ΜΙΚΡΗ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΝΟΣ ΑΠΛΟΥ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΥ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟΥ

Η χρυσή Ελληνική χτένα ενός Σκύθη βασιλιά. Ένα αντικείμενο υψηλής τέχνης, που ήταν προφανώς έργο Έλληνα τεχνίτη και προοριζόταν για έναν Σκύθη μονάρχη. Η όλη μορφή του αντικειμένου θυμίζει πρόσοψη Αρχαίου Ελληνικού ναού: τα δεκαεννέα δόντια μοιάζουν με πυκνή κιονοστοιχία, μεσολαβεί σαν επιστύλιο η ζώνη με τα πέντε καθιστά λιοντάρια, και η τριγωνική σύνθεση θυμίζει αέτωμα που εικονίζει μια δυναμική πολεμική σκηνή με έναν έφιππο άνδρα και δύο πεζούς. Το αντικείμενο προέρχεται από τον τύμβο Solokha και χρονολογείται τον ύστερο -5^ο πρώιμο -4ο αι. και πιστεύεται ότι ίσως ανήκε σε έναν ελληνόφιλο Σκύθη βασιλιά που σκοτώθηκε από τα αδέλφια του. Κρατικό Μουσείο του Ερμιτάζ.

Οστέινο χτένι από τον τάφο 5, τον λεγόμενο «τάφο του Έκτορα» στην Όρια της Ιταλίας (1ος αι.). Η λαβή του χτενιού διακοσμείται με μια εξαιρετικά δυναμική παράσταση: ο Αχιλλέας τρέχει με το άρμα του σέρνοντας πίσω τον νεκρό του Έκτορα. Είναι εύλογη υπόθεση ότι ο Αχιλλέας ήταν το ηρωικό πρότυπο του ιδιοκτήτη της χτένας αυτής. Εθνικό Μουσείο του Τάραντα.

Ελεφάντινο χτένι μυκηναϊκής περιόδου από τάφο στα Σπάτα (-13ος αι.). Διακοσμείται και στις δύο όψεις της λαβής με καθιστές σφίγγες σε δύο σειρές και έναν κεντρικό ρόδακα επάνω. Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο (φωτογραφία από το αρχείο της ΔΕΑΜ).

Ένα από τα ελάχιστα αντικείμενα που πρακτικά δεν έχουν αλλάξει μορφή σε όλη τη διάρκεια της εξέλιξης του ανθρώπινου πολιτισμού είναι η απλή και ταπεινή χτένα των μαλλιών, ο αρχαιοελληνικός κτείς (του κτενός, υποκορ. κτένιον). Αυτή η απλή διαπίστωση ερμηνεύεται από το προφανές: ότι δηλαδή δεν υπάρχει κανείς απολύτως λόγος να αλλάξει η επιτυχημένη μορφή ενός χρηστικού αντικειμένου.

Ο Ηρόδοτος περιγράφει ένα πολύ χαρακτηριστικό στιγμιότυπο (VII.208): όταν ο Ξέρξης είχε εισβάλει στην Ελλάδα και κατέβαινε να αντιμετωπίσει τους Έλληνες στις Θερμοπύλες, έστειλε έναν ιππέα να κατασκοπεύσει το αντίπαλο στρατόπεδο. Εκείνη τη στιγμή έξω από αυτό βρίσκονταν οι Σπαρτιάτες με επικεφαλής τον Λεωνίδα κι ο κατάσκοπος εντυπωσιάστηκε («εθώμαζε») βλέποντας τους άνδρες να γυμνάζονται και να χτενίζονται («τας κόμας κτενιζομένους»). Όταν ο κατάσκοπος επέστρεψε στον Ξέρξη και αφηγήθηκε όσα είδε, ο βασιλιάς των Περσών δεν τον πίστεψε και ρώτησε επ'αυτού τον Δημάρατο, ο οποίος του επιβεβαίωσε ότι πράγματι αυτό ήταν το έθιμό τους «ἐπεὰν μέλλωσι κινδυνεύειν τῇ ψυχῇ, τότε τὰς κεφαλὰς κοσμέονται».

Πηγή: www.lifo.gr