Τετάρτη 31 Ιουλίου 2024
Τρίτη 30 Ιουλίου 2024
Η ανθρωπότητα στη Γη χρειάζεται να επανενσωματώσει ζωτικά την πνευματικότητα και να «ξεκλειδώσει» τις κρυμμένες δυνατότητες για μια υψηλή ποιότητα ζωής
Οι
Λύριοι
προφανώς αναφέρονται στη συλλογική
συνείδηση της αγάπης, της ειρήνης
και της σοφίας που ενέπνευσε το σύμπαν
ως Ύπαρξη.
Η «λατρεία» της Ύπαρξης
είναι σιωπηλή και μοναχική, με κάθε
ελευθερία στην αναζήτηση του εαυτού.
Δεν υπάρχουν ιερείς ούτε «σωτήρες»
εξουσιοδοτημένοι να μπαίνουν ανάμεσα
σε έναν άνθρωπο ως «ψυχή» και στη
συλλογική μας συνείδηση στο σύμπαν.
Στο τεκμηριωμένο υπαρξιακό πλαίσιο της Λύρας, "Κάθε εμπειρία είναι προσωπική, διαφορετική από την άλλη και δεν πρέπει με κανέναν τρόπο να αναμιγνύεται ή να κρίνεται. Κάθε ψυχή πρέπει να έχει συνείδηση της θεότητας που μέρος της, είναι η ίδια”.
"Οι Λύριοι δεν προσπάθησαν να δημιουργήσουν κανένα ιερό, κανένα ναό εκτός από την ίδια τη φύση, και τη διαδικασία της ανθρώπινης φροντίδας της φύσης, ως μια απείρως πνευματική άσκηση της ύπαρξης. Να είστε πραγματικά, φυσικά, ανθρώπινα όντα", τεκμηριώνουν ο Δρ Salla και άλλοι συνεργάτες.
Στο σύστημα κοινωνικής ηθικής και πνευματικότητας της Λύρας, η πραγματική πίστη δεν διατυπώνεται σε δόγματα, όπως διδάσκουν χειριστικοί εξωγήινοι που προσπάθησαν να καταστήσουν την ανθρωπότητα υπηρέτες και δούλους που συνδέονται με συστήματα κατασταλτικού δόγματος.
Η προφανής ιδέα στο σύστημα υπονόμευσης, ήταν να πειστούν οι άνθρωποι της Γης να σηκώσουν τα χέρια τους ψηλά περιμένοντας να σωθούν ή να ελευθερωθούν από έναν σωτήρα, καθώς καταπιέζονται και λεηλατούνται.
«Στη φαινομενική επιστημονική εκτίμηση του σύμπαντος μας στη Λύρα, η «Ύπαρξη» ως έκφραση της συλλογικής συνείδησης του σύμπαντος, ενδιαφέρεται μόνο για την πρόθεσή σας, το μονοπάτι της καρδιάς σας», αναφέρει επίσης ο Δρ Salla.
Ένας
πολιτισμός όντων μπορεί, για παράδειγμα,
να επιλέξει ένα σχετικό μονοπάτι εξέλιξης
που σχετίζεται με μια επιβεβαιωμένη
ποιότητα ζωής για όλους, συνοδευόμενη
από πνευματική ανανέωση, ή να ακολουθήσει
μια «οπισθοδρομική» «απο-εξελικτική»
οδό απληστίας και καταπιεστικής δύναμης,
που τελικά καταλήγει σε αυτοκαταστροφή.
Πράγματι,
το έργο του Erich von Däniken και του
πρώην ερευνητικού συμβούλου και
επιστήμονα της NASA Richard C. Hoagland αποκαλύπτει οριστική απόδειξη
αυτοκαταστροφικών πολιτισμών στον
Άρη .
Η ανθρωπότητα στη Γη προφανώς χρειάζεται να επανενσωματώσει ζωτικά την πνευματικότητα ως συστατικό στην επιστημονική εκτίμηση του σύμπαντος, αυτό με τη σειρά του είναι ζωτικής σημασίας για να «ξεκλειδώσει» τις κρυμμένες δυνατότητες για μια υψηλή ποιότητα ζωής. Η ανθρωπότητα στη Γη, προφανώς χρειάζεται επίσης να χρησιμοποιήσει τον πυρήνα της πνευματικότητας της ύπαρξής της, για να ξεπεράσει οποιαδήποτε επαφή με φαινομενικά ανταγωνιστικά χειραγωγικά συμφέροντα, που σύμφωνα με τον Δρ. Salla και άλλους συναδέλφους, προσπάθησαν να υπονομεύσουν το ανθρώπινο δυναμικό.
από τον
Peter Jiang και την Jenny Li από την
ιστοσελίδα AgoraCosmopolitan
Περισσότερα: bibliotecapleyades.net
-------------------------------------------
ΛΥΡΑ – ΠΡΟΚΥΩΝ – ΒΕΓΑΣ - ΠΛΕΙΑΔΕΣ
Η ΑΓΝΩΣΤΗ (για εμάς) ΓΑΛΑΞΙΑΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ
ΟΙ ΑΡΚΤΟΥΡΙΟΙ ΚΑΙ ΤΟ ΑΣΤΡΟΣΚΑΦΟΣ ΑΘΗΝΆ
Κάποιοι ανησυχούν ότι έχουμε χάσει εντελώς το πνευματικό μας κέντρο και πρέπει να διορθώσουμε τα λάθη μας ή να συνεχίσουμε να υποφέρουμε εξαιτίας τους
«Οι φυλές που προέρχονται από τα αστρικά συστήματα της Λύρας, των Πλειάδων, του Σειρίου, του Προκύωνα, της Ανδρομέδας και του Αρκτούρου, έχουν παράσχει μέρος του γενετικού υλικού για τη σπορά της ανθρωπότητας στη Γη».
Οι Λύριοι έστειλαν ομάδες εθελοντών που αποτελούνταν από επιστήμονες μηχανικούς και ειδικούς στη γεωργία για να εξερευνήσουν την επιφάνεια πιθανών κατοικήσιμων πλανητών και να επιστρέψουν δεδομένα και πληροφορίες στο μητρικό τους σκάφος. Ένας από αυτούς τους πλανήτες προφανώς ήταν και η Γη.
Κάθε πλανήτης εξερευνήθηκε και με βάση τη μοναδική φύση του, και στη συνέχεια στάλθηκαν αποικίες για να εγκατασταθούν. Γι αυτό οι Πλειάδειοι ενδιαφέρονται τόσο για τον κόσμο μας και την ανθρωπότητα στη Γη. Εξω-επιστήμονες υποστηρίζουν ότι οι Πλειάδιοι επισκέπτονται τη Γη για τουλάχιστον 79.743 χρόνια.
Οι εξω-επιστήμονες ισχυρίζονται επίσης ότι οι Πλειάδιοι μοιάζουν πολύ με πολλούς τρόπους με τους ανθρώπους στη Γη, ωστόσο, είναι συναισθηματικά και πνευματικά πιο εξελιγμένοι από ό,τι οι άνθρωποι της Γης αυτή τη στιγμή. Αλλά ο Δρ. Salla και άλλοι σχετικοί ερευνητές της εξω-επιστήμης υποδεικνύουν ότι «και αυτοί έχουν περάσει από τους αυξανόμενους πόνους τους, όπως οι άνθρωποι της Γης τους περνούν αυτή τη στιγμή».
Ο Δρ Salla και άλλοι ειδικοί εξω-επιστήμονες σε συνεργασία με τον υπεύθυνο επικοινωνίας ισχυρίζονται περαιτέρω: "Οι Πλειάδιοι έχουν κάνει προσπάθειες να μοιραστούν μαζί μας τα οφέλη της εμπειρίας τους. Έτσι εμείς οι ίδιοι δεν χρειάζεται να βιώσουμε τα ίδια είδη οπισθοδρομήσεων και πιθανών καταστροφών, αλλά προς το παρόν, αρκετοί άνθρωποι στη Γη δεν ακούνε."
Ο
Δρ. Salla και οι σχετικοί εξω-επιστήμονες
τεκμηριώνουν περαιτέρω.
«Οι Λύριοι
έμαθαν να προσαρμόζονται σχεδόν σε όλα
τα πλανητικά περιβάλλοντα που
εγκαταστάθηκαν. Έμαθαν να ζουν σε πλήρη
αρμονία με τους αντίστοιχους πλανήτες
τους. Ανέπτυξαν αγροτικές κοινότητες
που ήταν κυριολεκτικά εξαιρετικές. Δεν
ήταν μόνο αποτελεσματικές αλλά μπορούσαν
να θρέψουν δισεκατομμύρια όντα και στην
πραγματικότητα ενίσχυε τον ίδιο τον
πλανήτη και δημιουργούσε ένα ακόμη πιο
πλούσιο περιβάλλον. Όλες οι πτυχές της
ζωής φαίνεται να επωφελούνται από τη
δέσμευση των Λύριων να είναι ένα με τους
πλανήτες τους και από την προσφορά
τους».
Ταυτόχρονα, το προσδόκιμο ζωής σε πλανήτες χωρίς το είδος της ρύπανσης και της κοινωνικής καταπίεσης της Γης, αντιπροσωπεύεται από τους εξω-επιστήμονες ως φαινομενικά «πολύ υψηλότερο από ό,τι στη Γη».
Αυτές οι συγκεκριμένες κοινότητες Ανθρώπινων Εξωγήινων αντιπροσωπεύουν τους εαυτούς τους στους εξω-επιστήμονες ότι έχουν οικονομικά συστήματα που «δεν είναι στην υπηρεσία του εαυτού τους» και έχουν μια ηθική κοινότητας που «χτυπάει σαν μια καρδιά, και μοιράζονταν και κινούνταν προς την ίδια κατεύθυνση ως σύνολο και προσπαθούν να βεβαιωθούν ότι κανένας από τη φυλή τους δεν θα υστερεί ή θα μένει πολύ πίσω από το σύνολο». Ένα απίστευτο πρότυπο για όλη την ανθρωπότητα που ακολουθείτε μέχρι σήμερα.
Οι περισσότεροι Πλειάδειοι μας μοιάζουν τόσο σε μέγεθος όσο και σε ανάστημα, σωματική διάπλαση, χρώμα μαλλιών και με άλλους τρόπους.
Η τεχνολογία των Πλειάδων έχει καταστήσει δυνατό να ταξιδεύουν οπουδήποτε στο Σύμπαν μας με ταχύτητες μεγαλύτερες από την ταχύτητα του φωτός.
Προφανώς οι Πλειάδιοι ανησυχούν πολύ για την κακή χρήση της επιστήμης μας σήμερα στη Γη, και αντίστοιχα ανησυχούν «ότι έχουμε χάσει εντελώς το πνευματικό μας κέντρο ή την αρμονία με τις επιστήμες μας». Δεν έχουν καμία σχέση με χρήματα, πολιτική, θρησκευτικές τελετουργίες και δόγματα, τα οποία χρησιμοποιούνται για χειραγώγηση στη Γη.
Οι Πλειάδιοι, «καθώς και οι πιο καλοπροαίρετες φυλές που μας έχουν επισκεφθεί στη Γη ανησυχούν ότι θα καταστρέψουμε τον πλανήτη μας και τους εαυτούς μας».
από τον
Peter Jiang και την Jenny Li από την
ιστοσελίδα AgoraCosmopolitan
Περισσότερα: bibliotecapleyades.net
---------------------------------------------
ΛΥΡΑ – ΠΡΟΚΥΩΝ – ΒΕΓΑΣ - ΠΛΕΙΑΔΕΣ
Η ΑΓΝΩΣΤΗ (για εμάς) ΓΑΛΑΞΙΑΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ
ΟΙ ΑΡΚΤΟΥΡΙΟΙ ΚΑΙ ΤΟ ΑΣΤΡΟΣΚΑΦΟΣ ΑΘΗΝΆ
Δευτέρα 29 Ιουλίου 2024
ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΝΟΜΠΕΛΙΣΤΑ ΔΡ ΦΡΑΝΣΙΣ ΚΡΙΚ ...ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΕΞΩΓΗΙΝΑ ΓΟΝΙΔΙΑ ΣΤΟ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ DNA
Οι εξω-επιστήμονες εμπνέονται κριτικά από το έργο του Δρ Φράνσις Κρικ. Στο βιβλίο του LifeItself: Its Origins and Nature (1981), ο Crick - βραβευμένος με Νόμπελ και ο συνιδρυτής του σχήματος του μορίου DNA - ισχυρίστηκε ότι ένας προηγμένος πολιτισμός μετέφερε τους σπόρους της ζωής στη Γη με διαστημόπλοιο.
Ο νομπελίστας Δρ Φράνσις Κρικ, ο οποίος θέτει την εξωγήινη προέλευση της ζωής στη Γη, δεν είναι μόνος σε αυτή την άποψη στην επιστημονική κοινότητα.
Μάλιστα, σε άρθρο του εκείνη τη χρονιά στο Nature, έγραψε: "Η πιθανότητα σχηματισμού ζωής από άψυχο υλικό είναι ένα προς έναν αριθμό με 40.000 μηδενικά. Αυτό είναι αρκετό για να θάψει τον Δαρβίνο και ολόκληρη τη θεωρία της εξέλιξης. Δεν υπήρχε αρχέγονη "σούπα", ούτε σε αυτόν τον πλανήτη ούτε σε οποιονδήποτε άλλον, και αν οι απαρχές της ζωής δεν ήταν τυχαίες, θα πρέπει επομένως να ήταν προϊόν σκόπιμης νοημοσύνης”. (Hoyle: 1981, 294:148)
Ο Δρ Χόιλ μίλησε για ένα είδος πανθεϊστικής νοημοσύνης που δημιούργησε σπόρους ζωής σε άλλα μέρη του Σύμπαντος, οι οποίοι μεταφέρθηκαν τελικά στη Γη για να ξεκινήσουν τη ζωή όπως την ξέρουμε.
Λόγω της τεράστιας (και εντυπωσιακής) πολυπλοκότητας της ζωής - και του προφανούς σχεδιασμού πίσω από αυτήν - άλλοι επιστήμονες που αμφισβητούν την «επίσημη επιστήμη» που υποστηρίζεται από πολιτικές ελίτ, αρχίζουν να υποστηρίζουν και αυτό το συμπέρασμα.
Ο Leslie Orgel, ένας από τους αξιόλογους και σημαντικούς ερευνητές στις υποθέσεις προέλευσης της ζωής, είναι επίσης καταγεγραμμένος ως υποστηρικτής αυτής της επιστημονικής θέσης (1982, σελ. 149-152).
Οι μη δογματικοί επιστήμονες έχουν κατηγορήσει τις πολιτικές ελίτ, ότι αγνοούν σαφείς αποδείξεις της μη γήινης προέλευσής των ανθρωπίνων όντων.
Ο Δρ Φράνσις Κρικ ήταν ένας από τους δύο επιστήμονες που ανακάλυψαν τη δομή του DNA κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1950 η οποία ήταν μια σημαντική ανακάλυψη στην ιστορία της επιστήμης. Αυτή ήρθε μετά από μακρά έρευνα και μια μεγάλη συγκέντρωση πληροφοριών και εμπειρογνωμοσύνης. Ο Δρ. Κρικ εφάρμοσε τα ίδια αυστηρά πειθαρχικά πρότυπα στα ευρήματά του για την εξωγήινη προέλευση. Ο Κρικ κέρδισε το βραβείο Νόμπελ για το έργο του.
Στο βιβλίο του Life Itself, ο Δρ. Κρικ είπε ότι πλάσματα από άλλο ηλιακό σύστημα έφεραν τους σπόρους που είναι απαραίτητοι για τη ζωή σε άψυχους πλανήτες και, χάρη στην ευγενική παρέμβασή τους, η ζωή ξεκίνησε εδώ.
από τον
Peter Jiang και την Jenny Li από την
ιστοσελίδα AgoraCosmopolitan
Περισσότερα: bibliotecapleyades.net
--------------------------------------
ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΝΟΥΝ ΕΞΩΓΗΙΝΑ ΓΟΝΙΔΙΑ ΣΤΟ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ DNA
Ένα μεγάλο μέρος της ύλης από την οποία αποτελούμαστε προέρχεται από άλλους γαλαξίες!!!
Κυριακή 28 Ιουλίου 2024
Περί Προσευχής - Πλάτων, Αλκιβιάδης ΙΙ
Με τον ερευνητή και συγγραφέα Αστέριο Χοϊλού
Ο Αστέριος Χοϊλούς είναι συγγραφέας των βιβλίων «ΟΤΑΝ Ο ΜΥΘΟΣ ΣΥΝΑΝΤΑ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ» (2015) και «ΟΙ ΕΠΤΑ ΠΡΟΓΟΝΟΙ ΤΗΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ» (2018), εκδόσεις ΕΡΩΔΙΟΣ.
Παρασκευή 26 Ιουλίου 2024
ΟΙ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΝΟΥΝ ΕΞΩΓΗΙΝΑ ΓΟΝΙΔΙΑ ΣΤΟ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ DNA
Αποτελέσματα έρευνας ...συνέχεια στο έργο του Νομπελίστα DNA, Δρ. Φράνσις Κρικ.
Η συνεργατική έρευνα από μια συγκέντρωση εξω-επιστημόνων υποστηρίζει ότι υπάρχουν γονίδια από περισσότερους από 20 εξωγήινους πολιτισμούς στο ανθρώπινο DNA. Αυτοί οι εξω-επιστήμονες συνέχισαν το έργο του βραβευμένου με Νόμπελ Δρ. Φράνσις Κρικ και άλλων μελετητών σε αυτόν τον τομέα. Τα τρέχοντα ευρήματα συνάδουν με τις αναφορές του καθηγητή Sam Chang, ο οποίος δημοσίευσε διακριτικά πληροφορίες για τα δικά του προφανή ευρήματα, σε συνδυασμό με το Human Genome Project.
Λεπτομέρειες των ευρημάτων έχουν δημοσιευθεί εν μέρει, από τον Δρ Michael Salla, ο οποίος είναι λόγιος μελετητής στην εξωγήινη έρευνα. Οι εξω-επιστήμονες και άλλοι ερευνητές βασίζουν τα ευρήματά τους, εν μέρει, στην προσεκτική συλλογή δεδομένων, τα οποία περιλαμβάνουν καλά επιβεβαιωμένες τεκμηριωμένες παρατηρήσεις από άτομα που έρχονται σε επαφή και "πληροφορητές", καθώς και άλλη τεκμηρίωση.
Η «Εξω-επιστήμη» είναι η μελέτη εξωγήινων φαινομένων. Η «εξω-επιστήμη» συνδέεται περαιτέρω με την «εξωπολιτική», η οποία αγκαλιάζει την ανάγκη της ανθρωπότητας να έχει ανοιχτές επαφές με Εξωγήινους σε μια αντιπροσωπευτική δημοκρατική βάση, που σέβεται την κυριαρχία της Γης.
Συνεργατικές εξωεπιστημονικές ερευνητικές προσπάθειες εμπνευσμένες από τον Δρ. Michael Salla, υποδεικνύουν ότι στους εκτιμώμενους πάνω από 20 τύπους εξωγήινων γονιδίων στο ανθρώπινο DNA, βρίσκονται ψυχοκινητικές ικανότητες που σχετίζονται με τις γενετικές αναμνήσεις αρχαίων εξωγήινων φυλών. Αυτές οι φαινομενικές ψυχοκινητικές ικανότητες συνδέονται με την εστίαση της δημιουργικής συλλογικής συνείδησης της ύπαρξης στο σύμπαν.
Οι επιστήμονες αρχίζουν να διαμαρτύρονται ολοένα και περισσότερο για προσπάθειες που θέτουν σε κίνδυνο την ακεραιότητα του σημαντικού έργου τους για την ανθρωπότητα.
Πράγματι,
οι προσπάθειες αναζήτησης ενός
επιστημονικού πλαισίου για
το θέμα αυτό, έχουν
επίσης αποδοκιμαστεί από τις ελίτ
των θεσμοθετημένων θρησκειών, οι
οποίες, όπως η «επίσημη επιστήμη»,
επιδιώκουν να ελέγξουν την
ανθρωπότητα μέσα σε συστήματα αποδεκτών
δογμάτων.
από τον Peter Jiang και την Jenny Li από την ιστοσελίδα AgoraCosmopolitan
Περισσότερα στο: bibliotecapleyades.net-----------------------------------------
Διονύσης Σιμόπουλος - Είμαστε αστρόσκονη
Μηνάς Καφάτος: «Γεννηθήκαμε από τα άστρα. Το σώμα μας είναι ένας μικρός πλανήτης»
Ένα μεγάλο μέρος της ύλης από την οποία αποτελούμαστε προέρχεται από άλλους γαλαξίες!!!
Πέμπτη 25 Ιουλίου 2024
ΟΙ ΑΝΑΚΑΛΥΨΕΙΣ ΕΚΕΙ ΕΞΩ ΑΠΑΙΤΟΥΝ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΕΔΩ
Ο Γκορ μπήκε στο
δωμάτιο οπλισμένος με ερωτήσεις στις
κάρτες, αλλά, σύμφωνα με τον φυσικό
και συνεργάτη του ΜΙΤ, Κλοντ Ρ. Κανιζάρες, τις
άφησε κάτω και έκανε την πρώτη ερώτηση:
Τι θα σήμαινε μια τέτοια ανακάλυψη για
τους πιστούς; Ακολούθησε σιωπή και
τότε ο πρόεδρος του Πανεπιστημίου DePaul, Jack Minogue, ένας
ιερέας, είπε:
«Λοιπόν, κύριε Αντιπρόεδρε,
αν δεν τραγουδάει και δεν χορεύει, δεν
χρειάζεται πραγματικά να ανησυχούμε
πολύ από ιεραποστολική άποψη».
Όλοι
γέλασαν καλά και μετά προχώρησαν στη
σοβαρή δουλειά της εξερεύνησης των
συνεπειών μιας τόσο ιστορικής και
ανησυχητικής ανακάλυψης - μια συζήτηση
που συνεχίστηκε για δύο ώρες.
Οι
περισσότεροι επιστήμονες θεωρούν τώρα
τον μετεωρίτη ως απόδειξη της ζωής στον
Άρη, αλλά η προετοιμασία του κοινού για
μια πιο οριστική ανακοίνωση συνεχίζεται.
Έχουν πραγματοποιηθεί πολλά συνέδρια
και τρία μεγάλα εργαστήρια, το πιο
πρόσφατο με χορηγία της NASA ,
του John Templeton Foundation και της Αμερικανικής
Ένωσης για την Προώθηση της Επιστήμης.
Δημοσιεύτηκε έκθεσή του, που ονομάζεται «Φιλοσοφικές, Ηθικές και Θεολογικές Επιπτώσεις της Αστροβιολογίας».
Ο Stephen J. Dick, επικεφαλής ιστορικός της NASA και μέλος του πάνελ που χρηματοδοτείται από τη NASA και μιας άλλης ιδιωτικής προσπάθειας, είπε ότι πιστεύει ότι όλες οι Αβρααμικές θρησκείες θα πρέπει να προσαρμοστούν.
Εάν η ζωή υπάρχει και αλλού, είπε, τότε γιατί η ζωή στη Γη θα ήταν πρωταρχικής σημασίας για έναν δημιουργό;
Ο επίτιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου της Notre Dame Ernan McMullin, ιερέας και μέλος της επιτροπής που γράφει για τη θρησκεία, την επιστήμη και την εξωγήινη ζωή, είπε ότι η ανακάλυψη της ζωής πέρα από τη Γη θα έθετε ιδιαίτερες - αν και όχι ανυπέρβλητες - προκλήσεις για τον Χριστιανισμό, με το μήνυμά του που έστειλε ο Θεός ο μόνος γιος του που ζει στη Γη.
«Οι Χριστιανοί και άλλοι έχουν συζητήσει αυτό το ζήτημα για αιώνες, και συχνά πιο έντονα από ό,τι σήμερα», είπε ο McMullin. «Έχουν διαφωνήσει για το αν και πώς ο Χριστός θα μπορούσε να πάει σε άλλους πλανήτες αν υπήρχε ζωή, και στη συνέχεια υπάρχει ολόκληρο το ερώτημα: Πώς θα μπορούσε να υπάρχει ζωή αλλού αν δεν αναφέρεται πραγματικά στη Βίβλο;»
Ο επικεφαλής αστρονόμος του Βατικανού Χοσέ Γκάμπριελ Φούνες , για παράδειγμα, είπε στους δημοσιογράφους ότι η Καθολική Εκκλησία δεν βλέπει θεολογικά προβλήματα που προκύπτουν από αυτή την πιθανότητα και μίλησε για την πιθανότητα «αδερφών εξωγήινων».
Ο Bertka είπε ότι οι προσπάθειες να περιγραφούν και να εξηγηθούν οι στόχοι και οι επιπτώσεις της αστροβιολογίας είναι ιδιαίτερα σημαντικές στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου η θρησκεία παραμένει μεγαλύτερο μέρος της ζωής των ανθρώπων από ό,τι σε πολλά μέρη του κόσμου και όπου τόσοι πολλοί Αμερικανοί λένε ότι αισθάνονται προσωπική σύνδεση με τον Θεό στην καθημερινότητά τους.
«Πρέπει να καταλάβουμε ότι οποιαδήποτε ανακάλυψη εξωγήινης ζωής δεν θα ήταν μόνο μια σημαντική επιστημονική στιγμή, αλλά και μια σημαντική θρησκευτική και φιλοσοφική», είπε ο Μπέρτκα.
Marc
Kaufman
από τον ιστότοπο TheWashingtonPost
----------------------------------------------------
Τετάρτη 24 Ιουλίου 2024
ΔΙΟΦΑΝΤΟΣ Ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΥΣ - Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΤΗΣ ΑΛΓΕΒΡΑΣ
Ο Διόφαντος ο Αλεξανδρεύς ήταν Έλληνας μαθηματικός του τρίτου αιώνα (περίπου 210 – 290), ο οποίος έζησε στην Αλεξάνδρεια της ρωμαϊκής Αιγύπτου.
Έχει σημαντική συνεισφορά στη θεωρία των αριθμών, τις μαθηματικές εξισώσεις καθώς και την παλαιότερη γνωστή χρήση της αλγεβρικής σημειογραφίας και του συμβολισμού στα έργα του. Καθιέρωσε και τυποποίησε έναν τύπο σύντομου μαθηματικού συμβολισμού για τη γραφή προβλημάτων. Ο Διόφαντος ήταν ο πρώτος που άρχισε να χρησιμοποιεί σε ευρεία κλίμακα τα κλάσματα ως πραγματικούς αριθμούς και ασχολήθηκε με την επίλυση εξισώσεων με πολλαπλούς αγνώστους όρους. Το όνομά του σήμερα απαντάται στις “διοφαντικές εξισώσεις”. Είναι αυτές ακέραιων συντελεστών των οποίων ζητούνται οι ακέραιες λύσεις.
Στο βιβλίο του με όνομα «Αριθμητικά», ένα από τα γνωστότερα επιστημονικά συγγράμματα, ο Διόφαντος παρουσιάζει μια σειρά προβλημάτων τα οποία και λύνει, με έναν τρόπο που παραπέμπει σε Άλγεβρα. Δίνει όνομα στην ποσότητα που ψάχνει να βρει, δημιουργεί για πρώτη φορά τον «άγνωστο Χ» και χτίζει μαθηματικές εξισώσεις.
Ως τότε οι άνθρωποι χειρίζονταν τα μαθηματικά προβλήματα μέσω αλγοριθμικών και αριθμητικών διαδικασιών. Στα «Αριθμητικά», τα προβλήματα μεταφράζονταν σε μαθηματικές εξισώσεις, δείχνοντας έναν εντελώς καινούργιο τρόπο επίλυσης, πολύ πιο γρήγορο και πρακτικό.
Η πρώτη αλγεβρική δομή λύσης ήταν γεγονός.
Ωστόσο, η ανακάλυψη του «αγνώστου Χ» και η δημιουργία της εξίσωσης δεν είναι παρά ένα ελάχιστο κομμάτι της σημερινής Άλγεβρας, που αποτελείται από ομάδες, δακτυλίους και σώματα τα οποία με την σειρά τους πλαισιώνονται από μια τεράστια ποικιλία θεωρημάτων.
Για όλους τους παραπάνω λόγους ο Διόφαντος θεωρείται «Πατέρας της Άλγεβρας» από πολλούς μαθηματικούς.
Την τιμή αυτή μοιράζεται με τον Πέρση μαθηματικό αλ-Χουαρίζμι, από τον οποίο προέρχεται το όνομα «άλγεβρα». Ο Aλ-Χουαρίζ. έζησε πέντε αιώνες μετά τον Διόφαντο και όπως το έργο των Αράβων μαθηματικών έτσι και το δικό του έχει επηρεαστεί σε μεγάλο βαθμό από τον Διόφαντο.
Κατά τον Μεσαίωνα, η γνώση των ευρημάτων του Διόφαντου διατηρήθηκε στη Βυζαντινή Αυτοκρατορία και στον αραβικό κόσμο, μέσω μεταφράσεων από τα Eλληνικά. Τελικά το 1570 ο Ιταλός μαθηματικός Ραφαήλ Μπομπέλι μετέφρασε στα λατινικά τα Αριθμητικά και χρησιμοποίησε τα προβλήματα που περιείχαν για τα δικά του συγγράμματα. Τον επόμενο αιώνα τα γραπτά του Διόφαντου επηρέασαν τον εξέχοντα μαθηματικό Πιέρ ντε Φερμά.
Σήμερα «διοφαντικές» καλούνται οι εξισώσεις ακέραιων συντελεστών των οποίων ζητούνται οι ακέραιες λύσεις.
Ο Διόφαντος έζησε μια ζωή γεμάτη μαθηματικά και ακόμη και στον τάφο του, είχε γραφτεί μια επιγραφή-αλγεβρικό πρόβλημα. Η επιγραφή αυτή έλεγε:
Διαβάτη, σε αυτόν τον τάφο αναπαύεται ο Διόφαντος. Σε εσένα που είσαι σοφός, η επιστήμη θα δώσει το μέτρο της ζωής του. Άκουσε. Οι θεοί του επέτρεψαν να είναι νέος για το ένα έκτο της ζωής του. Ακόμα ένα δωδέκατο και φύτρωσε το μαύρο γένι του. Μετά από ένα έβδομο ακόμα, ήρθε του γάμου του η μέρα. Τον πέμπτο χρόνο αυτού του γάμου, γεννήθηκε ένα παιδί. Τι κρίμα, για το νεαρό του γιο. Αφού έζησε μονάχα τα μισά χρόνια από τον πάτερα του, γνώρισε τη παγωνιά του θανάτου. Τέσσερα χρόνια αργότερα, ο Διόφαντος βρήκε παρηγοριά στη θλίψη του, φτάνοντας στο τέλος ζωής του.”
Το πρόβλημα αυτό έχει λύση το 84, οπότε ο Διόφαντος έζησε 84 χρόνια.
Η
λύση:
Ο Διόφαντος έζησε 14 χρόνια ως
παιδί, 7 ως νέος και άλλα 12 ως εργένης,
οπότε παντρεύτηκε στα 33 του.
Τον 5ο
χρόνο του γάμου του, σε ηλικία 38 ετών,
απέκτησε έναν γιο, ο οποίος έζησε τα
μισά χρόνια του πατέρα του.
Πέθανε
42 ετών, όταν ο Διόφαντος ήταν 80.
Μετά
από 4 χρόνια, όταν ήταν 84 ετών πέθανε κι
ο ίδιος ο Διόφαντος.
Ερευνητές
Πηγές: philomatheiaplus.com , blogs.sch.gr , diadromi.gr
Αντίθετα με ό,τι πιστεύαμε ως σήμερα, η Άλγεβρα δεν είναι επινόηση των Αράβων. Νέα μελέτη αποδεικνύει ότι παλαιότερα οι Αρχαίοι Έλληνες είχαν εφεύρει «αλγεβρικούς» τρόπους επίλυσης πρακτικών προβλημάτων. Μέσα σε αυτά τα δύο έγγραφα κρύβεται μια σημαντική για τα Ελληνικά Μαθηματικά ανακάλυψη.
ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΓΝΩΡΙΖΑΝ ΤΗΝ ΑΛΓΕΒΡΑ ΠΡΙΝ 2500 ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΠΡΙΝ ΤΟΥΣ ΑΡΑΒΕΣ
Καθηγητής
Γιάννης Χριστιανίδης
Όπως εξηγεί ο κ. Χριστιανίδης, υπάρχει μια γενικότερη διελκυστίνδα σε παγκόσμιο πλέον επίπεδο σχετικά με τη συνεισφορά των Αράβων ως προς αυτό που ονομάζουμε «Άλγεβρα». Τα εισαγωγικά εδώ μπαίνουν για να τονιστεί πως δεν πρόκειται για την ολοκληρωμένη μορφή του οικοδομήματος που σήμερα γνωρίζουμε, ως ξεχωριστό κλάδο των Μαθηματικών με αρνητικούς και θετικούς αριθμούς, με μεταβλητές και παραμέτρους, με θεωρήματα για ομάδες, δακτυλίους και σώματα.
Αυτό που πήρε τότε το όνομα Άλγεβρα ήταν στον πυρήνα του η έκφραση με εξισώσεις ενός γενικού τρόπου να λύνεις προβλήματα. Με δυο λόγια, είχαν από την εποχή του Διόφαντου τουλάχιστον και δεν ξέρουμε ακόμη πόσο πιο πριν, οι Έλληνες μαθηματικοί είχαν βρει τον τρόπο, προβλήματα που λύνονταν συνήθως μια περίπλοκη σειρά αλγοριθμικών βημάτων, με πρακτική αριθμητική όπως λέγαμε στο δημοτικό σχολείο, να τα λύνουν μεταφράζοντας το πρόβλημα σε εξίσωση με τη χρησιμοποίηση κάτι αντίστοιχου με τον δικό μας σημερινό άγνωστο Χ. Δηλαδή να καταστρώνουν και εκείνοι μια εξίσωση και να φθάνουν πολύ πιο εύκολα στο αποτέλεσμα.
Η σημασία της ανακάλυψης που έγινε στην έδρα της Ιστορίας των Μαθηματικών από τους Χριστιανίδη και Σκούρα έγκειται στο ότι βρέθηκε και αποδείχθηκε πως ο μαθηματικός Θέων χρησιμοποίησε και σε άλλα πεδία την «αλγεβρική» μέθοδο του Διόφαντου, που ήταν μάλλον σε κοινή χρήση από τους τότε ανθρώπους, για τη λύση πρακτικών αριθμητικών προβλημάτων. Προχώρησε δηλαδή στη λύση ενός καθαρά γεωμετρικού μετρητικού προβλήματος, με προέλευση από την αστρονομία, αφού σχετιζόταν με την τροχιά του πλανήτη Άρη, μετατρέποντάς το σε εξίσωση.
Ήταν
η πρώτη φορά, με τη βοήθεια του χειρογράφου
και των σχολίων των χαραγμένων επάνω
σε αυτό, που επιβεβαιώθηκε κάτι τέτοιο
και έχει σαν σημαντική συνέπεια να
θεωρούμε ότι κάπου αλλού μάλλον βρίσκονται
οι ρίζες αυτής της πρωτόφτιαχτης,
προ-νεωτεριστικής (pre-modern) Άλγεβρας από
ό,τι για χρόνια πιστευόταν.
Μια σχολή μελετητών επιμένει ότι όλα τα ξεκίνησαν οι Άραβες και ότι πριν δεν υπήρχε τίποτε σχετικό με τη μαθηματική σκέψη με αλγεβρικούς όρους.
Απέναντι σε αυτή την άποψη αντιπαρατέθηκε μια άλλη επίσης απολυταρχική σχολή. «Οι Άραβες δεν έκαναν τίποτε παραπάνω από το να μεταφράσουν και να διασώσουν κείμενα και δεν προσέθεσαν μια γραμμή στο σώμα των ήδη γνωστών μαθηματικών θεωριών».
Τώρα, μετά και την αποδοχή του ευρήματος των δύο Ελλήνων μαθηματικών και τη δημοσίευση, έπειτα από κρίση, σε ένα από τα αυστηρότερα περιοδικά του χώρου, στο ιαπωνικό SCIAMVS (14, 2013 41-57), μπορούμε να λέμε ότι πλέον μάλλον θα ανιχνευθούν προς διαφορετική κατεύθυνση οι βασικές ρίζες της Άλγεβρας. Ο Διόφαντος και ο Θέων δείχνουν την κατεύθυνση αυτή.
Ψηλαφώντας
τα χειρόγραφα
Ένας ερευνητής, και
μάλιστα Έλληνας, μπορεί, αντί να βασιστεί
στις εκδόσεις των έργων των αρχαίων Ελλήνων μαθηματικών από άλλους, και
μάλιστα ξένους, να καθήσει να τα διαβάσει
προσεκτικά ο ίδιος. Δεν είναι απλό, αλλά
συχνά ανταμείβεται για την υπομονή του
και την επένδυση σε χρόνο, αφού πρέπει
πρώτα να περάσεις και από μια εκπαίδευση
στην ανάγνωση παλαιογράφων.
Στην περίπτωση λοιπόν των σχολίων του Θέωνος, χρησιμοποιήθηκε ένα αντίγραφο σε ηλεκτρονική μορφή από τον λεγόμενο κώδικα Vaticanus Graecus 198. Εκεί υπάρχει και το δέκατο τρίτο βιβλίο των σχολίων του Θέωνα αλλά δεν προσφέρεται για απλή και απρόσκοπτη ανάγνωση. Ισως και γι’ αυτό να πέρασε σχετικά ανεκμετάλλευτο ως σήμερα. Υπάρχει το λεγόμενο τρέχον κείμενο, αλλά συχνά εδώ διακόπτεται η ροή με την υπόδειξη προς τον αναγνώστη «ζήτει το εξής εν τοις σχολίοις» ή «ζήτει το εξής εν τοις σχολίοις μέχρι τέλους».
Με αυτή την κάπως γριφώδη για τον αμύητο προτροπή ο Θέων, διακόπτοντας τη ροή του κειμένου του, στέλνει τον αναγνώστη στο κείμενο του Πτολεμαίου, που βρίσκεται και αυτό γραμμένο σε άλλο σημείο του πακέτου όλων αυτών των φύλλων που συγκροτούν τον κώδικα μαζί με τα αντίστοιχα σχόλια μεταφερμένα με επιμέλεια στο περιθώριο από τον άγνωστο αντιγραφέα.
«Αναζήτησε
τη συνέχεια στα σχόλια» ή «αναζήτησε
τη συνέχεια και διάβασε εκεί το τέλος
του (συγκεκριμένου) θέματος», διότι ο
συγγραφέας εννοούσε πως στο ρέον κυρίως
κείμενό του θα καταπιαστεί με κάτι
καινούργιο.
Και όταν έχεις την
υπομονή να φθάσεις ως εκεί ακολουθώντας
τα υπομνηστικά σημάδια, πρέπει στη
συνέχεια να αναγνωρίσεις από τα ίχνη
που έχει αφήσει στο περιθώριο ο
(αντι)γραφέας για ποιο από όλα τα εκεί
χαοτικά τοποθετημένα σχόλια πρόκειται.
Η
γλώσσα των Μαθηματικών τότε
Στη
συγκεκριμένη περίπτωση ο Θέων σε ένα
αστρονομικό πρόβλημα του Πτολεμαίου,
όπου υπάρχει και ένα συνοδευτικό
γεωμετρικό σχήμα, εκτός από τη γεωμετρική
απόδειξη που κάθεται και (ξανα)κάνει,
συνεχίζει και μεταφράζει τα δεδομένα
και τα ζητούμενα μεγέθη στη γλώσσα που
είχε εισαγάγει ο Διόφαντος, με τρόπο
που να σχηματιστεί μια εξίσωση. Αλλά
και αυτό είναι απλό να το παρουσιάζεις
περιγραφικά αλλά όχι το ίδιο εύκολο να
το αναγνωρίσεις αν δεν κατέχεις τη
μαθηματική γλώσσα της εποχής εκείνης.
Μην ψάχνεις να βρεις κανέναν άγνωστο Χ ή τη στερεότυπη δράση που ξέρει και ο κάθε μαθητής σήμερα: χωρίζω γνωστούς από αγνώστους, αλλάζω τα πρόσημα (δεν γινόταν λόγος τότε για αρνητικούς αριθμούς). Με δυο λόγια, δεν χρησιμοποιούσαν τον δικό μας συμβολισμό. Πρέπει λοιπόν κάποιος να κατέχει καλά τον Διόφαντο για να βγάλει νόημα και να εκτιμήσει την ανακάλυψη.
Αφού λοιπόν στην εργασία τους οι δύο ερευνητές αναλύσουν όλη την επίλυση του Θέωνος, ασχολούνται ιδιαίτερα με μια φράση αποφασιστικής σημασίας: «διά της των Διοφαντείων αριθμών αγωγής».
Σύμφωνα με τον κ. Χριστιανίδη, τη λέξη αριθμός οι αλγεβριστές εκείνη την εποχή τη χρησιμοποιούσαν με δύο έννοιες: απλά για να δηλώσουν το σύμβολο που αντιπροσώπευε την αντίστοιχη αριθμητική αξία, δηλαδή ο αριθμός ε (το 5 της εποχής εκείνης), αλλά υπήρχε και μια δεύτερη έννοια πιο τεχνική, π.χ. με το όνομα «1 Αριθμός» εννοούσαν αυτό που εμείς σήμερα λέμε «άγνωστος Χ». Επίσης ήταν γνωστοί και άλλοι τέτοιοι αλγεβρικοί αριθμοί, όπως «δύναμις», «κύβος», «δυναμοδύναμις»…
Όλοι αυτοί οι αριθμοί συγκροτούν μια γλώσσα, την τεχνική γλώσσα της άλγεβρας της εποχής εκείνης, στην οποία μετέφραζαν το κάθε πρόβλημα. Προϊόν αυτής της μετάφρασης ήταν η εξίσωση. Ετσι μια έκφραση όπως «2 αριθμοί και 3 μονάδες είναι ίσα με 10 μονάδες» είναι μια εξίσωση, σαν τη δική μας 2Χ + 3 = 10. Αυτούς τους αριθμούς χαρακτηρίζει ο Θέων «Διοφαντείους αριθμούς». Στην ουσία ήταν τα αλγεβρικά εργαλεία της εποχής.
Επίσης αξιοπρόσεκτη είναι και η χρήση της λέξης «αγωγή». Εδώ φαίνεται ότι επρόκειτο για μια γνωστή και χρησιμοποιούμενη και από άλλους μέθοδο, κάτι ανάλογο με το δικό μας σημερινό «χρησιμοποίησα τη Μέθοδο των τριών για να το βρω».
Άρα βγάζουμε και το συμπέρασμα ότι στη διάρκεια των χρόνων που μεσολάβησαν από τον Διόφαντο ως τον Θέωνα αυτές οι αλγεβρικές μέθοδοι όχι μόνο απαθανατίστηκαν και δεν χάθηκαν, αλλά ήταν πλέον ένα μαθηματικό εργαλείο σε χρήση. Και με τη διάχυσή τους αυτή για αρκετούς αιώνες κίνησαν αργότερα την προσοχή των αράβων μαθηματικών όπως ο Αλ Χουραΐζμι, οι οποίοι αναμφισβήτητα πήγαν και αυτοί τη γνώση λίγο παρακάτω.
Η ερευνητική ομάδα από το ΜΙΘΕ, προφανώς σε αναγνώριση της σημασίας της εργασίας αυτής, έχει παρουσιάσει τα σχετικά σε συνάντηση στο Παρίσι, στο Λονδίνο, στο Ισραήλ και μάλλον θα υπάρξουν και άλλοι που θα ήθελαν να μάθουν για το πώς ο Διόφαντος μέσα από τα σχόλια του περιθωρίου και την παρατηρητικότητα κάποιων ξαναμπαίνει στην κεντρική σκηνή.
Περισσότερα: τα πάντα ρεί
---------------------------------------
O ΕΡΩΤΑΣ ΤΟΥ ΤΙΘΩΝΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΗΟΥΣ ΚΑΙ Ο ΜΥΘΟΣ ΤΟΥ ΤΖΙΤΖΙΚΙΟΥ
Τιθωνοῦ γῆρας
«Με το τζιτζίκι είναι συνδεδεμένος και ο μύθος του Τιθωνού. Ο Τιθωνός ήταν θνητός που είχε γίνει αθάνατος από τους θεούς μετά από παράκληση της Ηούς, η οποία όμως ξέχασε να ζητήσει να παραμείνει και νέος. Όταν λοιπόν ο Τιθωνός έφθασε σε έσχατο γήρας, η Ηώς, που ως θεά ήταν αθάνατη και πάντα νέα, δεν μπορούσε πια να τον βλέπει. Τότε οι θεοί τον λυπήθηκαν και τον μεταμόρφωσαν σε ένα ζαρωμένο έντομο που μιλά ακατάπαυστα, το τζιτζίκι».
Λέγεται λοιπόν πως το τζιτζίκι ήτανε κάποτε άνθρωπος, ο Τιθωνός. Ο Τιθωνός κατά την Ελληνική Μυθολογία ήταν αδελφός του Πριάμου, γιος του βασιλιά της Τροίας Λαομέδοντα και της Στρυμούς. Λέγεται πως ήταν άνδρας έξοχης ομορφιάς, τον οποίο απήγαγε η Ηώ λόγω τού σφοδρού έρωτα που ένιωθε γι' αυτόν και από τον οποίο απέκτησε δύο γιους, τον Ημαθίωνα και τον Μέμνονα. Κατά μία άλλη εκδοχή ήτανε γιος τής Ηούς και του Κεφάλου και πατέρας τού Φαέθοντος.
Ορισμένοι μυθογράφοι υποστηρίζουν ότι ο Τιθωνός είχε στη γη και μία θνητή σύζυγο, την Κισσία. Ο Απολλόδωρος παραδίδει και τις δύο εκδοχές για τον Τιθωνό και τη σχέση του με την Ηώ, και μάλιστα στο ίδιο βιβλίο (3.12.3 και 3.14.3). Σύμφωνα λοιπόν με τη μία εκδοχή ο Τιθωνός ήταν γιος της Ηώς και του Αθηναίου Κέφαλου, γιου του Ερμή και της Έρσης. Η πιο διαδεδομένη εκδοχή εντάσσει τον Τιθωνό στον Τρωικό κύκλο και τον θεωρεί γιο του Λαομέδοντα και της Στρυμώς, κόρης του θεού ποταμού, ή της Πλακίας, κόρης του Οτρέα, ή της Λευκίππης.
Η Ηώ λοιπόν, ερωτεύτηκε τον Τιθωνό και τον απήγαγε και τον μετέφερε στην Ανατολική Αιθιοπία όπου ίδρυσε τα Σούσα.
Έτσι ο Τιθωνός γέρασε πολύ, παρά τις προσπάθειες της Ηούς να τον κρατήσει νέο. Αρχικά, έζησαν ως ενθουσιώδεις εραστές, αλλά όταν τα μαλλιά του άρχισαν να ασπρίζουν, η Ηώς τον βαρέθηκε και παρότι τον φρόντιζε και έτρεφε με αμβροσία. Το Γήρας ήρθε σ’ αυτόν και σταδιακά έφθασε σε σημείο να μην μπορεί να κινηθεί. Ο Τιθωνός λοιπόν έφθασε σε έσχατο γήρας, κι έτσι η Ηώς, που ως θεά ήταν και αθάνατη και αιώνια στην ίδια ηλικία, δεν μπορούσε πια να τον βλέπει. Με την παράλειψη της Ηούς να ζητήσει από τους θεούς, μαζί με την αθανασία, και την αιώνια νεότητα, ο Τιθωνός δεν μπορεί να πεθάνει, αλλά βρίσκεται σε διαδικασία διαρκούς γήρανσης.
Γέρος αδύνατος και εξασθενημένος, έφτασε σε μεγάλη ηλικία μετά από παράκληση τής Ηούς, δεν διατήρησε όμως και την έξοχη ομορφιά του. Μόνο η φωνή του διατήρησε τη νεανικότητά της, γι’ αυτό και οι θεοί τον λυπήθηκαν και τον μεταμόρφωσαν σε τζιτζίκι. Σε ένα ζαρωμένο έντομο δηλαδή που απλώς μιλά ακατάπαυστα, ανίκανο για νεανική δράση. Ωστόσο, άλλοι υποστηρίζουν ότι η Ηώς διατήρησε την αγάπη της και ότι ουδέποτε ντράπηκε που κοιμόταν μαζί του, ζητώντας μάλιστα από τον Δία να τον μεταμορφώσει σε τέττιγα (τζιτζίκι).
Έτσι έμεινε και ως τις μέρες μας η έκφραση «ὑπὲρ τὸν Τιθωνὸν ζῆν» που λεγόταν για άνθρωπο που είχε φθάσει σε πολύ βαθιά γεράματα.
ΠΗΓΗ: ΑΡΧΑΙΟΓΝΩΜΩΝ
--------------------------------
Η ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ ΖΩΗ ΤΩΝ ΤΖΙΤΖΙΚΙΩΝ
Τρίτη 23 Ιουλίου 2024
ΣΠΟΝΔΕΣ - ΧΟΕΣ
Ο
Ησίοδος επικαλείται τις σπονδές του
πρωινού και του δειλινού. Ο Όμηρος μιλάει
για τις σπονδές πριν από την κατάκλιση.
Με σπονδές επίσης αρχίζουν τα γεύματα,
εξιλαστήρια χειρονομία που έχει την
ίδια αξία με την προσφορά στους θεούς
των πρώτων καρπών της γης.
Σηματοδοτούν
την έναρξη ή την κατάληξη μιας καθημερινής
πράξης, θέτοντας αυτή την πράξη υπό την
προστασία των Θεών, τους οποίους
επικαλούνται ως μάρτυρες ή συνεργούς.
Η σκηνή της «αναχώρησης του οπλίτη»,
όπου τον
νεαρό πολεμιστή πλαισιώνουν ένας
γέροντας και μία γυναίκα, απεικονίζεται
συχνά στα αττικά αγγεία της κλασικής
περιόδου.
Ιδού μία χαρακτηριστική
περιγραφή: «Στο κέντρο, βρίσκεται ένας
οπλίτης ο οποίος σφίγγει το χέρι ενός
γενειοφόρου και έχει μία σοβαρή έκφραση
αποχαιρετισμού... Στα δεξιά, βρίσκεται
μία γυναίκα η οποία κρατάει μια χύτρα
κι ένα ρηχό κύπελλο, τα οποία είναι
τελετουργικά εργαλεία των σπονδών,
απαραίτητα για να σηματοδοτήσουν μια
αναχώρηση ή μια επιστροφή.
Η
γυναίκα χύνει κρασί σε αυτό το ρηχό
κύπελλο, ενώ η ποσότητα που αναλογεί
στους θεούς χύνεται στο έδαφος και το
υπόλοιπο προορίζεται να το πιουν ο ένας
μετά τον άλλον οι συμμετέχοντες σε αυτή
την τελετή.
Προβαίνοντας σε αυτή
τη σπονδή,
η οποία απαρτίζεται από το στοιχείο της
προσφοράς στους θεούς και από το μοίρασμα
μεταξύ των ανθρώπων, παρατηρούμε πώς
ενισχύονται οι δεσμοί που ενώνουν τα
μέλη μιας ομάδας μεταξύ τους, καθώς και
οι δεσμοί που ενώνουν αυτή την ομάδα
ανθρώπων με τους θεούς...»
Η σπονδή συνοδεύει επίσης το τυπικό ενός συμποσίου. Οπωσδήποτε οι σπονδές παίζουν σημαντικό ρόλο στις πανηγυρικές εκδηλώσεις, στις οποίες συμμετέχει όλη η πόλη. Με αυτό τον τρόπο επικυρώνονται συνθήκες και συμμαχίες. Ή λέξη σπονδή στον πληθυντικό (σπονδαί) υποδηλώνει τη «συμμαχία».
Η σπονδή συνίσταται στο να χυθεί ένα μέρος ενός υγρού πάνω σε ένα βωμό ή στο έδαφος ενόσω προφέρεται μια προσευχή. Τις πιο πολλές φορές γίνονται σπονδές νερωμένου κρασιού (αυτού δηλαδή που έπιναν καθημερινά), αλλά, σύμφωνα με άλλα τελετουργικά, γίνονταν επίσης σπονδές άκρατου οίνου, γάλακτος ή ακόμα ενός μείγματος κρασιού, νερού και μελιού.
Η διαδικασία σπονδής αναπαριστάνεται συνήθως
στα αγγεία ως εξής: ένας άνδρας ή μία
γυναίκα μεταγγίζουν ένα μέρος του
περιεχομένου μιας οινοχόης (μία κανάτα
κρασιού, ένα δοχείο μέσου μεγέθους,
μικρότερο από τα αγγεία όπου αποθηκευόταν
το νερωμένο κρασί και μεγαλύτερο από
τα κύπελλα για ατομική χρήση) σε μία
φιάλη (ένα επίπεδο κύπελλο χωρίς βάση
το οποίο χρησιμοποιούταν στις σπονδές)
κι έπειτα έχυναν ένα μέρος του περιεχομένου
της φιάλης πάνω στο βωμό ή στο έδαφος.
Μετά έπιναν το υπόλοιπο περιεχόμενο
της φιάλης.
Αλλά μπορεί η σπονδή να
μη συνοδεύεται από την κατανάλωση του
υγρού των σπονδών. Η σπονδή άκρατου
οίνου που επισφραγίζει τους όρκους δεν
αφήνει καθόλου κρασί στη φιάλη για να
το πιουν οι συμμετέχοντες. Στην Ιλιάδα,
ο Αγαμέμνων αναφέρει, με αφορμή το τυπικό
ενός όρκου: «το αίμα των αμνών, τις
σπονδές άκρατου οίνου, τα χέρια σφιχτά.
.» (Ιλιάς, Δ 159).
Το τελετουργικό σπάσιμο της φιάλης επισφραγίζει τη σχέση με τον κόσμο των χθόνιων δυνάμεων, οι οποίες είναι έτοιμες να εξαπολυθούν μαινόμενες για να τιμωρήσουν τον επίορκο.
Συνδέονται μερικές φορές με τα έναγίσματα, τις προσφορές καθαγιασμένων τροφίμων πάνω στον τάφο ενός νεκρού. Πολλές φορές με τις χοές τιμώνται κάποιες θεότητες, όπως οι Μούσες, οι Νύμφες ή οι Ερινύες.
Στην
Ολυμπία γινόταν κάθε μήνα μια θυσία
πάνω σε όλους τους βωμούς του ιερού: «Οι
Ηλείοι προσέφεραν θυμίαμα μαζί με
σπόρους σιταριού ανακατεμένους με μέλι.
τους οποίους έκαιγαν πάνω στο βωμό, στον
οποίο έβαζαν κλαδιά ελιάς και έκαναν
σπονδές με κρασί».
Ο Παυσανίας, που
περιγράφει αυτή την τελετή, διευκρινίζει
ότι είναι πανάρχαιο έθιμο. Αλλά στο βωμό
των Νυμφών και των Δεσποίνων, διευκρινίζει
επίσης ο Παυσανίας, δεν έχυναν κρασί,
ούτε και στον κοινό βωμό όλων των Θεών.
Το παράδειγμα αποκαλύπτει την πολυπλοκότητα αυτών των τελετουργικών, των οποίων κάθε στοιχείο αποκτάει τη σημασία του σε σχέση τόσο με τις ιεροτελεστίες αυτές καθαυτές. όσο και με τις λειτουργίες ή τη φύση των τιμώμενων θεοτήτων.
ΠΗΓΗ: ΑΡΧΑΙΟΓΝΩΜΩΝ
-----------------------------------