Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ ΣΥΝΔΕΕΤΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΡΟΗ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ
ΕΙΝΑΙ Η ΓΛΩΣΣΑ ΤΩΝ ΘΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΜΥΣΤΑΓΩΓΩΝ
Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΛΑΣΤΗΣ ΤΗΣ ΝΟΗΣΕΩΣ
Η Γλώσσα μας είναι η ψυχή μας. Είναι η ταυτότητά μας.
Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ ΣΥΝΔΕΕΤΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΡΟΗ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ
ΕΙΝΑΙ Η ΓΛΩΣΣΑ ΤΩΝ ΘΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΜΥΣΤΑΓΩΓΩΝ
Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΛΑΣΤΗΣ ΤΗΣ ΝΟΗΣΕΩΣ
Η Γλώσσα μας είναι η ψυχή μας. Είναι η ταυτότητά μας.
Παλατινή Ανθολογία ή «Ελληνική ή Παλατινή Ανθολογία» είναι συλλογή Αρχαίων και βυζαντινών ελληνικών επιγραμμάτων της περιόδου από τον 7ο αιώνα π.Χ. μέχρι το 950 μ.Χ., που βρέθηκε σε χειρόγραφο το 1606.
Πρόκειται για πλουσιότατη ποιητική ανθολογία από 3.700 επιγράμματα 370 και πλέον ποιητών καταχωρισμένων σε δεκαπέντε κεφάλαια («βιβλία»).
Η επιγραμματική ποίηση, που ξεκίνησε ως πρώτη διεκδίκηση της αιωνιότητας εκ μέρους του ανθρώπου, λαξευμένη πάνω στο μάρμαρο για να εξελιχθεί, στη συνέχεια, σε αυτόνομο είδος, είναι συνώνυμη με την ύπαρξη της Παλατινής Ανθολογίας. Πρόκειται για μια τεράστια συλλογή με ποιητικά επιγράμματα από την Αρχαιότητα έως τη βυζαντινή περίοδο, που περιλαμβάνει τους πιο σημαντικούς εκφραστές του είδους, δίνοντας μια εικόνα για το πώς αντιλαμβάνονταν οι στιχοπλόκοι σε διαφορετικές εποχές και αιώνες τον θάνατο, την ύπαρξη, τον έρωτα.
Όπως γράφει ο αείμνηστος Λεντάκης στην κατατοπιστικότατη εισαγωγή του: «Η Παλατινή ή Ελληνική Ανθολογία είναι μία από τις πολυτιμότερες πηγές για τη γνωριμία μας όχι μόνο με την Αρχαία Ελληνική ποίηση αλλά με την Ποίηση γενικότερα. Δεν μας γνωρίζει μονάχα με μια εποχή 17 αιώνων (τόσους καλύπτει, αφού αρχίζει από τον 7ο αιώνα π.Χ και φτάνει στο 950 μ.Χ) αλλά μας διδάσκει. Τα 3.700 ποιήματά της (σχεδόν όλα επιγράμματα, συνολικά γύρω στους 23.000 στίχους) δεν είναι μόνο ποίηση. Είναι και ποιητική. Και νομίζω πως το ποιητικό είδος που 'ναι πιο κοντά στην Ποίηση απ' οποιοδήποτε άλλο είναι το επίγραμμα».
Οι ποιητές που συμπεριλαμβάνονται στην Παλατινή Ανθολογία
Η Παλατινή Ανθολογία είναι ένας χώρος στον οποίο, όπως έχει λεχθεί, «αριστουργήματα συντρίβουν αριστουργήματα» και στην οποία πρωταγωνιστούν ελάσσονες και άγνωστοι, στους πολλούς, ποιητές της ελληνιστικής και της πρωτοβυζαντινής εποχής, όπως οι Καλλίμαχος, Ήριννα, Ανύτη, Ασκληπιάδης, Λεωνίδας ο Ταραντίνος, Διοσκορίδης, Αντίπατρος ο Σιδώνιος, Μελέαγρος, Κριναγόρας, Φίλιπποςο Θεσσαλονικεύς, Μάρκος Αργεντάριος, Παλλαδάς, Ρουφίνος, Φιλόδημος, Αγαθίας, Παύλος ο Σιλεντιάριος.
Περιέχει βέβαια και λαμπρά ονόματα, όπως οι Όμηρος, Αίσωπος, Πυθαγόρας, Πιττακός, Αλκαίος, Αρχίλοχος, Μίμνερμος, Σαπφώ, Κλεόβουλος ο Ρόδιος, Ανακρέων. Το ίδιο ισχύει και για άλλους σημαντικούς ποιητές και συγγραφείς όπως οι Σιμωνίδης ο Κείος (αν και είναι ο πατέρας του επιτύμβιου επιγράμματος), Αισχύλος, Βακχυλίδης, Εμπεδοκλής, Ευριπίδης, Θουκυδίδης, Πλάτων, Μένανδρος, Θεόκριτος και Λουκιανός.
Κύριο λήμμα: Κατάλογος ποιητών της Παλατινής Ανθολογίας
https://www.lifo.gr , https://el.wikipedia.org
------------------
ΕΠΙΛΟΓΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ - ΠΟΙΗΜΑ ΤΟΥ ΑΝΑΚΡΕΟΝΤΟΣ ( -572 έως -485) Αρχαίος Έλληνας λυρικός ποιητής, ένας από τους εννέα λυρικούς ποιητές της Αρχαιότητας. Έμμετρη απόδοση: Ι.Ν.Κυριαζή
Η μνήμη δεν είναι απλώς μια λειτουργία του νου, αλλά μια θεϊκή δύναμη που συνδέει την ψυχή με την αθανασία. Από τα Ελευσίνια και Ορφικά Μυστήρια μέχρι τη φιλοσοφία του Πλάτωνα και του Πρόκλου, ανακαλύπτουμε πώς η μνήμη γίνεται το κλειδί για την αλήθεια και τη σωτηρία της ψυχής.
-------------------------------------
ΤΟ ΣΩΜΑ ΕΙΝΑΙ Η ΠΗΓΗ ΤΗΣ ΛΗΘΗΣ. Η ΜΝΗΜΗ ΑΝΗΚΕΙ ΜΟΝΟ ΣΤΗΝ ΨΥΧΗ. (ΠΛΩΤΙΝΟΣ)
Ο όρος αρχέτυπο σημαίνει αρχικός τύπος, ό,τι δηλαδή θα χρησιμεύσει ως υπόδειγμα, πρότυπο, μοντέλο. Τα αρχέτυπα είναι αρχέγονες εικόνες του συλλογικού. «Μας καθοδηγούν σε ορισμένες βασικές συμπεριφορές όντας αντιπρόσωποι, ως προς τα πιο χαρακτηριστικά τους στοιχεία, εικόνων, ιδεών, εμπειριών και συναισθημάτων. Στα αρχέτυπα μελετητές διαφόρων σχολών βρίσκουν τα θεμέλια πολλών εκδηλώσεων του ανθρώπου, όπως των μύθων, της λογοτεχνίας, της τέχνης, των συμβολισμών και όλων των βασικών συλλήψεων της επιστήμης».
«Η
ύπαρξη των αρχετύπων έχει γίνει ήδη
δεκτή, άμεσα ή έμμεσα, σε πολλές επιστήμες:
στην Εθνολογία ως συλλογικές αναπαραστάσεις,
στη Βιολογία ως πρότυπα συμπεριφοράς
και μορφογενετικά πρότυπα, στην Ιστορία
ως μοντέλα επανάληψης των βασικών
γεγονότων, στη Συγκριτική Μυθολογία
και Εθιμογραφία ως θέματα με παρόμοια
χαρακτηριστικά, στην Κυβερνητική ως
κατασκευή βασικών δυναμικών σχημάτων
για την εξομοίωση διαδικασιών».
Για τον Jung τα αρχέτυπα είναι ανεξάρτητες οντότητες, που δομούν το συλλογικό ασυνείδητο. Αυτές οι οντότητες είναι άφθαρτες στην ουσία τους και «συνιστούν τον ακλόνητο άξονα γύρω από τον οποίο η ανθρώπινη ψυχή περιστρέφεται πραγματοποιώντας τις αναρίθμητες παραλλαγές της». (www.tovima.gr)
Τα
αρχέτυπα προϋπάρχουν και ενυπάρχουν
μέσα στην ψυχή, είτε συλλογική είτε
ατομική. Το αρχέτυπο μπορεί να εκδηλωθεί
όχι μόνο σε στατική μορφή σαν εικόνα,
αλλά και με μία δυναμική διαδικασία για
να διαφοροποιήσει κάποια λειτουργία
της συνείδησης. Στην πραγματικότητα
όλες οι τυπικές ανθρώπινες εκδηλώσεις
της ζωής, βιοψυχολογικές ή πνευματικές
στηρίζονται σε μία αρχετυπική βάση.
Τα συναντάμε μέσα σε σύμβολα, μέσα σε συμβολικές εικόνες που βλέπουμε στα όνειρα, μέσα σε φαντασιώσεις και οράματα αλλά και μέσα σε συμπτώματα-συμπλέγματα. Τα συναντάμε επίσης στην Αρχαία Μυθολογία, στις λαϊκές παραδόσεις και στα τελετουργικά των Αρχαίων λαών.
«Για τον Jung λοιπόν τα αρχέτυπα αντιπροσωπεύουν ένα αχανές απόθεμα προγονικής γνώσης για τις βαθιές σχέσεις μεταξύ θεού, ανθρώπου και σύμπαντος. Τα αρχέτυπα ήταν πάντα και είναι ζωντανές ψυχικές δυνάμεις που απαιτούν να εκληφθούν σοβαρά, διότι από πάντα ήταν φορείς προστασίας και σωτηρίας και η παράβασή τους έχει σαν συνέπεια τους «κινδύνους της ψυχής». (www.tovima.gr)
Η
πορεία των αρχετύπων στην ιστορία της
σκέψης
Την
έννοια του αρχετύπου εισήγαγε τόσο ο
Ηράκλειτος, που αντιμετώπιζε την ψυχή
ως την αρχετυπική πρώτη αρχή, όσο και ο
Πυθαγόρας, που θεωρούσε τον αριθμό
αρχετυπικό στοιχείο του κόσμου. Η
έννοια αυτή δομήθηκε από τον Πλάτωνα
στη θεωρία των μορφών, όπου υποστηρίζει
ότι η ουσία ενός πράγματος ή μιας έννοιας
είναι η υποκείμενη μορφή ή ιδέα του και
ότι αληθινή γνώση αποκτάται όταν η ψυχή
φτάσει στην ανάμνηση των αρχέτυπων
ιδεών.
Ο όρος αρχέτυπο συναντάται στα Ερμητικά κείμενα.
Ο Πλωτίνος αναφέρει την έκφραση «πολύ αρχετυπώτερον και αληθέστερον», ενώ ο Διονύσιος Αλικαρνασσεύς λέει: «αρχέτυπον της αληθείας».
Πηγή: https://www.nea-acropoli-athens.gr
----------------------------
Σε έναν αρχαιοελληνικό ναό έχουν αποτυπωθεί όλα τα αρχέτυπα σύμβολα που σχετίζονται με τη φύση της ανθρώπινης ψυχής και των όντων.
Στα Ορφικά Μυστήρια ο Υπερουράνιος Έρωτας είναι αυτός ο Έρωτας που εμφυσά την Ψυχή στην μορφή. Είναι το αρχέτυπο Ζην, ο Ζευς. Είναι το πρωταρχικό στοιχείο της δημιουργίας.
ΑΛΤΑΝΗ - Οδυσσεύς - Σωκράτης, Ελλήνων αρχέτυπα
ΚΕΝΤΑΥΡΟΣ ΧΕΙΡΩΝ - ΜΕΤΑΤΡΕΠΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΠΟΝΟ ΣΕ ΔΥΝΑΜΗ ΚΑΙ ΓΝΩΣΗ
Με την Συγγραφέα Δήμητρα Λιάτσα
Στην συζήτηση συμμετέχουν η Δήμητρα Λιάτσα, ο Αλκαίος, ο Μιλτιάδης, ο Σταύρος.
Η Δήμητρα Λιάτσα γεννήθηκε στην Θεσσαλονίκη. Έκανε φιλολογικές σπουδές. Ξένες γλώσσες: Αγγλικά, Γαλλικά και Ιταλικά. Εργάστηκε επί σειρά ετών στην επιμέλεια βιβλίων. Μετέφρασε άνω των 30 τίτλων κυρίως από την Αγγλική γλώσσα. Έγραψε άρθρα σε περιοδικά και εφημερίδες, με αντικείμενο την Ελληνική Γραμματεία. Έδωσε σειρά ομιλιών προσκεκλημένη από το Ινστιτούτο Αριστοτέλης, με θέμα την Ελληνική Γραμματεία, την Ιστορία και την Παιδεία. Από το 2009 ασχολείται με την συστηματική μελέτη του Ομήρου και από το 2014 με την ανάγνωση, τον σχολιασμό και την ανάρτηση στο διαδίκτυο ολόκληρης της Οδύσσειας. Από το 2017 έχει ξεκινήσει και την ανάγνωση, τον σχολιασμό και την ανάρτηση στο διαδίκτυο ολόκληρης της Ιλιάδος.
Η Δήμητρα Λιάτσα είναι συγγραφεύς των βιβλίων: «Τα ψέματα που λένε για την Ελλάδα» (2004) και «Η Ελληνική καταγωγή του Χριστιανικού μύθου» (2013), τα οποία κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Δήλιος.
Ο Αλκαίος είναι συγγραφεύς δύο βιβλίων. Του βιβλίου "Ο Δρόμος του ηγέτη" (Εξαντληθέν) και του βιβλίου "Το μυστικό πεπρωμένο της Ελλάδος". Εκδόσεις Δήλιος.
Λόγοι και Ομιλίες της Δήμητρας Λιάτσα: ΕΔΩ
Ομήρου Ιλιάς: ΕΔΩ
Ομήρου Οδύσσεια: ΕΔΩ
Από «Φρυκτωρίες» και «Βισάλτη»: ΕΔΩ
Ο Αρχαιότερος δρόμος της Ευρώπης βρίσκεται στο νησί της Κρήτης και αποτελεί ένα αξιόλογο μηχανικό αριστούργημα πάνω από 3.500 χρόνια πριν. Αυτός ο Μινωικός δρόμος εκτείνεται για περίπου 50 χιλιόμετρα, συνδέοντας την Αρχαία πόλη Κνωσσό με τη Γόρτυνα και τη Λεβήνα.
Αυτό που κάνει αυτόν τον δρόμο εξαιρετικό είναι η προηγμένη κατασκευή του. Διαθέτει πλευρικά κανάλια για τη διαχείριση της ροής του νερού, που έχει βοηθήσει στη διατήρησή του για χιλιετίες. Το στρώμα του δρόμου αποτελείται από δάπεδο πάχους 20 εκατοστών από ψαμμίτη, στενά τοποθετημένο και δεμένο με ανθεκτικό πηλό και γύψο.
Πάνω από αυτό το θεμέλιο, τοποθετήθηκε ένα στρώμα από πλάκες βασάλτη για να προσφέρει μια λεία και ανθεκτική επιφάνεια. Η συμπερίληψη ξεχωριστών ώμων, σπάνιο χαρακτηριστικό για την εποχή, δείχνει μια εξελιγμένη κατανόηση του σχεδιασμού δρόμων, εξασφαλίζοντας ασφαλή και αποτελεσματικά ταξίδια.
Πηγή: Stato Magna Grecia – Due Sicilie μέσω https://e-mesara.gr
-------------------------------------
ΛΥΚΟΣΟΥΡΑ - Η ΠΡΩΤΗ ΠΟΛΗ ΠΟΥ ΕΙΔΕ Ο ΗΛΙΟΣ
ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΤΕΡΕΣ ΕΠΙΓΡΑΦΕΣ Δισπηλιό Καστοριάς - Γιούρα Αλλοννήσου
Η ΠΑΛΑΙΟΤΕΡΗ ΓΕΦΥΡΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΝΑ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙΤΑΙ ΚΑΙ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
Ως Έλληνες πρέπει να είμαστε επαναστάτες στη σκέψη, δύσπιστοι, σκεπτόμενοι άνθρωποι και ελεύθερα πνεύματα.
Ο Σωκράτης, ο Πλάτων, ο Αριστοτέλης και οι άλλοι σοφοί πρόγονοι μας, μας έδειξαν ποιος είναι ο ελληνότροπος βίος, επισημαίνοντας τα σωστά που πρέπει να εφαρμόζουμε και τα άσχημα που πρέπει να αποφεύγουμε. Ας μην κάνουμε εμείς εντελώς τα αντίθετα από τα πρέποντα, λόγω αγνοίας και απαιδείας.
Το πλήθος "άγεται και φέρεται" από τους δημαγωγούς και κανένας δεν είναι ελεύθερος αν δεν είναι κυρίαρχος του εαυτού του, μας είπε ο Πυθαγόρας!
Η πραγματικότητά μας είναι η άποψή μας και με την πάροδο του χρόνου η οπτική μας για τον εαυτό μας θα αλλάξει με βάση τις αναμνήσεις μας για τις προηγούμενες ενέργειες και προθέσεις μας. Αυτό προβάλλει μια ταυτότητα του ποιος νομίζουμε ότι είμαστε, η οποία είτε θα αυξήσει είτε θα μειώσει την αίσθηση της αυτοεκτίμησής μας.
Ένα πράγμα που είναι σίγουρο είναι ότι αυτό που είμαστε αυτή τη στιγμή δεν είναι αυτό που θα είμαστε στο μέλλον. Καθώς ζούμε τη ζωή και συλλέγουμε σοφία στη βιβλιοθήκη εμπειριών μας, γινόμαστε πιο συνειδητοποιημένοι.
Εάν δεν έχουμε επίγνωση των πράξεων, των προθέσεων και των συναισθημάτων μας, θα συνεχίσουμε να παίρνουμε ελεύθερες αποφάσεις που επηρεάζονται έντονα από αυτές τις ίδιες, συναισθήματα-> προθέσεις-> πράξεις.
Οι άνθρωποι που είναι αναίσθητοι δεν εξελίσσονται.
Το εγώ, χτίζει μια ψεύτικη ταυτότητα φευγαλέων υπαρχόντων που μπορεί να οδηγήσουν σε άγχος. Προσελκύει καταστάσεις στη ζωή όπου οι άνθρωποι παίρνουν ασυνείδητες άπληστες αποφάσεις ενάντια στα συμφέροντά τους. Υπάρχει ένα ευρύ φάσμα από δυσάρεστα σενάρια που μπορεί και πιθανότατα θα προκύψουν ως αποτέλεσμα μιας ασυνείδητης ζωής.
Όσο πιο εγωιστής είναι κάποιος, τόσο πιο αναρμονικός γίνεται με την ανθρωπότητα. Αυτοί οι τύποι ανθρώπων έχουν παντελή έλλειψη ενσυναίσθησης για τις καταστάσεις που προκαλούν και με την πάροδο του χρόνου θα είναι πιο πιθανό να αντιμετωπίσουν καταστάσεις που αντικατοπτρίζουν τη συμπεριφορά τους απέναντι σε αυτές τις καταστάσεις.
Όποιος βλάπτει κάποιον, προσθέτει χάος και προκαλεί περισσότερη δυσαρμονία στη ζωή του και στη συλλογικότητα.
Το άτομο μπορεί να συνεχίσει να παίρνει εγωιστικές αποφάσεις που βασίζονται στο εγώ, αλλά είναι πολύ πιο πιθανό να χτυπηθεί από ενοχές.
Από εδώ και πέρα ξέρουμε ότι είμαστε υπεύθυνοι για τον λύκο που κερδίζει, που είναι αυτός που ταΐζουμε.
Οι Αρχαίοι Έλληνες: Οι θεμελιωτές του πολιτισμού, της επιστήμης και της φιλοσοφίας! Από τον Παρθενώνα και τη Γεωμετρία του Ευκλείδη, έως τη σοφία του Σωκράτη και την τεχνολογία του μηχανισμού των Αντικυθήρων, η κληρονομιά τους επηρεάζει κάθε πτυχή της σύγχρονης ζωής. Ανακαλύψτε πώς η τέχνη, η γλώσσα, η ιατρική και οι μύθοι τους διαμόρφωσαν την ανθρωπότητα. Ένα ταξίδι στον χρόνο που αποκαλύπτει γιατί οι Αρχαίοι Έλληνες παραμένουν επίκαιροι και μοναδικοί.
Η μετενσάρκωση εξηγεί με λογικό τρόπο τις τεράστιες διαφορές πού παρουσιάζουν οι άνθρωποι στην ηθική και πνευματική ανάπτυξη τους, ενώ βιολογικώς λειτουργούν ομοιότυπα. Ποια άβυσσος χωρίζει έναν πρωτόγονο άνθρωπο, με ζωώδη αισθήματα και ασθενική διάνοια ή έναν συνειδητό κακούργο, από έναν εξελιγμένο άνθρωπο με ανεπτυγμένη ηθική συνείδηση και αγνό χαρακτήρα, που έμφυτα αποστρέφεται το κακό; Η κολοσσιαία αυτή διαφορά μπορεί να εξηγηθεί μόνον με την διαφορετική ηλικία των ψυχών και το πλήθος των ενσαρκώσεων.
Όλες οι ανθρώπινες ψυχές βαδίζουν προς την τελειότητα ακολουθώντας μια ανοδική εξέλιξη. Αλλά δεν βρίσκονται όλες μαζί στο ίδιο επίπεδο της ατέλειωτης κλίμακας της εξελίξεως.
Οι ψυχές πού βρίσκονται στην αρχή της εξελίξεως τους, ενσαρκώνονται με υποτυπώδεις νοητικές λειτουργίες και οι επιθυμίες τους είναι βίαιες και πρωτόγονες. Χρειάζονται πολλές ενσαρκώσεις για να πραγματοποιήσει η ψυχή μια μικρή πρόοδο στην εξέλιξή της.
Οι κάπως περισσότερο εξελιγμένες ψυχές είναι και αυτές με μικρή ηθική ανάπτυξη, με κατώτερη νοητική ικανότητα, δεν έχουν φαντασία και πρωτοβουλία. Χρειάζονται πολλές ακόμη ενσαρκώσεις για να σημειωθεί μία αισθητή εξέλιξή τους. Σε αυτήν την βαθμίδα εξελίξεως βρίσκονται τα εννέα δέκατα των ανθρώπων. Το γεγονός αυτό εξηγεί τους πολέμους και την κατάσταση αγριότητας και βαρβαρότητας που επικρατεί, καθώς οι άνθρωποι αυτής της βαθμίδας είναι σκληροί και ανάλγητοι για τον πόνο των συνανθρώπων τους, συγκεντρώνουν το ενδιαφέρον τους στη συσσώρευση αγαθών (τα οποία όμως δεν μπορούν να διαρκέσουν περισσότερο από μια ενσάρκωση) και αδιαφορούν για τα πνευματικά αγαθά πού διαρκούν για πολλές ενσαρκώσεις και είναι εκείνα πού χρησιμεύουν στην ψυχή και όχι στην πρόσκαιρη προσωπικότητα.
Οι περισσότερο εξελιγμένες ψυχές αποτελούν τη μικρή μειονότητα των ανθρώπων, οι οποίοι έχουν εκδηλώσει πολλές ιδέες και πλούτο συναισθημάτων. Σ’ αυτούς η ηθική συνείδηση είναι ανεπτυγμένη και ο διανοητικός ορίζοντας απλώνεται μακριά. Δεν ασχολούνται αποκλειστικά με τον εαυτό τους και το ενδιαφέρον τους στρέφεται σε ζητήματα που απασχολούν μεγάλες ομάδες ανθρώπων και το φυσικό περιβάλλον. Είναι φυσιολάτρες και σε καμιά περίπτωση δεν είναι σκληροί με τους άλλους. Συμμετέχουν αυθόρμητα στον πόνο των συνανθρώπων τους και αποβλέπουν σε μια ιδανική τελειότητα που προσπαθούν να την πραγματοποιήσουν. Τους ανθρώπους αυτούς τους βλέπουμε είτε ως μεγάλους επιστήμονες είτε ως ανθρωπιστές είτε ως φιλοσόφους είτε ως μεγάλους καλλιτέχνες είτε τέλος ως απλούς ανθρώπους με αλτρουιστικές τάσεις που διάγουν μια ήρεμη και καθαρή ζωή. Χρησιμοποιούν επωφελώς κάθε ενσάρκωση, αποκομίζοντας απ’ αυτήν πολύτιμη πείρα, που τους επιτρέπει να πραγματοποιήσουν αισθητή πρόοδο στην εξέλιξη τους.
Τέλος, οι ψυχές που πλησιάζουν στο τέρμα της εξελίξεως στο ανθρώπινο επίπεδο είναι εκείνες πού αντελήφθησαν βαθιά ότι σκοπός της επίγειας ζωής δεν είναι η μάταιη συσσώρευση πρόσκαιρων αγαθών, αλλά ο αγώνας και η αυτοθυσία για τους άλλους, η απρόσωπη και ανιδιοτελής αγάπη προς όλους και η αφιέρωση στην αναζήτηση της Αλήθειας και στην υπηρεσία της ανθρωπότητας. Ενσαρκώνονται σε εξαιρετικά άτομα πού ξεχωρίζουν όχι από τη φανταχτερή προσωπικότητα τους, αλλά από την εσωτερική ευγένεια τους, από τα μεγάλα τους έργα, από την απέραντη αγάπη τους, από τις αυθόρμητες πράξεις αυτοθυσίας πού πρόθυμα εκτελούν. Αυτοί έχουν φθάσει πλέον στο τέρμα της εξελίξεως τους στο ανθρώπινο επίπεδο όπου εκλείπει η αναγκαιότητα των περαιτέρω ενσαρκώσεων
ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ ΤΑΚΑΣ, φυσικός και πτυχιούχος της νομικής
(απόσπασμα) https://lykomidis.wordpress.com
---------------------------
Η ΜΕΤΕΝΣΑΡΚΩΣΗ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΕΧΕΙ ΑΜΕΣΗ ΣΥΝΔΕΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΝΟΜΟ ΤΗΣ ΕΞΕΛΙΞΕΩΣ
Ως μετενσάρκωση της ψυχής του ανθρώπου θεωρούμε την, μετά τον θάνατο, επαναφορά του στην ζωή με έναν νέο οργανισμό.
Η μετενσάρκωση της ψυχής του ανθρώπου έχει άμεση σύνδεση με τον νόμο της εξελίξεως, γιατί μέσω της διαδικασίας των πολλών ενσαρκώσεων η ψυχή εξελίσσεται από την κατωτέρα ζωική μορφή στον άνθρωπο (για το περιβάλλον της Γης), αλλά και πέραν του ανθρωπίνου επιπέδου χωρίς πέρας.
Ο θάνατος αποτέλεσε το αίτιο εμφανίσεως όλων σχεδόν των θρησκειών και των σωτηριολογικών τους δογμάτων. Οι βιβλικές θρησκείες διδάσκουν τους οπαδούς τους ότι η πίστη καθώς και η τήρηση των κανόνων που αυτές διδάσκουν εγγυώνται την συνέχεια της προσωπικότητάς τους στον «παράδεισο», δηλαδή σε έναν χώρο μη δυνάμενο να εντοπιστεί από τους εν ζωή ευρισκομένους, για την ύπαρξη του οποίου η μόνη αψευδής απόδειξη είναι η «πίστη» και το κύρος αυτών που «αποκαλύπτουν» την ύπαρξή του.
Στις μυστηριακές παραδόσεις της Ινδίας, της Αιγύπτου και της Αρχαίας Ελλάδας, η μετενσάρκωση αποτελούσε τον πυρήνα κάθε διδασκαλίας. Με την μετενσάρκωση ασχολήθηκε ιδιαίτερα ο Πλάτων αλλά οι βάσεις της προέρχονται από τους Πυθαγορείους και τους Ορφικούς. Η ιδέα αυτή είναι ιδιαίτερα διαδεδομένη σήμερα στον Ινδουισμό και τον Βουδισμό και αποτελεί το βασικό πιστεύω των θεοσοφιστών, ενώ ο χριστιανισμός την αποκρούει.
Το θέμα της αποδοχής ή μη της εννοίας της μετενσαρκώσεως μπορεί να αντιμετωπιστεί τόσο με άμεσες αποδείξεις όσο και με έμμεσες. Στην Καινή Διαθήκη γίνεται μνεία στην μετενσάρκωση, η οποία θεωρείται ως αυτονόητη από μαθητές του Ιησού (βλέπε κατά Ματθαίο κεφ. ΙΑ παρ. 9-15, κεφ. ΙΣΤ παρ. 13-17, κεφ. ΙΖ παρ. 10-13 κατά Μάρκο κεφ. Η παρ. 27-30, κεφ. Θ παρ. 11-13, Κατά Λουκά κεφ. Θ παρ. 18-20, κατά Ιωάννη κεφ. Θ παρ. 2) .Όμως ο Χριστιανισμός, όπως τον διαμόρφωσε το ιερατείο, την απορρίπτει.
Η μετενσάρκωση εξηγεί με λογικό τρόπο τις τεράστιες διαφορές πού παρουσιάζουν οι άνθρωποι στην ηθική και πνευματική ανάπτυξη τους, ενώ βιολογικώς λειτουργούν ομοιότυπα. Ποια άβυσσος χωρίζει έναν πρωτόγονο άνθρωπο, με ζωώδη αισθήματα και ασθενική διάνοια ή έναν συνειδητό κακούργο, από έναν εξελιγμένο άνθρωπο με ανεπτυγμένη ηθική συνείδηση και αγνό χαρακτήρα, που έμφυτα αποστρέφεται το κακό; Η κολοσσιαία αυτή διαφορά μπορεί να εξηγηθεί μόνον με την διαφορετική ηλικία των ψυχών και το πλήθος των ενσαρκώσεων.
ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ ΤΑΚΑΣ, φυσικός και πτυχιούχος της νομικής
(απόσπασμα) https://lykomidis.wordpress.com
------------------------------------------
Η περιφέρεια της ψυχής
Ασχολούμαστε με τον έλεγχο του νου αλλά πολλοί δεν γνωρίζουν τι είναι νους, τι είναι διάνοια κλπ και ποια σχέση έχουν με την ψυχή. Γι' αυτό δεν θα ήταν άσκοπο να δούμε μερικές από αυτές τις ψυχικές λειτουργίες, και πως σχετίζονται με την ψυχή. Η ψυχή, γενικά, έχει δυο διακριτά μέρη, το ένα είναι η περιφέρειά της που γίνονται όλες αυτές οι ψυχικές λειτουργίες και το άλλο είναι το κέντρο της στο οποίο βρίσκεται αποθηκευμένη όλη η εμπειρία των προηγουμένων ενσαρκώσεών της.
Η περιφέρεια της ψυχής είναι αυτό το οποίο στον άνθρωπο χαρακτηρίζεται ως Διάνοια της ψυχής μέσω της οποίας η ψυχή αποκτά αντίληψη του εξωτερικού κόσμου. Αυτό σημαίνει ότι η διάνοια ενεργοποιείται όταν η ψυχή είναι ενσαρκωμένη δηλαδή όταν διαθέτει οργανισμό (και συνεπώς εγκέφαλο) και τότε η ψυχή χαρακτηρίζεται ως πνεύμα. Πνεύμα είναι το αποτέλεσμα της διάνοιας και της ψυχής (κατά τον Νάγο). Αυτό σημαίνει ότι πνεύμα είναι ψυχή διανοούμενη δηλαδή ψυχή έχουσα οργανικό μέσο και συνεπώς εγκέφαλο (με τον οποίο η ψυχή συνδέεται άμεσα και συλλειτουργεί με αυτόν). Στην διάνοια η ψυχή συγκεντρώνει πληροφορίες από το περιβάλλον της, τις επεξεργάζεται, εξάγει δικά της συμπεράσματα (ανεξάρτητα αν αυτά είναι αληθή ή ψευδή), κατανοεί τα συμβαίνοντα στο περιβάλλον της και επικοινωνεί με το περιβάλλον της.
Κατά την γέννηση του ανθρώπου η διάνοιά του δεν περιλαμβάνει καμιά πληροφορία είναι δηλαδή ένας άγραφος χάρτης. Με την πάροδο των ετών και την ανάπτυξη του σώματος, η διάνοια εμπλουτίζεται με διάφορες πληροφορίες που διαβιβάζουν σ’ αυτήν οι πέντε αισθήσεις αλλά και με εντυπώσεις και συμπεράσματα που έχουν προκύψει από την επεξεργασία αυτών των πληροφοριών. Αποτέλεσμα αυτού είναι να δημιουργείται ένας «εσωτερικός» κόσμος με πληροφορίες και γνώσεις που έχει αποκτήσει και οι οποίες προέρχονται από το εξωτερικό κοινωνικό και οικογενειακό περιβάλλον που ζει, την εκπαίδευσή του αλλά και τα γεγονότα της ζωής του. Του εσωτερικού αυτού κόσμου λαμβάνει άμεση γνώση το ψυχικό κέντρο και έτσι αποκτά συνείδηση του υλικού κόσμου που το περιβάλλει. Στην διάνοια συνεπώς συγκεντρώνονται όλες οι εικόνες και γνώσεις που αποκτά ο άνθρωπος κατά την διάρκεια της ζωής και οι οποίες αποτελούν το περιεχόμενο αυτής το οποίο αποθηκεύεται στην μνήμη του.
Το ψυχικό κέντρο
Το ψυχικό κέντρο του ανθρώπου αποτελεί το κέντρο του συναισθηματικού και ιδεολογικού του κόσμου, από το οποίο εκδηλώνονται σταδιακά οι Φυσικοί Νόμοι οι οποίοι συνιστούν και την εξελικτική του βαθμίδα. Από το ψυχικό κέντρο εκδηλώνονται όλες οι τάσεις που συνιστούν όλες τις ιδιαίτερες εκδηλώσεις της προσωπικότητάς του. Επίσης στο ψυχικό κέντρο έρχονται όλα τα αισθήματα προκειμένου να αξιολογηθούν.
ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ ΤΑΚΑΣ, φυσικός και πτυχιούχος της νομικής.
(απόσπασμα) Περισσότερα: https://lykomidis.wordpress.com
----------------------------------
ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΑΣ
ΤΟ ΣΩΜΑ ΕΙΝΑΙ Η ΠΗΓΗ ΤΗΣ ΛΗΘΗΣ. Η ΜΝΗΜΗ ΑΝΗΚΕΙ ΜΟΝΟ ΣΤΗΝ ΨΥΧΗ. (ΠΛΩΤΙΝΟΣ)
Η ΓΝΩΣΗ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΜΝΗΣΗ ΓΙΑΤΙ Η ΨΥΧΗ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΑΝΕΚΑΘΕΝ (ΔΙΑΛΟΓΟΣ, ΣΩΚΡΑΤΗΣ - ΜΕΝΩΝ)
Υπεστήριξαν μερικοί ιστορικοί ότι το Βυζάντιο αποτελεί την συνέχεια της αρχαίας Ελλάδος και ότι διέσωσε τον πολιτισμό της. Η άποψη αυτή καθιερώθη και κατεχωρήθη στα σχολικά βιβλία, ώστε όλοι μας σήμερα να θεωρούμε την ιστορία του Βυζαντίου ως ιστορία ελληνική. Οι Έλληνες οπωσδήποτε έζησαν στο Βυζάντιο και κατά συνέπειαν η περίοδος αυτή, όπως εκείνη της Ρωμαιοκρατίας και η άλλη της Τουρκοκρατίας, αποτελούν μέρος της ιστορίας των. Το ζήτημα όμως είναι πώς έζησαν οι Έλληνες στο Βυζάντιο, που και αυτό ήταν Ρωμαϊκό κράτος. Στην Ρωμαϊκή περίοδο οι Έλληνες έχασαν μεν την πολιτική τους ελευθερία, όχι όμως την πνευματική και τον πολιτισμό τους. Κατά την Βυζαντινή περίοδο όμως έχασαν επί πλέον και την πνευματική τους ελευθερία, τον πολιτισμό, την περιουσία ακόμη δε και την ζωή τους, αν επέμεναν να σκέπτονται ελεύθερα, να ζουν ως Έλληνες και να ονομάζονται Έλληνες. Η καταστροφή αυτή του πολιτισμού ενός έθνους είναι βάρβαρη γενοκτονία.΄Οτι συντελέσθη η καταστροφή αυτή δεν μπορεί να απορριφθή ούτε από τους ιστορικούς - φίλους του Βυζαντίου. Δεν τονίζεται όμως και δεν διδάσκεται, με αποτέλεσμα να παραμένει άγνωστη στους περισσοτέρους σημερινούς Έλληνες. Το βιβλίο αυτό επιχειρεί να ρίψη άπλετο φως στην τραγική αυτή περίοδο του Ελληνισμού.
Εικόνα: Λακωνική Κύλικα με Προμηθέα και Άτλαντα
Σύμφωνα με τις αναφορές της Μυθολογίας ο Προμηθέας εμφανίζεται τόσον ως ο ευεργέτης του ανθρώπου που του προμηθεύει την φωτιά όσο και ο πλάστης του ανθρώπου ο οποίος έφτιαξε τον πρώτο άνδρα από πηλό.
Στις σχέσεις του με τη γη, είναι ένα πνεύμα φιλικό της ανθρωπότητας (φιλάνθρωπος), που την ανύψωσε στον πολιτισμό, που την μύησε στη γνώση όλων των τεχνών. Αντίληψη που σ’ αυτήν ο Αισχύλος έδωσε τις ωραίες αναπτύξεις που γνωρίζουμε.
Με τη φωτιά, μια που υπήρξε το πρώτο όργανο της κοινωνικής καλλιέργειας, θα μπορούσαμε να πούμε πως το ανθρώπινο γένος άρχισε να βγαίνει απ’ τη βαρβαρότητα, να ξεχωρίζει απ’ τον κόσμο των ζώων, ώστε να ζει τη δική του ζωή. Έφτασαν επομένως οι άνθρωποι να προσδώσουν σ’ αυτή την ανακάλυψη τις αρχές της πολυμήχανης κι έξυπνης ανθρωπότητας, θεωρώντας το πρόσωπο που υπήρξε ο αυτουργός αυτής της ανακάλυψης σαν τον τύπο του πρώτου ανθρώπου.
Ο Προμηθέας ως ο δημιουργός του ανθρώπου.
Κατά την παράδοση ο Προμηθέας είναι ο δημιουργός του ανθρώπου τον οποίο έπλασε από πηλό και κατά συνέπεια ο Προμηθέας είναι κάτι περισσότερο απ’ το αρχέτυπο του ανθρώπου, είναι ο γεννήτορας του. Συγκεκριμένα όπως ο Ήφαιστος πλάθει την πρώτη γυναίκα και της δίνει ζωή, το ίδιο κι ο Προμηθέας δημιουργεί τον πρώτο άντρα.
Μετά τον κατακλυσμό του Δευκαλίωνα, ο Δίας προστάζει τον Προμηθέα και την Αθηνά να δημιουργήσουν μια καινούργια ανθρώπινη γενιά από τη λάσπη που είχε κατακαθίσει στα νερά και, την εποχή του Παυσανία, έδειχναν ακόμη στη Φωκίδα τον πηλό που χρησιμοποίησε ο τιτάνας Προμηθεύς. Σε πολλά Αρχαία ανάγλυφα βλέπουμε, πραγματικά, τον Προμηθέα να πλάθει το σώμα του ανθρώπου, είτε μόνος είτε με τη βοήθεια της θεάς Αθηνάς.
Ο Προμηθεύς είναι Τιτάν, Υιός του Ιαπέτου, πατριάρχου του Ελληνισμού. Είναι πατέρας του Δευκαλίωνος, του γενάρχου του μετακατακλυσμιαίου Ελληνισμού.
https://lykomidis.wordpress.com , Πηγή εικόνας: entropiaestetica.wordpress.com
------------------------------------
Για να κατανοήσουμε ορθά τον όρο Φυσιολατρία πρέπει να ιδούμε πρώτα την έννοια της λέξεως λατρεύω και λατρεία. Η λέξη λατρεύω (σύμφωνα με τα λεξικά) στην Αρχαία Ελληνική Γλώσσα είχε την έννοια του «υπηρετώ με αφοσίωση», «υπηρετώ με μισθό», «διακονώ». Κατά τον μεσαίωνα όμως της δόθηκε σε αυτήν την λέξη, υπό την επίδραση του χριστιανισμού (όπως και σε πολλές άλλες) μια κατ’ επέκταση έννοια και σημαίνει «σέβομαι και τιμώ απολύτως και προσκυνώ» π.χ. λατρεύω τον Θεό. Επίσης σημαίνει «την δια λόγων και πράξεων εκδηλούμενη ευσέβεια, πίστη και αγάπη προς τον Θεό (των εβραίων και χριστιανών), έχουσα αξία μόνον όταν το θρησκευτικό αίσθημα από το οποίο πηγάζει είναι βαθύ και ειλικρινές».
Οι Χριστιανοί εκδηλώνουν την θεία λατρεία με την συμμετοχή τους στη θεία ευχαριστία και αποδίδουν λατρεία μόνον προς τον Θεό και όχι προς τους αγίους της εκκλησίας, προς τους οποίους η προσκύνηση είναι τιμητική. Βεβαίως σήμερα από πολλούς χριστιανούς επεκτείνεται καταχρηστικά η λατρεία με την χριστιανική έννοια και προς τους αγίους.
Οι Έλληνες δεν απέδιδαν, ούτε σήμερα αποδίδουν, λατρεία προς τους Θεούς τους αλλά μόνον αγάπη αισθανόμενοι προς αυτούς σαν ίσοι προς ίσους, παρά την διαφορά επιπέδου. Οι Έλληνες απέδιδαν και αποδίδουν λατρεία μόνο προς την ΦΥΣΗ την οποία θεωρούσαν και θεωρούν ως την υπέρτατη αρχή, από την οποία τα πάντα απέρρευσαν. Αισθάνονται εαυτούς τέκνα της Φύσεως και γι’ αυτό την αποκαλούν «θεία Φύση». Η λατρεία που απέδιδαν και αποδίδουν προς την θεία Φύση έχει την έννοια της ευσέβειας προς Αυτήν, ως μητέρα των πάντων και δεν έχει την έννοια της προσκυνήσεως, ούτε πηγάζει από κανένα θρησκευτικό συναίσθημα. Έτσι οι Έλληνες απευθύνονται προς τους Θεούς τους με το κεφάλι και τα χέρια υψωμένα προς τον ουρανό και ουδέποτε προσκυνούν και θεωρούν τους εαυτούς τους ελεύθερους και αδέσμευτους προς τους Θεούς τους.
Η διαφορά μεταξύ Ελλήνων (εθνικών) και χριστιανών είναι τεράστια ως προς την αγάπη και λατρεία που αποδίδουν στο θείο και αυτό φαίνεται από την στάση τους. Έτσι οι Έλληνες (εθνικοί) απευθύνονται προς τους Θεούς τους με το κεφάλι και τα χέρια υψωμένα προς τον ουρανό και ουδέποτε προσκυνούν. Η ενατένηση προς τον ουρανό, όταν απευθύνονται προς τους θεούς έχει την έννοια ότι θεωρούν τους Θεούς ως ενοίκους υψηλοτέρου πνευματικού επιπέδου. Οι Χριστιανοί αποδίδουν λατρεία προς τον Θεό και αγάπη (και λατρεία) προς τους άγιους γονυκλινείς και με το κεφάλι κατεβασμένο προς το έδαφος, σε ένδειξη δουλικής υποταγής. Οι Έλληνες εθνικοί θεωρούν τους εαυτούς τους ελεύθερους και αδέσμευτους προς τους Θεούς τους, ενώ οι Χριστιανοί θεωρούν τους εαυτούς τους δούλους του Θεού και τον ιεράρχη τους δεσπότη και ποιμένα τους. Σχετικά είναι γνωστή η εικόνα που εμφανίζει τον Ιησού ως ποιμένα, με ένα πρόβατο στους ώμους του, όπου πρόβατο είναι ο πιστός χριστιανός. Σημειώνεται ότι Έλληνες (με την έννοια που δίδεται σ’ αυτό το κείμενο) είναι οι, κατά τον Ισοκράτη, μετέχοντες της Ελληνικής Παιδείας. Όταν λέγουμε Ελληνική Παιδεία εννοούμε την Ελληνική Φιλοσοφία η οποία ερμήνευσε την Φύση και τις δυνάμεις της Φύσεως, αλλά και τους φορείς αυτών των δυνάμεων που είναι οι Θεοί (πνεύματα).
Φυσιολατρία, λοιπόν, είναι η λατρεία προς την Φύση. Οι άνθρωποι πρέπει να αποδίδουν λατρεία προς την Φύση γιατί η Φύση είναι η μόνη πραγματικότητα, είναι το όλον. Η απόδοση λατρείας προς την Φύση (δηλαδή προς το όλον) περιλαμβάνει και τα μέρη. Σχετικά ο Θείος Πυθαγόρας έλεγε: «Η προς την Φύση λατρεία περιλαμβάνει και τα κατά μέρος αυτής και το πνεύμα αυτής. Αντίθετα λατρεία προς πρόσωπο χωρίζει αυτό από την Φύση και το μειώνει. Λατρεύομαι, έλεγε, τους Θεούς ως κύριους των δυνάμεων της Φύσεως και όχι ως ατομικά εγώ αυτής. Τα ατομικά εγώ της Φύσεως τιμούμε μόνο για τα έργα τους». Επίσης έλεγε: «Η προς την Φύση λατρεία περιλαμβάνει και τα κατά μέρος αυτής και το πνεύμα αυτής. Αντίθετα λατρεία προς πρόσωπο χωρίζει αυτό από την Φύση και το μειώνει. Λατρεύομαι, έλεγε, τους Θεούς ως κύριους των δυνάμεων της Φύσεως και όχι ως ατομικά εγώ αυτής. Τα ατομικά εγώ της Φύσεως τιμούμε μόνο για τα έργα τους» (εδώ η λέξη λατρεία έχει την έννοια της ευσέβειας).
Η ιδέα της λατρείας της Φύσεως ως και η ιδέα του εκ της Φύσεως προκύψαντος πνεύματος με Θεία πανοπλία νοήσεως στον συμβολισμό της Θεάς Αθηνάς οφείλεται στον πολιτισμό των Αρχαίων Ελλήνων και αυτό πρέπει να μας κάνει να επιδεικνυόμαστε ιστορικώς. Ο πολιτισμός που δίδαξαν οι Θείοι ιεροφάντες των Ελληνικών Μυστηρίων έδωσε στην ανθρωπότητα στηρίγματα για να βαδίσει την οδό της προόδου. Τα γράμματα, οι επιστήμες και οι τέχνες υπήρξαν αποτέλεσμα του πολιτισμού των Αρχαίων ηρώων μας και γι’ αυτούς επίσης πρέπει να επιδεικνυόμαστε ιστορικώς.
Οι Θεοί για τους μυημένους στα Μυστήρια είναι φυσικές και πνευματικές δυνάμεις. Όμως ο πνευματικός κόσμος όρισε οντότητες οι οποίες εμφορεύουν αυτών των φυσικών και πνευματικών δυνάμεων ώστε να συντρέχουν τις κάτωθεν αυτών οντότητες στην προς το Φως πορεία τους και αυτοί είναι οι δώδεκα θεοί των Ελλήνων. Συνεπώς οι Θεοί εμφανίζονται με διπλή έννοια. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ένα εκ των αγαλμάτων του Θεού Διός το οποίο τον εμφανίζει αφενός μεν κρατούντα κεραυνό αφετέρου δε έχοντα στα πόδια του τον αετό. Ο κεραυνός είναι σύμβολο του θεού-φυσικής δυνάμεως ενώ ο αετός είναι σύμβολο του Θεού-ελεύθερο πνεύμα που εμφορεύει αυτών των δυνάμεων. Οι Θεοί-ελεύθερα πνεύματα συντρέχουν τους επιθυμούντες να απελευθερωθούν από το γήινο περιβάλλον.
Ας προσεγγίσουμε την Φύση, ας συνδεθούμε με τις δυνάμεις της και τους Κυρίους των δυνάμεών της, διότι αυτοί είναι οι αληθείς Θεοί. Όποιος δεν είναι βασιλεύς φυσικής δυνάμεως είναι ψευδής θεός, είναι θεός του ερέβους και ενεργεί μόνον στο έρεβος.
Σπυρίδων Νάγος
Εδώ είναι συγκεντρωμένα τα δικά μου άρθρα. ΚΛΙΚ ΣΤΟΝ ΣΥΝΔΕΣΜΟ: ΤΑ ΑΡΘΡΑ ΤΗΣ ΣΕΛΙΔΑΣ ΕΝΝΕΑ ΕΤΗ ΦΩΤΟΣ
«ΟΛΟ ΤΟ ΟΥΡΑΝΙΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑΧΩΡΗΜΕΝΟ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΝΙΑ ΠΑΡΑΔΟΣΗ, ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ»
59. ……Κι ενώ αυτός αγόρευε, ο στρατηγός της Κορίνθου Αδείμαντος, ο γιος του Ωκύτη, είπε: «Θεμιστοκλή, στους αγώνες, αυτούς που ξεκινούν πριν δοθεί το παράγγελμα, τους δίνουν μια με το ραβδί». Κι αυτός, απολογούμενος, είπε: «Όμως κι αυτοί που μένουν παραπίσω χάνουν το στεφάνι της νίκης»
Ηροδότου Ιστορίες: Ουρανία
«Ουτ’ άρα φύσει ούτε παρά φύσιν εγγίνονται αι αρεταί, αλλά πεφυκόσι μεν ημίν δέξασβαι αυτάς, τελειουμένοις δε δια του εθους».
[Oι αρετές δεν υπάρχουν μέσα μας εκ φύσεως - ούτε όμως και είναι αντίθετη προς τη φύση μας η γένεσή τους μέσα μας, η φύση μας έκανε επιδεκτικούς στις αρετές, τέλειοι όμως σ' αυτές γινόμαστε με τη διαδικασία του έθους (1103a 25).]
Αριστοτέλης «Ηθικά Νικομάχεια»
Κάποιοι φίλοι του Σωκράτη γνώρισαν ένα διάσημο φυσιογνωμιστή. Του έδειξαν από μακριά τον Σωκράτη και του ζήτησαν να περιγράψει το χαρακτήρα του. Εκείνος, αφού τον κοίταξε καλά, απάντησε, ότι είναι ευέξαπτος και ανίκανος για αυτοέλεγχο, φιλήδονος, ψεύτης κ.λπ.. Κατάπληξη και γέλια των φίλων, που τα μετέφεραν όλα στον Σωκράτη. Έτσι ακριβώς ήμουν, τους απαντά· έκτοτε άλλαξα τον εαυτό μου, τα ελαττώματα όμως αυτά παρέμειναν χαραγμένα στο πρόσωπο μου.
(Κικέρων, Τusculanes, IV, 37).
Πεθαίνετε, διότι εσκοτώσατε το Πνεύμα.
Ενόσω δεν αναστηθή και αναστηλωθή το Πνεύμα,
αδύνατον να αρχίση η υπάρχουσα Ζωντανή Ελλάς.
Περικλής Γιαννόπουλος
(1870-1910)
«Η αμάθεια γεννά πρώτον την οίησιν και την θρασύτητα, μετά ταύτα την αναισχυντίαν, όλα δε ταύτα αποκορυφούνται εις την ακόλαστον ελευθερίαν, η οποία πρώτον εκδηλώνεται με απείθειαν εις τους άρχοντας, έπειτα με ασέβειαν προς τους γονείς και τους πρεσβυτέρους, δια να καταλήξη εις την ασύστολον παράβασιν των νόμων και τέλος εις την εσχάτην αδιαφορίαν και περιφρόνησιν προς τους όρκους, τα συνθήκας και προς αυτούς ακόμη τους θεούς»
Πλάτων στην «Πολιτεία» βιβλίο Η, 562-569
(Απόδοσις Ι. Πασσά)
«Απόγονοι των θεών και παιδιά των θεών» ονομάζονται οι Έλληνες. (Πλάτωνας Τίμαιος 40β)
«Γεννήματα και θρέμματα θεών γεμάτοι αρετές» χαρακτηρίζονται οι Έλληνες. (Πλάτωνας Τίμαιος 24 d).
«Είναι φυτά τ' ουρανού οι Έλληνες, και όχι της γης, γιατί στον ουρανό Βρίσκονται οι ρίζες τους. Τους ανέθρεψε η Αθηνά.» (Πλάτωνας Τίμαιος 23 d - e).
«Θεοί και άνθρωποι έχουν την ίδια καταγωγή». (Ησίοδος: Έργα και Ημέρες και Πίνδαρος Ωδή Νεμεονίκου).
ΤΟ ΜΑΚΑΡΙΟΝ ΚΑΙ ΑΦΘΑΡΤΟΝ ΟΥΤΕ ΑΥΤΟ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΕΧΕΙ ΟΥΤΕ ΑΛΛΩ ΠΑΡΕΧΕΙ, ΩΣΤΕ ΟΥΤΕ ΟΡΓΑΙΣ ΟΥΤΕ ΧΑΡΙΣΙ ΣΥΝΕΧΕΤΑΙ,ΕΝ ΑΣΘΕΝΕΙ ΓΑΡ ΠΑΝ ΤΟ ΤΟΙΟΥΤΟΝ.
Το μακάριο και άφθαρτο ον ούτε το ίδιο γνωρίζει ενοχλήσεις ούτε σε άλλους προξενεί ενοχλήσεις. Ώστε δεν επηρεάζεται ούτε από θυμούς ούτε από ευχαριστίες. Γιατί όλα αυτά είναι γνωρίσματα ενός αδύναμου όντος.
_____________
«Αποκλείεται ως πρώτη αρχή των όντων πάσα γνωστή ουσία, διότι εφ όσον θα ήταν γνωστή, αυτομάτως παύει να είναι Άπειρος»
ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ
Το Άπειρο κατά τον Αναξίμανδρο, το οποίο είναι ποιοτικώς ακαθόριστο και ποσοτικώς απεριόριστο είναι αδύνατον να κατανοηθεί από την ανθρώπινη νοημοσύνη και τις ανθρώπινες αισθήσεις, οι οποίες έχουν περιορισμένες δυνατότητες με αρχή και τέλος.
Για κείνους που πέθαναν στις Θερμοπύλες, ένδοξη η τύχη, ωραίος ο θάνατος, βωμός ο τάφος, μνήμη παντοτινή αντί για θρήνος, κι η μοίρα τους αντικείμενο εγκωμίων. Σάβανο σαν κι αυτό μήτε η σαπίλα μήτε ο χρόνος ο πανδαμάτορας θα αμαυρώσει των γενναίων ανδρών. Και το μνήμα την καλή φήμη της Ελλάδας διάλεξε για ένοικό του. Μάρτυρας είναι ο Λεωνίδας, ο βασιλιάς της Σπάρτης, που μέγα στολίδι άφησε πίσω του την αρετή και δόξα αιώνια.
Σιμωνίδης, λυρικός ποιητής
Οι συμβολισμοί στην αλληγορία του σπηλαίου είναι :
Σπήλαιο = η αισθητή πραγματικότητα και η κοινωνία στην οποία δεν διοικούν οι πεπαιδευμένοι.
Οι δεσμώτες = οι απαίδευτοι άνθρωποι, αυτοί δηλαδή που βρίσκονται στα σκοτάδια της αμορφωσιάς, της αμάθειας και της αγνοίας.
Φωτιά = το φως του ήλιου της κοινωνίας μας.
Σκιές & αντίλαλοι ήχων = είδωλα των πραγματικών όντων, όχι τα πραγματικά αντικείμενα και οι ήχοι.
Αλυσίδες = οι αισθήσεις (μέσω των αισθητηρίων οργάνων γίνεται αντιληπτός ο αισθητός κόσμος, ενώ μέσω της νόησης προσεγγίζεται ο κόσμος των ιδεών)
Φωτεινός χώρος εκτός σπηλιάς = ο κόσμος των ιδεών, ο πραγματικός κόσμος που γίνεται αντιληπτός με την νόηση.
Οι άνθρωποι που κινούνται εκεί έξω, όσα κουβαλάνε, οι ήχοι που εκπέμπουν = τα αληθινά όντα, οι ιδέες.
Το φως του ήλιου = η πραγματική αλήθεια, η ιδέα του αγαθού.
Η ανηφορική οδός που οδηγεί στην έξοδο = διαδικασία Παιδείας.
Ο απελευθερωμένος δεσμώτης = φιλόσοφος
Η απόσταση του Σειρίου από την Γη είναι 2,76 Parsec* (όπου Parsec ισοδυναμεί με 3,26 έτη φωτός) ή 8,9976 έτη φωτός. Δηλαδή κατά προσέγγιση, περίπου ΕΝΝΕΑ ΕΤΗ ΦΩΤΟΣ. Η εννεάδα (9) ήταν το σήμα κατατεθέν των αρχαίων Ελλήνων.
Ο Θειοφόρος Ησίοδος μέσα από την Θεογονία του, κωδικοποιεί την απόσταση Σειρίου – Γης, με την περιγραφή της πτώσεως των υδάτων της Στυγός. Λέει λοιπόν πως 9 ολόκληρα ημερονύκτια πέφτει το νερό και την δέκατη ημέρα φτάνει στα Τάρταρα. Το φάως (=φως), ταξιδεύει από τον Σείριο στην Γη 9 ολόκληρα έτη και φτάνει στο δέκατο έτος. Λέει ακόμη, πως ο ιερότερος όρκος των Θεών, είναι το νερό της Στυγός και μάλιστα όχι τόσο τα 9/10 των τμημάτων αυτής, αλλά κυρίως το Δέκατο. Θέλοντας να υποδείξει την τοποθεσία αφίξεως του φωτός (σύμφωνα με τα παραπάνω) στον Σείριο. Να λοιπόν ο ιερότερος όρκος πάσης φύσεως ελλόγου όντος.
Το φάσμα του Σειρίου (α Μεγ. Κυνός) είναι περίπου 450 nm (νανόμετρα) ενώ του συνοδού, γύρω στα 550 nm. Το α είναι θερμό αστέρι και το φάσμα του του δίδει το κυανόλευκο χρώμα, ενώ ο συνοδός είναι ψυχρότερο άστρο έχοντας το πορτοκαλί χρώμα φάσματος. Ωστόσο, ως φαινομενικό οπτικό φάσμα, εμείς εισπράττουμε συνδυασμό και των δυο φασμάτων, δηλαδή το σμαραγδί (περίπου στα 500 nm).
Να λοιπόν, από πού πηγάζει και η λατρεία των Αρχαίων Ελλήνων για τους σμαράγδους λίθους!
Τέλος, θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι ο Σωκράτης έπαιρνε όρκο στον Αστερισμό του Κυνός , «Μα τον Κύνα…», λέγει στο έργο του Πλάτωνος «ΓΟΡΓΙΑΣ».
Οι ουσίες των Θεών ποτέ δεν δημιουργήθησαν (διότι τα αιώνια όντα ποτέ δεν δημιουργούνται. Και υπάρχει αιώνια ότι κατέχει την πρωταρχική δύναμη και από τη φύση του δεν παθαίνει τίποτα). Ούτε συνίστανται οι ουσίες των Θεών από σώματα. Διότι πάντα οι δυνάμεις μέσα στα σώματα είναι ασώματες. Ούτε περιέχονται στο χώρο διότι αυτή είναι ιδιότητα των σωμάτων. Ούτε διαχωρίζονται από την Πρώτη Αιτία ούτε και μεταξύ τους, όπως ακριβώς και οι σκέψεις διαχωρίζονται από το νου, ούτε οι πράξεις γνώσης από την ψυχή. Ακολουθεί η γνώση για την Πρώτη Αιτία και οι συνακόλουθες προς αυτήν τάξεις των Θεών, καθώς και η φύση του Κόσμου, η ουσία του νου και της ψυχής, έπειτα η Πρόνοια, η Ειμαρμένη, και η Τύχη, μετά η Αρετή και η Κακία και οι διάφορες μορφές κοινωνικής οργανώσεως, καλές και κακές, που προέρχονται από αυτές, και η πιθανή προέλευση του Κακού στον Κόσμο. Καθένα από αυτά τα θέματα απαιτεί πολλές και μεγάλες συζητήσεις. Δεν θα έβλαπτε όμως, αν τα εκθέταμε εν συντομία, ώστε ο ακροατής να μην τα αγνοεί παντελώς. Αρμόζει στην Πρώτη Αιτία να είναι Μία -διότι η μονάδα προηγείται κάθε πλήθους - και να ξεπερνά τα πάντα σε δύναμη και αγαθότητα. Επομένως τα πάντα μετέχουν αυτής. Διότι λόγω της δύναμής της, τίποτα δεν γίνεται να την παρακωλύσει και λόγω της αγαθότητάς της είναι αδύνατον να παραγκωνισθεί. Αν η Πρώτη Αιτία ήταν Ψυχή, τα πάντα θα ήσαν Έμψυχα. Αν ήταν Νους, τα πάντα θα είχαν Νόηση. Αν ήταν Ύπαρξη, τα πάντα θα αποτελούνταν από την Ύπαρξη. Και βλέποντας αυτή την ιδιότητα στα πάντα, μερικοί άνθρωποι νόμισαν ότι ήταν η Πρώτη Αιτία η Ύπαρξη. Αν τα πράγματα απλώς υπήρχαν, χωρίς να είναι αγαθά, αυτό το επιχείρημα θα ήταν ορθό, αν όμως τα πράγματα που υπάρχουν, υπάρχουν λόγω της αγαθότητάς τους και μετέχουν του Αγαθού, η Πρώτη Αιτία πρέπει απαραιτήτως να είναι πέρα από την Ύπαρξη και από το Αγαθό. Σημαντική απόδειξη αυτού είναι ότι οι ευγενικές ψυχές περιφρονούν την Ύπαρξη προς χάριν του Αγαθού, όταν κινδυνεύουν για την πατρίδα τους ή τους φίλους τους ή για την αρετή. Μετά από αυτή την άρρητη δύναμη έχουμε πάντως τις τάξεις των Θεών.
«Οι μύθοι παρουσιάζουν τους ίδιους τους Θεούς και την αγαθότητα τους -σύμφωνα πάντα με τον διαχωρισμό ανάμεσα στο ρητό και το άρρητο, το αφανές και το φανερό, το σαφές και το κρυφό. Εφόσον, όπως ακριβώς οι Θεοί έχουν κάνει κοινά για όλους τα αγαθά των αισθήσεων, τα αγαθά όμως της νόησης τα έχουν δώσει μόνο στους σοφούς, έτσι και οι μύθοι λένε σε όλους ότι υπάρχουν οι Θεοί, αλλά ποιοί είναι αυτοί και ποιές οι δυνάμεις τους το φανερώνουν μόνο σε εκείνους που μπορούν να το κατανοήσουν. Παρουσιάζουν επίσης και τις ενέργειες των Θεών. Διότι μπορούμε να ονομάσουμε και τον Κόσμο Μύθο, όπου σώματα και πράγματα είναι ορατά, ΑΛΛΑ ΨΥΧΕΣ ΚΑΙ ΝΟΕΣ ΕΙΝΑΙ ΚΡΥΦΟΙ. Επιπλέον, αν θέλεις να διδάξεις σε όλους την αλήθεια για τους Θεούς, ΑΠΟ ΤΗ ΜΙΑ ΟΙ ΑΝΟΗΤΟΙ ΘΑ ΤΗΝ ΠΕΡΙΦΡΟΝΗΣΟΥΝ ΕΠΕΙΔΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΕ ΘΕΣΗ ΝΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΝΟΗΣΟΥΝ, από την άλλη οι καλοί θα την βαρεθούν. ΕΝΩ ΑΝ ΚΡΥΨΕΙΣ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΜΥΘΟΥΣ, ΑΠΟΤΡΕΠΕΙΣ ΤΗΝ ΠΕΡΙΦΡΟΝΗΣΗ ΤΩΝ ΑΝΟΗΤΩΝ ΚΑΙ ΑΝΑΓΚΑΖΕΙΣ ΤΟΥΣ ΚΑΛΟΥΣ ΝΑ ΑΣΚΗΣΟΥΝ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ.»
ΣΑΛΟΥΣΤΙΟΣ – ΠΕΡΙ ΘΕΩΝ και ΚΟΣΜΟΥ