Σε ένα πολύ σημαντικό απόσπασμα του ο Δαμάσκιος, στο έργο του "Σχόλια στον Πλατωνικό Φαίδωνα 130", καταγράφει επιγραμματικά, αλλά ταυτόχρονα πολύ εμπεριστατωμένα, την πορεία της ψυχής, όπως έχει καταγραφεί στους μύθους και δίνει το κλειδί για την αποκωδικοποίηση και ταυτόχρονα την σύνδεση των διαφόρων μύθων μεταξύ τους, και έτσι μας επιτρέπει να αποκτήσουμε μια ολοκληρωμένη εικόνα και άποψη για το θέμα αυτό.
"Ότι Κορικώς μεν εις γένεσιν κάτεισιν η ψυχή,
Διονυσιακώς δε μερίζεται υπό της γενέσεως,
Προμηθείως δε και Τιτανικώς εγκαταδείται τωι σώματι.
Λύει μεν ουν αυτήν Ηρακλείως ισχύσασα,
Συναιρεί δε δια Απόλλωνος
Και της Σωτείρας Αθηνάς καθαρκτικώς τωι όντι φιλοσοφούσα,
Ανάγει δε εις τα οικεία αίτια αυτήν μετά της Δήμητρος"
Κατά τον τρόπο της Κόρης η ψυχή κατέρχεται σε γένεση,
κατά τον τρόπο του Διονύσου διασπάται κατά την γένεση,
κατά τον τρόπο του Προμηθέα και των Τιτάνων δένεται με το σώμα,
απελευθερώνεται αποκτώντας την δύναμη του Ηρακλή,
συμμαζεύεται με τον Απόλλωνα
και με την Σώτειρα Αθηνά καθάρεται με την αληθή Φιλοσοφία,
ανάγεται δε στα αίτια της με την Δήμητρα.
Βλέπουμε εδώ ότι καταγράφονται επιγραμματικά οι φάσεις της πορείας της ψυχής, αλλά ταυτόχρονα αντιστοιχούνται σε κάθε φάση οι αντίστοιχοι μύθοι:
Άνοδος και κάθοδος: Κόρη / Δήμητρα
Εγκλωβισμός και απελευθέρωση: Προμηθεύς/Ηρακλής
Διαμελισμός και επανολοκλήρωση: Διόνυσος / Απόλλων και Αθηνά
Μελετώντας λοιπόν τους σχετικούς μύθους και αποκτώντας στο μυαλό μας μια ολοκληρωμένη εικόνα του θέματος αυτού, διευρύνουμε την συνειδητότητα μας με αποτέλεσμα να διευκολυνόμαστε στην προσπάθεια μας αποκωδικοποίησης της Ελληνικής Μυθολογίας.
2 σχόλια:
Ο Ορφικός Μύθος μας λέει ότι οι Τιτάνες δίνουν στον Διόνυσο κάποια παιγνίδια για να τον απασχολήσουν, και καθώς εκείνος απασχολείται με αυτά, του επιτίθενται και τον κατασπαράσσουν.
Από τα κομμάτια του, η Καρδιά του Διονύσου σώζεται από την Αθηνά και παραδίδεται στον Δία, τα δε υπόλοιπα μέλη του μαζεύονται από τον Απόλλωνα, ο οποίος και τα θάβει στον Παρνασσό.
Ο Ζεύς μαθαίνοντας αυτό, οργίζεται και κατακεραυνώνει τους Τιτάνες και από την στάχτη τους γεννιούνται οι άνθρωποι.
Ακολούθως, ο Ζευς δίνει στην Σεμέλη να κυοφορήσει τον Διόνυσο και αφού τον κυοφορήσει, ο Ζευς τον παραδίδει πίσω στην Περσεφόνη.
http://empedotimos.blogspot.com/2008/09/blog-post.html
Ο Ζευς κατακεραυνώνει τους Τιτάνες και από την στάχτη τους (ή τις αναθυμιάσεις κατ' άλλη εκδοχή) γεννιούνται οι άνθρωποι
(βλέπε Ολυμπιόδωρος - Σχόλια στον Φαίδωνα I 2, 3-10)
Ο Διόνυσος αναγεννάται από την Σεμέλη ==> Υπεύθυνος για τις επαναγεννήσεις
(βλέπε Ερμείας - Σχόλια στον Φαίδρο 55.20-28)
Ο Ζευς επιστρέφει τον Διόνυσο στην Περσεφόνη ==> Επιστρέφει στο Νοητό.
(βλέπε Ορφικός Υμνος Λικνίτου 4-7, Ορφικός Υμνος Σεμέλης 6-8, Υμνος Πρόκλου στην Αθηνά 11-15)
Είναι σαφές λοιπόν ότι η πρώτη μητέρα του Διονύσου είναι η Περσεφόνη, η δε Σεμέλη αναλαμβάνει να κυοφορήσει τον Διόνυσο (όπως θα λέγαμε με σημερινούς ιατρικούς όρους : Φέρουσα ή Υποκατάστατη Μητέρα), μέχρις ότου ο Ζευς πάρει τον Διόνυσο και τον επιστρέψει στην Περσεφόνη. Με αυτή την οπτική και λαμβανομένου υπ' όψιν ότι ο Ιακχος είναι ο Διόνυσος μωρό (βλέπε λήμμα Ιακχος στο λεξικό Σουίδα), μπορούμε να διακρίνουμε την σχέση Περσεφόνης-Ιάκχου-Διονύσου και την θεολογική πραγματικότητα που κρύβεται πίσω από τον μύθο της Ελευσίνας.
(Το τι σημαίνει ότι ο Διόνυσος έχει δύο μητέρες και γιατί πρέπει να ακολουθηθεί αυτή η σειρά, θα το διαπραγματευθούμε αργότερα)
Συνεπώς πρέπει να συγκρατήσουμε ότι οι Μύθοι περί των δύο γεννήσεων του Διονύσου, δεν αποτελούν διαφορετικές εκδοχές, αλλά μια ολοκληρωμένη αλληγορική καταγραφή συγκεκριμένων θεολογικών εννοιών.
http://empedotimos.blogspot.com/2008/09/blog-post_01.html
Δημοσίευση σχολίου