ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΜΟΥ ΟΙ ΟΔΟΔΕΙΚΤΕΣ

ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΜΟΥ ΟΙ ΟΔΟΔΕΙΚΤΕΣ

Και αν χάθηκε το κάλος και μαυρίσαν οι αιώνες
με σκοτάδια και με θλίψη την πατρίδα των Θεών,
Κι αν γκρεμίστηκε με μίσος όλη η ομορφιά του κόσμου
που εγέννησαν οι εμπνεύσεις των αφτάστων ιδεών.

Κι αν εγέμισεν ο τόπος με σπαράγματα, συντρίμμια
τα κομμάτια της ψυχής μου, τα μαρμάρινα, βουβά,
Και αν τόσα άλλα κλέψαν και χαθήκανε στα ξένα
και τα σκόρπισαν κομμάτια, πληγωμένα, ορφανά.

Και αν κρύβονται άλλα τόσα που τελείωμα δεν έχουν,
μες στο χώμα μες στα σπλάχνα της γλυκιάς μας Θεογής,
που καρτερικά προσμένουν ο Ελληνικός ο ήλιος
με Απολλώνιες ακτίνες να τα λούσει εξ αρχής.

Όλα αυτά κι αν γκρεμιστήκαν, κι αν τα βγάλαν απ΄ τη μνήμη,
δεν τα βγάλαν απ’ το αίμα της καρδιάς μας που κυλά.
Και ξυπνά γιατί είναι μνήμη των κυττάρων των προγόνων,
που στο αίμα μας κυλάει και η ψυχή ξαναμιλά.

Και αν πήγε ο κόσμος πίσω και σταμάτησε η μέρα
και απότομα εχάθη η πορεία προς το φως,
Κι αν εκράτησε η νύχτα τόσους σκοτεινούς αιώνες,
εγώ ψάχνω την πατρίδα της ψυχής μου, μοναχός.

Ο Αιθήρ δεν καταργείται από θέληση ανθρώπων,
ούτε ελέγχεται ούτε αλλάζει, από δόγματα θνητών.
Της ψυχής μου οι οδοδείκτες στέκουν όρθιοι και δείχνουν,
Έναν δρόμο: Προς τις ρίζες, των Ηρώων, των Θεών!!!

Σείριος (Χ.Γ.)
ΕΝΝΕΑ ΕΤΗ ΦΩΤΟΣ

------------------------------

Αυτή η φωτογραφία που απαθανάτισε την συγκινητική χειρονομία μιας άγνωστης γυναίκας συνοψίζει με τον καλύτερο τρόπο τη σχέση που θα ήθελα να έχουν οι νεοέλληνες με τα μνημεία τους. Αγάπη άδολη, φροντίδα κι ευαισθησία.
http://enneaetifotos.blogspot.com/2015/04/blog-post_53.html