ΤΑ ΔΕΛΦΙΝΙΑ ΚΑΙ Η ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΘΕΣΗ ΤΟΥΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΠΟΙΗΣΗ

Τα Δελφίνια κατέχουν μια σημαντική θέση στην Ελληνική Mυθολογία και στην ποίηση. Οι πρώτες περιγραφές Δελφινιού, που σώζονται στην Ελληνική ποίηση, ανήκουν στον Όμηρο, στην Iλιάδα (Ραψωδία Φ22-26) και στην Οδύσσεια (Ραψωδία M92-97).

Στην Οδύσσεια μνημονεύεται μόνο τη στιγμή που η Kίρκη, αναφέρεται στο στενό της Σκύλλας και της Χάρυβδης.

"Mες στο βαθύ το σπήλιο της ως τα μισά χωμένη.
από το μαύρο βάραθρο τ` άγρια κεφάλια βγάζει,
κι εκεί ψαρεύει, ψάχνοντας ολόγυρα στον βράχο,
δελφίνια και σκυλόψαρα κι άλλα θαλασσαγρίμια,
που μύρια η κυματόβροντη τα βόσκει η Αμφιτρίτη"

(Έμμετρη μετάφραση Αργύρη Εφταλιώτη).

Στα Δελφίνια αναφέρεται επίσης ο Ησίοδος τον -7ο αιώνα.
O θεός Απόλλωνας, όλοι γνωρίζουν ότι έφερε την λατρευτική επωνυμία Δελφίνος, και πολλές φορές έπαιρνε την όψη του Δελφινιού.
Mε τον Απόλλωνα το δελφίνι μοιράζεται επίσης την αγάπη του για τη μουσική, γεγονός που αναγνωρίζουν οι ζωολόγοι, οι ναυτικοί και οι ποιητές.

O Αριστοτέλης στο ζωολογικό του έργο "Των περί τα Zώα Ιστοριών", ασχολείται με τα δελφίνια, περιγράφει, το χαρακτήρα τους, τη συμπεριφορά τους, τον τρόπο ζωής τους, την διατροφή τους, την αναπαραγωγή τους, τη διάρκεια της ζωής τους, τους πνεύμονές τους, τις αισθήσεις τους, το κυνήγι τους, τον τρόπο που κολυμπούν κ.ά.
Γνωρίζει ότι τα δελφίνια και γενικότερα τα κήτη πρέπει να καταταχθούν στα θηλαστικά. (Είναι σημαντικό και άξιο προσοχής ότι ο Λινναίος μόλις στη δέκατη έκδοση του "Systema Naturae" ταξινόμησε τα κήτη στα θηλαστικά, ενώ προηγουμένως τα κατέτασσε στα ψάρια).

O Αρίωνας ήταν ένας σημαντικός ποιητής του 7ου αιώνα που καταγόταν από τη Mήθυμνα. Πέρασε όμως το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στην Κόρινθο. Επιστρέφοντας κάποια στιγμή από ένα ταξίδι του από την Ιταλία, άνθρωποι του πλοίου τον λήστεψαν και τον πέταξαν στην θάλασσα. Πριν πέσει όμως μέσα στο νερό τραγούδησε για τελευταία φορά. Ένα δελφίνι που βρίσκονταν εκεί κοντά μαγεύτηκε από τη μουσική του. Το Δελφίνι τον πήρε στη ράχη του και τον μετέφερε στο ακρωτήριο Ταίναρο.

Στην Ιστορία αυτή, αλλά και στα δελφίνια αναφέρονται ο Ηρόδοτος, ο Πλούταρχος, ο Πίνδαρος, ο Λουκιανός, ο Αιλιανός και άλλοι ακόμη.

Στις Ελληνικές θάλασσες έχουν βρεθεί μέχρι σήμερα 9 είδη δελφινιών.

Τα δελφίνια σύμφωνα με τους ελληνικούς θρύλους έσωσαν αρκετά άτομα από σίγουρο πνιγμό.

Σύμφωνα με την έρευνα που έκαναν για τον αλτρουισμό των δελφινιών οι ηθολόγοι (ειδικοί στη συμπεριφορά των ζώων) G. Pilleri και J. Knuchey στη Μεσόγειο Θάλασσα, αποδεικνύεται η αλήθεια των Αρχαίων Ελληνικών θρύλων για τα δελφίνια.

Οι δύο ερευνητές απέδειξαν ότι όταν ένα δελφίνι είναι άρρωστο ή τραυματισμένο, τότε τ` άλλα μέλη της ομάδας, δύο κάθε φορά, το φέρνουν στην επιφάνεια για να αναπνεύσει.

Όπως με πολλά άλλα μυστήρια της φύσης, εμείς οι 'Eλληνες συλλέξαμε ένα εντυπωσιακό ποσό γνώσης και σοφίας σε σχέση με τα δελφίνια. Αυτά τα θαλάσσια θηλαστικά αναμείχθηκαν με τις ζωές των Ολύμπιων θεών των οποίων οι πράξεις περιγράφονταν αλληγορικά σε σχέση πάντα με τον τρόπο ζωής των θνητών.

Ο Απόλλωνας, η Δήμητρα, η Αφροδίτη και ο Διόνυσος είναι μερικοί από τους θεούς μας που συνδέονται με τα δελφίνια.

Παράλληλα, μύθοι από τους πολυταξιδεμένους ναυτικούς, άνθρωποι που σώθηκαν από δελφίνια στις άγνωστες θάλασσες και έγιναν φίλοι μαζί τους, έρχονται να μας δώσουν άλλη νότα μεταξύ μύθου και πραγματικότητας και να ερμηνευτούν μέσα από τα θαυμάσια κείμενα του Ομήρου, του Πλούταρχου, του Ηρόδοτου και άλλων ιστορικών και ποιητών της αρχαίων χρόνων.

Σύμφωνα με τον Έλληνα ποιητή ΟΠΠΙΑΝΟ στη διατριβή του στη Φυσική Ιστορία:

ΤΟ ΚΥΝΗΓΙ ΤΩΝ ΔΕΛΦΙΝΙΩΝ ΕΙΝΑΙ ΑΝΗΘΙΚΟ ΚΑΙ ΟΠΟΙΟΣ ΕΠΙΘΥΜΕΙ ΝΑ ΠΡΟΚΑΛΕΣΕΙ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΣΤΑ ΔΕΛΦΙΝΙΑ ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΟΡΕΙ ΠΙΑ ΝΑ ΦΕΡΕΙ ΚΟΝΤΑ ΤΟΥ ΤΟΥΣ ΘΕΟΥΣ ΣΑΝ ΚΑΛΟΣ ΘΥΣΙΑΣΤΗΣ ΟΥΤΕ ΘΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΓΓΙΖΕΙ ΤΟΥΣ  ΒΩΜΟΥΣ ΤΟΥΣ ΜΕ ΚΑΘΑΡΑ ΧΕΡΙΑ ΑΛΛΑ ΜΟΝΟ ΝΑ ΜΟΛΥΝΕΙ ΚΑΙ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΜΟΙΡΑΖΟΝΤΑΙ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΣΤΕΓΗ.

Ο ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ αναφέρει ένα περιστατικό που εξελίχθηκε στο νησί της Πάρου, όπου ένας ντόπιος προσπάθησε να εμποδίσει κάποιους ψαράδες να σκοτώσουν ένα δελφίνι που είχε πιαστεί στα δίχτυα τους. Λίγο καιρό αργότερα, μεταξύ της Πάρου και της γειτονικής Νάξου, το πλοίο τους αναποδογύρισε και μόνο αυτός γλίτωσε οδηγούμενος από ένα δελφίνι στην ακτή.

Το δελφίνι, εκτός από τους μύθους και τις ιστορίες των λόγιων της εποχής, ήταν ένα από τα βασικά θέματα διακόσμησης των σπιτιών και των νομισμάτων. Από τις τοιχογραφίες στα ανάκτορα της ΚΝΩΣΟΥ, στο μέγαρο της βασίλισσας, υποθέτουμε ότι είχε θέση στη κρητική μυθολογία, στον ΜΙΝΩΙΚΟ πολιτισμό.

Αλλά και στα νομίσματα, όπως ήδη γνωρίσαμε, χρησιμοποιούνται ως στόλισμα και σύμβολο. Στις ΣΥΡΑΚΟΥΣΕΣ βρέθηκε ένα ασημένιο νόμισμα του - 405 με το πρόσωπο της νύμφης ΑΡΕΘΟΥΣΑΣ πλαισιωμένο από δελφίνια.

http://www.logiosermis.net/ , http://www.greenapple.gr/