ΚΑΠΕΤΑΝ ΖΑΧΑΡΙΑΣ: Ή ΑΙΜΑ Ή ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Ή ΘΑΝΑΤΟΣ

Ο Ζαχαριάς Μπαρμπιτσιώτης (1759- 1804),
γνωστός και ως Καπετάν Ζαχαριάς,
ήταν κλέφτης επί Τουρκοκρατίας,
ο οποίος έδρασε στον Μωριά,
από το 1776 έως τον θάνατό του. 

Ο θρυλικός κλεφταρµατολός του Μοριά καπετάν Ζαχαριάς λίγα χρόνια πριν από την έκρηξη της Επαναστάσεως του '21 έγραφε στον Γιουσούφ αγά: 

«Γιουσούφαγα, ζάντε και χαρατζά του Λιονταριού, παρήγγειλες να ρθει ο τρανότερος κάτω να σε προσκυνήσομε. Εμείς δεν είμαστε νυφάδες, σήκω ξεκουμπίσου, τράβα χέρι, μη μας γίνεσαι γουμάρι, διότι εμένα δεν με λένε χαϊνλή, με λένε Ζαχαρία Μπαρµπιτσιώτη.
Είπες να χαλάσομε το μπαϊράκι μας, αυτό που μέλλει να χαλάσομε είναι τα κεφάλια σας τα τούρκικα, διότι έχει πολύτιμο σταυρό και γράφει ή αίμα ή ελευθερία ή θάνατος...»

Ο φημισμένος κλέφτης Ζαχαριάς συνήθιζε να χορεύει με τα παλικάρια του στην πλατεία των Βρεσθένων (Λακωνία) και να τραγουδάει το εξής τραγούδι, αδιαφορώντας αν τον άκουγαν και Τούρκοι:

Όρκο έχω στο σπαθί μου
και σταυρό στο χα'ι'µαλί μου,
Τούρκο να 'βρω να σκοτώνω
και Ρωμιό να ξεσκλαβώνω.

Κάποια μέρα, ενώ χόρευε, είδε ότι όλα τα παλικάρια που τον συνόδευαν στον χορό είχαν αφήσει χάμω τα όπλα τους και μόνο ο νεαρός τότε Θεόδωρος Κολοκοτρώνης τα είχε στον ώμο του. Ο Ζαχαριάς εντυπωσιάστηκε από αυτό το γεγονός και, αφού διέκοψε τον χορό, έδειξε τον Κολοκοτρώνη στα παλικάρια του και τους είπε: «Αν καμιά φορά πεθάνω, αυτός θα γίνει καπετάνιος σας».

Ήταν αλήθεια προφητικά τα λόγια του.

Από το βιβλίο: ΟΣΑ ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΑΤΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ 1821

“Μάθε, η προκοπή δεν είναι για τους δούλους,
κι όσο θένε οι δούλοι αφέντη, ας έχουν
μάθε η προκοπή για τους ελεύτερους, είναι!

Το ηθικό δίδαγμα που άφησε στην κλεφτουριά του Μοριά ο Καπετάν Ζαχαριάς είναι τούτο: 
“Το κεφάλι μου το χάνω, αλλά δεν το σκύβω”. 
Έζησε με το κεφάλι ψηλά και το βλέμμα ακατέβαστο από την υψηλή κορυφή του ουρανοξύστη Ταΰγετου. Ήταν παιδί του Μαλεβού, γέννημα της χιλιοτραγουδισμένης Μπαρμπίτσας, που σαν εξώστης του Πάρνωνα έχει την ωραιότερη θέα προς την κοιλάδα του Ευρώτα και τον Ταΰγετο. Που τον έκλεισε μέσα στην ψυχή του και γι αυτό πήγε και φώλιασε στην αγκαλιά του, στην άγρια κορυφή του Σκουφομύτη.
Ο Ζαχαριάς δεν ευτύχησε να μάθει γράμματα. Κι όμως είχε συνείδηση της αξίας των γραμμάτων.
Γι αυτό τόσο στη Μπαρμπίτσα, όσο και στη Σκουφομύτη δημιούργησε ένα υποτυπώδες σχολείο για να μαθαίνουν γράμματα τα παλληκάρια του και τα παιδιά τους.

http://www.sarantoskargakos.gr