Τρίτη 26 Φεβρουαρίου 2019

Η ΑΣΠΙΔΑ

Η ασπίδα είναι το αρχαιότερο αμυντικό όπλο. Η μορφή της καθώς και η κατασκευή της ήταν διαφορετική από τόπο σε τόπο και από χρόνο σε χρόνο. Έτσι έχουμε ξύλινες, σιδερένιες, δερμάτινες, ορειχάλκινες και ακόμη ορθογώνιες, στρογγυλές, τριγωνικές κ.ά.
Οι Αρχαίοι Έλληνες συνήθιζαν να τις διακοσμούν με σύμβολα και παραστάσεις και τις θεωρούσαν δείγματα τιμητικών διακρίσεων.
Ακόμη ξέρουμε τα λόγια που έλεγαν οι Σπαρτιάτισσες στα παιδιά τους πριν τη μάχη: «Ή ταν ή επί τας», που δείχνουν πόσο προσβλητικό θεωρούσαν την εγκατάλειψή της στο πεδίο της μάχης.
Ο ρίψασπις (αυτός που πετούσε την ασπίδα του και έφευγε από την μάχη) ετύγχανε γενικής αποδοκιμασίας και ποινικού κολασμού.
Στην πιο κάτω εικόνα: Ασπίδα που βρέθηκε στους Δελφούς. 
https://el.wikipedia.org

Ο ΗΡΙΔΑΝΟΣ

Σε αυτήν την ανάρτηση θα ασχοληθούμε με τον Ηριδανό. Θα δούμε πρώτα μερικά αστρονομικά στοιχεία για τον αστερισμό αυτό. 
Εκείνο που γνωρίζουμε σήμερα σύμφωνα με την αστρονομία για τον αστερισμό του «Ουράνιου Ποταμού» είναι ότι καταγράφηκε (όχι πρωτο-ειπώθηκε) από τον Πτολεμαίο και ότι είναι ένας αστερισμός του Νοτίου Ημισφαιρίου που φαίνεται όμως και από το Βόρειο Ημισφαίριο εν μέρει. Βρίσκεται κοντά στους αστερισμούς του Κριού και του Ταύρου και είναι ένας «μακρύς» αστερισμός, για αυτό και ονομάστηκε «Ποταμός». Ένα αρχαίο ποτάμι των Αθηνών, παραπόταμος του Ιλισού, πήρε αυτήν την ονομασία σύμφωνα με τον Παυσανία και τον Στράβωνα, που όμως αυτός ο ποταμός σήμερα έχει σκεπαστεί και ψιλο-εμφανίζεται κάπου στο Βοτανικό. Οι Αθηναίοι τον θέλουν «Θεό της Πόλης». 
Ο αστερισμός ήταν γνωστός επίσης και ως «ο από του Ωρίωνα Ποταμός» διότι φαίνεται να «πηγάζει» από το πόδι του κυνηγού Ωρίωνα. 
Εκείνο επίσης που πρέπει να πούμε είναι ότι το Ηλιακό μας Σύστημα κατά πολλούς ανήκει περισσότερο στον αστερισμό του Ωρίωνα παρά στον αστερισμό του Περσέα, όσον αφορά την απόσταση του. 
Η Ελληνική Μυθιστορία μας λέει ότι ο Ηριδανός ήταν μία ποτάμια θεότητα και ο Ησίοδος τον αναφέρει ως γιο του Ωκεανού και της Τηθύος. Ο δε Ηρόδοτος μας λέει ότι οι εκβολές του ήταν στον Ωκεανό κάπου στα δυτικά της Ευρώπης και ότι από αυτόν προερχόταν το «Ήλεκτρο». Διάφοροι ιστορικοί τον ταυτίζουν και με τον Νείλο ή τον Ρήνο κ.τ.λ. 
Πολύ αργότερα, και για να μην φανεί στους νεότερους ότι υιοθετήθηκε μία Αρχαία δοξασία, έγινε αναγραμματισμός του ποταμού Ηριδανού και έτσι ένα ποτάμι ονομάστηκε «Ιορδάνης», μέσα στο οποίο βαπτίζονταν οι χριστιανοί. 
Στην εικόνα βλέπουμε χαρακτηριστικά τον αστερισμό του Ωρίωνα και από το ένα του πόδι να ξεκινάει ο αστερισμός του Ηριδανού, πληροφορία που την επιβεβαιώνει και ο Ερατοσθένης. Απέναντι βλέπουμε τον Μεγαλο Κύνα και το άστρο του Σείριου.
Σύμφωνα με τις αστρονομικές παρατηρήσεις υπάρχει κάτι παράξενο στον αστερισμό του Ηριδανού. Ενώ ο κάθε αστερισμός που περιβάλλει το Ηλιακό μας Σύστημα είναι πλούσιος από διάφορα αντικείμενα, ο αστερισμός του Ηριδανού είναι πάμφτωχος από ουράνια σώματα λες και ένα χέρι τα έβγαλε από εκεί ή λες και δεν είναι «πραγματικός αστερισμός». 
Εν πάσει περιπτώσει, πολύ αργότερα, ίσως κατά την Ελληνιστική εποχή, ο αστερισμός αυτός «πήρε τα πάνω του», έγινε το σύμβολο του Ουράνιου Μαίανδρου και σχετίστηκε με τους 12 άθλους του Ηρακλή ακόμα και με τον ποταμό Αλφειό, και ας ήταν τόσο φτωχός σε ουράνια αντικείμενα. 
Μέσα από τα χρονοντούλαπα της Ελληνικής Μυθιστορίας ξεπηδούν και κάποιοι άλλοι μύθοι όπως ότι ο Ηριδανός πήγαζε από την πηγή Ιπποκρήνη στο όρος Ελικών (Απολλώνιος Έλικας) που ήταν αφιερωμένη στις Μούσες, η οποία σχηματίστηκε όταν η Υδρία του Υδροχόου (σύμβολο του Ποσειδώνα) διαλύθηκε στον Ουρανό από ένα χτύπημα του Πήγασου.
Και έρχεται και ο Άρατος που μας λέει: «Εκείνο το ποτάμι που με ορμή κυλά κάτω από τα πόδια των Θεών, είναι το απομεινάρι του πολυφημισμένου Ηριδανού». 
Ο Όμηρος λέει ότι ο Ηριδανός εκπροσωπεί το «Ωκεάνιο Ρεύμα», το ρέον γύρω από την Γη.
Ο α Ηριδανού είναι ένα μεγάλο γαλάζιο άστρο νετρονίων που περιστρέφεται πολύ γρήγορα. 
Ο β Ηριδανού βρίσκεται στο νότιο πόδι του Ωρίωνα και φέρει το χαρακτηριστικό όνομα «υποπόδιο». 
Ο ε Ηριδανού, είναι ένας αστέρας ο τρίτος σε κοντινότητα από την Γη μετά τον α Κενταύρου και τον Σείριο.
Σήμερα ανάμεσα στον αστερισμό του Ηριδανού και στον αστερισμό του Μεγάλου Κύνα, υπάρχει ένα μεγάλο κενό που σύμφωνα με αστρονομικές εκτιμήσεις πρόκειται για κβαντική διαταραχή δύο παράλληλων συμπάντων, του δικού μας και κάποιου άλλου σύμπαντος.

Κυριακή 24 Φεβρουαρίου 2019

ΠΩΣ ΟΙ ΣΚΕΨΕΙΣ ΜΑΣ, ΑΛΛΑΖΟΥΝ ΤΟΝ ΕΓΚΕΦΑΛΟ, ΤΑ ΚΥΤΤΑΡΑ ΚΑΙ ΤΑ ΓΟΝΙΔΙΑ ΜΑΣ

Κάθε λεπτό της ημέρας, το σώμα σας αντιδρά με φυσικό τρόπο και αλλάζει κυριολεκτικά, ως απάντηση στις σκέψεις που επεξεργάζεστε στο μυαλό σας.
Έχει αποδειχθεί ξανά και ξανά ότι οι σκέψεις προκαλούν το μυαλό να απελευθερώσει νευροδιαβιβαστές, οι οποίοι είναι χημικοί αγγελιοφόροι που τους επιτρέπεται να επικοινωνούν με τα μέρη του οργανισμού και του νευρικού σας συστήματος. Οι νευροδιαβιβαστές ελέγχουν σχεδόν όλες τις λειτουργίες του σώματός σας, από τις ορμόνες μέχρι την πέψη, μέχρι την αίσθηση χαράς, της λύπης ή του άγχους.
Μελέτες έχουν δείξει ότι οι σκέψεις από μόνες τους, μπορούν να βελτιώσουν την όραση, τη φυσική κατάσταση και τη δύναμη. Το φαινόμενο placebo, όπως παρατηρείται στη «ψεύτικη» χορήγηση φαρμακευτικής αγωγής, για παράδειγμα, λειτουργεί λόγω της δύναμης της σκέψης. Οι προσδοκίες και οι μαθημένες συνδέσεις παρουσιάζουν ισχυρές ενδείξεις ότι αλλάζουν τη χημεία του εγκεφάλου και το κύκλωμα που οδηγεί σε πραγματικά σωματικά και γνωστικά αποτελέσματα, όπως λιγότερη κόπωση, μειωμένη αντίδραση του ανοσοποιητικού συστήματος, αυξημένα επίπεδα ορμονών και μείωση του άγχους.
Οι σκέψεις είναι ικανές να επηρεάσουν τα πάντα. Οι ανθρώπινες σκέψεις και οι προθέσεις, αποτελούν ένα πραγματικά φυσικό «κάτι» με εκπληκτική δύναμη να αλλάξει τον κόσμο μας. Κάθε σκέψη που έχουμε είναι απτή ενέργεια με δύναμη να μεταμορφώνει. Μια σκέψη δεν είναι μόνο ένα πράγμα˙ μια σκέψη είναι ένα πράγμα που επηρεάζει και άλλα πράγματα.
ΟΙ ΣΚΕΨΕΙΣ ΣΜΙΛΕΥΟΥΝ ΤΟΝ ΕΓΚΕΦΑΛΟ ΣΑΣ
Κάθε σκέψη που κάνετε προκαλεί νευροχημικές αλλαγές, κάποιες προσωρινές και κάποιες μόνιμες. Για παράδειγμα, όταν οι άνθρωποι είναι συνειδητά ευγνώμονες, λαμβάνουν ένα κύμα επιβράβευσης από τους νευροδιαβιβαστές, όπως η ντοπαμίνη και βιώνουν ένα γενικό συναγερμό και μία τόνωση του μυαλού, που κατά πάσα πιθανότητα συσχετίζεται περισσότερο με την νορεπινεφρίνη.
Μια μελέτη, μόλις παρουσίασε σε φοιτητές που ανέφεραν ότι ήταν βαθιά ερωτευμένοι, φωτογραφίες του/της συντρόφου τους, έδειξε ότι το μυαλό τους έγινε πιο ενεργό στον κερκοφόρο πυρήνα, ένα κέντρο ανταμοιβής, δίνοντάς τους αυτή την αίσθηση λιποθυμίας από τον έρωτα. Όταν σταμάτησαν να κοιτάζουν τις φωτογραφίες, τα κέντρα ανταμοιβής τους, αποενεργοποιήθηκαν.
Ό,τι ρέει μέσα στο μυαλό σας, το σμιλεύει επίσης με μόνιμο τρόπο. Σκεφτείτε το μυαλό σας, σαν μία ροή πληροφοριών μέσω του νευρικού συστήματος, που σε φυσικό επίπεδο αποτυπώνεται με ηλεκτρικά σήματα που κινούνται αμφίδρομα στο εσωτερικό σας και τα περισσότερα από τα οποία διαδραματίζονται με συνειδητό τρόπο σε εσάς. Όταν μια σκέψη ταξιδεύει μέσα από το μυαλό σας, οι νευρώνες δίνουν όλοι μαζί σήμα με διαφορετικούς τρόπους, με βάση τις συγκεκριμένες πληροφορίες που διακινούνται και τα πρότυπα της νευρωνικής δραστηριότητας αλλάζουν πραγματικά τη νευρωνική δομή σας.
Οι ενεργοποιημένες περιοχές του εγκεφάλου, αρχίζουν να κάνουν νέες συνδέσεις η μία με την άλλη και οι υπάρχουσες συνάψεις, οι συνδέσεις μεταξύ των νευρώνων, που βιώνουν περισσότερη δραστηριότητα, γίνονται ισχυρότερες, πιο ευαίσθητες και αρχίζουν την οικοδόμηση περισσότερων υποδοχέων. Σχηματίζονται επίσης νέες συνάψεις.
Ένα παράδειγμα αυτού που αναφέρουμε παραπάνω, είναι οι γνωστές μελέτες των οδηγών ταξί του Λονδίνου, οι οποίες έδειξαν ότι όσο περισσότερο διάστημα είχε οδηγήσει κάποιος ένα ταξί στο Λονδίνο, τόσο μεγαλύτερος ήταν ο ιππόκαμπός του, μέρος του εγκεφάλου που εμπλέκεται στην οπτική-χωρική μνήμη. Οι εγκέφαλοί τους ουσιαστικά επεκτάθηκαν για να μπορέσουν να φιλοξενήσουν τις γνωστικές απαιτήσεις πλοήγησης στο κουβάρι των δρόμων του Λονδίνου.
ΟΙ ΣΚΕΨΕΙΣ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΖΟΥΝ ΤΑ ΚΥΤΤΑΡΑ ΣΑΣ
Όταν έχουμε συναισθήματα θυμού, θλίψης, ενοχής, ενθουσιασμού, ευτυχίας ή νευρικότητας, κάθε ξεχωριστό συναίσθημα απελευθερώνει τη δική του «μάζα» νευροπεπτιδίων. Αυτά τα πεπτίδια κατευθύνονται ορμητικά μέσα στο σώμα και αλλάζουν τη δομή του κάθε κυττάρου στο σύνολό της.
Έτσι, εάν έχετε βομβαρδίσει τα κύτταρά σας με πεπτίδια από αρνητικές σκέψεις, κυριολεκτικά προγραμματίζετε τα κύτταρά σας για να λαμβάνουν περισσότερα από τα ίδια αρνητικά πεπτίδια στο μέλλον. Αυτό που είναι ακόμα χειρότερο είναι ότι μειώνετε τον αριθμό των υποδοχέων των θετικών πεπτιδίων στα κύτταρα, καθιστώντας τον εαυτό σας να τείνει περισσότερο προς την αρνητικότητα.
ΟΙ ΣΚΕΨΕΙΣ ΣΑΣ ΕΝΕΡΓΟΠΟΙΟΥΝ ΤΑ ΓΟΝΙΔΙΑ ΣΑΣ
Γνωρίζετε ότι «μιλάτε» στα γονίδιά σας με κάθε σκέψη που κάνετε; Ο ταχέως αναπτυσσόμενος τομέας της επιγενετικής, αποδεικνύει ότι αυτό που είστε είναι το προϊόν από όσα συμβαίνουν σε εσάς στην ζωή σας, τα οποία αλλάζουν τον τρόπο που λειτουργούν τα γονίδιά σας. Τα γονίδια στην πραγματικότητα ενεργοποιούνται ή απενεργοποιούνται ανάλογα με τις εμπειρίες της ζωής σας και τα γονίδια και ο τρόπος ζωής σας σχηματίζουν έναν ανατροφοδοτικό κύκλο. Η ζωή σας, δεν αλλάζει τα γονίδια με τα οποία γεννηθήκατε. Αυτό που αλλάζει είναι η γενετική δραστηριότητα σας, δηλαδή οι εκατοντάδες των πρωτεϊνών, ενζύμων και άλλων χημικών ουσιών που ρυθμίζουν τα κύτταρά σας.
Μόνο περίπου το 5% των μεταλλάξεων των γονιδίων πιστεύεται ότι είναι η άμεση αιτία των προβλημάτων υγείας. Αυτό αφήνει το 95% των γονιδίων που συνδέονται με διαταραχές να ενεργούν ως επιδραστικοί παράγοντες, οι οποίοι μπορούν να επηρεαστούν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, ανάλογα με τους παράγοντες της ζωής. Φυσικά, πολλά από αυτά είναι πέρα ​​από τον έλεγχό σας, όπως τα γεγονότα της παιδικής ηλικίας, αλλά ορισμένα άλλα είναι εντελώς ελεγχόμενα, όπως η διατροφή, η άσκηση, η διαχείριση του άγχους και οι συναισθηματικές καταστάσεις. Οι δύο τελευταίοι παράγοντες εξαρτώνται άμεσα από τις σκέψεις σας.
Έχετε τη δυνατότητα επιλογής όσον αφορά στον καθορισμό των εισροών που λαμβάνουν τα γονίδιά σας. Η έρευνα στην επιγενετική, τονίζει, πόσο σημαντικές είναι οι θετικές πρακτικές ψυχικής αυτοφροντίδας και προαγωγής της ψυχικής υγείας μας επειδή επηρεάζουν άμεσα τη σωματική υγεία μας.
ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΤΕ ΤΙΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΣΑΣ ΓΙΑ ΕΣΑΣ
Έχετε πολύ περισσότερη δύναμη από ό, τι πιστευόταν κάποτε, η οποία μπορεί να επηρεάσει τη σωματική και την ψυχική πραγματικότητα σας. Ο τρόπος πρόσληψης της ζωής σας, αναγνωρίζεται από το σώμα σας, μέχρι τον πυρήνα γενετικού επιπέδου και όσο περισσότερο βελτιώνετε τις ψυχικές σας συνήθειες, τόσο πιο επωφελής θα είναι η απάντηση που θα πάρετε από το σώμα σας. Δεν μπορείτε να ελέγξετε τι συνέβη στο παρελθόν, το οποίο διαμόρφωσε τον εγκέφαλο που έχετε σήμερα, προγραμμάτισε τα κύτταρα σας και προκάλεσε ορισμένα γονίδια να ενεργοποιηθούν.
Ωστόσο, έχετε τη δύναμη αυτήν την στιγμή να προχωρήσετε μπροστά επιλέγοντας πώς θέλετε να προσλαμβάνετε τα πράγματα και να ορίζετε τη συμπεριφορά σας, η οποία θα αλλάξει το μυαλό, τα κύτταρα και τα γονίδιά σας.

Κώστας Τουρνάς – Αστρόνειρα 1973

Ο δίσκος ΑΣΤΡΟΝΕΙΡΑ είναι ο δεύτερος προσωπικός δίσκος του Κώστα Τουρνά (1973). Αυτός, όπως και ο πρώτος με τίτλο ΑΠΕΡΑΝΤΑ ΧΩΡΑΦΙΑ (1972) ήταν πολύ μπροστά από την εποχή τους.
Βίντεο: Forgotten Illusion 

Σάββατο 23 Φεβρουαρίου 2019

ΕΡΜΗΣ Ο ΤΡΙΣΜΕΓΙΣΤΟΣ – ΠΕΡΙ ΜΕΤΕΝΣΑΡΚΩΣΕΩΣ

Ένας ακόμη πολύ σπουδαίος ΤΗΣ ΠΡΟΚΑΤΑΚΛΥΣΜΙΑΙΑΣ ΕΠΟΧΗΣ (=πριν το -9650) είναι ό Ερμής ο Τρισμέγιστος. Συνέγραψε πρώτος Κοσμογονία και Ζωογονία (Ανθρωπογονία), καθώς αναφέρει ό Φίλων ό Βύβλιος (Απ. 2): «των ύφ' ηλίω γεγοvότωv πρώτος εστι Τάαυτος, δ των Γραμμάτωv την εύρεσιv επιvοήσας (Ιερογλυφικά), και της των υπομvημάτωv Γραφής κατάρξας, ον Αιγύπτιοι μεv εκάλεσαv Θωύθ Αλεξαvδρείς δε Θώθ, Ερμήv δε Έλληvες». 
Ο Ερμής εχρημάτισε Γραμματεύς του Κρόνου (ό όποιος εβασίλευσε μετά τον Άμμωνα στην Αίγυπτο): «Προελθών δ Kρόνoς Ερμή τω Τρισμεγίστω συμβούλω και βοηθώ χρώμενος, ούτος γαρ ην αυτώ γραμματεύς». 
Συνεμάχησε όμως κατόπιν στην Τιτανομαχία με τον Δία, του οποίου θεωρείται το λοιπόν Αγγελιοφόρος. 
Έχουν διασωθεί τα λεγόμενα Ερμητικά Κείμενα, εκ των οποίων αξίζει να αναφέρουμε αποσπάσματα περί μετενσάρκωσεως.

ΧΧVΙ ΤΕΑΡΤΟΣ ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΙΣΙΣ · ΩΡΟΥ (περί εμψυχώσεως και μετενσαρκώσεως) σελ. 80 · 82 (Στοβαίος Ι, 49, 69 • Τόμος Α· σελ. 463 • Wachmuth)
Εδαφ. 1 Το μεταξύ της γης και του ουρανού διάστημα, παιδί μου Ώρε είναι χωρισμένο από την φύση με συμμετρία και αρμονία, τις δε χώρες αυτές οι πρόγονοί μας τις ονόμαζαν ζώνες ή πτυχές. Σ' αυτές τις ζώνες διαμένουν και οι ψυχές που δεν ενσωματώθησαν ποτέ και εκείνων που ενσωματώθηκαν όταν ζούσαν στη γη, η κάθε μια ψυχή ανάλογα με την αξία της στον κατάλ­ληλο τόπο. Έτσι οι μέν θείες και βασιλικές ψυχές κατοι­κούν στην υψηλότερη χώρα, οι μέσης αξίας στο μέσο της χώρας αυτής και οι ταπεινές ψυχές στην χαμηλότερη περιοχή της ως άνω χώρας των ψυχών.
Εδάφ. 2. Οι ψυχές, παιδί μου Ώρε, που στέλνονται από τον ως άνω ουράνιο χώρο των στη γη, για να βασιλεύσουν, προέρχονται από την υπεράνω ό­λων των περιοχών των ψυχών περιοχή. Επίσης εκεί σ' εκείνη την υπεράνω όλων των περιοχών περιοχή, στέλνονται και οι ψυχές που αποσωματοποιούνται. Εάν όμως η ψυχή είναι αμαρτωλή, στέλνεται μετά την έξοδό της από το σώμα που είχε, στη πιο χαμηλή περιοχή της Γενικής Ζώ­νης των Ψυχών. Αργότερα, εάν στη κατώτερη Ζώνη προοδεύ­σουν ηθικά, θα σταλούν κι εκείνες στην ανώτε­ρη Ζώνη των ψυχών.
Εδάφ. 3. Εκεί, στην ανώτερη Ζώνη των Ψυχών βρίσκον­ται οι δορυφόροι της θείας πρόνοιας, οι οποίοι είναι δύο" ο ένας είναι ο ταμίας που συγκεντρώ­νει τις ψυχές και ο άλλος ο ψυχοπομπός. Και ο μεν ταμίας αγρυπνά στις μη σωματοποιηθείσες ψυχές, ο δε ψυχοπομπός εξαποστέλλει και τακτοποιεί στις θέσεις των τις ενσωματωμένες ψυχές κατά την αξία των.
Εδάφ. 4. "Ωστε, παιδί μου "Ωρε, έτσι ενεργεί η φύση στη τακτοποίηση των πραγμάτων της γης, και έτσι διαπλάσει και μορφοποιεί τις ψυχές και τα σώ­ματα στα οποία ενσωματώνει τις ψυχές, γιατί η γη είναι το δοχείο των ψυχών. Στη γη παραστέκονται δυο ενέργειες, η μνή­μη και η εμπειρία. Και της μεν μνήμης έργο είναι να επιτηρεί την φύση και να κρατά κάθε τύπο ό­πως ήταν στην αρχή της ύπαρξής του, και κάθε πρωταρχικό μίγμα ύλης που επλάσθει άνωθεν, της δε εμπειρίας έργο είναι να δίνει σε κάθε ψυ­χή που κατεβαίνει από τον χώρο των ψυχών στη γη για να ενσαρκωθεί, ένα σώμα. Ετσι στις ζω­ηρές ψυχές, στις οξείες, δίνει ευκίνητο σώμα, στις δε βαρειές ψυχές, δίνει σώμα νωθρό και στις δόλιες ψυχές, δόλια σώματα.
Εδάφ. 5. Η φύση δεν στόλισε άσκοπα τα πτηνά με φτερά. Τα λογικά όντα τα εφοδίασε με ακριβέστερες αισθήσεις, τα τετράποδα με κέρατα, δόντια, νύ­χια και οπλές, τα δε ερπετά τα έπλασε με ευκί­νητα μαλακά σώματα για να κινούνται εύκολα ... Τα ψάρια που από την φύση των είναι δειλά, τα έταξε να κατοικούν σε ένα στοιχείο (τα νερά) που το φως του ηλίου δεν τα αγγίζει. Γιατί στα νερά το πυρ ούτε φωτίζει ούτε καίει, χάρις δε στα σώματά τους τα ψάρια μπορούν να κινη­θούν ταχύτατα για να διαφύγουν τους κινδύ­νους .
Εδάφ. 6. Οι ψυχές εγκλείονται από την φύση ομοιόμορ­φα στα σώματα. Σε ανθρώπινα σώματα μπαίνουν ύστερα από κρίση, στα σώματα των πτη­νών εγκλωβίζονται οι απάνθρωπες, στα δε τετράποδα ενσαρκώνονται χωρίς κρίση, αδιάκρι­τα, στα σώματα των ερπετών μπαίνουν οι δόλιες ψυχές ... και σε σώματα ψαριών ενσωματώνονται οι δειλές και ανάξιες ψυχές.
Εδάφ. 7. Βλέπουμε όμως ότι τα ζώα δεν ενεργούν κατά την φύση των.
ΩΡΟΣ στην Ίσιδα: Γιατί συμβαίνουν αυτά, και πώς;
ΙΣΙΣ στον "Ωρο: Στους ανθρώπους παρατηρείται το να απο­φεύγουν την κρίση· στα τετράποδα παρατηρείται η αποφυγή των από το να αναγκάζονται να εργασθούν, στα ερπετά του να αποφεύγουν τις δολιότητες, και στα πτηνά παρατηρείται ο φόβος των από τον άνθρωπο.
Εδάφ. 8. Ως προς τις ανθρώπινες ψυχές, παιδί μου "Ωρε, παρατηρούνται τα κατωτέρω. Ορισμενες βασι­λικές ψυχές καθώς και άλλες ψυχές, που κατε­βαίνουν στη γη είναι άλλες θερμες, και αλλες κρύες· άλλες υπερήφανες και άλλες ήμερες άλλες ελεύθερες και άλλες βάναυσες αλλες έμπειρες και άλλες άπειρες· άλλες ενεργητικες και άλλες νωθρές. Αυτές οι διαφορές προερ­χονται λόγω του ότι οι ψυχές που στελνονται στη γη για ενσωμάτωση προερχονται απο δια­φορες χώρες της εναεριου διαμονης των. Μερικές ψυχές μεταπηδουν απο την Βασιλικη Ζώνη της ουράνιας κατοικίας των στη γη.
Εδάφ. 9. Είναι οι ψυχές των σωμάτων της τέχνης, των ε­πιστημών κ.λπ.
ΩΡΟΣ, στην Ίσιδα: Πως και γιατί γίνεται αυτό;
ΙΣΙΣ, στον "Ωρο: Βασιλέας των αποσαρκοθέντων ψυχων ειναι ο πατέρας σου ·Όσιρις· βασιλέας των ενσαρκω­μένων ψυχών στα σώματα είναι ο ηγεμονας ενός εκάστου έθνους, πατέρας, όλων μας και κα­θηγητής μας είναι ο Ερμής ο Τρισμέγιστος, κα­θηγητης της ιατρικής επιστήμης είναι ο Ασκλη­πιος, άρχων της δύναμης και της ανδρείας είναι και πάλιν ο πατέρας σου 'Οσιρις και μετά αυτόν θα είσαι συ παιδί μου ο υιος του, της φιλοσοφίας καθηγητής είναι ο Αρνεδεχήνης, και της ποίησης και πάλιν καθηγη­της ειναι ο Ασκληπιός ή και Ιμούθης ... Όμως υπάρχουν και πολλοί άλλοι άρχοντες άλλων Εθνών στον κόσμο.
Εδάφ. 10. Όλων όμως άρχοντας, είναι εκείνος που κυβερ­νά από την Άνω χώρα ...
Εδάφ. 11. Όσες ψυχές έρχονται στη γη από πυρωμένη ζωνη γινονται σιδηρουργοί, τεχνίτες πυρός και τροφής, από υγρά περιοχή ζουν στα νερά, όσοι έρχονται από την ζώνη των επιστημών και των τεχνών γίνονται επιστήμονες και τεχνικοί. Οι α­πό αδρανούς ζώνης διαβιούν άπρακτοι κ.λπ. ·ο­λα αυτά πηγάζουν από την Άνω χώρα τίποτε δεν υπάρχει που να μην έρχεται στη γη' από τα Άνω.
Εδάφ. 12. Και όλα έρχονται από τα 'Ανω, κι εκεί ξαναεπιστρέφουν και πάλι στην Άνω χώρα ανέρχονται.
Αυτή τη κίνηση της παλινδρομίας εθέσπισε η ιερωτάτη Φύση στα ζώντα όντα. Να και ένα παράδειγμα: Την πνοή, το πνεύμα το παίρνουμε από τον α­έρα και την επιστρέφουμε στον αέρα πίσω. Γι' αυτό είμεθα προικισμένοι από την φύση με φυσητήρες κι όταν παύσουμε να αναπνεύουμε πεθαινουμε· επιστρέφει η ψυχή μας στην άνω χωρα μας ...
Από το βιβλίο ΕΡΜΗΣ Ο ΤΡΙΣΜΕΓΙΣΤΟΣ
του ΠΑΝΤΕΛΗ Κ. ΙΩΑΝΝΙΔΗ Ιστορικού, Συγγραφέα
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 1997 Εκδόσεις Δίον
.....................................................
Ο Ώρος είναι ηλιακός θεός της αιγυπτιακής μυθολογίας και ταυτίζεται με τον Απόλλωνα. 
Ίσις: Ο Πλούταρχος ερμήνευε το όνομά της ως γνώσις. H Ίσις και η θεά Αθηνά είναι το ίδιο πρόσωπο.
Ο Πλούταρχος στο έργο του «Περί Ίσιδος και Οσίριδος» μας δηλώνει ότι η θεά Ίσις συμβολίζει το άστρο του Κυνός Σείριον ή Σώθιν «Εγώ ειμί η εν τω άστρω τω Κυνί επιτέλλουσα, κατακολουθών τω Ωρίωνι τω αστερισμώ του Οσίριδος» (Δαμάσκιος παρά Hopner).
«Υπό των Ελλήνων (συνεχίζει ο Πλούταρχος) Κύων καλείται η ψυχή της Ίσιδος, Σώθις δε υπό των Αιγυπτίων, Ωρίων δε, η ψυχή του Ώρου, η δε ψυχή του Τυφώνος, Άρκτος. Επί πλέον αναφέρει «τον Θεό Όσιρι, ως στρατηγό και πλοίαρχο του Κανώβου, το οποίον πλοίο, ονομάζουν οι Έλληνες «ΑΡΓΩ».
Ο Πλούταρχος εξηγεί, ότι όλα τα ονόματα των Αιγυπτίων Θεών είναι Ελληνικά, και τα μετέφεραν στην Αίγυπτο, από την Ελλάδα οι εκάστοτε μεταναστεύσαντες Έλληνες. Επί πλέον ο Πλούταρχος ως ιερεύς του Απόλλωνος στους Δελφούς, μας φανερώνει ότι η θεά Αθηνά και η Ίσις, είναι το ίδιο πρόσωπο, η ίδια θεότης με διαφορετικό όνομα. Καθώς και ο θεός Ώρος ταυτίζεται υπό των Ελλήνων με τον Απόλλωνα. Δηλαδή οι (αρχαίοι) Αιγύπτιοι και οι Έλληνες είχαν τους ίδιους Θεούς με διαφορετικά ονόματα και αυτό μας υποδεικνύει κοινή καταγωγή μεταξύ τους.

Παρασκευή 22 Φεβρουαρίου 2019

Ο ΚΡΙΝΟΣ ΤΗΣ ΗΡΑΣ

Η Ήρα θηλάζει τον Ηρακλή 
και η Αθηνά αριστερά προσφέρει ένα κρίνο. 
Πίσω της διακρίνονται τα φτερά του Έρωτα. 
Δεξιά η Ίρις.
Όταν γεννήθηκε ο Ηρακλής, ο Ερμής έφερε το βρέφος κρυφά στον Όλυμπο και το έβαλε στο στήθος της Ήρας για να θηλάσει. 
Ο Δίας, που ήθελε ο γιος του να γίνει αθάνατος και να εξουσιάζει όλους τους άλλους ανθρώπους, είχε ποτίσει ήδη την Ήρα μ' ένα κόκκινο γλυκό κρασί και μισομεθυσμένη αποκοιμήθηκε. 
Το παιδί όμως δάγκωσε τη ρώγα και η Ήρα από τον πόνο πετάχτηκε από τον ύπνο της, πέταξε το παιδί κάτω και από τις σταγόνες γάλα που πετάχτηκαν ψηλά σχηματίστηκε ο Γαλαξίας ενώ αυτές που έπεσαν στη γη μεταμορφώθηκαν σε ωραία και μυρωμένα λουλούδια που ονομάστηκαν κρίνοι.
Η Ήρα, εις πείσμα προς την αμήτορα γέννηση της Αθηνάς από τον Δία, θέλησε να γεννήσει μόνη της. 
Μύρισε λοιπόν λευκό κρίνο και γέννησε τον Ήφαιστο. 
Κατά την ρωμαϊκή παραποίηση του μύθου, όπως εξιστορείται από τον Οβίδιο, η θεά Φλώρα πρόσφερε τον κρίνο στην Ήρα από το μύρισμα του οποίου γεννήθηκε (κατά τους Ρωμαίους) ο Άρης και όχι ο Ήφαιστος.
Τοιχογραφίες που βρέθηκαν στη Μινωική Κρήτη και στη Θήρα δείχνουν ότι ο λευκός κρίνος χρησιμοποιούνταν ως θρησκευτικό σύμβολο.
https://amfipolinews.blogspot.com

ΥΠΕΡΑΝΩ ΟΛΩΝ Η ΠΑΤΡΙΣ

Η εικόνα από το «Μουσείο Ιστορίας Δημοτικής Εκπαίδευσης» 
στο Αγγελόκαστρο Αιτωλοακαρνανίας.
https://agriniobestof.gr 

Όταν κάποιοι από τη μάχη έφτασαν στη Λακεδαίμονα και ανήγγειλαν την νίκη του Βρασίδα αλλά και τον θάνατο του, η μητέρα του, όταν πληροφορήθηκε αυτά που είχαν γίνει στη μάχη, ρώτησε τι είδους άνθρωπος αποδείχτηκε ο Βρασίδας κατά τη σύγκρουση;
Όταν εκείνοι αποκρίθηκαν ότι αποδείχτηκε ο άριστος όλων των Λακεδαιμονίων, η μητέρα του νεκρού είπε ότι ο γιος της ο Βρασίδας ήταν γενναίος άνδρας, ωστόσο ήταν κατώτερος από πολλούς άλλους.
Καθώς τούτα τα λόγια διαδόθηκαν στην πόλη, οι έφοροι της πόλης τίμησαν τη γυναίκα δημόσια, επειδή προέκρινε τον έπαινο της πατρίδας της από τη δόξα του γιου της.
ΔΙΟΔΩΡΟΥ ΤΟΥ ΣΙΚΕΛΙΩΤΟΥ
ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗΣ ΙΣΤΟΡΙΚΗΣ ΒΙΒΛΟΣ ΔΩΔΕΚΑΤΗ

Πέμπτη 21 Φεβρουαρίου 2019

Ο ΤΑΦΟΣ ΤΟΥ ΒΡΑΣΙΔΑ ΣΤΗΝ ΑΜΦΙΠΟΛΗ

Μεταλλική Λάρναξ με Χρυσό Στεφάνι,
του Στρατηγού Βρασίδα.
Αρχαιολογικό Μουσείο Αμφιπόλεως 
Τον Απρίλιο του -422 η ανακωχή Αθήνας και Σπάρτης τερματίστηκε και το επόμενο καλοκαίρι οι Αθηναίοι, με τον Κλέωνα ετοιμαζόντουσαν να επιτεθούν στην Αμφίπολη. Ο Βρασίδας αντιλήφθηκε αμέσως τις προθέσεις τους να επιτεθούν, όμως τους αιφνιδίασε με ξαφνική έφοδο. Ενώ οι Αθηναίοι υπέστησαν πανωλεθρία, από τους Σπαρτιάτες σκοτώθηκαν μόνο επτά, από τους οποίους ένας ήταν και ο ίδιος ο Βρασίδας.
Ετάφη στην Αμφίπολη με τις πρέπουσες τιμές, ενώ στην Σπάρτη δημιουργήθηκε κενοτάφιο δίπλα στους τάφους του Παυσανία και του Λεωνίδα.
Ο "τάφος του Βρασίδα" ανακαλύφθηκε τα τελευταία χρόνια και η μεταλλική λάρναξ με τα οστά του μαζί με ένα χρυσό στεφάνι εκτίθεται στό Αρχαιολογικό Μουσείο Αμφιπόλεως Σερρών.
Ο τάφος εντοπίστηκε κατά τις ανασκαφικές εργασίες του οικοπέδου για την ανέγερση του Αρχαιολογικού Μουσείου Αμφιπόλεως το 1976. Πρόκειται για κιβωτιόσχημο τάφο από πωροπλίνθους, λαξευμένο μέσα στο φυσικό ημίβραχο. Βρέθηκε ασύλητος και σφραγισμένος. Περιείχε μια ταφή- καύση μέσα σε μεταλλική οστεοθήκη όπου βρέθηκε χρυσό στεφάνι από φύλλα ελιάς.
Η θέση του τάφου εσωτερικά των τειχών οδηγεί στην άποψη ότι πρόκειται για τον τάφο ενός ιδιαίτερα σημαντικού προσώπου που τάφηκε με τιμές μέσα στον περίβολο των τειχών.
Σύμφωνα με τον ιστορικό Θουκυδίδη (Θουκ. IV.104, 106, 108 και V, 6, 10, 11), ο στρατηγός Βρασίδας ήταν ο ικανός στρατηγός της Σπάρτης που τάφηκε το -422 με τιμές εντός των τειχών και μπροστά στην αγορά της πόλης μετά τη φονική μάχη μεταξύ Κλέωνος και Βρασίδα (Στρατηγών Αθηναίων και Σπαρτιατών) που δόθηκε τη χρονιά αυτή μπροστά στα τείχη της πόλης. Ο Βρασίδας λατρεύτηκε στην Αμφίπολη ως ήρωας και πραγματικός οικιστής και η λατρεία του καθιερώθηκε με ετήσιους αγώνες και θυσίες.

ΟΙ ΛΑΚΕΔΑΙΜΟΝΙΟΙ ΜΕ ΤΟΝ ΒΡΑΣΙΔΑ ΚΑΙ ΟΙ ΑΘΗΝΑΙΟΙ ΜΕ ΤΟΝ ΚΛΕΩΝΑ, ΣΤΗΝ ΑΜΦΙΠΟΛΗ, ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΙΑΚΟ ΠΟΛΕΜΟ.

H φονική μάχη που δόθηκε μπροστά στα τείχη της πόλης
Ο Βρασίδας, βασιζόμενος στον μεγάλο αριθμό των στρατιωτών, βάδισε εναντίον της ονομαζόμενης Αμφίπολης. Αυτή την πόλη είχε επιχειρήσει παλιότερα να την οικίσει ο Αρισταγόρας ο Μιλήσιος, όταν προσπαθούσε να ξεφύγει από τον βασιλιά των Περσών Δαρείο. Μετά τον θάνατο εκείνου, οι άποικοι διώχτηκαν από τους Θράκες που ονομάζονταν Ηδωνοί. Μετά από τριάντα δύο χρόνια, οι Αθηναίοι έστειλαν εκεί δέκα χιλιάδες αποίκους. Καθώς κι αυτοί σκοτώθηκαν από τους θράκες στην περιοχή του Δραβήσκου, οι Αθηναίοι, αφού άφησαν να περάσουν δυο χρόνια, ανέκτησαν και πάλι την πόλη υπό την αρχηγία του Άγνωνος.
Επειδή αυτή η πόλη είχε γίνει πολλές φορές αντικείμενο διαμάχης, ο Βρασίδας επιδίωκε με ζήλο να γίνει κύριος της. Έτσι, εκστράτευσε εναντίον της με ισχυρή δύναμη και αφού στρατοπέδευσε κοντά στη γέφυρα, κατέλαβε πρώτα τα προάστια της πόλης και την επομένη, έχοντας τρομοκρατήσει τους Αμφιπολίτες, δέχτηκε την επίσημη παράδοση της πόλης, υπό τον όρο ότι όποιος ήθελε μπορούσε να πάρει τα πράγματα του και να φύγει από την πόλη.
Αμέσως μετά, πήρε με το μέρος του και τις περισσότερες από τις γειτονικές πόλεις, μεταξύ των οποίων οι πιο σημαντικές ήταν η Οισύμη και η Γαληψός, αποικίες των Θασίων και οι δύο, καθώς και το Μύρκινο, μια μικρή Ηδωνική πόλη. Καταπιάστηκε επίσης με τη ναυπήγηση περισσότερων τριήρεων στον ποταμό Στρυμώνα και κάλεσε στρατιώτες από τη Λακεδαίμονα και τους άλλους συμμάχους. Κατασκεύασε επίσης και πολλές πανοπλίες, που τις μοίρασε στους νέους που δεν είχαν όπλα, και συγκέντρωσε προμήθειες βλημάτων, σιταριού και όλων των αναγκαίων.
Όταν ολοκληρώθηκαν οι προετοιμασίες, έφυγε από την Αμφίπολη με τον στρατό και φτάνοντας στη λεγόμενη Ακτή (Η περιοχή γύρω από το όρος Άθως) στρατοπέδευσε. Εκεί υπήρχαν πέντε πόλεις. Αφού τις υπέταξε, εκστράτευσε εναντίον της πόλης Τορώνης, που ήταν αποικία των Χαλκιδέων αλλά κατεχόταν από τους Αθηναίους. Επειδή μερικοί πρόδωσαν την πόλη, έβαλαν τον Βρασίδα μέσα κατά τη διάρκεια της νύχτας, κι αυτός κατέλαβε την πόλη χωρίς κίνδυνο. Τόσο, λοιπόν, προχώρησαν τα πράγματα για τον Βρασίδα ετούτης της χρονιάς.
Οι Αθηναίοι εξέλεξαν στρατηγό τον δημαγωγό Κλέωνα και δίνοντας του σημαντική δύναμη πεζικού τον έστειλαν στα μέρη της Θράκης. Αυτός αφού έπλευσε στη Σκιώνη και παρέλαβε από εκεί στρατιώτες από αυτούς που πολιορκούσαν την πόλη, έφυγε και πήγε στην Τορώνη, διότι γνώριζε ότι ο Βρασίδας είχε φύγει από εκείνα τα μέρη και ότι οι στρατιώτες που είχαν μείνει στην Τορώνη δεν ήταν αξιόμαχοι. Στρατοπέδευσε κοντά στην Τορώνη, την πολιόρκησε από στεριά και από θάλασσα και κατέλαβε την πόλη εξ εφόδου.
Αφήνοντας αρκετή φρουρά στην πόλη, απέπλευσε με το στράτευμα και αγκυροβόλησε στον ποταμό Στρυμόνα στη Θράκη. Αφού στρατοπέδευσε κοντά στην πολη Ηιόνα, που απέχει τριάντα στάδια από την Αμφίπολη, έκανε επιθέσεις εναντίον αυτής της μικρής πόλης.
Μαθαίνοντας πως ο Βρασίδας βρισκόταν με στρατό στην πόλη Αμφίπολη, βάδισε εναντίον του. Μόλις έμαθε ο Βρασίδας πως οι αντίπαλοι πλησιάζουν, ανέπτυξε τη δύναμη του και περίμενε τους Αθηναίους. Στην ισχυρή σύγκρουση που ακολούθησε, όπου και οι δυο στρατοί αγωνίστηκαν λαμπρά, στην αρχή η μάχη ήταν αμφίρροπη, στη συνέχεια όμως, επειδή οι αρχηγοί και των δύο πλευρών φιλοδοξούσαν να κριθεί η μάχη υπέρ της δικής τους πλευράς, σκοτώθηκαν πολλοί σπουδαίοι άνδρες, αφού μπήκαν και οι ίδιοι οι στρατηγοί στη μάχη και προκάλεσαν ανυπέρβλητο συναγωνισμό για τη νίκη.
Ο Βρασίδας, λοιπόν, αφού επέδειξε μεγάλη γενναιότητα και σκότωσε πολλούς, τελείωσε τη ζωή του ηρωικά.
Όταν και ο Κλέων έπεσε στη μάχη, οι δυο παρατάξεις βρέθηκαν σε σύγχυση λόγω έλλειψης αρχηγών, τελικά όμως νίκησαν οι Λακεδαιμόνιοι και έστησαν τρόπαιο.
Οι Αθηναίοι πήραν την άδεια να μαζέψουν τους νεκρούς τους και, αφού τους έθαψαν, απέπλευσαν για την Αθήνα.
Μετά την εν λόγω μάχη, οι Αθηναίοι αποφάσισαν να συνάψουν πεντηκονταετή συνθήκη με τους Λακεδαιμονίους με τους ακόλουθους όρους: να ελευθερωθούν οι αιχμάλωτοι και από τις δυο πλευρές και να δοθούν πίσω οι πόλεις που είχαν καταληφθεί κατά τον πόλεμο. Ο Πελοποννησιακός πόλεμος λοιπόν, αφού είχε κρατήσει μέχρι εκείνη την εποχή επί δέκα χρόνια, έληξε με τον τρόπο που είπαμε.
ΔΙΟΔΩΡΟΥ ΤΟΥ ΣΙΚΕΛΙΩΤΟΥ
ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗΣ ΙΣΤΟΡΙΚΗΣ ΒΙΒΛΟΣ ΔΩΔΕΚΑΤΗ

Τετάρτη 20 Φεβρουαρίου 2019

ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΣΤΗΝ ΑΚΡΟΠΟΛΗ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΤΟΥ ΠΑΥΣΑΝΙΑ

Η ΠΟΡΕΙΑ ΤΟΥ ΠΑΥΣΑΝΙΑ ΣΤΗΝ ΑΚΡΟΠΟΛΗ
Η Ακρόπολη έχει μία είσοδο. Για δεύτερη δεν είναι κατάλληλη, γιατί ολόκληρη είναι απότομη και οχυρωμένη με τείχος.
Τα προπύλαια έχουν οροφή από μάρμαρο λευκό και μέχρι της εποχής μου υπερέχουν για την ομορφιά και το μέγεθος των λίθων.
Παυσανία, Αττικά, Ι, 22,4
Αριστερά των προπυλαίων υπάρχει μία αίθουσα με ζωγραφικές παραστάσεις.
Ανάμεσα σε κείνες που δεν έχουν εξαφανιστεί από την πολυκαιρία είναι εικόνες του Διομήδη και του Οδυσσέα, από τους οποίους ο Οδυσσέας παριστάνεται να αφαιρεί στην Λήμνο το τόξο του Φιλοκτήτη και ο Διομήδης το άγαλμα της Αθηνάς από την Τροία. Επίσης είναι ζωγραφισμένος ο Ορέστης να σκοτώνει τον Αίγισθο και ο Πυλάδης τους γιούς του Ναυπλίου που είχαν έρθει να βοηθήσουν τον Αίγισθο, καθώς και η Πολυξένη κοντά στον τάφο του Αχιλλέα.
Απεικόνισε επίσης ο Πολύγνωτος και τον Οδυσσέα να στέκεται κοντά στο ποτάμι με τις γυναίκες που έπλυναν εκεί μαζί με τη Ναυσικά.
Ανάμεσα στις άλλες ζωγραφιές είναι και ο Αλκιβιάδης. Στην εικόνα διακρίνει κανείς σημάδια ενδεικτικά της νίκης των αλόγων του στους αγώνες της Νεμέας. Επίσης παριστάνεται και ο Περσεύς πηγαίνοντας στη Σέριφο και φέρνοντας το κεφάλι της Μέδουσας στον Πολυδέκτη. Υπάρχει ακόμα ο Μουσαίος ανάμεσα στις ζωγραφιές.
Παυσανία, Αττικά, Ι, 22, 6-7
Δεξιά των προπυλαίων υπάρχει ένας ναός της Απτέρου Νίκης. Από το μέρος αυτό έχει κανείς μια συνοπτική θέα της θάλασσας και λένε πως ο Αιγεύς απ᾿ εκεί ρίχτηκε κάτω και αυτοκτόνησε.
Παυσανία, Αττικά, Ι, 22, 4
Η έννοια που έχει για τους Λακεδαιμόνιους το άγαλμα αυτό είναι η ίδια που έχει και η λεγόμενη άπτερος Νίκη για τους Αθηναίους, δηλ. πως ο Ενυάλιος δεν θα μπορέσει να φύγει από τους Λακεδαιμονίους ποτέ, εφ’ όσον βρίσκεται στα δεσμά και η Νίκη θα μένει πάντοτε στους Αθηναίους, εφ’ όσον δεν έχει φτερά.
Λακωνικά, 11, 15, 7
Υπάρχει επίσης και ένα ιερό της Βραυρωνίας Αρτέμιδος, με άγαλμα της, έργο του Πραξιτέλη. Το προσωνύμιο της θεάς οφείλεται τον αθηναϊκό δήμο της Βραυρώνας.
Παυσανία, Αττικά, Ι, 22, 7
Ως προς το ναό που τον ονομάζουν Παρθενώνα, η παράσταση του αετώματος που βρίσκεται πάνω από την πλευρά της εισόδου του είναι ολόκληρη σχετική με τη γέννηση της Αθηνάς. Στο οπίσθιο αέτωμα παριστάνεται η φιλονικία του Ποσειδώνα προς την Αθηνά για την γη.
Παυσανία, Αττικά, Ι, 24, 5
Το άγαλμα το ίδιο είναι καμωμένο από ελεφαντόδοντο και χρυσάφι. Στη μέση του κράνους του υπάρχει πλαστική εικόνα Σφίγγας και σε καθένα από τα πλάγια υπάρχουν γλυπτικές παραστάσεις Γρυπών. Το άγαλμα παριστάνει την Αθηνά όρθια, με χιτώνα μακρόν ως τα πόδια και με γλυπτική παράσταση της Μέδουσας από ελεφαντόδοντο στο στήθος. Η θεά κρατεί και Νίκη, ύψους τεσσάρων περίπου πήχεων, ενώ με το άλλο χέρι βαστάει δόρυ’ κοντά στα πόδια της βρίσκεται η ασπίδα και κοντά στο δόρυ ένα φίδι, το οποίον είναι ίσως ο Εριχθόνιος. Στο βάθρο του αγάλματος υπάρχει ανάγλυφη παράσταση της γέννησης της Πανδώρας.
Παυσανία, Αττικά, Ι, 24, 5 & 7
Στην Ακρόπολη όμως των Αθηνών για το ελεφαντόδοντο του αγάλματος του λεγόμενου της Παρθένου, είναι ωφέλιμο όχι το λάδι, αλλά το νερό. Η ακρόπολη δῃλ. για το αρκετό της ύψος, έχει μεγάλη ξηρασία και το άγαλμα που είναι καμωμένο από ελεφαντόδοντο χρειάζεται νερό ή δροσιά.
Παυσανία, Ηλιακά, V, 11, 10
Υπάρχει και ένα οικοδόμημα που ονομάζεται Ερέχθειο. Προ της εισόδου του υπάρχει βωμός για τον ύπατο Δία, όπου δε γίνονται θυσίες εμψύχων. Μέσα σ’ αυτό υπάρχουν βωμοί, ένας για τον Ποσειδώνα, όπου οι Αθηναίοι, συμμορφωμένοι με ένα χρησμό, θυσιάζουν και για τον Ερεχθέα, άλλος για τον ήρωα Βούτη και τρίτος για τον Ήφαιστο. Στους τοίχους υπάρχουν ζωγραφιές του (ιερατικού) γένους των Βουταδών. Καθώς το οικοδόμημα είναι διπλό, υπάρχει μέσα και φρέαρ με νερό θαλασσινό. Σε τούτο όμως το φρέαρ αξιοσημείωτος είναι ένας ήχος κυμάτων που ακούγεται, άμα φυσήξει νότιος άνεμος. Υπάρχει και σημάδι της τρίαινας στο Βράχο. Αυτά λένε πως τα παρουσίασε ο Ποσειδών υποστηρίζοντας την αξίωσή του για την κατοχή της χώρας. Και η υπόλοιπη Αθήνα, καθώς και ολόκληρη η Αττική, είναι εξίσου καθιερωμένη στην Αθηνά, γιατί και όσοι δήμοι λατρεύουν άλλους θεούς δεν τιμούν λιγότερο την Αθηνά.
Το αντικείμενο που από όλους γενικά θεωρήθηκε ως το Αγιότατο, πολλά χρόνια προτού από τους δήμους γίνει ο συνοικισμός των Αθηνών, είναι το άγαλμα της Αθηνάς που βρίσκεται στην τώρα ονομαζόμενη ακρόπολη, τότε όμως πόλη. Για το άγαλμα αυτό υπάρχει η φήμη πως έπεσε από τον ουρανό;
Παυσανία, Αττικά, Ι, 26, 5-6
Σχετικά με την ελιά δεν αναφέρουν παρά μόνο πως αποτελεί «μαρτύριο» της Αθηνάς που το παρουσίασε κατά τον αγώνα για τη χώρα. Υπάρχει και η εξής παράδοση, πως η ελιά κάηκε εντελώς, όταν ο µήδος έβαλε φωτιά στην πόλη των Αθηναίων, την ίδια μέρα όμως ξαναβλάστησε μέχρις ύψους δύο πήχεων. Προς το ναό της Αθηνάς συνέχεται ο ναός της Πανδρόσου.
Παυσανία, Αττικά, Ι, 27, 2
Εκτός από τα έργα που ανέφερα υπάρχουν και δύο που τα ανέθεσαν οι Αθηναίοι από τη δεκάτη δύο πολεμικών νικών του: Ένα χάλκινο άγαλμα της Αθηνάς από τους µήδους που είχαν αποβιβασθεί στο Μαραθώνα, έργο του Φειδία’ η παράσταση της μάχης των Λαπιθών κατά των κενταύρων που υπάρχει πάνω στην απίδια και όσα άλλα μέρη του αγάλματος αυτού είναι πάνω δουλεμένα, λένε πως έγιναν από τον τορευτή Μυν, σύμφωνα με σχέδια του γιου του Ευήνορα Παρράσιου, ο οποίος έκανε γι’ αυτόν και τα άλλα σχέδια. Η αιχμή του δόρατος της Αθηνάς αυτής και το λοφίο του κράνους της είναι ορατά, όταν πλησιάζει κανείς (στον Πειραιά) πλέοντας από το Σούνιο.
Παυσανία, Απτικά, Ι, 26, 2
Κατεβαίνοντας κανείς όχι ως την κάτω πόλη, αλλά αμέσως κάτω από τα προπύλαια συναντά μία πηγή νερού.
Παυσανία, Αττικά, Ι, 28, 4

Τρίτη 19 Φεβρουαρίου 2019

ΟΙ ΜΥΘΟΙ

"Η φύση απεχθάνεται τη σαφή και απερίφραστη αυτοαποκάλυψη... Επιθυμεί τα μυστικά της να τα χειρίζεται ο Μύθος. Κατά συνέπεια, τα ίδια τα Μυστήρια κρύβονται στις υπόγειες διόδους της συμβολικής έκφρασης, έτσι ώστε ούτε καν στους μυημένους να είναι δυνατό να παρουσιαστεί γυμνή η φύση τέτοιων πραγματικοτήτων, αλλά μόνο επίλεκτοι να μπορούν να γνωρίζουν το πραγματικό μυστικό, με τη βοήθεια της ερμηνείας που παρέχει η σοφία, ενώ οι υπόλοιποι μπορεί να είναι ικανοποιημένοι με το να τιμούν το Μυστήριο, το οποίο προασπίζουν αυτές οι συμβολικές εκφράσεις από την κοινοτοπία" Macrobius Ambrosius Theodosius
«Οι Μύθοι είναι ένα σπασμένο κάτοπτρο της αλήθειας, όπως το Ουράνιο τόξο είναι η αντανάκλαση του Φώτος του Ήλιου, του οποίου οι ακτίνες διαθλώνται εντός των νεφών. Από τον σπασμένο όμως καθρέπτη, είναι δυνατόν να συγκεντρώσουμε τα θραύσματα, και να ανασυνθέσουμε την αρχική εικόνα…». Πλούταρχος
Πηγή: ΜΥΘΑΓΩΓΙΑ https://mythagogia.blogspot.com/

Lilianna

Δευτέρα 18 Φεβρουαρίου 2019

ΑΤΛΑΝΤΙΔΑ, ΜΙΑ ΠΑΝΑΡΧΑΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ

Ατλαντίς. Μυθική ήπειρος, που τοποθετείται δυτικά του γνωστού στην αρχαιότητα κόσμου. Ο Πλάτων, στους διαλόγους του Κριτίαν και Τίμαιον, κάνει πρώτος λόγο για την ήπειρο αυτή. Στον Τίμαιον, ένα πρόσωπο του διαλόγου, ο Κριτίας αναφέρει διήγηση του 90χρονου παππού του, που είχε ακούσει από τον Σόλωνα όταν γύρισε απ' την Αίγυπτο.
Σοφοί Αιγύπτιοι ιερείς είπαν στον Σόλωνα ότι πριν από 9000 χρόνια, οι Αθηναίοι απέκρουσαν επιδρομή των Ατλάντων, που είχαν εξορμήσει από ένα μεγάλο νησί, έξω απ' τις Ηράκλειες Στήλες (Γιβραλτάρ), την Ατλαντίδα. Το νησί αυτό βυθίστηκε από ισχυρό σεισμό, που τον ακολούθησε κατακλυσμός.
Στον Κριτία, ο Πλάτων διηγείται πως όταν οι θεοί μοίρασαν ανάμεσα τους τη γη, έλαχε στον Ποσειδώνα η Ατλαντίς, μια εύφορη χώρα όπου ζούσε ο Ευήνωρ με την σύζυγο του Λευκίππη και την κόρη τους Κλειτώ. Ο Ποσειδών αγάπησε την Κλειτώ, απέκτησε απ' αυτήν πέντε ζεύγη διδύμων γιών, και τον πρωτότοκο, τον Ατλάντα, τον έκανε βασιλιά της χώρας. Ο δεύτερος απ' το πρώτο ζεύγος ονομάσθηκε Γάδειρος, οι δίδυμοι του δεύτερου ζεύγους ονομάσθηκαν Αμφήρης και Ευδαίμων, του τρίτου ζεύγους Μνησεύς και Αυτόχθων, του τέταρτου Ελάσιππος και Μήστωρ και του πέμπτου Αζάης και Διαπρεπής.
Όλοι αυτοί μοιράστηκαν τη διοίκηση της χώρας, (Ατλαντίς) που έγινε βαθμιαία πολύ ισχυρή και πλούσια.
Ο Πλάτων περιγράφει με κάθε λεπτομέρεια την οργάνωση της και τα έργα που κατασκεύασαν οι άρχοντες της. Όταν όμως οι κάτοικοι της άρχισαν ν' αποκτούν όνομα κέρδη και να είναι άδικοι και πλεονέκτες, ο Ζεύς αποφάσισε να τους τιμωρήσει. Κάλεσε σε συμβούλιο όλους τους θεούς... Αλλά στο σημείο αυτό διακόπτεται απότομα το απόσπασμα του Κριτίου για την Ατλαντίδα, και δεν γίνεται γνωστή η συνέχεια.
Ο Πρόκλος (410 - 485), Έλλην φιλόσοφος, ο οποίος θεωρείται ως ο σημαντικότερος εκπρόσωπος της αθηναϊκής σχολής του νεοπλατωνισμού, μαθήτευσε στο πλευρό του αριστοτελικού Ολυμπιοδώρου στην Αλεξάνδρεια και στον Πλούταρχο (δεν πρόκειται για τον γνωστό Πλούταρχο, τον αρχιερέα των Δελφών) και Συριανό στην Αθήνα. Ο Πρόκλος έγραψε σχόλια για πολλά πλατωνικά έργα, όπως στον Παρμενίδη, Τίμαιο, Αλκιβιάδη, Κρατύλο κ.α.
Ο Πρόκλος λοιπόν, εδίδαξε εκτός των άλλων, πως δυτικά της Ευρώπης υπήρχαν μερικά νησιά, όπου οι κάτοικοι διατηρούσαν ακόμη την ανάμνηση μιας μεγαλυτέρας νήσου η οποία κυριαρχούσε κάποτε επάνω τους, αλλά έπειτα από μεγάλους σεισμούς η θάλασσα την κατάπιε.
Ο Θεόπομπος (-4ο αιώνα) περιγράφει μία μεγάλη εξωτερική ήπειρο την οποία κατοικούσαν πολλές φυλές πολεμοχαρείς, μία από τις οποίες είχε προσπαθήσει να κατακτήσει τον πολιτισμένο κόσμο, αυτόν που βρισκόταν εντός των Ηράκλειων Στηλών.
Ο Τιμαγένης (ένας άλλος Έλλην ο οποίος έζησε τον -1ο αιώνα) αναφέρει ότι αρκετοί Γαλάτες έλεγαν πως κάποτε είχαν υποστεί την εισβολή ενός πολεμοχαρούς λαού από μία νήσο που κατεποντίσθη, (Ατλαντίδα) και ότι μερικοί Γαλάτες ισχυρίσθηκαν πως οι ρίζες των κρατούσαν από την χαμένοι εκείνη νήσο.
Ο Διόδωρος ο Σικελιώτης (-1ο αιώνα) παραθέτει την ιστορία των Ατλάντων με αρκετές λεπτομέρειες. Συγκεκριμένως, αναφέρει για έναν πόλεμο με Αμαζόνες και για έναν άλλο λαό ο οποίος ήταν γνωστός ως Ατλάντιος. Οι Αμαζόνες, λέει ο Διόδωρος, ήλθαν από ένα νησί της Τριτωνίδος που ονομαζόταν Εσπερία (Εσπερία ονομαζόταν ολόκληρη η αμερικανική ήπειρος), πλησίον του ωκεανού που περιβάλλει την γη και το βουνό εκείνο που οι Έλληνες ονομάζουν Άτλαντα. Η νήσος Τριτωνίς εξαφανίσθηκε εξαιτίας ενός ισχυρού σεισμού.
Ο Τερτυλλιανός ο Ρωμαίος (160-240), αναφερόμενος στην χαμένη ήπειρο, αφηγείται λεπτομερώς περί των μεταμορφώσεων της γης, και σημειώνει ότι και στην εποχή του ακόμη "η γη υπόκειται σε τοπικές αλλαγές". Παρακάτω, αναφέρει για την μεγάλη νήσο του Ατλαντικού η οποία ήταν μεγάλη όσο η Λιβύη και η Ασία (εννοεί την Βόρεια Αφρική και την Μικρά Ασία).
Ο Κράντωρ (-4ος αιώνας) οπαδός του Πλάτωνος, επισκέφθηκε την Αίγυπτο και είδε τις κολώνες στις οποίες είχε διατηρηθεί χαραγμένη η ιστορία την οποία περιγράφει ο Πλάτων.
Οπότε η Ατλαντίδα του Πλάτωνος υπήρξε και άρα δεν είναι μύθος (με την σημερινή έννοια) αλλά πανάρχαια ιστορία!

Αν ξέραμε να διαβάζουμε εγκαίρως τα σημάδια των καιρών και να προβλέπουμε τις καταιγίδες... (Αλκυόνη Παπαδάκη)

Αν η ψυχή μας φορούσε πάντα τα καλά της και καλωσόριζε τα όνειρά μας…. Αν το καράβι μας έφτανε φωταγωγημένο στο λιμάνι που είχαμε διαλέξει…
Αν στην προβλήτα μας περίμεναν, με ανθοδέσμες και χειροκροτήματα, όλοι αυτοί που αγαπήσαμε… Αν τόσες φορές , παρασυρμένοι από το τραγούδι των σειρήνων, δεν είχαμε χάσει τη ρότα μας… Αν δεν είχαμε κρυφτεί λαθραία σε λάθος όνειρα…
Αν όλα αυτά που γυάλιζαν και τα μαζέψαμε με τόση αφοσίωση και στοργή ξέραμε από την αρχή πως δεν ήταν χρυσάφι…Μπορεί και να το ξέραμε, αλλά μας έφαγε η ουτοπία. Αν δεν είχαμε ξεπουλήσει σε γαλίφηδες εμπόρους τα τιμαλφή μας, για λίγες γουλιές παρηγοριάς…
Αν δεν είχαμε αφήσει την πόρτα της ψυχής μας ανοιχτή, για να βρουν άσυλο οι κατατρεγμένοι… Τι απερισκεψία κι αυτή! Πάντα τους ληστές τους περνούσαμε για κατατρεγμένους. Αν ξέραμε να διαβάζουμε εγκαίρως τα σημάδια των καιρών και να προβλέπουμε καταιγίδες… Αν φορούσαμε στολές παραλλαγής…
Αυτό είναι σίγουρο μέσον για να πετύχεις. Μα εντελώς το αψηφήσαμε! Εμείς ακόμα και τη νιτσεράδα για τις βροχές που κάποιος προνοητικός-δεν μπορεί πάντα υπάρχει ένας τέτοιος στο περιβάλλον μας-έχωσε στις αποσκευές μας, τη χαρίσαμε στον πρώτο τεμπέλη ψαρά. Έτσι… Γιατί μας άρεσε το χαμόγελό του…
Αχ, αυτή η λάθος εκτίμηση… Ο υπερβάλλων ζήλος…Η περιττή γεναιοδωρία! Αν είχαμε υψώσει έναν τοίχο για να προστατέψουμε τη ζωή μας…Ένα ανάχωμα έστω. Μια ξερολιθιά. Αν δεν είχαμε μπερδέψει τα σημεία του ορίζοντα και περιμέναμε να βγει ο ήλιος από τη δύση…
Πόσος χαμένος χρόνος ,αλήθεια! Αν δεν χαμογελούσαμε, με κείνο το ηλίθιο χαμόγελο, σ’αυτόν που ερχόταν καταπάνω μας μ’ ενα σουγιά… Λέγαμε αποκλείεται! Άλλη θα είναι η πρόθεσή του. Αν δεν δίναμε ραντεβού με την ψυχή μας , πέρα από τα όριά της…
Αν δεν κάναμε τον κλόουν, με στόχο να διασκεδάσει η ομήγυρις και να ξεχάσει τον καημό της… Αν όλος ο κόσμος ήταν ένα κουκούλι που θα μας προστάτευε και μέσα εκεί, με όλη μας την άνεση, θα γινόμασταν από σκουλήκια πεταλούδες…
Αν…Αν… Αν ήταν όλα… αλλιώς!
Απόσπασμα από το βιβλίο της Αλκυόνης Παπαδάκη “Αν ήταν όλα… αλλιώς” , Εκδ. Καλέντη
https://enallaktikidrasi.com , StaPag

Παρασκευή 15 Φεβρουαρίου 2019

ΟΡΦΙΚΟΣ ΥΜΝΟΣ ΓΑΙΑΣ - ΔΑΙΜΟΝΙΑ ΝΥΜΦΗ

Γαία Θεά  - Από το  Ελληνικό  μουσικό συγκρότημα “Δαιμόνια Νύμφη”.
Γαῖα θεά, μῆτερ μακάρων θνητῶν τ᾽ ἀνθρώπων, παντρόφε, πανδώτειρα, τελεσφόρε, παντολέτειρα, αὐξιθαλής, φερέκαρπε, καλαῖς ὥραισι βρύουσα, ἕδρανον ἀθανάτου κόσμου, πολυποίκιλε κούρη, ἣ λοχίαις ὠδῖσι κύεις καρπὸν πολυειδῆ, ἀιδία, πολύσεπτε, βαθύστερν᾽, ὀλβιόμοιρε, ἡδυπνόοις χαίρουσα χλόαις πολυανθέσι δαῖμον, ὀμβροχαρής, περὶ ἣν κόσμος πολυδαίδαλος ἄστρων εἱλεῖται φύσει ἀενάωι καὶ ῥεύμασι δεινοῖς. ἀλλά, μάκαιρα θεά, καρποὺς αὔξοις πολυγηθεῖς εὐμενὲς ἦτορ ἔχουσα,  σὺν ὀλβίοισιν ἐν ὥραις.
Ώ θεά Γαία, συ ή μητέρα των μακαρίων θεών και των θνητών ανθρώπων, πού τρέφεις τα πάντα και δίδεις τα πάντα, πού φέρεις είς πέρας την ωρίμασιν των καρπών και τα πάντα θανατώνεις, πού βοηθείς την αύξησιν (των καρπών) καί παράγεις καρπούς και είσαι γεμάτη από ωραίες εποχές είσαι ο θρόνος του αθανάτου κόσμου, ώ κόρη πολυποίκιλε, πού κυοφορείς πολύμορφον καρπόν με τα επιλόχια κοιλοπονήματα ώ αθάνατη, πολυσέβαστη με τα βαθειά στέρνα, με την ευτυχισμένη μοίρα πού χαίρεσαι στις γλυκόπνοες χλόες, εσύ ή θεά με τα πολλά άνθη χαίρεσαι με τις βροχές, καί γύρω από σε περιστρέφεται ένας πολυποίκιλτος κόσμος από αστέρια, (που κινείται) από την διαρκώς ρέουσαν φύσιν καί από δυνατά ρεύματα. Αλλά συ ή μακαρία θεά, είθε να αύξησης τους καρπούς, πού μας δίδουν πολλήν εύχαρίστησιν καί να έχης ευμενή καρδιά μαζί με ευτυχισμένες εποχές.
Tο  Ελληνικό  μουσικό συγκρότημα “Δαιμόνια Νύμφη” έχοντας ταξιδέψει τις Αρχαίες λύρες τους σε Ευρώπη κι Αμερική, επιστρέφουν 10 χρόνια μετά την τελευταία εμφάνισή τους στην Ελλάδα, να μας μεταφέρουν στο δικό τους ηχητικό σύμπαν.
Με την Αρχαία και την κρητική λύρα, την βάρβιτο, την πανδουρίδα, την γκάιντα, τις κιθάρες, το κοντραμπάσο και τα τύμπανα, μαγεύουν το κοινό, εμπνευσμένοι από τα Ελευσίνια Μυστήρια, πλέκοντας με έναν τρόπο μοναδικό τους αρχαϊκούς συμβολισμούς γύρω από τις μελωδίες και τους ρυθμούς.
Οι "Δαιμονία Νύμφη" επιστρέφουν στην Ελλάδα, μετά από 10 χρόνια για δύο μοναδικές συναυλίες σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Περισσότερα εδώ: http://www.avopolis.gr

Φόρμα επικοινωνίας

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *

Αρχειοθήκη ιστολογίου