Η Ελληνίδα ιστορικός και καθηγήτρια πανεπιστημίου, Μαρία Ευθυμίου, ήταν ιδιαίτερα αποκαλυπτική, ξεκάθαρη και με συγκεκριμένο σκεπτικό.
"Η βαθιά και παρατεταμένη κρίση που περνάμε δεν μας έδωσε κανένα ουσιαστικό μάθημα. Η πλειονότητα του ελληνικού λαού δεν θέλει να αλλάξει, άρα οποιαδήποτε βελτίωση υπάρξει θα είναι προσωρινή.
Οι πλούσιες και καλοδιοικούμενες χώρες, όμως, δεν έγιναν πλούσιες και καλοδιοικούμενες επειδή βρήκαν ξαφνικά χρήματα.
Εμείς διαχειριστήκαμε το πράγμα όπως το διαχειριστήκαμε. Χωρίς σοβαρότητα και αναμέτρηση με το μέλλον. Eτσι, ήρθε η κρίση. Και βλέπω γύρω μας χώρες που βρίσκονταν κάτω να ανεβαίνουν προς τα πάνω, ενώ εμείς που ήμασταν ψηλότερα να πέφτουμε συνεχώς. Σε όλους τους τομείς. Και πώς να μην κατρακυλάμε, όταν δεν θέλουμε να δούμε τον εαυτό μας και να αλλάξουμε. Eχουμε εθιστεί να είμαστε μωρά.
Για όσα παθαίνουμε φταίνε πάντα οι άλλοι και ουδέποτε εμείς. Eτσι ανατρεφόμαστε και στις οικογένειές μας, όπου περιμένουμε οι γονείς μας να μας συντηρούν μέχρι τα γεράματά μας. Το ίδιο κάνουμε και με τις χώρες με τις οποίες μετέχουμε σε ευρύτερους συνασπισμούς. Περιμένουμε να μας νταντεύουν επίσης. Αενάως. Και να είμαστε, βέβαια, πάντοτε εν αγανακτήσει. Το να είμαστε «αγανακτισμένοι» είναι σταθερό σημείο μας. Eχουμε έφεση σ’ αυτό.
Για να γίνουμε πιο ισχυροί, θα πρέπει να συνομιλήσουμε με τον εαυτό μας και να πορευτούμε στη ζωή μας με εντιμότητα. Και όχι να καταφεύγουμε στη θρασυδειλία που δείχνουμε, δηλαδή να κοιτάμε πόσα θα αρπάξουμε, βρίζοντας κι από πάνω, κατηγορώντας τους άλλους για τα δικά μας λάθη κι ανεπάρκειες. Δεν γίνεται με τέτοια αναξιοπρέπεια να πορευθεί μια κοινωνία.
Πρέπει να γίνουμε γενναίοι. Γενναίος είναι αυτός που αναλαμβάνει την ευθύνη των πράξεών του και αποφασίζει να βασιστεί στις δυνάμεις του για να προχωρήσει. Να τηρήσει μιαν αντρίκια συμπεριφορά, όπως λέγαμε παλιά. Αλλά δεν νομίζω ότι θα συμβεί κάτι τέτοιο.
Αποφασίσαμε ότι ο πατριωτισμός –το να πονάς δηλαδή και να φροντίζεις τη χώρα σου, να προστατεύεις την κοινωνία σου και το δημόσιο αγαθό– είναι «αντιδραστικό» και «φασιστικό», ενώ το να καταστρέφεις και να βανδαλίζεις τη δημόσια περιουσία της είναι «προοδευτικό".
Ως προς το θέμα της παιδείας, λέει πως στην κοινωνία έχει δημιουργηθεί ένα κλίμα χαμηλής απαιτητικότητας. Στα σχολεία όλοι οι μαθητές, έτσι κι αλλιώς, παίρνουν Α στο δημοτικό και 19 ή 20 στο γυμνάσιο, δουλέψουν δεν δουλέψουν, μάθουν δεν μάθουν. Έχουμε ένα απίθανο ποσοστό αριστούχων παγκοσμίως.
Καμία σύγκριση με παλαιότερα. Ο απόφοιτος δημοτικού του σχολείου της γειτονιάς πριν από 40 χρόνια ήξερε πολύ περισσότερα από πολλούς αποφοίτους λυκείου σήμερα.
Διαβάστε ολόκληρη την συνέντευξη εδώ: https://filoitexnisfilosofias.com/
--------------------------------
.jpg)
.jpg)
.jpg)
5 σχόλια:
ΤΟ ΟΤΙ ΔΕΝ ΑΝΕΒΑΣΕΣ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΜΟΥ ΤΗΝ ΑΝΑΦΟΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΔΥΣΑΡΈΣΚΙΆ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΑΥΤΗ ΔΕΝ ΑΚΥΡΩΝΕΙ ΟΤΙ ΕΧΩ ΜΕΓΑ ΔΙΚΙΟ....
Είναι απολύτως σεβαστό να μη σου αρέσει μία ανάρτηση και πολυ φυσιολογικό. Δεν εξετάζω καθόλου ποιος έχεις δίκιο. Αλίμονο αν όλοι συμφωνούσαν με όλα. Κι εγώ ίσως να μην ταυτίζομαι με όλα.
Άλλωστε την θέλω την κριτική, αλλά είναι σημαντικός ο τρόπος που γίνεται.
Δεν δημοσίευσα το σχόλιο σου διότι μου εξέφρασες την πρόθεση σου να βρίσεις πεζοδρομιακά, όπως χαρακτηριστικά είπες.
Η πρόθεση έχει μεγάλη σημασία, ασχέτως αν δεν έβρισες. Το εξέλαβα ως επίθεση. Δεν υπήρχε περίπτωση να δημοσιεύσω τέτοια φράση.
Λυπάμαι που την επαναλαμβάνω, αλλά πρέπει να απαντήσω.
Αν αυτή η φράση σου, έλειπε, βεβαίως και θα έβλεπες το σχόλιο σου.
Να είσαι καλά.
ΕΞΗΓΟΝΤΑΣ ΓΙΑΤΙ ΕΚΑΝΑ ΑΝΑΦΟΡΑ ΣΤΟ ΠΕΖΟΔΡΟΜΙΑΚΑ
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ ΘΕΜΑ ΠΟΥ ΘΕΩΡΩ ΟΤΙ ΕΧΩ ΔΙΚΙΟ….
Στρατής Μ υ ρ ι β ή λ η ς :
Αν σώζεται ακόμα δυνατό
το Ελληνικό ΕΘΝΟΣ,
το χρωστάμε στον αγράμματο λαό !
Κυριακή, 8 Μαρτίου 2020
« Ίσως όταν όλοι μπορέσουν να δουν την ομορφιά της ζωής,
ίσως τότες όλος ο κόσμος θα γίνει πρώτα καλός και κατόπι ευτυχισμένος.»
Ο Στρατής Μυριβήλης,
φιλολογικό ψευδώνυμο του Μιχαήλ Σταματόπουλου,
ήταν ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες πεζογράφους.
Πήρε το ψευδώνυμό του, από το βουνό Μιριβίλι, στην πλαγιά του οποίου βρίσκεται η γενέτειρά του και ήταν ένας από τους σημαντικότερους πεζογράφους μας, που ανήκει στην γενιά του 30, εκείνην
«που πολέμησε για την ανόρθωση του ελληνισμού κατά τους βαλκανικούς πολέμους, που παρακολούθησε με πόνο την Μικρασιατική Καταστροφή και την κατάρρευση της Μεγάλης Ιδέας».
Η αντιπολεμική θεματολογία, το λυρικό και ποιητικό ύφος, η καλοδουλεμένη γλώσσα ενός μεγάλου τεχνίτη του λόγου, κατατάσσουν τον Μυριβήλη ανάμεσα στους μεγάλους συγγραφείς μας.
Η αγάπη για τη ζωή, για τον άνθρωπο και το φυσικό του περιβάλλον δεσπόζουν σε όλο το έργο του.
Ο Μυριβήλης ήταν ο συγγραφέας κλασικών αριστουργημάτων όπως «Η ζωή εν τάφω» η οποία αποτέλεσε τη ληξιαρχική πράξη γέννησης ενός κορυφαίου λογοτέχνη και πρόκειται για ένα έργο βαθύτατα αντιμιλιταριστικό, αντάξιο των αντίστοιχων της ευρωπαϊκής και παγκόσμιας λογοτεχνίας.
Αλλά και η «Η Παναγιά η γοργόνα», το τρίτο μεγάλο μυθιστόρημα του Μυριβήλη (μετά τα «Η ζωή εν τάφω» και «Η δασκάλα με τα χρυσά μάτια»), το οποίο ολοκληρώνει την περίφημη «Τριλογία του πολέμου» του μεγάλου συγγραφέα.
Ο Μυριβήλης τιμήθηκε για το έργο του όσο ζούσε.
Το 1940, με το κρατικό βραβείο Πεζογραφίας για το «Γαλάζιο Βιβλίο».
Το 1959 του απονέμεται ο Σταυρός του Ταξιάρχη του Βασιλικού Τάγματος του Γεωργίου του Α’
ενώ προτάθηκε τρεις φορές για το Νόμπελ.
----------------------
Το 1940 στο περιοδικό ΝΕΑ ΕΣΤΙΑ ο Μυριβήλης έγραφε:
Το ευτύχημα της αγραμματοσύνης του ελληνικού λαού.
Αν ύστερα από ένα αιώνα αντεθνικής εκπαίδευσης σώζεται ακόμα ακμαίο και δυνατό στις βιολογικές εκδηλώσεις του το ελληνικό έθνος,
το χρωστάμε στο ευτύχημα της αγραμματοσύνης του ελληνικού λαού.
Και εννοώ τον γνήσια αγράμματο λαό, που εξακολουθεί να μας απομένει ο μοναδικός θεματοφύλακας του εθνικού πολιτισμού, και να διατηρεί μέσα στη σοφή άγνοιά του όλα τα νήματα της φυλετικής μας συνέχειας.
Αν αυτά τα εκατό χρόνια τα κατάφερναν οι δάσκαλοι να περάσουν από το ανθελληνικό τεζάχι τους όλα τα εκατομμύρια των ρωμιών,
σήμερα δε θα υπήρχαμε πάνω στη γη σα φυλή με αυτοτελή φυσιογνωμία καταγωγής και πολιτισμού.
Το πανεπιστήμιο στάθηκε ο μεγάλος οχτρός της εθνικής ψυχής.
Αυτό χτύπησε κατακέφαλα καθετί που ήταν η γνήσια και ατόφια κληρονομιά του γένους.
Γλώσσα, ήθη και έθιμα, μουσική, χορούς, βιοτεχνία, λαϊκές τέχνες, παραδόσεις και θρύλους.
Γιατί όλα αυτά τα καταδίωξε το πανεπιστήμιο με φανατισμό,
με σύστημα και με πάθος,
που ποτές, κανένας καταχτητής δεν τόφτασε,
απ’ όσους μας τσαλαπάτησαν μέσα στην αιώνια Ιστορία μας.
Από κει βγήκαν και σκόρπισαν σ’ όλες τις πολιτείες, σ’ όλα τα νησιά, στα χωριά και στα βουνά και στ’ ακρογιάλια της Ελλάδας, οι φοιτητές, οι γιατροί, οι δικηγόροι, οι υπουργοί της παιδείας, οι καθηγητές των γυμνασίων και οι δάσκαλοι των δημοτικών σχολειών,
όλοι φανατισμένοι καταλυτές της ζωντανής Ελλάδας,
όλοι κήρυκες της επιστροφής προς μιαν Αρχαίαν Ελλάδα – Βρυκόλακα, προς μιαν Αρχαίαν Ελλάδα – τάφο, προς μιαν Αρχαίαν Ελλάδα – Νεοελληνοφάγο.
Καμμιά κοροϊδία δεν ήταν αρκετή για τη γλώσσα, για τα φερσίματα, για τη ντυσιά, για τα τραγούδια, για τις παραδόσεις του αγράμματου γονιού, από μέρους του γιου του που τον έστειλε να σπουδάσει, και γύριζε από τη μια μεριά αρνητής και οχτρός κάθε παράδοσης
και κάθε συνέχειας φυλετικής,
κι από την άλλη οπλισμένος με το κύρος του σπουδαγμένου και με την επιβεβαίωση του τυπωμένου βιβλίου, που ακόμα πριν από λίγα χρόνια είχε το κύρος της Αγίας Γραφής, γιατί μόνο τα θρησκευτικά βιβλία έβλεπε τυπωμένα και τάκουγε στην εκκλησία ο ελληνικός λαός.
Το αρχαιόπληχτο πανεπιστήμιο όμως στάθηκε στο δρόμο του έθνους μόνο σαν άρνηση της ψυχικής ζωής.
Στυλίτεψε, καταράστηκε, αφόρεσε τη γνήσια ελληνική ζωή, χτύπησε με μανιακή λύσσα όλες τις μορφές αυτής της ζωής σα μορφές βάρβαρες, όμως δεν είχε τι να προσφέρει σε αντάλλαγμα για τις αξίες που καταργούσε,
έξω από μια παγωμένη γλώσσα, που έπαιζε τραμπάλα ανάμεσα στην αρχαία και τη νέα και παρίστανε την αττική γλώσσα.
…………………………
Ω!
Ας ήτανε Θεός στον ουρανό, μονάχα για ν’ ακούσει τούτη την προσευκή μου κ’ εγώ θα του συχωρνούσα όλες τις δυστυχίες που αφήνει να δέρνουν έτσι αλύπητα τους ανθρώπους.
Πηγή https://www.epilekta.com/2018/06/blog-post_739.html
https://thesecretrealtruth.blogspot.com/2020/03/blog-post_897.html
σχόλιο
Εμμανουήλ
Τα γράμματα, εάν δεν συνοδεύονται από συνειδητή σχέση του ανθρώπου με τον προσωπικό Θεό, είναι δαιμονιώδη.
Ο μεγαλύτερος "σοφός", με άφθονη επίγεια και εγκόσμια γνώση, είναι ο παγκάκιστος και καταστροφέας σατανάς.
Αυτά τα γράμματα, αποκομμένα από τον αληθινό και ζώντα Θεό, έχουν φέρει τον ευτελισμό του ανθρώπινου προσώπου που βλέπουμε διάχυτο σήμερα, σχεδόν παντού διεθνώς.
https://odysseiatv.blogspot.com/2020/03/blog-post_56.html
ΚΑΙ Η ΠΡΟΘΕΣΗ ΜΟΥ ΠΕΡΙ ΠΕΖΟΔΡΟΜΙΑΚΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟ
– Δημογραφικό –
ΑΙΤΙΑ
ΤΟ ΦΑΙΝΕΣΤΕ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΙΣΜΟΣ ΠΑΤΡΙΔΟΚΑΠΗΛΙΑ
ΣΕ ΥΨΙΣΤΗ ΒΑΘΜΙΔΑ ΥΠΕΡΜΕΤΡΗΣ ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ
ΥΣ.
ΜΟΝΗ ΜΟΥ ΔΥΝΑΜΗ ΟΡΦΕΑΣ ΚΑΙ ΣΩΚΡΑΤΗΣ……
…..
Σχόλια με ολόκληρες αναρτήσεις - μάλιστα και με σύνδεσμο άλλων ιστολογίων-, δεν γίνεται να δημοσιεύονται συνέχεια για πολλούς λόγους.
Πείτε την γνώμη σας σύντομα και περιεκτικά.
Παρακαλώ δείξτε κατανόηση.
Δημοσίευση σχολίου