τα ζάρια, περνάει την ώρα του.
ΑΓΟΡΑΣΤΗΣ: Και τί είναι οι άνθρωποι;
ΗΡΑΚΛΕΙΤΟΣ: Θεοί θνητοί.
ΑΓΟΡΑΣΤΗΣ: Και τί είναι οι θεοί;
ΗΡΑΚΛΕΙΤΟΣ: Άνθρωποι αθάνατοι.

ΑΓΟΡΑΣΤΗΣ: Λες αινίγματα, φίλε, ή συνθέτεις γρίφους; Τελικά δεν ξεκαθαρίζεις τίποτε, ακριβώς όπως ο Λοξίας*.

http://www.greek-language.gr

ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΖΕΥΓΑΡΑ

https://ellaniapili.blogspot.com

*Λοξίας. Το προσωνύμιο του Απόλλωνος, για τούς μη νοούντας.