ΣΗΜΕΡΑ, ΚΑΘΩΣ ΠΕΡΝΑΜΕ ΙΣΩΣ ΤΗΝ ΠΙΟ ΕΓΩΠΑΘΗ ΠΕΡΙΟΔΟ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ ΕΞΕΛΙΞΗΣ, ΜΕΓΑΛΩΝΕΙ Η ΑΠΟΣΤΑΣΗ ΠΟΥ ΧΩΡΙΖΕΙ ΤΟΝ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΑΝΘΡΩΠΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΕΥΤΥΧΙΑ.

Ευδαιμονική κι Αψογη Ζωή είναι το δίπτυχο της Αξιοσύνης που σου δίνει πρόσβαση στην Ευτοπία

Οι περισσότεροι άνθρωποι μοιάζουν με φωτογραφικές μηχανές που διαθέτουν έναν φακό υψηλής ευκρίνειας παρατήρησης του άσχημου, αλλά με ένα φίλτρο αποκοπής μπροστά από τον φακό παρατήρησης του ωραίου. Κι αυτόν τον κόσμο που φωτογραφίζουν θέλουν να μας τον περάσουν σαν την μοναδική αλήθεια και την μοναδική πραγματικότητα!!!

Οι άνθρωποι σπαταλούν τη ζωή τους θεωρώντας πως αν είχαν κάτι παραπάνω, αυτό θα τους αρκούσε για να είναι ευχαριστημένοι για πάντα. Πρόκειται για μια παρανοϊκή αυταπάτη που έχει εμφυτευθεί στο μυαλό τους,  αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί να την αποβάλει. Η ενστικτώδης αλλά άκαρπη επιδίωξη του παραπάνω, που σας κάνει να δουλεύετε 60 ώρες την εβδομάδα και να καταναλώετε ακατάπαυστα σας αποτρέπει από αυτά που αποκαλούνται κοινωνικά ένστικτα. Δεν σας αφήνει να γνωρίσετε καλύτερα τους γείτονές μας, να αγαπήσετε περισσότερο τους δικούς σας ανθρώπους, να καλλιεργήσετε τη ζεστή, δεκτική πλευρά της ανθρώπινης φύσης, τις ρίζες της οποίας τώρα μόλις αρχίζει ο άνθρωπος να κατανοεί.

Το ανθρώπινο μυαλό, τα συναισθήματα και οι ανάγκες μας αναπτύχθηκαν σε ένα περιβάλλον χωρίς καμία από τις σύγχρονες ανέσεις. Μία από τις πιο βασικές συναισθηματικές ανάγκες του ανθρώπου, η ανάγκη για επικοινωνία και συνεργασία, η οποία αποτελούσε όρο επιβίωσης για τους προγόνους μας, παραμένει σήμερα «ορφανή». Ο άνθρωπος συνεπώς, γενετικά διαμορφωμένος για σχέσεις εμπιστοσύνης με τους ομοίους του, ζει σε μια κοινωνία που τον καταδικάζει στην απομόνωση. Η «παρά φύσιν» αυτή κοινωνία οδηγεί τους ανθρώπους στην επιθετικότητα ή στην παραίτηση, με καταλυτικές συνέπειες για τη σωματική και ψυχική τους υγεία.

Αν όμως καταστραφεί ό,τι έχει δημιουργηθεί, είναι κάτι που απεύχονται τα ίδια τα «θύματα» των σύγχρονων κοινωνιών, τα μέλη τους. Εκτός από την καταστροφή, κάτι τέτοιο απαιτεί επανεκπαίδευση του σύγχρονου ανθρώπου σε μια ζωή με σκληρή χειρωνακτική δουλειά και πολύ λίγες ανέσεις !! Χωρίς ιντερνέτ και τεχνικές ανέσεις!!!! απαπα!!

Μεγαλώνει η απόσταση που χωρίζει τον σύγχρονο άνθρωπο από την πραγματική ευτυχία. Μπορεί σε κάποιο στάδιο της ανάπτυξης της κοινωνίας να ήταν ανάγκη το πέρασμα από τις συλλογικές μορφές οργάνωσης (φυλή, φατρία) σε άλλες πιο εξατομικευμένες (έθνος, κράτος). Σήμερα όμως, καθώς περνάμε ίσως την πιο εγωπαθή περίοδο της ανθρώπινης εξέλιξης, γενική είναι η διαπίστωση ότι το όλο σύστημα κάπου χωλαίνει. Η ζωή των προγόνων μας μπορεί να ήταν «απεχθής, θηριώδης και σύντομη», όπως το θέτει ο ανθρωπολόγος Χομπς, αλλά ο σημερινός “άνετος” πολιτισμένος και μακρός βίος παράγει επίσης θύματα: ζωντανούς-νεκρούς που περνούν τη ζωή τους χωρίς καμιά ουσιαστική επαφή χαμένοι μέσα στις νευρώσεις τους, τις καταθλίψεις τους την εγωπάθεια τους κι έναν όχι ευκαταφρόνητο αριθμό αυτόχειρων, που δεν αντέχουν να ζουν υπό αυτές τις συνθήκες.

Τέτοιες διαπιστώσεις ηχούν κάπως μακάβριες, αλλά δεν απέχουν και πολύ από την αλήθεια. Τα γεγονότα τείνουν να επιβεβαιώσουν όσους υποστηρίζουν ότι ο άνθρωπος άνοιξε με την ανάπτυξη της τεχνολογίας το κουτί της Πανδώρας. Μαζί με την άνεση των οικιακών συσκευών, την ευκολία της (ηλεκτρονικής) επικοινωνίας και των μεταφορών, τα σύγχρονα διαμερίσματα και γενικά με ό,τι ονομάζουμε «συνθήκες ζωής» ήρθε η απομόνωση, η έλλειψη πραγματικής προσωπικής επαφής, ο ελεύθερος χρόνος έγινε σπάνιος και όταν υπάρχει πωλείται σε συσκευασία κονσέρβας, με αποτέλεσμα ο άνθρωπος να χάνει όλο και περισσότερο το νόημα της λέξης «ευτυχία».

Το διαδίκτυο δίνει την ψευδή εντύπωση ότι μπορούν να μιλάνε όλοι με όλους και να ανέχονται όλοι όλους. Αυτή την απάτη μετά την βγάζουν κι έξω απ’ αυτό. Όμως δεν είναι έτσι. Οι άνθρωποι φαινομενικά μπορούν να μιλάνε με όλους αλλά μπορούν να επικοινωνήσουν αμφίδρομα με λίγους, με όποιους έχουν κοινά ενδιαφέροντα –αν τα ενδιαφέροντα είναι αντικρουόμενα δεν υπάρχει αμφίδρομη επικοινωνία αλλά ουγκανίσματα. Η επιλογή των ανθρώπων που επικοινωνείς δείχνει οξυδέρκεια, διαύγεια και ποσοστά αντίληψης. Τώρα το τι πληροφορίες τοποθετείς πάνω στην γραμμή επικοινωνίας σου είναι δευτερεύον, το σημαντικό είναι να μπορείς να επικοινωνείς κι όχι να μιλάς και η επικοινωνία σου να είναι αμφίδρομη. Έχω μπλοκάρει εκατοντάδες που δεν τους θέλω ούτε για χαλάκι στην εξώπορτα, πόσο μάλλον για επικοινωνία. Οι «γιορτές» τους λοιπόν είναι μια πολύ καλή ευκαιρία για ξεσκαρτάρισμα της σαβούρας. Πρέπει να αδειάζεις την αποθήκη από την σκαρταδούρα για να έχεις χώρο για νέα πράγματα. Οι περισσότεροι στα κοινωνικά δίκτυα δεν έχουν ούτε καν την αξία του πράγματος. Φυσικά υπάρχουν και αξιόλογοι άνθρωποι για επικοινωνία, αλλά για να τους βρεις χρειάζεσαι ΧΩΡΟ καθαρό.

Αν δεν πετάξεις την σκαρταδούρα από το κουτί της Πανδώρας και δεν πάψεις να εξευτελίζεις την ζωή σου, ευδαιμονία, ευτοπία κι ευτυχία δεν πρόκειται να δεις εις τον αιώνα τον άπαντα, αντιθέτως θα συνεχίσεις την αντιεξέλιξη του είδους σου με τα γνωστά ολέθρια αποτελέσματα.

@Ηω Αναγνώστου

http://terrapapers.com