 |
Απεικόνιση του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου
σε ένα χειρόγραφο του 15ου αι. του Χρονικού του Ζωναρά, που βρίσκεται στην στην Μόντενα. |
Πριν
από μερικά χρόνια είχα την σπάνια εμπειρία να βρεθώ στην επικεφαλής των
μοναστηριών του Αγίου Όρους μονή της Μεγίστης Λαύρας, όταν είχαν μαζευτεί εκεί
όλοι οι άγιοι ηγούμενοι του Άθω για το μνημόσυνο του τελευταίου αυτοκράτορα του
Βυζαντίου, Κωνσταντίνου Παλαιολόγου και των μαχητών – υπερασπιστών της
Κωνσταντινούπολης.
Το να
μνημονεύει ωστόσο η Ορθόδοξη Εκκλησία τον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο αποτελεί
ιστορική παραδοξότητα, αφού την κρίσιμη ώρα που εκείνος υπερασπιζόταν την Πόλη
από τους Τούρκους, η Εκκλησία τον αφόρισε. Μάλιστα το έγγραφο του αφορισμού του, τοιχοκολλούσε στους τοίχους της βασιλεύουσας ο ίδιος ο Γεώργιος Σχολάριος, που
έγινε λίγο αργότερα πρώτος πατριάρχης μετά την Άλωση.
Όταν οι
αυτοκράτορες της οικογένειας των Παλαιολόγων επισκέπτονταν τα βασίλεια της
Δύσης σαν επαίτες, για να ζητήσουν βοήθεια με αντάλλαγμα την Ένωση της
Ορθόδοξης και της Καθολικής Εκκλησίας, πίσω στην Κωνσταντινούπολη ο
φανατισμένος όχλος, υποκινούμενος από καλόγερους, παπάδες και διάφορους άλλους
ακραίους αντιευρωπαϊστές, διαδήλωνε εναντίον τους, φωνάζοντας ότι προτιμούσε το
τουρκικό φέσι παρά την παπική τιάρα.
Ο
Κωνσταντίνος Παλαιολόγος λοιπόν δεν είχε να αντιμετωπίσει μόνο τους Τούρκους,
αλλά και όλους εκείνους τους άφρονες, που τον υπέσκαπταν κι οδηγούσαν την Πόλη
στα χέρια του Μωάμεθ του Πορθητή, έχοντας πείσει τον όχλο με δεισιδαιμονίες και
προφητείες (ναι, από τότε οι αφελείς πίστευαν τις προφητείες) ότι έφτασε το
τέλος του κόσμου (ναι από τότε τα ίδια μυαλά περίμεναν το τέλος του κόσμου) κι
ότι ήταν θέλημα Θεού οι Τούρκοι να καταλάβουν την Κωνσταντινούπολη.
Η
αλήθεια να λέγεται, ο κατακτητής σουλτάνος Μωάμεθ Β’ δεν άφησε πάνω του την
υποχρέωση. Φρόντισε ώστε ο Γεώργιος Σχολάριος (που είχε στο μεταξύ γίνει
μοναχός με το όνομα Γεννάδιος) να γίνει πατριάρχης και να ονομαστεί αρχηγός των
υπόδουλων χριστιανών. Από τότε μέχρι σήμερα η Ορθόδοξη Εκκλησία απολαμβάνει τα
προνόμια που της παραχώρησε τότε ο Τούρκος κατακτητής. Αξίζει να σημειωθεί ότι
ο ίδιος παραχώρησε στα μοναστήρια του Αγίου Όρους προνόμια που διατηρούν μέχρι
σήμερα και τους επέστρεψε την περιουσία που είχε δημεύσει ο πατέρας του
Κωνσταντίνου Παλαιολόγου, αυτοκράτορας Μανουήλ Β’.
Στην
εξέλιξη της ιστορίας, οι επίγονοι κι ομοϊδεάτες εκείνων που διευκόλυναν τότε
τους Τούρκους να καταλάβουν την Πόλη και να καταλύσουν την Βυζαντινή
Αυτοκρατορία, οικειοποιήθηκαν τους αγώνες των υπόδουλων Ελλήνων εναντίον των
Τούρκων κατακτητών, αφού πλαστογράφησαν τα γεγονότα όπως εκείνοι ήθελαν, πάλι
μέσα από παραμύθια, θρύλους, δεισιδαιμονίες και προφητείες που οι ίδιοι επινόησαν.
Ένα παράδειγμα είναι οι πλαστές προφητείες του (ανύπαρκτου) «αγίου» Αγαθάγγελου, οι οποίες υποτίθεται ότι γράφτηκαν δύο αιώνες πριν από την άλωση
της Πόλης, ενώ στην πραγματικότητα γράφτηκαν τρεις αιώνες μετά… Είναι οι
γνωστές «προφητείες» για το «Ξανθόν Γένος» που θα ελευθερώσει τους Έλληνες. Μόνο
που ο παπάς που τις έγραψε σαν «Αγιος Αγαθάγγελος» δεν εννοούσε τους Ρώσους,
όταν αναφερόταν στο «Ξανθόν Γένος» αλλά στους Γερμανούς (διότι ο ίδιος ζούσε
στη Λειψία).
Η
πραγματική ιστορία τεκμηριώνει ότι οι Τούρκοι ευεργέτησαν την Εκκλησία, διότι
υπήρξε ο μεγαλύτερος σύμμαχος και φοροεισπράκτοράς τους. Συνεπώς αν κάποιον έπρεπε σήμερα η Εκκλησία
να μνημονεύει αυτός δεν έπρεπε να ήταν ο αναθεματισμένος Κωνσταντίνος Παλαιολόγος,
αλλά ο Μωάμεθ Β’ ο Πορθητής.
.jpg)
.jpg)
.jpg)
2 σχόλια:
👍
Πολύ ωραια ανάρτηση!
Δημοσίευση σχολίου