ΟΡΦΕΑΣ ΚΑΙ ΕΥΡΥΔΙΚΗ

Ο ΟΡΦΕΑΣ. Mία από τις πιο σημαντικές μορφές της Ελληνικής Μυθολογίας. Γεννήθηκε στην Θράκη και ήταν γιος του άρχοντα της περιοχής, Οιάγρου και της Μούσας Καλλιόπης, της προστάτιδας της Επικής Ποίησης.
Σε παιδική ηλικία διδάχτηκε την τέχνη της μουσικής από τις Μούσες αλλά και από τον ίδιο τον θεό Απόλλωνα, ο οποίος και του χάρισε την λύρα του.

Η λύρα του Ορφέα, η «μαγική φόρμιγγα», ήταν κάτι σαν επτάχορδη κιθάρα και για την «ανεξήγητη» δύναμη της αλλά και την επίδραση της φωνής του, υπάρχουν δεκάδες ιστορίες. Σύμφωνα με αυτές, η μαγεία της μουσικής και του τραγουδιού του, ημέρευε τα άγρια ζώα και μετακινούσε «δέντρα και βράχους» που έσπευδαν να ακούσουν τη θελκτική μελωδία του!

Κατά πολλούς αναλυτές, όλα αυτά τα περιστατικά θέλουν να δώσουν το μήνυμα πως η αρμονία που κρύβει μέσα της η μουσική μπορεί να επηρεάσει καθοριστικά όλα τα ζωντανά όντα του πλανήτη μας. Ας μην ξεχνάμε πως οι Αρχαίοι Έλληνες, γνώριζαν την μορφωτική και ηθικοπλαστική αξία της μουσικής, ενώ την συμπεριλάμβαναν σε όλα τους τα Μυστήρια.

Είναι αξιοσημείωτο πως, όταν κόλλησε στη Γη η Αργώ, ο Ορφέας έπαιξε τη "λύρα" του (...) και με ας παλμικές κινήσεις που προκαλούσε, μετέβαλε τη μοριακή δομή της Αργούς, με αποτέλεσμα να μειώνεται το βάρος της και να καθίσταται ικανή να υπερνικήσει τη δύναμη της βαρύτητας. 

Η ΕΥΡΥΔΙΚΗ

Ευρυδίκη: (ευρύς + δίκη), η πολύ δίκαιη. Μια απ’ τις Δρυάδες νύμφες. Kόρη του Απόλλωνα και σύζυγος του Ορφέα. Ακτινοβόλα, ειλικρινής, απεχθάνεται την υποκρισία και την ψευτιά. Έχει λίγο βαριά φωνή κι επιβλητική εμφάνιση.

Όταν η Ευρυδίκη πέθανε από δάγκωμα ερπετού, ο πόνος του Ορφέα τον οδήγησε σε ένα τραγούδι τόσο σπαραχτικό, που ακόμη και οι θεοί έκλαψαν στο άκουσμά του!

Με τη δική τους συμβουλή ο Ορφέας, ξεκίνησε για τον Κάτω κόσμο, όπου η δύναμη της λύρας του ήταν τέτοια που μάγεψε ακόμα και τον Χάροντα. Κανένας δεν κατάφερε να μείνει ανεπηρέαστος από την μαγεία της λύρας του: οι δικαστές των νεκρών άρχισαν να κλαίνε, ο Κέρβερος σταμάτησε να γαυγίζει και ο Σίσυφος αφού ανέβασε επιτέλους τον βράχο στην κορφή του λόφου, έκλαψε συγκινημένος.

Ήταν τέτοια η αρμονία της μουσικής που σκόρπισε δάκρυα στο πιο μαύρο και αδάκρυτο μέρος του κόσμου.

Κι όταν ο Ορφέας παρακάλεσε «δώστε μου πίσω τη γλυκιά Ευρυδίκη», η Περσεφόνη, η πικραμένη θεά, λύγισε από τον έρωτα, κι επέτρεψε στον Ορφέα να γυρίσει στο φώς, με την αγαπημένη του και ζήτησε χάρη από τον Πλούτωνα!

Εκείνος δέχτηκε. Αλλά ο όρος που έθεσε ήταν, η Ευρυδίκη έπρεπε να βλέπει την πλάτη του καλού της, ώσπου ν’ ανέβει στο φως- όχι το πρόσωπό του και ο Ορφέας να μην κοιτάξει την αγαπημένη του, πριν φτάσουν στον Επάνω Κόσμο.

Τότε, στην έξοδο κοντά, ο Ορφέας λύγισε. Ήταν τέτοια η λαχτάρα του, που δεν τα κατάφερε κι έστρεψε να ιδεί την σκιά που τον ακολουθούσε και μια ματιά του, ήταν αρκετή για να την ξαναπάρει μακρυά του!

Ευθύς, η Ευρυδίκη έγινε αυτό που πάντοτε ήταν… αγνώριστη... κι αόρατη…

Ο Ορφέας απαρηγόρητος έκλαιγε πάνω στη Γη κι απέφευγε κάθε σχέση με τις γυναίκες. Γι' αυτό οργισμένες μαινάδες τον έπιασαν και τον κομμάτιασαν στο όρος Παγγαίο. 

Οι Μούσες συνέλεξαν τα κομμάτια του κορμιού του και τα έθαψαν κάτω από τον Όλυμπο. Η ψυχή του επέστρεψε στον Κάτω Κόσμο, όπου συναντήθηκε ξανά με την αγαπημένη του Ευρυδίκη.

Αρκετοί Αρχαίοι συγγραφείς, όπως ο Πλάτωνας, ο Αισχύλος, ο Οβίδιος και ο Βιργίλιος, ασχολήθηκαν με την επίσκεψη του Ορφέα στον Κάτω Κόσμο δίνοντας διάφορες εκδοχές. Επίσης  μουσικοί και ποιητές εμπνεύστηκαν απο τον μύθο του.

ΟΡΦΙΚΟΙ ΥΜΝΟΙ

Οι Ορφικοί Ύμνοι τραγουδούνταν ή απαγγέλονταν κατά την διάρκεια των Ορφικών Μυστηρίων των Αρχαίων Ελλήνων. Η λατρεία τους ήταν γνωστή μόνο στους Mυημένους σ' αυτά. Αποσπασματικά μόνο σώζονται μερικοί ύμνοι καθώς και εικονικές παραστάσεις από τα Μυστήρια ή σποραδικές αναφορές και σχόλια. Χαρακτηριστικό των Ορφικών Ύμνων είναι η μυστικιστική λατρεία και η απόκρυψη από τα μάτια των αμύητων σ' αυτά.

ΟΙ ΟΡΦΙΚΟΙ ΥΜΝΟΙ ΕΔΩ

---------------------------

Πύλη Ιάσωνος και Ρέας - ΟΡΦΕΑΣ - Ο ΜΕΓΑΣ ΘΕΟΛΟΓΟΣ