Σάββατο 30 Σεπτεμβρίου 2017

ΧΑΘΗΚΕ Η ΙΚΑΝΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΠΕΡΙΓΡΑΦΗΣ

Χάθηκε η ικανότητα της περιγραφής. Σήμερα οι άνθρωποι αδυνατούν να περιγράψουν αυτό που σκέφτηκαν, αυτό που αισθάνθηκαν αυτό που είδαν. Ο νέος για παράδειγμα, σήμερα, για να περιγράψει κάτι που είναι έξοχο, θεσπέσιο, άριστο, υπέροχο, θαυμάσιο, περίφημο, εξαίρετο, εξαίσιο, εκλεκτό, θα το περιγράψει με μια λέξη: «ΟΥΑΟΥ».
Κι αυτό έχει και υπερθετικό  βαθμό: «ΣΟΥΠΕΡ-ΟΥΑΟΥ».
Προσφάτως ακούσαμε κι ένα άλλο. Κάποια, θέλοντας να περιγράψει κάτι που ήταν πρωτόγονο, ξεπερασμένο, αίολο, είπε την λέξη «ΟΥΓΚ».
Η γλώσσα των σπηλαίων….
Αυτά είναι κάποια παραδείγματα με τα οποία καταδεικνύεται, πως υποβαθμίζεται η σκέψη μας. Από τον περίτεχνο λόγο δηλαδή, τον εκλεπτυσμένο λόγο, καταντά άναρθρη κραυγή.
Απομαγνητοφώνηση από ομιλία της κυρίας Δ. Λιάτσα, που μπορείτε να παρακολουθήσετε εδώ: https://www.youtube.com/watch?v=JcvAM7cxLEo
----------------------------
«Η ΔΙΑΦΘΟΡΑ ΤΗΣ ΓΛΩΣΣΗΣ ΠΡΟΚΑΛΕΙ ΔΙΑΣΑΛΕΥΣΙΝ ΤΟΥ ΛΟΓΙΚΟΥ» ΠΛΑΤΩΝ

ΠΟΙΟΣ ΦΟΒΑΤΑΙ ΤΟΝ ΕΠΙΤΑΦΙΟ ΤΟΥ ΘΟΥΚΥΔΙΔΗ; - ΔΗΜΗΤΡΑ ΛΙΑΤΣΑ

Οι ΦΡΥΚΤΩΡΙΕΣ παρουσιάζουν την ομιλία της φιλολόγου και συγγραφέως κας ΔΗΜΗΤΡΟΣ ΛΙΑΤΣΑ με θέμα: "ΠΟΙΟΣ ΦΟΒΑΤΑΙ ΤΟΝ ΕΠΙΤΑΦΙΟ ΤΟΥ ΘΟΥΚΥΔΙΔΗ;", η οποία πραγματοποιήθηκε στο βιβλιοπωλείο "Αριστοτέλειον" της Θεσσαλονίκης, στις 2 Μαρτίου 2017.
--------------------------------------------
ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΠΙΤΑΦΙΟ ΤΟΥ ΘΟΥΚΥΔΙΔΟΥ
 Πρόκειται για τον εγκωμιαστικό λόγο που εκφωνήθηκε από τον Περικλή κατά την τελετή της ταφής (Επιτάφιος Λόγος) των νεκρών του πρώτου έτους του Πελοποννησιακού Πολέμου, στο "Δημόσιον Σήμα" του Κεραμεικού, τον χειμώνα του -431. Ο λόγος βρίσκεται στο δεύτερο βιβλίο του έργου (Θουκυδίδου, Ιστοριών Β΄ 35-47) και περιλαμβάνει ένα φλογερό ύμνο στην Αθηναϊκή δημοκρατία και την αγάπη του Αθηναίου προς την ελευθερία.
--------------------------------------------
ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΜΙΛΙΑ
 Στην παρούσα ομιλία διερευνούνται οι λόγοι που οδήγησαν στην κατάργηση του "Επιταφίου" από την διδακτέα ύλη της γενικής παιδείας, καθώς και οι βαθύτερες αιτίες του ευρύτερου εγκλήματος που διαπράττεται εναντίον της Δημόσιας Παιδείας.
Η κατάργηση του "Επιταφίου" εντάσσεται στην μακρά σειρά "μεταρρυθμίσεων" που συντελούν στην υποβάθμιση της ποιότητος του Δημοσίου Σχολείου (κατάργηση πολυτονικού, αχρήστευση βασικών κανόνων γραμματικής και συντακτικού, κατάργηση τρίτης κλίσεως ονομάτων, …).
Ο απώτερος σκοπός όλων αυτών είναι, κατά την ομιλήτρια, να κατασταθούν οι άνθρωποι αμόρφωτοι και ως εκ τούτου ευκολο-κυβέρνητοι. Θεωρείται βέβαιον ότι ένα τόσο φλογερό μανιφέστο, όπως ο "Επιτάφιος" (αλλά και η "Αντιγόνη") θα ανάψει την θρυαλλίδα της σύγκρισης με την σημερινή πολιτική πραγματικότητα.
 Οι ιδέες και αρετές που προβάλλονται μέσα από το κείμενο θεωρούνται ενοχλητικές για την σημερινή "καθεστηκυία τάξη". Για τον λόγο αυτόν αμφισβητούνται αξίες όπως: ιστορική και γενετική ΣΥΝΕΧΕΙΑ με τους προγόνους, ΧΡΕΟΣ απότισης τιμών και μνήμης στους προγόνους, ΑΥΤΟΧΘΟΝΙΑ, ΑΡΕΤΗ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, ΗΡΩΙΣΜΟΣ, ηγεμονική ΔΥΝΑΜΗ, εδαφική ΑΚΕΡΑΙΟΤΗΤΑ, ΑΥΤΑΡΚΕΙΑ, ΙΣΟΤΗΤΑ έναντι των νόμων, προσωπική ΙΚΑΝΟΤΗΤΑ, ΑΝΑΠΤΥΞΗ του εμπορίου, ΕΥΗΜΕΡΙΑ πόλεως, ΕΥΔΑΙΜΟΝΙΑ πολιτών.
-------------------------------------------
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΠΟΥ "ΕΝΟΧΛΟΥΝ":
 - "Ἄρξομαι δὲ ἀπὸ τῶν προγόνων πρῶτον" (Θα ξεκινήσω πρώτα από τους προγόνους μας.)
-  Σ΄ αυτούς, λοιπόν, τους προγόνους είναι δίκαιον και πρέπον να αποδώσουμε την τιμή αυτής της μνήμης.
-  διότι αυτοί οι πρόγονοι ζώντας στην χώρα τούτη, οι ίδιοι πάντα, η μία γενιά ύστερα από τη άλλη…
-  … χάριν στην ανδρεία τους, μας παρέδωσαν την χώρα αυτήν ελεύθερη έως σήμερα.
-  Οι πρόγονοι λοιπόν είναι αξιέπαινοι, αλλά ακόμα περισσότερο οι πατέρες. Γιατί σε αυτά που κληρονόμησαν, απέκτησαν και την ηγεμονία.
-  Εμείς οι τωρινοί αυξήσαμε την δύναμη της ηγεμονίας αυτής, και ετοιμάσαμε την πόλη να έχει απόλυτη αυτάρκεια, τόσο για πόλεμο όσο και για ειρήνη.
-  Όλοι οι πολίτες είναι ίσοι μπροστά στους νόμους, για τις ιδιωτικές τους διαφορές. Στα δημόσια αξιώματα, όμως, προτιμάται κάποιος για την προσωπική του ικανότητα. Ούτε επειδή κάποιος είναι φτωχός, και ενώ μπορεί να κάνει κάτι καλό στην πατρίδα του, εμποδίζεται από την ασήμαντη κοινωνική του θέση.
-  Αυτόν που δεν λαμβάνει μέρος στα κοινά τον θεωρούμε όχι φιλήσυχο αλλά ἀχρηστο
-  Η πόλη μας έχει όλα τα αγαθά
-  Στόχος του καλού ηγέτη είναι η ευημερία της πόλεως και η ευδαιμονία των πολιτών
-  Και έχουμε πολίτευμα που δεν μιμείται τους νόμους των άλλων.
-  Και ονομάζεται δημοκρατία όχι επειδή η εξουσία βρίσκεται στα χέρια ολίγων, αλλά στα χέρια των πολλών.
-  Και υπακούμε στους άρχοντες και τους νόμους, ιδιαιτέρως σε εκείνους τους νόμους που έχουν ψηφιστεί για την προστασία των αδικημένων. Αλλά και στους άλλους τους νόμους, τους άγραφους, που φέρουν καταισχύνη στους παραβάτες τους.
Σύντομο βιογραφικό σημείωμα ομιλήτριας
Η Δήμητρα Λιάτσα του Σαλονικιού γεννήθηκε το 1963 στην Θεσσαλονίκη. Έκανε φιλολογικές σπουδές. Ξένες γλώσσες: Αγγλικά, Γαλλικά και Ιταλικά. Εργάστηκε επί σειρά ετών στην επιμέλεια βιβλίων. Μετέφρασε άνω των 30 τίτλων κυρίως από την Αγγλική γλώσσα. Έγραψε άρθρα σε περιοδικά και εφημερίδες, με αντικείμενο την Ελληνική Γραμματεία. Έδωσε σειρά ομιλιών προσκεκλημένη από το Ινστιτούτο Αριστοτέλης, με θέμα την Ελληνική Γραμματεία, την Ιστορία και την παιδεία.
Από το 2009 ασχολείται με την συστηματική μελέτη του Ομήρου και από το 2014 με την ανάγνωση, τον σχολιασμό και την ανάρτηση στο διαδίκτυο ολόκληρης της Οδύσσειας. Από το 2017 θα ξεκινήσει και την ανάγνωση, τον σχολιασμό και την ανάρτηση στο διαδίκτυο ολόκληρης της Ιλιάδος.

Πέμπτη 28 Σεπτεμβρίου 2017

Ο ΘΕΟΣ ΔΕΝ ΣΩΖΕΙ ΚΑΝΕΝΑΝ ΔΩΡΕΑΝ;;;

Από  24h.com.cy    23/09/2017
Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος Β’ «Ο Θεός δεν σώζει κανέναν δωρεάν»
Αν είναι ποτέ δυνατόν…
Το ακούσαμε και αυτό από τον Αρχιεπίσκοπο Χρυσόστομο Β’. Είναι από τις περιπτώσεις που τα λόγια είναι περιττά.
(Δεν επιτρέπει να μπει κανείς μέσα στο χωράφι της εκκλησίας, στο οποίο βρέθηκαν αρχαία…)
Δείτε το βίντεο και τα σχόλια δικά σας!
Αναδημοσίευση από: NewsitCy Cyprus  ,   http://24h.com.cy

ΤΙ ΘΑ ΕΙΠΗ ΣΚΛΑΒΙΑ

Τετάρτη 27 Σεπτεμβρίου 2017

Η ΦΡΥΝΗ ΚΑΙ Ο ΠΡΑΞΙΤΕΛΗΣ

Κνιδία Αφροδίτη
«Θάλασσα και πυρ, και γυνή τρίτον κακόν»
Μένανδρος
Αθήνα, μέσα -4ου αιώνα ο Πραξιτέλης, ίσως ο πιο σπουδαίος γλύπτης της εποχής του, με μεγάλο εργαστήριο στην Αθήνα και, άρα, αρκετά εύπορος, γνωρίζει τη Φρύνη, μια καλλονή από τη Βοιωτία, και ξετρελαίνεται μαζί της.
Τη χρησιμοποιεί ως μοντέλο για τις "Αφροδίτες" του - μία απ αυτές αγόρασαν οι Κνίδιοι, απέναντι από τη Σύμη, και έμεινε γνωστή ως η "Κνιδία Αφροδίτη" - και την εγκαθιστά στο σπίτι του, ως παλλακίδα. Η Φρύνη, βεβαίως, ως εταίρα, θέλει ακριβά δώρα για τις υπηρεσίες της.
Έτσι, όταν ο Πραξιτέλης, σε μια πολύ ....ευτυχισμένη στιγμή, της λέει "ζήτα μου ό τι θέλεις και θα σου το δώσω", εκείνη δεν χάνει την ευκαιρία και του ζητάει να της δώσει το γλυπτό εκείνο που ο ίδιος θεωρεί το αριστούργημά του!
Κι εκείνος, φυσικά, δέχεται..
Όταν όμως πέρασε η πολύ ευτυχισμένη στιγμή, ο Πραξιτέλης το ξανασκέφτηκε και της είπε ότι "όλα μου τα έργα τα αγαπάω το ίδιο, δεν ξεχωρίζω κάποιο ως το αριστούργημά μου" ...θέλοντας έτσι να αποφύγει να της δώσει κάποιο - ίσως τον Ερμή του - που πράγματι ξεχώριζε. Η παμπόνηρη όμως Φρύνη δεν ικανοποιείται και βάζει σε εφαρμογή ένα δαιμόνιο  σχέδιο.
Πείθει τον αρχιεργάτη του Πραξιτέλη να μπει ένα βράδυ στο δωμάτιό του, όταν ο γλύπτης βρισκόταν μαζί της σε πολύ τρυφερές στιγμές, και να φωνάξει, σε έξαλλη κατάσταση:
- Καταστραφήκαμε, αφεντικό! 'Έπιασε φωτιά το εργαστήριο και θα καούν τα πάντα!
Τρελός από αγωνία ο Πραξιτέλης, δίνει την εξής εντολή στον αρχιεργάτη..
- Τρέξε γρήγορα και σώσε, τουλάχιστον, αυτό το άγαλμα που έχω αριστερά, μόλις μπαίνουμε, πίσω από μία άμαξα! Είναι το αριστούργημά μου, θα πεθάνω αν καταστραφεί!!!
Τότε η Φρύνη, γελώντας, τον καθησυχάζει ότι καμιά φωτιά δεν έχει πιάσει και πως τίποτα δεν κινδυνεύει. Απλώς, θέλει να της χαρίσει - τιμώντας την υπόσχεσή του - "το άγαλμα που βρίσκεται αριστερά, μόλις μπαίνουμε, πίσω από μία άμαξα"! Δηλαδή, το αριστούργημά του!!!

Τρίτη 26 Σεπτεμβρίου 2017

ΣΤΟΝ ΣΕΙΡΙΟ ΥΠΑΡΧΟΥΝΕ ΠΑΙΔΙΑ...

Μάνος Χατζιδάκις ‎– Στον Σείριο Υπάρχουνε Παιδιά- 1988

Κωνσταντίνος Π. Καβάφης - Η ΕΠΕΜΒΑΣΙΣ ΤΩΝ ΘΕΩΝ

Η ΕΠΕΜΒΑΣΙΣ ΤΩΝ ΘΕΩΝ
Θα γίνη τώρα τούτο, κ' έπειτα εκείνο·
και πιο αργά, σε μια ή δυο χρονιές (ως κρίνω),
τέτοιες θα είν' η πράξεις, τέτοιοι θάν' οι τρόποι.
Δεν θα φροντίσουμε για μακρυνό κατόπι.
Για το καλλίτερον ημείς θα προσπαθούμε.
Και όσο προσπαθούμε, τόσο θα χαλνούμε,
θα μπλέκουμε τα πράγματα, ως να βρεθούμε
στην άκρα σύγχυσι. Και τότε θα σταθούμε.
Θα ήν' η ώρα οι θεοί να εργασθούνε.
Έρχονται πάντοτ' οι θεοί. Θα καταιβούνε
από τες μηχανές των, και τους μεν θα σώσουν,
τους δε βίαια, ξαφνικά θα τους σηκώσουν
από την μέση· και σαν φέρουνε μια τάξι
θ' αποσυρθούν.- Κ' έπειτ' αυτός τούτο θα πράξη,
τούτο εκείνος· και με τον καιρόν οι άλλοι
τα ιδικά των. Και θ' αρχίσουμε και πάλι.
Κωνσταντίνος Π. Καβάφης (1899)
Heartily know
.........
The gods arrive.
EMERSON
REMONIN. -...Il disparaitra au moment necessaire?
les dieux interviendront.
Mme DE RUMIERES. -Comme dans les tragedies
antiques?
(Acte II, sc. i)
Mme DE RUMIERES. -Qu'y a-t-il?
REMONIN. -Les Dieux sont arrives.
(Acte V, sc. x)
ALEXANDRE DUMAS,FILS, L'Etrangere

Το μυστικό της ClΑ για τον Μέγα Αλέξανδρο – Αποκάλυψη μετά από 2.000 χρόνια

- Η ClΑ γνώριζε το μυστικό για τον Μέγα Αλέξανδρο αλλά το κρατούσε καλά κρυμμένο για δεκαετίες - Η επιχείρηση "corona" και οι εικόνες από τους κατασκοπευτικούς δορυφόρους που έφεραν την αποκάλυψη - Η πόλη που "άνοιξε" τον δρόμο για την κατάκτηση της Περσικής Αυτοκρατορίας.
Η ClΑ μπορεί να έχει σχέση με πληροφορίες που αφορούν στο Μέγα Αλέξανδρο; Η απάντηση είναι “ναι” όσο κι αν ακούγεται ως θεωρία συνωμοσίας.
Πριν λίγο καιρό ήρθε στο φως μια μεγάλη ανακάλυψη. Οι αρχαιολόγοι από το Ιράκ και τη Μεγάλη Βρετανία έφεραν στο φως μια πόλη-κλειδί στην πορεία των κατακτήσεων του Μεγάλου Αλεξάνδρου.
Πρόκειται μάλιστα για μια πόλη που χτίστηκε είτε για την προετοιμασία της μεγάλης μάχης στα Γαυγάμηλα, είτε μετά από αυτή για την εδραίωση της κυριαρχίας του Μεγάλου Αλεξάνδρου στην περιοχή.
Σε κάθε περίπτωση πρόκειται για μια πόλη του -331. Η οποία φαίνεται ότι έπαιξε σημαντικότατο ρόλο στην ιστορία.
Η CIA και το μυστικό της πόλης
Οι αρχαιολόγοι γνώριζαν από παλιά ότι στη θέση Νταρμπάντ ι Ράνια, στην τεχνητή λίμνη Ντουκάν στον ποταμό μικρό Ζάμπ υπάρχουν αρχαία. Το σημείο ήταν ανέκαθεν στρατηγικής σημασίας, όμως η ιστορία του δεν είχε αποδειχθεί με στοιχεία.
Όλα αυτά μπορεί σε εμάς τους σύγχρονους Έλληνες να μην λένε και πολλά. Ωστόσο πρόκειται για μια θέση κοντά στο χωριό Γαυγάμηλα, όπου έγινε η ιστορική μάχη που έδωσε στον Αλέξανδρο το θρόνο της Περσικής Αυτοκρατορίας και λίγα μόλις χιλιόμετρα από τα Άρβυλα τη σημερινή Ερμπίλ, την πρωτεύουσα του ιρακινού Κουρδιστάν.
Ιστορικά η θέση δεν είχε καμία σημασία για τη CIA. Οι Αμερικανοί ωστόσο ήθελαν να γνωρίζουν τα πάντα για την περιοχή που βρίσκεται σε ένα σημείο κλειδί ανάμεσα σε Τουρκία, Ιράκ, Ιράν και Συρία και έτσι από τη δεκαετία του 1960 είχαν βάλει μπροστά την επιχείρηση Corona για την πλήρη χαρτογράφησή της.
Έτσι κατασκοπευτικοί δορυφόροι μπήκαν μπροστά και κατέγραψαν τα πάντα. Στις εικόνες από το στρατηγικής σημασίας σημείο φαίνεται ολοκάθαρα ότι στο πέρασμα Καλάτγκα Νταρμπάντ υπάρχουν ενδείξεις αρχαίας πόλης.
Άλλωστε η ονομασία Καλάτγκα Νταρμπάντ σημαίνει στην κουρδική γλώσσα κάστρο στο ορεινό πέρασμα.
Οι δεκαετίες πέρασαν και τα στοιχεία της CIA αποχαρακτηρίστηκαν. Έφτασαν ως τα χέρια των ειδικών του Βρετανικού Μουσείου οι οποίοι γνώριζαν την σημασία της περιοχής την περίοδο των ελληνιστικών και ρωμαϊκών χρόνων.
Όταν είδαν τις εικόνες πάρθηκε η απόφαση για έρευνα.
Η έρευνα άργησε σχεδόν 20 χρόνια από την περίοδο του αποχαρακτηρισμού των δορυφορικών εικόνων της CIA, ωστόσο είχε αποτελέσματα.
Οι αρχαιολόγοι χρησιμοποίησαν μάλιστα drones για να οριοθετήσουν την περιοχή μέσα στην οποία θα έκαναν την έρευνά τους.
Έτσι προέκυψαν τα αποτελέσματα που οδήγησαν στην αποκάλυψη της αρχαίας πόλης που έχτισε ο Μέγας Αλέξανδρος.
Στο σχεδιάγραμμα των ειδικών φαίνεται ξεκάθαρα το εξωτερικό τείχος, αλλά και η ακρόπολη, όπως επίσης και εγκαταστάσεις για την παραγωγή κρασιού, αλλά και ναοί.
Στην ίδια περιοχή έχουν βρεθεί ελληνικά νομίσματα και αγάλματα.
Ο John MacGinnis,  επικεφαλής της ομάδας στο πεδίο, δήλωσε στους Times:
«Είναι ακόμη νωρίς, αλλά πιστεύουμε πως ήταν μια πόλη γεμάτη κόσμο, στον δρόμο από το Ιράκ προς το Ιράν».
[Σχόλιο: «Στην ίδια περιοχή έχουν βρεθεί ελληνικά νομίσματα και αγάλματα». 
Απάντηση προς τους σφετεριστές του ονόματος Μακεδονία.]

H ΑΘΑΝΑΣΙΑ ΚΑΤΟΙΚΕΙ ΣΤΟ ΑΟΡΑΤΟ

Μια φορά ήταν ένας συγγραφέας που πέθανε. Λένε πως συνήθως οι άνθρωποι είναι θνητοί, αλλά τα έργα τους αθάνατα. Αμέσως μετά το θάνατό του, άρχισαν τα βιβλία του ένα, ένα να χάνουν μυστηριωδώς το περιεχόμενό τους, έφευγαν οι λέξεις  σύντομα ούτε ο τίτλος δεν υπήρχε στη σελίδα τους.
Mόνο οι σημειώσεις των αναγνωστών, κάποιο σχόλιο, η υπογράμμιση μιας αόρατης πια φράσης έδειχναν πως κάποτε αυτές οι άδειες σελίδες κατοικούνταν από άυλες μορφές και τρομερές ιστορίες.
Tα χρόνια πέρασαν, αλλά οι άνθρωποι δεν ξέχασαν, κι επιδείκνυαν πάντοτε τα άδεια βιβλία (που με τον καιρό είχαν αποκτήσει μεγάλη αξία) στους σύγχρονούς τους, λέγοντας πως η αθανασία κατοικεί στο αόρατο...!

Κυριακή 24 Σεπτεμβρίου 2017

Η ΕΠΟΧΗ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΑΛΩΣΗ & Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΕΠΟΧΗ – ΒΙΟΙ ΠΑΡΑΛΛΗΛΟΙ

Όσοι γνωρίζουν λίγη ιστορία, ξέρουν και βλέπουν, ότι αυτά που ζούμε σήμερα, είναι παρόμοια με ότι ζούσαν στην Κωνσταντινούπολη, πριν αυτή τουρκέψει.
Για πρώτη φορά μετά την περίοδο του Βυζαντίου, παρουσιάζουμε τέτοιου είδους εθνική κατάπτωση, περιφρόνηση της ιστορίας, απαξίωση της παιδείας, υλιστική λατρεία και ηθικό κατήφορο.
Και τότε ζούσαν μέσα στη χλιδή αλλά και στην αμάθεια (και βέβαια η αιτία της αμάθειας είναι γνωστή. Ξέρουμε ποιοι ήταν οι διώκτες της γνώσης).
Ας κάνουμε μερικές συγκρίσεις των δύο εποχών. Της εποχής πριν την άλωση με την σημερινή εποχή:
Στο τέλος του Βυζαντίου: Χιλιάδες νέοι για να αποφύγουν την στράτευση φορούσαν ράσα και κλείνονταν στα μοναστήρια. Ο στρατός αποτελούνταν από μισθοφόρους. Φώναζε ο Πλήθων και ζητούσε μάταια την εθνικοποίηση του στρατού. Με αποτέλεσμα όταν οι ανθενωτικοί παπάδες παρέδωσαν την πόλη στον κατακτητή, ο Παλαιολόγος δεν είχε στρατό να πολεμήσει. Μετά βίας ήταν 7000 οι στρατιώτες του.
Σήμερα: Ελαχιστοποιήθηκε η θητεία, έκλεισαν στρατόπεδα που υπηρετήσαμε [Το στράτευμα και αξιόμαχο είναι και υπερήφανο και με ηθικόν ακμαιότατον. Απλώς αυτό το αναφέρω ως παρατήρηση διότι εμείς που υπηρετήσαμε την πατρίδα 22 μήνες δεν πάθαμε τίποτα και ούτε μου αρέσει να βλέπω σε αυτήν την κατάσταση τα στρατόπεδα από τα οποία πέρασα και υπερασπίστηκα.], και κάποιες φωνές δεν θέλουν τις παρελάσεις γιατί είναι αναχρονιστικές και φασιστικές…  λένε…
Στο τέλος του Βυζαντίου: Δεν υπήρχε εθνική συνείδηση, εθνικό φρόνιμα. Το έχουμε εξαντλήσει αυτό… Ρωμαίοι πολίτες αυτοαποκαλούνταν. Δεν είχε καμία σημασία η εθνική καταγωγή στο βυζάντιο αρκεί να ήσουν χριστιανός. Έλλην;;; Ούτε για αστείο. Το όνομα Έλληνας ήταν απαγορευμένο επί ποινή ΘΑΝΑΤΟΥ.
Σήμερα: Τα τελευταία περίπου είκοσι χρόνια, παρακολουθούμε από τα ΜΜΕ αλλά και από τα σχολεία, μια προβολή του διεθνισμού, όπου κάθε πολυπολιτισμικό προβάλλεται και ότι πατριωτικό το παρουσιάζουν κάποιοι κύκλοι ως ακραίο φασιστικό και ρατσιστικό. Κάποτε τα αναγνωστικά του δημοτικού ξεχείλιζαν από Ελλάδα και πατριωτισμό. Σήμερα τα παιδιά είναι ανιστόρητα και αδιάφορα. Και έτσι έχουμε σήμερα μια ολόκληρη γενιά που γεννήθηκε γαλουχήθηκε και μεγάλωσε με διεθνιστική προπαγάνδα….
Στο τέλος του Βυζαντίου: Και συγκεκριμένα τον Δεκέμβριο του 1452, δηλαδή έξι μήνες πριν την άλωση, συγκρούονταν στους δρόμους της Κωνσταντινούπολής, σε οδομαχίες δυο παρατάξεις.
Κρατηθείτε για το, ποιος ήταν ο λόγος.
Η μία πλευρά υποστήριζε ότι οι άγγελοι έχουν φύλο, είναι δηλαδή αρσενικοί και θηλυκοί, και οι άλλοι ότι δεν έχουν. Και ρήμαζαν την Πόλη (όπως παλαιότερα έκαναν τα ίδια κάποιοι άλλοι για το ποιος είναι καλύτερος από τους τρείς ιεράρχες δείτε εδώ: http://enneaetifotos.blogspot.gr/2014/01/blog-post_2056.html ). Φανταστείτε λοιπόν σε τι σημείο πνευματικής παρακμής είχαν φτάσει, ενώ την ίδια στιγμή ο κατακτητής όλο και πλησίαζε…
Σήμερα: Οι χριστιανοί συνεχίζουν να αποκαλούν ειδωλολάτρες τους Αρχαίους Έλληνες αλλά και όσους νεοέλληνες επιστρέφουν στην Αρχαιοελληνική Πατρώα Κοσμοθέαση. Παράλληλα όμως προσκυνούν παντόφλες, κάστανα, και ότι άλλο, να μη τα αναφέρω δεν θέλω, αλλά γι αυτούς αυτά δεν είναι είδωλα, οοοχι… Οι καυγάδες σήμερα δεν γίνονται όπως τότε στο βυζάντιο στους δρόμους. Γινόταν μέχρι προσφάτως στις τηλεοπτικές εκπομπές…. και τώρα στο διαδίκτυο. Ανταλλάσουν μεταξύ τους διάφορα «γαλλικά», όλο «αγάπη».
Αλλά και στον ελληνοκεντρικό χώρο, κι εκεί υπάρχει η ίδια φαγωμάρα. Ο καθένας λέει τα δικά του, χλευάζει, ειρωνεύεται  κλπ, όποιον δεν συμφωνεί με τις ιδέες του. Γιατί αυτός ξέρει τι είναι οι θεοί και τα ξέρει καλύτερα, οι άλλοι όχι….
Και βέβαια έχουμε και τα επεισόδια μεταξύ αριστεριστών αντιεξουσιατών και πατριωτών ή φασιστών όπως τους αποκαλούν οι πρώτοι.
Υπενθύμιση: Σε περίπτωση μάχης, όταν ο εχθρός σηκώσει το όπλο του προς τους έλληνες, του είναι παγερά αδιάφορο σε ποια θρησκεία και σε ποια κομματική/πολιτική ιδεολογία πιστεύει ο καθένας. Γκέ γκε;;;
Σήμερα λοιπόν επικρατεί η φράση  «πολίτης του κόσμου» όταν την ίδια στιγμή οι γείτονες επιβουλεύονται την πατρίδα μας. Ονειρευόμαστε;;; Ναι, είναι ωραίο να είμαστε πολίτες του κόσμου αλλά όχι μόνο εμείς, αλλά όλοι.
Μα αυτά και μ’ αυτά το βυζάντιο αφού έχασε όλη την επικράτεια του, ήταν θέμα χρόνου να πέσει και η Πόλη…. Πως να κρατιόταν άλλωστε αφού έπεσε από μέσα…
Είπα πιο πάνω ότι πριν την άλωση ζούσαν στην χλιδή. Το ίδιο και τώρα. Δηλαδή μέχρι προσφάτως. Η καλοπέραση του νεοέλληνα από την δεκαετία του ’80 και μετά με δανικά λεφτά και ο σκοπός του διορισμού του στο δημόσιο, από το κόμμα, τον έκανε υλιστή φιλοτομαριστή επιδειξία αλαζόνα με την γνωστή φράση της εποχής των ΄80ς, «ξέρεις ρε ποιος είμαι εγώ;;;».
Σήμερα ξέρεις ποιος είσαι;;;
Τότε με όλα αυτά χάθηκε η βυζαντινή αυτοκρατορία, η οποία όπως είπαμε δεν είχε ελληνική εθνική συνείδηση και μόνο  στο τέλος θυμήθηκε ο Αυτοκράτορας ότι είναι έλληνες, αναφέροντας την λέξη στον τελευταίο του λόγο. Άλλα πλέον ήταν πολύ αργά.
Σήμερα φτάσαμε να ζούμε μια οικονομική κατοχή, μια πρωτόγνωρη σκλαβιά, δούλοι πίσω από τριανταφυλλένια κάγκελα, σκλάβοι πολυτελείας. Και δεν κουνιέται φύλο…
Αποτελούμε διαχρονικό παράδειγμα εθνικής αδιαφορίας και για πρώτη φορά ενώ η πατρίδα μας βυθίζεται εμείς δεν έχουμε διάθεση να τη σώσουμε. Όχι μόνο δεν έχουμε διάθεση να πολεμήσουμε, αλλά ούτε καν να χαλάσουμε την ησυχία μας.
Οποίος ξεχνά την Ιστορία του είναι καταδικασμένος να την ξαναζήσει.
Σείριος (Χ.Γ.)
-------------------------------
Φως της αλήθειας, μάρτυρας των καιρών, δάσκαλος της ζωής είναι η Ιστορία. (Κικέρων).
ΟΛΒΙΟΣ ΟΣΤΙΣ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΕΣΧΕ ΜΑΘΗΣΙΝ. Δηλαδή ευτυχισμένοι όσοι από την ιστορία τους έχουν μάθει. (Ευριπίδης).
Οι αληθινοί άνθρωποι της προόδου είναι αυτοί που τρέφουν ένα βαθύ σεβασμό στο παρελθόν. (Ζ. Ρενάν).
Νιώθοντας περηφάνια για τους προγόνους σου, μη στερήσεις αυτήν τη δυνατότητα και απ' τους απόγονούς σου. (Κικέρων).

Σάββατο 23 Σεπτεμβρίου 2017

ΤΑ ΜΕΛΗ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΛΛΗΛΟΒΟΗΘΙΟΥΝΤΑΙ

Αρχαία Εφεσος
Ι.Όταν είδαν τον άνδρα στην Ιωνία και ενώ είχε φτάσει στην Έφεσο, ούτε οι χειρώνακτες δεν παρέμεναν στις δουλειές τους, αλλά τον ακολουθούσαν άλλος θαυμάζοντας τη σοφία του, άλλος την ομορφιά του, άλλος τον τρόπο ζωής του, άλλος τη συμπεριφορά του, άλλοι όλα αυτά μαζί. Σχετικά μ' αυτόν κυκλοφορούσαν πολλές φήμες, για παράδειγμα από το μαντείο της Κολοφώνας [Η Κολοφώνα ήταν πόλη της Ιωνίας, βορειοδυτικά της Εφέσου . Κοντά της υπήρχε περίφημος ναός και μαντείο του Απόλλωνα]. Και  μεταφέρθηκε η φήμη ότι είχε γίνει κοινωνός της σοφίας του και ήταν απόλυτα σοφός και άλλα παρόμοια, φήμες ακόμη από τα Δίδυμα και το ιερό της Περγάμου [Στα Δίδυμα της Μιλήτου υπήρχε ναός του Απόλλωνα, ενώ το ιερό της Περγάμου ήταν αφιερωμένο στον Ασκληπιό.]. Ο θεός προέτρεπε πολλούς που είχαν πρόβλημα υγείας να απευθυνθούν στον Απολλώνιο γιατί αυτό ήθελε ο ίδιος και ήταν αρεστό στις Μοίρες. Πήγαιναν να τον συναντήσουν και αντιπρόσωποι διαφόρων πόλεων προσφέροντας του τη φιλοξενία τους και ζητώντας τη συμβουλή του σχετικά με ίδρυση βωμών και αγαλμάτων. Ο Απολλώνιος όλα αυτά τα τακτοποιούσε, σε κάποιες περιπτώσεις με επιστολές και σε άλλες υποσχόμενος ότι θα πάει ο ίδιος. Πήγαν και αντιπρόσωποι της Σμύρνης, όμως δεν είπαν τι ήθελαν, αλλά τον παρακαλούσαν να επισκεφτεί την πόλη. Ρώτησε τότε τον απεσταλμένο τι χρειάζονταν απ' αυτόν και εκείνος απάντησε: «Να σε δούμε και να μας δεις». Ο Απολλώνιος είπε: «Θα έρθω και μακάρι να δώσουν οι Μούσες να με συμπαθήσετε και να σας συμπαθήσω».
II. Την πρώτη του ομιλία την έκανε προς τους Εφεσίους από τη βάση του ναού. Δεν ακολούθησε τη Σωκρατική μέθοδο, αλλά τους προέτρεψε ν' αποφεύγουν όλα τα άλλα και να μην δείχνουν ενδιαφέρον γι' αυτά και τους συμβούλεψε μόνο στη φιλοσοφία να αφιερωθούν και να γεμίσουν την Έφεσο με μελέτη και όχι με τη νωθρότητα και την υπεροψία που διαπίστωσε ότι υπήρχε εκεί. Διότι ήταν δοσμένοι στους χορευτές κι ενδιαφέρονταν για τους πυρρίχιους, κι όλος ο τόπος έβριθε από μουσική αυλών, από θηλυπρεπή υποκείμενα και θόρυβο. Αν και οι Εφέσιοι ακολούθησαν τη διδασκαλία του, δεν αδιαφόρησε για όλα αυτά, αλλά προσπαθούσε να τα εξαφανίσει και τα κατηγορούσε στους περισσότερους.
III. Τις άλλες ομιλίες του τις έκανε κάτω από τα δέντρα στις υπόστεγες στοές. Κάποτε που μιλούσε σχετικά με την κοινοκτημοσύνη και δίδασκε ότι τα μέλη της κοινωνίας πρέπει να αλληλοβοηθιούνται, πάνω στα δέντρα κάθονταν σπουργίτια σιωπηλά και μόνο ένα απ' αυτά πέταξε βγάζοντας φωνή σαν να ήθελε να παρακινήσει τα υπόλοιπα για κάτι. Αυτά, μόλις άκουσαν τη φωνή, σηκώθηκαν και πέταξαν φωνάζοντας κάτω από την καθοδήγηση του ενός. Ο Απολλώνιος συνέχισε την ομιλία του γιατί ήξερε τι έκανε τα σπουργίτια να πετάξουν. Δεν το εξήγησε όμως στους άλλους. Επειδή παρ' όλα αυτά όλοι σήκωσαν τα μάτια τους ψηλά κοιτάζοντας τα πουλιά και μερικοί από άγνοια θεώρησαν το περιστατικό αξιοπερίεργο, ο Απολλώνιος ξέφυγε από τη ροή του λόγου του και είπε: «Ένα παιδί, ενώ μετέφερε σιτάρι μέσα σε δοχείο, γλίστρησε. Στη συνέχεια συγκέντρωσε τους σπόρους απρόσεχτα και έφυγε, αφήνοντας πολλούς σκόρπιους στο τάδε στενό. Το σπουργίτι αυτό είχε την τύχη να δει το συμβάν και ήρθε να αναγγείλει και στα άλλα το απρόσμενο εύρημα και να τα καλέσει να συμφάγουν».
Οι περισσότεροι ακροάτες έφυγαν να πάνε εκεί, και ο Απολλώνιος συνέχισε να μιλάει σ' αυτούς που παρέμειναν συνεχίζοντας τον λόγο που είχε στο μυαλό του περί κοινοκτημοσύνης. Όταν ήρθαν και οι άλλοι, φωνάζοντας και γεμάτοι θαυμασμό, είπε: «Βλέπετε με πόση επιμέλεια τα σπουργίτια φροντίζουν το ένα το άλλο και χαίρονται μ' αυτή την κοινοκτημοσύνη. Εμείς απαξιούμε για κάτι τέτοιο κι αν δούμε κάποιον να μοιράζεται ό,τι έχει με άλλους, τον κατηγορούμε για σπατάλη, έπαρση και τα παρόμοια, ενώ αυτούς που φροντίζει τους λέμε παράσιτα και κόλακες. Και τι απομένει λοιπόν πέρα από το να κλειστούμε στο σκοτάδι σαν τα πουλιά που τρώνε και παχαίνουν, μέχρι να σκάσουμε από το πολύ φαΐ;»
ΦΙΛΟΣΤΡΑΤΟΣ - ΤΑ ΕΣ ΤΟΝ ΤΥΑΝΕΑ ΑΠΟΛΛΩΝΙΟΝ - ΒΙΒΛΙΟ Δ'

Και του χρόνου….

Τέλος η αγωνία για την καταστροφή του κόσμου εν όψει της 23ης  Σεπτεμβρίου. Αναθεωρήθηκε για το... 2100 η «Αποκάλυψη».
Αλλά οι καταστροφολάγνοι, μην απογοητεύεστε… Οι καταστροφολόγοι κάθε Σεπτέμβριο τον καταστρέφουν…
Να είμαστε καλά μόνο και του χρόνου πάλι… (.....................)

ΜΙΚΡΗ ΠΟΝΤΙΟΠΟΥΛΑ ΤΟΥ ΚΑΥΚΑΣΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΑ ΚΑΙ ΝΙΩΘΕΙ ΤΟΝ ΠΟΝΤΟ

Ζει σε ένα χωριό του νότιου Καυκάσου (την Κράσναγια Πολιάνα) η Μαρία Πετρίδη, και κουβαλά μέσα της όλη τη γονιδιακή μνήμη του Πόντου. Την βρήκε ο δημοσιογράφος και ιστορικός Βασίλης Τσενκελίδης,  κατά την αποστολή του με το pontos-news.gr στην περιοχή, και την αποτύπωσε στο βίντεο. Το χαμόγελό της, τα καθαρά της μάτια και η γλυκιά φωνούλα με την οποία τραγουδά ποντιακά σε κάνουν να πιστεύεις ότι εκεί που όλα μοιάζουν να τελειώνουν, εκεί ξαναρχίζουν όλα από την αρχή!
Θυγατέρα του Αλέκου Πετρίδη και της Ελπίδας, η μικρή Μαρία αντιπροσωπεύει την ελληνικότητα στα μέρη αυτά του νότιου Καυκάσου. Από τα ανατολικά παράλια του Ευξείνου και το χωριό Βίτιαζεβο στο Βορρά, μέχρι την Κράσναγια Πολιάνα (Κόκκινο Λιβάδι), ο ελληνισμός είναι παρών. Ακούς ελληνική μουσική με μπουζούκι ενώ συχνά είναι τα γλέντια των Ποντίων υπό τους ήχους της ποντιακής λύρας. Οι παραθεριστές από διάφορες περιοχές της απέραντης χώρας συνδέουν τον τόπο αυτό με τον ελληνικό πολιτισμό και προτιμούν να νοικιάζουν δωμάτια από τους αυτόχθονες κατοίκους του Εύξεινου Πόντου. Στα τοπικά μουσεία εκτίθενται αρχαία ελληνικά και βυζαντινά αρχαιολογικά ευρήματα, ενώ παντού δεσπόζουν τα νεοκλασικά κτίρια των Ελλήνων της προεπαναστατικής περιόδου. Παρά την απόσταση και τους κατακλυσμούς της ιστορίας, ο τόπος θυμίζει Ελλάδα...
Περισσότερα στο: http://www.pontos-news.gr

Η ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΝΗ ΙΣΗΜΕΡΙΑ (ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΗΣ ΛΟΓΙΚΗΣ ΝΟΗΣΗΣ)

Φθινοπωρινή ισημερία έχουμε την 23η Σεπτεμβρίου. Κατά την ημερομηνία αυτήν ο Ήλιος εισέρχεται στον αστερισμό του Ζυγού και έτσι εισερχόμαστε αστρονομικά στην εποχή του φθινοπώρου.
Η Φθινοπωρινή Ισημερία του ηλίου συμβολίζει την εμφάνιση της ανθρώπινης ψυχής που αντιπροσωπεύει την εκδήλωση της ΛΟΓΙΚΗΣ ΝΟΗΣΕΩΣ (3ο ιερό δράμα της εξελικτικής πορείας της φύσεως). Στα άλλα επίπεδα έχουμε την πρώτη εμφάνιση των όντων κάθε επιπέδου.  
Οι Ορφικοί κατά την Φθινοπωρινή Ισημερία εκδήλωναν την λατρεία τους προς την Φύση γιατί έφερε στο Είναι τους τα Όντα. Πρωτίστως όμως ο εορτασμός στρεφόταν στο γεγονός της εμφάνισης της ανθρώπινης ψυχής. Την ψυχή αυτήν την ονόμαζαν Κόρη Πρωτογόνη, σπούδαζαν τις εκδηλώσεις της δια των οποίων έφθασε να διακριθεί ως νοητικό ον της Φύσεως (λογική νόηση). Η πρώτη μύηση στα Ορφικά μυστήρια λάμβανε χώρα αμέσως μετά την Φθινοπωρινή Ισημερία και αφορούσε τους κατά πρώτον εισερχόμενους. Κατά την μύηση αυτή αποκαλύπτονταν τα περί της συστάσεως της  μητρός Γης και την εμφάνιση της ανθρώπινης ψυχής. 
Στα Ελευσίνια μυστήρια κατά την Φθινοπωρινή Ισημερία γινόταν η εισαγωγή των αμύητων. Κατά την εισαγωγή ελάμβανε χώρα μακρά τελετή για την εμφάνιση στο Είναι της Κόρης της Πρωτογόνης. Έλεγαν ότι η Κόρη η Πρωτογόνη είναι κόρη του Ουρανού και της Γης, δηλαδή αποτέλεσμα της επιμιξίας των δυνάμεων του Ουρανού (που συμβολίζει τον άπειρο χώρο δηλαδή την Συνεχή ή Αμέριστη ουσία) και της Γης (που συμβολίζει την Ατομική ή Μεριστή ουσία). Με την τελετή αυτήν οι Μύστες της Ελευσίνας απέδιδαν ευγνωμοσύνη προς την θεία Φύση η οποία έφερε στο Είναι το ψυχικό Είναι κάθε οντότητας.
Έτσι οι Μύστες ως πρώτο αντικείμενο είχαν να εξετάσουν ποία ήταν η Κόρη η Πρωτογόνη, δηλαδή πως εμφανίσθηκε η ψυχή της Φύσεως.
Η περίοδος από την Φθινοπωρινή Ισημερία μέχρι την Χειμερινή Τροπή του Ηλίου συμβολίζει την περίοδο κατά την οποία η ψυχή ανθρώπου θα περάσει το πρώτο στάδιο εξελίξεώς της που είναι η καλλιέργεια των σπερμάτων των προς γονιμοποίηση Ιδεών. Τα σπέρματα αυτά κυοφορούνται κατά τις διαδοχικές ενσαρκώσεις, με την επενέργεια του νόμου της ειμαρμένης. Κατά την περίοδο αυτήν η ανθρώπινη ψυχή θα δεχθεί τις επιδράσεις του Ουρανού, θα διαπλάσει τον ηθικό χαρακτήρα του και θα διαμορφώσει την συνείδησή του κατά τρόπον ώστε να διακανονίζει την ζωή του σε αρμονία προς τους ομοίους του. 
Οι Ορφικοί θεωρούσαν την περίοδο από την Φθινοπωρινή ισημερία μέχρι την Χειμερινή τροπή του Ηλίου ως αντιστοιχούσα προς την πρώτη περίοδο του ανθρωπίνου γένους κατά την οποία η ανθρώπινη ψυχή κατόρθωσε να εκδηλώσει τις δυναμικότητές της που της επέτρεψαν να χαρακτηρισθεί ως πραγματικό νοητικό Ον. Ως νοητικό ον κατόρθωσε να δεχθεί τις επιδράσεις του ουρανού, να διαπλάσει τον ηθικό του χαρακτήρα και να διαμορφώσει την συνείδησή του κατά τρόπο ώστε να κανονίζει την ζωή του σε αρμονία με τους ομοίους του. Έτσι κατόρθωσε να βρει τον δρόμο προς σύσταση των ανθρωπίνων κοινωνιών οι οποίες θα του εξασφαλίσουν την πρόοδό του. Οι ατμοσφαιρικές μεταβολές αυτήν την χρονική περίοδο έλεγαν ότι είναι η ζώσα αλληγορική εικόνα της πρώτης ψυχικής ιστορίας του ανθρωπίνου γένους. Η πτώση των υδάτων κατά την χρονική αυτή περίοδο έλεγαν ότι εικονίζει τις κατερχόμενες από τον ουρανό ακτίνες του φωτός. Επίσης έλεγαν ότι όπως καλλιεργείται η Γη για να εκδηλώσει την βλάστηση, έτσι πρέπει να καλλιεργούνται και οι ανθρώπινες ψυχές για να εκδηλώσουν τις δυνάμεις τους και να τις μεταβάλουν σε ιδέες και συναισθήματα. Επίσης όπως τα ύδατα καθιστούν γόνιμη τη Γη προς καλλιέργεια των σπερμάτων από τα οποία θα εμφανισθεί η βλάστηση και από αυτήν τα άνθη και οι καρποί, έτσι και οι ανθρώπινες ψυχές θα εκδηλώσουν τις ιδέες και τα συναισθήματά τους.
Τα Ελευσίνια Μυστήρια εικόνισαν την περίοδο από την Φθινοπωρινή Ισημερία μέχρι την Χειμερινή Τροπή του Ηλίου ως αντιστοιχούσα στην περίοδο που η μητέρα Γη αναπαύεται και αναδιοργανώνει τις δυνάμεις της για να παρασκευασθεί για να δεχθεί στους κόλπους της προς γονιμοποίηση τα σπέρματα των καρπών. Επίσης εκτός από τις εσωτερικές τελετές, είχαν και εξωτερικές εκδηλώσεις. Έτσι κατά τις αρχές του Φθινοπώρου ερχόντουσαν και παρέμεναν στον παρακείμενο Ναό του Παρθενώνος, παρθένες της πόλεως των Αθηνών, οι οποίες ύφαιναν τον πέπλο της θεάς της Σοφίας. Οι παρθένες αυτές, που παρέμεναν εκεί επί έξη μήνες για να φτιάξουν το έργο τους, αλληγορούσαν την αγνότητα της ψυχής η οποία κατά τους μήνες του Φθινοπώρου και του Χειμώνα θα δεχθεί το σπέρμα της θείας ιδεολογίας, θα καλλιεργήσει και θα εκδηλώσει αυτό με τα αποτελέσματά του και θα υφάνει πέπλο με τον οποίο περιβαλλόμενη θα αναγορευθεί θυγατέρα της Σοφίας.
ΣΤΥΛ. ΤΑΚΑΣ, Φυσικός και πτυχιούχος της Νομικής. Πηγή.

Παρασκευή 22 Σεπτεμβρίου 2017

ΟΤΑΝ ΣΟΥ ΜΑΘΟΥΝ ΚΑΤΙ ΕΠΙΜΟΝΑ ΑΠΟ ΤΗ ΝΗΠΙΑΚΗ ΗΛΙΚΙΑ…

«Βρες μου μια θρησκεία, που ο ιδρυτής της να μην εστερέωσε το οικοδόμημα της απάνου στην θεμέλια πέτρα της πίστης για μια ζωή μετά θάνατο, κι εγώ θα σου δείξω πως η θρησκεία αυτή δεν έχει οπαδό ούτε τον ίδιο τον ιδρυτή της.
Δε μιλώ για το Βούδα. Γιατί η νιρβάνα είναι εγκατάλειψη, δεν είναι περηφάνεια.
Με τους θεούς και τις θρησκείες ευρήκαν το δρόμο τους, κι εμπήκαν στο δρόμο τους όλα τα λερωμένα και τ’ άπλυτα της ιστορίας.
Ιερατείο, συναγωγή, κατήχηση. (Δε λέω την ωραία λέξη εκκλησία, γιατί είναι ελληνική και δηλώνει τον αγνό και ρωμαλέο δήμο). Το αφιόνι, η παράκρουση, ο φανατισμός. Το θεολογικό μίσος, το odium theologicum. Και από κοντά η δυσειδής μορφή και η δυσώδης σάρκα όλων αυτών των λειτουργημάτων. Το κηφηναριό δηλαδή και η παρασίτιση. Οι ομφαλοσκόποι, οι θεόπτες, οι δαιμονόβλαβοι και οι δαιμονοκρουσμένοι.
Kαι ψηλά ψηλά, εκεί πια είναι και δεν είναι. Εκεί θα ιδείς τα ινστιτούτα της αμάθειας, και τις λαμπρές ακαδημίες του σκότους».
«Όταν σου μάθουν κάτι επίμονα από τη νηπιακή ηλικία και μέσα στην αταβιστική χαραγή και σφυρηλάτηση για δεκάδες γενεές, τότε η δομή αυτή γίνεται θεμελιώδης στην υφή της ύπαρξης και της ουσίας σου. Η κατατύπωση τούτη στη σκέψη, στο χαρακτήρα, στην κοσμοθεωρία σου, γίνεται κάτι σαν κληρονομικός κώδικας.
Δεν ξεριζώνεται με τίποτα. Για να το κατορθώσεις, πρέπει να γδάρεις το ίδιο το μυαλό σου. Όπως ο εκδορέας γδέρνει το δέρμα του ζώου.
Θα χρειαστεί, δηλαδή, να ανασκάψεις ολόκληρη την ιστορία και τον πολιτισμό».
Δ. ΛΙΑΝΤΙΝΗΣ – ΓΚΕΜΜΑ

Πέμπτη 21 Σεπτεμβρίου 2017

ΟΙ ΑΣΤΕΡΙΣΜΟΙ ΤΟΥ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟΥ

ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗΝ ΟΥΡΑΝΙΑ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ: Ο ΠΕΡΣΕΥΣ, Η ΑΝΔΡΟΜΕΔΑ, Ο ΠΗΓΑΣΟΣ ΚΑΙ Ο ΔΑΙΜΟΝΑΣ Η «ΤΟ ΜΑΤΙ ΤΗΣ ΜΕΔΟΥΣΑΣ».
Η ετήσια εμφάνιση και εξάπλωση των αστερισμών του φθινοπώρου στο στερέωμα ήταν πάντοτε τα ακράδαντα σημάδια που δήλωναν το τέλος του θέρους και την απαρχή του χειμώνα. Μαζί τους έρχονται τα πρωτοβρόχια, η φθινοπωρινή ισημερία, η εποχή του τρύγου, το τέλος των διακοπών, η λήξη της ιστιοπλοϊκής περιόδου, τα φύλλα των δέντρων που κιτρινίζουν, τα αποδημητικά πουλιά που φεύγουν· κοντολογίς όλα αυτά που συνθέτουν τη «γεύση» ότι τώρα πια είναι όψιμο καλοκαίρι και φθινόπωρο.
Αστρονομικά αυτή είναι η εποχή όπου στην ουράνια σφαίρα εκτυλίσσονται συναρπαστικές σκηνές από τον μυθολογικό κύκλο του ήρωα Περσέα. Είναι η εποχή του δαιμονικού άστρου, «Το μάτι της Μέδουσας». Είναι η εποχή της αλυσοδεμένης Ανδρομέδας, του θεού Ποσειδώνα, αλλά προπαντός η εποχή όπου στον ουράνιο θόλο δεσπόζει ο γιγαντιαίος αστερισμός του Πήγασου.
Αφετηρία και οδηγός μας στη σημερινή περιπλάνηση θα είναι τα τέσσερα αστέρια που οριοθετούν το σώμα του Πήγασου. Μπορούμε εύκολα να τα εντοπίσουμε στο βορειοανατολικό τμήμα του ουρανού, πλησιάζοντας το μεσουράνημα, γιατί σχηματίζουν ένα εντυπωσιακό και επιβλητικά μεγάλο τετράγωνο, που πολλές φορές αποκαλείται και «μεγάλο τετράγωνο του φθινοπώρου».
Αποτελείται από τέσσερις αρκετά λαμπρούς αστέρες, δευτέρου, όπως λένε, μεγέθους:
* α-Πήγασου, ένα λευκό αστέρι που πάντοτε ήταν βασικός οδηγός στη ναυσιπλοΐα.
* β-Πήγασου, βαθύ κίτρινο.
* γ-Πήγασου, λευκό.
* δ-Πήγασου, , ένας λευκός αστέρας, που ο αστερισμός του Πήγασου μοιράζεται με τον αστερισμό της Ανδρομέδας. Ανήκει δηλαδή συγχρόνως και στους δύο αστερισμούς. Ο αρχαίος έλληνας αστρονόμος Άρατος το αποκαλούσε «ο ξυνός αστήρ», δηλαδή «το κοινό αστέρι». Το επίσημο όνομά του όμως είναι «α-Ανδρομέδας».
Ο επιβλητικός αστερισμός του Πήγασου δεν παρίστανε πάντοτε, όπως θα πίστευε κανείς, το γνωστό μας κατάλευκο φτερωτό άλογο. Τα παλαιότερα κείμενα τον αναφέρουν σκέτο «Ίππο» ή «Ιερό Ίππο», κατά τον Άρατο. Άλλα ονόματα που του έχουν δοθεί είναι «Λιβύς Ίππος» ή ακόμη και «Ημιφανής Λιβύς Ίππος». Μόνο από την κλασική εποχή και μετά ο αστερισμός αρχίζει να ταυτίζεται με τον μυθολογικό ιπτάμενο Πήγασο, καρπό του έρωτα της γοργόνας Μέδουσας και του θεού Ποσειδώνα. Όπως είναι γνωστό, ο Πήγασος γεννήθηκε μέσα από το αίμα της μητέρας του όταν τη σκότωσε ο ήρωας Περσέας.
Ο αστρονόμος Ερατοσθένης φαίνεται να είναι ο πρώτος που έδωσε στον αστερισμό το όνομα «Ίππος Πήγασος». Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Ερατοσθένης ήταν οπαδός της ηλιοκεντρικής θεωρίας και ήδη εκείνη την εποχή είχε καταφέρει να υπολογίσει με εκπληκτική ακρίβεια για τα σημερινά δεδομένα το μέγεθος της Γης. Από την κλασική εποχή και μετά ο αστερισμός ταυτίζεται απόλυτα με τον μυθολογικό Πήγασο, που εμφανίζεται σε νομίσματα πολλών αρχαίων πόλεων, όπως της Κορίνθου κ.ά.
Το «μεγάλο τετράγωνο» του Πήγασου, λόγω γειτνίασης με τον αστερισμό του Υδροχόου, σε αρκετά παλαιά κείμενα ταυτίζεται με την υδρία που κουβαλάει ο τελευταίος. Ο αστερισμός του Υδροχόου αποτελείται από αδύναμα αστέρια και για κάποιον που δεν είναι εξοικειωμένος με την ουρανογραφία είναι αρκετά δύσκολος να εντοπιστεί, έτσι που απλώνεται, αχνά, κάτω από τον α-Πήγασου. Γενικά όμως ο αστερισμός ήταν πάντοτε στενά συνδεδεμένος με τη ναυσιπλοΐα.
Οι Άραβες τον ταυτίζουν με ένα ουράνιο πλεούμενο, που ίσως το εμπνεύστηκαν από κάποιες αρχαίες αναφορές που μιλούν για ένα μυθολογικό σκάφος του Περσέα το οποίο λόγω ασυναγώνιστης ομορφιάς και ταχύτητας μεταμορφώθηκε σε ιπτάμενο άλογο.
Αλλά ας αφήσουμε τον Πήγασο και ας στρέψουμε το βλέμμα μας από Ανατολή προς Βορρά. Εδώ θα βρεθούμε αντιμέτωποι με τον αστερισμό της Ανδρομέδας, που, όπως αναφέραμε, όχι μόνο συνορεύει με τον Πήγασο αλλά οι δύο αστερισμοί έχουν έναν κοινό αστέρα με πολλά ονόματα: α-Ανδρομέδας, δ-Πήγασου. Ο αστερισμός της Ανδρομέδας δεν παρουσιάζει καμία δυσκολία στον εντοπισμό του, αφού αποτελείται από τρία λαμπρά αστέρια στη σειρά, σαν μια γέφυρα που οδηγεί από τον Πήγασο κατευθείαν στον αστερισμό του Περσέα.
Ο αστερισμός της Ανδρομέδας προσωποποιούσε πάντοτε την κόρη του βασιλιά Κηφέα και της βασίλισσας Κασσιόπης από την Αιθιοπία. Ο θεός Ποσειδώνας είχε καταδικάσει την Ανδρομέδα να θυσιαστεί, αλυσοδεμένη, στο θαλάσσιο τέρας, το Κήτος, επειδή η μητέρα της περηφανευόταν ότι ήταν πιο όμορφη ακόμη και από τις θαλάσσιες Νύμφες, τις Νηρηίδες. Πρόλαβε όμως ο Περσέας και την έσωσε καθώς επέστρεφε από τον καταραμένο τόπο όπου ζούσαν οι γοργόνες με το κεφάλι της Μέδουσας στο μαγικό σάκο του.
Ήδη η Σαπφώ τον -7ο  αιώνα αναφέρει κάποια στοιχεία αυτού του μύθου, ο οποίος όμως έγινε ευρύτερα γνωστός από τα δράματα του Ευριπίδη και του Σοφοκλή, τον -5ο αιώνα.
Τα βασικά αστέρια της Ανδρομέδας, όλα δεύτερου βαθμού, είναι:
* α-Ανδρομέδας,. Κυανόλευκος, διπλός. Ανήκει από αρχαιοτάτων χρόνων και στον αστερισμό του Πήγασου.
* β-Ανδρομέδας, κίτρινος αστέρας. Θεωρείται ότι παριστάνει τη ζώνη της Ανδρομέδας. Ήδη ο Ίππαρχος τον αναφέρει ως «ζώνη».
Δεξιά και πάνω από το β-Ανδρομέδας, καθώς κοιτάζουμε βορειοανατολικά, μπορούμε να παρατηρήσουμε τον περίφημο γαλαξία της Ανδρομέδας, τον μόνο γαλαξία ορατό με γυμνό οφθαλμό, που στα αστρονομικά συγγράμματα ονομάζεται και αντικείμενο Μ31. Για να ξεχωρίσουμε αυτόν τον αχνό σπειροειδή γαλαξία πρέπει βέβαια οι συνθήκες ορατότητας να είναι κατάλληλες, που σημαίνει ότι πρέπει να έχουμε χασοφεγγαριά, απανεμιά, ξηρασία και απουσία ηλεκτρικού φωτός. Ο γαλαξίας της Ανδρομέδας βρίσκεται σε απόσταση 2,15 εκατομμύρια έτη φωτός από εμάς.
* γ-Ανδρομέδας. Πολλαπλό αστρικό σύστημα που, κατά παράδοση, παριστάνει το πόδι της Ανδρομέδας.
Στρεφόμενοι τώρα ακόμη πιο βόρεια, μετά την Ανδρομέδα, θα πέσουμε πάνω στο μακρόστενο σχήμα του αστερισμού του Περσέα. Προτού όμως καταπιαστούμε με τον κεντρικό αυτόν ήρωα του φθινοπώρου, ας ρίξουμε μια ματιά στους υπόλοιπους αστερισμούς που είναι συνδεμένοι μαζί του στο ουράνιο στερέωμα και συγχρόνως ανήκουν στον ίδιο μυθολογικό κύκλο.
Κοιτάζοντας προς τον Βορρά και κατευθείαν μέσα στη γαλαξιακή ζώνη Milky Way, που χωρίζει στα δύο τον ουράνιο θόλο, θα ανακαλύψουμε αρκετά εύκολα το «ανάποδο Σ» του λαμπρού αστερισμού της Κασσιόπης. Παλαιά την έλεγαν «Ενθρονισμένη» γιατί θεωρείται ότι το «ανάποδο Σ» παριστάνει τη βασίλισσα της Αιθιοπίας καθισμένη στον θρόνο της. Ακριβώς απέναντι, καθισμένος και αυτός στον γαλαξιακό θρόνο του αλλά κρυμμένος μέσα στα νεφελώματα, αχνοφαίνεται ο βασιλιάς της Αιθιοπίας, Κηφέας.
Ο οδηγός αστέρας του Κηφέα, ο α-Κηφέως, το έτος 7500 θα έχει γίνει πολικός αστέρας της Γης. Όπως ίσως είναι γνωστό, ο πολικός αστέρας κατά την πάροδο των αιώνων δεν μένει πάντοτε ο ίδιος. Στην κλασική εποχή της Αρχαίας Ελλάδας πολικός αστέρας ήταν ο α-Δράκοντος, ενώ υπολογίζεται ότι σε 12.000 χρόνια πολικός μας αστέρας θα είναι ο υπέρλαμπρος Βέγας.
Περσεύς, ο ήρωας
Ακριβώς κάτω από την Κασσιόπη αρχίζει το μακρόστενο σχήμα του αστερισμού του Περσέα, του πρωταγωνιστή των φθινοπωρινών αστερισμών. Ο Άρατος τον ονομάζει «Περσεύς ο περιμήκετος» και πραγματικά απλώνεται από την Ανδρομέδα φτάνοντας σχεδόν ως τις Πλειάδες του Ταύρου.
Ο ουράνιος Περσέας σε παλαιές παραστάσεις παρουσιάζεται ως νεαρός που φοράει τα φτερωτά πέδιλα και στα χέρια του κρατάει το «Γοργόνιον», το κεφάλι της Μέδουσας, και ένα σπαθί, που του προσφέρει από ψηλά το βαμμένο με χένα χέρι της Κασσιόπης. Η «λαβή του σπαθιού» αντιπροσωπεύεται στον ουρανό από δύο πανέμορφα ανοικτά σμήνη αστεριών, πρωταρχικός στόχος κάθε ερασιτέχνη αστρονόμου.
Βασικά αστέρια του Περσέα
* α-Περσέα. Σταχτής ως κυανός. Σε πιο βόρεια γεωγραφικά πλάτη, όπως της Νέας Υόρκης, συγκαταλέγεται στους αειφανείς αστέρες, αυτούς που δεν δύουν καθ' όλη τη διάρκεια του έτους.
* β-Περσέα, ο Δαίμονας ή «Το μάτι της Μέδουσας». Ο Πτολεμαίος τον ονομάζει «των εν γοργονίω ο λαμπρός» γιατί ανήκει στην ομάδα των αστέρων β, π, ρ, ω, που αποτελούν το κεφάλι της Μέδουσας. Κατά καιρούς αυτή η ομάδα έχει θεωρηθεί ανεξάρτητος αστερισμός, αν και πάντα διατηρούσε στενή σχέση με τον υπόλοιπο Περσέα.
Καθώς παρακολουθούμε την εξέλιξη του μυθολογικού κύκλου του Περσέα όπως αναπαριστάνεται στον ουρανό το μάτι μας ίσως πέσει σε ένα πολύ λαμπρό αστέρι, που ξεχωρίζει από τη φωτεινότητά του, λίγο πιο βόρεια και πιο «βαθιά» στο στερέωμα. Πρόκειται για την Αίγα ή Αιγίδα, το πιο βόρειο, από τα δυνατά, πρώτου βαθμού, αστέρια.
Η Αίγα ονομάζεται και «α-Ηνίοχου».
Ο αστερισμός του Ηνίοχου ή του Αμαξηλάτη βρίσκεται τόσο κοντά στην εκλειπτική, που πολλοί αρχαίοι λαοί θεωρούσαν ότι ανήκει στον ζωδιακό κύκλο.
Θεωρείται γενικά από τους πιο «αρχέγονους» αστερισμούς.
Παρόμοιο προσανατολισμό είχε και ο ναός της Αρτέμιδος στην αρχαία Ελευσίνα.
Ηγετικό αστέρι του Κριού είναι ο α-Κριού, που λάμπει με τη φωτεινότητα του πολικού αστέρα.
Ο Κριός είναι ένας αστερισμός που εύκολα μπορεί να εντοπίσει και να αναγνωρίσει κανείς.
Κοιτώντας προς την ίδια κατεύθυνση με λίγη υπομονή θα δούμε σύντομα να ανατέλλει ο μεγαλοπρεπής ζωδιακός Ταύρος. Όλοι θα έχουμε ακουστά για τις πανέμορφες Πλειάδες.
Ακριβώς εκεί, σε αυτή την ουράνια περιοχή που ονομάζεται «Χρυσή Πύλη» του ζωδιακού, εφέτος το φθινόπωρο μπορούμε να παρακολουθήσουμε από κοντά ένα από τα πιο όμορφα αστρονομικά θεάματα.
Πρόκειται για τη σύνοδο δύο γιγαντιαίων πλανητών του ηλιακού μας συστήματος, του Δία και του Κρόνου.
Στις 17 και 18 Οκτωβρίου μάλιστα οι πλανήτες αυτοί έχουν ραντεβού στη «Χρυσή Πύλη» με την ίδια τη Σελήνη!
Ένα συναρπαστικό θέαμα, μια επίδειξη σπάνιας ουράνιας ομορφιάς, που οποιαδήποτε περιγραφή δεν θα ήταν αρκετή για να αποδώσει ούτε στο ελάχιστο αυτό που πραγματικά μπορούμε να δούμε εκείνες τις νύχτες στον ουρανό, στην ύπαιθρο, μακριά από ηλεκτρικό φως και αστικά κέντρα.

Φόρμα επικοινωνίας

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *

Αρχειοθήκη ιστολογίου