«ΟΙ ΚΑΤΑ ΤΑΣ ΕΠΑΡΧΙΑΣ ΕΞΗΓΡΙΩΜΕΝΟΙ ΟΧΛΟΙ, ΜΗ ΑΡΚΟΥΜΕΝΟΙ ΕΙΣ ΤΗΝ ΚΑΤΑΡΓΗΣΙΝ ΤΗΣ ΛΑΤΡΕΙΑΣ, ΗΘΕΛΟΝ ΝΑ ΚΑΤΑΣΤΡΕΨΩΣΙ ΚΑΙ ΑΥΤΑ ΤΑ ΟΙΚΟΔΟΜΗΜΑΤΑ ΕΝΤΟΣ ΤΩΝ ΟΠΟΙΩΝ ΑΥΤΗ ΕΤΕΛΕΙΤΟ»

«Αι πολιτικαί αρχαί ηναγκάζοντο να ενδώσωσιν ή έβλεπον αδιαφόρως την τοιαύτην των μνημείων εκείνων κατεδάφισιν. Τινές δε των επισκόπων και οι πλείστοι των μοναχών συνετέλουν προθυμότατα εις τον όλεθρον τούτον. Εις μάτην διεμαρτύροντο οι εθνικοί, Λιβάνιος, επ’ ελπίδι του να συγκινήση την ψυχήν του Θεοδοσίου, περιέγραφεν τα παθηματα του αρχαίου θρησκεύματος, λέγων προς τοις άλλοις, "οι δε μελανειμονούντες ούτοι… θέουσιν εφ’ ιερά, ξύλα φέροντες και λίθους και σίδηρον, οι δε, και άνευ τούτων, χείρας και πόδας… των πρώτων δε κειμένων, δρόμος επί τα δεύτερα και τρίτα, τολμάται μεν ούν καν ταις πόλεσι, το πολύ δε εν τοις αγροίς… χωρούσι τοίνυν δια των αγρών ώσπερ χείμαρροι κατασύροντες δια των ιερών τους αγρούς".
Η φωνή αυτού δεν εισηκούσθη και το έργον της καταστροφής εκηκολούθησε. Τότε ανετράπη εκ βάθρων ο εν Αλεξανδρεία περίφημος ναός του Σεράπιδος, πάλαι ποτέ οικητήριον των επιστημών, και σώζων έτι κατά τους χρόνους τούτους τινά της αρχαίας σοφίας ίχνη. Τότε κατηδαφίσθη ο εν Απαμεία περικαλλής του Διός ναός. Τότε ηφανίσθησαν πλείστα άλλα της τέχνης αριστουργήματα.
Τοιουτοτρόπως επί Θεοδοσίου εθριάμβευσεν ο χριστιανισμός…..»

ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΘΝΟΥΣ, Βιβλίον όγδοον, σελ. 264, 265, 266 Κ. Παπαρρηγόπουλος.

___________________________

Στις 27 Φεβρουαρίου του +380 ο Αυτοκράτωρ Φλάβιος Θεοδόσιος απαγόρευσε σε ολόκληρη την Αυτοκρατορία όλες τις θρησκείες πλην της Χριστιανικής. Όλοι οι μη χριστιανοί χαρακτηρίζονται στο εξής «σιχαμεροί, αιρετικοί, μωροί και τυφλοί».

Τον Δεκέμβριο του +390 ο Γότθος στρατηγός Βοθέριχος, αρχηγός της Βυζαντινής φρουράς της Θεσσαλονίκης, προσπαθεί να επιβάλλει τον εκχριστιανισμό των Ελλήνων κατοίκων της πόλεως. Αποτέλεσμα, η εξέγερση του λαού που προσπαθούσε απεγνωσμένα να διατηρήσει την ταυτότητά του. Η Γοτθική φρουρά της πόλεως στην αρχή αιφνιδιάστηκε και πολλοί αξιωματικοί και στρατιώτες σκοτώθηκαν. Ο Θεοδόσιος πληροφορείται το συμβάν και με δόλιο τρόπο, τάχα για να εξευμενίσει τα οξυμένα πνεύματα, καλεί τον λαό της πόλεως στον Ιππόδρομο, για να παρακολουθήσουν την ιπποδρομία. Εκεί μέσα, μόνο σε τρεις ώρες, κατασφάζει με την βοήθεια των Γότθων 7.000 πολίτες, σύμφωνα με τον ιστορικό Θεοδώρητο, ενώ κατά τον Κεδρηνό, τον Θεοφάνη και άλλους, ο αριθμός των θυμάτων ξεπερνά τις 15.000.

«Τους θέρισαν όλους», γράφει ο Θεοδώρητος, «σαν καλαμιές στον θερισμό».

Η σφαγή της Θεσσαλονίκης θεωρείται από τους ιστορικούς το πιο αποτρόπαιο, εν ψυχρώ έγκλημα, ενός μονάρχη της αρχαιότητας. Πραγματική θηριωδία. Το πιο βδελυρό της ιστορίας. Ξεπέρασε σε αγριότητα και διαστροφή και τα πιο ειδεχθή εγκλήματα.

Ο Θεοδόσιος ενώ θα έπρεπε να κατατάσσεται στον εφιαλτικό πίνακα των πλέον κατάπτυστων αιμοβόρων μοναρχών, αναβιβάζεται από την Εκκλησία, χωρίς αιδώ, στο βάθρο του «αγίου» και «μέγα» (Εορτάζει στις 17 Ιανουαρίου εκάστου έτους.).

Ο «άγιος» Αυγουστίνος τον αποκαλεί «τέλειο χριστιανό μονάρχη», ενώ ο Θεοδώρητος «Πανεύφημο βασιλέα και θεοφιλέστατο».

 http://lykofron.wordpress.com , http://keimenologio.blogspot.gr/

ΒΙΝΤΕΟ