ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗΝ ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΧΕΙΜΕΡΙΝΟΥ ΗΛΙΟΣΤΑΣΙΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΓΕΝΝΗΣΗΣ ΤΟΥ ΗΡΑΚΛΕΟΥΣ ΚΑΙ ΔΙΟΝΥΣΟΥ

Το να επιστρέφουν οι άνθρωποι στις ρίζες τους είναι κάτι το φυσιολογικό, όπως και το να επιστρέφουν στην πραγματική ταυτότητα (δηλαδή κοσμοαντίληψη, θρησκεία και αξιακό σύστημα) του έθνους στο οποίο ανήκουν.
Το ότι υπάρχουν σύγχρονοι κάτοικοι της Ελλάδος που τιμούν τα όσα τιμούσε το έθνος των Ελλήνων όταν αυτό ήταν ελεύθερο και αυτοκαθοριζόμενο, όταν δηλαδή είχε την δική του εθνική, δηλαδή Ελληνική, κοσμοαντίληψη, θρησκεία και αξιακό σύστημα, είναι συγκινητικό, αξιέπαινο και άξιο υποστήριξης.

Κάποιοι όμως έχουν διαφορετική γνώμη. Διαβάστε εδώ: http://pansyrinx.org/blog/%CE%B7-%CE%BA%CF%89%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%B5%CE%BC%CF%80%CE%BB%CE%BF%CE%BA%CE%AE-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%BC%CE%B7%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%80%CF%8C%CE%BB%CE%B5%CF%89%CF%82-%CE%BB%CE%B1%CF%81%CE%AF/

Ο υποτιθέμενος «χρησμός» της Πυθίας προς τον Ιουλιανό (που επικαλούνται) εφευρέθηκε από τον Βυζαντινό χρονογράφο Γ. Κεδρηνό 700 χρόνια αργότερα!
Γενιές και γενιές Ελλήνων μεγάλωσαν μαθαίνοντας από τα σχολικά εγχειρίδια ότι η Πυθία με «χρησμό» προς τον αυτοκράτορα Ιουλιανό πιστοποίησε τάχα το τέλος του Αρχαίου Κόσμου.
Όπως αναφέρεται λοιπόν στα βιβλία Ιστορίας της Ελληνικής Εκπαίδευσης, κατά το έτος 361 εστάλη από τον Ιουλιανό στους Δελφούς ο φίλος του Ορειβάσιος, ιατρός από την Πέργαμο, για να προσπαθήσει να ανορθώσει το Μαντείο των Δελφών που βρισκόταν «σε πολύ άσχημη κατάσταση». Η Πυθία, για να του δείξει πόσο μάταιη ήταν η προσπάθεια ανόρθωσης του Μαντείου και κατ'επέκταση της Εθνικής Ελληνικής Θρησκείας, έδωσε υποτίθεται τον παρακάτω «χρησμό»:
«Είπατε τώ βασιλεί, χαμαί πέσε δαίδαλος αυλά, ουκέτι Φοίβος έχει καλύβην, ου μάντιδα δάφνην, ουδέ παγάν λαλέουσαν. Απέσβετο και το λάλον ύδωρ»,
Δηλαδή:
«Πείτε στον βασιλιά, ότι στο χώμα κείτεται ο έντεχνος αυλός, ο Φοίβος δεν έχει πια κατοικία, ούτε δάφνη μαντική, ούτε πηγή ομιλούσα. Χάθηκε και το νερό που μιλούσε»
Ο παραπάνω «χρησμός» δεν μοιάζει βεβαίως με κανέναν από τους καταγεγραμμένους από την απώτατη αρχαιότητα χρησμούς του Μαντείου. Αποτελεί μάλλον αποτύπωση μίας πιθανής ή φανταστικής «κακής» κατάστασης στους Δελφούς του 4^ου αιώνος. Θα μπορούσε κάποιος καλόπιστος ερευνητής να υποθέσει ότι πιθανώς να είναι μία υπαρκτή κραυγή αγωνίας της Πυθίας, που έβλεπε τα Ιερά να καταστρέφονται και να βεβηλώνονται, αν και ο ιστορικός μάλλον θα γελάσει με αυτή την εκδοχή, αφού την εποχή εκείνη το συγκεκριμένο Μαντείο, μολυσμένο από χριστιανικές ταφές εγγύς του Ναού του Απόλλωνος, ΔΕΝ χρησμοδοτούσε.

Η ιστορική αλήθεια για τον «χρησμό» είναι βεβαίως πολύ διαφορετική. Ο «χρησμός» εφευρέθηκε και καταγράφηκε από τον Βυζαντινό χρονογράφο Γεώργιο Κεδρηνό τον 11^ο αιώνα, δηλαδή 700 χρόνια αργότερα!!! Φαίνεται πως ακόμη και τον 11^ο αιώνα, παρά τις καταστροφές, διώξεις, λεηλασίες, σφαγές τόσων αιώνων, οι χριστιανοί δεν είχαν εξαφανίσει τους Εθνικούς. Η Ελληνική ψυχή ήταν ακόμα ζωντανή.
Ένα άλλο δεδομένο πάντως που δεν θα πρέπει να διαφεύγει από κανέναν λογικό άνθρωπο είναι επίσης το εξής: Οι χριστιανοί πρέσβευαν με πάθος πως τάχα η Μαντική Τέχνη των προγόνων μας ήταν μία «πλάνη». Παρόλα ταύτα, εκτός από τους απηνείς διωγμούς που οργάνωσαν επί αιώνες για να ξηλώσουν από προσώπου γης αυτή την «πλάνη», προσέδωσαν μέσω του Κεδρηνού σε αυτά τα υποτιθέμενα «τελευταία» «λόγια» της Πυθίας μεγάλη εγκυρότητα και βαρύτητα και τα χρησιμοποίησαν ως τρανταχτό τάχα επιχείρημα κατά των Εθνικών, επί αιώνες.
Επειδή λοιπόν και εμείς, ως Έλληνες κανονικοί, μάθαμε να αναλύουμε τον Κόσμο λογικά, θα ήθελα κάπου εδώ να θέσω σε πάντα ενδιαφερόμενο τον παρακάτω προβληματισμό:

·         Έστω ότι ο Χριστιανισμός δέχεται ειλικρινά την αλήθεια και βαρύτητα του εν λόγω «χρησμού». Τότε οφείλει να δέχεται και την σοβαρότητα και βαρύτητα ΟΛΩΝ των χρησμών που έδινε η Πυθία, γιατί είναι μάλλον παράλογο να χρησμοδότησε αυτή σε διάρκεια τριών περίπου χιλιετιών μία μόνο φορά σωστά, και αυτήν στον Ιουλιανό.

·         Έστω ότι ο Χριστιανισμός δεν δέχεται την αλήθεια και βαρύτητα κάθε χρησμού της Πυθίας. Άρα και ο «χρησμός» που υποτίθεται ότι αυτή έδωσε στον Ιουλιανό, είναι λανθασμένος. Άρα και ο Φοίβος έχει καλύβην και μάντιδα δάφνην!

Και έρχεται στη Λογική Επιστήμη η Ιστορική Επιστήμη να προσθέσει και αυτή το στοιχείο ότι ούτε το Μαντείο χρησμοδοτούσε επί Ιουλιανού, ούτε κανείς ήξερε για τέτοιον «χρησμό» έως τον 11^ο αιώνα !!!

http://www.ysee.gr/index.php?type=article&f=khresmos