Οι επτά οκτάβες των δονήσεων

Κάθε ον εκπέμπει τις δονήσεις από τις οποίες είναι φτιαγμένο, δηλαδή αυτές που αντέχει συνειδητά. 

Η ύλη, ο κατώτερος βαθμός συνειδητότητας, εκδηλώνεται μόνο μέσω της συστολής, δεδομένου ότι ψύχεται και σκληραίνει.

Το φυτό εκδηλώνεται σε δύο επίπεδα: το υλικό επίπεδο και το επίπεδο της δύναμης – της βλαστητικής – που του δίνει ζωή. Το φυτό εκδηλώνει υλικές δονήσεις ασυνείδητα. Φέρει το σώμα του σαν ένδυμα, το επίπεδο όμως της συνειδητότητας του είναι το βλαστητικό επίπεδο της δύναμης, που δίνει ζωή στην ύλη. Η δύναμη που εκδηλώνεται σ’ αυτό το επίπεδο παρουσιάζει τρεις διαφορετικές όψεις από τις οποίες μπορεί να αναγνωρισθεί : την αναζήτηση τροφής, την πρόσληψη τροφής και την αφομοίωση ή πέψη της τροφής.

Το ζώο εκδηλώνει τρεις δυνάμεις : την υλική , την βλαστητική και την ζωώδη. Έχει ένα σώμα, αναζητά προς τα έξω την τροφή του, τρώει και χωνεύει και είναι συνειδητό στο ζωικό επίπεδο – έχει αισθήματα, ένστικτα, παρορμήσεις, συναισθήματα, συμπάθειες, αντιπάθειες και επιθυμίες. Το ζώο είναι συνειδητό στο τρίτο επίπεδο ανάπτυξης, όπου υπολείπεται του ανθρώπου κατά ένα μόνο βαθμό.

Ο μέσος άνθρωπος βρίσκεται κατά μια οκτάβα δονήσεων υψηλότερα: είναι συνειδητός στο πνευματικό επίπεδο. Έχει την νόηση και την ικανότητα να σκέφτεται. Αλλά, ταυτόχρονα, εκδηλώνει και τα τρία άλλα επίπεδα. Στο υλικό επίπεδο έχει σώμα, στο βλαστητικό αναζητά προς τα έξω την τροφή του, τρώει και χωνεύει. Στο ζωικό επίπεδο έχει αισθήματα, τάσεις, συμπάθειες, αντιπάθειες και επιθυμίες. Αλλά το πιο σημαντικό χαρακτηριστικό του είναι η νόηση. Ο άνθρωπος σκέπτεται συνειδητά.

Στον επόμενο βαθμό ανάπτυξης – του φωτισμένου ανθρώπου – ο άνθρωπος πραγματοποιεί ένα τεράστιο άλμα: ανυψώνει τη συνειδητότητα του έξω από τον κόσμο των αποτελεσμάτων στο επίπεδο των αιτιών. Έλκε μέσα του τη θεική πηγή του αιτιατού σχεδίου και εκδηλώνει αυτή τη δύναμη που εμφανίζεται στη συνειδητότητα του ως διαίσθηση. Με τη βοήθεια της νόησης και της πνευματικής του δύναμης, είναι πλέον ικανός να εκφράζει τις εμπειρίες του αυτού του υψηλότερου επιπέδου, με την τέχνη του λόγου, και να τις μεταδίδει στους συνανθρώπους του. Μπορεί επίσης να αποδεικνύει την ύπαρξη της διαίσθησής του και σε άλλες τέχνες: στη μουσική, χωρίς διαστάσεις ως συνθέτης. Στη ζωγραφική, σε δύο διαστάσεις με γραμμές και χρώματα. Στη γλυπτική ή στο χορό, σε τρισδιάστατες μορφές. Οι άνθρωποι αποκαλούν το δημιουργικό άτομο, φωτισμένο. Αυτό, εκδηλώνει τις πέντε οκτάβες της δόνησης των υλικών, βλαστητικών, ζωωδών, ψυχικών και αιτιωδών δυνάμεων.

Ο βαθμός συνειδητότητας της αμέσως υψηλότερης οκτάβας είναι ο προφήτης. Ο προφήτης εκδηλώνει όλες τις δυνάμεις που εργάζονται στα επίπεδα συνειδητότητας που προαναφέρθηκαν, έχει όμως επιπλέον συνείδηση και του αμέσως υψηλότερου επιπέδου, του επιπέδου της θεικής σοφίας και της οικουμενικής αγάπης. Πρέπει να προσέχουμε ώστε να μη συγχέουμε ποτέ αυτή την συμπαντική αγάπη, με την «αγάπη» του τρίτου, ζωικού επιπέδου, η οποία εκφράζει την εκδήλωση των ζωικών ενστίκτων. Αυτή η τελευταία «αγάπη» είναι μια δόνηση που εκπορεύεται από τρία επίπεδα χαμηλότερα, από την πηγή η οποία αποτελεί το ορμητήριο της αναπαραγωγής των ειδών. Αυτή η «αγάπη» είναι συνώνυμη του πόθου για ιδιοκτησία κι πάντοτε αναζητά μόνο το σώμα. Εξωθεί τον άνθρωπο να έρχεται κοντά στον αγαπημένο του, να τον αγκαλιάζει, να τον φιλά και να τον σφίγγει– με μια λέξη, να τον έχει υπό την κατοχή του.
Η συνειδητότητα εκείνου που υπόκειται σ’ αυτό το είδος της αγάπης βρίσκεται ακόμα στην κατάσταση του διαχωρισμού και αναζητά έναν συμπληρωματικό φυσικό σύντροφο για να βρει ικανοποίηση. Η αγάπη αυτή θέλει πάντα να παίρνει, να κατέχει κάτι, να της ανήκει κάτι. Ενώ η αγάπη στο έκτο επίπεδο εκδήλωσης, η αγάπη του προφήτη, δεν προέρχεται από την κατάσταση διαχωρισμού, αλλά από την πρωταρχική κατάσταση της θεικής ενότητας ! Συνεπώς, αυτή η αγάπη είναι οικουμενική, πάντοτε δίνει, ποτέ δεν παίρνει, δεν χρειάζεται συμπλήρωμα ούτε σωματική εκδήλωση, αλλά εκπέμπει πάντα από τη συνειδητότητα της θεικής ολικής ενότητας. Οι άνθρωποι που είναι συνειδητοί σ’αυτό το επίπεδο, δεν θέλουν να τους ανήκει κανείς. Αισθάνονται οι ίδιοι ταυτισμένοι με το αιώνιο όλον.

Η έβδομη και τελειότερη εκδήλωση του Θεού είναι ο απόλυτα συνειδητός άνθρωπος, ο Θεάνθρωπος. Όλες οι άλλες μορφές αποκάλυψης εκδηλώνουν μόνο μετασχηματισμένες δονήσεις, μόνο μέρος του Θεού. Ο Θεάνθρωπος είναι ένα άτομο που εκδηλώνει το Θεό – το δικό του θεικό εαυτό – πλήρως και ολοκληρωτικά μέσω μιας τέλειας συνειδητότητας, αυτός που βιώνει και εκπέμπει τις θεικές δημιουργικές δυνάμεις στις πρωταρχικές, αμετασχημάτιστες δονήσεις και συχνότητες τους. Είναι συνειδητός στον ανώτατο βαθμό. Κανένα τμήμα του δεν είναι ασυνείδητο.

Μόνο ο άνθρωπος έχει την ικανότητα της κυριαρχίας και της εκπομπής και στις επτά οκτάβες των δονήσεων, αφού τα νευρικά κέντρα που αντιστοιχούν στις επτά οκτάβες της μετασχηματισμένης και αμετασχημάτιστης δημιουργικής δύναμης υπάρχουν στο νευρικό του σύστημα. Από την άλλη πλευρά όμως είναι ικανός να εκπέμπει δονήσεις μόνο από τα επίπεδα στα οποία έχει γίνει συνειδητός, διότι μέχρι να γίνει συνειδητός σε ένα δεδομένο επίπεδο, τα νευρικά κέντρα που αντιστοιχούν σ’αυτό, παραμένουν σε λανθάνουσα κατάσταση.

https://nekthl.blogspot.com/

--------------------------

Σχετικές αναρτήσεις με θέμα: ΣΥΧΝΟΤΗΤΕΣ ΔΟΝΗΣΕΙΣ

Εύφορβος ο Τρώας

ΕΙΚΟΝΑ: Ο Μενέλαος και ο Έκτορας μάχονται για το σώμα του Ευφόρβου. περίπου το -600  Ρόδος. Βρετανικό Μουσείο wikimedia.org

Ο Εύφορβος είναι ομηρικό πρόσωπο. Τρώας πολεμιστής, γιος του Πανθόου και της Φροντίδος, αδελφός του Πολυδάμαντα και του Υπερήνορα, ο πρώτος που τραυμάτισε τον Πάτροκλο, ο οποίος στη συνέχεια φονεύθηκε από τον Έκτορα.

Στη μάχη για τη σωρό του Πατρόκλου, ο Μενέλαος φόνευσε τον Εύφορβο που ήταν από τους σημαντικότερους Τρώες πολεμιστές και συνέλεξε τον οπλισμό του. Τον οπλισμό αυτό του Ευφόρβου ο Μενέλαος στη συνέχεια αφιέρωσε στον Ηραίο Ναό του Άγους. Σύμφωνα με τον Παυσανία, τον 2ο αιώνα ΚΕ, μπορούσε κανείς ακόμα να δει την ασπίδα του.

Αναφέρεται ότι ο Πυθαγόρας, δήλωνε ότι σε προηγούμενη ζωή ήταν ο Εύφορβος και ότι από Τρώας έγινε Ίωνας, και από πολεμιστής φιλόσοφος (μετενσάρκωση).

Ο αστεροειδής 4063 Εύφορβος (4063 Euforbo), που ανακαλύφθηκε το 1989 και ανήκει στην Τρωική Ομάδα, πήρε το όνομά του από τον Τρώα αυτόν πολεμιστή.

el.wikipedia.org

------------------------------------------

ΟΙ ΜΕΤΕΝΣΑΡΚΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΠΥΘΑΓΟΡΑ

ΑΡΡΗΤΑ ΜΗ ΛΕΓΕ

· Άρρητα μη λέγε [Να μη λες αυτά που δεν (πρέπει να) λέγονται] Χείλων ο Λακεδαιμόνιος - Δελφικό Παράγγελμα

Ότι έλεγε ο Πυθαγόρας οι συνομιλητές του το θεωρούσαν νόμο και τον τιμούσαν ως απεσταλμένο του Δία. Κρατούσαν κλειστό το στόμα τους σχετικά με το θείο, διότι άκουγαν πολλά θεϊκά και απόρρητα που ήταν δύσκολο να μην τα πουν αν δεν μάθαιναν πρώτα ότι και η σιωπή είναι λόγος. (ΦΙΛΟΣΤΡΑΤΟΣ «Άπαντα τα ες τον Τυανέα Απολλώνιον»)

Οι Πυθαγόριοι έλεγαν ότι δεν προορίζονταν για όλους όλες οι διδασκαλίες (μη είναι προς πάντας πάντα ρητά) όπως μαρτυρεί ο Αριστόξενος στο δέκατο βιβλίο των “Παιδευτικών νόμων” του. (ΔΙΟΓΕΝΟΥΣ ΛΑΕΡΤΙΟΥ “ΒΙΟΙ ΦΙΛΟΣΌΦΩΝ” ΒΙΒΛΙΟΝ Η’ ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ)

Η ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΟΡΘΩΣ ΛΕΓΕΙΝ

Η τέχνη του ορθώς λέγειν διαιρείται σε τέσσερα είδη. Ένα είναι το τι πρέπει να λέγουμε. Άλλο πόσα πρέπει να λέγουμε. Τρίτον προς ποιους πρέπει να λέγουμε. Τέταρτο πότε πρέπει να λέγουμε.

Αυτά πού πρέπει, λοιπόν, να λέγουμε, είναι εκείνα τα οποία ωφελούν και τον λέγοντα και τον ακούοντα. Δεν πρέπει να λέγουμε, ούτε περισσότερα ούτε λιγότερα των απαιτουμένων.

Πότε πρέπει να λέγουμε, μήτε πρωτύτερα μήτε υστερότερα· ει δ' άλλως δεν θα αποφύγουμε τα σφάλματα και δεν θα μιλήσουμε ορθά. (ΔΙΟΓΕΝΗΣ ΛΑΕΡΤΙΟΣ ΒΙΟΙ ΦΙΛΟΣΟΦΩΝ ΒΙΒΛΙΟ Γ' - ΠΛΑΤΩΝ) 

Η πολυλογία είναι μέγα ελάττωμα που οδηγεί σε λάθος εκφράσεις.
Ποτέ δεν θα μιλάς για κάτι εάν δεν σου το ζητήσουν, και πριν μιλήσεις σκέψου τι θα πεις.

Η μεγάλη ενοραματική αγγλίδα `Αννυ Μπέζαντ (1843 – 1933), έλεγε: 

“Οι μισές απ' τις δυστυχίες της ανθρωπότητας οφείλονται στα περιττά λόγια”.

Η ΣΙΓΗ

Δεν με πείθεις κι αν με πείσεις! όπως είχε πει ο Αριστοφάνης (Πλοῦτος 600)

Είπε ο γάιδαρος στον τίγρη:

- "Το γρασίδι είναι μπλε".

Ο τίγρης απάντησε:

- "Όχι, το γρασίδι είναι πράσινο."

Η συζήτηση άναψε, και οι δύο αποφάσισαν και πήγαν ενώπιον του λιονταριού, του βασιλιά της ζούγκλας να τον υποβάλουν σε διαιτησία,

Ήδη πριν φτάσουν στο ξέφωτο του δάσους, όπου το λιοντάρι καθόταν στο θρόνο του, ο γάιδαρος άρχισε να φωνάζει:

- «Υψηλότατε, είναι αλήθεια ότι το γρασίδι είναι μπλε;".

Το λιοντάρι απάντησε:

- "Αλήθεια, το γρασίδι είναι μπλε."

Ο γάιδαρος έσπευσε και συνέχισε:

- "Ο τίγρης διαφωνεί μαζί μου και με αντιφάσκει και με ενοχλεί, παρακαλώ τιμωρήστε τον."

Ο βασιλιάς τότε δήλωσε:

- "Ο τίγρης θα τιμωρηθεί με 5 χρόνια σιωπής."

Ο γάιδαρος πήδηξε χαρούμενα και προχώρησε στο δρόμο του, ευχαριστημένος και επαναλαμβάνοντας:

- "Το γρασίδι είναι μπλε"...

Ο τίγρης δέχτηκε την τιμωρία του, αλλά πριν ρωτήσει το λιοντάρι:

- "Μεγαλειότατε, γιατί με τιμωρήσατε; Τελικά το γρασίδι είναι πράσινο."

Το λιοντάρι απάντησε:

- "Στην πραγματικότητα, το γρασίδι είναι πράσινο."

Ο τίγρης ρώτησε:

- "Γιατί λοιπόν με τιμωρείς;".

Το λιοντάρι απάντησε:

- "Αυτό δεν έχει καμία σχέση με το ερώτημα αν το γρασίδι είναι μπλε ή πράσινο.

Η τιμωρία είναι επειδή δεν είναι δυνατόν ένα γενναίο και έξυπνο πλάσμα σαν εσένα να σπαταλάει χρόνο μαλώνοντας με ένα γάιδαρο, και από πάνω να έρθει και να με ενοχλήσει με αυτή την ερώτηση."

Το χειρότερο χάσιμο χρόνου είναι να τσακώνεσαι με τον ανόητο και φανατικό που δεν νοιάζεται για την αλήθεια ή την πραγματικότητα, αλλά μόνο για τη νίκη των πεποιθήσεων και των ψευδαισθήσεων του. Ποτέ μην σπαταλάς χρόνο σε επιχειρήματα που δεν βγάζουν νόημα...

Υπάρχουν άνθρωποι που, ανεξάρτητα από το πόσα στοιχεία τους παρουσιάζουμε, δεν έχουν την ικανότητα να καταλάβουν, και άλλοι τυφλώνονται από εγωισμό, μίσος και αγανάκτηση, και το μόνο που θέλουν είναι να έχουν δίκιο ακόμα και αν δεν έχουν.

Όταν η άγνοια ουρλιάζει, η ευφυΐα σιωπά. Η ηρεμία και η ησυχία σου αξίζουν περισσότερο.

------------------------------

Υπάρχει τρόπος να γλυτώσει κανείς από την ιδεοληψία και τον δογματισμό;

Υπάρχει, νομίζω. Είναι εκείνη η… ενοχλητική και επικίνδυνη μύγα, με την οποία παρομοίαζε το διαλεκτικό του δαιμόνιο ο Αρχαίος Σωκράτης. Ένα βαρύ και νωθρό άλογο – έλεγε – για να κουνηθεί, χρειάζεται να το τσιμπήσει αυτή η μύγα. Έτσι και ο ευτυχής στη δουλεία του δογματικός που αρνιέται πεισματικά να μετακινηθεί και κλείνει τ’ αυτιά του στον έλεγχο («ου με πείσης καν με πείσης»), θέλει γερό δάγκωμα από κανένα ακαταμάχητο φιλοσοφικό ζωύφιο, για να αναγκαστεί να κάνει χρήση της μουδιασμένης του διάνοιας. Και να ξαναβρεί την πνευματική ελευθερία. Αλλά δε φτάνει τούτο μόνο. Πρέπει και να μπορεί να σηκώσει την αλήθεια. Το βάρος της δεν είναι για όλους τους ώμους, ενώ το ψεύδος (οι αβασάνιστες, οι αυθαίρετες ιδέες) είναι ελαφρό και πάει σε πολλούς, πάρα πολλούς, όπως το έτοιμο φόρεμα. «Η αξία ενός ανθρώπου» έγραψε ο Nietzsche «μετριέται με το πόσην αλήθεια μπορεί να σηκώσει».

ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ Ε. Π. ΠΑΠΑΝΟΥΤΣΟΥ «Η ΚΡΙΣΗ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΜΑΣ» Περισσότερα εδώ.

----------------------------

“Ου με πείσεις, καν με πείσης”

Θέλει γενναιότητα η Μετατόπιση στη Συνείδηση. ​​ Μετατόπιση ή αλλαγή στη συνείδηση, είναι μια στιγμή φώτισης κατά την οποία ξαφνικά βρίσκεσαι σε θέση να δεις τα πράγματα με έναν εντελώς διαφορετικό τρόπο, μερικές φορές σε σημείο να αλλάξεις το βασικό σου σύστημα πεποιθήσεων και συνεπώς τη ζωή σου.

Η Συνείδηση και η Ενέργεια διευκολύνουν την Εξελικτική Ανάπτυξη

Οι εκδοχές για το τέλος του Εμπεδοκλέους

[Μέσα από το έργο του Διογένους Λαερτίου, “Βίοι Φιλοσόφων” Βιβλίο Η’]

Για τον θάνατο του δεν υπάρχουν πολλές εκδοχές. Γιατί ο μεν ο Ηρακλείδης αφού διηγείται περί την άπνουν και πόσο δοξάστηκε ο Εμπεδοκλής επαναφέροντας ζωντανή την πεθαμένη γυναίκα, προχωρεί και λέει ότι ο φιλόσοφος έκανε θυσία στο αγρόκτημα του Πεισάνακτα όπου είχαν προσκληθεί και μερικοί φίλοι του μεταξύ των οποίων και ο Παυσανίας.

61. Ο Ηρακλείδης διηγείται για την “άπνουν” ότι η κατάστασις της ήταν τέτοια που επί τριάντα μέρες διατηρούσε το σώμα της χωρίς αναπνοή και σφυγμό (συντηρείν άπνουν και άσφηκτον το σώμα). Γι' αυτό ο Ηρακλείδης τον είπε και γιατρό και μάντη.

68. Έπειτα, μετά το συμπόσιο, οι άλλοι σκορπίστηκαν δεξιά – αριστερά για να κοιμηθούν κάτω από τα δένδρα του παρακείμενου αγρού ή όπου ήθελαν, αυτός έμεινε στο μέρος που έγινε η θυσία και το συμπόσιο. Όταν ξημέρωσε σηκώθηκαν αλλά αυτός δεν βρέθηκε. Και ενώ τον αναζητούσαν και ρωτούσαν του υπηρέτες που είναι ο Εμπεδοκλής, έλεγαν ότι δεν ήξεραν. Ένας είπε ότι κατά τα μεσάνυχτα άκουσε μεγάλη φωνή που καλούσε τον Εμπεδοκλή. Σηκώθηκε τότε και είδε φως ουράνιο και φέγγος λαμπάδων, άλλο τίποτα.

Οι φίλοι του εξεπλάγησαν με την είδηση αυτή, ο δε Παυσανίας έστειλε μερικούς να τον αναζητήσουν. Έπειτα διέκοψε την αναζήτηση και απεφάνθη ότι συνέβη σε αυτόν ένα τέλος όπως το ευχόταν. Παρότρυνε δε στους παρισταμένους να προσφέρουν θυσία στον Εμπεδοκλή γιατί είχε γίνει θεός.

69. Ο Έρμιππος λέει ότι κάποια Πανθεία Ακραγαντίνη, “απελπισμένη από τους ιατρούς” την έκανε καλά αυτός, και γι' αυτό έκανε θυσία. Οι προσκεκλημένοι ήταν γύρω στους ογδόντα.

Ο Ιππόβοτος βεβαιώνει ότι ο φιλόσοφος σηκώθηκε και προχώρησε προς την Αίτνα (το βουνό με το ηφαίστειο), και όταν έφτασε στους κρατήρες βυθίστηκε μέσα και εξαφανίστηκε, θέλοντας να επιβαιβεώσει τη φήμη του ότι είχε γίνει θεός. Η αλήθεια μαθεύτηκε αργότερα όταν το ηφαίστειο πέταξε έξω το ένα πέδιλο του. Γιατί συνήθιζε να φοράει χάλκινα πέδιλα. Ο Παυσανίας όμως (κατά τον Ηρακλείδη) δεν συμφωνούσε με αυτήν την εκδοχή.

71. Στις διηγήσεις όμως αυτές εναντιώνεται ο Τίμαιος, “ρητώς λέγων” ότι “εξεχώρησεν είς Πελοπόννησον και το σύνολον ουκ επανήλθε” - από όπου δεν ξαναγύρισε ποτέ.

Άρα και ο τρόπος του θανάτου του, μας είναι άγνωστος (και την τελευτήν άδηλον είναι). Τον διαψεύδει (ο Τίμαιος) τον Ηρακλείδη τον οποίον και ονομαστικά αναφέρει στο 14ο βιβλίο του. Γιατί λέει πως ο Πεισάναξ ούτε Ακραγαντίνος ήταν (ήταν Συρακούσιος) ούτε κτήμα είχε στον Ακράγαντα. Επί πλέον αν ένας τέτοιος λόγος είχε διαδοθεί, ο Παυσανίας θα είχε ανεγείρει ένα μνημείο για τον φίλο του σαν σε θεό, ένα άγαλμα ή έναν ναό γιατί είχε τα μέσα (και γαρ πλούσιον είναι). “Πως λοιπόν, θα ριχνόταν στους κρατήρες, προσθέτει, που ενώ είναι τόσο κοντά, ποτέ δεν έκανε λόγο; Άρα πέθανε στην Πελοπόννησο”.

72. “Δεν πρέπει εξ άλλου να θεωρείται περίεργο ότι δεν φαίνεται πουθενά τάφος του, γιατί και πολλών άλλων δεν υπάρχει”.

ΔΙΟΓΕΝΟΥΣ ΛΑΕΡΤΙΟΥ “ΒΙΟΙ ΦΙΛΟΣΌΦΩΝ” ΒΙΒΛΙΟΝ Η’ ΕΜΠΕΔΟΚΛΗΣ

------------------------------

ΕΜΠΕΔΟΚΛΗΣ

ΕΜΠΕΔΟΚΛΗΣ – ΠΕΡΙ ΨΥΧΗΣ

ΕΜΠΕΔΟΚΛΗΣ: ΕΝΑΣ ΘΕΟΣ ΕΠΙ ΓΗΣ

ΕΜΠΕΔΟΚΛΗΣ - ΤΑ ΑΠΟΡΡΗΤΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ

Ο ΕΜΠΕΔΟΚΛΗΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΑΝΤΡΑΣ ΠΟΥ ΠΡΟΟΡΙΣΤΗΚΕ Ν' ΑΦΗΚΕΙ ΤΗ ΔΟΞΑ ΤΟΥ ΑΝΩΛΕΘΡΗ ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ

Απόσπασμα από το έργο του ΦΙΛΟΣΤΡΑΤΟΥ, για τον ΠΥΘΑΓΟΡΑ

Όσοι επαινούν τον Σάμιο Πυθαγόρα λένε  γι' αυτόν ότι δεν ήταν ακόμη  Ίωνας, όταν γεννήθηκε κάποτε  στην Τροία ως Εύφορβος (μετενσάρκωση).

Πέθανε και αναβίωσε, αλλά το ότι είχε πεθάνει (στην Τροία), επιβεβαιώνεται  και από τον Όμηρο. 

Ποτέ δεν φορούσε ρούχα από δέρμα  σκοτωμένων  ζώων και επίσης απέφευγε να τρώει και να θυσιάζει ζώα για να διατηρείται αγνός. Δεν ήθελε να  βάφονται οι βωμοί με αίμα και προτιμούσε τις μελόπιτες, το λιβάνι  και τους ύμνους. Τέτοιες προσφορές συνήθιζε να κάνει στους θεούς εκείνος ο άνδρας γιατί γνώριζε πως τις προτιμούσαν οι θεοί από τις εκατόμβες και τα μαχαίρια μέσα σε πανέρια.

Συναναστρεφόταν με τους θεούς και μάθαινε από αυτούς ποιες ανθρώπινες ενέργειες τους ευχαριστούν και ποιες απεχθάνονται.
Από τους θεούς διδάχτηκε και τα σχετικά με τη φύση. Οι άλλοι είχαν διάφορες γνώμες  για τον θεό και αντίθετες μεταξύ τους. Σ' αυτόν είχε φανερωθεί ο Απόλλων και είπε ποιος ήταν. Κι άλλοι θεοί είχαν φανερωθεί χωρίς να πουν ποιοι είναι, όπως η Αθηνά, οι Μούσες και άλλοι, των οποίων τις μορφές και τα ονόματα αγνοούν οι άνθρωποι.

Ότι έλεγε ο Πυθαγόρας οι συνομιλητές του το θεωρούσαν νόμο και τον τιμούσαν ως απεσταλμένο του Δία. Κρατούσαν κλειστό το στόμα τους  σχετικά με το θείο, διότι άκουγαν πολλά θεϊκά και απόρρητα που ήταν δύσκολο να μην τα πουν αν δεν μάθαιναν πρώτα ότι και η σιωπή είναι λόγος.

Απόσπασμα από το έργο του ΦΙΛΟΣΤΡΑΤΟΥ, «Άπαντα τα ες τον Τυανέα Απολλώνιον», εκδόσεις Κάκτος. 

-------------------------------------

ΟΙ ΜΕΤΕΝΣΑΡΚΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΠΥΘΑΓΟΡΑ

ΔΙΟΓΕΝΟΥΣ ΛΑΕΡΤΙΟΥ “ΒΙΟΙ ΦΙΛΟΣΟΦΩΝ” - ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ

ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ Ο ΠΡΩΤΟΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΣ ΤΗΣ ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑΣ

ΑΠΟΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΥΘΑΓΟΡΑ ΑΠΟ ΑΡΧΑΙΟΥΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ

Ο ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΟΛΛΟΥΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΥΣ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ ΤΟΥ ΟΠΟΙΟΥ Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΚΑΙ ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΕΧΕΙ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΥΠΕΡΒΑΤΙΚΑ, ΥΠΕΡΦΥΣΙΚΑ ΚΑΙ ΘΡΥΛΙΚΑ.

ΔΙΟΓΕΝΟΥΣ ΛΑΕΡΤΙΟΥ “ΒΙΟΙ ΦΙΛΟΣΟΦΩΝ” - ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ

(Απόσπασμα)

11. Ήταν δε και εξαιρετικά ωραίος, σοβαρός και αξιοπρεπέστατος. Και οι μαθηταί του είχαν τη γνώμη πως ήταν εκείνος ο Απόλλων που είχε έρθει από τα υπερβόρεια μέρη (ως είη Απόλλων εξ Υπερβορείων αφιγμένος), ενώ άλλοι έλεγαν πως είναι ο “Πύθιος Απόλλων”. Λέγεται δε ότι κάποτε που γδυνόταν φάνηκε ο χρυσός μηρός του. Και ότι μια μέρα που περνούσε τον ποταμό Νέσσο, ο ποταμός τον καλωσόρισε – πολλοί το λένε αυτό.

14. Και πρώτος αυτός λένε απεφάνθη ότι η ψυχή, κάνοντας αναγκαστικά έναν προδιαγεγραμμένο γύρο (κύκλον ανάγκης αμείβουσαν) πηδάει πότε σε τούτη και πότε σε εκείνη την ύπαρξη.

Τόσο δε τον θαύμαζαν που έλεγαν οι μαθηταί του ότι είναι προφήτης που εκδηλώνει τη φωνή του θεού. Αλλά κι ο ίδιος λέει σ’ ένα γραφτό του πως αφού έμεινε 207 χρόνια στον Άδη, ξαναγύρισε στους ανθρώπους. Γι’ αυτό και είχε σταθερούς οπαδούς, και πήγαιναν να ακούσουν τους λόγους του και Λευκανοί και Πευκέτιοι και Μεσσάπιοι και Ρωμαίοι ακόμη.

15. Μέχρι του Φιλολάου ήταν αδύνατον να γνωρίσει κανείς οποιοδήποτε από τα δόγματα του Πυθαγόρου. Ο Φιλόλαος έφερε στην δημοσιότητα τα περίφημα τρία βιβλία, που τα αγόρασε ο Πλάτων διαθέσας το (τεράστιο) ποσόν των 100 μνων. 

Πάνω από 600 ήταν εκείνοι που παρακολουθούσαν τα νυχτερινά μαθήματα του Πυθαγόρου (την νυκτερινήν ακρόασιν απήντων αυτού). Κι όσοι αξιώνονταν να τον ιδούν, τό ‘γραφαν (με υπερηφάνεια) στους δικούς τους σαν κάτι μεγάλο γεγονός. Οι δε Μεταποντίνοι αποκαλούσαν το σπίτι του ιερό της Δήμητρας και το προπύλαιο (τη βεράντα) κατοικία των Μουσών (μουσείον), όπως ιστορεί ο Φαβωρίνος εις το υπό τον τίτλον “Παντοδαπαί ιστορίαι” έργο του.

16. Και οι άλλοι Πυθαγόριοι έλεγαν ότι δεν προορίζονταν για όλους όλες οι διδασκαλίες (μη είναι προς πάντας πάντα ρητά) όπως μαρτυρεί ο Αριστόξενος στο δέκατο βιβλίο των “Παιδευτικών νόμων” του.

ΔΙΟΓΕΝΟΥΣ ΛΑΕΡΤΙΟΥ “ΒΙΟΙ ΦΙΛΟΣΌΦΩΝ” ΒΙΒΛΙΟΝ Η’ ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ

----------------------------------

ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ Ο ΘΕΟΣΤΑΛΤΟΣ 

ΟΙ ΜΕΤΕΝΣΑΡΚΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΠΥΘΑΓΟΡΑ

ΠΩΣ ΕΠΕΛΕΓΕ Ο ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ ΤΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ ΤΟΥ

ΠΕΡΙ ΑΜΕΤΡΙΑΣ ΣΤΟΝ ΒΙΟ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ – ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ

ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ - Η ΜΕΤΕΝΣΑΡΚΩΣΗ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ – Η ΓΝΩΣΗ ΤΩΝ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΩΝ ΒΙΩΝ ΤΟΥ ΟΣΟ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΜΕ ΤΟΥΣ ΟΠΟΙΟΥΣ ΕΡΧΟΤΑΝ ΣΕ ΕΠΑΦΗ

Η ΙΔΙΟΧΕΙΡΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΠΥΘΑΓΟΡΑ - ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΚΑΙ ΠΡΟΤΙΜΟΤΕΡΟ ΜΕ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΣΧΟΛΗΘΕΙ ΕΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΕΙ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΤΟΥ!

Η ΘΕΑ ΑΘΗΝΑ Η ΠΡΟΣΤΑΤΙΔΑ ΤΩΝ ΗΡΩΩΝ ΑΦΙΕΡΩΝΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΕΥΤΥΧΙΑ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ

 

------------------------------

Η ΜΥΣΤΙΚΗ ΣΧΕΣΗ ΤΗΣ ΘΕΑΣ ΑΘΗΝΑΣ ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΓΚΕΦΑΛΟ

Ο ΑΠΟΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΣΤΟΙΧΕΙΩΝ ΤΟΥ ΧΡΥΣΕΛΕΦΑΝΤΙΝΟΥ ΑΓΑΛΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΘΕΑΣ ΑΘΗΝΑΣ

ΜΕ ΤΗΝ ΝΟΗΤΙΚΗ ΕΞΕΛΙΞΗ ΠΟΥ ΑΦΟΡΑ ΠΑΝΤΑ ΤΟΝ ΑΝΩΤΕΡΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΝΟΥ, ΣΧΕΤΙΖΕΤΑΙ Η ΑΘΗΝΑ

Η ΘΕΑ ΑΘΗΝΑ ΦΥΛΑΕΙ ΤΙΣ ΕΝΔΙΑΜΕΣΕΣ ΖΩΕΣ ΑΚΛΟΝΗΤΕΣ ΜΕ ΤΗ ΝΟΗΣΗ ΑΝΥΨΩΝΟΝΤΑΣ ΤΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΥΛΗ - ΠΡΟΚΛΟΣ

«Είναι φυτά τ' ουρανού οι Έλληνες, και όχι της γης, γιατί στον ουρανό Βρίσκονται οι ρίζες τους. Τους ανέθρεψε η Αθηνά.» (Πλάτωνας Τίμαιος 23 d - e) – Η ΑΠΟΚΩΔΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΜΥΘΟΥ ΤΗΣ ΓΕΝΝΗΣΗΣ ΤΟΥ ΕΡΙΧΘΟΝΙΟΥ

ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΥ ΠΕΡΙ ΠΑΙΔΩΝ ΑΓΩΓΗΣ

 

ΕΙΚΟΝΑ: Προτομή του Πλούταρχου στη Χαιρώνεια wikimedia.org

(Απόσπασμα)

Γιατί η νεότητα είναι εύπλαστη και ρευστή, και τα μαθήματα εντυπώνονται στις ψυχές των παιδιών που είναι ακόμα απαλές• καθετί σκληρό δύσκολα μαλακώνει. Γιατί, όπως ακριβώς οι σφραγίδες αποτυπώνονται στα μαλακά κεριά, έτσι αποτυπώνονται και τα μαθήματα σε όσες ψυχές είναι ακόμα παιδικές. Και μου φαίνεται ότι ο δαιμόνιος Πλάτων σωστά παραινεί τις τροφούς να μη λένε τυχαίους μύθους στα παιδιά, για να μη συμβεί και γεμίσουν οι ψυχές τους εξαρχής από μωρία και διαφθορά.

'Όπως φαίνεται, σωστά παραινεί ο ποιητής Φωκυλίδης λέγοντας:

«Πρέπει ενώ είναι παιδί ακόμα να διδαχτεί τα καλά έργα».

Αλλά και τούτο δεν πρέπει να παραλειφθεί, ότι δηλαδή και τα παιδιά που πρόκειται να υπηρετήσουν αυτούς που τα ανέθρεψαν και θα είναι σύντροφοί τους, πρέπει πρώτα απ' όλα να έχουν καλούς τρόπους και ακόμα να μιλούν άψογα Ελληνικά, ώστε, συγχρωτιζόμενοι με βαρβάρους και ανήθικους, να μην αποκτήσουν τη δική τους κακία. Και όσοι εκφράζονται με παροιμίες λένε σωστά:

«Αν με κουτσό συγκατοικήσεις, να κουτσαίνεις θα μάθεις».

Πρέπει, όμως, ένας σπουδαίος παιδαγωγός να συμπεριφέρεται, όπως ο Φοίνικας, ο παιδαγωγός του Αχιλλέα. Το σπουδαιότερο και σημαντικότερο, τώρα, απ' όσα έχω πει θα αναφέρω. Πρέπει να αναζητάτε δασκάλους των παιδιών απ' αυτούς που και στη ζωή τούς είναι αδιάβλητοι και στη συμπεριφορά τους ανεπίληπτοι και γεμάτοι εμπειρίες• γιατί πηγή και ρίζα της αρετής είναι να τύχει κανείς σωστής διαπαιδαγώγησης. Και όπως οι χωρικοί βάζουν τα ξύλα δίπλα στα φυτά, έτσι και οι σωστοί από τους δασκάλους με φροντίδα πρέπει να βάζουν μέσα στους νέους τις συμβουλές και τις παραινέσεις, ώστε να βλαστήσουν σωστά τα ήθη τους.

Και είναι κατάπτυστοι ορισμένοι πατέρες, οι οποίοι, πριν να δοκιμάσουν αυτούς που πρόκειται να διδάξουν, από άγνοια, καμιά φορά κι από απειρία, αφήνουν τα παιδιά τους σε ανθρώπους άσημος και αταίριαστους. Και δεν είναι ακόμα κι αυτό για γέλια, αν από απειρία το κάνουν, αλλά τελείως παράλογο είναι το εξής. Ποιο, δηλαδή; Μερικές φορές, αν και γνωρίζουν καλά, είτε επειδή το διαισθάνονται είτε επειδή και άλλοι τους το λένε, την απειρία, ίσως και την αθλιότητα ορισμένων εκπαιδευτικών, παρ' όλα αυτά σ' αυτούς στέλνουν τα παιδιά τους, οι μεν επειδή παρασύρονται από τις κολακείες και τις γαλιφιές, οι δε επειδή υποκύπτουν στους φίλους τους που τους το ζητούν, κάνοντας το ίδιο όπως κάποιος άρρωστος, ο οποίος αφήνει [το γιατρό] που με την επιστήμη μπορεί να τον σώσει, κάνοντας τη χάρη του φίλου, και πηγαίνει σ' αυτόν που από απειρία μπορεί να τον σκοτώσει.

Η όπως αυτός που αφήνει τον άριστο ναύκληρο για να δοκιμάσει τον χειρότερο, επειδή τον παρακάλεσε ένας φίλος.

Δία και όλοι οι θεοί, ποιος είναι πιο άξιος να ονομάζεται πατέρας, αυτός που κάνει τις χάρες που του ζητάνε ή αυτός που ασχολείται με τη [σωστή] διαπαιδαγώγηση των παιδιών του;

Έπειτα, δεν ήταν ταιριαστό αυτό που είπε εκείνος ο παλιός Σωκράτης, ότι δηλαδή, αν ήταν δυνατόν, θα ανέβαινε στο υψηλότερο σημείο της πόλης για να φωνάξει: «Ω άνθρωποι, τι κάνετε; Για τα χρήματα και τις κτήσεις μόνο νοιάζεστε, ενώ για τους γιους σας, που σ' αυτούς θα τ' αφήσετε δεν ενδιαφέρεστε;»

Σ' αυτά εγώ θα προσθέσω ότι αυτοί οι πατέρες το ίδιο κάνουν με το να φρόντιζαν για τα παπούτσια αλλά να μην ενδιαφέρονταν για το πόδι. Πολλοί πατέρες, λοιπόν, φτάνουν στο σημείο να αγαπούν πολύ τα χρήματα και ταυτόχρονα να μισούν τα παιδιά τους, ώστε, προκειμένου να μη δώσουν μεγαλύτερο μισθό, παίρνουν για δασκάλους των παιδιών τους ανθρώπους παντελώς άτιμους, επιδιώκοντας τη φτηνή αμάθεια. Γι' αυτό και ο Αρίστιππος, όχι άκομψα αλλά πολύ αστεία, διακωμώδησε με τα λόγια του έναν πατέρα χωρίς μυαλό και λογική. Όταν, λοιπόν, κάποιος τον ρώτησε πόσα ζητά για μισθό για να εκπαιδεύσει το παιδί του, «χίλιες», του είπε, «δραχμές». Όταν λοιπόν ο άλλος είπε «Ηρακλή μου, πάρα πολλά ζητάς· με χίλια μπορώ να αγοράσω ένα δούλο», του απάντησε «Τότε, λοιπόν, δύο δούλους θα έχεις: και το γιο σου και αυτόν που θ' αγοράσεις».

Δεν είναι πολύ παράλογο, από τη μία να συνηθίζουμε τα παιδιά να τρώνε με το δεξί χέρι κι αν απλώσουν τ' αριστερό να τα μαλώνουμε, καμία όμως πρόνοια να μην έχουμε για να ακούν σωστούς και ωφέλιμους λόγους; Τι λοιπόν συμβαίνει στους ξακουστούς αυτούς πατέρες, αφότου αναθρέψουν και διαπαιδαγωγήσουν τούς γιους τούς κακώς, εγώ θα αναφέρω. Όταν γίνουν άνδρες, παραμελούν την υγιή και τακτική ζωή, και γκρεμίζουν τους εαυτούς τους σε άτακτες και βαρβαρικές ηδονές, και τότε [οι πατέρες] μετανιώνουν για την παιδεία που τους έδωσαν, επειδή δεν είχε κανένα όφελος, και υποφέρουν για τα αδικήματά τους [των παιδιών]. Γιατί άλλοι απ' αυτούς μαζεύουν γύρω τους κόλακες και παράσιτα, ανθρώπους ασήμαντους και καταραμένους, διαφθορείς των νέων και καταστροφικούς, άλλοι πόρνες και εταίρες πολυτελείς και «σοβαρές» εξαγοράζουν, άλλοι ρίχνονται στα φαγοπότια, άλλοι εξοκέλλουν στους κύβους [ζάρια] και στα γλέντια, και μερικοί απ' αυτούς αγγίζουν τις πιο απερίσκεπτες συμφορές με το να μοιχεύουν και να καταστρέφουν σπίτια και για μία ηδονή να πληρώνουν με τη ζωή τους.

Αν ασχολούνταν, όμως, με τη φιλοσοφία, μπορεί να μην άφηναν αυτοί τους εαυτούς τους να παρασυρθούν από τέτοια πράγματα, και ίσως να μάθαιναν και το παράγγελμα τον Διογένη, ο οποίος με δυσάρεστα λόγια, αληθινά πράγματα παραινούσε και έλεγε: «Μπες σε πορνείο νεαρέ, για να μάθεις ότι τα ανάξια από τα τίμια καθόλου δεν διαφέρουν».

ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΥ ΠΕΡΙ ΠΑΙΔΩΝ ΑΓΩΓΗΣ

----------------------------------------

ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ - ΠΩΣ ΔΕΙ ΤΟΝ ΝΕΟΝ ΠΟΙΗΜΑΤΩΝ ΑΚΟΥΕΙΝ

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ «ΘΕΟΣ ΤΙΜΩΡΟΣ» ΠΑΡΑ ΜΟΝΟ ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΜΥΑΛΑ ΤΩΝ ΔΕΙΣΙΔΑΙΜΟΝΩΝ - ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ

“ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΡΡΩΣΤΙΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΘΗ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ, ΦΑΡΜΑΚΟ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ Η ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ” - ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ

ΣΤΗΝ ΑΡΕΤΗ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ ΕΓΚΕΙΤΑΙ Η ΕΥΔΑΙΜΟΝΙΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΤΑ ΑΓΑΘΑ ΠΟΥ ΠΡΟΕΡΧΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΥΧΗ

Ο ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ, ΟΠΩΣ ΚΑΙ Ο ΟΡΦΕΥΣ, ΜΑΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΟΥΝ, ΟΤΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΔΙΔΑΞΑΝ ΤΗΝ ΛΑΤΡΕΙΑ ΤΩΝ ΘΕΩΝ ΣΤΟΥΣ ΑΙΓΥΠΤΙΟΥΣ    

Η Εξωτερική Επιφάνεια της Πυραμίδας του Χέοπα και το Πυραμίδιον

Αυτή η εικόνα απεικονίζει πώς θα μπορούσε να μοιάζει αρχικά η πυραμίδα του Χέοπα.

Γνωρίζουμε ότι η πυραμίδα καλύφθηκε εξ ολοκλήρου με λευκό ασβεστόλιθο (φανταστείτε το αποτέλεσμα στην αντανάκλαση των ακτίνων του ήλιου), εκτός από την κορυφή, το πυραμίδιον η οποία ήταν καλυμμένη με φύλλα χρυσού. 

Ufo e Alieni: verità svelate

Πυραμίδιον

O κορυφαίος λίθος ή «πυραμίδιον» δήλωνε την ολοκλήρωση της πυραμίδας. Για τις τρεις πυραμίδες της Γκίζας τα πυραμίδια αναφέρονται είτε σαν επιχρυσωμένα είτε από ατόφιο χρυσό, γιατί παρίσταναν τον ήλιο. Το πυραμίδιον της μεγάλης πυραμίδας είχε 9 μέτρα ύψος, δηλαδή σαν μία τριώροφη οικοδομή. Σε μια πυραμιδική επιγραφή το πυραμίδιον ονομάζεται «Αίθουσα των αρχείων».

Πρόσφατα ο Δρ Ζαχί Χαβάς έκανε μια νέα ανακάλυψη στο Αμπουσίρ, που βρίσκεται κοντά στην Γκίζα. Ξέθαψε δύο ογκόλιθους ασβεστόλιθων πάνω στους οποίους υπήρχαν αρχαίες επιγραφές και παραστάσεις. Μια παράσταση απεικόνιζε εργάτες που μετέφεραν ένα χρυσό πυραμίδιον με σχοινιά ανάμεσα από πλήθος που γιόρταζε και χόρευε για τη μεταφορά του.

Εξωτερική Επιφάνεια της Πυραμίδας

Όταν τελείωσε η μεγάλη πυραμίδα, όλη η εξωτερική επιφάνειά της καλύφθηκε με 115.000 πλάκες άσπρου ασβεστόλιθου εξαιρετικής ποιότητας, διαφόρων μεγεθών μέχρι και 10 τετραγωνικά μέτρα η κάθε μία. Είχαν λειανθεί και στιλβωθεί τέλεια ώστε να λάμπουν εκτυφλωτικά στο φως του ήλιου της ερήμου. Ήταν κολλημένες μεταξύ τους με απόλυτη ακρίβεια, ώστε οι αρμοί σύνδεσης, ενός έως δύο χιλιοστών, να είναι αόρατοι ακόμη και από κοντινή απόσταση, με αποτέλεσμα όλη η πλευρά να φαίνεται μονοκόμματη.

Η πυραμίδα έλαμπε εκτυφλωτικά, και φαινόταν σαν να ήταν ένας μικρός ήλιος ορατός από πολύ μεγάλες αποστάσεις. Άλλοι πάλι υποστηρίζουν ότι οι πέτρες της επίστρωσης ήταν από γρανίτη του Ασουάν, οπότε το θέαμα θα ήταν ακόμη πιο εντυπωσιακό, γιατί φαινόταν σαν κόκκινος ήλιος. Κάποιοι άλλοι ερευνητές πιστεύουν ότι η πυραμίδα πρέπει να ήταν βαμμένη κόκκινη, για να αντανακλά το κόκκινο χρώμα της δύσης του ήλιου. Όμως υπάρχουν και αυτοί που υποστηρίζουν ότι υπήρχε επικάλυψη της πυραμίδας με λευκό μέταλλο, ώστε να προκαλείται ο ιονισμός της ατμόσφαιρας για τη δημιουργία βροχών κατά βούληση. 

Το υλικό σύνδεσης των επιφανειακών πλακών ήταν τόσο πολύ ισχυρό, που δυσκόλεψε τους κατά καιρούς επίδοξους καταστροφείς της πυραμίδας. Οι κολλητικές ουσίες, από τη χημική ανάλυση που έγινε σε ευρεθέντα υπολείμματα της επικάλυψης, προέκυψε ότι ήταν από άγνωστα υλικά, και οι κάποιες γνωστές ουσίες που εντοπίστηκαν δεν δικαιολογούν τόσο μακροχρόνια διάρκεια ζωής.

Για τη μελέτη των ουσιών αυτών χρησιμοποιήθηκε ο μεγάλος φασματογράφος του Πανεπιστημίου της Σορβόννης του Παρισιού. 

Προσωπικά πιστεύω ότι ισχύουν όλες οι παραπάνω εκδοχές επικάλυψης της πυραμίδας, οι οποίες έγιναν σε διαφορετικές εποχές και για διαφορετικούς λόγους κάθε φορά. Οι επικαλύψεις ήταν αυτές που προστάτεψαν τους ογκόλιθους κατασκευής από κάθε είδους διάβρωση, με αποτέλεσμα να είναι αδύνατη η ακριβής χρονολόγηση της πυραμίδας.

Στα ερείπια των μνημείων της Μέμφιδας βρέθηκαν παραστάσεις πάνω σε ογκόλιθους, οι οποίοι είχαν γυαλιστεί και περαστεί με ένα άγνωστο πρασινωπό υγρό, το οποίο για πολλές χιλιάδες χρόνια έχει μείνει αναλλοίωτο, αν και βρισκόταν κάτω από τον αφρικανικό ήλιο και την επίδραση της ατμόσφαιρας. Όλη η επιφάνεια της πυραμίδας ήταν σκεπασμένη με ιερογλυφικές επιγραφές. Ο Ηρόδοτος πρώτος αναφέρει ότι είδε ο ίδιας τις επιγραφές, που ήταν γραμμένες πάνω στις πλευρές της πυραμίδας: «Είναι σημειωμένα πάνω στην πυραμίδα με γράμματα αιγυπτιακά πόσα ξοδεύτηκαν.... ». (ΕΥΤΕΡΠΗ 2-125)

Οι πληροφορίες αυτές του Ηροδότου επιβεβαιώνονται και από μεταγενέστερους Άραβες ιστορικούς:

- Ο Άραβας ιστορικός Μασουντί από τη Βαγδάτη (900-956 μ.Χ.) στο έργο του «Ιστορική εγκυκλοπαίδεια» γράφει: «Οι πυραμίδες ήταν πολύ ψηλές. Πάνω στις πλευρές τους υπήρχαν επιγραφές με γραφή όλων των αρχαίων εθνών και βασιλείων που δεν υπάρχουν πια και το νόημά τους ήταν άγνωστο. Δεν ξέρουμε τι είδους γραφή ήταν αυτή και τι έλεγαν αυτά τα κείμενα. Πολλές επιγραφές αναφέρονταν στις επιστήμες, στη μαγεία και στα μυστικά της φύσης. Υπήρχαν μηχανικά αγάλματα με καταπληκτικές ικανότητες, που φρουρούσαν τις υπόγειες στοές κάτω από τη μεγάλη πυραμίδα».

Γράφει επίσης ότι: «Τα αρχεία των διαφόρων τεχνών και των επιστημών είναι κρυμμένα βαθιά κάτω από τη μεγάλη πυραμίδα και περιμένουν αυτούς που θα μπορέσουν να τα κατανοήσουν». Σύμφωνα με μια αρχαία επιγραφή, «τα μηχανικά αγάλματα ήταν έτσι κατασκευασμένα, ώστε να μπορούν να σκοτώνουν όσους προσπαθούσαν να βεβηλώσουν τα ιερά». Εμείς μπορούμε να υποθέσουμε ότι ήταν κάτι ανάλογο με τα σημερινά ρομπότ.

- 0 Άραβας ιστορικός Ιμπν Χαουκάλ (10ος μ.Χ. αιώνας) αναφέρει ότι τα παράξενα γράμματα που υπήρχαν στην επιφάνεια της πυραμίδας ήταν καθαρά και ορατά και στη δική του εποχή.

- Ο επίσης Άραβας ιστορικός Αμπντ αλ Λατίφ (1162-1231) σημειώνει χαρακτηριστικά: «Είδα τα κείμενα αυτά, πάνω στην επιφάνεια της πυραμίδας, που θα μπορούσαν να γεμίσουν 10.000 σελίδες βιβλίου».

- Ο Άραβας ιστορικός Μακρίζι μπεν Σαλούκ (1360-1442), από το Κάιρο, αναφέρει ένα όνειρο, που είχε ιδεί ο φαραώ Σούριντ (Σείριος), για το οποίο οι ιερείς είπαν ότι προφήτευε μια πλημμύρα: «Ο βασιλιάς διάταξε να χτιστούν οι πυραμίδες, τις γέμισε με φυλαχτά, θαυμαστά αντικείμενα, πλούτη, είδωλα, και τοποθέτησε εκεί τα σώματα των βασιλιάδων. Έδωσε εντολή στους ιερείς να σκαλίσουν πάνω σε αυτά τα μνημεία όλα τα γνωμικά των μεγάλων σοφών. Έτσι, σε όλη την επιφάνεια των πυραμίδων, οροφές, βάσεις και πλευρές, καταγράφηκαν όλες οι γνώσεις των Αιγυπτίων. Εκεί σχεδιάστηκαν οι αστερισμοί και σκαλίστηκαν τα ονόματα φαρμάκων, με τις ωφέλιμες ή τις βλαβερές ιδιότητές τούς, η επιστήμη των φυλαχτών, των μαθηματικών, της αρχιτεκτονικής, με λίγα λόγια όλοι οι κλάδοι των ανθρώπινων γνώσεων, και όλα ήταν πολύ καταληπτά γι' αυτούς πού γνώριζαν τη γραφή και καταλάβαιναν τη γλώσσα τους».

►  Ο Άραβας ιστορικός Ιμπν Κουραντμπί στο βιβλίο του «Θαύματα Κατασκευής» γράφει: «Στην επιφάνεια της επικάλυψης των λίθων της πυραμίδας υπάρχουν επιγραφές, σε άγνωστη αρχαία γραφή, την οποία κανένας ποτέ δεν μετάφρασε, ούτε άκουσε κάποιον να πει ότι καταλαβαίνει τη γραφή αυτή. Αυτές οι επιγραφές είναι τόσο πολλές και μεγάλες, ώστε αν μεταφέρονταν σε χαρτί, θα κάλυπταν δέκα χιλιάδες φύλλα».

►Ο ιστορικός Αχμέντ μπεν Τουλούν (874 μ.Χ.) γράφει: «Βρέθηκε μέσα στη μεγάλη πυραμίδα ένα γυάλινο πολύχρωμο ποτήρι, το οποίο γέμισα με νερό και το ζύγισα, κατόπιν το ζύγισα και άδειο, και διαπίστωσα έκπληκτος ότι το βάρος τον ποτηριού ήταν το ίδιο γεμάτο και άδειο• αυτό δείχνει ότι το επίπεδο της γνώσης αυτών πού κατασκεύασαν την πυραμίδα ήταν πολύ υψηλό».

Πηγή: «Φως από τη Μεγάλη Πυραμίδα», Γεράσιμος Καλογεράκης, σελ. 70 - 74, εκδόσεις Δίον, Θεσσαλονίκη 2009, Α' έκδοση. 

-------------------------------------------

Ο ΠΑΠΥΡΟΣ TULLI

ΟΙ ΜΥΣΤΙΚΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΤΩΝ ΠΥΡΑΜΙΔΩΝ

ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΠΥΡΑΜΙΔΑΣ ΤΗΣ ΓΚΙΖΑΣ

ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΠΥΡΑΜΙΔΕΣ ΤΗΣ ΑΙΓΥΠΤΟΥ, ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ / ΓΗΙΝΕΣ ΚΑΤΑΣΚΕΥΕΣ;;;

ΑΙΓΥΠΤΙΑ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΟΣ: ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΤΙ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΠΥΡΑΜΙΔΑ ΤΟ ΟΠΟΙΟ «ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ»

Ο Ιαμβλίχος και η ξεχωριστή του φύση

Τις περισσότερες ώρες (ο Ιάμβλιχος) ήταν μαζί με τους μαθητές του· ο τρόπος που ζούσε ήταν απλός και αρχαιοπρεπής. Την ώρα της οινοποσίας γλύκαινε με την ομιλία του τούς παρισταμένους σαν να τους πότιζε νέκταρ.

Εκείνοι, που διαρκώς κι αχόρταγα αναζητούσαν αυτή την απόλαυση, δεν τον άφηναν ποτέ ήσυχο. Ανέθεταν στους πιο ευφραδείς να μιλήσουν και του έλεγαν:

«Γιατί, σεβάσμιε δάσκαλε, απομονώνεσαι μερικές φορές και δεν μας μεταδίδεις την ανώτερη σοφία σου; Έχουμε ωστόσο μάθει από τους δούλους σου ότι, την ώρα που προσεύχεσαι στους Θεούς, μοιάζεις να μετεωρίζεσαι περίπου δέκα πήχεις πάνω από τη γη (1). Ότι το σώμα και το ένδυμά σου παίρνουν μια ωραιότατη χρυσαφένια απόχρωση, ενώ, όταν σταματάς την προσευχή, το σώμα σου γίνεται όπως πριν την προσευχή και, αφού κατέβεις στη γη, βρίσκεσαι πάλι ανάμεσά μας».

Ο Ιαμβλίχος, που δεν γελούσε εύκολα, γέλασε με τούτα τα λόγια και τους είπε: «Ωραία τα είπε αυτός που σας ξεγέλασε, τα πράγματα όμως δεν έχουν έτσι· από δω και μπρος δεν θα κάνω τίποτα χωρίς εσάς».

Αυτά τους είπε και έφτασαν ως τον συγγραφέα του έργου που έχετε στα χέρια σας από τον δάσκαλό του Χρυσάνθιο από τις Σάρδεις. Εκείνος ήταν μαθητής του Αιδέσιου, κι ο Αιδέσιος ήταν ένας από τους πρώτους μαθητές του Ιάμβλιχου, από εκείνους που του είχαν πει αυτά τα λόγια.

Έλεγε λοιπόν ότι σπουδαίες αποδείξεις της θεϊκής του φύσης ήταν οι εξής: Ο ήλιος κατευθυνόταν προς τα όρια του Λέοντα, την ώρα που ανέτελλε μαζί με τον λεγόμενο αστερισμό του Κυνός• ήταν ο καιρός της θυσίας. Αυτή διεξαγόταν σε κάποια από τις εξοχικές του κατοικίες και όταν τα πάντα έγιναν όπως έπρεπε, επέστρεφαν στην πόλη περπατώντας αργά και ανέμελα (η συζήτησή τους περιστρεφόταν γύρω από τη θυσία στους θεούς).

Ξαφνικά ο Ιάμβλιχος, καθώς συζητούσε, χάθηκε στις σκέψεις του, σαν να έχασε τη φωνή του, και για λίγη ώρα στήλωσε τα μάτια του καρφωμένα στη γη. Μετά σήκωσε το βλέμμα του προς τους συντρόφους του και με δυνατή φωνή τούς είπε: «Ας πάρουμε άλλο δρόμο, γιατί από εδώ πέρασε νεκρός προ ολίγου».

Αφού είπε αυτά, ακολούθησε άλλο δρόμο, ο οποίος φαινόταν αμόλυντος. Μερικοί τον ακολούθησαν, όσοι, δηλαδή, θεώρησαν ντροπή να εγκαταλείψουν τον δάσκαλο.

Οι περισσότεροι όμως και οι πιο φιλόνικοι από τους μαθητές, ανάμεσά τους και ο Αιδέσιος, έμειναν εκεί που ήταν, αποδίδοντας το συμβάν σε τερατολογίες, και έψαχναν, σαν λαγωνικά (2), αφορμή να τον κατακρίνουν.

Μετά από λίγο όμως είδαν να επιστρέφουν εκείνοι που έθαψαν τον νεκρό. Αυτοί όμως ούτε έτσι πείστηκαν, αλλά ρώτησαν αν είχαν περάσει και πριν από τον ίδιο δρόμο• και εκείνοι απάντησαν: «Αναγκαστικά», γιατί δεν υπήρχε άλλος.

ΕΥΝΑΠΙΟΣ ΑΠΑΝΤΑ (ΙΑΜΒΛΙΧΟΣ V 6 - 15)

Βίοι φιλοσόφων και σοφιστών αποσπάσματα ιστορικά - Κάκτος

1. Οι ίδιες ικανότητες αποδίδονται από τον Απολλώνιο στούς Ινδούς Βραχμάνες. Φιλόστρατος, Τά ές τόν Τυανέα Απολλώνιον Γ', 15.

2. Πλατωνική παρομοίωση που τη χρησιμοποιούσαν συχνά οι σοφιστές.

-------------------------------------------

Ο Ιάμβλιχος

ΙΑΜΒΛΙΧΟΣ – ΟΙ ΚΟΣΜΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΘΕΟΙ 

ΙΑΜΒΛΙΧΟΣ – ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΠΥΘΑΓΟΡΙΚΟΥ ΒΙΟΥ

Ευνάπιος - Έλληνας φιλόσοφος  και ιστορικός του 4ου αιώνα

ΙΑΜΒΛΙΧΟΣ – ΤΑ ΑΝΩΤΕΡΑ ΓΕΝΗ ΚΑΙ ΟΙ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΤΟΥΣ ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΙΣ ΨΥΧΕΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΘΕΟΥΣ (#1)

O Φιλόστρατος που τιτλοφόρησε τα βιβλία του “Βίος Απολλωνίου”, έπρεπε να τα ονομάσει “ η εμφάνιση του θεού στους ανθρώπους”. (Ευνάπιος «Βίοι Φιλοσόφων και Σοφιστών)

Αρχαία Δόξα – Σύγχρονη Πάλη

Η Ελλάδα έχει διανύσει μια πορεία χιλιάδων ετών, από τις λαμπρές εποχές της φιλοσοφίας και της τέχνης μέχρι τις σημερινές οικονομικές και κοινωνικές προκλήσεις. Σε αυτό το βίντεο εξερευνούμε πώς οι αρχές και τα ιδανικά της Αρχαίας Ελλάδας συνεχίζουν να επηρεάζουν τη σύγχρονη ελληνική ταυτότητα και τη διαρκή μάχη για αυτονομία και αξιοπρέπεια. Ποια είναι τα σύμβολα και οι αξίες που παραμένουν ζωντανά και πώς αντανακλούν την αληθινή δύναμη ενός λαού που αντιστέκεται στον χρόνο και στις δυσκολίες; 

HellenicVibesGr

ΠΛΑΤΩΝ – ΗΡΑΚΛΕΙΤΟΣ – ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ – ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ ΚΑΙ ΤΟ ΑΜΕΙΛΙΚΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

Η ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΗΧΗΣΗ ΜΙΑΣ ΓΝΩΜΗΣ, ΔΕΝ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΑΠΟΔΕΙΞΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΤΗΤΑΣ ΤΗΣ! Για να μιλήσουμε με σοβαρότητα, η γενική απήχηση μιας γνώμης δεν αποτελεί απόδειξη. Στην πραγματικότητα, δεν καθιστά καν πιθανή την ορθότητά της.

Σύμφωνα με τον Πλάτωνα: “τοις πολλοίς πολλά δοκεί”,* που σημαίνει πως ο κόσμος μπορεί να σκέφτεται αμέτρητες ανοησίες, και δεν είναι δυνατό ν’ ασχοληθούμε με όλες. (Από το βιβλίο του SCHOPENHAUER ARTHUR “Η ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΠΑΝΤΑ ΔΙΚΙΟ”)

*...τοῖς δὲ πολλοῖς πολλὰ καὶ δοκεῖ.
Δηλ: αδιάφορο τί φρονούν γι᾽ αυτό οι πολλοί.
Πλάτωνος Πολιτεία, Βιβλίον Θ΄ [576c]

ΗΡΑΚΛΕΙΤΟΣ: Δεν ξέρουν ούτε ν' ακούν ούτε να λένε. Όταν ακούν δεν καταλαβαίνουν και γι' αυτό μοιάζουν με κουφούς. Σ' αυτούς ταιριάζει η παροιμία: ΠΑΡΟΝΤΕΣ ΑΠΟΥΣΙΑΖΟΥΝ.... Γιατί δε σκέφτονται οι πιο πολλοί απ' τους ανθρώπους, πάνω σ' αυτό που συναντούν, ούτε κι όταν το μάθουν, το γνωρίζουν, αλλά το φαντάζονται.

Πρέπει ν’ ακολουθήσουμε τον ΚΟΙΝΟ ΛΟΓΟ (Καθολικό/Κοσμικό/Συμπαντικό λόγο). Ενώ όμως ο λόγος είναι κοινός, οι πολλοί ζουν σαν να έχουν δική τους φρόνηση.

Οι πολλοί μή μετέχοντες του  κοινού  νού και της φρονήσεως στερούμενοι δε ιδίας κρίσεως, παρασύρονται από τους "αοιδούς" των δήμων, δηλαδή τους ρήτορας, και νομίζουν ότι η γνώμη του πλήθους δύναται να τους διδάξει και να υποδείξει τα χρήσιμα. ΔΕΝ γνωρίζουν ότι στατιστικώς οι κακοί και επιθυμητικοί είναι πολλοί και ολίγοι οι διανοητικοί και δίκαιοι, άρα ζητούν την γνώσιν των ορθών εκ διδασκάλου κακού.

Οι  "αοιδοί" των δήμων είναι άπληστοι και άδουν αυτά τα οποία αρέσκουν είς τους δήμους. Έχουν δε την ικανότητα να εξαπατούν με όργανον την ρητορικήν... ...ενώ οι σώφρονες θεωρούνται ΓΕΛΙΟΙ!!! 

"εἶς ἐμοὶ μύριοι, ἐὰν ἄριστος ἦι" «Ο ένας για μένα ισοδυναμεί με μυρίους, αν είναι άριστος» ΗΡΑΚΛΕΙΤΟΣ

Η ΠΑΙΔΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΗΛΙΟΣ ΓΙΑ ΕΚΕΙΝΟΥΣ ΠΟΥ ΤΗΝ ΑΠΟΚΤΟΥΝ – ΗΡΑΚΛΕΙΤΟΣ

«Τας λεωφόρους μη βαδίζειν». Δηλαδή να μην συντάσσεσαι με την γνώμη των πολλών. 
Και «Των δ’ άλλων αρετή ποιού φίλον όστις άριστος» («Χρυσά Έπη») Δηλαδή να κάνεις φίλο σου μόνο όποιον είναι άριστος στην αρετή.
ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ

Συν όχλω αμαθία πλείστον κακόν. = αμάθεια και όχλος είναι πολύ μεγάλη συμφορά (ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ από το ΑΝΘΟΛΟΓΙΟΝ του Ι. Στοβαίου)

ΤΟ ΑΜΕΙΛΙΚΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΔΕΝ ΣΟΥ ΧΑΪΔΕΥΕΙ ΤΑ ΑΥΤΙΑ
Δεν προσπαθεί να σου ωραιοποιήσει τα πράγματα.
Σου πετά κατά πρόσωπο την αλήθεια και όποιος αντέξει, άντεξε!