Το σημαντικότερο στοιχείο τού Ελληνικού Πνεύματος, είναι η τάσις εναρμονίσεως πρός τίς άπειρες καί ανορίζουσες, Συμπαντικές λειτουργίες.

Αυτή η εναρμόνισις είναι η διαβαθμιστική, ποιοτικά, προσέγγιση τής Συμπαντικής Αρμονίας, που εν πλεγματώσει καί εν λόγω, εκφράζει, εμπεριέχει καί συνλειτουργεί τίς Αρετές καί Αξίες που οι πρόγονοί μας διείδαν, περιέθαλψαν, ιδανικοποίησαν καί Θεοσεβώς ελάτρευσαν.

Έννοιες που συγκροτούν καί αλληλο-πλεγματώνουν αυτήν τήν Αρμονία, είναι: ο Λόγος (αρμονική αναλογία), τό Μέτρον καί τό Μηδέν Άγαν, τό Ήθος, ο Έρως καί η Φιλότης, τό Καλόν καί Αγαθόν, η Δίκη καί η Ελευθερία. Όλα αυτά, ενούμενα καί προβαλλόμενα σέ άπειρα, διαβαθμιστικά, ποιοτικά επίπεδα τού Πανάρμονου Σύν-Παντός Όλου.

Η Φύσις είναι ο άμεσος εκφραστής, εν λόγω, όλων αυτών τών Αξιών καί μέσα σ' αυτήν καί απ' αυτήν, αυτές προσεγγίστηκαν ανθρώπινα καί ανθρωπόμορφα, Ιεροποιήθηκαν καί Θεοποιήθηκαν.

Η Φύσις είναι μία προβολή καί μία αναλογική εκδήλωσις τού Σύμπαντος Όλου. Είναι ένα αντιληπτικό, αρμονικό Είδωλον αυτού. Η μέσω αυτής, ενόρασις καί συνείδησις τού Όλου (Είδωλον = Είδος του Όλου). Αυτή είναι η μόνη Ειδωλολατρία. Η λατρεία τού Νοητού μέσα από τό αρμονικά αντιληπτόν. Όλα τά άλλα περί λατρείας ειδώλων-αντικειμένων, είναι κακόβουλα καί υστερόβουλα, ανιστόρητα, συκοφαντικά καί απαράδεκτα καί δείχνουν μόνο τήν έλλειψη Ήθους και κάθε Αρετής, αυτών που τά εφηύραν καί τά διέδωσαν.

Ότι δέν εκδηλώνεται με Αρμονία και δέν συνδέεται μέσω αυτής, μέ τό Πάνσοφο καί Πανάγαθο Σύν-πάν... ότι δυσαρμονεί πρός αυτό... ότι εκβάλλει κυριαρχικότητα, μισαλλοδοξία, δουλεία, εξουσία κι αλαζονική μεταχείριση ανθρώπων καί φύσεως... ότι απαγορεύει τό Χαίρειν, τόν Έρωτα, τό Κάλος, τήν Έρευνα, τά Ετερόδοξα... αυτό επιβάλλεται μέ Δόγμα ή αυθαίρετη και βολική «εξ αποκαλύψεως Αλήθεια». 

Η ξένη πρός τήν Ελληνικότητα, επιβολή αυτής τής μή Κριταίας κι ερευνητέας καί μή εξελίξιμης «αλήθειας», είναι ο Δογματισμός. 

Επαμεινώνδας Παντελεμίδης

ΤΕΤΡΑΚΤΥΣ

------------------------------------

ΠΟΙΟΙ ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΕΣ;

ΠΕΡΙ ΣΥΜΒΟΛΩΝ - ΤΑ ΑΓΑΛΜΑΤΑ ΤΩΝ ΘΕΩΝ

ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ - ΝΕΟΠΛΑΤΩΝΙΚΟΣ ΦΙΛΟΣΟΦΟΣ (232-305) - ΟΤΙ ΑΠΕΜΕΙΝΕ ΑΠΟ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΡΙΧΤΗΚΕ ΣΤΗΝ ΠΥΡΑ

ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ - ΠΕΡΙ ΑΓΑΛΜΑΤΩΝ - ΙΔΟΥ ΓΙΑΤΙ ΕΔΩΣΑΝ ΣΤΟΥΣ ΘΕΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΜΟΡΦΗ - ΤΙ ΚΡΥΒΕΙ Ο ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΣ ΤΟΥΣ

Η «ευφυΐα της Πνευματικότητας»

Στο δρόμο του Homo Universalis

Δρ Μάνος Δανέζης

Αστροφυσικός ΕΚΠΑ

Στις ημέρες μας υπάρχουν πολλοί τύποι λογικής και εξυπνάδας τους οποίους προβάλει και διαφημίζει ο Δυτικός Πολιτισμός.

Κάποιοι άνθρωποι έχουν το χάρισμα της μαθηματικής και φιλοσοφικής σκέψης, Κάποιοι άλλοι είναι συναισθηματικά προικισμένοι, και μπορούν να αποτυπώσουν ή να μεταφέρουν το συναίσθημά τους στο ευρύ κοινό.

Κάποιοι άλλοι διαθέτουν πρακτική ευφυΐα έχοντας τη δυνατότητα να δίνουν λύσεις σε πρακτικά προβλήματα της καθημερινότητας.

Επιπλέον, υπάρχει και η καλλιτεχνική νοημοσύνη, αυτή που διαθέτουν οι καλλιτέχνες, οι ζωγράφοι και οι μουσικοί.

Αυτό όμως το οποίο σχεδόν αγνοεί πλέον ο Δυτικός Πολιτισμός είναι ένα είδος ευφυΐας «η ευφυΐα της πνευματικότητας», το πλέον αναγκαίο προσόν ενός ανθρώπου προκειμένου να περάσει από τον πολιτισμό του Homo Sapiens στον πολιτισμό του Homo Universalis.

Τι είναι η «ευφυΐα της Πνευματικότητας»;

Το περιεχόμενο αυτού του είδους της ευφυΐας αναπτύσσεται από τον καθηγητή του Χάρβαρντ Robert Coles στο βιβλίο του The Moral Intelligence Of Children.

Η ηθική της πνευματικότητας προϋποθέτει την ανάπτυξη μιας νέας γνώσης και μιας νέας συνειδητότητας ικανής να ερμηνεύει όσα νιώθουμε και να δημιουργεί μια σιγουριά γι’ αυτά που ξέρουμε. Με τον τρόπο αυτό δημιουργείται μια συναισθηματική ασφάλεια επειδή εμπιστευόμαστε την εσωτερική αίσθηση που διαθέτουμε ως εργαλείο επιλογής σε κάθε δίλημμα μας

Οι επτά βασικές αρετές της «ευφυΐα της πνευματικότητας»

Στο βιβλίο Building Moral Intelligence (Χτίζοντας την Ηθική Νοημοσύνη) ο καθηγητής Dr Michele Borba δίνει ένα σαφές πλάνο των αρετών τις οποίες πρέπει να δουλέψουμε μέσα μας, και το ακριβές περιεχόμενο τους

Ενσυναίσθηση: Είναι η ικανότητα να μπορούμε να αναγνωρίσουμε τα συναισθήματα και τις ανάγκες των άλλων.

Συνείδηση: Είναι η ικανότητα να αναγνωρίζεις τοπικά και χρονικά το εκάστοτε (και αεί μεταβαλλόμενο) σωστό και να μπορείς να το επιλέγεις και να το πραγματοποιείς

Αυτοέλεγχος: Είναι η ικανότητα να ελέγχουμε τις σκέψεις και τις πράξεις μας και να λειτουργούμε με τον τρόπο που η συνείδηση εγκρίνει ως σωστό (ή λογικό).

Σεβασμός: Είναι το να δείχνεις πως εκτιμάς τους άλλους φροντίζοντάς τους, αλλά και μιλώντας τους με πολιτισμένο τρόπο.

Καλοσύνη: Το να νοιάζεσαι για την ευημερία και τα αισθήματα των άλλων.

Ανεκτικότητα: Το να σέβεσαι τις αξίες και τα δικαιώματα όλων των ανθρώπων ακόμη κι αν διαφωνείς με τα πιστεύω τους.

Δικαιοσύνη: Η δυνατότητα εκφοράς κρίσης σύμφωνης με όλα τα προηγούμενα και όχι σύμφωνα με το οποιοδήποτε προσωπικό συμφέρον

Πώς μπορούμε να χτίσουμε μια τέτοια ευφυΐα;

Σύμφωνα με την αμερικανίδας ψυχολόγο Mimi Doe ο δρόμος προκειμένου να επιτύχουμε την πνευματική μας ευφυΐα βρίσκεται στην άσκηση προκειμένου:

Να σκεπτόμαστε θετικά: Μην ξεχνάμε ότι η σκέψη μας δημιουργεί την μελλοντική υλική μας πραγματικότητα και ότι, είμαστε ότι σκεφτόμαστε

Να μάθουμε να ζούμε τις στιγμές: Η ανθρώπινη ευτυχία δεν είναι μια διαρκής κατάσταση, αλλά μια σειρά διακριτών στιγμών οι οποίες μπορούν να μας συντηρήσουν στα μεγάλα διαστήματα κόπου, πόνου και θλίψης

Να μην βιαζόμαστε στην προσμονή της γνώσης: Μην προσπαθούμε άκαιρα, γρήγορα και επιπόλαια, να χωρέσουμε στο μυαλό μας περισσότερα από ότι την δεδομένη στιγμή αυτό χωράει.

Να επιβραβεύουμε κάθε συλλογική προσπάθεια: Συλλογική προσπάθεια σημαίνει την κατανόηση του ότι όλα μέσα στο Σύμπαν είναι ένα και την ανάγκη πραγματοποίησης αυτής της αλήθειας στο επίπεδο της κοινωνίας

Ας γίνουμε χαρούμενοι: Ας θυμηθούμε να χαμογελάμε, να χαιρόμαστε τα απλά πράγματα , τη φύση, την παρέα των φίλων, την αγάπη και την συντροφικότητα

Ας ξαναβρούμε την ψυχή μας: Την ψυχή μας μπορούμε να την βρούμε ακόμα και έξω από δογματικά «εσωτερικά» μοντέλα. Η πνευματικότητα είναι προϊόν άσκησης και πηγάζει αυθόρμητα από μέσα μας, αν την αναζητήσουμε. Και τέλος

Ας κάνουμε πράξη όλα τα προηγούμενα

Με το να συζητάμε μόνο, ή να σκεφτόμαστε όλα τα προηγούμενα μην περιμένουμε να οδηγηθούμε στην ευφυΐα της πνευματικότητας. Μόνο η «πράξη» οδηγεί στην πνευματικότητα του Homo Universalis

https://www.manosdanezis.gr/pneymatikotita/

ΠΕΡΙ ΖΩΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΦΥΣΕΩΣ...!!!

Η ΜΟΝΑΔΙΚΗ φιλόξενη αγκαλιά στο ηλιακό μας σύστημα είναι η Γή. Δεδομένου ότι τά διαπλανητικά ταξίδια μαζικής κλίμακος είναι απίθανο νά υλοποιηθούν πρίν περάσουν πολλοί αιώνες, η μοναδική μας επιλογή γιά νά ζήσωμε (κυριολεκτικώς) είναι αυτός ο πλανήτης τόν οποίον τώρα κατοικούμε (=καταστρέφομε) καί αυτός, όχι ολόκληρος (δέν μπορούμε νά ζήσωμε σέ υψόμετρο άνω τών 4.000 μέτρων, στίς ερήμους, στούς ωκεανούς, στούς πόλους).

Στήν Αρχαία Ελλάδα υπήρχαν θεοί καί θεές γιά κάθε στοιχείο τής φύσεως (πανθεϊσμός, κάθε τί θεϊκό, ο άνθρωπος μέρος τού σύμπαντος, ο άθρωπος "θεϊκός") καί σεβασμός στίς δυνάμεις καί στά στοιχεία τής ΦΥΣΕΩΣ. Εγράφησαν καί εψάλλοντο ύμνοι γιά τήν ΦΥΣΙΝ.

Σήμερα στήν ίδια χώρα, ψάλλονται ύμνοι γιά αλλοεθνείς "ήρωες", γιά ανθρώπους οι οποίοι υπήρξαν αρνητές τής ζωής, γιά ανθρώπους οι οποίοι κατεσηκοφάντησαν τούς γεννήτορες τού πολιτισμού.

Σήμερα, κυρίως στήν πατρίδα μας αλλά καί σέ άλλες "πολιτισμένες χώρες", οι άνθρωποι προσκυνούν εικόνες, ασπάζονται ζώνες καί ξύλα, φιλούν ταριχευμένα λείψανα, επαφίονται στήν "θαυματουργή" ικανότητα τού "αγιασμένου" (από κάθε άλλο παρά αγίους) ύδατος, άγονται από ικανούς ελπιδεμπόρους, πλανευτές, γητευτές, δημαγωγούς, πλανητάρχες, ποιμένες.

Η ΦΥΣΙΣ δέν εκδικείται, δέν έχει τέτοια χαρακτηριστικά (όπως έχουν κάποιοι "σύγχρονοι θεοί"). Η ΦΥΣΙΣ λειτουργεί ακολουθόντας τούς δικούς αιωνίους συμπαντικούς φυσικούς νόμους. Κατά κάποιον τρόπον "αμύνεται", ή ακριβέστερον "προσαρμόζεται". Η ΦΥΣΙΣ "μεταλλασομένη", θά συνεχίση νά υπάρχη. Ο άνθρωπος, μή δυνάμενος νά ζήση στίς νέες "μεταβολές" μοιρέως θά εξαφανισθή, ίσως καί ολοσχερώς από τόν πλανήτη Γή. Καί η μητέρα Γη, η ΓΑΙΑ, κάποιες χιλιετίες ή χιλιετίες χιλιετιών αργότερα, θά δημιουργήση μία άλλη μορφή ζωής, ίσως ευφυέστερη καί συνετώτερη από τήν σημερινή.
Τό πρόβλημα δέν τό έχει η ΦΥΣΙΣ. Τό έχει ο άφρων άνθρωπος, μέ τήν "πολιτική" του, μέ τήν συμπεριφορά του, μέ τίς δοξασίες του περί ζωής πίστεως καί ΦΥΣΕΩΣ.

http://greatlie.com/ 

---------------------------

Ύμνος Ορφέως εις την Μητέραν Θεάν Φύσιν

ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΝΗ ΙΣΗΜΕΡΙΑ

Αστρονομικό φαινόμενο, κατά το οποίο η ημέρα και η νύχτα έχουν την ίδια διάρκεια. Συμπίπτει πάντα με την 22α ή 23η Σεπτεμβρίου (23 Σεπτεμβρίου 2023).

Αρκετά Αρχαιοελληνικά ημερολόγια, ανάμεσά τους των Λακεδαιμονίων και των Μακεδόνων, είχαν ως αφετηρία (Πρωτοχρονιά) τη Φθινοπωρινή Ισημερία.

Η Φθινοπωρινή Ισημερία του ηλίου συμβολίζει την εμφάνιση της ανθρώπινης ψυχής που αντιπροσωπεύει την εκδήλωση της ΛΟΓΙΚΗΣ ΝΟΗΣΕΩΣ.

Οι Ορφικοί κατά την Φθινοπωρινή Ισημερία εκδήλωναν την λατρεία τους προς την Φύση γιατί έφερε στο Είναι τους τα Όντα. Πρωτίστως όμως ο εορτασμός στρεφόταν στο γεγονός της εμφάνισης της ανθρώπινης ψυχής. Την ψυχή αυτήν την ονόμαζαν Κόρη Πρωτογόνη.

Στα Ελευσίνια Μυστήρια κατά την Φθινοπωρινή Ισημερία γινόταν η εισαγωγή των αμύητων. Κατά την εισαγωγή ελάμβανε χώρα μακρά τελετή για την εμφάνιση στο Είναι της Κόρης της Πρωτογόνης.

Με την τελετή αυτήν οι Μύστες της Ελευσίνας απέδιδαν ευγνωμοσύνη προς την θεία Φύση η οποία έφερε στο Είναι το ψυχικό Είναι κάθε οντότητας.

Είναι η εποχή που φως και σκοτάδι βρίσκονται σε ισορροπία, αλλά και φθίνουν οι καρποί.

Όπως λοιπόν ο αφανής σπόρος ενυπάρχει στο Βασίλειο της γης Δήμητρας – Περσεφόνης,  αλλά  θα ανθίσει αργότερα όπως ορίζει η φύση, ο χρόνος και η ανάγκη, με την ζωοποιό δύναμη του Απόλλωνος – Ηλίου, και την  βλαστική δύναμη του Ιάκχου - Διονύσου, έτσι και ο ανθρώπινος Βίος είναι ένα μονοπάτι συνεχών αλλαγών, και  εξελίξεων.

Σκοπός των αλλαγών αυτών είναι να προσφέρει στην ψυχή των θνητών διαφορετικές εμπειρίες ώστε να πορευθούν με ζωή αγαθή, και την βοήθεια των Θεών προς την τελειότητα. 

Μόνο τότε οι ψυχές τους θα κατορθώσουν να σταθούν όρθιες και να δουν και πάλι τα φτερά τους να «φυτρώνουν».

---------------------------

ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΝΗ ΙΣΗΜΕΡΙΑ - Η ΘΕΙΑ ΠΝΟΗ ΣΤΗ ΓΑΙΑ

Η ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΝΗ ΙΣΗΜΕΡΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΕΛΕΥΣΙΝΙΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ

Η ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΝΗ ΙΣΗΜΕΡΙΑ (ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΗΣ ΛΟΓΙΚΗΣ ΝΟΗΣΗΣ)

Ο ΠΡΟΟΡΙΣΜΟΣ

Οι άνθρωποι προορίζονται να γίνουν αυτoσυνειδητά πνευματικά όντα.
Δεν δημιουργήθηκαν από χώμα και δεν θα ξαναγυρίσουν στο χώμα.
Δημιουργήθηκαν από μεγάλα θεία όντα και προορίζονται να ομοιάσουν σε αυτά όπως το επισημαίνει η εσωτερική μυσταγωγία και να γίνουν και οι άνθρωποι όμοιοι με τους θεούς.
Και αυτό γιατί συνδέονται με τις μεγάλες και μυστηριώδεις τάξεις θείων όντων.

ΕΝΩΔΩΝ - Αναστάσιος Ασημακόπουλος

https://www.youtube.com/watch?v=QoShIYkxCI8

-------------------------

ΑΥΞΗΣΤΕ ΤΟ ΦΩΣ ΠΑΝΤΟΥ

ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΛΗΘΗΣ ΤΩΝ ΨΥΧΩΝ

Ο ΠΡΟΟΡΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ

Ο ΠΡΟΟΡΙΣΜΟΣ ΣΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Ο ΙΔΙΟΣ ΜΕ ΟΛΟΥΣ…

ΕΧΟΥΜΕ ΓΕΝΝΗΘΕΙ ΓΙΑ ΚΑΤΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΤΟ ΑΠΛΩΣ ΝΑ ΠΗΓΑΙΝΟΕΡΧΟΜΑΣΤΕ ΣΕ ΜΙΑ ΔΟΥΛΕΙΑ

ΤΟ ΝΑ ΞΕΡΙΖΩΝΕΙΣ ΤΙΣ ΠΡΟΛΗΨΕΙΣ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΕΙΝΑΙ ΟΜΟΙΟ ΜΕ ΤΟ ΝΑ ΦΕΡΝΕΙΣ ΣΤΙΣ ΚΟΙΝΩΝΙΕΣ ΤΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΤΑΞΗ

Τόσοι και τέτοιοι είναι οι θρόνοι και οι δυναστείες των προλήψεων. Και γ’ αυτό ο άξιος δάσκαλος και ο δίκαιος που κάνει άξια και δίκαια τη δουλειά του τη μέρα χτίζει και τη νύχτα γκρεμίζει. Από δω, δηλαδή, ξεχερσώνει την ψευτιά και τις προλήψεις και από κει σπέρνει καθαρό το χωράφι του παιδιού με το φως των γνώσεων.

Δάσκαλος που αγνοεί το πρώτο μισό, το χρέος δηλαδή του χαλαστή, δε μορφώνει ανθρώπους. Απλά γιατροπορεύει άρρωστους…
Όμως το φως δεν το αντέχει ο μισότυφλος. Θυμηθείτε τους πεδουκλωμένους στην παραβολή της Σπηλιάς του Πλάτωνα. Όταν ο φωτισμένος οδηγητής τους βγάζει από τα σκότη και ζητεί να τους ξαναφέρει εμπροστά στον ήλιο, πονούν τα μάτια τους, φεύγουν το φως, και ξαναγυρίζουν στα σκοτάδια τους…
Πολλές φορές αναρωτήθηκα ποια εικόνα και ποια ιδέα ανθρώπου είχε στο μυαλό του ο Βάρναλης, όταν σκάρωσε το Πρωτοχρονιάτικο. Ακούστε βροντές και αστροπελέκια που είναι δυνατότερα από τα κανόνια του Ναπολέοντα…

ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΤΙΚΟ
«Σαράντα σβέρκοι βωδινοί με λαδωμένες μπούκλες,
σκεμπέδες σταυροδόλωτοι και βρώμιες ποδαρούκλες,
ξετσίπωτοι, ακαμάτηδες, τσιμπούρια και κορέοι,
ντυμένοι στα μαλάματα κ’ επίσημοι κι ωραίοι.

Σαράντα λύκοι με προβιά (γι’ αυτούς βαρά η καμοπάνα),
καθένας γουρουνόπουλο, καθένας νταμιτζάνα!
Κι απέ ρεβάμενοι βαθιά ξαπλώσανε στο τζάκι
κι αβάσταγες ενιώσανε φαγούρες στο μπατζάκι.

Όξ’ ο κοσμάκης φώναζε:
– Πεινάμε τέτοιες μέρες, γερόντοι και γερόντισσες, παιδάκια και μητέρες.
Κι οι των επίγειων αγαθών σφιχτοί νοικοκυρέοι,
ανοίξαν τα παράθυρα και κράξαν:
– Είστε αθέοι».

Άθεοι είναι οι γερόντοι και οι γερόντισσες που ζητούνε ψωμί. Αλλά και τον Δελμούζο τον άθεο, κοντά στα άλλα εκείνος ο μαύρος δεσπότης τον κατηγόρησε ότι ξεσήκωνε τους φτωχούς ενάντια στους πλούσιους. Εκεί ήταν ο κόμπος.

Ο καλόγερος μαμελούκος, όσο αμβλύνους και να ‘τανε, την αλήθεια την οσμιζότανε κάπου στον αέρα. Ότι, δηλαδή, το να ξεριζώνεις τις προλήψεις από τα παιδιά είναι όμοιο με το να φέρνεις στις κοινωνίες τη δικαιοσύνη και την τάξη…

Η ιστορία του Έλληνα δάσκαλου έχει τη δική της Ιερή Εξέταση, και τις Επιτροπείες της. Είναι αυτές που έκαιγαν βιβλία και ανθρώπους. Η φάρα του Εξαρχόπουλου, του Σκιά, του Μεγαρέα, του Οικονόμου, του Κουκουλέ, του Καλλιάφα. Και των άλλων με τη μίζερη βολή και την τετραπέρατη μυωπία. Ο Αμίλκας Αλιβιζάτος μίλησε για δυσώδη εγωισμό και ταπεινά νιτερέσα.

Αντικρύ στους αετούς και τα ύψη χαμοπετάνε και πηδοκοπούν ετούτοι οι κόρακες και οι γύπες. Τη θανάσιμη αλλά και ηρωϊκή αντιπαράθεση την έχει παραστήσει ο Πίνδαρος από τον παλαιό καιρό:
«Κόρακες, με ακράτητη γλώσσα ανόητα γαυριούν,
παραβγαίνοντας τον αετό, το θεϊκό όρνιο του Δία».

Από το βιβλίο του Δημήτρη Λιαντίνη «Τα Ελληνικά»

https://www.thessalonikiartsandculture.gr/

-----------------------------

ΛΕΡΝΑΙΑ ΥΔΡΑ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΠΡΟΛΗΨΕΙΣ

Δημήτρης Λιαντίνης: “Κόκκινο σαν παπαρούνα και κίτρινο σαν τη χολή είναι το αφιονοτόπι της ψευτιάς και των προλήψεων”

Δημήτρης Λιαντίνης: “Κόκκινο σαν παπαρούνα και κίτρινο σαν τη χολή είναι το αφιονοτόπι της ψευτιάς και των προλήψεων”

Τέτοιας λογής είναι ο φέροντας σκελετός της πνευματικής οργάνωσης των παιδιών μας. Τα πέλματα και τα πέδιλα, οι κολόνες τα συνάζια και οι δοκοί συνδέσεως της ζωής τους είναι οι δεισιδαιμονίες και οι πρoλήψεις.

Αγωνιζόμαστε να αφαιρέσουμε τη φύση μέσα από το παιδί, και την ανταλλάζουμε με την άρρωστη γνώμη μας.
Και δώστου οι παπάδες με τα θυμιατά στις γωνιές των κοιμητηρίων. Για να βουτάνε τα όβολα των πονεμένων. Σαν το φίδι κοιτάνε πώς να μαγνητίσουν το θύμα.

Άσε πια όταν τύχει να τους ιδείς να πιάνουνται σε πρόστυχο καβγά για τον πελάτη. Χάρμα. Και βέβαια ημπορεί να εννοήσει κανείς τη λυσσαλέα τους αντίδραση, όταν χρόνια τώρα ζητούμε να καθιερωθεί και στην Ελλάδα το αποτεφρωτήριο και η προαιρετική καύση των νεκρών. Όπως είναι σε όλες τις φτασμένες χώρες.

Και δώστου οι αγύρτες με τα ωροσκόπια και τους ζωδιακούς σε εφημερίδες και περιοδικά και τελεβίζια. Βλέπεις κάτι χοντρές κυρίες, που σαν αρχίσουν να σου μιλούν για τον Στάχυ της Παρθένου και για τις επιρροές του Αιγόκερου με τα κέρατα στα ερωτικά σου, βουβαίνουν τον Πεντζίας και τον Ουίλσον…
Και δώστου οι προσευχές του Ρήγκαν (κάποιος πρόεδρος της Αμερικής ήταν αυτός) για να πάνε στον παράδεισο οι οχτώ άτυχοι αστροναύτες που χαθήκανε τη στιγμή της εκτόξευσης.

Τον πόλεμο των άστρων ήθελε να φτιάξει ο άνθρωπος. Για να καταστραφούν στον Γ’ Παγκόσμιο του Αϊνστάιν όλοι οι λαοί, και να γλιτώσουν μόνο oι Ενωμένες Πολιτείες. Μόνες τους πια στο φρύδι της Γης να κορδεύουνται και να κοκορεύουν πάνω στις στάχτες της ιστορίας.

Και δώστου το τροπάρι για την καλή ψυχή και τα καλά στερνά. Να γίνεις δίκαιος και να γίνεις καλός για τους άλλους. Να πηγαίνεις το δείλι στο παρεθύρι, και να διαβάζεις τη Θεία Γραφή και τη Χαλιμά, που έλεγε της θυγατρός της η «Γυναίκα της Ζάκυθος». Εσύ ν’ αγιάσεις. Και μην προσέχεις που οι άλλοι είναι λύκοι έτοιμοι να σε φάνε. Και προπαντός αυτό: Τα μάτια σου τέσσερα για τον Ουρανό και τη Βασιλεία του.

Και δώστου τα σακιά το αλεύρι και οι ασπιρίνες. Να στέλνουμε οι πολιτισμένοι στους λιμοκτόνους της Αφρικής και της Ασίας κατά τις σιτοδείες και τις μεγάλες στέγνιες. Τους παίρνουμε το άλογο, κι απέ γενναιόδωρα τους χαρίζουμε το πέταλο. Έχεις ακουστά για το χαλκό της Χιλής, και για το ουράνιο στο πρώην γαλλικό Κογκό;

Και δώστου τα μεγάφωνα του κράτους να γεννάμε αβέρτα παιδιά, μην τύχει και χάσουμε το σόι. Όταν ο πληθυσμός της γης έχει ξεπεράσει πέντε φορές το μέτρο, που χωρίς κίνδυνο θα μπορούσε να σηκώσει ο πλανήτης. Και όταν κινδυνεύουμε να φάμε ο ένας τον άλλο.

Κόκκινο σαν παπαρούνα και κίτρινο σαν τη χολή είναι το αφιονοτόπι της ψευτιάς και των προλήψεων. Η στρατηγική να καταστρέφεται το φυσικό τοπίο του παιδιού με τις προλήψεις είναι σκόπιμη, κατευθυνόμενη, κακουργηματική τρις και τετράκις σε θάνατο, και απάνθρωπη.

Οι έξυπνοι, λίγοι, ασελγούν στο σώμα της συνείδησης των αφελών πολλών. Όπου η αφέλεια των τελευταίων παίζει το ρόλο του μαστρωπού και του ρουφιάνου.
Έτσι, όταν τα παιδιά μας φτάνουν στην ηλικία να δώσουν τον όρκο του άντρα, και όταν οι κοπέλες μας φτάνουν στην ώρα τους, γίνουνται ωραίες – δηλαδή, έχουνε χωριστεί σε δύο τάξεις.

Η μία, που είναι η μάζα σχεδόν του συνόλου, έχει αφομοιώσει το δηλητήριο της ψευτιάς. Και έχει ανοσοποιηθεί στα υδροκυάνια και στα κώνεια, κατά τον τρόπο του παλαιού εκείνου Μιθριδάτη. Είναι η πλαστική στόφα ανθρώπου, τα μηχανημένα νευρόσπαστα, που παραλαβαίνουν τη σκυτάλη των προλήψεων και αναπαράγουν το ίδιο στις νέες γενεές.

Η άλλη είναι η τάξη που καταλογογραφεί τους Ελάχιστους. Ετούτοι είναι οι χρηστηριασμένοι από κάποια βούληση, και οι φορτοβαστάκτες της προσωπικής τους ευθύνης. Λίγοι, αλλά όλοι τους, ξανασαρκώνουν τον Ορέστη, τον πρίγκιπα Μύσκιν, τον Τσε Γκεβάρα, τον ποιητή Σέλλεϋ, τον Άμλετ τον Δανό. Καθώς τους μαστιγώνει η οργή της αλήθειας, ο τρόμος της εμορφιάς, και το μεγαλείο του ανθρώπου.

Περνούν και πηγαίνουν να απαντήσουν τη μοίρα τους… Και ζητούν να μάθουν την αλήθεια, έστω κι αν είναι να τους τυφλώσει. Όπως εζήτησε να μάθει την αλήθεια ο Οιδίποδας, και όταν την έμαθε έβγαλε ο ίδιος τα μάτια του.

Κάτω από τυφλωτικές καταλαμπές και θερινές καταιγίδες όλοι αυτοί κρατούν μέσα τους τον άνθρωπο όρθιο και στο φυσικό του ανάστημα. Που πάει να πει: Λεύτερο από ψευτιές και δεισιδαιμονίες.

Από το βιβλίο του Δημήτρη Λιαντίνη «Τα Ελληνικά»

https://www.thessalonikiartsandculture.gr/

-------------------------------

ΛΕΡΝΑΙΑ ΥΔΡΑ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΠΡΟΛΗΨΕΙΣ

ΤΟ ΝΑ ΞΕΡΙΖΩΝΕΙΣ ΤΙΣ ΠΡΟΛΗΨΕΙΣ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΕΙΝΑΙ ΟΜΟΙΟ ΜΕ ΤΟ ΝΑ ΦΕΡΝΕΙΣ ΣΤΙΣ ΚΟΙΝΩΝΙΕΣ ΤΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΤΑΞΗ

ΛΕΡΝΑΙΑ ΥΔΡΑ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΠΡΟΛΗΨΕΙΣ

Η πρώτη εντολή είναι να χτίζουμε την ψυχή του παιδιού στην πέτρα της ζωής. Η δεύτερη να καθαρίζουμε από μέσα του τη σκουριά των προλήψεων.
Χωρίς να το ξέρουμε και χωρίς να το εννοούμε, από τα γεννοφάσκια του φιδοζώνουμε το παιδί με δεισιδαιμονίες προλήψεις και μαγικούς κατάδεσμους. Και με τα δηλητήρια αυτά πνίγουμε την ψυχή του. Όπως τα ζιζάνια και τα άλλα αγριόχορτα πνίγουν το στάρι.

Λερναία Ύδρα είναι οι προλήψεις. Και Λεβιάθαν που καταπίνει τις θάλασσες. Φορτώνουμε στη ράχη του νέου ανθρώπου την άρρωστη φαντασία μας, τις ψευτιές, την άγνοια, την ηθική μας απολίθωση, τις έντρομες παραστάσεις και όλο τον καταποντισμένο αταβισμό των προγόνων. Και το αναγκάζουμε να σηκώσει στον ώμο αυτό το γιουσουρούμ της αχρηστίας και της οξείδωσης, όπως εσήκωνε ο αρχαίος τιτάνας τον ουρανό.Τα παιδιά. Στο όνομα και στο άδικο της μωρίας μας, όλα τους με το φυσερό στο στήθος και τις κνήμες ετοιμόρροπες και πρησμένες, γίνουνται μικροί μάταιοι Άτλαντες.

Στα «Ψηλά Βουνά» του Ζαχαρία Παπαντωνίου χάθηκε στα 1917 ένα παιδί στο δάσος. Και ο Χατζιδάκις, ο σοφός γλωσσολόγος, αγανάχτησε, γιατί ο συγγραφέας του Αναγνωστικού λησμόνησε να το βάλει να προσευχηθεί. Για να κατέβει ο θεός από τα ύψη, να το πιάσει από το χέρι, και να το ξαναφέρει στον καταυλισμό. Μα είναι συλλογισμοί και προτάσεις επιστήμονα αυτές; Ή κοάσματα βατράχου;

Στην Αλβανία του Ελληνικού ’40 η Παναγιά της Ελλάδας πολέμησε τη Μαντόνα των Ιταλών. Την πήρε του κυνηγού και της έδωκε έναν σκοτωμόν, όπως θα ‘γραφε ο Μακρυγιάννης, που ακόμη τρέχει και κλαίει. Ιδού ο τρόπος να ανταγωνιστούμε σήμερα και να συντρίψουμε τη FIAT με τις βιομηχανίες της κουβαρίστρας και της τσατσάρας.

Αυτά είναι δουλειές και καμώματα για τους Βουσμάνους, φίλε. Αυτά και τα άλλα συναφή τους. Βασκανίες ξεματιάσματα, αστρολογία, τσαρλατανιά και λωποδύτες. Ευχές και κατάρες, θεοί διάβολοι άγγελοι και φαντάσματα. Τελώνια τούλπες και δαιμονικά, το χερικό και το ποδαρικό, η μυρωδιά, το θυμίαμα και το λιβάνι. Λιτανείες για την ανεβροχιά, οταυροκοπήματα και μετάνοιες, φυλαχτά γκόλφια, κόκαλα χάντρες νυχτερίδες, και το τετράφυλλο τριφύλλι.

Στον Αη-Γιώργη της Φιλιππιάδας, πάνω ακριβώς από το υδραγωγείο της αρχαίας Νικόπολης υπάρχει ένας τρύπιος βράχος. Φαίνεται από τη δημοσιά που τραβάει για Γιάννενα. Ε, λοιπόν έκαμα έρευνα και βρήκα: Όλοι οι κάτοικοι του χωριού από εβδομήντα και πάνω και όλα τα παιδιά ως τα δώδεκα πιστεύουν ότι το βράχο τον ετρύπησε παλιά ο Αη-Γιώργης, όταν χυμώντας καβαλάρης κυνηγούσε κάποια παγανά. Η πίστη τους έχει την ίδια ασφάλεια με τη γνώση τους ότι η πόλη που βρίσκεται στα δεκαπέντε χιλιόμετρα είναι η Άρτα.

Από το βιβλίο του Δημήτρη Λιαντίνη «Τα Ελληνικά»

https://www.thessalonikiartsandculture.gr/

-----------------------------------

Δημήτρης Λιαντίνης: “Κόκκινο σαν παπαρούνα και κίτρινο σαν τη χολή είναι το αφιονοτόπι της ψευτιάς και των προλήψεων”

ΤΟ ΝΑ ΞΕΡΙΖΩΝΕΙΣ ΤΙΣ ΠΡΟΛΗΨΕΙΣ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΕΙΝΑΙ ΟΜΟΙΟ ΜΕ ΤΟ ΝΑ ΦΕΡΝΕΙΣ ΣΤΙΣ ΚΟΙΝΩΝΙΕΣ ΤΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΤΑΞΗ

Ο ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΜΑΣ ΘΗΣΑΥΡΟΣ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΣΒΑΣΙΜΟΣ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ ΑΝΕΥ ΔΙΑΚΡΙΣΕΩΝ ΑΦΟΥ ΑΠΕΥΘΥΝΕΤΑΙ ΣΤΙΣ ΨΥΧΕΣ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ

Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΩΣ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟ ΑΓΑΘΟ ΔΙΑΠΕΡΝΟΥΣΕ ΚΑΙ ΔΙΑΠΟΤΙΖΕ ΟΛΑ ΤΑ ΣΤΡΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΕΠΙΠΕΔΑ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ.

Αρκεί να συνειδητοποιήσουμε ως Έλληνες και ως Άνθρωποι ετούτον τον απαράμιλλο πνευματικό θησαυρό πάνω στον οποίο στεκόμαστε και τον οποίο κατέχουµε εντός μας, να εργαστούμε έντιµα και µε συνέπεια να τον φέρουµε και πάλι στην επιφάνεια της συνειδητότητας μας αλλά και να τον αναστηλώσουμε έμπρακτα στην καθημερινή µας ζωή, στον ναό της ιερότερης μορφής θεωρίας που ονομάζεται πράξη.

Τότε θα κατανοήσουμε και θα βιώσουμε όχι μόνο πως ετούτος ο πνευματικός θησαυρός είναι προσβάσιµος σε όλους μας άνευ διακρίσεων, αφού απευθύνεται στις ψυχές των ανθρώπων ανεξαρτήτως κοινωνικών διαφοροποιήσεων, αλλά επιπλέον πως μας είναι αναγκαίος σε αυτή την κρίσιμη εποχή ώστε να μπορέσουμε να θεραπεύσουµε τους εαυτούς µας και την πολιτεία µας.

Στην Αρχαία Ελλάδα η Φιλοσοφία δεν διδασκόταν µόνο στις σχολές, και πανεπιστήμια τότε δεν υπήρχαν. Οι Φιλόσοφοι κατείχαν έναν ευρύτερο κοινωνικό ρόλο, το έργο του διδασκάλου των νέων πολιτών, ανεξάρτητα από την οποιαδήποτε τυχούσα επαγγελµατική τους ειδίκευση. Η Ελληνική Φιλοσοφία ως συλλογικό αγαθό διαπερνούσε και διαπότιζε όλα τα στρώµατα και επίπεδα της κοινωνίας, πνευματώνοντας κάθε μόριο, κάθε κύτταρο του κοινωνικού οργανισμού που ονομάζεται πόλις. Λειτουργούσε δηλαδή ως Δίαυλος πνεύματος και φωτός έχοντας ως δυο της άκρα από την μια τον Φιλόσοφο και από την άλλη τον Πολίτη, και ως στύλο σύνδεσης και ενοποίησης των δύο τον αναντικατάστατο φωταγωγικό θεσμό της Ελληνικής Παιδείας.

Έτσι εν µέρει εξηγείται το θαύµα του Ελληνικού Πολιτισμού, το αξεπέραστο ύψος της συλλογικής διάνοιας των Ελλήνων. Μέσω της σύνδεσης του πνεύματος και του πρακτικού, καθημερινού ατομικού και συλλογικού βίου που επιτύγχανε ο ενωτικός δίαυλος της Παιδείας, εξασφαλίζοντας μια έλλογη, ανθρωπιστική και πνευματική ζωή για όλους τους πολίτες αλλά και για την πόλη στην ολότητά της.

Οι Αρχαίοι μας Φιλόσοφοι και νομοθέτες γνώριζαν πως το κλειδί της επίλυσης και της θεραπείας των ατομικών και συλλογικών προβλημάτων της πολιτείας έγκειται στην ορθή φιλοσοφική Παιδεία: στην διασφάλιση της πνευματικότητάς της όσο και στην εξασφάλισή της ως καθοριστικού αρμόδιου θεσμού διαμόρφωσης ενός ενάρετου, ηθικού και αξιοπρεπούς συλλογικού βίου.

Μήπως αυτή είναι η επίγνωση που ήρθε η ώρα να θυµηθούµε και εµείς; Μήπως ετούτο είναι το βαθύτερο κάλεσµα των καιρών µας;

της Δέσποινας Πόταρη 

Διδάκτωρ Πολιτικής Φιλοσοφίας,

Διδάσκουσα στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης

http://www.ekivolos.gr/

---------------------------

ΟΥΔΕΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟΤΕΡΟΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ

Η ΕΛΠΙΔΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΟΡΘΟΥ ΛΟΓΟΥ - Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ

Η ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΖΩΝΤΑΝΟ ΘΗΣΑΥΡΟ ΚΑΙ ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΤΕΡΟ ΒΑΛΣΑΜΟ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΔΥΣΑΡΜΟΝΙΑΣ ΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ

Η ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΖΩΝΤΑΝΟ ΘΗΣΑΥΡΟ ΚΑΙ ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΤΕΡΟ ΒΑΛΣΑΜΟ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΔΥΣΑΡΜΟΝΙΑΣ ΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ

ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΘΗΚΟΝ ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΛΕΞΕΩΣ

Η Φιλοσοφία ως τρόπος προσέγγισης της ύπαρξης και θεώρησης του βίου, ως μέθοδος ψυχικής καλλιέργειας, η Φιλοσοφία ως τέχνη ζωής, ανάπτυξη ορθού τρόπου σκέψης και έκφρασης του Νου, η Φιλοσοφία ως κατάσταση ύπαρξης και ως τρόπος ζωής, αποτελεί όχι απλά εφεύρεση των Ελλήνων αλλά, ακόμη και ως τις μέρες μας, ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του Ελληνικού Νου.

Ο ορθός Λόγος και η επιστημονική σκέψη συνεπώς δεν είναι μονάχα δικαίωμα των ολίγων εκείνων κρατικά αναγνωρισμένων που τυγχάνει να κατέχουν ειδικά εκπαιδευτικά πιστοποιητικά εν είδει χάρτου. Είναι τάση εγγενής, κλίση του νου με προοπτική θαυματουργής δυνητικότητος, είναι δικαίωμα αλλά και καθήκον όλων των νοημόνων Ανθρώπων και πόσο μάλλον των Ελλήνων πολιτών που φέρουν την ιδιότητα της φιλοσοφικής σκέψης ως ψυχική και πολιτιστική τους κληρονομιά.

Έχουμε ένα ανθρωπιστικό καθήκον να καλλιεργήσουμε τον νου μας, τον Λόγο και τις ψυχές μας, αν θέλουμε όχι μόνον να βιώσουμε την ουσιαστική εμπειρία της ανθρώπινης ύπαρξης αλλά και να γευθούμε τους καρπούς της έλλογης Αρετής που κάνουν, όπως σοφά μας εδίδαξε ο Σωκράτης, τον ανθρώπινο βίο βιωτό. Έχουμε καθήκον να γίνουμε Άνθρωποι με την ελληνική σημασία της λέξεως, το οποίο και ίσως τελικά αποτελεί το μοναδικό ουσιαστικό γιατρικό εμπρός στα επικίνδυνα αδιέξοδα στα οποία οδήγησε η αδηφάγος τεχνοκρατία.

Στην κρίσιμη εποχή με την οποία βρισκόμαστε αντιμέτωποι, όπου η υλιστική πλάνη καταρρέει συθέμελα και ο άνθρωπος αισθάνεται την ύπαρξή του απειλούμενη από την υβριστική τυραννία της ασημαντότητας και της ανουσιότητας, η Αρχαία Ελληνική παράδοση έρχεται και πάλι στο προσκήνιο προσφέροντας για μια ακόμη φορά στην ανθρώπινη ιστορία τον τρόπο για την επανόρθωση, την αναδημιουργία και την επανανθρωποποίηση των κοινωνιών µας.

Δεν είναι ανάγκη να ψάξουμε κάπου μακριά ή έξω από εμάς, σε ξένες αντιλήψεις, πολύπλοκους θεσμούς ή φορείς, για να βρούμε τις λύσεις στα ατοµικά και συλλογικά µας αδιέξοδα: είναι η ίδια η δική μας Ελληνική πνευματική παράδοση, η οποία όσο κι αν παραμελήθηκε, θάφτηκε ή αγνοήθηκε από τους σύγχρονους, αποτελεί ακόμα ζωντανό θησαυρό και το αποτελεσματικότερο βάλσαµο κατά της δυσαρμονίας των καιρών.

της Δέσποινας Πόταρη  

Διδάκτωρ Πολιτικής Φιλοσοφίας,

Διδάσκουσα στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης

http://www.ekivolos.gr/

------------------------------

ΟΥΔΕΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟΤΕΡΟΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ

Η ΕΛΠΙΔΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΟΡΘΟΥ ΛΟΓΟΥ - Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ

Ο ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΜΑΣ ΘΗΣΑΥΡΟΣ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΣΒΑΣΙΜΟΣ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ ΑΝΕΥ ΔΙΑΚΡΙΣΕΩΝ ΑΦΟΥ ΑΠΕΥΘΥΝΕΤΑΙ ΣΤΙΣ ΨΥΧΕΣ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ

ΟΥΔΕΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟΤΕΡΟΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ

Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΛΟΓΟ

Ενώ ο Έλληνας Φιλόσοφος συμβολίζει την καλλιέργεια του Ανθρώπου µε σκοπό την αναγωγή του στην Αλήθεια και την εξύψωση του είναι του, ο «Ευρωπαίος φιλόσοφος» του Διαφωτισµού είναι συνδεδεμένος µε εκείνον το σχολαστικό, κρατικά εκπαιδευμένο, τεχνικά εξειδικευμένο, ποµπώδη και συχνά μονόχνοτο ακαδημαϊκό, που σαν νέος σοφιστής θεωρεί τη γνώση ταξικό προνόµιο και ζήτηµα διπλώµατος επικυρωμένου από κρατικούς φορείς. 

Ως εκ τούτου, η «φιλοσοφία» στις µέρες µας έχει θεωρηθεί προνόμιο των ολίγων εκείνων «γραµµατικών» που λίγο ως πολύ κατέχουν αναλυτικές πληροφορίες σχετικά µε την ιστορία των ιδεών καθώς και έξυπνα σοφιστικά τεχνάσματα που τους επιτρέπουν να κατασκευάζουν έναν θεωρητικό λόγο, έναν λόγο όμως δίχως ουσία. 

Έτσι, η Ελληνική Φιλοσοφία έχει στις µέρες µας σχεδόν εκλείψει θεωρούμενη ως ασύνδετη, άσχετη ή ακόμα και άχρηστη μπροστά στην τεχνοκρατική και υλιστική αντίληψη που βλέπει τον κόσµο σαν στίβο απόκτησης χρήµατος, και η οποία έχει παραγκωνίσει σχεδόν ολότελα την αληθινή ουσία της ανθρώπινης ύπαρξης.

Όμως όσο και αν το ευρωπαϊκό «μοντέλο» διαμέλισε τη Γνώση σε κλάδους, μείωσε την Επιστήμη σε τεχνική εξειδίκευση προς όφελος της άμετρης και υβριστικής κερδοσκοπίας, και εκμεταλλεύτηκε την δίψα για γνώση μετατρέποντας την σε εργαλείο ελέγχου του νου των ανθρώπων, η αλήθεια ωστόσο παραμένει πως η αυθεντική, η ουσιαστική σημασία του όρου Φιλόσοφος δεν μπορεί να χωρέσει στο πρότυπο του νέο-σοφιστή-γραμματικού. Το διαπερνά, το υπερχειλίζει, το υπερβαίνει και έρχεται πάλι στο φως να μας υπενθυμίσει ποιοι είμαστε και ποιο το χρέος μας ως ανθρώπων αλλά και ως λαού σε ετούτη την κρίσιμη τροπή της ιστορίας.

Διότι ουδέν ελληνικότερον από την Φιλοσοφία. 

της Δέσποινας Πόταρη 

Διδάκτωρ Πολιτικής Φιλοσοφίας,

Διδάσκουσα στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης

http://www.ekivolos.gr/

----------------------

Η ΕΛΠΙΔΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΟΡΘΟΥ ΛΟΓΟΥ - Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ

Ο ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΜΑΣ ΘΗΣΑΥΡΟΣ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΣΒΑΣΙΜΟΣ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ ΑΝΕΥ ΔΙΑΚΡΙΣΕΩΝ ΑΦΟΥ ΑΠΕΥΘΥΝΕΤΑΙ ΣΤΙΣ ΨΥΧΕΣ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ

Η ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΖΩΝΤΑΝΟ ΘΗΣΑΥΡΟ ΚΑΙ ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΤΕΡΟ ΒΑΛΣΑΜΟ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΔΥΣΑΡΜΟΝΙΑΣ ΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ

Η ΕΛΠΙΔΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΟΡΘΟΥ ΛΟΓΟΥ - Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ

Στην εποχή της κρίσης, που δεν είναι μόνο οικονομική αλλά κυρίως πολιτική και ηθική η επιστροφή στις πηγές της ελληνικής παράδοσης, δηλαδή στην Ελληνική Φιλοσοφία, φαντάζει ως ο μόνος δρόμος επαναπροσδιορισμού των κοινωνιών μας αλλά και της προσωπικής μας υπόστασης.

Ο όρος Φιλόσοφος στην Αρχαία Ελληνική παράδοση σημαίνει τον άνθρωπο εκείνον που με την δύναμη και την ορμή του πρωτεργάτη γενεσιουργού Έρωτα εξυψώνει τον λογισμό του στα πανέμορφα πνευματικά ύψη των Ιδεών, εξασκεί το ισχυρό του χάρισμα της νόησης, και έτσι, καλλιεργώντας, σμιλεύοντας και εκλεπτύνοντας την ψυχή του με γνώμονα την Αρετή, οδεύει προς τη Σοφία, τη Σοφία εκείνη που κυβερνά Άνθρωπο και Σύμπαν συνάμα, ενωμένα και αλληλένδετα, σε πορεία κοινή.

Συνεπαρμένος ο Φιλόσοφος από τον θαυμασμό του για τον κόσμο, την φύση, την ίδια την ζωή στο σύνολό της με τα πολυδιάστατα μυστήριά της που με δέος παρατηρεί ολόγυρά του, μα πάνω απ' όλα ορμώμενος από δίψα και έρωτα για Φως και Γνώση, εξερευνεί μεθοδικά το Σύμπαν που τον περιβάλλει. Μελετά τον ίδιο του τον εαυτό και τα στοιχεία γύρω του, έπειτα τους ανθρώπους, την φύση τους, την ψυχή τους και τις σχέσεις που αναπτύσσονται ανάμεσά τους. Αρχίζει να αναγνωρίζει τους νόμους που διέπουν τα φαινόμενα, να διακρίνει τις βαθύτερες συσχετίσεις μεταξύ τους. Έτσι ανακαλύπτει, με τρόπο μεθοδικό και επιστημονικό, τον εαυτό του. 

Γυμνάζει τις εγγενείς ιδιότητες και δυνατότητες της φύσης του, ανελίσσοντας την ποιότητα των ψυχικών του ενεργειών. Συνειδητοποιεί τα βαθύτερα νήµατα που συνδέουν τους ανθρώπους και διακρίνει πώς αυτά συνθέτουν την δοµή των κοινωνιών µέσα στις οποίες διάγει το βίο του ως ον πολιτικόν. Με βάση το στεγανό βάθρο του γνώθι σαυτόν συλλαμβάνει σταδιακά τους Νόμους και την Αλήθεια που διέπουν αδιάλειπτα το Σύμπαν συνενώνοντας τα φαινομενικά ανομοιογενή μέρη του σε ένα ενιαίον όλον, και έτσι προοδευτικά επί ίσταται του κόσμου αναγόμενος στην θεώρηση των Πρώτων Αρχών που ορίζουν την λειτουργία της Φύσεως και του Ανθρώπου ως Ένα.

Με τούτο τον τρόπο, αυτή η ανθρώπινη επιστήμη, η επιστήμη των Επιστημών, όπως χαρακτηριστικά την ονόμασε ο Αριστοτέλης, κλειδούχα, τον μεταμορφώνει, τον σμιλεύει, τον εκλεπτύνει και τον ζυμώνει φέρνοντάς τον πιο κοντά στην ευγενή του αλήθεια και φανερώνοντας το πλατύσκαλο προς την ανάβαση - και το επίτευγμα- που ονομάζεται Ελευθερία. Μέσα από την Αγάπη του για τη Σοφία, που συστηματοποιείται µέσω του Λόγου, της Νόησης και της Τέχνης, ο Φιλόσοφος έρχεται να γνωρίσει τη Σοφία της Αγάπης που ως πρωταρχικό συστατικό δομεί το Σύμπαν.

της Δέσποινας Πόταρη 

Διδάκτωρ Πολιτικής Φιλοσοφίας,

Διδάσκουσα στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης

http://www.ekivolos.gr/

---------------------------

ΟΥΔΕΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟΤΕΡΟΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ

Ο ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΜΑΣ ΘΗΣΑΥΡΟΣ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΣΒΑΣΙΜΟΣ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ ΑΝΕΥ ΔΙΑΚΡΙΣΕΩΝ ΑΦΟΥ ΑΠΕΥΘΥΝΕΤΑΙ ΣΤΙΣ ΨΥΧΕΣ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ

Η ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΖΩΝΤΑΝΟ ΘΗΣΑΥΡΟ ΚΑΙ ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΤΕΡΟ ΒΑΛΣΑΜΟ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΔΥΣΑΡΜΟΝΙΑΣ ΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ

ΝΑ ΠΡΟΧΩΡΕΙΣ ΘΑΡΡΑΛΕΑ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΕ ΕΦΟΔΙΟ ΤΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ!!!

Δεν υπάρχει μεγαλύτερη μορφή αγνοίας από το να απορρίπτεις κάτι, για το οποίο δεν γνωρίζεις τίποτα, μόνο και μόνο  για να αντιλέγεις και να διαφωνείς.

Εκείνος που διαρκώς αντιλέγει και συνέχεια φλυαρεί στερείται τα φυσικά εφόδια για μάθηση των απαραίτητων πραγμάτων - Δημόκριτος.

Να θεωρείς μεγάλη μόρφωση εκείνη, που θα σου δώσει την ικανότητα να υποφέρεις την αμορφωσιά – Πυθαγόρας

ΛΕΓΕ ΕΙΔΩΣ: Να λες ότι γνωρίζεις, να διακρίνεις που θα μιλάς και τι θα λες.

Συν όχλω αμαθία πλείστον κακόν.  ΑΜΑΘΕΙΑ ΚΑΙ ΟΧΛΟΣ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΗ ΣΥΜΦΟΡΑ – Ευριπίδης

«Τι νου και τι μυαλό έχουν αυτοί; Δίνουν πίστη στους λαϊκούς αοιδούς και χρησιμοποιούν σαν δάσκαλο τον όχλο, χωρίς να ξέρουν ότι πολλοί είναι οι κακοί, και ότι λίγοι είναι οι αγαθοί». ΗΡΑΚΛΕΙΤΟΣ

==============================

ΝΑ ΠΡΟΧΩΡΕΙΣ ΘΑΡΡΑΛΕΑ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΕ ΕΦΟΔΙΟ ΤΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ

Ως δάσκαλος, ο Επίκτητος έλεγε ότι η αποστολή του είναι να κάνει τους μαθητές του ανεξάρτητους ανθρώπους που να ζουν τη ζωή τους συνειδητά. Οι φιλόσοφοι ίσως λένε κάτι που μπορεί να αντιβαίνει στην κρίση μας, όχι όμως κάτι που αντιβαίνει στη λογική. Ο Κράτης, ένας μαθητής του Διογένη, συνήθιζε να λέει ότι η φιλοσοφία μάς οδηγεί στην απομυθοποίηση των πάντων: στο να βλέπουμε τους ηγεμόνες σαν οδηγούς γαϊδάρων.

Η σοφία — θα συμφωνήσουμε όλοι σ’ αυτό — δεν είναι η συσσώρευση γνώσεων, είναι η παρατήρηση, η σκέψη, η νηφαλιότητα. Οι αφιλοσόφητοι, σύμφωνα με τους Στωικούς, δεν ζουν την «εξετασμένη ζωή» παρά οδηγούνται από το μοιραίο, ζουν τυχαία, χωρίς κατεύθυνση, χωρίς σκοπό — η ζωή τους διαφεύγει. Είναι σαν να μην έζησαν καν…

Οι Στωικοί πιστεύουν ότι μόνον οι ασχολούμενοι με τη φιλοσοφία βρίσκουν τον ορθό δρόμο, τον δρόμο που οδηγεί προς την ευτυχία και την ελευθερία. Μόνον ένας φιλόσοφος μπορεί να είναι πραγματικά ελεύθερος, ακόμα κι αν ζει σε καθεστώς δουλοκτησίας.

Max Exelman, 61 Μαθήματα καθημερινής σοφίας από τους στωικούς εκδ. Πατάκη

Ανθολόγιον Ψυχολογία, Φιλοσοφία, Παιδεία

-------------------------

ΟΥΔΕΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟΤΕΡΟΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ

Η ΕΛΠΙΔΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΟΡΘΟΥ ΛΟΓΟΥ - Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ

Ο ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΜΑΣ ΘΗΣΑΥΡΟΣ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΣΒΑΣΙΜΟΣ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ ΑΝΕΥ ΔΙΑΚΡΙΣΕΩΝ ΑΦΟΥ ΑΠΕΥΘΥΝΕΤΑΙ ΣΤΙΣ ΨΥΧΕΣ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ

Η ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΖΩΝΤΑΝΟ ΘΗΣΑΥΡΟ ΚΑΙ ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΤΕΡΟ ΒΑΛΣΑΜΟ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΔΥΣΑΡΜΟΝΙΑΣ ΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ

ΕΝΩΔΩΝ :16/9ου. Πυθαγόρειος ημερομηνία.

Πτήση προς το Μέλλον. Και από το Μέλλον, Πτήση προς το Άπειρο. [16/9/2023] 

Αναστάσιος Ασημακόπουλος

"...όλα τα οχυρά των Ελλήνων είναι για μένα πατρίδα"

 ...ὅθεν εὖ μὲν ὁ Ἡρακλῆς εἶπεν Ἀργεῖος ἢ Θηβαῖος· οὐ γὰρ εὔχομαι μιᾶς· ἅπας μοι πύργος Ἑλλήνων πατρίς.

Απόδοσις: ...εύστο­χα είπε ό Ηρακλής: "Αργείος ή Θηβαίος, αφού δεν καυχιέμαι ότι ανήκω σε μία πόλη· όλα τα οχυρά των Ελλήνων είναι για μένα πατρίδα”.

ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ - “Περί φυγής”

«Ποιος άλλος έχει πει για την πατρίδα του τόσο ωραίο εγκώμιο όσο ο Ευριπίδης: Στ’ αλήθεια, λαός που δεν ήρθε απ’ αλλού, αλλά γεννηθήκαμε αυτόχθονες  (Πλούταρχος, «Περί Φυγής», 604D-E, 13).

ΕΙΚΟΝΑ: Ο Ηρακλής παλεύει με το λιοντάρι της Νεμέας. Λευκή λήκυθος του «Ζωγράφου του Διόσφου», πρώτο τέταρτο -5ου αι.. Μουσείο του Λούβρου https://el.wikipedia.org/wiki/Ηρακλής

ΠΩΣ ΟΙ ΕΡΜΑΪΚΕΣ ΣΤΗΛΕΣ ΣΤΟΙΧΕΙΩΣΑΝ ΤΟΝ ΑΛΚΙΒΙΑΔΗ (#2)

ΘΟΥΚΥΔΙΔΗΣ, ΙΣΤΟΡΙΑΙ 6.27.1–6.29.3

6.27.1] Στο διάστημα αυτό όσες πέτρινες στήλες του Ερμή υπήρχαν στην πολιτεία (και υπάρχουν πολλές γιατί είναι ντόπια συνήθεια, τόσο στα πρόθυρα ιδιωτικών σπιτιών όσο και σε ιερά) βρέθηκαν οι περισσότερες με σπασμένο το πρόσωπο μέσα σε μια νύχτα. 

[6.27.2] Και κανείς δεν ήξερε ποιοι το έκαναν, αλλά τους καταζητούσαν προκηρύσσοντας μεγάλες αμοιβές, για την ανακάλυψή τους, κ' εξόν απ' αυτό έβγαλαν κι άλλο ψήφισμα, αν κανείς ήξερε να 'χει γίνει καμιά ασεβής πράξη, να το καταγγείλει χωρίς φόβο οποιοσδήποτε θέλει, είτε πολίτης είναι, είτε ξένος, είτε δούλος. 

[6.27.3] Και πήραν το πράμα πολύ στα σοβαρά· γιατί φαινόταν πως ήταν συγχρόνως κακοσημαδιά για την εκστρατεία, και πως είχε γίνει από συνωμότες που σκόπευαν να κάνουν πραξικόπημα και να καταλύσουν τη δημοκρατία.

[6.28.1] Τότε υποβάλλεται καταγγελία από κάτι μετοίκους και υπηρέτες, όχι σχετικά με το σπάσιμο των Ερμών, αλλά πως είχαν διαπραχθεί κάτι άλλοι ακρωτηριασμοί αγαλμάτων από μερικούς μεθυσμένους νέους γι' αστείο και πως είχαν παραστήσει σε σπίτια τα Ελευσίνια μυστήρια από ασεβή αναίδεια· γι' αυτά κατηγορούσαν ανάμεσα σ' άλλους και τον Αλκιβιάδη. 

[6.28.2] Κ' εκείνοι που είχαν μεγαλύτερη αμάχη με τον Αλκιβιάδη που τους στεκόταν εμπόδιο, ώστε να μην έχουνε σίγουρη την ηγεσία της δημοκρατικής μερίδας, και νομίζοντας πως αν τον έδιωχναν αυτόν θα ήταν πρώτοι στην πολιτεία, τα πήραν αυτά για επιχειρήματα και τα εξόγκωσαν και σήκωσαν κατακραυγή πως τόσο η παρωδία των μυστηρίων όσο και ο ακρωτηριασμός των Ερμών είχανε γίνει με τον σκοπό να καταργηθεί η δημοκρατία και καμιά απ' αυτές τις ιεροσυλίες δεν είχε διαπραχθεί χωρίς τη συμμετοχή του, αναφέροντας ως τελική απόδειξη όλο το υπόλοιπο παράνομο φέρσιμό του και τις αντιδημοκρατικές του συνήθειες.

[6.29.1] Αυτός όμως αντέκρουσε τις κατηγορίες από μιας αρχής, και δήλωσε πως είναι πρόθυμος να κριθεί από δικαστήριο αν είχε πράξει τίποτ' απ' αυτά, πριν ξεκινήσει η εκστρατεία (γιατί όλες οι προμήθειες και ο εξοπλισμός είχανε πια βρεθεί) και αν είχε διαπράξει τίποτ' απ' αυτά, να τιμωρηθεί, αν όμως αθωωθεί, να πάει ως στρατηγός. 

[6.29.2] Και τους εξόρκιζε έντονα vα μην ακούνε τις συκοφαντίες ενάντιά του όταν θα έλειπε, αλλά αμέσως να τον θανατώσουν, αν έχει κάνει αυτές τις ανομίες, προσθέτοντας πως θα ήταν πιο γνωστικό ενώ κρεμόταν πάνωθέ του τέτοια κατηγορία να μην τον στείλουν ως αρχηγό τόσο μεγάλου εκστρατευτικού σώματος πριν ξεκαθαρίσουν το ζήτημα με δίκη. 

[6.29.3]Οι εχτροί του όμως, επειδή φοβούνταν πως ο στρατός θα είχε ευνοϊκές διαθέσεις προς αυτόν αν δικαζόταν αμέσως τότε, και μήπως το πλήθος δε δείξει την απαιτούμενη αυστηρότητα από καλή προαίρεση, επειδή εξ αιτίας του έπαιρναν μέρος στην εκστρατεία οι Αργείοι και μερικοί Μαντινείς, κοίταζαν να το αποτρέψουν αυτό και ν' ανακόψουν τη βιασύνη του Αλκιβιάδη, σκορπίζοντας ανάμεσα στον κόσμο δικούς τους ρήτορες που υποστήριζαν πως πρέπει να φύγει τώρα και να μην καθυστερεί το ξεκίνημα, αλλά να γυρίσει και να δικαστεί σε ορισμένην ημερομηνία. Μ' αυτόν τον τρόπο ήθελαν να δικαστεί ο Αλκιβιάδης για μεγαλύτερη συκοφαντία, που θα μαγείρευαν ευκολότερα αν έλειπε αυτός από τη μέση, και να δικαστεί φερμένος πίσω κατά μήνυμα της πολιτείας. Κ' έτσι αποφασίστηκε να ξεκινήσει ο Αλκιβιάδης.

ΘΟΥΚΥΔΙΔΗΣ, ΙΣΤΟΡΙΑΙ 6.27.1–6.29.3

Μτφρ. Ε. Λαμπρίδη. 1962. Θουκυδίδου Ιστορία. Πρόλογος, μετάφραση, σχόλια. Εισαγωγή: Ι.Θ. Κακριδής. Ι–IV. Αθήνα: Γκοβόστης.

https://www.greek-language.gr/

ΕΙΚΟΝΑ: Ερμαϊκή Στήλη του Αλκαμένη από την Πέργαμο Osama Shukir Muhammed Amin (Copyright)

-------------------------------------------

ΠΩΣ ΟΙ ΕΡΜΑΪΚΕΣ ΣΤΗΛΕΣ ΣΤΟΙΧΕΙΩΣΑΝ ΤΟΝ ΑΛΚΙΒΙΑΔΗ

ΟΙ ΕΡΜΑΪΚΕΣ ΣΤΗΛΕΣ («ΕΡΜΑΙ») ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ

ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ

ΠΩΣ ΟΙ ΕΡΜΑΪΚΕΣ ΣΤΗΛΕΣ ΣΤΟΙΧΕΙΩΣΑΝ ΤΟΝ ΑΛΚΙΒΙΑΔΗ

Εν μέσω του Πελοποννησιακού Πολέμου, οι Αθηναίοι οργάνωσαν μια πολύ φιλόδοξη εκστρατεία για να αποκτήσουν τον έλεγχο της Σικελίας. Στρατηγοί της επιβλητικής αποστολής, που την αποτελούσαν 140, περίπου, τριήρεις, 5.100 οπλίτες και 1.300 τοξότες, εξελέγησαν οι Αλκιβιάδης, Νικίας και Λάμαχος.

Τα ξημερώματα, όμως, της 11ης Μαΐου του -415, λίγο πριν αποπλεύσει ο στόλος, οι Αθηναίοι αντίκρισαν τις περισσότερες των Ερμαϊκών Στηλών, που κοσμούσαν την αγορά της Αθήνας, βανδαλισμένες, τις κεφαλές κομμένες!

Η χυδαία πράξη θεωρήθηκε, ευρύτατα, ως δυσοίωνο προμήνυμα για τη Σικελική Εκστρατεία και ξέσπασε οξύτατη πολιτική κρίση, που επιτάθηκε από τη δυσκολία της ανεύρεσης των Ερμοκοπίδων, εκείνων που κατέστρεψαν τις Ερμές.

Αρχικά η δολιοφθορά αποδόθηκε στους πάντοτε υπόλογους Κορίνθιους, αλλά και στον Ανδοκίδη τον Κυδαθηνέα, έναν από τους δέκα επιφανείς ρήτορες της Αρχαιότητας, επειδή μια Ερμαϊκή Στήλη, που κοσμούσε την οικία του, βρέθηκε άθικτη.

Καταγγέλθηκαν και άλλοι ως πιθανοί δράστες, στους οποίους συμπεριελήφθη και ο νεαρός ηγέτης Αλκιβιάδης, θερμός υποστηρικτής της εκστρατείας. Οι πολιτικοί εχθροί του δεν δυσκολεύτηκαν να στρέψουν την κοινή γνώμη εναντίον του με διάφορες κατηγορίες.

Η κατάσταση περιπλέχθηκε περισσότερο, όταν ένας μέτοικος (ο μέτοικος καταγόταν από άλλο μέρος, κατοικούσε στα όριά της Αθήνας και είχε περιορισμένα ή καθόλου πολιτικά δικαιώματα), ο Τεύκρος, κατονόμασε ως υπεύθυνους της ανοσιουργίας 18 πολίτες, ενώ ένας άλλος, ο Διοκλείδης, υποστήριξε ότι δεν ήταν λίγα άτομα, αλλά 300 επιφανείς πολίτες των Αθηνών, μεταξύ των οποίων ο κωμικός Φρύνιχος και ο εξάδελφος του Πλάτωνα, ο Κριτίας.

Αποδείχτηκε τελικά, ότι ο καθένας είχε τους λόγους του να καταθέσει μήνυση εναντίον λίγων ή πολλών και να τους στείλει στο δικαστήριο, γιατί όχι και στο απόσπασμα, αφού τα χρήματα της επικήρυξης ήταν πολλά.

Οι συνεχόμενες ταραχές ανάγκασαν τους Αθηναίους να λάβουν αποφάσεις γενναίες. Ο Ανδοκίδης, που είχε φυλακισθεί, αφέθηκε ελεύθερος, κάποιος Ευφίλητος και η παρέα του οδηγήθηκαν στο θάνατο (αργότερα αποκαλύφθηκε η ψευδομαρτυρία) και ανακλήθηκε ο Αλκιβιάδης ως ένοχος, στέλνοντας στη Σικελία το ειδικό πλοίο «Σαλαμινία» να τον φέρει πίσω στην πατρίδα. [«Σαλαμινία» ήταν η ιερή τριήρης των Αθηναίων (-5ος αιώνας), που κατά τη διάρκεια του Πελοποννησιακού Πολέμου μετέφερε μηνύματα από και προς τους Δελφούς και χρησμούς].

Ο Αλκιβιάδης κατάφερε να ξεφύγει και κατέληξε στη Σπάρτη. Με τους Σπαρτιάτες, τους αντιπάλους των Αθηναίων, συνεργάστηκε (415-412) ως στρατηγικός σύμβουλος, πράξη διάσημης ιστορικής προδοτικής συνεργασίας και πολιτικής ανυπακοής, που μόνον μια αμφιλεγόμενη προσωπικότητα, όπως του Αθηναίου πολιτικού και στρατηγού, μπορούσε να σκεφθεί. Έπειτα αποστάτησε στον Πέρση σατράπη Τισαφέρνη, επέστρεψε στην Αθήνα με 147 τριήρεις (411), κατέφυγε στη Φρυγία (405) μετά την ήττα των Αθηναίων στους Αιγός Ποταμούς (λήξη του Πελοποννησιακού Πολέμου) και πέθανε στο όρος Έλαφος.

Του Γιάννη Ν. Καλαντζή

https://www.taxydromos.gr , Πηγή εικόνας: https://www.worldhistory.org/

----------------------------------

ΠΩΣ ΟΙ ΕΡΜΑΪΚΕΣ ΣΤΗΛΕΣ ΣΤΟΙΧΕΙΩΣΑΝ ΤΟΝ ΑΛΚΙΒΙΑΔΗ (#2) [Θουκυδίδης]

ΟΙ ΕΡΜΑΪΚΕΣ ΣΤΗΛΕΣ («ΕΡΜΑΙ») ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ

ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ