«Στην Υπατία, που στην λάμψη σου,
στα λόγια σου κλίνω γόνυ και υψώνω το βλέμμα μου
προς τον έναστρο ουρανό του πνεύματός σου.
Γιατί προς τον ουρανό τοξεύει η πράξη σου,
προς τον ουρανό οδηγεί των λόγων σου η ομορφιά,
θεϊκή Υπατία.
Ω συ των πνευματικών επιστημών υπέρλαμπρο αστέρι».
Ο Παλλαδάς ο Αλεξανδρεύς, σύγχρονος της Υπατίας, την εξύμνησε με ένα επίγραμμα του, όταν αυτή η πανέμορφη Ελληνίδα δίδασκε φιλοσοφία και μαθηματικά:
Όταν σε βλέπω ή τα λόγια σου ακούω, προσκυνώ και η σοφία σου
με της παρθένου τον αστερισμό βλέπω να λάμπει.
Έτσι ουράνια όλα δικά σου Υπατία σεμνή, των λόγων πανέμορφη,
της μάθησης σοφό κι άχραντο άστρο.
|
Το άγαλμα της Υπατίας στο πανεπιστήμιο της Βιέννης
|
Είμαστε αλήθεια ζωντανοί, ώ Έλληνες,
καθώς μας πήρε τώρα η συμφορά
κι έγινε η ζωή μας εφιάλτης;
Ή μήπως ζούμε εμείς κι έχει η ζωή πεθάνει;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου