ΓΝΩΘΙ Σ`ΑΥΤΟΝ

ΣΥΝ ΑΘΗΝΑ ΚΑΙ ΧΕΙΡΑ ΚΙΝΕΙ

Συν σωφροσύνη και χείρα κίνει. Συν βοή-θεια Νου και ενθύμηση Ψυχής και χείρα κίνει. Και όταν λέω ¨χείρα κίνει¨, εννοώ εκείνη την μικρή ακτίνα φωτός που ο καθένας μας προσφέρει, προορισμένος για αυτόν ακριβώς το σκοπό. Ο σκοπός που θάφτηκε στην λήθη κάτω από τόνους σκοταδισμού, που η επί χιλιετίες αρνητική ενέργεια με ακριβείς και οργανωμένες κινήσεις εγκαθίδρυσε στον Νου και στην μνήμη της Ψυχής.

Εκείνο το κομματάκι ηλιαχτίδα που ο καθένας κρύβει και μέσω αυτού ενεργεί όταν ακολουθεί το μονοπάτι του φωτός όσο μικρή ή μεγάλη και αν φαντάζει η προσφορά, καθώς το κάθε τι είναι συνδεμένο με τα πάντα και κάθε τι έχει το ρόλο του και την αποστολή του. Γιατί τίποτα δεν είναι τυχαίο, μα ΤΙΠΟΤΑ. Αρκεί να ανοίξει μια μικρή σχισμή μέσα από τους τόνους σκοταδισμού που φθείρουν το φως της Ψυχής μια σχισμή Λογικής.

Γιατί αν ο Άνθρωπος συλλάβει πως είναι χιλιάδες χρόνια σκλαβωμένος, πρωτίστως  ψυχικά και πνευματικά, και ότι το όλο οικονομικό παραμύθι (παρά-μύθος) είναι απλά η μετακίνηση ενός πιονιού στο παιχνίδι της προσπάθειας κατάρρευσης της Συμπαντικής Νομοτέλειας, τότε θα κατανοήσει πως έχει χάσει και εξακολουθεί να χάνει πολύ χρόνο σε, όχι απλά ανούσια, αλλά ανύπαρκτα ζητήματα, έχοντας απομακρυνθεί σε σημείο ασφυκτικό από την πραγματική του φύση. Και ο χρόνος είναι Κρόνος, δεν είναι σύμμαχος και έτσι χάνονται πολλές ζωές, σε ένα αέναο χορό ψυχών που δεν βρίσκουν διέξοδο.

Ο χρόνος δεν είναι σύμμαχος γιατί μας έπεισε πως μας επηρεάζει, μας έπεισε με κάποιον τρόπο (χαμένο ίσως στο βάθη του εαυτού του και του χώρου) πως ασκεί εξουσία πάνω μας, ξεχνώντας πως η εξουσία είναι κάτι έξω από την ουσία. Και χρησιμοποιώντας σαν πρόσχημα την ύλη, μας έπεισε εν τέλει πως είναι σύντομη η επίγεια ζωή και αναγκαστικός ο θάνατος, το γέρας και οι ασθένειες που με το διάβα του εμφανίζονται κάνοντας την ύλη ¨θεό¨.

Πώς μπόρεσε να μας πείσει; Τί εστί πίστη; Σκεφτόμενοι λογικά, η πίστη αφορά κάτι για το οποίο δεν έχω Γνώση αλλά ευελπιστώ ή φοβάμαι πως υφίσταται… Και η Γνώση; Η Σοφία; Η Δύναμή μας; Και η Αθηνά;;

Πώς μια Θεά που αντιπροσωπεύει την Σοφία, είναι ταυτόχρονα και Θεά του πολέμου; Μήπως διότι η Σοφία προδιαθέτει Γνώση και η Γνώση είναι το μεγαλύτερο όπλο της Συμπαντικής Νομοτέλειας; Και πάρε εσύ άψυχε το οπλάκι και πυροβόλα την ύλη μου, σκότωσε τα έμψυχα πλάσματα της φύσης και κάνε τρύπες στα δέντρα της Ζωής. Προσπάθησε να αμαυρώσεις την δύναμη της Γνώσης και πότισε τον πόλεμο με αίμα. Αφού όμως τολμάς, με την συνεχή εκπομπή της αρνητικής σου ενέργειας, να προκαλείς την Συμπαντική Νομοτέλεια, να είσαι έτοιμος και για το αποτέλεσμα των πράξεών σου. Αιτία – Αιτιατό. Αιτιότητα λέγεται, όχι εκδίκηση, μην μπερδεύεσαι. Και ίσως αν θελήσεις να σκεφτείς την διαφορά, ίσως λέω, αντιληφθείς πως όλα εν τέλει εξαρτώνται από σένα. Όχι από τον άλλον, όχι από τον «Θεό», όχι από τον χρόνο, την ύλη, το χρήμα, τους άψυχους που το παίζουν ηγέτες της ανθρωπότητας.

Ο εν δυνάμει σώφρων και σοφός, αμφιβάλλει για τον εαυτό του συνεχώς και εκεί βρίσκεται μια αόρατη, λεπτή γραμμή.  Ή θα γίνει έρμαιο της μάζας ή θα περιθωριοποιηθεί. Και όταν γίνεσαι έρμαιο της μάζας, απογοητεύεσαι και δεν μπαίνεις στον κόπο να αναρωτηθείς ποιος καθοδηγεί αυτή τη μάζα και τί στο καλό διαφορετικό έχει εκείνος που τον καθιστά οδηγό-καθοδηγητή.  Έχει όντως κάτι διαφορετικό ή σε παραπλανεί; Σε παραπλανεί χιλιάδες χρόνια. Και η Γνώση; Η Σοφία; Η Δύναμή μας; Και η Αθηνά;

Είναι εκεί, μέσα μας, γύρω μας, στην ένωσή μας και εμείς εγκλωβισμένοι στο σπήλαιο κοροϊδεύουμε εκείνον που βγήκε και είδε τον Ήλιο. Κατηγορούμε τον «ανώτερο» αλλά εξακολουθούμε να του επιτρέπουμε να ελέγχει τις σκέψεις μας, απελπιζόμαστε και βυθιζόμαστε ακόμη περισσότερο στην λήθη.

Ως πότε; Η Αθηνά θύμωσε. (¨Θυμό¨, ο Όμηρος ονόμαζε την Ψυχή του ζωντανού Ανθρώπου.) τροφή για σκέψη, καθώς οι Ψυχές που διαβαίνουν επίπεδα αφύπνισης αυξάνονται με ραγδαίους ρυθμούς.

Και αν αποφασίζαμε πως οτιδήποτε υλικό στη ζωή μας δεν έχει ουσία μπροστά στην ευκαιρία πρόσβασης στην αληθινή Γνώση; Και αν αντιλαμβανόμασταν την δύναμή μας, καθώς κάθε τι που σκεφτόμαστε και κάθε ενέργεια που στέλνουμε (είτε θετική είτε αρνητική) βρίσκει έκφραση στην υλική πραγματικότητα; Τί θα γινόταν αν συνειδητοποιούσαμε πως η Ψυχή μπαίνοντας στο σώμα μας και αρμονικά συντονισμένη με τον εγκέφαλό μας έχει την δύναμη να κάνει θαύματα από εκείνα τα θαύματα που πλέον δεν γίνονται γιατί επικρατεί η αρνητική ενέργεια που μας επέβαλαν και την κάναμε κτήμα μας. Ο χαώδης χορός της σκέψης με το συναίσθημα, μας οδηγεί στο φόβο και στην απομάκρυνση από την Αλήθεια.

Εσύ αποφασίζεις να επιτρέψεις να σε υποβοηθήσουν να αρρωστήσεις και Εσύ αποφασίζεις πως δεν μπορείς να γιατρέψεις τον εαυτό σου γιατί φοβάσαι. Φοβάσαι και σε έχουν κάνει να σκέφτεσαι συνεχώς το αρνητικό, εκπέμποντας την σκοτεινή αυτή ενέργεια, διαταράσσοντας την αρμονία του Σύμπαντος.

Εσύ όμως μπορείς να αποφασίσεις να παλέψεις, μπορείς να αποφασίσεις να αντιδράσεις, μπορείς να αποφασίσεις να χρησιμοποιήσεις τον Νου της Ψυχής σου. Να ενθυμηθείς. Να αναζητήσεις Γνώσεις που δεν οδηγούν σε διαχωρισμούς και που ακολουθούν την Λογική. Μπορείς. Γιατί εν τέλει ΕΣΥ αποφασίζεις είπαμε. Για ΌΛΑ. Και όταν θα έρθεις εσύ, θα έρθουν και οι άλλοι, γιατί και οι άλλοι ¨εσύ¨ είναι.

Όλοι είμαστε ΕΣΥ και όλοι είμαστε ΕΝΑ. Μας έπεισαν πως δημιουργηθήκαμε ενώ στην ουσία δημιουργούμε. Και αν ο ένας μπορεί μόνος του να πλάθει την πραγματικότητά του, φαντάσου μαζί τί αλλαγή θα φέρναμε στην πραγματικότητα της Γαίας. Όποιος και αν προσπαθήσει να σε πείσει πως δεν αρκείς, εσύ οφείλεις να γνωρίζεις. Είσαι μικρός ¨Θεός¨. Είμαστε όλοι μικροί ¨Θεοί¨ και ας το ξεχάσαμε.

ΣΥΝ ΑΘΗΝΑ ΚΑΙ ΧΕΙΡΑ ΚΙΝΕΙ, λοιπόν….

ΠΑΝΕΤΣΟΥ ΜΑΡΙΑ (Ψυχολόγος)
Φιλοσοφικό Δοκίμιο

http://www.awakengr.com/gnothi-savton/