Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΞΑΝΑΓΡΑΦΕΙ

Στη φωτογραφία εικονίζεται η σελίδα 7
του συμβολαίου 2816 (9 Μαΐου 2007,
 τόμος 205/6), σύμφωνα με το οποίο
αναγνωρίζονται δικαιώματα κυριότητας
 εκτάσεως χιλιάδων στρεμμάτων
σε μοναστήρι,
βάσει φιρμανίων των Σουλτάνων
Μεχμέτ Α΄ (1413-1421),
Μπαγιαζίτ Α΄ (1389-1402), Μουράτ Β΄
 (με φιρμάνι της 9ης Απριλίου 1430,
το οποίο σώζεται πρωτότυπο,
επικυρώνει προνόμια
και ιδιοκτησίες μοναστηριών
στο Άγιο Όρος)
 και του Αχτιναμέ του Μωάμεθ του Πορθητή
(1453). 

[ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΟΜΩΝΥΜΟ ΒΙΒΛΙΟ ]

«Όταν ήταν Σουλτάνος των Τούρκων ο Ορχάν (1326-1362) οι καλόγεροι της Κωνσταντινουπόλεως και του Αγίου Όρους βλέποντας να γίνεται κύριος της κατάστασης έστειλαν σε αυτόν το αστρονομικό ποσό των 14.000 τσετινίων στην πρωτεύουσα του τουρκικού κράτους την Προύσα για την εξαγορά των θρησκευτικών ελευθεριών σε περίπτωση άλωσης της Κωνσταντινούπολης. Και ο Σουλτάνος αποδέχθηκε την προσφορά». (Ρ. Βάπουλτ: «Ταξίδια σε διάφορες χώρες», Γ. Σμυρνάκης: «Άγιον Όρος»)

Το 1423 οι καλόγεροι του Αγίου Όρους παραδόθηκαν στον Μουράτ Β’ Της Θεσσαλονίκης και τους έδωσε τα προνόμια που τους είχαν δώσει και οι αυτοκράτορες. Και όχι μόνο δεν τους πείραξαν αλλά με τον καιρό έγιναν ασύδοτοι και καταπίεζαν τους κατοίκους της περιοχής.

Το 1453 οι καλόγεροι των μονών έστειλαν πλούσια δώρα στο Σουλτάνο για την εξαγορά προνομίων όπως και τους δόθηκαν. Επί τουρκοκρατίας χτίστηκαν και καινούργια μοναστήρια γιατί πήγαιναν καλά οι δουλειές τους, αφού οι καλόγεροι σε συνεργασία με τους Τούρκους κατέκλεψαν τον κοσμάκη.

Στις αρχές του 1821 οι καλόγεροι του Αγίου Όρους εγκατέλειψαν τις μονές και από 6000 που ήταν έμειναν μόνο 1000, οι οποίοι και αποδέχθηκαν τους Τούρκους με δεήσεις. Τους παρέδωσαν τα μοναστήρια και τους τάιζαν. Δεν αντιστάθηκε κανένας.
Οι καλόγεροι του Αγίου Όρους ΟΥΔΕΜΙΑ συμμετοχή είχαν στον ξεσηκωμό του 1821, παρά μόνο κατάρες και προδοσία.

Ο οπλαρχηγός Ρήγας Μάνθος σε επιστολή του προς τον Σερραίο Ήρωα του 1821 Εμμανουήλ Παπά γράφει για τους καλόγερους: «Τί να πει κανένας για τη μικρολογία των αγίων πατέρων. Την στυγερή ανελευθεριότητα και μικροπρέπεια αυτών… Δεν βρήκα κανένα γενναίο από αυτούς εκτός από μια επίπλαστη πολιτική».

Όταν ο Σερραίος Εμμανουήλ Παπάς, ζάμπλουτος τραπεζίτης, μέλος της φιλικής εταιρείας, διέθεσε την τεράστια περιουσία του στον Αγώνα, είχε ορμητήριο το Άγιο Όρος. Όσο οι επιχειρήσεις των Ελλήνων είχαν σημαντικά αποτελέσματα κατά των Τούρκων οι καλόγεροι τον ανακήρυξαν αρχηγό τους.
Όταν οι επαναστατικές δυνάμεις συνετρίβησαν στην Κασσάνδρα από τον Τούρκο Αβδούλ Αμπούδ πασά και ο Σερραίος ήρωας είχε δαπανήσει όλη του την περιουσία στον αγώνα, ζήτησε από τους καλόγερους δάνειο 2.200 γρόσια για να πληρωθούν τα πληρώματα των πλοίων που έφεραν πολεμοφόδια. Όχι μόνο δεν έδωσαν το ευτελές αυτό ποσό, αλλά, ΟΛΑ τα μοναστήρια σε ολονύκτιες λειτουργίες καταριόταν τον Εμ. Παπά και ομόφωνα όλοι οι καλόγεροι των μονών αποφάσισαν όχι μόνο να τον παραδώσουν, αλλά αξίωναν τη μονή Εσφιγμένου, στην οποία είχε καταφύγει, να τον παραδώσει αμέσως. Για να εξευμενίσουν τον Τούρκο πασά του έδωσαν το αμύθητο ποσό των 2.500.000 γροσίων  όπως φαίνεται από τις επιστολές του Τούρκου διοικητή του Αγίου Όρους (την  9 Νοεμβρίου 1821). (Κ. Βακαλόπουλος: «Νεότερη Ιστορία της Μακεδονίας»- Γ. Λαυριώτης: «Μεγ. Ελληνική επανάσταση»).
Οι άνανδροι και απόλεμοι αυτοί κηφήνες, οι αιώνιοι προδότες δεν έριξαν ούτε ένα βόλι κατά των Τούρκων. Με επιστολή τους την 14^η Μαϊου 1854 οι ίδιοι αυτοί αρνησιπάτριδες, έστειλαν επιστολή στον Τούρκο σερασκέρη Ταϊπ Μπέη, με την οποία αποκήρυξαν την επανάσταση και τους επαναστάτες και ζητούσαν να τους στείλει στρατό για την προστασία τους από τους «καταραμένους Έλληνες». (Δρανδάκης). Αυτοί ουδέποτε αισθάνθηκαν Έλληνες.

Επί τουρκοκρατίας οι καλόγεροι των μονών θέσπισαν τη μόδα των ιερών λειψάνων και των θαυματουργών εικόνων και θησαύρισαν από την αγωνία του κοσμάκη, ακριβώς το ίδιο και χειρότερα γίνεται σήμερα. Τη δεκαετία του 1980 έφεραν στη Θεσσαλονίκη την εικόνα «Άξιον Εστί» του Αγίου Όρους. Της έγινε επίσημη υποδοχή, αρχηγού κράτους και μέσα σε μία εβδομάδα είχε εισπράξει 53.000.000 δρχ. και όταν έκανε το Υπουργείο Οικονομικών λόγο για φορολόγηση του ποσού δέχθηκε σφοδρότατη επίθεση.
Όλοι οι κατακτητές του Αγίου Όρους σεβάστηκαν την ιερότητά του, εκτός από τους ίδιους τους ίδιους τους καλόγερους, οι οποίοι είχαν κατοχυρώσει νομικά και το δικαίωμα της ζητιανιάς για να φυλάει ο Θεός τους ελεήμονες.
«Με το πρόσχημα ότι βοηθούνε τους φτωχούς  οι καλόγεροι έκαναν όλους τους Έλληνες φτωχότερους» παρατηρεί ο ιστορικός Ζώσιμος. «Όποιος μάζευε πιο πολλά χρήματα από ζητιανιές γινόταν ηγούμενος της μονής». (Πόποκε 1739-1740).

Το 1749 ιδρύθηκε από τη μονή Βατοπεδίου, η «Αθωνιάς Ακαδημία» ή «Αθωνιάς Σχολή» που ήταν αντίθετη σε κάθε σκέψη εξέγερσης και επανάστασης, γιατί είχαν τα προνόμια και ήταν ευτυχισμένοι. Όμως η σχολή αυτή έκλεισε μετά από μηχανορραφίες των καλόγερων.
Η ζωή των μεμονωμένων μοναχών στο Άγιο Όρος αρχίζει κανονικά τον 7^ο αιώνα που παρουσιάστηκαν οι πρώτοι ασκητές στο Όρος μέσα σε ξύλινες καλύβες (λάβρες), σκυλεύοντας τα ερείπια των Ελληνικών Ιερών βρίζοντας και αναθεματίζοντας την Ελλάδα, για να ανοίξουν τις πύλες του εβραϊκού παραδείσου.

Το 1393 ο Εμμανουήλ Β’ Παλαιολόγος υπέγραψε το καταστατικό του Αγίου Όρους που ισχύει και σήμερα.
Τον 14^ο αιώνα υπήρχαν 300 μοναστήρια που αφάνισαν οι Ισπανοί με τον Ρογήρο.
Τα μοναστήρια που υπάρχουν σήμερα στο Άγιο Όρος είναι τα εξής: Μεγίστης Λαύρας (963), Βατοπεδίου (972), Ιβήρων (980), Ξηροποτάμου (10^ος αι.), Δοχειαρίου (10^ος αι.) Φιλοθέου (10^ος αι.), Ξενοφώντος (10^ος αι), Εσφιγμένου (10^ος αι.), Καρακάλου (11^ος αι.), Κουτλουμουσίου (13^οςαι.), Διονυσίου (14^ος αι.), Παντοκράτορος (14^ος αι.), Σίμωνος Πέτρας (14^ος αι), Κασταμονίτου (14^ος αι.), Γρηγορίου (14^ος αι.), Σταυρονικήτα (1533), και Αγίου Παύλου (18^ος αι.) (Συν. 17).
Σερβική Μονή Χιλανδαρίου, Βουλγαρική Μονή Ζωγράφου και Ρώσικη Μονή Παντελεήμονα. Δηλαδή είκοσι κοινοβιακά μοναστήρια στα οποία μονάζουν περίπου 2.500 καλόγεροι εκτός των τριών ξένων μονών.
Εκτός των κοινοβίων υπάρχουν και σκήτες προς το άκρον του Ιερού Όρους, όπου ασκητεύουν πραγματικά άνθρωποι που νίκησαν τις απαιτήσεις της ύλης και τις αδυναμίες της σάρκας και με την ευσέβειά τους έχουν αγγίξει το θείο. Ξέρουν τί ζητούν και γιατί μονάζουν, ξέρουν γιατί ήρθαν και τί ψάχνουν να βρουν. Μπορεί να μη συμφωνώ μαζί τους αλλά ειλικρινά τους θαυμάζω.

Βέβαια κάνω και στην περίπτωση αυτή τον διαχωρισμό μεταξύ του κατώτερου κλήρου από τη μία και του ανώτερου με τους μοναχούς από την άλλη. Πολλοί κατώτεροι ιερωμένοι, ένας μικρός αριθμός μοναχών και ελάχιστοι ανώτεροι κληρικοί, αγωνίστηκαν για τη σωτηρία της Ελλάδας, σφαγιάστηκαν, παλουκώθηκαν, κρεμάστηκαν και γδάρθηκαν ζωντανοί. Η Ελλάδα γη που αγκάλιασε τα βασανισμένα παιδιά της, τους τιμά, τους θυμάται και τους προσφέρει τον αμάραντο στέφανο της δόξας.

ΠΗΓΗ: «Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΞΑΝΑΓΡΑΦΕΙ» Του Στρατηγού και συγγραφέως κ. Γεράσιμου Καλογεράκη, εκδόσεις Δίον. Πηγή εικόνας: http://www.freeinquiry.gr